Όταν ήμουν παιδί, οι γονείς και οι δάσκαλοι με δίδαξαν να είμαι καλή και να είμαι ευγνώμων, όπως λέει και το ρητό «Ανταπόδωσε μια σταγόνα καλοσύνης με μια λίμνη ανταμοιβής». Έτσι, από μικρό παιδί, αυτή ήταν η αρχή που είχα για στις σχέσεις μου. Ειδικά όταν οι άλλοι ήταν καλοί μαζί μου, πάσχιζα να ανταποδώσω διπλά την καλοσύνη τους. Όσο περνούσε ο καιρός, οι περισσότεροι με αποδέχονταν και με επαινούσαν, και οι συγγενείς και οι φίλοι ένιωθαν ότι ήμουν στοργική και ήθελαν να είναι γύρω μου. Αφού πίστεψα στον Θεό, είχα καλές σχέσεις και με τους αδελφούς μου. Νόμιζα ότι με ανάλογη συμπεριφορά θα γινόμουν καλός άνθρωπος με συνείδηση. Μόνο μέσα από την αποκάλυψη των περιστάσεων και απ’ όσα αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού, είδα ότι αυτές οι παραδοσιακές σκέψεις δεν είναι η αλήθεια και δεν είναι τα κριτήρια για όλες τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας.

Το 2018, απομακρύνθηκα ως επικεφαλής επειδή δεν έκανα πρακτικό έργο. Την περίοδο εκείνη ήμουν αρνητική και αδύναμη, αλλά η αδελφή Λέσλι, η οποία επέβλεπε το διοικητικό έργο, μού έστειλε διάφορα λόγια του Θεού για υποστήριξη και βοήθεια, και συγκινήθηκα πολύ. Ένιωθα ότι η Λέσλι δεν με περιφρονούσε, αλλά με ενθάρρυνε και με βοηθούσε. Μετά από αυτό, η Λέσλι κανόνισε να αναλάβω διοικητικό έργο. Μου έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα, και πήρε και την πρωτοβουλία να με συμβουλεύεται για θέματα που αφορούν το καθήκον. Έτσι που με εκτιμούσε η Λέσλι, ένιωθα ακόμα μεγαλύτερη ευγνωμοσύνη. Μετά, όταν ένας επικεφαλής ερεύνησε κάποιες αξιολογήσεις μου, κάποιοι αδελφοί είπαν πράγματα που βασίζονταν σε παρεξήγηση, και η Λέσλι που γνώριζε το περιστατικό έσπευσε να ξεκαθαρίσει το ζήτημα. Γι’ αυτό, της ήμουν ακόμα πιο ευγνώμων, επειδή ένιωσα ότι με υπερασπίστηκε σε μια κρίσιμη στιγμή και έσωσε την εικόνα μου. Αν και δεν έτυχε να την ευχαριστήσω γι’ αυτό με λόγια, αξιοποιούσα κάθε ευκαιρία για να της εκφράσω τις ευχαριστίες μου.

Μετά από λίγο καιρό, απομακρύνθηκε επειδή δεν έκανε πρακτικό έργο και με επέλεξαν ως επικεφαλής ομάδας. Ενώ παρακολουθούσα το έργο που έκανε η Λέσλι, διαπίστωσα ότι ήταν συχνά αφηρημένη και ξεχασιάρα στο έργο της. Τη ρώτησα με ευγενικό ύφος: «Λέσλι, γιατί είσαι τόσο απρόσεκτη στο καθήκον;» Όταν με άκουσε, αντί να κάνει αυτοκριτική, μου απάντησε: «Γέρασα πια και δεν έχω καλή μνήμη». Μετά, η αδελφή με την οποία συνεργαζόμουν είδε ότι η Λέσλι συνέχιζε να είναι αφηρημένη και της το υπενθύμισε αρκετές φορές, εκείνη, όμως, δεν άλλαξε καθόλου. Το αντιλήφθηκα και εγώ, και ήθελα να βρω μια καλή στιγμή να της το επισημάνω. Αλλά μετά θυμήθηκα πως όταν με είχαν απομακρύνει, ήμουν σε άσχημη κατάσταση, και εκείνη με είχε βοηθήσει και με είχε υποστηρίξει. Τώρα, εκείνη είχε απομακρυνθεί έτσι, αν της επεσήμαινα τα προβλήματα, δεν θα νόμιζε ότι ήμουν πολύ σκληρή; Πέραν αυτού, αφού είχε απομακρυνθεί και ήταν σε κακή κατάσταση, τα λάθη της ήταν δικαιολογημένα. Έπρεπε να τη βοηθήσω, να τη στηρίξω και να περιμένω να αλλάξει στάση. Αργότερα, όταν η Λέσλι δεν έκανε σωστά το έργο, το αναλάμβανα εγώ και η συνεργάτιδά μου. Από φόβο μήπως ξεχνούσε πράγματα, της τα υπενθύμιζα συχνά και τη συναναστρεφόμουν και ρωτούσα για την κατάστασή της. Σε αρκετές συζητήσεις για το έργο, οι προτάσεις της δεν ήταν σύμφωνες με τις αρχές και οι περισσότεροι αδελφοί δεν τις ενέκριναν, εκείνη όμως επέμενε ότι η άποψή της ήταν σωστή και τους πίεζε να τη δεχτούν, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δύσκολο να συζητήσουμε. Ήθελα πολύ να της το υπενθυμίσω, αλλά σκέφτηκα πως είχε πρόσφατα απομακρυνθεί και μάλλον ήταν πολύ δυστυχισμένη. Αν εξέθετα τα προβλήματά της τώρα, δεν θα έριχνα αλάτη στην πληγή; Οπότε το άφησα, και έλεγα ότι θα τα έβλεπε μόνη της εγκαίρως. Τώρα που το σκέφτομαι, δεν της υπενθύμιζα τίποτα και απλώς φρόντιζα να συμμετέχει λιγότερο στις συζητήσεις του έργου. Εκείνη, όμως, αντί να κάνει αυτοκριτική, μου επιτέθηκε έμμεσα λέγοντας ότι δεν άκουγα καθόλου τις απόψεις της. Όταν τελικά είδα ότι δεν είχε καθόλου αυτογνωσία, με βαριά καρδιά εκτόξευσα την κατηγορία. Της είπα: «Λέσλι, είσαι πολύ αλαζόνας και αυτάρεσκη. Πρέπει να κάνεις την αυτοκριτική σου». Είδα ότι η έκφρασή της σκλήρυνε και χαμήλωσε τη φωνή της. Ξαφνικά στενοχωρήθηκα. Ήταν υπερβολικό εκ μέρους μου να της φέρομαι έτσι; Μετά από όλη τη βοήθεια που μου έδωσε, μήπως της φερόμουν πολύ σκληρά; Έτσι, κατηγορούσα τον εαυτό μου. Λίγο μετά, η επόπτρια είδε ότι το έργο της Λέσλι το έκανα συχνά εγώ και η συνεργάτιδά μου, οπότε μας ρώτησε πώς τα πάει η Λέσλι στο καθήκον της. Η ερώτηση αυτή με άγχωσε πολύ. Αν απαντούσα ειλικρινά για την κατάσταση της Λέσλι, μπορεί να τη μετέθεταν. Εκείνη φρόντισε και κανόνισε να κάνω διοικητικό έργο, συνήθως μου φερόταν καλά και με βοηθούσε και με υποστήριζε σε κάθε κρίσιμη στιγμή. Αν την απομάκρυναν ενώ ήμουν εγώ επικεφαλής ομάδας, δεν θα νόμιζε ότι ήμουν σκληρή και αδίστακτη; Για να μη χάσει τη θέση της, αφού έγραψα για τη συμπεριφορά της αντικειμενικά, φρόντισα να προσθέσω: «Συμπεριφερόταν έτσι επειδή ήταν σε κακή κατάσταση αφού απομακρύνθηκε. Προσπαθεί συνειδητά να αλλάξει». Αργότερα, προκειμένου να μην απομακρυνθεί, τη συναναστρεφόμουν σε συναθροίσεις για να τη βοηθήσω με την κατάστασή της, εκείνη όμως συνέχιζε να είναι αμελής στο έργο της, ως συνήθως, και υπήρχαν συνεχώς προβλήματα στο καθήκον της. Μια φορά μάλιστα έκανε περιττές αγορές χωρίς να συμβουλευτεί κανέναν, και η τιμή ήταν πολύ υψηλότερη απ’ ό,τι συνήθως. Θύμωσα πολύ και ήθελα να την αντιμετωπίσω, αλλά λόγω της παλιάς σχέσης μας κράτησα την ψυχραιμία μου. Απλώς την έπεισα να μην το ξανακάνει και να είναι πιο προσεκτική στο καθήκον της. Αφού συμφώνησε να μην το κάνει, δεν είπα τίποτα άλλο. Εκείνη την εποχή, οι αδελφοί και οι αδελφές μου μιλούσαν για προβλήματα στο έργο της. Ήθελα να την επιπλήξω και να την αντιμετωπίσω, αλλά όταν την έβλεπα, δεν μπορούσα να πω κουβέντα. Πήγα να ξεστομίσω τις λέξεις κάποιες φορές, αλλά τις κατάπινα. Μετά, η επόπτρια ήρθε να μάθει πώς τα πήγαινε η Λέσλι στο καθήκον. Έκανε την αξιολόγηση με βάση τις αρχές με τους άλλους και διαπίστωσε ότι η Λέσλι δεν ήταν σε θέση να εκτελεί διοικητικό έργο και με προέτρεψε να την απομακρύνω. Η Λέσλι, όμως, μόλις είχε απομακρυνθεί ως υπεύθυνη. Αν δεν της επιτρεπόταν να κάνει το τρέχον έργο της, πώς θα άντεχε το χτύπημα αυτό; Θα μπορούσε να το αντέξει; Τότε, όλες οι φορές που με είχε βοηθήσει στο παρελθόν πέρασαν από το μυαλό μου. Καθώς σκεφτόμουν να έρθω αντιμέτωπη μαζί της, ένιωθα κατάθλιψη και δυστυχία. Αρκετές νύχτες στριφογύριζα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Στενοχωριόμουν όπως όταν με απομάκρυναν. Όλη την ώρα σκεφτόμουν: «Εκείνη υπήρξε καλή μαζί μου, αλλά τώρα πρέπει να την απομακρύνω και να την εκθέσω. Μήπως νομίσει ότι είμαι αχάριστο άτομο και με μισήσει γι’ αυτό;» Για να αποφύγω τις τύψεις μου, ήθελα να πω στην επόπτρια να συναναστραφεί τη Λέσλι, ενώ εγώ θα στεκόμουν δίπλα βοηθητικά ή θα έβρισκα δικαιολογία να μην πάω. Αλλά ήξερα ότι τέτοια κίνητρα ήταν ποταπά και επαίσχυντα, και ένιωθα παγιδευμένη σε δίλημμα. Όλο δυστυχία, προσευχήθηκα. Είπα: «Θεέ μου, ξέρω ότι είναι σωστό να την απομακρύνω, αλλά γιατί μου είναι τόσο δύσκολο; Πού είναι το πρόβλημά μου; Καθοδήγησέ με να γνωρίσω τον εαυτό μου».

Μετά την προσευχή, σκέφτηκα ότι δεν μου ήταν δύσκολο να απομακρύνω άλλα άτομα, γιατί, λοιπόν, δίσταζα τόσο πολύ να απομακρύνω τη Λέσλι; Όπως αναζητούσα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Μερικοί άνθρωποι είναι ακραία συναισθηματικοί. Καθημερινά, σε όλα όσα λένε, και με όλους τους τρόπους με τους οποίους συμπεριφέρονται στους άλλους, ζουν με τα συναισθήματά τους. Νοιώθουν στοργή για τον τάδε ή τον δείνα και καθημερινά αισθάνονται υποχρεωμένοι να ξεπληρώνουν χάρες και να ανταποδίδουν καλά αισθήματα· σε ό,τι κάνουν, ζουν μέσα στο βασίλειο των συναισθημάτων. […] Θα μπορούσατε να πείτε ότι τα συναισθήματα είναι το μοιραίο ελάττωμα αυτού του ατόμου. Ό,τι κάνει διέπεται από τα συναισθήματά του, είναι ανίκανος να κάνει πράξη την αλήθεια ή να ενεργήσει σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές, συχνά δε είναι επιρρεπής στο να επαναστατεί εναντίον του Θεού. Τα συναισθήματα είναι η μεγαλύτερη αδυναμία του, το μοιραίο του ελάττωμα κι είναι απολύτως ικανά να τον οδηγήσουν στην καταστροφή. Όσοι είναι υπερβολικά συναισθηματικοί, είναι ανίκανοι να κάνουν πράξη την αλήθεια ή να υπακούσουν στον Θεό. Τους απασχολεί η σάρκα, είναι ανόητοι και με μπερδεμένη σκέψη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ιδιαίτερα συναισθηματικοί εκ φύσεως, ζουν με βάση τα συναισθήματά τους» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου). «Τι χαρακτηρίζει τα συναισθήματα; Σίγουρα όχι κάτι θετικό. Είναι η εστίαση στις φυσικές σχέσεις και στην ικανοποίηση των προτιμήσεων της σάρκας. Η ευνοιοκρατία, οι δικαιολογίες για τους άλλους, η υπερβολική αδυναμία, τα κανακέματα και η τέρψη, όλα αυτά εμπίπτουν στα συναισθήματα. Μερικοί άνθρωποι έχουν σε μεγάλη εκτίμηση τα συναισθήματα, αντιδρούν σε ό,τι τους συμβαίνει με βάση τα συναισθήματά τους. Μέσα τους, ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό είναι λάθος, και όμως εξακολουθούν να μην μπορούν να είναι αντικειμενικοί, πόσο μάλλον να ενεργούν σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές. Όταν οι άνθρωποι κυβερνώνται διαρκώς από το συναίσθημα, είναι ικανοί να κάνουν πράξη την αλήθεια; Αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Η αδυναμία πολλών να κάνουν πράξη την αλήθεια οφείλεται στα συναισθήματα. Τα θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικά, τα βάζουν στην πρώτη θέση. Είναι αυτοί άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια; Σίγουρα όχι. Τι είναι τα συναισθήματα, στην ουσία; Είναι ένα είδος διεφθαρμένης διάθεσης. Οι εκδηλώσεις των συναισθημάτων μπορούν να περιγραφούν χρησιμοποιώντας αρκετές λέξεις: ευνοιοκρατία, υπερπροστασία, διατήρηση σωματικών σχέσεων, μεροληψία· αυτά είναι τα συναισθήματα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η πραγματικότητα της αλήθειας;). Μόνο αφού διάβασα τα λόγια του Θεού είδα ότι η απομάκρυνση της Λέσλι μού προκαλούσε τόση ανησυχία, πόνο και ντροπή επειδή η αγάπη μου γι’ αυτήν ήταν πολύ δυνατή και πάντα με περιόριζαν τα αισθήματά μου. Πίστευα πως επειδή η Λέσλι με είχε βοηθήσει και ήταν καλή μαζί μου, έπρεπε να της είμαι ευγνώμων. Όταν είδα ότι αμελούσε το καθήκον, καθυστερούσε το έργο και αρνιόταν να αλλάξει, ήξερα ότι έπρεπε να την είχα κλαδέψει και αντιμετωπίσει, αλλά φοβόμουν μήπως θίξω τον αυτοσεβασμό της και με μισήσει, οπότε της μίλησα ευγενικά για το ζήτημα και δεν το προχώρησα. Είχε λανθασμένες απόψεις, αλλά απαιτούσε να την ακούν και να την υπακούν, κι είχε εμποδίσει τη συζήτηση για το έργο αρκετές φορές, προκαλώντας σοβαρή διαταραχή. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούσα να την εκθέσω ή να την αντιμετωπίσω. Όταν η επόπτρια ήρθε να μάθει πώς τα πήγαινε η Λέσλι στο καθήκον, ανησύχησα ότι θα απομακρυνθεί, έτσι είπα ψέματα ότι προσπαθούσε να αλλάξει, ελπίζοντας να μπερδέψω την επόπτρια και να την εμποδίσω να κρίνει σωστά. Όταν είδα ότι η Λέσλι έκανε το καθήκον της χωρίς αρχές και σπαταλούσε προσφορές, δεν την επέπληξα, αλλά την προστάτευσα τυφλά και τη διευκόλυνα. Τώρα, έπρεπε να την απομακρύνω και να την εκθέσω και ήθελα να πω στην επόπτρια να το κάνει. Τα αισθήματά μου ήταν πολύ δυνατά, και δεν είχα μαρτυρίες άσκησης της αλήθειας. Για να προστατεύσω την Λέσλι, και να μη με μισήσει και με αποκαλέσει αχάριστη, συνέχισα να την προστατεύω, αμελώντας το έργο της εκκλησίας. Βίωνα τα αισθήματά μου, νοιαζόμουν για τη σάρκα της και προστάτευα μια προσωπική σχέση. Πίστευα μάλιστα ότι έτσι τη βοηθούσα με αγάπη, αλλά στην ουσία, ασπαζόμουν κοσμικές φιλοσοφίες. Ήθελα η Λέσλι να με εγκρίνει εις βάρος του έργου της εκκλησίας. Ό,τι έκανα ήταν για τον εαυτό μου. Ήμουν τόσο κακή και ποταπή! Ένιωσα βαθιά μεταμέλεια. Ενεργούσα με το συναίσθημα και έβλαπτα το έργο της εκκλησίας και έκανα τον Θεό να με μισήσει. Αν συνέχιζα να ενεργώ με το συναίσθημα και δεν ασκούσα την αλήθεια, θα με απέκλειαν.

Έπειτα, αναρωτήθηκα: «Γιατί έκανα τόσο πολλά από συναίσθημα που ήταν ενάντια στις αρχές της αλήθειας;» Όσο το έψαχνα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Τα κίνητρα είναι ένα σαφές κομμάτι της κατάστασης των ανθρώπων και ένα από τα πιο συχνά· στα περισσότερα ζητήματα, οι άνθρωποι έχουν τις δικές τους σκέψεις και τα δικά τους κίνητρα. Όταν εμφανίζονται τέτοιες σκέψεις και κίνητρα, οι άνθρωποι τα θεωρούν θεμιτά, αλλά τις περισσότερες φορές αφορούν το δικό τους όφελος, τη δική τους υπερηφάνεια και τα συμφέροντά τους, ή αλλιώς αποσκοπούν στο να καλύψουν κάτι ή να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους με κάποιον τρόπο. Σε τέτοιες στιγμές, πρέπει να εξετάζεις πώς προέκυψε το κίνητρό σου, τι το προκάλεσε. Για παράδειγμα, ο οίκος του Θεού σού ζητά να κάνεις το έργο της εκκαθάρισης της εκκλησίας, και υπάρχει ένα άτομο που ήταν πάντα απρόσεκτο και επιπόλαιο στο καθήκον του, ψάχνοντας πάντα τρόπους για να χαλαρώσει. Σύμφωνα με τις αρχές, το άτομο αυτό θα έπρεπε να απομακρυνθεί, αλλά εσύ έχεις καλή σχέση μαζί του. Τι είδους σκέψεις και κίνητρα θα προκύψουν λοιπόν μέσα σου; Πώς θα ασκηθείς; (Ενεργώντας σύμφωνα με τις δικές μου προτιμήσεις.) Και τι προκαλεί αυτές τις προτιμήσεις; Επειδή αυτό το άτομο σου έχει φερθεί καλά ή έχει κάνει πράγματα για σένα, έχεις καλή εντύπωση γι’ αυτό, κι έτσι αυτήν τη στιγμή θέλεις να το προστατεύσεις και να το υπερασπιστείς. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα συναισθημάτων; Έχεις συναισθήματα γι’ αυτό, και έτσι υιοθετείς την προσέγγιση “ενώ οι ανώτερες αρχές έχουν πολιτικές, οι κοινότητες έχουν τα αντίμετρά τους”. Πρόκειται για διπλή διαπραγμάτευση. Από τη μία πλευρά, του λες: “Πρέπει να προσπαθείς λίγο περισσότερο όταν ενεργείς. Σταμάτα να είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος, πρέπει να υποφέρεις λίγο· αυτό είναι το καθήκον μας”. Από την άλλη, απαντάς στον Άνωθεν και λες: “Έχει αλλάξει προς το καλύτερο, είναι πιο αποτελεσματικός τώρα όταν εκτελεί το καθήκον του”. Αλλά αυτό που σκέφτεσαι στην πραγματικότητα είναι: “Αυτό συμβαίνει επειδή εργάστηκα πάνω του. Αν δεν το είχα κάνει, θα ήταν ακόμα όπως παλιά”. Μέσα σου, σκέφτεσαι πάντα: “Ήταν καλός μαζί μου, δεν γίνεται να εκκαθαριστεί!” Ποια είναι η κατάσταση όταν βρίσκονται τέτοια πράγματα στην καρδιά σου; Βλάπτεις το έργο της εκκλησίας προστατεύοντας τις προσωπικές συναισθηματικές σχέσεις. Συμφωνεί αυτός ο τρόπος δράσης με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας; Και αν το κάνεις αυτό, δείχνει υπακοή; (Όχι.) Δεν υπάρχει υπακοή· υπάρχει αντίσταση στην καρδιά σου. Όταν έχεις τις δικές σου ιδέες και προβαίνεις σε υποκειμενικές κρίσεις σχετικά με τα πράγματα που σου συμβαίνουν και το έργο που υποτίθεται ότι πρέπει να κάνεις, αυτό εμπεριέχει και συναισθηματικούς παράγοντες. Ενεργείς με βάση τα συναισθήματα, κι όμως εξακολουθείς να πιστεύεις ότι ενεργείς αμερόληπτα, ότι δίνεις στους ανθρώπους την ευκαιρία να μετανοήσουν και ότι τους δίνεις στοργική βοήθεια· έτσι, πράττεις όπως επιθυμείς εσύ, όχι όπως λέει ο Θεός. Το να εργάζεται κανείς με αυτόν τον τρόπο συνιστά ανεπαρκή εκτέλεση του έργου, μειώνει την αποτελεσματικότητα και βλάπτει το έργο της εκκλησίας —και όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της δράσης σύμφωνα με το συναίσθημα. Αν δεν προβληματιστείς πάνω σε αυτά τα πράγματα, θα είσαι σε θέση να εντοπίσεις το πρόβλημα εδώ; Ποτέ δεν θα το καταφέρεις. Μπορεί να γνωρίζεις ότι είναι λάθος να ενεργείς με αυτόν τον τρόπο, ότι πρόκειται για έλλειψη υπακοής, αλλά το σκέφτεσαι και μονολογείς: “Πρέπει να τον βοηθήσω με αγάπη, και αφού τον βοηθήσω και βελτιωθεί, δεν θα χρειαστεί να τον εκκαθαρίσω. Δεν δίνει ο Θεός στους ανθρώπους την ευκαιρία να μετανοήσουν; Ο Θεός αγαπάει τους ανθρώπους, γι’ αυτό πρέπει να τον βοηθήσω με αγάπη και πρέπει να κάνω ό,τι ζητάει ο Θεός”. Αφού σκεφτείς αυτά τα πράγματα, ενεργείς με τον δικό σου τρόπο. Στη συνέχεια, η καρδιά σου αισθάνεται γαλήνια· νιώθεις ότι κάνεις πράξη την αλήθεια. Κατά τη διαδικασία αυτή, ασκήθηκες σύμφωνα με την αλήθεια ή ενήργησες σύμφωνα με τις δικές σου προτιμήσεις και τα δικά σου κίνητρα; Οι ενέργειές σου ήταν εξ ολοκλήρου σύμφωνες με τις δικές σου προτιμήσεις και τα δικά σου κίνητρα. Καθ’ όλη τη διαδικασία, χρησιμοποιούσες την υποτιθέμενη καλοσύνη και αγάπη, καθώς και τα συναισθήματα και τις διαπροσωπικές φιλοσοφίες, για να εξομαλύνεις τα πράγματα, και προσπαθούσες να κρατήσεις τις ισορροπίες. Έμοιαζε να βοηθάς αυτό το άτομο με αγάπη, αλλά στην πραγματικότητα μέσα σου ελεγχόσουν από το συναίσθημα —και, φοβούμενος ότι θα το ανακάλυπτε ο Άνωθεν, προσπαθούσες να το κερδίσεις με συμβιβασμούς, ώστε να μην προσβληθεί κανείς και να γίνει η δουλειά— ο ίδιος τρόπος με τον οποίον προσπαθούν οι άπιστοι να κρατήσουν τις ισορροπίες» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η στάση που θα πρέπει να έχει ο άνθρωπος απέναντι στον Θεό). Το διαπίστωσα μόνο αφού διάβασα τα λόγια Του. Αφού ήξερα ότι η Λέσλι είχε προβλήματα, γιατί δεν την εξέθετα, μα την προστάτευα; Το έκανα επειδή ακριβώς ήθελα να με εγκρίνει. Βασικά, με είχε κυριεύσει η ιδέα που λέει «ανταπόδωσε μια σταγόνα καλοσύνης με μια λίμνη ανταμοιβής». Με βάση αυτήν την ιδέα ανέπτυσσα διαπροσωπικές σχέσεις. Πίστευα ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να είναι στοργικοί και πιστοί έτσι, αν ήταν καλοί μαζί μου, έπρεπε να τους το ανταποδώσω διπλά. Διαφορετικά, θα ήμουν αχάριστη και θα με καταδίκαζαν και θα με απέκλειαν οι άλλοι. Έτσι, όταν είδα την Λέσλι να με βοηθάει και να με φροντίζει, αλλά και να με υπερασπίζεται, έπρεπε να της το ξεπληρώσω. Όταν είδα ότι η Λέσλι ήταν συνεχώς αμελής στο καθήκον της, παραβίασα τις αρχές και έβλαψα το έργο της εκκλησίας για να μην την εκθέσω. Το σημαντικότερο, συνέχισα να τη βοηθάω με αγάπη και συναναστροφή, και είπα ψέματα για να καλύψω ότι ήταν αμελής και διατάρασσε το έργο της εκκλησίας. Το έκανα απλώς για να δώσω την εντύπωση ότι ήμουν καλός άνθρωπος, ευγνώμων και ευγενική. Απ’ όσα αποκάλυψε ο λόγος του Θεού, είδα πως αυτές οι ιδέες και οι απόψεις μπερδεύουν και διαφθείρουν τους ανθρώπους. Τα ασπαζόμουν όλα αυτά χωρίς να γνωρίζω σωστό και λάθος και ενεργούσα χωρίς αρχές. Εξωτερικά, εκτελούσα το καθήκον μου, αλλά στην ουσία, έκανα τα πράγματα όπως ήθελα, χωρίς υπακοή στον Θεό. Παρεμπόδισα το έργο της εκκλησίας και άθελά μου αντιστάθηκα στον Θεό! Αν πιστεύουμε στον Θεό, αλλά δεν ασκούμε την αλήθεια και ασπαζόμαστε όλα αυτά, όσο καλή και αν είναι η εξωτερική μας συμπεριφορά και όσο καλά τα πάμε με τους άλλους, στα μάτια του Θεού, ακόμα αντιστεκόμαστε στον Θεό. Μόνο τότε απέκτησα κάποια διάκριση αυτών των παράλογων και ποταπών σατανικών απόψεων. Διαπίστωσα ότι όλα αυτά είναι από τον Σατανά και αντιβαίνουν στην αλήθεια. Είναι όλα μολυσμένα με ανθρώπινα συμφέροντα και επιθυμίες και είναι κακά και άσχημα. Δεν πρέπει να είναι τα κριτήρια με τα οποία ενεργώ και φέρομαι.

Λίγες μέρες αργότερα, είδα κάποια άλλα λόγια του Θεού και απέκτησα κάποια κατανόηση της ουσίας αυτού του θέματος. Τα λόγια του Θεού λένε: «Αυτό στο οποίο είστε αφοσιωμένοι δεν είναι ο λόγος του Θεού ούτε η αποστολή από τον Θεό για σας, ούτε ο Θεός· είναι η σατανική φιλοσοφία για τη ζωή κι η σατανική λογική. Πιστεύετε στον Θεό ενώ Τον προδίδετε κατάφωρα, το ίδιο και τον λόγο Του. Είναι σοβαρό το πρόβλημα, έτσι δεν είναι; […] Δεν είναι απλώς ότι δεν τηρείτε τον λόγο του Θεού και τα καθήκοντά σας· είναι ότι θεωρείτε τα τεχνάσματα του Σατανά και τη φιλοσοφία του για τη ζωή ως την αλήθεια, και τα ακολουθείτε και τα κάνετε πράξη. Υπακούς στον Σατανά και ζεις σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία, έτσι δεν είναι; Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι άτομο που υπακούει στον Θεό, πόσο μάλλον άτομο που τηρεί τα λόγια Του. Είσαι κουφιοκέφαλος. Βάζοντας στην άκρη τα λόγια του Θεού, και θεωρώντας, αντίθετα, ότι μια σατανική φράση είναι η αλήθεια και κάνοντάς την πράξη αναλόγως, προδίδεις την αλήθεια και τον Θεό! Όταν εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, κι όμως ενεργείς με βάση τη σατανική λογική και φιλοσοφία για τη ζωή, τι είδους άτομο είσαι; Άτομο που επαναστατεί ενάντια στον Θεό, άτομο που Τον ντροπιάζει σοβαρά. Ποια είναι η ουσία αυτής της πράξης; Να καταδικάζεις ανοιχτά τον Θεό και να αρνείσαι ανοιχτά την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η ουσία της; Εκτός του ότι δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού, επιτρέπεις στις πλάνες και τις σατανικές φιλοσοφίες του Σατανά για τη ζωή να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα μέσα στην εκκλησία. Με τον τρόπο αυτό, γίνεσαι συνεργός του Σατανά και βοηθάς τις ενέργειές του στην εκκλησία. Η ουσία του προβλήματος αυτού είναι σοβαρή, έτσι δεν είναι;» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο). Τα λόγια του Θεού διαπέρασαν την καρδιά μου, ειδικά όταν είπε: «ένας αχρείος», «προδίδοντας την αλήθεια», «κάποιος που ντροπιάζει σοβαρά τον Θεό» και «ο συνεργός του Σατανά». Αυτά τα λόγια βυθίστηκαν σαν σπαθιά στην καρδιά μου. Ασπαζόμουν τις ιδέες του παραδοσιακού πολιτισμού. Στα μάτια του Θεού, δεν ήταν απλώς ένα συναίσθημα που απέτρεπε την άσκηση της αλήθειας και τη διαφύλαξη του έργου της εκκλησίας, αλλά απιστία προς τον Θεό και το καθήκον μου. Αρνιόμουν την αλήθεια και έτσι ντρόπιαζα και πρόδιδα τον Θεό. Η φύση αυτού ήταν πολύ σοβαρή! Όταν το είδα αυτό, στενοχωρήθηκα πολύ και φοβήθηκα. Δεν ήξερα πως αν κάνεις το καθήκον με σατανικές σκέψεις ήταν πρόβλημα! Μου πήρε ώρα για να μπορέσω να ηρεμήσω. Αργότερα, διάβασα κάποια άλλα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, δεν υπάρχει ούτε μία φυλή στην οποία να κυριαρχεί η αλήθεια. Ανεξάρτητα από το πόσο υψηλές, αρχαίες ή μυστηριώδεις είναι οι ιδέες ή η παραδοσιακή κουλτούρα που έχει δημιουργήσει μια φυλή, ή η παιδεία που της έχει μεταδοθεί ή η γνώση που κατέχει, ένα είναι σίγουρο: τίποτα απ’ αυτά δεν είναι η αλήθεια ούτε έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Μερικοί άνθρωποι λένε: “Κάποια από τα ήθη ή από τις έννοιες αναφορικά με την εκτίμηση του σωστού και του λάθους, του άσπρου και του μαύρου που περιέχονται στις παραδοσιακές αντιλήψεις φαίνονται πολύ κοντά στην αλήθεια”. Το γεγονός ότι μπορεί να ακούγονται το ίδιο, δεν σημαίνει ότι έχουν την ίδια σημασία. Οι ιδέες της διεφθαρμένης ανθρωπότητας προέρχονται από τον Σατανά, ενώ τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Έτσι, όσο κοντά και να φαίνονται μερικά από τα λόγια της ανθρωπότητας στα λόγια του Θεού, δεν είναι η αλήθεια ούτε μπορούν να γίνουν η αλήθεια. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Είναι κοντά μόνο στη διατύπωση και έκφραση, όμως, στην ουσία, οι παραδοσιακές αυτές αντιλήψεις είναι ασύμβατες με τις αλήθειες των λόγων του Θεού. Αν και μπορεί να υπάρχει κάποια εγγύτητα ως προς την κυριολεκτική έννοια των λόγων αυτών, δεν απορρέουν από την ίδια πηγή. Τα λόγια του Θεού προέρχονται από τον Δημιουργό, ενώ τα λόγια, οι ιδέες κι οι απόψεις της παραδοσιακής κουλτούρας προέρχονται από τον Σατανά και τους διαβόλους. Μερικοί άνθρωποι λένε: “Οι ιδέες, οι απόψεις και τα διάσημα ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας αναγνωρίζεται καθολικά ότι είναι θετικά. Ακόμη κι αν είναι ψέματα και πλάνες, μπορούν να γίνουν η αλήθεια αν οι άνθρωποι τα υποστηρίξουν για αρκετές εκατοντάδες, αρκετές χιλιάδες χρόνια;” Σίγουρα όχι. Μια τέτοια άποψη είναι εξίσου γελοία όσο το να λέμε ότι οι πίθηκοι εξελίχθηκαν σε ανθρώπους. Η παραδοσιακή κουλτούρα δεν θα γίνει ποτέ η αλήθεια. Η κουλτούρα είναι κουλτούρα, και όσο ευγενής κι αν είναι, εξακολουθεί να είναι απλώς κάτι σχετικά θετικό που παράγει η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Όμως το ότι είναι θετικό δεν ισοδυναμεί με το ότι είναι η αλήθεια· το ότι είναι θετικό δεν το καθιστά κριτήριο. Είναι απλώς σχετικά θετικό, και τίποτα περισσότερο. Είναι λοιπόν πλέον σαφές σ’ εμάς το αν, στο πλαίσιο αυτής της “θετικότητας”, ο αντίκτυπός της στην ανθρωπότητα είναι καλός ή κακός; Χωρίς αμφιβολία, έχει κακό και αρνητικό αντίκτυπο στην ανθρωπότητα» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο). «Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα όταν αυτή η παραδοσιακή κουλτούρα μολύνει, παραλύει κι επηρεάζει την ανθρωπότητα, κι ενσταλάζεται σ’ αυτήν; Διαφθείρει, εξαπατά και κρατά δέσμια την ανθρωπότητα. Οι άνθρωποι παράγουν ένα ορισμένο δόγμα ή πνευματικότητα, και στη συνέχεια το μεταδίδουν και το διαδίδουν, το διαχέουν παντού για να το δεχτούν κι οι άλλοι, και τελικά αυτό αιχμαλωτίζει τις καρδιές τους κι όλοι επιδοκιμάζουν αυτήν την πνευματικότητα ή την ιδέα, κι όλοι διαφθείρονται από αυτού του είδους το σκεπτικό. Από τη στιγμή που θα διαφθαρούν σε κάποιο βαθμό, δεν μπορούν πλέον να διακρίνουν το σωστό από το λάθος, δεν θέλουν πια να προσπαθήσουν να διακρίνουν μεταξύ του τι είναι δίκαιο και τι κακό, δεν είναι πλέον πρόθυμοι να προσπαθήσουν να διακρίνουν μεταξύ του τι είναι θετικό και τι αρνητικό, κι έρχεται μάλιστα μια μέρα που δεν μπορούν καν να πουν αν είναι άνθρωποι ή όχι. Πολλοί διεστραμμένοι δεν ξέρουν καν αν είναι άνδρες ή γυναίκες. Πόσο απέχει μια τέτοια ανθρωπότητα απ’ την καταστροφή; […] Ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει εξαπατηθεί και διαφθαρεί από τις ιδέες και την υποτιθέμενη πνευματικότητα του Σατανά. Και ποιο είναι το εύρος αυτής της εξαπάτησης και της διαφθοράς; Οι άνθρωποι αποδέχονται τα λόγια του Σατανά ως αλήθεια, τον λατρεύουν και τον ακολουθούν, και δεν κατανοούν τα λόγια του Θεού και τα λόγια του Δημιουργού. Ανεξάρτητα από το τι λέει ο Δημιουργός, από το πόσο μιλάει ή το πόσο κατανοητά και πρακτικά δηλώνει τα πράγματα, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, αυτό που ακούνε τους είναι ακατανόητο, τίποτε δεν αγγίζει τις θολές σκέψεις τους και το μυαλό τους είναι κουβάρι. Πώς έγινε κουβάρι; Τους έριξε στο χάος ο Σατανάς. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει εντελώς τους ανθρώπους» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο). Παλιότερα, ήξερα μόνο ότι τα: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Σ’ ολόκληρο το σύμπαν, μόνο εγώ βασιλεύω επί των πάντων», και άλλες σατανικές κοσμικές φιλοσοφίες αντιβαίνουν στην αλήθεια και δεν χαρακτηρίζουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Τα στοιχεία, όμως, από την παράδοση που συμφωνούσαν με τη συνείδηση και την ηθική, όπως τα «Ανταπόδωσε μια σταγόνα καλοσύνης με μια λίμνη ανταμοιβής», «Ξεπλήρωσε τα χρέη της ευγνωμοσύνης», «Ο άνθρωπος δεν είναι άψυχος· πώς μπορεί να ελευθερωθεί από τα συναισθήματα;» και άλλα που έμοιαζαν πολιτισμένη και ευγενής παραδοσιακή ηθική, δεν τα διέκρινα. Πίστευα ότι όλα αυτά τα πράγματα περνούσαν από τη μια γενιά στην επόμενη, και οι καλοί άνθρωποι έπρεπε να τα εφαρμόζουν. Δεν ασκούσα διάκριση σε αυτές τις παραδοσιακές σκέψεις και τις θεωρούσα κάτι θετικό που έπρεπε να επιδιώκω και να ασκώ. Αν δεν τηρούσα αυτά τα πράγματα, ένιωθα άβολα, και φοβόμουν την καταδίκη και την απόρριψη των άλλων. Τώρα, μέσα απ’ όσα αποκάλυψε ο λόγος του Θεού, είδα ότι υπό τον έλεγχο αυτών των ιδεών και απόψεων, σκεφτόμαστε τα συναισθήματα, όχι τις αρχές, και δεν διακρίνουμε καλό και κακό. Όσο οι άλλοι ήταν καλοί μαζί μου, ακόμα και αν ήταν κακοί ή μοχθηροί, ή και αν βοηθώντας τους συνέβαλλα στο κακό, είχα χρέος και έπρεπε να τους βοηθήσω. Έδειχνα ότι ήμουν ευσυνείδητη, αλλά στην αλήθεια ήμουν μπερδεμένη και ηλίθια και είχα τα δικά μου κίνητρα και προθέσεις. Το έκανα για να προστατέψω την εικόνα και τη φήμη μου, μόνο και μόνο για το συμφέρον μου. Ήμουν πολύ εγωίστρια, ποταπή και υποκρίτρια. Δεν ήμουν καθόλου καλός άνθρωπος. Η προσκόλληση στις σατανικές φιλοσοφίες, θα με έκανε να γινόμουν ολοένα και πιο πονηρή, δόλια, εγωίστρια και κακή. Είδα ότι αυτές οι φαινομενικά ευγενείς και αποδεκτές παραδοσιακές ιδέες και παροιμίες είναι οβίδες με όμορφο περιτύλιγμα. Ακούγονται υψηλές και συμφωνούν με την ανθρώπινη ηθική, όμως στην ουσία είναι εχθρικές προς την αλήθεια και με αυτές διαφθείρει ο Σατανάς. Διαπίστωσα ότι πίστευα πολλά χρόνια στον Θεό, αλλά επειδή δεν ασκούσα την αλήθεια και ζούσα με τις παραδοσιακές ιδέες, σκεφτόμουν τη συνείδηση παντού και ήθελα πάντα να ανταποδίδω την καλοσύνη των άλλων, δεν διέκρινα το καλό και το κακό. Ήμουν μπερδεμένη κι ηλίθια! Ο Θεός έχει εκφράσει τόση αλήθεια τις έσχατες ημέρες και αποκάλυψε τις πτυχές της αλήθειας που πρέπει να ασκούμε, με απτές και πρακτικές λεπτομέρειες, με την ελπίδα ότι θα φερόμαστε σύμφωνα με την αλήθεια και τον λόγο του Θεού, και ότι θα προστατεύουμε το έργο της εκκλησίας. Εγώ, όμως, έκανα το καθήκον μου για να διατηρώ σαρκικές σχέσεις, δεν αναζητούσα την αλήθεια, δεν προστάτευα το έργο, και έγινα κάποια που ντρόπιαζε και αντιστεκόταν στον Θεό. Όταν το είδα αυτό, ένιωσα ενοχές και τύψεις για όλα όσα είχα κάνει. Πήγα και προσευχήθηκα στον Θεό. Είπα: «Θεέ μου, ζω με σατανικά δηλητήρια. Έχω κάνει πολλά που αντιβαίνουν στην αλήθεια και Σου αντιστέκονται. Θέλω να μετανοήσω και να ενεργώ με βάση τις αρχές της αλήθειας».

Έπειτα, αναρωτήθηκα: «Αν η βίωση αυτών των παραδοσιακών απόψεων και ιδεών δεν σήμαινε ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση, τι σημαίνει να έχεις καλή ανθρώπινη φύση;» Μετά, σε κάποια λόγια του Θεού βρήκα ένα ακριβές κριτήριο αξιολόγησης των πραγμάτων. Τα λόγια του Θεού λένε: «Πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο που να ορίζει “το να έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση”. Αυτό δεν αφορά τη διατήρηση μετριοπαθούς στάσης, τη μη προσκόλληση στις αρχές, την προσπάθεια να μην δυσαρεστείς τους άλλους, το να καλοπιάνεις τους πάντες όπου πας, το να είσαι γλυκομίλητος και επιδέξιος με τον καθένα που συναντάς, και το να κάνεις τους πάντες να μιλούν με καλά λόγια για σένα. Αυτό δεν είναι το πρότυπο. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο; Είναι το να μπορεί κανείς να υποτάσσεται στον Θεό και στην αλήθεια. Είναι το να προσεγγίζει κανείς το καθήκον του και όλων των ειδών τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με αρχές και αίσθημα ευθύνης. Αυτό είναι πασιφανές· όλοι το αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα μέσα τους. Επιπλέον, ο Θεός ερευνά τις καρδιές των ανθρώπων και γνωρίζει την κατάστασή τους, τον καθένα τους ξεχωριστά· όπου κι αν είναι, κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει τον Θεό. Ορισμένοι άνθρωποι καυχιούνται συνέχεια ότι κατέχουν καλή ανθρώπινη φύση, ότι ποτέ δεν μιλούν άσχημα για τους άλλους, ποτέ δεν βλάπτουν τα συμφέροντα κανενός άλλου, και ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν έχουν επιθυμήσει την περιουσία άλλων ανθρώπων. Όταν υπάρχει διαμάχη για τα συμφέροντα, προτιμούν ακόμη και να υποστούν απώλειες παρά να εκμεταλλευτούν τους άλλους, και όλοι οι άλλοι πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι. Ωστόσο, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, είναι ύπουλοι και ξέρουν να ελίσσονται, μηχανορραφώντας διαρκώς για το συμφέρον τους. Ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποτέ δεν αντιμετωπίζουν ως επείγοντα τα πράγματα που ο Θεός αντιμετωπίζει ως επείγοντα ούτε σκέφτονται όπως σκέφτεται ο Θεός, και ποτέ δεν μπορούν να παραμερίσουν τα συμφέροντά τους, ώστε να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ποτέ δεν εγκαταλείπουν τα δικά τους συμφέροντα. Ακόμα κι όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να διαπράττουν το κακό, δεν τους εκθέτουν· δεν έχουν καθόλου αρχές. Τί είδος ανθρώπινης φύσης είναι αυτό; Δεν είναι καλή ανθρώπινη φύση. Μη δίνεις προσοχή σε αυτά που λέει ένα τέτοιο άτομο· πρέπει να βλέπεις τι βιώνει, τι αποκαλύπτει, και ποια στάση διατηρεί ενόσω εκτελεί τα καθήκοντά του, καθώς και ποια είναι η εσωτερική του κατάσταση και τι αγαπά. Αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και το κέρδος ξεπερνά την αφοσίωσή του στον Θεό, αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και το κέρδος ξεπερνά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και το κέρδος ξεπερνά το ενδιαφέρον που δείχνει για τον Θεό, τότε ένα τέτοιο άτομο διακατέχεται από ανθρώπινη φύση; Δεν είναι έτσι κάποιος με ανθρώπινη φύση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, είδα ότι όποιος έχει καλή ανθρώπινη φύση δεν ενεργεί με μετριοπάθεια, ώστε να μην προσβάλει κανέναν και να έχει την υποστήριξη και την αποδοχή όλων. Αντ’ αυτού, αγαπά την αλήθεια και κάθε τι θετικό, είναι υπεύθυνος, τηρεί τις αρχές της αλήθειας και προστατεύει το έργο της εκκλησίας. Τέτοιοι άνθρωποι είναι πραγματικά καλοί. Αν προστατεύεις μόνο τις σχέσεις σου με τους άλλους και τη φήμη και το κύρος σου, και προσπαθείς να τα πας καλά με τους άλλους, αλλά δεν είσαι πιστός στο Θεό στο καθήκον, και διατηρείς σχέσεις με άλλους ανθρώπους εις βάρος του έργου της εκκλησίας, τότε είσαι εξαιρετικά εγωιστής και ποταπός. Όσο ηθικά αποδεκτή και αν είναι η εξωτερική σου συμπεριφορά, εξαπατά τους άλλους και εχθρεύεται την αλήθεια. Σκέφτηκα ότι ασπαζόμουν αυτές τις παραδοσιακές ιδέες και είχα μεταμφιεστεί σε καλό άνθρωπο. Η αλήθεια είναι πως γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια, δόλια και σατανική. Ό,τι έκανα ήταν για να προστατεύσω τη φήμη και το κύρος μου και να ικανοποιήσω τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες μου. Δεν υπήρχε τίποτα ανθρώπινο πάνω μου. Όσα βίωνα ήταν δαιμονικά. Παλιότερα, όταν έκρινα αν κάποιος είχε ανθρώπινη φύση, βασιζόμουν στις δικές μου αντιλήψεις. Αυτό δεν συμφωνούσε με την αλήθεια ούτε και με τα κριτήρια του Θεού για την αξιολόγηση των ανθρώπων.

Μέσα στις επόμενες μέρες, αναλογίστηκα πώς να ασκούμαι σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας και το θέλημα του Θεού. Στα λόγια του Θεού, διάβασα: «Οι σχέσεις αυτές τότε δεν θα οικοδομούνται πάνω στη σάρκα, αλλά πάνω στα θεμέλια της αγάπης του Θεού. Δεν θα έχεις σχεδόν καθόλου σαρκικές αλληλεπιδράσεις με άλλους ανθρώπους, αλλά σε πνευματικό επίπεδο, θα υπάρχει συναναστροφή και αμοιβαία αγάπη, παρηγοριά και παροχή μεταξύ σας. Όλα αυτά γίνονται βάσει μιας επιθυμίας να ικανοποιήσεις τον Θεό —αυτές οι σχέσεις δεν διατηρούνται μέσω ανθρώπινων φιλοσοφιών για τη ζωή, αλλά διαμορφώνονται φυσικά όταν κουβαλά κανείς ένα φορτίο για τον Θεό. Δεν απαιτούν επίπλαστη, ανθρώπινη προσπάθεια από σένα, πρέπει μόνο να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές του λόγου του Θεού. […] Οι κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις δημιουργούνται στα θεμέλια του να στρέφει κανείς την καρδιά του στον Θεό, όχι μέσω ανθρώπινης προσπάθειας. Αν ο Θεός απουσιάζει από την καρδιά ενός ανθρώπου, τότε οι σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους είναι απλώς σχέσεις της σάρκας. Δεν είναι κανονικές, είναι λάγνες απολαύσεις, και ο Θεός τις μισεί και τις αποστρέφεται» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η δημιουργία μιας κανονικής σχέσης με τον Θεό είναι πολύ σημαντική). Ο Θεός ορίζει να αντιμετωπίζουμε τους άλλους με τις αρχές της αλήθειας, να αλληλεπιδρούμε με τους αδελφούς μας στα θεμέλια της αγάπης του Θεού, να αλληλοστηριζόμαστε στην αλήθεια και στη ζωή και να μη δεχόμαστε κοσμικές σαρκικές φιλοσοφίες. Η Λέσλι με βοήθησε κάποτε και αυτό ήταν οι διευθετήσεις του Θεού αλλά, κυρίως, ήταν η αγάπη του Θεού. Έπρεπε να το είχα λάβει από τον Θεό. Εγώ, όμως, τα απέδωσα όλα αυτά σε ένα άτομο και της έδειξα την ευγνωμοσύνη μου. Κατάλαβα ότι η σχέση που είχα με τη Λέσλι βασιζόταν στη σάρκα, αυτό που έκανα δεν συμφωνούσε με το θέλημα του Θεού, ούτε είχα αρχές. Η αλήθεια είναι πως όταν οι άλλοι έχουν προβλήματα και γίνονται παθητικοί και αδύναμοι, αν τους συναναστρεφόμαστε με τα λόγια του Θεού για υποστήριξη, τηρούμε τις αρχές και είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε, αλλά εκείνοι που συνεχώς αμελούν τα καθήκοντά τους και είναι ανεύθυνοι, ή και διαταράσσουν και ενοχλούν το έργο της εκκλησίας πρέπει να εκτίθενται, να αντιμετωπίζονται ή να απομακρύνονται. Δεν πρέπει ποτέ να καλύπτονται για συναισθηματικούς λόγους. Ακόμα και στα συναισθήματα πρέπει να τηρούμε τις αρχές. Η Λέσλι ήταν ανεύθυνη και αμελής στα καθήκοντά της αφού απομακρύνθηκε και δεν έδειχνε να κατανοεί καθόλου τα προβλήματά της. Αν την είχα συναναστραφεί με βάση τον λόγο του Θεού για τη συμπεριφορά και το πρόβλημά της, ώστε να κάνει αυτοκριτική, να μετανοήσει και να αλλάξει, τότε μόνο θα της έδειχνα πραγματική αγάπη. Έτσι θα βοηθούσα και εκείνη και το έργο της εκκλησίας. Μόλις το είδα αυτό, ξαφνικά ένιωσα ανακούφιση, και δεν ήθελα πλέον να διατηρήσω αυτήν τη σαρκική μου σχέση.

Έπειτα, με τον λόγο του Θεού εξέθεσα τη στάση της Λέσλι προς το καθήκον και τις συμπεριφορές της και την καθαίρεσα από το καθήκον της. Μετά από τη συναναστροφή, ένιωσα ασφαλής. Η Λέσλι δεν με μισούσε και μπορούσε να το λάβει από τον Θεό. Είπε ότι αν δεν την απομάκρυναν και δεν την εξέθεταν, δεν θα καταλάβαινε ποτέ ότι όσα έκανε προκαλούσαν τόση αναστάτωση και διατάραξη, και δεν είχε παράπονα για το πώς της συμπεριφέρθηκαν. Όταν την άκουσα να το λέει αυτό, ένιωσα πως μόνο με την άσκηση της αλήθειας ωφελούμε και βοηθούμε τους άλλους, και ένιωσα πολύ ασφαλής.

Τώρα που το σκέφτομαι, βλέπω ότι αυτά τα φαινομενικά πολιτισμένα και ευγενή στοιχεία της παράδοσης δεν είναι η αλήθεια, όσα άτομα και αν τα υπερασπίζονται και τα θαυμάζουν. Είναι όλα παράλογα και κακά, και απλώς βλάπτουν τους άλλους και τον εαυτό σου. Το μόνο κριτήριο για τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας είναι η αλήθεια. Ευχαριστώ τον Θεό που δημιούργησε τις συνθήκες για να αλλάξω τις λάθος σκέψεις και απόψεις, και είμαι ευγνώμων που με έσωσε ο Θεός!