Ⅰ

Ο Ιώβ πίστευε πως ό,τι κατείχε,

το είχε απ’ τον Θεό κι όχι από μόνος του.

Οι ευλογίες δεν ήταν προς εκμετάλλευση γι’ αυτόν,

μα ενέμενε στην οδό που έπρεπε ν' ακολουθεί,

ως οδηγό στη ζωή του.

Ποτέ ο Ιώβ, ασύστολα, δεν γλεντούσε

λόγω των ευλογιών του απ’ τον Θεό,

δεν αγνοούσε την οδό, τη χάρη Του δεν ξεχνούσε,

λόγω των συχνών ευλογιών που είχε.

Ⅱ

Τις ευλογίες χαιρόταν, γι’ αυτές ευχαριστούσε.

Μα ποτέ δεν ενέδιδε ούτε έψαχνε και άλλες.

Τίποτα δεν έκανε για ευλογίες,

ούτε ανησυχούσε μην τις χάσει απ’ τον Θεό.

Ποτέ ο Ιώβ, ασύστολα, δεν γλεντούσε

λόγω των ευλογιών του απ’ τον Θεό,

δεν αγνοούσε την οδό, τη χάρη Του δεν ξεχνούσε,

λόγω των συχνών ευλογιών που είχε.

Ωωω, ωωω, ωωω.

Ποτέ ο Ιώβ, ασύστολα, δεν γλεντούσε

λόγω των ευλογιών του απ’ τον Θεό,

δεν αγνοούσε την οδό, τη χάρη Του δεν ξεχνούσε,

λόγω των συχνών ευλογιών που είχε, ω ω.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄