Στα μάτια του Θεού, οι άνθρωποι είναι σαν τα ζώα στο ζωικό βασίλειο. Μάχονται μεταξύ τους, σφαγιάζουν ο ένας τον άλλον και έχουν ασυνήθιστες αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους. Στα μάτια του Θεού, μοιάζουν επίσης με πιθήκους, συνωμοτώντας ο ένας εναντίον του άλλου ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου. Ως εκ τούτου, οτιδήποτε πράττει και φανερώνει ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν ήταν ποτέ πράγματα που συμφωνούσαν με το θέλημα του Θεού. Ο Θεός καλύπτει το πρόσωπό Του ακριβώς τη στιγμή που δοκιμάζονται οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο. Όλοι οι άνθρωποι βογκούν από τον πόνο, όλοι τους ζουν υπό την απειλή της καταστροφής και ούτε ένας τους δεν έχει διαφύγει ποτέ από την κρίση του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο πρωταρχικός στόχος του Θεού όταν ενσαρκώνεται είναι να κρίνει τον άνθρωπο και να τον καταδικάσει στη σάρκα Του. Στον νου Του, ο Θεός έχει από καιρό αποφασίσει ποιοι, ανάλογα με την ουσία τους, θα σωθούν και ποιοι θα καταστραφούν, και αυτό θα γίνει σταδιακά ξεκάθαρο κατά τη διάρκεια της τελικής φάσης. Καθώς περνούν οι μέρες και οι μήνες, οι άνθρωποι αλλάζουν και αποκαλύπτεται η αρχική τους μορφή. Το αν μέσα στο αυγό υπάρχει κοτόπουλο ή πάπια φαίνεται μόλις αυτό σπάσει. Η στιγμή που θα σπάσει το αυγό είναι ακριβώς η στιγμή που θα έρθουν στο τέλος τους οι καταστροφές στη γη. Από αυτό φαίνεται ότι για να μάθουμε αν μέσα στο «αυγό» υπάρχει «κοτόπουλο» ή «πάπια», το «αυγό» πρέπει να σπάσει. Αυτό είναι το σχέδιο μες στην καρδιά του Θεού, και πρέπει να επιτευχθεί.

«Φτωχή, αξιολύπητη ανθρωπότητα! Γιατί ο άνθρωπος Με αγαπά, αλλά δεν μπορεί να ακολουθήσει τις προθέσεις του Πνεύματός Μου;» Λόγω αυτής της κατάστασης του ανθρώπου, πρέπει να υποβληθεί σε κλάδεμα προκειμένου να ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού. Και λόγω της απέχθειας του Θεού προς την ανθρωπότητα, έχει διακηρύξει πολλές φορές: «Ω, οι επαναστάτες όλης της ανθρωπότητας! Πρέπει να συνθλιβούν κάτω από τα πόδια Μου· πρέπει να εξαφανιστούν εν μέσω της παίδευσής Μου και πρέπει, την ημέρα που θα ολοκληρωθεί η μεγάλη Μου επιχείρηση, να αποβληθούν από το ανθρώπινο είδος, έτσι ώστε όλη η ανθρωπότητα να γνωρίσει το απαίσιο πρόσωπό τους». Ο Θεός μιλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα στη σάρκα και μιλά, επίσης, στον Σατανά στο πνευματικό βασίλειο, το οποίο βρίσκεται πιο πάνω από ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού και αυτό πρόκειται να επιτευχθεί μέσω του 6.000 ετών σχεδίου του Θεού.

Στην πραγματικότητα, ο Θεός είναι ιδιαίτερα κανονικός, και υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούν να επιτευχθούν μόνο εάν τα επιτελέσει Εκείνος προσωπικά και τα δει με τα ίδια Του τα μάτια. Δεν είναι όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, δηλαδή ότι ο Θεός απλώς κάθεται άπραγος ενώ όλα πηγαίνουν όπως επιθυμεί. Αυτή είναι η απόρροια της αναστάτωσης που φέρνει ο Σατανάς στους ανθρώπους, που κάνει τους ανθρώπους να μην είναι σίγουροι για το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Ως εκ τούτου, κατά την έσχατη εποχή, ο Θεός έχει ενσαρκωθεί για να αποκαλύψει ξεκάθαρα την πρακτικότητά Του στον άνθρωπο, χωρίς να κρύβει τίποτα. Κάποιες περιγραφές της διάθεσης του Θεού αποτελούν κατάφωρη υπερβολή, όπως όταν λέγεται ότι ο Θεός μπορεί να αφανίσει τον κόσμο με μία μόνο λέξη ή με την παραμικρή σκέψη. Ως εκ τούτου, οι περισσότεροι άνθρωποι λένε πράγματα όπως: «Γιατί ενώ ο Θεός είναι παντοδύναμος, δεν μπορεί να κάνει τον Σατανά μια χαψιά;» Αυτά τα λόγια είναι παράλογα και αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να μη γνωρίζουν τον Θεό. Απαιτείται μια διαδικασία προκειμένου να αφανίσει ο Θεός τους εχθρούς Του, όμως αληθεύει ότι ο Θεός είναι πάντα νικηφόρος: Ο Θεός εν τέλει θα νικήσει τους εχθρούς Του. Όπως όταν μία ισχυρή χώρα νικά μία ανίσχυρη χώρα, πρέπει να πετύχει τη νίκη μόνη της, βήμα προς βήμα, χρησιμοποιώντας κάποιες φορές δύναμη και άλλες στρατηγική. Υπάρχει μια διαδικασία, αλλά δεν μπορεί να ειπωθεί ότι επειδή η ισχυρή χώρα έχει πυρηνικά όπλα νέας γενιάς και η ανίσχυρη χώρα υστερεί κατά πολύ, η ανίσχυρη χώρα θα παραδοθεί χωρίς μάχη. Αυτό είναι ένα παράλογο επιχείρημα. Είναι εύλογο να ειπωθεί ότι η ισχυρή χώρα θα νικήσει σίγουρα και ότι η ανίσχυρη θα χάσει σίγουρα, όμως το μόνο που μπορεί να λεχθεί είναι ότι η ισχυρή χώρα έχει μεγαλύτερη δύναμη μόνο όταν εισβάλλει η ίδια στην ανίσχυρη χώρα. Έτσι, ο Θεός έλεγε ανέκαθεν ότι ο άνθρωπος δεν Τον γνωρίζει. Επομένως, τα παραπάνω λόγια αντιπροσωπεύουν μία όψη του λόγου που ο άνθρωπος δεν γνωρίζει τον Θεό; Αυτές είναι οι αντιλήψεις του ανθρώπου; Γιατί ο Θεός ζητά από τον άνθρωπο μόνο να γνωρίσει την πρακτικότητά Του, και ως αποτέλεσμα ενσαρκώθηκε ο ίδιος; Έτσι, οι περισσότεροι άνθρωποι λάτρεψαν με ευλάβεια τον Ουρανό, παρόλα αυτά «Ο ουρανός ποτέ δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο από τις ενέργειες του ανθρώπου, και αν ο τρόπος που φέρομαι στον άνθρωπο βασιζόταν στην κάθε του ενέργεια, τότε ολόκληρη η ανθρωπότητα θα ζούσε μέσα στην παίδευσή Μου».

Ο Θεός διακρίνει την ουσία του ανθρώπου. Στις ομιλίες του Θεού, Εκείνος φαίνεται τόσο «βασανισμένος» από τον άνθρωπο, που δεν ενδιαφέρεται να δώσει επιπλέον προσοχή στον άνθρωπο, ούτε ελπίζει πια καθόλου σε αυτόν. Ο άνθρωπος, απ’ ότι φαίνεται, είναι πέραν σωτηρίας. «Έχω δει πολλούς ανθρώπους με τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι στα μάγουλά τους κι έχω δει πολλούς ανθρώπους να προσφέρουν την καρδιά τους σε αντάλλαγμα για τα πλούτη Μου. Παρόλη αυτή την “ευσέβεια”, ποτέ δεν έχω δώσει ελεύθερα όλα όσα έχω στον άνθρωπο ως αποτέλεσμα των ξαφνικών του παρορμήσεων, διότι ο άνθρωπος δεν ήταν ποτέ πρόθυμος να αφοσιωθεί σε Εμένα μετά χαράς». Όταν ο Θεός αποκαλύπτει τη φύση του ανθρώπου, ο άνθρωπος ντρέπεται για τον εαυτό του, αλλά αυτό είναι μόνο επιφανειακή γνώση κι εκείνος είναι ανίκανος να γνωρίσει αληθινά τη φύση του στον λόγο του Θεού. Έτσι, οι περισσότεροι δεν κατανοούν το θέλημα του Θεού, δεν μπορούν να βρουν ένα μονοπάτι για τη ζωή τους μέσα στον λόγο του Θεού, κι έτσι, όσο πιο ανόητοι είναι τόσο πιο πολύ τούς περιγελά ο Θεός. Συνεπώς, μπαίνουν ασυναίσθητα στον ρόλο της αποκρουστικότητας και, ως εκ τούτου, τελικά γνωρίζουν τον εαυτό τους καθώς τους μαχαιρώνει το «απαλό ξίφος». Ο λόγος του Θεού φαίνεται να επικροτεί τις πράξεις του ανθρώπου και να τις ενθαρρύνει, παρόλα αυτά οι άνθρωποι πάντα αισθάνονται ότι ο Θεός τούς περιγελά. Και έτσι, όταν διαβάζουν τον λόγο του Θεού, πού και πού κάνουν μορφασμούς, θαρρείς και συσπώνται οι μύες του προσώπου τους. Αυτή είναι η βρομιά της συνείδησής τους, και αυτός είναι ο λόγος που συσπώνται οι μύες άθελά τους. Ο πόνος τους είναι τέτοιος που θέλουν να γελάσουν αλλά δεν μπορούν, ούτε μπορούν να κλάψουν, επειδή η κωμική συμπεριφορά των ανθρώπων παίζει στο «βίντεο», μα δεν μπορούν να το σταματήσουν και μπορούν μόνο να το αντέξουν. Παρόλο που «η εστίαση στον λόγο του Θεού» κηρύττεται σε όλες τις συναντήσεις των συνεργατών, ποιος δεν γνωρίζει τη φύση του γόνου του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; Πρόσωπο με πρόσωπο είναι υπάκουοι σαν αρνιά, αλλά όταν γυρίζουν την πλάτη είναι άγριοι σαν λύκοι, πράγμα που φαίνεται στα λόγια του Θεού ότι «πολλοί άνθρωποι Με αγαπούν αληθινά όταν παρέχω τα λόγια Μου, αλλά δεν θεωρούν τα λόγια Μου θησαυρό μες στο πνεύμα τους, κι αντιθέτως τα χρησιμοποιούν αδιάφορα σαν να είναι κοινόχρηστη περιουσία και τα πετάνε πίσω από εκεί που ήρθαν όποτε τους κάνει κέφι». Γιατί ο Θεός εκθέτει πάντα τον άνθρωπο; Αυτό δείχνει ότι η παλιά φύση του ανθρώπου δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Όπως το Όρος Τάι, έχει εξέχουσα θέση στην καρδιά εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, αλλά θα έρθει η μέρα που ο Γιού Γκονγκ^[α] θα μετακινήσει αυτό το βουνό· αυτό είναι το σχέδιο του Θεού. Στις ομιλίες Του, δεν υπάρχει ούτε μία στιγμή που ο Θεός δεν θέτει απαιτήσεις από τον άνθρωπο, δεν τον προειδοποιεί ή δεν επισημαίνει τη φύση του ανθρώπου που αποκαλύπτεται στη ζωή του: «Όταν ο άνθρωπος κρατά αποστάσεις από Μένα και Με δοκιμάζει, Εγώ του κρύβομαι μέσα στα σύννεφα. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να βρει κανένα ίχνος Μου και ζει μόνο σύμφωνα με το χέρι των μοχθηρών, κάνοντας ό,τι του ζητούν». Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι σπάνια έχουν την ευκαιρία να ζήσουν στην παρουσία του Θεού, διότι έχουν ελάχιστη επιθυμία για αναζήτηση. Ως εκ τούτου, παρότι πολλοί άνθρωποι αγαπούν τον Θεό, ζουν κάτω από το χέρι του πονηρού και κάθε τους πράξη καθοδηγείται από τον πονηρό. Εάν οι άνθρωποι ζούσαν αληθινά υπό το φως του Θεού, αναζητώντας τον Θεό κάθε λεπτό της κάθε ημέρας, δεν θα υπήρχε λόγος να μιλά ο Θεός κατ’ αυτόν τον τρόπο, έτσι δεν είναι; Όταν οι άνθρωποι βάζουν στην άκρη τα κείμενα, την ίδια ώρα βάζουν στην άκρη και τον Θεό μαζί με το βιβλίο, κι έτσι ασχολούνται με τα δικά τους, και τότε ο Θεός εξαφανίζεται από την καρδιά τους. Όταν, όμως, πιάνουν ξανά το βιβλίο στα χέρια τους, ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι είχαν ωθήσει τον Θεό στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Τέτοια είναι η ζωή του ανθρώπου «χωρίς μνήμη». Όσο περισσότερο μιλά ο Θεός, τόσο ανώτερα είναι τα λόγια Του. Όταν φτάσουν στο αποκορύφωμά τους, όλο το έργο ολοκληρώνεται και, ως εκ τούτου, ο Θεός σταματά τις ομιλίες Του. Η βασική αρχή σύμφωνα με την οποία εργάζεται ο Θεός είναι να ολοκληρώσει το έργο Του όταν αυτό φθάσει στο αποκορύφωμά του. Δεν συνεχίζει να εργάζεται μόλις φτάσει στο αποκορύφωμά του, αλλά σταματά απότομα. Ποτέ δεν κάνει αχρείαστο έργο.

Υποσημειώσεις:

α. Ο Γιού Γκονγκ, γνωστός και ως «Γέρο-Γιού», είναι ένα θρυλικό πρόσωπο της κινεζικής λαϊκής παράδοσης. Η ιστορία του Γιού που μετακινεί τα βουνά αντιπροσωπεύει την επιμονή μπροστά σε ένα φαινομενικά ακατόρθωτο έργο.