Επί του παρόντος, όλοι οι άνθρωποι έχουν, σε διαφορετικό βαθμό, εισέλθει σε παίδευση. Ακριβώς όπως είπε ο Θεός: «Προχωρώ με τον άνθρωπο δίπλα-δίπλα». Αυτό είναι απολύτως αληθές, όμως οι άνθρωποι εξακολουθούν να αδυνατούν να κατανοήσουν πλήρως αυτό το σημείο. Ως εκ τούτου, ένα μέρος του έργου που έχουν επιτελέσει ήταν περιττό. Ο Θεός είπε: «τους στηρίζω και τους φροντίζω ανάλογα με το ανάστημά τους. Επειδή οι άνθρωποι είναι οι κεντρικοί χαρακτήρες του συνολικού σχεδίου διαχείρισής Μου, δίνω περισσότερη καθοδήγηση σ’ εκείνους που έχουν δοκιμαστεί για τον ρόλο του “ανθρώπου”, ώστε να μπορούν να παίξουν τον ρόλο αυτόν ολόψυχα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο», όπως επίσης: «Ωστόσο, αρνούμαι να επικρίνω άμεσα τη συνείδησή τους· αντιθέτως, συνεχίζω να τους καθοδηγώ υπομονετικά και συστηματικά. Εξάλλου, οι άνθρωποι είναι αδύναμοι και δεν μπορούν να κάνουν οποιοδήποτε έργο». Το σκεπτικό του Θεού είναι το εξής: Ακόμα κι αν αφάνιζε όλους αυτούς τους ανθρώπους στο τέλος, το έργο Του επί γης θα συνέχιζε σύμφωνα με το αρχικό Του σχέδιο. Ο Θεός δεν κάνει ανώφελο έργο· όλα όσα κάνει ο Θεός είναι καλά. Όπως είπε ο Πέτρος: «Ακόμη κι αν ο Θεός έπαιζε με τους ανθρώπους σαν να ήταν παιχνίδια, τι παράπονο θα είχαν οι άνθρωποι; Ποιο δικαίωμα θα είχαν;» Τη σημερινή ημέρα, αυτό δεν επιτυγχάνει ο Θεός όσον αφορά την ανθρωπότητα; Μπορούν οι άνθρωποι όντως να έχουν μια τέτοια άποψη; Γιατί ο Πέτρος, οποίος ζούσε πριν από μερικές χιλιάδες έτη, μπόρεσε να πει κάτι τέτοιο, ενώ οι «Πέτροι» του σήμερα, οι οποίοι ζουν σ’ αυτήν την υπερσύγχρονη εποχή της εξελιγμένης τεχνολογίας, δεν μπορούν; Δεν είμαι σε θέση να πω με βεβαιότητα εάν η ιστορία πηγαίνει προς τα εμπρός ή προς τα πίσω και κανείς δεν μπορεί ακόμη να απαντήσει το ερώτημα του κατά πόσο η επιστήμη προχωρά προς τα εμπρός ή προς τα πίσω είναι. Όλα όσα έκανε ο Θεός στην ανθρωπότητα αποσκοπούσαν στο να κάνει τους ανθρώπους θετικούς και να δώσει στη ζωή τους τη δυνατότητα να ωριμάσει. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να το κατανοήσουν αυτό; Όλα όσα σε κάνουν να είσαι αρνητικός αποτελούν αδυναμία σου, ένα ζωτικό σημείο ευαισθησίας στο οποίο θα επιτεθεί ο Σατανάς. Το βλέπεις αυτό καθαρά; Γιατί ο Θεός είπε τα εξής; «Εκλιπαρώ τους ανθρώπους με κάθε σοβαρότητα και ειλικρίνεια. Όντως είναι ανίκανοι να κάνουν ό,τι ζητώ;» Τι σημαίνουν αυτά τα λόγια; Γιατί άραγε έθεσε ο Θεός αυτό το ερώτημα; Δείχνει ότι η ανθρωπότητα έχει πάρα πολλές αρνητικές πτυχές, και μόνο ένας αρνητικός παράγοντας είναι αρκετός για να κάνει τον άνθρωπο να σκοντάψει. Γιατί δεν ρίχνεις μια ματιά για να δεις τι θα επιφέρει το να παραμένεις αρνητικός. Όλα όσα κάνει ο Θεός τα κάνει για χάρη της τελείωσης της ανθρωπότητας. Χρειάζονται τα λόγια αυτά περαιτέρω επεξήγηση; Όχι —όπως το βλέπω Εγώ, δεν είναι αναγκαίο! Μπορεί να ειπωθεί ότι οι άνθρωποι έχουν καταληφθεί από τον Σατανά, αλλά θα ήταν προτιμότερο να πούμε ότι οι άνθρωποι έχουν καταληφθεί από αρνητικότητα. Αυτή είναι μια εκδήλωση της ανθρωπότητας, μια απόφυση της σάρκας του ανθρώπου. Ως εκ τούτου, όλοι οι άνθρωποι έχουν πέσει ασυνείδητα στην αρνητικότητα, και κατά συνέπεια στην παίδευση. Αυτή είναι μια παγίδα που προετοίμασε ο Θεός για την ανθρωπότητα, και τότε είναι η στιγμή που υποφέρουν περισσότερο οι άνθρωποι. Επειδή οι άνθρωποι διακατέχονται από αρνητικότητα, είναι δύσκολο να ξεφύγουν από την παίδευση. Έτσι ακριβώς δεν είναι τα πράγματα αυτές τις μέρες; Μα πώς μπορούν οι άνθρωποι να αγνοήσουν τα λόγια του Θεού, «Σήμερα, ο Σατανάς δρα άκρως ανεξέλεγκτα. Γιατί δεν εκμεταλλεύομαι αυτήν την ευκαιρία για να επιδείξω το επίκεντρο του έργου Μου και να αποκαλύψω τη δύναμή Μου;» Εκφράζω λίγα λόγια υπενθύμισης και, αμέσως, οι άνθρωποι από τις εκκλησίες εισέρχονται σε παίδευση. Αυτό συμβαίνει επειδή, μετά από δύο μήνες που επιτελείται το έργο του Θεού, οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμα μεταμορφωθεί ουσιαστικά μέσα τους. Απλά αναλύουν τα λόγια του Θεού με το μυαλό τους, όμως, στην πραγματικότητα, η κατάστασή τους δεν έχει αλλάξει καθόλου. Παραμένουν αρνητικοί. Δεδομένης της κατάστασης, όταν ο Θεός αναφέρει ότι έχει έρθει η ώρα της παίδευσης, οι άνθρωποι αμέσως αναστατώνονται, σκεπτόμενοι: «Δεν ξέρω αν έχω προκαθοριστεί από τον Θεό ούτε ξέρω αν μπορώ να παραμείνω ακλόνητος υπό αυτήν την παίδευση. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να γνωρίζω ποιες μεθόδους θα χρησιμοποιήσει ο Θεός για να παιδέψει τους ανθρώπους». Όλοι οι άνθρωποι φοβούνται την παίδευση, κι όμως αδυνατούν να αλλάξουν. Απλώς υποφέρουν σιωπηλά, αλλά φοβούνται επίσης ότι θα είναι ανίκανοι να παραμείνουν ακλόνητοι. Υπό τέτοιες συνθήκες, χωρίς να τους ασκεί πίεση η παίδευση και χωρίς το μαρτύριο των λόγων, όλοι οι άνθρωποι έχουν εισέλθει ασυνείδητα στην παίδευση. Συνεπώς, είναι όλοι νευρικοί και αναστατωμένοι. Αυτό αποκαλείται «θερίζουν ό,τι έχουν σπείρει», επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν καθόλου το έργο του Θεού. Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν τείνει να σπαταλήσει περαιτέρω λόγια για αυτούς τους ανθρώπους. Φαίνεται ότι ο Θεός έχει υιοθετήσει έναν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισής τους, έναν τρόπο που δεν αποτελεί πραγματική παίδευση. Είναι λες και κάποιος πιάνει ένα κοτόπουλο και το σηκώνει για να δει αν είναι κότα ή κόκορας. Αυτό μπορεί να μην φαίνεται σαν ζήτημα ιδιαίτερης σημασία, παρ’ όλα αυτά, το κοτοπουλάκι θα φοβηθεί τόσο που θα παλέψει για να ελευθερωθεί, λες και τρομοκρατείται μην τυχόν και ο ιδιοκτήτης του το σκοτώσει και το φάει. Αυτό συμβαίνει επειδή το κοτόπουλο δεν έχει καμία επίγνωση του εαυτού του. Γιατί να σκοτώσει κάποιος και να φάει ένα κοτόπουλο που δεν ζυγίζει παρά μερικά γραμμάρια; Αυτό δεν θα ήταν παράλογο; Είναι ακριβώς όπως είπε κι ο Θεός: «Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι Με αποφεύγουν συνεχώς; Μήπως γιατί θα τους αντιμετωπίσω σαν μικρά κοτοπουλάκια, που προορίζονται για σφαγή μόλις πιαστούν;» Ως εκ τούτου, ο ανθρώπινος πόνος αποτελεί «ανιδιοτελή» αφοσίωση και μπορεί να χαρακτηριστεί ως ανώφελο τίμημα για να πληρώσει κανείς. Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, φοβούνται. Ως αποτέλεσμα, δεν μπορούν να ρισκάρουν τη ζωή τους. Αυτή είναι η αδυναμία της ανθρωπότητας. Είναι ξεπερασμένα τα λόγια: «Εν τέλει, αφήστε τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Αυτός είναι ο τελικός Μου στόχος» που έχει εκφράσει ο Θεός; Ποιος γνωρίζει στ’ αλήθεια τον εαυτό του; Αν κάποιος δεν γνωρίζει τον εαυτό του, τότε πώς έχει το δικαίωμα να παιδευτεί; Κοίτα τους αμνούς, παραδείγματος χάριν. Πώς να σφαχτούν αν δεν έχουν γίνει πρόβατα; Πώς μπορούν οι άνθρωποι να απολαύσουν ένα δέντρο που δεν έχει καρποφορήσει; Όλοι δίνουν υπερβολική σημασία στα «εμβόλια». Συνεπώς, οι άνθρωποι επιτελούν το έργο της νηστείας, και καταλήγουν πεινασμένοι. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του γεγονότος ότι θερίζουν ό,τι έχουν σπείρει, ότι κάνουν κακό στον εαυτό τους, και όχι η βαναυσότητα ή η απανθρωπιά του Θεού. Εάν, κάποια μέρα, οι άνθρωποι ξαφνικά καταφέρουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τρέμουν με φόβο ενώπιον του Θεού, τότε ο Θεός θα αρχίσει να τους παιδεύει. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι θα δεχτούν πρόθυμα τα δεινά, υπάκουοι στην καρδιά και τα λόγια. Τι γίνεται όμως σήμερα; Όλοι οι άνθρωποι παιδεύονται ενάντια στη θέλησή τους, όπως τα παιδιά που αναγκάζονται να μαγειρέψουν ένα γεύμα. Δεδομένης της κατάστασης, πώς είναι δυνατόν να μην αισθάνονται άβολα; Όλοι σκέπτονται: «Τι να γίνει! Εφόσον παιδεύομαι, ας σκύψω το κεφάλι μου και ας δηλώσω ένοχος! Τι μπορώ να κάνω; Ακόμα κι αν κλάψω, πρέπει και πάλι να ικανοποιήσω τον Θεό, άρα τι μπορώ να κάνω; Καλώς ή κακώς, σε αυτό το μονοπάτι βαδίζω τώρα. Τι να γίνει! Θα κατηγορήσω απλώς την κακή μου τύχη!» Έτσι δεν σκέφτονται οι άνθρωποι;

Όπως είπε ο Θεός: «η ανθρωπότητα συμπεριφέρεται καλά· κανένας δεν τολμά να Μου αντιταχθεί. Όλοι είναι υπό την καθοδήγησή Μου, επιτελώντας τη “δουλειά” που έχω αναθέσει». Αυτό αρκεί για να δείξει ότι ούτε ένας άνθρωπος δεν παιδεύεται οικειοθελώς και, επιπλέον, ότι αυτή η παίδευση προέρχεται από τον Θεό, επειδή όλοι οι άνθρωποι θέλουν να ζουν στην άνεση παρά σε αναταραχή και χάος. Ο Θεός είπε: «Ποιος δεν φοβάται τον θάνατο; Μπορούν οι άνθρωποι να ρισκάρουν πραγματικά τη ζωή τους;» Αυτό είναι απολύτως σωστό· όλοι φοβούνται να πεθάνουν εκτός και αν, φυσικά, κυριεύονται από θυμό ή απόγνωση. Αυτή είναι η ουσία της ανθρωπότητας, και είναι όλο και δυσκολότερο να διορθωθεί. Σήμερα, ο Θεός έρχεται ακριβώς για να δώσει λύση σ’ αυτό το αδιέξοδο. Όλοι οι άνθρωποι είναι ανίσχυροι, οπότε ο Θεός έχει ιδρύσει συγκεκριμένα ανάμεσά τους ένα εξειδικευμένο νοσοκομείο όπου μπορούν να θεραπευτούν από αυτήν την ασθένεια. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να απαλλαγούν από τις παγίδες αυτής της ασθένειας, και γι’ αυτό είναι όλοι τόσο ανήσυχοι που το στόμα τους έχει φλεγμονή και η κοιλιά τους πρήζεται. Με τον καιρό, αυξάνεται ο όγκος των αερίων στην κοιλιά τους, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πίεση, και τελικά, το στομάχι τους παθαίνει ρήξη και πεθαίνουν όλοι. Ως εκ τούτου, σε αυτό το σημείο, ο Θεός θα έχει θεραπεύσει αυτήν τη σοβαρή ανθρώπινη νόσο, επειδή όλοι θα έχουν πεθάνει. Αυτό δεν αποτελεί θεραπεία για την ανθρώπινη κατάσταση; Ο Θεός έχει έλθει σκόπιμα να επιτελέσει αυτό το έργο. Επειδή οι άνθρωποι φοβούνται σε μεγάλο βαθμό τον θάνατο, ο ίδιος ο Θεός έχει έλθει για να επιτελέσει αυτό το έργο μαζί με τους ανθρώπους· επειδή έχουν τόσο λίγο κουράγιο, τους έχει δώσει πρώτα να παρακολουθήσουν μια παρουσίαση. Οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να υπακούσουν μόνο αφότου έχουν δει αυτό που έχει προηγηθεί από τον Θεό. Γι’ αυτόν τον λόγο, είπε ο Θεός: «Επειδή κανείς δεν μπορούσε να επιτελέσει το έργο Μου, μπήκα στο πεδίο της μάχης αυτοπροσώπως για να συμμετάσχω σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου με τον Σατανά». Αυτή είναι μια αποφασιστική μάχη, έτσι είτε το ψάρι πεθαίνει είτε σχίζεται το δίχτυ. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Επειδή το πνεύμα θα θριαμβεύσει στο τέλος, η σάρκα πρέπει αναπόφευκτα να πεθάνει. Κατανοείς τις συνέπειες αυτού; Όμως, μην είσαι υπερβολικά ευαίσθητος. Ίσως η παραπάνω πρόταση να είναι απλή ή ίσως να είναι πολύπλοκη. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι δεν μπορούν να τη συλλάβουν —αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Μέσα στον πόνο τους, οι άνθρωποι μπορούν να δεχτούν τον εξαγνισμό του λόγου του Θεού, πράγμα που θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει ως την καλοτυχία τους ή θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ως την κακοτυχία τους. Πάντως, θα εξέδιδα και πάλι μια υπενθύμιση ότι η πρόθεση του Θεού είναι εν τέλει ορθή —σε αντίθεση με τις προθέσεις των ανθρώπων, οι οποίες στοχεύουν πάντα στην κατάστρωση σχεδίων και ρυθμίσεων προς ίδιον όφελος. Αυτό θα πρέπει να είναι αρκετά σαφές· μην επιδίδεσαι σε ατέλειωτη περισυλλογή. Δεν είναι αυτή ακριβώς η αδυναμία των ανθρώπων; Έτσι είναι όλοι· αντί να τρέφουν μεγάλη αγάπη για τον Θεό, τρέφουν μεγάλη αγάπη για τον εαυτό τους. Αυτός είναι ένας Θεός που ζηλεύει τους ανθρώπους, άρα τους θέτει πάντα απαιτήσεις. Όσο περισσότερο αγαπούν οι άνθρωποι τον εαυτό τους, τόσο περισσότερο ο Θεός απαιτεί από αυτούς να Τον αγαπούν, και τόσο πιο αυστηρές είναι οι απαιτήσεις Του από αυτούς. Είναι σαν ο Θεός να πείραζε σκόπιμα τους ανθρώπους. Εάν οι άνθρωποι Τον αγαπούν πραγματικά, τότε φαίνεται σαν να μην τους αναγνωρίζει. Εξαιτίας αυτού, οι άνθρωποι ξύνουν το κεφάλι τους και πέφτουν σε βαθύ στοχασμό. Αυτή είναι μια αφήγηση της διάθεσης του Θεού, απλώς μια σύντομη αναφορά ενός ή δύο θεμάτων. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι που απαιτεί ο Θεός να γνωρίζουν οι άνθρωποι και είναι επιτακτικό. Είναι μια νέα εργασία και οι άνθρωποι πρέπει να εργαστούν σκληρά για να τα καταφέρουν και να σημειώσουν νέα πρόοδο. Το κατανοείτε αυτό; Θέλετε να μιλήσω εκτενέστερα για το θέμα;

Για τις προηγούμενες εποχές, ο Θεός είπε: «Δεν επιλέχτηκε ποτέ ούτε ένα άτομο από Μένα· όλοι τους απορρίφθηκαν από το σιωπηλό Μου γράμμα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι κατά το παρελθόν δεν Με υπηρετούσαν κατ’ αποκλειστικότητα, συνεπώς, Εγώ, ως αντάλλαγμα, δεν τους αγαπούσα κατ’ αποκλειστικότητα. Πήραν τα “δώρα” του Σατανά και στη συνέχεια έκαναν στροφή και τα πρόσφεραν σ’ Εμένα. Δεν συνιστούσε αυτό συκοφαντία εναντίον Μου;» Πώς μπορούν να ερμηνευτούν αυτά τα λόγια; Όπως είπε κι ο Θεός: «Όλα τα χαρίσματα προέρχονται από τον Σατανά». Οι προηγούμενες γενιές των αποστόλων και των προφητών εξαρτιόνταν εξ ολοκλήρου από τα χαρίσματά τους για να κάνουν το έργο τους και, κατά τη διάρκεια των εποχών, ο Θεός έχει χρησιμοποιήσει τα χαρίσματά τους για να διεξάγει το έργο Του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο λέγεται ότι η υπηρεσία όλων των ανθρώπων με χαρίσματα προέρχεται από τον Σατανά. Ωστόσο, εξαιτίας της σοφίας του Θεού: «Χρησιμοποιώ τα τεχνάσματα του Σατανά ως αντιθετικό στοιχείο Μου». Έτσι, ο Θεός έχει αποκαλέσει την υπηρεσία των ανθρώπων με χαρίσματα ως «δώρα από τον Σατανά», και ο Θεός αποκαλεί αυτήν την ενέργεια «συκοφαντία» απλώς και μόνο επειδή ανήκουν στον Σατανά. Δεν πρόκειται για αβάσιμη κατηγορία εναντίον των ανθρώπων· αντιθέτως, είναι μια καλά τεκμηριωμένη και εύλογη ερμηνεία. Συνεπώς: «Δεν αποκάλυψα την αποστροφή Μου· αντιθέτως, μετέτρεψα τη μηχανορραφία τους προς δικό Μου όφελος προσθέτοντας αυτά τα “δώρα” στα υλικά της διαχείρισής Μου. Αργότερα, αφού θα είχαν υποβληθεί σε μηχανική επεξεργασία, θα έκαιγα όλα τα απορρίμματα μέσα τους». Γι’ αυτό είναι τόσο θαυμαστό το έργο του Θεού. Αυτό το σημείο συμφωνεί ελάχιστα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, διότι κανείς δεν θα πίστευε ότι αυτοί που κυβερνούν ως βασιλιάδες δεν είναι άνθρωποι με χαρίσματα ή ότι είναι άνθρωποι χωρίς χαρίσματα, τους οποίους αγαπά ο Θεός. Όπως φαίνεται, όλες οι ιδέες ή οι ελπίδες του Γουίτνες Λι και του Γουότσμαν Νι έχουν γίνει στάχτη, και το ίδιο ισχύει για τους σημερινούς ανθρώπους με χαρίσματα. Τώρα ο Θεός έχει ξεκινήσει αυτό το έργο και ανακτά σταδιακά όλο το έργο του Αγίου Πνεύματος στους ανθρώπους που υπηρετούν ως αντιθετικά στοιχεία στο έργο Του. Όταν το έργο του Θεού τελειώσει οριστικά, όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στην αρχική τους θέση. Ωστόσο, παροτρύνω τους ανθρώπους να μην ενεργούν απερίσκεπτα εξαιτίας των λόγων Μου. Θα πρέπει να ακολουθείτε τη φυσική ροή των πραγμάτων σύμφωνα με τα στάδια του έργου του Θεού, ώστε να μην τη διαταράξετε. Το κατανοείτε αυτό το σημείο; Επειδή αυτά είναι τα στάδια και η μέθοδος του έργου του Θεού. Όταν ο Θεός «επεξεργαστεί» αυτά τα «δώρα» σε «τελικά προϊόντα», όλες οι προθέσεις Του θα αποσαφηνιστούν και όλα τα δώρα που θα παράσχουν υπηρεσία σ’ Αυτόν θα εξαλειφθούν. Ωστόσο, ο Θεός θα έχει τα τελικά προϊόντα για να τα απολαύσει. Το κατανοείτε αυτό; Αυτό που θέλει ο Θεός είναι τελικά προϊόντα, όχι τα πλουσιοπάροχα δώρα που Του προσφέρουν οι άνθρωποι. Μόνο όταν όλοι έχουν πάρει τη σωστή θέση τους, τουτέστιν όταν ο Θεός έχει επιστρέψει στην αρχική Του θέση και ο διάβολος, επίσης, έχει καθίσει στο δικό του βήμα, καθώς επίσης και οι άγγελοι, ανεξαιρέτως —μόνο τότε θα εμφανιστεί ένα χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπο του Θεού, επειδή το θέλημά Του θα έχει ικανοποιηθεί, ο στόχος Του θα έχει επιτευχθεί. Ο Θεός δεν θα αναζητά πλέον «βοήθεια» από τον «διάβολο», επειδή οι προθέσεις του Θεού θα έχουν αποκαλυφθεί ανοιχτά στους ανθρώπους και οι άνθρωποι δεν θα αναγκαστούν ποτέ ξανά να τις εκφράσουν. Τότε, το σαρκικό σώμα των ανθρώπων θα γίνει ένα με το πνεύμα τους. Αυτό αποκαλύπτει ο Θεός στον άνθρωπο· είναι ο τελικός προορισμός του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος. Είναι μια σύνοψη του αρχικού νοήματος της «ανθρωπότητας». Αυτό δεν χρειάζεται λεπτομερή έρευνα· αρκεί να γνωρίζει κανείς ένα ή δύο πράγματα περί αυτού. Έγινε κατανοητό;