1 Όταν ο Θεός εργάζεται για να σώσει τον άνθρωπο, δεν το κάνει για να στολίσει τον άνθρωπο με καλή συμπεριφορά – το έργο του Θεού έχει σκοπό να αλλάξει τη διάθεση των ανθρώπων, να τους κάνει να αναγεννηθούν ως νέοι άνθρωποι. Συνεπώς, η κρίση του Θεού, η παίδευση, οι δοκιμασίες και το ραφινάρισμα του ανθρώπου σκοπεύουν όλα να αλλάξουν τη διάθεσή του, έτσι ώστε να μπορέσει να επιτύχει την απόλυτη υποταγή και αφοσίωση στον Θεό, και την κανονική λατρεία του Θεού. Αυτός είναι ο στόχος του έργου του Θεού.

2 Το να συμπεριφέρεται κανείς καλά δεν είναι το ίδιο με το να υπακούει τον Θεό, πόσο μάλλον με το να είναι σε αρμονία με τον Χριστό. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά βασίζονται σε δόγμα και προέρχονται από το ζήλο – δεν βασίζονται στην πραγματική γνώση του Θεού, ούτε στην αλήθεια, πόσο μάλλον στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος. Παρόλο που υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες κάποιες από τις πράξεις των ανθρώπων κατευθύνονται από το Άγιο Πνεύμα, αυτή δεν είναι η έκφραση της ζωής, και ακόμα περισσότερο δεν είναι το ίδιο με το να γνωρίζουν τον Θεό.

3 Ανεξάρτητα με το πόσο καλή είναι η συμπεριφορά ενός ατόμου, δεν αποδεικνύει πως υπακούει τον Θεό, ούτε πως κάνει πράξη την αλήθεια. Οι αλλαγές στη συμπεριφορά αποτελούν στιγμιαία ψευδαίσθηση, εκδηλώσεις ζήλου και όχι έκφραση της ζωής. Οι άνθρωποι μπορεί να συμπεριφέρονται καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως κατέχουν την αλήθεια. Ο ζήλος των ανθρώπων δεν μπορεί παρά να τους κάνει να συμμορφώνονται στο δόγμα και να ακολουθούν κανονισμούς· άνθρωποι που δεν κατέχουν την αλήθεια δεν έχουν τρόπο να λύσουν ουσιαστικά προβλήματα, και το δόγμα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αλήθεια.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο