Απ’ τους ύμνους που σας ακούω να τραγουδάτε σχετικά με τη ζωή της εκκλησίας, πολύ λίγοι αφορούν την πρακτική εμπειρία. Οι περισσότεροι περιγράφουν πάρα πολύ επιφανειακές εμπειρίες και δεν ωφελεί και πολύ τους ανθρώπους το να τους τραγουδάτε. Ορισμένοι αποτελούνται μόνο από κενή θεωρία και δεν έχουν την παραμικρή πραγματικότητα. Πάρτε, για παράδειγμα, τους ύμνους «Για την αγάπη», «Ο Θεός μάς αγαπά τόσο βαθιά» και «Αιώνια αγάπη»· είναι όλοι τους κενοί και θεωρητικοί, αποτελούνται από κενολογίες και δεν έχουν την παραμικρή πρακτικότητα. Ποια είναι η γνώμη σας για τους στίχους αυτών των τριών ύμνων; Είναι όλοι ανόητοι, λόγια που περιγράφουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων· δεν περιλαμβάνουν ούτε ίχνος πρακτικής εμπειρίας. Όταν κάποιος δεν μπορεί καν να γράψει ύμνους για την εμπειρία, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλει να γράψει ύμνους που να εξυμνούν τον Θεό, δεν θα λέγατε ότι απλώνει τα πόδια του πέρα από το πάπλωμά του; Είναι δυνατόν ένας συνηθισμένος άνθρωπος να δώσει μαρτυρία για αυτό που είναι και έχει ο Θεός, και για το ποια είναι η ουσία Του; Πόσοι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; Ας πούμε ότι δεν γνωρίζεις τίποτα για τον Θεό, και αποτυπώνεις στο χαρτί όλες αυτές τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· συμφωνεί αυτό με την ουσία του Θεού; Συμφωνεί με τα γεγονότα στο έργο του Θεού; Άραγε εξυμνείς τον Θεό όταν ξεστομίζεις αυτές τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Αν δεν γνωρίζεις τίποτα για τον Θεό, τότε οι ύμνοι που γράφεις για να Τον εξυμνήσεις δεν θα είναι πρακτικοί. Πρέπει αντ’ αυτού να γράψεις για την πραγματική σου εμπειρία, την πραγματική σου γνώση και την προσωπική σου κατανόηση· να μιλήσεις σεμνά για πράγματα ρεαλιστικά και συγκεκριμένα, χωρίς μεγαλοστομίες και υπερβολές. Γράφεις, λοιπόν, λόγια για θέματα όπως το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, η δίκαιη διάθεσή Του, η αγάπη Του, το πόσο αξιότιμος είναι, το μεγαλείο Του, η ανωτερότητά Του και η μοναδικότητά Του. Τα αντιλαμβάνεσαι στ’ αλήθεια όλα αυτά; Τα κατανοείς; Αν δεν τα κατανοείς, αλλά επιμένεις να γράφεις γι’ αυτά, τότε απλώς γράφεις στα τυφλά, κάνεις επίδειξη και περηφανεύεσαι. Προκαλείς σύγχυση και στους άλλους όταν τραγουδούν τέτοια κούφια λόγια μαζί σου και σ’ ακολουθούν ενώ επιδεικνύεσαι· έτσι, όταν τελειώνει το τραγούδι, τελικά δεν ωφελεί κανέναν απολύτως. Τι συνέπειες έχουν όλα αυτά; Δεν θα έλεγε κανείς ότι παίζεις με τους ανθρώπους και σπαταλάς τον χρόνο τους; Ότι κοροϊδεύεις κι εξαπατάς τον Θεό; Δεν ντρέπεσαι;

Για να δούμε τι λένε οι στίχοι του ύμνου «Για την αγάπη». «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα· πάντα από τότε, τη νοιάζεται και την προσέχει». Υπάρχει τίποτα σωστό σ’ αυτήν την πρόταση; Αντιστοιχεί οποιοδήποτε μέρος της στην αλήθεια; Ο Θεός από την αγάπη Tου δημιούργησε τον Αδάμ και την Εύα, έτσι δεν είναι; (Όχι, δεν είναι έτσι.) Τότε, λοιπόν, γιατί τους δημιούργησε; (Επειδή είχε ένα σχέδιο διαχείρισης.) Η επιθυμία του Θεού είναι να εκτελέσει ένα σχέδιο διαχείρισης μέσω της ανθρωπότητας που Εκείνος δημιούργησε —ένα σχέδιο διαχείρισης διάρκειας 6.000 ετών. Ό,τι κι αν συμβεί στο πλαίσιο του σχεδίου διαχείρισης αυτά τα 6.000 χρόνια, ο Θεός στο τέλος θα κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που θα υποτάσσονται σε Αυτόν και θα δίνουν μαρτυρία γι’ Αυτόν· μια ομάδα ανθρώπων που θα μπορέσουν να γίνουν αληθινά δημιουργήματα και αληθινοί κυρίαρχοι των πάντων. Είναι, λοιπόν, γεγονός ότι ο Θεός πρώτα έφτιαξε ένα σχέδιο διαχείρισης και μετά δημιούργησε τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Έχει αυτό καμία σχέση με την αγάπη; Ήταν μία από τις σκέψεις Του, ένα μέρος του σχεδίου Του. Είναι ακριβώς το ίδιο με τις προθέσεις και τα σχέδια των ανθρώπων. Για παράδειγμα, σχεδιάζεις σε δέκα χρόνια να έχεις γίνει στέλεχος και να βγάζεις 100.000 γουάν, να έχεις κάποια πτυχία πανεπιστημίου ή μια συγκεκριμένη οικογενειακή ζωή. Έχει τίποτα από αυτά καμία σχέση με την αγάπη; Όχι. Οι άνθρωποι, στην καθημερινή τους ζωή, έχουν ένα σχέδιο με στάδια και βήματα, μια στρατηγική, έναν σκοπό, ένα ιδανικό. Ο Θεός, ενώ κυριαρχεί στο σύμπαν και σε όλα τα πράγματα, έχει παράλληλα και ένα σχέδιο στη γη· αυτό το σχέδιο ξεκίνησε όταν Εκείνος δημιούργησε όλα τα πράγματα και τα όντα και, στη συνέχεια, δύο ανθρώπους. Αυτό δεν έγινε; Τι σχέση έχει η αγάπη με το γεγονός ότι ο Θεός έφτιαξε ένα τέτοιο σχέδιο; Απολύτως καμία. Θεωρείτε, επομένως, σωστή τη δήλωση «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα· πάντα από τότε, τη νοιάζεται και την προσέχει»; Πώς είναι δυνατόν να αγάπησε την ανθρωπότητα πριν καν την δημιουργήσει; Δεν θα ήταν κούφια μια τέτοια αγάπη; Ορίζεις το γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα ως απόδειξη της αγάπης Του. Δεν Τον συκοφαντείς όταν το λες αυτό; Δεν βλασφημείς; Δεν βλέπεις τα πράγματα εντελώς υποκειμενικά; Πώς θα χαρακτήριζες αυτήν την υποκειμενικότητα; Δεν είναι παράλογη; (Ναι.) Ο Θεός αποκάλυψε τόσο το μυστήριο του σχεδίου διαχείρισης των 6.000 ετών, όσο και αυτό του έργου Του που αποτελείται από τρία στάδια. Νομίζεις ότι έχεις καταλάβει λίγα πράγματα, ότι κατανοείς τον Θεό λιγάκι επιφανειακά, αλλά δεν κατανοείς παρά μόνο σε κυριολεκτικό επίπεδο. Κι όμως, τολμάς να ορίζεις έτσι τα πράγματα, να υποστηρίζεις ότι η αγάπη είναι ο λόγος για τον οποίο ο Θεός κάνει κάτι, επιτελεί ένα ορισμένο έργο ή έχει ένα ορισμένο σχέδιο. Δεν είναι πάρα πολύ ανόητα και παράλογα όλα αυτά; Υπάρχει, λοιπόν, τίποτα σωστό στη δήλωση «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα»; (Όχι. Η δήλωση αυτή δεν συμφωνεί με την αλήθεια.) Αρχικά, ας αφήσουμε κατά μέρος το αν συμφωνεί ή δεν συμφωνεί με την αλήθεια· ας δούμε, αντ’ αυτού, αν συμφωνεί με πραγματικές καταστάσεις. Νομίζετε ότι αυτή η δήλωση είναι πρακτική; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι απλώς ευσεβής πόθος; Το ότι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη· επομένως δεν στηρίζεται πουθενά η δήλωση «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα»· είναι απλώς ένα αποκύημα της ανθρώπινης φαντασίας, μια ανοησία. Οριοθετείς τον Θεό στα τυφλά· με άλλα λόγια, είσαι βλάσφημος και ασεβής απέναντί Του και Τον μετράς με ανθρώπινες οπτικές, με ανθρώπινες φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις. Αυτό είναι εξωφρενικό λάθος, παραλογισμός και ξεδιαντροπιά. Άρα η φράση «Για την αγάπη, ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα» δεν είναι παρά μια ανοησία.

Παρακάτω, οι στίχοι λένε: «Ο Θεός έφτιαξε την ανθρωπότητα· πάντα από τότε, τη νοιάζεται και την προσέχει». Όποιος έγραψε αυτόν τον ύμνο υπονοεί ότι και αυτό είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Αφού, λοιπόν, είναι λάθος να πεις ότι ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα από αγάπη, είναι άραγε σωστό να πεις ότι από αγάπη έκτοτε τη νοιάζεται και την προσέχει πάντα; (Όχι, δεν είναι σωστό.) Γιατί; Τι είδους συμπεριφορά είναι αν «πάντα από τότε, τη νοιάζεται και την προσέχει»; Ποια είναι η ουσία αυτής της συμπεριφοράς; Είναι συμπεριφορά που δείχνει υπευθυνότητα; (Ναι.) Μπορεί ο Θεός να αγαπήσει ένα πρωτόπλαστο ανθρώπινο ον που δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεν μπορεί να μιλήσει, δεν έχει διάκριση, και που μπορεί να το βάλει σε πειρασμό ο όφις; Και όσον αφορά το πώς δίνεται η αγάπη, πώς αποκαλύπτεται, πώς εκδηλώνεται και πώς εκφράζεται; Υπάρχουν συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά μ’ αυτό; Όχι, δεν υπάρχουν. Πρόκειται για υπευθυνότητα· το αληθινό αίσθημα που φαίνεται εδώ είναι η υπευθυνότητα του Θεού. Εφόσον Εκείνος δημιούργησε την ανθρωπότητα, Εκείνος πρέπει να την προσέχει, να τη νοιάζεται, να την προστατεύει και να την καθοδηγεί. Αυτή είναι η ευθύνη του Θεού· δεν τα κάνει όλα αυτά από αγάπη. Αν όλα αυτά χαρακτηρίζεις ως πράγματα που γίνονται λόγω της αγάπης Του, τότε Τον παρανοείς σοβαρά· είναι λάθος να έχεις τέτοια κατανόηση γι’ Αυτόν. Τι ήξεραν εκείνοι οι δύο πρωτόπλαστοι άνθρωποι; Είχαν μόνο την πνοή που τους είχε εμφυσήσει ο Θεός· κατά τ’ άλλα, δεν καταλάβαιναν τίποτα και δεν ήξεραν τίποτα, ειδικά σχετικά με Εκείνον. Δεν ήξεραν ποιος ήταν και τι περί τίνος επρόκειτο ούτε πώς να ακολουθούν τα λόγια Του και να υποτάσσονται σε Αυτόν. Δεν ήξεραν καν ότι ήταν πρόβλημα να απομακρύνονται και να κρύβονται απ’ Αυτόν. Πώς μπορεί ν’ αγαπήσει ο Θεός μια ανθρωπότητα που Τον αρνείται και Του αντιστέκεται έτσι; Μπορεί, άραγε, να την αγαπήσει; Στην ουσία, ο Θεός νοιάζεται και προσέχει την ανθρωπότητα, και ό,τι κάνει μπορεί μόνο να αντιστοιχεί σε μία από τις ευθύνες Του. Έχει μέσα Του ένα σχέδιο και μια επιθυμία, και γι’ αυτό πρέπει να προσέχει και να προστατεύει την ανθρωπότητα που δημιούργησε. Αν λες τη σκληρή και απερίσκεπτη κουβέντα ότι ο Θεός προστατεύει και νοιάζεται την ανθρωπότητα για την αγάπη, πόσο ευρύ μπορεί να είναι πια το περιεχόμενο αυτής της αγάπης; Αξίζουν στ’ αλήθεια οι άνθρωποι μια τέτοια αγάπη από Εκείνον; Αν μη τι άλλο, πρέπει να έχουν μέσα τους αληθινή αγάπη για τον Θεό και ειλικρινή εμπιστοσύνη· μόνο τότε θα τους αγαπήσει Εκείνος. Αν, απ’ την άλλη, δεν Τον αγαπούν, αλλά αντίθετα Του αντιστέκονται, Τον προδίδουν ή ακόμα και Τον σταυρώνουν, τότε αξίζουν την αγάπη Του; Πάνω σε τι βασίζει ο Θεός την αγάπη Του γι’ αυτούς; Σε οποιαδήποτε κατάσταση, οι άνθρωποι λένε πάντα ότι ο Θεός τούς αγαπάει· εδώ μιλάει η φαντασία τους και οι ευσεβείς πόθοι τους.

Οι επόμενοι στίχοι λένε: «Για την αγάπη, ο Θεός έβγαλε νόμους κι εντολές, που καθοδηγούν τη ζωή του ανθρώπου στη γη. Για την αγάπη, ο Θεός ενσαρκώθηκε και έδωσε τη ζωή Του για να λυτρώσει την ανθρωπότητα». Εδώ συνοψίζονται τα γεγονότα αρκετά περιεκτικά. Αυτοί οι δύο στίχοι εμπεριέχουν δύο στάδια του έργου του Θεού, από τη δημιουργία του κόσμου ως την Εποχή του Νόμου και, στη συνέχεια, ως την Εποχή της Χάριτος, όταν Εκείνος ενσαρκώθηκε για να επιτελέσει το έργο της λύτρωσης. Δυστυχώς, ήταν λάθος αυτός ο ύμνος να ορίζεται από τις τρεις πρώτες λέξεις του, «για την αγάπη»· ήταν λάθος να χρησιμοποιηθούν αυτές οι λέξεις ως κατεύθυνση για τον χαρακτηρισμό του. Όλα όσα έκανε ο Θεός αφού δημιούργησε την ανθρωπότητα, είτε έβγαζε νόμους για να την καθοδηγήσει είτε εργαζόταν για τη λύτρωσή της, όλα ήταν μέρος του σχεδίου διαχείρισής Του, των επιθυμιών Του και όσων σκοπεύει να πετύχει· δεν έγιναν μόνο και μόνο για την αγάπη. Κάποιοι λένε: «Λες, λοιπόν, ότι δεν υπάρχει πουθενά αγάπη σ’ αυτές τις πράξεις του Θεού;» Είναι σωστό να το ρωτούν αυτό; (Όχι.) Ο Θεός έχει την ουσία της αγάπης, αν όμως πεις ότι η ουσία του Θεού όσο επιτελεί τα τρία στάδια του έργου Του είναι λόγω της αγάπης, κάνεις τεράστιο λάθος· είναι συκοφαντία και βλασφημία. Και για ποιον λόγο επιτελεί κυρίως ο Θεός τα τρία στάδια του έργου Του; Λόγω του σχεδίου διαχείρισής Του, των επιθυμιών Του και όσων πρόκειται να πετύχει· εκεί είναι η καρδιά του ζητήματος, όχι μόνο στην αγάπη. Φυσικά, η διάθεση-ουσία που αποκαλύπτει ο Θεός κατά τα τρία στάδια του έργου Του περιέχουν αγάπη. Ποιες είναι οι απτές εκδηλώσεις αυτού που ονομάζουμε «αγάπη»; Είναι η ανεκτικότητα και η υπομονή, σωστά; Μήπως και το έλεος; Το να δίνεις χάρη κι ευλογία στους ανθρώπους; Μήπως η διαφώτιση και η καθοδήγηση; Η κρίση και η παίδευση; Είναι όλα αυτά μαζί. Tο κλάδεμα, η κρίση και η παίδευση, η έκθεση και η ανάλυση, η δοκιμασία και ο εξευγενισμός και ούτω καθεξής, όλα αυτά είναι αγάπη· μια απίστευτα πλήρης αγάπη. Ωστόσο, αν οριοθετήσεις τα τρία στάδια του έργου του Θεού και πεις ότι έγιναν για την αγάπη δίνοντας έμφαση μόνο σ’ αυτήν, τότε τα βλέπεις υπερβολικά μονόπλευρα και οριοθετείς τον ίδιο τον Θεό. Όταν θα ακούσουν οι άλλοι αυτούς τους στίχους, θα σκεφτούν: «Ο Θεός είναι αγάπη και τίποτα άλλο». Κι έτσι θα αποκτήσουν παρανοήσεις σχετικά με τον Θεό, σωστά; (Ναι.) Επομένως, αυτός ο ύμνος όχι μόνο δεν φέρνει τους ανθρώπους στην παρουσία του Θεού, απεναντίας γίνεται αιτία να Τον παρανοήσουν. Τι κατάσταση θα δημιουργηθεί μέσα τους αν τραγουδούν διαρκώς «για την αγάπη, για την αγάπη»; Τι συναισθήματα θα γεννήσει κάτι τέτοιο; Αυτά τα συναισθήματα, στο τέλος, θα συμβάλουν στην κατανόηση ή στην παρανόηση της διάθεσης του Θεού; Αν κάποιος δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως αυτό το ζήτημα, κι όμως συνεχίζει να μιλάει και να τραγουδάει με τον ίδιο τρόπο, κάτι τέτοιο είναι ευσεβής πόθος, πράγμα ακόμα πιο παράλογο. Είναι πρόβλημα να έχεις ευσεβείς πόθους, να πέφτεις σε μια κατάσταση παραλογισμού και αυτοταπείνωσης. Μπορεί ένας άνθρωπος που του συμβαίνει αυτό να εξυμνήσει ειλικρινά τον Θεό μέσα του; Όχι, είναι αδύνατο. Αυτός ο ύμνος δεν εξυμνεί αληθινά τον Θεό· μπορεί μόνο να παραπλανήσει.

Ας δούμε το ρεφρέν που ακολουθεί. Αυτό είναι ακόμα πιο αηδιαστικό, με τον τρόπο που φέρνει τη δήθεν «εξύμνηση» στην κορύφωσή της. Είναι σωστός ο στίχος που λέει «Θεέ μου! Όλα όσα αποκαλύπτονται στο έργο Σου και στα λόγια Σου είναι αγάπη»; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; (Ότι εντάσσει τα λόγια και το έργο του Θεού σε κάποιο πλαίσιο.) Και σε ποιο πλαίσιο τα εντάσσει; (Ότι γίνονται μόνο για την αγάπη.) Όλες οι ομιλίες και τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν τη διάθεσή Του: μια διάθεση δικαιοσύνης και αγιοσύνης. Η αγάπη δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια συναισθηματική έκφανση, ένα είδος αισθήματος· δεν είναι η αληθινή ουσία του Θεού. Είναι σωστό, άραγε, να χαρακτηρίζεις την αγάπη είναι ως ουσία Του; Τι θεωρείς ότι είναι ο Θεός όταν λες κάτι τέτοιο; Τον βλέπεις ως έναν φιλάνθρωπο που μπορεί κανείς να Τον εκμεταλλευτεί εύκολα, ως αδύναμο. Εντέλει, όμως, ποια είναι η ουσία Του; (Η δικαιοσύνη, η αγιοσύνη, το έλεος, η στοργική καλοσύνη και η οργή· αυτά θα περιλάμβανε μια πιο σχολαστική σύνοψη.) Δικαιοσύνη, αγιοσύνη, έλεος και στοργική καλοσύνη, καθώς και μεγαλοπρέπεια και οργή· όλα αυτά έχει και είναι ο Θεός, και επιπλέον αντιπροσωπεύουν την ουσία Του. Όταν κανείς χαρακτηρίζει μονομερώς μια ορισμένη πτυχή της ουσίας Του, αυτό αντανακλά τη μονομερή κατανόηση που έχουν οι άνθρωποι στην Εποχή της Χάριτος, επειδή είναι περιορισμένη και μονόπλευρη η εμπειρία τους από το έργο του Θεού, όπως άλλωστε και η γνώση τους. Η κατανόησή τους, λοιπόν, για την ουσία του Θεού βασίζεται στο έργο Του κατά την Εποχή της Χάριτος, κι έτσι η βάση για τους χαρακτηρισμούς που κάνουν είναι μονομερής. Το να κάνεις χαρακτηρισμούς για την ουσία του Θεού με βάση ένα ψήγμα του έργου Του είναι κάτι υπερβολικά μονόπλευρο, δεν συνάδει με τα γεγονότα, ενώ αποκλίνει κατά πολύ από την ουσία Του.

Ας δούμε τον δεύτερο στίχο. «Θεέ μου! Η αγάπη Σου δεν είναι μόνο στοργική καλοσύνη και έλεος· πάνω απ’ αυτό, είναι παίδευση και κρίση». Κι αυτό θεωρία είναι. Η δήλωση είναι σωστή, αλλά είναι δόγμα, οπότε δεν εξυπηρετεί σε τίποτα να το συμπεριλάβεις. Υπάρχει κανείς που δεν γνωρίζει το νόημα αυτού του στίχου; Ο Θεός έχει επιτελέσει τόσο έργο· οι περισσότεροι το έχουν βιώσει και το γνωρίζουν, επομένως αυτή η αναφορά είναι ανοησία και κενολογία, με ελάχιστα εποικοδομητικό χαρακτήρα. Παρακάτω λέει: «Θεέ μου! Η παίδευση και η κρίση Σου είναι η πιο αληθινή αγάπη και η πιο μεγάλη σωτηρία». Τι σημαίνει άραγε «η πιο μεγάλη σωτηρία»; Σημαίνει ότι η κρίση και η παίδευση δεν οδηγούν σε μια συνηθισμένη σωτηρία, αλλά στη μεγαλύτερη. Αν δεν έκανε ο Θεός το έργο της κρίσης και της παίδευσης, τότε η μεγαλύτερη σωτηρία δεν θα ήταν να λυτρώσει την ανθρωπότητα; Δεν θα το γεγονός ότι έχει εκδώσει νόμους η μεγαλύτερη σωτηρία; Έχεις αντιστοιχίσει τα τρία στάδια του έργου Του σε βαθμίδες, λες κι η έκδοση των νόμων είναι η πρώτη βαθμίδα σωτηρίας, η σταύρωση η δεύτερη, ενώ η κρίση και η παίδευση είναι η βαθμίδα της μεγαλύτερης σωτηρίας. Μα δεν είναι παράλογο αυτό; Είναι πρέπον να λες κάτι τέτοιο; Μήπως ισχύει καθόλου; Αν πεις αυτά τα κενά λόγια σε έναν θρησκευόμενο, δεν θα εντοπίσει κανένα πρόβλημα, γιατί απλώς δεν καταλαβαίνει. Δεν θα έχει ξανακούσει και δεν θα γνωρίζει τίποτα απ’ όσα του λες, κι έτσι όλα θα του ακούγονται φρέσκα, πρωτότυπα και πολύ σωστά. Αν, όμως, πεις τα ίδια λόγια σε κάποιον που κατανοεί την αλήθεια, θα συνειδητοποιήσει αμέσως ότι πρόκειται για κενολογίες και περιλήψεις του δόγματος, που δεν περιέχουν την ουσιαστική ή βιωματική κατανόηση κανενός. Παρακάτω, ο ύμνος λέει τα εξής: «Θα δώσουμε μαρτυρία για την άγια και δίκαιη αγάπη Σου». Εδώ, η αγάπη του Θεού χαρακτηρίζεται άγια και δίκαιη. Ο υμνογράφος δεν λέει ότι η ουσία του Θεού είναι άγια και δίκαιη, αλλά ότι η αγάπη Του είναι τέτοια, υποστηρίζει δηλαδή ότι ο Θεός οφείλει να αγαπάει τον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, λέει τα εξής: Ο Θεός δεν πρέπει να εκφράζει την κρίση και την παίδευση ούτε την οργή και τη μεγαλοπρέπεια. Είναι σωστό να εκφράζει μόνο την αγάπη, και η αγάπη αυτή είναι άγια και δίκαιη. Αμέσως μετά, λέει: «Σου αξίζει να Σε εξυμνούμε αιώνια». Γιατί εξυμνεί τον Θεό ο υμνογράφος; Μόνο και μόνο επειδή Εκείνος αγαπάει τον άνθρωπο. Δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα σ’ αυτά τα λόγια; (Ναι.) Γιατί; (Επειδή περιέχουν μια θεώρηση των πραγμάτων σύμφωνα με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες· δεν καταλαβαίνουν τον Θεό και προσπαθούν να Τον οριοθετήσουν.) Οριοθετούν, λοιπόν, τον Θεό. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια και δεν έχεις αληθινή γνώση για τον Θεό, αλλά παρ’ όλα αυτά προσπαθείς να συνοψίσεις, τότε η σύνοψη που θα κάνεις δεν θα συνάδει με τα λόγια του Θεού και θα απέχει πολύ απ’ την αλήθεια. Μπορεί ακόμα και να παραπλανήσει. Ουσιαστικά, κρίνεις τον Θεό. Τι νομίζεις ότι μπορεί να κερδίσει κανείς αν τραγουδήσει τον πρώτο στίχο αυτού του ύμνου; (Θα αποκτήσει αντιλήψεις για τον Θεό.) Τι αντιλήψεις θα είναι αυτές; (Θα θεωρήσει ότι ο Θεός είναι αγάπη, και ότι δεν έχει τίποτα άλλο παρά αγάπη.) Τι πρόβλημα υπάρχει αν κάποιος έχει αυτήν την εντύπωση; Γιατί να μη ζει στη στοργική αγκαλιά του Θεού, με την αγάπη Του να είναι γύρω του και να τον συνοδεύει; Γιατί να μην απολαμβάνει την πλήρη αγάπη και φροντίδα του Θεού; (Μια τέτοια κατανόηση του Θεού είναι υπερβολικά ελλιπής, γιατί η διάθεση του Θεού περιλαμβάνει πολύ περισσότερα από την αγάπη και μόνο.) Πρόκειται για ελλιπή κατανόηση; Για να το θέσουμε με ακρίβεια, είναι πολύ κούφιο να γνωρίζεις μόνο την αγάπη του Θεού· είναι κενό, μονόπλευρο και θεωρητικό, και στηρίζεται στον συναισθηματισμό. Σκέψου το εξής: Αν νομίζεις πως αρκεί να πιστεύεις και να γνωρίζεις ότι ο Θεός είναι αγάπη, τότε θα σου είναι άραγε εύκολο να υποταχθείς αληθινά όταν βιώσεις την κρίση και την παίδευσή Του; (Όχι.) Έχεις, όμως, για θεμέλιο την αγάπη Του· γιατί να δυσκολευτείς να υποταχθείς; Άραγε μια τέτοια μαρτυρία για την αγάπη του Θεού θα επηρεάσει τους ανθρώπους ώστε να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση; (Όχι.) Πείτε Μου, λοιπόν, ποια είναι η πραγματική κατάσταση εδώ, και ποιες είναι οι πρακτικές της δυσκολίες; (Οι άνθρωποι νομίζουν πάντα ότι ο Θεός είναι αγάπη, κι έτσι θέλουν να απολαμβάνουν κάθε μέρα τη χάρη Του. Όταν, λοιπόν, η κρίση και η παίδευση του Θεού τούς προκαλούν σαρκική ταλαιπωρία, νομίζουν ότι Εκείνος δεν τους αγαπάει, κι έτσι δυσκολεύονται πια να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευσή Του και να υποταχθούν σ’ αυτές.) Συνεχίστε, τι άλλο; (Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός είναι αγάπη· όταν, λοιπόν, επαναστατούν εναντίον Του και Τον προδίδουν, θεωρούν ότι ο Θεός τούς αγαπάει ακόμα, και θα τους δείξει έλεος και συγχώρεση. Κι έτσι, δεν μετανοούν.) Αν οι άνθρωποι ζουν διαρκώς σε μια κατάσταση στην οποία θεωρούν αυθαίρετα ότι ο Θεός τούς έχει ιδιαίτερη αγάπη και προτίμηση, θα αποδεχθούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση; Θα αποδεχθούν τις διάφορες καταστάσεις και διαφθορές του ανθρώπου που εκθέτουν τα λόγια του Θεού; (Όχι.) Είναι δύσκολο να πάνε από αυτήν την κατάσταση σε μια κατάσταση υποταγής, και να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού· το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παραμείνουν κολλημένοι στην Εποχή της Χάριτος και να πιστεύουν πως το ότι ο Θεός θα γίνεται διαρκώς προσφορά περί αμαρτίας γι’ αυτούς, αποτελεί μορφή της ανεξάντλητης κι ατέλειωτης αγάπης Του. Ποιες θα είναι οι συνέπειες αν έχουν αυτήν την κατανόηση της αγάπης του Θεού; Θα είναι παρόμοιες με αυτές που αντιμετωπίζουν οι θρησκευόμενοι άνθρωποι: Δεν τους νοιάζει πώς αμαρτάνουν· λένε απλώς την προσευχή τους το βράδυ και εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, και μέχρι εκεί. Θεωρούν ότι ο Θεός θα συνεχίσει να τους συγχωρεί, να τους δείχνει έλεος και στοργική καλοσύνη, καθώς και να τους δίνει χάρη. Έτσι, δυσκολεύονται να παραδεχθούν ότι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, και να αποδεχθούν την κρίση και την παίδευση του Θεού. Δυσκολεύονται, επίσης, να υποταχθούν στο έργο Του και να φτάσουν στο σημείο να λάβουν τη σωτηρία Του. Ποιες θα είναι οι συνέπειες για όσους παραμείνουν σ’ αυτήν την κατάσταση; Θα αντισταθούν στον Θεό και θα Τον απορρίψουν όταν έρθει ξανά για να επιτελέσει νέο έργο; (Ναι.) Θα μπορέσουν, λοιπόν, να καλοδεχθούν την επιστροφή Του; Γιατί, άραγε, δεν μπορεί ο θρησκευτικός κόσμος να αποδεχθεί το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες; Δεν φταίει το ότι κατανοεί εσφαλμένα τον Θεό; Πόσο τρομερές, λοιπόν, είναι οι συνέπειες! Όταν κάποιος δεν γνωρίζει τον Θεό, είναι πολύ δύσκολο να υποταχθεί σε Αυτόν. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· ότι έχουν την έμφυτη τάση να αντιστέκονται και να επαναστατούν ενάντια στον Θεό, και να είναι ασύμβατοι μαζί Του. Κάθε στιγμή, είναι ικανοί να πάνε κόντρα στις προθέσεις Του και στην αλήθεια. Η φύση τους και η έμφυτη τάση τους είναι να απεχθάνονται την αλήθεια· η έμφυτη τάση τους να αντιστέκονται στον Θεό και να επαναστατούν εναντίον Του. Μπορεί ο Θεός να αγαπήσει έναν τέτοιο άνθρωπο; (Όχι, δεν μπορεί.) Είτε τον αγαπάει είτε όχι, είτε αξίζει την αγάπη Του είτε όχι, ο Θεός δεν θα καταφέρει να αγαπήσει έναν τέτοιο άνθρωπο. Δεν είναι γεγονός αυτό;

Ο Θεός, από τότε που άρχισε να επιτελεί το έργο της κρίσης και να εκθέτει την ουσία της διαφθοράς της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα, εκφράζει την αλήθεια. Έχει πει τόσα λόγια για να σώσει την ανθρωπότητα, και έχει ξεστομίσει άλλες τόσες σκληρές κρίσεις. Μπορείτε να αντιληφθείτε την αληθινή στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα; Εντέλει, την αγαπάει ή τη μισεί; Ορισμένοι λένε: «Ξέρω ότι ο Θεός έδωσε στον Αδάμ και την Εύα τους δερμάτινους χιτώνες· από αυτό, έχω ανακαλύψει και έχω μάθει ότι αγαπάει τους ανθρώπους και ότι η στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα δείχνει αγάπη, όχι μίσος». Είναι σωστός αυτός ο τρόπος κατανόησης των πραγμάτων; (Όχι, δεν είναι σωστός.) Πού είναι το λάθος; Είναι λες και όλες οι ευθύνες, τα καθήκοντα και οι υποχρεώσεις του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα πηγάζουν από την αγάπη Του για τον άνθρωπο, από το γεγονός δηλαδή ότι ο άνθρωπος είναι αξιαγάπητος και του αξίζει η αγάπη, και του αξίζει η αγάπη του Θεού. Δεν είναι παράλογος αυτός ο τρόπος κατανόησης των πραγμάτων; (Ναι, είναι.) Όλα όσα κάνει ο Θεός πηγάζουν από την ευθύνη και την υποχρέωσή Του, καθώς και από την ουσία Του. Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, οφείλονται στο σχέδιό Του, και έπειτα στην υποχρέωσή Του. Εννοείται όμως ότι, καθώς εκπληρώνει αυτήν την υποχρέωση, αποκαλύπτει τη διάθεσή Του, αλλά και την ουσία Του. Ποια είναι, λοιπόν, η διάθεση-ουσία Του; Η δικαιοσύνη, η αγιοσύνη, η μεγαλοπρέπεια και το απρόσβλητο. Έχει, λοιπόν, μια τέτοια διάθεση και ουσία, και βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ανθρωπότητα που την έχει διαφθείρει βαθιά ο Σατανάς. Επομένως, ποια είναι η πιο σωστή στάση και οι πιο σωστές σκέψεις που μπορεί να υιοθετήσει απέναντί της; Θα πρέπει να αγαπάει τόσο την ανθρωπότητα, ώστε να μην μπορεί να την αποχωριστεί; (Θα πρέπει να το αντιμετωπίσει περισσότερο ως ευθύνη.) Η ευθύνη Του είναι το έργο Του. Η αγάπη Του για την ανθρωπότητα δεν είναι τόση ώστε να μην μπορεί να την αποχωριστεί· δεν την λατρεύει τόσο ακραία. Δεν κατακλύζεται από την αγάπη Του γι’ αυτήν ούτε τη φυλάει ως κόρη οφθαλμού. Η αληθινή Του στάση απέναντί της είναι μια στάση απέχθειας μέχρι το κόκαλο. Γιατί λέω, λοιπόν, ότι αυτός ο ύμνος είναι εντελώς αηδιαστικός; Επειδή εκφράζει τους ευσεβείς πόθους των ανθρώπων. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι, αφού ο Θεός έχει αγάπη, όλα όσα κάνει γίνονται επειδή ο άνθρωπος είναι αξιαγάπητος και του αξίζει αγάπη. Λοιπόν, κάνεις λάθος· είσαι γεμάτος συναισθηματισμούς και τα βλέπεις όπως τα θέλεις! Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά λόγω του σχεδίου και της ευθύνης Του, ενώ η διάθεση-ουσία που αποκαλύπτει κάνοντας τα πάντα είναι η δικαιοσύνη και η αγιοσύνη. Οτιδήποτε κι αν αποκαλύψει, όμως, φυσικά και η ουσία Του περιέχει αγάπη, και γι’ αυτό κάνει όσα κάνει απέναντι στην ανθρωπότητα. Όμως, η αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους δεν πηγάζει από το υποκειμενικό θέλημά Του. Αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα δεν την αγαπάει, τη μισεί. Γιατί επιτελεί ο Θεός το έργο της κρίσης τις έσχατες ημέρες; Γιατί υιοθετεί αυτήν τη στάση και εκθέτει τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Σε αυτήν την απόφαση συντελεί η ουσία και η διάθεσή Του, και από αυτό φαίνεται καλύτερα κι ένα πρακτικό ζήτημα: Η ανθρωπότητα ζει υπό τη δύναμη του Σατανά· αυτόν ακολουθούν και λατρεύουν όλα της τα μέλη. Δεν λατρεύουν αληθινά τον Θεό και δεν υποτάσσονται αληθινά σε Αυτόν· είναι εχθροί Του. Μπορεί ο Θεός να αγαπήσει τους εχθρούς Του; (Όχι.) Ο Θεός αποκαλύπτει την αγάπη και έχει την ουσία της αγάπης, όμως δεν τα κάνει όλα αυτά για την αγάπη. Αν αυτό νομίζεις, σου λέω πως είναι εντελώς λάθος, αλλά και ξεδιάντροπο ως σκέψη. Αν το νομίζεις αυτό, συκοφαντείς τον Θεό. Μην επαναπαύεσαι και μην πέφτεις σε υπερβολικούς συναισθηματισμούς! Κάποιοι λένε τα εξής: «Αν ο Θεός δεν τα κάνει όλα αυτά για την αγάπη, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει αγάπη στην ουσία Του;» Είναι σωστή αυτή η ερώτηση; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; (Η διάθεση του Θεού περιέχει στοργική καλοσύνη και έλεος.) Ο Θεός έχει αγάπη, όμως δεν αγαπάει αδιακρίτως. Είναι δίκαιος και άγιος, κι έτσι Του είναι αδύνατο να αγαπάει μια ανθρωπότητα τόσο βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά —στην πραγματικότητα, απεχθάνεται και μισεί μια τέτοια ανθρωπότητα. Κάποιοι ρωτούν: «Αφού ο Θεός απεχθάνεται και μισεί αυτήν την ανθρωπότητα, τότε γιατί επιτελεί όλο αυτό το έργο πάνω της;» Ο Θεός έχει ένα σχέδιο διαχείρισης, και πρόθυμα αποδέχεται και εκπληρώνει αυτήν την υποχρέωση. Θα επιτελέσει, λοιπόν, αυτό το έργο· είναι δικαίωμά Του και ο άνθρωπος δεν μπορεί να παρέμβει. Ο Θεός έχει αυτήν τη δύναμη, ενώ επίσης έχει την εξουσία να ολοκληρώσει αυτό το σχέδιο διαχείρισης, του οποίου τελικός αποδέκτης είναι η ανθρωπότητα, είστε όλοι εσείς. Είναι ήδη πολύ σημαντικό που ο άνθρωπος μπορεί να απολαύσει τέτοια οφέλη και να αποκτήσει τέτοιες μεγάλες ευλογίες. Μην έχεις απαιτήσεις απ’ τον Θεό· μη λες: «Εφόσον έχεις αγάπη, έχεις υποχρέωση να μας αγαπάς». Για ποιον λόγο να σ’ αγαπάει; Επειδή σε διάλεξε; Μάλλον δεν είναι αυτό, έτσι; Χάρη στο ότι είσαι αξιαγάπητος; Τι το τόσο αξιαγάπητο έχεις; Μήπως επειδή Τον προδίδεις; Επειδή επαναστατείς εναντίον Του; Επειδή είσαι γεμάτος από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά; Επειδή Του εναντιώνεσαι; Επειδή Του αντιστέκεσαι σε κάθε ευκαιρία; Με όλα αυτά δεδομένα, μπορεί να συνεχίσει να σ’ αγαπάει; Να συνεχίσει ν’ αγαπάει όσους Του αντιστέκονται; Να συνεχίσει ν’ αγαπάει τους διαβόλους και τον Σατανά; Αν λες ότι ο Θεός αγαπάει εκείνους που Του αντιστέκονται, και ότι μπορεί ακόμα να αγαπήσει τους διαβόλους και τον Σατανά, τότε δεν βλασφημείς τον Θεό; Κατά την άποψή σας, μπορεί ο Θεός ν’ αγαπήσει τους διαβόλους και τον Σατανά; Μπορεί ν’ αγαπήσει τους εχθρούς Του; Μπορεί ν’ αγαπήσει αδιακρίτως, όπως η διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Σε καμία περίπτωση. Η αγάπη του Θεού έχει αρχές. Επομένως, η αγάπη που φαντάζεται ο άνθρωπος δεν υφίσταται· αποτελεί ξεκάθαρα ευσεβή πόθο και υπερβολικό συναισθηματισμό. Ανήκει στις ανθρώπινες αντιλήψεις και δεν συνάδει καθόλου με τα γεγονότα, και πρέπει να το διευκρινίσω εδώ αυτό. Γιατί δεν σ’ αγαπάει ο Θεός; (Επειδή ο άνθρωπος έχει εντελώς διεφθαρμένη διάθεση και δεν αξίζει την αγάπη του Θεού.) Είναι κοινότοπο να λες ότι «δεν αξίζεις την αγάπη του Θεού». Μήπως ο Θεός είναι υποχρεωμένος να σ’ αγαπάει επειδή σε δημιούργησε; Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, έτσι; Ο Θεός δημιούργησε τα πάντα, ολόκληρο το σύμπαν· είναι υποχρεωμένος ν’ αγαπάει και το παραμικρό πράγμα; Μπορεί να επιλέξει να σ’ αγαπήσει, μπορεί και όχι. Είναι δικαίωμά Του, κι αυτό είναι γεγονός. Γεγονός είναι επίσης ότι, αν θέλεις να Τον κάνεις να σ’ αγαπήσει, αν θέλεις να λάβεις την αγάπη Του, τότε πρέπει να ενεργήσεις έτσι ώστε να την αξίζεις. Έχεις κάνει ποτέ κάτι που να αξίζει την αγάπη Του; Έχεις μια συμπεριφορά, μια ανθρώπινη φύση ή μια διάθεση που να Του είναι ευχάριστη; (Όχι.) Ορισμένοι άνθρωποι, ίσως όχι στα πρώτα χρόνια της πίστης τους στον Θεό, αλλά αργότερα, εκδηλώνουν κάποιες από τις εξής συμπεριφορές: κάνουν το καθήκον τους με ολοένα και λιγότερη επιπολαιότητα, αναζητούν τις αρχές, μαθαίνουν να συμμορφώνονται και να υποτάσσονται, αλλά και δεν ενεργούν αυθαίρετα, δεν βασίζονται σε φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι, μπορούν να προσευχηθούν και να αναζητήσουν τον Θεό, συνεργάζονται με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, και αποζητούν τη συναναστροφή μαζί τους συχνότερα, ενώ έχουν μια πιο ταπεινή και αυστηρή νοοτροπία· έχουν λίγη ειλικρίνεια και λίγη αληθινή πίστη στον Θεό, παρότι δεν θα έλεγε κανείς ότι είναι πιστοί στο έργο που τους έχει αναθέσει ο οίκος Του ή στην ανάθεσή τους από Εκείνον· επιπλέον, μπορούν να επικεντρωθούν στην επιδίωξη της αλήθειας και να παρακολουθήσουν προσεκτικά τις αλλαγές στη διάθεσή τους, παίρνουν την πρωτοβουλία να γνωρίσουν τη διαφθορά, την αλαζονεία και τη δολιότητά τους, προσεύχονται συχνά ενώπιον του Θεού, Του ζητούν να ενορχηστρώσει το περιβάλλον, αποδέχονται την πειθαρχία Του και αποκτούν μέσα τους περισσότερα θετικά στοιχεία. Αυτές οι συμπεριφορές είναι πολύτιμες στα μάτια του Θεού. Όταν, όμως, τεθεί το ζήτημα αν ο Θεός αγαπάει τους ανθρώπους ή όχι, θα πρέπει εκείνοι να επιμείνουν; (Όχι.) Αν εμφανιστούν στη συμπεριφορά τους οι παραπάνω θετικές επιδιώξεις, βελτιώσεις και αλλαγές, τότε, από την ανθρώπινη σκοπιά, οι ίδιοι γίνονται κάπως αξιαγάπητοι και αποκτούν μια έκφραση υποταγής. Όμως, αυτές οι συμπεριφορές είναι απλώς η ελπίδα που φαίνεται μέσα σας. Η ελπίδα ότι, μέσα από το έργο και την ηγεσία του Θεού, οι άνθρωποι θα αποκτήσουν μια θετική, ενεργή και συνεργατική νοοτροπία και, ταυτόχρονα, ότι αυτές οι συμπεριφορές και αποκαλύψεις θα δώσουν μαρτυρία για τον Θεό ενώπιον του Σατανά. Από αυτήν την άποψη, όταν, δηλαδή, βλέπω τα πράγματα από την ανθρώπινη σκοπιά, οι άνθρωποι είναι κάπως αξιαγάπητοι· από τη σκοπιά του Πνεύματος του Θεού, ωστόσο, σας αγαπάει τελικά ο Θεός ή δεν σας αγαπάει; Έχετε ή δεν έχετε πλευρές που είναι κάπως αξιαγάπητες; Η δική Μου γνώμη είναι ότι απέχετε πολύ ακόμα. Το λέω αυτό επειδή οι άνθρωποι, με βάση το επίπεδο, τα ταλέντα και τις συνθήκες στις οποίες ζουν, θα πρέπει να έχουν καλύτερη εξέλιξη. Στην πραγματικότητα, όσα έχετε βιώσει, αποκτήσει και αναγνωρίσει, αν τις επιδιώξετε με όλη σας τη δύναμη, καθώς και οι αλλαγές που έχετε πετύχει, μπορούν να επιτευχθούν σε πέντε χρόνια· εσάς, όμως, σας πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια να φτάσετε σ’ αυτά τα αποτελέσματα. Δεν είναι πάρα πολύ; Ο νους σας είναι λίγο απαθής, οι αντιδράσεις σας αργές, οι ενέργειές σας νωθρές· σε πολλές περιπτώσεις, ο μόνος λόγος που πετύχατε το οτιδήποτε ήταν ότι ο Άνωθεν σας κλάδεψε, σας πειθάρχησε και σας επέβλεψε εγκαίρως. Αυτά τα επιτεύγματα κερδίζονται δύσκολα, οι άνθρωποι έχουν πληρώσει ένα κάποιο τίμημα, και, από τα αποτελέσματα που προέκυψαν, ορισμένες πτυχές της συμπεριφοράς τους και ορισμένες εκφράσεις προσφέρουν λίγη παρηγοριά όταν τις κοιτάζουν. Απέχουν, όμως, πολύ ακόμα από το πρότυπο του να είναι αξιαγάπητοι για το οποίο έχει μιλήσει ο Θεός. Νιώθετε όλοι σας πιο αξιαγάπητοι τώρα απ’ ό,τι στο παρελθόν; (Όχι.) Όχι, όχι ακόμα. Με λίγη ενδοσκόπηση, θα ανακαλύψεις αυτά που αποκαλύπτεις σχετικά με τον εαυτό σου: «Α, υπάρχει ακόμα πολλή νοθεία μέσα μου· με το που θα αναλογιστώ κάτι, γεννιούνται στο μυαλό μου πονηρές συνωμοσίες, και ό,τι κάνω το κάνω επιπόλαια. Κάπως έτσι τα κουτσοκαταφέρνω, και μετά προκύπτουν ξανά προβλήματα· τα εξετάζω, λοιπόν, και πάλι εμφανίζονται αυτές οι πονηρές συνωμοσίες, κι εγώ πάλι ρίχνω το φταίξιμο αλλού και γίνομαι ξανά ανθρωπάρεσκος». Όπως βλέπεις, και μόνο έτσι χαλαρά να εξετάζεις τον εαυτό σου στη διάρκεια της μέρας, έχεις αποκαλύψει αρκετή διαφθορά. Για πες, τώρα, τι το τόσο αξιαγάπητο έχεις; Ακόμα ζητάς από τον Θεό να σ’ αγαπήσει, όμως δεν εκτιμάς τον εαυτό σου· νιώθεις ότι είσαι εντελώς ανάξιος κι ότι δεν έχεις τίποτα που να αξίζει τον έπαινο ή την αγάπη των άλλων. Αν ούτε οι άνθρωποι δεν μπορούν να σ’ αγαπήσουν, πώς περιμένεις να σ’ αγαπήσει ο Θεός; Είναι ποτέ δυνατόν; (Όχι.) Τώρα που διευκρινίσαμε επαρκώς αυτά τα δεδομένα, δεν πρέπει να πετάξουμε αυτόν τον ύμνο στα σκουπίδια; Αυτό πρέπει να κάνουμε. Είναι γεμάτος λόγια που προέρχονται από αντιλήψεις, από φαντασιοκοπίες και από τη θρησκεία· όταν τον τραγουδάτε, λοιπόν, ωφελείται κανείς; Το απολαμβάνετε όταν τον τραγουδάτε και τον ακούτε; Αυτός ο ύμνος όχι μόνο δεν σας βοηθάει να κατανοήσετε την αλήθεια, αλλά επιπλέον σας παραπλανά· όχι μόνο δεν καταφέρνει να σας απαλλάξει από τις αντιλήψεις σας, αλλά επιπλέον τις βαθαίνει και τις ενισχύει. Δεν σας βλάπτουν όλα αυτά; Όταν τραγουδάτε αυτόν τον ύμνο, δυσκολεύεστε ακόμα περισσότερο να κατανοήσετε την αλήθεια, και επιπλέον ενισχύεται η τάση σας να ζείτε μέσα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες που έχετε για τον Θεό. Ένας τέτοιος ύμνος δεν είναι καθόλου ωφέλιμος για κανέναν. Γι’ αυτό και η καρδιά Μου γεμίζει αγανάκτηση όταν σας ακούω όλους σας να τον τραγουδάτε. Μάταια τόσα χρόνια ακούτε τα κηρύγματα, μάταια διαβάζετε τόσα λόγια του Θεού· ακόμα και τώρα, δεν γνωρίζετε αληθινά τη διάθεση του Θεού. Ευχαρίστως θα σας έδινα μερικά χαστούκια. Ποιος, άραγε, γράφει στίχους γεμάτους από τέτοιες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες; Κι εσείς, μάλιστα, τους τραγουδάτε με πάθος. Μα δεν έχετε καμία διάκριση; Με απογοητεύετε πικρά. Τόσον καιρό πιστεύετε και δεν έχετε αποκτήσει καθόλου αλήθεια-πραγματικότητα· δεν μπορείτε ούτε καν να διακρίνετε τα λόγια που δείχνουν αντιλήψεις, φαντασιοκοπίες ή παραλογισμούς, κι όμως τα τραγουδάτε. Τι μπερδεμένη που είναι η πίστη σας! Τι άλλο να σας πω;

Κοιτάξτε τον δεύτερο στίχο του ύμνου «Για την αγάπη». «Για την αγάπη, ο Θεός επέστρεψε ενσαρκωμένος τις έσχατες ημέρες και ήρθε στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα». Πόσο μεγάλη πρέπει να είναι η αγάπη του Θεού; Είναι σωστό να νομίζεις ότι Τον ανάγκασες να υπομείνει την ταπείνωση για την αγάπη, να ενσαρκωθεί και να έρθει στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όπου αντιμετώπισε τη μέγιστη ταπείνωση, προκειμένου να αγαπήσει και να σώσει τους ανθρώπους; Όλα αυτά τα κάνει μόνο και μόνο για την αγάπη; Σκέφτεσαι μόνο όσα σε συμφέρουν, όμως ο Θεός ενεργεί με βάση το σχέδιο διαχείρισής Του. Υπάρχει μια ουσία στη διάθεση του Θεού, που αποτυπώνεται στην εξής δήλωση: «Ο Θεός ό,τι λέει το εννοεί, ό,τι λέει θα γίνει και ό,τι κάνει θα διαρκέσει για πάντα». Αυτή είναι η αποκάλυψη της εξουσίας Του· πώς θα μπορούσε να αφορά την αγάπη; Πείτε Μου, είναι άξιοι αυτοί οι διεφθαρμένοι άνθρωποι να υποβάλουν τον Θεό σε τέτοια μεγάλη ταπείνωση, με τον ερχομό Του στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα; (Όχι.) Δεν είναι άξιοι, είναι κατώτεροι από μυρμήγκια κι από σκουλήκια, δεν αξίζουν τίποτα. Θέλεις δηλαδή ο Θεός να ενσαρκωθεί και να συνεχίσει να υπομένει την ταπείνωση και την καταδίωξη από τον Σατανά, ενώ συνεχίζει να προσφέρει την αγάπη Του σ’ αυτήν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Αυτό θέλεις; Τι γελοία ιδέα. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι μέρος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Είτε επιστρέψει ενσαρκωμένος και έρθει στο έθνος του μεγάλου κόκκινου δράκοντα είτε επιτελέσει οποιοδήποτε άλλο έργο, θα πρόκειται για βήμα του έργου Του· τώρα που το συγκεκριμένο βήμα έχει φτάσει σε αυτό το σημείο, Εκείνος πρέπει να ενεργήσει μ’ αυτόν τον τρόπο. Για ποιον λόγο, όμως, επιτελεί ο Θεός αυτό το έργο; Το κάνει στο πλαίσιο του σχεδίου διαχείρισής Του· σ’ αυτό το σχέδιο διαχείρισης, ο αποδέκτης της σωτηρίας Του είναι η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Από οποιαδήποτε σκοπιά, η διεφθαρμένη ανθρωπότητα, ανεξαρτήτως χώρας ή φυλής, είναι απλώς ένα αντικείμενο εργασίας, ένα αντιθετικό στοιχείο, στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Αξίζει άραγε ένα αντιθετικό στοιχείο ολόκληρη την αγάπη του Θεού; Όχι, δεν την αξίζει. Είναι λάθος να το λες αυτό και δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται έτσι. Χάρη στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού και λόγω του ότι θα πετύχει το έργο διαχείρισής Του, εσύ, ως ανθρώπινο ον, έχεις τα προσόντα να τα κουβαλήσεις όλα αυτά, πράγμα που είναι μεγάλη ευλογία. Κι όμως, λες ξεδιάντροπα: «Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά λόγω της αγάπης Του για μας». Αυτό είναι μέγα λάθος, πλάνη και καθαρή ανοησία.

Δες τον επόμενο στίχο. «Για την αγάπη, ο Θεός υπομένει την απόρριψη και τη συκοφαντία, και υποφέρει μεγάλους διωγμούς και δεινά». Είναι σωστό αυτό; Ο Θεός υπομένει την απόρριψη και τη συκοφαντία, και υποφέρει μεγάλους διωγμούς και δεινά. Οτιδήποτε κι αν υπομείνει, η σκέψη, η επιθυμία και ο σκοπός που έχει μέσα Του είναι να εκπληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του. Έχει έναν ευρύτερο σκοπό, όμως δεν τα κάνει όλα αυτά ως αφιέρωμα στην ανθρωπότητα, ως προσφορά αγάπης ή ως τρόπο να δώσει ό,τι έχει και δεν έχει σε μια ανθρωπότητα διεφθαρμένη, που είναι επιθετική απέναντί του και Τον βλέπει σαν εχθρό. Δεν είναι αυτός ο λόγος. Κάποιοι λένε: «Αφού ο Θεός δεν επιτελεί όλο αυτό το έργο λόγω της αγάπης Του για την ανθρωπότητα, κι αφού ο λόγος για τον οποίο υπομένει την απόρριψη, τη συκοφαντία και τα δεινά είναι, στην πραγματικότητα, το σχέδιο διαχείρισής Του, τότε δεν αξίζει την αγάπη των ανθρώπων». Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; Πείτε Μου τη γνώμη σας. (Ο Θεός επιτελεί όλο αυτό το έργο για χάρη του σχεδίου διαχείρισής Του· στο μεταξύ, όμως, είναι αλήθεια ότι οι άνθρωποι καρπώνονται πολλά οφέλη, καταλήγουν να κατανοήσουν κάποιες αλήθειες και πετυχαίνουν ορισμένες αλλαγές.) Αυτό είναι όλο; Πείτε Μου, το γεγονός ότι ο Θεός υφίσταται απόρριψη και συκοφαντία, και υπομένει μεγάλους διωγμούς και δεινά για χάρη του σχεδίου διαχείρισης, είναι κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό; (Είναι κάτι θετικό.) Ο Θεός, λοιπόν, υπομένει την απόρριψη και τη συκοφαντία, και υφίσταται μεγάλη ταπείνωση για χάρη του σχεδίου διαχείρισης· και αυτό είναι κάτι θετικό. Ξέρετε γιατί είναι θετικό αυτό; Τι περιλαμβάνει το σχέδιο διαχείρισης του Θεού; (Το να νικήσει τον Σατανά και να απαλλάξει τους ανθρώπους από τα δεσμά του.) Και πώς θα νικηθεί ο Σατανάς; Ποιο είναι το συγκεκριμένο περιεχόμενο; Υπάρχει συγκεκριμένο πρότζεκτ του έργου; Ναι, η σωτηρία της ανθρωπότητας. Είναι ένας σαφής στόχος, έτσι; Η νίκη εναντίον του Σατανά είναι μία πτυχή. Το συγκεκριμένο περιεχόμενο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, με άλλα λόγια το πρότζεκτ του έργου Του, είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας. Για να το θέσουμε με ανθρώπινους όρους, όλα αυτά γίνονται ή δεν γίνονται για δίκαιο σκοπό; (Γίνονται για δίκαιο σκοπό.) Όντως γίνονται για δίκαιο σκοπό. Είναι λάθος να υπομένει ο Θεός την απόρριψη, τη συκοφαντία και κάθε είδους πόνο και ταπείνωση για να σώσει την ανθρωπότητα; (Όχι.) Δεν είναι κάτι θετικό; Είναι εγωιστικό; (Όχι, δεν είναι εγωιστικό.) Πώς και δεν μπορείτε, λοιπόν, να το εξηγήσετε καθαρά; Δεν μπορείτε να εξηγήσετε ζητήματα που είναι τόσο σαφή και προφανή· αντίθετα, τα ερμηνεύετε στα τυφλά και βγάζετε αυθαίρετα ετυμηγορίες· δεν είναι αυτό το άκρον άωτον της ανοησίας και της άγνοιας; Το έργο του σχεδίου διαχείρισης του Θεού είναι μεγαλόπνοο, και οι λεπτομέρειες αυτού του συγκεκριμένου πρότζεκτ αφορούν τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Κάποιοι λένε: «Ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα για να εκπληρώσει τις επιθυμίες Του, για να ολοκληρώσει το σχέδιό Του· όλα αυτά τα κάνει για τον εαυτό Του και όχι για την ανθρωπότητα. Δεν είναι εγωιστικό αυτό;» Είναι όντως εγωιστικό; (Όχι.) Γιατί όχι; Η πράξη που αναλαμβάνει να κάνει ο Θεός είναι θετική και σημαντική. Έχει τεράστια αξία και σημασία για την επιβίωση, τον προορισμό, την έκβαση και την κατάσταση ύπαρξης όλης της ανθρωπότητας στην επόμενη εποχή. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι εγωιστικό εκ μέρους του Θεού να υπομένει όλα αυτά και να δίνει όλα αυτά που δίνει για να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του; (Όχι.) Ο σκοπός του σχεδίου διαχείρισης είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας· οι προθέσεις του Θεού είναι αγνές και όμορφες, και αποτελούν αληθινή αγάπη. Δεν μπορεί, λοιπόν, να πει κανείς ότι είναι εγωιστής που τις εκπληρώνει. Και μόνο από αυτήν την πράξη που σχεδίασε και έκανε, φαίνεται η ουσία Του, και το γεγονός ότι η καρδιά Του είναι όμορφη και αγνή. Ακόμα κι αν η σημερινή ανθρωπότητα έχει εξαχρειωθεί, ακόμα κι αν έχει ακολουθήσει τον Σατανά και είναι γεμάτη από τη διεφθαρμένη διάθεσή του, γεμάτη επανάσταση και αντίσταση στον Θεό, από βλασφημία και εχθρότητα, και πάλι ο Θεός μπορεί να τη σώσει με υπομονή, χωρίς ποτέ να παραιτείται. Από πού πηγάζουν όλα αυτά; Πηγάζουν από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, από την επιθυμία Του. Είναι εγωιστικό αυτό; Η ανθρωπότητα είναι ο κυριότερος, ο υπέρτατος αποδέκτης ολόκληρου του σχεδίου διαχείρισης του Θεού. Όλοι εσείς είστε οι μοναδικοί αποδέκτες και κληρονόμοι των υποσχέσεων, των ευλογιών και των καλών προορισμών που έχει χαρίσει ο Θεός στην ανθρωπότητα. Πείτε Μου, λοιπόν, είναι εγωιστής ο Θεός; (Όχι, δεν είναι.) Ο Θεός δεν είναι εγωιστής. Τα κάνει, ωστόσο, όλα αυτά μόνο για την αγάπη; (Όχι.) Είναι πολύ βαθιά η σημασία, η αξία και οι αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι εδώ· πώς είναι δυνατόν να αφορούν μόνο λίγη αγάπη; Η αγάπη είναι μόνο ένα μικρό μέρος της συναισθηματικής έκφρασης, ένα ψήγμα των συναισθημάτων και των αισθημάτων που αποκαλύπτονται και όχι η ολότητά τους. Αυτό, όμως, που αποκαλύπτεται στ’ αλήθεια ενώ ο Θεός εκτελεί το σχέδιο διαχείρισης και την ώρα που σώζει την ανθρωπότητα είναι η ολότητα της διάθεσής Του. Και η διάθεσή Του δεν είναι μόνο αγάπη, δεν είναι δηλαδή μόνο στοργική καλοσύνη και έλεος· περιλαμβάνει επίσης δικαιοσύνη και μεγαλοπρέπεια, οργή και κατάρες, καθώς και πολλές άλλες πτυχές. Φυσικά, αν θέλουμε να μιλήσουμε συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια των τριών σταδίων του έργου Του αποκαλύπτεται σιγά σιγά η διάθεση και η ουσία Του και μπορούν να τις δουν οι άνθρωποι. Δεν έχουν, όμως, την ικανότητα να τις αναγνωρίσουν, και φτάνουν ακόμα και στο σημείο να πουν: «Ο Θεός τα έκανε όλα αυτά επειδή μας αγαπάει». Αυτή η αντίληψη της «αγάπης» που έχουν οι άνθρωποι, γιατί ακούγεται τόσο άβολη, τόσο αηδιαστική; Ορίζεις, λοιπόν, ένα τόσο σημαντικό έργο του Θεού, ένα έργο με τόσο μεγάλο αντίκτυπο στον προορισμό και την έκβαση της ανθρωπότητας, απλά και μόνο ως ένα μικρό αίσθημα, ως αγάπη. Δεν δυσφημίζεις έτσι τις προθέσεις του Θεού, αλλά και την ειλικρινή και μελετημένη Του προσπάθεια να σώσει την ανθρωπότητα;

Ο επόμενος στίχος λέει: «Για την αγάπη, ο Θεός ζει ταπεινά, κρυμμένος μες στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα». Εδώ, ο υμνογράφος λέει ότι κι αυτό για την αγάπη γίνεται. Ο Θεός, όμως, ενεργεί έτσι επειδή είναι απαραίτητο για το έργο Του· τι σχέση έχει αυτό με την αγάπη; Είναι καθόλου λογικό να ζει ο Θεός με την ανθρωπότητα από αγάπη γι’ αυτήν, και ταυτόχρονα να είναι ταπεινός και να κρύβεται πάλι από αγάπη γι’ αυτήν; Πόσο γοητευτική και αξιαγάπητη είναι πια αυτή η ανθρωπότητα, για να δείχνει ο Θεός τέτοια ανυπομονησία και προθυμία να ζήσει μαζί της, και μάλιστα να ενσαρκωθεί και να παραμείνει ταπεινός και κρυμμένος; Ισχύουν όλα αυτά; (Όχι, δεν ισχύουν.) Τι ισχύει, λοιπόν; (Ο Θεός ενσαρκώθηκε, ταπεινός και κρυμμένος, και ήρθε στη γη για να εκφράσει την αλήθεια και να σώσει τους ανθρώπους, λόγω του σχεδίου διαχείρισής Του.) Θεωρητικά, αυτά συνέβησαν για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Από τη σκοπιά του ανθρώπου, φαίνεται ότι η ταπεινή ζωή που ζει κρυμμένος με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα Τον κάνει πολύ ευτυχισμένο· ζει πολύ άνετα, κάθε μέρα χαίρεται, ενώ Τον ικανοποιεί πολύ να παρακολουθεί την παραμικρή κίνηση του ανθρώπου, καθώς και τις συμπεριφορές και τις αποκαλύψεις του. Είναι πράγματι έτσι; (Όχι.) Πώς είναι στ’ αλήθεια τα πράγματα; (Ο Θεός τα κάνει όλα αυτά επειδή το απαιτεί το έργο Του.) Επειδή το απαιτεί το έργο Του· αυτό είναι θεωρία. Στην πραγματικότητα, Του δίνει χαρά να ζει με την ανθρωπότητα; Του δίνει ευτυχία; Ευχαρίστηση, μήπως; (Όχι.) Πώς νιώθει, λοιπόν, ο Θεός; Ας δούμε ένα παράδειγμα. Όλοι εσείς πιστεύετε στον Θεό και νιώθετε πολύ έντιμοι. Αν όμως ζούσατε μαζί με νέους του δρόμου, κακοποιούς, κλέφτες και άλλα στοιχεία του υποκόσμου, αν λέγατε τα ίδια λόγια μ’ αυτούς, τρώγατε το ίδιο φαγητό και κάνατε τα ίδια πράγματα κάθε μέρα, πώς θα νιώθατε τότε; (Αποστροφή και αηδία.) Πώς θα ήταν η ψυχολογική σας κατάσταση αν ζούσατε με βιαστές και δολοφόνους; (Θα σιχαινόμουν.) Αφού, λοιπόν, ξέρετε πώς είναι να σιχαίνεσαι, πείτε Μου, μπορεί να είναι ευτυχισμένος ο Θεός αν ζει με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα; Μπορεί να είναι χαρούμενος; (Όχι.) Ούτε ευτυχία υπάρχει ούτε χαρά· από πού, λοιπόν, να προκύψει η αγάπη; Και αν δεν υπάρχει καθόλου χαρά, ευτυχία ή ευχαρίστηση, δεν είναι αντίφαση να αγαπάει τους ανθρώπους ως Εαυτόν, όπως λένε ή να τους αγαπάει τόσο ώστε να μην μπορεί να τους αποχωριστεί; Δεν είναι λίγο προσχηματικό αυτό; Ποια ακριβώς είναι η αλήθεια; Τι είναι αναμενόμενο να νιώθει στ’ αλήθεια ο Θεός, όταν ζει με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, εκτός απ’ το να μην έχει καμία ευτυχία, ευχαρίστηση και χαρά; (Πόνο.) Πόνο, ναι, αυτό είναι ένα πολύ απτό συναίσθημα. Κάτι άλλο; (Αποστροφή.) Αποστροφή, να ένα ακόμα. Κάτι άλλο; (Μίσος για τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου.) Μίσος, αηδία και απέχθεια. Υπάρχει επίσης και το πλέον αληθινό συναίσθημα, το αίσθημα απίστευτης ταπείνωσης που προκύπτει όταν ζει μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, ειδικά όταν χρειάζεται να τα πάει καλά, να συζητήσει, να συνεργαστεί και να συνδεθεί μαζί της. Υπό αυτές τις συνθήκες και σε μια τέτοια κατάσταση που επιμένει, νομίζεις ότι ένας κανονικός άνθρωπος θα μπορούσε να αγαπήσει; (Όχι.) Δεν θα μπορούσε. Και εφόσον απουσιάζει η αγάπη, τι θα έκανε; (Θα αποτραβιόταν.) Η αποχώρηση είναι μια επιθυμία, μια νοοτροπία· αν, όμως, κανείς θέλει να αντιμετωπίσει τα γεγονότα, τι πρέπει να κάνει; Δεν πρέπει να γίνει προσπάθεια για να αλλάξουν αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Όταν πρόκειται για μια τέτοια ανθρωπότητα, δεν μπορείς να το αποφύγεις· είναι απαραίτητο να κάνεις πράξη την παροχή, την εκπαίδευση, την επίπληξη, την έκθεση, το κλάδεμα, ορισμένες φορές την πειθάρχηση και ούτω καθεξής. Αυτές οι ενέργειες, όμως, θα έχουν άμεσα αποτελέσματα; (Όχι.) Τι χρειάζεται να γίνει, λοιπόν; (Απαιτείται κλάδεμα, κρίση και παίδευση για μεγάλο χρονικό διάστημα.) Είναι εύκολο έργο όλο αυτό; Τι πρέπει να υπομείνει ο Θεός για να το φέρει εις πέρας; (Ταπείνωση και πόνο.) Ο Θεός ενεργεί με απίστευτη υπομονή. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτής της υπομονής; Ο πόνος. Γι’ αυτό, λοιπόν, όταν ο Θεός ζει με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, δεν έχει μέσα Του ούτε χαρά, ούτε ευτυχία. Χωρίς αυτά, μπορεί να έχει μέσα Του αγάπη για τους ανθρώπους; Δεν μπορεί να εξαναγκαστεί να τους αγαπήσει. Και τότε, πώς μπορεί να επιτελέσει το έργο Του; Σε ποια βάση; Απλώς εκπληρώνει την ευθύνη Του. Αυτή είναι η διακονία του ενσαρκωμένου Θεού· αυτή είναι η φύση της. Το να εκπληρώσει κανείς την ευθύνη του σημαίνει ότι πρέπει να συνδυάσει όλα όσα έχει δει και γνωρίζει, όλα όσα πρέπει να πει και να κάνει, και όλα αυτά όσο καλύτερα μπορεί. Αυτή είναι η πραγματική εκπλήρωση μιας ευθύνης. Γιατί είναι εφικτό να εκπληρώσει ο Θεός αυτήν την ευθύνη; Εκείνος, φυσικά, έχει αυτό το φορτίο για την ανθρωπότητα, λόγω της ταυτότητας και της ουσίας Του, λόγω του ότι ο ενσαρκωμένος Θεός έχει αυτήν την ανάθεση και αυτήν την ευθύνη. Επομένως, με ό,τι είδους ανθρώπους και διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα κι αν ζει, αυτή είναι η κατάσταση. Ξέρεις ποια είναι αυτή η κατάσταση; Μια κατάσταση στην οποία ο Θεός δεν έχει ούτε ευτυχία ούτε χαρά, και πρέπει να υπομείνει την ταπείνωση· ταυτόχρονα, πρέπει να υπομένει ακούραστα και συνεχόμενα κάθε λογής ανθρώπινη διαφθορά και επαναστατικότητα. Κι ενώ τα υπομένει όλα αυτά, πρέπει επιπλέον να λέει και να κάνει ακούραστα όσα πρέπει να λέει και να κάνει. Πρέπει να εξηγεί ξεκάθαρα όσα δεν κατανοούν οι άνθρωποι, και να επιβάλλει πειθαρχία, κρίση και παίδευση σε όσους διαπράττουν εν γνώσει τους ύβρεις. Όλα όσα κάνει σχετίζονται με το σχέδιο διαχείρισης και τα στάδια του έργου Του. Φυσικά, αφορούν ακόμα περισσότερο το συγκεκριμένο πρότζεκτ έργου που έχει για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Με λίγα λόγια, έχουν να κάνουν με τις ευθύνες Του. Με όλα όσα κάνει, εκπληρώνει αυτήν την ευθύνη· φυσικά, όσα αποκαλύπτει στο μεταξύ είναι η ουσία και η διάθεσή Του. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία του ενσαρκωμένου Θεού, δηλαδή η ουσία αυτού του συνηθισμένου ανθρώπου; Ειδικά σε αυτό το στάδιο του έργου των εσχάτων ημερών, δεν κάνει σημεία και τέρατα ούτε και θαύματα· το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να λέει στους ανθρώπους τις αλήθειες που θα πρέπει να αποκτήσουν και να κατανοήσουν. Εκθέτει τις διεφθαρμένες διαθέσεις που οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν μπορούν να αναγνωρίσουν, ώστε να τη γνωρίσουν και να την αναγνωρίσουν, αλλά και να μάθουν την ουσία και τα πραγματικά δεδομένα της διαφθοράς της ανθρωπότητας, με απώτερο σκοπό να μετανοήσουν αληθινά και να έρθουν στο σωστό μονοπάτι. Όταν οι άνθρωποι μετανοήσουν πραγματικά και επιπλέον κατανοήσουν και κάνουν πράξη την αλήθεια, θα εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα αποκτήσουν την ελπίδα να σωθούν· έτσι, θα εκπληρωθεί το έργο και η ευθύνη του ενσαρκωμένου Θεού. Μόλις μπουν στον σωστό δρόμο, μένει μόνο να δοκιμαστούν και να εξευγενιστούν από τον Θεό. Έτσι, το έργο του ενσαρκωμένου Θεού φτάνει στο τέλος του· οι ευθύνες Του εκπληρώνονται και το έργο Του ολοκληρώνεται. Όταν συμβεί αυτό και έρθετε στον σωστό δρόμο, σημαίνει ότι έχει ολοκληρωθεί και η διακονία Του, και Εκείνος δεν έχει πλέον καμία υποχρέωση απέναντί σας. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι δεν είναι πια υποχρεωμένος να βρίσκεται μαζί μ’ αυτούς τους ανθρώπους και να υπομένει τη διαφθορά, τις αντιλήψεις, την επανάσταση, την αντίσταση, την απόρριψή τους και ούτω καθεξής.

Είτε πρόκειται για ολόκληρο το σχέδιο διαχείρισης, είτε για ένα συγκεκριμένο έργο που επιτελείται από τον ενσαρκωμένο Θεό, οφείλεται κανένα από τα δύο αποκλειστικά στην αγάπη; Όχι, κανένα από τα δύο. Το Πνεύμα του Θεού παρατηρεί κάπως την ανθρωπότητα από τους ουρανούς, και ο ενσαρκωμένος Θεός στη γη έχει κι Αυτός σχεδόν την ίδια οπτική. Γιατί λέω «σχεδόν»; Επειδή ο ενσαρκωμένος Θεός βλέπει τις αδυναμίες της ανθρωπότητας από μια σχετικά πιο συμπονετική σκοπιά. Αυτό συμβαίνει λόγω της ανθρώπινης φύσης Του, λόγω της συνύπαρξής Του στον ίδιο χώρο με τη δημιουργημένη ανθρωπότητα, αλλά και επειδή μοιράζεται με τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα τα ίδια ανθρώπινα εξωτερικά γνωρίσματα. Συνεπώς, ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να ζήσει με τους ανθρώπους πιο αρμονικά απ’ ό,τι ο Θεός που βρίσκεται στους ουρανούς. Αν το εξετάσουμε απ’ αυτήν την οπτική, αν δεν είχε ενσαρκωθεί ο Θεός, θα βρισκόσασταν όλοι εσείς εδώ; Όχι. Όλα αυτά οφείλονται στις ανάγκες του έργου Του. Μόνο γι’ αυτό πλήρωσε τόσο μεγάλο τίμημα, και ήρθε εδώ για να το επιτελέσει ο ίδιος. Από τη μια, αν μιλούσε στους ανθρώπους από τους ουρανούς, δεν θα άκουγαν και πολύ εύκολα τα λόγια Του λόγω διαχωρισμού του χώρου. Από την άλλη, επειδή οι ομιλίες του Θεού τις έσχατες ημέρες είναι πολύ εκτενείς και μεγάλες, θα ήταν από κάθε άποψη και οπτική ακατάλληλο να μιλήσει μ’ αυτόν τον τρόπο από τους ουρανούς. Επομένως, η μοναδική αλλά και καλύτερη λύση και αυτή με τα μεγαλύτερα οφέλη για την ανθρωπότητα, για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και για το έργο της σωτηρίας της ανθρωπότητας είναι να ενσαρκωθεί· αυτή είναι η μόνη επιλογή και ο μόνος τρόπος να γίνει το έργο. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να το επιτελέσει, μόνο Εκείνος έχει την ικανότητα και μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Αν δεις πόσα λόγια έχει πει ο Θεός τις έσχατες ημέρες, θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι πάρα πολλά από άποψη ποσότητας· πώς θα μπορούσαν να μεταδοθούν τόσα λόγια χωρίς τη μέθοδο της ενσάρκωσης; Αν ο Θεός μιλούσε από τους ουρανούς σαν βροντή, πόσοι άραγε θα έπεφταν νεκροί κάθε φορά που θα έκρινε και θα καταδίκαζε τους κακούς ανθρώπους; Δεν θα έμεναν και πολλοί ζωντανοί. Αν ο Θεός μιλούσε μέσα από έναν ανεμοστρόβιλο ή μέσα από φλόγες, πόσα τέτοια φαινόμενα θα έπρεπε να εμφανιστούν για να ολοκληρώσει όλες Του τις ομιλίες; Μια τέτοια προσέγγιση θα αναστάτωνε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και μετά από τόσα χρόνια που μιλάει ο ενσαρκωμένος Θεός, άραγε τα λόγια Του έχουν επηρεάσει την κανονική ζωή της ανθρωπότητας; Όχι, καθόλου· ολόκληρος ο κόσμος είτε αδιαφορεί είτε παραμένει εντελώς ανεπηρέαστος. Με αυτόν τον τρόπο, όμως, επιτυγχάνεται πλήρως ο σκοπός του έργου του ενσαρκωμένου Θεού· χωρίς Αυτόν, το έργο θα ήταν πράγματι ανέφικτο. Το ίδιο το έργο του ενσαρκωμένου Θεού καλύπτεται από μια μυστικότητα. Ο Θεός δεν θέλει να το γνωρίζει όλος ο κόσμος και όλη η ανθρωπότητα· δεν θέλει να το γνωρίζουν οι Εθνικοί που δεν έχει επιλέξει Εκείνος. Μπορεί να εκφράσει αυτά τα λόγια μόνο κρυφά, άρα η ενσάρκωση είναι η πιο ουσιαστική και συνετή μέθοδος. Μόνο αν ενσαρκωθεί ο Θεός μπορεί να παραμείνει μυστική η διαδικασία. Χάρη στη σοφία και την παντοδυναμία του Θεού, η ενσάρκωσή Του μπορεί να ζει στον ίδιο χώρο με την ανθρωπότητα, και επιπλέον να της προσφέρει την αλήθεια στην ανθρώπινη γλώσσα, με τρόπο και μορφή που η ίδια μπορεί να αποδεχθεί. Μόνο ο Θεός έχει τέτοια ικανότητα· κάτι τέτοιο ξεπερνά την ικανότητα της ανθρωπότητας. Όλα αυτά σχετίζονται με το σπουδαίο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Θα ήταν υπερβολικά απλοϊκό, αντίθετο με τα γεγονότα και στ’ αλήθεια αδικαιολόγητο αν ο άνθρωπος ανέφερε μονόπλευρα την αγάπη ως μόνη αιτία ενός τέτοιου σπουδαίου σχεδίου διαχείρισης. Με δυο λόγια, άσχετα με το περιεχόμενο του έργου που επιτελείται, η ενσάρκωση του Θεού αυτήν τη φορά προκάλεσε όντως σημαντική αναταραχή, και είχε σημαντικό αντίκτυπο σε όλον τον κόσμο και την ανθρωπότητα· από αυτό φαίνεται πόσο σημαντικό γεγονός ήταν. Τόσο ως γεγονός όσο και ως μορφή, η ενσάρκωση του Θεού έγινε αντικείμενο αντιπαράθεσης σε ολόκληρο τον κόσμο και σε όλη τη θρησκευτική κοινότητα· η ανθρωπότητα την αντιμετωπίζει εχθρικά, την καταδικάζει και την απορρίπτει, ενώ της είναι υπερβολικά δύσκολο ακόμα και να τη συλλάβει και να τη φανταστεί. Το ότι ο Θεός μπορεί να ενεργήσει με αυτόν τον τρόπο δείχνει τη σοφία, τη δύναμη, την παντοδυναμία και την εξουσία Του· σε καμία περίπτωση δεν ενεργεί έτσι για λίγη αγάπη, για κάποιο ασήμαντο ζήτημα ή ασήμαντη αιτία. Με άλλα λόγια, ένα τόσο σοβαρό γεγονός, που μπορεί να ταράξει ολόκληρο τον θρησκευτικό και πολιτικό κόσμο, ολόκληρη την ανθρωπότητα, ακόμα και ολόκληρο το σύμπαν, δεν προκύπτει από αγάπη, αλλά από το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και την επιθυμία Του να σώσει την ανθρωπότητα. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όραμα του τρίτου σταδίου του έργου του Θεού· το μεγαλύτερο όραμα που πρέπει να κατανοήσουν, να μάθουν και να συλλάβουν οι άνθρωποι. Μπορεί να ορίζεις ως εξής αυτό το όραμα: «Οφείλεται στην αγάπη του Θεού. Ο Θεός μάς αγαπάει. Βλέπεις, ήδη ενσαρκώθηκε και σταυρώθηκε μία φορά για μας· τώρα ενσαρκώθηκε και ήρθε να μας αγαπήσει ξανά». Αν το λες αυτό, δεν κάνεις τεράστιο λάθος; Είναι υπερβολικά επιφανειακό να ορίζεις την αγάπη ως αιτία ενός οράματος τόσο σπουδαίου για το έργο του Θεού. Αν δεν γνωρίζεις τον Θεό, ας είναι· κλείσε όμως γρήγορα το στόμα σου πριν πεις ανοησίες, και μην εκφράζεις απόψεις έτσι στην τύχη. Σας έχω πει στο παρελθόν, όσον αφορά τη διάθεση του Θεού, την ουσία Του και το όραμα του έργου Του, μην κρίνετε βιαστικά, μη βγάζετε αυθαίρετα συμπεράσματα και μη βγάζετε απερίσκεπτα ετυμηγορίες. Αν δεν καταλαβαίνεις, απλώς παραδέξου το. Αν καταλαβαίνεις λίγο, πες εγκαίρως: «Μόνο τόσα κατανοώ· δεν τολμώ, όμως, να βγάλω αυθαίρετα ετυμηγορίες και δεν ξέρω αν όσα κατανοώ είναι σωστά». Πρέπει να συμπεριλαμβάνεις τέτοιες εξηγήσεις και διευκρινίσεις, και να μην μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι. Αν μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι, μπορεί, σε μικρή κλίμακα, να επηρεάσεις αρνητικά τους άλλους, οδηγώντας τους σε παρανοήσεις και παραπλανώντας τους· σε μεγαλύτερη κλίμακα, μπορεί να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού. Χαρακτηρίζεις το σχέδιο διαχείρισης του Θεού και το μεγαλειώδες έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας ως αγάπη, ως πράγματα που γίνονται για την αγάπη· μα, δεν είναι ανοησίες αυτά που λες; Δεν αξίζουν χαστούκια όσοι τα λένε; (Ναι.) Γιατί; Επειδή μιλάνε χωρίς να σκέφτονται, και βλέπουν τα πράγματα εκτός του πλαισίου τους. Μήπως αυτό το προκαλεί κάποια αλαζονική διάθεση; Πιστεύεις στον Θεό μόλις εδώ και μερικές μέρες, έτσι δεν είναι; Τον έχεις δει; Κατανοείς τη διάθεσή του; Δεν μπορείς να εξηγήσεις ούτε ξεκάθαρα ούτε αναλυτικά την αλήθεια σε σχέση με το όραμα για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, κι όμως τολμάς να ορίζεις την ουσία και τη διάθεση του Θεού. Δεν είναι ακραίο θράσος αυτό; Τολμάς να χρησιμοποιείς τη λέξη «αγάπη» για να ορίσεις ένα τόσο σημαντικό θέμα· με αυτόν τον τρόπο, προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού. Δεν είναι μεγάλη παράβαση να προσβάλλεις τη διάθεση του Θεού; Όντως είναι. Κάποιοι λένε: «Δεν γνωρίζω, ούτε κατανοώ». Πολύ σωστά. Ακριβώς, λοιπόν, επειδή ούτε κατανοείς ούτε γνωρίζεις, και επειδή είσαι αδαής και ανόητος, δεν πρέπει να μιλάς χωρίς να σκέφτεσαι. Μπορείς εσύ, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, να κρίνεις αυθαίρετα ή να διατυπώνεις χαλαρά συμπεράσματα σχετικά με τις υποθέσεις του Θεού; Ούτε ολόκληρη η ανθρωπότητα μαζεμένη δεν θα μπορούσε να εξηγήσει ξεκάθαρα τις υποθέσεις Του, κι όμως εσύ θέλεις από μόνος σου να ορίσεις τη διάθεση του Θεού, το έργο Του και την ουσία Του με μια-δυο λέξεις. Δεν προσβάλλει αυτό τη διάθεσή Του; (Ναι.) Τότε υπάρχει σοβαρό πρόβλημα μ’ αυτόν τον ύμνο. Εκτός του ότι είναι γεμάτος μπερδεμένα, κενά και βλάσφημα λόγια, το πιο κρίσιμο πρόβλημα είναι ότι μπορεί να αποπροσανατολίσει τους ανθρώπους, να τους παραπλανήσει και να τους παγιδεύσει στις αντιλήψεις τους. Με τόσο σοβαρές συνέπειες, είναι δυνατόν να διατηρηθεί αυτός ο ύμνος; Σε καμία περίπτωση· πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια.

Συνεχίζουμε: «Για την αγάπη, ο Θεός εκφράζει την αλήθεια και φέρνει την οδό της αιώνιας ζωής». Αυτά τα λόγια δεν οριοθετούν τα πράγματα με αηδιαστικό τρόπο; (Ναι.) Και παρακάτω: «Για την αγάπη, ο Θεός κρίνει και εκθέτει τη σατανική φύση της ανθρωπότητας με τα λόγια Του». Πείτε Μου, όταν ο Θεός εκφράζει σκληρά λόγια για να εκθέσει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου, το κάνει επειδή τον αγαπάει ή επειδή τον απεχθάνεται και τον μισεί; (Επειδή ο Θεός απεχθάνεται και μισεί τον άνθρωπο.) Ο Θεός απεχθάνεται τον άνθρωπο· τι δείχνει, λοιπόν, αυτή Του η διάθεση; (Δικαιοσύνη και αγιοσύνη.) Σωστά· δεν είναι λόγω της αγάπης. Δεν είναι αστοχία και παρανόηση εκ μέρους των ανθρώπων όταν ορίζουν έτσι τα πράγματα; Μ’ αυτήν τη δήλωση δείχνουν να γνωρίζουν πρακτικά την αλήθεια έστω και στο ελάχιστο; Πρόκειται για μια στρεβλή και μονόπλευρη κατανόηση, για μια παρερμηνεία, για μια πλάνη· όλος ο στίχος είναι ένας λάθος χαρακτηρισμός. Τώρα πάμε στον στίχο «Για την αγάπη, ο Θεός μάς δοκιμάζει, μας εξευγενίζει και μας κλαδεύει για να καθάρει τη διαφθορά μας». Κι εδώ δεν έχουμε το ίδιο πρόβλημα όπως και στον προηγούμενο; (Ναι.) Το ίδιο πρόβλημα. Και ακόμα παρακάτω: «Θεέ μου! Όλα όσα αποκαλύπτονται στο έργο Σου και στα λόγια Σου είναι αγάπη». Κι αυτός ο στίχος δεν οριοθετεί και πάλι τον Θεό; Τι αποκαλύπτει ο Θεός; Την αγιοσύνη και το πόσο αξιαγάπητος είναι, καθώς και τη δίκαιη διάθεσή Του. Ο Θεός έχει οργή, μεγαλοπρέπεια, αλλά και έλεος και στοργική καλοσύνη· πώς μπορούν, λοιπόν, να λένε ότι όλα γίνονται για την αγάπη; Αυτή η οριοθέτηση είναι εντελώς αηδιαστική και αυθαίρετη! Μήπως προκαλείται από αλαζονεία; Αυτό που εξηγεί και συνοψίζει ο υμνογράφος δεν έχει καμία σχέση με τη διάθεση-ουσία που αποκαλύπτουν τα λόγια και οι ομιλίες του Θεού. Στη συνέχεια, λέει ότι όλα είναι αγάπη, πράγμα όχι μόνο άσχετο, αλλά επίσης στρεβλό και λάθος· πρόκειται για έναν εντελώς εσφαλμένο χαρακτηρισμό. Η αγάπη είναι συναίσθημα, και μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως ενέργεια ή συμπεριφορά. Δεν είναι, όμως, η κύρια ουσία του Θεού· ο Θεός δεν αγαπάει τους ανθρώπους άκριτα. Είναι δυνατόν η αγάπη Του να ξεχειλίζει σε τέτοιον βαθμό που να μην τη χωράει ο τόπος, σε βαθμό που να αγαπάει ακόμα και τον Σατανά, τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και τους εχθρούς Του; Ισχύει κάτι τέτοιο; Η αγάπη του Θεού έχει αρχές, δεν της λείπουν. Εκείνος αγαπάει οτιδήποτε το θετικό και μισεί οτιδήποτε το αρνητικό και μοχθηρό. Πείτε Μου, αγαπάει ο Θεός όσους Τον πιστεύουν ειλικρινά; Αγαπάει όσους εκτελούν το καθήκον τους με αφοσίωση; Όσους υποτάσσονται σε Αυτόν; Αγαπάει όσους, αφού λάβουν την κρίση και την παίδευσή Του, μετανοούν αληθινά, υποτάσσονται πραγματικά σ’ Αυτόν και μέσα τους Τον αγαπούν στ’ αλήθεια; Όταν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και μισούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τότε το «μίσος» που νιώθουν είναι κάτι θετικό. Αυτούς τους αγαπάει ο Θεός; (Ναι.) Όσοι αποδέχονται την αλήθεια είναι θετικοί άνθρωποι· όσοι υποτάσσονται στον Θεό είναι ακόμα πιο θετικοί. Τους θετικούς ανθρώπους αγαπάει ο Θεός, και μισεί τους διαβόλους και τον Σατανά. Εκείνοι τους οποίους καταριέται και τους τιμωρεί είναι όλοι τους κακοί άνθρωποι. Εκείνοι, όμως, τους οποίους αγαπάει είναι όλοι άνθρωποι ειλικρινείς που επιδιώκουν την αλήθεια. Επομένως, η αγάπη του Θεού δεν είναι χωρίς αρχές. Για κάποιους, ο Θεός είναι μόνο ελεήμων, που δεν σημαίνει, όμως, ότι αγαπάει αυτούς τους ανθρώπους. Αυτά τα πράγματα πρέπει να τα καταλάβετε ξεκάθαρα· δεν μπορείτε να ορίζετε την αγάπη του Θεού στα τυφλά. Αν μιλάτε απρόσεκτα γι’ αυτήν και την ορίζετε στα τυφλά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κρίνετε και βλασφημείτε εναντίον Του.

Ας κοιτάξουμε παρακάτω. Είναι άραγε σωστό να πεις τα εξής: «Θεέ μου! Η αγάπη Σου δεν είναι μόνο στοργική καλοσύνη και έλεος· πάνω απ’ αυτό, είναι παίδευση και κρίση»; (Θεωρητικά είναι σωστό, αλλά δεν είναι πρακτικό.) Θεωρητικά δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδέσεις κάτι τέτοιο με την αγάπη του Θεού. Αυτά τα λόγια δεν θα πρέπει να θεωρηθούν λάθος, ούτε όμως και σωστά· είναι ανοησίες, ούτε καν χρειάζεται να τις αναφέρει κανείς. Παρακάτω: «Θεέ μου! Η παίδευση και η κρίση Σου είναι η πιο αληθινή αγάπη και η πιο μεγάλη σωτηρία». Τι γνώμη έχετε όλοι σας γι’ αυτό; (Αυτός ο στίχος είναι λανθασμένος· ορίζει την κρίση και την παίδευση του Θεού ως τη μεγαλύτερη σωτηρία, ενώ, στην πραγματικότητα, η σωτηρία Του αποτελείται κι από άλλα στοιχεία.) Και η σταύρωση του ενσαρκωμένου Θεού; Το ότι εξιλεώθηκε για τις αμαρτίες ολόκληρης της ανθρωπότητας και τις πήρε πάνω Του; Δεν είναι αυτά η πιο αληθινή αγάπη; Δεν είναι η μεγαλύτερη σωτηρία; (Ναι, είναι.) Επομένως, σε σύγκριση με την κρίση και την παίδευση, ποια είναι η «πιο μεγάλη»; Στην πραγματικότητα, αν το αναλύσει κανείς σοβαρά, αυτή η δήλωση είναι ανακριβής, απρεπής, και αποτελεί πάρα πολύ σκληρή οριοθέτηση· δεν θα έπρεπε να είναι διατυπωμένη έτσι. Δεν πρέπει να λέει κανείς πως όλα όσα κάνει ο Θεός είναι αγάπη· το σωστό είναι να λέει πως όλα όσα κάνει έχουν θετική επίδραση στους ανθρώπους και ότι όλα τούς φέρνουν σωτηρία και έλεος, αφού όλα γίνονται για χάρη της ανθρωπότητας. Είναι λάθος να πεις ότι η κρίση και η παίδευση του Θεού είναι η «πιο» αληθινή και η «πιο» μεγάλη, και να τα εξυψώσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Κάτι που χαρακτηρίζεται έτσι θα πρέπει να είναι μοναδικό και ασύγκριτο· η κρίση και η παίδευση του Θεού δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως οι «πιο» αληθινές και μεγάλες όταν συγκρίνονται με το υπόλοιπο έργο του Θεού. Κάποιος έγραψε κάποτε έναν ύμνο· ένας από τους στίχους έλεγε τα εξής: «Αγαπώ τη δίκαιη διάθεση του Θεού περισσότερο από τη στοργική καλοσύνη και το έλεός Του». Είναι σωστά ή λάθος αυτά τα λόγια; (Είναι λάθος.) Πού είναι το λάθος; (Βάζουν τη δικαιοσύνη, την αγιοσύνη, τη στοργική καλοσύνη και το έλεος του Θεού σε μια ιεραρχία.) Στην πραγματικότητα, η δήλωση είναι σωστή και αποτυπώνει την ειλικρινή εμπειρία που έχουν οι άνθρωποι αφού βιώσουν την κρίση και την παίδευση του Θεού. Ποιο είναι το υπόβαθρο αυτής της ειλικρινούς εμπειρίας; Υπάρχει εδώ η εξής ιστορία: Όταν κάποιος απολαμβάνει τη στοργική καλοσύνη και το έλεος του Θεού, μπορεί μόνο να κερδίσει τη χάρη· δεν μπορεί ποτέ να αναγνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του ούτε να απαλλαγεί απ’ αυτήν. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βιώσει την κρίση και την παίδευση του Θεού, και να υπομείνει τον πόνο που προκαλούν οι τόσες δοκιμασίες και εξευγενισμοί —μόνο τότε θα απαλλαγεί από τη διεφθαρμένη διάθεση. Επομένως, μ’ αυτήν την προϋπόθεση και σ’ αυτό το πλαίσιο, αυτό καταλαβαίνουν οι άνθρωποι· είναι μια κατανόηση ακριβής, συμφωνεί με τα γεγονότα και δεν είναι θεωρητική λογική. Αυτός ο ύμνος είναι εποικοδομητικός, κανείς σας όμως δεν το καταλαβαίνει· στ’ αλήθεια, δεν έχετε διάκριση. Τι επιβεβαιώνει αυτή η έλλειψη διάκρισης; Και ποια είναι η αιτία της; Ότι δεν κατανοείτε την αλήθεια. Ο ύμνος «Για την αγάπη» είναι γεμάτος ανοησίες: Δεν είναι πρακτικός, δεν Μου αρέσει και αρνούμαι να τραγουδήσω ακόμα και μία του λέξη. Πόσο μικρό ανάστημα πρέπει να έχετε για να τον τραγουδάτε με τόσο ενθουσιασμό και μεταδοτικό κέφι! Δεν μπορείτε να συλλάβετε τίποτα και, επιπλέον, δεν κατανοείτε ούτε σε ποιες αλήθειες πρέπει να εισέλθουν οι άνθρωποι κι όμως, επιμένετε να σχολιάζετε την ουσία και το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Αυτό δεν δείχνει ότι δεν έχετε λογική; Όσοι δεν έχουν λογική και τολμούν να μιλάνε εκεί που δεν τους πέφτει λόγος δεν φροντίζουν σωστά τα καθήκοντά τους· δεν είναι ούτε ελάχιστα ρεαλιστές.

Πάμε παρακάτω: «Θα δώσουμε μαρτυρία για την άγια και δίκαιη αγάπη Σου, Σου αξίζει να Σε εξυμνούμε αιώνια». Είναι, φυσικά, αυτονόητο ότι ο Θεός αξίζει να Τον εξυμνούν αιώνια· μπορεί, όμως, να θεωρηθεί ότι Τον εξυμνούν όταν πάνε να Τον γνωρίσουν μ’ αυτόν τον τρόπο; Ας πούμε ότι ο Θεός δεν αγαπάει κάποιον· αντίθετα, τον απεχθάνεται και τον μισεί εντελώς. Αν όμως αυτός ο άνθρωπος μπορεί παρ’ όλα αυτά να αγαπάει και να εξυμνεί τον Θεό, τότε έχει έστω λίγο ανάστημα και, ως έναν βαθμό, Τον γνωρίζει αληθινά. Με ποια επίθετα περιγράφεται η αγάπη του Θεού στον στίχο «Θα δώσουμε μαρτυρία για την άγια και δίκαιη αγάπη Σου, Σου αξίζει να Σε εξυμνούμε αιώνια»; Με τα επίθετα «άγια» και «δίκαιη». Κοιτάξτε πόσο μεγάλη θεωρεί ο υμνογράφος ότι είναι η αγάπη Του, αφού χρησιμοποιεί την ουσία του Θεού για να την ορίσει, και λέει ότι είναι μια δίκαιη και άγια αγάπη. Δεν είναι αυταπόδεικτο αυτό; Οι άνθρωποι δεν είναι διατεθειμένοι να απολαύσουν μια γενικευμένη αγάπη, μια αγάπη που δείχνει έλεος ή μια αγάπη που δείχνει ότι υπεραγαπά τους ανθρώπους· εξυμνούν τον Θεό μόνο όταν απολαμβάνουν την άγια και δίκαιη αγάπη Του, και γι’ αυτό λένε ότι αξίζει να Τον εξυμνούν αιώνια. Είναι σωστό αυτό; Τόσο από άποψη αντικειμενικών δεδομένων όσο και από άποψη λογικής, αυτή η δήλωση είναι τόσο λανθασμένη που καταντά ανοησία· είναι μια άνωκάτω διατύπωση ενός ψυχικά διαταραγμένου ανθρώπου που έχει σκοπό να παραπλανήσει τους άλλους. Μήπως νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κοσμικό περιβάλλον; Έξω στον κόσμο, υπάρχουν ένα σωρό μοχθηρά και βρώμικα πνεύματα, κάθε λογής χαρακτήρες και ενοχλητικά καθάρματα, άνθρωποι με κάποιες λίγες δεξιότητες, ευφράδεια ή θράσος· όλοι αυτοί τολμούν να δίνουν παράσταση με παραληρήματα. Στον οίκο του Θεού, όμως, την εξουσία την έχει η αλήθεια. Όλα αυτά τα ζιζάνια πρέπει να φύγουν απ’ τη σκηνή, να εκκαθαριστούν απ’ την εκκλησία. Όλες οι αιρέσεις και οι πλάνες τους πρέπει να αναλυθούν, έτσι ώστε όλοι να τους διακρίνουν και να τους χαρακτηρίζουν ανοιχτά. Αν το εξετάσουμε τώρα, τι είναι η αγάπη του Θεού; Είναι σωστό να πείτε ότι είναι δικαιοσύνη και αγιοσύνη; (Όχι, η αγάπη του Θεού δεν είναι μόνο αυτά.) Τι είναι, τότε η αγάπη του Θεού; (Περιλαμβάνει επίσης κρίση και παίδευση, μεγαλοπρέπεια και οργή· όλα αυτά είναι η αγάπη του Θεού.) Τόσο η αγάπη του Θεού όσο και η ουσία Του είναι αυτές που είναι. Η αγάπη Του βρίσκεται στην καρδιά και στον νου Του, στα αισθήματα, στην ουσία και στις πράξεις Του. Αυτό μπορείς να το εξηγήσεις ξεκάθαρα; Κι όμως, μιλάς για την αγάπη του Θεού σαν να ήταν δικαιοσύνη και αγιοσύνη, και τολμάς να δίνεις αυτόν τον ορισμό· θράσος που το ’χεις! Δέχεται ο Θεός να χρησιμοποιείς τέτοιους ορισμούς για να Τον εξυμνήσεις; (Όχι.) Γιατί όχι; (Γιατί είναι βλασφημία εναντίον Του.) Ο Θεός αηδιάζει, κι εσύ λες τις πιο μεγάλες ανοησίες! Η τυφλή εξύμνησή σου είναι ανώφελη, κι αυτό δεν Τον ικανοποιεί. Δεν έχει και τόσο μεγάλη ανάγκη τον έπαινο της ανθρωπότητας. Δεν τον επιθυμεί. Φυσικά και δεν τον χρειάζεται για να ζει άνετα ούτε για να έχει αυτοπεποίθηση. Έχει καμία τέτοια ανάγκη; (Όχι.) Το έργο που κάνει ο Θεός το κάνει για να σώσει την ανθρωπότητα και να της δώσει έναν σωστό προορισμό, ενώ κάνει και κάποιο έργο ώστε η ανθρωπότητα να επιβιώσει στην επόμενη εποχή· ο σκοπός Του δεν είναι να εξασφαλίσει τον έπαινο των ανθρώπων. Το γεγονός ότι η ανθρωπότητα Τον εξυμνεί είναι απλώς ένα από τα αποτελέσματα του έργου Του· αν, όμως, οι άνθρωποι έχουν παρανοήσεις σχετικά μ’ Αυτόν και Τον εξυμνούν τυφλά, αυτό ούτε θα το επιτρέψει ούτε θα το αποδεχθεί. Δεν είναι, άραγε, παρερμηνεία αν, λόγω της τάσης τους να σκέφτονται τον εαυτό τους, θεωρούν ότι ο έπαινος της ανθρωπότητας έχει τόσο μεγάλη σημασία για τον Θεό; Λόγω του ότι έχουν λίγο έπαινο και λίγη μαρτυρία για τον Θεό, νομίζουν ότι Εκείνος νιώθει μεγάλη συγκίνηση· στην πραγματικότητα, όμως, δεν συγκινείται καθόλου. Δεν αξίζει κάτι τέτοιο ο Θεός; Είναι κάτι πολύ φυσιολογικό.

Ας κοιτάξουμε παρακάτω. «Για την αγάπη, ο Θεός φέρνει ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα για υπηρεσία, για να κερδίσουμε την αλήθεια και ζωή». Είναι σωστός αυτός ο στίχος; (Όχι.) Πού είναι το λάθος; Μήπως στις λέξεις «για την αγάπη»; Για όλα φταίνε οι πρώτες τρεις λέξεις, που αποπροσανατολίζουν και παραπλανούν τόσο τους ανθρώπους ώστε μπερδεύουν τον νου τους κι εκείνοι δεν μπορούν πια να διακρίνουν το σωστό από το λάθος. Στο εξής, να μη χρησιμοποιείτε λανθασμένα τις λέξεις «για την αγάπη». Οι λέξεις που ακολουθούν μετά από αυτές τις τρεις, δηλαδή «ο Θεός φέρνει ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα για υπηρεσία, ώστε να κερδίσουμε την αλήθεια και ζωή», είναι σωστές. Αυτό το περιεχόμενο υπάρχει στο έργο του Θεού, θα ήταν όμως λάθος να το χαρακτηρίσει κανείς ως την αγάπη Του. Είναι η δύναμη, η εξουσία και η σοφία του Θεού· δεν συμβαίνουν όλα αυτά λόγω της αγάπης. Για την ακρίβεια, δεν συμβαίνουν μόνο λόγω της αγάπης Του. Ο Θεός έχει τη δύναμη να κινητοποιήσει όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα ώστε να παράσχουν υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, την οποία θέλει να σώσει. Κινητοποιεί όλα τα πράγματα και τα ζητήματα ώστε να εξυπηρετούν αφενός την ανθρωπότητα που θέλει να σώσει, αφετέρου το έργο διαχείρισής Του· ο τελικός αποδέκτης είναι η ανθρωπότητα, οι άνθρωποι που κερδίζουν την αλήθεια και ζωή. Αν λες ότι όλα αυτά έγιναν μόνο για την αγάπη, τότε η σοφία, η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν υπάρχουν πια; Δεν είναι σωστό να λες κάτι τέτοιο· έτσι, ο προσανατολισμός και η τοποθέτηση τέτοιων δηλώσεων είναι κι αυτά λάθος. Τι σημαίνει ότι είναι όλα λάθος; Σημαίνει ότι δεν συμφωνούν με την αλήθεια, ότι λέγονται με τρόπο στρεβλό, ότι δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα και δεν αντιπροσωπεύουν την πρακτική πλευρά της αλήθειας που βιώνουν οι άνθρωποι.

Ας δούμε τον επόμενο στίχο: «Για την αγάπη, χάρη στην κρίση και την παίδευση του Θεού, μπορούμε να ξεφύγουμε από την επιρροή του Σατανά και να σωθούμε». Υπάρχει κανένα πρόβλημα εδώ; Το πρόβλημα είναι και πάλι ότι αυτές οι τρεις λέξεις, «για την αγάπη», αποτελούν λάθος βάση. Στη φράση «χάρη στην κρίση και την παίδευση του Θεού, μπορούμε να ξεφύγουμε από την επιρροή του Σατανά και να σωθούμε» δεν υπάρχει κανένα λάθος, αφού αυτό είναι το αποτέλεσμα του έργου του Θεού· γιατί, όμως, πρέπει ο υμνογράφος να βάζει διαρκώς τις λέξεις «για την αγάπη» μπροστά από όλα; Ποιο μάθημα πήρατε εδώ; Όταν χρειάζεται να σχολιάσετε, να ορίσετε ή να οριοθετήσετε τη διάθεση-ουσία του Θεού, πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και να υιοθετείτε μια στάση ταπεινότητας και σύνεσης. Αν μπορείτε να λέτε ασυγκράτητα χαζομάρες και αν όλα σας τα λόγια είναι ανοησίες, κενολογίες, μεγάλα λόγια και βλασφημίες, τότε θα προσβάλετε τη διάθεση του Θεού και θα προκαλέσετε την απέχθεια και το μίσος Του. Θα μπορούσε να πει κανείς πολύ ανεπαρκώς ότι, σε σύγκριση με την ουσία του Θεού, η γνώση του ανθρώπου για Εκείνον δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό ή κόκκος άμμου στην αμμουδιά. Υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στα δύο, κι έτσι, αν οι άνθρωποι τολμούν διαρκώς να οριοθετούν τα πράγματα και να βγάζουν συμπεράσματα όπως θέλουν, να αντιμετωπίζουν αυθαίρετα τις αντιλήψεις τους ως αλήθεια και να τις εκφράζουν με λόγια, τότε θα δημιουργηθεί μεγάλο πρόβλημα. Και ποιο θα είναι αυτό; (Η βλασφημία απέναντι στον Θεό.) Το να βλασφημείς απέναντί Του είναι ζήτημα που ως προς τη φύση του είναι σοβαρό και προκαλεί πολλά προβλήματα. Αν δεν θέλεις να βλασφημείς απέναντι στον Θεό με την υποκειμενική σου βούληση, τότε θα πρέπει να πάρεις πολύ σοβαρά αυτό που μόλις είπα σε όλους σας, δηλαδή να είσαι προσεκτικός και να βάζεις χαλινάρι στη γλώσσα σου. Και τι σημαίνει να βάζεις χαλινάρι στη γλώσσα σου; (Να μη σχολιάζεις τον Θεό όποτε θέλεις και να μην Τον οριοθετείς.) Πολύ σωστά. Τώρα, ας πάμε στα ζητήματα που αφορούν οράματα. Το ότι «αφορούν οράματα» είναι απλώς τρόπος του λέγειν· συγκεκριμένα, αφορά ζητήματα που σχετίζονται με το σχέδιο διαχείρισης του Θεού, το έργο Του και τη διάθεση-ουσία Του. Γι’ αυτό, στα ζητήματα που αφορούν αυτά τα οράματα, να μιλάς και να ενεργείς προσεκτικά, χωρίς να οριοθετείς και χωρίς να κρίνεις αυθαίρετα. Κάποιοι θα πουν: «Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν». Είναι όμως σωστό να νομίζεις ότι είναι έτσι; Μην είσαι τόσο αλαζόνας και αυτάρεσκος. Αν αυτό που νομίζεις δεν είναι σωστό, και συνεχίζεις να λες ανοησίες και να οριοθετείς τα πράγματα αυθαίρετα, τότε κρίνεις, καταδικάζεις και βλασφημείς, και μπορεί τα αποτελέσματα να είναι απρόσμενα. Ορισμένοι δεν μπορούν να το συλλάβουν αυτό, και λένε: «Έτσι βλέπω εγώ τα πράγματα, και αν δεν μ’ αφήσεις να μιλήσω, στην πραγματικότητα μου ζητάς να κρύψω αυτό που είμαι». Όμως, σου ζητάει στ’ αλήθεια να κρυφτείς; Σε συμβουλεύει να είσαι προσεκτικός και να μη λες τίποτα χωρίς να το έχεις σκεφτεί διεξοδικά και να έχεις προσπαθήσει να το επιβεβαιώσεις. Αυτό είναι προς όφελός σου, είναι για την προστασία σου. Ξέρεις ποιες θα είναι οι συνέπειες μόλις μιλήσεις αν αυτό που νομίζεις είναι λάθος; Θα πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη για όσα είπες. Όποιος είναι αντίχριστος έχει διαπράξει πολλές μοχθηρές πράξεις· και ποιες συνέπειες αντιμετώπισε τελικά; Χρειάστηκε να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του, και η εκκλησία χρειάστηκε να τον διαχειριστεί. Επομένως, αν έχεις μια ιδέα ή μια ορισμένη κατανόηση, το καλύτερο είναι να την επιβεβαιώσεις πριν την εκφράσεις με λόγια. Χρειάζεσαι επαρκή αντικειμενικά δεδομένα, αλλά και θεωρητικό υπόβαθρο πριν την μετατρέψεις σε άρθρο, κείμενο ή ύμνο. Αν τα αντικειμενικά δεδομένα και το θεωρητικό υπόβαθρό σου δεν φτάνουν, τότε τα γεγονότα που θες να ταξινομήσεις ως ή εκείνα τα πράγματα που πιστεύεις ότι είναι η υποτιθέμενη «αλήθεια» δεν είναι καθόλου πρακτικά· είναι μόνο κενές θεωρίες και παραπλανητικά λόγια. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είσαι θρασύς, απερίσκεπτος και ότι λες βλάσφημα λόγια.

Ο Θεός έχει εκφράσει τόσες αλήθειες από την αρχή του έργου Του ως τώρα, ενώ υπάρχουν πάρα πολλά λόγια που αφορούν τις διάφορες καταστάσεις και τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, καθώς και τις διάφορες ανάγκες τους. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ ότι μπορούν να γραφτούν τόσοι ύμνοι για θέματα όπως η εμπειρία που βιώνουν οι άνθρωποι, και η γνώση τους για τον λόγο και τις απαιτήσεις του Θεού. Μπορείς να γράψεις για οποιαδήποτε πτυχή έχεις βιώσει· αν δεν διαθέτεις εμπειρία, όμως, μη γράφεις στην τύχη. Αν διαθέτεις εμπειρία, αλλά δεν είσαι καλός στο να γράφεις ύμνους, τότε βρες κάποιον που τους κατανοεί, ώστε να σε καθοδηγήσει πριν γράψεις. Όσοι δεν κατανοούν τους ύμνους δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να γράφουν απερίσκεπτα μόνο και μόνο για να γεμίσουν σελίδες. Όσοι γράφουν ύμνους πρέπει να διαθέτουν εμπειρία, αλλά και να μπορούν να συλλάβουν τις αρχές· πρέπει να μιλάνε απ’ την καρδιά τους με πρακτικά λόγια, ώστε ο ύμνος που θα γράψουν να είναι χρήσιμος στους άλλους. Κάποιοι ύμνοι λένε πράγματα που δεν είναι καθόλου πρακτικά, αλλά σκέτα λόγια και δόγματα που δεν χρησιμεύουν σε τίποτα στους ανθρώπους· αν γράφεις έτσι, καλύτερα να μη γράφεις καθόλου. Κάποιοι γράφουν ύμνους και τους δίνουν σε άλλους για διόρθωση, όμως εκείνοι που τους διορθώνουν δεν διαθέτουν εμπειρία· αντίθετα, υποκρίνονται ότι έχουν εμπειρία και λογοτεχνική φλέβα. Δεν είναι εξαπάτηση αυτό; Δεν διαθέτουν εμπειρία οι ίδιοι, κι όμως θέλουν να διορθώσουν τον ύμνο κάποιου άλλου. Αυτό θα πει ότι τους λείπει η αυτογνωσία. Επομένως, όσοι δεν διαθέτουν εμπειρία ή αληθινή γνώση δεν θα πρέπει να γράφουν ποτέ ύμνους. Από τη μια, δεν πρόκειται να ωφελήσουν κανέναν· από την άλλη, θα γελοιοποιηθούν.

Όταν τραγουδά ει κανείς ύμνους, το κάνει εν μέρει για να εξυμνήσεις τον Θεό, και εν μέρει για να κάνει πνευματική άσκηση και αυτοκριτική, από την οποία θα ωφεληθεί. Το κλειδί για να καταλάβει κανείς αν ένας ύμνος έχει αξία είναι το αν οι στίχοι είναι ωφέλιμοι και χρήσιμοι για τους ανθρώπους. Αν ένας βιωμακτικός ύμνος είναι καλός, τότε πολλά από τα λόγια του θα είναι ωφέλιμα και χρήσιμα. Τι σημαίνει «χρήσιμα λόγια»; Σημαίνει στίχοι που θα τους σκέφτεσαι κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι στις εμπειρίες σου. Λόγια που θα σου δώσουν μια κατεύθυνση κι ένα μονοπάτι άσκησης, έστω και λίγη βοήθεια, έμπνευση και καθοδήγηση ή και φώτιση, έτσι ώστε, με τέτοια λόγια, που προέρχονται από πρακτικές εμπειρίες, να βρεις τη σωστή σου θέση, τη στάση που πρέπει να υιοθετήσεις, την οπτική και την πίστη που πρέπει να έχεις, καθώς και το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να ασκηθείς. Μπορεί σ’ αυτά τα λόγια να αναγνωρίσεις και ορισμένες πτυχές των δικών σου στρεβλώσεων και της διεφθαρμένης σου κατάστασης, την αποκάλυψη της διαφθοράς σου ή τις σκέψεις και τις ιδέες σου. Όλα αυτά είναι χρήσιμα στους ανθρώπους. Για ποιον λόγο; Επειδή συνάδουν με την αλήθεια, και είναι πράγματα που έχουν βιώσει και συνειδητοποιήσει οι ίδιοι οι άνθρωποι. Αν οι στίχοι περιέχουν πρακτικά πράγματα που μπορούν να ωφελήσουν την εμπειρία ζωής σου, και επιπλέον να σε βοηθήσουν, να σε καθοδηγήσουν, να σε διαφωτίσουν ή να σε προειδοποιήσουν ώστε να απαλλαγείς από τη διεφθαρμένη διάθεσή σου, πάει να πει ότι τα λόγια τους είναι πολύτιμα και πρακτικά. Μπορεί κάποιοι στίχοι να είναι πολύ απλοί, αλλά είναι πρακτικοί. Κάποιοι μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα κομψοί και να μην μοιάζουν με ποίηση ή λογοτεχνία, αλλά να είναι γραμμένοι με καθημερινά λόγια και με ειλικρίνεια. Σε κάθε περίπτωση, αν εκφράζουν μια κατανόηση της αλήθειας και μεταδίδουν μια πραγματική εμπειρία της, τότε θα είναι εποικοδομητικοί για σένα, πρακτικοί και πολύτιμοι. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζετε όλοι σας αυτήν τη στιγμή είναι ότι δεν ξέρετε να διακρίνετε· δεν αντιλαμβάνεστε πότε οι στίχοι είναι κενολογίες ή σκέτα λόγια και δόγματα. Ό,τι και να λέει ο ύμνος, σας φαίνεται μια χαρά· δεν αναλογίζεστε αν οι στίχοι είναι πρακτικοί, αν έχουν το φως της αλήθειας, αν είναι καθόλου χρήσιμοι στους ανθρώπους ή αν σας ωφελούν. Κανένας από αυτούς τους προβληματισμούς δεν περνάει απ’ το μυαλό σας. Ακόμα και αφού τραγουδήσεις τους ύμνους, συνεχίζεις να τους βρίσκεις πολύ όμορφους· δεν γνωρίζεις, όμως, τι επίδραση είχαν πάνω σου. Άρα, δεν σου λείπει η διάκριση;

Υπάρχει ένας ύμνος με τον τίτλο «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Κάθε του στίχος είναι και μια συνειδητοποίηση που προέρχεται από πρακτική εμπειρία και βοηθάει πολύ τους ανθρώπους. Τον έχει ακούσει ποτέ κανείς σας; Όσο καλύτεροι είναι οι στίχοι και πιο εποικοδομητικοί για τη ζωή των ανθρώπων τόσο πιο απρόθυμοι είστε να τους αποδεχθείτε. Ούτε τους διαβάζετε ούτε τους προσέχετε, δεν εκτιμάτε τα καλά πράγματα και δεν ξέρετε πώς να κρατάτε γερά κάτι πολύτιμο· μόλις το αποκτήσετε, σας γλιστράει απ’ τα χέρια. Αλήθεια, πόσο εξαθλιωμένοι και αξιοθρήνητοι είστε όλοι! Τόσες φορές έχω προτείνει αυτόν τον ύμνο στις συναθροίσεις. Το να τραγουδάτε τακτικά τέτοιους ύμνους διευκολύνει την είσοδό σας, μεγαλώνει την πίστη σας στον Θεό και σας βοηθάει να υποταχθείτε αληθινά σ’ Αυτόν. Όλα αυτά έχουν ανεκτίμητη αξία. Πρόκειται για πολύτιμο ύμνο, κι έτσι Εγώ τον προτείνω, κανείς σας όμως δεν τον τραγουδάει. Ακόμα να μάθετε τι είναι πραγματικότητα και τι είναι σκέτα λόγια και δόγματα· άρα, χρειάζεται να τραγουδάτε αυτούς τους ύμνους πιο συχνά και να τους νιώθετε αληθινά. Ας αναλύσουμε τον συγκεκριμένο ύμνο.

Ο πρώτος του στίχος λέει: «Επέλεξα να αγαπώ τον Θεό· γι’ αυτό, θα Τον άφηνα να μου στερήσει ό,τι Εκείνος θέλει». Τι μπορεί να στερήσει από κάποιον ο Θεός; Τη θέση, την οικογένεια, την εικόνα, ακόμα και την αξιοπρέπειά του. Ποια ήταν τα στοιχεία του εξευγενισμού που υπέστη ο Ιώβ; Τι έκανε ο Θεός; (Του στέρησε την περιουσία του και τα παιδιά του.) Του τα πήρε όλα· μέσα σε μια στιγμή, εκείνος έχασε τα πάντα, και το σώμα του γέμισε πληγές. Αυτός είναι ο ορισμός της στέρησης. Ο Θεός στέρησε απ’ τον Ιώβ κάτι εντελώς χειροπιαστό, ενώ το γενικό πλαίσιο αυτής της ενέργειας ήταν ότι ήθελε να τον δοκιμάσει· ήταν, λοιπόν, μια δοκιμασία, και ένα από τα στοιχεία της δοκιμασίας ήταν η στέρηση. Ας κοιτάξουμε παρακάτω. «Μπορεί να λυπάμαι λίγο, αλλά δεν παραπονιέμαι καθόλου». Είναι μια ανθρώπινη στάση αυτή, έτσι δεν είναι; (Ναι.) «Λυπάμαι λίγο». Κατά την άποψή σας, οι άνθρωποι δυσκολεύονται όταν ο Θεός τούς στερεί κάτι; (Ναι.) Δυσκολεύονται, πονούν, λυπούνται, νιώθουν αβοήθητοι και απογοητευμένοι· θέλουν να κλάψουν, να κάνουν σκηνή και να επαναστατήσουν. Εφόσον αυτή η λύπη έχει πολλά χαρακτηριστικά, είναι ρεαλιστική αυτή η δήλωση; (Ναι.) «Δεν παραπονιέμαι καθόλου». Υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει ούτε ένα παράπονο; Είναι αδύνατο, όμως οι άνθρωποι πρέπει να πασχίζουν να πετύχουν αυτήν την ανωτερότητα· χρειάζεται να βιώσουν αυτήν την κατάσταση και να υιοθετήσουν μια τέτοια στάση. Άραγε αυτά τα λόγια τούς προσφέρουν θετική καθοδήγηση; (Ναι.) «Δεν παραπονιέμαι καθόλου». Έτσι θα έπρεπε να είναι οι άνθρωποι, να μην έχουν κανένα παράπονο. Κι αν έχουν παράπονα, πρέπει να έχουν αυτογνωσία και να μην παραπονιούνται για τον Θεό· πρέπει να υποταχθούν. Να υιοθετήσουν μια στάση υποταγής σ’ Αυτόν. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν παράπονα, γιατί κι αυτά είναι ένα είδος επανάστασης απέναντι στο έργο και τις δοκιμασίες του Θεού, και δεν δείχνουν αληθινή υποταγή. Ο επόμενος στίχος λέει: «Για τη διεφθαρμένη διάθεσή του, ο άνθρωπος αξίζει κρίση και παίδευση». Δεν είναι γεγονός αυτό; (Είναι.) Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις· αν όμως δεν το αναγνωρίσουν αυτό, μπορούν να ξεστομίσουν μια τέτοια δήλωση; Αν δεν το αναγνωρίσουν, δεν θα το παραδεχθούν· κι αν δεν το παραδεχθούν, δεν θα κάνουν τέτοιες δηλώσεις, άρα αυτός ο στίχος προέρχεται από αληθινή ανθρώπινη εμπειρία. Η φράση «ο άνθρωπος αξίζει κρίση και παίδευση» μοιάζει μεν πολύ απλή, όμως τι υπονοεί; Υπονοεί ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, επαναστατούν ενάντια στον Θεό και Του αντιστέκονται, κι έτσι τους αξίζει κρίση και παίδευση. Όση ταλαιπωρία κι αν συνεπάγεται αυτό, την αξίζουν, αφού όλα όσα κάνει ο Θεός είναι δίκαια. Είναι ρεαλιστικά αυτά τα λόγια; (Ναι.) Αποτελούν μια εντελώς υποκειμενική παραδοχή ότι κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, με ταυτόχρονη πρόθυμη αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης, αλλά και αναγνώριση του ότι η κρίση και η παίδευση του Θεού είναι σωτήριες για τους ανθρώπους, και ότι Εκείνος καλά κάνει κι ενεργεί μ’ αυτόν τον τρόπο. Αυτή η στάση δείχνει υποταγή στη μέθοδο που ακολουθεί ο Θεός όσον αφορά το έργο της κρίσης και της παίδευσης. Πρέπει οι άνθρωποι να υιοθετούν μια τέτοια στάση; (Ναι.) Πράγματι, πρέπει. Αυτός ο ύμνος, λοιπόν, ωφελεί όσους τον τραγουδούν; (Ναι.) Τι οφέλη έχει; Αν δεν τραγουδήσεις αυτά τα λόγια, δεν θα μάθεις αυτό το αντικειμενικό γεγονός, δεν θα μάθεις ποια οπτική πρέπει να έχεις, πώς να υποτάσσεσαι ή τι στάση να υιοθετείς προκειμένου να αποδεχθείς την κρίση και την παίδευση του Θεού και να υποταχθείς σε αυτές. Αν, όμως, τραγουδήσεις τον συγκεκριμένο ύμνο και αναλογιστείς τους στίχους του, θα καταλάβεις πόσο καλά είναι τα λόγια του· θα καταλάβεις ότι είναι σωστά, κι έτσι μπορείς να πεις «αμήν» μόλις τελειώσουν, και να αναγνωρίσεις ότι προέρχονται από εμπειρία. Ακούγονται μεγαλόπνοα αυτά τα λόγια; (Όχι.) Σου προσφέρουν, όμως, θετική καθοδήγηση, και σε βάζουν σ’ έναν ενεργητικό και θετικό δρόμο. Όταν αντιληφθείς ότι έχεις διεφθαρμένη διάθεση και αφού περάσεις την κρίση και την παίδευση του Θεού, τα λόγια αυτά θα σου δώσουν μια σωστή οπτική κι ένα μονοπάτι άσκησης. Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να αναγνωρίσεις πως, όταν οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, θα πρέπει να αποδέχονται την κρίση και την παίδευση του Θεού. Δεν μπορείς να πεις κάτι· μην επιχειρηματολογείς απέναντί Του. Είτε κατανοείς τις προθέσεις Του είτε όχι, πρέπει πρώτα να υποταχθείς. Τι σε έκανε να αποκτήσεις διεφθαρμένη διάθεση; Τι σε έκανε να Του αντισταθείς; Σου αξίζει να υποστείς κρίση και παίδευση. Από πού προέρχεται η υποταγή που πρέπει να δείξεις; Δεν είναι ένα πρακτικό μονοπάτι αυτό; Είναι το μονοπάτι της άσκησης. Πώς θα αισθανόταν κάποιος αφού τραγουδούσε αυτούς τους στίχους; Δεν είναι πολύ πρακτικοί; Δεν τους λες συγκλονιστικούς ή και πολύ μεγαλόπνοους· είναι μάλλον συνηθισμένοι, όμως εκφράζουν ένα γεγονός, ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν σε όσους τραγουδούν τον ύμνο αυτόν ένα μονοπάτι άσκησης. Μπορεί να μην είναι όμορφα γραμμένοι, αλλά είναι πρακτικοί.

Ας δούμε τον επόμενο στίχο: «Ο λόγος του Θεού είν’ η αλήθεια· δεν πρέπει να παρερμηνεύω τις προθέσεις Του». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; (Ναι.) Τι το σωστό λέει; Κάποιοι λένε: «“Ο λόγος του Θεού είν’ η αλήθεια”· εντάξει, δεν εννοείται αυτό; Δεν το λέει το δόγμα;» Αυτός ο στίχος, όμως, είναι το θεμέλιο για τον επόμενο: «Δεν πρέπει να παρερμηνεύω τις προθέσεις Του». Πώς προέκυψε αυτή η φράση; Από ποια ψυχική διάθεση και ποια κατάσταση δημιουργήθηκε; (Αν οι άνθρωποι πιστέψουν πραγματικά ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, τότε δεν θα παρερμηνεύουν τον Θεό.) Αφού υποστηρίζεις ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, τότε δεν πρέπει να παρερμηνεύσεις τις προθέσεις Του. Τι θα πρέπει να κάνεις, λοιπόν, αν προκύψει κάποια παρανόηση; Να παραμερίσεις γρήγορα τις δικές σου προθέσεις και να αναζητήσεις την αλήθεια. Όσον αφορά το δόγμα, αν γνωρίζεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, κι όμως συνεχίζεις να παρερμηνεύεις τις προθέσεις Του, ποιο είναι το λάθος; (Ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια.) Σωστά. Επομένως, οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται και να μην παρερμηνεύουν τις προθέσεις του Θεού. Αφού υποστηρίζεις ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια, κι αυτήν τη θεωρία την κατανοείς, τότε γιατί παρερμηνεύεις την καρδιά Του όταν σου συμβαίνουν πραγματικά γεγονότα; Αυτό δείχνει πως δεν έχεις αποδεχθεί πραγματικά ότι τα λόγια Του είναι η αλήθεια. Μήπως, λοιπόν, αυτός ο στίχος λειτουργεί ως υπαινιγμός; Τι σου λέει κατά βάθος; (Πως πρέπει να πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια και να το αναγνωρίζουμε ως γεγονός.) Πρέπει να πιστεύεις ότι ο λόγος του Θεού είναι σωστός και ότι είναι η αλήθεια. Αφού, λοιπόν, υποστηρίζεις ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, μη θεωρείς ότι οι δικές σου προθέσεις είναι η αλήθεια ή ο σκοπός όταν σου συμβαίνει κάτι· να κοιτάζεις αντίθετα ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού. Έπειτα, είναι αλήθεια ότι ο Θεός θέλει να σε δοκιμάσει; (Ναι.) Αν υποστηρίζεις πως αυτή είναι η αλήθεια, τότε μπορείς να παρερμηνεύσεις τις προθέσεις Του; Ας πούμε ότι αναλογίζεσαι μέσα σου φράσεις όπως: «Θα με καταδικάσει ο Θεός; Αν με καταδικάσει, θα με τιμωρήσει κιόλας; Μήπως ο Θεός με βρίσκει δυσάρεστο και θα με καταστρέψει;» Παρανοήσεις δεν είναι όλα αυτά; (Ναι, είναι.) Είναι όλα παρανοήσεις. Επομένως, δεν σας οδηγεί όλους να συνειδητοποιήσετε κάτι η φράση «Ο λόγος του Θεού είν’ η αλήθεια· δεν πρέπει να παρερμηνεύω τις προθέσεις Του»; Μήπως πρέπει να υπερβείτε τις παρανοήσεις σας και να αποδεχθείτε τις δοκιμασίες που σας στέλνει ο Θεός, την κρίση Του και την παίδευσή Του; (Ναι.) Πού βασίζεται η αποδοχή; Στο ότι παραδέχεσαι απόλυτα ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ότι αυτά είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένη διάθεση, οπότε εκείνοι είναι που κάνουν λάθος. Δεν μπορούν με τις δικές τους προθέσεις να κάνουν υποθέσεις για τις προθέσεις του Θεού. Ο Θεός δεν κάνει λάθος. Αφού, λοιπόν, είναι έτσι, οι άνθρωποι θα πρέπει να αποδεχθούν όλα όσα κάνει.

Πάμε παρακάτω: «Στην αυτοκριτική μου, βρίσκω συχνά πολλή νοθεία». Πώς αναγνωρίζει κανείς αυτήν τη νοθεία μέσω της αυτοκριτικής; (Όταν οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τη διαφθορά τους.) Σωστά, αυτή είναι μία πτυχή. Όταν ο Θεός δοκιμάζει τους ανθρώπους, όταν οι περιστάσεις στις οποίες κανονίζει να βρεθούν δεν είναι της αρεσκείας τους, εκείνοι συχνά αναρωτιούνται: «Δε μ’ αγαπάει πια ο Θεός; Δεν είναι δίκαιος; Με αυτό που κάνει, δεν είναι δίκαιος. Οι ενέργειές Του δεν συμφωνούν με την αλήθεια κι Εκείνος δεν δείχνει ενδιαφέρον για τις δυσκολίες των ανθρώπων». Οι άνθρωποι συνωμοτούν διαρκώς ενάντια στον Θεό, κι έτσι δημιουργούνται μέσα τους ένα σωρό διεφθαρμένες διαθέσεις, σκέψεις, ιδέες, οπτικές και υποψίες σχετικά μ’ Αυτόν. Αυτά δεν είναι νοθείες; (Ναι, είναι.) Επιπλέον, είναι φυσικά και μια ένδειξη της διαφθοράς των ανθρώπων. Στον επόμενο στίχο, τα λόγια «Αν δεν πασχίσω με όλη μου τη δύναμη, ίσως δυσκολευτώ να οδηγηθώ στην τελείωση» είναι οι σκέψεις του υμνογράφου, που τις έχει αναγνωρίσει μέσω της αυτοκριτικής. Εσύ, όμως, δεν κάνεις αυτοκριτική για τη δική σου νοθεία. Παρανοείς διαρκώς τον Θεό και μόνο στα λόγια παραδέχεσαι ότι Αυτός είναι η αλήθεια· όταν, όμως, σου συμβαίνει κάτι, επιμένεις στις ιδέες σου, επαναστατείς εναντίον Του, παραπονιέσαι για Εκείνον, Τον παρερμηνεύεις και δεν αποδέχεσαι την κρίση και την παίδευσή Του. Αν δεν τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, θα σου είναι πολύ δύσκολο να οδηγηθείς στην τελείωση· βασικά, θα είναι αδύνατο, και δεν θα έχεις καμία ελπίδα, επειδή δεν μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια. Τι νομίζεις, αυτοί οι στίχοι δεν έχουν και μια πρακτική πλευρά; (Έχουν.) Σε κάθε στίχο αυτού του ύμνου υπάρχουν φράσεις και περιγραφές για πραγματικές καταστάσεις που δημιουργούνται όταν οι άνθρωποι βιώνουν πραγματικές καταστάσεις.

Ας δούμε τον επόμενο στίχο: «Κι αν υπάρχουν σήμερα πολλές δυσκολίες, είναι τιμή μου να απολαμβάνω την αγάπη του Θεού». Εδώ, οι δυσκολίες συνδέονται με την αγάπη του Θεού και την τιμή. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα πραγματικής εμπειρίας; Δεν πρόκειται για ένα είδος αληθινής πίστης και στάσης που προέρχεται από τις πραγματικές ενέργειες και εμπειρίες ενός ανθρώπου; Αυτά τα λόγια δεν ήρθαν απ’ το πουθενά· προέκυψαν από μια διάθεση, ένα περιβάλλον, ένα συμβάν. Τι γνώμη έχεις γι’ αυτήν τη στάση; Οι άνθρωποι περνούν πολλές δυσκολίες που τους κάνουν να χάσουν την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά τους. Έτσι, μεταξύ άλλων, τους στερούν τη θέση τους και τα συμφέροντά τους, κι αυτό τους πονάει πολύ. Επειδή, όμως, έχουν φτάσει ως εδώ, έχουν αποκτήσει αληθινή πίστη και γνώση για τον Θεό· νομίζουν ότι, με όλα αυτά, απολαμβάνουν την αγάπη και την ιδιαίτερη εύνοια του Θεού, και όχι ότι ο Θεός τούς δυσκολεύει. Το θεωρούν τιμή και ένδειξη ότι ο Θεός τούς αγαπάει, επομένως πιστεύουν ότι έτσι εργάζεται Αυτός, στερώντας τους πράγματα και δοκιμάζοντάς τους, κρίνοντας και παιδεύοντάς τους. Μιλάμε εδώ για μια πραγματική και θετική ψυχολογική κατάσταση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι, και προκύπτει από πραγματικά γεγονότα της ζωής. Τι είδους άνθρωπος θα έλεγε «Κι αν υπάρχουν σήμερα πολλές δυσκολίες, είναι τιμή μου να απολαμβάνω την αγάπη του Θεού»; Πάντως όχι κάποιος σαν κι αυτόν που έγραψε τον ύμνο «Για την αγάπη». Το μόνο που είχε να πει αυτός ο άνθρωπος ήταν μπερδεμένες κενολογίες, φράσεις που ακούγονταν μεγαλόπνοες και συνθήματα. Θα μπορούσε άραγε να πει τη φράση «Κι αν υπάρχουν σήμερα πολλές δυσκολίες, είναι τιμή μου να απολαμβάνω την αγάπη του Θεού»; Θα μπορούσε να ξεστομίσει αυτά τα λόγια από τα βάθη της καρδιάς του; Όχι βέβαια. Έλεγε μόνο κενολογίες, υπερβολές και λόγια που θέλει ν’ ακούσει ο κόσμος· στο τέλος, σκάρωσε όπως όπως έναν ύμνο και πέρασε τον εαυτό του για πολύ ικανό και ευφυή. Κατά τη γνώμη Μου, ούτε μία λέξη από τους στίχους του δεν έχει την παραμικρή αξία. Είναι όλοι ανοησίες και πρέπει να πεταχτούν στα σκουπίδια· δεν θα πρέπει να επιτρέπεται στο εξής σε κανέναν να τραγουδάει τέτοιους ύμνους. Αν θέλετε να τραγουδήσετε, να επιλέγετε ύμνους όπως ο ύμνος «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού», που τα λόγια του, τα οποία λέει από καρδιάς, είναι ειλικρινή και εποικοδομητικά.

Ο τελευταίος στίχος της πρώτης στροφής λέει: «Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνω την υποταγή», πράγμα που σημαίνει ότι οι δυσκολίες είναι αυτές που μαθαίνουν την υποταγή στους ανθρώπους. Και συνεχίζει ως εξής: «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Αυτός ο στίχος είναι πολύ σχετικός με το θέμα μας. Πρόκειται για την τελική κατανόηση και εμπειρία που αποκτά κανείς αφού περάσει όλα αυτά, δηλαδή ότι η πρόθεση του Θεού είναι να σώσει τους ανθρώπους. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν, όμως, οι άνθρωποι είναι ότι η καρδιά του Θεού δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη απέναντί τους, και ότι όλα όσα κάνει Εκείνος είναι ωφέλιμα γι’ αυτούς. Ό,τι κάνει δεν είναι για να τους ταλαιπωρήσει ή να τους ενοχλήσει, αλλά για να τους εξαγνίσει. Γι’ αυτό και ο υμνογράφος μπορεί να πει από τα βάθη της καρδιάς του: «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Αυτή είναι η ανθρώπινη γλώσσα. Αν δεν έχει κανείς έστω κάποια εμπειρία και κατανόηση, αν δεν έχει έστω κάποια εμπειρία και κατανόηση για το έργο του Θεού και για το πώς σώζει τους ανθρώπους, χωρίς αυτές τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες, μπορεί να ξεστομίσει λόγια σαν αυτά; Σε καμία περίπτωση. Ας δούμε ξανά τη φράση: «Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνω την υποταγή». Αυτός ο στίχος έχει κάποια πρακτική πλευρά; Αυτό που περιγράφει δεν είναι κάτι που κερδίζουν οι άνθρωποι αφού εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα; (Ναι.) Και σε ποιες δυσκολίες αναφέρεται; Εννοεί να μην έχεις αρκετό φαγητό ή αρκετά ρούχα ή μήπως να περνάς δύσκολα στη φυλακή; Όχι, δεν αναφέρεται σε τέτοια σωματική ταλαιπωρία, αλλά στη μάχη που βιώνουν οι άνθρωποι μέσα τους και έχει να κάνει με την αλήθεια, το έργο του Θεού, τη σωτηρία Του και τη λεπτομερή φροντίδα Του. Αφού βιώσουν αυτήν τη μάχη, οι άνθρωποι θεωρούν ότι έχουν υποφέρει πολύ μέσα τους όσον αφορά την ελπίδα· επιτέλους κατανοούν τις προθέσεις του Θεού, γνωρίζουν ότι πρέπει να Του υποταχθούν, μαθαίνουν πώς γίνεται αυτό και αποκτούν βαθιά εμπειρία του έργου Του. Μόνο τότε μπορούν να πουν: «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Οι περισσότεροι δεν μπορούν καν να ξεστομίσουν κάτι τέτοιο. Μου αρέσει αυτός ο ύμνος και όσοι μοιάζουν μ’ αυτόν. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σας βοηθήσει αν τον τραγουδάτε συχνά. Κάθε στίχος του συγκρατεί τη διεφθαρμένη διάθεση που αποκαλύπτεται στην καθημερινή σας ζωή· είναι οδηγός, αλλά και βοηθός σας για την πρακτική εμπειρία και για την είσοδό σας στην αλήθεια-πραγματικότητα. Πόσο καλό θα σας έκανε να διαβάζατε συχνότερα αυτούς τους στίχους στον ελεύθερο χρόνο σας! Υπάρχει κανένας στίχος σ’ αυτόν τον ύμνο που να μη λέγεται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση ή σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο; Υπάρχει κανένας στίχος που να μην αναφέρεται στην είσοδο σε κάποια πτυχή της αλήθειας; Ούτε ένας. Κανένας τους δεν περιέχει κενολογίες. Ας δούμε τους τελευταίους στίχους: «Κι αν επέλεξα να αγαπώ τον Θεό, η αγάπη μου είναι νοθευμένη απ’ τις ιδέες μου». Το ότι κάποιος επέλεξε να αγαπάει τον Θεό είναι μια ευρεία, γενική και θεωρητική δήλωση. Στην πραγματικότητα, σημαίνει αποδοχή της ανάθεσης από τον Θεό, εκτέλεση του καθήκοντος και δαπάνη της ζωής του ανθρώπου γι’ Αυτόν· όλα αυτά εμπεριέχονται στη φράση: «αγαπώ τον Θεό». Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι παραμένουν νοθευμένοι απ’ τις ιδέες τους. Αν κάποιος δεν έχει αυτογνωσία και δεν έχει βιώσει καθόλου την αλήθεια, πώς θα μπορούσε να ξεστομίσει μια τέτοια φράση; Εσείς σίγουρα δεν θα μπορούσατε, γιατί σας λείπει αυτή η εμπειρία. Συνεχίζουμε: «Πρέπει να πασχίσω για ν’ αποκτήσω πνεύμα σαν του Πέτρου»· εδώ, ο σκοπός του υμνογράφου είναι να μοιάσει στον Πέτρο. Κι εσείς έχετε θέσει ένα πρότυπο κι έναν στόχο, κι εσείς θέλετε να μοιάσετε στον Πέτρο· ποιο μονοπάτι ακολουθείτε, λοιπόν; Κι εσύ χρειάζεται να πασχίσεις· μπορείς, όμως, να ξεστομίσεις τη φράση: «Η αγάπη μου είναι νοθευμένη απ’ τις ιδέες μου»; Πώς θα αποκτήσεις πνεύμα σαν του Πέτρου αν δεν γνωρίζεις καν τι σημαίνει να είναι η αγάπη σου νοθευμένη απ’ τις ιδέες σου; Αυτή η φράση έχει μια πρακτική πλευρά. Και παρακάτω το πράγμα γίνεται ακόμα καλύτερο: «Όπως κι αν πάρει την αγάπη μου ο Θεός, δεν επιθυμώ τίποτα άλλο, παρά να Τον ικανοποιήσω». Αυτήν την απαίτηση έχουν οι άνθρωποι απ’ τον εαυτό τους αφού βιώσουν δυσκολίες και δοκιμασίες. Υιοθετούν μια στάση ώστε να ικανοποιήσουν τις προθέσεις του Θεού, να υποταχθούν σ’ Αυτόν και να επιδιώξουν την αλήθεια· με άλλα λόγια, όταν ικανοποιείς τον Θεό, έχεις πετύχει τον σκοπό σου, σε όποιον βαθμό κι αν το καταφέρεις. Αυτά τα λόγια έχουν μια πρακτική πλευρά. Αφού τα διαβάσεις, δεν νιώθεις ότι σε ενθαρρύνουν και σε ωθούν να προχωρήσεις; (Ναι.) Δίνουν σε όσους τα διαβάζουν έναν στόχο, μια ώθηση, μια κατεύθυνση. Μερικές φορές, οι άνθρωποι νομίζουν πως, ό,τι κι αν κάνουν, δεν το κάνουν καλά, και πέφτουν στον αρνητισμό. Μόλις, όμως, διαβάσουν αυτά τα λόγια και δουν ότι ο Θεός δεν τους ζητά και πολλά, σκέφτονται: «Το μόνο που χρειάζεται να κάνω είναι να ικανοποιήσω τον Θεό. Δεν ζητάω τίποτα άλλο. Θέλω μόνο να εγκαταλείψω τις σαρκικές μου επιθυμίες και προτιμήσεις, και να ικανοποιήσω τον Θεό. Αυτό αρκεί». Στο τέλος, καταλήγουμε πάλι στα ίδια λόγια: «Κι αν υπάρχουν σήμερα πολλές δυσκολίες, είναι τιμή μου να απολαμβάνω την αγάπη του Θεού. Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνω την υποταγή. Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Κι αυτά τα λόγια είναι πολύ πρακτικά.

Συνολικά, ο ύμνος «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού» μιλά για ειλικρινή εμπειρία. Όταν οι άνθρωποι έχουν βιώσει το έργο του Θεού, την παίδευση, την κρίση και τις δοκιμασίες Του, μαθαίνουν να υποτάσσονται, καταφέρνουν να κατανοήσουν τις προθέσεις Του και να μάθουν ότι καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από τη δική Του. Αυτή είναι η αξιαγάπητη πτυχή του Θεού την οποία βιώνουν οι άνθρωποι· αυτό είναι και που πρέπει να γνωρίζουν. Αν γράψετε μουσική πάνω σ’ αυτούς τους στίχους που αφορούν την πρακτική εμπειρία και γνώση, και τους τραγουδάτε συχνά, θα σας ωφελήσουν πολύ. Αφενός, τραγουδώντας ύμνους με τα λόγια του Θεού, οι άνθρωποι μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα την αλήθεια και να εισέλθουν πιο γρήγορα στην αλήθεια-πραγματικότητα· αφετέρου, αν τραγουδάτε αυτούς τους βιωματικούς ύμνους, που τους έγραψαν άνθρωποι οι οποίοι έχουν την αλήθεια, θα σημειώσετε πιο γρήγορα πρόοδο στις εμπειρίες και την κατανόησή σας. Πρόκειται για γνώση και κατανόηση που έγραψαν κάποιοι άνθρωποι αφού βίωσαν ορισμένες εμπειρίες, ενώ επίσης περιέχουν το μονοπάτι και την κατεύθυνση για την είσοδο που πρέπει να αποκτήσει κανείς. Όλα αυτά είναι ετοιμοπαράδοτα και στη διάθεσή σας, και θα σας βοηθήσουν απίστευτα. Γιατί δεν γράφετε μουσική για να συνοδεύσετε τόσο βιωματικούς στίχους; Γιατί γράφετε διαρκώς μουσική πάνω σε στίχους που είναι κενοί, μη πρακτικοί και κοινότοποι; Δεν έχετε καμία απολύτως διάκριση, δεν ξέρετε τα χαρακτηριστικά ενός καλού ύμνου· είστε σκέτη απογοήτευση! Αυτοί οι βιωματικοί ύμνοι ωφελούν τόσο πολύ τους ανθρώπους! Όταν κανείς τραγουδάει συχνά τέτοια πρακτικά λόγια, αυτά εντυπώνονται μέσα του και βοηθούν σημαντικά τη ζωή-είσοδό του και την αλλαγή διάθεσής του. Αν έχετε κολλήσει για πάντα στο στάδιο της Εποχής της Χάριτος και εξυμνείτε τη χάρη του Θεού, την αγάπη Του, τις ευλογίες, το έλεος και τη στοργική καλοσύνη Του, θα μπορέσετε ποτέ να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα; Το ανάστημα και η κατάστασή σας παραμένουν αξιοθρήνητα μικρά, κολλημένα διαρκώς σ’ ένα επιφανειακό στάδιο· αν δεν πάρετε καθοδήγηση από μερικούς καλούς ύμνους, θα δυσκολευτείτε πολύ να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα από μόνοι σας. Κοιτάξτε τον ύμνο «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού» και προσευχηθείτε διαβάζοντας στον ελεύθερο χρόνο σας. Περιέχει ένα μονοπάτι που θα σας καθοδηγήσει και θα σας βοηθήσει να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα· μπορεί να σας δώσει τη σωστή κατεύθυνση, ώστε να αποκτήσετε μια σωστή οπτική. Μερικά παραδείγματα σωστής οπτικής; «Για τη διεφθαρμένη διάθεσή του, ο άνθρωπος αξίζει κρίση και παίδευση». Μια τέτοια σωστή και αγνή οπτική δεν πρέπει να έχουν οι άνθρωποι; Επίσης, είναι σωστά τα λόγια: «Ο λόγος του Θεού είν’ η αλήθεια· δεν πρέπει να παρερμηνεύω τις προθέσεις Του»; (Ναι, είναι σωστά.) Πράγματι, πρέπει να τα αποδεχθείτε, να ανοίξετε διάλογο μαζί τους και να τα βιώσετε. Έτσι, όταν σας συμβεί κάτι, θα έχετε ένα μονοπάτι να ακολουθήσετε· αυτά τα λόγια θα δώσουν κατεύθυνση στις πράξεις και τη συμπεριφορά σας. Έπειτα, υπάρχει και η φράση: «Αν δεν πασχίσω με όλη μου τη δύναμη, ίσως είναι δύσκολο να οδηγηθώ στην τελείωση». Και αυτή αντανακλά μια σωστή οπτική. Και η φράση: «Μέσα από τις δυσκολίες, μαθαίνω την υπομονή. Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού». Αυτήν την οπτική δεν πρέπει να έχει κανείς; (Ναι.) Δώστε προσοχή: Δεν υπάρχει σ’ αυτόν τον ύμνο ούτε μία φράση που να είναι κενολογία ή σκέτα λόγια και δόγματα· όλες δείχνουν την κατανόηση και τη γνώση που δημιουργεί η ειλικρινής εμπειρία. Αν τον συγκρίνετε με τον ύμνο «Για την αγάπη», που συζητούσαμε προηγουμένως, ποιον από τους δύο θεωρείτε πρακτικό; Ό,τι είναι πρακτικό πρέπει να διατηρείται, ενώ ό,τι είναι κούφιο πρέπει να εξαλείφεται και να πετιέται, όχι να προωθείται. Κάποιοι λένε: «Έχω συνηθίσει να τραγουδάω αυτούς τους ύμνους· έχουν μπει στην καρδιά μου και δεν αντέχω χωρίς αυτούς». Αν δεν αντέχεις χωρίς αυτούς, συνέχισε να τους τραγουδάς. Να δω τι θα έχεις κερδίσει μετά από είκοσι χρόνια που θα τους τραγουδάς, και αν θα μπορείς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ο ύμνος «Καμία καρδιά δεν είναι καλύτερη από του Θεού» θα σε κατακτήσει απ’ την πρώτη ή τη δεύτερη φορά που θα τον τραγουδήσεις. Μετά από έναν-δυο μήνες που θα τον τραγουδάς, η κατάστασή σου θα αλλάξει σε κάποιον βαθμό, και αν αποδεχθείς αληθινά τα λόγια του από τα βάθη της καρδιάς σου, τότε η βαθύτερη κατάστασή σου θα είναι πια διαφορετική και θα έχεις αλλάξει εντελώς. Μπορείς να τραγουδάς εκείνους τους ύμνους που περιλαμβάνουν κενές θεωρίες και ανοησίες όλη σου τη ζωή, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Όπως οι άνθρωποι την Εποχή της Χάριτος, που τραγουδούσαν εκείνους τους κενούς και επιφανειακούς ύμνους για όλη τους τη ζωή, χωρίς να κερδίσουν την αλήθεια. Είναι σκέτο χάσιμο χρόνου.

12 Ιανουαρίου, 2022