2. Τα συμφέροντα των αντίχριστων

Σήμερα, θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στο θέμα της προηγούμενής μας συνάθροισης. Την προηγούμενη φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στη δεύτερη υποκατηγορία των συμφερόντων των αντίχριστων στο πλαίσιο του ένατου σημείου των διαφόρων εκδηλώσεών τους. Σε εκείνη την υποκατηγορία, συναναστραφήκαμε πάνω στη φήμη και τη θέση τους, έτσι δεν είναι; (Μάλιστα.) Για θυμηθείτε και κάντε Μου μια μικρή περίληψη. Πάνω σε πόσα σημεία συναναστραφήκαμε κατά κύριο λόγο σχετικά με τη φήμη και τη θέση των αντίχριστων; (Την προηγούμενη φορά, Θεέ μου, συναναστράφηκες πάνω σε δύο σημεία. Το πρώτο αφορούσε τη στάση των αντίχριστων απέναντι στο κλάδεμα. Οι αντίχριστοι ποτέ δεν θα αποδεχτούν το κλάδεμα ούτε θα υποταχθούν σ’ αυτό, ούτε θα το αποδεχτούν ως την αλήθεια. Το δεύτερο είχε να κάνει με το πώς προστατεύουν οι αντίχριστοι τη φήμη και τη θέση τους μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων και με το τι εκδηλώσεις έχουν. Οι αντίχριστοι έχουν ανταγωνιστική ουσία, και πρέπει να ανταγωνίζονται για τη φήμη και τη θέση τους.) Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, σήμερα, να συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτό το θέμα. Τι σας είπα να μελετήσετε στο σπίτι την προηγούμενη φορά; Πάνω σε τι σας ζήτησα να συλλογιστείτε και να συναναστραφείτε μετά τη συνάθροισή μας; Θυμάστε; (Μας ζήτησες, Θεέ μου, να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τη συναναστροφή και την ανάλυση των εκδηλώσεων των αντίχριστων, προκειμένου να διαπιστώσουμε ποιες απ’ τις διαθέσεις των αντίχριστων έχουμε, και να δούμε σε ποιες απ’ τις φύσεις των αντίχριστων βασιζόμαστε για να ενεργήσουμε.) Αυτό ήταν το κύριο θέμα. Και ποιο ήταν το δευτερεύον θέμα; (Είχε να κάνει με το ποια ανταγωνιστική φύση παρουσιάζουν οι αντίχριστοι, ενώ διαφυλάσσουν τη φήμη και τη θέση τους, και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας μ’ αυτές για να δούμε πώς τις αποκαλύπτουμε στην αληθινή μας ζωή, και πώς ενεργούμε, τι λέμε και τι κάνουμε για χάρη της φήμης και της θέσης μας, αλλά και τι εκδηλώσεις ανταγωνισμού εμφανίζουμε για τη φήμη και το κέρδος με τους αδελφούς και τις αδελφές για να διαφυλάξουμε τη θέση μας.) Έχει κανένας να προσθέσει κάτι σ’ αυτό; (Θεέ μου, μας είπες στις συναναστροφές μας πάνω σ’ αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων να μη μιλάμε συνεχώς για το πώς είναι οι άλλοι άνθρωποι, αλλά αντίθετα να συγκρίνουμε τον εαυτό μας μ’ αυτούς και να κάνουμε συναναστροφές πάνω στο ποιες διαθέσεις και αποκαλύψεις έχουμε κοινές με τους αντίχριστους.) Πάνω-κάτω, σωστά. Σχετικά με ποιο σύνθημα που αφορά το πώς ενεργούν οι αντίχριστοι μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων συναναστραφήκαμε την προηγούμενη φορά; Δεν σας προξένησε εντύπωση αυτό; (Το σύνθημά τους είναι: «Πρέπει να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι!» Το θυμάστε αυτό. Πώς και το θυμάστε; (Επειδή αυτό το σύνθημα των αντίχριστων για το οποίο μίλησες, Θεέ μου, «Πρέπει να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι! Να ανταγωνίζομαι!», είναι κάτι που πολλές φορές το εκδηλώνω και το αποκαλύπτω κι εγώ. Επίσης, η συναναστροφή Σου είχε πολύ ζωντανό ύφος και ο τρόπος με τον οποίο εξέφρασες αυτά τα λόγια αντιστοιχούσε στην κατάσταση της δικής μου καρδιάς, οπότε μου άφησε αρκετά βαθιά εντύπωση.) Μερικές φορές, όταν συναναστρέφομαι και αναλύω τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων και τις διάφορες φύση-ουσίες, μιλάω με καθημερινή γλώσσα, ενώ το ύφος και οι μέθοδοι που χρησιμοποιώ είναι εύκολο να τα αποδεχτούν οι άνθρωποι και τους αφήνουν μεγάλη εντύπωση, ενώ παράλληλα χρησιμοποιώ παραδείγματα που προσεγγίζουν πολύ την αληθινή ζωή. Με τον τρόπο αυτόν, οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να γνωρίσουν τελικά την ουσία των αντίχριστων και να φτάσουν στην αυτογνωσία. Αυτό τους ωφελεί, επίσης, τελικά να γνωρίσουν και να βιώσουν τα λόγια του Θεού στην αληθινή τους ζωή, και είναι ακόμη πιο ευεργετικό ώστε να αλλάξουν αυτού του είδους τη διάθεση των αντίχριστων, σωστά; (Σωστά.) Κάνατε μια αδρή αναδρομή για την προηγούμενη συναναστροφή, αλλά οι λεπτομέρειες συμπεριλαμβάνουν κι άλλα πράγματα· υπάρχουν πολύ περισσότερες λεπτομέρειες. Πρέπει να συνοψίζετε μια συναναστροφή αμέσως μόλις την ακούσετε. Αν μη τι άλλο, μόλις ακούσετε μια συναναστροφή, πρέπει να συναθροίζεστε και να την ξανακούτε αρκετές φορές, και μετά όλοι μαζί να κάνετε μια περίληψη. Τώρα που άκουσα τι θυμάστε και πώς συνοψίσατε την προηγούμενη συναναστροφή μας, βλέπω ότι δεν τη θυμάστε και πολύ καλά, είναι σαν να την ακούσατε πριν από ένα-δύο χρόνια και να μη σας άφησε καμία εντύπωση. Μπορεί να σας έχει μείνει κάποια έννοια και κάποια εντύπωση για μια υποκατηγορία, για μια-δύο προτάσεις ή για ένα-δύο ζητήματα, αλλά φαίνεται πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν κατέχουν καμιά έννοια ούτε καμία εντύπωση για παραπάνω ουσιαστικές γνώσεις και αναλύσεις γύρω από την έκθεση των αντίχριστων. Πρέπει, λοιπόν, να αναστοχάζεστε και να συναναστρέφεστε περισσότερο μεταξύ σας για τα ζητήματα που συζητήσαμε. Δεν πρέπει απλώς να τα ακούτε και μετά να τα παραμερίζετε χωρίς να τα λαμβάνετε καθόλου σοβαρά υπόψη σας. Αν το κάνετε αυτό, τότε θα εισέλθετε υπερβολικά αργά στην αλήθεια· δεν κάνετε τίποτα αν δεν αναστοχάζεστε πάνω σ’ αυτά τα κηρύγματα! Πώς, λοιπόν, κάνετε έργο σύμφωνα μ’ αυτά τα κηρύγματα στην εκκλησιαστική σας ζωή; Κάνετε συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα κηρύγματα στις συναθροίσεις σας κάθε βδομάδα; Ή ακούτε τα πιο πρόσφατα κηρύγματα και συναναστροφές αρκετές φορές, προκειμένου οι πιο πολλοί από σας να σχηματίσετε μια εντύπωση γι’ αυτά και να τα μάθετε σε βάθος, και στη συνέχεια μέσα απ’ αυτά να καταλάβετε την αλήθεια; Το κάνετε αυτό; (Θεέ μου, στις εβδομαδιαίες συναθροίσεις μας πρώτα τρώμε και πίνουμε τις πιο πρόσφατες συναναστροφές Σου.) Την ευθύνη γι’ αυτό πρέπει να την αναλάβουν οι επικεφαλής της εκκλησίας, οι ιεροκήρυκες και όσοι είναι υπεύθυνοι για την εκκλησιαστική ζωή στις ομάδες λήψης αποφάσεων· μόνο έτσι μπορεί να γίνει σωστά το εκκλησιαστικό έργο.

Γ. Μηχανορραφούν για το δικό τους όφελος

1. Καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού

Σήμερα, θα συναναστραφούμε πάνω στην τρίτη υποκατηγορία των συμφερόντων των αντίχριστων —τα προνόμια. Τι είναι τα προνόμια; (Οι ευλογίες που λαμβάνει κανείς, και τα συμφέροντα.) Αυτή η εξήγηση είναι πολύ απλή· είναι η κυριολεκτική σημασία. Εμπλούτισέ το λίγο· τι είναι τα προνόμια; (Είναι τα υλικά και άυλα συμφέροντα, τα πράγματα που επιθυμούν και οι ανέσεις που μπορούν να αποκτήσουν οι άνθρωποι όταν κάνουν το καθήκον τους ή εργάζονται στον κόσμο.) Σωστή εξήγηση. Τα προνόμια είναι μορφές επιβράβευσης που λαμβάνουν οι άνθρωποι πέραν του μισθού τους και σε αυτά περιλαμβάνονται πράγματα όπως τα είδη καθημερινής ανάγκης, φαγητό ή κουπόνια. Επίσης, αναφέρονται στις ανέσεις και στις υλικές ή άυλες επιβραβεύσεις που λαμβάνει κάποιος όταν κάνει το καθήκον του· όλα αυτά αποτελούν προνόμια. Τώρα που σας εξήγησα τη σημασία αυτού του όρου, άραγε ξέρετε όλοι σας πάνω σε ποιους τομείς, σε ποια παραδείγματα και σε ποιες εκδηλώσεις θα κάνουμε συναναστροφή σ’ αυτήν την υποκατηγορία; Αυτήν τη στιγμή, περνάνε από το μυαλό σας οι συμπεριφορές και οι πράξεις συγκεκριμένων ανθρώπων, αλλά και οι άνθρωποι που είναι ικανοί να κάνουν αυτά τα πράγματα, έτσι δεν είναι; Ποιοι άνθρωποι σας έρχονται πρώτοι στο μυαλό; (Αυτοί που εκμεταλλεύονται τη θέση τους για να τους ζει η εκκλησία.) Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι κάνουν κι αυτοί τα καθήκοντά τους. Κάποιοι απ’ αυτούς έχουν θέση, είναι επικεφαλής και εργάτες σε διάφορα ιεραρχικά επίπεδα ή επόπτες, ενώ άλλοι κάνουν συνηθισμένα καθήκοντα. Ποια κοινή εκδήλωση έχουν όλοι αυτοί; Την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους, κάνουν συνεχόμενα κάποιο έργο και κάνουν συγκεκριμένα πράγματα για τη σάρκα τους, για την οικογένειά τους και για τη δική τους ευχαρίστηση. Κάθε μέρα τρέχουν πέρα δώθε και πληρώνουν κάποιο τίμημα, και εκείνο που έχουν συνέχεια στο μυαλό τους είναι τι πολυπόθητα πράγματα θα αποκτήσουν αν κάνουν το τάδε έργο ή το τάδε καθήκον. Πάντα σχεδιάζουν και λογαριάζουν τι ανέσεις και τι προνομιακή μεταχείριση μπορούν να κερδίσουν μέσα απ’ αυτό. Μόλις το μάθουν, θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να εξασφαλίσουν αυτά τα πράγματα και, πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται με τίποτα να αφήσουν ανεκμετάλλευτη καμία τέτοια ευκαιρία να εξασφαλίσουν αυτές τις ανέσεις και αυτά τα συμφέροντα. Μπορεί να πει κανείς ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι ανελέητοι και ψυχροί, και σίγουρα δεν σκέφτονται καθόλου την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά τους. Δεν φοβούνται μήπως τους δουν με αρνητικό μάτι οι αδελφοί και οι αδελφές, και σίγουρα δεν τους απασχολεί πώς θα τους αξιολογήσει ο Θεός εξαιτίας αυτού. Το μόνο που κάνουν είναι να συλλογίζονται στα κρυφά και να καταστρώνουν σχέδια για το πώς θα εκμεταλλευτούν τα καθήκοντα που κάνουν, ώστε να απολαύσουν όσο το δυνατόν περισσότερα ευεργετικά. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουν τέτοιου είδους σκέψεις και επιχειρήματα τα οποία, εκ πρώτης όψεως, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως λανθασμένα, δηλαδή τα εξής: «Ο οίκος του θεού είναι η οικογένειά μου, και η οικογένειά μου είναι ο οίκος του θεού· καθετί δικό μου είναι και του θεού, και καθετί που είναι του θεού είναι και δικό μου. Τα καθήκοντα των ανθρώπων είναι οι ευθύνες τους, και όλα τα προνόμια που μπορούν να απολαύσουν από τα καθήκοντά τους αποτελούν χάρη που τους παρέχει ο θεός· οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα αρνηθούν και πρέπει να τα αποδεχτούν απ’ αυτόν. Αν δεν τα αποκτήσω εγώ, τότε θα τα αποκτήσει κάποιος άλλος, γι’ αυτό και δεν έχω κανέναν λόγο να μην απολαύσω αυτά τα προνόμια ούτε να το παίξω ταπεινός, και σίγουρα δεν πρέπει να αρνηθώ ταπεινά το παραμικρό. Πρέπει απλώς να πασχίζω γι’ αυτά τα προνόμια και να απλώνω το χέρι μου για να τα αποδεχτώ με υποτακτική καρδιά και ειλικρινή στάση». Θεωρούν αυτά τα προνόμια ένα είδος επιβράβευσης που φυσικά τους αξίζει και οφείλουν να τα κάνουν δικά τους· είναι όπως όταν κάποιος εργάζεται και αφιερώνει χρόνο και σκληρή δουλειά, κι έτσι πιστεύει ότι ο μισθός και η αμοιβή που παίρνει είναι το μερίδιο που του αναλογεί. Άρα, ακόμα κι αν τα έχει καταχραστεί αυτά τα πράγματα και έχει αποκτήσει αυτά τα προνόμια επειδή πάσχιζε γι’ αυτά, δεν το θεωρεί αυτό λάθος ούτε κάτι που θα το απεχθανόταν ο Θεός, και φυσικά δεν τον νοιάζει αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν κάποια γνώμη γι’ αυτά. Οι αντίχριστοι απολαμβάνουν όλα αυτά τα πράγματα, πασχίζουν γι’ αυτά και, ακόμα περισσότερο, μηχανορραφούν για όλα αυτά τα πράγματα μέσα στην καρδιά τους κάθε μέρα, λες και είναι απόλυτα σωστό και φυσικό να τα κάνουν όλα αυτά. Συνήθως έτσι κάνουν οι αντίχριστοι τα καθήκοντά τους, και ταυτόχρονα συνήθως έτσι μεθοδεύουν τα προσωπικά τους συμφέροντα την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους. Ποια είναι, λοιπόν, η νοοτροπία των αντίχριστων; «Όσο κάνουν οι άνθρωποι το καθήκον τους, πρέπει να προσπαθούν να αποκτήσουν κάποιο αντάλλαγμα. Εφόσον απαρνήθηκα την οικογένειά μου για να κάνω αυτό το καθήκον, και εφόσον διέθεσα τον κόπο, την ενέργεια και τον χρόνο μου για τον θεό και για τον οίκο του, τότε πρέπει να απολαύσω όση επιβράβευση θέλω». Οι αντίχριστοι θεωρούν πως είναι φυσικό να τα αξίζουν όλα αυτά τα πράγματα, θεωρούν πως ο Θεός θα έπρεπε να τα παραχωρεί στους ανθρώπους χωρίς να χρειαστεί να πασχίσουν γι’ αυτά. Αυτήν την οπτική έχουν οι αντίχριστοι. Κι έτσι, ενώ κάνουν το καθήκον τους, συνεχώς εργάζονται σκληρά για προνόμια και φοβούνται πάντα μήπως κάποιος άλλος πάρει κάποιο απ’ αυτά τα προνόμια και μείνουν λιγότερα γι’ αυτούς. Έτσι κάνουν τα καθήκοντά τους οι αντίχριστοι. Πού καταλήγουν τελικά όλες οι προθέσεις, τα κίνητρα και οι στόχοι τους όταν κάνουν το καθήκον τους; Όλα καταλήγουν στο ότι μηχανορραφούν για να κερδίσουν όλα τα προνόμια για τον εαυτό τους, γιατί θεωρούν πως σε διαφορετική περίπτωση, θα είναι απλώς πανηλίθιοι και πως η ζωή δεν θα έχει κανένα νόημα. Αυτή είναι η νοοτροπία των αντίχριστων.

Όσο κι αν εκθέτει ο Θεός τη φύση των αντίχριστων ή τις εκδηλώσεις τους κατά τις οποίες δείχνουν ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, εκείνοι δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν τις συγκεκριμένες προθέσεις και επιδιώξεις τους· θα συνεχίσουν να πασχίζουν για προνόμια. Για παράδειγμα, μόλις κάποιοι άνθρωποι ξεκινήσουν να κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας, η εκκλησία ή οι αδελφοί και οι αδελφές αγοράζουν κάποια τρόφιμα ή συσκευές, ή ίσως να δώσουν μέχρι και κάποια χρήματα στις οικογένειες που φιλοξενούν κόσμο. Αν εκείνος που κάνει το συγκεκριμένο καθήκον είναι αντίχριστος, τότε εκείνα τα ποθητά πράγματα που προσπαθεί να κάνει δικά του δεν περιορίζονται σ’ ένα κουτί σπίρτα ή σ’ ένα κουταλάκι. Ο αντίχριστος λέει: «Εφόσον προσφέρω το σπίτι μου για να φιλοξενήσω αυτούς τους αδελφούς και τις αδελφές, και τους παρέχω μια υπηρεσία την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους, είναι φυσικό ότι ο οίκος του θεού θα πρέπει να παράσχει ό,τι υλικά και χρήματα χρειάζονται. Ήδη το ότι προσφέρω το σπίτι μου και ότι μαγειρεύω για όλους σας, αλλά και το ότι εγγυώμαι για την ασφάλεια σας, είναι υπεραρκετό. Όσο για τα υπόλοιπα —ό,τι φάτε, ό,τι πιείτε και χρησιμοποιήσετε— θα πρέπει να το παράσχει η εκκλησία». Όντως, δεν είναι λάθος να παράσχει η εκκλησία όλα αυτά τα πράγματα, αλλά εκείνο πάνω στο οποίο θέλω να κάνω τώρα συναναστροφή είναι η διαφορά ανάμεσα στο πώς κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας οι αντίχριστοι και στο πώς κάνουν ειλικρινά αυτό το καθήκον οι υπόλοιποι. Όταν κάνουν οι αντίχριστοι το καθήκον της φιλοξενίας, αυτήν την πράξη δεν πρέπει να την παίρνει κανείς τοις μετρητοίς· έχουν απώτερα κίνητρα. Σκέφτονται: «Αφού κάνω αυτό το καθήκον της φιλοξενίας, πρέπει να μηχανορραφήσω για να κερδίσω κάτι απ’ αυτό. Εφόσον η εκκλησία προσφέρει φαγητό και διάφορα άλλα είδη πρώτης ανάγκης, πρέπει και τα μέλη της οικογένειάς μου να τρώνε απ’ αυτό το φαγητό μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές, και να χρησιμοποιούν όλα αυτά τα πράγματα όπως θέλουν. Η οικογένειά μου είναι στον οίκο του θεού, άρα καθετί που ανήκει στον οίκο του θεού ανήκει και στην οικογένειά μου». Με μια τέτοια στάση κάνουν τα καθήκοντά τους οι αντίχριστοι, σωστά; (Ναι.) Μόλις κάποιοι άνθρωποι, λοιπόν, αρχίσουν να κάνουν καθήκοντα φιλοξενίας, αρχίζει να αλλάζει η καρδιά τους, σκέφτονται διαρκώς τα υλικά πράγματα και τα χρήματα που προορίζονται για τη φιλοξενία των αδελφών, και αν δεν καθίσει κανείς να εξετάσει προσεκτικά αυτά τα πράγματα, τότε έρχεται η ευκαιρία να κερδίσουν αυτοί οι αντίχριστοι κάποια προνόμια. Τι είδους ευκαιρία, δηλαδή; Κάνουν υπολογισμούς στα κρυφά: «Ένας άνθρωπος μέσα σε μια μέρα χαλάει τόσα λεφτά, οπότε όσα περισσεύουν, δεν θα τα επιστρέψω στην εκκλησία· θα τα κρατήσω για τον εαυτό μου. Στην ελάχιστη περίπτωση, πρόκειται για χρήματα που κέρδισα, οπότε δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς που τα κρατάω· αυτά μου αξίζουν, βεβαίως!» Στη συνέχεια, ό,τι λεφτά μένουν τα βάζουν στην τσέπη τους. Κάποιοι αντίχριστοι ψάχνουν να βρουν κάθε είδους δικαιολογίες για να κρατήσουν για τον εαυτό τους κάποια από τα υλικά αγαθά που έχουν δωρίσει οι αδελφοί και οι αδελφές ή που έχει παράσχει ο οίκος του Θεού. Σε κάποια μέρη, όταν οι αδελφοί και οι αδελφές πάνε να ξαναμείνουν εκεί, το στρώμα του κρεβατιού έχει εξαφανιστεί, τα μαξιλάρια και οι κουβέρτες έχουν εξαφανιστεί, το κρέας και τα λαχανικά έχουν εξαφανιστεί όλα, και όταν ρωτούν τους οικοδεσπότες τους τι έγινε, αυτοί οι αντίχριστοι λένε: «Αν μείνει το φαγητό πολύ καιρό, δεν θα έχει τόσο καλή γεύση, γι’ αυτό το φάγαμε». Δεν είναι άπληστοι οι άνθρωποι αυτοί; (Ναι.) Μόλις μεταφερθούν όλα αυτά τα υλικά αγαθά που προσφέρει ο οίκος του Θεού, καθώς κι εκείνα που αγοράζουν οι αδελφοί και οι αδελφές για την οικογένεια που φιλοξενεί κόσμο, στη δικαιοδοσία αυτών των αντίχριστων, γίνονται δικά τους· τα χρησιμοποιούν ή τα τρώνε όπως θέλουν αυτοί, ή μάλιστα τα θεωρούν κατευθείαν δικά τους υπάρχοντα και τα κρύβουν. Μόλις ξαναπάνε εκεί οι αδελφοί και οι αδελφές, έχουν εξαφανιστεί τα πάντα. Σε περίπτωση που χρειαστεί η εκκλησία να χρησιμοποιήσει ξανά τις κατοικίες αυτών των αντίχριστων, αναγκάζεται να χαλάσει χρήματα για να αγοράσει και πάλι αυτά τα πράγματα, και οι αδελφοί και οι αδελφές είναι αναγκασμένοι να φέρουν και πάλι αυτά τα πράγματα στα σπίτια τους. Μόλις το δουν αυτό οι αντίχριστοι, χαίρονται και σκέφτονται: «Είναι σίγουρα τέλειο να πιστεύει κανείς στον θεό! Με κανέναν άλλον τρόπο δεν μπορώ να γίνω τόσο γρήγορα πλούσιος· πρόκειται μακράν για τον πιο βολικό τρόπο να αποκτώ πράγματα. Εξάλλου, κανένας δεν θα τολμούσε να κάνει καταγγελία στην αστυνομία ότι εξαφανίστηκαν τα συγκεκριμένα υπάρχοντα της εκκλησίας. Αν προσπαθούσες όντως να με καταγγείλεις, τότε θα σε κατήγγειλα πρώτος εγώ! Δεν μπορείς, λοιπόν, παρά να σκάσεις και να το δεχτείς, δεν μπορείς να παραπονεθείς σε κανέναν. Έχω οικειοποιηθεί αυτά τα πράγματα κι έχω φάει αυτό το φαγητό. Τι θα μου κάνεις; Ο θεός δεν ξεχωρίζει κανέναν. Εφόσον διαθέτω το σπίτι μου για να φιλοξενώ αδελφούς και αδελφές, αυτήν τη συνεισφορά έχω κάνει, και ο θεός θα με μνημονεύει γι’ αυτό. Τι έχω να φοβηθώ αν πάρω και κάτι; Το αξίζω εξάλλου! Τι έχω να φοβηθώ αν φάω λίγο απ’ αυτό το φαγητό; Δηλαδή εσείς επιτρέπεται να το φάτε, ενώ εγώ όχι; Ναι μεν είστε μέλη του οίκου του θεού, αλλά κι εγώ δεν είμαι; Όχι μόνο θα επωφεληθώ απ’ την κατάσταση, αλλά θα φάω και κάποια φαγητά μόνος μου και θα δειπνήσω μόνος μου!» Αυτήν τη στάση έχουν οι αντίχριστοι απέναντι στα καθήκοντά τους. Όσο εκτελούν τα καθήκοντά τους, στόχο έχουν να αποκτήσουν αυτά τα πράγματα, και τα θεωρούν ως τα μεγαλύτερα προνόμια. Λένε: «Όλα αυτά αποτελούν τη μεγαλύτερη χάρη που δίνει ο θεός· τίποτα δεν είναι πιο χειροπιαστό απ’ αυτήν τη χάρη, και τίποτα δεν είναι πιο αληθινό και πιο αισθητά ευεργετικό απ’ αυτήν την ευλογία. Αυτό είναι υπέροχο! Όλοι λένε πως η πίστη στον θεό σημαίνει “να λαμβάνεις τα εκατονταπλάσια σ’ αυτήν τη ζωή και την αιώνια ζωή στον κόσμο που θα έρθει”· αυτό εκπληρώνει το συγκεκριμένο ρητό. Τώρα έχω πάρει μια γεύση απ’ αυτήν την ευλογία. Πρόκειται πραγματικά για την καλοσύνη του θεού!» Οι αντίχριστοι, λοιπόν, δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να οικειοποιηθούν πράγματα που ανήκουν στον οίκο του Θεού, και τα κάνουν δικά τους χωρίς δισταγμό. Πώς αντιμετωπίζουν οι αντίχριστοι αυτά τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού; Τα αντιμετωπίζουν όπως τη δημόσια περιουσία των απίστων· είναι όλοι άπληστοι, όλοι θέλουν να κάνουν δικά τους τα πράγματα του οίκου του Θεού, και παρ’ όλα αυτά πιστεύουν ακόμα ότι αυτά αποτελούν τη χάρη και τις ευλογίες που τους αξίζει να απολαμβάνουν επειδή κάνουν τα καθήκοντά τους. Επίσης, δεν νιώθουν ποτέ τύψεις ούτε ντρέπονται γι’ αυτό, ούτε παραδέχονται ότι είναι μοχθηροί ή ότι δεν έχουν ακεραιότητα. Κάποιοι από αυτούς τους αντίχριστους, μάλιστα, γίνονται όλο και πιο άπληστοι και φιλόδοξοι. Όσο κάνουν το καθήκον τους ως οικοδεσπότες, δεν θεωρούν ποτέ ότι τις ενέργειές τους θα τις αποστρεφόταν ο Θεός ή ότι οι ενέργειές τους θα Τον προσέβαλαν. Κάθε άλλο, συνεχίζουν να κάνουν υπολογισμούς και συγκρίσεις στο μυαλό τους, και σκέφτονται: «Αυτή η οικογένεια υπηρέτησε ως οικοδεσπότης και αποκόμισε αυτά τα πράγματα. Αν φιλοξενούσα εγώ τους ίδιους ανθρώπους, τότε όλα αυτά τα πράγματα θα μου ανήκαν δικαιωματικά. Εκείνος ο οικοδεσπότης ζει με περισσότερες ανέσεις απ’ ό,τι εγώ, ενώ τρώει και καλύτερα. Εγώ πώς και δεν έχω επωφεληθεί με τον ίδιο τρόπο;» Κάνουν υπολογισμούς και ανταγωνίζονται και γι’ αυτά τα πράγματα. Μόλις βρουν την ευκαιρία, είναι αδίστακτοι και δεν την αφήνουν σε καμία περίπτωση να πάει χαμένη. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, όταν κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας, εποφθαλμιούν και προσπαθούν να πάρουν στην κατοχή τους ό,τι μπορούν· από μικροαντικείμενα, όπως ένα ζευγάρι πάτους, μέχρι και μεγάλα, όπως κάποια συσκευή που αγόρασε ο οίκος του Θεού. Εκμεταλλεύονται την ευκαιρία να κάνουν τα καθήκοντά τους για να βρουν όλων των ειδών τις δικαιολογίες και τους τρόπους να κάνουν πράγματα δικά τους, καταχρώνται την περιουσία του οίκου του Θεού, ενώ ταυτόχρονα λένε χωρίς να ντρέπονται ότι το κάνουν μόνο και μόνο για να προστατέψουν την περιουσία του οίκου του Θεού και ότι όλα αυτά τα πράγματα τούς αξίζουν, επειδή κάνουν τα καθήκοντά τους. Αυτά τα πράγματα γίνονται ανάμεσα στους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν.

Την ώρα που οι αντίχριστοι εκτελούν το καθήκον τους ως οικοδεσπότες, μπορεί να δείχνουν εξωτερικά λες και δεν εποφθαλμιούν αυτά τα πράγματα και δεν προσπαθούν να τα πάρουν, ενώ αρνούνται να δεχτούν την παραμικρή πληρωμή για τη φιλοξενία των αδελφών, κι όταν βλέπουν κάποια άχρηστα πράγματα, σπεύδουν να τα φυλάξουν. Όσον αφορά, όμως, πολύτιμα αντικείμενα που ανήκουν στον οίκο του Θεού, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να τα αφήσουν έτσι. Κάτι που κοστίζει ένα γουάν ίσως να το παραδώσουν, αλλά κάτι που αξίζει εκατό, χίλια, δέκα χιλιάδες γουάν ή κάτι ακόμα πιο πολύτιμο, θα το βάλουν αποφασιστικά στο πορτοφόλι τους και θα το κρατήσουν για δικό τους. Όταν παρουσιάζεται στην περιοχή κάποιων ανθρώπων μια επικίνδυνη κατάσταση την ώρα που οι αντίχριστοι προσέχουν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, και όσοι το ξέρουν αυτό ίσως διαφύγουν αλλού ή συλληφθούν, τότε μόνο οι ίδιοι οι αντίχριστοι ξέρουν πια για αυτά τα περιουσιακά στοιχεία που φυλάνε· σε καταστάσεις σαν κι αυτές, οι άνθρωποι δοκιμάζονται. Όσοι πιστεύουν πραγματικά στον Θεό, όσοι αγαπούν την αλήθεια και έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, συνεχίζουν να κάνουν το καθήκον τους ανά πάσα στιγμή, και δεν θα τους έρθει καμία ιδέα και καμία σκέψη να καταχραστούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Οι αντίχριστοι, απ’ την άλλη, δεν είναι έτσι· θα στύψουν το μυαλό τους και θα σκεφτούν κάθε δυνατό τρόπο για να κάνουν δικά τους αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Μόλις συμβεί κάτι σ’ εκείνους που γνωρίζουν ότι οι ίδιοι προσέχουν τα περιουσιακά στοιχεία, οι αντίχριστοι κατά βάθος νιώθουν ευτυχία στην καρδιά τους και μάλιστα πηδάνε από χαρά. Παίρνουν κατευθείαν τα περιουσιακά στοιχεία για λογαριασμό τους χωρίς να φοβούνται καθόλου, πόσο μάλλον νιώθουν οποιαδήποτε αυτομομφή ή ενοχές. Κάποιοι αντίχριστοι χρησιμοποιούν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία για τα έξοδα του σπιτιού τους και τα διαθέτουν όπως θέλουν αυτοί, άλλοι αγοράζουν αμέσως με τα χρήματα αυτά πράγματα που θέλουν για το σπίτι τους, ενώ κάποιοι άλλοι βάζουν τα χρήματα απευθείας στον τραπεζικό λογαριασμό τους και τα κρατάνε για τον εαυτό τους. Και όταν πάνε οι αδελφοί και οι αδελφές να συλλέξουν τα περιουσιακά στοιχεία, τότε άραγε οι αντίχριστοι είναι σε θέση να παραδεχτούν τι έχουν κάνει; Οι αντίχριστοι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να το παραδεχτούν. Πιστεύουν στον Θεό και κάνουν το καθήκον τους με στόχο να αποκομίσουν πράγματα που επιθυμούν, και σ’ αυτά τα πράγματα που επιθυμούν συμπεριλαμβάνονται οι προσφορές του Θεού, η περιουσία του οίκου του Θεού, ακόμα και τα υπάρχοντα των αδελφών. Οι αντίχριστοι, λοιπόν, κάνουν το καθήκον τους από απληστία, επιθυμία και προσωπική φιλοδοξία· δεν ήρθαν εδώ για να επιδιώξουν την αλήθεια, για να αποδεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού ή για να αποδεχτούν τη σωτηρία του Θεού, αλλά αντίθετα ήρθαν εδώ για να αποκτήσουν όλα τα προνόμια, όλες τις ανέσεις και όλα τα περιουσιακά στοιχεία. Θα έλεγε κανείς ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι απληστία και επιθυμία. Σε τι αποβλέπουν; Αποβλέπουν στα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού. Γι’ αυτό, όταν κάνουν το καθήκον του οικοδεσπότη, επικεντρώνονται στο τι ψωνίζει ο οίκος του Θεού για ποιον, πόσα χρήματα χορηγεί ο οίκος του Θεού σε ποιον, και πόσο μεγάλα πλεονεκτήματα και τι επιθυμητά πράγματα αποκομίζουν κάποιοι άνθρωποι από τον οίκο του Θεού και από τους αδελφούς και τις αδελφές για να κάνουν το καθήκον της φιλοξενίας· σ’ αυτά τα πράγματα έχουν στραμμένο το βλέμμα τους. Αν τους ζητήσει κανείς να φιλοξενήσουν συνηθισμένους αδελφούς και αδελφές, και δεν μπορούν μέσα απ’ αυτήν τη φιλοξενία να αποκομίσουν τίποτα επιθυμητό, τότε θα σκαρφιστούν κάθε είδους δικαιολογίες για να μην αναγκαστούν να το κάνουν. Μόλις τους ζητηθεί να φιλοξενήσουν έναν ανώτερο επικεφαλής, τότε η στάση τους κάνει στροφή 180 μοιρών, αλλάζει, είναι όλο χαμόγελα και περιμένουν με αγωνία τον επικεφαλής· ανυπομονούν να προσκαλέσουν αυτόν τον «μεγάλο» που πρόκειται να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους και να λατρέψουν αυτόν τον επικεφαλής σαν θεό. Νομίζουν ότι έπιασαν την καλή, ότι βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυτά, και ότι αν χάσουν αυτήν την ευκαιρία, τότε θα χαθεί η ελπίδα τους να πλουτίσουν· πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να την αφήσουν να περάσει ανεκμετάλλευτη; Λόγω της απληστίας, της επιθυμίας, του κινήτρου και της πρόθεσης να καταχραστούν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, αποδέχονται αυτό το καθήκον που μπορεί να τους φέρει τα πράγματα που επιθυμούν. Και ποιος είναι ο τελικός τους στόχος; Είναι μήπως να κάνουν καλά το καθήκον τους; Είναι μήπως να γίνουν καλοί οικοδεσπότες για τους αδελφούς και τις αδελφές; Είναι μήπως να προσφέρουν την αφοσίωσή τους; Είναι μήπως να κερδίσουν την αλήθεια; Όχι, κανένας απ’ αυτούς δεν είναι ο στόχος τους· θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία για να αποκτήσουν πράγματα που επιθυμούν. Δεν φιλοξενούν συνηθισμένους ανθρώπους, αλλά μόλις ακούσουν ότι πρόκειται να φιλοξενήσουν κάποιον επικεφαλής ή εργάτη που έχει θέση, τσακίζονται να το κάνουν, και στη συνέχεια σκαρφίζονται διάφορες δικαιολογίες για να τους αγοράσει ο οίκος του Θεού κάθε λογής είδη καθημερινής ανάγκης και οικιακού εξοπλισμού, λέγοντας: «Δεν γίνεται οι επικεφαλής να διαμένουν σε κακές συνθήκες όταν έρχονται να μείνουν εδώ. Δεν πρέπει όλα να είναι έτοιμα για να φιλοξενηθούν με άνεση; Δεν απολαμβάνουμε τα πράγματα που παρέχει ο οίκος του θεού· αν τα απολαύσουμε, απλώς το κάνουμε επειδή είμαστε δίπλα στους επικεφαλής. Άσε που, αν έρθει ένας επικεφαλής, φοβάμαι μήπως δεν έχει συνηθίσει το φαγητό που τρώμε εδώ κάθε μέρα. Οι επικεφαλής έχουν να διαχειριστούν πολλά πράγματα κάθε μέρα, και αν αρρωστήσουν, τότε αυτό δεν θα σήμαινε άραγε ότι κάνουμε με αμέλεια το καθήκον μας ως οικοδεσπότες; Η εκκλησία, λοιπόν, πρέπει να ετοιμάζει τρία γεύματα την ημέρα για τους επικεφαλής. Πρέπει να τους έχουμε γάλα, ψωμί, αυγά και κάθε είδους λαχανικά, φρούτα, κρέας και συμπληρώματα διατροφής». Αυτή η σκέψη δεν είναι υπέροχη και δεν δείχνει ότι τους σκεφτόμαστε; Οι αντίχριστοι, απ’ τη μία, εκφράζονται ηχηρά με την ανθρώπινη γλώσσα· κατά βάθος, όμως, σκέφτονται άραγε πραγματικά τους επικεφαλής; Ποιος ακριβώς είναι ο κρυφός τους στόχος; Ο στόχος τους δεν είναι τόσο απλός. Ίσως να είναι φτωχοί και να μην έχουν φάει ούτε να έχουν δει ποτέ ωραία πράγματα στο παρελθόν, και ίσως να θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία για να κερδίσουν εμπειρίες, για να ζήσουν σαν πλούσιοι, για να ζήσουν μια ζωή με εξασφαλισμένες όλες τους τις βασικές ανάγκες, να αξιοποιήσουν αυτήν την ευκαιρία για να φροντίσουν την υγεία τους, για να φάνε πράγματα που οι συνηθισμένοι άνθρωποι δεν τρώνε και να τύχουν κάποιας μεταχείρισης την οποία δεν απολαμβάνουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Γι’ αυτό φαίνεται λες και νοιάζονται τόσο πολύ για τους άλλους. Τι κρύβεται, όμως, πίσω από την τόση έγνοια τους; Θέλουν να μηχανορραφήσουν για το δικό τους καλό, θέλουν να αποκτήσουν όλα αυτά τα πράγματα, να τα αρπάξουν όλα αυτά, και σίγουρα σκέφτονται όλες τις πτυχές των μηχανορραφιών τους. Δεν θα τα έκαναν όλα αυτά για κανέναν άλλον. Και όταν φιλοξενούν αυτοί οι αντίχριστοι κάποιον επικεφαλής, ζουν στ’ αλήθεια ζωή και κότα. Αργότερα, αναρωτιούνται: «Είναι υπέροχη μια τέτοια ζωή, αλλά, στην πραγματικότητα, όλα αυτά δεν μου ανήκουν. Πότε θα γίνουν δικά μου; Αν ξεφορτωθώ αυτόν τον επικεφαλής, δεν θα μπορώ πια να απολαύσω αυτά τα πράγματα· αν, όμως, δεν τον ξεφορτωθώ, τότε στ’ αλήθεια δεν έχω την καλή θέληση που χρειάζεται για να συνεχίσω να τον φιλοξενώ. Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα επιθυμητά πράγματα, αποκλείεται να έκανα αυτό το καθήκον. Είμαι αναγκασμένος κάθε μέρα να ξυπνάω νωρίς και να πέφτω αργά για ύπνο, ζω διαρκώς μέσα στον φόβο και πρέπει να τον εξυπηρετώ. Τώρα σκέφτομαι συνέχεια ότι έχω περισσότερα να χάσω κάνοντας αυτό το καθήκον απ’ όσα έχω να κερδίσω, και ότι τα οφέλη και οι απολαύσεις που αποκομίζω απ’ αυτό δεν αρκούν. Κι αν ο επικεφαλής συνεχίσει να ζει εδώ για πολύ καιρό, τι θα κάνω; Πρέπει να βρω τρόπο να τον αναγκάσω να φύγει, και μετά θα έχω και πάλι γαλήνη και ηρεμία στο σπίτι μου». Έτσι σκέφτονται οι άνθρωποι; Θα σκεφτόντουσαν μήπως έτσι όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και κάνουν ειλικρινά το καθήκον τους; (Όχι.) Έτσι σκέφτονται οι αντίχριστοι. Όσο σπουδαία κι αν είναι τα πράγματα που επιθυμούν ή τα πλεονεκτήματα που αποκτούν, η απληστία και η επιθυμία τους δεν ικανοποιούνται ποτέ· είναι αχόρταγοι, νομίζουν πως δεν έχουν κερδίσει τίποτα, και δεν πιστεύουν πως η εκτέλεση αυτού του καθήκοντος είναι η δουλειά που οφείλουν να κάνουν. Κάθε άλλο, το θεωρούν πρόσθετη θυσία και πρόσθετο τίμημα. Όσα πράγματα κι αν αποκτήσουν και όσα μεγάλα πλεονεκτήματα κι αν κερδίσουν, θεωρούν πως είναι χαμένοι και νομίζουν πως ο οίκος του Θεού επωφελείται σε βάρος τους, πως οι αδελφοί και οι αδελφές επωφελούνται σε βάρος τους και πως οι ίδιοι δεν κερδίζουν απ’ αυτό τίποτα το επιθυμητό. Καθώς κυλάει ο καιρός, πιστεύουν ότι αυτά τα ποθητά πράγματα δεν μπορούν να τους ικανοποιήσουν και ότι η απληστία τους δεν ικανοποιείται με τίποτα. Πείτε Μου, τι ανθρώπινη φύση έχουν οι αντίχριστοι; Έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Και μήπως έχουν συνείδηση οι άνθρωποι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση; Μπορούν να κάνουν το καθήκον τους έχοντας παράλληλα την επιθυμία να το εκτελέσουν ειλικρινά, καθώς και την επιθυμία να είναι ταπεινοί, να είναι ειλικρινείς και να πασχίζουν ειλικρινά; Μπορούν να κάνουν το καθήκον τους χωρίς να επιζητούν πληρωμή, χωρίς να επιζητούν οποιαδήποτε αμοιβή και χωρίς να επιζητούν οποιαδήποτε ανταμοιβή; (Όχι.) Γιατί όχι; Δεν έχουν συναίσθηση της συνείδησής τους, και όσο μεγάλα κι αν είναι τα πλεονεκτήματα που κερδίζουν, θεωρούν πως τα κέρδισαν επάξια. Αυτό το «επάξια» άραγε δεν είναι κάτι που οι κανονικοί άνθρωποι δεν μπορούν να το σκεφτούν και δεν θα το σκέφτονταν ποτέ; Μήπως υπάρχει καθόλου αίσθημα ντροπής σε μια τέτοιου είδους σκέψη και στάση; (Όχι.) Μήπως αυτοί που δεν έχουν αίσθημα ντροπής έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση; Το συγκεκριμένο ζήτημα ξεσκεπάζει μια φύση που έχουν οι αντίχριστοι, δηλαδή το γεγονός ότι δεν έχουν ντροπή ή συνείδηση.

Τι είδους άνθρωποι είναι εκείνοι που δεν έχουν ντροπή; Τι είδους άνθρωποι στους κόλπους της ανθρωπότητας δεν έχουν ντροπή; (Οι σχιζοφρενείς.) Οι ψυχασθενείς δεν αισθάνονται ντροπή, τρέχουν γυμνοί στους δρόμους, αγνοώντας ότι όλοι τούς κοιτάζουν, πιθανόν ακόμα και να γελάνε με όσους φοράνε ρούχα και να λένε: «Κοιτάξτε τι μπελάς είναι να φοράτε ρούχα. Εγώ τρέχω γυμνός στους δρόμους χωρίς ρούχα, και νιώθω τόσο ελεύθερος, δεν με περιορίζει τίποτα!» Αυτό δεν σημαίνει να μην έχεις ντροπή; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να μην αισθάνεσαι ντροπή. Οι άνθρωποι που δεν αισθάνονται ντροπή δεν έχουν συναίσθηση της συνείδησης και είναι ψυχασθενείς· επωφελούνται εις βάρος όλων των άλλων, θέλουν δικά τους όλα όσα ανήκουν σε οποιονδήποτε άλλον, η απληστία και η επιθυμία τους έχουν ξεπεράσει τα όρια του κανονικού ανθρώπινου ορθολογισμού· έχουν φτάσει στο σημείο να είναι ανεξέλεγκτοι και δεν έχουν καμία συναίσθηση της συνείδησης. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν, άραγε, να κερδίσουν την αλήθεια; Και βέβαια όχι. Επιδιώκουν μόνο τη φήμη, το κέρδος, τη θέση και τα υλικά συμφέροντα, ενώ δεν κερδίζουν ποτέ την αλήθεια. Άραγε, λοιπόν, θα έχουν θέση στη βασιλεία των ουρανών; Ο Θεός δεν σώζει τέτοιους ανθρώπους ούτε τους οδηγεί στην τελείωση. Αξίζουν λύπηση τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν μίσος· είναι σιχαμεροί, αηδιαστικοί και ποταποί. Ο χαρακτήρας τους είναι ποταπός και ευτελής· δεν έχουν αξιοπρέπεια ή ντροπή. Η καρδιά τους είναι γεμάτη απληστία, φιλοδοξία και επιθυμία. Το μόνο που θέλουν είναι να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους για να προσπαθούν να κερδίσουν κάποια συμφέροντα για τον εαυτό τους, και δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια ούτε ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Όταν προσεύχονται στον Θεό, ζητάνε και πράγματα που επιθυμούν, ζητάνε να ικανοποιηθούν τα συμφέροντά τους, αλλά και τις ευλογίες του Θεού. Περιγράφουν στον Θεό πόσο υπέφεραν και πόσα θυσίασαν, και προσέρχονται ενώπιόν Του για να προσευχηθούν για όλα αυτά προκειμένου, χρησιμοποιώντας τα βάσανά τους και το τίμημα που πλήρωσαν, να κάνουν παζάρια μαζί Του, να Του ζητήσουν ευλογίες και ανταμοιβές, και ακόμα και να απλώσουν φανερά τα χέρια τους προς το μέρος Του για να ζητήσουν την υλική επιβράβευση που επιθυμούν. Αυτό που θέλουν να εκφράσουν όταν προσέρχονται ενώπιον του Θεού είναι τα παράπονά τους, την περιφρόνησή τους, τη δυσαρέσκειά τους, την ενόχληση και την αγανάκτησή τους, καθώς και την απογοήτευσή τους για το γεγονός ότι δεν έχει ικανοποιηθεί η απληστία και οι επιθυμίες τους. Ο Θεός, όταν βλέπει αυτές τις εκδηλώσεις, άραγε τους αγαπάει ή τους απεχθάνεται; (Τους απεχθάνεται.) Όταν καταβάλλουν κάποια μικρή προσπάθεια για χάρη της εκκλησίας, προσέρχονται αμέσως ενώπιον του Θεού για να τη δηλώσουν και να ζητήσουν τα εύσημα, για να πουν στον Θεό τι θυσίες έκαναν και τι αφιέρωσαν όταν έκαναν διάφορα καθήκοντα ή διάφορες δουλειές· τρέμουν μήπως ο Θεός δεν μάθει γι’ αυτά τα πράγματα, μήπως δεν μπορέσει να τα δει αυτά τα πράγματα και μήπως λησμονήσει το τίμημα που πλήρωσαν. Γι’ αυτό, οι άνθρωποι αυτοί θεωρούνται κακοί και ξεδιάντροποι μπροστά στον Θεό. Όταν προσέρχονται ενώπιον του Θεού για να περιγράψουν και να δηλώσουν το τίμημα που έχουν πληρώσει, για να Του περιγράψουν τι πράγματα θα ήθελαν να αποκτήσουν, και για να απλώσουν τα χέρια τους προς το μέρος Του ζητώντας τις ανταμοιβές που θέλουν, τότε ο Θεός λέει: «Φεύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». Τι στάση τηρεί ο Θεός; «Άνθρωποι σαν εσένα δεν αξίζουν να προσέλθουν ενώπιόν Μου. Σε σιχαίνομαι και σε αποστρέφομαι. Σου έχω δώσει όλα όσα θες· έχεις ήδη αποκτήσει τα εκατονταπλάσια από όσα επιθυμείς να αποκτήσεις σ’ αυτήν τη ζωή. Τι άλλο θες;» Αυτό που θέλει ο Θεός να δώσει στην ανθρωπότητα δεν είναι κατά κύριο λόγο υλικό, αλλά αντίθετα θέλει να προσφέρει στην ανθρωπότητα την αλήθεια, έτσι ώστε μέσω της αλήθειας, εκείνη να φτάσει στη σωτηρία. Οι αντίχριστοι, ωστόσο, εναντιώνονται με θράσος στο έργο του Θεού, δεν αναζητούν την αλήθεια και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια. Αντίθετα, θέλουν με την ευκαιρία ότι κάνουν το καθήκον τους στο πλαίσιο του έργου του Θεού να αποκομίσουν με αθέμιτο τρόπο πράγματα που επιθυμούν· εκμεταλλεύονται τα παραθυράκια και κερδοσκοπούν εις βάρος των άλλων στα πάντα, όμως συχνά πιστεύουν ότι είναι χαμένοι και ότι δεν έχουν κερδίσει πολλά. Πολλές φορές πιστεύουν, επίσης, ότι έχουν θυσιάσει και ότι έχουν αφιερώσει πάρα πολλά, ότι οι απώλειές τους είναι μεγαλύτερες από τα κέρδη και, ακόμα περισσότερο, πολλές φορές μετανιώνουν για τις θυσίες τους και πιστεύουν ότι δεν έχουν σκεφτεί καλά τα πράγματα ή ότι δεν έχουν βρει διέξοδο. Έτσι, συχνά θυμώνουν μέσα τους επειδή δεν παίρνουν εγκαίρως ανταμοιβές για τις θυσίες τους και ταυτόχρονα είναι γεμάτοι παράπονα απέναντι στον Θεό. Μέσα τους συχνά κάνουν υπολογισμούς και σκέφτονται: «Δεν είναι δίκαιος ο θεός; Ο θεός δεν ευνοεί κανέναν έναντι κάποιου άλλου, έτσι δεν είναι; Ο θεός, άραγε, δεν είναι ο θεός που ευλογεί τους ανθρώπους; Δεν μνημονεύει, άραγε, ο θεός όλες τις καλές πράξεις καθενός και όλα όσα έχει αφιερώσει και δαπανήσει κανείς; Εγώ, παρ’ όλο που απαρνήθηκα την οικογένειά μου για το έργο του θεού κι έχω πληρώσει τίμημα, τι παίρνω από τον θεό;» Αν δεν ικανοποιηθεί σε σύντομο διάστημα η απληστία και η επιθυμία τους, τότε γίνονται αρνητικοί και αρχίζουν να διαμαρτύρονται. Αν δεν ικανοποιηθεί η απληστία και η επιθυμία τους σε βάθος χρόνου, τότε τα βάθη της καρδιάς τους γεμίζουν με συσσωρευμένη έχθρα. Και ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της συσσωρευμένης έχθρας; Μέσα στην καρδιά τους, αρχίζουν να αμφιβάλουν για τον Θεό και να Τον αμφισβητούν, αρχίζουν να κρίνουν τη δίκαιη διάθεση του Θεού, και αρχίζουν ακόμα και να αμφιβάλουν για την αγάπη και την ουσία Του. Αν αυτή η έχθρα συσσωρευτεί για πολύ καιρό, τότε αυτά τα πράγματα γίνονται κακοήθεις όγκοι και αρχίζουν να εξαπλώνονται, και οι άνθρωποι αυτοί θα γίνουν ικανοί να προδώσουν τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Ειδικά όταν βρίσκονται μπροστά σε κάποιους αρνητικούς και αδύναμους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν σχετικά ανώριμο ανάστημα, ή μπροστά σε κάποιους ανθρώπους που είναι νέοι στην πίστη, πού και πού θα αποκαλύπτουν και θα διασπείρουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, θα διαδίδουν τη δυσαρέσκειά τους για τον Θεό και τη βλασφημία τους προς Αυτόν, και μάλιστα θα παραπλανούν κάποιους ανθρώπους που δεν έχουν διάκριση, ώστε να αποκτούν αμφιβολίες για τη δίκαιη διάθεση του Θεού και για την ουσία Του. Δεν το κάνουν αυτό οι αντίχριστοι; Επειδή δεν έχουν ικανοποιηθεί οι φιλοδοξίες, οι επιθυμίες, οι επιδιώξεις και οι προθέσεις τους, είναι ικανοί να κάνουν όλα αυτά τα πράγματα και μπορούν να επιδείξουν μια τέτοια στάση απέναντι στον Θεό. Τι διάθεση είναι αυτή; Πρόκειται ξεκάθαρα για διάθεση αντίχριστου και σατανική διάθεση.

Όποια μικρή ταλαιπωρία κι αν βιώνει ένας αντίχριστος κι οποιοδήποτε τίμημα κι αν πληρώνει στην εκκλησία, δεν τα θεωρεί μέρος της υποχρέωσής του, το καθήκον που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα, αλλά θεωρεί ότι πρόκειται για τη δική του συνεισφορά, την οποία ο Θεός οφείλει να θυμάται. Νομίζει ότι αν ο Θεός θυμάται τη συνεισφορά του, τότε πρέπει να του το ανταποδώσει αμέσως, προσφέροντάς του ευλογίες, υποσχέσεις και ξεχωριστές υλικές χάρες, και επιτρέποντάς του να κερδίσει πλεονεκτήματα και να αποκτήσει συγκεκριμένα ειδικά προνόμια. Μόνο τότε ικανοποιείται ο αντίχριστος. Πώς κατανοεί το καθήκον ένας αντίχριστος; Δεν θεωρεί ότι το καθήκον είναι μια υποχρέωση που πρέπει να αναλαμβάνουν τα δημιουργήματα ούτε ότι είναι μια ευθύνη που υποχρεούνται να εκπληρώσουν όσοι ακολουθούν τον Θεό. Αντίθετα, θεωρεί πως η εκτέλεση του καθήκοντος αποτελεί διαπραγματευτικό όπλο σε μια συναλλαγή με τον Θεό, κάτι που μπορεί να ανταλλάξει με τις ανταμοιβές Του, και έναν τρόπο για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες του, αλλά και να κερδίσει ευλογίες για την πίστη του στον Θεό. Νομίζει ότι το να έχει κανείς τη χάρη και την ευλογία του Θεού πρέπει να είναι προϋπόθεση για να κάνει το καθήκον του και ότι αυτό δίνει στους ανθρώπους πραγματική πίστη στον Θεό, ότι, αν ο Θεός διασφαλίσει πως οι άνθρωποι στο μέλλον δεν πρόκειται να έχουν έγνοιες, τότε μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους με άνεση. Πιστεύει, επίσης, ότι ο Θεός θα πρέπει να εξασφαλίζει κάθε ευκολία και προνομιακή μεταχείριση σε όσους κάνουν τα καθήκοντά τους και ότι οι άνθρωποι, την ώρα που εκτελούν τα καθήκοντά τους, πρέπει να απολαμβάνουν όλα τα οφέλη που προσφέρει ο οίκος του Θεού. Αυτά πρέπει να λαμβάνουν οι άνθρωποι. Έτσι σκέφτονται οι αντίχριστοι κατά βάθος. Αυτοί οι τρόποι σκέψης αποτελούν ακριβώς την οπτική και το αξίωμα των αντίχριστων, και αντιπροσωπεύουν τη στάση τους προς το καθήκον. Όσο κι αν συναναστραφεί ο οίκος του Θεού σχετικά με την αλήθεια που αφορά το να κάνει κανείς το καθήκον του, αυτά που κρύβουν οι αντίχριστοι μέσα στην καρδιά τους δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξουν. Παραμένουν για πάντα προσκολλημένοι στην άποψή τους για το πώς κάνουν το καθήκον τους. Υπάρχει μια φράση που ταιριάζει σ’ αυτήν την εκδήλωση· ποια είναι αυτή; Είναι ότι βάζουν τα υλικά πράγματα πάνω απ’ όλα· δηλαδή, μόνο όσα μπορούν να πιάσουν με τα χέρια τους είναι αληθινά, ενώ οι υποσχέσεις δεν έχουν νόημα. Η ουσία των εκδηλώσεων των συγκεκριμένων ανθρώπων είναι υλιστική, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ο υλισμός είναι αθεϊσμός· βασίζονται μόνο σ’ αυτά που μπορούν να δουν και να αγγίξουν, μόνο αυτά που βλέπουν μετράνε, ενώ αμφισβητούν ότι υπάρχει οτιδήποτε δεν μπορούν να δουν. Μπορεί, επομένως, να διαπιστώσει κανείς ότι ο τρόπος με τον οποίο γνωρίζει και καταλαβαίνει το καθήκον του ένας αντίχριστος πηγαίνει οπωσδήποτε κόντρα στις αλήθεια-αρχές και ότι είναι εντελώς ίδιος με την οπτική των άπιστων· στ’ αλήθεια, οι αντίχριστοι είναι δύσπιστοι. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, και δεν πιστεύουν ότι όλα τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, η αληθινή οδός. Πιστεύουν μόνο ότι η φήμη, το κέρδος και η θέση είναι αληθινά και ότι όλα όσα επιδιώκουν και απολαμβάνουν μπορεί να τα αποκτήσει κανείς μόνο με ανθρώπινη προσπάθεια και αγώνα, και με το τίμημα που πληρώνει. Τι διαφορά έχει αυτό από την οπτική που λέει: «Οι άνθρωποι πρέπει να δημιουργούν την ευτυχία με τα ίδια τους τα χέρια»; Δεν έχει καμία διαφορά. Δεν πιστεύουν ότι οι άνθρωποι τελικά κερδίζουν την αλήθεια και τη ζωή με το να δαπανούν τον εαυτό τους και να πληρώνουν το τίμημα για να κάνουν καλά τα καθήκοντά τους για χάρη του Θεού. Επίσης, δεν πιστεύουν ότι όσοι ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού, και με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να εκτελούν επαρκώς τα καθήκοντά τους, μπορούν να κερδίσουν την έγκριση και τις ευλογίες του Δημιουργού. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν πιστεύουν ούτε στην υπόσχεση του Θεού προς την ανθρωπότητα ούτε στις ευλογίες του Θεού. Δεν πιστεύουν στο γεγονός της κυριαρχίας του Θεού επί των πάντων, επομένως δεν έχουν αληθινή πίστη. Μόνο το εξής πιστεύουν: «Εφόσον κάνω το καθήκον μου, θα έπρεπε να απολαμβάνω ειδική μεταχείριση από τον οίκο του θεού και υλικές ευλογίες. Ο οίκος του θεού πρέπει να μου προσφέρει κάθε υλικό προνόμιο και απόλαυση. Κάτι τέτοιο θα ήταν πρακτικό». Τέτοια νοοτροπία και οπτική έχει ένας αντίχριστος. Δεν θεωρεί φερέγγυες τις υποσχέσεις του Θεού ούτε πιστεύει ότι με το να κερδίσει κανείς την αλήθεια κερδίζει τη ζωή και τον ευλογεί ο Θεός. Όσον αφορά την εκτέλεση του καθήκοντός του, πολύ απλά δεν αναζητά την αλήθεια, δεν αποδέχεται την αλήθεια και πολύ περισσότερο δεν αναγνωρίζει την εξής αλήθεια: Η μεγαλύτερη ευλογία του Θεού και αυτό που ο Θεός θα θυμάται είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να εκτελέσει το καθήκον ενός δημιουργήματος, και κατά τη διαδικασία αυτήν, ο άνθρωπος μπορεί να κερδίσει την αλήθεια και μπορεί τελικά να σωθεί από τον Θεό —αυτή είναι η μεγαλύτερη υπόσχεση που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο. Εάν πιστεύεις τις υποσχέσεις που σου έδωσε ο Θεός και μπορείς να αποδεχτείς αυτές τις υποσχέσεις, τότε έχεις αληθινή πίστη στον Θεό. Πώς νιώθουν οι αντίχριστοι και οι δύσπιστοι όταν ακούνε αυτά τα λόγια; (Δεν πιστεύουν αυτά που λέει ο Θεός και νομίζουν ότι είναι απάτη.) Νομίζουν ότι με αυτά τα λόγια που λέει ο Θεός απλώς τους ταΐζει αυταπάτες, με σκοπό να πείσει κάποιους ανόητους και αφελείς κουφιοκέφαλους να παρέχουν υπηρεσίες για τον Θεό, και στη συνέχεια, όταν ολοκληρώσουν την υπηρεσία τους, να τους διώξει. Σκέφτονται: «Να κερδίσω την αλήθεια; Χα! Ποιος μπορεί να δει τι είναι η αλήθεια; Ποιος μπορεί να αγγίξει τις υποσχέσεις του θεού; Ποιος τις έχει λάβει; Οι υποσχέσεις του θεού δεν είναι πρακτικές· το μόνο πρακτικό είναι η απόκτηση φήμης και κέρδους, και η απόλαυση των οφελών της θέσης· το μόνο αληθινό είναι ο αγώνας για φήμη και κέρδος, και η απόλαυση των οφελών της θέσης. Ακούω για τις υποσχέσεις που δίνει ο θεός στον άνθρωπο και για την αλήθεια που παρέχει στον άνθρωπο εδώ και χρόνια, και δεν έχω αλλάξει καθόλου, δεν έχω αποκτήσει κανένα όφελος, πόσο μάλλον μου έχουν δώσει αυτά τα πράγματα τη δυνατότητα να ζήσω μια αξιέπαινη ζωή με θέση. Αν και κάποιοι άνθρωποι καταθέτουν μαρτυρία λέγοντας ότι έχουν κερδίσει την αλήθεια και έχουν αλλάξει, και ότι έχουν αποκτήσει τις ευλογίες του θεού, δεν παύουν να φαίνονται πολύ συνηθισμένοι, όλοι τους είναι κανονικοί άνθρωποι· οπότε, πώς μπορούν να κερδίσουν τις ευλογίες του θεού και να εισέλθουν στη βασιλεία των ουρανών;» Νομίζουν ότι μόνο αυτά που μπορούν να πιάσουν και να πάρουν στα χέρια τους είναι πολύ αληθινά. Αυτήν την οπτική δεν έχουν οι δύσπιστοι; Έτσι ακριβώς είναι. Μόλις, λοιπόν, αυτοί οι αντίχριστοι έρθουν στην εκκλησία, αντιμετωπίζουν τα πάντα με καχυποψία, εξετάζουν συνεχώς πού μπορούν να αντλήσουν κάποιο όφελος, ποια ευκαιρία μπορούν να αξιοποιήσουν για να αποκτήσουν κάποιο πλεονέκτημα και να κερδίσουν μεγαλύτερα πρακτικά οφέλη από την πίστη τους στον Θεό· υπολογίζουν πολλές φορές αυτά τα πράγματα στο μυαλό τους. Έχουν την αίσθηση ότι μόνο αν αποκτήσουν φήμη, κέρδος και θέση μπορούν να αποκτήσουν κάθε όφελος, κι έτσι επιλέγουν να επιδιώξουν τη θέση και να αφοσιωθούν αποκλειστικά στον αγώνα για όλα αυτά τα πράγματα. Ποτέ δεν αναλογίζονται την αλήθεια ούτε αναζητούν το θέλημα του Θεού, ενώ τα λόγια του Θεού τα τρώνε και τα πίνουν μόνο για να παρηγορήσουν την καρδιά τους και να γεμίσουν το κενό, κι όχι για να επιδιώξουν την αλήθεια. Ανά πάσα στιγμή, αν ζητήσεις από έναν αντίχριστο να εγκαταλείψει την απληστία και τις επιθυμίες του, να απαρνηθεί εντελώς την επιδίωξη της φήμης, του κέρδους και της θέσης, και να παρατήσει αυτά τα οφέλη που θέλει από την πίστη του στον Θεό, δεν θα μπορέσει να το κάνει. Το να τον αναγκάσεις να εγκαταλείψει όλα αυτά τα πράγματα τον κάνει να νιώθει λες και προσπαθείς να τον γδάρεις ζωντανό ή να του ξεριζώσεις τους τένοντες· αν δεν έχει αυτά τα πράγματα, νιώθει λες και του ξερίζωσαν την καρδιά, λες κι έχει χάσει την ψυχή του, και χωρίς αυτές τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες, νομίζει ότι πιστεύει ανέλπιδα στον Θεό, κι η ζωή χάνει το νόημά της. Εκείνους που δαπανούν και αφιερώνουν τον εαυτό τους, και πληρώνουν κάποιο τίμημα μόνο για χάρη του καθήκοντός τους, και δεν επιζητούν προσωπικά οφέλη, τους θεωρούν όλους ηλίθιους. Η αρχή που υιοθετούν οι αντίχριστοι για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις είναι: «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Πιστεύουν το εξής: «Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να μη σκέφτονται τον εαυτό τους; Πώς γίνεται να μην πασχίζουν για το δικό τους όφελος;» Κατά βάθος, απεχθάνονται εκείνους που τα παρατάνε όλα και δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό, απεχθάνονται εκείνους που κάνουν πιστά το καθήκον τους και ζουν πολύ φειδωλά και απλά σε ό,τι αφορά τις υλικές ανάγκες, και απεχθάνονται εκείνους που δέχονται διώξεις επειδή πιστεύουν στον Θεό και εκτελούν κάποιο καθήκον, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να γυρίσουν σπίτι τους. Πολλές φορές κοροϊδεύουν μέσα τους αυτούς τους ανθρώπους, λέγοντας: «Εξαιτίας της πίστης σας στον θεό χάσατε το σπίτι σας. Δεν μπορείτε να μείνετε με την οικογένειά σας και ζείτε με πενιχρά μέσα· είστε τόσο ηλίθιοι! Ό,τι κι αν κάνει κάποιος, ακόμα κι όσον αφορά την πίστη του στον θεό, πρέπει να υιοθετήσει μια αρχή για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις: Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποστεί απώλειες. Πρέπει να μπορεί να δει και να αγγίξει τις υποσχέσεις και τις ευλογίες του θεού, και η μόνη ενδεδειγμένη στάση που οφείλει να υιοθετήσει κανείς είναι να μην αφήσει το γεράκι ελεύθερο μέχρι να εμφανιστεί ο λαγός. Είστε τόσο ηλίθιοι! Κοιτάξτε εμένα. Και πιστεύω στον θεό και επιδιώκω ταυτόχρονα τη δόξα, το κέρδος και τη θέση. Απολαμβάνω όλη την καλή μεταχείριση του οίκου του θεού και μπορώ και να κερδίσω ευλογίες στο μέλλον. Δεν χρειάζεται να ταλαιπωρηθώ καθόλου, και οι ευλογίες που θα πάρω θα είναι μεγαλύτερες από τις δικές σας. Δεν πληρώνω τίμημα όπως κάνετε εσείς που παρατάτε την οικογένειά σας και τη δουλειά σας και δεν μπορείτε να γυρίσετε στο σπίτι σας, χωρίς να είστε σίγουροι αν στο μέλλον θα λάβετε οποιεσδήποτε ευλογίες». Τι είναι οι άνθρωποι αυτοί; Δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν κάνουν ειλικρινά το καθήκον τους, και παρ’ όλα αυτά απεχθάνονται όσους επιδιώκουν την αλήθεια και παρατάνε την οικογένειά τους και τη δουλειά τους, ταλαιπωρούνται και πληρώνουν τίμημα επειδή εκτελούν το καθήκον τους, ολοκληρώνουν την ανάθεση από τον Θεό και ακολουθούν το θέλημα του Θεού. Είναι πολλοί οι άνθρωποι αυτοί; (Ναι.) Σε κάθε εκκλησία υπάρχουν μερικοί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άραγε αληθινοί πιστοί στον Θεό; Είναι δυνατόν να σωθούν; (Όχι.) Δεν είναι αληθινοί πιστοί στον Θεό, πόσο μάλλον είναι δυνατόν να σωθούν.

Με όποιο ζήτημα κι αν βρεθούν αντιμέτωποι οι αντίχριστοι και ό,τι κι αν κάνουν, το πρώτο πράγμα που σκέφτονται δεν είναι το αν θα μπορέσουν να κερδίσουν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, αλλά αντίθετα σκέφτονται όλα τα σαρκικά οφέλη τους. Όλα τα οφέλη που έχουν σχέση με τη σάρκα τους καταλαμβάνουν μέσα στην καρδιά τους την πιο σημαντική θέση, την πιο υψηλή θέση, την υπέρτατη θέση. Κατά βάθος, δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψη τους το θέλημα του Θεού, δεν λαμβάνουν ποτέ υπόψη τους το έργο του Θεού, πόσο μάλλον λαμβάνουν υπόψη τους ποιο καθήκον πρέπει να εκτελεί ο άνθρωπος. Όσο κι αν απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους να εκτελέσουν επαρκώς το καθήκον τους, όσο κι αν απαιτεί απ’ αυτούς να είναι σωστά δημιουργήματα, οι αντίχριστοι είναι εντελώς αδιάφοροι. Ό,τι μεθόδους κι αν υιοθετήσει ο Θεός και όποια λόγια κι αν πει, δεν μπορεί να συγκινήσει αυτούς τους ανθρώπους, έτσι ώστε να τους κάνει να αλλάξουν τα σχέδιά τους, και να απαρνηθούν την απληστία και τις επιθυμίες τους. Αυτοί οι άνθρωποι είναι υλιστές και δύσπιστοι ανάμεσα στους αντίχριστους· έχουν και το όνομα και τη χάρη. Είναι, λοιπόν, δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να θεωρηθούν τα κατακάθια όλων των αντίχριστων; (Ναι, γιατί κάποιοι αντίχριστοι εξακολουθούν να παρέχουν κάποια υπηρεσία για χάρη της θέσης τους, ενώ οι συγκεκριμένοι δεν είναι καν διατεθειμένοι να παρέχουν υπηρεσία.) Ακριβώς. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν προνόμια, το μόνο στο οποίο εστιάζουν το βλέμμα τους και το μόνο που σκέφτονται όλη μέρα είναι τα προνόμια· ό,τι κάνουν περιστρέφεται γύρω απ’ τα προνόμια. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν το καθήκον του οικοδεσπότη και όταν τους τελειώσουν τα αυγά, το ρύζι ή το αλεύρι, λένε αμέσως στην εκκλησία να στείλει κάποιον να αγοράσει τα συγκεκριμένα είδη. Μόνοι τους δεν αγοράζουν τίποτα· είναι λες και πριν αρχίσουν να κάνουν το καθήκον του οικοδεσπότη δεν έτρωγαν ποτέ τέτοια πράγματα στο σπίτι τους. Προτού αρχίσουν να κάνουν αυτό το καθήκον, όλα αυτά τα πράγματα τα αγόραζαν μόνοι τους, αλλά μόλις ξεκινήσουν να κάνουν αυτό το καθήκον, βρίσκουν δικαιολογίες, θεωρούν ότι έχουν δίκιο και είναι σίγουροι για τον εαυτό τους, και μετατρέπονται σε εισπράκτορες οφειλών, σε δανειστές του οίκου του Θεού, λες και ο οίκος του Θεού τούς χρωστάει τίποτα· τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι καλοί.

Έχω φιλοξενηθεί σε κάποια σπίτια στην ενδοχώρα της Κίνας, και ορισμένοι από τους αδελφούς και τις αδελφές είχαν φανταστική ανθρώπινη φύση. Παρόλο που πίστευαν μόνο για δύο ή τρία χρόνια και δεν καταλάβαιναν και μεγάλο μέρος της αλήθειας, παρ’ όλα αυτά, έκαναν ειλικρινά τα καθήκοντά τους ως οικοδεσπότες. Σε περίπτωση που ο οίκος του Θεού προσπαθούσε να τους δώσει χρήματα, τα αρνούνταν· για οτιδήποτε τους έδιναν οι αδελφοί και οι αδελφές, αυτοί έδιναν χρήματα ως αντάλλαγμα, και φύλαγαν με προσοχή οτιδήποτε ανήκε στον οίκο του Θεού· αν, μάλιστα, κάτι που είχε αγοράσει ο οίκος του Θεού δεν είχε καταναλωθεί, τότε έδιναν στον οίκο του Θεού τα χρήματα που κόστιζαν αυτά που είχαν μείνει. Κάποιοι που ήταν πιο εύποροι ήταν πρόθυμοι οικοδεσπότες και δεν δέχονταν δεκάρα από τον οίκο του Θεού. Κάποιοι δεν ήταν ευκατάστατοι, αλλά ούτε κι αυτοί δέχονταν να πάρουν καθόλου χρήματα από τον οίκο του Θεού. Ό,τι κι αν έδινε η εκκλησία ή οι αδελφοί και οι αδελφές στο σπίτι τους για να το χρησιμοποιήσουν για τη φιλοξενία, δεν καταχρώνταν το παραμικρό. Μήπως ο λόγος γι’ αυτό ήταν ότι καταλάβαιναν την αλήθεια; Όχι, είχε να κάνει με τον χαρακτήρα τους. Κάτι ακόμα, και μάλιστα το πιο σημαντικό: ήταν αληθινοί πιστοί, και σε συνδυασμό με το καλό τους χαρακτήρα, μπορούσαν να το κάνουν αυτό, αλλιώς δεν θα μπορούσαν. Έχω πάει σε κάποια σπίτια για φιλοξενία και οι οικοδεσπότες Μού έφερναν τα καλύτερα παπλώματα και τις καλύτερες κουβέρτες τους, κι Εγώ έλεγα: «Αυτά είναι ολοκαίνουργια και αχρησιμοποίητα. Βάλτε τα πίσω στη συσκευασία τους, δεν θα χρησιμοποιήσω αυτά». Εκείνοι όμως επέμεναν να τα χρησιμοποιήσω. Έπειτα υπήρχαν κάποιες οικογένειες που Με φιλοξενούσαν κι αγόραζαν ολοκαίνουργια πράγματα για Μένα. Τους έλεγα: «Μην αγοράζετε καινούργια πράγματα, είναι τεράστια σπατάλη. Θα χρησιμοποιήσω αυτά που έχετε εδώ. Μη χαλάτε χρήματα. Δεν λέω να αγοράζουν οι άνθρωποι το ένα και το άλλο, όπου πάω. Δεν είναι ανάγκη να χρησιμοποιώ πάντα καινούργια πράγματα». Κάποιοι άνθρωποι επέμεναν, παρ’ όλα αυτά, να χαλάσουν αυτά τα χρήματα. Υπήρχαν, επίσης, κάποιες οικογένειες οικοδεσποτών που έφτιαχναν πολλά πιάτα σε κάθε γεύμα. Επειδή δεν ήξεραν τι Μου άρεσε να τρώω, έφτιαχναν πολλά πιάτα για να μπορώ να διαλέξω, επειδή φοβόντουσαν πως αν έφτιαχναν μόνο λίγα φαγητά, μπορεί να μην έτρωγα πολύ καλά. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, επίσης. Απ’ την άλλη, κάποια σπίτια φιλοξενίας είναι διαφορετικά. Σ’ εκείνα, όταν πήγαινα, οι οικοδεσπότες έπαιρναν τυχαία κάποια είδη καθημερινής ανάγκης για να βολευτώ, για το μαγείρεμα χρησιμοποιούσαν μόνο υλικά που τους έφερναν οι αδελφοί και οι αδελφές, και όταν χρειαζόταν να πάνε να αγοράσουν κι άλλα, Μου άπλωναν το χέρι για λεφτά. Έπειτα, σε κάποια άλλα σπίτια φιλοξενίας άφηνα κάποια πράγματα για να τα φυλάξουν. Όταν έκανα κάποιο διάστημα να γυρίσω πίσω, παραβίαζαν το συρτάρι και κάποια πράγματα χάνονταν. Ναι μεν όλοι πιστεύουν στον Θεό και όλοι κάνουν το καθήκον του οικοδεσπότη, αλλά μήπως υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ τους; Κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό είναι ικανοί να κάνουν τέτοια πράγματα· το κάνουν οι άνθρωποι αυτό; Αυτό το κάνουν οι ληστές, οι συμμορίτες, οι κακοποιοί και οι απατεώνες. Είναι ικανοί οι αληθινοί πιστοί να κάνουν τέτοια πράγματα; Αν σου φυλάξει κάτι ένας αληθινός πιστός, τότε όσο καιρό κι αν λείψεις, ας είναι και οκτώ ή δέκα χρόνια, θα σου το φυλάει για πάντα· δεν πρόκειται να το αγγίξει, να το κοιτάξει ή να το ψαχουλέψει. Ωστόσο, αν αφήσεις κάτι σε κάποιες οικογένειες που φιλοξενούν, τότε με το που βγεις από την πόρτα, θα το ανοίξουν και θα το κοιτάξουν. Τι ψαχουλεύουν; Ψαχουλεύουν την τσάντα σου για να δουν αν έχει μέσα κάτι πολύτιμο, όπως κοσμήματα, κινητό ή χρήματα· όλα αυτά τα ψαχουλεύουν. Και τι έχουν την τάση κάποιες γυναίκες να ψαχουλεύουν; Θέλουν να δουν αν έχεις ωραία ρούχα. Μετά το ψάξιμο, σκέφτονται: «Α, αυτά τα ρούχα είναι πολύ ωραία. Θα τα δοκιμάσω». Πείτε Μου, δεν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Πώς το ξέρεις; Τα έχετε δει να συμβαίνουν; Εγώ έχω αδιάσειστες αποδείξεις που λέω ότι συμβαίνουν αυτά τα πράγματα. Μια χρονιά, προς το τέλος του φθινοπώρου, άφησα κάποια ρούχα σε ένα σπίτι φιλοξενίας. Μια μέρα, ξαφνικά θυμήθηκα ότι έπρεπε να φορέσω μερικά απ’ αυτά τα ρούχα και αποφάσισα να πάω να τα πάρω, οπότε πήγα σ’ εκείνο το σπίτι που Με είχε φιλοξενήσει. Μαντέψτε τι έγινε. Όταν μπήκα μέσα στο σπίτι, η ηλικιωμένη οικοδέσποινα καθόταν και δοκίμαζε το μάλλινο παλτό Μου. Κατά σύμπτωση την είδα. Είπα: «Τι κάνεις;» Εκείνη έμεινε άναυδη. Ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα συνέβαινε αυτό κι από σύμπτωση θα έβλεπα τι έκανε· ντράπηκε τόσο πολύ. Τέτοιοι άνθρωποι, όμως, είναι χοντρόπετσοι, οπότε αμέσως είπε: «Α, τι λες, το μάλλινο παλτό Σου δεν μου πάει τέλεια;» Της είπα: «Είναι δικό Μου το παλτό. Αν το φοράς εσύ, δεν μπορώ να το φορέσω εγώ». Μου είπε: «Να, δεν το θέλω». Της απάντησα: «Και τότε, γιατί το δοκιμάζεις, αφού δεν το θέλεις; Δεν ήταν κλειδωμένη η πόρτα της ντουλάπας;» Είπε: «Δεν είχα τι να κάνω σήμερα και είπα να το βγάλω για να το δω». Της είπα: «Δεν είναι δικό σου και γι’ αυτό δεν έπρεπε να το αγγίξεις». Αυτό αποτελεί παράδειγμα για κάτι που συνέβη πραγματικά. Δεν ξέρω με τι σκοπό το έκανε αυτό. Πείτε Μου, ένας τέτοιος άνθρωπος πιστεύει στον Θεό; Θα πρέπει να τον θεωρώ πιστό στον Θεό και μέλος της οικογένειας του Θεού; (Όχι.) Δεν αξίζει να ακολουθεί τον Θεό, είναι μέλος της συμμορίας του Σατανά, δεν έχει ντροπή, δεν έχει συνείδηση ούτε ορθολογισμό, δεν έχει καθόλου ανθρώπινη φύση. Είναι παλιάνθρωπος. Τέτοιους ανθρώπους θα τους σώσει ο Θεός; Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν έχουν ούτε καν τη στοιχειώδη ακεραιότητα και αξιοπρέπεια ούτε τον ελάχιστο σεβασμό προς τον Θεό. Είναι αδύνατον να τους σώσει ο Θεός. Η αλήθεια που εκφράζει ο Θεός και η ζωή που δίνει στον άνθρωπο δεν δίνονται σε τέτοιους ανθρώπους· αυτοί οι άνθρωποι δεν ανήκουν στην οικογένεια του Θεού, αλλά αντίθετα είναι δύσπιστοι εκτός του οίκου του Θεού και ανήκουν στους διαβόλους. Εκτός του ότι η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι τέτοια που τους κάνει να μην αγαπούν την αλήθεια και να την αποστρέφονται, έχουν και απίστευτα κατάπτυστο και ποταπό χαρακτήρα, και τέτοιοι άνθρωποι είναι σιχαμεροί, αηδιαστικοί και απεχθείς. Οι εκδηλώσεις αυτών των ανθρώπων που καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού για τις οποίες μιλήσαμε μόλις τώρα αρκούν για να αποδείξουν ότι όποιο καθήκον κι αν κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, δεν δαπανούν ποτέ στ’ αλήθεια τον εαυτό τους και δεν το κάνουν ποτέ με ειλικρίνεια. Αντίθετα, έχουν τα δικά τους σχέδια, την απληστία και τις επιθυμίες τους, κυνηγούν τα οφέλη και δεν θέλουν να κερδίσουν την αλήθεια. Όπως και να το δεις, λοιπόν, ο Θεός θεωρεί ανεπαρκή την ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων. Πείτε Μου, λοιπόν, εσείς θεωρείτε επαρκή την ανθρώπινη φύση τους; Τους θεωρείτε καλούς ανθρώπους; (Όχι.) Τέτοιους ανθρώπους τους περιφρονείτε κι εσείς, σωστά; (Σωστά.) Κάποιοι άνθρωποι, όταν ακούσουν ότι ο οίκος του Θεού έχει αγοράσει κάτι, θέλουν κι αυτοί το μερίδιό τους, και όταν δουν αδελφούς και αδελφές να δωρίζουν ρούχα, τότε, άσχετα με το αν τους αξίζει να τα πάρουν ή με το αν θα έπρεπε να τα πάρουν, προσπαθούν να τα αρπάξουν, και αναλαμβάνουν δράση πιο γρήγορα από οποιονδήποτε άλλον· όταν ακούν ότι υπάρχει κάποια δουλειά στον οίκο του Θεού ή ότι υπάρχουν κάποιες βρόμικες ή κουραστικές δουλειές που πρέπει να εκτελεστούν, αμέσως κρύβονται και δεν τους βρίσκεις πουθενά. Τέτοιοι άνθρωποι είναι πανούργοι και ύπουλοι, έχουν ποταπό χαρακτήρα· είναι κατάπτυστοι, απεχθείς και σιχαμεροί!

Αν αναλύσουμε την έγνοια που έχουν οι αντίχριστοι για τα δικά τους οφέλη σε όλες τις πτυχές με βάση τις διάφορες εκδηλώσεις τους όσον αφορά το γεγονός ότι καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού, βλέπουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι δύσπιστοι, υλιστές, έχουν κατάπτυστο, ποταπό και κατώτερο χαρακτήρα, είναι απεχθείς και δεν είναι αντικείμενα της σωτηρίας του Θεού. Ο ορισμός γι’ αυτούς τους ανθρώπους δεν χρειάζεται να φτάσει μέχρι το επίπεδο του ότι αποστρέφονται την αλήθεια· ήδη μπορούμε να τους διακρίνουμε ως προς την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα τους, οπότε δεν υπάρχει λόγος να τον φτάσουμε σε τόσο υψηλό επίπεδο που να σχετίζεται με την αλήθεια. Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, είτε στον οίκο του Θεού είτε σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, θα πρέπει να είναι πάντοτε οι πιο ποταποί και εκείνοι με τον χειρότερο χαρακτήρα. Φυσικά, αν είναι να αξιολογηθούν στον οίκο του Θεού με βάση την αλήθεια, τότε παρουσιάζονται ακόμα πιο κατάπτυστοι και ποταποί. Έχετε να δώσετε καθόλου άλλα παραδείγματα αυτής της εκδήλωσης που παρουσιάζουν οι αντίχριστοι; (Ένας αντίχριστος διαχειριζόταν το ζήτημα της εκτύπωσης βιβλίων για τον οίκο του Θεού και καταχράστηκε εκατοντάδες χιλιάδες γουάν από τις προσφορές του Θεού με λογιστικά κόλπα. Μετά από έρευνα που έγινε γύρω από αυτόν, βρέθηκε ότι πριν αρχίσει να κάνει αυτό το καθήκον, η οικογένειά του δεν είχε πολλά λεφτά, αλλά από τότε που ξεκίνησε να κάνει αυτό το καθήκον, αγόρασε σπίτι και αυτοκίνητο· αυτά τα πράγματα, όμως, δεν μπορούσαν να εξακριβωθούν από τους λογαριασμούς. Ολόκληρη η οικογένειά του αποτελούταν από φαύλους ανθρώπους, κι έτσι δεν ήταν δυνατόν να ανακτηθούν οι προσφορές.) Οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν είχαν άμεση ευθύνη γι’ αυτό το περιστατικό; (Ναι. Αργότερα, όταν αποκαλύφθηκαν περισσότερες λεπτομέρειες, διαπιστώθηκε ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες που ήταν υπεύθυνοι εκείνη την περίοδο δεν είχαν ελέγξει ποτέ τους λογαριασμούς που διαχειριζόταν αυτός ο αντίχριστος. Είχαν αμελήσει το καθήκον τους και αυτήν την κατάσταση την προκάλεσε η ανευθυνότητά τους. Είχαν οπωσδήποτε άμεση ευθύνη.) Άραγε, λοιπόν, θα έπρεπε οι παραβάσεις τους να καταγραφούν στα αρχεία του Θεού; (Ναι.) Και στη συνέχεια, τι μεταχείριση έλαβαν αυτοί οι άνθρωποι; (Κάποιοι αποπέμφθηκαν και αποβλήθηκαν, ενώ άλλοι επιστρέφουν τις προσφορές.) Αυτή είναι η κατάλληλη μεταχείριση. Οι επικεφαλής και οι εργάτες αμέλησαν το καθήκον τους και δεν εκπλήρωσαν στο συγκεκριμένο ζήτημα τις ευθύνες τους ως επόπτες. Ειδικότερα, χρησιμοποίησαν τον λάθος άνθρωπο και δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια να τον παρακολουθούν ή να τον εποπτεύουν, δεν κατάφεραν να εντοπίσουν εγκαίρως τα προβλήματα που είχε αυτός ο άνθρωπος που χρησιμοποιούσαν, με αποτέλεσμα να προκύψουν σοβαρότατες συνέπειες, οι οποίες προκάλεσαν σημαντικές απώλειες στις προσφορές του Θεού και στα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού· πρόκειται για ευθύνη όλων αυτών των ανθρώπων που ήταν άμεσα υπεύθυνοι, και όλες τους οι παραβάσεις πρέπει να καταγραφούν. Τέτοια καταστροφική συνέπεια προκάλεσαν στον εαυτό τους, επειδή δεν χρησιμοποίησαν τον σωστό άνθρωπο για τη δουλειά, πράγμα που προκάλεσε απώλειες στον οίκο του Θεού, και στο τέλος το τίμημα το πλήρωσαν οι προσφορές του Θεού. Για πείτε Μου, οι αντίχριστοι είναι πάντοτε άπληστοι ή μήπως, μόνο όταν βλέπουν κάτι πολύτιμο, τους περνούν από το μυαλό αυτές οι σατανικές ιδέες; (Είναι πάντοτε άπληστοι.) Γι’ αυτό και μπορείτε, όταν έχετε επαφές και αλληλεπιδράτε με τέτοιους ανθρώπους, να ανακαλύψετε σε κάθε περίπτωση την απληστία και τις επιθυμίες τους. Αυτήν τη συνέπεια την προκάλεσε η ανευθυνότητα των επικεφαλής και των εργατών, οι οποίοι δεν διέκριναν τους ανθρώπους, δεν μπορούσαν να δουν καθαρά τους ανθρώπους και δεν χρησιμοποιούσαν σωστά τους ανθρώπους, οπότε η ευθύνη έπεσε βαριά πάνω τους και τους άξιζε να αποβληθούν.

Παλιότερα είχαμε κάνει συναναστροφή σχετικά με τις βασικές πτυχές της φύσης, της ουσίας, των διαθέσεων των αντίχριστων, καθώς και του μονοπατιού που ακολουθούν. Το αντικείμενο της σημερινής συναναστροφής και ανάλυσής μας είναι οι εκδηλώσεις στο πλαίσιο της ανθρώπινης φύσης των αντίχριστων, σε σχέση και με την πραγματική ζωή. Αν και αυτή η πτυχή είναι ήσσονος σημασίας, εντούτοις μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν συγκεκριμένες εκδηλώσεις των αντίχριστων· υπάρχουν, επίσης, κάποια εμφανή χαρακτηριστικά, σημάδια και σύμβολα των αντίχριστων. Για παράδειγμα, ένας αντίχριστος αγαπάει τη θέση, τη φήμη, το κέρδος και την επιρροή, και είναι πολύ εγωιστής, κατάπτυστος και φαύλος, και δεν αγαπάει την αλήθεια· με βάση όλα αυτά, πώς είναι η ανθρώπινη φύση και ο χαρακτήρας του; Κάποιοι λένε: «Μερικοί αντίχριστοι, αν και αγαπάνε τη φήμη και τη θέση, έχουν έντιμο και ευγενή χαρακτήρα, και διαθέτουν συνείδηση και λογική». Ισχύει αυτό; (Όχι, δεν ισχύει.) Γιατί όχι; Ας μην αναφερθούμε στο τι διάθεση-ουσία διαθέτουν οι αντίχριστοι· ας εξετάσουμε πρώτα την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα τους. Σίγουρα δεν είναι καλοί άνθρωποι, δεν είναι άνθρωποι που έχουν αξιοπρέπεια, συνείδηση ή ευγενή χαρακτήρα, πόσο μάλλον άνθρωποι που αγαπούν την αλήθεια. Μπορούν όσοι έχουν τέτοια ανθρώπινη φύση να ακολουθήσουν το ορθό μονοπάτι; Ασφαλώς όχι, γιατί ο χαρακτήρας τους δεν διαθέτει την ουσία που οδηγεί στο ορθό μονοπάτι, οπότε αυτοί οι άνθρωποι δεν γίνεται να αγαπούν την αλήθεια, πόσο μάλλον να την αποδεχτούν. Αν κρίνουμε από τον σκοπό τους και τη στάση με την οποία κάνουν το καθήκον τους οι αντίχριστοι, ο χαρακτήρας και η ανθρώπινη φύση τους κάνουν τους ανθρώπους να τους απορρίψουν και να νιώσουν αποστροφή απέναντί τους, και πολύ περισσότερο τους αποστρέφεται και τους απορρίπτει ο Θεός. Όποιο κι αν είναι το καθήκον τους, θέλουν πάντα να καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού και να ζητούν από Αυτόν ανταμοιβές, χρήματα, αντικείμενα και προνόμια. Και ως τι ανθρώπους τούς βλέπει ο Θεός; Σε καμία περίπτωση δεν είναι καλοί άνθρωποι. Και τότε, ο Θεός πώς ακριβώς ορίζει στα μάτια Του τέτοιους ανθρώπους; Τι όνομα δίνει σε τέτοιους ανθρώπους; Υπάρχει μια ιστορία που είναι καταγεγραμμένη στη Βίβλο από την Εποχή της Χάριτος: Ο Ιούδας έκλεβε συχνά από εκεί που φυλούσαν τα χρήματα, και στο τέλος ο Θεός τον χρησιμοποίησε για να παράσχει μια υπηρεσία, δηλαδή να προδώσει τον Κύριο Ιησού. Ο Κύριος Ιησούς σταυρώθηκε και ο Ιούδας, που είχε παίξει τον ρόλο του ξεπουλώντας τον Κύριό του και τους φίλους του, πέθανε επειδή έσκασε η κοιλιά του. Άρα, όλους αυτούς τους ανθρώπους που καταχρώνται τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού και κλέβουν τις προσφορές προς τον Θεό Εκείνος τους βλέπει ως Ιούδες, με αποτέλεσμα να αποκαλεί αυτούς τους ανθρώπους Ιούδες. Ναι μεν αυτοί οι αντίχριστοι που καταδικάζονται τώρα ως Ιούδες δεν κάνουν τέτοια πράγματα όπως να ξεπουλούν τον Κύριό τους και τους φίλους τους, όπως έκανε ο Ιούδας, αλλά έχουν την ίδια φύση-ουσία. Τι κοινό έχουν; Εκμεταλλεύονται τη θέση τους και την ευκαιρία που τους δίνεται να κάνουν το καθήκον τους για να κλέψουν και να καταχραστούν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού. Γι’ αυτό ο Θεός αποκαλεί αυτούς τους ανθρώπους Ιούδες, και ανήκουν στην ίδια κατηγορία με εκείνον που πρόδωσε τον Κύριό του και τους φίλους του. Δηλαδή, αυτοί οι αντίχριστοι που καταχρώνται και αρπάζουν τα περιουσιακά στοιχεία του οίκου του Θεού είναι ίδιοι με τον Ιούδα που πρόδωσε τον Κύριό του και τους φίλους του, και δεν θέλει και πολλή σκέψη για να καταλάβει κανείς ποια έκβαση περιμένει τέτοιους ανθρώπους.

2. Χρησιμοποιούν τους αδελφούς και τις αδελφές για να τους υπηρετούν και να δουλεύουν γι’ αυτούς

Τα προνόμια που πασχίζουν να αποκτήσουν οι αντίχριστοι όταν κάνουν το καθήκον τους δεν περιορίζονται μόνο σε αυτά που έχουμε ήδη συζητήσει, δηλαδή στα χρήματα, τα υλικά αγαθά, το φαγητό και τα αντικείμενα καθημερινής χρήσης· το εύρος στο οποίο εκτείνονται αυτά τα προνόμια είναι πολύ μεγάλο. Για παράδειγμα, όταν οι αντίχριστοι κάνουν ένα καθήκον, εκμεταλλεύονται αδελφούς και αδελφές στο όνομα της εκτέλεσης αυτού του καθήκοντος, βάζοντας τους αδελφούς και τις αδελφές να τους υπηρετούν και να δουλεύουν γι’ αυτούς, ενώ τους διατάζουν όλη την ώρα —αυτό δεν αποτελεί άραγε ένα όφελος που πασχίζουν να αποκομίσουν οι αντίχριστοι; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι, πριν γίνουν επικεφαλής εκκλησίας, τα κάνουν πάντοτε όλα μόνοι τους στο σπίτι τους, και φαίνεται να μην έχουν φιλοδοξίες ή κακούς σκοπούς. Μόλις, όμως, εκλεγούν επικεφαλής εκκλησίας και αποκτήσουν θέση, τότε άραγε συνεχίζουν να τα κάνουν όλα μόνοι τους; Μόλις αποκτήσουν θέση, θεωρούν πως είναι διαφορετικοί, πως πρέπει να απολαμβάνουν ειδική μεταχείριση στον οίκο του Θεού και πρέπει να μάθουν πώς να ενεργοποιούν τη «δύναμη των μαζών» έτσι ώστε να ολοκληρώνουν από κοινού το δικό τους «καθήκον»· κάθε δουλειά που υπάρχει στο σπίτι τους μετατρέπεται σε έργο που εμπίπτει στην αρμοδιότητα της εκκλησίας, ενώ κατανέμουν στους αδελφούς και τις αδελφές τις δουλειές του σπιτιού και τις καθημερινές εργασίες. Για παράδειγμα, όταν υπάρχει κάποια δουλειά που χρειάζεται να γίνει στο σπίτι τους, λένε στους αδελφούς και στις αδελφές: «Εδώ και δυο μέρες, είμαι απασχολημένος με το έργο της εκκλησίας. Μήπως κάποιος από σας έχει τον χρόνο να με βοηθήσει με μια δουλειά;» Τρία με πέντε άτομα προσφέρονται να βοηθήσουν, και λίγο μετά, η δουλειά γίνεται. Αυτοί οι επικεφαλής σκέφτονται: «Άμα δουλεύουν πολλοί, η δουλειά γίνεται εύκολα. Είναι ωραίο να είσαι επικεφαλής, απλώς λέω κάτι και γίνεται. Από δω και στο εξής, όποτε έχω κάτι που χρειάζεται να γίνει στο σπίτι, θα ζητάω από τους αδελφούς και τις αδελφές να με βοηθήσουν». Όσο συνεχίζεται αυτό, δεν κάνουν το έργο που αναλογεί σ’ έναν επικεφαλής εκκλησίας, αλλά κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να κανονίσουν να στείλουν άλλους να δουλέψουν στο σπίτι τους, και μάλιστα το βάζουν και στο πρόγραμμα —τι «απασχολημένοι» επικεφαλής εκκλησίας που είναι! Πριν δεν είχαν ποτέ τόσα πράγματα να κάνουν στο σπίτι τους, όμως από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής, έχουν πολύ περισσότερες δουλειές να εκτελέσουν στο σπίτι. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές σπέρνουν καλλιέργειες για λογαριασμό τους, άλλοι ποτίζουν για λογαριασμό τους, άλλοι φυτεύουν λαχανικά για λογαριασμό τους, άλλοι βγάζουν αγριόχορτα, άλλοι βάζουν λίπασμα, κι άλλοι τους βοηθάνε πουλώντας τα λαχανικά τους και μετά τους δίνουν όλα τα χρήματα που παίρνουν, χωρίς να κρατήσουν για τον εαυτό τους ούτε δεκάρα. Από τη στιγμή που γίνονται επικεφαλής εκκλησίας, η οικιακή τους ζωή ανθίζει· ό,τι κι αν κάνουν, πάντα οι υπόλοιποι τους υποστηρίζουν και τους βοηθούν, και κάθε τους κουβέντα έχει πολύ μεγάλη απήχηση. Νιώθουν τόσο χαρούμενοι και ευχαριστημένοι, και σκέφτονται όλο και περισσότερο: «Αυτός ο τίτλος του επικεφαλής εκκλησίας είναι υπέροχος, και είναι φανταστικό να έχει κανείς θέση. Αν κάποτε δεν έχω φαγητό στο σπίτι, το μόνο που έχω να κάνω είναι να πω μια κουβέντα και οι άνθρωποι θα μου δώσουν φαγητό, χωρίς καν να θέλουν χρήματα γι’ αυτό. Τι άνετη ζωή! Ο θεός στ’ αλήθεια με ευλογεί λόγω της πίστης μου. Πρόκειται για μεγάλη ευλογία, και πρόκειται στ’ αλήθεια για τη χάρη του θεού! Ο θεός είναι τόσο μεγάλος· δόξα τω θεώ!» Κάθε φορά που κάποιος τους έχει εξυπηρετήσει ή έχει εκτελέσει τις εντολές τους, εκείνοι πάντοτε «ευχαριστούν τον θεό» και «το αποδέχονται από τον θεό». Αυτοί οι ασήμαντοι επικεφαλής εκκλησίας μπορούν να εκμεταλλευτούν τη θέση τους σε τέτοιον βαθμό. Εσείς θα μπορούσατε να το κάνετε αυτό; Θα ήσασταν ικανοί να κάνετε κάτι τέτοιο; Για ποιον λόγο οι άνθρωποι ανταγωνίζονται για να γίνουν επικεφαλής; Για ποιον λόγο ανταγωνίζονται για τη θέση; Αν δεν είχε να αποκτήσει κανένα προνόμιο, τότε θα ανταγωνιζόταν κανείς για τη θέση; Κανείς δεν θα έμπαινε σε τέτοιον κόπο αν η θέση για την οποία ανταγωνιζόταν θα σήμαινε να μοχθεί και να δουλεύει σαν το σκυλί. Ακριβώς εξαιτίας των τόσων πλεονεκτημάτων που μπορεί να αποκτήσουν οι άνθρωποι από τη θέση τους, σκίζονται τόσο πολύ για να την αρπάξουν και ανταγωνίζονται γι’ αυτήν. Το να είναι κανείς ένας ασήμαντος επικεφαλής εκκλησίας τούς φέρνει τόσο μεγάλα οφέλη και τόσο μεγάλες ανέσεις και πλεονεκτήματα στη ζωή τους —τι είδους άνθρωπος είναι όποιος συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο; Μήπως κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Μήπως κάποιος που έχει ανθρώπινη φύση και συνείδηση; Μήπως κάποιος που έχει θεοφοβούμενη καρδιά; (Όχι.) Πιστεύει ότι ενεργεί ως επικεφαλής εκκλησίας για όλους και για τον οίκο του Θεού, και δεν το θεωρεί καθήκον. Πιστεύει ότι οποιοδήποτε έργο κάνει ως επικεφαλής εκκλησίας γίνεται με βάση το γεγονός ότι θυσιάζει την οικογενειακή του ζωή, οπότε οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να τον ανταμείψουν για το τίμημα που πληρώνει. Αν δεν προλαβαίνει να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, τότε πρέπει να τον βοηθήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές να τις κάνει· αν δεν προλαβαίνει να δουλέψει στα χωράφια, τότε πρέπει να πάνε στα χωράφια οι αδελφοί και οι αδελφές και να κάνουν τις δουλειές για λογαριασμό του, λες και είναι καθήκον τους να το κάνουν. Ό,τι κι αν είναι αυτό που έχει εγκαταλείψει λόγω του ότι έγινε επικεφαλής εκκλησίας, οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να τον αποζημιώσουν διπλά. Να μερικά από εκείνα τα πράγματα στα οποία χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι τους αδελφούς και τις αδελφές στην υπηρεσία τους, και τα οποία τους διατάζουν να κάνουν για τη δική τους προσωπική ζωή, όσο εκείνοι κάνουν το καθήκον τους. Μόλις γίνει επικεφαλής ένας αντίχριστος, δεν αφήνει με τίποτα μια τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη και δεν υπάρχει περίπτωση να κάτσει άπραγος και να αφήσει αυτά τα προνόμια να του ξεγλιστρήσουν μέσα από τα χέρια. Κάθε άλλο, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Εκμεταλλεύεται την κάθε στιγμή και αρπάζει κάθε ευκαιρία για να χρησιμοποιήσει τους αδελφούς και τις αδελφές για να δουλεύουν γι’ αυτόν και να τους βάλει να δουλεύουν γι’ αυτόν σαν υποζύγια. Εκμεταλλεύεται την αφέλεια και την ειλικρίνεια των αδελφών, και εκμεταλλεύεται ακόμα και τη νοοτροπία που έχουν εκείνοι να εκτελούν πρόθυμα τα καθήκοντά τους και να πληρώνουν τίμημα για τον Θεό, για να τους βάλει να τον υπηρετούν. Παράλληλα, υποκρίνεται κιόλας ότι κάποια λόγια είναι η αλήθεια και τα χρησιμοποιεί για να διαπαιδαγωγεί τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να μάθουν την εξής ιδέα: Οι επικεφαλής είναι άνθρωποι κι αυτοί, οι επικεφαλής έχουν κι αυτοί οικογένεια, και οι επικεφαλής πρέπει να ζήσουν κι αυτοί τη ζωή τους· κι αν κάποιος επικεφαλής δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τα ζητήματα του σπιτιού του, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να θεωρήσουν αυτά τα ζητήματα ως καθήκοντά τους· δεν χρειάζεται να τους ζητήσει ο επικεφαλής να κάνουν αυτά τα πράγματα, αλλά πρέπει να κάνουν ενεργά και εθελοντικά όσα δεν μπορεί να κάνει εκείνος. Πολλοί αδελφοί και αδελφές υπηρετούν πρόθυμα αυτούς τους επικεφαλής μετά από αυτού του είδους την εξαπάτηση και την παραπλάνηση. Αυτόν τον στόχο θέλουν να πετύχουν οι αντίχριστοι όταν αποκτούν εξουσία και θέση, και αυτό αποτελεί μία από τις εργασίες που θέλουν να εκτελέσουν και ένα από τα προνόμια για τα οποία θέλουν να πασχίσουν αποκτώντας εξουσία και θέση. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι είναι σατανάδες. Οι άνθρωποι που δεν έχουν την αλήθεια και δεν ακολουθούν το ορθό μονοπάτι είναι ικανοί να κάνουν τέτοια πράγματα, ακόμα κι αν έχουν μόνο μια σταλιά θέση· είναι αξιολύπητοι αυτοί οι άνθρωποι; Τι γνώμη έχετε για τον χαρακτήρα τους; Έχουν καθόλου συνείδηση ή λογική;

Σε κάποιες εκκλησίες, υπάρχουν αδελφοί και αδελφές που δεν μένουν συνήθως στο σπίτι τους, αλλά μένουν για μεγάλο διάστημα στο σπίτι του επικεφαλής της εκκλησίας τους. Για ποιον λόγο μένουν συχνά στο σπίτι του επικεφαλής τους; Επειδή από τότε που ο επικεφαλής πήρε τη θέση του «επικεφαλής», το σπίτι του χρειάστηκε οικονόμο πλήρους απασχόλησης. Επιλέγει μια αδελφή, και αυτή η αδελφή γίνεται η αποκλειστική οικονόμος για το σπίτι του επικεφαλής. Εφόσον αυτή η αδελφή γίνεται οικονόμος, ποιο είναι το καθήκον της; Δεν κάνει το έργο που της αντιστοιχεί ή το έργο που αφορά την εκκλησία, αλλά αντίθετα εξυπηρετεί όλα τα μέλη της οικογένειας του επικεφαλής, από τα μικρότερα μέχρι τα μεγαλύτερα, στην καθημερινότητά τους, και θεωρεί ότι είναι απόλυτα δικαιολογημένο να φροντίζει τις δουλειές του σπιτιού για τον επικεφαλής, χωρίς να έχει κανένα παράπονο και καμία αντίληψη γι’ αυτό. Ποιος είναι το πρόβλημα εδώ; Όσο έργο κι αν έχει να κάνει ένας επικεφαλής εκκλησίας και όσους ανθρώπους κι αν έχει να καθοδηγήσει, είναι όντως τόσο πολυάσχολος; Δηλαδή, όντως δεν μπορεί να τα προλάβει όλα στην καθημερινότητά του; Ακόμα κι αν δεν μπορεί, αυτό είναι δική του υπόθεση. Τι σχέση έχει αυτό με τους υπόλοιπους; Αν οι αδελφοί και οι αδελφές είναι απρόσεκτοι ή τεμπελιάζουν, τότε οι συγκεκριμένοι επικεφαλής τούς μιλάνε άσχημα και το εκμεταλλεύονται αυτό για να «συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια» μαζί τους, και εξαιτίας αυτού του ζητήματος κλαδεύονται οι αδελφοί και οι αδελφές· τι συμβαίνει εδώ; Όταν λερώνονται τα σεντόνια και οι κουβέρτες τους, τότε πρέπει να τα πλύνουν οι αδελφοί και οι αδελφές, όταν είναι ακατάστατο το σπίτι τους, τότε πρέπει να το συμμαζέψουν οι αδελφοί και οι αδελφές, και την ώρα του φαγητού, οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να μαγειρέψουν· αυτοί οι επικεφαλής γίνονται χασομέρηδες, κι έτσι ενεργούν ως επικεφαλής. Άνθρωποι σαν κι αυτούς, όταν έχουν τέτοιες εκδηλώσεις και τέτοια ανθρώπινη φύση, είναι άραγε ικανοί να επιδιώξουν την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί όχι; (Τέτοιοι άνθρωποι έχουν τεράστια έλλειψη ανθρώπινης φύσης και είναι πολύ ποταποί. Πολύ απλά, δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν για την αλήθεια.) Εάν δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν για την αλήθεια, τότε γιατί γίνονται επικεφαλής; (Το κάνουν για να επιδιώξουν φήμη και θέση, και για να αναδειχθούν.) Δεν μπορείτε να το εξηγήσετε ξεκάθαρα, έτσι δεν είναι; Τι είδους άνθρωποι μπορούν να εκμεταλλευτούν τους αδελφούς και τις αδελφές και να τους βάλουν να δουλεύουν γι’ αυτούς και να τους υπηρετούν; Μήπως αυτό δεν αποτελεί ένα από τα εμφανή χαρακτηριστικά των αντίχριστων; Επιζητούν μόνο τα δικά τους προνόμια στα πάντα, νοιάζονται μόνο για τα δικά τους κέρδη και για τις δικές τους απώλειες, και δεν εξετάζουν αν αυτός ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν είναι σύμφωνος με την αλήθεια, αν εμπεριέχει ανθρώπινη φύση, αν ευαρεστεί τον Θεό, αν οι αδελφοί και οι αδελφές μπορούν να επωφεληθούν ή να διαπαιδαγωγηθούν καθόλου απ’ αυτόν· δεν τα υπολογίζουν όλα αυτά, αλλά αντίθετα υπολογίζουν μόνο τα δικά τους κέρδη και τις δικές τους απώλειες, καθώς και το αν θα μπορέσουν να αποκτήσουν χειροπιαστά οφέλη. Αυτό το μονοπάτι ακολουθούν οι αντίχριστοι, και αυτός είναι ο χαρακτήρας τους. Αυτό είναι ένα είδος ανθρώπου που κατέχει θέση. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν καθόλου θέση και κάνουν συνηθισμένα καθήκοντα, και όταν αποκτήσουν κάποια προσόντα, θέλουν κι αυτοί να κάνουν τους υπόλοιπους να τους υπηρετούν. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν κάποια επικίνδυνα καθήκοντα και θέλουν κι εκείνοι να διατάζουν τους υπόλοιπους να τους υπηρετήσουν. Επίσης, είναι και κάποιοι που κάνουν ειδικά καθήκοντα και θεωρούν τα καθήκοντά τους ως βασική προϋπόθεση, ως μοχλό πίεσης και ένα είδος κεφαλαίου με το οποίο μπορούν να βάλουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους υπηρετήσουν. Για παράδειγμα, κάποιοι έχουν συγκεκριμένες ειδικές επαγγελματικές δεξιότητες τις οποίες οι άλλοι δεν τις έχουν μάθει ή δεν τις έχουν καταλάβει. Μόλις αρχίσουν να κάνουν στον οίκο του Θεού κάποιο καθήκον που έχει σχέση με αυτές τις επαγγελματικές δεξιότητες, θεωρούν πως είναι διαφορετικοί από τους άλλους, πως έχουν τοποθετηθεί σε σημαντικό πόστο στον οίκο του Θεού, πως ανήκουν πλέον στα ανώτερα κλιμάκια, και κυρίως θεωρούν πως η αξία τους είναι πια διπλάσια και πως είναι αξιοσέβαστοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να πιστεύουν πως κάποιες εργασίες δεν χρειάζεται να τις κάνουν οι ίδιοι, πως είναι φυσικό να διατάζουν τους άλλους να τους υπηρετούν χωρίς αμοιβή σε ό,τι αφορά καθημερινές εργασίες, όπως το να τους φέρνουν φαγητό ή να τους πλένουν τα ρούχα. Υπάρχουν μάλιστα κάποιοι που, με τη δικαιολογία ότι είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους, θέλουν να βάλουν τους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν γι’ αυτούς το ένα και το άλλο. Αν εξαιρέσουμε εκείνα που πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν μόνοι τους, ό,τι άλλο μπορούν να βάλουν τους άλλους να τους εξυπηρετήσουν ή να δώσουν εντολή σε άλλους να το φέρουν εις πέρας, βάζουν άλλους ανθρώπους να το κάνουν. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Σκέφτονται: «Έχω κεφάλαιο, είμαι αξιοσέβαστος, αποτελώ σπάνιο ταλέντο στον οίκο του θεού, κάνω κάποιο ειδικό καθήκον και είμαι ο κύριος αποδέκτης της καλλιέργειας του οίκου του θεού. Κανένας από σας δεν είναι τόσο καλός σαν εμένα, όλοι σας είστε σε χαμηλότερο επίπεδο. Εγώ μπορώ να προσφέρω ως συνεισφορά κάτι το ιδιαίτερο στον οίκο του Θεού, ενώ εσείς όχι. Για τον λόγο αυτόν, πρέπει να με υπηρετείτε». Δεν είναι υπερβολικές και ξεδιάντροπες αυτές οι απαιτήσεις; Όλοι έχουν μέσα τους αυτές τις απαιτήσεις, αλλά είναι φυσικό οι αντίχριστοι να απαιτούν αυτά τα πράγματα ακόμα περισσότερο με αδίστακτο και ξεδιάντροπο τρόπο, και όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν πρόκειται να τα εγκαταλείψουν. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι έχουν κι αυτοί τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις των αντίχριστων, και σε περίπτωση που έχουν λίγο ταλέντο ή κάνουν μια μικρή συνεισφορά, πιστεύουν ότι δικαιούνται να απολαύσουν κάποια ειδική μεταχείριση. Δεν πλένουν μόνοι τους τα ρούχα και τις κάλτσες τους, αλλά βάζουν άλλους να τους τα πλύνουν, και διατυπώνουν κάποιες παράλογες απαιτήσεις που πάνε κόντρα στην ανθρώπινη φύση· δεν έχουν καθόλου λογική! Αυτές οι ιδέες και οι απαιτήσεις που έχουν οι άνθρωποι δεν εμπίπτουν στο πεδίο του ορθολογισμού· αν εξετάσουμε πρώτα το χαμηλότερο επίπεδο της κλίμακας, δεν συμφωνούν με τα πρότυπα της ανθρώπινης φύσης και της συνείδησης, ενώ στο υψηλότερο επίπεδο της κλίμακας, δεν συμφωνούν με την αλήθεια. Όλες αυτές οι εκδηλώσεις μπορούν να συμπεριληφθούν στην κατηγορία του ότι οι αντίχριστοι πασχίζουν για τα δικά τους οφέλη. Όλοι όσοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις είναι ικανοί να κάνουν αυτά τα πράγματα, και τολμάνε να τα κάνουν. Αν κάποιος διαθέτει λίγο ταλέντο και κάποιο κεφάλαιο, και έχει κάνει κάποια συνεισφορά, τότε θέλει να εκμεταλλευτεί τους άλλους, θέλει να επωφεληθεί από την ευκαιρία να κάνει το καθήκον του για να πασχίσει να αποκτήσει προνόμια για τον εαυτό του, θέλει να τα έχει όλα έτοιμα και να απολαύσει την ευτυχία και τη μεταχείριση που προσφέρει το να δίνει διαταγές στους άλλους να τον υπηρετήσουν. Μάλιστα, κάποιοι εγκαταλείπουν την οικογένειά τους και τη δουλειά τους για να κάνουν το καθήκον τους, και στο διάστημα αυτό αρρωσταίνουν λίγο, οπότε τους πιάνουν τα ζουμιά και παραπονιούνται ότι κανένας δεν νοιάζεται γι’ αυτούς ούτε τους φροντίζει. Το καθήκον σου το κάνεις για τον εαυτό σου, το δικό σου καθήκον κάνεις και τη δική σου ευθύνη εκπληρώνεις. Τι σχέση έχει αυτό με τους άλλους; Όποιο καθήκον κι αν κάνει κάποιος, δεν το κάνει ποτέ για κανέναν άλλον ούτε στην υπηρεσία κάποιου άλλου, οπότε κανένας δεν έχει την παραμικρή υποχρέωση να υπηρετήσει τους άλλους χωρίς ανταμοιβή ή να δέχεται εντολές από τους άλλους. Αυτή δεν είναι η αλήθεια; (Είναι.) Ναι μεν ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να αγαπούν ο ένας τον άλλον και να δείχνουν υπομονή και ανεκτικότητα απέναντι στους άλλους, αλλά κανείς δεν μπορεί να απαιτεί μόνος του από τους άλλους να τα κάνουν αυτά, είναι παράλογο αυτό. Αν κάποιος μπορεί να σε αντιμετωπίσει με ανεκτικότητα και υπομονή, και να σου δείξει αγάπη χωρίς να το απαιτήσεις, τότε κάτι τέτοιο είναι στο χέρι του. Αν, όμως, οι αδελφοί και οι αδελφές σε υπηρετούν επειδή το απαιτείς εσύ, αν τους διατάζεις με το ζόρι και τους εκμεταλλεύεσαι, ή αν σε υπηρετούν επειδή τους έχεις πιάσει κορόιδα, τότε έχεις πρόβλημα. Κάποιοι φτάνουν μέχρι στο σημείο να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να κάνουν το καθήκον τους και πολλές φορές, αυτό το χρησιμοποιούν ως δικαιολογία για να αποσπούν εκβιαστικά κάποια πράγματα από πλούσιους αδελφούς και αδελφές, βάζοντάς τους να αγοράσουν το τάδε ή το δείνα και να τους προσφέρουν υπηρεσίες. Για παράδειγμα, αν έχουν ανάγκη από περισσότερα ρούχα, λένε σε έναν αδελφό ή μια αδελφή: «Εσύ φτιάχνεις ρούχα, σωστά; Πήγαινε να μου φτιάξεις κάτι να φορέσω». Εκείνος ο αδελφός ή η αδελφή λέει: «Τότε, βγάλε το πορτοφόλι σου. Αγόρασε εσύ τα υλικά κι εγώ θα σου φτιάξω κάτι». Δεν βγάζουν τα λεφτά τους, αλλά αντίθετα εξαναγκάζουν τον αδελφό ή την αδελφή να αγοράσει το υλικό για λογαριασμό τους· δεν είναι δόλια η φύση αυτής της πράξης; Εκμεταλλεύονται τη σχέση μεταξύ των αδελφών, εκμεταλλεύονται το κεφάλαιό τους, εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που τους δίνεται να κάνουν το καθήκον τους για να απαιτήσουν κάθε λογής υπηρεσίες και μεταχείριση από τους αδελφούς και τις αδελφές, να διατάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές να δουλεύουν γι’ αυτούς —όλα αυτά αποτελούν εκδηλώσεις του κατώτερου χαρακτήρα των αντίχριστων. Μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να επιδιώξουν την αλήθεια; Μπορούν να αλλάξουν καθόλου; (Όχι.) Κάποιοι, όταν Με ακούνε να συναναστρέφομαι κατ’ αυτόν τον τρόπο, ίσως να συνειδητοποιούν ότι είναι κακό να κάνουν τέτοια πράγματα και να μπορέσουν να χαλιναγωγήσουν λίγο τον εαυτό τους· άραγε, όμως, το να χαλιναγωγήσουν τον εαυτό τους είναι το ίδιο με το να μπορέσουν να αναζητήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια; Αν χαλιναγωγεί κανείς τον εαυτό του σημαίνει απλώς ότι συνειδητοποιεί κάτι, και ότι εκτιμά την εικόνα και τη ματαιοδοξία του. Αυτοί οι άνθρωποι, μόλις Με ακούσουν να κάνω αυτήν την ανάλυση, βλέπουν πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα και συνειδητοποιούν ότι δεν γίνεται να υποπέσουν ξανά σε σφάλμα, και ότι αν αφήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές να τους διακρίνουν, τότε θα εκτεθούν και θα απορριφθούν. Μέχρι εκείνο το σημείο το συνειδητοποιούν μόνο, αλλά δεν είναι δυνατόν να διώξουν από την καρδιά τους τις επιθυμίες και την απληστία τους.

Κάποιοι άνθρωποι σκέφτονται: «Καταβάλλω προσπάθεια για τον οίκο του θεού, έχω συνεισφέρει τόσο πολύ στον οίκο του θεού, κάνω ένα καθήκον όπου κανείς δεν μπορεί να με αντικαταστήσει. Όταν έχω ανάγκη, οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά και ο οίκος του Θεού είναι υποχρεωμένοι λόγω καθήκοντος να μου προσφέρουν ένα χέρι βοηθείας για να καλύψουν τις ανάγκες μου. Οφείλουν ανά πάσα στιγμή να με υπηρετούν άνευ όρων και χωρίς ανταμοιβή». Δεν είναι επαίσχυντος αυτός ο τρόπος σκέψης; Δεν αποτελεί εκδήλωση ποταπού χαρακτήρα; Για παράδειγμα, όλοι αρρωσταίνουν καμιά φορά, αλλά κάποιοι άνθρωποι, όταν αρρωστήσουν, δεν πάνε ποτέ να το πουν στους άλλους· αντίθετα, συνεχίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους όπως οφείλουν. Κανένας δεν το ξέρει ούτε νοιάζεται, κι οι ίδιοι ούτε διαμαρτύρονται κρυφά ούτε καθυστερούν τα καθήκοντά τους. Κάποιοι, όμως, παριστάνουν ότι είναι άρρωστοι ακόμα κι όταν δεν είναι, συμπεριφέρονται σαν αυτοκράτορες ή αριστοκράτες, προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν τους άλλους να τους υπηρετήσουν και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εξασφαλίσουν ειδική μεταχείριση. Παριστάνουν ότι είναι άρρωστοι ενώ δεν είναι, και όταν αρρωσταίνουν στ’ αλήθεια, αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερος μπελάς, γιατί τότε ποιος ξέρει πόσοι άνθρωποι θα υποφέρουν στα χέρια τους και πόσους θα διατάζουν όλη την ώρα. Όταν αρρωστήσει ένας τέτοιος άνθρωπος, αυτή η ατυχία βαραίνει τους πάντες. Κάποιοι του φτιάχνουν κοτόσουπα, άλλοι του κάνουν μασάζ, άλλοι τον ταΐζουν και άλλοι τον βοηθάνε να περπατήσει· δεν ταλαιπωρούνται πολλοί άνθρωποι; (Ναι.) Στην αρχή ήταν μια απλή και συνηθισμένη αρρώστια, αλλά πρέπει να προσποιηθεί ότι πρόκειται για μια σοβαρή και ανίατη ασθένεια. Γιατί πρέπει να προσποιηθεί; Το κάνει για να ξεγελάσει τους αδελφούς και τις αδελφές, ώστε να τους πάρει στη δούλεψή του, να τον υπηρετούν και να τον εξυπηρετούν. Δεν είναι αισχροί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Είναι πολλοί οι άνθρωποι σαν κι αυτούς; Όλοι σας δεν είστε έτσι; (Ακόμα δεν έχω αναγνωρίσει κάτι τέτοιο στον εαυτό μου.) Αν δεν το έχετε αναγνωρίσει αυτό, αποδεικνύεται ότι συνήθως δεν εξετάζετε τη συμπεριφορά σας στην καθημερινότητά σας, δεν εξετάζετε τις σκέψεις σας και τη φύση-ουσία σας ούτε αποδέχεστε την εξονυχιστική εξέταση του Θεού. Κάποιοι κουράζονται λίγο περισσότερο όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους και χάνουν λίγο ύπνο τα βράδια, και κάνουν λες και είναι κάτι το τρομερό. Το επόμενο πρωί που ξυπνάνε, γκρινιάζουν: «Δεν έκλεισα μάτι χθες βράδυ. Ήμουν τόσο απασχολημένος με τα καθήκοντά μου εδώ και δύο μέρες, που ήμουν πολύ κουρασμένος για να κοιμηθώ. Φέρτε γρήγορα κάποιον να μου κάνει μασάζ!» Για την ακρίβεια, είχαν κοιμηθεί έξι ώρες. Ό,τι προβλήματα κι αν έχουν, πάντα λένε πως γι’ αυτά φταίει το καθήκον τους· είτε είναι κουρασμένοι, είτε ταλαιπωρούνται, είτε είναι άρρωστοι και αισθάνονται δυσάρεστα, πάντα τα φορτώνουν όλα αυτά στο καθήκον τους. Για ποιον λόγο κατηγορούν το καθήκον τους; Απλώς για να κερδίσουν κάποια πλεονεκτήματα, να κάνουν τους πάντες να τους συμπονήσουν, και τότε έχουν τη δικαιολογία που χρειάζεται για να ζητήσουν από τους άλλους να τους υπηρετήσουν και να τους εξυπηρετήσουν. Τι είναι αυτοί οι άνθρωποι που θέλουν συνέχεια να το παίζουν αυτοκράτορες και αυτοκράτειρες, και να βάζουν τους άλλους να τους υπηρετούν; Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ευτελή χαρακτήρα και είναι σιχαμεροί. Κάποιοι άνθρωποι, όταν νιώσουν μια μικρή αδιαθεσία και καμιά φορά δεν μπορούν να φάνε τίποτα, το παρουσιάζουν λες και είναι κάτι απίστευτα σοβαρό, το κάνουν τρομερό θέμα και ψάχνουν αμέσως να βρουν κάποιον να τους κάνει μασάζ. Όταν πονέσουν έστω και λιγάκι από το μασάζ, κλαίνε και φωνάζουν δυνατά, υπονοώντας το εξής: «Ακόμα και το μασάζ μού είναι επώδυνο. Αν ο θεός δεν με ανταμείψει και δεν με οδηγήσει στην τελείωση, τότε θα είμαι πράγματι χαμένος!» Όταν πονέσουν λίγο και πληρώσουν ένα μικρό τίμημα, θέλουν να το διατυμπανίσουν παντού, για να το μάθει όλος ο κόσμος. Εσύ δεν κάνεις το καθήκον σου για τον εαυτό σου; Δεν κάνεις το καθήκον σου ενώπιον του Θεού; Γιατί διατυμπανίζεις τα βάσανά σου στους άλλους ανθρώπους; Δεν είναι επιφανειακό όλο αυτό; Τέτοιοι άνθρωποι έχουν τιποτένιο χαρακτήρα και είναι πολύ σιχαμεροί! Υπό ποιες άλλες έννοιες είναι τιποτένιοι αυτοί οι άνθρωποι; Επίσης, εμφανίζουν κάποιες ιδιαίτερες συνήθειες και ιδιορρυθμίες, με την ελπίδα να δώσουν στους άλλους να καταλάβουν ότι είναι διαφορετικοί απ’ όλους τους υπόλοιπους, πως είναι πολύ πολύτιμοι και πως χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα και προστασία. Για παράδειγμα, όταν κάποιος λέει πως δεν έχει όρεξη και δεν μπορεί να φάει τίποτα, ένας τέτοιος άνθρωπος θα πιάσει την κοιλιά του και θα πει πως κι εκείνος έχει το στομάχι του, αλλά συνεχίζει να κάνει το καθήκον του, ενώ θα διατάξει κάποιον να πάει γρήγορα να του φέρει κάποιο φάρμακο για το στομάχι. Κάποτε, ήταν κάποιος στον οποίο είπα: «Βλέπεις, Εγώ μπορώ να φάω μόνο μικρές μερίδες και το στομάχι Μου έχει ευαισθησία στα κρύα φαγητά και ροφήματα». Εκείνος ο άνθρωπος, μόλις Με άκουσε να το λέω αυτό, Μου απάντησε: «Το στομάχι σου έχει ευαισθησία στα κρύα; Και το δικό μου το ίδιο». Είπα: «Τι ευαισθησία έχει το στομάχι σου στα κρύα;» Είπε: «Μόλις κρυώνω, πονάει η κοιλιά μου· έχει ευαισθησία στα κρύα». Την ώρα που το έλεγε αυτό, καθάρισε μια μπανάνα και την καταβρόχθισε με λίγες μπουκιές. Είπα: «Το στομάχι σου πρέπει να έχει όντως απίστευτη ευαισθησία στα κρύα, αφού αυτήν τη μπανάνα την καταβροχθίζεις με λίγες μπουκιές. Το στομάχι σου έχει όντως ευαισθησία στα κρύα;» Δεν είναι ξεδιάντροποι και χωρίς ορθολογισμό τέτοιοι άνθρωποι; Αν κάποιος δεν έχει ορθολογισμό και αίσθημα ντροπής στην κανονική του ανθρώπινη φύση, τότε δεν είναι καν άνθρωπος, αλλά κτήνος. Τα κτήνη δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια και δεν διαθέτουν την ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια, τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Οι άνθρωποι αυτοί, επειδή δεν έχουν καθόλου ντροπή ή αξιοπρέπεια, όταν κάνουν ένα μικρό καθήκον και υποστούν κάποιες κακουχίες, θέλουν να το διατυμπανίσουν σε όλο τον κόσμο, προκειμένου όλοι να αναγνωρίσουν τις προσπάθειές τους, να τους κοιτάζουν με θαυμασμό και πάλι, και ο Θεός να τους μεταχειριστεί ιδιαίτερα, να τους συμπεριφερθεί ευγενικά και να τους ευλογήσει. Ταυτόχρονα, πρέπει αμέσως κάποιος να τους εξυπηρετεί, να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις τους και να είναι σε ετοιμότητα γι’ αυτούς. Όταν διψάσουν, πρέπει κάποιος να τους σερβίρει τσάι· όταν πεινάσουν, πρέπει κάποιος να τους σερβίρει φαγητό. Πρέπει πάντα να έχουν κάποιον να τους εξυπηρετεί, να κάνει ό,τι του λένε και να ικανοποιεί τις ανάγκες τους. Είναι λες και η σάρκα τους έχει γεννηθεί για κάποιον άλλον, και έχουν την έμφυτη ανάγκη να τους εξυπηρετεί κάποιος· είναι λες και είναι ανίκανοι να φροντίσουν τον εαυτό τους εάν δεν τους εξυπηρετήσει κανείς, λες και είναι ανάπηροι. Όταν δεν έχουν σε ποιον να πουν τι να κάνει, κανέναν να διατάξουν να δουλέψει γι’ αυτούς και να τους υπηρετήσει, αισθάνονται μοναξιά και έχουν μέσα τους ένα κενό, νιώθουν ότι η ζωή δεν έχει νόημα ή ελπίδα. Όταν βρουν μια ευκαιρία και μια δικαιολογία για να βάλουν άλλους να τους υπηρετήσουν και να τους εξυπηρετήσουν, τότε νιώθουν ικανοποίηση και ευτυχία, σαν να πετάνε στα σύννεφα. Πιστεύουν ότι η ζωή είναι υπέροχη, ότι η πίστη στον Θεό είναι υπέροχη, ότι αυτό είναι το νόημα της πίστης στον Θεό και ότι έτσι πρέπει να πιστεύει στον Θεό ένας πιστός. Το καθήκον τους το αντιλαμβάνονται ως υποχρέωση να καταβάλλουν προσπάθεια και να εκπληρώνουν τις ευθύνες τους με την προϋπόθεση να τους υπηρετούν οι άλλοι και να μπορούν να δίνουν ελεύθερα εντολές στους άλλους· αυτό είναι το καθήκον τους. Θεωρούν ότι πρέπει πάντοτε να εισπράττουν ανταμοιβή για το καθήκον τους, ότι πρέπει πάντοτε να αποκτούν κάτι και να προσπαθούν να αποκομίσουν κάτι. Όταν δεν προσπαθούν να αποκτήσουν χρήματα ή υλικά αγαθά, τότε προσπαθούν να αποκομίσουν σαρκικές απολαύσεις και χαρές, ενώ τουλάχιστον η σάρκα τους πρέπει να είναι σε μια ευχάριστη και άνετη κατάσταση· τότε, λοιπόν, νιώθουν χαρούμενοι, τότε έχουν την ενέργεια που χρειάζεται για να κάνουν το καθήκον τους και μπορούν να το κάνουν με κάποια αφοσίωση. Άραγε, αυτοί οι άνθρωποι έχουν στρεβλή κατανόηση της αλήθειας ή απλώς δεν αποδέχονται την αλήθεια επειδή έχουν τιποτένιο χαρακτήρα; (Έχουν τιποτένιο χαρακτήρα, γι’ αυτό και δεν αποδέχονται την αλήθεια.) Αυτοί οι άνθρωποι είναι πέρα για πέρα δύσπιστοι, τα τέκνα των αντίχριστων και η προσωποποίηση των αντίχριστων.

Στον οίκο του Θεού υπάρχουν κάποιοι ηθοποιοί που, όταν βρίσκονταν στον κόσμο, ευχαριστιόντουσαν να παίζουν και τους άρεσε το επάγγελμα του ηθοποιού, αλλά δεν μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν τις φιλοδοξίες τους. Τώρα, έχουν έρθει στον οίκο του Θεού και οι επιθυμίες τους επιτέλους εκπληρώθηκαν. Μπορούν να εργαστούν στο επάγγελμα που τους αρέσει, η καρδιά τους είναι γεμάτη με απερίγραπτη χαρά και ταυτόχρονα ευχαριστούν τον Θεό που τους έδωσε αυτήν την ευκαιρία. Μια απ’ αυτούς είχε τελικά την τύχη να πάρει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο, και τότε θεώρησε πως είναι κάποια που έχει υπόληψη και αξία, και πως πρέπει να κάνει κάτι για χάρη της υπόληψής της και της αξίας της. Παρατήρησε τι έκαναν οι διάσημοι και οι σταρ του κόσμου, πώς συμπεριφέρονταν, τι στυλ και τι τρόπο ζωής είχαν, τους αντέγραψε και τους μιμήθηκε, καθώς πίστευε ότι έτσι ζούσε μια ποιοτική και ευγενή ζωή. Έτσι, από την ώρα που πήρε τον πρώτο ρόλο και έγινε «σταρ», άρχισε να καβαλάει το καλάμι. Σε τι βαθμό καβάλησε το καλάμι; Σημειώθηκε κάποτε ένα μικρό περιστατικό που εξηγεί το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ενώ όλα τα μέλη του συνεργείου ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν τα γυρίσματα, δεν είχαν βάψει καλά το φρύδι της συγκεκριμένης «σταρ»· τότε, όλοι έπρεπε να την περιμένουν, να περιστρέφονται γύρω της και να την υπηρετούν. Πέρασαν δέκα λεπτά, μετά άλλα δέκα, και η σταρ πίστευε πως το φρύδι της δεν ήταν πολύ καλά βαμμένο, οπότε έβαλε τον μακιγιέρ να το ξεβάψει και να το ξαναβάψει. Πέρασε μια ώρα, και όλοι οι ηθοποιοί και το συνεργείο περίμεναν μέχρι να βαφτεί καλά το φρύδι αυτής της «σταρ», προκειμένου να μπορέσουν να ξεκινήσουν τα γυρίσματα· όλοι έπρεπε να υπηρετήσουν το συγκεκριμένο άτομο και να περιστρέφονται γύρω του. Τι άνθρωπος είναι αυτή; Είναι κανονικός άνθρωπος; Έχει ανθρώπινη φύση; Όχι. Είναι άνθρωπος που ανήκει στο στρατόπεδο του Σατανά, ανήκει στον Σατανά και δεν ανήκει στον οίκο του Θεού. Μήπως έχει σταρ ο οίκος του Θεού; Ο οίκος του Θεού δεν έχει σταρ, έχει μόνο αδελφούς και αδελφές· μόνο διαφορετικά καθήκοντα υπάρχουν, δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση ανάμεσα σε υψηλόβαθμα και χαμηλόβαθμα πόστα. Πού βασίστηκε, λοιπόν, εκείνο το άτομο για να κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να το περιμένουν; Ένα είναι σίγουρο, πίστευε ότι ήταν πιο σημαντική από τους άλλους, ότι είχε πιο σπουδαίο καθήκον από τους άλλους, ότι χωρίς αυτήν, δεν θα μπορούσε να γυριστεί η παράσταση και ότι χωρίς αυτήν, οι υπόλοιποι θα έκαναν τζάμπα τα καθήκοντά τους. Γι’ αυτό έπρεπε όλοι οι άλλοι να την υπηρετούν, να πληρώσουν κάποιο τίμημα και να κάνουν υπομονή για να την περιμένουν, και δεν έπρεπε να διαμαρτυρηθεί κανείς. Εκτός του ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση αυτοί οι άνθρωποι, από πού προέρχονται οι αρχές που τους επιτρέπουν να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; Οι αρχές τους άραγε προέρχονται από την αλήθεια και από τα λόγια του Θεού ή μήπως από ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις; (Από ανθρώπινες διεφθαρμένες διαθέσεις.) Εκείνοι που ανήκουν στο στρατόπεδο του Σατανά όχι μόνο έχουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά, αλλά και οι πράξεις τους, η συμπεριφορά τους και οι εκδηλώσεις τους μέσα στις ανθρώπινες ομάδες είναι απεχθείς. Και γιατί είναι απεχθείς; Θέλουν να παίρνουν πάντα στα χέρια τους κάθε κατάσταση, να χειραγωγούν τους άλλους και να τους καταφέρουν να περιστρέφονται γύρω τους, και να γίνονται οι ίδιοι το κεντρικό πρόσωπο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, είναι ξεκάθαρο ότι τοποθετούν τον εαυτό τους σε μια θέση ανώτερη από όλους τους άλλους· θέλουν να στέκονται πάνω από όλους τους άλλους και να τους ελέγχουν. Αυτό οφείλουν να κάνουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Ποιος το κάνει αυτό; (Ο Σατανάς.) Αυτό το κάνει ο Σατανάς. Ανάμεσα στις αλήθειες όπου ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να κάνουν τα καθήκοντά τους, υπάρχει άραγε καμιά απαίτηση που τους λέει να παίρνουν στα χέρια τους κάθε κατάσταση και να ελέγχουν τις σκέψεις και τη συμπεριφορά των πάντων την ώρα που κάνουν τα καθήκοντά τους; (Όχι.) Από πού προέρχεται, λοιπόν, αυτό; Πρόκειται για μια σατανική φύση, την οποία οι άνθρωποι την έχουν από γεννησιμιού τους. Οι άνθρωποι είναι σατανάδες και έχουν αυτήν τη φύση από τότε που γεννιούνται. Δεν χρειάζεται να τη μάθουν, δεν χρειάζεται να τη διδαχθούν, και όπως κι αν συναναστραφείς μαζί τους πάνω στην αλήθεια, δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτό το πράγμα. Επίσης, ήταν κάποιος που, πριν ανέβει στη σκηνή για μια παράσταση, του πέταγαν κάποιες τρίχες στο κεφάλι. Από πλευράς εμφάνισης, φαινόταν μια χαρά, αλλά παρ’ όλα αυτά δεν ανέβαινε στην ώρα του στη σκηνή για να δώσει παράσταση· όσο κι αν τον προέτρεπαν οι αδελφοί και οι αδελφές, ήταν μάταιο. Θεωρούσε πως είναι αστέρι, πρωταγωνιστής· ανάγκασε τους πάντες να πληρώσουν τίμημα και να δαπανήσουν τον χρόνο τους για λίγες τρίχες, και όλοι όφειλαν να υπηρετήσουν εκείνον και μόνο. Θα έπρεπε να έχει μια τέτοια εκδήλωση κάποιος που έχει κανονική ανθρώπινη φύση; Ποια είναι η φύση μιας τέτοιας πράξης; Δεν είχε καβαλήσει το καλάμι; Ήταν ανεύθυνος και δεν έπαιρνε από λογική. Αυτός νόμιζε ότι κανένας δεν είχε τόσο σημαντικό καθήκον όσο το δικό του και ότι όλοι έπρεπε να τον υπηρετούν. Σκεφτόταν: «Αν χρειαστεί μια ολόκληρη μέρα για να βάλω με το πιστολάκι αυτές τις δύο τούφες στη θέση τους, τότε πρέπει να με περιμένετε όλη μέρα· αν χρειαστεί δύο μέρες, τότε πρέπει να περιμένετε δύο μέρες· κι αν χρειαστεί μια ολόκληρη ζωή, τότε πρέπει να περιμένετε μια ολόκληρη ζωή. Ποιο έργο και ποια συμφέροντα του οίκου του θεού; Τα δικά μου συμφέροντα έχουν προτεραιότητα! Αν δεν μπορώ να χτενίσω τα μαλλιά μου με το πιστολάκι, τότε δεν θα πάθει ζημιά η εικόνα μου όταν βγω στην κάμερα; Η εικόνα μου είναι πάρα πολύ σημαντική. Τα συμφέροντα του οίκου του θεού δεν σημαίνουν τίποτα!» Τι είναι αυτό το άτομο; Ένα τέτοιο άτομο θα έλεγε επίσης: «Αγαπώ τον θεό, καταθέτω μαρτυρία για τον θεό, κάνω το καθήκον μου για τον θεό και απαρνούμαι τα πάντα». Δεν είναι ψέμα όλα αυτά; Άμα δεν μπορεί να αφήσει μια-δυο τρίχες να πετάνε, τότε τι μπορεί να αφήσει; Τι μπορεί να απαρνηθεί; Δεν ισχύει ότι απαρνείται τίποτα! Τέτοιοι άνθρωποι είναι τελείως παράλογοι, δεν έχουν συνείδηση, έχουν κατώτερο χαρακτήρα και δεν είναι ικανοί να αγαπήσουν την αλήθεια. Εφόσον η ανθρώπινη φύση τους δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο, κανείς δεν πρόκειται να μιλήσει μαζί τους για την αλήθεια, δεν αξίζουν τον κόπο, και ο χαρακτήρας τους δεν είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Και εφόσον έχουν τόσο χαμηλή ανθρώπινη φύση, το να μιλήσει κανείς μαζί τους για την αλήθεια δεν θα ήταν σαν να μιλάει για την αλήθεια με ένα γουρούνι ή με έναν σκύλο; Όταν παρουσιάσουν κάποια ανθρώπινη ομοιότητα και μπορέσουν να μιλήσουν σαν άνθρωποι, τότε θα μπορεί κανείς να μιλήσει μαζί τους για την αλήθεια, αλλά προς το παρόν δεν το αξίζουν. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, είναι αρκετοί. Για ποιον λόγο, τότε, κάποιοι άνθρωποι δεν εκδηλώνουν αυτά τα πράγματα; Επειδή δεν έχουν ακόμα βρει την ευκαιρία· ο μόνος λόγος είναι ότι έχουν τόσο συνηθισμένο επίπεδο και ταλέντο, δεν είχαν την ευκαιρία να προβληθούν και δεν έχουν αποκτήσει κάποιο κεφάλαιο· ωστόσο, μέσα στην καρδιά τους, μηχανορραφούν· τα σχέδιά τους είναι ακόμα σε αρχικό στάδιο. Γι’ αυτό δεν έχουν φανερώσει κάτι τέτοιο ακόμα. Το ότι δεν έχουν φανερώσει κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι δεν έχουν τέτοια φύση. Αν δεν επιδιώξεις την αλήθεια και ακολουθήσεις το μονοπάτι των αντίχριστων, τότε αργά ή γρήγορα θα έρθει μια μέρα που θα φανερωθείς άθελά σου. Είσαι αυτός που είσαι, και το γεγονός ότι δεν έχεις ανθρώπινη φύση σημαίνει ότι δεν έχεις ανθρώπινη φύση· δεν μπορείς να γίνεις άνθρωπος με ανθρώπινη φύση με το να προσποιείσαι ή επειδή δεν έχεις ταλέντο και διαθέτεις χαμηλό επίπεδο. Άρα υπάρχει μόνο ένα μονοπάτι: Όταν κάποιος μπορεί να αποδεχτεί την αλήθεια και το κλάδεμα, τότε μπορεί να βελτιωθεί λίγο ο χαρακτήρας του. Όταν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα γεγονότα, να τα προσεγγίσει σωστά, και στη συνέχεια μπορεί να εξετάζει και να ελέγχει συχνά τη συμπεριφορά του και αυτά που έχει βαθιά μέσα στην καρδιά του, τότε μπορεί να βελτιωθεί και να δείξει λίγη αυτοσυγκράτηση. Και τι μπορεί να επιτευχθεί αν δείξει κανείς λίγη αυτοσυγκράτηση; Δεν θα ντροπιαστείς τόσο πολύ, η φήμη σου θα βελτιωθεί λίγο, οι άνθρωποι δεν θα σε σιχαίνονται, ο Θεός δεν θα σε απεχθάνεται, κι έτσι ίσως να έχεις ακόμα μια ευκαιρία να σωθείς από τον Θεό. Αυτό δεν αποτελεί την ελάχιστη λογική που πρέπει να διαθέτει ένας άνθρωπος; Δεν είναι εύκολο να ασκείται και να εισέρχεται έτσι κάποιος που διαθέτει στοιχειώδη συνείδηση και λογική;

Όταν Με ακούτε να σας μιλάω για τέτοιους ανθρώπους, νιώθετε πολύ άνετα· αν, όμως, μιλήσω για κάποιους από σας, σε μια τέτοια περίπτωση πώς θα νιώθατε; Θα ήταν κανονική η αντίδρασή σας; Να σου πω, αν θέλεις να αλλάξεις διάθεση και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε πρέπει να περνάς τη μία δοκιμασία μετά την άλλη. Μην τα υποτιμάς αυτά τα ζητήματα· αν η ανθρώπινη φύση σου δεν βρίσκεται σε ικανοποιητικό επίπεδο, τότε όχι μόνο θα σε σιχαθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, αλλά κι ο Θεός δεν πρόκειται να σε οδηγήσει στην τελείωση ούτε να σε σώσει. Οι πιο βασικές προϋποθέσεις για να σώσει κάποιον ο Θεός είναι ο συγκεκριμένος άνθρωπος να έχει ανθρώπινη φύση, λογική και συνείδηση, και πρέπει να έχει αίσθημα ντροπής. Όταν προσέλθει ενώπιον του Θεού και ακούσει τα λόγια Του ένας τέτοιος άνθρωπος, τότε ο Θεός θα τον φωτίσει, θα τον οδηγήσει και θα τον καθοδηγήσει. Όσοι δεν έχουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση, λογική ή αίσθημα ντροπής δεν θα έχουν ποτέ τα προσόντα να προσέλθουν ενώπιον του Θεού. Ακόμα κι αν ακούς κηρύγματα και ξέρεις κάποια δόγματα, και πάλι δεν θα έχεις διαφωτιστεί, οπότε δεν θα μπορέσεις ποτέ να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Αν δεν μπορέσεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, τότε δεν θέλει και πολύ για να συνειδητοποιήσεις ότι οι ελπίδες σου να φτάσεις στη σωτηρία είναι μηδενικές. Αν έχεις μόνο αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, και τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων, και δεν διαθέτεις καμία από τις εκδηλώσεις της κανονικής ανθρώπινης φύσης που απαιτεί ο Θεός να έχεις, τότε κινδυνεύεις πολύ. Αν βλέπεις στον εαυτό σου όλες αυτές τις εκδηλώσεις και την ουσία των αντίχριστων που εκθέτω, καθώς και τις πράξεις και τις αποκαλύψεις τους, αν τα έχεις όλα αυτά σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, τότε βρίσκεσαι σε μεγάλο κίνδυνο. Αν συνεχίζεις να μην επιδιώκεις την αλήθεια και περιμένεις μέχρι να χαρακτηριστείς αντίχριστος, τότε θα έχεις τελειώσει οριστικά. Ποιο από τα δύο αποτελεί θανάσιμη ασθένεια: Το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου ή τη διάθεση ενός αντίχριστου; (Το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου.) Σοβαρά; (Ναι.) Σκέψου καλά και ξαναπές Μου. (Και το να έχεις την ουσία ενός αντίχριστου, αλλά και το να έχεις τη διάθεση ενός αντίχριστου, και τα δύο αποτελούν θανάσιμες ασθένειες.) Για ποιον λόγο; (Επειδή όσοι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου δεν επιδιώκουν την αλήθεια, και το ίδιο ισχύει και για εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου. Όσοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, όποιο ζήτημα κι αν αντιμετωπίσουν, δεν εστιάζουν ποτέ στο να επιδιώξουν την αλήθεια, και δεν διαθέτουν ούτε τη στοιχειώδη ανθρώπινη φύση και λογική· τέτοιοι άνθρωποι είναι ανίκανοι να αποκτήσουν την αλήθεια, και δεν μπορούν ούτε να φτάσουν στη σωτηρία. Κι αυτό αποτελεί επίσης θανάσιμη ασθένεια.) Θα ήθελε κανείς άλλος να μιλήσει; (Απ’ ό,τι καταλαβαίνω εγώ, κανένα από αυτά τα δύο δεν είναι θανάσιμη ασθένεια, αλλά αν κάποιος δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε αυτή είναι η θανάσιμη ασθένεια.) Αυτή η άποψη είναι πολύ καλή. Ωστόσο, σ’ αυτό υπάρχει μια προϋπόθεση, δηλαδή η ουσία ενός αντίχριστου —αυτοί οι άνθρωποι που διαθέτουν την ουσία ενός αντίχριστου απλούστατα δεν επιδιώκουν την αλήθεια, είναι δύσπιστοι. Το πιο επικίνδυνο πράγμα είναι να έχει κανείς την ουσία ενός αντίχριστου. Τι εννοώ όταν λέω την ουσία ενός αντίχριστου; Αυτό σημαίνει πως οι συγκεκριμένοι άνθρωποι απλούστατα δεν επιδιώκουν την αλήθεια· επιδιώκουν μόνο τη θέση, είναι από τη φύση τους εχθροί του Θεού, είναι αντίχριστοι, είναι η προσωποποίηση του Σατανά, είναι διάβολοι από την ώρα που γεννήθηκαν, δεν έχουν ανθρώπινη φύση, είναι υλιστές, είναι κλασικοί δύσπιστοι, και οι άνθρωποι του είδους αυτού αποστρέφονται την αλήθεια. Τι σημαίνει «αποστρέφονται την αλήθεια»; Σημαίνει πως δεν πιστεύουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια, δεν αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, πόσο μάλλον αναγνωρίζουν το γεγονός ότι ο Θεός έχει την κυριαρχία πάνω σε όλα τα πράγματα και πάνω στα πάντα. Όταν, λοιπόν, στους ανθρώπους αυτούς δίνεται η ευκαιρία να επιδιώξουν την αλήθεια, άραγε μπορούν να το κάνουν; (Όχι.) Δεδομένου ότι δεν μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, και δεδομένου ότι είναι παντοτινοί εχθροί της αλήθειας και εχθροί του Θεού, δεν πρόκειται ποτέ να μπορέσουν να αποκτήσουν την αλήθεια. Το να μην μπορεί ποτέ κάποιος να αποκτήσει την αλήθεια αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Και όλοι εκείνοι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου παρουσιάζουν, από άποψη διάθεσης, ομοιότητες με εκείνους που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Εκδηλώνουν τα ίδια πράγματα, αποκαλύπτουν τα ίδια πράγματα, και μέχρι και ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις, ο τρόπος που σκέφτονται, αλλά και οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες τους για τον Θεό, όλα είναι ίδια. Παρ’ όλα αυτά, όσον αφορά τους ανθρώπους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, είτε μπορούν είτε δεν μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια και να αναγνωρίσουν το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, εφόσον δεν επιδιώκουν την αλήθεια, η διάθεση του αντίχριστου που έχουν μετατρέπεται σε θανάσιμη ασθένεια, και γι’ αυτό ακριβώς αυτό θα έχουν την ίδια έκβαση μ’ εκείνους που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου. Ωστόσο, ευτυχώς ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου υπάρχουν κάποιοι που έχουν ανθρώπινη φύση, λογική, συνείδηση και αίσθημα ντροπής, οι οποίοι αγαπούν τα θετικά πράγματα και έχουν τις προϋποθέσεις να σωθούν από τον Θεό. Οι άνθρωποι αυτοί, λόγω του ότι επιδιώκουν την αλήθεια, καταφέρνουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους, να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να αποτινάξουν τη διάθεση του αντίχριστου, οπότε η διάθεση του αντίχριστου δεν αποτελεί πλέον θανάσιμη ασθένεια γι’ αυτούς και υπάρχει η πιθανότητα να σωθούν. Σε ποιες συνθήκες μπορεί να πει κανείς ότι το να έχει κανείς τη διάθεση ενός αντίχριστου είναι θανάσιμη ασθένεια; Για να γίνει αυτό υπάρχει μια προϋπόθεση, η οποία είναι ότι, αν και οι άνθρωποι αυτοί αναγνωρίζουν ότι υπάρχει ο Θεός, πιστεύουν στην κυριαρχία Του, πιστεύουν και αναγνωρίζουν όλα όσα λέει Εκείνος και μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους, υπάρχει κάτι που λείπει: Ποτέ δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε επιδιώκουν την αλήθεια. Επομένως, η διάθεση του αντίχριστου αποβαίνει μοιραία γι’ αυτούς, και μπορεί να τους στοιχίσει τη ζωή. Όσοι έχουν την ουσία ενός αντίχριστου, άσχετα με τις περιστάσεις, δεν είναι δυνατόν να αγαπήσουν την αλήθεια ούτε να αποδεχτούν την αλήθεια, και δεν μπορούν ποτέ να την κερδίσουν. Το καταλαβαίνετε; (Ναι.) Το καταλαβαίνετε. Επαναλάβετέ το Μου. (Οι άνθρωποι που έχουν την ουσία του αντίχριστου είναι εκ φύσεως εχθροί του Θεού. Δεν είναι σε καμία περίπτωση άνθρωποι που αγαπούν και μπορούν να αποδεχτούν την αλήθεια, και είναι αδύνατο να κερδίσουν ποτέ την αλήθεια, οπότε γι’ αυτούς η διάθεση του αντίχριστου αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Απ’ την άλλη, αν κάποιοι άνθρωποι που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, αγαπούν τα θετικά πράγματα και επιδιώκουν την αλήθεια με βασική προϋπόθεση ότι έχουν ανθρώπινη φύση, λογική, συνείδηση και αίσθημα ντροπής, και στη συνέχεια καταφέρνουν να αλλάξουν τη διάθεσή τους επιδιώκοντας την αλήθεια, και ακολουθούν το ορθό μονοπάτι, τότε γι’ αυτούς η διάθεση του αντίχριστου δεν αποτελεί θανάσιμη ασθένεια. Όλα αυτά τα καθορίζει η ουσία αυτών των ανθρώπων και το μονοπάτι που ακολουθούν.) Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν οι άνθρωποι που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου να επιδιώξουν ποτέ την αλήθεια, και δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν στη σωτηρία, ενώ όσοι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου μπορούν να ταξινομηθούν σε δύο είδη: Το ένα είδος επιδιώκει την αλήθεια και μπορεί να φτάσει στη σωτηρία, και το άλλο δεν επιδιώκει καθόλου την αλήθεια και δεν μπορεί να φτάσει στη σωτηρία. Όλοι όσοι δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία είναι απλοί δουλευτές· κάποιοι πιστοί απλοί δουλευτές μπορούν να παραμείνουν και ενδέχεται να έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα.

Για ποιον λόγο δεν μπορούν να φτάσουν στη σωτηρία αυτοί που έχουν την ουσία ενός αντίχριστου; Επειδή οι συγκεκριμένοι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν την αλήθεια ούτε αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν θετικά πράγματα ούτε αγαπούν τα θετικά πράγματα. Κάθε άλλο, αγαπούν τα μοχθηρά και τα αρνητικά πράγματα· είναι η προσωποποίηση όλων των μοχθηρών και αρνητικών πραγμάτων, όπως και εκφράζουν όλα τα αρνητικά και μοχθηρά πράγματα, και γι’ αυτό αποστρέφονται την αλήθεια, αντιμετωπίζουν εχθρικά την αλήθεια και τη μισούν. Μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια με την ουσία που έχουν; (Όχι.) Είναι, λοιπόν, αδύνατο να καταφέρει κανείς αυτούς τους ανθρώπους να επιδιώξουν την αλήθεια. Είναι δυνατόν ένα ζώο να μετατραπεί σε ένα άλλο είδος ζώου; Για παράδειγμα, είναι δυνατόν να μετατραπεί μια γάτα σε σκύλο ή σε ποντίκι; (Όχι.) Το ποντίκι θα είναι πάντα ποντίκι, θα κρύβεται συχνά σε τρύπες και θα ζει στο σκοτάδι. Η γάτα θα παραμείνει για πάντα ο φυσικός εχθρός ενός ποντικιού, και αυτό δεν αλλάζει· ποτέ δεν γίνεται να αλλάξει. Ανάμεσα σ’ εκείνους που έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου, ωστόσο, βρίσκονται κάποιοι που αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, που είναι πρόθυμοι να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να κάνουν πράξη και να επιδιώξουν την αλήθεια· κάνουν πράξη ό,τι λέει ο Θεός, ακολουθούν όπου κι αν τους οδηγήσει ο Θεός, κάνουν ό,τι τους ζητήσει ο Θεός, το μονοπάτι που ακολουθούν συμφωνεί απόλυτα με το μονοπάτι που απαιτεί ο Θεός, και επιδιώκουν ανάλογα με την κατεύθυνση και τους στόχους που υποδεικνύει ο Θεός. Οι άλλοι, όμως, εκτός από το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ακολουθούν και το μονοπάτι του αντίχριστου. Δεν θέλει και πολύ για να συνειδητοποιήσει κανείς τι έκβαση θα έχουν αυτοί οι άνθρωποι. Όχι μόνο δεν θα αποκτήσουν την αλήθεια, αλλά θα χάσουν και την ευκαιρία να σωθούν. Πόσο αξιολύπητοι είναι αυτοί οι άνθρωποι! Ο Θεός τούς δίνει ευκαιρίες και τους εφοδιάζει, επίσης, με την αλήθεια και ζωή, αλλά εκείνοι δεν εκτιμούν αυτά τα πράγματα και δεν ακολουθούν το μονοπάτι της τελείωσης. Δεν είναι ότι ο Θεός ευνοεί κάποιους ανθρώπους σε σχέση με κάποιους άλλους και δεν δίνει ευκαιρίες σ’ αυτούς τους ανθρώπους, αλλά αντίθετα, την ευκαιρία να σωθούν τη χάνουν επειδή δεν εκτιμούν αυτές τις ευκαιρίες και δεν ενεργούν όπως απαιτεί ο Θεός. Επομένως, η διάθεση του αντίχριστου που έχουν καθίσταται μοιραία και τους κάνει να χάσουν τη ζωή τους. Νομίζουν ότι αν κατανοήσουν κάποια δόγματα και επιδείξουν κάποιες εξωτερικές ενέργειες και καλή συμπεριφορά, τότε ο Θεός δεν θα εξετάσει το θέμα της διάθεσης του αντίχριστου που τους διακατέχει, ότι μπορούν να τη συγκαλύψουν και πως, ως αποτέλεσμα, εκ των πραγμάτων δεν χρειάζεται να κάνουν πράξη την αλήθεια, πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και να ενεργούν ανάλογα με την κατανόηση, τις μεθόδους και τις επιθυμίες τους. Εν τέλει, όποιες ευκαιρίες κι αν τους δώσει ο Θεός, εκείνοι παραμένουν κολλημένοι στη δική τους πορεία, ακολουθούν το μονοπάτι ενός αντίχριστου και γίνονται εχθροί του Θεού. Δεν γίνονται εχθροί του Θεού επειδή ο Θεός τούς όρισε ως εχθρούς Του από την αρχή· ο Θεός στην αρχή δεν τους έδωσε κανέναν ορισμό, αφού στα μάτια Του δεν ήταν εχθροί Του ούτε άνθρωποι που είχαν την ουσία ενός αντίχριστου, αλλά ήταν απλώς άνθρωποι με σατανικές, διεφθαρμένες διαθέσεις. Όσες αλήθειες κι αν εκφράσει ο Θεός, εκείνοι στην επιδίωξή τους συνεχίζουν να μην πασχίζουν για την αλήθεια. Δεν μπορούν να βαδίσουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και, αντίθετα, ακολουθούν το μονοπάτι ενός αντίχριστου και στο τέλος χάνουν την ευκαιρία να σωθούν. Δεν είναι κρίμα; Είναι μεγάλο κρίμα! Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικά αξιολύπητοι. Γιατί είναι αξιολύπητοι; Καταλαβαίνουν κάποια λόγια και δόγματα, και νομίζουν ότι καταλαβαίνουν την αλήθεια· πληρώνουν ένα μικρό τίμημα και επιδεικνύουν κάποια καλή συμπεριφορά την ώρα που κάνουν το καθήκον τους, και νομίζουν ότι κάνουν πράξη την αλήθεια· έχουν κάποιο ταλέντο, κάποιο επίπεδο και κάποια χαρίσματα, και μπορούν να πουν κάποια λόγια και δόγματα, να κάνουν κάποιο έργο, να κάνουν κάποια ειδικά καθήκοντα, και νομίζουν ότι έχουν κερδίσει τη ζωή· μπορούν να αντέξουν λίγο πόνο και να πληρώσουν ένα μικρό τίμημα, και κάνουν το λάθος να νομίζουν ότι μπορούν να υποταχθούν στον Θεό και να παρατήσουν τα πάντα γι’ Αυτόν. Θέλουν να αντικαταστήσουν την άσκηση της αλήθειας με την εξωτερική τους καλή συμπεριφορά, με τα χαρίσματά τους και με τα λόγια και δόγματα με τα οποία έχουν εξοπλιστεί, κι αυτό είναι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα, το μοιραίο τους ελάττωμα. Τους οδηγεί στη λάθος πεποίθηση ότι έχουν ήδη αρχίσει να βαδίζουν στο μονοπάτι της σωτηρίας και ότι κατέχουν ήδη ανάστημα και ζωή. Σε κάθε περίπτωση, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορέσουν τελικά να φτάσουν στη σωτηρία, τότε δεν πρέπει να κατηγορούν κανέναν άλλον, παρά μόνο τον εαυτό τους· φταίει το ότι δεν επικεντρώνονται στην αλήθεια ούτε την επιδιώκουν και είναι πάρα πολύ πρόθυμοι να ακολουθήσουν το μονοπάτι των αντίχριστων.

Σήμερα, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που, μετά από 30 χρόνια που ακούνε κηρύγματα, ακόμα δεν ξέρουν ποια είναι η αλήθεια και ποιο είναι δόγμα. Όταν ανοίγουν το στόμα τους, το μόνο που λένε είναι κούφιες θεωρίες, λόγια για να κάνουν διάλεξη στους άλλους και κενά συνθήματα, ενώ το μόνο για το οποίο μιλάνε κάθε φορά είναι πως στο παρελθόν υπέφεραν και πλήρωσαν τίμημα, προβάλλοντας έτσι την αρχαιότητά τους. Ποτέ δεν μιλάνε για την αυτογνωσία τους, για το αν αποδέχονται το κλάδεμα, για το κατά πόσο αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις, για το κατά πόσο ανταγωνίζονται για τη φήμη και το κέρδος ή για το τι αποκαλύψεις της διάθεσης ενός αντίχριστου έχουν. Ποτέ δεν μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα· μιλάνε μόνο για τη συνεισφορά τους και δεν μιλάνε για τις παραβάσεις τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο; Κάποιοι ακούνε κηρύγματα εδώ και 20 ή 30 χρόνια και ακόμα δεν γνωρίζουν ποια είναι η αλήθεια-πραγματικότητα ούτε τι σημαίνει να υποτάσσεται κανείς στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, κι αυτό Με κάνει να υποψιάζομαι ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι μπορεί να μην έχουν την ικανότητα να καταλάβουν τα λόγια του Θεού. Μετά από 30 χρόνια που ακούνε κηρύγματα, νομίζουν ότι έχουν ανάστημα, αλλά όταν δεν έχουν θέση, τότε μπορεί να είναι ακόμα αρνητικοί, και όταν είναι μόνοι τους, κλαίνε και παραπονιούνται, και μπορεί μέχρι και να παρατήσουν το έργο τους. Μετά από 30 χρόνια που ακούνε κηρύγματα, όταν τους διώχνουν από τα καθήκοντά τους, μπορεί ακόμα να νευριάζουν εύκολα και να φερθούν παράλογα, και να εναντιωθούν στον Θεό. Τι έχουν καταλάβει μετά από τόσα χρόνια που ακούνε κηρύγματα; Αν δεν έχουν καταλάβει ποια είναι η αλήθεια μετά από τόσα κηρύγματα που έχουν ακούσει, τότε δεν πάει στράφι η πίστη τους; Αυτό είναι που λένε μπερδεμένη πίστη!

14 Μαρτίου, 2020