Παραρτήματα: Το κυνήγι των αρουραίων

Πρόσφατα, έμαθα για ένα καινούργιο ζήτημα. Ακούστε και σκεφτείτε πώς σχετίζεται αυτό με τις συμπεριφορές και τις διαθέσεις των ανθρώπων, τι αφορά αυτή η ιστορία και τι είδους πρόβλημα αποτυπώνει. Κάποιοι άνθρωποι απ’ την Κίνα, όταν ήρθαν στην Αμερική, είδαν αφενός ότι το κοινωνικό περιβάλλον και η κοινωνική ατμόσφαιρα εδώ είχαν σημαντική διαφορά από της Κίνας, αφετέρου ήταν και κάτι άλλο που τους φάνηκε ενδιαφέρον. Κι αυτό ήταν ότι, σ’ αυτήν τη χώρα, ήταν ελεύθεροι όχι μόνο οι άνθρωποι, αλλά είχαν πολλές ελευθερίες και όλων των ειδών τα ζωντανά πλάσματα και ζώα, κανείς δεν τα πείραζε. Φυσικά, η ανθρώπινη ελευθερία είναι προϊόν των κοινωνικών συστημάτων. Μα τι είναι αυτό που φέρνει την ελευθερία σε όλων των ειδών τα ζωντανά πλάσματα και ζώα; Έχει σχέση με τα κοινωνικά συστήματα; (Ναι.) Σχετίζεται με το πώς τα κοινωνικά συστήματα και οι κυβερνητικές πολιτικές προστατεύουν και διαχειρίζονται συνολικά το φυσικό περιβάλλον. Εδώ, τα άγρια ζώα βρίσκονται παντού και τα βλέπει κανείς οπουδήποτε. Για παράδειγμα, μπορεί να δει κανείς άγριες χήνες να βόσκουν σ’ ένα λιβάδι πλάι στην εθνική οδό, υπάρχουν, επίσης, κάποια πάρκα, λιβάδια και δάση όπου μπορεί κανείς να δει ελάφια, αρκούδες ή λύκους, αλλά και γαλοπούλες, φασιανούς και κάθε είδους πουλιά, καθώς και άλλα άγρια ζώα. Όταν οι άνθρωποι βλέπουν ένα τέτοιο θέαμα, ποια είναι η πρώτη τους εντύπωση; (Θεωρούν ότι έχουν δει τη φύση.) Και τι συναισθήματα έχουν όταν βλέπουν τη φύση; Μάλλον θα πουν: «Κοίτα τι χώρα που έχουν αυτοί εδώ. Δεν είναι ελεύθεροι μόνο οι άνθρωποι· εδώ, ακόμα και τα ζώα είναι ελεύθερα. Καλύτερα θα ήταν να μετενσαρκωθεί κανείς σε ζώο σ’ αυτόν τον τόπο παρά να ζήσει ως άνθρωπος στην Κίνα, αφού εδώ ακόμα και τα ζώα είναι ελεύθερα, και κανείς δεν τα κακομεταχειρίζεται». Τέτοια συναισθήματα δεν έχουν; (Ναι.) Για όσους έχουν περάσει πολύ καιρό εδώ, όλα αυτά είναι κάτι τετριμμένο και καθόλου ασυνήθιστο· τα θεωρούν πολύ φυσιολογικά. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, αφού εξοικειωθούν μ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, αρχίζουν να εμφανίζουν μέσα τους μερικές σκέψεις για δράση: «Όλα αυτά τα ζώα είναι τόσο ελεύθερα, δεν τα επιβλέπει ούτε τα προσέχει κανείς· μήπως μπορώ, λοιπόν, να τα πιάσω και να τα φάω; Υπέροχο θα ήταν να τα έτρωγα, δεν μπορώ, όμως, να το κάνω έτσι αδιάκριτα, μην τυχόν τα προστατεύει ο νόμος. Πρέπει να ερευνήσω το θέμα». Αφού ελέγξουν τις πληροφορίες, βλέπουν πως ο νόμος αναφέρει ρητά ότι όλα τα άγρια ζώα προστατεύονται εξίσου από την εθνική νομοθεσία, και ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να τα κυνηγούν και να τα θανατώνουν όποτε τους αρέσει. Αν κάποιος θέλει να κυνηγήσει ζώα, πρέπει να το κάνει μέσα σε μια περιοχή που καθορίζει το κράτος· χρειάζεται επίσης άδεια, και ίσως να χρειάζεται να πληρώσει ένα τέλος για τα ζώα που πιάνει. Με δυο λόγια, ο νόμος προστατεύει τα άγρια ζώα και περιλαμβάνει σαφείς διατάξεις γι’ αυτά. Κάποιοι δεν μπορούν να κατανοήσουν τους νόμους για την προστασία των άγριων ζώων, κι έτσι αναλογίζονται: «Υπάρχουν όλα αυτά τα πεντανόστιμα άγρια ζώα, αλλά η κυβέρνηση δεν μας επιτρέπει να τα πιάνουμε και να τα τρώμε όποτε θέλουμε. Τι κρίμα! Στην Κίνα, κανείς δεν νοιάζεται γι’ αυτό: “Ό,τι δεν καταγγέλλεται δεν το ερευνούν οι αρχές”. Μπορείς να πιάσεις ένα ζώο και να το φας, αρκεί να μην το μάθει κανείς. Σε μια δημοκρατική χώρα, όμως, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό. Εδώ υπάρχουν νόμοι και κανονισμοί, δεν μπορώ να κάνω ό,τι θέλω στη γη κάποιου άλλου. Αυτά τα ζώα, όμως, είναι όλα τους κυνήγι· τι κρίμα είναι να τα κοιτάζουμε μόνο, και να μην τα τρώμε! Πρέπει να σκεφτώ κάποια λύση. Πώς μπορώ να φάω αυτό το κυνήγι χωρίς να το πάρει είδηση κανείς και χωρίς να παρανομήσω;» Κάποιοι σκέφτονται ένα κόλπο και λένε: «Αν φτιάξω ένα κλουβί και βάλω μέσα νόστιμη τροφή για να προσελκύσω ζώα, και πιάσω μερικά μικρά, ας πούμε άγρια κουνέλια, κι έπειτα βρω ένα απομονωμένο μέρος για να τα σκοτώσω και να τα φάω, τότε δεν θα παρανομήσω, έτσι δεν είναι; Αυτά τα μικρά ζώα δεν τα προστατεύει το κράτος, κι ο νόμος δεν περιλαμβάνει ειδικές διατάξεις γι’ αυτά. Αν το κάνω αυτό, μπορώ να φάω κυνήγι και ταυτόχρονα να μην παρανομήσω. Θα έχω και την πίτα ολόκληρη, και τον σκύλο χορτάτο». Μόλις τους έρθει αυτή η ιδέα, φτιάχνουν ένα κλουβί κι αρχίζουν το κυνήγι. Δεν περνούν δυο μέρες, και μπαίνει στο κλουβί ένας αρουραίος, κι εκείνοι τον σκοτώνουν και τον τρώνε, αφού θεωρούν ότι πρόκειται για πραγματικό άγριο κυνήγι! Ποιο συμπέρασμα βγάζουν μόλις τον φάνε; «Τα άγρια ζώα είναι πολύ νόστιμα. Από δω και στο εξής, θα σκεφτώ πιο πολλούς τρόπους για να φάω κι άλλα είδη άγριων ζώων. Δεν φοβάμαι να τα φάω, εφόσον δεν παρανομώ». Εδώ τελειώνει η ιστορία.

Κάποιοι ρωτάνε: «Είναι αληθινή αυτή η ιστορία ή φανταστική;» Για την ώρα, να μη σας απασχολεί αν είναι αληθινή ή φανταστική ούτε αν συνέβη πραγματικά. Απλώς σκεφτείτε, με βάση αυτήν την ιστορία, τι πάει στραβά με τους ανθρώπους που κάνουν τέτοια πράγματα. Είναι σοβαρό σφάλμα να κάνεις κάτι τέτοιο; Θεωρείται παραβίαση του νόμου; Θεωρείται ανήθικο; (Θεωρείται.) Πηγαίνει κόντρα στην ηθική, στην ανθρώπινη φύση ή σε τίποτα άλλο; Κατ’ αρχάς, πείτε Μου: Αυτού του είδους η συμπεριφορά αξίζει να επαινεθεί ή να κατακριθεί; Ποια θέση παίρνετε; (Να κατακριθεί.) Άσχετα με το αν κάτι πηγαίνει κόντρα στην ηθική, κόντρα στον νόμο ή κόντρα στην ανθρώπινη φύση, σε κάθε περίπτωση μια τέτοια συμπεριφορά είναι κακή και δεν είναι η συμπεριφορά των ανθρώπων που έχουν ανθρώπινη φύση. Τι είναι, λοιπόν; Είναι σοβαρό πρόβλημα μια τέτοια διάθεση ή συμπεριφορά; Πώς θα κρίνατε αυτό το ζήτημα σύμφωνα με τα δικά σας πρότυπα; Είναι συχνή μια τέτοια συμπεριφορά στην καθημερινή ζωή και σε όλες τις ομάδες ανθρώπων; (Ναι.) Δεν είναι και καμιά υπερβολικά δόλια ή κακή πράξη, είναι όμως απρεπής, και δεν είναι μια εκδήλωση που θα πρέπει να διαθέτουν όσοι άνθρωποι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Τι είδους εκδήλωση είναι, ακριβώς; Για προσπαθήστε να την κατατάξετε. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Θα πρέπει, άραγε, να ενθαρρύνεται; (Όχι.) Δεν αξίζει να ενθαρρύνεται και δεν την επαινούν οι άνθρωποι, άρα θα πρέπει να την κατακρίνουν και να τη σιχαίνονται. Μια τέτοια συμπεριφορά είναι συνηθισμένη, εμφανίζεται συχνά σε όλες τις ομάδες ανθρώπων και στην καθημερινότητα· παρατηρείται συχνά και υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολλές φορές τέτοια πράγματα. Άρα, λοιπόν, μήπως αξίζει να την απομονώσουμε και να τη συζητήσουμε, δίνοντας σε κάθε άνθρωπο τη δυνατότητα να σχηματίσει έναν ακριβή ορισμό του ζητήματος, και κατά προτίμηση να απομακρυνθεί από μια τέτοια συμπεριφορά; Καλά δεν θα ήταν; (Ναι.) Ας δώσουμε, λοιπόν, τον ορισμό· τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Είναι αλαζονεία; Είναι αδιαλλαξία; Είναι δολιότητα; (Όχι.) Είναι μοχθηρία; (Λίγο.) Αυτό την προσεγγίζει κάπως. Από τις λέξεις που έχετε μάθει και κατανοείτε, υπάρχει καμία που μπορεί να ορίσει μια τέτοια συμπεριφορά; (Ευτελής.) Ευτελής· έχει λίγο από αυτήν την ιδιότητα. Αυτή η λέξη περιέχει μια τέτοιου είδους συμπεριφορά και ουσία, αλλά δεν την συνοψίζει ολοκληρωτικά και απόλυτα. Αυτή η συμπεριφορά δεν μπορεί να θεωρηθεί κακεντρεχής, αφού, αν ήταν κακεντρέχεια το να σκοτώσεις έναν αρουραίο, τότε η εξολόθρευση των αρουραίων θα ήταν κάτι αρνητικό. Η εξολόθρευση των αρουραίων είναι κάτι θετικό· οι αρουραίοι βλάπτουν τους ανθρώπους, άρα είναι σωστό να εξολοθρεύονται. Δεν υπάρχει, όμως, διαφορά ανάμεσα στο να τους εξολοθρεύει κανείς και στο να τους τρώει; (Υπάρχει.) Πώς μπορεί, λοιπόν, να συνοψίσει κανείς αυτήν τη συμπεριφορά; Ποιες λέξεις μπορείτε να σκεφτείτε που να σχετίζονται με μια τέτοιου είδους συμπεριφορά; (Ποταπή.) (Κατώτερου χαρακτήρα.) Κατώτερου χαρακτήρα, ευτελής και ποταπή. Ποια λέξη χρησιμοποιείται στην καθημερινότητα για να συνοψίσει την κατώτερη και απρεπή συμπεριφορά; (Γλοιώδης.) Η λέξη «γλοιώδης» συνοψίζει με ακρίβεια και αυστηρότητα τη συμπεριφορά αυτού του είδους. Γιατί χαρακτηρίζεται ως «γλοιώδης»; Αν την αποκαλέσει κανείς ευτελή, εγωιστική ή ποταπή, αυτό είναι ένα μόνο είδος εκδήλωσης που αποκαλύπτουν όσοι είναι γλοιώδεις. Η λέξη «γλοιώδης» περιέχει πολλές σημασίες: το να είναι κανείς ευτελής, αχρείος, ποταπός, εγωιστής, ανήθικος, το να μη φέρεται σωστά, το να μην είναι ανοιχτός ή νομότυπος στις ενέργειές του, αλλά αντίθετα να ενεργεί με ύπουλο τρόπο, και να κάνει μόνο απρέπειες. Αυτές είναι οι διάφορες συμπεριφορές και εκδηλώσεις που παρουσιάζουν οι άνθρωποι που είναι γλοιώδεις. Ένας κανονικός άνθρωπος, για παράδειγμα, όταν θέλει να κάνει κάτι, εφόσον είναι ευπρεπές, το κάνει ανοιχτά· αν αυτό που θέλει να κάνει παραβιάζει τον νόμο, τότε το αφήνει και δεν το κάνει. Οι γλοιώδεις δεν είναι έτσι· θα πετύχουν τους σκοπούς τους ο κόσμος να χαλάσει, και θα εφαρμόσουν στρατηγικές για να αντιμετωπίσουν τους περιορισμούς του νόμου. Παρακάμπτουν τον νόμο και ψάχνουν τρόπους να πετύχουν τους σκοπούς τους, άσχετα με το αν οι ενέργειές τους συμφωνούν με τη δεοντολογία, την ηθική ή την ανθρώπινη φύση, και ανεξάρτητα από τις συνέπειες. Δεν τους νοιάζει τίποτα απ’ όλα αυτά· προσπαθούν μόνο να πετύχουν τους σκοπούς τους με κάθε μέσο. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς «γλοιώδης». Όσοι είναι γλοιώδεις έχουν, άραγε, καθόλου ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια; (Όχι.) Είναι ευγενείς ή είναι κατώτεροι; (Κατώτεροι.) Με ποιον τρόπο είναι κατώτεροι; (Η συμπεριφορά τους δεν έχει ένα βασικό πρότυπο ηθικής.) Σωστά, η συμπεριφορά ενός τέτοιου ανθρώπου δεν έχει ούτε βασικό πρότυπο ούτε αρχές· ένας τέτοιος άνθρωπος δεν λαμβάνει υπόψη τις συνέπειες και απλώς κάνει ό,τι θέλει. Δεν νοιάζεται για τον νόμο, για την ηθική, για το αν η συνείδησή του μπορεί να αποδεχθεί τις πράξεις του ή για το αν τον καταγγέλλει, τον κρίνει ή τον καταδικάζει κανείς. Τον αφήνουν αδιάφορο όλα αυτά και δεν έχει κανένα πρόβλημα, αρκεί να καρπώνεται οφέλη και να διασκεδάζει. Ενεργεί με τρόπο αχρείο, σκέφτεται με τρόπο ποταπό, και είναι και τα δύο επαίσχυντα. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς γλοιώδης. Μπορεί να αντικατασταθεί η λέξη «γλοιώδης» από τις εκδηλώσεις όλων αυτών των διαθέσεων τις οποίες συζητήσαμε προηγουμένως; Δεν γίνεται αυτό. Η λέξη «γλοιώδης» είναι πολύ ιδιαίτερη· άρα είναι ιδιαίτεροι και οι άνθρωποι που είναι γλοιώδεις; Όχι, δεν είναι. Εσείς έχετε μέσα σας τίποτα το γλοιώδες; (Ναι.) Ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις έχει αυτό; (Όταν οι άνθρωποι πλένουν το πρόσωπό τους, κάποιες φορές αφήνουν τον πάγκο του νιπτήρα γεμάτο νερά, και δεν τα σκουπίζουν. Και όταν τελειώνουν το φαγητό τους, δεν καθαρίζουν απ’ το τραπέζι τους κόκκους ρυζιού και τις σταγόνες της σούπας που έπεσαν. Όταν τα ρούχα τους βρωμίσουν, απλώς τα πετάνε από δω κι από κει χωρίς να τα διπλώσουν. Νομίζω ότι κι αυτά είναι εκδηλώσεις του να είναι κανείς γλοιώδης.) Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες υπάρχουν στην καθημερινή ζωή, και το να μην τηρεί κανείς τους κανόνες υγιεινής δεν σημαίνει στ’ αλήθεια ότι είναι γλοιώδης· αυτό έχει να κάνει με το πώς βιώνει την ανθρώπινη φύση. Αν κάποιος δεν κάνει πράξεις που ωφελούν τους άλλους όταν συμμετέχει σε μια ομάδα, κι αν δεν έχει λάβει σωστή ανατροφή και δεν τηρεί τους κανόνες συμπεριφοράς, κι έτσι οι άλλοι τον παίρνουν από κακό μάτι κι αυτός τους κάνει να τον απεχθάνονται, κι επίσης δεν ξέρει να σέβεται τους κανόνες ή τα συστήματα που ισχύουν σε όποιο μέρος πάει, και του λείπει αυτή η κατανόηση, τότε δεν λείπει κάτι από την ανθρώπινη φύση του; (Ναι.) Τι λείπει; Λείπει η λογική. Άραγε, σε τέτοιους ανθρώπους δεν λείπει η αξιοπρέπεια; (Ναι.) Δεν έχουν αξιοπρέπεια ούτε ακεραιότητα· έχουν κακή ανατροφή. Αυτό έχει να κάνει με το βασικό πρότυπο ανθρώπινης συμπεριφοράς και με τη βίωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν κάποιος δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε σ’ αυτά τα πρότυπα, πώς είναι ποτέ δυνατό να κάνει πράξη την αλήθεια; Πώς είναι ποτέ δυνατό να δοξάσει τον Θεό; Πώς είναι ποτέ δυνατό να ενεργήσει σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Απέχει πολύ από το να κάνει οτιδήποτε από αυτά. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν έχει συνείδηση ούτε λογική· είναι εύκολο να τον διαχειριστεί κανείς; Είναι εύκολο να αλλάξει; Σε καμία περίπτωση. Και τότε πώς μπορεί να αλλάξει; Αυτό εξαρτάται από όλους όσοι τον επιτηρούν, τον περιορίζουν και τον ενθαρρύνουν. Σε σοβαρές περιπτώσεις, όλοι πρέπει να ορθώσουν το ανάστημά τους και να του ασκήσουν κριτική. Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της κριτικής; Να τον συντρέξουν, να τον βοηθήσουν να συμπεριφερθεί σωστά, και να τον εμποδίσουν να κάνει επαίσχυντες και κακόγουστες πράξεις. Τι ακριβώς σημαίνει, λοιπόν, το να είναι κανείς γλοιώδης; Ποια είναι τα κύρια συμπτώματα και οι εκδηλώσεις του; Για να δούμε αν η σύνοψή Μου είναι ή δεν είναι ακριβής. Με τι ισοδυναμούν οι άνθρωποι που είναι γλοιώδεις; Ισοδυναμούν με ανήμερα, κακοαναθρεμμένα, άγρια ζώα, και οι κύριες εκδηλώσεις αυτού είναι η αλαζονεία, τα ζωώδη ένστικτα, η έλλειψη αυτοσυγκράτησης, οι απερίσκεπτες ενέργειες, η άρνηση της παραμικρής αποδοχής της αλήθειας, καθώς και το να κάνει κάποιος ό,τι θέλει, να μην ακούει κανέναν, να μην επιτρέπει σε κανέναν να τον διαχειριστεί, να τολμά να τα βάζει με τον οποιονδήποτε, και να μη λαμβάνει υπόψη του κανέναν άλλον. Πείτε Μου, είναι σοβαρές οι διάφορες εκδηλώσεις του να είναι κανείς γλοιώδης; (Ναι, είναι.) Αν μη τι άλλο, αυτή η διάθεση που χαρακτηρίζεται από αλαζονεία, έλλειψη λογικής και απερίσκεπτες ενέργειες είναι πολύ σοβαρή. Ακόμα κι αν ένας τέτοιος άνθρωπος δεν φαίνεται να κάνει κάτι που να κρίνει τον Θεό ή να εναντιώνεται σ’ Αυτόν, είναι πάρα πολύ πιθανό να κάνει κακό και να Του εναντιωθεί, λόγω της αλαζονικής του διάθεσης. Όλες οι ενέργειές του είναι αποκαλύψεις της διεφθαρμένης του διάθεσης. Όταν ένας άνθρωπος καταλήγει γλοιώδης σε έναν ορισμένο βαθμό, γίνεται ληστής και διάβολος, και οι ληστές και οι διάβολοι δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθούν την αλήθεια· μπορούν μόνο να καταστραφούν.

Αξίζει να μιλήσει κανείς γι’ αυτήν την ιστορία; (Ναι.) Μπορεί αυτή η ιστορία να μη θίγει το θέμα της φύση-ουσίας ή της διάθεσης του ανθρώπου, όμως αφορά τη συμπεριφορά του, πράγμα που δεν είναι και τόσο διαφορετικό από την ουσία του ή τόσο άσχετο μ’ αυτήν. Τι τίτλο πρέπει να έχει αυτή η ιστορία; Ας της δώσουμε έναν τίτλο με κάπως αλληγορικό χαρακτήρα, ώστε να μην είναι υπερβολικά ξεκάθαρος. (Το κυνήγι των αρουραίων.) «Το κυνήγι των αρουραίων» είναι πολύ καλός τίτλος. Κάποιος έπιασε έναν αρουραίο με «απολύτως νόμιμο» τρόπο, και είπε: «Και τι να κάνω; Έτρεξε εδώ μέσα και τον λυπάμαι. Επιπλέον, έχει τραυματιστεί. Αν ξαναγυρίσει στη φύση, θα πεθάνει, και τότε ούτως ή άλλως θα τον φάνε τα άλλα ζώα· άρα, γιατί να μην τον φάω εγώ; Δεν θα ήταν απολύτως νόμιμο αυτό;» Προκειμένου να φάει αυτόν τον αρουραίο, επινόησε όλες αυτές τις δικαιολογίες και εφηύρε όλες αυτές τις αιτίες, κι έπειτα τον έφαγε με τη συνείδησή του καθαρή. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς γλοιώδης. Οι άνθρωποι στην Αμερική δεν απαγορεύεται να τρώνε κρέας, κι έτσι δεν αξίζει να μπει κανείς σ’ όλον αυτόν τον κόπο και να καταβάλει όλη αυτήν την προσπάθεια για να κάνει μια τέτοια πράξη. Τέτοια κάνουν αυτοί που είναι γλοιώδεις. Κάνουν μήπως τέτοια πράγματα οι κανονικοί άνθρωποι; Κάνουν τέτοια πράγματα όσοι έχουν ανθρώπινη φύση και ακεραιότητα; (Όχι.) Γιατί δεν τα κάνουν; Αυτό έχει να κάνει με την ακεραιότητα. Όσοι είναι από τη φύση τους αδιόρθωτοι κλέφτες θα διαπράττουν πάντα μικρές ή μεγάλες κλοπές, και θα κάνουν επαίσχυντες πράξεις. Μήπως τους λείπει κάτι στο σπίτι τους; Όχι απαραίτητα. Από τη στιγμή που είναι γλοιώδεις, όμως, έχουν την ανάγκη να κλέψουν, και βασίζονται στην κλοπή για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους και την ακόρεστη απληστία της διάθεσής τους. Αυτές οι πράξεις τούς δίνουν παρηγοριά μέσα τους. Αν δεν έκαναν τέτοιες πράξεις, θα ένιωθαν ταραχή. Αυτό σημαίνει να είναι κανείς γλοιώδης. Τώρα, θα ολοκληρώσω την ιστορία και θα προχωρήσω στο κυρίως θέμα.

Πριν μιλήσω για το κυρίως θέμα, ας αναλογιστούμε πρώτα το περιεχόμενο της τελευταίας μας συναναστροφής. Τα καθήκοντα που εκτελεί ο εκλεκτός λαός του Θεού μπορούν να χωριστούν σε έξι κύριες κατηγορίες. Έχουμε ολοκληρώσει τη συζήτηση για την πρώτη κατηγορία, δηλαδή για τους ανθρώπους που εκτελούν το καθήκον της εξάπλωσης του ευαγγελίου. Η δεύτερη κατηγορία αφορά τους ανθρώπους που εκτελούν καθήκοντα επικεφαλής και εργατών στην εκκλησία, σε διάφορα επίπεδα. Τα μέλη αυτής της κατηγορίας μπορούν βασικά να χωριστούν σε δύο κύρια είδη, και την τελευταία φορά μιλήσαμε για ένα από αυτά τα είδη, δηλαδή τους αντίχριστους. Ταξινομήσαμε όλες τις εκδηλώσεις και τις διαθέσεις των αντίχριστων, δηλαδή το πώς εργάζονται, ποιες είναι οι εκδηλώσεις τους, και με βάση ποιες πράξεις τους χαρακτηρίζονται ως αντίχριστοι. Ποια συγκεκριμένα στοιχεία υπήρχαν; (Σημείο πρώτο: Προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων· σημείο δεύτερο: Επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν· σημείο τρίτο: Αποκλείουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και τους επιτίθενται· σημείο τέταρτο: Εξυμνούν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους· σημείο πέμπτο: Παραπλανούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους.) Την προηγούμενη φορά, συνοψίσαμε πέντε στοιχεία, και τα σημειώσατε όλα. Τώρα σημειώστε τα επόμενα. Σημείο έκτο: Συμπεριφέρονται με δόλιους τρόπους, είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν· σημείο έβδομο: Είναι μοχθηροί, ύπουλοι και δόλιοι· σημείο όγδοο: Θα έκαναν τους άλλους να υπακούν μόνο σ’ αυτούς, όχι στην αλήθεια ή στον Θεό· σημείο ένατο: Κάνουν το καθήκον τους μόνο για να διακριθούν και να τροφοδοτήσουν τα δικά τους συμφέροντα και φιλοδοξίες· ποτέ δεν λαμβάνουν υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, και μάλιστα ξεπουλάνε αυτά τα συμφέροντα με αντάλλαγμα την προσωπική δόξα· σημείο δέκατο: Σιχαίνονται την αλήθεια, παραβιάζουν απροκάλυπτα τις αρχές και περιφρονούν τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού· σημείο ενδέκατο: Δεν αποδέχονται το κλάδεμα ούτε έχουν στάση μετάνοιας όταν κάνουν κάποιο λάθος, μα αντίθετα διαδίδουν αντιλήψεις και κρίνουν δημόσια τον Θεό· σημείο δωδέκατο: Θέλουν να αποσυρθούν όταν δεν έχουν θέση ούτε και ελπίδα να κερδίσουν ευλογίες· σημείο δέκατο τρίτο: Ελέγχουν τα οικονομικά της εκκλησίας, καθώς και τις καρδιές των ανθρώπων· σημείο δέκατο τέταρτο: Αντιμετωπίζουν τον οίκο του Θεού σαν να είναι η δική τους σφαίρα επιρροής· σημείο δέκατο πέμπτο: Δεν πιστεύουν στην ύπαρξη του Θεού και αρνούνται την ουσία του Χριστού. Υπάρχουν συνολικά 15 στοιχεία, και όλα τους αναλύουν και εκθέτουν τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Ουσιαστικά, αυτά τα 15 στοιχεία συνοψίζουν τα διάφορα είδη συμπεριφορών, εκδηλώσεων και διαθέσεων που έχουν οι αντίχριστοι. Ορισμένα από αυτά μοιάζουν επιφανειακά με συμπεριφορές, όμως πίσω από αυτές τις συμπεριφορές κρύβεται η υποβόσκουσα διάθεση-ουσία των αντίχριστων. Όσον αφορά την κυριολεκτική τους σημασία, άραγε είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς αυτά τα 15 στοιχεία; Όλα είναι διατυπωμένα με απλά λόγια και, κατά μία έννοια, είναι εύκολο να τα κατανοήσει κανείς· επιπλέον, όλα αυτά που συνοψίζει το καθένα τους σχετίζονται με τις εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις και την ουσία του ανθρώπου. Κάθε στοιχείο είναι κι ένα είδος διάθεσης, όχι μια παροδική συμπεριφορά ή σκέψη. Τι είναι διάθεση; Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τι είναι διάθεση; Μιλάμε για διάθεση όταν, ανεξάρτητα με το πού πηγαίνει κανείς, οι σκέψεις του, οι ιδέες του, οι αρχές που διέπουν τις πράξεις του, οι μέθοδοι δράσης του και ο σκοπός που επιδιώκει δεν αλλάζουν ανάλογα με τις αλλαγές στον χρόνο και στο μέρος. Αν ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί κάποιος εξαφανίζεται μόλις αλλάξει το περιβάλλον του, τότε αυτό δεν είναι αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης, αλλά μάλλον μια παροδική συμπεριφορά. Τι αφορά μια πραγματική διάθεση; (Μπορεί να κυριαρχήσει επάνω σ’ έναν άνθρωπο οποτεδήποτε και οπουδήποτε.) Σωστά, μπορεί να κυριαρχήσει στα λόγια και τις πράξεις ενός ανθρώπου ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, χωρίς περιορισμούς ή επιρροές, υπό οποιεσδήποτε προϋποθέσεις. Τότε μιλάμε για ουσία. Ουσία είναι αυτό στο οποίο βασίζεται κανείς για να επιβιώσει· δεν εξαρτάται από τις μεταβολές του χρόνου, της τοποθεσίας ή άλλων εξωτερικών παραγόντων. Αυτή είναι η ουσία ενός ανθρώπου. Κάποιοι λένε: «Λίγο πολύ, έχω και τις 15 αυτές εκδηλώσεις των αντίχριστων που συνόψισες, όμως δεν επιδιώκω τη θέση, και δεν γεννήθηκα με καμία φιλοδοξία. Εξάλλου, δεν έχω αναλάβει καμία ευθύνη αυτήν τη στιγμή. Δεν είμαι ούτε επικεφαλής ούτε εργάτης, και δεν μου αρέσει να βρίσκομαι στο επίκεντρο· επομένως, μάλλον δεν με αφορά η φύση-ουσία των αντίχριστων, έτσι δεν είναι; Κι αν δεν με αφορά, τότε λοιπόν δεν ισχύει ότι δεν χρειάζεται ν’ ακούω αυτές τις συναναστροφές ούτε και να αντιπαραβάλλω τον εαυτό μου μ’ αυτές;» Είναι όντως έτσι τα πράγματα; (Όχι.) Τότε, πώς θα πρέπει να προσεγγίσει κανείς αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων; Πώς θα πρέπει κανείς να προσεγγίσει τις αλήθειες πάνω στις οποίες γίνεται συναναστροφή και αφορούν αυτές τις εκδηλώσεις; Πρέπει κανείς να κατανοήσει την αλήθεια και να φτάσει στην αυτογνωσία μέσα σ’ αυτές τις συναναστροφές, έπειτα να βρει το σωστό μονοπάτι, και τελικά ν’ αποκτήσει αρχές στην εκτέλεση των καθηκόντων του και στην υπηρεσία που προσφέρει στον Θεό. Μόνο έτσι μπορεί να ξεφύγει απ’ το μονοπάτι των αντίχριστων και να μπει στο μονοπάτι που οδηγεί στην τελείωση. Αν μπορείτε να συσχετίσετε με τον εαυτό σας αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων, κάτι τέτοιο θα είναι για εσάς προειδοποίηση, υπενθύμιση, έκθεση και κρίση. Αν δεν μπορείτε να τις συσχετίσετε με τον εαυτό σας, αλλά διαισθάνεστε ότι εκδηλώνετε παρόμοιες καταστάσεις, τότε θα πρέπει να προσπαθήσετε να κάνετε αυτοκριτική και να γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας, και να αναζητήσετε την αλήθεια για να απαλλαγείτε από αυτές τις καταστάσεις. Έτσι, μπορείτε επίσης να απαλλαγείτε σιγά σιγά από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας και να αποφύγετε το μονοπάτι των αντίχριστων.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού

Η σημερινή συναναστροφή αφορά το τέταρτο στοιχείο των διάφορων εκδηλώσεων που εμφανίζουν οι αντίχριστοι: εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού. Εξύψωση και μαρτυρία περί του εαυτού τους, επίδειξη του εαυτού τους, προσπάθεια να κάνουν τους ανθρώπους να τους εκτιμήσουν —η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι ικανή για όλα αυτά τα πράγματα. Έτσι αντιδρούν οι άνθρωποι ενστικτωδώς όταν τους κυβερνάει η σατανική φύση τους, και αυτό αποτελεί κοινό στοιχείο όλης της διεφθαρμένης ανθρωπότητας. Πώς εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους συνήθως οι άνθρωποι; Πώς επιτυγχάνουν αυτόν τον στόχο; Μαρτυρούν περί του πόσο έργο έχουν κάνει, πόσο έχουν υποφέρει, πόσο έχουν δαπανήσει εαυτόν και τι τίμημα έχουν πληρώσει. Χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα ως το κεφάλαιο με το οποίο εξυψώνουν τον εαυτό τους, που τους δίνει μια υψηλότερη, σταθερότερη και πιο εξασφαλισμένη θέση στο μυαλό των ανθρώπων, ώστε να τους εκτιμούν, να τους θαυμάζουν, να τους σέβονται και ακόμα και να τους αποδίδουν τιμές, να τους ειδωλοποιούν και να τους ακολουθούν περισσότεροι άνθρωποι. Για να επιτύχουν αυτόν τον στόχο, οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα, σύμφωνα με τα οποία επιφανειακά μαρτυρούν περί του Θεού, μα στην ουσία εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους. Είναι λογικός αυτός ο τρόπος δράσης; Είναι πέρα από τα όρια του ορθολογισμού. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ντρέπονται καθόλου: Μαρτυρούν ξεδιάντροπα περί του τι έχουν κάνει για τον Θεό και του πόσο έχουν υποφέρει γι’ Αυτόν. Μάλιστα, επιδεικνύουν τα χαρίσματά τους, τα ταλέντα τους, την εμπειρία τους, τις ειδικές δεξιότητές τους ή τις έξυπνες τεχνικές τους στη συμπεριφορά τους, τα μέσα που χρησιμοποιούν για να παίξουν με τους ανθρώπους, και ούτω καθεξής. Η μέθοδος με την οποία εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους είναι να επιδεικνύουν τον εαυτό τους και να μειώνουν τους άλλους. Επίσης, καλύπτουν και καμουφλάρουν τον εαυτό τους, κρύβοντας τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις ελλείψεις τους από τους ανθρώπους, ώστε εκείνοι να βλέπουν μόνο την ευφυία τους. Δεν τολμούν καν να πουν στους άλλους ανθρώπους πότε νιώθουν αρνητικοί· τους λείπει το θάρρος να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μαζί τους, και όταν κάνουν κάτι λάθος, βάζουν τα δυνατά τους για να το συγκαλύψουν και να το κουκουλώσουν. Ποτέ δεν αναφέρουν τη βλάβη που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας ενώ έκαναν το καθήκον τους. Όταν έχουν την παραμικρή συμβολή ή κάποια μικρή επιτυχία, ωστόσο, δεν χάνουν χρόνο να το επιδείξουν. Ανυπομονούν να γνωστοποιήσουν σε όλο τον κόσμο πόσο ικανοί είναι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό τους, πόσο εξαιρετικοί είναι και πόσο καλύτεροι από τους κανονικούς ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος εξύψωσης και μαρτυρίας περί του εαυτού τους; Είναι η εξύψωση και η μαρτυρία περί του εαυτού κάτι που κάνει κάποιος με συνείδηση και λογική; Δεν είναι. Έτσι, όταν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, ποια διάθεση αποκαλύπτεται συνήθως; Η αλαζονεία είναι μια από τις κύριες διαθέσεις που αποκαλύπτονται και ακολουθεί η δολιότητα, η οποία αφορά το να κάνει κανείς ό,τι είναι δυνατόν για να κάνει τους άλλους ανθρώπους να τον έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Οι ιστορίες τους είναι εντελώς αδιαμφισβήτητες· τα λόγια τους ξεκάθαρα περιέχουν κίνητρα και μηχανορραφίες, μα εκείνοι θέλουν να κρύβουν το γεγονός ότι κάνουν επίδειξη. Το αποτέλεσμα αυτών που λένε είναι ότι αναγκάζουν τους ανθρώπους να νιώθουν ότι αυτοί είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι κανείς δεν τους φτάνει, ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροί τους. Και δεν επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα με ύπουλα μέσα; Ποια διάθεση κρύβεται πίσω από αυτά τα μέσα; Υπάρχουν καθόλου στοιχεία μοχθηρίας; (Υπάρχουν.) Είναι ένα είδος μοχθηρής διάθεσης. Μπορεί να δει κανείς ότι αυτά τα μέσα που επιστρατεύουν τα κατευθύνει μια δόλια διάθεση —γιατί, λοιπόν, λέω ότι είναι μοχθηρή; Πώς συνδέεται αυτό με τη μοχθηρία; Τι νομίζετε; Μπορούν να είναι ανοιχτοί ως προς τους στόχους τους κατά την εξύψωση και τη μαρτυρία περί του εαυτού τους; Δεν μπορούν. Υπάρχει όμως πάντοτε μια επιθυμία στα βάθη της καρδιάς τους, και ό,τι λένε και κάνουν είναι προς όφελος αυτής της επιθυμίας, κι οι στόχοι και τα κίνητρα των όσων λένε και κάνουν μένουν επτασφράγιστα μυστικά. Για παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσουν παραπλάνηση ή κάποιες ύποπτες τακτικές για να επιτύχουν αυτούς τους στόχους. Δεν είναι αυτή η μυστικοπάθεια πανούργα από τη φύση της; Και γίνεται αυτή η πανουργία να μην αποκαλεστεί μοχθηρή; (Ναι.) Μπορεί πράγματι να αποκαλεστεί μοχθηρή, και είναι βαθύτερη από τη δολιότητα. Χρησιμοποιούν έναν συγκεκριμένο τρόπο ή μέθοδο για να επιτύχουν τους στόχους τους. Αυτή η διάθεση αποτελεί δολιότητα. Ωστόσο, συχνά τους κυβερνούν η ξεδιάντροπη φιλοδοξία και η επιθυμία στα βάθη της καρδιάς τους να έχουν διαρκώς ανθρώπους να τους ακολουθούν, να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν, με αποτέλεσμα να εξυμνούν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού συχνά και να πράττουν έτσι αδίστακτα και ασύστολα. Τι είναι αυτή η διάθεση; Ισούται με τη μοχθηρία. Η μοχθηρία είναι κάτι περισσότερο από απλή και συνηθισμένη στενομυαλιά, δολιότητα και ψευτιά. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να φτάσει από το επίπεδο της συνηθισμένης διαφθοράς σ’ αυτό της μοχθηρίας, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι βαθύτερα διεφθαρμένος; (Ναι.) Περιγράψτε, λοιπόν, το επίπεδο της μοχθηρίας· ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος να το θέσει κανείς; Γιατί κάποιος να περάσει από τη συνηθισμένη διαφθορά στη μοχθηρία; Μπορείτε να διακρίνετε ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη δολιότητα και τη μοχθηρία; Όσον αφορά το πώς εκδηλώνονται, η μοχθηρία και η διαφθορά σχετίζονται στενά, όμως η μοχθηρία είναι σοβαρότερη· είναι ακραία δολιότητα. Αν λένε για κάποιον ότι έχει μοχθηρή διάθεση, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν είναι δόλιος σε συνηθισμένο βαθμό, αφού η συνηθισμένη δολιότητα μπορεί να σημαίνει απλώς ότι είναι παθολογικός ψεύτης ή δεν είναι και τόσο ειλικρινής στις πράξεις του, ενώ η μοχθηρία είναι σοβαρότερη και εντοπίζεται σε βαθύτερο επίπεδο από τη δολιότητα. Η δολιότητα ενός ανθρώπου με μοχθηρή διάθεση είναι μεγαλύτερη και σοβαρότερη από του μέσου ανθρώπου, ενώ τα μέσα και οι μέθοδοι των ενεργειών του, καθώς και οι ραδιουργίες που κρύβουν οι πράξεις του, είναι όλα πιο δόλια και μυστικοπαθή, και οι περισσότεροι δεν μπορούν να τα διακρίνουν. Αυτό είναι μοχθηρία.

Πώς διαφέρει ένας αντίχριστος που εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού από έναν μέσο άνθρωπο που κάνει το ίδιο; Ο μέσος άνθρωπος συχνά καυχιέται και επιδεικνύεται ώστε οι άλλοι να τον εκτιμούν, κι επιπλέον εμφανίζει εκδηλώσεις αυτών των διαθέσεων και καταστάσεων· πώς, λοιπόν, διαφέρει ένας αντίχριστος που εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού από τους συνηθισμένους ανθρώπους που κάνουν το ίδιο; Πού είναι η διαφορά; Πρέπει να το διακρίνεις ξεκάθαρα αυτό· μη βάζεις όλες τις σποραδικές εκδηλώσεις εξύψωσης του εαυτού ή κομπασμού περί αυτού στην κατηγορία των αντίχριστων. Αυτό είναι ένα εννοιολογικό λάθος, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πώς μπορεί, λοιπόν, να διαφοροποιηθεί ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα; Πού βρίσκεται η διαφορά; Αν μπορείς να το πεις ξεκάθαρα αυτό, μπορείς και να κατανοήσεις απόλυτα ποια είναι η ουσία ενός αντίχριστου. Για κάνε μια προσπάθεια. (Ένας αντίχριστος ενεργεί πιο συγκαλυμμένα· χρησιμοποιεί κάποια μέσα που φαίνονται πολύ καθωσπρέπει ώστε να παραπλανήσει τον κόσμο. Φαίνεται να μιλάει για κάποιο καθωσπρέπει ζήτημα, και πριν καλά καλά το καταλάβεις, αρχίζει να εξυψώνει τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού, χωρίς να το πάρει είδηση κανείς. Τα μέσα του είναι σχετικά συγκαλυμμένα.) Σχετικά συγκαλυμμένα μέσα· η διαφοροποίηση αυτή βασίζεται στη μέθοδο που εφαρμόζει για να εξυψώσει τον εαυτό του και να μαρτυρήσει περί αυτού. Υπάρχει κάτι άλλο; Πείτε Μου, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη φύση του να εξυψώνεις τον εαυτό σου και να μαρτυράς περί αυτού συνειδητά και στη φύση του να κάνεις το ίδιο ασυναίσθητα; (Διαφέρουν οι προθέσεις.) Εκεί δεν είναι η διαφορά; (Ναι.) Όταν ένας μέσος άνθρωπος με διεφθαρμένες διαθέσεις εξυψώνει και επιδεικνύει τον εαυτό του, το κάνει μόνο και μόνο για επίδειξη. Μόλις κάνει τη φιγούρα του, το ζήτημα τελειώνει· δεν νοιάζεται αν οι άλλοι έχουν καλή ή κακή γνώμη γι’ αυτόν. Η πρόθεσή του δεν είναι εντελώς ξεκάθαρη, υπάρχει απλώς μια διάθεση που κυριαρχεί επάνω του, η αποκάλυψη μιας διάθεσης. Αυτό είναι όλο. Είναι εύκολο να αλλάξει μια τέτοια διάθεση; Αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια, θα μπορέσει να αλλάξει σιγά σιγά όταν βιώσει το κλάδεμα, την κρίση και την παίδευση. Λίγο λίγο, θα κερδίσει περισσότερη αίσθηση ντροπής και ορθολογισμού, και θα εμφανίζει όλο και λιγότερο μια τέτοια συμπεριφορά. Θα καταδικάζει τη συμπεριφορά αυτού του είδους, θα δείχνει αυτοσυγκράτηση και θα χαλιναγωγεί τον εαυτό του. Έτσι γίνεται όταν κάποιος εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού ασυναίσθητα. Αν και στο να εξυψώνει κανείς τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού συνειδητά ή ασυναίσθητα περιλαμβάνεται η ίδια διάθεση, η φύση των δύο είναι διαφορετική. Πώς διαφέρει η φύση τους ενός από του άλλου; Η συνειδητή εξύψωση του εαυτού και μαρτυρία περί αυτού γίνεται με πρόθεση. Οι άνθρωποι που κάνουν κάτι τέτοιο δεν μιλούν έτσι τυχαία· κάθε φορά που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, έχουν ορισμένες προθέσεις και κρυφούς σκοπούς, και κάνουν αυτήν την πράξη έχοντας σατανικές φιλοδοξίες και επιθυμίες. Επιφανειακά, φαίνεται ότι πρόκειται για το ίδιο είδος εκδήλωσης. Και στις δύο περιπτώσεις, κάποιοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού. Πώς ορίζει, όμως, ο Θεός το να εξυψώνει κανείς τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού ασυναίσθητα; Ως αποκάλυψη μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Και πώς ορίζει ο Θεός το να εξυψώνει κανείς τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού συνειδητά; Ως επιθυμία του ατόμου να παραπλανήσει τους άλλους, ως αποφασιστικότητα να τους κάνει να τον εκτιμήσουν, να τον λατρέψουν, να τον θαυμάσουν κι έπειτα να τον ακολουθήσουν. Η πράξη του είναι από τη φύση της παραπλανητική. Άρα, μόλις αποκτήσει την πρόθεση να παραπλανήσει τους άλλους και να τους κατακτήσει ώστε να τον ακολουθήσουν και να τον λατρέψουν, εφαρμόζει στα λόγια και τις πράξεις του κάποια μέσα και κάποιες μεθόδους που μπορούν εύκολα να παραπλανήσουν και να αποπροσανατολίσουν όσους δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν πατούν σε γερά θεμέλια. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν μόνο έλλειψη ικανότητας διάκρισης· αντιθέτως, νομίζουν ότι όσα λέει αυτός ο άνθρωπος είναι σωστά, και μπορεί να τον θαυμάζουν και να τον εκτιμούν, ενώ με τον καιρό θα τον λατρέψουν ή ακόμα και θα τον ακολουθήσουν. Είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο στην καθημερινότητα κάποιος να φαίνεται ότι κατανοεί αρκετά καλά ένα κήρυγμα που ακούει, αργότερα όμως, όταν του συμβεί κάτι, να μην ξέρει πώς να το αντιμετωπίσει. Προσέρχεται ενώπιον του Θεού για να αναζητήσει, όμως αυτό δεν αποδίδει καρπούς· στο τέλος, αναγκάζεται να πάει στον επικεφαλής του, να ρωτήσει σχετικά μ’ αυτό το ζήτημα και να του ζητήσει λύση. Όποτε του συμβεί κάτι, ζητάει από τον επικεφαλής του να το λύσει. Είναι όπως κάποιοι άνθρωποι που καπνίζουν όπιο, και τελικά το κάνουν συνήθεια και εθίζονται, και κάποια στιγμή δεν μπορούν πλέον να ζήσουν χωρίς να το καπνίζουν. Έτσι, αυτό που κάνουν οι αντίχριστοι, το ότι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, γίνεται ασυναίσθητα ένα είδος ναρκωτικού για όσους έχουν μικρό ανάστημα, όσους δεν έχουν διάκριση, όσους είναι ανόητοι και αδαείς. Όποτε τους συμβαίνει το οτιδήποτε, πάνε και ρωτάνε τον αντίχριστο γι’ αυτό, κι αν ο αντίχριστος δεν δώσει εντολή, δεν τολμούν να κάνουν τίποτα, ακόμα κι αν όλοι έχουν ολοκληρώσει τις συζητήσεις κι έχουν βγάλει ένα συμπέρασμα σχετικά με το ζήτημα. Φοβούνται να εναντιωθούν στο θέλημα του αντίχριστου και επίσης φοβούνται την καταστολή, κι έτσι σε κάθε ζήτημα τολμούν να ενεργήσουν μόνο αφού μιλήσει ο αντίχριστος. Ακόμα κι όταν έχουν κατανοήσει ξεκάθαρα τις αλήθεια-αρχές, δεν τολμούν να πάρουν μια απόφαση ούτε να χειριστούν το ζήτημα· αντ’ αυτού, περιμένουν τον «κύριο» που θαυμάζουν να βγάλει την τελική ετυμηγορία και απόφαση. Αν ο κύριός του δεν πει τίποτα, αυτός που χειρίζεται το ζήτημα δεν θα είναι σίγουρος για το τι πρέπει να κάνει. Δεν έχουν δηλητηριαστεί αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Αυτό σημαίνει να έχει δηλητηριαστεί κανείς. Προκειμένου να δηλητηριαστούν αυτοί οι άνθρωποι τόσο βαθιά, πόση δουλειά πρέπει να κάνει ο αντίχριστος και πόσο δηλητήριο θα χρειαστεί να τους ρίξει; Αν ο αντίχριστος ανέλυε συχνά τον εαυτό του και κατάφερνε να αποκτήσει αυτογνωσία, κι αν συχνά έδειχνε φανερά τις αδυναμίες, τα λάθη και τις παραβάσεις του για να τα δουν οι άλλοι, τότε άραγε θα τον λάτρευαν και πάλι όλοι έτσι; Σε καμία περίπτωση. Φαίνεται ότι ο αντίχριστος καταβάλλει σημαντική προσπάθεια για να εξυψώνει τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού, κι αυτή είναι η αιτία της «επιτυχίας» του. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που θέλει. Χωρίς αυτόν, κανείς δεν θα ήξερε πώς να κάνει σωστά τα καθήκοντά του και όλοι θα ένιωθαν τελείως χαμένοι. Είναι προφανές ότι, ενώ ο αντίχριστος ελέγχει αυτούς τους ανθρώπους, τους ρίχνει μυστικά πολλά δηλητήρια και καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια! Αν έλεγε μόνο λίγα λόγια, τότε άραγε οι άνθρωποι θα περιορίζονταν απ’ αυτόν με τον ίδιο τρόπο; Σε καμία περίπτωση. Όταν ο αντίχριστος πετύχει τον σκοπό του και κάνει τους άλλους να τον λατρεύουν, να τον θαυμάζουν και να τον ακούνε σε κάθε ζήτημα, αυτό άραγε δεν σημαίνει ότι έχει κάνει πολλές πράξεις κι έχει πει πολλά λόγια που εξυψώνουν τον εαυτό του και μαρτυρούν περί αυτού; Ποια είναι η έκβαση που επιτυγχάνει μ’ αυτές τις πράξεις; Είναι οι άνθρωποι να μην έχουν μονοπάτι και να μην μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους χωρίς αυτόν· λες και, χωρίς αυτόν, θα έπεφτε ο ουρανός και η γη θα σταματούσε να γυρίζει, και η πίστη στον Θεό δεν θα είχε καμία αξία και καμία σημασία, και θα ήταν μάταιο να ακούει κανείς κηρύγματα. Είναι επίσης οι άνθρωποι να νομίζουν ότι έχουν κάποια ελπίδα στη ζωή όταν ο αντίχριστος είναι κοντά τους, ενώ αν εκείνος πέθαινε, θα απελπίζονταν εντελώς. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πλέον αιχμάλωτοι του Σατανά, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν αξίζει κάτι τέτοιο σε ανθρώπους σαν κι αυτούς; (Τους αξίζει.) Γιατί λέμε ότι τους αξίζει; Ο Θεός είναι Αυτός στον Οποίο πιστεύεις· γιατί, λοιπόν, λατρεύεις κι ακολουθείς τους αντίχριστους, αφήνοντάς τους να σε περιορίζουν και να σε ελέγχουν κάθε στιγμή; Εξάλλου, ανεξάρτητα απ’ το καθήκον που κάνει κανείς, ο οίκος του Θεού έχει δώσει στους ανθρώπους ξεκάθαρες αρχές και κανόνες. Αν κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει μόνος του μια δυσκολία, θα πρέπει να προστρέξει σε κάποιον που κατανοεί την αλήθεια, και να προστρέξει στον Άνωθεν για πιο σοβαρά θέματα. Εσύ, όμως, όχι μόνο δεν αναζητάς την αλήθεια· απεναντίας, λατρεύεις και θαυμάζεις ανθρώπους, και πιστεύεις ό,τι λένε αυτοί οι αντίχριστοι. Έχεις γίνει, δηλαδή, υπηρέτης του Σατανά. Ποιος άλλος σου φταίει, λοιπόν, εκτός από τον εαυτό σου; Δεν σου αξίζει αυτό; Η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού είναι μια συμπεριφορά και μια εκδήλωση που είναι κοινή στους αντίχριστους, και είναι από τις πιο συνήθεις εκδηλώσεις. Ποιο είναι το κύριο χαρακτηριστικό του τρόπου με τον οποίο οι αντίχριστοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού; Πώς διαφέρει από τον τρόπο με τον οποίο εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού ο μέσος άνθρωπος; Είναι ότι οι αντίχριστοι κρύβουν πίσω από αυτήν την πράξη τις δικές τους προθέσεις, και σε καμία περίπτωση δεν την κάνουν ασυναίσθητα. Αντίθετα, έχουν προθέσεις, επιθυμίες και φιλοδοξίες, και οι συνέπειες της μαρτυρίας τους περί του εαυτού τους είναι πολύ τρομερές για να τις αναλογιστεί κανείς· έχουν τη δυνατότητα να παραπλανούν και να ελέγχουν τον κόσμο.

Θα σας πω ένα παράδειγμα. Μπορείτε να σκεφτείτε αν μια τέτοια εκδήλωση και διάθεση σχετίζεται με την εξύψωση του εαυτού και τη μαρτυρία περί αυτού. Κάποτε, υπήρχε ένας επικεφαλής που εκτελούσε το έργο της εκκλησίας σε μια περιοχή για δύο με τρία χρόνια. Είχε περιπλανηθεί στις εκκλησίες και στο τέλος είχε ριζώσει εκεί. Τι σημαίνει ότι είχε ριζώσει; Σημαίνει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι τον ήξεραν και είχαν καλή γνώμη γι’ αυτόν, και ότι ήταν σχετικά διάσημος σ’ αυτήν την περιοχή. Όταν τον έβλεπαν, τον καλωσόριζαν, του πρόσφεραν τη θέση τους και του έδιναν κάτι νόστιμο να φάει. Κανείς δεν διαφωνούσε, κανείς δεν του εναντιωνόταν· όλοι τον γνώριζαν καλά αυτόν τον επικεφαλής, και βαθιά μέσα τους όλοι ενέκριναν τον τρόπο με τον οποίο ενεργούσε και αποδέχονταν την ηγεσία του. Δεν είναι σίγουρο πόσο έργο έκανε εκεί ο επικεφαλής ούτε πόσο μιλούσε, ούτε και για ποιο θέμα μιλούσε· αυτές οι λεπτομέρειες είναι άγνωστες. Με δυο λόγια, όμως, οι περισσότεροι τον ενέκριναν πραγματικά ως επικεφαλής. Αφού πέρασε λίγος καιρός, ο επικεφαλής είπε: «Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές εδώ είναι υπάκουοι και υποτακτικοί, και τα πράγματα πηγαίνουν καλά στην εκκλησία από κάθε άποψη. Δυστυχώς, υπάρχει ένα πράγμα που δεν είναι εντελώς ικανοποιητικό, ότι δηλαδή το περιβάλλον εδώ είναι απαίσιο. Αν το περιβάλλον το επέτρεπε, θα βρίσκαμε μια όμορφη μέρα με λιακάδα και θα κάναμε μια μεγάλη συνάθροιση σ’ ένα ευρύχωρο πάρκο, με χιλιάδες κόσμο, και θα αφήναμε ν’ ακουστεί η αλήθεια χρησιμοποιώντας μικρόφωνα και μεγάλα ηχεία. Με τον τρόπο αυτόν, θα κάναμε περισσότερους ανθρώπους να πιστέψουν στον θεό. Δεν θα ήταν αποτελεσματικό το έργο μας τότε;» Μόλις το άκουσαν αυτό, όλοι είπαν «αμήν» και το ενέκριναν. Πείτε Μου, υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τη φράση «θα αφήναμε ν’ ακουστεί η αλήθεια»; (Ναι.) Ποιο είναι το πρόβλημα; (Ότι ο επικεφαλής αντιμετώπιζε τον εαυτό του λες και ήταν ο Θεός.) Εσείς το αναγνωρίσατε όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτό, αλλά οι μπερδεμένοι άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί δεν το αναγνώρισαν. Απάντησαν ακόμα και «αμήν» σ’ αυτήν την πρόταση! Αυτός ο επικεφαλής αφήνει ν’ ακουστεί η αλήθεια; Και ποιος είναι αυτός; Ένας συνηθισμένος επικεφαλής είναι. Έκανε έργο για μερικά χρόνια, κι έπειτα άρχισε να πιστεύει ότι είναι ανώτερος απ’ όλους τους άλλους· ξέχασε ποιος ήταν, ήθελε ακόμα και να εκφράσει την αλήθεια· τι δύσκολο έργο που θα ήταν γι’ αυτόν. Τι αποδεικνύει αυτό; Αποδεικνύει ότι δεν είχε αυτογνωσία κι ότι δεν ήξερε ποιο καθήκον εκτελούσε. Αφού έχει μια τέτοια διάθεση, υπάρχει άραγε κανένα μέρος του συνηθισμένου έργου ή λόγου του που να συμφωνεί με την αλήθεια; Το συνηθισμένο έργο του και ο συνηθισμένος λόγος του είναι γεμάτα μπερδεμένες και διαβολικές λέξεις, και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να παράσχουν τίποτα στην εκκλησία και να την ποτίσουν αποτελεσματικά. Αυτός δεν γνωρίζει τι είναι η αλήθεια, πόσο μάλλον τι σημαίνει να εκφράζει κανείς την αλήθεια. Αφού εργάστηκε μόνο για κάπου δύο ή τρία χρόνια, νόμισε ότι είχε λίγο κύρος και κεφάλαιο, κι έπειτα ξέχασε ποιος ήταν, ένιωσε πολύ περήφανος για τον εαυτό του και θέλησε να εκφράσει την αλήθεια. Δεν είναι αηδιαστικό να έχει κανείς μια τέτοια παρανόηση; Από πού προέρχεται αυτή η παρανόηση; Αυτός ο άνθρωπος είχε κάποια ψυχική νόσο ή όλο αυτό ήταν μια στιγμιαία παρόρμηση; Έκανε λίγο έργο, κανείς από την τοπική εκκλησία δεν του εναντιώθηκε, κι όλα φαίνονταν να πηγαίνουν καλά γι’ αυτόν· έτσι, θεώρησε ότι όλ’ αυτά ήταν αποτέλεσμα του έργου του, και ξαφνικά νόμισε ότι μπορούσε να πάρει τα εύσημα. Σκέφτηκε: «Αν μπορώ να κάνω τόσο σημαντικό έργο, μήπως είμαι θεός; Κι αν είμαι θεός, τότε αυτήν τη στιγμή καταπιέζομαι τρομερά· αν το εξωτερικό περιβάλλον ήταν καλύτερο, θα μπορούσα να εκφράσω την αλήθεια!» Αυτή η σκέψη τού ήρθε εντελώς ξαφνικά. Κάτι δεν πάει καλά στο μυαλό του, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κάτι δεν πάει καλά στο μυαλό του. Δεν του λείπει η λογική; Μπορούν οι πράξεις και τα λόγια του Σατανά να έχουν τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε καμία περίπτωση. Αυτός ο επικεφαλής έκανε λίγο έργο και πέτυχε ορισμένα αποτελέσματα, κι έπειτα ξέχασε ξαφνικά ότι είναι άνθρωπος. Το γεγονός ότι μπόρεσε να ξεστομίσει τέτοια παράλογα λόγια δεν σχετίζεται άραγε με τις διαθέσεις του; (Ναι.) Πώς σχετίζεται; Μέσα στις διαθέσεις του, είναι διατεθειμένος να είναι ακόλουθος; Γνωρίζει ότι είναι απλώς ένας συνηθισμένος ακόλουθος του Θεού; Σε καμία περίπτωση. Πιστεύει ότι έχει υπερβολικά αξιοσέβαστη θέση και ταυτότητα, ανώτερες από όλων των άλλων. Δεν σας είναι οικεία μια τέτοια συμπεριφορά και η φύση της; Γιατί εκδιώχθηκε ο Σατανάς από τους ουρανούς; (Επειδή ήθελε να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό.) Αυτό συνέβη επειδή ήθελε να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο με τον Θεό. Ο Σατανάς δεν γνώριζε τη θέση του στο σύμπαν, δεν ήξερε ποιος ήταν και δεν ήξερε μέχρι πού έφτανε το μέγεθός του· έτσι, όταν ο Θεός επέτρεψε στον Σατανά να βαδίσει στον ίδιο χώρο μαζί Του, εκείνος άρχισε να πιστεύει ότι είναι ο Θεός. Ήθελε να κάνει τα ίδια πράγματα μ’ Εκείνον, ήθελε να Τον εκπροσωπήσει, να Τον αντικαταστήσει και να αρνηθεί την ύπαρξή Του, και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εκδιωχθεί από τους ουρανούς. Τα ίδια κάνουν κι οι αντίχριστοι, την ίδια φύση έχουν οι πράξεις τους· προέρχονται από κει που προέρχεται και ο Σατανάς. Για έναν αντίχριστο, μια τέτοια εκδήλωση δεν είναι μια περιστασιακή αποκάλυψη ούτε το αποτέλεσμα ενός καπρίτσιου· είναι η απόλυτη κυριαρχία της σατανικής του φύσης, και μια φυσική αποκάλυψη της σατανικής του διάθεσης. Ποια είναι η φύση της εκδήλωσης που εμφανίζει ο επικεφαλής που μόλις ανέφερα; (Είναι η φύση του αντίχριστου.) Γιατί συζητάμε αυτήν την εκδήλωση ενώ μιλάμε για το στοιχείο της εξύψωσης του εαυτού και της μαρτυρίας περί αυτού; Πώς σχετίζεται η φύση αυτής της εκδήλωσης με την εξύψωση του εαυτού και τη μαρτυρία περί αυτού; Ποια ήταν η φύση της φράσης «θα αφήναμε ν’ ακουστεί η αλήθεια» που είπε αυτός ο άνθρωπος; Γιατί λέω ότι αυτά τα λόγια σχετίζονται με την εξύψωση του εαυτού και τη μαρτυρία περί αυτού; (Ο επικεφαλής πίστεψε ότι μπορούσε να δώσει την αλήθεια στον κόσμο.) Αυτό εννοούσε. Όταν έλεγε τέτοια πράγματα, οι άνθρωποι που τον άκουγαν σκέφτονταν: «Ο τρόπος σου είναι τόσο εντυπωσιακός, κι έχεις κι αυτό το ύφος στην ομιλία σου· τέτοιο ύφος δεν θα έχει κι ο Θεός; Τέτοιον εντυπωσιακό τρόπο και τόσο ανοιχτό μυαλό δεν θα έχει κι ο Θεός;» Αυτός ο επικεφαλής είχε πετύχει τον σκοπό της εξύψωσης του εαυτού και της μαρτυρίας περί αυτού, έτσι δεν είναι; Είχε κάνει τους ανθρώπους να αναπτύξουν, χωρίς να το αντιληφθούν, αισθήματα σεβασμού, λατρείας και θαυμασμού για εκείνον. Αυτό δεν έγινε; (Ναι.) Αυτή είναι η απαίσια εμφάνιση ενός αντίχριστου· έτσι συγκαλυμμένα εξυψώνει ένας αντίχριστος τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού.

Υπάρχουν άλλες εκδηλώσεις της εξύψωσης του εαυτού και της μαρτυρίας περί αυτού; Θα πρέπει όλοι να κάνετε την αυτοκριτική σας όσον αφορά αυτό το ζήτημα. Θα κάνατε ποτέ κάτι τέτοιο; Θα μαρτυρούσατε περί του εαυτού σας; Γίνεται να σε περιορίσει η συνείδηση και η λογική σου, και να συγκρατηθείς ώστε να μην κάνεις μια τέτοια επαίσχυντη πράξη; Αν μπορείς να συγκρατηθείς, αυτό αποδεικνύει ότι διαθέτεις ορθολογισμό και ότι διαφέρεις από τους αντίχριστους. Αν δεν διαθέτεις αυτόν τον ορθολογισμό, και έχεις τέτοιες φιλοδοξίες και επιθυμίες, και επιπλέον είσαι ικανός να κάνεις μια τέτοια πράξη όπως η μαρτυρία περί του εαυτού σου, τότε είσαι ίδιος μ’ έναν αντίχριστο. Για σας, λοιπόν, τι ισχύει; Ενεργείτε με αυτοσυγκράτηση; Αν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, αίσθημα ντροπής και ορθολογισμό, τότε, ακόμα κι αν θες να τα κάνεις όλα αυτά, θα σκεφτείς ότι θα προσβάλουν τον Θεό και θα Του προκαλέσουν αποστροφή, κι έτσι θα μπορέσεις να συγκρατηθείς και δεν θα τολμήσεις να μαρτυρήσεις περί του εαυτού σου. Αν συγκρατηθείς μία φορά κι έπειτα ξανά, σε λίγο αυτές οι ιδέες, οι προθέσεις και οι σκέψεις θα αρχίσουν σιγά σιγά να μειώνονται. Θα μπορέσεις να διακρίνεις αυτές τις ιδέες και θα καταλάβεις πόσο αξιοκαταφρόνητες και αηδιαστικές είναι· θα μειωθούν οι παρορμήσεις και οι επιθυμίες σου να κάνεις τέτοιες πράξεις, και σιγά σιγά θα μπορέσεις να χαλιναγωγήσεις και να ελέγξεις τον εαυτό σου, σε τέτοιο βαθμό που αυτές οι ιδέες θα προκύπτουν όλο και πιο αραιά. Αν δεν μπορείς να συγκρατηθείς παρόλο που τις αντιλαμβάνεσαι, αν έχεις πάρα πολύ ισχυρές προθέσεις, και αν το μόνο που θέλεις είναι να κάνεις τους άλλους να σε λατρεύουν, και όταν κανείς δεν σε λατρεύει και δεν σ’ ακολουθεί, εσύ δυσαρεστείσαι, και γεμίζεις μίσος, και θες να κάνεις κάτι, και είσαι ικανός να μαρτυράς αδίστακτα περί του εαυτού σου και να κάνεις επίδειξη, τότε είσαι αντίχριστος. Για σας τι ισχύει; (Όταν τα αντιλαμβάνομαι όλα αυτά, μπορώ να συγκρατηθώ.) Σε τι βασίζεσαι για να συγκρατηθείς; (Βασίζομαι στο ότι έχω κάποια γνώση του Θεού και μια θεοφοβούμενη καρδιά.) Όταν έχει κανείς θεοφοβούμενη καρδιά, μπορεί να συγκρατηθεί. Δεν γίνεται να συγκρατηθεί κανείς όταν αυτοπεριορίζεται και βάζει εμπόδια στον εαυτό του· αντίθετα, αυτό έρχεται ως αποτέλεσμα της κατανόησης της αλήθειας και του φόβου Θεού. Μπορεί κανείς να δείξει αυτοσυγκράτηση μέσω του ορθολογισμού και της νόησης· ταυτόχρονα, δείχνει κανείς αυτοσυγκράτηση όταν έχει λίγο θεοφοβούμενη καρδιά και φοβάται μήπως προσβάλει τον Θεό. Αν δεν μπορεί να σε συγκρατήσει ο ορθολογισμός σου, και επιπλέον δεν έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, αν δεν ντρέπεσαι όταν μαρτυράς περί του εαυτού σου και θέλεις να συνεχίσεις να το κάνεις, αν δεν σταματάς μέχρι να πετύχεις τον σκοπό σου, τότε η φύση του πράγματος είναι διαφορετική· είσαι αντίχριστος.

Οι αντίχριστοι διαθέτουν πολλές και διάφορες τεχνικές και εκδηλώσεις για να εξυψώνουν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού. Σύμφωνα με κάποιες απ’ αυτές, εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού χωρίς περιστροφές και μιλάνε για όλα τους τα προσόντα, ενώ άλλες τεχνικές είναι το να βρίσκουν τρόπους να προσπαθήσουν με έμμεσες εκφράσεις ή μεθόδους να εξασφαλίσουν την εκτίμηση των άλλων και να πετύχουν τον σκοπό τους, δηλαδή να κάνουν τους ανθρώπους να τους θαυμάζουν, να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν, ακόμα και να τους δώσουν μια θέση στην καρδιά τους· αυτή είναι η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Η διάθεση των αντίχριστων για εξύψωση του εαυτού τους και μαρτυρία περί αυτού διαφέρει από αυτήν του μέσου ανθρώπου ως προς τη φύση της, τις εκβάσεις που προκαλεί, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους εκδηλώνεται, και τις υποβόσκουσες προθέσεις και σκοπούς που τη συνοδεύουν. Επιπλέον, οι άνθρωποι που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού μιλούν απλώς για όλα τους τα προσόντα; Κάποιες φορές, μιλούν και για τις άσχημες πλευρές τους· άραγε, όμως, τις αναλύουν στ’ αλήθεια, και προσπαθούν όντως να γνωρίσουν τον εαυτό τους όταν το κάνουν αυτό; (Όχι.) Πώς, λοιπόν, ανακαλύπτει κανείς ότι η αυτογνωσία τους δεν είναι πραγματική, αλλά νοθευμένη, και ότι πίσω της κρύβεται μια πρόθεση; Πώς μπορεί να κατανοήσει κανείς απόλυτα αυτό το ζήτημα; Το κεντρικό σημείο εδώ είναι ότι, ενώ προσπαθούν να φτάσουν στην αυτογνωσία και να εκθέσουν τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, ταυτόχρονα ψάχνουν δικαιολογίες και αιτίες για ν’ απαλλαγούν από τις ενοχές. Συγκαλυμμένα, λένε στους άλλους: «Ο καθένας είναι ικανός να κάνει λάθη, όχι μόνο εγώ. Κι όλοι εσείς είστε ικανοί για λάθη. Το λάθος που έκανα εγώ συγχωρείται· είναι μικρό. Αν κάνατε εσείς το ίδιο λάθος, η περίπτωσή σας θα ήταν πολύ σοβαρότερη απ’ τη δική μου, γιατί εσείς δεν θα κάνατε αυτοκριτική ούτε θα αναλύατε τον εαυτό σας. Μπορεί να κάνω λάθη, αλλά είμαι καλύτερος από εσάς και διαθέτω περισσότερο ορθολογισμό και ακεραιότητα». Όλοι, όταν το ακούσουν αυτό, σκέφτονται: «Έχεις απόλυτο δίκιο. Κατανοείς τόσο καλά την αλήθεια, και έχεις όντως ανάστημα. Όταν κάνεις λάθη, μπορείς να κάνεις αυτοκριτική και να αναλύεις τον εαυτό σου· είσαι πολύ καλύτερος από εμάς. Εμείς, όταν κάνουμε λάθη, δεν κάνουμε αυτοκριτική ούτε προσπαθούμε να αποκτήσουμε αυτογνωσία, ενώ από φόβο μήπως ντροπιαστούμε, δεν τολμάμε να αναλύσουμε τον εαυτό μας. Εσύ έχεις μεγαλύτερο ανάστημα και περισσότερο θάρρος από εμάς». Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν σφάλματα, αλλά και πάλι κέρδισαν την εκτίμηση των άλλων και ευλόγησαν τα γένια τους· τι διάθεση είναι αυτή; Κάποιοι αντίχριστοι έχουν μεγάλο ταλέντο στο να προσποιούνται, στο να εξαπατούν τους άλλους και στο να δημιουργούν εντυπώσεις. Όταν συναντούν ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, αρχίζουν να μιλάνε για την αυτογνωσία τους, λένε ακόμα κι ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, ότι η ανθρώπινη φύση τους είναι κακή και ότι τους αξίζουν κατάρες. Ας πούμε ότι τους ρωτάς: «Αφού λες ότι είσαι διάβολος και σατανάς, ποιες είναι οι κακές πράξεις που έκανες;» Θα πουν: «Δεν έκανα τίποτα, αλλά είμαι διάβολος. Όχι μόνο διάβολος, σατανάς σωστός!» Τους ρωτάς τότε: «Αφού λες ότι είσαι διάβολος και σατανάς, ποιες κακές πράξεις που έκανες είναι πράξεις διαβόλου και σατανά, και με ποιον τρόπο αντιστάθηκες στον Θεό; Μπορείς να πεις την αλήθεια για τις κακές πράξεις που έκανες;» Θα πουν: «Δεν έκανα τίποτα κακό!» Τότε, τους πιέζεις περισσότερο και ρωτάς: «Αν δεν έχεις κάνει τίποτα κακό, τότε γιατί λες ότι είσαι διάβολος και σατανάς; Τι προσπαθείς να πετύχεις λέγοντας κάτι τέτοιο;» Όταν σοβαρεύεσαι έτσι μαζί τους, δεν έχουν τίποτα να πουν. Στην πραγματικότητα, έχουν κάνει πολλές κακές πράξεις, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μοιραστούν μαζί σου τα γεγονότα που έχουν σχέση μ’ αυτές. Θα πουν απλώς μερικά μεγάλα λόγια και θα ξεστομίσουν μερικά δόγματα, ώστε να μιλήσουν κούφια για την αυτογνωσία τους. Όταν γίνεται συζήτηση για το πώς ακριβώς προσέλκυσαν κόσμο, εξαπάτησαν ανθρώπους, χρησιμοποίησαν ανθρώπους πατώντας στα συναισθήματά τους, απέτυχαν να πάρουν στα σοβαρά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, εναντιώθηκαν στις εργασιακές ρυθμίσεις, εξαπάτησαν τον Άνωθεν και απέκρυψαν πράγματα από τους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και για το πόσο ζημίωσαν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, γι’ αυτά τα γεγονότα δεν λένε κουβέντα. Είναι αυτή πραγματική αυτογνωσία; (Όχι.) Όταν λένε ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, άραγε δεν υποκρίνονται ότι έχουν αυτογνωσία προκειμένου να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να μαρτυρήσουν περί αυτού; Δεν είναι αυτή μια μέθοδος που εφαρμόζουν; (Ναι.) Ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να διακρίνει αυτήν τη μέθοδο. Μερικοί επικεφαλής, όταν απαλλάσσονται από τα καθήκοντά τους, σύντομα επανεκλέγονται. Και όταν ρωτήσεις γιατί συνέβη αυτό, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αυτός ο επικεφαλής έχει καλό επίπεδο. Γνωρίζει ότι είναι διάβολος και σατανάς. Ποιος άλλος έχει τέτοιο επίπεδο γνώσης; Μόνο όσοι επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια έχουν αυτήν τη γνώση. Κανένας από μας δεν είναι ικανός να αποκτήσει αυτήν την αυτογνωσία· ο μέσος άνθρωπος δεν έχει τέτοιο ανάστημα. Γι’ αυτό και όλοι τον επέλεξαν ξανά». Τι συμβαίνει εδώ; Αυτοί οι άνθρωποι παραπλανήθηκαν. Αυτός ο επικεφαλής γνώριζε ότι ήταν διάβολος και σατανάς, αλλά και πάλι όλοι τον επέλεξαν· επομένως, τι επίδραση και συνέπεια έχει στους ανθρώπους το να λέει πως είναι διάβολος και σατανάς; (Κάνει τους ανθρώπους να τον εκτιμήσουν.) Σωστά, κάνει τους ανθρώπους να τον εκτιμήσουν περισσότερο. Οι άπιστοι αποκαλούν αυτήν τη μέθοδο «επέλαση διά της οπισθοχώρησης». Αυτό σημαίνει ότι, προκειμένου να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν περισσότερο, λένε πρώτα άσχημα πράγματα για τον εαυτό τους, ώστε οι άλλοι να πιστέψουν ότι μπορούν να εκφραστούν ανοιχτά και να αποκτήσουν αυτογνωσία, ότι έχουν βάθος και διορατικότητα, αλλά και βαθιά κατανόηση· λόγω αυτών, όλοι τούς λατρεύουν ακόμα περισσότερο. Και τι αποτέλεσμα έχει το ότι όλοι τούς λατρεύουν ακόμα περισσότερο; Όταν έρχεται και πάλι η ώρα να επιλεγούν οι επικεφαλής, εκείνοι συνεχίζουν να θεωρούνται ιδανικοί γι’ αυτόν τον ρόλο. Δεν είναι πολύ έξυπνη αυτή η μέθοδος; Αν δεν μιλούσαν έτσι για την αυτογνωσία τους και δεν έλεγαν ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, αλλά αντίθετα ήταν απλώς αρνητικοί, τότε οι άλλοι θα το έβλεπαν και θα έλεγαν: «Μόλις απαλλάχθηκες από τα καθήκοντά σου κι έχασες τη θέση σου, έγινες αρνητικός. Δίδασκες σ’ εμάς να μη γινόμαστε αρνητικοί, και τώρα ο δικός σου αρνητισμός είναι σοβαρότερος από τον δικό μας. Δεν πρόκειται να σε επιλέξουμε». Κανείς δεν θα εκτιμούσε έναν τέτοιο επικεφαλής. Και πάλι, δεν θα τον διέκρινε κανείς, αλλά τουλάχιστον δεν θα τον επέλεγαν ξανά για επικεφαλής, κι αυτός ο άνθρωπος δεν θα πετύχαινε τον σκοπό του, δηλαδή να κάνει τους άλλους να τον εκτιμήσουν. Αυτός ο επικεφαλής, όμως, παίρνει την πρωτοβουλία να πει: «Είμαι διάβολος και σατανάς· ας με καταραστεί ο θεός και ας με στείλει στο δέκατο όγδοο επίπεδο της κόλασης, και ας μη μ’ αφήσει να μετενσαρκωθώ στον αιώνα τον άπαντα!» Κάποιοι άνθρωποι, όταν το ακούσουν αυτό, τον λυπούνται και λένε: «Ο επικεφαλής μας υπέφερε τόσο πολύ. Αχ, πόσο αδικήθηκε! Αν ο Θεός δεν τον αφήνει να γίνει επικεφαλής, τότε θα τον εκλέξουμε εμείς». Όλοι υποστηρίζουν αυτόν τον επικεφαλής σε τέτοιο βαθμό· επομένως, δεν έχουν παραπλανηθεί; Επιβεβαιώθηκε η αρχική πρόθεση που είχε μ’ αυτά που έλεγε, κι έτσι αποδείχθηκε ότι όντως παραπλανά τους ανθρώπους μ’ αυτόν τον τρόπο. Κάποιες φορές, ο Σατανάς παραπλανά τους ανθρώπους εξυψώνοντας τον εαυτό του και μαρτυρώντας περί αυτού, ενώ κάποιες φορές, όταν δεν έχει άλλη επιλογή, μπορεί να παραδεχθεί τα λάθη του με έμμεσο τρόπο· όλα αυτά, όμως, δεν είναι παρά ένα προσωπείο, και ο σκοπός του είναι να κερδίσει τη συμπόνια και την κατανόηση των άλλων. Θα φτάσει ακόμα και στο σημείο να πει: «Κανείς δεν είναι τέλειος. Όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και όλοι είναι ικανοί να κάνουν λάθη. Εφόσον μπορεί κανείς να διορθώσει τα λάθη του, είναι καλός άνθρωπος». Οι άλλοι, όταν ακούνε κάτι τέτοιο, το θεωρούν σωστό, και συνεχίζουν να λατρεύουν και να ακολουθούν τον Σατανά. Η μέθοδος του Σατανά είναι να αναγνωρίζει ενεργά τα λάθη του, να εξυψώνει τον εαυτό του συγκαλυμμένα και να βελτιώνει τη θέση του στην καρδιά των ανθρώπων, έτσι ώστε να δέχονται όλα όσα έχει αυτός, ακόμα και τα σφάλματά του, κι έπειτα να συγχωρούν αυτά τα σφάλματα, να τα ξεχνάνε σιγά σιγά, και στο τέλος να αποδέχονται πλήρως τον Σατανά, να του αφοσιώνονται μέχρι θανάτου, να μην τον αφήνουν ούτε να τον εγκαταλείπουν ποτέ, και να τον ακολουθούν ως το τέλος. Μ’ αυτήν τη μέθοδο δεν ενεργεί ο Σατανάς; Έτσι ενεργεί ο Σατανάς, ενώ και οι αντίχριστοι εφαρμόζουν επίσης αυτήν τη μέθοδο στις πράξεις τους, προκειμένου να εκπληρώσουν τις φιλοδοξίες και τους σκοπούς τους, δηλαδή να κάνουν τους άλλους να τους λατρεύουν και να τους ακολουθούν. Κάτι τέτοιο έχει τις ίδιες συνέπειες, χωρίς καμία διαφορά, με τις συνέπειες που έχει η παραπλάνηση και η διαφθορά των ανθρώπων από τον Σατανά.

Κάποιοι άνθρωποι, όταν μιλάνε για την αυτογνωσία τους, δημιουργούν για τον εαυτό τους την εντύπωση ότι είναι εντελώς χάλια, ότι είναι άχρηστοι· λένε ακόμα και ότι είναι διάβολοι και σατανάδες, ότι τους αξίζουν κατάρες κι ότι αν ο Θεός τους απέκλειε, δεν θα διαμαρτύρονταν. Αυτοί οι άνθρωποι, ωστόσο, δεν έχουν αληθινή κατανόηση της φύσης-ουσίας τους ούτε των διεφθαρμένων διαθέσεών τους και είναι ανίκανοι να μοιραστούν οτιδήποτε αφορά την πραγματική τους κατάσταση. Προσπαθούν, αντ’ αυτού, να φορέσουν ένα προσωπείο για να παραπλανήσουν τους άλλους, και εφαρμόζουν τη μέθοδο και την τεχνική του να αναγνωρίζουν ενεργά τα λάθη τους, καθώς και την «επέλαση διά της οπισθοχώρησης» για να τυφλώσουν και να εξαπατήσουν τους ανθρώπους, ώστε έπειτα να εκβιάσουν την εκτίμησή τους. Αυτή είναι η πρακτική των αντίχριστων. Την επόμενη φορά που θα συναντήσετε έναν τέτοιον άνθρωπο, πώς θα πρέπει να του φερθείτε; (Να πιέσω για λεπτομέρειες.) Σωστά, πρέπει να μάθετε να ερευνάτε το θέμα και να πιέζετε για λεπτομέρειες. Και πόσο βαθιά θα πρέπει να ερευνήσετε; Μέχρι να σας εκλιπαρήσει για έλεος και να πει: «Δεν θα σας ξαναπαραπλανήσω. Ακόμα κι αν με επιλέξετε για επικεφαλής σας, δεν θα αναλάβω αυτόν τον ρόλο». Πείτε του: «Κάνε όνειρα, ποτέ ξανά δεν πρόκειται να παραπλανηθούμε από σένα ούτε να σε επιλέξουμε για επικεφαλής μας!» Πώς σας ακούγεται αυτό; Όλοι αυτοί που μιλάνε με πολλές υπερβολές για την αυτογνωσία τους ή ακόμα και καταριούνται τον εαυτό τους, χωρίς τίποτα από αυτά ν’ ακούγεται καθόλου αληθινό, είναι ψευδώς πνευματικοί και υποκριτές, και όλα τους τα λόγια είναι παραπλανητικά. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάτι χαρακτηριστικό και κάποιες λεπτομέρειες στον λόγο τους, τα οποία θα πρέπει να είστε σε θέση να διακρίνετε. Πείτε Μου, για παράδειγμα, αν ζητηθεί από κάποιον να γράψει έναν όρκο για τη φύλαξη των προσφορών, τι πρέπει να λέει η πρώτη πρόταση του όρκου; Τι θα έγραφε κάποιος που έχει ορθολογισμό και ανθρώπινη φύση; Τι ύφος και τι διατύπωση θα χρησιμοποιούσε για να τηρήσει μια σωστή θέση και να κάνει γνωστή τη στάση του; Όταν μιλάνε οι συνηθισμένοι άνθρωποι, όλοι καταλαβαίνουν ότι μιλάνε κανονικά. Όσο γι’ αυτούς τους φιλόδοξους κακούς ανθρώπους και αντίχριστους, αυτοί μιλάνε με ένα ιδιαίτερο ύφος, που διαφέρει από αυτό του μέσου ανθρώπου. Λένε, για παράδειγμα: «Αν εγώ, ο Τάδε, καταχραστώ ακόμα κι ένα σεντ από τις προσφορές του θεού, να βρω τραγικό θάνατο, να με πατήσει αυτοκίνητο!» Τι ύφος είναι αυτό; Αρχίζουν με τη λέξη «εγώ» και υιοθετούν όσο το δυνατόν πιο πομπώδες ύφος: τα κίνητρα που κρύβονται πίσω από το ύφος τους και τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε φαίνονται και στις ίδιες τις λέξεις που χρησιμοποιούν. Η πρώτη λέξη είναι το «εγώ» —υιοθετούν όσο το δυνατόν πιο πομπώδες ύφος, και όσο το δυνατόν πιο υψηλό τόνο· δεν είναι πομπώδης αυτός ο όρκος; Πώς χαρακτηρίζεται αυτός ο όρκος; Χαρακτηρίζεται πομπώδης και υποκριτικός. Τι διάθεση δείχνει το να γράφει κανείς έναν τόσο επιθετικό όρκο; Αφού είναι όρκος, σε ποιον ορκίζεσαι; Ορκίζεσαι στον Θεό· πώς πρέπει, λοιπόν, να μιλήσει σ’ αυτήν την περίπτωση ένας κανονικός άνθρωπος; Πρέπει να μιλήσει ταπεινά, να τηρήσει μια σωστή θέση, να προσευχηθεί στον Θεό, και να μιλήσει από την καρδιά του. Δεν πρέπει να χρησιμοποιήσει πομπώδεις λέξεις ούτε να γίνει επιθετικός. Αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι τόσο επιθετικοί ακόμα κι όταν παίρνουν όρκο —τόσο σοβαρή είναι η σατανική τους διάθεση! Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν ο όρκος τους είναι αληθινός ή ψεύτικος. Αυτό που εννοούν είναι: «Δεν με εμπιστεύεσαι; Φοβάσαι πως εκμεταλλεύομαι τον οίκο του θεού, ότι κλέβω προσφορές; Με χρησιμοποιείς, αλλά δεν με εμπιστεύεσαι, ενώ μου ζητάς και να ορκιστώ· θα ορκιστώ, λοιπόν. Για δες αν τολμάω ή δεν τολμάω να ορκιστώ! Δεν πιστεύω ότι θα έκανα κάτι τέτοιο». Τι είδους στάση είναι αυτή; Επιθετική και αδίστακτη. Έχουν ακόμα και το θράσος να διαμαρτυρηθούν εναντίον του Θεού, και να χρησιμοποιήσουν έναν όρκο για να δικαιωθούν και να παραπλανήσουν τους άλλους. Είναι αυτό φόβος Θεού; Εδώ δεν υπάρχει καμία απολύτως ευσέβεια. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σατανάς και αντίχριστος· έτσι μιλάνε οι αντίχριστοι. Τι είδους διάθεση δείχνει το να ορκίζεσαι με τρόπο που να υπαινίσσεται ότι διαμαρτύρεσαι; Μπορεί να σωθεί ένας τέτοιος άνθρωπος, παρόλο που το κάνει αυτό; Έχετε συναντήσει ποτέ έναν τέτοιο άνθρωπο; Δεν ξέρετε να διακρίνετε τις εκδηλώσεις, τις αποκαλύψεις και τις διαθέσεις που εμφανίζει, έτσι δεν είναι; Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν μέχρι και ότι ένας τέτοιος άνθρωπος είναι νηφάλιος, διακατέχεται από πνευματική κατανόηση, και είναι ειλικρινής και αφοσιωμένος στον Θεό. Δεν είναι ανοησία αυτό; Δεν είναι έλλειψη διάκρισης; Αυτή η απαίσια συμπεριφορά και διάθεση φαίνεται στις ίδιες τις λέξεις και τη διατύπωση του όρκου τους, όμως και πάλι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτός ο αντίχριστος είναι μια χαρά. Κατανοούν την αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι; Φαίνεται ότι το μόνο που κατανοείτε είναι τα δόγματα, ότι μπορείτε να μιλάτε μόνο για δόγματα και να λέτε κενολογίες, και ότι δεν έχετε διάκριση όσον αφορά συγκεκριμένα ζητήματα και προβλήματα. Αν στο μέλλον βρείτε μπροστά σας τέτοια ζητήματα, θα δείξετε διάκριση; (Ναι.) Όλοι όσοι γράφουν τέτοιους όρκους είναι θηρία και κανείς τους δεν έχει ανθρώπινη φύση. Έχετε δει ποτέ σας έναν τέτοιο όρκο; Έχετε γράψει ποτέ σας έναν τέτοιο όρκο; (Ναι.) Είχε το ίδιο ύφος και την ίδια εισαγωγή μ’ αυτόν; (Δεν ήταν τόσο ευθύς.) Τότε, μήπως ήταν ίδια η φύση του; (Ναι.) Η φύση του ήταν ίδια. Το να παίρνει κανείς έναν όρκο δεν είναι σαν να μπαίνει στο πεδίο της μάχης, όπου χρειάζεται πνεύμα ηρωισμού και αυτοθυσίας. Δεν απαιτεί τέτοιο πνεύμα. Όταν ορκίζεσαι κάτι στον Θεό, πρέπει να το σκεφτείς πολύ καλά, να κατανοήσεις γιατί πρέπει να γράψεις αυτόν τον όρκο, αλλά και σε ποιον ορκίζεσαι και δίνεις αυτήν την υπόσχεση. Αυτό που θέλει ο Θεός είναι η στάση του ανθρώπου, όχι κάποιου είδους πνεύμα. Αυτό σου το πνεύμα είναι επιθετικό και διαμαρτύρεται· είναι μια εκδήλωση της αλαζονικής διάθεσης του Σατανά. Δεν είναι ευσέβεια ούτε μια εκδήλωση που οφείλουν να έχουν τα δημιουργήματα, πόσο μάλλον μια θέση που πρέπει να τηρήσουν τα δημιουργήματα. Οι άνθρωποι που εμφανίζουν αυτήν την εκδήλωση έχουν επηρεαστεί από τον ηρωισμό για τα εθνικά θέματα, έτσι δεν είναι; Έχει καμία σχέση αυτό; Οι άνθρωποι έχουν δηλητηριαστεί πολύ βαθιά· μόλις γράψουν έναν όρκο ή ένα δεσμευτικό κείμενο, τους έρχονται στον νου όλα εκείνα τα διάσημα πρόσωπα που αφοσιώθηκαν ανά τους αιώνες στη χώρα τους και στον λαό τους. Εκείνα τα διάσημα πρόσωπα ανήκαν στη συμμορία του Σατανά, και ενεργούσαν αδίστακτα με σκοπό να ξεχωρίσουν τον εαυτό τους και να καταθέσουν μαρτυρία περί αυτού, να καταλάβουν μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων και να αφήσουν πίσω τους καλό όνομα, ώστε να μείνουν στην ιστορία και να κερδίσουν αιώνια φήμη. Οι μετέπειτα γενιές θεώρησαν πως όλα αυτά τα έκαναν λόγω τυφλής αφοσίωσης στη χώρα τους· εσύ πιστεύεις ότι ήταν στ’ αλήθεια τυφλοί; Τι ακριβώς σημαίνει η συγκεκριμένη τύφλα; Είναι η πιο δόλια και μοχθηρή άσκηση, και περιέχει προσωπική πρόθεση. Δεν είναι τύφλα και σίγουρα δεν είναι αφοσίωση· είναι μοχθηρία.

Έχουμε ήδη συναναστραφεί πολύ επάνω στο θέμα της μαρτυρίας που κάνουν οι αντίχριστοι περί του εαυτού τους. Υπάρχουν μήπως άλλα θέματα που σχετίζονται μ’ αυτό και που ακόμα δεν τα κατανοείτε πλήρως; Κάποιοι άνθρωποι μαρτυρούν περί του εαυτού τους με τον λόγο και λένε λόγια που χρησιμεύουν ως επίδειξη, ενώ άλλοι χρησιμοποιούν συμπεριφορές. Τι εκδηλώνει ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί συμπεριφορές για να μαρτυρήσει περί του εαυτού του; Φαινομενικά, εφαρμόζει συμπεριφορές που μάλλον συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, κι εκείνοι τους δίνουν προσοχή και τις θεωρούν πολύ ευγενείς και σε συμμόρφωση με τα ηθικά πρότυπα. Λόγω αυτών των συμπεριφορών, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι αξιοσέβαστος, ότι διαθέτει ακεραιότητα, ότι αγαπάει στ’ αλήθεια τον Θεό, ότι είναι πολύ ευσεβής κι έχει στ’ αλήθεια μια θεοφοβούμενη καρδιά, αλλά και ότι είναι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Συχνά δείχνει εξωτερικά καλή συμπεριφορά για να παραπλανήσει τους άλλους· κι εδώ η υπόθεση δεν μυρίζει πάλι εξύψωση του εαυτού και μαρτυρία περί αυτού; Οι άνθρωποι συνήθως εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού με λόγια, εκφράζοντας με ξεκάθαρη διατύπωση ότι διαφέρουν από τη μάζα και ότι οι απόψεις τους είναι σοφότερες από των άλλων, με σκοπό να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμούν και να τους θαυμάζουν. Ωστόσο, υπάρχουν και μέθοδοι που δεν περιλαμβάνουν τον ρητό λόγο, με τις οποίες οι άνθρωποι μαρτυρούν ότι είναι καλύτεροι απ’ τους άλλους με εξωτερικές πρακτικές. Αυτές οι πρακτικές είναι καλά σχεδιασμένες, περιέχουν κίνητρο και συγκεκριμένη πρόθεση, και είναι εντελώς ηθελημένες. Έχουν δημιουργηθεί και αμπαλαριστεί έτσι ώστε αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι να είναι κάποιες συμπεριφορές και πρακτικές οι οποίες συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι ευγενείς κι ευσεβείς και χαρακτηρίζονται απ’ την ευπρέπεια των αγίων, δείχνουν αγάπη και φόβο για τον Θεό, και συμφωνούν με την αλήθεια. Έτσι επιτυγχάνεται ο ίδιος σκοπός της εξύψωσης του εαυτού και της μαρτυρίας περί αυτού, και οι άνθρωποι πείθονται να εκτιμήσουν και να λατρέψουν όσους τα κάνουν αυτά. Έχετε αντιμετωπίσει ή δει ποτέ κάτι τέτοιο; Εσείς εμφανίζετε αυτές τις εκδηλώσεις; Άραγε, όλα αυτά και το θέμα που συζητώ είναι ξεχωριστά απ’ την πραγματική ζωή; Εδώ που τα λέμε, όχι. Θα σας πω ένα απλούστατο παράδειγμα. Κάποιοι άνθρωποι, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, είναι φαινομενικά πολύ απασχολημένοι· συνεχίζουν επίτηδες να εργάζονται όταν οι άλλοι τρώνε ή κοιμούνται και, όταν οι άλλοι αρχίζουν τα καθήκοντά τους, εκείνοι πηγαίνουν για φαγητό ή για ύπνο. Με ποιον σκοπό το κάνουν αυτό; Θέλουν να τραβήξουν την προσοχή και να δείξουν σ’ όλους ότι είναι τόσο απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους, που δεν έχουν χρόνο ούτε για φαγητό ούτε για ύπνο. Σκέφτονται: «Στ’ αλήθεια, εσείς δεν σηκώνετε κανένα βάρος. Πώς είναι δυνατόν να σας νοιάζει τόσο πολύ το φαγητό και ο ύπνος; Άχρηστοι! Κοιτάξτε εμένα: εργάζομαι την ώρα που όλοι εσείς τρώτε, και συνεχίζω να εργάζομαι ακόμα και τη νύχτα που κοιμάστε. Εσείς θα μπορούσατε να υποφέρετε έτσι; Εγώ μπορώ ν’ αντέξω αυτό το βάσανο· δίνω το καλό παράδειγμα με τη συμπεριφορά μου». Τι γνώμη έχετε για μια τέτοια συμπεριφορά και εκδήλωση; Δεν ενεργούν επίτηδες έτσι αυτοί οι άνθρωποι; Κάποιοι ενεργούν έτσι επίτηδες· τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να είναι αντικομφορμιστές· θέλουν να διαφέρουν από τη μάζα και να δείχνουν στους άλλους ότι κάνουν δραστήρια το καθήκον τους όλη νύχτα κι ότι έχουν μια ειδική ικανότητα ν’ αντέχουν τα βάσανα. Έτσι, όλοι θα τους λυπούνται και θα τους συμπονούν πάρα πολύ, νομίζοντας ότι σηκώνουν μεγάλο φορτίο στην πλάτη τους, σε βαθμό που πνίγονται στη δουλειά και είναι τόσο απορροφημένοι, που δεν μπορούν να φάνε ή να κοιμηθούν. Κι αν δεν γίνεται να σωθούν, τότε όλοι θα εκλιπαρήσουν τον Θεό γι’ αυτούς, θα Τον ικετεύσουν για λογαριασμό τους και θα προσευχηθούν γι’ αυτούς. Με τέτοιες πράξεις, αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις καλές συμπεριφορές και τις πρακτικές που συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις —για παράδειγμα το να αντέχεις στα βάσανα και να πληρώνεις το τίμημα— προκειμένου να ξεγελάσουν τους άλλους και να κερδίσουν τη συμπόνια και τον έπαινό τους με ανέντιμο τρόπο. Και τι αποτέλεσμα έχει, τελικά, όλο αυτό; Όλοι όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί τους και τους είδαν να πληρώνουν το τίμημα θα πουν με μια φωνή: «Ο επικεφαλής μας είναι ο πιο άξιος, ο πιο ικανός ν’ αντέξει τα βάσανα και να πληρώσει το τίμημα!» Δεν πέτυχαν, λοιπόν, τον σκοπό τους να παραπλανήσουν τους άλλους; Έπειτα, μια μέρα, λέει ο οίκος του Θεού: «Ο επικεφαλής σας δεν κάνει πραγματικό έργο. Παραμένει απασχολημένος και εργάζεται άσκοπα· ενεργεί απερίσκεπτα, αυθαίρετα και δικτατορικά. Έχει αναστατώσει εντελώς το έργο της εκκλησίας, δεν έχει κάνει κανένα μέρος του έργου που όφειλε να κάνει, δεν έχει εκτελέσει το έργο του ευαγγελίου ή της παραγωγής ταινιών, ενώ η ζωή της εκκλησίας είναι κι αυτή σε σύγχυση. Οι αδελφοί και οι αδελφές δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν έχουν ζωή-είσοδο και δεν μπορούν να γράψουν άρθρα μαρτυρίας. Το πιο αξιοθρήνητο είναι ότι δεν μπορούν καν να διακρίνουν τους ψευδοεπικεφαλείς και τους αντίχριστους. Ένας τέτοιος επικεφαλής είναι εντελώς ανίκανος· είναι ψευδοεπικεφαλής και θα πρέπει να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του!» Υπό αυτές τις συνθήκες, θα είναι εύκολο να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του; Μπορεί να είναι δύσκολο. Εφόσον τον εγκρίνουν και τον υποστηρίζουν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές, αν κάποιος προσπαθήσει να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του, τότε οι αδελφοί και οι αδελφές θα διαμαρτυρηθούν και θα υποβάλουν αίτημα στον Άνωθεν να τον κρατήσει. Γιατί θα είναι τέτοια η έκβαση; Επειδή αυτός ο ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστος χρησιμοποιεί φαινομενικά καλές συμπεριφορές, όπως το να αντέχει τα βάσανα και να πληρώνει το τίμημα, αλλά και γλυκά λόγια, με σκοπό να συγκινήσει, να κερδίσει και να παραπλανήσει τους άλλους. Αφού χρησιμοποιήσει αυτές τις ψευδείς εντυπώσεις για να παραπλανήσει τους άλλους, όλοι θα μιλούν εκ μέρους του και κανένας δεν θα μπορεί να τον εγκαταλείψει. Αυτοί οι άνθρωποι γνωρίζουν ξεκάθαρα ότι ο συγκεκριμένος επικεφαλής δεν έχει κάνει και πολύ πραγματικό έργο, και ότι δεν οδήγησε τους εκλεκτούς του Θεού στην κατανόηση της αλήθειας και στη ζωή-είσοδο· συνεχίζουν, όμως, να τον υποστηρίζουν, να τον εγκρίνουν και να τον ακολουθούν, χωρίς καν να τους νοιάζει αν εξαιτίας του δεν πρόκειται να κερδίσουν την αλήθεια και ζωή. Και σαν να μην έφτανε αυτό, επειδή ο επικεφαλής τούς παραπλάνησε, όλοι τους τον λατρεύουν, δεν δέχονται κανέναν άλλον επικεφαλής εκτός από αυτόν και δεν θέλουν πια ούτε τον Θεό τον ίδιο. Δεν φέρονται σ’ αυτόν τον επικεφαλής σαν να ήταν ο Θεός; Αν ο οίκος του Θεού πει ότι αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει πραγματικό έργο, αλλά είναι ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστος, τα μέλη της εκκλησίας του θα διαμαρτυρηθούν και θα κάνουν επανάσταση. Πείτε Μου, σε ποιον βαθμό έχει παραπλανήσει αυτούς τους ανθρώπους ο συγκεκριμένος αντίχριστος; Όταν γίνεται το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε η κατάσταση των ανθρώπων μπορεί μόνο να βελτιωθεί, κι εκείνοι να κατανοήσουν περισσότερο την αλήθεια, να δείξουν μεγαλύτερη υποταγή στον Θεό, να έχουν περισσότερο χώρο για Εκείνον μέσα τους, και να μάθουν να διακρίνουν καλύτερα τους ψευδοεπικεφαλής και τους αντίχριστους. Από αυτήν την άποψη, η κατάσταση που μόλις συζητήσαμε δεν είναι σε καμία περίπτωση έργο του Αγίου Πνεύματος· μόνο οι αντίχριστοι και τα κακά πνεύματα μπορούν να παραπλανήσουν τον κόσμο σε τέτοιον βαθμό μετά από ένα διάστημα που εργάζονται. Πολλοί άνθρωποι έχουν παραπλανηθεί απ’ αυτούς τους αντίχριστους κι έχουν αφεθεί στον έλεγχό τους, κι έτσι έχουν θέση στην καρδιά τους μόνο για τους αντίχριστους, όχι για τον Θεό. Αυτό το αποτέλεσμα πετυχαίνουν τελικά οι αντίχριστοι που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού μέσα από φαινομενικά καλές συμπεριφορές. Χρησιμοποιούν τις φαινομενικά καλές συμπεριφορές, δηλαδή το να αντέχεις τα βάσανα και να πληρώνεις το τίμημα, για να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να μαρτυρήσουν περί αυτού, κι αυτό είναι ένα από τα μέσα που εφαρμόζουν για να παραπλανούν και να ελέγχουν τον κόσμο. Τώρα βλέπετε ξεκάθαρα το ζήτημα, έτσι; Δεν είναι πολύ ύπουλο και πονηρό το ότι οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν τις φαινομενικά καλές συμπεριφορές, δηλαδή το να αντέχεις τα βάσανα και να πληρώνεις το τίμημα, για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους; Δεν τα κάνετε κι εσείς αυτά μερικές φορές; Κάποιοι άνθρωποι πίνουν καφέ για να έχουν περισσότερη ενέργεια το βράδυ, κι έτσι προετοιμάζονται για να μείνουν ξύπνιοι ως αργά και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Οι αδελφοί και οι αδελφές ανησυχούν για την υγεία τους και τους φτιάχνουν κοτόσουπα. Εκείνοι, μόλις φάνε τη σούπα, λένε: «Ευχαριστώ τον θεό! Απόλαυσα τη χάρη του θεού. Δεν το αξίζω. Τώρα που έφαγα αυτήν την κοτόσουπα, πρέπει να εκτελέσω τα καθήκοντά μου πιο αποτελεσματικά!» Στην πραγματικότητα, συνεχίζουν να κάνουν τα καθήκοντά τους όπως συνήθως, δεν γίνονται καθόλου αποτελεσματικότεροι. Δεν προσποιούνται; Προσποιούνται, και η συγκεκριμένη συμπεριφορά είναι κι αυτή συγκαλυμμένη εξύψωση του εαυτού τους και μαρτυρία περί αυτού, με αποτέλεσμα να κάνουν τους άλλους να τους εγκρίνουν, να τους εκτιμούν και να γίνονται φανατικοί οπαδοί τους. Αν οι άνθρωποι έχουν μια τέτοια νοοτροπία, δεν έχουν ξεχάσει τον Θεό; Αφού δεν έχουν πια μέσα τους τον Θεό, ποιον σκέφτονται μέρα και νύχτα; Τον «καλό επικεφαλής» τους, τον «αγαπημένο» τους. Μερικοί αντίχριστοι είναι φαινομενικά πολύ στοργικοί απέναντι στους περισσότερους ανθρώπους, και εφαρμόζουν τεχνικές όταν μιλάνε, ώστε οι άνθρωποι να βλέπουν ότι οι ίδιοι είναι στοργικοί και να τους προσεγγίζουν πρόθυμα. Χαμογελούν πλατιά σε όλους όσοι βρεθούν κοντά τους και τους απευθύνουν τον λόγο, και μιλάνε σ’ αυτούς τους ανθρώπους σε πολύ ήπιο ύφος. Ακόμα κι αν δουν ότι μερικοί αδελφοί και αδελφές δεν ακολουθούσαν τις αρχές στις πράξεις τους, κι έτσι έβλαψαν τα συμφέροντα της εκκλησίας, δεν τους κλαδεύουν καθόλου· ίσα ίσα, τους παροτρύνουν και τους παρηγορούν, και τους καλοπιάνουν ενώ εκείνοι κάνουν τα καθήκοντά τους. Όλο και καλοπιάνουν τους ανθρώπους, μέχρι να τους φέρουν όλους ενώπιόν τους. Σιγά σιγά αυτοί οι αντίχριστοι συγκινούν τους άλλους· όλοι εγκρίνουν απόλυτα τη στοργική καρδιά τους και τους αποκαλούν ανθρώπους που αγαπούν τον Θεό. Στο τέλος, όλοι τούς λατρεύουν και ζητούν τη συναναστροφή τους σε κάθε ζήτημα, κι έτσι λένε σ’ αυτούς τους αντίχριστους όλες τις μύχιες σκέψεις και τα συναισθήματά τους, σε βαθμό που ούτε προσεύχονται πια στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια στα λόγια Του. Αυτούς τους ανθρώπους δεν τους παραπλάνησαν οι αντίχριστοι; Αυτό είναι άλλο ένα μέσο που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να παραπλανήσουν τον κόσμο. Όταν εφαρμόζετε αυτές τις συμπεριφορές και τις πρακτικές ή τρέφετε αυτές τις προθέσεις, συνειδητοποιείτε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα μ’ αυτές; Κι όταν το συνειδητοποιήσεις, μπορείς ν’ αλλάξεις την πορεία των πράξεών σου; Αν μπορείς να κάνεις την αυτοκριτική σου και να μετανοήσεις αληθινά αφού συνειδητοποιήσεις και εξετάσεις ότι η συμπεριφορά σου, οι πρακτικές σου ή οι προθέσεις σου είναι προβληματικές, τότε αυτό αποδεικνύει ότι έχεις αντιστρέψει την πορεία σου. Αν συνειδητοποιείς τα προβλήματά σου, αλλά απλώς τα αφήνεις ως έχουν και ενεργείς ανάλογα με τις προθέσεις σου, και πέφτεις όλο και πιο χαμηλά, μέχρι να φτάσεις σ’ ένα σημείο όπου δεν μπορείς πλέον να απελευθερωθείς, τότε δεν έχεις αντιστρέψει την πορεία σου και εσκεμμένα παίρνεις θέση εναντίον του Θεού, εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, και λοξοδρομείς από την αληθινή οδό. Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι η διάθεση ενός αντίχριστου. Είναι κάτι σοβαρό; (Ναι.) Πόσο σοβαρό είναι; Όταν ένας άνθρωπος υιοθετεί πιο ύπουλα και δόλια μέσα, και χρησιμοποιεί συμπεριφορές όπως το να αντέχει τα βάσανα και να πληρώνει το τίμημα για να παραπλανήσει τους άλλους, προσπαθώντας να τους κάνει να τον λατρέψουν και να τον ακολουθήσουν, τότε η έκβαση είναι η ίδια με όταν κάποιος εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού φανερά· κι αυτό έχει την ίδια φύση. Όποια μέσα κι αν εφαρμόζεις για να εξυψώσεις τον εαυτό σου και να μαρτυρήσεις περί αυτού, είτε πρόκειται για σαφή λόγια είτε για μάλλον προφανείς καλές συμπεριφορές, όλα αυτά έχουν την ίδια φύση. Έχουν την ιδιότητα του αντίχριστου, την ιδιότητα της μάχης με τον Θεό για την κατάκτηση των εκλεκτών Του. Όποια μορφή κι αν πάρουν οι εκδηλώσεις σου, όποια μέσα κι αν χρησιμοποιήσεις, εφόσον η πρόθεσή σου δεν αλλάζει και οι συνέπειες είναι οι ίδιες, τότε όλα αυτά έχουν την ίδια φύση. Είναι ξεκάθαρο, επομένως, ότι οι αντίχριστοι είναι πολύ δόλιοι και δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε την επιδιώκουν. Είναι, ωστόσο, ικανοί να χρησιμοποιούν συμπεριφορές όπως το να αντέχουν τις δυσκολίες και να πληρώνουν το τίμημα ως μέσο παραπλάνησης του κόσμου· αυτή είναι η μοχθηρία των αντίχριστων.

Κάποιοι άνθρωποι μιλάνε για παράλογες θεωρίες και αφηρημένα επιχειρήματα προκειμένου οι άλλοι να νομίσουν ότι είναι διανοούμενοι και ότι έχουν γνώσεις, αλλά και να πιστέψουν ότι οι πράξεις τους είναι πολύ ουσιαστικές, κι έτσι οι ίδιοι να πετύχουν τον σκοπό τους, που είναι να κάνουν τους άλλους να τους λατρέψουν. Μ’ άλλα λόγια, θέλουν συνεχώς να συμμετέχουν σε κάθε ζήτημα και να λένε τη γνώμη τους για όλα· ακόμα κι αν όλοι έχουν ήδη πάρει την τελική τους απόφαση, αν εκείνους δεν τους ικανοποιεί, ξεστομίζουν κάποιες πομπώδεις ιδέες για να κάνουν επίδειξη. Αυτό δεν είναι μέσο εξύψωσης του εαυτού και μαρτυρίας περί αυτού; Σε κάποια ζητήματα, όλοι έχουν ήδη μιλήσει για το θέμα, έχουν συζητήσει μεταξύ τους, έχουν βρει τις αρχές και έχουν καταλήξει σ’ ένα σχέδιο δράσης, εκείνοι όμως δεν αποδέχονται την απόφαση και βάζουν παράλογα εμπόδια, λέγοντας: «Αυτό δεν είναι σωστό. Δεν έχετε σκεφτεί το θέμα διεξοδικά. Εκτός από τις λίγες πτυχές που συζητήσαμε, σκέφτηκα κι άλλη μία». Στην πραγματικότητα, η πτυχή που σκέφτηκαν δεν είναι παρά μια παράλογη θεωρία· απλώς διυλίζουν τον κώνωπα. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι διυλίζουν τον κώνωπα και κάνουν τη ζωή των άλλων δύσκολη, αλλά αυτό δεν τους σταματά. Τι σκοπό έχουν εδώ; Να δείξουν στους γύρω τους ότι είναι διαφορετικοί, ότι είναι εξυπνότεροι απ’ τους άλλους. Αυτό που εννοούν είναι: «Σ’ αυτό το επίπεδο, λοιπόν, βρίσκεστε όλοι; Πρέπει να σας δείξω ότι το δικό μου επίπεδο είναι υψηλότερο». Συνήθως αγνοούν ό,τι κι αν πει ο οποιοσδήποτε άλλος, μόλις όμως προκύψει κάποιο σημαντικό θέμα, αρχίζουν να ανακατεύουν τα πράγματα. Πώς χαρακτηρίζεται ένας τέτοιος άνθρωπος; Στην καθομιλουμένη, λέγεται ψείρας και παλιάνθρωπος. Ποια προσέγγιση ακολουθεί συνήθως ο ψείρας; Του αρέσει να ξεστομίζει πομπώδεις ιδέες και να εφαρμόζει άθλιες και διεστραμμένες πρακτικές. Αν του ζητήσεις να παρουσιάσει ένα ορθό σχέδιο δράσης, δεν θα μπορέσει να το κάνει· αν του ζητήσεις να χειριστεί ένα σοβαρό ζήτημα, δεν θα μπορέσει να το κάνει. Κάνει μόνο αθλιότητες, και θέλει συνεχώς να προκαλεί την έκπληξη στους άλλους και να επιδεικνύει τις ικανότητές του. Έχετε ακούσει τη φράση: «Η γριά βάζει κραγιόν για να την προσέξουν»; Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος θέλει συνεχώς να επιδεικνύει τις ικανότητές του και, είτε μπορεί να το κάνει σωστά είτε όχι, θέλει να περνάει στους άλλους το εξής μήνυμα: «Είμαι πιο ξεχωριστός από εσάς. Είστε όλοι άχρηστοι, είστε κοινοί θνητοί, συνηθισμένοι άνθρωποι. Εγώ είμαι ξεχωριστός, εξαιρετικός. Θα μοιραστώ τις ιδέες μου για να σας καταπλήξω, και τότε θα δείτε αν είμαι ή δεν είμαι ανώτερος». Δεν ανακατεύει έτσι τα πράγματα; Ανακατεύει τα πράγματα επίτηδες. Τι συμπεριφορά είναι αυτή; Αυτός ο άνθρωπος προκαλεί διατάραξη και αναστάτωση. Αυτό που εννοεί είναι: «Σ’ αυτό το ζήτημα, δεν έχω δείξει ακόμα πόσο έξυπνος είμαι· δεν με νοιάζει ποιανού συμφέροντα θίγονται ούτε ποιανού προσπάθειες πάνε στράφι. Εγώ θα κάνω σαμποτάζ μέχρι όλοι να πιστέψουν ότι είμαι ανώτερος, άξιος και ικανός. Μόνο τότε θ’ αφήσω το πράγμα να κυλήσει ανεμπόδιστα». Υπάρχουν τέτοιοι κακοί άνθρωποι; Εσείς έχετε κάνει ποτέ τέτοια πράγματα; (Ναι. Υπήρξαν φορές που οι άλλοι είχαν ολοκληρώσει τη συζήτηση για ένα ζήτημα κι είχαν βρει ένα κατάλληλο σχέδιο, επειδή όμως δεν με ενημέρωσαν όσο αποφάσιζαν, εγώ βρήκα επίτηδες σφάλματα.) Όταν το έκανες αυτό, ήξερες μέσα σου αν είναι σωστό ή λάθος; Ήξερες ότι η φύση αυτού του προβλήματος είναι σοβαρή και ότι προκαλεί διατάραξη κι αναστάτωση; (Τότε δεν το γνώριζα· μέσα, όμως, από το αυστηρό κλάδεμα που δέχτηκα από τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και αφού έφαγα και ήπια τα λόγια κρίσης και παίδευσης του Θεού, είδα ότι η φύση του προβλήματος είναι σοβαρή, ότι διαταράσσει και αναστατώνει το έργο της εκκλησίας, και ότι είναι ένα είδος σατανικής συμπεριφοράς.) Αφού αναγνώρισες πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα, όταν σου συνέβη κάτι παρόμοιο μετά από αυτό, μπόρεσες ν’ αλλάξεις λίγο και ν’ αποκτήσεις κάποια είσοδο όσον αφορά την προσέγγισή σου; (Ναι. Όταν αποκάλυψα τέτοιες σκέψεις και ιδέες, κατάλαβα ότι επρόκειτο για σατανική διάθεση, ότι δεν γινόταν να ενεργώ μ’ αυτόν τον τρόπο, και κατάφερα να προσευχηθώ συνειδητά στον Θεό και να επαναστατήσω ενάντια σ’ εκείνες τις λανθασμένες σκέψεις και ιδέες.) Μπόρεσες να αλλάξεις κάπως. Όταν έχεις τέτοια προβλήματα διαφθοράς, πρέπει να αναζητάς την αλήθεια για να τα επιλύσεις· πρέπει να συγκρατιέσαι και να προσεύχεσαι στον Θεό. Όταν πιστεύεις ότι οι άλλοι σε κοιτάζουν με απαξίωση, ότι δεν σε θαυμάζουν ούτε σε παίρνουν στα σοβαρά, και γι’ αυτό θέλεις να προκαλέσεις διατάραξη, όταν κάνεις αυτήν τη σκέψη, πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν προέρχεται από την κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά από μια σατανική διάθεση, και ότι, αν συνεχίσεις τα ίδια, θα έχεις πρόβλημα και υπάρχει πιθανότητα να προσβάλεις τη διάθεση του Θεού. Πρέπει πρώτα να μάθεις να συγκρατιέσαι, κι έπειτα να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς σ’ Αυτόν και να αντιστρέψεις την πορεία σου. Όταν οι άνθρωποι ζουν μέσα στις σκέψεις τους, μέσα στις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, τίποτα απ’ όσα κάνουν δεν συμφωνεί με την αλήθεια και δεν ικανοποιεί τον Θεό· όλα όσα κάνουν ανταγωνίζονται τον Θεό. Μπορείτε πλέον να αναγνωρίσετε αυτό το γεγονός, έτσι; Το να θέλεις συνεχώς να παλεύεις για τη δόξα και το κέρδος, και το να μη διστάζεις να διαταράξεις και να αναστατώσεις το έργο της εκκλησίας προκειμένου να κερδίσεις φήμη και θέση είναι οι πιο προφανείς εκδηλώσεις των αντίχριστων. Στην πραγματικότητα, όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτές τις εκδηλώσεις. Αν, όμως, μπορέσεις να το αναγνωρίσεις και να το παραδεχτείς, κι έπειτα να αντιστρέψεις την πορεία σου και να κρατήσεις μια στάση αληθινής μεταμέλειας απέναντι στον Θεό, και επιπλέον να αλλάξεις την προσέγγισή σου, τις συμπεριφορές σου και τις διαθέσεις σου, τότε είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν δεν αναγνωρίζεις αυτά τα πραγματικά προβλήματα, τότε είναι βέβαιο ότι δεν έχεις μια στάση μεταμέλειας και δεν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Αν επιμένεις να πορευτείς στο μονοπάτι του αντίχριστου και ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι μέχρι τέλους, ενώ νομίζεις ακόμα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και είσαι απρόθυμος να μετανοήσεις, αν ενεργείς επίμονα μ’ αυτόν τον τρόπο και ανταγωνίζεσαι τους εργάτες και τους επικεφαλής για τη δόξα και το κέρδος, αν επιμένεις να διακρίνεσαι περισσότερο απ’ τους άλλους, να ξεχωρίζεις απ’ το πλήθος και να υπερέχεις έναντι των άλλων σε όποια ομάδα κι αν ανήκεις, τότε έχεις πρόβλημα! Αν συνεχίζεις να επιδιώκεις τη φήμη και τη θέση, και αρνείσαι πεισματικά να μετανοήσεις, τότε είσαι ένας αντίχριστος και είσαι καταδικασμένος να τιμωρηθείς στο τέλος. Τα λόγια του Θεού, η αλήθεια, η συνείδηση και η λογική δεν ασκούν καμία επίδραση πάνω σου και είναι βέβαιο ότι θα έχεις το τέλος που έχουν οι αντίχριστοι. Δεν είναι δυνατό να σωθείς, η κατάστασή σου είναι μη αναστρέψιμη! Το αν κάποιος μπορεί ή δεν μπορεί να σωθεί και να εισέλθει στο μονοπάτι όπου θα έχει φόβο Θεού και θ’ αποφεύγει το κακό εξαρτάται απ’ το αν θα εκδηλώσει πραγματική μεταμέλεια αφού αποκτήσει αυτογνωσία, από τη στάση με την οποία προσεγγίζει την αλήθεια, καθώς κι από το μονοπάτι που θα επιλέξει. Αν δεν εγκαταλείψεις το μονοπάτι του αντίχριστου, αλλά αντίθετα επιλέξεις να ικανοποιήσεις τις φιλοδοξίες σου και τις επιθυμίες σου, πηγαίνοντας ξεδιάντροπα κόντρα στην αλήθεια και παίρνοντας θέση ενάντια στον Θεό, τότε η κατάστασή σου είναι μη αναστρέψιμη. Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει ότι πρέπει να φοβάται ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλα λάθη ή πόσες κακές πράξεις έχει κάνει, αν δεν νιώθει ενοχές και συνεχίζει να δικαιολογείται χωρίς την παραμικρή μεταμέλεια, τότε είναι πραγματικός αντίχριστος και διάβολος. Αν κάποιος έχει απλώς τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, αλλά μπορεί να παραδεχτεί τα λάθη του, να μεταστραφεί και να νιώσει μέσα του μεταμέλεια, τότε μιλάμε για εντελώς άλλο ζήτημα, που έχει και διαφορετική φύση από τον αντίχριστο. Επομένως, το κλειδί για το αν θα μπορέσει κανείς να φτάσει στη σωτηρία βρίσκεται στο αν κάποιος μπορεί να κάνει αυτοκριτική, στο αν νιώθει μέσα του μεταμέλεια και στο αν μπορεί να πάρει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας.

Το τέταρτο στοιχείο, η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού, είναι μια προσέγγιση που εφαρμόζουν σταθερά οι αντίχριστοι. Τα προφανή μέσα, τους τρόπους και τις μεθόδους με τα οποία οι αντίχριστοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού μπορείτε να τα διακρίνετε· μπορείτε όμως να διακρίνετε τις πιο κρυφές συμπεριφορές και εκδηλώσεις; Όταν κάτι είναι προφανές, όπως η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού με τα λόγια, τότε το αποκαλύπτετε εσείς, έχετε δει κι άλλους να το αποκαλύπτουν, κι έτσι μπορείτε να το διακρίνετε. Αν όμως αυτό δεν γίνει με λόγια, αλλά μόνο με εκδηλώσεις που αφορούν τη συμπεριφορά, θα μπορέσετε και πάλι να τις διακρίνετε; Μπορεί να πει κανείς ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αυτήν την ικανότητα. Τι χαρακτηριστικά έχουν, λοιπόν, οι συμπεριφορές με τις οποίες οι αντίχριστοι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού; Η συμπεριφορά τους συμφωνεί σίγουρα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες, την ηθική, τη συνείδηση και τα συναισθήματα του ανθρώπου. Τι άλλο; (Λαμβάνει την έγκριση και τη λατρεία του κόσμου.) Λαμβάνει έγκριση και λατρεία· αυτή είναι η έκβαση που προκαλεί. Αν το δούμε απ’ τη σκοπιά της έκβασης, αυτή η συμπεριφορά είναι στ’ αλήθεια παραπλανητική. Απ’ τη σκοπιά της φύσης της, αυτή η πράξη είναι εντελώς εσκεμμένη. Για παράδειγμα, όταν αρρωστήσει κάποιος, αν θέλει να παραπλανήσει τους άλλους και να τους κάνει να τον εκτιμήσουν, τότε θα πάρει άραγε το φάρμακό του μπροστά τους ή μήπως όταν δεν θα τον βλέπει κανείς; (Μπροστά τους.) Δεν κρύβεται, λοιπόν, κάποια πρόθεση πίσω από αυτό; Αυτό σημαίνει ότι το κάνει εντελώς εσκεμμένα. Ποιος είναι ο πραγματικός του σκοπός όταν παίρνει το φάρμακό του μ’ αυτόν τον τρόπο; Θέλει να πάρει τα εύσημα μ’ αυτήν την πράξη και να σου πει: «Για κοίτα, κουράστηκα τόσο από την εκτέλεση των καθηκόντων μου, που αρρώστησα· κι όμως ακόμα δεν διαμαρτυρήθηκα, ούτε καν δάκρυσα. Παίρνω θεραπεία για την ασθένειά μου, αλλά επιμένω να κάνω το καθήκον μου ενώ παίρνω φάρμακο». Στην πραγματικότητα, δεν είναι σίγουρο ότι αρρώστησε επειδή εξαντλήθηκε κάνοντας το καθήκον του ή αφού άρχισε να πιστεύει στον Θεό. Προσπαθεί απλώς να χρησιμοποιήσει κάθε είδους συμπεριφορά για να στείλει στους άλλους ένα μήνυμα, δηλαδή ότι αντέχει τα βάσανα και πληρώνει το τίμημα, ότι έχει μεν υποφέρει τόσο σ’ αυτό το περιβάλλον, αλλά δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε μία φορά, και κάνει ακόμα το καθήκον του τόσο δραστήρια και είναι διατεθειμένος να υποστεί τα βάσανα. Τι λέει ασυναίσθητα στους άλλους μ’ αυτόν τον τρόπο; Ότι η αφοσίωσή του στον Θεό είναι αδιαμφισβήτητη. Ουσιαστικά, θέλει να εκφράσει ότι είναι αφοσιωμένος και διατεθειμένος να πληρώσει το τίμημα. Αυτό δεν είναι μια συγκαλυμμένη μορφή εξύψωσης του εαυτού; Αν διέθετε λογική, δεν θα ανέφερε αυτό το ζήτημα, θα προσευχόταν στον Θεό χωρίς να είναι κανείς μπροστά, θα εξέφραζε την αποφασιστικότητά του και θα προσπαθούσε ν’ αποκτήσει αυτογνωσία, ή απλώς θα έπαιρνε κανονικά το φάρμακό του. Με δυο λόγια, δεν θα χρησιμοποιούσε αυτές τις εξωτερικές συμπεριφορές για να πει στους άλλους ότι υποφέρει, ότι εκτελεί τα καθήκοντά του με αφοσίωση και ότι του αξίζει ανταμοιβή. Δεν θα είχε αυτές τις προθέσεις. Αν, ωστόσο, ενεργήσει πολύ επιδεικτικά, επειδή θέλει να εμπνεύσει στους άλλους την εκτίμηση και τον έπαινο, κάτι τέτοιο γίνεται εντελώς εσκεμμένα. Και ποιος είναι ο σκοπός του; Να καταφέρει να εξυψώσει τον εαυτό του και να μαρτυρήσει περί αυτού μέσω του μηνύματος που στέλνει στους άλλους. Αν είναι αφοσιωμένος, ο Θεός το ξέρει. Γιατί, λοιπόν, να καυχιέται στους άλλους γι’ αυτό και να το ανακοινώνει σε όλον τον κόσμο; Τι σκοπό έχει όταν το ανακοινώνει σε όλον τον κόσμο; Να κάνει τους άλλους να τον εκτιμήσουν. Αν δεν είχε αυτόν τον σκοπό, τότε θα ενεργούσε χωρίς πρόθεση και οι άλλοι δεν θα τον έβλεπαν να τα κάνει όλα αυτά. Αν ενεργεί εντελώς εσκεμμένα, θα ζυγίσει τις πράξεις του, θα κάνει ολόκληρο θέμα και θα σκεφτεί καλά το κατάλληλο μέρος και την κατάλληλη στιγμή· θα περιμένει μέχρι να μαζευτούν όλοι και τότε θα ζητήσει από κάποιον να του φέρει το φάρμακό του, αποκαλύπτοντάς το δημόσια και πολύ επιδεικτικά. Αυτό έχει έναν ολοφάνερο σκοπό. Αν αυτός ο άνθρωπος δεν είχε αυτόν τον σκοπό, τότε θα περίμενε να πάρει το φάρμακό του όταν θα είχαν φύγει όλοι. Η προθυμία σου να αντέξεις τα βάσανα και να πληρώσεις το τίμημα αφορά τη σχέση σου με τον Θεό· δεν χρειάζεται να τη διαλαλήσεις στους άλλους. Αν τη γνωστοποιήσεις στους άλλους, τι μπορούν να σου δώσουν; Εκτός του ότι θα κερδίσεις τη συμπόνια και τον έπαινό τους, έχεις να κερδίσεις τίποτα άλλο από αυτούς; Όχι. Όταν αντέχεις κάποια βάσανα και πληρώνεις κάποιο τίμημα τις φορές που εκτελείς το καθήκον σου, κατά μία έννοια, αυτά είναι πράγματα που πρέπει να κάνεις και που είσαι διατεθειμένος να κάνεις· κάνεις το καθήκον που σου αναλογεί. Κατά μία άλλη έννοια, είναι εκδηλώσεις που θα πρέπει να παρουσιάσεις ως δημιούργημα απέναντι στον Δημιουργό· οπότε, γιατί να τις διαφημίσεις; Όταν τις διαφημίζεις, γίνονται αηδιαστικές· σε τι μετατρέπεται η φύση μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Μετατρέπεται σε εξύψωση του εαυτού και μαρτυρία περί αυτού, και σε παραπλάνηση των άλλων —η φύση αλλάζει. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι ξύνουν συνεχώς το κεφάλι τους μπροστά στους άλλους και όταν τους ρωτήσει κανείς γι’ αυτό, λένε: «Έχω να λουστώ πάνω από 10 μέρες· συναντώ συνέχεια αποδέκτες του ευαγγελίου, τον έναν μετά τον άλλον. Τις προάλλες, προσπάθησα να βρω λίγο χρόνο για να λουστώ, αλλά ήρθε ένας δυνητικός αποδέκτης του ευαγγελίου για να ερευνήσει και δεν μπορούσα να φύγω». Στην πραγματικότητα, επίτηδες δεν λούζονται, προκειμένου να δώσουν στους άλλους την εντύπωση ότι είναι πολύ απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους. Αυτό λέγεται επίδειξη. Με ποιον σκοπό κάνουν επίδειξη; Με σκοπό να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν, και η φύση αυτής της συμπεριφοράς είναι η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού. Ακόμα κι ένα ασήμαντο ζήτημα όπως αυτό, δεν το αφήνουν να πέσει κάτω, θέλουν κι αυτό να το κάνουν μεγάλο θέμα και να το χρησιμοποιήσουν ως μέσο για να κάνουν επίδειξη, να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους, και να πετύχουν τον σκοπό τους, που είναι να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν και να τους λατρέψουν. Δεν είναι επαίσχυντο αυτό; Είναι επαίσχυντο και αηδιαστικό. Από πού προέρχονται όλα αυτά; Προέρχονται από τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, που περιλαμβάνει την προσποίηση, τη δολιότητα, τη μοχθηρία και τις φιλοδοξίες. Άνθρωποι σαν κι αυτούς σκέφτονται συνεχώς την εικόνα, τη θέση και τη φήμη τους. Δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω και ψάχνουν συνεχώς τρόπους να τα μετατρέψουν όλα αυτά σε κεφάλαιο, σε πόρους που θα χρησιμοποιήσουν για να κάνουν τους άλλους να τους εκτιμήσουν και να τους λατρέψουν. Στο τέλος, όταν πετύχουν τον σκοπό τους, κάνουν σαν να μην τους νοιάζει. Κι αυτή είναι μια ψευδής εντύπωση· στην πραγματικότητα, μέσα τους πανηγυρίζουν κρυφά και είναι ευχαριστημένοι με τον εαυτό τους. Αυτό δεν είναι ακόμα πιο αηδιαστικό; Είναι ξεκάθαρο ότι ήδη έχουν πολύ υψηλή θέση, ότι όλοι τους εκτιμούν, τους θαυμάζουν, τους υπακούν και τους ακολουθούν· φαινομενικά, όμως, συνεχίζουν να προσποιούνται πως δεν τους αρέσει η θέση. Αυτό είναι ακόμα πιο υποκριτικό. Στο τέλος, τους παραπλανούν όλους και όλοι λένε ότι γεννήθηκαν χωρίς φιλοδοξίες, ότι είναι άνθρωποι της δράσης. Βασικά, ένα μικρό τεστ μπορεί να το αποκαλύψει αυτό: Αν τους αφαιρεθεί η θέση τους, θα σταματήσουν αμέσως να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Τόσο γρήγορα θα συμβεί· ένα τόσο μικρό πραγματάκι θα αποκαλύψει τις φιλοδοξίες τους. Αυτές τις συμπεριφορές και τις προσεγγίσεις βγάζει στους ανθρώπους η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, μαζί με τις διάφορες άσχημες καταστάσεις τους. Από αυτές τις εκδηλώσεις, φαίνεται ότι τους αρέσει η θέση και ότι θέλουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Θέλουν να κατακτούν την καρδιά των άλλων, να τους κερδίζουν και να τους κάνουν να τους λατρεύουν, να τους θαυμάζουν, ακόμα και να τους ακολουθούν· έτσι, παίρνουν τη θέση του Θεού στην καρδιά των άλλων ανθρώπων. Αυτήν την επιθυμία την έχει κάθε άνθρωπος από τη γέννησή του. Και τι αποδεικνύει αυτό; Ότι οι άνθρωποι, στη ζωή τους, βρίσκονται υπό τον έλεγχο της διάθεσης του Σατανά. Μέσα στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να μην του αρέσει η θέση· ακόμα κι οι ανόητοι θέλουν να αποκτήσουν αξιώματα, ακόμα και οι χαζοί θέλουν να διευθύνουν τους άλλους. Σε όλους αρέσει η θέση, όλοι κάνουν πράγματα για χάρη της θέσης και ανταγωνίζονται τον Θεό για τη θέση. Όλοι έχουν τέτοιες συμπεριφορές και προσεγγίσεις, καθώς και τέτοια διάθεση. Έτσι, όταν εκθέτουμε τους αντίχριστους που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, εκθέτουμε μαζί και τις διεφθαρμένες διαθέσεις όλων των ανθρώπων. Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της έκθεσης; Να βοηθήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι η κανονική ανθρώπινη φύση δεν θα έπρεπε να παρουσιάζει αυτές τις συμπεριφορές και τις εκδηλώσεις που δείχνουν εξύψωση του εαυτού και μαρτυρία περί αυτού· αυτές είναι αποκαλύψεις διεφθαρμένων διαθέσεων, κάτι αρνητικό και απεχθές. Όσο έξυπνες κι αν είναι οι μέθοδοι που εφαρμόζεις για να εξυψώνεις τον εαυτό σου και να μαρτυράς περί αυτού, όσο συγκαλυμμένες κι αν είναι οι πράξεις σου, τίποτα από αυτά δεν πρέπει να έχει η κανονική ανθρώπινη φύση· όλα αυτά τα αποστρέφεται, τα καταδικάζει και τα καταριέται ο Θεός. Άρα, οι άνθρωποι θα πρέπει να αφήσουν στην άκρη όλες αυτές τις προσεγγίσεις. Η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού δεν είναι ένα ένστικτο που δημιούργησε ο Θεός για τον άνθρωπο· αντιθέτως, είναι μια απ’ τις πιο κοινές αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσης του Σατανά και, ακόμα περισσότερο, είναι μια απ’ τις πιο κοινές και συγκεκριμένες διαθέσεις και προσεγγίσεις της διεφθαρμένης ουσίας του Σατανά.

Σας βοηθάει η συναναστροφή πάνω σε συγκεκριμένα παραδείγματα, ώστε να κατανοήσετε τις διάφορες εκδηλώσεις της εξύψωσης του εαυτού και μαρτυρίας περί αυτού, είτε πρόκειται για προφανή είτε για πιο κρυφά λόγια και πράξεις; (Ναι, βοηθάει.) Σε τι βοηθάει; Βοηθάει τους ανθρώπους να διακρίνουν τον εαυτό τους και τους άλλους. Όλες τις καταστάσεις, τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις στις οποίες αναφέρομαι τις εμφανίζετε συχνά, και θα πρέπει να τις αντιπαραβάλετε με τις δικές σας καταστάσεις, να κατανοήσετε τι ακριβώς είστε, τι ακριβώς είναι η ζωή από την οποία εξαρτάστε και στην οποία βασίζεστε για να επιβιώσετε, τι ακριβώς περιέχει αυτή η ζωή, σε ποιες πράξεις ακριβώς ωθούν τους ανθρώπους αυτές οι διαθέσεις και τι οδηγούν τους ανθρώπους να βιώσουν. Οι άνθρωποι, κατανοώντας αυτές τις συγκεκριμένες συμπεριφορές, εκδηλώσεις, προσεγγίσεις και διαθέσεις, μπορούν σιγά σιγά να αναλύσουν τον εαυτό τους και να αποκτήσουν αυτογνωσία, να μάθουν την ουσία τους και τη φύση τους που ανταγωνίζεται τον Θεό, κι έτσι να εγκαταλείψουν αυτές τις προσεγγίσεις, να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να αλλάξουν, να ασκηθούν σύμφωνα με την αλήθεια και να τη βιώσουν. Κάποιοι λένε: «Αφού η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού είναι μια προσέγγιση που δεν συμφωνεί με την αλήθεια και ανήκει στον Σατανά και στους αντίχριστους, τότε, αν δεν πω και δεν κάνω τίποτα, αυτό σημαίνει ότι δεν εξυψώνω τον εαυτό μου και δεν μαρτυρώ περί αυτού;» Αυτό δεν είναι σωστό. Με ποιον τρόπο, λοιπόν, πρέπει να ενεργεί κανείς ώστε να μην εξυψώνει τον εαυτό του και να μην μαρτυρά περί αυτού; Αν κάνεις επίδειξη και μαρτυράς περί του εαυτού σου σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα, θα καταφέρεις να κάνεις κάποιους ανθρώπους να σε εκτιμήσουν και να σε λατρέψουν. Αν, όμως, ξεγυμνωθείς και μοιραστείς την αυτογνωσία σου πάνω στο ίδιο ζήτημα, αυτό έχει διαφορετική φύση. Δεν είναι αλήθεια αυτό; Το να ξεγυμνώνεται κανείς ώστε να μιλήσει για την αυτογνωσία του είναι κάτι που θα πρέπει να διαθέτει η συνηθισμένη ανθρώπινη φύση. Είναι κάτι θετικό. Αν έχεις πραγματική αυτογνωσία και μιλάς για την κατάστασή σου με σχολαστικότητα, γνησιότητα και ακρίβεια, αν μιλάς για γνώση που βασίζεται αποκλειστικά στα λόγια του Θεού, αν αυτοί που σ’ ακούνε το βρίσκουν εποικοδομητικό και ωφέλιμο, και αν μαρτυράς περί του έργου του Θεού και Τον δοξάζεις, τότε μαρτυράς περί του Θεού. Αν την ώρα που ξεγυμνώνεσαι μιλάς πολύ για τα προτερήματά σου, για το ότι υπέφερες, πλήρωσες το τίμημα και παρέμεινες ακλόνητος στη μαρτυρία σου, κι έτσι οι άλλοι σε εκτιμούν και σε λατρεύουν, τότε μαρτυράς περί του εαυτού σου. Πρέπει να έχεις τη δυνατότητα να διακρίνεις τη μια συμπεριφορά από την άλλη. Για παράδειγμα, αν εξηγήσεις πόσο αδύναμος κι αρνητικός ήσουν όταν αντιμετώπιζες δοκιμασίες, και ότι, αφού προσευχήθηκες και αναζήτησες την αλήθεια, στο τέλος κατανόησες την πρόθεση του Θεού, κέρδισες την πίστη και παρέμεινες ακλόνητος στη μαρτυρία σου, τότε εξυψώνεις τον Θεό και μαρτυράς περί Αυτού. Σε καμία περίπτωση δεν εξυψώνεις τον εαυτό σου και δεν μαρτυράς περί αυτού. Επομένως, το αν κάνεις ή δεν κάνεις επίδειξη και μαρτυράς ή δεν μαρτυράς περί του εαυτού σου εξαρτάται από το αν μιλάς για τις πραγματικές σου εμπειρίες και από το αν καταφέρνεις να μαρτυρήσεις περί του Θεού· είναι επίσης απαραίτητο να εξετάσεις τι προθέσεις και σκοπούς έχεις όταν μιλάς για τη βιωματική μαρτυρία σου. Έτσι, θα διακρίνεις ευκολότερα τι είδους συμπεριφορά υιοθετείς. Αν έχεις τη σωστή πρόθεση όταν μαρτυράς, τότε, ακόμα κι αν οι άλλοι σ’ εκτιμούν και σε λατρεύουν, δεν υπάρχει πραγματικό πρόβλημα. Αν έχεις λάθος πρόθεση, τότε, ακόμα κι αν κανείς δεν σ’ εκτιμά και κανείς δεν σε λατρεύει, και πάλι υπάρχει πρόβλημα· κι αν επιπλέον οι άλλοι σ’ εκτιμούν και σε λατρεύουν, τότε το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο. Δεν μπορείς, επομένως, να κοιτάζεις μόνο τα αποτελέσματα για να προσδιορίσεις αν κάποιος εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού. Πρέπει να κοιτάζεις κυρίως τις προθέσεις του· ο σωστός τρόπος να διακρίνεις τη μια συμπεριφορά από την άλλη είναι με βάση τις προθέσεις. Αν προσπαθήσεις να διακρίνεις το ζήτημα με βάση τα αποτελέσματα, τότε ρισκάρεις να κατηγορήσεις άδικα έναν καλό άνθρωπο. Κάποιοι μοιράζονται πάρα πολύ γνήσιες μαρτυρίες, κι έτσι κάποιοι άλλοι τους εκτιμούν και τους λατρεύουν· μπορείς να πεις ότι αυτοί οι άνθρωποι μαρτυρούν περί του εαυτού τους; Δεν μπορείς. Δεν υπάρχει πρόβλημα μ’ αυτούς τους ανθρώπους· η μαρτυρία που μοιράζονται και το καθήκον που εκτελούν ωφελούν τους άλλους, ενώ μόνο οι ανόητοι και οι αδαείς που έχουν στρεβλή κατανόηση λατρεύουν άλλους ανθρώπους. Το κλειδί για να διακρίνει κανείς αν κάποιος εξυψώνει τον εαυτό του και μαρτυρά περί αυτού ή όχι είναι να κοιτάξει την πρόθεση του ομιλητή. Αν η πρόθεσή σου είναι να δείξεις σ’ όλους πώς αποκαλύφθηκε η διαφθορά σου και πώς άλλαξες, και να τους δώσεις την ευκαιρία να ωφεληθούν από αυτό, τότε τα λόγια σου είναι ειλικρινή και αληθινά, και συμφωνούν με τα γεγονότα. Τέτοιες προθέσεις είναι σωστές, κι εσύ δεν κάνεις επίδειξη ούτε μαρτυράς περί του εαυτού σου. Αν η πρόθεσή σου είναι να δείξεις σ’ όλους ότι έχεις πραγματικές εμπειρίες, ότι άλλαξες και ότι έχεις την αλήθεια-πραγματικότητα, ώστε να σε εκτιμήσουν και να σε λατρέψουν, τότε έχεις λάθος προθέσεις. Κάνεις επίδειξη και μαρτυράς περί του εαυτού σου. Αν η βιωματική μαρτυρία για την οποία μιλάς είναι ψεύτικη και νοθευμένη, και αποσκοπεί στο να ξεγελάσει τους άλλους, να μην τους αφήσει να καταλάβουν την αληθινή σου κατάσταση και να μην αφήσει να αποκαλυφθούν οι προθέσεις, η διαφθορά, η αδυναμία ή η αρνητικότητά σου στους άλλους, τότε αυτά τα λόγια είναι απατηλά και παραπλανητικά. Αυτό είναι ψεύτικη μαρτυρία, που εξαπατά και ντροπιάζει τον Θεό· είναι αυτό που μισεί ο Θεός περισσότερο απ’ όλα. Υπάρχουν ξεκάθαρες διαφορές ανάμεσα σ’ αυτές τις καταστάσεις, και μπορείς να τις διακρίνεις όλες με βάση την πρόθεση. Αν μπορέσεις να διακρίνεις τους άλλους, θα μπορέσεις να φτάσεις ως τις καταστάσεις τους, κι έπειτα θα μπορέσεις να διακρίνεις και τον εαυτό σου και να φτάσεις ως τις δικές σου καταστάσεις.

Κάποιοι άνθρωποι, αφού ακούσουν όλα αυτά τα κηρύγματα, συνεχίζουν να εξυψώνουν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού, όπως και πριν. Πώς θα πρέπει να προσεγγίζετε τέτοιους ανθρώπους; Να τους διακρίνετε, να τους εκθέτετε και να τους κρατάτε σε απόσταση. Αν τα λόγια τους έχουν αξία ως σημείο αναφοράς, τότε μπορείτε να τα κρατήσετε, αν όμως δεν έχουν καμία αξία ως αναφορά, θα πρέπει να τα απαρνηθείτε και να μη σας επηρεάσουν. Αν αυτοί οι άνθρωποι είναι επικεφαλής, τότε θα πρέπει να τους εκθέσετε, να τους καταγγείλετε, να τους απαρνηθείτε, και να μην τους αποδεχθείτε ως ηγέτες. Να πείτε τα εξής: «Συνεχώς μαρτυράς περί του εαυτού σου και εξυψώνεις τον εαυτό σου, συνεχώς μας κάνεις αναίσθητους, μας ελέγχεις και μας παραπλανάς. Όλοι μας έχουμε απομακρυνθεί απ’ τον Θεό και ούτε καν Τον έχουμε μέσα μας· μόνο εσύ υπάρχεις. Τώρα θα ξεσηκωθούμε και θα σ’ απαρνηθούμε». Έτσι πρέπει να κάνετε, πρέπει να παρακολουθείτε ο ένας τον άλλον· να παρακολουθείτε και τον εαυτό σας και τους άλλους. Μήπως ξύνετε συχνά το κεφάλι σας μπροστά στους άλλους ή τους λέτε ότι έχετε παραλείψει αρκετά γεύματα, ενώ στην πραγματικότητα πίσω από την πλάτη τους έχετε φάει μπόλικα σνακ; Όταν καμιά φορά το περιβάλλον δεν το επιτρέπει, είναι φυσιολογικό κάποιος να μην κάνει ντους για έναν μήνα, ή να μην κάνει ένα ντους ή ένα λούσιμο επειδή έχει πολλή δουλειά. Όλα αυτά συμβαίνουν συχνά, πρέπει να το πληρώσουν πολλές φορές οι άνθρωποι αυτό το τίμημα. Δεν είναι κάτι φοβερό, ας μην κάνουμε την τρίχα τριχιά. Αν κάποιος όντως παρουσιάσει ένα τέτοιο ζήτημα ως κάτι μεγαλύτερο απ’ όσο είναι πραγματικά, αν ξύσει επίτηδες το κεφάλι του μπροστά στους άλλους και πει ότι έχει μέρες να λουστεί, αν πάρει επίτηδες φάρμακο μπροστά στους άλλους ή προσποιηθεί ότι είναι εξαντλημένος και σε κακή σωματική κατάσταση, τότε όλοι θα πρέπει να εξεγερθούν και να τον εκθέσουν, και να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους απέναντί του. Έτσι μπορεί να περιοριστεί αυτός ο ξεδιάντροπος άνθρωπος. Φέρεται με υποκρισία, κάνει επίδειξη για να τον δουν οι άλλοι, και μάλιστα προσπαθεί να τους κάνει να εγκρίνουν τη συμπεριφορά του και να τον κοιτάξουν με ζήλια, θαυμασμό και εκτίμηση. Δεν τους εξαπατά; Την ίδια προσέγγιση ακολουθούσαν και οι Φαρισαίοι όταν κρατούσαν τις Γραφές και προσεύχονταν στον Θεό στις γωνίες των δρόμων. Καμία διαφορά δεν έχει. Μόλις κάποιος αναφέρει ότι οι Φαρισαίοι κρατούσαν τις Γραφές και στέκονταν στις γωνίες διαβάζοντάς τες ή κάνοντας την προσευχή τους, αυτός ο άνθρωπος σκέφτεται: «Είναι τρομερά επαίσχυντο. Εγώ δεν θα έκανα κάτι τέτοιο». Κι όμως, παίρνει εσκεμμένα φάρμακο ή ξύνει το κεφάλι του μπροστά στους άλλους, και αγνοεί πως αυτό που κάνει έχει την ίδια φύση. Δεν μπορεί να το διακρίνει αυτό. Αργότερα, όταν θα αντιμετωπίσετε τέτοια ζητήματα, πρέπει να μάθετε να διακρίνετε και να εκθέτετε τέτοιους ανθρώπους, να εκθέτετε όλη τους την υποκρισία· έτσι, δεν θα τολμήσουν να ξανακάνουν τα ίδια. Πρέπει να τους ασκήσετε λίγη πίεση, και να τους κάνετε να πιστέψουν ότι τέτοιες προσεγγίσεις, συμπεριφορές και διαθέσεις είναι επαίσχυντες και τις απεχθάνονται όλοι. Αν τις απεχθάνονται τόσο οι άνθρωποι, άραγε τις απεχθάνεται κι ο Θεός; Εκείνος τις απεχθάνεται ακόμα περισσότερο. Γεννήθηκες ένα τίποτα. Είσαι ήδη πολύ αξιοθρήνητος, ακόμα κι αν δεν εξυψώνεις τον εαυτό σου και δεν μαρτυράς περί αυτού· αν, λοιπόν, είσαι τόσο αξιοθρήνητος και επιπλέον εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, δεν θα προκαλέσεις την απέχθεια στους άλλους; Δεν εκτέλεσες ποτέ το καθήκον σου με αφοσίωση, δεν έπραξες ποτέ με αρχές και δεν εκπλήρωσες τις απαιτήσεις του Θεού από καμία άποψη. Έχεις ήδη πρόβλημα· αν, λοιπόν, επιπλέον εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, τότε δεν θα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα για σένα; Θα απομακρυνθείς ακόμα περισσότερο από τις απαιτήσεις του Θεού και ακόμα περισσότερο από το πρότυπο στο οποίο πρέπει να φτάσεις για να σωθείς.

Πες Μου, ποια είναι η φύση του προβλήματος του να εξυψώνει κανείς τον εαυτό του και να μαρτυρά περί αυτού; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει τους ανθρώπους σε τέτοιο βαθμό, που η ανθρώπινη φύση και η λογική τους δεν είναι πλέον κανονική, σωστά; Εσείς έχετε εμφανίσει εκδηλώσεις εξύψωσης του εαυτού και μαρτυρίας περί αυτού κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας; Ποιος θα μιλήσει σχετικά μ’ αυτό; (Έχω εμφανίσει τέτοια εκδήλωση. Όταν εκτελώ το καθήκον μου αργά τη νύχτα, στέλνω ένα μήνυμα στην ομάδα της συνάθροισης για να μάθουν οι άλλοι ότι είμαι ακόμα ξύπνιος τέτοια ώρα, και για να θεωρήσουν ότι αντέχω τα βάσανα και ότι πληρώνω το τίμημα. Το έχω κάνει ο ίδιος αυτό, κι έχω δει πολλές φορές και άλλους να το κάνουν.) Φαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι· δεν ανήκουν στη μειοψηφία. Δεν είναι εντελώς περιττό αυτό; Τι βλακώδες! Ποιος άλλος θέλει να πει κάτι; (Έχω εμφανίσει τέτοια εκδήλωση. Όταν βλέπω ότι υπάρχουν προβλήματα στο έργο της εκκλησίας, ξεκινάω να τα επιλύσω, δίνοντας στους άλλους την ψεύτικη εντύπωση ότι είμαι πολύ ενθουσιώδης, αλλά στην πραγματικότητα, τον περισσότερο καιρό, λέω τη γνώμη μου και μετά δεν κάνω τίποτα. Οι πράξεις μου δεν εμφανίζουν πρόοδο και δεν είναι αποτελεσματικές· στο τέλος, το πρόβλημα παραμένει άλυτο και το ζήτημα δεν διευθετείται. Με τον επιφανειακό μου ενθουσιασμό, ξεγελάω τους άλλους και συγκαλύπτω το γεγονός ότι δεν κάνω πράξη την αλήθεια.) Λες κενολογίες και μεγάλα λόγια, και δεν αναλαμβάνεις πραγματική δράση. Δείχνεις στους άλλους το σθένος σου, σαν να έκανες πράξη την αλήθεια, όταν όμως έρθει η ώρα να κάνεις κάτι, δεν ξεκινάς ειλικρινά να το κάνεις και λες μόνο συνθήματα. Ουσιαστικά, αρχίζεις δυναμικά και στο τέλος ξεφουσκώνεις, κι έτσι το αφήνεις στη μέση. Κι αυτή η εκδήλωση είναι παραπλανητική. Και στο μέλλον, όταν σου συμβεί κάτι παρόμοιο, θα αντιμετωπίσεις το ζήτημα με διάκριση; (Τώρα μπορώ να δείξω κάποια διάκριση.) Άρα έχεις μια αίσθηση κατεύθυνσης; Αν σου συμβεί ξανά κάτι τέτοιο, μπορείς να κάνεις δύο διαφορετικά βήματα: Το πρώτο βήμα είναι να κρίνεις αν μπορείς ή δεν μπορείς στ’ αλήθεια να αναλάβεις αυτό το ζήτημα. Αν μπορείς, τότε θα πρέπει να ασχοληθείς μαζί του σοβαρά και πρακτικά. Το δεύτερο βήμα είναι να προσευχηθείς ενώπιον του Θεού και να Του ζητήσεις να σε καθοδηγήσει στο ζήτημα αυτό· όταν αναλάβεις δράση, πρέπει επίσης να δεχτείς να σε επιβλέπουν όλοι, ενώ ταυτόχρονα θα είσαι αποφασισμένος να συνεργαστείς και θα εργάζεσαι μαζί με όλους για να ολοκληρώσεις την εργασία. Αν μάθεις να κάνεις τα πράγματα βήμα βήμα και να εργάζεσαι ρεαλιστικά, τότε θα επιλύσεις αυτό το πρόβλημα. Αν λες συνεχώς κενολογίες και μεγάλα λόγια, αν φλυαρείς, αν ενεργείς μόνο μηχανικά και επιφανειακά όταν κάνεις κάτι, και δεν είσαι καθόλου προσγειωμένος, τότε κάνεις πονηριές. Εφόσον βλέπεις πως υπάρχει πρόβλημα στο έργο της εκκλησίας και μπορείς να προτείνεις μια λύση, αυτό είναι απόδειξη ότι ίσως έχεις προοπτικές, αλλά και την εργασιακή ικανότητα να διευθετήσεις αυτό το ζήτημα. Απλώς υπάρχει ένα πρόβλημα στη διάθεσή σου· ενεργείς παρορμητικά, είσαι απρόθυμος να πληρώσεις το τίμημα και εστιάζεις μόνο στο να φωνάζεις κενά συνθήματα. Μόλις ανακαλύψεις ένα πρόβλημα, κοίταξε πρώτα αν μπορείς ή δεν μπορείς να το επιλύσεις· αν μπορείς, τότε ανάλαβε την εργασία και φέρ’ τη σε πέρας, λύσε το πρόβλημα, εκτέλεσε και εκπλήρωσε την υποχρέωσή σου, και λογοδότησε για το όλο θέμα στον Θεό. Αυτό σημαίνει να εκτελείς τα καθήκοντά σου, αλλά και να ενεργείς και να φέρεσαι προσγειωμένα. Αν δεν μπορείς να επιλύσεις αυτό το πρόβλημα, τότε ανάφερέ το στον επικεφαλής σου για να δει ποιος είναι ο πιο κατάλληλος για να χειριστεί το ζήτημα. Πρώτα, πρέπει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου· έτσι, δεν θα εγκαταλείψεις το καθήκον σου και θα τηρήσεις μια σωστή θέση. Αφού ανακαλύψεις το πρόβλημα, αν δεν μπορείς να το επιλύσεις αλλά μπορείς να το αναφέρεις, τότε έχεις εκπληρώσει την πρώτη σου ευθύνη. Αν θεωρείς ότι πρέπει να εκτελέσεις αυτό το καθήκον και μπορείς να το κάνεις, τότε πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές σου, πρώτα με τη συναναστροφή σχετικά με τις αρχές και τη δημιουργία ενός σχεδίου, κι έπειτα με τη συνεργασία για την ολοκλήρωση του ζητήματος. Αυτή είναι η δεύτερη ευθύνη σου. Αν μπορέσεις να αναλάβεις και τις δύο αυτές ευθύνες, τότε θα έχεις εκτελέσει σωστά τα καθήκοντά σου, και θα έχεις τα προσόντα ενός δημιουργήματος. Τα καθήκοντα των ανθρώπων αποτελούνται μόνο από αυτές τις δύο πτυχές. Αν αναλαμβάνεις όσα βλέπεις και μπορείς να κάνεις, και εκτελείς σωστά τα καθήκοντά σου, τότε συμμορφώνεσαι με τις προθέσεις του Θεού.

Υπάρχουν άλλες εκδηλώσεις της εξύψωσης του εαυτού και μαρτυρίας περί αυτού; (Εγώ εμφάνισα πρόσφατα μια τέτοια εκδήλωση. Όταν εκτελούσα τα καθήκοντά μου, ήμουν όλη μέρα απασχολημένος με κάτι, ενώ υπήρχαν προβλήματα στην εκκλησία τα οποία δεν έλυσα πρακτικά, αλλά αντίθετα τα χειρίστηκα επιπόλαια. Κάποιοι άνθρωποι, ωστόσο, είδαν ότι ήμουν απασχολημένος εκτελώντας το καθήκον μου κάθε μέρα, κι έτσι με εκτίμησαν και με θαύμασαν. Και αυτή η συμπεριφορά ενέχει στοιχεία εξύψωσης του εαυτού μου και μαρτυρίας περί αυτού; Δεν το βλέπω ξεκάθαρα αυτό το ζήτημα και νιώθω πάντα κάποιον περιορισμό.) Είναι αυτό μαρτυρία περί του εαυτού σου; Αν είσαι απασχολημένος με την εκτέλεση των καθηκόντων σου, αν μπορείς να αντέξεις τα βάσανα χωρίς να παραπονιέσαι, και αν οι εκλεκτοί του Θεού σε εκτιμούν και σε θαυμάζουν, κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό και δεν το προκαλεί η μαρτυρία περί του εαυτού σου. Είσαι απλώς απασχολημένος με την εκτέλεση των καθηκόντων σου και δεν κάνεις επίδειξη ούτε καυχιέσαι, και δεν μιλάς συνεχώς για τις οδυνηρές σου εμπειρίες, άρα αυτό είναι άσχετο με τη μαρτυρία περί του εαυτού σου. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι φαινομενικά μοιάζουν απασχολημένοι όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενώ στην πραγματικότητα το έργο τους δεν έχει δώσει αποτελέσματα και δεν έχουν επιλύσει κανένα πρόβλημα. Εγκρίνει ο Θεός τους ανθρώπους που είναι απασχολημένοι μ’ αυτόν τον τρόπο; Αν ασχολείσαι όλη μέρα με απλά προβλήματα, τα οποία όσοι κατανοούν την αλήθεια και αντιλαμβάνονται τις αρχές θα έλυναν σε δύο ώρες, και νιώθεις ότι έχεις κουραστεί και υποφέρει πολύ, τότε μήπως τελικά απλώς απασχολείσαι με το τίποτα και τρέχεις άσκοπα από δω κι από κει; Γίνεται να κερδίσεις την έγκριση του Θεού αν εκτελείς τα καθήκοντά σου μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Εργάζεσαι εντελώς αναποτελεσματικά! Σ’ αυτό το ζήτημα, πρέπει να αναζητήσεις τις αλήθεια-αρχές. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι έχουν πολλά στο κεφάλι τους και είναι στ’ αλήθεια απασχολημένοι, πράγμα φυσιολογικό· κάποιες φορές, όμως, δεν έχουν και πολλά να κάνουν, αλλά και πάλι είναι απασχολημένοι. Τι το προκαλεί αυτό; Ένας λόγος είναι ότι δεν έχεις σχεδιάσει και δεν έχεις διευθετήσει το έργο σου λογικά. Πρέπει να αντιληφθείς τα κύρια καθήκοντα του έργου, να τα σχεδιάσεις και να τα διευθετήσεις λογικά, και να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Ο Θεός δεν εγκρίνει το να τρέχει κανείς άσκοπα και να απασχολείται μάταια. Υπάρχει και μια άλλη κατάσταση, όταν η πρόθεσή σου είναι να νομίζουν οι άλλοι ότι είσαι απασχολημένος, και χρησιμοποιείς αυτό το μέσο κι αυτήν την ψευδή εντύπωση για να ξεγελάσεις τους άλλους. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, όποτε συναθροίζονται, δεν επιλύουν πραγματικά προβλήματα· αντίθετα, κάνουν άστοχες παρατηρήσεις, βγαίνουν συνεχώς από το θέμα και φλυαρούν αδιάκοπα χωρίς να μπαίνουν στο ψητό. Αν απασχολείσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς καμία προσπάθεια να είσαι αποτελεσματικός ή να προοδεύσεις, είναι σαν να μην ασχολείσαι με τίποτα. Και τι είδους στάση είναι αυτή; Κάνεις τη δουλειά σου μηχανικά, είσαι επιπόλαιος, σκοτώνεις την ώρα σου και, παρ’ όλα αυτά, στο τέλος σκέφτεσαι: «Ό,τι κι αν νομίζουν οι άλλοι ή ό,τι κι αν νομίζει ο Θεός, αν εγώ έχω τη συνείδησή μου καθαρή, θα είμαι εντάξει. Τουλάχιστον δεν είμαι αδρανής, τουλάχιστον ξεπληρώνω το φαγητό που τρώω». Εξωτερικά, μπορεί να φαίνεται ότι δεν είσαι αδρανής και ότι ξεπληρώνεις το φαγητό που τρως, ότι κάθε μέρα είτε πηγαίνεις σε συναθροίσεις είτε εκτελείς το καθήκον σου, και ότι όλα όσα κάνεις σχετίζονται με το έργο της εκκλησίας· στην πραγματικότητα, όμως, κατά βάθος ξέρεις ότι όσα κάνεις δεν έχουν καμία αξία και καμία χρησιμότητα, και ότι ενεργείς μηχανικά. Αυτό είναι πρόβλημα. Πόσο καλά, λοιπόν, εκτελείς το καθήκον σου; Γνωρίζεις πολύ καλά ότι έχεις πρόβλημα, αλλά δεν αναζητάς την αλήθεια για να το επιλύσεις. Άρα, είσαι επιπόλαιος, απαθής και αδιάλλακτος. Τι συνέπειες έχει η επιπολαιότητα και η αναβλητικότητα όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου; Σίγουρα δεν θα κερδίσεις την έγκριση του Θεού, επειδή δεν ενεργείς με αρχές και δεν είσαι αποτελεσματικός. Το να εκτελείς το καθήκον σου μ’ αυτόν τον τρόπο είναι απλώς δουλειά. Αν σε κλαδέψουν και σε βοηθήσουν, αλλά και πάλι δεν μετανοήσεις, αν φτάσεις ακόμα και στο σημείο να διαμαρτυρηθείς, να δείξεις αρνητισμό και να τεμπελιάσεις ενώ δουλεύεις, τότε η μόνη σου επιλογή είναι να αποκλειστείς. Αν, λοιπόν, δεν επιδιώξεις την αλήθεια για να επιλύσεις το πρόβλημα της επιπολαιότητας, τότε για όσον καιρό κι αν εκτελείς τα καθήκοντά σου, θα είναι ανούσιο και δεν θα φτάνεις τα πρότυπα που απαιτούνται για να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου με αφοσίωση. Αξίζει να αναλογιστεί κανείς αυτό το πρόβλημα. Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να ενεργούν με αρχές, να κάνουν πράξη την αλήθεια και να είναι ειλικρινείς. Αν κανείς μπορεί να εισέλθει σ’ αυτές τις αλήθειες, τότε θα εκτελέσει αποτελεσματικά τα καθήκοντά του, και αν μη τι άλλο θα μπορεί να ενεργεί με αρχές. Εδώ βρίσκονται τα θεμέλια και το κλειδί για την αύξηση της αποτελεσματικότητας. Αν κάποιος δεν έχει τις αλήθεια-αρχές, τότε όσο δραστήρια κι αν εκτελεί τα καθήκοντά του, όσες ώρες την ημέρα κι αν δουλεύει, δεν θα δει αποτελέσματα. Ο Θεός, όταν κρίνει αν οι άνθρωποι εκτελούν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση, δεν κοιτάζει πόσον καιρό εκτελούν καθήκοντα, αλλά τα πρακτικά αποτελέσματα και την αποτελεσματικότητα του έργου τους, καθώς και αν ενεργούν με αρχές και σύμφωνα με την αλήθεια. Για να το θέσουμε απλά, κοιτάζει αν οι άνθρωποι, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, έχουν πραγματική βιωματική μαρτυρία και ζωή-είσοδο. Αν οι άνθρωποι δεν έχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα, τότε είναι απλώς δουλευτές· αν, όμως, κάνουν πράξη την αλήθεια και ενεργούν με αρχές, αυτό είναι σημάδι ότι εκτελούν τα καθήκοντά τους ως λαός του Θεού. Μέσω αυτής της σύγκρισης, γίνεται κατανοητό ότι μόνο όσοι πληρούν τα πρότυπα για την εκτέλεση των καθηκόντων τους μπορούν να θεωρηθούν λαός του Θεού. Όσοι δεν πληρούν τα πρότυπα και είναι πάντα επιπόλαιοι είναι δουλευτές. Αν κάποιος μπορέσει να κατανοήσει την αλήθεια και να ενεργήσει με αρχές, τότε δεν θα του είναι πρόβλημα να εκτελέσει οποιοδήποτε καθήκον, και αν το προσπαθήσει για λίγο, στο τέλος θα πληροί τα πρότυπα για την εκτέλεση των καθηκόντων του. Όσο γι’ αυτούς που έχουν πολύ χαμηλό επίπεδο ή είναι συνεχώς επιπόλαιοι, αυτοί θα δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις, και η εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν ξεπερνά το επίπεδο της δουλειάς. Όσο για τους μπερδεμένους, τους ανόητους κι εκείνους που έχουν κακή ανθρώπινη φύση, αν δεν κάνουν σωστή δουλειά, αν, όπως κι αν γίνεται η συναναστροφή, αυτοί δεν αποδέχονται την αλήθεια, κι αν συνεχίζουν να ενεργούν απερίσκεπτα, τότε η μόνη τους επιλογή είναι να αποκλειστούν και μετά να πιστεύουν στον Θεό όπως τους αρέσει. Αν, λοιπόν, κάποιος δεν εκτελεί το καθήκον του με αρχές, και τρέχει άσκοπα εδώ κι εκεί και είναι κάθε μέρα απασχολημένος χωρίς να κάνει τίποτα, τότε πρέπει γρήγορα να αναζητήσει την αλήθεια για να λύσει αυτό το πρόβλημα και να ενεργήσει με αρχές. Θα πρέπει να εκτελεί κανονικά το καθήκον του κάθε μέρα και να μην του φτάνει απλώς το να εργάζεται πολύ καιρό· πρέπει να δίνει σημασία στην αποτελεσματικότητα και να δημιουργεί ένα τελικό προϊόν. Μόνο τέτοιους ανθρώπους εγκρίνει ο Θεός και μόνο αυτοί εκτελούν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση.

Σήμερα, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό και εκτελούν τα καθήκοντά τους· κάποιοι απ’ αυτούς, όμως, δεν επεδίωξαν ποτέ την αλήθεια και, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, πάντα ενεργούν απρόσεκτα και σύμφωνα με τις επιθυμίες τους, κάνοντας ό,τι θέλουν. Δεν κάνουν μεγάλα λάθη, κάνουν όμως συνέχεια μικρά· φαίνονται ιδίως απασχολημένοι καθημερινά, ενώ, στην πραγματικότητα, δεν έχουν χειριστεί κανένα αληθινό ζήτημα και χασομερούν τεμπελιάζοντας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι κάνουν το έργο τους ίσα-ίσα για να τα βγάλουν πέρα. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν βρίσκεται σε κίνδυνο; Αν κάποιος προσεγγίζει διαρκώς τα καθήκοντά του και την ανάθεση από τον Θεό με τέτοια ασεβή στάση, ποιες θα είναι οι συνέπειες; Το να εργάζεται κανείς αναποτελεσματικά και να απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του είναι μια ήπια συνέπεια· αν κάποιος κάνει κάθε είδους μοχθηρές πράξεις, πρέπει να αποπεμφθεί, και ο Θεός θα παραδώσει έναν τέτοιο άνθρωπο στον Σατανά. Τι σημαίνει να παραδοθεί κανείς στον Σατανά; Σημαίνει ότι ο Θεός δεν πρόκειται να τον φροντίζει πια, δεν πρόκειται να τον σώσει, και ο ίδιος θα αρχίσει να παίρνει το λάθος μονοπάτι, και τότε θα τιμωρηθεί. Το κατανοείς αυτό, έτσι; Τώρα είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει τους ανθρώπους, και αν προς στιγμή δεν ακολουθείς το σωστό μονοπάτι, τότε ο Θεός θα χρησιμοποιήσει το πρακτικό περιβάλλον προκειμένου να σου δώσει μια ευκαιρία να αναγνωρίσεις τα προβλήματά σου. Μόλις, ωστόσο, αντιληφθείς ότι ο Θεός σού έδωσε κάποιον χρόνο να στοχαστείς, ότι σού δίνει μια τελευταία ευκαιρία, αν και πάλι δεν αλλάξεις πορεία και συνεχίσεις με πείσμα να εκτελείς το καθήκον σου επιπόλαια, τότε ο Θεός θα δράσει. Όταν ο Θεός σκόπευε να καταστρέψει την πόλη Νινευί, το έκανε μεμιάς; Όχι. Ποιο ήταν το πρώτο βήμα Του όταν αποφάσισε να δράσει; Πρώτα ενημέρωσε τον Ιωνά, και του περιέγραψε αναλυτικά πώς θα συνέβαινε το όλο πράγμα και ποιες ήταν οι προθέσεις Του. Μετά απ’ αυτό, ο Ιωνάς πήγε στη Νινευί και τριγυρνούσε σ’ όλη την πόλη, αναγγέλλοντας: «Έτι τεσσαράκοντα ημέραι και η Νινευή θέλει καταστραφή» (Ιωνάς 3:4). Αυτό το μήνυμα έφτασε στ’ αυτιά όλων· το άκουσαν άντρες, γυναίκες, νέοι και γέροι, άνθρωποι κάθε κατηγορίας, μαθεύτηκε σε κάθε νοικοκυριό, ακόμα κι ο βασιλιάς άκουσε τα νέα. Γιατί έπραξε έτσι ο Θεός; Αν εξετάσει κανείς αυτό το ζήτημα, βλέπει ότι ο Θεός, είτε σώζει τους ανθρώπους, είτε τους αποκαλύπτει, είτε τους τιμωρεί, οι τρόποι που τους φέρεται διέπονται όλοι τους από διαδικασίες και από αρχές. Δεν ενεργεί επειδή κάτι Του ήρθε ξαφνικά, δεν καταστρέφει κάποιον άμεσα απλώς και μόνο επειδή δεν του αρέσει η φάτσα του. Αντιθέτως, αφήνει να περάσει λίγος καιρός. Με ποιον σκοπό αφήνει να περάσει αυτός ο καιρός; (Για να δώσει περιθώριο στους ανθρώπους να μετανοήσουν.) Ενεργεί έτσι για να ενημερώσει τους κατοίκους της Νινευί τι πρόκειται να κάνει, για να τους δώσει περιθώριο να στοχαστούν και, λίγο λίγο, να κατανοήσουν τελικά τις προθέσεις Του και να αρχίσουν σιγά σιγά να αλλάζουν πορεία. Υπάρχει μια διαδικασία για να το αναγνωρίσουν αυτό οι άνθρωποι, κι αυτές οι 40 μέρες είναι ο χρόνος που έδωσε στους ανθρώπους ο Θεός για ν’ αλλάξουν την πορεία τους. Αν περάσουν οι 40 μέρες κι αυτοί ακόμα δεν έχουν αλλάξει πορεία, ούτε Του έχουν εξομολογηθεί τις αμαρτίες τους, τότε ο Θεός θα πραγματοποιήσει αυτό που είπε ότι θα έκανε. Αυτό συμβαίνει επειδή ο Θεός εννοεί όσα λέει, και όσα λέει γίνονται —αυτά τα λόγια είναι πέρα για πέρα αληθινά. Πώς αντέδρασαν, λοιπόν, οι κάτοικοι της Νινευί όταν έμαθαν αυτά τα νέα; Μήπως καλύφθηκαν κατευθείαν με σακιά και στάχτες; Όχι, υπήρξε μια διαδικασία. Στην αρχή, οι άνθρωποι μπορεί να αμφέβαλλαν: «Ο Θεός πρόκειται να μας καταστρέψει· στ’ αλήθεια είπε κάτι τέτοιο; Τι κάναμε;» Έπειτα, όλα τα νοικοκυριά ενημέρωσαν το ένα το άλλο γι’ αυτό το ζήτημα και το συζήτησαν μεταξύ τους. Ένιωσαν ότι αντιμετώπιζαν κάποια κρίση και ότι βρίσκονταν σ’ ένα σταυροδρόμι μεταξύ ζωής και θανάτου. Τι έπρεπε να κάνουν, λοιπόν; Έπρεπε να εξομολογηθούν και να μετανοήσουν ή να δείξουν σκεπτικισμό και να αντισταθούν; Αν πράγματι επέλεγαν να δείξουν σκεπτικισμό και να αντισταθούν, αυτό θα είχε ως συνέπεια να καταστραφούν σε 40 μέρες· αν, όμως, εξομολογούνταν τις αμαρτίες τους και άλλαζαν πορεία, θα είχαν ακόμα μια σανίδα σωτηρίας. Αφού συζήτησαν το ζήτημα σε όλα τα επίπεδα για πολλές μέρες, μια ελάχιστη μειοψηφία πολιτών υιοθέτησε τελικά μια στάση εξομολόγησης των αμαρτιών τους και αλλαγής της πορείας τους. Προσκύνησαν για να λατρέψουν τον Θεό, πρόσφεραν θυσίες ή έδειξαν καλές συμπεριφορές και εκδηλώσεις. Όμως, μια εξαιρετικά σημαντική προσωπικότητα έσωσε την πόλη. Ποια ήταν αυτή; Ήταν ο βασιλιάς της Νινευί. Διέταξε οι άνθρωποι όλης της χώρας, από τον βασιλιά ως τον τελευταίο κοινό θνητό, να καλυφθούν με σακιά και στάχτες, να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να μετανοήσουν στον Ιεχωβά Θεό. Εφόσον εκδόθηκε μια τέτοια διαταγή, θα τολμούσε κανείς στην πόλη να μην το κάνει; Τέτοια εξουσία έχει ο βασιλιάς. Αν είχε χρησιμοποιήσει την εξουσία του για να κάνει κακές πράξεις, τότε οι κάτοικοι της χώρας θα πάθαιναν μεγάλη καταστροφή· αντ’ αυτού, όμως, άσκησε την εξουσία του για να κάνει καλές πράξεις που είχαν να κάνουν με τη λατρεία του Θεού και την επιστροφή σ’ Αυτόν, κι έτσι η πόλη έμεινε άθικτη, οι κάτοικοι ολόκληρης της χώρας σώθηκαν, και απέκτησαν την ελπίδα να τους δοθεί άφεση. Αυτό δεν αποφασίστηκε με μία μόνο σκέψη του βασιλιά; Τι θα γινόταν αν είχε πει: «Είτε είστε διατεθειμένοι να μετανοήσετε είτε όχι, εγώ δεν πρόκειται να το κάνω· βγάλτε τα πέρα μόνοι σας. Δεν πιστεύω σ’ αυτά, και δεν έχω κάνει κανένα κακό. Επιπλέον, εγώ έχω θέση, οπότε τι μπορεί να μου κάνει εμένα ο Θεός; Μπορεί να με εξορίσει από τον θρόνο; Αν είναι να καταστραφεί η πόλη, ας καταστραφεί. Και χωρίς αυτούς τους κοινούς θνητούς, εγώ θα συνεχίσω να είμαι βασιλιάς, ακριβώς όπως και πριν!» Τι θα είχε γίνει αν του ερχόταν μια τέτοια ιδέα, ένα τέτοιο σκεπτικό; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα είχαν σωθεί πολύ λιγότεροι κοινοί θνητοί, και στο τέλος ο Θεός μπορεί να είχε βγάλει επιλεκτικά απ’ την πόλη όσους ήταν διατεθειμένοι να μετανοήσουν. Αφού τους έβγαζε έξω, όσοι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να μετανοήσουν θα καταστρέφονταν μαζί με την πόλη, και φυσικά μεταξύ τους θα ήταν κι ο βασιλιάς. Όσο γι’ αυτούς που ήταν διατεθειμένοι να μετανοήσουν, θα συνέχιζαν να ζουν αφότου ο Θεός θα τους έβγαζε απ’ την πόλη. Το καλύτερο, όμως, σ’ αυτήν την υπόθεση ήταν ότι ο βασιλιάς της Νινευί καλύφθηκε πρώτος με σακί και στάχτες, κι επίσης είπε σε όλους τους κοινούς θνητούς της πόλης, ανεξάρτητα αν ήταν γυναίκες, άντρες, νέοι ή γέροι, απ’ τον πιο υψηλόβαθμο αξιωματούχο μέχρι τον τελευταίο χωρικό, απ’ τους αριστοκράτες μέχρι τους συνηθισμένους πολίτες, ότι όλοι τους έπρεπε να καλυφθούν με σακιά και στάχτες και να γονατίσουν μπροστά στον Ιεχωβά Θεό, για να Τον λατρέψουν, να πέσουν με το πρόσωπο στο έδαφος και να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους, να εκφράσουν τη στάση ότι αλλάζουν πορεία, να γυρίσουν την πλάτη τους στον κακό τον δρόμο και να απαρνηθούν το κακό που είχαν στα χέρια τους, να μετανοήσουν απέναντι στον Θεό, και να προσευχηθούν να μην τους καταστρέψει. Ο βασιλιάς της Νινευί πρωτοστάτησε όταν μετανόησε και εξομολογήθηκε τις αμαρτίες του στον Θεό, κι έτσι έσωσε ολόκληρο τον πληθυσμό της πόλης, ενώ πολλοί άνθρωποι ωφελήθηκαν μαζί του. Καθώς πρωτοστάτησε σ’ αυτήν την ενέργεια, η εξουσία του αποδείχτηκε πολύτιμη. Ένας βασιλιάς που οδήγησε τους υπηκόους του να αλλάξουν πορεία και να έρθουν ενώπιον του Θεού είναι για τον Θεό κάτι αξιομνημόνευτο.

Το να συναναστρεφόμαστε τόσο αναλυτικά σχετικά με τους αντίχριστους που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού έχει κανένα όφελος για σας; Συναναστρεφόμαστε έτσι ξανά και ξανά, δίνοντας παραδείγματα, λέγοντας ιστορίες, χρησιμοποιώντας διάφορα μέσα και όρους για να περιγράψουμε και να ορίσουμε αυτό το φαινόμενο· αν οι άνθρωποι και πάλι δεν καταλαβαίνουν, τότε στ’ αλήθεια δεν έχουν πνευματική κατανόηση, και άνθρωποι σαν κι αυτούς βρίσκονται σε μη αναστρέψιμη κατάσταση. Ποιος είναι ο σκοπός μιας τόσο αναλυτικής συναναστροφής; Σκοπός της είναι να διασφαλιστεί ότι, αφού οι άνθρωποι ακούσουν αυτά τα λόγια, αυτό που κατανοούν και αποδέχονται δεν είναι δόγματα, ούτε το κυριολεκτικό νόημα, ούτε και μια ορισμένη έκφραση, αλλά μια αλήθεια σχετικά με το πώς έχουν τα πράγματα και μερικές αλήθειες και αρχές σχετικά με την ουσία, την ύπαρξη και τις ζωές των ανθρώπων. Αν μπορέσετε να αντιπαραβάλετε αυτά τα ρητά ή αυτά τα παραδείγματα που συζήτησα με την πραγματική σας κατάσταση ή με όσα αποκαλύπτετε στη ζωή σας, τότε κατανοείτε την αλήθεια και είστε άνθρωποι με πνευματική κατανόηση. Το να κάνεις αυτήν την αντιπαραβολή σημαίνει να συνδέσεις κάθε παράδειγμα και ζήτημα που συζητιέται με την κατάστασή σου, καθώς και να συνδέσεις την κάθε πτυχή της αλήθειας πάνω στην οποία γίνεται συναναστροφή με τη δική σου κατάσταση και τις δικές σου αποκαλύψεις. Αν γνωρίζεις πώς να συνδέεις αυτά τα πράγματα μεταξύ τους και να το εφαρμόσεις αυτό, τότε έχεις πνευματική κατανόηση, έχεις ελπίδα να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, και μπορείς να κατανοήσεις την αλήθεια. Αν εσύ δεν καταλαβαίνεις τίποτα από όσα κι αν λέγονται, αν δεν μπορείς να συσχετίσεις αυτά τα ζητήματα με τον εαυτό σου, αν πιστεύεις πως ό,τι κι αν ακούς δεν έχει καμία σχέση με το τι αποκαλύπτεις και με τη φύση-ουσία σου, και αν δεν μπορείς να βρεις τον συσχετισμό, τότε είσαι εντελώς αδαής και δεν μπορείς να καταλάβεις τίποτα· δεν έχεις πνευματική κατανόηση. Τέτοιοι άνθρωποι που δεν έχουν πνευματική κατανόηση είναι καλοί μόνο για απλή δουλειά, και δεν μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όσοι θέλουν να σωθούν πρέπει να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα, και για να εισέλθει κανείς στην αλήθεια-πραγματικότητα πρέπει να κατανοήσει αυτά τα λόγια, τις ιστορίες και τις περιστάσεις που ανέφερα, καθώς και κάθε ζήτημα, κάθε είδους αποκάλυψη, την ουσία κάθε είδους ανθρώπου, τις εκδηλώσεις και τις καταστάσεις του, και να μπορέσει να τα αντιπαραβάλει όλα αυτά με τον εαυτό του. Μόνο έτσι μπορεί να κατανοήσει την αλήθεια· αν δεν φτάσει σ’ αυτό το σημείο, τότε δεν μπορεί να την κατανοήσει. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει όταν κάποιος εκτρέφει κότες· αν έχει μια κότα στο εκτροφείο για έξι μήνες, κι αυτή ακόμα δεν έχει κάνει αυγά, μπορεί να πει κανείς ότι αυτή η κότα δεν κάνει αυγά; (Όχι.) Αν ο ιδιοκτήτης έχει αυτήν την κότα τρία χρόνια και την ταΐζει σπόρους και πρασινάδες, αλλά, ό,τι κι αν τρώει, συνεχίζει να μην κάνει αυγά, τότε μπορεί να πει κανείς ότι αυτή η κότα δεν κάνει αυγά; (Ναι.) Όσον αφορά τους ανθρώπους, λοιπόν, κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, ό,τι κηρύγματα κι αν ακούσουν και με όποιον τρόπο κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια. Έτσι είναι κάποιος που δεν έχει πνευματική κατανόηση. Υπάρχει κι άλλο ένα είδος ανθρώπου, αυτός που κατανοεί αυτό που άκουσε, αλλά δεν το κάνει πράξη και δεν αλλάζει πορεία. Αυτό το είδος ανθρώπου είναι χαμένο, κι είναι ένα και το αυτό με τους ανθρώπους από τα Σόδομα, δηλαδή είναι καταδικασμένος να καταστραφεί. Οι αντίχριστοι ανήκουν σ’ αυτήν την κατηγορία ανθρώπων· όπως κι αν συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, δεν πρόκειται να αλλάξουν πορεία. Αυτή είναι απλώς μια αδιάλλακτη διάθεση; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μια φύση-ουσία που ανταγωνίζεται τον Θεό και εχθρεύεται την αλήθεια, και δεν υπάρχει καμία περίπτωση ένας τέτοιος άνθρωπος να κατανοήσει την αλήθεια. Κάνει την αλήθεια εχθρό του, ανταγωνίζεται και αυτήν και τον Θεό, και εχθρεύεται τα θετικά πράγματα· έτσι, όταν εσύ συναναστρέφεσαι σχετικά με την αλήθεια, δεν την αντιμετωπίζει σαν αλήθεια, αλλά σαν κάποιου είδους θεωρία, ακαδημαϊκή γνώση ή δόγμα. Αφού ακούσει τη συναναστροφή, εξοπλίζεται μέσα του μ’ αυτήν έτσι ώστε να κάνει επίδειξη στη συνέχεια, και να προωθήσει τα συμφέροντα, τη θέση, τη φήμη και τα κέρδη του. Αυτός είναι ο στόχος του. Όσο κι αν συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, όποια παραδείγματα κι αν συζητήσεις, δεν γίνεται να τον αναμορφώσεις, ούτε να αντιστρέψεις τις προθέσεις του ή να αλλάξεις τον τρόπο δράσης του. Είναι ένας άνθρωπος που δεν επιδιώκει την αλήθεια. Η αλήθεια δεν μπορεί να αλλάξει όσους δεν την αποδέχονται και δεν την κάνουν πράξη αφού την ακούσουν, και ο Θεός δεν πρόκειται να σώσει τέτοιους ανθρώπους. Όσοι ανήκουν σ’ αυτό το είδος μπορούν ουσιαστικά να χαρακτηριστούν ως άνθρωποι που εχθρεύονται την αλήθεια και, πιο συγκεκριμένα, ως αντίχριστοι. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των αντίχριστων και των συνηθισμένων ανθρώπων.

Μερικοί άνθρωποι έχουν τη διάθεση ενός αντίχριστου και συχνά αποκαλύπτουν ορισμένες διεφθαρμένες διαθέσεις, αλλά ταυτόχρονα με αυτές τις αποκαλύψεις, κάνουν αυτοκριτική και γνωρίζουν τον εαυτό τους, και είναι σε θέση να αποδεχτούν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, ενώ μετά από λίγο καιρό, μπορεί να παρατηρήσει κανείς αλλαγή πάνω τους. Αυτοί είναι πιθανό να λάβουν τη σωτηρία. Υπάρχουν κάποιοι που, εξωτερικά, φαίνονται ικανοί να απαρνηθούν ορισμένα πράγματα, να δαπανήσουν τον εαυτό τους, να αντέξουν τις κακουχίες και να πληρώσουν το τίμημα· στη φύση-ουσία τους, όμως, αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια. Όταν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, την αποστρέφονται και γίνονται ανταγωνιστικοί. Κλείνουν τα μάτια τους και τους παίρνει ο ύπνος στις συναθροίσεις και τα κηρύγματα. Τα βρίσκουν βαρετά και, ακόμα κι αν κατανοήσουν αυτά που ακούνε, δεν τα κάνουν πράξη. Υπάρχουν κι άλλοι που φαίνεται να ακούνε ειλικρινά τα κηρύγματα· μέσα τους, όμως, δεν διψάνε για την αλήθεια, ενώ η στάση τους απέναντι στα λόγια του Θεού είναι ότι τα εκτιμούν ως κάποιου είδους πνευματική γνώση ή θεωρία. Έτσι, όσα χρόνια κι αν είναι πιστοί, όσα λόγια του Θεού κι αν έχουν διαβάσει ή όσα κηρύγματα κι αν έχουν ακούσει, η άποψή τους για την επιδίωξη της θέσης και την εκτίμηση της εξουσίας δεν έχει αλλάξει, ούτε και η στάση αποστροφής και μίσους που έχουν απέναντι στην αλήθεια, ούτε και η αντίστασή τους προς τον Θεό. Είναι αρχετυπικοί αντίχριστοι. Αν τους εκθέσεις λέγοντας: «Μ’ αυτά που κάνεις προσπαθείς να κερδίσεις τους ανθρώπους, και όταν εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, παραπλανάς τους άλλους και ανταγωνίζεσαι τον Θεό για ν’ αποκτήσεις θέση. Αυτές είναι πράξεις του Σατανά και των αντίχριστων», μήπως μπορούν να αποδεχτούν μια τέτοια κατηγορία; Όχι βέβαια! Τι σκέφτονται; «Έτσι ενεργώ, και καλά κάνω. Όσο κι αν με κατηγορείς, ό,τι κι αν λες, και όσο σωστό κι αν φαίνεται, δεν πρόκειται να εγκαταλείψω αυτήν τη μέθοδο, αυτήν την επιθυμία, αυτήν την επιδίωξη». Είναι σίγουρο, λοιπόν: Αυτοί οι άνθρωποι είναι αντίχριστοι. Τίποτα απ’ όσα λες δεν μπορεί να αλλάξει τις απόψεις, τις προθέσεις, τους στόχους, τις φιλοδοξίες ή τις επιθυμίες τους. Αυτή είναι η αρχετυπική φύση των αντίχριστων: κανείς δεν μπορεί να τους αλλάξει. Όπως κι αν συναναστραφούν μαζί τους οι άνθρωποι πάνω στην αλήθεια, όποια γλώσσα ή διατύπωση κι αν χρησιμοποιήσουν και σε οποιαδήποτε στιγμή, τόπο ή πλαίσιο, τίποτα δεν μπορεί να τους αλλάξει. Με όποιον τρόπο κι αν αλλάξει το περιβάλλον τους, με όποιον τρόπο κι αν αλλάξουν οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω τους, όπως κι αν αλλάξουν οι καιροί και ό,τι σημεία και τέρατα κι αν εμφανίσει ο Θεός, όση χάρη κι αν τους δώσει ή όπως κι αν τους τιμωρήσει κιόλας, δεν θα αλλάξει ούτε το πώς βλέπουν τα πράγματα ούτε κι οι στόχοι τους, όπως δεν θα αλλάξει και η φιλοδοξία κι η επιθυμία τους να πάρουν με βία την εξουσία. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν με τους άλλους δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ, όπως δεν πρόκειται να αλλάξει κι η στάση μίσους που κρατούν απέναντι στην αλήθεια και τον Θεό. Όταν οι άλλοι υποδεικνύουν ότι αυτό που κάνουν είναι να εξυμνούν και να μαρτυρούν περί του εαυτού τους, όπως επίσης και να προσπαθούν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, τότε μεταλλάσσουν τον τρόπο ομιλίας τους σε τρόπο στον οποίον οι άλλοι δεν μπορούν να βρουν κανένα ψεγάδι και τον οποίο δεν μπορούν να διακρίνουν. Χρησιμοποιούν ακόμα πιο ύπουλα μέσα για να συνεχίσουν τη διαχείρισή τους και να επιτύχουν τον στόχο τους, που είναι να κυριαρχούν στον εκλεκτό λαό του Θεού και να τον ελέγχουν. Αυτό είναι που εκδηλώνεται σ’ έναν αντίχριστο και είναι προϊόν της ουσίας ενός αντίχριστου. Ακόμα κι αν ο Θεός τούς έλεγε ότι θα τιμωρούνταν, ότι είχε φτάσει το τέλος τους, ότι ήταν καταραμένοι και αναθεματισμένοι, θα μπορούσε αυτό να αλλάξει την ουσία τους; Θα μπορούσε να αλλάξει τη στάση τους απέναντι στην αλήθεια; Θα μπορούσε να αλλάξει την αγάπη τους για την κοινωνική θέση, την περιουσία και το κύρος; Δεν θα μπορούσε. Η μετατροπή ανθρώπων που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά σε ανθρώπους με κανονική ανθρώπινη φύση που λατρεύουν τον Θεό είναι το έργο του Θεού· μπορεί να επιτευχθεί. Μα, είναι δυνατόν να μετατρέψει κανείς δαίμονες, ανθρώπους που είναι ενδεδυμένοι με ανθρώπινο δέρμα, αλλά η ουσία τους είναι σατανική, ανθρώπους που είναι εχθρικοί απέναντι στον Θεό, σε κανονικούς ανθρώπους; Κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατο. Ο Θεός δεν κάνει τέτοιο έργο· αυτοί οι άνθρωποι δεν συμπεριλαμβάνονται ανάμεσα σ’ εκείνους που σώζει ο Θεός. Πώς ορίζει, λοιπόν, ο Θεός τέτοιους ανθρώπους; Ανήκουν στον Σατανά. Δεν είναι αντικείμενα της επιλογής ή της σωτηρίας του Θεού· ο Θεός δεν θέλει τέτοιους ανθρώπους. Όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, όσο κι αν έχουν υποφέρει και όσα κι αν έχουν επιτύχει, οι προθέσεις τους δεν αλλάζουν. Δεν πρόκειται να παραμερίσουν τις φιλοδοξίες ή τις επιθυμίες τους, πόσο μάλλον να εγκαταλείψουν τα κίνητρά τους και τη λαχτάρα τους να ανταγωνιστούν με τον Θεό για τη θέση και για τους ανθρώπους. Τέτοιοι άνθρωποι είναι ζωντανοί αντίχριστοι.

Κάποιοι λένε: «Όταν οι αντίχριστοι κάνουν κακό και αντιστέκονται στον Θεό, δεν σημαίνει απλώς ότι μπερδεύονται στιγμιαία; Αν ο Θεός τούς έδειχνε σημεία και τέρατα ή τους τιμωρούσε λίγο, ώστε να μπορέσουν να Τον δουν, τότε δεν θα παραδέχονταν τον Θεό, δεν θα Του υποτάσσονταν; Δεν θα αποδέχονταν και δεν θα παραδέχονταν, τότε, ότι ο Θεός είναι αλήθεια, και δεν θα Τον ανταγωνίζονταν πλέον για τη θέση; Δεν ισχύει πως η έλλειψη πίστης τους οφείλεται στο ότι δεν έχουν υπάρξει μάρτυρες των σημείων και των τεράτων που έδειξε ο Θεός ή ότι δεν έχουν δει το πνευματικό σώμα Του, κι έτσι είναι πολύ αδύναμοι και τότε τους ξεγελάει ο Σατανάς;» Όχι, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Οι φιλοδοξίες, οι επιθυμίες και η ουσία των αντίχριστων διαχωρίζονται και διαφέρουν πλήρως από κάποιον που προς στιγμή ξεγελιέται, κάνει ανοησίες και δεν κατανοεί την αλήθεια. Οι αντίχριστοι έχουν έμφυτη σατανική φύση, αποστρέφονται την αλήθεια, και τη μισούν εκ γενετής. Είναι σατανάδες που έχουν αγεφύρωτες διαφορές με τον Θεό, Του αντιστέκονται και Τον ανταγωνίζονται μέχρι τέλους· είναι ζωντανοί σατανάδες με ανθρώπινη περιβολή. Τέτοιοι άνθρωποι ορίζονται ως αντίχριστοι σύμφωνα με τη φύση-ουσία τους· τι ρόλο μπορούν να παίξουν, λοιπόν, και τι μπορούν να κάνουν στον οίκο του Θεού; Διαταράσσουν, αναστατώνουν, κατεδαφίζουν και καταστρέφουν το έργο του Θεού. Γι’ αυτούς είναι μονόδρομος το να κάνουν τέτοια πράγματα στον οίκο του Θεού. Γιατί τέτοιοι είναι, έχουν σατανική φύση, κι είναι σαν τους λύκους που εισχωρούν στο κοπάδι, με πρόθεση να κατασπαράξουν τα πρόβατα· αυτός είναι ο ένας και μοναδικός σκοπός τους. Ας το δούμε κι από άλλη οπτική γωνία· γιατί επιτρέπει ο Θεός σ’ αυτούς τους ανθρώπους να εμφανίζονται στον οίκο Του; Αυτό γίνεται ώστε ο εκλεκτός λαός του Θεού να αποκτήσει μεγαλύτερη διάκριση. Κανείς δεν έχει δει πώς μοιάζει ο διάβολος Σατανάς, ποια είναι η ουσία των πράξεών του, ποιες είναι οι συγκεκριμένες αποκαλύψεις του ή πώς παραπλανά τους ανθρώπους και εναντιώνεται στον Θεό μέσα στον κόσμο. Όταν αναφέρεται ο διάβολος Σατανάς, νιώθει κανείς ότι η αναφορά είναι αφηρημένη και κενή, κι όχι αρκετά συγκεκριμένη. «Πού είναι ο Σατανάς;», ρωτάει. «Στην ατμόσφαιρα», του απαντάνε. «Πόσο μεγάλος είναι, λοιπόν, ο Σατανάς; Ποια συγκεκριμένα θαύματα εκτελεί; Με ποιον συγκεκριμένο τρόπο εναντιώνεται στον Θεό; Ποια είναι η φύση-ουσία του;» Θεωρεί πως όλα αυτά είναι πολύ αφηρημένα, αόριστα και κενά. Μέσα, ωστόσο, από τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις των αντίχριστων, μπορεί να βρει αντιστοιχίες με όσα κάνει ο Σατανάς και με τη φύση-ουσία του, και τότε όλα γίνονται συγκεκριμένα, και δεν είναι πλέον αφηρημένα ή κενά. Μόλις γίνουν όλα συγκεκριμένα, οι άνθρωποι ακούνε τον Σατανά να μιλάει, βλέπουν τη συμπεριφορά του, και διακρίνουν προσεκτικά τη φύση-ουσία του. Έτσι, λοιπόν, δεν νιώθουν την ουσία του διαβόλου Σατανά, για την οποία μιλάει ο Θεός, να γίνεται πιο συγκεκριμένη κι αληθινή, και μπορούν να κάνουν μια πρακτική σύγκριση; Ορισμένοι άνθρωποι έχουν ανώριμο ανάστημα και δεν κατανοούν την αλήθεια, και λόγω κάποιας στιγμιαίας ανοησίας, τους ξεγελάνε και τους παραπλανούν οι αντίχριστοι, κι έτσι φεύγουν για κανέναν χρόνο περίπου. Όταν επιστρέψουν στον οίκο του Θεού, συνειδητοποιούν ότι δεν νιώθουν καλά να ακολουθούν τον Σατανά. Αυτοί οι άνθρωποι, όταν αρχίζουν για πρώτη φορά να ακολουθούν αντίχριστους, θεωρούν ότι έχουν αρκετή λογική και μεγάλη αυτοπεποίθηση, και λένε: «Ο Άνωθεν δεν θέλει να ακολουθούμε αντίχριστους, εμείς όμως θα τους ακολουθήσουμε έτσι κι αλλιώς, και μια μέρα θα αποδειχθεί ότι είχαμε δίκιο!» Το αποτέλεσμα είναι, μετά από λίγο καιρό, να νιώθουν ότι έχουν χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος· δεν νιώθουν μέσα τους καμία επιβεβαίωση. Νιώθουν σαν ο Θεός να μην είναι πια μαζί τους, ότι η πίστη τους έχει χάσει το νόημα και την κατεύθυνσή της, και ότι, λίγο λίγο, έχουν μάθει να διακρίνουν όλο και καλύτερα τους αντίχριστους. Στο παρελθόν, θεωρούσαν ότι οι αντίχριστοι κατανοούσαν πραγματικά την αλήθεια, και ότι ακολουθώντας τους δεν υπήρχε περίπτωση να αστοχήσουν στην πίστη τους· τώρα, όμως, βλέπουν ότι οι αντίχριστοι έχουν σοβαρά προβλήματα, ότι μιλάνε σαν να κατανοούν την αλήθεια, κι όμως ποτέ δεν την κάνουν πράξη, και αυτό είναι γεγονός. Βλέπουν ότι ακολουθούσαν τους αντίχριστους τόσο καιρό και δεν έχουν κερδίσει καμία αλήθεια, και ότι είναι πραγματικά πολύ επικίνδυνο να συνεχίσουν να ακολουθούν αντίχριστους, κι έτσι νιώθουν τύψεις, απορρίπτουν τους αντίχριστους, και είναι πλέον διατεθειμένοι να επιστρέψουν στον οίκο του Θεού. Μόλις ο οίκος του Θεού ξαναδεχτεί αυτούς τους ανθρώπους, τους ζητά να διηγηθούν την εμπειρία τους, κι εκείνοι λένε: «Αυτός ο αντίχριστος ήξερε να παραπλανά τον κόσμο. Τότε, φαινόταν σωστός, ό,τι κι αν νόμιζα εγώ για εκείνον, όμως το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν κέρδισα τίποτα, δεν κατανόησα καμία αλήθεια, και κατέληξα να μην έχω ούτε μία υποψία αλήθειας-πραγματικότητας αφότου τον ακολούθησα πάνω από έναν χρόνο. Σπατάλησα πολύτιμο χρόνο. Στ’ αλήθεια, έχω υποστεί μεγάλη απώλεια!» Αυτό το βίωμα αποτυχίας γίνεται η εντονότερη ανάμνησή τους. Αφού επιστρέψουν στον οίκο του Θεού, όσο περισσότερο ακούνε τα κηρύγματα, τόσο περισσότερο κατανοούν την αλήθεια, και τόσο φωτεινότεροι αισθάνονται μέσα τους. Όταν θυμούνται τον καιρό που πέρασαν ακολουθώντας εκείνον τον αντίχριστο και βλέπουν την απώλεια που υπέστησαν, νιώθουν τελικά ότι κάθε αντίχριστος είναι στ’ αλήθεια σατανάς και δεν κατέχει την παραμικρή αλήθεια, ότι μόνο ο Θεός είναι αλήθεια, κι έτσι δεν τολμούν ποτέ ξανά να ακολουθήσουν άλλο ανθρώπινο ον. Όταν έρχεται η ώρα να διαλέξουν πάλι επικεφαλής, ρίχνουν την ψήφο τους πολύ προσεκτικά, ενώ σκέφτονται: «Αν ρίξω την ψήφο μου σ’ ένα ορισμένο άτομο, τότε το πιθανότερο είναι να επιλεγεί κάποιος αντίχριστος. Αν δεν ρίξω την ψήφο μου σ’ ένα ορισμένο άτομο, τότε ίσως να μην επιλεγεί κάποιος αντίχριστος. Πρέπει να είμαι προσεκτικός και να αξιολογώ τους ανθρώπους σύμφωνα με τις αρχές». Οι ενέργειές τους δεν βασίζονται πλέον σε αρχές και πρότυπα; (Ναι, έτσι είναι.) Αυτό είναι κάτι καλό. Κάποιοι παραπλανιούνται από τους αντίχριστους, και λένε: «Γιατί συνέβη σ’ εμάς αυτό; Μας έκανε στην άκρη ο Θεός; Δεν μας νοιάζεται πια;» Σε μια τέτοια κατάσταση, θα συμφωνούσες αν ο Θεός σού έλεγε να μην ακολουθείς αντίχριστους; Όχι, δεν θα συμφωνούσες. Θα επέμενες ακόμα να τους ακολουθείς, και το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο Θεός θα ήταν να σου το επιτρέψει, κι έπειτα να σου δώσει ένα μάθημα με βάση τα γεγονότα. Αφού έχεις ακολουθήσει αντίχριστους για κάποιον καιρό, ξαφνικά έρχεσαι στα σύγκαλά σου και βλέπεις ότι έχεις υποστεί απώλειες στη ζωή σου· μόνο τότε νιώθεις μεταμέλεια και είσαι διατεθειμένος να απορρίψεις τους αντίχριστους και να επιστρέψεις και πάλι ενώπιον του Θεού. Ευτυχώς για σένα, ο Θεός είναι ανεκτικός και ελεήμων, και σε θέλει ακόμα. Αν δεν σε ήθελε, τότε θα είχες ξοφλήσει, και δεν θα είχες άλλη ευκαιρία να σωθείς· δεν έχει καλό τέλος όποιος ακολουθεί αντίχριστους.

Πρέπει να βλέπεις ξεκάθαρα τους αντίχριστους και να τους αναγνωρίζεις σωστά. Πρέπει να ξέρεις πώς να διακρίνεις τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, ενώ ταυτόχρονα πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά ότι η φύση-ουσία σου έχει πολλά κοινά με τους αντίχριστους. Αυτό συμβαίνει επειδή ανήκετε όλοι στην ανθρωπότητα, που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά· η μόνη διαφορά είναι ότι οι αντίχριστοι βρίσκονται υπό τον πλήρη έλεγχο του Σατανά, έχουν γίνει συνεργοί του και μιλάνε εκ μέρους του. Κι εσύ ανήκεις στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα, αλλά μπορείς να αποδεχθείς την αλήθεια και έχεις ελπίδα να σωθείς. Όσον αφορά την ουσία, ωστόσο, έχεις πολλά κοινά με τους αντίχριστους, έχετε τις ίδιες μεθόδους και τους ίδιους στόχους. Η μόνη διαφορά ανάμεσα σ’ εσένα και τους αντίχριστους είναι ότι, μόλις ακούσεις την αλήθεια και παρακολουθήσεις τα κηρύγματα, μπορείς ν’ αλλάξεις πορεία, και το ότι μπορείς ν’ αλλάξεις πορεία καθορίζει ότι έχεις ελπίδα να σωθείς. Γι’ αυτό, όταν εκθέτω αντίχριστους, θα πρέπει επίσης να κάνεις σύγκριση και να αναγνωρίζεις τι κοινά έχεις εσύ με τους αντίχριστους, καθώς και ποιες εκδηλώσεις, διαθέσεις και πτυχές της ουσίας μοιράζεσαι μαζί τους. Δεν θα γνωρίσεις καλύτερα τον εαυτό σου αν το κάνεις αυτό; Αν νιώθεις συνεχώς ανταγωνιστικός, αν πιστεύεις ότι δεν είσαι αντίχριστος, αν μισείς σφόδρα τους αντίχριστους και δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις αυτήν τη σύγκριση ή να κάνεις αυτοκριτική και να κατανοήσεις ποιο μονοπάτι ακολουθείς, τι συνέπειες θα έχει όλο αυτό; Αν έχεις σατανική διάθεση, είναι πολύ πιθανό να γίνεις αντίχριστος. Αυτό συμβαίνει επειδή κανένας αντίχριστος δεν προσπαθεί επίτηδες να γίνει αντίχριστος, αλλά γίνεται· φταίει το ότι δεν επιδιώκει την αλήθεια, κι έτσι αυτόματα καταλήγει να ακολουθεί το μονοπάτι ενός αντίχριστου. Αντίχριστοι δεν είναι όλοι αυτοί στον θρησκευτικό κόσμο που δεν αγαπούν την αλήθεια; Κάθε άνθρωπος που δεν κάνει αυτοκριτική και δεν κατανοεί τη φύση-ουσία του, και πιστεύει στον Θεό σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του, είναι αντίχριστος. Μόλις πάρεις το μονοπάτι ενός αντίχριστου, μόλις κερδίσεις θέση, και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχεις κάποια χαρίσματα και γνώσεις και όλοι σε θαυμάζουν, τότε, όσο περισσότερο καιρό εργάζεσαι, θα αποκτάς τελικά και μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Και όσο το έργο για το οποίο είσαι υπεύθυνος γίνεται ευρύτερο, καταλήγεις να ηγείσαι όλο και περισσότερων ανθρώπων, κερδίζεις όλο και περισσότερο πλεονέκτημα, και τότε γίνεσαι σωστός Παύλος. Όλα αυτά γίνονται με τη θέλησή σου; Δεν σχεδίασες να ακολουθήσεις αυτό το μονοπάτι· πώς, όμως, κατέληξες να πάρεις, χωρίς να το γνωρίζεις, το μονοπάτι ενός αντίχριστου; Ένας σημαντικός λόγος είναι ότι, αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια, είναι εντελώς βέβαιο ότι θα επιδιώξεις τη θέση και το κύρος, θα ασχοληθείς με τις δικές σου δουλειές, και στο τέλος, χωρίς να το αντιληφθείς, θα καταλήξεις να ακολουθείς το μονοπάτι ενός αντίχριστου. Αν οι άνθρωποι που ακολουθούν το μονοπάτι ενός αντίχριστου δεν αλλάξουν εγκαίρως πορεία, τότε, όταν κερδίσουν θέση, είναι πολύ πιθανό να γίνουν αντίχριστοι· αυτό είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Αν δεν βλέπουν καθαρά αυτό το ζήτημα, τότε βρίσκονται σε κίνδυνο, επειδή όλοι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και όλοι αγαπούν τη φήμη και τη θέση· αν δεν αγαπούν την αλήθεια, τότε είναι πολύ επιρρεπείς στο να εκπέσουν εξαιτίας της φήμης και της θέσης. Χωρίς την κρίση και την παίδευση του Θεού, όλοι θα ακολουθούσαν το μονοπάτι ενός αντίχριστου και θα εξέπιπταν εξαιτίας της φήμης και της θέσης, κι αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Λες: «Έχω αυτές τις αποκαλύψεις πότε πότε μόνο· είναι απλώς προσωρινές εκδηλώσεις. Παρόλο που έχω την ίδια ουσία με τους αντίχριστους, αυτό που με διακρίνει ακόμα απ’ αυτούς είναι ότι δεν έχω τόσο μεγάλες φιλοδοξίες όσο αυτοί. Επίσης, όταν κάνω το καθήκον μου, κάνω συνεχώς αυτοκριτική, νιώθω μεταμέλεια και αναζητώ την αλήθεια, και ενεργώ σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Κρίνοντας από τη συμπεριφορά μου, δεν είμαι αντίχριστος και δεν θέλω να γίνω, επομένως δεν υπάρχει περίπτωση να γίνω αντίχριστος». Μπορεί να μην είσαι αντίχριστος αυτήν τη στιγμή, αλλά μπορείς να διασφαλίσεις ότι δεν πρόκειται να ακολουθήσεις το μονοπάτι ενός αντίχριστου και να γίνεις αντίχριστος; Μπορείς να εγγυηθείς κάτι τέτοιο; Όχι, δεν μπορείς. Πώς, λοιπόν, γίνεται να εγγυηθείς γι’ αυτό; Ο ένας και μοναδικός τρόπος είναι να επιδιώξεις την αλήθεια. Και πώς, λοιπόν, θα επιδιώξεις την αλήθεια; Έχεις τρόπο να το κάνεις; Πρώτα, πρέπει να παραδεχτείς το γεγονός ότι μοιράζεσαι την ίδια διάθεση και ουσία με τους αντίχριστους. Παρότι δεν είσαι αντίχριστος αυτήν τη στιγμή, τι είναι για σένα ό,τι πιο θανάσιμο και επικίνδυνο; Το ότι κατέχεις την ίδια φύση-ουσία με τους αντίχριστους. Είναι καλό αυτό για σένα; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Είναι θανάσιμο. Γι’ αυτό, όταν ακούς τα κηρύγματα που εκθέτουν τις διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων, μη νομίζεις πως όλα αυτά δεν σε αφορούν καθόλου· αυτή είναι η λάθος στάση. Άρα, τι είδους στάση πρέπει να κρατήσεις ώστε να αποδεχθείς αυτά τα γεγονότα και τις εκδηλώσεις; Σύγκρινε τον εαυτό σου μαζί τους, παραδέξου ότι έχεις τη φύση-ουσία ενός αντίχριστου, και μετά εξέτασε τον εαυτό σου για να βρεις ποιες από τις εκδηλώσεις και τις αποκαλύψεις σου είναι πανομοιότυπες μ’ αυτές των αντίχριστων. Αναγνώρισε πρώτα αυτό το γεγονός· μην προσπαθείς να μεταμφιεστείς ή να συγκαλυφθείς. Το μονοπάτι όπου βαδίζεις είναι το μονοπάτι ενός αντίχριστου, οπότε τα γεγονότα συνηγορούν στο ότι είσαι αντίχριστος· απλώς, ο οίκος του Θεού δεν σε έχει ορίσει ακόμα ως τέτοιον, και σου δίνει μια ευκαιρία να μετανοήσεις, αυτό είναι όλο. Το καταλαβαίνεις αυτό; Αποδέξου και παραδέξου πρώτα αυτό το γεγονός, κι αυτό που πρέπει να κάνεις μετά είναι να προσέλθεις ενώπιον του Θεού και να Του ζητήσεις να σε πειθαρχήσει και να σε χαλιναγωγήσει. Μη φεύγεις από το φως της παρουσίας Του και μην εγκαταλείπεις την προστασία Του· έτσι, η συνείδηση και η λογική σου θα χαλιναγωγούν την κάθε σου ενέργεια, ενώ τα λόγια του Θεού θα σε φωτίζουν, θα σε καθοδηγούν και θα σε κρατούν υπό έλεγχο. Επιπλέον, το έργο του Αγίου Πνεύματος θα σε καθοδηγεί, θα κάνει ρυθμίσεις ώστε οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω σου να λειτουργούν ως προειδοποιήσεις για σένα και να σε πειθαρχούν. Πώς σε προειδοποιεί ο Θεός; Ο Θεός δρα με πολλούς τρόπους. Κάποιες φορές, θα σε κάνει να νιώσεις ένα γνώριμο αίσθημα, το οποίο θα σου δώσει τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσεις ξεκάθαρα ότι χρειάζεσαι χαλιναγώγηση, ότι δεν μπορείς να ενεργείς πεισματικά, ότι, αν σφάλεις, θα Τον ντροπιάσεις και θα γελοιοποιηθείς, κι έτσι αυτοσυγκρατείσαι. Δεν σε προστατεύει έτσι ο Θεός; Αυτός είναι ένας τρόπος. Κάποιες φορές, ο Θεός θα σε επιπλήξει μέσα σου και θα σου παρουσιάσει ξεκάθαρα λόγια που θα σου λένε ότι μια τέτοια πράξη είναι ντροπιαστική, ότι Εκείνος την απεχθάνεται κι ότι είναι καταραμένη· σε επιπλήττει, δηλαδή, με ξεκάθαρα λόγια, ώστε να τα συγκρίνεις με τον εαυτό σου. Τι στόχο έχει ο Θεός όταν σε επιπλήττει μ’ αυτόν τον τρόπο; Θέλει να κάνει τη συνείδησή σου να νιώσει κάτι· όταν το νιώσεις αυτό, θα λάβεις υπόψη τον αντίκτυπο, τις συνέπειες και το αίσθημα ντροπής που έχεις, και θα δείξεις αυτοσυγκράτηση στις ενέργειες και τις πρακτικές σου. Μόλις αποκτήσεις πολλά τέτοια βιώματα, θα δεις πως, παρότι αυτές οι διεφθαρμένες διαθέσεις είναι ριζωμένες μέσα στους ανθρώπους, όταν εκείνοι καταφέρουν να αποδεχθούν την αλήθεια και να δουν ξεκάθαρα την αλήθεια των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, τότε μπορούν να επαναστατήσουν συνειδητά ενάντια στη σάρκα· όταν οι άνθρωποι μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια, η σατανική διάθεσή τους καθαίρεται κι αλλάζει. Η σατανική διάθεση του ανθρώπου δεν είναι ούτε άτρωτη ούτε αμετάβλητη· όταν καταφέρεις να αποδεχθείς την αλήθεια και να την κάνεις πράξη, η σατανική διάθεσή σου θα διασπαστεί φυσικά και θα αντικατασταθεί. Μόλις δεις πόσο γλυκό είναι να κάνεις πράξη την αλήθεια, θα σκεφτείς: «Ήμουν τόσο ξεδιάντροπος πριν. Όσο απροκάλυπτα κι αν μιλούσα, όπως κι αν εξύψωνα τον εαυτό μου για να κάνω τους άλλους να με λατρέψουν, ούτε ένιωθα ντροπή ούτε και το αντιλαμβανόμουν μετά. Τώρα νιώθω ότι ήταν λάθος να ενεργώ έτσι κι ότι έγινα ρεζίλι, κι αισθάνομαι σαν να είναι στραμμένα πάνω μου χίλια μάτια». Αυτό είναι έργο του Θεού. Σου δίνει ένα αίσθημα για να νιώσεις σαν να επιπλήττεις τον εαυτό σου, και μετά να μην μπορείς να διαπράξεις κακό ούτε να παραμείνεις στο δικό σου μονοπάτι. Χωρίς να το συνειδητοποιείς, όλο και λιγότερο εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, όλο και περισσότερο αυτοσυγκρατείσαι, όλο και περισσότερο νιώθεις πως, όταν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, η καρδιά σου είναι ήρεμη και η συνείδησή σου γαλήνια· έτσι ζεις στο φως, και δεν χρειάζεται πια να αγωνιάς ή να λες ψέματα και ευχάριστα λόγια για να καμουφλαριστείς. Στο παρελθόν, έλεγες ψέματα κάθε μέρα, όλη μέρα, για να προστατεύσεις τη φήμη σου. Κάθε φορά που έλεγες ένα ψέμα, έπρεπε μετά να το συνεχίσεις, από φόβο μην αποκαλυφθεί η στρατηγική σου. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να λες όλο και περισσότερα ψέματα, και μετά να καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια και να στύβεις το μυαλό σου για να τα συνεχίζεις· η ζωή που ζούσες δεν έμοιαζε ούτε με τη ζωή των ανθρώπων ούτε με τη ζωή των δαιμόνων, κι ήταν τόσο εξαντλητική! Τώρα πλέον προσπαθείς να είσαι ένας ειλικρινής άνθρωπος, και μπορείς να ανοίγεις την καρδιά σου και να λες λόγια αληθινά. Δεν έχεις καμία ανάγκη να λες ψέματα και να τα συνεχίζεις καθημερινά, τα ψέματα δεν σε περιορίζουν πια, υποφέρεις πολύ λιγότερο, ζεις μια ζωή όλο και πιο ξεκούραστη, ελεύθερη και απελευθερωμένη, απολαμβάνοντας συναισθήματα γαλήνης και χαράς βαθιά μέσα σου· γεύεσαι τη γλύκα που έχει αυτή η ζωή. Κι ενώ γεύεσαι τη γλύκα αυτής της ζωής, ο εσωτερικός σου κόσμος δεν είναι πια απατηλός, ούτε μοχθηρός και ψεύτικος. Αντ’ αυτού, είσαι πλέον διατεθειμένος να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και αναζητάς την αλήθεια όταν έχεις πρόβλημα, μπορείς και συζητάς το πρόβλημα με τους άλλους, και δεν ενεργείς πια μονόπλευρα ή αυθαίρετα. Νιώθεις όλο και περισσότερο πως ο τρόπος με τον οποίο ενεργούσες ήταν αξιοκαταφρόνητος, και δεν θες να ενεργείς πλέον έτσι. Αντ’ αυτού, ενεργείς με όποια μέθοδο συμφωνεί με την αλήθεια, με τη λογική και τις προθέσεις του Θεού· ο τρόπος δράσης σου έχει αλλάξει. Όταν καταφέρεις να τα πετύχεις όλα αυτά, δεν σημαίνει ότι αποχώρησες από το μονοπάτι ενός αντίχριστου; Κι αν αποχώρησες από το μονοπάτι ενός αντίχριστου, αυτό δεν σημαίνει ότι μπήκες στο μονοπάτι της σωτηρίας; Αφού μπεις στο μονοπάτι της σωτηρίας και προσέρχεσαι συχνά ενώπιον του Θεού, τότε η στάση σου, οι προθέσεις σου, η οπτική σου, οι στόχοι και η κατεύθυνσή σου στη ζωή δεν έρχονται πια σε αντίθεση με τον Θεό· αρχίζεις ν’ αγαπάς τα θετικά πράγματα, κι αρχίζεις ν’ αγαπάς την αμεροληψία, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Όταν συμβεί αυτό, τότε βαθιά μέσα σου και μέσα στις σκέψεις σου έχεις αρχίσει να μεταμορφώνεσαι. Αφού μπεις στο μονοπάτι της σωτηρίας, μπορείς ακόμα να γίνεις αντίχριστος; Μπορείς ακόμα να αντιστέκεσαι συνειδητά στον Θεό; Όχι, δεν μπορείς, και είσαι πλέον εκτός κινδύνου. Μόνο αν εισέλθουν σ’ αυτήν την κατάσταση μπορούν οι άνθρωποι να βρεθούν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό, και μόνο αν αναζητήσουν και αποδεχτούν μ’ αυτόν τον τρόπο την αλήθεια μπορούν να απαλλαγούν από τα βάσανα, τον έλεγχο και την αναστάτωση που προκαλεί η σατανική τους φύση και η φύση του αντίχριστου. Εσύ έχεις μπει πλέον στο σωστό μονοπάτι στη ζωή όπου επιδιώκεις την αλήθεια; Αν όχι, βιάσου και πάλεψε σκληρά για να μπεις. Αν δεν μπεις στο μονοπάτι επιδίωξης της αλήθειας, η ζωή σου θα συνεχίσει να κινδυνεύει· όλοι όσοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων κινδυνεύουν να αποκλειστούν ανά πάσα στιγμή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, ενώ κάνουν το καθήκον τους, μάχονται ενάντια στη διάθεση του αντίχριστου που έχουν, εξαντλημένοι από τον αγώνα τους για φήμη, θέση, χρήματα και συμφέροντα, με ταλαιπωρημένο μυαλό και σώμα. Πότε, λοιπόν, μπορεί να λυθεί αυτό το πρόβλημα; Μόνο αν επιδιώξεις και είσαι σε θέση να αποδεχθείς την αλήθεια θα μπορέσεις σιγά σιγά να απαλλαγείς από τους περιορισμούς και τα δεσμά της φύση-ουσίας του αντίχριστου που έχεις και, λίγο λίγο, να αποδυναμώσεις και να εξαφανίσεις τη σατανική διάθεσή σου· έτσι, θα έχεις ελπίδα να απελευθερωθείς από τη δύναμη του Σατανά. Έχετε κλάψει ποτέ κρυφά εξαιτίας όλων αυτών, έχετε νιώσει ότι δεν θα μπορέσετε ποτέ ν’ αλλάξετε, ν’ αγαπήσετε την αλήθεια, να χειριστείτε τα πράγματα σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, έχετε μισήσει ποτέ τον εαυτό σας τόσο πολύ που φτάσατε να αυτοχαστουκίζεστε και να κλαίτε πικρά; Το έχετε κάνει πολλές φορές αυτό; Αν κάποιος δεν το έχει κάνει πολλές φορές, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απαθής; Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να αντιληφθεί ότι είναι διεφθαρμένος, και συνεχίζει να πιστεύει ότι εργάζεται σωστά, ότι έχει επίπεδο και ταλέντο, ότι κατανοεί πολλές αλήθειες και μπορεί να χειριστεί πολλά πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, και νιώθει μεγάλη αυτοπεποίθηση· ένας τέτοιος άνθρωπος είναι απαθής, ενώ νομίζει ότι είναι τέλειος, κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο γι’ αυτόν! Μπορείτε τώρα να αντιληφθείτε στ’ αλήθεια ότι έχετε υπερβολικά μικρό ανάστημα, ότι απέχετε πολύ απ’ το να απαλλαγείτε από τις διεφθαρμένες διαθέσεις σας, και ότι βρίσκεστε ακόμα στην επικίνδυνη περιοχή; Οι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν έχουν αυτήν την αντίληψη· το ίδιο και οι άνθρωποι που δεν κατέχουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι θολωμένοι και μπερδεμένοι· θεωρούν πως, εφόσον εκτελούν το καθήκον τους με τάξη και δεν κάνουν κακό, τότε δεν ακολουθούν το μονοπάτι των αντίχριστων, και πως δεν είναι αντίχριστοι εφόσον δεν διαπράττουν κάθε είδους κακό. Εξαιτίας αυτού, περνούν τον περισσότερο καιρό σε κατάσταση απάθειας, ενώ συχνά νιώθουν ικανοποιημένοι από τον εαυτό τους· θεωρούν ότι είναι τέλειοι και ότι σύντομα θα σωθούν, και ότι δεν έχουν καμία σχέση με το μονοπάτι των αντίχριστων. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τις καθημερινές σας προσευχές ως μέτρο σύγκρισης για να δείτε αν βρίσκεστε ή δεν βρίσκεστε σ’ αυτήν την κατάσταση. Τι προσεύχεστε όταν προσέρχεστε καθημερινά ενώπιον του Θεού; Μήπως λες κάθε μέρα: «Θεέ μου, Σ’ αγαπώ! Θεέ μου, είμαι διατεθειμένος να Σου υποταχθώ! Θεέ μου, είμαι διατεθειμένος να εκπληρώσω την ανάθεση που μου έκανες! Μπορώ να κάνω το καθήκον μου με αφοσίωση, και είμαι αποφασισμένος να Σε ικανοποιήσω και να με οδηγήσεις στην τελείωση. Όποιες εκδηλώσεις αντίχριστου κι αν έχω, όσο λίγο κι αν γνωρίζω τον εαυτό μου, Εσύ και πάλι μ’ αγαπάς κι επιθυμείς να με σώσεις»; Τι εκδήλωση είναι, λοιπόν, αυτή; Είναι απάθεια, το μόνο που εκφράζεις είναι αποφασιστικότητα, και δεν κατανοείς σε καμία περίπτωση τη φύση-ουσία σου. Βρίσκεσαι στη φάση του ενθουσιασμού, και απέχεις πολύ απ’ την απόκτηση της αλήθεια-πραγματικότητας. Πόσος καιρός περνάει πριν καταφέρετε να κάνετε μία αληθινή προσευχή, ν’ ανοίξετε την καρδιά σας στον Θεό, να Του πείτε την πραγματική σας κατάσταση, να αισθανθείτε γαλήνη και χαρά μέσα σας, και να νιώσετε ότι ζείτε στ’ αλήθεια ενώπιόν Του; Πείτε Μου, πόσος καιρός περνάει μέχρι να καταφέρετε κάτι τέτοιο μία και μόνο φορά; Ένας μήνας, δύο μήνες, έξι μήνες, ένας χρόνος; Αν δεν έχετε κάνει ποτέ ούτε μία αληθινή προσευχή και προσεύχεστε ακόμα όπως οι άνθρωποι στον θρησκευτικό κόσμο, λέτε συνεχώς ότι αγαπάτε τον Θεό, εκφράζετε συνεχώς την αποφασιστικότητά σας, λέτε συνεχώς τις ίδιες έτοιμες φράσεις, τότε έχετε μεγάλες ελλείψεις και δεν έχετε απολύτως καμία αλήθεια-πραγματικότητα. Κανονικά, οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό εδώ και τρία ή πέντε χρόνια δεν λένε τέτοια παιδιάστικα και αφελή πράγματα όταν προσέρχονται ενώπιόν Του, επειδή είναι σίγουροι ότι πρόκειται να Τον ακολουθήσουν, κι επίσης έχουν πίστη, ενώ ήδη κατανοούν ξεκάθαρα τις αλήθειες των οραμάτων σχετικά με το έργο του Θεού, τις προθέσεις Του, το σχέδιο διαχείρισής Του και τον σκοπό του έργου Του. Για ποιο πράγμα προσεύχονται κυρίως όταν προσέρχονται ενώπιόν Του; Αφενός, για να γνωρίσουν τον εαυτό τους, αφετέρου για να πουν μερικά αληθινά λόγια: Θεέ μου, αντιμετωπίζω δυσκολίες σήμερα, έκανα κάτι για το οποίο Σου είμαι υπόχρεος, υστερώ σε κάποιο ζήτημα, και Σου ζητώ να με προστατεύσεις, να με καθοδηγήσεις, να με διαφωτίσεις και να με φωτίσεις. Αυτός ο άνθρωπος αρχίζει να λέει κάποια πολύ αληθινά πράγματα που σχετίζονται με την αλήθεια-πραγματικότητα, ενώ δεν λέει πλέον εκείνες τις εκφράσεις αποφασιστικότητας και τα συνθήματα που λένε οι ενθουσιώδεις άνθρωποι που μόλις άρχισαν να πιστεύουν. Γιατί δεν τα λέει αυτά; Νιώθει ότι δεν έχει κανένα νόημα να λέει τέτοια πράγματα, ότι δεν ανταποκρίνονται στην εσωτερική του ανάγκη για την αλήθεια ή στην ανάγκη του για ζωή-είσοδο. Όσα χρόνια κι αν πιστεύεις, ανεξάρτητα από το αν ενεργείς μηχανικά ή προσέρχεσαι με ειλικρίνεια ενώπιον του Θεού όταν προσεύχεσαι σ’ Αυτόν, πόσες μέρες στις δέκα λες αυτές τις κενολογίες και τις ατάκες; Κάποιος μπορεί να πει μία μέρα· άρα, για ποιο πράγμα προσεύχεται τις υπόλοιπες εννέα; Αν οι προσευχές του αφορούν το καθήκον του και τη ζωή-είσοδο, τότε είναι εντάξει, κι αυτό δείχνει ότι επωμίζεται κάποιο φορτίο στον δρόμο προς την αλήθεια, προς τα λόγια του Θεού, και προς το καθήκον του, και ότι δεν είναι πλέον τόσο απαθής. Τι εννοώ λέγοντας: «δεν είναι πλέον τόσο απαθής»; Εννοώ πως, όταν γίνεται αναφορά σε ζητήματα που αφορούν τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τις διάφορες καταστάσεις των ανθρώπων, νιώθει κάτι και έχει επίγνωση, και επίσης μπορεί να τα κατανοήσει. Καταφέρνει να αποκτήσει αντίληψη και κατανόηση, και καταλαβαίνει αυτά τα ζητήματα όπως κι αν του τα εξηγήσουν, και σχεδόν συμβαδίζει μ’ αυτά· κάτι τέτοιο δείχνει ότι έχει αποκτήσει κάποιο ανάστημα. Τι εκδηλώσεις εμφανίζουν οι απαθείς άνθρωποι; Ζουν έτσι κάθε μέρα, χωρίς να πασχίζουν και χωρίς να σημειώνουν πρόοδο, και γι’ αυτό λένε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια όταν προσεύχονται στον Θεό. Δεν κατανοούν καθόλου τη ζωή-είσοδο, δεν έχουν καμία πνευματική κατανόηση, δεν νιώθουν τίποτα, δεν αντιδρούν όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, ενώ, όπως κι αν γίνει συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, τους φαίνεται πως όλα είναι μονότονα κι έχουν την ίδια σημασία. Έχουν, λοιπόν, τίποτα να πουν στον Θεό; Το τι θα πουν οι άνθρωποι και για ποιο πράγμα θα προσευχηθούν όταν προσέλθουν ενώπιον του Θεού εξαρτάται από το ποια λόγια έχουν μέσα τους και θέλουν να Του πουν, και νιώθουν ότι πρέπει οπωσδήποτε να τα μοιραστούν μαζί Του. Μέσα σου πρέπει τουλάχιστον να κατανοείς τις απαιτήσεις του Θεού, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις και το πώς οφείλεις να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις Του. Αν μέσα σου είσαι κενός, και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να λες ωραία λόγια, συνθήματα και δόγματα, και απλώς ενεργείς μηχανικά, αυτό δεν είναι προσευχή. Αν έχεις ορκιστεί πίστη εδώ και όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν έχεις κάνει απολύτως τίποτα πρακτικό, και στο τέλος έχεις ακόμα την τάση να προδώσεις τον Θεό, να Τον αρνηθείς και να τα παρατήσεις ανά πάσα στιγμή, αυτό δείχνει ότι δεν έχεις ανάστημα. Όταν προσέρχεσαι τώρα ενώπιον του Θεού, αν μπορείς κατά κύριο λόγο να διατηρήσεις τη σχέση σου με τον Θεό κοντά στις απαιτήσεις Του και κοντά στην αλλαγή της διάθεσής σου, τότε η σχέση σου με τον Θεό θα εδραιωθεί, δεν θα ακολουθήσεις το μονοπάτι ενός αντίχριστου, κι αυτό σημαίνει ότι θα μπεις στον σωστό δρόμο πίστης στον Θεό.

Σας είναι τώρα ξεκάθαρες οι διάφορες εκδηλώσεις των αντίχριστων που εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, καθώς και οι ορισμοί της φύσης που έχει μια τέτοια συμπεριφορά; Υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στις εκδηλώσεις που έχουν οι αντίχριστοι και στις εκδηλώσεις των διεφθαρμένων διαθέσεων που έχουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι; Μπορείτε να τις συγκρίνετε όταν όντως αντιμετωπίζετε ένα πρόβλημα; Μπορείτε να δείτε τις εκδηλώσεις των αντίχριστων ως εκδηλώσεις συνηθισμένων διεφθαρμένων ανθρώπων, καθώς και το αντίστροφο; Ποια διάκριση πρέπει να κάνετε ανάμεσα στα δύο; Το να κρίνει κανείς τη διάθεση ενός ανθρώπου από τις συνηθισμένες του εκδηλώσεις και αποκαλύψεις και το να κρίνει την ουσία του από τη διάθεσή του είναι μια ορθή μέθοδος για να ορίσει τι είδους άνθρωπος είναι αυτός. Οι αντίχριστοι δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε εξυψώνουν τον Θεό· εξυψώνουν μόνο τον εαυτό τους και μαρτυρούν μόνο περί αυτού. Αυτή η εκδήλωση είναι εντελώς προφανής και εξόφθαλμη, και βρίσκεται υπό την πλήρη κυριαρχία της σατανικής τους φύσης. Παρόλο που και οι συνηθισμένοι άνθρωποι εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, όταν συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αλήθεια, την αποδέχονται και αναγνωρίζουν ότι ο Θεός είναι η αλήθεια· αποδέχονται την αλήθεια, αλλά δεν αλλάζουν ούτε γρήγορα ούτε εύκολα. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ των αντίχριστων και των συνηθισμένων ανθρώπων. Τώρα που το είπαμε αυτό, γίνεται εύκολη η διάκριση μεταξύ τους; Οι αντίχριστοι έχουν ένα χαρακτηριστικό: Όταν δεν αγαπάνε την αλήθεια ή αρνούνται την αλήθεια, την αρνούνται ευθέως; (Όχι.) Ποια μέθοδο χρησιμοποιούν για να αρνηθούν την αλήθεια, κι έτσι εσύ βλέπεις ότι δεν την παραδέχονται; Εφαρμόζουν σοφιστείες για να σε αντικρούσουν, λέγοντας πως αυτά πάνω στα οποία συναναστρέφεσαι εσύ δεν είναι η αλήθεια, και πως αλήθεια είναι μόνο αυτά πάνω στα οποία συναναστρέφονται εκείνοι. Για παράδειγμα, αν μαρτυρήσουν περί του εαυτού τους και κάποιος τους εκθέσει, ποιες εκδηλώσεις εμφανίζουν μετά, βάσει των οποίων οι άλλοι βεβαιώνονται ότι ούτε αγαπούν την αλήθεια ούτε την αποδέχονται; Η μία είναι ότι εφαρμόζουν σοφιστείες και προσπαθούν να δικαιωθούν· μια άλλη είναι ότι συγκαλύπτουν την πραγματική αλήθεια, και αυτή ακριβώς η αλήθεια είναι ο στόχος τους. Ο στόχος τους είναι να μαρτυρήσουν περί του εαυτού τους, ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε μεγάλη υπόληψη. Δεν πρόκειται να σου αποκαλύψουν τον στόχο τους· θα πουν μόνο ψεύτικα και ευχάριστα λόγια, θα εφαρμόσουν σοφιστείες, θα σε ξεγελάσουν, θα σε μπερδέψουν, ώστε στο τέλος να πεις ότι δεν μαρτυρούν περί του εαυτού τους, και τότε εκείνοι θα έχουν πετύχει τον στόχο τους. Λένε ψεύτικα κι ευχάριστα λόγια, εφαρμόζουν σοφιστείες, ξεγελάνε τον κόσμο, δεν παραδέχονται ότι μαρτυρούν περί του εαυτού τους, δεν αποδέχονται το γεγονός ότι τους εκθέτεις, δεν αποδέχονται τις αποδοκιμασίες σου, πόσο μάλλον το πώς τους προσδιορίζει ένα τέτοιο γεγονός. Δεν το αποδέχονται καθόλου αυτό, και μάλιστα βρίσκουν ακόμα και δικαιολογίες, λέγοντας: «Δεν μαρτυρώ περί του εαυτού μου. Υπάρχει λόγος και πλαίσιο μέσα στο οποίο τα λέω όλα αυτά. Το να πει κανείς μερικά ανάρμοστα λόγια σ’ αυτές τις περιστάσεις είναι εντελώς φυσιολογικό και δεν δημιουργεί πρόβλημα. Μπορεί να θεωρηθεί ότι μαρτυρώ περί του εαυτού μου; Επιπλέον, έχω κάνει όλο αυτό το έργο και, παρότι δεν κέρδισα κανέναν έπαινο, υπέφερα για να τα καταφέρω. Δεν έγινε και τίποτα αν κάποιοι άνθρωποι με έχουν σε μεγάλη υπόληψη και με λατρεύουν». Θεωρούν ότι με μια τέτοια επαίσχυντη συμπεριφορά, με μια τέτοια αηδιαστική πράξη, δεν έγινε και τίποτα· είναι αυτή στάση αποδοχής της αλήθειας; Δεν νιώθουν καμία ντροπή γι’ αυτές τις κακές πράξεις, θεωρούν ακόμα και ότι οι ίδιοι είναι τέλειοι· αυτή είναι η φύση των κακών ανθρώπων. Οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι το να εξυψώνουν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού είναι κάτι απολύτως σωστό, και μάλιστα είναι αυτό που πρέπει να κάνουν. Σκέφτονται: «Εγώ το κάνω επειδή έχω αυτήν την ικανότητα· οι άλλοι είναι άξιοι να κάνουν κάτι τέτοιο; Έχω κερδίσει την υποστήριξη όλων, έχω δαπανήσει τόση προσπάθεια για το έργο της εκκλησίας, έχω συμβάλει τόσο για τον οίκο του θεού κι έχω πάρει τόσο μεγάλο ρίσκο! Είναι δίκαιο να μη μου δώσεις καμία ανταμοιβή, κανένα όφελος; Δεν είναι δίκαιος ο θεός; Δεν ανταμείβει κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του; Τότε, λοιπόν, δεν αξίζω την υποστήριξη όλων, αφού συνέβαλα με όλους αυτούς τους τρόπους και ανέλαβα όλο αυτό το ρίσκο;» Νομίζουν ότι πρέπει να πάρουν κάποιο αντάλλαγμα επειδή έκαναν το καθήκον τους, και ότι η ελάχιστη ανταμοιβή πρέπει να είναι η υποστήριξη όλων και η δυνατότητα να απολαύσουν την αφοσίωση, την τιμή και τα οφέλη που αξίζουν. Είναι αυτή στάση αποδοχής της αλήθειας; (Όχι.) Ποια είναι, λοιπόν, η αλήθεια εδώ; Τους λες, λόγου χάρη: «Όσο κι αν υποφέρουν, οι άνθρωποι είναι δημιουργήματα και πρέπει να υποφέρουν εξαιτίας των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Το να υποφέρει κανείς ενώ κάνει το καθήκον του είναι μόνο ένας τρόπος με τον οποίο υποφέρουν οι άνθρωποι. Όσο ικανοί κι αν είμαστε, ό,τι χαρίσματα κι αν διαθέτουμε, δεν πρέπει να περιμένουμε καμία ανταμοιβή ούτε να προσπαθούμε να κλείσουμε συμφωνίες με τον Θεό». Αυτή δεν είναι η αλήθεια; Αυτή είναι η πιο θεμελιώδης αλήθεια που πρέπει να κατανοήσουν τα δημιουργήματα. Βρίσκεται, ωστόσο, αυτή η αλήθεια στις φιλοσοφίες τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, στις σκέψεις και τις απόψεις τους; (Όχι.) Αποδέχονται αυτήν την αλήθεια όταν την ακούνε; Όχι, δεν την αποδέχονται. Τι στάση κρατούν; Πιστεύουν ότι το να είναι στον οίκο του Θεού είναι σαν να είναι στο κοσμικό περιβάλλον, ότι πρέπει να ανταμειφθούν ανάλογα με τον κόπο τους, ότι πρέπει να πάρουν κάτι επειδή εκτέλεσαν το καθήκον τους, και ότι, αν αναλάβουν κάποιο ρίσκο, πρέπει να τους δοθούν τα οφέλη και η χάρη που τους αξίζει. Η εκτέλεση του καθήκοντος είναι ευθύνη και υποχρέωση του καθενός, και δεν προβλέπεται αποζημίωση. Αποδέχονται οι αντίχριστοι αυτήν την αλήθεια; Τι στάση κρατούν; Δείχνουν περιφρόνηση, γίνονται ανταγωνιστικοί, και λένε: «Είστε βλάκες που αποδέχεστε κάτι τέτοιο! Αυτή είναι η αλήθεια; Αυτό δεν είναι η αλήθεια, αυτό είναι απλώς κοροϊδία. Η δικαιοσύνη και η ισότητα μεταξύ των ανθρώπων, αυτή είναι η αλήθεια!» Τι είδους λόγια είναι αυτά; Είναι η λογική, η αίρεση και η πλάνη του Σατανά. Και μπορούν να παραπλανήσουν όσους δεν κατανοούν την αλήθεια; Ναι, και μάλιστα πολύ εύκολα! Κάποιοι άνθρωποι είναι αδύναμοι· δεν κατανοούν τις αλήθειες που σχετίζονται με την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Επιπλέον, δεν έχουν επίπεδο και ικανότητα κατανόησης, ούτε και πολλή πίστη, κι έτσι, όταν ακούνε τέτοια πράγματα, θεωρούν ότι είναι πολύ λογικά, και σκέφτονται: «Πράγματι, έτσι είναι. Πώς γίνεται να ήμουν τόσο χαζός; Επιτέλους, σήμερα συνάντησα κάποιον που καταλαβαίνει. Αυτό που λέει είναι σωστό!» Αυτοί οι άνθρωποι ακούνε και αποδέχονται μόνο όσα τους ακούγονται λογικά και συνάδουν με τις αντιλήψεις τους· δεν προσεγγίζουν τα λόγια του Θεού σύμφωνα με την αρχή ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Τα λόγια του Θεού, είτε συμφωνούν είτε δεν συμφωνούν με τα συναισθήματα, το σκεπτικό, τη λογική, τα έθιμα και τις συνήθειες των ανθρώπων ή την παραδοσιακή κουλτούρα, είναι τελεσίδικα, και κάθε τους λέξη, απ’ την αρχή ως το τέλος, είναι η αλήθεια. Τα λόγια του Θεού δεν έχουν ανάγκη την αμφισβήτηση ούτε την ανάλυση κανενός και, ανεξάρτητα από το αν όλη η ανθρωπότητα πιστεύει ότι είναι σωστά ή λάθος ή από το αν μπορεί κανείς να τα αποδεχθεί, παραμένουν για πάντα αλήθεια. Τα λόγια του Θεού δεν χρειάζεται να περάσουν τη δοκιμασία του χρόνου, ούτε να τα επιβεβαιώσει η ανθρωπότητα μέσω της εμπειρίας· τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια. Αυτό πιστεύουν οι αντίχριστοι; Σκέφτονται: «Ο θεός πρέπει να είναι λογικός! Τι σημαίνει “δικαιοσύνη του θεού”; Δεν σημαίνει ότι αυτοί που υποφέρουν πολύ και είναι πολύ ικανοί θα παίρνουν πλούσια ανταμοιβή, ενώ εκείνοι που υποφέρουν λίγο, που δεν είναι πολύ ικανοί και δεν συνεισφέρουν καθόλου θα παίρνουν μικρή ανταμοιβή;» Το λέει αυτό ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός δεν το λέει αυτό. Τι λέει ο Θεός; Λέει ότι η εκτέλεση του καθήκοντος είναι το κάλεσμα κάθε ανθρώπου, ότι η εκτέλεση του καθήκοντος διέπεται από τις δικές της αρχές, ότι όλοι πρέπει να εκτελούν το καθήκον τους σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, και ότι αυτό πρέπει να κάνουν τα δημιουργήματα. Αναφέρεται πουθενά εδώ καμία αποζημίωση; Αναφέρεται καμία ανταμοιβή; (Όχι.) Δεν αναφέρεται καμία αποζημίωση ή ανταμοιβή· είναι υποχρέωση. Τι σημαίνει «υποχρέωση»; Υποχρέωση είναι κάτι που επιβάλλεται να κάνει κάποιος, κάτι για το οποίο δεν ισχύει η αρχή ότι πρέπει να ανταμειφθεί ανάλογα με τον κόπο του. Ο Θεός δεν όρισε ποτέ ότι κάποιος που εκτελεί το καθήκον του σε μεγάλο βαθμό πρέπει να παίρνει μεγάλη ανταμοιβή, και ότι κάποιος που εκτελεί το καθήκον του σε μικρό βαθμό ή το εκτελεί με μη ικανοποιητικό τρόπο πρέπει να παίρνει μικρή ανταμοιβή· ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός. Τι λένε, λοιπόν, τα λόγια του Θεού; Ο Θεός λέει ότι η εκτέλεση του καθήκοντος είναι το κάλεσμα κάθε ανθρώπου και ότι είναι υποχρέωση των δημιουργημάτων· αυτή είναι η αλήθεια. Έτσι κατανοούν το θέμα οι αντίχριστοι; Πώς αντιμετωπίζουν αυτά τα λόγια του Θεού; Τα αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Κρίνοντας από την οπτική του προσωπικού τους συμφέροντος, ερμηνεύουν τα λόγια του Θεού με στρεβλό τρόπο. Για την ακρίβεια, αυτό που κάνουν είναι να παραποιούν τα λόγια Του, χρησιμοποιώντας τα δικά τους μέσα και κατανόηση για να δώσουν διαφορετική ερμηνεία στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια. Και ποια είναι η φύση μιας τέτοιας ερμηνείας; Είναι ωφέλιμη για τους ίδιους, ενώ μπορεί να παραπλανήσει, να προκαλέσει και να δελεάσει τους άλλους. Μετατρέπουν τα λόγια του Θεού στον δικό τους τρόπο ομιλίας, σαν να εκφράζουν αλήθειες, και αφού πει κάτι ο Θεός, αλλάζουν υποχρεωτικά τον τρόπο με τον οποίο το λέει Εκείνος και τις αρχές των λόγων Του, και το φέρνουν στα μέτρα τους. Αυτό που λέει ο Θεός παραμένει η αλήθεια αφού το φέρουν στα μέτρα τους; Όχι· είναι πλάνη και αίρεση. Μπορείτε να διακρίνετε αυτό το ζήτημα; (Ναι, σε κάποιον βαθμό.) Μερικοί άνθρωποι, μετά από τόσο πολλά κηρύγματα, έχουν αποκτήσει κάποια διάκριση. Και ποια ουσία έχει η πράξη των αντίχριστων να εναντιώνονται στην αλήθεια και να την αρνούνται; (Είναι παραποίηση των λόγων του Θεού και στρεβλή ερμηνεία τους.) Και ποια πρόθεση έχουν όταν παραποιούν και ερμηνεύουν στρεβλά τα λόγια του Θεού; Το κάνουν για να μην αποδέχονται οι άνθρωποι την αλήθεια και, αντί γι’ αυτήν, να αποδέχονται τις πλάνες και τις αιρέσεις των αντίχριστων. Παρερμηνεύουν την αλήθεια σύμφωνα με το σκεπτικό και τη λογική τους, τα συμφέροντα, τις απόψεις και τις αντιλήψεις τους. Κάνουν, λοιπόν, κάτι ωφέλιμο για τους ίδιους, ενώ μπορεί, επίσης, να προκαλέσουν και να παραπλανήσουν κάποιους ανόητους και αδαείς ανθρώπους που δεν κατανοούν την αλήθεια. Τα λόγια τους μπορεί να σου φανούν σωστά όταν τα πρωτοακούσεις, αλλά αν τα αναλύσεις προσεκτικά, θα δεις τις φιλοδοξίες και τις συνωμοσίες του Σατανά να ελλοχεύουν μέσα τους. Τι σκοπό έχουν οι φιλοδοξίες και οι συνωμοσίες τους; Σκοπός τους είναι να ωφελήσουν τον εαυτό τους, να παρουσιάσουν λογικό τον τρόπο με τον οποίο εκείνοι ενεργούν και συμπεριφέρονται, να πείσουν τους άλλους να τους αξιολογήσουν θετικά, και να αλλάξουν την κακή και μοχθηρή συμπεριφορά τους σε καλή συμπεριφορά και σε πρακτικές που συμφωνούν με την αλήθεια. Πιστεύουν πως έτσι δεν πρόκειται ούτε να τους απορρίψουν οι άνθρωποι ούτε να τους καταδικάσει ο Θεός. Ίσως καταφέρουν να παραπλανήσουν τους άλλους ώστε να μην τους απορρίψουν, μπορούν όμως να πείσουν τον Θεό να μην τους καταδικάσει; Μπορεί να αλλάξει ο άνθρωπος την ουσία του Θεού; (Όχι.) Εκεί είναι που δείχνουν οι αντίχριστοι τη μεγαλύτερη ανοησία. Θέλουν να χρησιμοποιήσουν την πειθώ τους και την «εξυπνάδα» τους ώστε να βρουν πλάνες και αιρέσεις για να παραποιήσουν την αλήθεια, ώστε η δήλωσή τους να φαίνεται λογική, και γι’ αυτό αποκηρύσσουν τις ομιλίες του Θεού και αρνούνται την ύπαρξη της αλήθειας· δεν είναι λανθασμένο το σκεπτικό τους; Μπορούν να επιτύχουν τον στόχο τους; (Όχι.) Κάποιοι ρωτάνε τι μπορεί να γίνει όταν ένας αντίχριστος παραπλανά μερικούς ανθρώπους. Αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν πράγματι παραπλανηθεί και δεν μπορούν ν’ αλλάξουν πορεία, σημαίνει ότι έχουν αποκαλυφθεί και αποκλειστεί, και δικαίως. Σημαίνει ότι είναι καταδικασμένοι και ανίκανοι να ξεφύγουν· είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν, και ο Θεός δεν σχεδίαζε ποτέ να σώσει ανθρώπους σαν κι αυτούς. Μπαίνουν στην εκκλησία με ψεύτικες προφάσεις, εκτελούν μια απλή δουλειά και απολαμβάνουν κάποια χάρη, και όταν ο Θεός δεν τους θέλει πια, τους δίνει στον Σατανά. Αν τύχει καμιά φορά ν’ ακούσουν κάποια αίρεση και πλάνη, αμέσως χειροκροτούν και τις εγκρίνουν, κι έπειτα πάνε ν’ ακολουθήσουν τον Σατανά. Τι συμβαίνει εδώ; Ο Θεός χρησιμοποιεί τον Σατανά για να παράσχει υπηρεσία. Λέει ένας στίχος από το Βιβλίο της Αποκάλυψης: «Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος» (Αποκάλυψη 22:11). Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι χωρίζονται ανάλογα με το είδος στο οποίο ανήκουν. Όσον αφορά τους ανθρώπους που ακολουθούν αντίχριστους, αυτό είναι απλώς μια στιγμιαία απροσεξία εκ μέρους τους; Συνέβη επειδή ο Θεός δεν φύλαγε σκοπιά; Σημαίνει ότι είναι καταδικασμένοι να πεθάνουν! Αφού κάνεις παρέα για ένα διάστημα με τέτοιους ανθρώπους, θα δεις ότι δεν τους αξίζει να σωθούν· είναι εντελώς ελεεινοί! Κρίνοντας απ’ τον χαρακτήρα τους και απ’ την επιδίωξή τους για την αλήθεια, η φύση τους είναι μοχθηρή και αποστρέφεται την αλήθεια, και δεν αξίζουν να σωθούν, δεν αξίζουν να τους κληροδοτήσει ο Θεός τέτοια τεράστια χάρη. Αν δεν τους δώσει ο Θεός αυτήν τη χάρη, τότε απλώς δεν θα τη λάβουν, κι έτσι η πιο ακριβής και συνοπτική περιγραφή τους με τρεις λέξεις είναι «καταδικασμένοι να πεθάνουν».

Η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού είναι η κύρια εκδήλωση των αντίχριστων, και το να ορίσει κανείς την ουσία τους σύμφωνα μ’ αυτήν την εκδήλωση είναι κάτι πολύ σωστό και συγκεκριμένο, δεν είναι κενός ορισμός. Αν εξετάσει κανείς τα σχέδιά τους, τις φιλοδοξίες τους, τις αποκαλύψεις της ουσίας τους και τους σταθερούς στόχους των πράξεών τους, μπορεί να δει ότι η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού είναι μια χαρακτηριστική εκδήλωση των αντίχριστων. Υπάρχουν αντίχριστοι που δεν εξυψώνουν τον εαυτό τους και δεν μαρτυρούν περί αυτού; (Όχι.) Γιατί; Επειδή οι φιλοδοξίες και οι επιθυμίες τους είναι απέραντες, και δεν μπορούν να τις ελέγξουν. Με όποια ομάδα ανθρώπων κι αν ζουν, αν δεν τους εξυψώνει και δεν τους λατρεύει κανείς, νιώθουν ότι η ζωή δεν έχει καμία αξία ή νόημα, κι αυτός είναι ο λόγος που λαχταρούν τόσο να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να μαρτυρήσουν περί αυτού για να επιτύχουν τους στόχους τους. Ζουν για να ξεπερνούν τους άλλους, και χρειάζονται ανθρώπους που θα τους λατρεύουν και θα τους ακολουθούν, και δεν τους νοιάζει ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν με ενοχλητικές, αηδιαστικές μύγες ή ομάδες ζητιάνων. Όσο υπάρχουν άνθρωποι που τους λατρεύουν και τους ακολουθούν, νιώθουν άνετα. Αν τους χειροκροτούσαν με μανία οι οπαδοί τους, όπως κάνουν στους διάσημους τραγουδιστές, θα πετούσαν στον έβδομο ουρανό· τρελαίνονται γι’ αυτό, τέτοια είναι η φύση των αντίχριστων. Για τους αντίχριστους, δεν έχει σημασία τι είδους άνθρωποι τους ακολουθούν ή τους λατρεύουν· τους αρέσουν όλοι. Ακόμα κι αν οι άνθρωποι που τους ακολουθούν είναι οι πιο ελεεινοί και αηδιαστικοί, ακόμα κι αν είναι κτήνη, τους αντίχριστους δεν τους πειράζει, αρκεί να τους εξυψώνουν και να ικανοποιούν τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες τους για θέση. Μπορούν, λοιπόν, οι αντίχριστοι να συγκρατηθούν και να μην εξυψώσουν τον εαυτό τους, ούτε να μαρτυρήσουν περί αυτού, ούτε να κάνουν επίδειξη όπου κι αν πάνε; (Όχι.) Αυτή είναι η ουσία τους. Πείτε Μου, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που πραγματικά ακολουθούν τον Θεό; Μεταξύ των ανθρώπων, υπάρχει ένα είδος ατόμου που ο Θεός θέλει να το επιλέξει και να το σώσει, κι αυτοί οι άνθρωποι πληρούν κάποια ελάχιστα κριτήρια συνείδησης, λογικής και ντροπής. Όσοι είναι λίγο καλύτεροι είναι ικανοί να αγαπήσουν την αλήθεια, τα θετικά πράγματα και την αμεροληψία και δικαιοσύνη του Θεού· είναι ικανοί να μισήσουν τη μοχθηρία, νιώθουν αγανάκτηση όταν βλέπουν κάτι άδικο ή μοχθηρό, και, ακόμα κι αν δεν μπορούν να κάνουν κάτι για όλα αυτά, και πάλι τα μισούν. Τέτοιους ανθρώπους τουλάχιστον θέλει ο Θεός. Όσο γι’ αυτούς που δεν διαθέτουν αυτήν την ανθρώπινη φύση και ουσία, ο Θεός δεν τους θέλει, όσο κι αν μιλάνε για την καλοσύνη και το μεγαλείο Του. Για παράδειγμα, οι Φαρισαίοι της θρησκείας εξυψώνουν τον Θεό και μαρτυρούν περί Αυτού με τις ίδιες και τις ίδιες κενές θεωρίες και τα επιφανειακά λόγια, που δεν έχουν βαρεθεί να τα λένε ακόμα και μετά από δύο χιλιάδες χρόνια. Ο Θεός εκφράζει πλέον τόσο πολλές αλήθειες, εκείνοι όμως δεν τις βλέπουν, τις αγνοούν, ενώ κάποιοι φτάνουν στο σημείο ακόμα και να τις καταδικάζουν ή να βλασφημούν εναντίον τους. Αυτό είναι κάτι που τους αποκαλύπτει πλήρως, και ο Θεός τούς έχει κατατάξει εδώ και καιρό ως υποκριτές Φαρισαίους, που όλοι τους ανήκουν στη συμμορία του Σατανά· ο Θεός έχει ορίσει ότι είναι δαίμονες και σατανάδες, γουρούνια και σκυλιά. Όταν οι αντίχριστοι καταφθάνουν σε μια τέτοια ομάδα ανθρώπων και βλέπουν ότι πολύ λίγα μέλη της κατανοούν την αλήθεια, ότι κανείς τους δεν έχει καθόλου διάκριση και κανένα ταλέντο, τρέχουν να επωφεληθούν αυτής της ευκαιρίας για επίδειξη. Μερικοί καυχιούνται ότι έγιναν δεκτοί ταυτόχρονα από δύο παγκοσμίου φήμης πανεπιστήμια, αλλά στο τέλος δεν πήγαν επειδή πίστεψαν στον Θεό και αποδέχθηκαν την ανάθεσή Του. Κάποιοι άνθρωποι, όταν τους ακούσουν να το λένε αυτό, αρχίζουν να τους έχουν σε μεγάλη υπόληψη. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, κι αν τα πράγματα που αγαπάς και η κοσμοθεωρία σου είναι ίδια μ’ αυτά των κοσμικών, τότε τέτοιους ανθρώπους θα λατρεύεις, και γι’ αυτό όταν οι αντίχριστοι λένε τέτοια πράγματα, θα σε παραπλανούν και θα σε πιάνουν κορόιδο. Οι αντίχριστοι εξυψώνουν συγκαλυμμένα τον εαυτό τους μ’ αυτόν τον τρόπο, και παραπλανούν τους ανόητους ανθρώπους που δεν έχουν διάκριση. Στο τέλος, οι αντίχριστοι χαίρονται πολύ, θεωρώντας ότι κανένας από τους υφισταμένους τους δεν είναι συνηθισμένος άνθρωπος, ενώ, στην πραγματικότητα, όλοι τους δεν είναι παρά ένα μάτσο μπερδεμένοι και άχρηστοι άνθρωποι. Όλοι αυτοί που δεν έχουν καμία ικανότητα κατανόησης της αλήθειας μπορούν να παραπλανηθούν από τους σατανάδες και τους αντίχριστους. Όταν ακούνε τους σατανάδες και τους αντίχριστους να μιλάνε, νιώθουν ότι τα λόγια τους ταιριάζουν γάντι με τις δικές τους σκέψεις και προτιμήσεις, κι έτσι τους ακούνε πολύ ευχάριστα. Δεν είναι ικανοί να σκεφτούν κανονικά για να κρίνουν τι ακούνε, ούτε και πρόκειται να βρουν κάποιον που κατανοεί την αλήθεια για να τους βοηθήσει να διακρίνουν τέτοια πράγματα· όσο θεωρούν ότι αυτά που ακούνε φαίνονται λογικά, θα είναι διατεθειμένοι να τα αποδεχθούν, κι έτσι παραπλανώνται χωρίς καν να το αντιληφθούν. Αν ακούσει τα λόγια των αντίχριστων κάποιος που έχει διάκριση και ικανότητα κατανόησης της αλήθειας, θα καταλάβει ότι αυτοί οι άνθρωποι προσπαθούν να παραπλανήσουν τους άλλους, και θα τους απορρίψει. Όσοι είναι μπερδεμένοι και δεν έχουν διάκριση θα πιστέψουν ότι οι αντίχριστοι διαθέτουν μόρφωση, καλό επίπεδο και προοπτικές. Έτσι θα τα δουν τα πράγματα και θα παραπλανηθούν από κάποιο επιφανειακό φαινόμενο· δεν θα ξέρουν ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές, κι έτσι θα πάνε ν’ ακολουθήσουν τον σατανά. Οι άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν καταστρέφουν οι ίδιοι τον εαυτό τους εξαιτίας της ανοησίας και της άγνοιάς τους; Έτσι είναι τα πράγματα. Αν έχεις διάκριση για τις διάφορες εκδηλώσεις τις οποίες έχουν οι αντίχριστοι που συχνά εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, ή για τους διάφορους τρόπους που το κάνουν αυτό, και μπορείς να κρίνεις τον σκοπό και τα σχέδια πίσω απ’ τα λόγια τους, τότε θα σου είναι εύκολο να διακρίνεις και την ουσία των αντίχριστων, και τότε θα μπορέσεις να τους απορρίψεις και να τους καταραστείς αμέσως, και να μην τους ξαναδείς ποτέ. Γιατί θα το κάνεις αυτό; Επειδή, όταν δεις τις ομιλίες και τις ενέργειες των αντίχριστων, θα νιώσεις απέχθεια και μίσος γι’ αυτούς, θα αηδιάσεις σαν να έβλεπες μύγες, και θα νιώσεις την ανάγκη να τους διώξεις όσο πιο γρήγορα μπορείς. Γι’ αυτό, μόλις αποκτήσεις διάκριση για τις ενέργειες και τη συμπεριφορά των αντίχριστων, πρέπει να τους εκθέσεις αμέσως, ώστε να τους διακρίνουν κι οι άλλοι, κι έπειτα να τους αποβάλεις από την εκκλησία σύμφωνα με τις αρχές. Τολμάτε να κάνετε κάτι τέτοιο; Αν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο ο εκλεκτός λαός του Θεού, αυτό σημαίνει ότι το ανάστημά του έχει μεγαλώσει, κι ότι μπορεί να υπολογίζει τις προθέσεις του Θεού και να διαφυλάσσει το έργο του οίκου Του. Όταν ο εκλεκτός λαός του Θεού κατανοήσει την αλήθεια και αποκτήσει διάκριση, οι αντίχριστοι δεν θα έχουν πλέον κανένα πάτημα στην εκκλησία ή στον οίκο του Θεού.

Οποιαδήποτε και αν είναι η περίσταση, οι αντίχριστοι θα βρουν την ευκαιρία να κάνουν επίδειξη και να μαρτυρήσουν περί του εαυτού τους· είναι ευτυχισμένοι όσο υπάρχουν άνθρωποι που τους λατρεύουν και τους κοιτάζουν με μάτια όλο θαυμασμό, ζήλια και σεβασμό —δεν τους νοιάζει καν ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι. Έχουν καθόλου κριτήρια που πρέπει να τηρούν όσοι τους ακολουθούν, τους λατρεύουν και τους θαυμάζουν; (Όχι.) Δεν έχει σημασία αν αυτοί οι άνθρωποι είναι ανόητοι, νοητικά ανίκανοι, κακοί άνθρωποι ή δύσπιστοι, δεν έχει σημασία τι είδους άνθρωποι είναι, ακόμα κι αν μεταξύ τους βρίσκονται κάποιοι που θα έπρεπε να αποπεμφθούν και να αποκλειστούν· εφόσον ακολουθούν, λατρεύουν και εξυψώνουν τους αντίχριστους, τότε εκείνοι τους αποδέχονται, τους συμπαθούν πολύ, τους φέρνουν με το μέρος τους και τους προστατεύουν. Οι αντίχριστοι βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους σαν τα πρόβατά τους, την ατομική τους ιδιοκτησία, και δεν επιτρέπουν σε κανέναν άλλον να τους μεταφέρει, να τους εκθέσει ή να τους μεταχειριστεί. Όσο κι αν καλοπιάνουν αυτοί οι άνθρωποι τους αντίχριστους, όσο κι αν προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά τους, ό,τι εμετικά και αηδιαστικά πράγματα κι αν λένε, οι αντίχριστοι τα απολαμβάνουν όλα· δεν έχουν κανένα πρόβλημα, αρκεί να έχουν την κολακεία αυτών των ανθρώπων. Ό,τι λένε και ό,τι κάνουν οι αντίχριστοι το κάνουν ώστε οι άλλοι να τους έχουν σε μεγάλη υπόληψη, να τους συμπαθούν και να τους ακολουθούν· όσες κακές πράξεις κι αν κάνουν οι ακόλουθοί τους, οι αντίχριστοι δεν πρόκειται να τις ερευνήσουν, ούτε και θα έχουν κανένα πρόβλημα με την ανθρώπινη φύση των ακολούθων τους, όσο ύπουλη ή κακόβουλη κι αν είναι. Οι αντίχριστοι συμπαθούν αυτούς τους ανθρώπους, αρκεί εκείνοι να τους ακολουθούν και να τους λατρεύουν· όσο εκείνοι συντηρούν την εξουσία και τη θέση των αντίχριστων χωρίς να τους πηγαίνουν κόντρα ή να τους εναντιώνονται, οι αντίχριστοι νιώθουν απίστευτη ικανοποίηση —τέτοιοι είναι. Πώς φέρονται, αντίστροφα, οι αντίχριστοι σε όσους τους εκθέτουν διαρκώς και δεν τους αφήνουν να εξυψώνουν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού, σε όσους τους περιφρονούν γι’ αυτήν τους την πράξη, καθώς και σε όσους συναναστρέφονται μαζί τους πάνω στην αλήθεια, βλέπουν ξεκάθαρα την ουσία των προβλημάτων τους και τους διακρίνουν πραγματικά; Θυμώνουν αμέσως από ντροπή και φυλάγονται απ’ αυτούς τους ανθρώπους, τους αποκλείουν, τους επιτίθενται, και στο τέλος βρίσκουν τρόπους για να απομονώσουν όσους τους διακρίνουν και τους εναντιώνονται. Για ποιον λόγο το κάνουν αυτό; Επειδή, όταν εξυψώνουν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί αυτού, θεωρούν πάντα αυτούς τους ανθρώπους εκτρώματα και μπελάδες· θεωρούν ότι αυτοί οι άνθρωποι θα τους διακρίνουν και θα τους απορρίψουν, θα τους εκθέσουν και θα καταστρέψουν όσα εκείνοι έχουν χτίσει. Οι αντίχριστοι, από την πρώτη στιγμή που αντικρίζουν αυτούς τους ανθρώπους, ανησυχούν μέσα τους και προσπαθούν συνεχώς να τους χειριστούν· θεωρούν πως, αν τα καταφέρουν, τότε δεν θα υπάρχει κανείς να τους εκθέσει ή να τους εμποδίσει όταν εξυψώσουν ξανά τον εαυτό τους και μαρτυρήσουν περί αυτού, κι έτσι θα μπορούν να διαπράττουν το κακό ανεξέλεγκτα. Με βάση αυτήν την αρχή ενεργούν οι αντίχριστοι. Ό,τι είδους άνθρωποι κι αν τους κολακεύουν, τους επαινούν ή τους εξυψώνουν και ανεξάρτητα από το αν όσα λένε οι άνθρωποι αυτοί συμφωνούν με την πραγματικότητα, ακόμα κι αν λένε ψέματα, οι αντίχριστοι είναι διατεθειμένοι να τους αποδεχθούν, απολαμβάνουν να τους ακούνε, και τους συμπαθούν από τα βάθη της καρδιάς τους. Δεν τους νοιάζει τι προβλήματα έχουν αυτοί οι άνθρωποι· ακόμα κι αν ανακαλύψουν προβλήματα σχετικά μ’ εκείνους, τα αποκρύπτουν, τα συγκαλύπτουν και δεν λένε λέξη γι’ αυτά. Οι αντίχριστοι απολαμβάνουν να έχουν κοντά τους αυτούς τους ανθρώπους που τους ακολουθούν και τους κολακεύουν, κι αυτό τους αρκεί. Έτσι ενεργούν οι αντίχριστοι. Εσείς είστε ικανοί να κάνετε αυτά που κάνουν οι αντίχριστοι; Πείτε, λόγου χάρη, ότι είστε επικεφαλής και εργάτες στην εκκλησία, άνθρωποι με θέση και υπόληψη μέσα στον εκλεκτό λαό του Θεού. Αν οι αδελφοί και οι αδελφές σε είχαν σε μεγάλη υπόληψη, σε κολάκευαν, σε καλόπιαναν και σε επαινούσαν τακτικά, λέγοντας ότι κάνεις ωραία κηρύγματα, ότι έχεις καλή εμφάνιση και ότι, στα μάτια τους, είσαι ο καλύτερος επικεφαλής, πώς θα ένιωθες τότε; Θα μπορούσες να διακρίνεις την πρόθεση πίσω από τα λόγια τους; Θα μπορούσες να απορρίψεις και να αποφύγεις ανθρώπους σαν κι αυτούς; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε κινδυνεύεις. Γνωρίζεις ξεκάθαρα ότι δεν έχεις τόσο καλή εμφάνιση, ότι δεν μπορείς να συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια-πραγματικότητα, κι όμως νιώθεις χαρά όταν ακούς να σε κολακεύουν μ’ αυτόν τον τρόπο, και θέλεις πάντα να πλησιάζεις όσους το κάνουν αυτό και να τους προωθείς· αυτό δεν σημαίνει ότι έχεις πρόβλημα; Αυτό σημαίνει ότι κινδυνεύεις.

Ενώ οι επικεφαλής και οι εργάτες εκτελούν το έργο τους, κάποιες φορές διαφωτίζονται και φωτίζονται από το Άγιο Πνεύμα, μιλάνε για κάποια αληθινά βιώματα, και είναι φυσικό ο κόσμος να τους έχει σε μεγάλη υπόληψη και να τους λατρεύει, είναι φυσικό να τους ακολουθούν άνθρωποι που δεν τους αποχωρίζονται με τίποτα, σαν να ήταν η σκιά τους· σε τέτοιες περιπτώσεις, πώς πρέπει να χειρίζονται εκείνοι το θέμα; Όλοι έχουν τις αδυναμίες τους και όλοι είναι ματαιόδοξοι· όταν ακούει κανείς κάποιον να τον επιδοκιμάζει και να τον κολακεύει, το απολαμβάνει ιδιαίτερα. Είναι φυσιολογικό συναίσθημα, δεν έγινε και τίποτα. Αν, όμως, προωθήσει κάποιον που του δίνει απλόχερα επαίνους και τον κολακεύει, και βάζει έναν τέτοιον άνθρωπο σε σημαντική θέση, τότε το πράγμα γίνεται επικίνδυνο. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι που τους αρέσει πολύ να κολακεύουν και να δίνουν απλόχερα επαίνους στους άλλους είναι όλοι τους υπερβολικά ύπουλοι και δόλιοι, και δεν είναι καθόλου έντιμοι και ειλικρινείς. Μόλις ένας τέτοιος άνθρωπος αποκτήσει θέση, παύει να ωφελεί τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού και το έργο της εκκλησίας. Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι πονηροί, και είναι ικανότατοι στο να τα κάνουν όλα μαντάρα. Ένας σχετικά έντιμος άνθρωπος δεν δίνει ποτέ απλόχερα επαίνους στους άλλους. Ακόμα κι αν σε εγκρίνει μέσα του, δεν το λέει φωναχτά, κι αν ανακαλύψει ότι έχεις ελαττώματα ή ότι έκανες κάποιο λάθος, τότε θα σου το επισημάνει. Σε ορισμένους, ωστόσο, δεν αρέσουν οι ευθείς άνθρωποι, και όταν κάποιος τους επισημάνει τα ελαττώματά τους ή τους επικρίνει, τον καταπιέζουν και τον αποκλείουν, φτάνουν ακόμα και στο σημείο ν’ αρπαχτούν από τα ψεγάδια και τα ελαττώματά του προκειμένου να τον κρίνουν και να τον καταδικάζουν συνεχώς. Με αυτήν τους την πράξη, δεν καταπιέζουν και δεν βλάπτουν τους καλούς ανθρώπους; Τέτοιες πράξεις, μαζί με την καταδίωξη των καλών ανθρώπων, προκαλούν τη μέγιστη απέχθεια του Θεού. Είναι αχρειότητα να καταδιώκει κανείς τους καλούς ανθρώπους! Κι αν κάποιος καταδιώκει πολλούς καλούς ανθρώπους, τότε είναι διάβολος. Οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να φέρονται δίκαια και στοργικά σε όλους, και να χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές. Ειδικά όταν υπάρχουν άνθρωποι που σε γυροφέρνουν, σε κολακεύουν και σε καλοπιάνουν, πρέπει να τους φέρεσαι σωστά, να τους βοηθάς στοργικά, να τους παροτρύνεις να εκτελούν τις εργασίες που πρέπει και να μην τους αφήνεις να κολακεύουν τους ανθρώπους όπως κάνουν οι άπιστοι· να δηλώνεις ξεκάθαρα τη θέση και την οπτική σου, και να τους κάνεις να νιώσουν ταπείνωση και ντροπή, ώστε να μην το ξανακάνουν ποτέ. Αν τηρείς τις αρχές και φέρεσαι δίκαια στους ανθρώπους, δεν θα νιώσουν ντροπή όλοι αυτοί οι αξιοκαταφρόνητοι παλιάτσοι και σατανικοί τύποι; Κάτι τέτοιο θα έκανε και τον Σατανά να νιώσει ντροπή, ενώ θα ικανοποιούσε τον Θεό. Όσοι αρέσκονται να κολακεύουν τους άλλους πιστεύουν ότι όλοι οι επικεφαλής και οι εργάτες αγαπούν εκείνους που τους κολακεύουν, και ότι, κάθε φορά που κάποιος τους λέει κάτι κολακευτικό ή τους καλοπιάνει, ικανοποιείται η ματαιοδοξία τους και η επιθυμία τους για θέση. Όσοι αγαπούν την αλήθεια δεν τα συμπαθούν όλ’ αυτά· βασικά, νιώθουν τεράστια απέχθεια και αηδία. Μόνο στους ψευδοεπικεφαλής αρέσει να τους κολακεύουν. Μπορεί να μην τους επικροτεί και να μην τους επαινεί ο οίκος του Θεού, αν όμως τους επικροτεί και τους επαινεί ο εκλεκτός λαός Του, το χαίρονται και το απολαμβάνουν απίστευτα, και στο τέλος βρίσκουν ακόμα και κάποια παρηγοριά σ’ αυτό. Στους αντίχριστους αρέσει ακόμα περισσότερο να τους κολακεύουν, και περισσότερο απ’ όλα απολαμβάνουν να τους πλησιάζουν και τους γυροφέρνουν τέτοιοι άνθρωποι. Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Έτσι είναι οι αντίχριστοι· τους αρέσει να έχουν ανθρώπους που τους επαινούν, τους επικροτούν, τους λατρεύουν και τους ακολουθούν, ενώ όσοι επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σχετικά έντιμοι δεν τα συμπαθούν καθόλου όλα αυτά. Πρέπει να πλησιάζεις αυτούς που σου μιλάνε ειλικρινά· είναι μεγάλο πλεονέκτημα να έχεις τέτοιους ανθρώπους δίπλα σου. Πιο συγκεκριμένα, αν έχεις γύρω σου ανθρώπους τόσο καλούς που έχουν το θάρρος να σε επικρίνουν και να σε εκθέσουν αν ανακαλύψουν κάποιο πρόβλημά σου, μπορεί και να σε αποτρέψουν από το να παρεκκλίνεις από τον σωστό δρόμο. Δεν τους ενδιαφέρει ποια είναι η θέση σου, και μόλις ανακαλύψουν ότι έκανες κάτι που αντιβαίνει στις αλήθεια-αρχές, θα σε επικρίνουν και θα σε εκθέσουν αν χρειαστεί. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι είναι έντιμοι, άνθρωποι με αίσθημα δικαιοσύνης· με όποιον τρόπο κι αν σε εκθέσουν ή σε επικρίνουν, και πάλι σε βοηθούν, κι αυτό που κάνουν είναι να σε επιβλέπουν και να σου δίνουν ώθηση προς τα εμπρός. Πρέπει να πλησιάζεις ανθρώπους σαν αυτούς· όταν έχεις τέτοιους ανθρώπους στο πλάι σου να σε βοηθούν, είσαι πολύ πιο ασφαλής —αυτό σημαίνει να έχεις την προστασία του Θεού. Αν έχεις πλάι σου ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, τηρούν τις αρχές και σε επιβλέπουν καθημερινά, θα ωφεληθείς πολύ για να κάνεις καλά το καθήκον και το έργο σου. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να έχεις βοηθούς σου εκείνους τους ύπουλους και δόλιους ανθρώπους που σε γλείφουν και σε κολακεύουν· το να έχεις τέτοιους ανθρώπους κολλημένους πάνω σου είναι σαν να έχεις πάνω σου βρομερές μύγες —είσαι εκτεθειμένος σε αμέτρητα βακτήρια και ιούς! Άνθρωποι σαν κι αυτούς είναι πιθανό να σε αναστατώσουν και να επηρεάσουν το έργο σου· μπορεί να σε ωθήσουν να μπεις σε πειρασμό και να παρεκκλίνεις, και να σου φέρουν την καταστροφή και τη συμφορά. Πρέπει να μείνεις μακριά τους, όσο πιο μακριά τόσο το καλύτερο, και αν μάλιστα διακρίνεις ότι έχουν την ουσία των δύσπιστων και φροντίσεις να αποπεμφθούν από την εκκλησία, τότε ακόμα καλύτερα. Μόλις ένας έντιμος άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια δει ότι έχεις πρόβλημα, θα σου πει την αλήθεια ανεξάρτητα από τη θέση σου, ανεξάρτητα από το πώς θα του φερθείς, ακόμα κι αν τον απαλλάξεις. Δεν θα προσπαθήσει ποτέ να το συγκαλύψει ή να υπεκφύγει. Είναι τόσο ευεργετικό να έχεις περισσότερους τέτοιους ανθρώπους γύρω σου! Όταν κάνεις κάτι που πηγαίνει κόντρα στις αρχές, θα σε εκθέσουν, θα πουν τη γνώμη τους για τα ζητήματά σου και θα υποδείξουν τα προβλήματα και τα σφάλματά σου με τιμιότητα και ειλικρίνεια· δεν πρόκειται να σε βοηθήσουν να περισώσεις την αξιοπρέπειά σου, ούτε καν θα σου δώσουν την ευκαιρία να ξεφύγεις από τη δύσκολη θέση μπροστά σε πολλούς ανθρώπους. Πώς πρέπει να φέρεσαι σε τέτοιους ανθρώπους; Πρέπει να τους τιμωρείς ή να τους πλησιάζεις; (Να τους πλησιάζω.) Πολύ σωστά. Πρέπει να ανοίγεις την καρδιά σου και να συναναστρέφεσαι μαζί τους, λέγοντας: «Είχες δίκιο που μου υπέδειξες αυτό το πρόβλημα που έχω. Εκείνη τη στιγμή, ήμουν γεμάτος ματαιοδοξία και σκεφτόμουν τη θέση. Θεωρούσα ότι ήμουν επικεφαλής τόσα χρόνια, κι εσύ όχι μόνο δεν με βοήθησες να περισώσω την αξιοπρέπειά μου, αλλά μάλιστα υπέδειξες τα προβλήματά μου μπροστά σε τόσο κόσμο, κι αυτό δεν μπορούσα να το αποδεχθώ. Τώρα, όμως, βλέπω πως όσα έκανα ήταν πράγματι ασύμβατα με τις αρχές και την αλήθεια, κι ότι δεν έπρεπε να ενεργήσω έτσι. Και τι σημασία έχει που είμαι επικεφαλής; Δεν είναι απλώς το καθήκον μου; Όλοι το καθήκον μας κάνουμε, κι όλοι έχουμε την ίδια θέση. Η μόνη διαφορά είναι ότι εγώ επωμίζομαι λίγο μεγαλύτερη ευθύνη, αυτό είναι όλο. Αν ανακαλύψεις κανένα πρόβλημα στο μέλλον, τότε πες αυτό που πρέπει να πεις, και δεν θα σου κρατήσω καθόλου κακία. Αν κατανοούμε διαφορετικά την αλήθεια, τότε μπορούμε να συναναστραφούμε μαζί. Στον οίκο του Θεού και ενώπιον Εκείνου και της αλήθειας, πρέπει να είμαστε ενωμένοι, όχι να απομακρυνόμαστε». Με αυτήν τη στάση αγαπάς και κάνεις πράξη την αλήθεια. Τι πρέπει να κάνεις αν θέλεις να φύγεις μακριά από το μονοπάτι ενός αντίχριστου; Πρέπει με δική σου πρωτοβουλία να πλησιάσεις ανθρώπους που αγαπούν την αλήθεια και είναι έντιμοι, να πλησιάσεις ανθρώπους που μπορούν να υποδείξουν τα προβλήματά σου, να μιλήσουν ειλικρινά και να σε επικρίνουν όταν ανακαλύψουν τα προβλήματά σου, και ειδικά τους ανθρώπους που μπορούν να σε κλαδέψουν σε αυτήν την περίπτωση· αυτοί οι άνθρωποι σε ωφελούν πολύ, και θα πρέπει να τους αγαπάς πολύ. Αν αποκλείεις και ξεφορτώνεσαι καλούς ανθρώπους σαν κι αυτούς, τότε θα χάσεις την προστασία του Θεού, και σιγά σιγά θα σε βρει η καταστροφή. Αν βρεθείς κοντά σε καλούς ανθρώπους και ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια, θα βρεις τη γαλήνη και τη χαρά, και θα κρατήσεις μακριά την καταστροφή· αν βρεθείς κοντά σε ανθρώπους ελεεινούς και ξεδιάντροπους, ανθρώπους που θα σε κολακεύουν, τότε θα βρεθείς σε κίνδυνο. Όχι μόνο θα είναι εύκολο να σε παραπλανήσουν και να σε ξεγελάσουν, αλλά μπορεί και να σε βρει ανά πάσα στιγμή η καταστροφή. Πρέπει να ξέρεις τι είδους άνθρωποι σε ωφελούν πιο πολύ: εκείνοι που σε προειδοποιούν όταν κάνεις κάποιο λάθος ή όταν εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού και παραπλανάς τους άλλους· εκείνοι σε ωφελούν πιο πολύ. Όταν βρίσκεσαι κοντά σε τέτοιους ανθρώπους, είσαι στο σωστό μονοπάτι. Είστε ικανοί να το κάνετε αυτό; Τι είδους εκδήλωση είναι όταν κάποιος πει κάτι που σπιλώνει το όνομά σου κι εσύ περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου μισώντας τον και λέγοντας: «Γιατί με εξέθεσες; Δεν σου φέρθηκα ποτέ άσχημα. Γιατί πρέπει πάντα να μου κάνεις τη ζωή δύσκολη;» και κρατάς κακία μέσα σου, ανοίγει μια ρωγμή, και σκέφτεσαι συνεχώς: «Είμαι επικεφαλής, αυτή είναι η ταυτότητα και η θέση μου, και δεν σου επιτρέπω να μου μιλάς έτσι»; Αυτή η εκδήλωση δείχνει ότι δεν αποδέχεσαι την αλήθεια και βάζεις τον εαυτό σου σε αντιπαράθεση με τους άλλους· δείχνει ότι δεν ακούς και πολύ τη λογική. Δεν δημιουργεί πρόβλημα το γεγονός ότι σκέφτεσαι τη θέση; Κάτι τέτοιο δείχνει ότι οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου είναι πολύ σοβαρές. Όσοι τρέφουν συνεχώς σκέψεις για τη θέση είναι άνθρωποι με σοβαρή διάθεση αντίχριστου. Αν μάλιστα διαπράττουν και το κακό, πολύ σύντομα πρόκειται να αποκαλυφθούν και να αποκλειστούν. Οι άνθρωποι διατρέχουν τόσο μεγάλο κίνδυνο όταν απορρίπτουν την αλήθεια και δεν την αποδέχονται! Η συνεχής επιθυμία να ανταγωνίζεται κανείς τους άλλους για τη θέση και να εποφθαλμιά τα οφέλη της θέσης είναι επικίνδυνα σημάδια. Όταν κάποιος περιορίζεται διαρκώς μέσα του από τη θέση, μπορεί και πάλι να κάνει πράξη την αλήθεια και να χειρίζεται τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές; Αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και ενεργεί πάντα με γνώμονα τη φήμη, το κέρδος και τη θέση, και χρησιμοποιεί πάντα την εξουσία του για να κάνει κάτι, τότε δεν είναι προφανές ότι είναι ένας αντίχριστος που δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο;

Τέτοιες εκδηλώσεις, όπως η εξύψωση του εαυτού και η μαρτυρία περί αυτού, είναι οι πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις των αντίχριστων. Είτε στην καθημερινότητα, είτε στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται σε σχέση με τους άλλους, είτε και στη ζωή της εκκλησίας, αυτές οι εκδηλώσεις είναι πάντα ορατές, επειδή αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Για παράδειγμα, τις αλήθειες που αφορούν το πώς προσεγγίζει κανείς το καθήκον του, πώς φέρεται στους άλλους και πώς τους διακρίνει τις έχουμε καλύψει όλες στη συναναστροφή. Μήπως φταίει ότι γνωρίζετε τις απτές εκδηλώσεις όλων αυτών στις συνηθισμένες ζωές σας, αλλά δεν τις αντιλαμβάνεστε ως προβλήματα; Ή μήπως ότι δεν έχετε αρχίσει να εισέρχεστε λόγω αυτών των συγκεκριμένων προβλημάτων; Αν δεν αρχίσετε από τις διαθέσεις ή αν κάποιες φορές εμφανίζετε αυτές τις εκδηλώσεις, αλλά δεν ξέρετε αν αποτελούν πρόβλημα διάθεσης, κι έτσι τις αγνοείτε, τότε ακόμα απέχετε πολύ από την αλλαγή διάθεσης. Αν δεν συνειδητοποιήσεις πως αυτές οι εκδηλώσεις δείχνουν ότι εξυψώνεις τον εαυτό σου και μαρτυράς περί αυτού, αν δεν ξέρεις πως τις ελέγχουν οι διεφθαρμένες διαθέσεις σου, αν τις παίρνεις για στοιχεία της προσωπικότητάς σου ή για κάποια έμφυτη μέθοδο δράσης ή γνωστικής λειτουργίας, και τις θεωρείς ασήμαντες αντί να τις αντιμετωπίσεις ως αποκαλύψεις της διεφθαρμένης διάθεσης και της διεφθαρμένης ουσίας σου, τότε θα δυσκολευτείς να αλλάξεις τη διεφθαρμένη διάθεση που σχετίζεται μ’ αυτές. Ό,τι μπορούν να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι σχετικά με τις διαθέσεις, είτε πρόκειται για τον τρόπο που ενεργούν είτε για μια κατάσταση στην οποία βρίσκονται, είτε είναι εξωτερική συμπεριφορά είτε λόγια και δηλώσεις, είτε είναι οι σκέψεις και οι απόψεις τους είτε πώς κατανοούν ένα ορισμένο ζήτημα, εφόσον αυτό σχετίζεται με τη διάθεση-ουσία, πρέπει πάντα να θεωρούν ότι ενσωματώνει ή αποκαλύπτει την ανθρώπινη φύση-ουσία· κάτι τέτοιο δεν θα διευρύνει την κατανόησή τους; Δεν πρέπει να κατανοούν μόνο τα μεγάλα ζητήματα, όπως το ότι κάποιος αντιστέκεται στον Θεό, δεν αγαπάει την αλήθεια, διψάει για θέση ή παραπλανά τους άλλους μ’ αυτά που λέει· αντίθετα, πρέπει να κατανοούν τα πάντα, από τα μικρά, όπως είναι οι συγκεκριμένες ιδέες και προθέσεις, μέχρι τα μεγάλα, όπως είναι ένα επιχείρημα ή μια δήλωση. Μόλις ανέφερα έξι πράγματα συνολικά, μεταξύ των οποίων ήταν οι σκέψεις και οι απόψεις, καθώς κι η κατανόηση που έχει κανείς για ένα ορισμένο ζήτημα. Οι σκέψεις και οι απόψεις υπάρχουν μέσα στη συνείδηση και τη σκέψη κάποιου, ενώ η κατανόηση είναι κάτι που έχει ήδη αναγνωρίσει κανείς και για το οποίο μπορεί να σχηματίσει συγκεκριμένες φράσεις και δηλώσεις· ακολουθεί η συμπεριφορά και η γλώσσα. Αυτά είναι τέσσερα πράγματα συνολικά. Υπάρχουν, επίσης, οι δηλώσεις και τα επιχειρήματα. Ποιο είναι το αντίθετο των δηλώσεων και των επιχειρημάτων; (Οι προθέσεις και οι ιδέες.) Οι ιδέες είναι μάλλον ασαφή πράγματα που εμφανίζονται ασυνείδητα στο μυαλό. Δεν έχουν οριστεί ακόμα ως σωστές ή λάθος, απλώς τις σκέφτεσαι και δεν έχουν σχηματιστεί ακόμα μέσα σου, ενώ τα προφορικά επιχειρήματα έχουν πάρει μορφή. Συνολικά, υπάρχουν τρεις ομάδες και έξι στοιχεία. Θεωρήστε ότι αυτά τα έξι στοιχεία είναι ένα μονοπάτι για να αναλύσετε την ουσία των διεφθαρμένων διαθέσεών σας και να πετύχετε αλλαγή στη διάθεσή σας· από δω και στο εξής, αρχίστε να μαθαίνετε τις διεφθαρμένες διαθέσεις και τη διεφθαρμένη ουσία σας μέσα από αυτά τα έξι στοιχεία, κι έτσι θα μπορέσετε να γνωρίσετε πραγματικά τον εαυτό σας.

Τώρα που ακούσατε τη σημερινή συναναστροφή, χρειάζεστε λίγο χρόνο για να χωνέψετε αυτά που ακούσατε; Όταν συναθροίζεστε, μπορείτε να συναναστραφείτε για να ρίξετε φως ή να κάνετε σύγκριση με τον εαυτό σας πάνω σ’ αυτές τις βάσεις; Είναι πολύ σημαντικό και εξαιρετικά ωφέλιμο για σας. Όταν συναθροίζεστε, πρέπει να συναναστρέφεστε, ν’ ανταλλάσσετε ιδέες και να συζητάτε αυτά που βιώνετε και συνειδητοποιείτε· αυτό είναι ό,τι πιο αποτελεσματικό. Στο παρελθόν, χρησιμοποιούσαμε πάντα τη λέξη «αναλογίζομαι»· στην καθομιλούμενη, λέμε τη λέξη «αναμασάω». Αυτό σημαίνει να διαβάζετε περισσότερο, να προσεύχεστε διαβάζοντας περισσότερο, να σκέφτεστε περισσότερο και να αναζητάτε περισσότερο, να παίρνετε αυτό που κατανοήσατε τη δεδομένη στιγμή, αλλά κι αυτό που δεν κατανοήσατε και το είδατε ως δόγμα, τα σημαντικά σημεία, τα σημεία που κανένας δεν κατανόησε σωστά και τα σημεία που δεν είχατε συλλάβει, και να επικεντρώνεστε σε όλα αυτά κατά τη συναναστροφή· να τι σημαίνει «αναμασάω». Μ’ αυτόν τον τρόπο, αποκτάτε όλο και πιο ξεκάθαρη και σωστή κατανόηση για τις λεπτομέρειες που έχουν αυτές οι αλήθειες, τις κάθε είδους διαφορές ανάμεσα στις αλήθειες, καθώς και τους ορισμούς της κάθε αλήθειας. Θεωρείτε ότι οι διάφορες αλήθειες που έχετε κατανοήσει και κάνει πράξη τα τελευταία χρόνια σάς φαίνονται πιο συγκεχυμένες ή πιο ξεκάθαρες από πριν; (Πιο ξεκάθαρες.) Κι όλα αυτά τα χρόνια, έχει σημειωθεί κάποια μεγάλη αλλαγή στο μονοπάτι της πίστης σας στον Θεό, ως προς τη συμπεριφορά σας, καθώς και στις προθέσεις, τα κίνητρα και τις αρχικές παρορμήσεις που κρύβονται πίσω από την εκτέλεση του καθήκοντός σας; (Αφού υποβλήθηκα σε συμμόρφωση και πειθάρχηση από τον Θεό και έφαγα και ήπια τα λόγια Του, νιώθω ότι έχουν γίνει κάποιες αλλαγές.) Είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει αλλαγές, και αυτό ήταν το αναμενόμενο. Κάποιοι άνθρωποι έχουν παραμείνει αδιάφοροι όλον αυτόν τον καιρό και δεν έχουν αλλάξει ούτε στο ελάχιστο μετά από τόσα κηρύγματα. Δεν έχουν συγκινηθεί βαθιά μέσα τους, κι αυτό σημαίνει ότι καμία συνάθροιση ή συναναστροφή δεν μπορεί να τους αλλάξει πορεία —τόσο απαθείς κι ανόητοι είναι! Το μονοπάτι προς τη σωτηρία πρέπει να είναι πλέον όλο και πιο ξεκάθαρο, και όσοι έχουν βιώματα βλέπουν καθαρά και ξάστερα τους τρόπους με τους οποίους ο Θεός σώζει τον άνθρωπο, καθώς και τον σκοπό Του πίσω από αυτό. Αν, μετά από όλα αυτά τα χρόνια πίστης στον Θεό, ακόμα δεν γνωρίζεις πώς ο Θεός σώζει τους ανθρώπους και πώς τους εξαγνίζει από τη διαφθορά, αυτό δείχνει ότι δεν κατανοείς καθόλου την αλήθεια και δεν συλλαμβάνεις ούτε στο ελάχιστο ποιο είναι το έργο του Θεού. Δεν είναι εντελώς μπερδεμένη η πίστη τέτοιων ανθρώπων;

20 Μαρτίου 2019