Παράρτημα: Επιπρόσθετες αλήθειες για τη διάδοση του Ευαγγελίου

Το θέμα που συζητήσαμε στις προηγούμενες συναθροίσεις είχε να κάνει με την επαρκή εκτέλεση του καθήκοντος. Κατηγοριοποιήσαμε, λοιπόν, τόσο τα καθήκοντα που πρέπει να εκτελούν οι άνθρωποι όσο και το προσωπικό. Ποιες είναι οι συγκεκριμένες κατηγορίες; (Η πρώτη κατηγορία αφορά το προσωπικό που διαδίδει το ευαγγέλιο, η δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει τους επικεφαλής και εργάτες σε διάφορα επίπεδα της εκκλησίας, η τρίτη κατηγορία αναφέρεται στο προσωπικό που εκτελεί διάφορα ειδικά καθήκοντα, η τέταρτη κατηγορία αποτελείται από εκείνους που εκτελούν συνηθισμένα καθήκοντα, η πέμπτη κατηγορία αφορά εκείνους που εκτελούν καθήκοντα στον ελεύθερό τους χρόνο και η έκτη κατηγορία αναφέρεται σ’ εκείνους που δεν εκτελούν καθήκοντα.) Συνολικά, υπάρχουν έξι κατηγορίες. Την προηγούμενη φορά, συζητήσαμε για την πρώτη κατηγορία, η οποία αφορά στις αρχές και τις αλήθειες που σχετίζονται με το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου, και καλύψαμε όλες τις πτυχές της διάδοσης του ευαγγελίου, οι οποίες περιλαμβάνουν τα σημεία που απαιτούν προσοχή, τις σχετικές αρχές και αλήθειες, τα πεδία στα οποία πρέπει να είναι προσεκτικοί οι άνθρωποι, καθώς και συνηθισμένα σφάλματα και στρεβλώσεις που προκύπτουν κατά την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Αφού ακούσετε ένα κήρυγμα για ένα συγκεκριμένο θέμα, είστε σε θέση να συνοψίσετε τα κύρια σημεία του; Αν είστε σε θέση να συλλάβετε το βασικό περιεχόμενο ενός θέματος, να λάβετε σοβαρά υπόψη τις σχετικές αλήθειες και έπειτα, σταδιακά, κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, να τις μετατρέψετε στη δική σας πραγματικότητα, στη δική σας ζωή και στο δικό σας μονοπάτι άσκησης, τότε έχετε αφομοιώσει πραγματικά το περιεχόμενο πάνω στο οποίο έχω συναναστραφεί. Αν, αφού ολοκληρωθεί η συναναστροφή για ένα κήρυγμα, το μόνο που σας μένει είναι μια γενική ιδέα ή ορισμένα γεγονότα και ορισμένες ιστορίες, αλλά δεν κατανοείτε ποιες αλήθειες και αρχές μπορεί να κρύβονται πίσω απ’ αυτά τα πράγματα ούτε τους λόγους για τους οποίους συζητήθηκαν, μπορεί τότε να θεωρηθεί ότι έχετε κατανόηση; Θεωρείται αυτό κατανόηση της αλήθειας; (Όχι.) Δεν θεωρείται κατανόηση της αλήθειας. Με άλλα λόγια, δεν κατανοήσατε ποιες αλήθειες εκφράστηκαν, δεν τις συλλάβατε και δεν τις αποδεχθήκατε. Μπορείτε, λοιπόν, να κάνετε μια σύνοψη; Μπορεί κάποιος να Μου πει τα κύρια σημεία της προηγούμενης συναναστροφής μας; (Συνοψίσαμε επτά σημεία: πρώτον, πώς να ορίζουμε το προσωπικό που διαδίδει το ευαγγέλιο· δεύτερον, την ουσία του καθήκοντος της διάδοσης του ευαγγελίου· τρίτον, τις στάσεις των ανθρώπων απέναντι σ’ αυτό το καθήκον, καθώς και τις βαθύτερες απόψεις τους· τέταρτον, τις συγκεκριμένες αρχές άσκησης για τη διάδοση του ευαγγελίου, όπως λόγου χάρη, το ποιος συμμορφώνεται με τις αρχές διάδοσης του ευαγγελίου και ποιος όχι· πέμπτον, πώς να φερόμαστε σε όσους συμβαδίζουν με τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου· έκτον, τι συνέπειες υπάρχουν όταν το προσωπικό που είναι υπεύθυνο για τη διάδοση του ευαγγελίου εγκαταλείπει το πόστο του και το βάζει στα πόδια κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του· έβδομον, τη θυσία που έκαναν οι άγιοι στο διάβα της ιστορίας για χάρη της διάδοσης του ευαγγελίου και πώς θα πρέπει να εκτιμούμε τις ευκαιρίες που έχουμε σήμερα να εκτελούμε το καθήκον μας και να εφοδιαζόμαστε γρήγορα με την αλήθεια.) Η σύνοψή σου καλύπτει σε γενικές γραμμές τις κύριες πτυχές της προηγούμενης συναναστροφής μας. Πολύ καλά. Παραλείφθηκε μήπως κάτι; (Υπάρχει ένα ακόμη σημείο: η αλλαγή της οπτικής των ανθρώπων, ώστε να κατανοήσουν ότι η διάδοση του ευαγγελίου δεν είναι καθήκον μόνο του προσωπικού του ευαγγελίου. Πρόκειται, αντίθετα, για ευθύνη που δεν μπορεί ν’ αποφύγει κανένας από αυτούς που πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν. Αυτή είναι μια αλήθεια που πρέπει να συλλάβει ο εκλεκτός λαός του Θεού.) Η διάδοση του ευαγγελίου είναι ευθύνη και υποχρέωση κάθε ανθρώπου· είναι κι αυτή μια πτυχή. Ξέρετε για ποιον λόγο συναναστρεφόμαστε πάνω σ’ αυτήν την αλήθεια; Για να αντιμετωπιστούν οι αποκλίσεις στην κατανόηση των ανθρώπων. Ξέρετε σε ποιες πτυχές υπάρχουν αποκλίσεις; (Δεν ξέρω.) Το γεγονός ότι δεν ξέρετε αποδεικνύει ότι δεν κατανοείτε αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Γιατί, λοιπόν, ήταν απαραίτητο να συναναστραφώ σχετικά μ’ αυτήν την αλήθεια; Από τη θετική πλευρά, πρόκειται για μια πτυχή της αλήθειας που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Από την αρνητική πλευρά, το έκανα για ν’ αντιμετωπιστούν οι αποκλίσεις που έχουν όλοι οι άνθρωποι όσον αφορά την κατανόησή τους σχετικά με τη διάδοση του ευαγγελίου.

Η κατανόηση πολλών ανθρώπων σχετικά με το ζήτημα της διάδοσης του ευαγγελίου παρουσιάζει αποκλίσεις. Κάποιοι σκέφτονται: «Αυτήν τη στιγμή, κάνω ένα ειδικό καθήκον, οπότε δεν έχω καμία σχέση με τη διάδοση του ευαγγελίου ούτε με αφορά. Επομένως, οι αλήθειες, οι αρχές και οι απαιτήσεις του Θεού που πρέπει να γίνουν κατανοητές προκειμένου να διαδοθεί το ευαγγέλιο δεν με αφορούν. Δεν χρειάζεται να τα κατανοήσω όλα αυτά». Όταν, λοιπόν, γίνεται συναναστροφή γι’ αυτήν την πτυχή της αλήθειας που αφορά τη διάδοση του ευαγγελίου, δεν δίνουν σημασία, δεν εξετάζουν προσεκτικά το ζήτημα ούτε δίνουν προσοχή. Ακόμη κι αν ακούνε, δεν ξέρουν τι συζητήθηκε. Κάποιοι μάλιστα λένε: «Από όταν άρχισα να πιστεύω στον Θεό, ήμουν πάντα επικεφαλής. Έχω επίπεδο και είμαι ικανός να εργαστώ. Γεννήθηκα για να είμαι επικεφαλής. Απ’ ό,τι φαίνεται, το καθήκον που μου έδωσε ο Θεός και η αποστολή της ζωής μου είναι να είμαι επικεφαλής». Έμμεσα, εννοούν ότι η διάδοση του ευαγγελίου δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς, με αποτέλεσμα, όταν γίνεται συναναστροφή για την αλήθεια που αφορά τη διάδοση του ευαγγελίου, να μην την παίρνουν στα σοβαρά. Όταν τους ζητείται να συνοψίσουν το περιεχόμενο της συναναστροφής που έγινε στην προηγούμενη συνάθροιση, κάποιοι, παρότι ξεφυλλίζουν για πολλή ώρα τις σημειώσεις τους, και πάλι δεν ξέρουν ν’ απαντήσουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οφείλεται, μήπως, στην κακή τους μνήμη; (Όχι.) Μήπως συμβαίνει επειδή ασχολούνται με ένα σωρό πράγματα και έχουν πολλά στο μυαλό τους; (Όχι.) Δεν είναι αυτό. Αυτό δείχνει ότι η στάση που διατηρούν οι άνθρωποι απέναντι στην αλήθεια είναι να την αποστρέφονται και να μην την αγαπούν. Επομένως, τους νουθετώ όλους, ενημερώνοντάς τους ότι η διάδοση του ευαγγελίου δεν είναι μια ειδική ευθύνη ενός συγκεκριμένου είδους ανθρώπων ή μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων, αλλά είναι ευθύνη κάθε ανθρώπου που ακολουθεί τον Θεό. Γιατί πρέπει οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια της διάδοσης του ευαγγελίου; Γιατί πρέπει να γνωρίζουν αυτές τις αλήθειες; Η διάδοση του ευαγγελίου είναι μια αποστολή και μια ευθύνη που πρέπει ν’ αποδεχθούν όλοι ως δημιουργημένα όντα, ως ακόλουθοι του Θεού, ανεξάρτητα από την ηλικία τους και το φύλο τους ή το πόσο νέοι ή ηλικιωμένοι είναι. Τι πρέπει να κάνεις αν σου ανατεθεί αυτή η αποστολή και χρειαστεί να δαπανήσεις τον εαυτό σου, να πληρώσεις ένα τίμημα ή ακόμη και να δώσεις τη ζωή σου; Έχεις χρέος να την αποδεχθείς. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτό ακριβώς πρέπει να καταλάβεις. Δεν είναι απλώς ένα δόγμα, είναι η αλήθεια. Γιατί λέω ότι είναι η αλήθεια; Επειδή όσο κι αν αλλάξουν οι καιροί, όσες δεκαετίες κι αν περάσουν και όσες αλλαγές κι αν υπάρξουν στον τόπο και τον χώρο, η διάδοση του ευαγγελίου και η κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό θα είναι πάντα κάτι θετικό, του οποίου το νόημα και η αξία δεν θ’ αλλάξουν ποτέ: Δεν θα επηρεαστεί σε καμία περίπτωση από αλλαγές στον χρόνο ή τη γεωγραφική θέση. Η διάδοση του ευαγγελίου και η κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό είναι κάτι αιώνιο και, ως δημιουργημένο ον, θα πρέπει να το αποδεχθείς και να το κάνεις πράξη. Αυτή είναι η αιώνια αλήθεια. Κάποιοι λένε: «Το καθήκον που εκτελώ δεν είναι η διάδοση του ευαγγελίου». Ωστόσο, οι άνθρωποι πρέπει να κατανοήσουν αυτήν την αλήθεια που σχετίζεται με τη διάδοση του ευαγγελίου, επειδή είναι μια αλήθεια που σχετίζεται με τα οράματα και όλοι όσοι πιστεύουν στον Θεό θα πρέπει να την κατανοήσουν· είναι θεμελιώδης για την πίστη στον Θεό και ωφέλιμη για τη ζωή-είσοδο. Επιπλέον, όποιο καθήκον κι αν εκτελείς στην εκκλησία, θα έχεις ευκαιρίες να έρθεις σ’ επαφή με άπιστους και άρα και την ευθύνη να τους διαδόσεις το ευαγγέλιο. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια της διάδοσης του ευαγγελίου, θα ξέρεις βαθιά μέσα σου το εξής: «Είναι δική μου ευθύνη να διακηρύξω το νέο έργο του Θεού, να διαδώσω το ευαγγέλιο του έργου του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε, και ανεξάρτητα από τη θέση ή τον ρόλο μου, αν υπηρετώ ως ηθοποιός, έχω υποχρέωση να διαδώσω το ευαγγέλιο· κι αν αυτήν τη στιγμή είμαι επικεφαλής της εκκλησίας, έχω επίσης υποχρέωση να διαδώσω το ευαγγέλιο. Όποιο καθήκον κι αν εκτελώ αυτήν τη στιγμή, έχω υποχρέωση να διακηρύξω το ευαγγέλιο της βασιλείας. Όποτε έχω ευκαιρία ή ελεύθερο χρόνο, οφείλω να πηγαίνω να διαδώσω το ευαγγέλιο. Αυτή είναι μια ευθύνη που δεν μπορώ ν’ αποφύγω». Έτσι σκέφτονται οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα; (Όχι.) Τι σκέφτονται, λοιπόν, οι περισσότεροι άνθρωποι; «Έχω ένα σταθερό καθήκον αυτήν τη στιγμή. Μελετάω και εμβαθύνω σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα, ένα γνωστικό αντικείμενο, οπότε η διάδοση του ευαγγελίου δεν έχει καμία σχέση μ’ εμένα». Τι είδους στάση είναι αυτή; Είναι μια στάση αποφυγής της ευθύνης και της αποστολής τους, μια αρνητική στάση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν λαμβάνουν υπόψη τις προθέσεις του Θεού, επαναστατούν ενάντια στον Θεό. Όποιος κι αν είσαι, αν δεν αναλάβεις κανένα φορτίο για τη διάδοση του ευαγγελίου, δεν δείχνει αυτό ότι δεν έχεις συνείδηση και λογική; Αν δεν συνεργάζεσαι ενεργά και εποικοδομητικά, αν δεν αναλαμβάνεις πράγματα και δεν υποτάσσεσαι, τότε απλώς ακολουθείς παθητικά και αρνητικά τις τυπικές διαδικασίες. Αυτή η στάση είναι απαράδεκτη. Όποιο καθήκον κι αν εκτελείς, όποιο επάγγελμα ή γνωστικό αντικείμενο κι αν αφορά, ένα από τα κύρια αποτελέσματα που θα πρέπει να πετύχεις είναι να είσαι ικανός να καταθέτεις μαρτυρία για το ευαγγέλιο του έργου του Θεού που αφορά τη σωτηρία της ανθρωπότητας και να το διακηρύττεις. Αυτό είναι το ελάχιστο που απαιτείται από ένα δημιουργημένο ον. Αν δεν μπορείς να εκπληρώσεις ούτε αυτήν την ελάχιστη απαίτηση, τι έχεις αποκομίσει από την εκτέλεση του καθήκοντός σου όλα αυτά τα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό; Τι έχεις κερδίσει; Κατανοείς τις προθέσεις του Θεού; Αν δεν μπορείς να πεις τίποτα ούτε να συναναστραφείς πάνω σε οποιαδήποτε πτυχή της αλήθειας όταν σου ζητείται να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, παρόλο που εκτελείς το καθήκον σου εδώ και πολλά χρόνια και είσαι πλέον ειδικός στο επάγγελμά σου, τότε τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Το πρόβλημα είναι ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Κάποιοι μπορεί να πιστεύουν ότι είναι άδικο να λέω πως δεν κατανοούν την αλήθεια. Μπορεί να νομίζουν ότι έχουν εκτελέσει αποτελεσματικά το καθήκον τους, αλλά δεν κατανοούν τα οράματα του έργου του Θεού και την πρόθεσή Του να σώσει την ανθρωπότητα. Θεωρείται αυτό κατανόηση της αλήθειας; Αν μη τι άλλο, η πίστη σου στον Θεό δεν έχει ακόμα καμία βάση στην αληθινή οδό. Δεν αναλαμβάνεις κανένα φορτίο για τη διακήρυξη του έργου του Θεού και του ευαγγελίου της σωτηρίας της ανθρωπότητας από Εκείνον και σου λείπει η διορατικότητα, η κατανόηση και η αντίληψη. Μπορείς, λοιπόν, να θεωρηθείς πραγματικά άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό; Έχεις δημιουργήσει μια κανονική σχέση με τον Θεό; Αν δεν έχεις πετύχει τίποτε από αυτά, τότε δεν κατέχεις την αλήθεια-πραγματικότητα.

Ας επιστρέψουμε τώρα στο θέμα που συζητούσαμε νωρίτερα. Η διάδοση του ευαγγελίου είναι ευθύνη και υποχρέωση ολόκληρου του εκλεκτού λαού του Θεού. Τώρα που συζητήσαμε αυτήν την πτυχή της αλήθειας, ποιο είναι το κυριότερο σημείο που πρέπει να κατανοήσουν όλοι; Είτε κάποιος πληρώνει ένα τίμημα, είτε απαρνείται την οικογένεια και τη δουλειά του για να δαπανήσει τον εαυτό του για τον Θεό, είτε προσφέρει ακόμα και τη ζωή του, στην πραγματικότητα, όλα αυτά είναι επιφανειακά. Τι απαιτεί τελικά ο Θεός από τους ανθρώπους; Καθώς μεγαλώνει το ανάστημά σου, ωριμάζει η ζωή σου και περνάει ο καιρός, ν’ αρχίσεις σταδιακά να κατανοείς τις διάφορες αλήθειες για το έργο του Θεού και την πρόθεσή Του να σώσει την ανθρωπότητα. Το φορτίο που σηκώνεις για τη διάδοση του ευαγγελίου και την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό να γίνεται όλο και πιο εμφανές και η αποφασιστικότητά σου να επωμιστείς αυτό το καθήκον να γίνεται εντονότερη. Αν ένας επικεφαλής της εκκλησίας έχει εργαστεί για πολλά χρόνια, αλλά όσο περνούν τα χρόνια που ηγείται της εκκλησίας διακρίνεται από λιγότερο συναίσθημα, νιώθει λιγότερη συγκίνηση και επωμίζεται μικρότερο φορτίο για τη διάδοση του ευαγγελίου, τότε πόσο καλά εκτελεί το καθήκον του; (Καθόλου καλά.) Γιατί; Τι ζήτημα προκύπτει εδώ; Αν έχει αναπτύξει μια τέτοια κατάσταση ή ζει σ’ αυτήν, ένα τουλάχιστον πράγμα είναι βέβαιο: Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει επιδιώξει την αλήθεια όλα αυτά τα χρόνια και δεν έχει κάνει πραγματικό έργο. Είναι σαν εκείνα τα γραφειοκρατικά στελέχη του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, με αποτέλεσμα, να μην έχει κανένα φορτίο και καμία διορατικότητα όσον αφορά τη διακήρυξη του ονόματος του Θεού και την κατάθεση μαρτυρίας για το έργο Του. Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα; (Ναι.) Και είναι ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα. Όσα χρόνια κι αν έχει εργαστεί αυτός ο άνθρωπος, ακόμα κι αν πιστεύει ότι έχει μεγάλο ανάστημα, ότι είναι σε θέση να λαμβάνει υπόψη του το φορτίο του Θεού και ότι μπορεί να υπηρετεί σύμφωνα με τις προθέσεις Του, σε ό,τι αφορά τη διάδοση του ευαγγελίου, κάνει πίσω, δεν ξέρει πώς να το κάνει. Όταν συναντά ανθρώπους που λαχταρούν την εμφάνιση του Θεού και έρχονται ν’ αναζητήσουν και να διερευνήσουν την αληθινή οδό, δένεται η γλώσσα του κόμπος. Δεν μπορεί να πει ούτε μια λέξη και δεν ξέρει από πού να ξεκινήσει. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Δεν κατανοεί ούτε έχει αποκτήσει την αλήθεια, οπότε δεν μπορεί να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό. Μόνο όσοι κατανοούν την αλήθεια μπορούν να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Η διάδοση του ευαγγελίου και η κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό εμπίπτουν στο φάσμα των καθηκόντων σου. Αν κατανοείς την αλήθεια, αν έχεις αποκτήσει την αλήθεια, γιατί δεν έχεις τίποτε να πεις όταν συναντάς ανθρώπους που διερευνούν την αληθινή οδό; Δεν είναι πρόβλημα αυτό; Βρίσκεστε συχνά σε τέτοιες καταστάσεις; (Ναι.) Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Δεν έχετε φορτίο. Είναι πρόβλημα να μην έχετε φορτίο; Μπορείτε, άραγε, να εκτελέσετε το καθήκον σας χωρίς φορτίο; Ακόμη κι αν εκτελείτε το καθήκον σας, μπορείτε να το κάνετε με αφοσίωση; Μπορείτε να το κάνετε επαρκώς; Το γεγονός ότι δεν έχετε φορτίο μπορεί μεν να μην είναι θανάσιμο, αλλά εξακολουθεί να είναι σοβαρό πρόβλημα, επειδή επηρεάζει το κατά πόσο εκτελείτε καλά το καθήκον σας. Δεν πρέπει να λυθεί αυτό το πρόβλημα; (Ναι.) Πώς μπορείτε, λοιπόν, να το λύσετε; Πρέπει να αναθεωρήσετε τις λανθασμένες απόψεις σας για τη διάδοση του ευαγγελίου και να κατανοήσετε την αλήθεια σχετικά μ’ αυτήν. Όλο το έργο με το οποίο ασχολείστε αυτήν τη στιγμή σχετίζεται άμεσα με το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και εμπίπτει στο αντικείμενο της διάδοσης του ευαγγελίου. Έχει ως στόχο την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό, την επέκταση του έργου του ευαγγελίου, την κατάθεση μαρτυρίας για το όνομα του Θεού και τη διακήρυξη του ευαγγελίου του έργου Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να μάθουν γι’ αυτό και να προσέλθουν ενώπιον του Θεού, ν’ αποδεχθούν την κατάκτησή Του, να λάβουν τη σωτηρία Του και, τελικά, αν είναι αρκετά τυχεροί, να οδηγηθούν στην τελείωση από τον Θεό· αυτό είναι ακόμη καλύτερο. Τι σημαίνει να προσέλθουν περισσότεροι άνθρωποι ενώπιον του Θεού και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα που πρέπει να επιτευχθεί μέσω αυτού; (Να λάβουν περισσότεροι άνθρωποι τη σωτηρία του Θεού.) Γιατί πρέπει να επιτευχθεί αυτός ο στόχος; Επειδή είναι η πρόθεση του Θεού. Γι’ αυτό εξηγούμε ακούραστα αυτές τις αλήθειες. Αν δεν είχε καμία σχέση με την πρόθεση του Θεού, θα ήταν άχρηστο και ανούσιο να μιλάμε γι’ αυτά τα πράγματα. Επειδή είναι η πρόθεση του Θεού, την καθιστούμε σαφή και βοηθάμε όλους να την κατανοήσουν, ώστε να γνωρίζουν ότι αυτή είναι η αλήθεια και ότι όλοι θα πρέπει να καταβάλλουν προσπάθεια γι’ αυτήν την αλήθεια της διάδοσης του ευαγγελίου, και ώστε κάθε άνθρωπος να έχει αυτήν τη διορατικότητα και ν’ αναπτύξει ένα τέτοιο φορτίο.

Η επόμενη ερώτηση είναι η εξής: Γιατί θα πρέπει να φροντίσουμε να κατανοήσουν την πρόθεση του Θεού περισσότεροι άνθρωποι, ώστε να μπορέσουν να διαδώσουν το ευαγγέλιο και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους; Γιατί πρέπει να γίνει αυτό; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι οι άνθρωποι και δεν θέλει να υποστεί κανείς απώλεια, οπότε θα πρέπει να φροντίσουμε ν’ αποδεχθούν το έργο του Θεού περισσότεροι άνθρωποι». Αυτή η δήλωση είναι σωστή, αλλά δεν απαντά ουσιαστικά στην ερώτηση. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσιαστική απάντηση σ’ αυτήν την ερώτηση; Γνωρίζετε; (Ο Θεός θέλει ν’ κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που είναι σε σύμπνοια μ’ Εκείνον.) Ο Θεός θέλει να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που είναι σε σύμπνοια μ’ Εκείνον, και αυτό πρέπει να επιτευχθεί μέσω της διάδοσης του ευαγγελίου. Αυτό στο οποίο αναφερόμαστε τώρα είναι η ευρύτερη διάδοση του ευαγγελίου. Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ευρύτερη διάδοση του ευαγγελίου και στο να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων; (Ναι.) Τότε, ποιος είναι ο σκοπός της ευρύτερης διάδοσης του ευαγγελίου; (Να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι.) Το να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι είναι μια αρχή της σωτηρίας του Θεού, όχι, όμως, η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση. Από τη στιγμή που ξεκίνησε αυτό το έργο, έχω αναφέρει κατ’ επανάληψη ότι, αυτήν τη φορά, ο Θεός έχει έρθει να κάνει έργο για να εγκαινιάσει μια εποχή, να φέρει μια νέα εποχή και να δώσει τέλος στην παλιά· να φέρει την Εποχή της Βασιλείας και το τέλος της Εποχής της Χάριτος. Όλοι όσοι αποδέχονται το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες έχουν δει αυτό το γεγονός με τα μάτια τους. Ο Θεός κάνει νέο έργο, εκφράζει την αλήθεια για να κρίνει την ανθρωπότητα, την εξαγνίζει και τη σώζει. Το ευαγγέλιο της βασιλείας έχει αρχίσει να διαδίδεται σε πολλές χώρες. Αυτή η ανθρωπότητα έχει ήδη εμφανιστεί από την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Οι άνθρωποι δεν διαβάζουν πλέον τη Βίβλο, δεν ζουν πλέον κάτω από τον σταυρό και δεν επικαλούνται πλέον το όνομα του Σωτήρα Ιησού. Αντιθέτως, προσεύχονται στο όνομα του Παντοδύναμου Θεού και ταυτόχρονα αποδέχονται τα σημερινά λόγια του Θεού ως αρχές, μεθόδους και στόχους επιβίωσης στη ζωή τους. Μ’ αυτήν την έννοια, δεν έχουν ήδη εισέλθει σε μια νέα εποχή αυτοί οι άνθρωποι; (Ναι.) Έχουν εισέλθει σε μια νέα εποχή. Σε ποια εποχή, λοιπόν, εξακολουθούν να ζουν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι που δεν έχουν αποδεχθεί το ευαγγέλιο των εσχάτων ημερών και τα νέα λόγια του Θεού; Εξακολουθούν να ζουν στην Εποχή της Χάριτος. Ποια είναι, επομένως, η δική σας ευθύνη; Να τους βγάλετε από την Εποχή της Χάριτος και να τους φέρετε στη νέα εποχή. Μπορείτε να εκπληρώσετε την ανάθεση του Θεού, αν απλώς προσεύχεστε στον Θεό και επικαλείστε το όνομά Του; Αρκεί απλώς να κηρύττετε κάποια λόγια του Θεού; Σε καμία περίπτωση. Απαιτείται από όλους εσάς να φορτωθείτε την ανάθεση της διάδοσης του ευαγγελίου, να μεταλαμπαδεύσετε ευρέως τα λόγια του Θεού, να διαδώσετε τα λόγια του Θεού με διάφορους τρόπους και να διακηρύξετε και να διαδώσετε το ευαγγέλιο της βασιλείας. Τι σημαίνει να διαδώσετε; Σημαίνει να μεταφέρετε τα λόγια του Θεού σ’ εκείνους που δεν έχουν αποδεχθεί το έργο Του των εσχάτων ημερών, για να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι ότι ο Θεός κάνει νέο έργο, και κατόπιν να καταθέσετε σ’ αυτούς μαρτυρία για τα λόγια του Θεού, να χρησιμοποιήσετε τις εμπειρίες σας για να καταθέσετε μαρτυρία για το έργο Του και να τους φέρετε κι αυτούς στη νέα εποχή· έτσι, θα εισέλθουν στη νέα εποχή ακριβώς όπως κι εσείς. Η πρόθεση του Θεού είναι ξεκάθαρη. Η πρόθεσή Του δεν είναι να εισέλθετε στη νέα εποχή μόνο εσείς που έχετε ακούσει τα λόγια Του, τα έχετε αποδεχθεί και Τον έχετε ακολουθήσει, αλλά να οδηγήσει όλη την ανθρωπότητα σ’ αυτήν τη νέα εποχή. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού και είναι μια αλήθεια που πρέπει να κατανοήσει κάθε άνθρωπος που ακολουθεί τώρα τον Θεό. Ο Θεός δεν οδηγεί στη νέα εποχή μια ομάδα ανθρώπων, μια μικρή κλίκα ή μια μικρή εθνοτική ομάδα. Αντιθέτως, η πρόθεσή Του είναι να οδηγήσει στη νέα εποχή ολόκληρη την ανθρωπότητα. Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτός ο στόχος; (Μέσα από την ευρύτερη διάδοση του ευαγγελίου.) Πράγματι, πρέπει να επιτευχθεί μέσα από την ευρύτερη διάδοση του ευαγγελίου, μέσα από την ευρεία μετάδοσή του με διάφορες μεθόδους και μέσα. Είναι εύκολο να μιλάει κανείς για την ευρύτερη διάδοση του ευαγγελίου, αλλά πώς ακριβώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; (Απαιτεί τη συνεργασία των ανθρώπων.) Ακριβώς. Απαιτεί τη συνεργασία των ανθρώπων. Αν οι άνθρωποι παραμένουν βαθιά μέσα τους διαρκώς προσκολλημένοι σε κάποια παλιά πράγματα, αν διατηρούν μονίμως κάποια στρεβλά στοιχεία, αν τηρούν παλιούς κανονισμούς και πρακτικές, αλλά δεν παίρνουν στα σοβαρά το έργο του ευαγγελίου, δεν αποδέχονται την ανάθεση του Θεού και θεωρούν ότι το έργο του ευαγγελίου δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς, τότε είναι δυνατόν ο Θεός να προάγει και να χρησιμοποιήσει αυτούς τους ανθρώπους; Είναι δυνατόν να έχουν τα προσόντα για να ζήσουν ενώπιον του Θεού; Είναι δυνατόν να λάβουν την έγκριση του Θεού; Σε καμία περίπτωση. Επομένως, πρέπει να επεξεργαστώ τις σκέψεις σας, να καταγράφω τυχόν στοιχεία που δεν κατανοείτε και να εξηγώ ακούραστα τις σχετικές αλήθειες μέχρι να τις συλλάβετε. Όσο μουδιασμένοι και αποβλακωμένοι κι αν είστε, πρέπει να συνεχίσω να σας μιλάω και να σας κάνω να κατανοήσετε ότι αυτή είναι η πρόθεση του Θεού, αυτό είναι το καθήκον που πρέπει να εκτελέσετε, καθώς και η αποστολή και η υποχρέωσή σας σ’ αυτήν τη ζωή. Αν δεν δίνεις προσοχή σε όσα λέω, αν δεν τα καταλαβαίνεις, πρέπει να συνεχίσω να μιλάω. Ακόμη κι αν έχεις μπουχτίσει, πρέπει να συνεχίσω να μιλάω μέχρι να κατανοήσεις την αλήθεια. Τι είναι η αλήθεια; Η αλήθεια είναι ό,τι εκφράζει ο Θεός· είναι οι προθέσεις του Θεού, οι απαιτήσεις Του από την ανθρωπότητα και η αλήθεια-πραγματικότητα που πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι στη νέα εποχή. Πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι τις προθέσεις του Θεού; Πρέπει να τις αποδέχονται ανεπιφύλακτα και απόλυτα, και έπειτα να υποτάσσονται και να συνεργάζονται, ικανοποιώντας έτσι τις προθέσεις του Θεού. Αυτή είναι η υποχρέωση κάθε ανθρώπου. Το καταλαβαίνετε έτσι που το θέτω; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αχ! Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους ν’ αποδεχθούν την ανάθεσή Του, αλλά τι σχέση έχει αυτό μ’ εμάς τους ασήμαντους ανθρώπους;» Πιστεύετε ότι έχει κάποια σχέση μ’ αυτούς; (Έχει, ναι.) Τι σχέση έχει μ’ αυτούς; Θα σας εξηγήσω. Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και οι άνθρωποι είναι τα δημιουργημένα όντα Του. Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στη λέξη «δημιουργώ» και στη λέξη «δημιουργούμαι»; Η πρώτη δείχνει ότι το υποκείμενο πραγματοποιεί μια ενέργεια και η δεύτερη ότι το υποκείμενο δέχεται μια ενέργεια. Στην πρώτη περίπτωση το υποκείμενο δημιουργεί και στη δεύτερη περίπτωση δημιουργείται. Εφόσον γνωρίζεις πλέον τις προθέσεις του Δημιουργού, με ποια στάση θα πρέπει ν’ ανταποκριθείς; (Να τις αποδεχθώ και να συνεργαστώ με όλη μου τη δύναμη.) Ακριβώς· θα πρέπει να υποταχθείς σ’ αυτές και να τις αποδεχθείς, να συνεργαστείς με όλη σου τη δύναμη, όποιο κι αν είναι το κόστος. Αυτή η συνεργασία περιλαμβάνει την αναζήτηση της αλήθειας; Περιλαμβάνει την κατανόηση της αλήθειας; Τα περιλαμβάνει και τα δύο. Εφόσον κατανοείς τις απαιτήσεις και την ανάθεση του Θεού, αυτά τα δύο σχετίζονται με την αποστολή σου, είναι το καθήκον σου· εφόσον το γνωρίζεις αυτό, πρέπει να το αποδεχθείς. Αυτό οφείλει να κάνει κάποιος που έχει συνείδηση και λογική. Αν γνωρίζεις τις απαιτήσεις και την ανάθεση του Θεού, αλλά δεν μπορείς να τα αποδεχθείς όλα αυτά, τότε σου λείπει και η συνείδηση και η λογική και δεν αξίζεις ν’ αποκαλείσαι ανθρώπινο ον. Κάποιοι μπορεί ακόμα να μην καταλαβαίνουν, και σκέφτονται: «Τι σχέση έχουν μ’ εμάς οι προθέσεις του Θεού;» Αν οι προθέσεις του Θεού δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα, τότε δεν είσαι ακόλουθος του Θεού ούτε μέλος του οίκου Του. Για παράδειγμα, οι γονείς σου σε γέννησαν και σε μεγάλωσαν για πολλά χρόνια· έχεις φάει το φαγητό τους, έχεις ζήσει στο σπίτι τους και έχεις ξοδέψει τα χρήματά τους. Όταν, όμως, προκύπτει κάποιο πρόβλημα στο σπίτι, εσύ λες ότι δεν έχει καμία σχέση μ’ εσένα, το αγνοείς και απλώς το βάζεις στα πόδια. Πόσο ρεμάλι είσαι για να το κάνεις αυτό; Ακούγεται ευχάριστο να λες ότι είσαι ένας ξένος· στην πραγματικότητα, όμως, είσαι ένα επαναστατικό ρεμάλι, ένα κτήνος με ανθρώπινη ενδυμασία, χειρότερος κι από θηρίο. Η πρόθεση του Θεού σού είναι πλέον ξεκάθαρη, και ο Θεός λέει: «Έχετε αποδεχθεί αυτό το στάδιο του έργου και έχω ήδη δώσει πρώτα σ’ εσάς αυτά τα λόγια, για να μπορέσετε να τ’ ακούσετε πρώτοι. Τα ακούσατε, λοιπόν, τα συλλάβατε και τα κατανοήσατε. Τώρα, θα σας πω, επίσης, ποια είναι η πρόθεσή Μου και η απαίτηση που έχω από εσάς. Πρέπει να διακηρύξετε το έργο Μου, τα λόγια Μου και τα πράγματα που πρόκειται να πετύχω για να μπορέσει ολόκληρη η ανθρωπότητα ν’ ακούσει τη φωνή Μου· πρέπει να διαδώσετε το ευαγγέλιό Μου της βασιλείας, για να μπορέσει όλη η ανθρωπότητα ν’ αποδεχθεί γρήγορα το έργο του Θεού και να εισέλθει στην Εποχή της Βασιλείας. Αυτή είναι η πρόθεση και η απαίτηση του Θεού». Τι πρέπει να στοχαστείς ακούγοντας αυτά τα λόγια; Τι είδους στάση πρέπει να έχεις; Πώς πρέπει να επιλέξεις; Πώς πρέπει να εκπληρώσεις το καθήκον που οφείλει να εκπληρώσει ένα δημιουργημένο ον; Μπορεί κάποιοι να αισθάνονται ότι είναι βαρύ το φορτίο, αλλά δεν αρκεί μόνο να το αισθάνεσαι· χρειάζεται να δράσεις και να έχεις πραγματική κατανόηση. Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό ως εξής: «Αχ, Θεέ μου, μου έχεις αναθέσει την ευθύνη της διάδοσης του ευαγγελίου· αυτή είναι η εξύψωσή Σου. Παρόλο που κατανοώ ελάχιστα την αλήθεια, είμαι πρόθυμος να κάνω το παν για να εκπληρώσω αυτήν την ανάθεση. Έχω ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα και έχω κατανοήσει κάποιες αλήθειες· όλα αυτά είναι η δική Σου ευλογία και τώρα έχω αυτήν την ευθύνη να καταθέσω μαρτυρία για τα λόγια και το έργο του Θεού, ώστε να εκπληρώσω αυτήν την ανάθεση». Πολύ σωστά· όταν οι άνθρωποι έχουν καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό, Εκείνος τους καθοδηγεί. Ο Θεός έχει ήδη πει ξεκάθαρα στους ανθρώπους ότι η διάδοση του ευαγγελίου Του είναι μια υποχρέωση και μια ευθύνη που δεν μπορεί ν’ αποφύγει κανείς. Είναι ένα ισόβιο καθήκον, ένα καθήκον που έχει κάθε δημιουργημένο ον. Περιλαμβάνουν αυτά τα λόγια μια εντολή από τον Θεό; Περιλαμβάνουν την προτροπή Του; (Ναι.) Περιλαμβάνουν την πρόθεση του Θεού; (Ναι.) Περιλαμβάνουν αλήθειες που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Υπάρχουν εδώ αρχές και μονοπάτια άσκησης που μπορεί ν’ ακολουθεί κανείς; (Ναι.) Πόσα σημεία ανέφερα συνολικά; (Τέσσερα σημεία: Το πρώτο είναι η εντολή και η προτροπή του Θεού. Το δεύτερο είναι η πρόθεση του Θεού. Το τρίτο είναι οι αλήθειες που πρέπει να κατανοήσουμε. Το τέταρτο είναι οι αρχές και τα μονοπάτια άσκησης που πρέπει ν’ ακολουθεί κανείς.) Σωστά· ανέφερα συνολικά αυτά τα τέσσερα σημεία. Στη συνέχεια, ας συναναστραφούμε πάνω στο συγκεκριμένο περιεχόμενο του καθενός από αυτά.

Το πρώτο σημείο είναι η εντολή του Θεού. Ποια είναι η εντολή του Θεού; (Να διακηρυχθεί το ευαγγέλιο της βασιλείας.) Είναι να διαδοθεί ευρέως το ευαγγέλιο της βασιλείας. Το δεύτερο σημείο είναι η πρόθεση του Θεού. Ποια είναι η πρόθεση του Θεού; Είναι να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι ότι ο Θεός έχει ήδη έρθει, ότι κάνει νέο έργο, ότι σκοπεύει ν’ αλλάξει την εποχή, να δώσει τέλος στην παλιά εποχή και να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού, έτσι δεν είναι; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η πρόθεση του Θεού είναι η διάδοση του ευαγγελίου; Δεν είναι τόσο απλό. Η διάδοση του ευαγγελίου έχει έναν απώτερο σκοπό και ένα τελικό αποτέλεσμα. Ποια θα πρέπει να είναι αυτά; (Να μάθουν περισσότεροι άνθρωποι ότι ο Θεός έχει έρθει, ότι κάνει νέο έργο και ότι σκοπεύει να δώσει τέλος στην παλιά εποχή και να οδηγήσει όλη την ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή.) Σωστά· να οδηγήσει όλη την ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή. Τι αντίκτυπο έχει αυτό στην ανθρωπότητα; Η ανθρωπότητα εισέρχεται σε μια νέα εποχή· αυτή η εποχή αλλάζει. Ποια είναι, λοιπόν, η πρόθεση του Θεού; Σας παρακαλώ να το επαναλάβετε. (Η πρόθεση του Θεού είναι ν’ αλλάξει την εποχή, να δώσει τέλος στην παλιά εποχή και να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια νέα εποχή.) Μην παραλείψετε τίποτε. Τα έχετε καταγράψει όλα; (Ναι.) Το τρίτο στοιχείο είναι η αλήθεια που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Ποια να είναι αυτή η αλήθεια; (Ότι η διάδοση του ευαγγελίου είναι καθήκον και ευθύνη κάθε δημιουργημένου όντος.) Αυτή είναι η αλήθεια. Με βάση αυτήν την αλήθεια, αυτό που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι ν’ αποδεχθούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου και έπειτα να βρουν τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης που υπάρχουν σ’ αυτήν τη δήλωση. Αυτή η δήλωση είναι η αλήθεια για τους ανθρώπους. Ποια είναι η δήλωση; (Ότι η διάδοση του ευαγγελίου είναι καθήκον και ευθύνη κάθε δημιουργημένου όντος.) Θα πρέπει να είναι καθήκον και αποστολή. Πώς κατανοείτε τις έννοιες «καθήκον» και «αποστολή»; Το καθήκον είναι η ευθύνη που πρέπει να εκπληρώσει κάποιος, ενώ και η ευθύνη που πρέπει να εκπληρώσει κάποιος είναι επίσης το καθήκον του. Όμως, η αποστολή είναι κάτι διαφορετικό. Η αποστολή είναι σπουδαιότερη, πιο ταιριαστή, έχει βαθύτερο νόημα και μεγαλύτερη βαρύτητα από την ευθύνη. Το καταγράψατε αυτό; (Ναι.) Παρατήρησα, λοιπόν, κάτι· για να μπορέσετε να έχετε μια ιδέα σχετικά με όλα αυτά που συζητάμε, πρέπει πρώτα να τα καταγράφετε. Αν δεν τα καταγράφετε κι απλώς τα ακούτε, δεν σας εντυπώνονται ούτε ελάχιστα. Τι δείχνει αυτό; Δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια· απλώς αντιλαμβάνονται λίγο δόγμα και μαθαίνουν τον ορισμό, την έννοια και τη σύνοψη ορισμένων αληθειών. Δεν έχουν, όμως, την παραμικρή ιδέα για το πώς να κάνουν πράξη και να εφαρμόζουν τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες αυτών των αληθειών, έτσι δεν είναι; Οι περισσότεροι από εσάς, μπορείτε εύκολα να μιλάτε για δόγμα για δύο ή τρεις ώρες. Όταν, όμως, πρέπει να εφαρμόσετε την αλήθεια για να δώσετε λύσεις σε καταστάσεις, χρησιμοποιώντας τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης που έχετε βιώσει και κατανοήσει, δυσκολεύεστε. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Δεν κατανοείτε την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Ας προχωρήσουμε τώρα στο τέταρτο σημείο. Ποιο είναι το τέταρτο σημείο; (Οι αρχές και τα μονοπάτια άσκησης που πρέπει ν’ ακολουθεί κανείς.) Πώς καθορίζονται αυτές οι αρχές κι αυτά τα μονοπάτια; Καθορίζονται με βάση δύο πράγματα: Το ένα είναι η πρόθεση του Θεού και το άλλο είναι η αλήθεια. Αυτά τα δύο πράγματα πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, αν δεν είσαι πρόθυμος να διαδώσεις το ευαγγέλιο όταν σου ζητείται να το κάνεις, αλλά ο Θεός λέει ότι η πρόθεσή Του είναι η διάδοση του ευαγγελίου, τι πρέπει να κάνεις σ’ αυτήν την περίπτωση; Ποιες πρέπει να είναι οι αρχές άσκησής σου; Ποια πρέπει να είναι η στάση σου; Θα πρέπει να υποταχθείς σ’ αυτό και να το αποδεχθείς ολοκληρωτικά, χωρίς άρνηση, χωρίς ανάλυση και εξονυχιστική εξέταση, χωρίς να ρωτήσεις τον λόγο. Αυτό είναι πραγματική υποταγή. Είναι μια σημαντική αρχή που πρέπει ν’ ακολουθείς όταν κάνεις πράξη την αλήθεια. Όταν μιλάμε για την πρόθεση του Θεού, αν θέλαμε να δώσουμε έναν ορισμό, ποιος θα ήταν αυτός; Η πρόθεση του Θεού είναι ουσιαστικά η επιθυμία Του, ο σκοπός, η πηγή και η αφετηρία των ενεργειών Του. Με πνευματικούς όρους, αναφέρεται ως η «πρόθεσή» Του ή το «όραμα». Όταν ο Θεός σού αποκαλύπτει τη πρόθεσή Του, σου δίνει μια γενική κατεύθυνση, σ’ ενημερώνει τι σκοπεύει να κάνει. Ωστόσο, αν ο Θεός δεν παρέχει τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες ή τις αρχές, ξέρεις ποιο είναι το ακριβές μονοπάτι και η ακριβής κατεύθυνση άσκησης; Όχι. Γι’ αυτό όταν λέω στους ανθρώπους να κάνουν κάτι, όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους, καρδιά και πνεύμα, μόλις το αποδεχθούν, θ’ αναζητήσουν αμέσως τις λεπτομέρειες και τον συγκεκριμένο τρόπο για να το κάνουν. Όσοι δεν έχουν μυαλό στο κεφάλι τους, καρδιά και πνεύμα, μπορεί να σκεφτούν ότι είναι εύκολο και να σπεύσουν να ενεργήσουν χωρίς να περιμένουν για περαιτέρω λεπτομέρειες. Αυτό σημαίνει να μην έχει κανείς μυαλό στο κεφάλι του και να κάνει μια εργασία στα τυφλά. Όταν λαμβάνεις μια ανάθεση από τον Θεό και έχεις ως στόχο να εκπληρώσεις το καθήκον σου και να ολοκληρώσεις την αποστολή σου, πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού. Πρέπει να γνωρίζεις ότι αυτή η ανάθεση προέρχεται από τον Θεό, ότι είναι η πρόθεσή Του και πρέπει να την αποδεχθείς, να τη λάβεις υπόψη σου και, το σημαντικότερο, να υποταχθείς σ’ αυτήν. Δεύτερον, πρέπει ν’ αναζητήσεις ποιες αλήθειες χρειάζεται να κατανοήσεις για να εκτελέσεις αυτό το καθήκον, ποιες αρχές πρέπει ν’ ακολουθήσεις και πώς ν’ ασκηθείς με τρόπο που ωφελεί τον εκλεκτό λαό του Θεού και το έργο του οίκου Του. Αυτές είναι οι αρχές άσκησης. Αφού κατανοήσεις την πρόθεση του Θεού, θα πρέπει αμέσως ν’ αναζητήσεις και να κατανοήσεις τις αλήθειες που σχετίζονται με την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος και, αφού κατανοήσεις την αλήθεια, να εξακριβώσεις τις αρχές και το μονοπάτι άσκησης αυτών των αληθειών. Σε τι αναφέρεται η λέξη «αρχές»; Συγκεκριμένα, μια αρχή είναι κάτι στο οποίο πρέπει να βασίζεται η επίτευξη ενός στόχου ή η παραγωγή αποτελεσμάτων όταν κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια. Για παράδειγμα, αν σου έχει ανατεθεί ν’ αγοράσεις ένα αντικείμενο, ποιες είναι οι συγκεκριμένες αρχές άσκησης; Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να κατανοήσεις τις προδιαγραφές και το μοντέλο του αντικειμένου που πρόκειται ν’ αγοραστεί, τα πρότυπα ποιότητας που πρέπει να πληροί, και κατά πόσο η τιμή του θεωρείται λογική. Κατά τη διαδικασία της αναζήτησης, θ’ αποκτήσεις ξεκάθαρη εικόνα για τις συγκεκριμένες αρχές άσκησης. Αυτές οι αρχές σού παρέχουν μια κλίμακα και ένα εύρος· εφόσον παραμένεις μέσα σ’ αυτό το εύρος, δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα. Άπαξ και κατανοήσεις τις βασικές αρχές ως προς τις προδιαγραφές, την ποιότητα και την τιμή του αντικειμένου, θα έχεις αντιληφθεί τα απαιτούμενα πρότυπα γι’ αυτήν την εργασία. Με άλλα λόγια, θα έχεις μάθει ουσιαστικά πώς ν’ ασκείσαι. Για να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια, πρέπει να συλλάβει τις αρχές: Οι αρχές είναι το κλειδί, το πιο βασικό στοιχείο. Μόλις έχεις συλλάβει τις θεμελιώδεις αρχές για την εκτέλεση του καθήκοντός σου, αποδεικνύεται ότι κατανοείς τα απαιτούμενα πρότυπα για την εκτέλεση αυτού του καθήκοντος. Αν εξοικειωθείς απολύτως μ’ αυτές τις αρχές, τότε θα γνωρίζεις πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Σε ποια βάση, λοιπόν, στηρίζεται αυτή η ικανότητα άσκησης; Στο θεμέλιο της κατανόησης της πρόθεσης του Θεού και της αλήθειας. Αν απλώς γνωρίζεις μια φράση από όσα απαιτεί ο Θεός, μπορεί να θεωρηθεί ότι κατανοείς την αλήθεια; Όχι. Ποια πρότυπα πρέπει να πληρούνται για να θεωρηθεί ότι κατανοείς την αλήθεια; Πρέπει να κατανοείς το νόημα και την αξία της εκτέλεσης του καθήκοντός σου. Μόλις σου είναι ξεκάθαρες αυτές οι δύο πτυχές, θα έχεις κατανοήσει την αλήθεια για την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Επιπλέον, αφού κατανοήσεις την αλήθεια, θα πρέπει να συλλάβεις και τις αρχές για την εκτέλεση του καθήκοντός σου και τα μονοπάτια άσκησης. Μόλις μπορέσεις να συλλάβεις και να εφαρμόζεις τις αρχές εκτέλεσης του καθήκοντός σου, και μερικές φορές να επιδεικνύεις και λίγη σοφία, τότε είναι βέβαιο ότι θα εκτελείς το καθήκον σου αποτελεσματικά. Έχοντας συλλάβει αυτές τις αρχές και ενεργώντας σύμφωνα μ’ αυτές, θα είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια. Αν εκτελείς το καθήκον σου χωρίς καθόλου ανθρώπινες προθέσεις, αν το κάνεις δείχνοντας απόλυτη υποταγή στις απαιτήσεις του Θεού και σύμφωνα με τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου Του, σε πλήρη εναρμόνιση με τα λόγια του Θεού, τότε έχεις όλα τα προσόντα για να εκπληρώσεις το καθήκον σου, και ακόμα κι αν τυχόν υπάρξουν κάποιες αποκλίσεις στα αποτελέσματα σε σύγκριση με τις απαιτήσεις του Θεού, θεωρείται και πάλι ότι ανταποκρίνεσαι σ’ αυτές τις απαιτήσεις. Αν εκτελείς το καθήκον σου σε πλήρη συμμόρφωση με τις αρχές, αν είσαι αφοσιωμένος και κάνεις πάντα ό,τι καλύτερο μπορείς, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου εναρμονίζεται πλήρως με την πρόθεση του Θεού. Έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου ως δημιουργημένο ον με όλη σου την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη, και αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν κάνεις πράξη την αλήθεια. Άρα, για να συλλάβεις τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης, τι θα πρέπει πρώτα να κατανοήσεις προκειμένου να πετύχεις αυτό το αποτέλεσμα; (Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να κατανοήσουμε την πρόθεση του Θεού και έπειτα να την αποδεχθούμε και να υποταχθούμε σ’ αυτήν εξολοκλήρου και χωρίς άρνηση.) Αυτό πρέπει να κατέχουν οι άνθρωποι από πλευράς άσκησης και στάσης. Τι θα πρέπει να κατανοήσεις μετά; Θα πρέπει να κατανοήσεις την αλήθεια, και οι λεπτομέρειες της αλήθειας συνιστούν τις αρχές και τα μονοπάτια. Για να συλλάβεις τις αρχές και τα μονοπάτια άσκησης που πρέπει ν’ ακολουθείς, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κατανοήσεις είναι η πρόθεση του Θεού, και μετά η αλήθεια. Αυτά είναι τα δύο κύρια σημεία και οτιδήποτε άλλο αποτελεί λεπτομερές περιεχόμενο που περιλαμβάνεται σε αυτά τα δύο.

Σ’ αυτό το σημείο, θα ολοκληρώσουμε προς το παρόν τη συζήτηση για την πρώτη κατηγορία που αφορά όσους εκτελούν το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου. Σήμερα, πρόσθεσα λίγα ακόμη πράγματα με τη μορφή παραρτήματος που λειτουργεί ως υπενθύμιση του κύριου θέματος που συζητήσαμε την προηγούμενη φορά. Ταυτόχρονα, αποτελεί μια προειδοποίηση για ν’ αναγνωρίσουν όλοι τη σημασία αυτής της αλήθειας, ώστε κάθε εργασία με την οποία ασχολείσαι αυτήν τη στιγμή και κάθε καθήκον που εκτελείς να προσανατολίζονται προς αυτήν την κατεύθυνση και αυτόν τον σκοπό και να πραγματοποιούνται πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο· όλα να σχετίζονται με τη διάδοση του ευαγγελίου. Παρόλο που δεν είσαι στην πρώτη γραμμή και δεν αλληλεπιδράς με δυνητικούς αποδέκτες του ευαγγελίου, μπορεί να ειπωθεί ότι όλα τα καθήκοντα που εκτελείς αυτήν τη στιγμή σχετίζονται με το έργο του ευαγγελίου. Βάσει αυτού, δεν θα πρέπει να έχετε όλοι πιο ξεκάθαρη και πιο σαφή κατανόηση της αλήθειας που σχετίζεται με τη διάδοση του ευαγγελίου; (Ναι.) Μέσα από το σημερινό παράρτημα, έχετε αποκτήσει σαφή εικόνα για τη βαρύτητα και τη σημασία που έχει το καθήκον της διάδοσης του ευαγγελίου; (Ναι.) Τότε, λοιπόν, ποια είναι στο εξής η πιο κατάλληλη και πρέπουσα στάση που πρέπει να διατηρείτε απέναντι σ’ αυτήν την αλήθεια; Η διάδοση του ευαγγελίου είναι η πρόθεση του Θεού. Η πρόθεση του Θεού είναι να δώσει τέλος σ’ αυτήν την παλιά εποχή και να οδηγήσει περισσότερους ανθρώπους ενώπιόν Του, να εξέλθουν από την παλιά εποχή και να εισέλθουν στη νέα. Αυτή είναι η πρόθεση του Θεού και είναι κάτι που πρέπει να κατανοήσουν όλοι. Κάποιοι μπορεί να πουν: «Καταλαβαίνω, αλλά δεν μπορώ να βρω τον ζήλο που χρειάζεται για τη διάδοση του ευαγγελίου και δεν έχω το κουράγιο να συνεργαστώ». Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; (Δεν έχουν ανθρώπινη φύση.) Ακριβώς. Παραδέχεσαι ότι είσαι δημιουργημένο ον και ακόλουθος του Θεού, αλλά δεν δίνεις σημασία και προσοχή στην πρόθεση του Θεού για την οποία συχνά τους νουθετεί όλους, στην επείγουσα πρόθεσή Του την οποία εξηγεί ξεκάθαρα σε όλους τους ανθρώπους. Τι σόι άνθρωπος είσαι, λοιπόν; Αυτό είναι μια εκδήλωση έλλειψης ανθρώπινης φύσης. Θέλεις να τιμάς τον Θεό ως μέγα και λες ότι είναι ο Θεός σου και ο Κύριός σου, αλλά δεν δείχνεις κανέναν σεβασμό και δεν νοιάζεσαι καθόλου για την πρόθεση του Θεού. Αυτό είναι έλλειψη ανθρώπινης φύσης και ένας τέτοιος άνθρωπος είναι άκαρδος. Εδώ ολοκληρώνεται το συγκεκριμένο θέμα.

Οι ορισμοί των επικεφαλής και των εργατών και οι λόγοι ύπαρξής τους

Ας περάσουμε τώρα στη δεύτερη κατηγορία: εκείνους που εκτελούν τα καθήκοντα των επικεφαλής και των εργατών. Οι άνθρωποι αυτοί, παρόλο που είναι λίγοι σε αριθμό, παίζουν σημαντικό ρόλο λόγω της φύσης του έργου τους. Τα καθήκοντα των επικεφαλής και των εργατών σχετίζονται κι αυτά με πολλές αλήθειες· ακόμη περισσότερες και από αυτές που αφορούν τη διάδοση του ευαγγελίου. Γιατί το λέω αυτό; Αυτά τα καθήκοντα έχουν πολύ μεγάλο εύρος. Μία πτυχή αυτών των καθηκόντων είναι το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου προς τα έξω, ενώ μία άλλη πτυχή είναι το πότισμα και ο εφοδιασμός του εκλεκτού λαού του Θεού εσωτερικά, η καλή διαχείριση της εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και ο χειρισμός των εκκλησιαστικών υποθέσεων και η επίλυση κάθε είδους προβλημάτων. Με άλλα λόγια, οι επικεφαλής και οι εργάτες πρέπει να κατανοούν περισσότερες αλήθειες, οι απαιτήσεις από εκείνους αναφορικά με κάποιες αρχές άσκησης είναι πιο αυστηρές, ενώ πρέπει να έχουν και πιο στενή σχέση με τον Θεό. Το να είναι κανείς επικεφαλής ή εργάτης περιλαμβάνει την άσκηση και την είσοδο σε διάφορες πτυχές της αλήθειας, τα μονοπάτια που ακολουθούν οι άνθρωποι, καθώς και πολλές άλλες πτυχές. Σε σύγκριση με την εκτέλεση του καθήκοντος της διάδοσης του ευαγγελίου, το καθήκον του επικεφαλής ή του εργάτη σχετίζεται πιο στενά με τη ζωή-είσοδο και επιπλέον απαιτεί την επίτευξη αλλαγής διάθεσης. Αυτό σημαίνει ότι οι διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με την καλή εκτέλεση του έργου των επικεφαλής είναι περισσότερες και ευρύτερες σε αντικείμενο. Ωστόσο, όσες κι αν είναι, εξακολουθούν να εμπίπτουν σε ορισμένα βασικά θέματα, οπότε θα τις αναλύσουμε ανά στοιχείο και ανά σημείο και θα μπορέσετε σταδιακά να τις κατανοήσετε. Ας ξεκινήσουμε με τον ορισμό των επικεφαλής και των εργατών. Γιατί είναι απαραίτητο να δώσουμε έναν ορισμό; Ο ορισμός ενός πράγματος ισοδυναμεί με την τοποθέτησή του· δηλαδή, λέει στους ανθρώπους ποια είναι η φύση και ποιο το εύρος των ευθυνών που αντιστοιχούν σε αυτά τα καθήκοντα, καθώς και τους τίτλους τους· με άλλα λόγια, πώς να αποκαλούμε αυτούς τους ανθρώπους. Ορίζοντας επακριβώς αυτά τα καθήκοντα, οι άνθρωποι μπορούν να ξεκαθαρίσουν μέσα τους ποια θέση έχει αυτή η κατηγορία ανθρώπων στο μυαλό του Θεού, τι ζητά από εκείνους και ποιες είναι οι απαιτήσεις Του από αυτούς κατά την εκτέλεση αυτών των καθηκόντων, ποιο μονοπάτι θα πρέπει ν’ ακολουθούν και ποιες αρχές θα πρέπει να κάνουν πράξη. Είτε είναι νεαροί είτε ηλικιωμένοι, είτε κατέχουν υψηλή και ευγενή είτε χαμηλή και ευτελή θέση, και όποιο κι αν είναι υπόβαθρό τους, σε κάθε περίπτωση, ο Θεός έχει απαιτούμενα πρότυπα γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Με άλλα λόγια, υπάρχουν αλήθειες που πρέπει να κατανοούν οι άνθρωποι που εκτελούν τέτοια καθήκοντα· υπάρχουν αλήθεια-αρχές που πρέπει ν’ αντιλαμβάνονται και να κάνουν πράξη και υπάρχει ένα συγκεκριμένο μονοπάτι που πρέπει ν’ ακολουθούν. Πώς, λοιπόν, ορίζονται συνήθως οι άνθρωποι που επιλέγονται μεταξύ των ακολούθων του Θεού ως επικεφαλής και εργάτες; Ποιος είναι ο ακριβής ορισμός; Ποιος πιστεύουν οι άνθρωποι ότι είναι ο ορισμός; Και ποια ακριβώς θέση κατέχουν αυτοί οι άνθρωποι στην καρδιά των άλλων; Δεν σχετίζεται αυτό με τον ορισμό της ταυτότητας και της θέσης αυτών των ανθρώπων; Πώς τοποθετούν στην καρδιά τους οι άλλοι αυτήν την ομάδα ανθρώπων; Ως αποστόλους; Όχι. Ως μαθητές; Ούτε ως μαθητές. Τους αποκαλεί κανείς ποιμένες; (Ναι.) Είναι κατάλληλος τίτλος η λέξη «ποιμένες»; (Δεν είναι.) Γιατί δεν είναι; (Είναι η λάθος θέση.) Είναι οι άνθρωποι ικανοί να επιτελέσουν τον ρόλο των ποιμένων; (Όχι.) Εφόσον δεν είναι απόστολοι ούτε μαθητές και ούτε ο τίτλος «ποιμένες» είναι κατάλληλος, ποιο ακριβώς είναι το καταλληλότερο όνομα για τους ανθρώπους που εκτελούν αυτά τα καθήκοντα; Ποιος είναι ο πιο εύστοχος όρος; (Φύλακες.) Είναι κατάλληλος ο όρος «φύλακες»; Δεν βλέπω καμία διαφορά ανάμεσα σ’ αυτόν τον τίτλο και στον όρο «ποιμένες». Είναι ένα όνομα που ακούγεται μεγαλοπρεπές, αλλά το έργο που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι μάλλον δευτερεύον. Κανένας από αυτούς τους τίτλους δεν είναι κατάλληλος. Με βάση, λοιπόν, τη φύση των καθηκόντων που εκτελούν αυτοί οι άνθρωποι, ποιο όνομα και ποιος ορισμός είναι πιο εύστοχα; Σύμφωνα με ποιες αρχές πρέπει να ορίσουμε αυτούς τους ανθρώπους; Ο ορισμός πρέπει ν’ αντιστοιχεί στη φύση του έργου τους, καθώς και στην ταυτότητα και τη θέση τους, και πρέπει να είναι απολύτως ακριβής και όχι πολύ μεγαλοπρεπής. Θα ήταν πολύ μεγαλοπρεπές να ορίσουμε αυτούς τους ανθρώπους ως «αποστόλους»; (Ναι.) Ή αν τους ορίζαμε ως «φύλακες»; (Αυτό είναι ακόμα πιο μεγαλοπρεπές.) Είσαι ικανός να φυλάς τους ανθρώπους; Αν δεν είσαι, τότε δεν είσαι φύλακας. Και ο όρος «ποιμένες»; Σε τι αναφέρεται ο όρος «ποιμένες»; (Σε ανθρώπους που φροντίζουν ένα ποίμνιο.) Αναφέρεται σε ανθρώπους που φροντίζουν και φυλάνε ένα κοπάδι αμνών. Ουσιαστικά, αυτό το όνομα ταιριάζει σ’ αυτήν την ομάδα μόνο με βάση τη φύση του έργου τους. Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη το τι μπορούν να επωμιστούν οι άνθρωποι στις μέρες μας, τι μπορούν να πετύχουν, αλλά και τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, είναι κατάλληλος ο τίτλος «ποιμένες»; (Όχι.) Είναι λίγο μεγαλοπρεπής. Δεν είναι ικανοί γι’ αυτό, ούτε ταιριάζει αυτός ο τίτλος με τη φύση ή το αντικείμενο του έργου που κάνουν οι άνθρωποι στις μέρες μας. Είναι προφανές ότι δεν τους ταιριάζει αυτός ο τίτλος. Τότε, ποιος είναι ο καταλληλότερος τρόπος να ορίσουμε αυτήν την κατηγορία ανθρώπων; (Ως επικεφαλής και εργάτες.) Αυτή η φράση είναι σχετικά κατάλληλη.

Ποια είναι η αιτία της εμφάνισης αυτής της κατηγορίας ανθρώπων στην οποία ανήκουν οι επικεφαλής και οι εργάτες; Πώς προέκυψαν αυτοί οι άνθρωποι; Κατά μία ευρεία έννοια, τους έχει ανάγκη το έργο του Θεού· κατά μία πιο στενή έννοια, τους έχει ανάγκη το έργο της εκκλησίας, τους έχει ανάγκη ο εκλεκτός λαός του Θεού. Όποια κι αν είναι η ταυτότητα και η θέση τους, και όποιον ρόλο κι αν διαδραματίζουν, είναι ίσοι με τα συνηθισμένα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού· ενώπιον του Θεού έχουν όλοι την ίδια ταυτότητα και θέση. Αν και ο όρος «επικεφαλής και εργάτες» υπάρχει στην εκκλησία, και μολονότι αυτοί οι άνθρωποι είναι «επικεφαλής» και «εργάτες» που εκτελούν διαφορετικά καθήκοντα από τους αδελφούς και τις αδελφές τους, ο τίτλος τους ως «δημιουργήματα» ενώπιον του Θεού παραμένει ίδιος· αυτή η ταυτότητα δεν θα αλλάξει. Η διαφορά των επικεφαλής και των εργατών από τα συνηθισμένα μέλη του εκλεκτού λαού του Θεού είναι μόνο ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στα καθήκοντα που εκτελούν. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό φαίνεται κυρίως στους ρόλους τους ως επικεφαλής. Για παράδειγμα, όσους ανθρώπους κι αν έχει μια εκκλησία, ο επικεφαλής είναι η κεφαλή. Ποιος είναι, λοιπόν, ο ρόλος αυτού του επικεφαλής ανάμεσα στα μέλη; Ηγείται όλου του εκλεκτού λαού του Θεού στην εκκλησία. Τι επίδραση έχει, λοιπόν, σε ολόκληρη την εκκλησία; Αν αυτός ο επικεφαλής ακολουθήσει το λάθος μονοπάτι, όλοι όσοι είναι στην εκκλησία θα τον ακολουθήσουν στο λάθος μονοπάτι, γεγονός που θα έχει τεράστιο αντίκτυπο σε ολόκληρο τον εκλεκτό λαό του Θεού στην εκκλησία. Πάρτε για παράδειγμα τον Παύλο. Οδήγησε πολλές από τις εκκλησίες που ίδρυσε και τον εκλεκτό λαό του Θεού. Όταν παραστράτησε ο Παύλος, παραστράτησαν και οι εκκλησίες και ο εκλεκτός λαός του Θεού που καθοδηγούσε. Έτσι, όταν οι επικεφαλής ακολουθούν ένα αποκλίνον μονοπάτι, δεν είναι οι μόνοι που επηρεάζονται· επηρεάζονται και οι εκκλησίες και ο εκλεκτός λαός του Θεού που καθοδηγούν. Εάν ο επικεφαλής είναι ένας σωστός άνθρωπος που περπατά στο σωστό μονοπάτι και επιδιώκει και κάνει πράξη την αλήθεια, τότε οι άνθρωποι των οποίων ηγείται θα τρώνε και θα πίνουν κανονικά τα λόγια του Θεού και θα επιδιώκουν κανονικά την αλήθεια και, ταυτόχρονα, οι άλλοι θα μπορούν να δουν την εμπειρία ζωής και την πρόοδο του επικεφαλής και θα επηρεάζονται από αυτά. Ποιο είναι, λοιπόν, το σωστό μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζει ο επικεφαλής; Είναι να μπορεί να οδηγεί τους άλλους στην κατανόηση της αλήθειας και στην είσοδο στην αλήθεια, να τους οδηγεί ενώπιον του Θεού. Ποιο είναι το λανθασμένο μονοπάτι; Είναι να επιδιώκει τη θέση, τη φήμη και το κέρδος, να κάνει συχνά επίδειξη και να καταθέτει μαρτυρία για τον εαυτό του, χωρίς να καταθέτει ποτέ μαρτυρία για τον Θεό. Τι επίδραση έχει αυτό στον εκλεκτό λαό του Θεού; (Τον φέρνει ενώπιον του ίδιου του επικεφαλής.) Οι εκλεκτοί του Θεού θα απομακρυνθούν από τον Θεό και θα τεθούν υπό τον έλεγχο αυτού του επικεφαλής. Εάν οδηγείς τους ανθρώπους ενώπιόν σου, τότε τους οδηγείς ενώπιον ενός διεφθαρμένου ανθρώπου, ενώπιον του Σατανά, όχι του Θεού. Μόνο αν οδηγείς τους ανθρώπους ενώπιον της αλήθειας, τους οδηγείς ενώπιον του Θεού. Οι επικεφαλής και οι εργάτες, ανεξάρτητα από το αν βαδίζουν στο σωστό ή το λάθος μονοπάτι, έχουν άμεση επιρροή στον εκλεκτό λαό του Θεού. Όταν δεν έχει κατανοήσει ακόμη την αλήθεια, το μεγαλύτερο μέρος του εκλεκτού λαού του Θεού ακολουθεί τυφλά. Μπορεί ο επικεφαλής να είναι καλός και να τον ακολουθούν, αλλά μπορεί και να είναι κακός, και πάλι να τον ακολουθούν· δεν κάνουν καμία διάκριση. Όπου κι αν τους οδηγούν, εκείνοι ακολουθούν, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο επικεφαλής. Επομένως, είναι άκρως σημαντικό οι εκκλησίες να επιλέγουν καλούς ανθρώπους ως επικεφαλής τους. Το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει κάθε άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό σχετίζεται άμεσα με το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι επικεφαλής του, και μπορεί να επηρεαστεί από αυτούς τους επικεφαλής και εργάτες, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο. Ας ξεκινήσουμε τη συναναστροφή μας πάνω στις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με τα καθήκοντα των επικεφαλής και των εργατών, με βάση αυτά τα δύο: από τη μία πλευρά, το σωστό μονοπάτι, και από την άλλη πλευρά, το λάθος μονοπάτι. Για ποιο από αυτά τα δύο πρέπει να συναναστραφούμε πρώτα; (Για το λάθος μονοπάτι.) Γιατί επιλέγετε αυτό; Είναι καλύτερα να συζητήσουμε πρώτα για το σωστό μονοπάτι ή για το λάθος; (Για το λάθος.) Ουσιαστικά, και οι δύο επιλογές είναι σωστές. Αλλά ανάλογα με το ποιο θα συζητήσουμε πρώτο, θα είναι διαφορετική και η επίδραση. Αν ξεκινήσουμε συζητώντας για το λάθος μονοπάτι, οι άνθρωποι μπορούν ν’ ανακαλύψουν μέσα από αυτό περισσότερα για το σωστό μονοπάτι και μπορούν, επίσης, να ανακαλύψουν πολλά παθητικά και αρνητικά πράγματα ή γνώσεις, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να νουθετήσουν τον εαυτό τους. Μπορούν ν’ αντλήσουν κάτι θετικό από αυτό, και αν έπειτα μιλήσουμε για το σωστό μονοπάτι, θα μπορούν να κατανοήσουν σε βαθύτερο επίπεδο και πιο γρήγορα τι είναι θετικό. Βασικά, αυτή η προσέγγιση μπορεί να λειτουργήσει και είναι ωφέλιμη για τους ανθρώπους. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με το λάθος μονοπάτι.

Οι τεχνικές που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να ελέγχουν τους άλλους

Μόλις κάποιος επιλέγεται ως επικεφαλής ή εργάτης και έχει αρχίσει να εκτελεί τα καθήκοντά του, πρέπει μήπως να υιοθετήσει ένα συγκεκριμένο φέρσιμο; Κάποιοι ρωτούν: «Τι είδους φέρσιμο; Πρέπει να πετά στα σύννεφα ή να προστάζει τον άνεμο και τη βροχή;» Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Παρόλο που δεν θα πρέπει να πετά στα σύννεφα ούτε να προστάζει τον άνεμο και τη βροχή, και σίγουρα δεν θα πρέπει να φωνάζει με όλη του τη δύναμη, επειδή είναι διεφθαρμένο ανθρώπινο ον με τη διεφθαρμένη διάθεση και ουσία του Σατανά, τέτοιες στιγμές κάθε άνθρωπος νιώθει βαθιά μέσα του μια θυελλώδη δύναμη. Όλοι έχουν υψηλές φιλοδοξίες και νιώθουν μια ορμή να πετύχουν στη σταδιοδρομία τους, να επιδείξουν τις δεξιότητές τους, να κάνουν θραύση και να τα δώσουν όλα. Προς το παρόν, δεν θα συζητήσουμε κατά πόσο είναι σωστή ή λάθος αυτή η ορμή. Όταν κάποιος επιλέγεται ως επικεφαλής ή εργάτης, τρέφει βαθιά μέσα του πολύ σύνθετα συναισθήματα. Τι εννοώ με τον όρο «σύνθετα»; Κάποιοι πιστεύουν ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να επιλεγούν ως επικεφαλής και, παρόλο που δεν είναι σίγουροι αν μπορούν να κάνουν καλή δουλειά ούτε γνωρίζουν ποιο θα είναι το μονοπάτι τους στο μέλλον, είναι από τη φύση τους πολύ ευτυχείς γι’ αυτήν την ευκαιρία και αποδέχονται με χαρά αυτήν την τιμητική ευθύνη κι αυτό το βαρύ φορτίο. Επίσης, βαθιά μέσα τους, νιώθουν κάπως ικανοποιημένοι με τον εαυτό τους και τυχεροί. Για ποιον λόγο νιώθουν τυχεροί; Πιστεύουν το εξής: «Επιλέχθηκα ανάμεσα σε δεκάδες άλλους· θα πρέπει να είμαι πολύ λαμπρός και ικανός. Μάλλον είμαι καλύτερος από τους συνηθισμένους ανθρώπους και έχω καλύτερη αντίληψη και μεγαλύτερη πνευματική κατανόηση από τους περισσότερους. Πιστεύω στον θεό εδώ και πολλά χρόνια, έχω δαπανήσει πολλά και έχω μοχθήσει πολύ. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι έχω τα προσόντα να ηγηθώ στην εκκλησία, να καθοδηγήσω τους άλλους ώστε να εισέλθουν στα λόγια του θεού και να κατανοήσουν την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί που είναι πιο έξυπνοι, πιο μορφωμένοι και πιο εύγλωττοι από μένα. Γιατί, λοιπόν, επιλέχθηκα εγώ κι όχι εκείνοι; Αυτό δείχνει ότι είμαι ικανός και ότι έχω καλή ανθρώπινη φύση. Αυτή είναι η χάρη του θεού». Αυτός είναι ο εσωτερικός τους μονόλογος. Κολλάνε στο τέλος τη φράση «χάρη του θεού», αλλά ουσιαστικά οι πραγματικές τους σκέψεις και η πραγματική τους κατανόηση περιλαμβάνονται στο πρώτο μέρος των όσων είπαν. Σκέφτονται: «Παρόλο που δεν ανταγωνίστηκα ούτε πάλεψα γι’ αυτό, επιλέχθηκα. Τι πρέπει να κάνω τώρα; Δεν γίνεται ν’ απογοητεύσω τους πάντες, πρέπει να τα δώσω όλα!» Και πώς τα δίνουν όλα; Την πρώτη τους μέρα στη δουλειά, καλούν τους επόπτες κάθε ομάδας σε συνάθροιση και έχουν ένα συγκεκριμένο φέρσιμο και μια συγκεκριμένη ενέργεια απέναντί τους. Τι είδους ενέργεια; Δρουν γρήγορα και αποφασιστικά και εννοούν όσα λένε· ανυπομονούν να κάνουν εντυπωσιακή αρχή. Πρώτα, προσπαθούν να δείξουν σε όλους πόσο ικανοί είναι, και έπειτα προσπαθούν να τους πείσουν να διακρίνουν και ν’ απαρνηθούν τον προκάτοχό τους. Λένε: «Σήμερα, ας αφιερώσουμε πρώτα λίγο χρόνο στο ν’ αναλύσουμε τον προκάτοχό μου· για παράδειγμα, ας μιλήσουμε για τους τρόπους με τους οποίους περιόριζε τους άλλους, για τις πτυχές του έργου στις οποίες έκανε λάθος ή υπήρξε αμελής, και ούτω καθεξής. Μπορούμε να συναναστραφούμε πάνω σε όλα αυτά τα πράγματα. Όταν ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή και έχετε διακρίνει ξεκάθαρα τον προηγούμενο επικεφαλής, είστε σε θέση να τον απαρνηθείτε και δεν σας περιορίζει ούτε τον ζητάτε πια, τότε θα μπορεί να θεωρηθεί ότι έχετε κατανόηση και ότι είστε αφοσιωμένοι στον θεό και Του υποτάσσεστε. Θα ξεκινήσουμε τη σημερινή συναναστροφή ασκώντας κριτική στον προηγούμενο ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστο. Ας τον εκθέσουμε». Η αντίδραση όλων είναι να πουν ότι έχουν ήδη συναναστραφεί πάνω σ’ αυτό και έχουν διακρίνει ότι ο προκάτοχος ήταν ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστος, οπότε δεν έχουν τίποτε να εκθέσουν. Αλλά αυτοί οι νέοι επικεφαλής δεν συμφωνούν και αρχίζουν να διαλέγουν συγκεκριμένους ανθρώπους και να τους αναγκάζουν να συναναστραφούν. Η συναναστροφή κάποιων ανθρώπων δεν τους αρέσει, οπότε ζητούν από έναν από τους αδελφούς και τις αδελφές που ήταν πιο κοντά στον προηγούμενο επικεφαλής να τον εκθέσει και να τον αναλύσει. Αφού, όμως, ακούσουν αυτήν τη συναναστροφή, σκέφτονται: «Αυτός ο άνθρωπος δεν έχει διακρίνει τον προκάτοχό μου ούτε τον έχει απαρνηθεί. Φαίνεται να έχει ακόμα μια θέση στην καρδιά του. Αυτό παραπάει· πρέπει σήμερα κιόλας να σκεφτώ έναν τρόπο να εκθέσω εντελώς τον προκάτοχό μου». Μετά, καλούν κάποιον που είχε τις χειρότερες σχέσεις με τον προηγούμενο επικεφαλής να σηκωθεί και να τον εκθέσει. Μόλις αυτός ο άνθρωπος εκθέσει τον προηγούμενο επικεφαλής, ικανοποιούνται και πιστεύουν ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος αξίζει να καλλιεργηθεί. Και τι θέλουν να καλλιεργήσουν; Θέλουν να καλλιεργήσουν έναν συνεργό, να καλλιεργήσουν τις δικές τους δυνάμεις. Έτσι εξελίσσεται η πρώτη συνάθροιση. Και μπορούν, άραγε, να πετύχουν τον στόχο τους μετά από αυτήν τη συνάθροιση; Όχι εντελώς, ούτε τόσο γρήγορα. Τι σχεδιάζουν βαθιά μέσα τους; «Τίποτε δεν είναι πιο ανεξιχνίαστο και πιο καταχθόνιο από την καρδιά του ανθρώπου. Πρέπει να εξακριβώσω τι σκέφτεται ο καθένας για τον προκάτοχό μου και να ξεκαθαρίσω τι πιστεύει για μένα, αν ξέρει το παρελθόν μου και αν γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια για μένα, και να δείξω τελικά σε όλους ότι δεν μπορούν να τα βάζουν μαζί μου. Όμως, πρέπει να επιλέξω προσεκτικά τις μεθόδους και τις τακτικές μου. Δεν γίνεται να εκθέσω τις προθέσεις μου· πρέπει να τις αποκρύψω». Και από πού προέρχονται όλες αυτές οι σκέψεις, οι μέθοδοι εργασίας και τα κίνητρα; Από τη σατανική τους φύση. Έχετε εσείς τέτοιες εκδηλώσεις; Την ημέρα που επιλεχθήκατε ως επικεφαλής ή εργάτες, μπορεί να ξεκινήσατε προειδοποιώντας τον εαυτό σας να μην πάρει το λάθος μονοπάτι, να μη βαδίσει στο μονοπάτι των ψευδοεπικεφαλής και των αντίχριστων. Μπορεί να είπατε στον εαυτό σας ότι πρέπει να μη δώσετε σημασία στη θέση και να μην εργαστείτε για χάρη της φήμης, του κέρδους ή της θέσης σας ούτε να γίνετε έρμαιο των επιθυμιών σας όσο εργάζεστε, αλλά αντιθέτως να εργαστείτε σκληρά για να κάνετε το καθήκον σας και να είστε αφοσιωμένοι στον Θεό. Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός, κάποιοι δεν μπορούν να συγκρατηθούν και μόλις μιλάνε ή ενεργούν γίνεται πολύ ξεκάθαρος ο στόχος τους· προσπαθούν αμέσως να παγιώσουν τη θέση τους και να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων. Μόλις κάποιος αποκαλύψει το παραμικρό ίχνος δυσαρέσκειας ή απείθειας, ενοχλούνται και, παρόλο που μπορεί να μην τον αποκλείσουν ή να μην του επιτεθούν ανοιχτά, βαθιά μέσα τους νιώθουν μεγάλη αποστροφή γι’ αυτόν. Πώς εκδηλώνουν αυτό το αίσθημα αποστροφής; (Αγνοούν αυτόν τον άνθρωπο.) Η αγνόηση είναι μια σιωπηρή εκδήλωση. Ποιες συγκεκριμένες ενέργειες εμπεριέχει, λοιπόν, η αποστροφή; Για παράδειγμα, στις συναθροίσεις βάζουν τους ανθρώπους που συμπαθούν να καθίσουν απέναντί τους και βρίσκουν μια δικαιολογία για να βάλουν τους ανθρώπους που δεν συμπαθούν να καθίσουν στο πλάι. Είναι επίθεση αυτό; (Ναι.) Έτσι ξεκινούν την επίθεσή τους. Αναλαμβάνουν δράση, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι πράξεις έχουν μεγαλύτερη σοβαρότητα και βαρύτητα από τις λέξεις ή τις σκέψεις. Γιατί έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα; Όταν κάποιος σκέφτεται κάτι, αλλά δεν το κάνει, αυτό πηγάζει από το μυαλό και τις σκέψεις του. Μόλις, όμως, γίνει πράξη, γίνεται γεγονός. Όταν γίνεται συμπεριφορά, δεν είναι απλώς η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά, αλλά μια κακή πράξη. Οι άνθρωποι, αφού επιλεγούν να γίνουν επικεφαλής, κουβαλούν τις δικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες και τα δικά τους ιδανικά στο έργο που κάνουν και στα καθήκοντα που εκτελούν. Ποια είναι, όμως, μια κοινή εκδήλωση που έχουν όλοι οι άνθρωποι που κατέχουν τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά; Τι κοινό έχουν όλοι; Προσπαθούν ν’ αποκτήσουν δύναμη και να παγιώσουν τη θέση τους. Με ποια μέσα προσπαθούν ν’ αποκτήσουν δύναμη; Πρώτα, παρατηρούν τις ομάδες για να δουν ποιοι προσπαθούν να τους καλοπιάσουν και να έρθουν κοντά τους. Έπειτα, πλησιάζουν ενεργά αυτούς τους ανθρώπους και, είτε μέσω κολακείας είτε κάνοντάς τους μικρές χάρες, συνάπτουν παρασκηνιακές σχέσεις μαζί τους και προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά τους, ώστε αυτοί οι άνθρωποι —με τους οποίους έχουν κοινές προτιμήσεις, ενδιαφέροντα, φιλοδοξίες ή την ίδια φύση— να γίνουν σκληροπυρηνικοί ακόλουθοί τους και να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί τους. Και τι σκοπό έχουν όταν πείθουν αυτούς τους ανθρώπους να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί τους; Να παγιώσουν τη θέση τους και να επεκτείνουν το εύρος των δυνάμεών τους. Μόλις αποκτήσουν δύναμη, δεν τους αρκεί μόνο να έχουν τον τελευταίο λόγο· θέλουν και να κάνουν περισσότερους ανθρώπους να τους ακολουθούν, να τους υποστηρίζουν και να τους υπερασπίζονται, ώστε ακόμη κι όταν λένε κάτι λάθος, όταν κάνουν κακά πράγματα ή όταν επιτίθενται σε άλλους και τους περιορίζουν, να υπάρχουν εκείνοι που κάνουν ό,τι τους λένε και τους εγκρίνουν. Αυτός είναι ο σκοπός τους. Έπειτα, αν ο Άνωθεν ανακαλύψει μια μέρα τα προβλήματά τους και τους αντικαταστήσει, θα εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν ό,τι μπορούν για να τους υποστηρίξουν, που τους υπερασπίζονται και προσπαθούν να προστατεύσουν τη φήμη τους. Και ποια μέθοδο χρησιμοποιούν για να πετύχουν αυτήν την έκβαση μ’ αυτές τις ενέργειες; Παίρνουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων. Η μέθοδός τους είναι να παίρνουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, προκειμένου να παγιώσουν τη θέση τους και να επεκτείνουν το εύρος των δυνάμεών τους. Αυτή είναι μία από τις μεθόδους με τις οποίες αποκτούν δύναμη οι αντίχριστοι.

Σε ό,τι αφορά τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να παγιώσουν τη θέση τους, η πρώτη είναι να παίρνουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων και η δεύτερη είναι να επιτίθενται στους διαφωνούντες και να τους αποκλείουν. Να παίρνουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων σημαίνει να χρησιμοποιούν αυτήν τη μέθοδο για να πάρουν με το μέρος τους ανθρώπους που τους καλοπιάνουν, που έρχονται κοντά τους, που τους εμπιστεύονται και που τους ακολουθούν είτε έχουν δίκιο είτε άδικο. Να επιτίθενται στους διαφωνούντες και να τους αποκλείουν σημαίνει να βλέπουν ως εχθρούς όλους όσοι κατανοούν την αλήθεια και μπορούν, συνεπώς, να τους διακρίνουν, να μην τους ακολουθούν και να τους αποφεύγουν. Αντιμετωπίζουν αυτούς τους ανθρώπους σαν κακό μπελά και βραχνά και η τεχνική που χρησιμοποιούν είναι να τους επιτίθενται και να τους αποκλείουν. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι ένας αντίχριστος παρατηρεί πως σε κάθε του συναναστροφή, οι άνθρωποι είναι πολύ ενθουσιώδεις, και μάλιστα κάποιοι κρατούν σημειώσεις ή τον καταγράφουν σε κασετόφωνο. Υπάρχει μόνο μία νεαρή αδελφή που δεν κρατάει ποτέ σημειώσεις ούτε μιλάει. Σκέφτεται, τότε, μέσα του: «Έχει κάποιο πρόβλημα μαζί μου; Ή μήπως πιστεύει ότι δεν συναναστρέφομαι καλά; Επιπλέον, κάθε φορά που έρχομαι, οι άλλοι με χαιρετούν και μου γνέφουν φιλικά, μου βάζουν νερό και μου προσφέρουν μια θέση για να καθίσω, αλλά εκείνη δεν μου έχει φερθεί ποτέ έτσι. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν υποκύπτει σ’ εμένα. Πρέπει να βρω έναν τρόπο και μια ευκαιρία να της δώσω ένα μάθημα! Τι είδους ευκαιρία να βρω; Θα κανονίσω ν’ αναλάβει κάτι που είναι σίγουρο ότι δεν θα το καταφέρει. Έτσι, θα έχω έναν λόγο να την κατσαδιάσω. Δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για να την πείσω να υποκύψει σ’ εμένα». Στη συνέχεια, κανονίζει να πάει η συγκεκριμένη αδελφή να εργαστεί σε ένα επικίνδυνο μέρος. Σκέφτεται: «Θα τη βάλω να πάει να διαδώσει το ευαγγέλιο σ’ έναν ηλικιωμένο πάστορα που είναι κάπως πρόστυχος και δεν αποδέχεται την αλήθεια. Για να δούμε αν θα μπορέσει να τον πείσει να γίνει πιστός. Τι δικαιολογία θα βρει να πει αν δεν μπορέσει; Αν δεν υποκύψει σ’ εμένα, θα τη διώξω!» Έπειτα, πάει και της λέει: «Αυτήν τη στιγμή, οι περισσότεροι από τους άλλους αδελφούς και αδελφές σ’ έχουν σε πολύ μεγάλη εκτίμηση. Πιστεύεις στον θεό εδώ και πολλά χρόνια και κατανοείς πολλές αλήθειες. Υπάρχει ένας πάστορας που γνωρίζει καλά τη Βίβλο και εσύ είσαι η καταλληλότερη για να πας και να του διαδόσεις το ευαγγέλιο». Όταν η αδελφή συναντά τον πάστορα, εκείνος βλέπει ότι είναι νέα και όμορφη και του αρέσει· μάλιστα, παίρνει παραπάνω θάρρος μαζί της απ’ ό,τι θα έπρεπε. Όταν επιστρέφει η αδελφή, λέει ότι δεν θέλει να ξαναπάει εκεί, και ο αντίχριστος απαντάει: «Η εκκλησία σού έχει αναθέσει να του διαδώσεις το ευαγγέλιο. Αυτό είναι το καθήκον σου· πρέπει να πας!» Όταν το ακούει αυτό η αδελφή, δεν έχει άλλη επιλογή από το να υπακούσει, με αποτέλεσμα μετά από κάθε επίσκεψη να βάζει τα κλάματα. Αυτός ο επικεφαλής είναι ικανός να κάνει τέτοια πράγματα για να επιτεθεί και να κάνει αντίποινα στους άλλους. Τι σόι άνθρωπος είναι αυτός; Είναι κακός άνθρωπος. Αν ήταν γυναίκα, θα πήγαινε, άραγε, σε αντίστοιχη περίπτωση; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Θα το απέφευγε περισσότερο από τον καθένα. Βλέπει ποιος τον δυσαρεστεί, με ποιον είναι εύκολο να τα βάλει, ποιος δεν υποκύπτει σ’ αυτόν και δεν τον καλοπιάνει, και έπειτα βρίσκει ευκαιρίες για να συνωμοτήσει εις βάρος του και να τον εκδικηθεί. Πείτε Μου, όταν κάποιος έχει κακές και πονηρές προθέσεις, δεν είναι ικανός να κάνει κάθε είδους φρικτά πράγματα; Και πώς προκύπτουν αυτές οι κακές, πονηρές προθέσεις; Ένας από τους κύριους λόγους είναι ότι η φύση-ουσία του είναι πολύ κακή και κακόβουλη και ένας άλλος λόγος είναι ότι δεν έχει θεοφοβούμενη καρδιά. Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν θεοφοβούμενη καρδιά, τολμούν να κάνουν τα πάντα· όχι μόνο βλάπτουν τους άλλους, αλλά μπορούν ακόμα και να κρίνουν και να προδώσουν τον Θεό· το να βλάψουν τους άλλους είναι παιχνιδάκι γι’ αυτούς. Όσο κι αν βλάπτουν άλλους ανθρώπους, δεν θεωρούν ότι τρέχει κάτι. Δεν δείχνουν συμπόνια στους άλλους και είναι πολύ κακόβουλοι στον πυρήνα τους. Και ποιος ήταν ο στόχος αυτού του αντίχριστου, όταν έσπρωξε αυτήν τη νεαρή αδελφή στον πύρινο λάκκο; Δεν το έκανε για να διαδοθεί το ευαγγέλιο και να κερδηθούν άνθρωποι· το έκανε μόνο και μόνο για να τη βασανίσει. Τι είδους ανθρώπους βασανίζει; Βασανίζει μήπως κάποιον που συμμορφώνεται και τον υπακούει; Όχι. Γιατί, λοιπόν, φέρθηκε έτσι σ’ αυτήν την αδελφή; (Επειδή δεν υπέκυψε σ’ αυτόν.) Της φέρθηκε έτσι και την έβλαψε επειδή δεν υπέκυψε σ’ αυτόν, δεν τον καλόπιανε, δεν έκανε ό,τι της έλεγε, δεν θεωρούσε ότι ήταν σπουδαίος και αντιθέτως τον απαξίωνε. Όταν οι αντίχριστοι βλάπτουν έτσι τους άλλους, πώς αντιδρούν γενικά όσοι έχουν μικρό ανάστημα και δεν κατανοούν την αλήθεια; Σκέφτονται μέσα τους: «Οι τοπικοί αξιωματούχοι έχουν μεγαλύτερο έλεγχο από τους κρατικούς αξιωματούχους. Αυτήν τη στιγμή, είμαστε υπό τον έλεγχο αυτού του ανθρώπου, οπότε πρέπει να κάνουμε ό,τι λέει και να πηγαίνουμε όπου μας λέει. Όπως κι αν συμπεριφέρονται οι άλλοι απέναντί του, εμείς έτσι πρέπει να συμπεριφερόμαστε. Πρέπει να ενσωματωθούμε στην ομάδα. Πρέπει να τον καλοπιάνουμε όπως κάνουν και οι άλλοι και πρέπει να το κάνουμε καλύτερα και πιο προσεκτικά από εκείνους. Μόνο τότε θα μας αφήσει ήσυχους ο συγκεκριμένος επικεφαλής. Δεν είναι εύκολο να υπηρετούμε αυτόν τον επικεφαλής. Δεν πρέπει να τα βάζουμε μαζί του!» Και αυτή ακριβώς δεν είναι η έκβαση που θέλει να δει ο αντίχριστος; (Ναι.) Έτσι, έχει πετύχει τον σκοπό του. Δεν είναι αυτή η τακτική ίδια με εκείνη που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να κακοποιήσει τους ανθρώπους; (Ναι.) Τι δείχνει αυτό; Ότι οι ενέργειές του εκπροσωπούν τον Σατανά. Έχει γίνει διέξοδος και εκπρόσωπος του Σατανά· ενεργεί εκ μέρους του. Όταν κάποιος κάνει ένα καθήκον μ’ αυτόν τον τρόπο, εκτελεί πραγματικά το καθήκον του; Υπηρετεί τον Θεό; (Όχι.) Τέτοιοι επικεφαλής δεν θα έπρεπε να αποκαλούνται επικεφαλής. Είναι κακοί άνθρωποι και σατανάδες.

Μόλις οι αντίχριστοι γίνουν επικεφαλής, το πρώτο που κάνουν είναι να προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, να τους κάνουν να τους πιστεύουν, να τους εμπιστεύονται και να τους υποστηρίζουν. Μόλις εξασφαλίσουν τη θέση τους, παύουν να φέρονται κανονικά. Για να προστατεύσουν τη θέση και τη δύναμή τους, αρχίζουν να επιτίθενται στους διαφωνούντες και να τους αποκλείουν. Θα έκαναν οτιδήποτε χρειαζόταν για να αντιμετωπίσουν τους διαφωνούντες, και ιδιαίτερα εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια, καταφεύγοντας σε σταθερές, ακριβείς και αδυσώπητες μεθόδους προκειμένου να τους καταστείλουν, να τους επιτεθούν και να τους βασανίσουν. Νιώθουν ήσυχοι μόνο όταν έχουν καταρρίψει και κακολογήσει όποιον απειλεί τη θέση τους. Όλοι οι αντίχριστοι είναι έτσι. Ποιος είναι ο στόχος τους, όταν χρησιμοποιούν αυτές τις εκατοντάδες τακτικές για να πάρουν με το μέρος τους τους ανθρώπους και να τους καταστείλουν; Ο στόχος τους είναι ν’ αποκτήσουν δύναμη, να παγιώσουν τη θέση τους, να παραπλανήσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους. Τι αντιπροσωπεύουν οι προθέσεις και τα κίνητρά τους; Θέλουν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο, θέλουν ν’ αντιταχθούν στον Θεό. Μια τέτοια ουσία είναι ακόμη πιο σοβαρή από μια διεφθαρμένη διάθεση: Οι φιλοδοξίες και οι πονηρές μηχανορραφίες του Σατανά έχουν εκτεθεί εντελώς. Αυτό δεν είναι αποκλειστικά πρόβλημα αποκάλυψης μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Για παράδειγμα, όταν κάποιος είναι λίγο αλαζόνας και αυτάρεσκος ή είναι κάποιες φορές λίγο δόλιος και ανειλικρινής, αυτές είναι απλώς οι αποκαλύψεις μιας διεφθαρμένης διάθεσης. Στο μεταξύ, όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι τα κάνουν προκειμένου να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, να επιτεθούν στους διαφωνούντες και να τους αποκλείσουν, να παγιώσουν τη θέση τους, ν’ αποκτήσουν δύναμη και να ελέγχουν τους ανθρώπους. Ποια είναι η φύση αυτών των πράξεων; Μήπως κάνουν πράξη την αλήθεια; Μήπως οδηγούν τον εκλεκτό λαό του Θεού να εισέλθει στα λόγια του Θεού και να προσέλθει ενώπιόν Του; (Όχι.) Άρα, τι κάνουν; Ανταγωνίζονται με τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του, ανταγωνίζονται για τις καρδιές των ανθρώπων και προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Ποιος θα πρέπει να έχει μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων; Ο Θεός. Όλα όσα κάνουν οι αντίχριστοι, όμως, είναι το ακριβώς αντίθετο. Δεν επιτρέπουν στον Θεό και στην αλήθεια να έχουν μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων· αντιθέτως, θέλουν ο άνθρωπος, ο επικεφαλής —δηλαδή εκείνοι— και ο Σατανάς να έχουν μια θέση στις καρδιές των ανθρώπων. Μόλις ανακαλύψουν ότι δεν έχουν θέση στην καρδιά ενός ανθρώπου, ότι αυτός ο άνθρωπος δεν τους φέρεται σαν να είναι επικεφαλής, δυσαρεστούνται πάρα πολύ και πιθανότατα θα προσπαθήσουν να τον καταστείλουν και να τον βασανίσουν. Όλα όσα κάνουν και λένε οι αντίχριστοι περιστρέφονται γύρω από τη θέση και τη φήμη τους και έχουν ως στόχο να τους εκτιμούν οι άλλοι, να τους ζηλεύουν, να τους λατρεύουν ή ακόμη και να τους φοβούνται. Θέλουν ο εκλεκτός λαός του Θεού να τους αντιμετωπίζει σαν Θεό, και σκέφτονται: «Σε όποια εκκλησία κι αν είμαι, οι άνθρωποι θα πρέπει να με ακούνε, να δίνουν προσοχή σε όσα λέω και να ενεργούν σύμφωνα με αυτά. Όποιος κι αν αναφέρει οποιοδήποτε πρόβλημα στον άνωθεν, θα πρέπει να περνάει από μένα. Μόνο σ’ εμένα επιτρέπεται να κάνει αναφορές και όχι απευθείας στον άνωθεν. Αν κάποιος μου πει “όχι”, θα τον τιμωρήσω, ώστε όλοι όσοι με βλέπουν να νιώθουν φόβο, ταραχή και ρίγος στην καρδιά τους. Επιπλέον, αν δώσω μια εντολή ή ισχυριστώ κάτι, κανείς δεν πρέπει να τολμήσει να διαφωνήσει· οι άνθρωποι πρέπει να συμμορφώνονται με ό,τι κι αν λέω. Πρέπει να με ακούνε απόλυτα, πρέπει να με υπακούν σε όλα κι εγώ πρέπει να είμαι εκείνος που κάνει κουμάντο». Αυτός ακριβώς είναι ο τόνος με τον οποίο μιλάνε οι αντίχριστοι, αυτή είναι η φωνή των αντίχριστων, έτσι προσπαθούν να διαφεντεύουν τις εκκλησίες. Αν οι εκλεκτοί του Θεού κάνουν ό,τι λένε και τους υπακούν, τότε δεν καταλήγουν αυτές οι εκκλησίες να γίνουν βασίλεια των αντίχριστων; Λένε: «Οι εργασιακές ρυθμίσεις που εκδίδει ο άνωθεν πρέπει να περνούν από τον έλεγχό μου, εγώ πρέπει να είμαι υπεύθυνος για εσάς, εγώ πρέπει να είμαι εκείνος που αναλύει το σωστό και το λάθος, εγώ πρέπει ν’ αποφασίζω για την κάθε έκβαση. Εσείς δεν έχετε αρκετό ανάστημα ούτε έχετε επαρκή προσόντα. Εγώ είμαι ο επικεφαλής της εκκλησίας και όλα εξαρτώνται από μένα». Δεν είναι εξαιρετικά πομπώδεις οι άνθρωποι που λένε τέτοια πράγματα; Είναι πραγματικά τόσο αλαζόνες που δεν έχουν καθόλου λογική! Δεν προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο; Τι σόι άνθρωποι θα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν το δικό τους βασίλειο; Δεν είναι πραγματικοί αντίχριστοι; Όλα όσα λένε και κάνουν οι αντίχριστοι δεν έχουν ως στόχο να προστατεύσουν τη δική τους θέση; Δεν προσπαθούν να παραπλανήσουν και να ελέγξουν τους ανθρώπους; Γιατί αποκαλούνται αντίχριστοι; Ποια είναι η σημασία του «αντί»; Σημαίνει αντίθεση και μίσος. Σημαίνει εχθρικότητα απέναντι στον Χριστό, απέναντι στην αλήθεια και απέναντι στον Θεό. Τι σημαίνει «εχθρικότητα»; Σημαίνει να στέκεται κανείς στην απέναντι πλευρά, να σου φέρεται σαν να είσαι εχθρός, σαν να τον έχει κατακλύσει ένα μίσος μεγάλο και βαθύ· σημαίνει να είναι σε διαμετρικά αντίθετη θέση από εσένα. Αυτή είναι η νοοτροπία με την οποία προσεγγίζουν τον Θεό οι αντίχριστοι. Τι στάση έχουν απέναντι στην αλήθεια αυτοί οι άνθρωποι που μισούν τον Θεό; Είναι ικανοί ν’ αγαπούν την αλήθεια; Είναι ικανοί ν’ αποδεχθούν την αλήθεια; Σε καμία περίπτωση. Επομένως, οι άνθρωποι που αντιτίθενται στον Θεό είναι άνθρωποι που μισούν την αλήθεια. Το πρώτο πράγμα που εκδηλώνουν είναι αποστροφή απέναντι στην αλήθεια και μίσος για την αλήθεια. Μόλις ακούνε την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού, η καρδιά τους πλημμυρίζει μίσος, και όταν κάποιος τους διαβάζει τα λόγια του Θεού, παίρνουν μια έκφραση θυμού και οργής, ακριβώς όπως όταν διαβάζει κανείς τα λόγια του Θεού σ’ έναν δαίμονα κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Βαθιά μέσα τους, οι άνθρωποι που αποστρέφονται και μισούν την αλήθεια νιώθουν τη μεγαλύτερη αποστροφή για τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, έχουν μια στάση αντίστασης και φτάνουν μέχρι και σε σημείο να μισούν όποιον τους διαβάζει τα λόγια του Θεού ή όποιον συναναστρέφεται μαζί τους πάνω στην αλήθεια, ή να τον αντιμετωπίζουν μάλιστα σαν εχθρό. Νιώθουν ακραία αποστροφή απέναντι στις διάφορες αλήθειες και στα θετικά πράγματα. Έχουν, άραγε, έστω και ελάχιστη υποκειμενική λαχτάρα ή αγάπη για όλες τις αλήθειες, όπως το να υποτάσσεται κανείς στον Θεό, να κάνει με αφοσίωση το καθήκον του, να είναι ειλικρινής άνθρωπος, ν’ αναζητά την αλήθεια σε όλα τα πράγματα και ούτω καθεξής; Όχι, ούτε στο ελάχιστο. Επομένως, εφόσον έχουν τέτοια φύση-ουσία, αντιτίθενται ήδη στον Θεό και στην αλήθεια ευθέως. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν αγαπούν βαθιά μέσα τους ούτε την αλήθεια ούτε οποιοδήποτε θετικό πράγμα· μάλιστα, βαθιά μέσα τους, νιώθουν αποστροφή για την αλήθεια και τη μισούν. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που είναι σε ηγετικές θέσεις πρέπει να είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν τις διαφορετικές απόψεις των αδελφών τους, να μπορούν ν’ ανοιχτούν και να μοιραστούν με τους αδελφούς και τις αδελφές όλα όσα κρύβουν μέσα τους και να είναι σε θέση ν’ αποδεχθούν την επίπληξή τους, χωρίς να προασπίζονται τη θέση τους. Τι θα έλεγε ένας αντίχριστος για όλες αυτές τις σωστές οδούς άσκησης; Θα έλεγε: «Θα εξακολουθούσα να είμαι επικεφαλής, αν άκουγα τις απόψεις των αδελφών; Θα εξακολουθούσα να έχω θέση και κύρος; Αν δεν έχω κύρος, τότε τι έργο μπορώ να κάνω;» Αυτήν ακριβώς τη διάθεση έχουν οι αντίχριστοι· δεν αποδέχονται την αλήθεια ούτε στο ελάχιστο και όσο πιο σωστή είναι μια οδός άσκησης, τόσο περισσότερο της αντιστέκονται. Δεν αποδέχονται ότι όταν κάποιος ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές, κάνει πράξη την αλήθεια. Τι πιστεύουν ότι σημαίνει να κάνει κάποιος πράξη την αλήθεια; Πιστεύουν ότι σημαίνει να αντιμετωπίζει τους πάντες χρησιμοποιώντας δολοπλοκίες, κόλπα και βία, και όχι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, την αλήθεια και την αγάπη. Κάθε μέσο και κάθε μονοπάτι τους είναι μοχθηρό. Όλα αυτά αντιπροσωπεύουν απόλυτα τη φύση-ουσία των αντίχριστων. Όλα τα κίνητρα, οι απόψεις, οι οπτικές και οι προθέσεις που συχνά αποκαλύπτουν είναι διαθέσεις αποστροφής προς την αλήθεια και μίσους για την αλήθεια, και αυτή είναι η φύση-ουσία των αντίχριστων. Τι σημαίνει, λοιπόν, να αντιτίθεται κάποιος στην αλήθεια και στον Θεό; Σημαίνει να μισεί την αλήθεια και τα θετικά πράγματα. Έστω, για παράδειγμα, πως κάποιος λέει: «Ως δημιουργημένο ον, θα πρέπει κανείς να εκπληρώνει το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτασσόμαστε, γιατί είμαστε δημιουργημένα όντα». Πώς σκέφτονται τότε οι αντίχριστοι; «Να υποταχθώ; Είναι αλήθεια ότι είμαι δημιουργημένο ον, αλλά το κατά πόσο θα υποταχθώ εξαρτάται από την περίπτωση. Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να έχω κάποιο όφελος, δεν γίνεται να βρεθώ σε μειονεκτική θέση και προτεραιότητα έχουν τα συμφέροντά μου. Αν είναι ν’ αποκομίσω ανταμοιβές ή μεγάλες ευλογίες, τότε μπορώ να υποταχθώ, αλλά αν δεν υπάρχουν ανταμοιβές και προορισμός, γιατί να υποταχθώ; Δεν μπορώ να υποταχθώ». Αυτή είναι η στάση κάποιου που δεν αποδέχεται την αλήθεια. Υποτάσσονται στον Θεό υπό προϋποθέσεις, κι αν δεν πληρούνται αυτές οι προϋποθέσεις, όχι μόνο δεν υποτάσσονται, αλλά είναι επίσης πιθανό ν’ αντιταχθούν στον Θεό και να Του αντισταθούν. Για παράδειγμα, ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, αλλά αυτοί οι αντίχριστοι πιστεύουν ότι μόνο οι ανόητοι προσπαθούν να είναι ειλικρινείς και ότι οι έξυπνοι άνθρωποι δεν το προσπαθούν. Ποια είναι η ουσία μιας τέτοιας στάσης; Είναι μίσος για την αλήθεια. Έτσι είναι η ουσία των αντίχριστων, και η ουσία τους καθορίζει το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν καθορίζει όλα όσα κάνουν. Εφόσον η φύση-ουσία των αντίχριστων είναι το μίσος για την αλήθεια και για τον Θεό, τι είδους πράγματα είναι πιθανό να κάνουν; Είναι πιθανό να προσπαθήσουν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, να επιτεθούν στους διαφωνούντες και να τους αποκλείσουν και να βασανίσουν ανθρώπους. Ο στόχος που προσπαθούν να πετύχουν μ’ αυτά τα πράγματα είναι ν’ ασκούν εξουσία, να ελέγχουν τον εκλεκτό λαό του Θεού και να εγκαθιδρύσουν το δικό τους ανεξάρτητο βασίλειο. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Αν κάποιος, μόλις αποκτήσει μια θέση, είναι ανίκανος να υποταχθεί απολύτως στον Θεό και δεν είναι σε θέση να Τον ακολουθήσει ή να επιδιώξει την αλήθεια, είναι τότε αντίχριστος.

Τι είδους πράγματα κάνουν οι αντίχριστοι όσο εκτελούν το καθήκον τους ως επικεφαλής; Μόλις μιλήσαμε για το πώς προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων και πώς επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν. Όμως, οι αντίχριστοι έχουν μία ακόμη κοινή εκδήλωση. Ποια είναι η στάση τους απέναντι σε όσους επιδιώκουν την αλήθεια; (Το μίσος.) Και σε τι τους οδηγεί αυτό το μίσος; Μισούν απλώς αυτούς τους ανθρώπους, κι αυτό είναι όλο; Όχι. Ψάχνουν να βρουν τρόπους να τους αποκλείσουν και να τους καταστείλουν. Επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν. Αυτοί οι διαφωνούντες μπορεί να είναι λίγο μπερδεμένοι άνθρωποι, που δεν ξέρουν πώς να καλοπιάνουν τους άλλους ή πώς να αξιοποιούν τις φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις. Ίσως και να είναι άνθρωποι με ζήλο που επιδιώκουν αρκετά την αλήθεια. Ποια είναι, λοιπόν, η τρίτη τεχνική των αντίχριστων; Αποκλείουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και τους επιτίθενται. Υπάρχει και μία ακόμη: Προσπαθούν να εξασφαλίσουν μια θέση για τον εαυτό τους στις καρδιές των ανθρώπων. Πώς ονομάζεται αυτό; (Καταλαμβάνουν τις καρδιές των ανθρώπων.) Αυτό προσπαθούν να πετύχουν. Ποια μέσα χρησιμοποιούν για να το κάνουν αυτό; (Εξυψώνουν τον εαυτό τους και καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτόν.) Και ποιος είναι ο στόχος των αντίχριστων όταν εξυψώνουν τον εαυτό τους και καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτόν; Είναι να καταλάβουν τις καρδιές των ανθρώπων και να τους ελέγχουν. Τι είδους πράγματα αναφέρουν συνήθως οι άνθρωποι όταν εξυψώνουν τον εαυτό τους και καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτόν; Ένα πράγμα που αναφέρουν είναι τα προσόντα τους. Για παράδειγμα, κάποιοι αναφέρουν πως έχουν φιλοξενήσει κάποιους ανώτερους επικεφαλής της εκκλησίας. Κάποιοι μάλιστα λένε: «Φιλοξένησα τον ίδιο τον Θεό και ήταν πολύ καλός μαζί μου. Σίγουρα θα οδηγηθώ στην τελείωση». Ποιο το νόημα να το πουν αυτό; (Προσπαθούν να κερδίσουν την εκτίμηση των άλλων.) Έχουν έναν στόχο όταν λένε αυτά τα πράγματα. Άλλοι λένε: «Έχω έρθει σ’ επαφή με τον Άνωθεν, έχει πολύ καλή γνώμη για μένα και με παρότρυνε να εργαστώ σκληρά στην επιδίωξή μου». Στην πραγματικότητα, κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα τι άποψη έχει για εκείνους ο Άνωθεν. Κάποιοι άνθρωποι υπερβάλουν πάρα πολύ και μερικές φορές επινοούν κιόλας πράγματα. Αν συγκεντρωθεί μια ομάδα ανθρώπων για να επαληθεύσει και να ελέγξει τις ιστορίες τους, θα τα χάσουν τελείως. Ο Άνωθεν μπορεί κάλλιστα να πει σε κάποιον: «Έχεις καλό επίπεδο και ικανότητα κατανόησης. Θα πρέπει να εξασκηθείς στη συγγραφή της βιωματικής σου μαρτυρίας. Μόλις αποκτήσεις εμπειρία ζωής, μπορείς να γίνεις επικεφαλής». Τι υπονοείται εδώ; Ότι παρόλο που αυτός ο άνθρωπος είναι ταλαντούχος, πρέπει να εκπαιδευτεί και να βιώσει πράγματα για ένα χρονικό διάστημα. Αν αυτός ο άνθρωπος καμαρώνει και επιδεικνύεται προτού εκπαιδευτεί ή αποκτήσει εμπειρία, ποια είναι η φύση του; Είναι αλαζόνας και επηρμένος και έχει χάσει κάθε λογική, έτσι δεν είναι; Ακόμη κι αν ο Άνωθεν αδελφός λέει ότι αυτός ο άνθρωπος έχει επίπεδο και ότι είναι ταλαντούχος, απλώς τον ενθαρρύνει ή τον αξιολογεί. Ποιος είναι ο στόχος αυτού του ανθρώπου όταν γυρνάει εδώ κι εκεί και επιδεικνύεται μ’ αυτόν τον τρόπο; Να κερδίσει την εκτίμηση και τη λατρεία των άλλων. Αυτό που λέει είναι το εξής: «Κοίτα, ο Άνωθεν αδελφός μ’ έχει σε εκτίμηση. Γιατί, λοιπόν, εσύ δεν μ’ εκτιμάς; Τώρα που σου το είπα αυτό, θα πρέπει να μ’ έχεις κι εσύ σ’ εκτίμηση». Αυτόν τον στόχο θέλει να πετύχει. Κάποιοι άλλοι λένε: «Έχω υπάρξει επικεφαλής. Έχω υπάρξει επικεφαλής περιφέρειας, επικεφαλής επαρχίας, επικεφαλής εκκλησίας· άλλοτε έπεφτα όλο και χαμηλότερα στην ιεραρχία κι άλλοτε ανέβαινα όλο και πιο ψηλά σε βαθμίδα. Έχω προαχθεί και υποβιβαστεί πολλές φορές. Τελικά, οι Ουρανοί συγκινήθηκαν από την ειλικρίνειά μου και, σήμερα, είμαι για άλλη μια φορά ανώτερος επικεφαλής. Και δεν έχω υπάρξει ποτέ αρνητικός». Όταν τους ρωτάς γιατί δεν έχουν νιώσει ποτέ αρνητικότητα, απαντούν: «Έχω πίστη ότι ο πραγματικός χρυσός είναι γραφτό να λάμψει στο τέλος». Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο έχουν καταλήξει. Είναι αυτό η αλήθεια-πραγματικότητα; (Όχι.) Τι είναι, λοιπόν, εφόσον δεν είναι η αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι μια παράξενη θεωρία· θα μπορούσαμε να πούμε κι ότι είναι ένας παραλογισμός. Ποια μπορεί να είναι η συνέπεια όταν μιλάνε έτσι; Κάποιοι μπορεί να πουν: «Αυτός ο άνθρωπος επιδιώκει πραγματικά την αλήθεια. Πήρε προαγωγή τόσες φορές και υποβιβάστηκε άλλες τόσες, αλλά δεν έγινε αρνητικός. Και τώρα έγινε ξανά επικεφαλής· ο πραγματικός χρυσός όντως λάμπει. Είναι θέμα χρόνου να οδηγηθεί στην τελείωση». Σ’ αυτό δεν στοχεύει αυτός ο άνθρωπος; Στην πραγματικότητα, σ’ αυτό ακριβώς στοχεύει. Ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο μιλούν οι αντίχριστοι, πάντοτε στοχεύουν στο να κερδίσουν την εκτίμηση και τη λατρεία των άλλων, να καταλάβουν μια ορισμένη θέση στην καρδιά τους ή να πάρουν μάλιστα τη θέση του Θεού εκεί μέσα· όλους αυτούς τους στόχους θέλουν να πετύχουν οι αντίχριστοι όταν καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους. Κάθε φορά που οι άνθρωποι μιλάνε, κηρύττουν, και συναναστρέφονται με κίνητρο να κερδίσουν την εκτίμηση και τη λατρεία των άλλων, μια τέτοια συμπεριφορά αποτελεί εξύψωση του εαυτού τους και κατάθεση μαρτυρίας γι’ αυτόν και στόχος τους είναι να καταλάβουν μια θέση στην καρδιά των άλλων. Αν και ο τρόπος με τον οποίο μιλούν αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πανομοιότυπος, έχει ως αποτέλεσμα, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, να καταθέτουν μαρτυρία για τον εαυτό τους και να κερδίζουν τη λατρεία των άλλων. Τέτοιες συμπεριφορές απαντώνται σε όλους σχεδόν τους επικεφαλής και τους εργάτες, σε άλλους λιγότερο και σε άλλους περισσότερο. Αν φτάσουν σε ένα ορισμένο σημείο κατά το οποίο δεν μπορούν να βάλουν φρένο στον εαυτό τους, δυσκολεύονται να συγκρατηθούν και έχουν ιδιαίτερα ισχυρή και ξεκάθαρη πρόθεση και στόχο, θέλουν, δηλαδή, να τους αντιμετωπίζουν οι άλλοι σαν Θεό ή σαν είδωλο, και να πετύχουν έτσι τον στόχο τους να περιορίζουν και να ελέγχουν τους άλλους και όλοι να τους υπακούν και να τους λατρεύουν, τότε η φύση όλων των παραπάνω είναι η εξύψωση του εαυτού τους και η κατάθεση μαρτυρίας γι’ αυτόν, ενώ σε όλα αυτά υπάρχει μια ιδιότητα των αντίχριστων. Ποια μέσα χρησιμοποιούν συνήθως οι άνθρωποι για να εξυψώσουν τον εαυτό τους και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ αυτόν; (Μιλάνε για κεφάλαιο.) Τι περιλαμβάνει η αναφορά τους στο κεφάλαιο; Αναφέρουν πόσο καιρό πιστεύουν στον Θεό, πόσο έχουν υποφέρει, πόσο μεγάλο τίμημα έχουν πληρώσει, πόσο έργο έχουν κάνει, πόσο μακριά έχουν ταξιδέψει, αλλά και πόσους ανθρώπους έχουν κερδίσει και πόσο έχουν ταπεινωθεί κατά τη διάδοση του ευαγγελίου. Μερικοί άνθρωποι μιλούν, επίσης, συχνά για το πόσες φορές έχουν συλληφθεί και έχουν μπει στη φυλακή, χωρίς ποτέ να προδώσουν την εκκλησία ή τους αδελφούς και τις αδελφές, μένοντας σταθεροί στη μαρτυρία τους, και ούτω καθεξής· όλα αυτά περιλαμβάνονται στην αναφορά που γίνεται στο κεφάλαιο. Με το πρόσχημα της εκτέλεσης του έργου της εκκλησίας, λειτουργούν τη δική τους επιχείρηση, παγιώνουν τη θέση τους και αφήνουν μια καλή εντύπωση στις καρδιές των ανθρώπων. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούν κάθε είδους μεθόδους και τεχνάσματα για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να επιτίθενται σε οποιονδήποτε έχει διαφορετικές απόψεις από τις δικές τους και να τον αποκλείουν· ειδικότερα κάνουν ό,τι μπορούν για να αποκλείσουν και να καταστείλουν όσους επιδιώκουν την αλήθεια και εμμένουν στις αρχές. Και όσον αφορά αυτούς που είναι ανόητοι, ανίδεοι και μπερδεμένοι στην πίστη τους, καθώς και εκείνους που πιστεύουν στον Θεό μόνο για λίγο ή που έχουν μικρό ανάστημα, ποιες μεθόδους χρησιμοποιούν σ’ αυτούς; Τους παραπλανούν, τους προσελκύουν και μάλιστα τους απειλούν· χρησιμοποιούν όλες αυτές τις στρατηγικές για να πετύχουν τον στόχο τους να παγιώσουν τη θέσης τους. Όλες αυτές είναι οι τακτικές των αντίχριστων.

Τέτοια πράγματα συμβαίνουν συχνά στις εκκλησίες: Κάποιοι αδελφοί και αδελφές ακούνε κηρύγματα και συναναστροφές στα οποία ο Άνωθεν λέει ότι αν ένας επικεφαλής ή εργάτης κάνει κάτι που παραβιάζει τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, τότε ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει το δικαίωμα να το αναφέρει. Αφού το ακούνε αυτό κι αφού διακρίνουν ότι ένας επικεφαλής στην εκκλησία τους εργάζεται με τρόπο που δεν συμφωνεί με τις εργασιακές ρυθμίσεις, κάποιοι από αυτούς αποφασίζουν ότι θέλουν να τον αναφέρουν. Τότε, ο επικεφαλής το μαθαίνει και σκέφτεται: «Απ’ ό,τι φαίνεται υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που έχουν τα κότσια να με αναφέρουν. Πώς τολμούν! Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι;» Στη συνέχεια, ερευνά ένα προς ένα τα δεκάδες μέλη της εκκλησίας. Μέχρι πού φτάνει σ’ αυτήν του την ερεύνα; Προσπαθεί να μάθει την ηλικία του καθενός, πόσο καιρό πιστεύει στον Θεό, τι καθήκοντα έχει εκτελέσει στο παρελθόν, ποια είναι τα τωρινά του καθήκοντα, με ποιον έρχεται σ’ επαφή, αν μπορεί να έρθει σ’ επαφή με τον Άνωθεν ή όχι, και ούτω καθεξής. Εξετάζει όλα αυτά τα πράγματα και καταβάλει τεράστια προσπάθεια για να το καταφέρει αυτό. Αφού ολοκληρώσει τη λεπτομερή του έρευνα, ανακαλύπτει ότι δύο ή τρεις άνθρωποι φαίνονται ύποπτοι, οπότε κατά την επόμενη συνάθροιση, κάνει ένα κήρυγμα που στοχεύει συγκεκριμένα σ’ αυτό το ζήτημα. Λέει: «Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν συνείδηση. Ποιος σ’ έχει καθοδηγήσει έως σήμερα στην πίστη σου στον θεό; Καταλαβαίνεις πλέον τόσες αλήθειες. Αν δεν συναθροιζόμουν και δεν συναναστρεφόμουν μαζί σου, θα μπορούσες να κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες; Η εκκλησία μας έχει προσελκύσει τόσους ανθρώπους μέσω της διάδοσης του ευαγγελίου, και το έργο του ευαγγελίου έχει κάνει τεράστια πρόοδο. Αν δεν ήμουν εδώ να το κατευθύνω, θα ήσασταν εσείς σε θέση να προσελκύσετε κανέναν; Σε κάθε περίπτωση, ποιον πρέπει να ευχαριστήσετε για όλα αυτά;» Κάποιοι το συλλογίζονται αυτό και σκέφτονται: «Ο Θεός είναι Εκείνος που θα πρέπει να ευχαριστήσω. Ποια ήταν η συνεισφορά του ανθρώπου;» Τότε, όμως, ο επικεφαλής συνεχίζει, λέγοντας: «Αν δεν είχα ανακτήσει για χάρη σας αυτά τα βιβλία με τα λόγια του θεού, θα μπορούσατε να τ’ αποκτήσετε; Αν δεν ήμουν εγώ να οργανώνω τις συναθροίσεις, θα μπορούσατε να συγκεντρωθείτε; Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν συνείδηση! Αν έχετε, λοιπόν, συνείδηση, τι πρέπει να κάνετε; Όταν κατά καιρούς ο επικεφαλής σας κάνει κάποιο ασήμαντο λάθος, δεν πρέπει να το διερευνάτε τόσο λεπτομερώς. Μήπως προσπαθείς να επαναστατήσεις εναντίον του, όταν αρπάζεσαι από τα ελαττώματά του και αρνείσαι να τα αφήσεις κατά μέρος; Όταν προκύπτει κάτι δευτερεύον, θα πρέπει να το χειριζόμαστε εσωτερικά. Τι νόημα έχει να υποβάλει κανείς αναφορά; Οι άνθρωποι που αναφέρουν ζητήματα είναι ανίκανοι και έχουν χαμηλό ανάστημα. Είναι σωστό ν’ αναφέρονται τα πάντα στον άνωθεν; Πώς θα μπορούσε ο άνωθεν να έχει χρόνο να λύνει τέτοια προβλήματα; Αν πρέπει να λυθούν, τότε θα τα λύσουν οι επικεφαλής της εκκλησίας. Δεν μπορούν να συζητηθούν όλα αυτά κεκλεισμένων των θυρών; Πρέπει ν’ αναφέρετε τα πάντα στον άνωθεν; Αυτό δεν θα του προκαλούσε απλώς αναστάτωση; Άκου· αν αναφέρεις κάτι σ’ εμένα, τότε θα βρω μια λύση με ηρεμία και φιλική διάθεση και δεν θα σε κλαδέψω. Ξέρεις, όμως, ποια θα είναι η στάση του άνωθεν αν το αναφέρεις σ’ εκείνον; Δεν είναι να παίζει κανείς με τον άνωθεν· είναι σαν ένα λιοντάρι, σαν ένας αετός. Μπορούν οι άνθρωποι που έχουν μικρό ανάστημα όπως εμείς να φτάσουν το δικό του επίπεδο; Δεν θα σου βγει σε καλό αν αναφέρεις ένα πρόβλημα στον άνωθεν. Είναι σίγουρο ότι θα κλαδευτείς. Εμένα μου έχει συμβεί πολλές φορές αυτό. Πώς θα μπορούσε κάποιος με τόσο χαμηλό ανάστημα όσο το δικό σου να χειριστεί κάτι τέτοιο; Μπορεί ακόμη και να πάψεις να πιστεύεις. Και ποιος θα υποστεί τις συνέπειες; Αν θέλεις ν’ αναφέρεις κάτι, εσύ θα υποστείς τις συνέπειες. Όταν έρθει η ώρα που θα κλαδευτείς και θα γίνεις αρνητικός και αδύναμος, μην έρθεις να κατηγορήσεις εμένα. Αν θέλεις να υποβάλεις αναφορά, δεν θα σ’ εμποδίσω. Κάν’ το· θα δω ποιος έκανε την αναφορά!» Θα τολμούσε κανείς να υποβάλει αναφορά, όταν αυτός ο επικεφαλής τούς εκφοβίζει όλους μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Κάποιοι θα το ήθελαν, αλλά θα φοβόντουσαν πολύ να το κάνουν. Δεν είναι άχρηστοι αυτοί ο άνθρωποι; Τι φοβούνται; Πώς γίνεται να τους φοβίζει τόσο ο επικεφαλής; Ακόμη κι αν αυτός ο επικεφαλής ήθελε να τους βασανίσει μέχρι θανάτου, οι ζωές τους δεν βρίσκονται στα χέρια του· πώς θα τολμούσε αυτός ο επικεφαλής να τους βασανίσει χωρίς την άδεια του Θεού; Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά θα φοβόντουσαν πάρα πολύ να υποβάλουν μια αναφορά έχοντας δεχτεί λίγες φοβέρες από αυτόν τον επικεφαλής. Θα σκεφτόντουσαν: «Ο Θεός δεν φαίνεται πουθενά. Άραγε, θα χειριστεί ο Άνωθεν τον επικεφαλής, αν υποβάλω αναφορά; Κι αν δεν τον χειριστεί; Μήπως τότε θα μ’ εκδικηθεί ο επικεφαλής; Θα μπορώ μετά να κάνω κανονικά το καθήκον μου; Δεν πρέπει να υποβάλω αναφορά. Εξάλλου, αυτό το ζήτημα δεν είναι δική μου δουλειά. Κανείς άλλος δεν το έχει αναφέρει. Γιατί, λοιπόν, να το κάνω εγώ;» Θα έκαναν πίσω, δεν θα τολμούσαν να υποβάλουν αναφορά. Υπάρχει πιθανότητα ένας αντίχριστος να δείξει έλεος σ’ αυτούς τους ανθρώπους; (Όχι.) Τι θα τους κάνει; Μόλις εξακριβώσει ποιος σκοπεύει να τον αναφέρει, ποιος δεν έχει το ίδιο σκεπτικό μ’ εκείνον, θ’ αρχίσει να σκέφτεται: «Μονίμως σκαρώνεις κάτι· θέλεις διαρκώς ν’ αραδιάζεις βαρύγδουπες ιδέες, θέλεις συνεχώς να προκαλείς μπελάδες, θέλεις πάντα ν’ αναφέρεις τα δικά μου ζητήματα· αυτό είναι εξοργιστικό! Ψάχνεις να βρεις ευκαιρία να έρθεις σ’ επαφή με τον άνωθεν για να του αναφέρεις την κατάστασή μου. Τώρα κάνεις πίσω, δεν τολμάς να το κάνεις· όμως, ποιος ξέρει; Αν βρεις την κατάλληλη ευκαιρία, μπορεί τελικά να με αναφέρεις. Ε, λοιπόν, δεν θα μου ξεφύγεις!» Έτσι, ο αντίχριστος θα ψάχνει να βρει προφάσεις και ευκαιρίες να κακολογήσει αυτούς τους ανθρώπους, να κάνει τους αδελφούς και τις αδελφές να νιώθουν αποστροφή απέναντί τους. Έπειτα, θα σκεφτεί κάθε λογής τρόπους για να τους πιάσει στα πράσα, να τους προκαλέσει μπελάδες και ν’ αμαυρώσει τη φήμη τους. Και τι σκέφτονται μετά μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι; «Αυτό είναι τρομερό! Δεν υπάκουσα τον επικεφαλής, προσπάθησα να τον αναφέρω στα τυφλά και τώρα υποφέρω. Πρέπει να θυμάμαι αυτό το μάθημα: Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να προσβάλω τον επικεφαλής! Αυτήν τη στιγμή, αυτός ο επικεφαλής κάνει κουμάντο. Αν πει “ανατολή” δεν μπορώ εγώ να πω “δύση”· αν πει “ένα”, δεν μπορώ εγώ να πω “δύο”. Πρέπει να κάνω ό,τι μου λέει ο επικεφαλής. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επικοινωνώ με τον Άνωθεν για ν’ αναφέρω προβλήματα. Αυτό είναι πολύ σοβαρό! Ο επικεφαλής με κάνει να υποφέρω και ο Άνωθεν δεν το γνωρίζει. Ποιος θα με υπερασπιστεί; Όπως λένε “Οι τοπικοί αξιωματούχοι έχουν μεγαλύτερο έλεγχο από τους κρατικούς αξιωματούχους!”» Αυτοί οι άνθρωποι έχουν γίνει αρνητικοί. Δεν πιστεύουν ότι στον οίκο του Θεού κυβερνά η αλήθεια, πόσο μάλλον ότι ο Θεός είναι κυρίαρχος σε όλα τα πράγματα. Εξακολουθούν να έχουν τον Θεό στην καρδιά τους; Όχι, δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους. Δεν έχουν αληθινή πίστη στον Θεό. Θέλουν ν’ αναφέρουν ένα πρόβλημα, αλλά φοβούνται αυτόν τον κακό άνθρωπο, δεν έχουν καμία ικανότητα να διακρίνουν τις μοχθηρές δυνάμεις, αυτός ο κακός άνθρωπος τους έχει κάνει να υποφέρουν εκεί όπου κατέχει την εξουσία, και είναι πλέον άχρηστοι. Αρχικά, είχαν κάποιο αίσθημα δικαιοσύνης κι αυτό είναι μια επιθυμητή ιδιότητα· επειδή, όμως, δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν ξέρουν πώς να ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές, τους συνέθλιψε αυτός ο κακός άνθρωπος, ο ψευδοεπικεφαλής και αντίχριστος, σε σημείο που έχασαν όλη τους την πίστη. Δεν ξέρουν πώς να βασιστούν στον Θεό για ν’ αναζητήσουν την αλήθεια ή για να ενεργήσουν με σοφία. Πλέον, όποτε βλέπουν έναν αντίχριστο, φοβούνται και δειλιάζουν. Πόσο πολύ φοβούνται; Σκέφτονται: «Οι κακοί άνθρωποι κατέχουν την εξουσία σ’ αυτόν τον κόσμο. Σε όποια ομάδα κι αν είμαι, πρέπει να συμπεριφέρομαι σωστά. Δεν έχω την ορμή και τα κότσια που χρειάζονται, οπότε όπου πάω, πρέπει να υπομένω την κακομεταχείριση και να υπακούω τους άλλους με προθυμία. Θα πρέπει να τους φέρομαι όπως στους προγόνους μου. Αν λένε “ανατολή”, δεν μπορώ εγώ να λέω “δύση”. Δεν μπορώ να εκφράζω διαφορετικές απόψεις, δεν μπορώ να υποβάλλω αναφορές για προβλήματα άλλων ούτε και να χώνω τη μύτη μου στις υποθέσεις άλλων. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εστιάσω στην πίστη μου στον Θεό. Δεν πρέπει να προσβάλλω τους επικεφαλής και τους εργάτες, να τηρώ τις αλήθεια-αρχές, να λαχταρώ το φως ή ν’ αγαπώ τη δικαιοσύνη· δεν υπάρχει φως ούτε δικαιοσύνη σ’ αυτόν τον κόσμο. Απλώς θα εστιάσω στο ν’ αντέξω ως το τέλος και θα θυμάμαι όπου πάω στο εξής ότι προτεραιότητά μου είναι η διατήρηση της γαλήνης!» Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν. Δεν τους έχει νικήσει αυτός ο αντίχριστος; (Ναι.) Τι το επιβεβαιώνει αυτό; Αφού τους κατέστειλε αυτός ο αντίχριστος, τους έχουν κοπεί τα ήπατα, φοβούνται πάρα πολύ να πουν ή να κάνουν το οτιδήποτε. Έχουν χάσει την πραγματική τους πίστη και δεν κάνουν πλέον το καθήκον τους με αφοσίωση· βαθιά μέσα τους, έχει σβήσει η μικρή φλόγα της αγάπης τους για δικαιοσύνη· έχουν ηττηθεί και νικηθεί ολοκληρωτικά από αυτόν τον αντίχριστο. Δεν είναι άχρηστοι; Δεν είναι δειλοί; (Ναι.) Πώς το ξέρετε; Αν τους ρωτήσεις: «Πώς τα πάει ο τάδε στην εκκλησία σας;», θ’ απαντήσουν: «Όχι άσχημα». Αν πεις: «Και τι γίνεται μ’ αυτόν τον νέο επικεφαλής της εκκλησίας που διαλέξατε όλοι; Τον ξέρεις;», θ’ απαντήσουν: «Δεν τον ξέρω τόσο καλά». Αν ρωτήσεις: «Πώς είναι τώρα εκεί η εκκλησιαστική ζωή; Έχει προκαλέσει κανείς αναστατώσεις;», θα πουν: «Μια χαρά είναι, όλα πάνε καλά». Οτιδήποτε κι αν τους ρωτήσεις, απλώς θ’ απαντήσουν με αυτά τα δυο λόγια. Δεν συμβαίνει αυτό επειδή είναι φοβισμένοι; Γιατί είναι τόσο φοβισμένοι; Επειδή δεν γνωρίζουν τη δικαιοσύνη του Θεού· δεν μπορούν να διακρίνουν τη μοχθηρία, τη βαρβαρότητα, τη σκληρότητα και το σκότος του Σατανά· δεν ξέρουν το νόημα και τη σημασία του να κυβερνά η αλήθεια, οπότε φοβούνται. Επομένως, ό,τι κι αν ρωτήσεις, η απάντησή τους θα είναι αόριστη και ασαφής· δεν θα πάρεις καμία απάντηση από αυτούς για το τι πραγματικά συμβαίνει στην εκκλησία ούτε θα μάθεις τι πραγματικά σκέφτονται μέσα τους. Θα κρυφτούν τόσο καλά, που δεν θα είσαι καν σίγουρος τι λένε. Δεν θα πουν τίποτα για τα προβλήματα που υπάρχουν στην εκκλησία ούτε θ’ αναφέρουν πώς είναι οι επικεφαλής και οι εργάτες και δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Δεν θα μάθεις τίποτα για όλα αυτά· μόνο έτσι θα συζητούν μαζί σου. Και τι θα νιώθεις όσο τους ακούς; Θα νιώθεις σαν να υπάρχει κάποιο εμπόδιο ανάμεσα στη δική σου καρδιά και τη δική του. Η νοοτροπία τους είναι η εξής: «Μη ζητάς να μάθεις τίποτε για μένα, δεν θέλω να σου αποκαλύψω καμία πληροφορία ούτε τι πραγματικά συμβαίνει. Μείνε μακριά μου· αν προσπαθείς να μάθεις από μένα τι συμβαίνει στην εκκλησία, τότε προσπαθείς να μου προκαλέσεις μπελάδες και να διαταράξεις το τωρινό περιβάλλον διαβίωσής μου ή την τρέχουσα ρουτίνα και κατάσταση της ζωής μου. Μην μπλέκεσαι σε καμία πτυχή της ζωής μου· άσε με να χειριστώ αυτά τα πράγματα μόνος μου». Φοβούνται ότι ο αντίχριστος θα τους κάνει να υποφέρουν ή ότι θα τους εκδικηθεί, και φοβούνται ν’ αναφέρουν οποιαδήποτε προβλήματα για την εκκλησία τους. Δεν δείχνει αυτό ότι παραδίδονται σ’ αυτόν τον αντίχριστο; Δεν τους έχει παραπλανήσει και δεν τους ελέγχει αυτός ο αντίχριστος; (Ναι.) Και όταν το βλέπει αυτό ο αντίχριστος, νιώθει ικανοποίηση. Έχει βασανίσει τους ανθρώπους σε σημείο που δεν τολμούν πλέον ν’ αναφέρουν τα προβλήματά του, οπότε ελέγχει αυστηρά την εκκλησία. Ένας αντίχριστος ελέγχει πολλούς ανθρώπους στην εκκλησία μ’ αυτόν τον τρόπο; Έχετε εσείς εμποδίσει ποτέ κάποιον ν’ αναφέρει ένα ζήτημα; Μπορεί να το έχετε κάνει αλλά να μην το έχετε συνειδητοποιήσει ή μπορεί να το κάνετε στο μέλλον. Όταν, λοιπόν, οι αντίχριστοι παίρνουν με το μέρος τους και ελέγχουν τους ανθρώπους, θεωρείται αυτό πρόβλημα; (Ναι.) Ορισμένοι λένε: «Κάποιοι άνθρωποι στην εκκλησία φοβούνται έναν αντίχριστο, αλλά δεν πιστεύουν σ’ αυτόν ούτε τον ακολουθούν, πόσο μάλλον τον υπηρετούν. Απλώς τους περιορίζει λίγο αυτός ο αντίχριστος και καθυστερεί την είσοδό τους στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό. Γιατί λες ότι είναι πρόβλημα αυτό;» Αφενός, εξετάζοντας τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να πάρουν με το μέρος τους τους ανθρώπους και να τους ελέγχουν, θα πρέπει να μπορείτε να διακρίνετε ότι η φύση-ουσία τους είναι η ουσία του Σατανά, ότι είναι εχθρική απέναντι στην αλήθεια και στον Θεό. Οι αντίχριστοι θέλουν ν’ ανταγωνίζονται τον Θεό για τους ανθρώπους, να ανταγωνίζονται για τον εκλεκτό λαό Του. Αφετέρου, οι μέθοδοι και οι τρόποι με τους οποίους λειτουργούν οι αντίχριστοι μπορούν πράγματι να έχουν επίδραση στους ανθρώπους που είναι ανόητοι, ανίδεοι, μπερδεμένοι και δεν κατανοούν την αλήθεια. Μπορούν πράγματι να παραπλανήσουν αυτούς τους ανθρώπους, να ελέγχουν τη συμπεριφορά τους, αναγκάζοντάς τους να τους συμβουλεύονται για τα πάντα και να συμμορφώνονται με όλα όσα λένε. Οι αντίχριστοι, όχι μόνο κρατούν κλειστά τα στόματα αυτών των ανθρώπων, αλλά ελέγχουν και τις πράξεις τους, επηρεάζουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους και την κατεύθυνση προς την οποία βαδίζουν. Αυτές τις επιδράσεις και τις συνέπειες έχουν οι ενέργειες των αντίχριστων σε όσους είναι ανόητοι και ανίδεοι.

Μόλις τώρα αναφέρθηκα στις διάφορες αλήθειες που σχετίζονται με το καθήκον ενός επικεφαλής ή ενός εργάτη. Επίσης, εξέθεσα ορισμένα προβλήματα που έχουν οι επικεφαλής και οι εργάτες, εστιάζοντας κυρίως στις εκδηλώσεις του πιο σοβαρού είδους τέτοιων ανθρώπων· και ποιοι άνθρωποι είναι αυτοί; (Οι αντίχριστοι.) Ποια είναι η κοινή εκδήλωση που εμφανίζουν όλοι οι αντίχριστοι; Προσπαθούν ν’ αποκτήσουν οι ίδιοι δύναμη και να ελέγχουν την εκκλησία. Τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει την επιθυμία τους για δύναμη· η δύναμη είναι η ζωή τους, η ρίζα τους· είναι το θέμα, η κατεύθυνση και ο σκοπός γύρω από τα οποία περιστρέφεται οτιδήποτε κάνουν στη ζωή. Επομένως, οι πράξεις των αντίχριστων και οι διαθέσεις που αποκαλύπτουν είναι ίδιες με τις τακτικές που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να παραπλανήσει, να πάρει με το μέρος του και να ελέγξει τους ανθρώπους. Μπορεί να ειπωθεί ότι όλα όσα κάνει ένας τέτοιος άνθρωπος τον οδηγούν να γίνει απλώς και μόνο διέξοδος, προσωποποίηση και έκφραση του Σατανά· ο κύριος σκοπός του πίσω από κάθε πράξη και συμπεριφορά του είναι ν’ αποκτήσει δύναμη. Και ποιον προσπαθεί να ελέγξει; Τους ανθρώπους που καθοδηγεί, οι οποίοι είναι ακόλουθοι του Θεού, τους ανθρώπους που βρίσκονται υπό την εξουσία του και τους οποίους μπορεί να ελέγξει. Πριν από λίγο, μιλήσαμε και για τις τεχνικές που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να ελέγχουν τους ανθρώπους. Η πρώτη είναι ότι προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων· η δεύτερη είναι ότι επιτίθενται στους διαφωνούντες και τους αποκλείουν· η τρίτη είναι ότι αποκλείουν και επιτίθενται στους ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια· η τέταρτη είναι ότι μονίμως εξυψώνουν τον εαυτό τους και καταθέτουν μαρτυρία γι’ αυτόν· και η πέμπτη είναι ότι παραπλανούν, προσελκύουν, απειλούν και ελέγχουν τους ανθρώπους. Και οι πέντε αυτές κύριες εκδηλώσεις είναι βασικές τεχνικές και μέσα που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για ν’ αποκτήσουν δύναμη και να κατέχουν και να ελέγχουν τους ανθρώπους. Αυτές είναι οι ευρείες κατηγορίες. Στη συνέχεια, θα αναλύσουμε αυτές τις ευρείες κατηγορίες και θα συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτές με περισσότερες λεπτομέρειες.

Μια ανάλυση του πώς οι αντίχριστοι προσπαθούν να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων

A. Προσελκύουν τους ανθρώπους με μικρές χάρες

Η πρώτη τεχνική που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να ελέγχουν τους ανθρώπους είναι να παίρνουν με το μέρος τους τις καρδιές τους. Πόσοι τρόποι υπάρχουν για να πάρει κανείς με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων; Ένας τρόπος είναι να τους προσελκύσει με μικρές χάρες. Οι αντίχριστοι, κάποιες φορές δίνουν στους ανθρώπους όμορφα πράγματα, κάποιες φορές τους κολακεύουν και κάποιες φορές τους δίνουν μικρές υποσχέσεις. Και κάποιες άλλες φορές, βλέπουν ότι κάποια καθήκοντα μπορούν να δώσουν την ευκαιρία στους ανθρώπους να βγουν στο προσκήνιο ή ότι οι άλλοι πιστεύουν πως αυτά τα καθήκοντα μπορούν να επιφέρουν πλεονεκτήματα σε όποιον τα κάνει, με αποτέλεσμα να τον εκτιμούν όλοι, κι έτσι αναθέτουν αυτά τα καθήκοντα σε όσους θέλουν να πάρουν με το μέρος τους. Οι «μικρές χάρες» περιλαμβάνουν πολλά πράγματα: Κάποιες φορές είναι υλικά πράγματα· κάποιες φορές είναι άυλα πράγματα και κάποιες φορές είναι ευχάριστα λόγια που θέλουν ν’ ακούσουν οι άνθρωποι. Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος γίνεται αδύναμος όταν του συμβαίνει κάτι και χάνει το κίνητρο να κάνει το καθήκον του. Όταν συγκρίνει αυτήν την αδυναμία του με τα λόγια του Θεού, συνειδητοποιεί ότι πρόκειται για έλλειψη αφοσίωσης απέναντι στον Θεό, απροθυμία να κάνει το καθήκον του και έλλειψη πραγματικής υποταγής, οπότε κατηγορεί σε μεγάλο βαθμό τον εαυτό του. Ένας επικεφαλής, όταν το βλέπει αυτό, μπορεί να πει: «Έχεις απλώς μικρό ανάστημα. Ο θεός δεν θα το δει έτσι αυτό το ζήτημα. Πιστεύεις λίγο καιρό μόνο. Δεν μπορείς να έχεις τόσο μεγάλες απαιτήσεις από τον εαυτό σου. Αυτά τα πράγματα παίρνουν καιρό· δεν μπορείς να τα επισπεύσεις. Ο θεός δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους, και ένας άνθρωπος που πιστεύει σ’ εκείνον λίγο καιρό, όπως εσύ, είναι φυσιολογικό να είναι κάποιες φορές αδύναμος. Δεν χρειάζεται ν’ ανησυχείς γι’ αυτό». Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται ν’ ανησυχεί κανείς όταν είναι αδύναμος, κι ακόμα λιγότερο εάν συνεχίζει να είναι αδύναμος, και ότι όλο αυτό είναι κανονική αρνητικότητα και ο Θεός δεν το θυμάται. Κάποιοι είναι υπερβολικά συναισθηματικοί και περιορίζονται πάντα από τα συναισθήματά τους όταν κάνουν το καθήκον τους, και ο επικεφαλής τους λέει: «Αυτό οφείλεται στο μικρό σου ανάστημα. Δεν υπάρχει πρόβλημα». Κάποιοι είναι τεμπέληδες και δεν κάνουν με αφοσίωση το καθήκον τους, αλλά ο επικεφαλής τους δεν τους επιπλήττει. Αντιθέτως, τους λέει σε κάθε ευκαιρία ευχάριστα πράγματα που θέλουν ν’ ακούσουν, για να τους ικανοποιήσει κι έτσι να λένε ότι είναι καλός και να τους δείξει πόση κατανόηση έχει και πόσο στοργικός είναι. Αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται: «Ο επικεφαλής μας είναι σαν μια στοργική μάνα. Μας αγαπάει αληθινά· εκπροσωπεί πραγματικά τον Θεό. Είναι πραγματικά από τον Θεό!» Αυτό που δεν λένε αλλά υπονοούν σ’ αυτήν τη φράση είναι ότι ο επικεφαλής τους μπορεί να ενεργεί ως φερέφωνο του Θεού, ότι μπορεί να εκπροσωπεί τον Θεό. Είναι αυτός ο σκοπός αυτού του επικεφαλής; Ίσως να μην είναι τόσο ξεκάθαρο, αλλά ένας από τους σκοπούς του είναι προφανής: Θέλει να λένε οι άνθρωποι ότι είναι ένας υπέροχος επικεφαλής, ότι νοιάζεται για τους άλλους, δείχνει συμπόνια για τις αδυναμίες των ανθρώπων και μεγάλη κατανόηση για όσα έχουν στην καρδιά τους. Όταν ένας επικεφαλής εκκλησίας βλέπει τους αδελφούς ή τις αδελφές να κάνουν επιπόλαια το καθήκον τους, μπορεί να μην τους επιπλήξει, αν και θα έπρεπε. Όταν βλέπει ξεκάθαρα ότι ζημιώνονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν τον απασχολεί ούτε κάνει ερωτήσεις και δεν προσβάλει στο ελάχιστο τους άλλους. Στην πραγματικότητα, δεν νοιάζεται στ’ αλήθεια για τις αδυναμίες των ανθρώπων· αντιθέτως, η πρόθεση και ο σκοπός του είναι να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων. Έχει πλήρη επίγνωση του εξής: «Εφόσον το κάνω αυτό και δεν προσβάλλω κανέναν, θα με θεωρούν καλό επικεφαλής. Θα έχουν καλή άποψη για μένα και θα μ’ εκτιμούν. Θα μ’ εγκρίνουν και θα με συμπαθούν». Δεν τον ενδιαφέρει πόση ζημιά υφίστανται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ούτε πόσο μεγάλες απώλειες προκαλούνται στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ούτε πόσο αναστατώνεται η εκκλησιαστική ζωή του. Επιμένει απλώς στη σατανική του φιλοσοφία και δεν προσβάλλει κανέναν. Βαθιά μέσα του, δεν κατηγορεί καθόλου τον εαυτό του. Όταν βλέπει κάποιον να προκαλεί διαταράξεις και αναστατώσεις, το πολύ πολύ να του πει δυο κουβέντες, υποβαθμίζοντας το ζήτημα, κι αυτό είναι όλο. Δεν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ούτε του επισημαίνει την ουσία του προβλήματος, πόσο μάλλον αναλύει την κατάστασή του. Επιπλέον, δεν συναναστρέφεται ποτέ πάνω στις προθέσεις του Θεού. Ένας ψευδοεπικεφαλής δεν εκθέτει ούτε αναλύει ποτέ τα σφάλματα που κάνουν συχνά οι άνθρωποι ή τις διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτουν συνήθως. Δεν λύνει πραγματικά προβλήματα, αλλά αντιθέτως δείχνει επιείκεια στους εσφαλμένους τρόπους άσκησης και τις αποκαλύψεις διαφθοράς των ανθρώπων και, όσο αρνητικοί ή αδύναμοι κι αν είναι εκείνοι, δεν το παίρνει στα σοβαρά. Απλώς κηρύττει κάποια λόγια και δόγματα και λέει μια-δυο κουβέντες προτροπής για να αντιμετωπίσει την κατάσταση επιπόλαια, προσπαθώντας να διατηρήσει την αρμονία. Ως αποτέλεσμα, οι εκλεκτοί του Θεού δεν ξέρουν πώς να κάνουν αυτοκριτική και ν’ αποκτήσουν αυτογνωσία, δεν υπάρχει καμία λύση για όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν, και ζουν ανάμεσα σε λόγια και δόγματα, αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, χωρίς καθόλου ζωή-είσοδο. Μάλιστα, βαθιά μέσα τους πιστεύουν το εξής: «Ο επικεφαλής μας δείχνει ακόμη μεγαλύτερη κατανόηση για τις αδυναμίες μας από ό,τι ο Θεός. Το ανάστημά μας είναι πολύ μικρό για ν’ ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Θεού. Απλώς πρέπει να εκπληρώνουμε τις απαιτήσεις του επικεφαλής μας. Αν υποταχθούμε στον επικεφαλής μας, υποτασσόμαστε στον Θεό. Αν μια μέρα ο Άνωθεν απαλλάξει τον επικεφαλής μας απ’ το καθήκον του, θα διαμαρτυρηθούμε. Προκειμένου να κρατήσουμε τον επικεφαλής μας και να μην επιτρέψουμε την απαλλαγή του από το καθήκον του, θα διαπραγματευτούμε με τον Άνωθεν και θα τον αναγκάσουμε να συμφωνήσει με τα αιτήματά μας. Έτσι θα κάνουμε το σωστό για τον επικεφαλής μας». Όταν οι άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις, όταν έχουν δημιουργήσει τέτοια σχέση με τον επικεφαλής τους και έχει αναπτυχθεί βαθιά μέσα τους μια τέτοιου είδους εξάρτηση, ζήλια και λατρεία γι’ αυτόν, καταλήγουν να έχουν ακόμα μεγαλύτερη πίστη σ’ αυτόν και θέλουν πάντα ν’ ακούν τα λόγια του, αντί ν’ αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Αυτός ο επικεφαλής έχει σχεδόν πάρει τη θέση του Θεού στις καρδιές των ανθρώπων. Αν ένας επικεφαλής είναι πρόθυμος να διατηρήσει μια τέτοια σχέση με τον εκλεκτό λαό του Θεού, αν αντλεί ένα αίσθημα ευχαρίστησης από αυτό βαθιά μέσα του και πιστεύει ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού οφείλει να του φέρεται έτσι, τότε αυτός ο επικεφαλής δεν διαφέρει καθόλου από τον Παύλο, έχει ήδη πατήσει το πόδι του στο μονοπάτι των αντίχριστων, και ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει ήδη παραπλανηθεί από αυτόν τον αντίχριστο και δεν έχει καθόλου ικανότητα διάκρισης. Ουσιαστικά, αυτός ο επικεφαλής δεν έχει την αλήθεια-πραγματικότητα και δεν αναλαμβάνει κανένα φορτίο σε σχέση με τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Μπορεί μόνο να κηρύττει λόγια και δόγματα και να διατηρεί τις σχέσεις του με τους άλλους. Είναι καλός στο να κάνει επίδειξη χρησιμοποιώντας υποκριτικές μεθόδους· τα λόγια και οι πράξεις του συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, κι έτσι τους παραπλανά. Δεν ξέρει πώς να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια ούτε πώς ν’ αποκτήσει αυτογνωσία, κι έτσι είναι αδύνατον να καθοδηγήσει τους άλλους στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εργάζεται μόνο για τη φήμη και τη θέση και λέει μόνο ευχάριστα λόγια που παγιδεύουν τους ανθρώπους. Έχει ήδη πετύχει να κάνει τους ανθρώπους να τον λατρεύουν και να τον θαυμάζουν και έχει προκαλέσει σοβαρό αντίκτυπο και καθυστέρηση στο έργο της εκκλησίας και στη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Δεν είναι αντίχριστος ένας τέτοιος άνθρωπος; Κάποιοι άνθρωποι συμπεριφέρονται όπως οι αντίχριστοι, αλλά όταν βλέπουν ν’ αποκαλύπτεται ένας αντίχριστος, είναι σε θέση να συγκρίνουν τον εαυτό τους μ’ εκείνον. Νιώθουν ότι και οι ίδιοι βαδίζουν στο μονοπάτι των αντίχριστων, ότι θα πρέπει να συγκρατήσουν τον εαυτό τους από το χείλος της καταστροφής, να μετανοήσουν αμέσως στον Θεό και να σταματήσουν να εστιάζουν στην προσωπική τους θέση και εικόνα. Σκέφτονται ότι πρέπει να εξυψώνουν τον Θεό και να καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν σε όλα τα πράγματα, να πείσουν τους ανθρώπους να έχουν μια θέση για τον Θεό στην καρδιά τους και να Τον τιμούν ως μέγα· νιώθουν ότι μόνο τότε θ’ αποκτήσουν αληθινή γαλήνη στην καρδιά τους. Μόνο ένας άνθρωπος που το κάνει αυτό αγαπά την αλήθεια και μπορεί να την αποδεχθεί. Αν ένας άνθρωπος έχει τη φύση ενός αντίχριστου, θα νιώθει επίσης άβολα μέσα του όταν ακούει λόγια που εκθέτουν τους αντίχριστους, αλλά δεν θα μπορεί ν’ αποδεχθεί την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού ούτε ν’ ανοιχτεί και να αφήσει να φανούν οι διεφθαρμένες διαθέσεις του. Αυτό δείχνει ότι δεν μπορεί ν’ αποδεχθεί την αλήθεια και ότι είναι αδύνατον να μετανοήσει αληθινά. Θα συνεχίσει να επιβάλλει τη θέση του, ν’ απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης και τη λατρεία και τον θαυμασμό που του δείχνει ο εκλεκτός λαός του Θεού. Το αποτέλεσμα είναι ν’ απομακρύνονται από την αληθινή οδό και από τα λόγια του Θεού όσοι έχουν παραπλανηθεί από αυτόν· αποφεύγουν τον Θεό και ακολουθούν αυτόν τον άνθρωπο. Ωστόσο, αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει καθόλου αυτοκριτική. Αγνοεί ότι διατρέχει ήδη κίνδυνο και εξακολουθεί να έχει πολύ καλή γνώμη για τον εαυτό του, να παραπλανά τους άλλους και να τους παίρνει με το μέρος του. Όσο οι άνθρωποι δίνουν προσοχή σε ό,τι λέει και τον υπακούν, όσο επιπόλαια ή ανεύθυνα κι αν εκτελούν το καθήκον τους, εκείνος θα κάνει τα στραβά μάτια. Και μάλιστα θα είναι ευχαριστημένος που απολαμβάνει τη λατρεία και τον θαυμασμό αυτών των ανίδεων, ανόητων ανθρώπων και θα τους παρέχει ακόμα και προστασία, μην επιτρέποντας σε κανέναν να τους εκθέσει ή να τους διακρίνει. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν εγκαθιδρύει ο αντίχριστος το δικό του ανεξάρτητο βασίλειο; Ένας αντίχριστος δεν κάνει πραγματικό έργο, δεν συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια για να λύσει προβλήματα, δεν καθοδηγεί τους ανθρώπους να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εργάζεται μόνο για τη θέση, τη φήμη και το κέρδος, τον ενδιαφέρει μόνο να εδραιωθεί, να προστατεύσει τη θέση που κατέχει στις καρδιές των ανθρώπων και να κάνει τους πάντες να τον λατρεύουν, να τον θαυμάζουν και να τον ακολουθούν συνεχώς· αυτοί είναι οι στόχοι που θέλει να πετύχει. Έτσι προσπαθεί ένας αντίχριστος να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων και να ελέγχει τον εκλεκτό λαό του Θεού. Δεν είναι μοχθηρός αυτός ο τρόπος εργασίας; Πολύ απλά, είναι υπερβολικά αηδιαστικός! Εργάζεται έτσι για ένα διάστημα, για να κάνει τους ανθρώπους να έχουν θετική στάση απέναντί του, να τον εμπιστεύονται, να βασίζονται σ’ εκείνον. Ποιες είναι, όμως, οι συνέπειες; Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απλώς ανίκανοι να κατανοήσουν την αλήθεια, δεν αποτυγχάνουν απλώς να σημειώσουν την παραμικρή πρόοδο στη ζωή-είσοδό τους, αλλά ταυτόχρονα υιοθετούν τον αντίχριστο ως πνευματικό τους γονέα, ως αντικαταστάτη του Θεού, ενώ του επιτρέπουν και να εκτοπίσει τον Θεό από τη θέση που έχει στην καρδιά τους. Όταν κάποιος έχει ένα πρόβλημα, δεν προσέρχεται πλέον ενώπιον του Θεού και, ό,τι κι αν του συμβεί, δεν προσεύχεται ούτε βασίζεται στον Θεό, ούτε αναζητά την αλήθεια στα λόγια Του. Αντιθέτως, πηγαίνει να ρωτήσει σχετικά αυτόν τον επικεφαλής. Ζητά από τον επικεφαλής να του δείξει τον δρόμο και τον θαυμάζει και εξαρτάται από αυτόν ολοένα και περισσότερο. Δεν ξέρει πώς ν’ αναζητήσει τον Θεό και πώς να Τον θαυμάζει και να βασίζεται σ’ Αυτόν, πόσο μάλλον πώς να ενεργεί σύμφωνα με την αλήθεια και με τις αρχές. Ό,τι κι αν του συμβεί, περιμένει με κομμένη την ανάσα τον επικεφαλής ν’ αποφασίσει σχετικά. Κάνει ό,τι του λέει ο επικεφαλής και συμμορφώνεται με τις οδηγίες του, όποιες κι αν είναι αυτές. Όταν ένας αντίχριστος φέρνει τους ανθρώπους σ’ αυτό το σημείο, δεν τους παραπλανά και τους ελέγχει; Γιατί οι εκλεκτοί του Θεού δεν αναζητούν την αλήθεια από τον Θεό όταν τους συμβαίνει κάτι; Γιατί οι εκλεκτοί του Θεού υπακούν τυφλά σε ό,τι λέει ο επικεφαλής τους, χωρίς να εξετάζουν τα λόγια του ή να ασκούν διάκριση; Γιατί οι εκλεκτοί του Θεού μπορούν να υποτάσσονται στα λόγια του επικεφαλής τους αμέσως μόλις τ’ ακούν, αλλά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό με τα λόγια του Θεού; Αναζητούν τις επιθυμίες του επικεφαλής τους αντί ν’ αναζητούν τις επιθυμίες του Θεού· δίνουν προσοχή στα λόγια εκείνου αντί να δίνουν προσοχή στα λόγια του Θεού ή ν’ αναζητούν την αλήθεια και να υποτάσσονται σ’ αυτήν. Βασίζονται στον επικεφαλής τους για να ενεργεί, καθώς και να τους υποστηρίζει, να παίρνει το μέρος τους και να λαμβάνει αποφάσεις για εκείνους, αντί να βασίζονται στον Θεό, να Τον θαυμάζουν και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν. Αυτοί οι λεγόμενοι επικεφαλής δεν έχουν καταλάβει μια συγκεκριμένη θέση στις καρδιές των ανθρώπων; Αυτή είναι η συνέπεια όταν ένας αντίχριστος παραπλανά και παγιδεύει τους ανθρώπους.

Όταν συμβαίνει κάτι σε κάποιους ανθρώπους και τους λες να προσευχηθούν στον Θεό, εκείνοι λένε ότι έχουν πολύ μικρό ανάστημα και δεν ξέρουν πώς ν’ αναζητήσουν. Αν τους πεις να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού, εκείνοι λένε ότι δεν έχουν επίπεδο και δεν μπορούν ν’ αποκτήσουν πολύ φως. Αν τους πεις ν’ ακούνε κηρύγματα, εκείνοι λένε ότι το περιεχόμενο των κηρυγμάτων είναι πολύ μεγαλόπνοο και βαθυστόχαστο γι’ αυτούς, ότι είναι πέρα από τις δυνατότητές τους. Πιστεύουν ότι αν κάποιος έχει χαμηλό επίπεδο και αδυναμίες και είναι ανεπαρκής από κάθε άποψη, τότε πρέπει ν’ απευθύνεται στους επικεφαλής. Ας υποθέσουμε ότι τους ρωτάς: «Γιατί πρέπει ν’ απευθυνθείς σ’ έναν επικεφαλής; Γιατί δεν αναζητάς τον Θεό και δεν προσέρχεσαι ενώπιόν Του;» Εκείνοι λένε: «Είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιον του Θεού: Έχουμε αντιλήψεις, το επίπεδό μας είναι χαμηλό και είμαστε αργόστροφοι και μουδιασμένοι. Τα λόγια του Θεού δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρα και δεν περιλαμβάνουν παραδείγματα που εξηγούν το νόημά τους. Ο επικεφαλής μας απλώς μας λέει απευθείας τι να κάνουμε, με πραγματικά ξεκάθαρο τρόπο, του τύπου ένα κι ένα κάνουν δύο. Ως προς τα λόγια του Θεού, είναι ήδη πολύ καλό το ότι μπορώ να τα διαβάσω δυνατά, αλλά δεν έχω ιδέα τι σημαίνουν και δεν ξέρω τι απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο ή πώς ν’ ασκούμαι με τρόπο που συνάδει με τις προθέσεις του Θεού. Ποτέ δεν μπορώ να βρω απαντήσεις. Επειδή είμαι άνθρωπος με χαμηλό επίπεδο, με τόσο μικρό ανάστημα, ένας μουδιασμένος και χαζός άνθρωπος που δεν μπορεί να διακρίνει τίποτα, πρέπει να ρωτάω τον επικεφαλής μας για οτιδήποτε προκύπτει και ν’ αφήνω εκείνον να παίρνει τις αποφάσεις. Ο επικεφαλής μας μπορεί να βρει τις απαντήσεις για μένα· εγώ απλώς κάνω ό,τι μου πει. Απλώς έτσι είμαι σαν άνθρωπος· απλοϊκός και υπάκουος». «Δεν είναι καθόλου κακό να είναι κανείς απλοϊκός και υπάκουος. Έχει, όμως, πράγματι ο επικεφαλής σας την αλήθεια-πραγματικότητα; Είναι πράγματι κάποιος που υποτάσσεται στον Θεό; Αν το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κηρύττει λόγια και δόγματα και δεν είναι άνθρωπος που υποτάσσεται στον Θεό, τότε όταν υποτάσσεσαι σ’ εκείνον σημαίνει αυτό ότι υποτάσσεσαι στον Θεό;» Εκείνοι λένε: «Ο επικεφαλής μας έχει υψηλό επίπεδο και όλα όσα λέει είναι σωστά. Αυτό αποδεικνύει ότι κατανοεί την αλήθεια και ότι συμμορφώνεται με τις προθέσεις του Θεού». Όσα λένε ακολουθούν μια κάπως λογική συλλογιστική πορεία, έτσι δεν είναι; Όλα αυτά βασίζονται εξολοκλήρου στα προσωπικά τους συναισθήματα. Το επίπεδό τους είναι χαμηλό και δεν έχουν ικανότητα διάκρισης, οπότε αν υπήρχε πραγματικά κάποιο πρόβλημα με τον επικεφαλής τους, δεν θα μπορούσαν να το διακρίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ανόητοι, ανίδεοι και έχουν χαμηλό επίπεδο, αλλά προς το παρόν ας αφήσουμε στην άκρη αυτόν τον λόγο. Αν το εξετάσουμε ως προς τον επικεφαλής, το γεγονός ότι οι άνθρωποι εμφανίζουν αυτές τις εκδηλώσεις, έχουν τόση εξάρτηση από τον επικεφαλής τους και διατηρούν αυτήν την άποψη και στάση απέναντί του δεν έχει κάποια σύνδεση με τις τακτικές και τις μεθόδους που χρησιμοποιεί ο επικεφαλής για να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων; (Ναι.) Πόσο μεγάλη σύνδεση; Συνδέεται άμεσα με τον τρόπο εργασίας του επικεφαλής; Μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι υπάρχει εκεί απόλυτη, άμεση σύνδεση, ότι αυτά τα πράγματα είναι εκατό τοις εκατό συνδεδεμένα. Γιατί το λέω αυτό; Υπάρχουν πολλοί επικεφαλής που, με βάση την υποκειμενική τους βούληση, θα ήθελαν να φέρουν τους ανθρώπους ενώπιον του Θεού, αλλά επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια ούτε ξέρουν πώς να λύνουν διάφορα πραγματικά προβλήματα, μπορούν μόνο να χειρίζονται κάποιες διοικητικές εργασίες και γενικές υποθέσεις και να επιδεικνύονται για να τους εκτιμούν οι άλλοι· βαδίζουν εν αγνοία τους στο μονοπάτι των αντίχριστων. Χρησιμοποιούν τους δικούς τους τρόπους και τα δικά τους μέσα για να προσπαθούν συνεχώς να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων και να ελέγχουν τις καρδιές, τη συμπεριφορά και τις σκέψεις τους, ώστε εκείνοι να κάνουν πάντα αυτό που τους λένε όταν ενεργούν, όταν κάνουν πράξη την αλήθεια και όταν εκτελούν οποιαδήποτε πτυχή του καθήκοντός τους. Αν κάποιος υποταχθεί σ’ έναν αντίχριστο και δεν υποταχθεί αληθινά στον Θεό —αν υποταχθεί στον αντίχριστο πολύ περισσότερο από ό,τι στον Θεό και η εκτέλεση του καθήκοντός του δεν επιφέρει κανένα αποτέλεσμα και δεν κάνει καλά το καθήκον του ανθρώπου, τότε θα σωθεί; Οι άνθρωποι έχουν «ακριβή» μονοπάτια άσκησης για να υπακούν και να δείχνουν αφοσίωση στους επικεφαλής και τους εργάτες, αλλά ούτε καν έχουν τέτοια μονοπάτια άσκησης για την υποταγή και την αφοσίωση στον Θεό· κανείς δεν συναναστρέφεται πάνω σ’ αυτό και κανείς δεν εκτελεί αυτήν την πτυχή πραγματικού έργου. Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να μιλούν και να ενεργούν για τη δική τους θέση και φήμη, ενώ στύβουν το μυαλό τους και ξεχνάνε να φάνε ή να κοιμηθούν καθώς δουλεύουν για να κάνουν τον εκλεκτό λαό του Θεού να τους υπακούει και να τους λατρεύει. Προφανώς, τα κάνουν όλα αυτά για να πετύχουν τον στόχο τους να κυριαρχήσουν στην εκκλησία ως επικεφαλής ή εργάτες. Ποιος είναι ο λόγος; Ο λόγος είναι ότι όλη η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει την ίδια διάθεση και τις ίδιες προτιμήσεις. Όταν ένας άνθρωπος σου υποδεικνύει ένα μονοπάτι και είσαι πολύ πρόθυμος να το κάνεις πράξη, αυτό δεν σημαίνει ότι κάνεις πράξη την αλήθεια· σημαίνει ότι κάνεις αυτό που λέει ο συγκεκριμένος άνθρωπος και ότι τον υπακούς. Γιατί, λοιπόν, δεν είναι πρόθυμοι οι άνθρωποι να προσέλθουν ενώπιον του Θεού ή να Τον αναζητήσουν; Επειδή δεν υπάρχει στην ανθρώπινη φύση τους τίποτα που να συνάδει με την αλήθεια. Όλα όσα αρέσουν στους ανθρώπους, όσα λαχταρούν και όσα έχουν μέσα στην καρδιά τους πηγαίνουν κόντρα στην αλήθεια, αντιτίθενται σ’ αυτήν. Επομένως, αν ζητήσεις από κάποιον ν’ αναζητήσει την αλήθεια όταν του συμβαίνει κάτι, θα του φανεί δυσκολότερο από το να πετάξει στο φεγγάρι· ωστόσο, αν του ζητήσεις να δώσει προσοχή σε ό,τι λέει ένας άνθρωπος, θα του φανεί πολύ ευκολότερο. Είναι εμφανές ότι οι αντίχριστοι πετυχαίνουν αποτελέσματα πολύ γρήγορα όταν χρησιμοποιούν την τεχνική του να παίρνουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων για να τους ελέγχουν. Μόνο και μόνο κάνοντας περιστασιακά ένα σχόλιο, μπορούν να καταφέρουν κάποιον να έχει ευνοϊκή άποψη για εκείνους· μόνο και μόνο μ’ ένα ευκαιριακό σχόλιο που κρύβει κάποια πρόθεση ή άποψη, μπορούν να κάνουν κάποιον να τους δει από μια νέα οπτική, υπό ένα νέο πρίσμα. Αυτό αποκαλύπτει ακριβώς τι έχουν μέσα τους οι άνθρωποι. Αυτό σημαίνει ότι αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια και αντιθέτως ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης της θέσης και της εξουσίας, όλα όσα κάνεις σε όποιον ανήκει στο διεφθαρμένο ανθρώπινο είδος θα έχουν ως αντίκτυπο και συνέπεια να γυρίσει την πλάτη του στην αληθινή οδό, ν’ αποφύγει την αλήθεια, ν’ αποφύγει και ν’ απορρίψει τον Θεό. Αυτή είναι η μοναδική συνέπεια, η μοναδική έκβαση. Αυτό είναι ολοφάνερο.

Η πρώτη εκδήλωση της προσπάθειας των αντίχριστων να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων είναι το να προσελκύουν τους ανθρώπους με μικρές χάρες. Οι μικρές χάρες δεν είναι απαραιτήτως υλικά πράγματα· καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα. Μερικές φορές είναι να λέει κανείς συμπονετικά λόγια, μερικές φορές να εκπληρώνει την επιθυμία ή την προτίμηση κάποιου και μερικές φορές να βολιδοσκοπεί τις σκέψεις κάποιου και να λέει ευχάριστα πράγματα που θέλει ν’ ακούσει, ώστε να τον κάνει να πιστεύει ότι ο επικεφαλής του είναι πολύ καλός και με μεγάλη κατανόηση. Με άλλα λόγια, οι αντίχριστοι δείχνουν ανεκτικότητα, αγάπη, ζεστασιά και δήθεν συμπόνια, για να συγκαλύψουν την κρυφή τους φιλοδοξία να ελέγχουν τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν δωρίσει κάποια όμορφα αντικείμενα, οι αντίχριστοι μπορεί να μοιραστούν ορισμένα από αυτά με όποιον τα πηγαίνουν καλά οι ίδιοι. Χρησιμοποιούν αυτές τις μικρές χάρες για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων και να τους εξαγοράσουν. Αν υπάρχει μια μη απαιτητική εργασία στην εκκλησία, μια εργασία που δεν προϋποθέτει έκθεση στα στοιχεία της φύσης και μπορεί να δώσει τη δυνατότητα σε κάποιον να βγει στο προσκήνιο, θα την αναθέσουν σε όποιον τα πηγαίνει καλά μαζί τους. Γιατί είναι ικανοί να το κάνουν αυτό; Αφενός, επειδή από τη φύση τους δεν αγαπούν την αλήθεια και ενεργούν χωρίς αρχές. Αφετέρου, επειδή προορίζουν αυτό το καλό καθήκον για εκείνους με τους οποίους τα πηγαίνουν καλά κι έπειτα τους λένε κάποια ευχάριστα πράγματα ώστε να νιώθουν ευγνωμοσύνη απέναντί τους. Όταν το κάνουν αυτό, πετυχαίνουν τον στόχο τους να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές αυτών των ανθρώπων. Αυτή η τακτική δεν έχει να κάνει μόνο με την προσφορά μικρών πραγμάτων και με μια γλυκιά κουβέντα περιστασιακά· εμπεριέχει μια πρόθεση, έναν σκοπό. Και ποιος είναι αυτός ο σκοπός; Ο σκοπός είναι ν’ αφήσουν στους ανθρώπους μια ευνοϊκή εικόνα για εκείνους. Αν έχουν απέναντί τους μια ομάδα δέκα ανθρώπων, θα ξεκινήσουν πρώτα από την αξιολόγησή τους: «Από αυτούς τους δέκα, δύο είναι καλοί στο γλείψιμο. Δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθώ μαζί τους. Θα με γλείφουν ούτως ή άλλως. Έπειτα, υπάρχουν δύο που είναι μπερδεμένοι· θα κάνουν ό,τι λέω αν τους δώσω κάποια προνόμια. Άλλοι δύο είναι άνθρωποι με ένα κάποιο επίπεδο· αν κάνω μερικά μεγαλόπνοα κηρύγματα και τους πω κάποια εντυπωσιακά λόγια, θα υποκύψουν σ’ εμένα. Μετά, υπάρχουν τρεις που φαίνονται να επιδιώκουν την αλήθεια, οπότε αυτούς θα είναι λίγο δύσκολο να τους χειριστώ. Θα πρέπει ν’ αποκτήσω ξεκάθαρη εικόνα για την πραγματική τους κατάσταση, να διακρίνω τι χρειάζονται και έπειτα να τους ικανοποιήσω. Αν κάποιος από αυτούς δεν πειστεί και δεν με υπακούσει, στο τέλος θα τον χειριστώ και θα τον αποπέμψω. Ακόμη κι αν ο τελευταίος είναι εναντίον μου, δεν μπορεί να μου προκαλέσει και μεγάλο πρόβλημα και θα είναι εύκολο να τον αντιμετωπίσω». Αρκεί μία και μόνο ματιά για να προσδιορίσουν ποιον μπορούν να χειριστούν και ποιον όχι σε μια ομάδα ανθρώπων. Πώς μπορούν να το ξέρουν αυτό τόσο γρήγορα; Μπορούν επειδή η καρδιά τους είναι γεμάτη από σατανικές πολιτικές και φιλοσοφίες. Οι αρχές της διαγωγής τους και οι τρόποι με τους οποίους συμπεριφέρονται και αλληλεπιδρούν με τους άλλους δεν έχουν ως στόχο να είναι φιλικοί μαζί τους ή να έχουν κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις, να βοηθούν, να εφοδιάζουν ή να διαπαιδαγωγούν τους άλλους ούτε να τους φέρονται ως ίσους ή να χρησιμοποιούν τις αλήθεια-αρχές για να χειρίζονται ζητήματα και να τους αντιμετωπίζουν. Δεν έχουν σε καμία περίπτωση αυτές τις αρχές ούτε στο ελάχιστο. Ποιες είναι οι αρχές τους; «Ποια άποψη έχει για μένα ο κάθε άνθρωπος βαθιά μέσα του; Δεν χρειάζεται ν’ ασχοληθώ με εκείνους που μ’ εκτιμούν, που μ’ έχουν στην καρδιά τους και που με φοβούνται, με εκτιμούν και με σέβονται. Αυτό κι αυτό πρέπει να κάνω στη συνέχεια μ’ εκείνους που δεν με σέβονται κι αυτό κι αυτό πρέπει να κάνω για εκείνους που με σέβονται, αλλά δεν έχουν ακόμα υποκύψει ιδιαίτερα σ’ εμένα. Και όσο για εκείνους που γενικά δεν δίνουν μεγάλη προσοχή στους άλλους, αυτό κι αυτό πρέπει να κάνω». Έχουν μια διαδικασία βήμα προς βήμα για να ελέγχουν τους ανθρώπους. Γιατί δημιουργούν αυτά τα βήματα και κάνουν αυτές τις σκέψεις; Επειδή βαθιά μέσα τους η επιθυμία για εξουσία είναι ανεξέλεγκτη. Αν είχαν φιλικές σχέσεις με μια ομάδα ανθρώπων, δεν θα ένιωθαν ικανοποιημένοι ούτε αξιοπρεπείς. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός τους; Να κάνουν τους πάντες να έχουν μια θέση για εκείνους στην καρδιά τους· αν όχι την πρώτη, τότε τη δεύτερη θέση, κι αν όχι τη δεύτερη, τότε την τρίτη. Απλώς δεν τους εξυπηρετεί ν’ αλληλεπιδρούν με τους άλλους σε ισότιμη βάση. Ως επικεφαλής, μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να δώσουν σημασία στις διαφορετικές απόψεις των άλλων; Δεν μπορούν. Γύρω από τι περιστρέφεται οτιδήποτε κάνουν; (Γύρω από την εξουσία.) Ό,τι κάνουν περιστρέφεται γύρω από την εξουσία. Τι κάνουν που περιστρέφεται γύρω από την εξουσία; Κατ’ αρχάς, μπαίνουν μέσα στην καρδιά σου και την καταλαμβάνουν· δηλαδή, πρώτα σ’ εξαγοράζουν και σε κάνουν να τους ανοιχτείς, βγάζουν από μέσα σου τα αληθινά σου αισθήματα και καταλαβαίνουν την αληθινή σου γνώμη γι’ αυτούς. Όταν το καταφέρουν αυτό, προσαρμόζουν τις μεθόδους τους σε κάθε κατάσταση και ενεργούν σε κάθε περίπτωση μεμονωμένα. Θέλουν να ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων, και όταν βρίσκουν κάποιον που δεν έχει το ίδιο σκεπτικό με αυτούς, κάποιον που δεν τους σέβεται, κάποιον που δεν είναι αφοσιωμένος σ’ αυτούς, τότε του επιτίθενται και τον βασανίζουν. Το κίνητρο, λοιπόν, των αντίχριστων για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων είναι η εξουσία. Και ποιες είναι οι μέθοδοι και οι τεχνικές που χρησιμοποιούν για ν’ αποκτήσουν εξουσία; Κατανοούν λεπτομερώς, καταλαμβάνουν και ελέγχουν τις καρδιές των ανθρώπων. Από τι ελέγχονται οι σκέψεις των ανθρώπων; Από την καρδιά τους και από τη φύση τους. Όταν ένας αντίχριστος ελέγχει την καρδιά κάποιου, τότε οι ιδέες και οι σκέψεις αυτού του ανθρώπου δεν έχουν πλέον καμία σημασία. Όταν ο αντίχριστος ελέγχει την καρδιά ενός ανθρώπου, τον ελέγχει εξολοκλήρου.

B. Επιδεικνύουν τα δυνατά τους σημεία για να τους λατρεύουν οι άλλοι

Εκτός από το γεγονός ότι χρησιμοποιούν μικρές χάρες, για το οποίο μόλις μιλήσαμε, τι άλλες τεχνικές χρησιμοποιούν τακτικά ή συνήθως οι αντίχριστοι για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων; Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι όλοι έχουν κακή εντύπωση για έναν επικεφαλής. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτός ο επικεφαλής δεν έχει ταλέντο, ότι μπορεί μόνο να πει λόγια και δόγματα και ότι δεν κατανοεί πραγματικά την αλήθεια. Αν αυτός ο επικεφαλής μάθει ότι οι άνθρωποι έχουν μια τέτοια εντύπωση για εκείνον, δεν θα κάνει το παν για να κρύψει αυτά τα ελαττώματα κι αυτές τις ελλείψεις; (Ναι.) Τι θα κάνει; Τι είδους πράγματα θα πει; Μία πτυχή είναι ότι θα προσποιηθεί πως ανοίγεται στους άλλους. Τι άλλο; (Θα προσπαθήσει να δικαιολογηθεί.) Το γεγονός ότι θα προσπαθήσει να δικαιολογηθεί λειτουργεί, επίσης, ως ένα μέσο συγκάλυψης. Επιπλέον, ο επικεφαλής μπορεί να χρησιμοποιήσει τα δυνατά του σημεία και ό,τι θεωρούν σπουδαίο οι άλλοι, για να κρύψει τις αδυναμίες του. Είναι κοινή τακτική αυτή; (Ναι.) Για παράδειγμα, κάποιος λέει: «Πιστεύω στον θεό μόνο εδώ και λίγο καιρό. Γιατί, λοιπόν, επιλέχθηκα ως επικεφαλής; Επειδή στα εγκόσμια διεύθυνα μια εταιρεία και το προσωπικό μας αυξήθηκε από 10 άτομα σε 200, γεγονός που δείχνει ότι έχω ηγετική ικανότητα. Παρόλο που ο οίκος του θεού δεν δίνει σημασία σε τέτοια ζητήματα, αυτή η ικανότητα είναι χρήσιμη σε κάποιες καταστάσεις, έτσι δεν είναι;» Όταν οι άλλοι το ακούνε αυτό, διαφωνούν, οπότε ο συγκεκριμένος άνθρωπος συνεχίζει την παράστασή του, λέγοντας: «Για παράδειγμα, αν μιλάς στους υπαλλήλους σου αλλά εκείνοι δεν ακούνε, τι πρέπει να κάνεις; Θα σε ακούσουν όταν πετύχεις καλά αποτελέσματα. Έχω ήδη δώσει τα διαπιστευτήριά μου: Η εταιρεία μου μπήκε στο χρηματιστήριο!» Αρχικά, κάποιοι μπορεί να πουν ότι αυτό είναι ένα χάρισμα, ότι έτσι ενεργούν οι άπιστοι, αλλά οι ενέργειές του έχουν όντως μεθόδους και αποτελέσματα, οπότε, καθώς ενεργεί, κάποιοι μπορεί από εκεί που τον αμφισβητούσαν να καταλήξουν να τον εμπιστεύονται και ν’ αρχίσουν να τον λατρεύουν χωρίς να το συνειδητοποιούν, λίγο λίγο. Επιπλέον, αυτός ο άνθρωπος παραπλανά τους άλλους και αποκρύπτει τις ελλείψεις του· εξαγοράζει τις καρδιές των ανθρώπων χωρίς εκείνοι να το ξέρουν, τους παραπλανά και εκείνοι γονατίζουν μπροστά του. Δεν είναι τεχνική αυτό; (Είναι.) Ποια είναι αυτή η τεχνική; Είναι να κάνει κάποιος το παν για να επιδεικνύει τις εξειδικευμένες γνώσεις και τα χαρίσματά του και να κομπάζει για τις ικανότητες και τις δεξιότητές του. Ποιος είναι ο στόχος πίσω από αυτές τις πράξεις; Είναι επίσης να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των άλλων. Για να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των άλλων, εκτός από το να τους προσφέρει κάποια όμορφα αντικείμενα, πρέπει και να τους κάνει να τον εκτιμούν. Αν ήταν απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος ή ένας αμόρφωτος άνθρωπος χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση, ποιος θα τον εκτιμούσε; Επομένως, αυτός ο άνθρωπος επιδεικνύει σκοπίμως τα διπλώματά του, για να μάθουν οι άλλοι ότι έχει πτυχία και ακαδημαϊκές περγαμηνές προχωρημένου επιπέδου, κι έτσι παραπλανά κάποιους ανθρώπους. Κάνει το παν για να επιδεικνύει τα χαρίσματα, την ειδημοσύνη και τις ικανότητές του, ώστε να έχουν οι άλλοι καλή γνώμη και καλή εντύπωση για εκείνον ή ακόμα και να σκέφτονται συχνά ή να έχουν την παρόρμηση να ζητήσουν τη συμβουλή του όταν κάνουν κάτι. Όλα όσα κάνει για να πετύχει αυτόν τον σκοπό δεν είναι ταυτόχρονα και μια στρατηγική για να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων; Αυτές είναι δύο εκδηλώσεις των αντίχριστων για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων. Η πρώτη είναι να χρησιμοποιούν μικρές χάρες. Η δεύτερη είναι να επιδεικνύουν τις ικανότητες και τα χαρίσματά τους, με άλλα λόγια τα στοιχεία που τους κάνουν ανώτερους. Χρησιμοποιούν αυτήν τη μέθοδο για να υπερτερήσουν της υπόλοιπης αγέλης, ώστε να ξεχωρίζουν από το πλήθος κι έτσι να τους εκτιμούν και να τους θαυμάζουν όλοι, να προσέρχονται πρόθυμα ενώπιόν τους για να ακολουθούν τις εντολές τους και ν’ αποδέχονται την ηγεσία τους ή ακόμη και ν’ αποδέχονται πρόθυμα όλες τις ρυθμίσεις τους και να υπακούν σε αυτές. Δεν είναι αυτό μια μορφή ψυχολογικής επίθεσης; (Είναι.) Το να παίρνει κανείς με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων είναι ένα είδος ψυχολογικής επίθεσης. Τι σημαίνει «ψυχολογική επίθεση»; Είναι ένα μέσο με το οποίο ο Σατανάς καταλαμβάνει και ελέγχει τις καρδιές των ανθρώπων. Ο Θεός εξετάζει εξονυχιστικά τα βάθη της καρδιάς του ανθρώπου. Κατακτά και κερδίζει τις καρδιές των ανθρώπων. Γιατί, λοιπόν, η φράση «κερδίζει τις καρδιές των ανθρώπων» δεν χρησιμοποιείται όταν αναφέρεται κανείς στον Σατανά και τους αντίχριστους; Επειδή ο Σατανάς και οι αντίχριστοι χρησιμοποιούν αντικανονικές και μοχθηρές τεχνικές για να αιχμαλωτίσουν, να παραπλανήσουν, να προσελκύσουν και να ελέγξουν τις καρδιές των ανθρώπων, έτσι ώστε εκείνοι να μην έχουν άλλη επιλογή από το να τους εκτιμούν ιδιαίτερα, να τους σέβονται βαθιά και να τους θαυμάζουν.

Μόλις συναναστραφήκαμε για δύο τακτικές με τις οποίες μπορεί να πάρει κανείς με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων. Ποιες άλλες πλέον χαρακτηριστικές τακτικές υπάρχουν; Αν δεν έχετε βιώσει τις τακτικές και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι αντίχριστοι για να παραπλανούν και να περιορίζουν τους ανθρώπους, ίσως μπορείτε να εξετάσετε τον εαυτό σας για να κάνετε μια σύγκριση μ’ εκείνους. Εξετάστε κατά πόσο έχετε μέσα σας αυτές τις εκδηλώσεις. Όλοι όσοι ζουν ανάμεσα σε διεφθαρμένες διαθέσεις έχουν αυτά τα πράγματα. Δεν κάνετε εσείς μικρές χάρες, δεν παραπλανάτε τους άλλους, δεν τους προσελκύετε; Δεν είναι αυτά πράγματα που κάνετε συχνά; Και επίσης δεν κάνετε συχνά το παν για να επιδεικνύετε τα χαρίσματα και τα δυνατά σας σημεία; (Ναι.) Συγκεκριμένα, όταν κάνετε κάτι που αντιτίθεται στην αλήθεια, όταν εκτίθενται οι αδυναμίες και τα ελαττώματά σας, και ακόμη και όταν κλαδεύεστε και χάνετε πραγματικά την υπόληψή σας και κάθε ίχνος κύρους, δεν χρησιμοποιείτε αυτές τις μεθόδους και τις τεχνικές για να διορθώσετε την κατάσταση και να αποκαταστήσετε τη θέση και το κύρος σας στις καρδιές των ανθρώπων; (Κάνουμε κι εμείς τέτοια πράγματα.) Όταν κάνετε αυτά τα πράγματα, έχετε καθόλου επίγνωση, νιώθετε ότι αυτό είναι το λάθος μονοπάτι και ότι δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό; Κατηγορείτε τον εαυτό σας; Σας αφήνει συχνά αδιάφορους αυτό ή μήπως κατηγορείτε τον εαυτό σας, αλλά πρέπει να κάνετε αυτά τα πράγματα ούτως ή άλλως και δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς, επειδή η φήμη και η εικόνα σας έχουν τόσο μεγάλη σημασία για εσάς; Τι από τα δύο ισχύει; (Τα κάνουμε επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.) Τα κάνετε επειδή δεν μπορείτε να κάνετε αλλιώς. Τότε, λοιπόν, κατηγορείτε τον εαυτό σας; Ή μήπως δεν τα βάζετε καθόλου με τον εαυτό σας, αλλά αντιμετωπίζετε με ελαφρότητα αυτά τα πράγματα μόλις τα κάνετε και πηγαίνετε να φάτε και να κοιμηθείτε όπως συνήθως; (Κατηγορούμε τον εαυτό μας.) Αν κατηγορείτε έστω και λίγο τον εαυτό σας, τότε η κατάσταση δεν είναι τόσο άσχημη. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχετε μουδιάσει εντελώς· εξακολουθείτε να έχετε επίγνωση. Οι άνθρωποι με επίγνωση έχουν ελπίδα να σωθούν· όσοι δεν έχουν επίγνωση δεν έχουν ανθρώπινη φύση, οπότε κινδυνεύουν.

Γ. Χρησιμοποιούν προσωπεία για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να έχουν καλή γνώμη γι’ αυτούς

Τι άλλες τεχνικές χρησιμοποιούν συνήθως οι αντίχριστοι για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων; Υπάρχει μια άλλη περίπτωση, όπου ό,τι κι αν κάνουν οι αντίχριστοι, δεν το κάνουν ενώπιον του Θεού, αλλά ενώπιον των ανθρώπων. Ποιος είναι ο σκοπός τους όταν το κάνουν αυτό; (Να προσελκύσουν ανθρώπους.) Είναι να προσελκύσουν τις καρδιές των ανθρώπων. Επιφανειακά, είναι περισσότερο πρόθυμοι από τους άλλους να υποφέρουν και να πληρώσουν το τίμημα· φαίνονται πιο πνευματικοί από τους άλλους, πιο αφοσιωμένοι στον Θεό και πιο σοβαροί απέναντι στο καθήκον τους. Όμως, δεν ενεργούν έτσι όταν δεν τους βλέπει κανείς. Δεν είναι η αληθινή τους πρόθεση να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Αντιθέτως, έχουν ένα απώτερο κίνητρο. Συμπεριφέρονται έτσι μπροστά στους άλλους για να τους δείξουν πόσο σωστά ενεργούν και ότι κάνουν το καθήκον τους με πολλή αφοσίωση, όταν στην πραγματικότητα η αφοσίωση δεν είναι σε καμία περίπτωση το βαθύτερο κίνητρό τους. Ο στόχος τους είναι να πείσουν τους άλλους ότι είναι αφοσιωμένοι και υπεύθυνοι. Πείθουν απόλυτα τους άλλους πληρώνοντας ένα τίμημα μ’ αυτόν τον τρόπο. Έτσι, οι άλλοι είναι πρόθυμοι ν’ αποδεχθούν την ηγεσία τους και να τους συγχωρούν ό,τι λάθη κι αν κάνουν. Τι είδους συμπεριφορά είναι αυτή; Χρησιμοποιούν προσωπεία για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Τι σημαίνει εδώ η λέξη «προσωπεία»; Σημαίνει καλές συμπεριφορές και πράξεις που φαίνονται να συνάδουν με την αλήθεια. Χρησιμοποιούν προσωπεία που φαίνονται να συνάδουν με την αλήθεια, για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να έχουν καλή γνώμη γι’ αυτούς —αυτό συνοψίζει τα χαρακτηριστικά αυτής της συμπεριφοράς, έτσι δεν είναι; Ο σκοπός τους είναι τελικά να κάνουν τους άλλους να έχουν καλή γνώμη γι’ αυτούς. Μόλις οι άνθρωποι αποκτήσουν καλή γνώμη για τους αντίχριστους, νιώθουν κάποιον σεβασμό γι’ αυτούς, κι έτσι, χρησιμοποιώντας αυτήν τη μέθοδο, οι αντίχριστοι έχουν καταλάβει μια συγκεκριμένη θέση στην καρδιά τους. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν ένα τίμημα όταν εκτελούν το καθήκον τους, ενεργούν κυρίως με βάση την εμπειρία και σε γενικές γραμμές δεν παραβιάζουν καμία από τις κύριες αρχές. Όταν, όμως, συναναστρέφεσαι μαζί τους πάνω στην αναζήτηση της αλήθεια-αρχών, τι λένε; «Δεν χρειάζεται να συναναστραφείς μαζί μου πάνω σ’ αυτό. Τα έχω όλα αυτά στο μυαλό μου!» Όταν αντιμετωπίζουν πραγματικά ένα πρόβλημα, όχι μόνο δεν αναζητούν, αλλά αρνούνται και ν’ ακούσουν τη συμβουλή οποιουδήποτε άλλου, πόσο μάλλον την άποψή του· κάνουν απλώς ό,τι πιστεύουν οι ίδιοι πως είναι καλό. Όταν πληρώνουν ένα τίμημα, όταν μέσα από τις πράξεις τους φαίνεται ότι είναι γρήγοροι και αποφασιστικοί και ότι έχουν κάποια εξουσία, πώς τους βλέπουν οι άλλοι μέσα τους; Έχουν καλή γνώμη γι’ αυτούς ή όχι; Από την οπτική των άλλων ανθρώπων, δεν έχουν παραβιάσει την αλήθεια με εμφανείς τρόπους και είναι πολύ επιδέξιοι στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν. Το επίπεδο της «αφοσίωσης» και της εμπειρίας τους όταν κάνουν το καθήκον τους αρκεί για να πειστούν οι άλλοι. Οι άνθρωποι σκέφτονται: «Κοίταξέ τους: Πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και έχουν εμπειρία σ’ αυτό το καθήκον. Είναι έμπειροι. Εμείς δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό». Όταν οι άνθρωποι έχουν τόσο θετική γνώμη γι’ αυτούς, έχουν άραγε μεγάλη ή μικρή βαρύτητα στην καρδιά τους; (Μεγάλη.) Μεγάλη· έχουν βαρύτητα στην καρδιά τους. Κάποιοι δεν αναζητούν ποτέ την αλήθεια, εν μέρει επειδή δεν έχουν πνευματική κατανόηση και εν μέρει επειδή δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια και δεν την αγαπούν καθόλου ούτε κατανοούν σε καμία περίπτωση ποιες είναι οι αλήθεια-αρχές. Για να κάνουν το καθήκον τους, βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στον πρόσκαιρο ενθουσιασμό τους, στις καλές προθέσεις τους και στα χρόνια εμπειρίας τους. Ωστόσο, δεν θέλουν να γνωρίζουν οι άλλοι αυτά τα πράγματα, οπότε κάνουν το παν για να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια και να πληρώσουν ένα τίμημα. Αν κάποιος ανακαλύψει ότι δεν έχουν πνευματική κατανόηση ή ότι δεν κατανοούν την αλήθεια και ότι ενεργούν χωρίς να βασίζονται σε αρχές, παρουσιάζουν γρήγορα κάποια επιτεύγματα για να τα δουν οι άλλοι. Λένε: «Δείτε και μόνοι σας αν έχω πράγματι πνευματική κατανόηση ή όχι. Ρίξτε μια ματιά· δείτε αν ενεργώ πραγματικά σύμφωνα με τις αρχές ή όχι, αν κατανοώ πραγματικά την αλήθεια ή όχι». Όταν ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο, καταφέρνουν να παραπλανήσουν αρκετούς ανθρώπους. Λένε: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι έμπειροι στο καθήκον τους και κατανοούν τις αρχές. Εμείς είμαστε αυτοί που δεν τις κατανοούν». «Εμείς είμαστε αυτοί που δεν τις κατανοούν» —τι αποκαλύπτει αυτή η δήλωση; Αποκαλύπτει ότι κατά βάθος εγκρίνουν την εξωτερική καλή συμπεριφορά αυτών των ανθρώπων. Με τι ισοδυναμεί αυτή η έγκριση; Ισοδυναμεί με το σκεπτικό ότι είναι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια, που αγαπούν τον Θεό και που λαμβάνουν την τελείωσή τους από τον Θεό. Το γεγονός ότι οι άλλοι τους αξιολογούν μ’ αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι κατέχουν μια συγκεκριμένη θέση στην καρδιά τους; Πιο συγκεκριμένα, μπορεί να ειπωθεί ότι έχουν κάποιο κύρος. Τι τους αποφέρει, λοιπόν, αυτό το κύρος; Κάνει τους άλλους να τους θαυμάζουν, να τους εκτιμούν ή ακόμα και να εξαρτώνται από αυτούς. Πώς εξαρτώνται οι άλλοι από αυτούς; Μόλις έχουν ένα πρόβλημα, αμέσως στρέφονται σ’ αυτούς. Ας υποθέσουμε ότι κάποιος λέει: «Αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα και δεν το κατανοούμε. Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον Άνωθεν, έτσι δεν είναι;» Τότε, κάποιοι θα πουν: «Δεν υπάρχει λόγος. Μπορούμε απλώς να ρωτήσουμε τον επικεφαλής μας. Ο επικεφαλής μας τα κατανοεί όλα». Όλοι έχουν στο μυαλό τους ότι οι επικεφαλής και οι εργάτες είναι τον περισσότερο καιρό απασχολημένοι με το έργο τους και δεν έχουν κάνει κακό, κι έτσι πιστεύουν ότι είναι οπωσδήποτε άνθρωποι που κατανοούν την αλήθεια και ενεργούν σύμφωνα με τις αρχές. Πώς σας φαίνεται αυτή η αίσθηση; Αν κάποιος δεν έχει κάνει φανερά κακό, αυτό σημαίνει ότι κατανοεί την αλήθεια; Όχι απαραίτητα. Για κάθε άνθρωπο, υπάρχει ένα όριο στην κατανόηση της αλήθειας. Αν, επειδή πιστεύεις ότι οι επικεφαλής κατανοούν τα πάντα, δεν προσεύχεσαι στον Θεό, δεν αναζητάς από Εκείνον ούτε αναζητάς στα λόγια Του, όποιο πρόβλημα κι αν έχεις, αλλά πηγαίνεις κατευθείαν σε έναν επικεφαλής για να τον ρωτήσεις, δεν καθυστερεί αυτό τα πράγματα; Αν κάνεις μονίμως ό,τι λένε οι επικεφαλής κι αν τους θαυμάζεις πάντα, τότε κάποια πράγματα μπορεί να πάνε στραβά και μπορεί κάλλιστα να ζημιώσεις το έργο της εκκλησίας. Γι’ αυτό όταν λατρεύεις και θαυμάζεις άλλους ανθρώπους, αυτός είναι ο ευκολότερος τρόπος να παραστρατήσεις και να κάνεις λάθη, να ζημιώσεις την ίδια σου τη ζωή, καθώς και τον οίκο του Θεού και το έργο της εκκλησίας.

Τρεις είναι οι κύριες εκδηλώσεις των αντίχριστων για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων: Η πρώτη είναι ότι προσελκύουν τους ανθρώπους με μικρές χάρες· η δεύτερη είναι ότι επιδεικνύουν τα δυνατά τους σημεία, τα χαρίσματα και τα ταλέντα τους· και η τρίτη είναι ότι χρησιμοποιούν προσωπεία για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να τους κάνουν να έχουν καλή γνώμη γι’ αυτούς. Όλοι μπορούν να έχουν αυτές τις εκδηλώσεις. Κάποιοι άνθρωποι συχνά αποκαλύπτουν κάποια κουτσομπολιά που δεν γνωρίζουν οι άλλοι, μιλάνε για κάθε λογής θέματα ή αναφέρουν κάποιες μοναδικές απόψεις ειδικών. Πώς χαρακτηρίζεται αυτό; Υπάρχει ένα ρητό που λέει: «Η γριά φοράει κραγιόν για να την προσέξουν». Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν πάντα να επιδεικνύουν τις δεξιότητές τους και να κερδίζουν την εκτίμηση των άλλων. Ωστόσο, μερικές φορές, δεν το καταφέρνουν καλά και οι άνθρωποι βλέπουν ελαττώματα σ’ αυτούς, οπότε στη συνέχεια κάνουν ό,τι μπορούν για να διορθώσουν την κατάσταση και προσπαθούν να τη γλιτώσουν με επιχειρήματα. Ό,τι κι αν έχουν κάνει που πάει κόντρα στη συνείδησή τους και στην αλήθεια ή που δεν έχει σχέση με το καθήκον τους, δεν ξέρουν ποτέ πώς να παραδεχθούν το λάθος τους ή να κάνουν αυτοκριτική και να μετανοήσουν, ούτε συνειδητοποιούν ποτέ πόσο σοβαρό είναι το ζήτημα. Αντιθέτως, κουράζουν και στύβουν το μυαλό τους για να βρουν τρόπους να επιχειρηματολογήσουν υπέρ τους και να εξομαλύνουν τα πράγματα. Φλέγονται από ανυπομονησία να πετύχουν τους στόχους τους, σε σημείο που δεν μπορούν ούτε καν να φάνε ή να κοιμηθούν, από φόβο ότι η καλή τους εικόνα στα μάτια των άλλων μπορεί ξαφνικά να χαλάσει ολοκληρωτικά. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι γράφουν καλά, ότι είναι επιδέξιοι συγγραφείς· κάποιοι πιστεύουν ότι είναι καλοί επικεφαλής, ότι είναι οι πυλώνες που στηρίζουν την εκκλησία· άλλοι πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι. Μόλις για τον έναν ή τον άλλο λόγο αυτοί οι άνθρωποι χάσουν την καλή εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, αφιερώνουν πολλή σκέψη και πληρώνουν ένα τίμημα για χάρη της, ενώ παράλληλα στύβουν το μυαλό τους προσπαθώντας να διορθώσουν την κατάσταση. Ωστόσο, δεν νιώθουν ποτέ ντροπή, δεν κατηγορούν τον εαυτό τους ούτε νιώθουν χρέος απέναντι στον Θεό για τα λάθος μονοπάτια που ακολούθησαν ή για τα διάφορα πράγματα που έκαναν και ήταν ενάντια στην αλήθεια. Δεν έχουν ποτέ τέτοια συναισθήματα. Χρησιμοποιούν κάθε λογής τακτικές για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους και να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές τους. Κάνουν έτσι το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος; Σε καμία περίπτωση. Είναι αυτό το έργο που θα πρέπει να κάνουν οι επικεφαλής εκκλησίας; Σε καμία περίπτωση. Ζουν με βάση σατανικές διαθέσεις, κάνουν κακό και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας, προκαλούν διατάραξη και αναστάτωση στο έργο του οίκου του Θεού. Κρίνοντας από τις πράξεις και τις συμπεριφορές τους, από τα μονοπάτια που ακολουθούν και από τις διάφορες συμπεριφορές τους που παραπλανούν κι ελέγχουν τους ανθρώπους, δεν κάνουν το καθήκον ενός επικεφαλής, αλλά αποδομούν και διαταράσσουν το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου από τον Θεό, εμποδίζουν τους ανθρώπους να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και επιχειρούν να κρατούν τους ανθρώπους στα δικά τους χέρια, υπό τον έλεγχό τους. Δεν είναι αυτές οι πράξεις και οι συμπεριφορές ενός αντίχριστου; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι οι αντίχριστοι παίζουν τον ρόλο του Σατανά κατά γράμμα. Κρίνοντας από τη φύση των πράξεών τους, όχι μόνο αποτυγχάνουν να κάνουν καλά το καθήκον που πρέπει, αλλά αντιθέτως παίζουν τον ρόλο του Σατανά. Όλα όσα κάνουν ανταγωνίζονται απολύτως τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του. Οι αμνοί που είναι του Θεού θα πρέπει ν’ ακολουθούν τον Θεό και να κερδηθούν από Εκείνον· ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι εμποδίζουν τους άλλους ν’ ακολουθήσουν τον Θεό. Παίρνουν τους αμνούς του Θεού στα δικά τους χέρια και τους ελέγχουν και κάνουν τους ανθρώπους να λατρεύουν και ν’ ακολουθούν τους ίδιους. Αυτή είναι η φύση των πράξεών τους. Μπορούν να αποκαλούνται «επικεφαλής» αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Τότε, πώς θα έπρεπε να τους αποκαλούμε; (Πονηρούς υπηρέτες.) «Πονηρούς υπηρέτες»· αυτό είναι ένα ταιριαστό όνομα. «Αντίχριστους», «πονηρούς υπηρέτες», και οι δύο αυτοί χαρακτηρισμοί ταιριάζουν, έτσι δεν είναι; Αυτοί οι άνθρωποι υψώνουν το λάβαρο της εκτέλεσης του καθήκοντος ενός επικεφαλής, αλλά δεν κάνουν αυτό που οφείλει να κάνει ένας επικεφαλής. Αυτό που κάνουν δεν είναι σε καμία περίπτωση η εκτέλεση του καθήκοντος ενός επικεφαλής· παίζουν τον ρόλο ενός αντίχριστου, παίρνουν τη θέση του Σατανά για να αναστατώσουν και να καταστρέψουν το έργο του οίκου του Θεού, και παραπλανούν τον εκλεκτό λαό του Θεού για ν’ αποφύγει την αληθινή οδό και ν’ αποφύγει τον Θεό. Όλες οι πράξεις και οι συμπεριφορές τους αποκαλύπτουν τη διάθεση και τη φύση του Σατανά, με αποτέλεσμα να κάνουν τους ανθρώπους ν’ αποφεύγουν τον Θεό, ν’ απορρίπτουν την αλήθεια και τον Θεό και να λατρεύουν και ν’ ακολουθούν εκείνους. Μια μέρα, όταν θα έχουν παραπλανήσει εντελώς τους ανθρώπους και θα τους έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους, οι άνθρωποι θ’ αρχίσουν να λατρεύουν, ν’ ακολουθούν και να υπακούν εκείνους. Τότε θα έχουν πετύχει τον σκοπό τους να παγιδεύσουν τις καρδιές των ανθρώπων. Είναι επικεφαλής εκκλησίας, αλλά δεν κάνουν το έργο που τους έχει αναθέσει ο Θεός· δεν κάνουν το έργο των επικεφαλής και των εργατών. Αντιθέτως, επηρεάζουν τους εκλεκτούς του Θεού, τους παραπλανούν, τους παγιδεύουν και τους ελέγχουν, παίρνουν αμνούς που ανήκουν ξεκάθαρα στον Θεό στα δικά τους χέρια, υπό τον έλεγχό τους. Δεν είναι κλέφτες και ληστές; Έτσι όπως ανταγωνίζονται τον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του, δεν υπηρετούν τον Σατανά ως τσιράκια του; Δεν είναι εχθροί του Θεού αυτοί οι αντίχριστοι; Δεν είναι εχθροί του εκλεκτού λαού Του; (Είναι.) Είναι εκατό τοις εκατό. Είναι εχθροί του Θεού και του εκλεκτού λαού Του· δεν υπάρχει ίχνος αμφιβολίας γι’ αυτό.

Στο παρελθόν, όταν μιλούσα και εργαζόμουν σε όλες τις εκκλησίες της ηπειρωτικής Κίνας, είχα κάποιον μαζί Μου που ήταν υπεύθυνος για τις ηχογραφήσεις και τις απομαγνητοφωνήσεις των κηρυγμάτων. Αυτός ο άνθρωπος ήταν κάπως χαρισματικός, είχε κοφτερό μυαλό και γρήγορες αντιδράσεις. Όμως, είχε και ένα χαρακτηριστικό: Ήταν εξαιρετικός στο να λέει ευχάριστα πράγματα που ήθελαν ν’ ακούνε οι άλλοι. Αν έλεγες ότι κάτι είναι νόστιμο, εκείνος θα έλεγε: «Έχεις δίκιο. Το έχω δοκιμάσει. Είναι καταπληκτικό». Αν έλεγες ότι κάνει ζέστη έξω, εκείνος θα έλεγε: «Πράγματι. Είμαι καταϊδρωμένος». Αν έλεγες ότι κάνει κρύο έξω, εκείνος θα έλεγε: «Κάνει πράγματι κρύο. Έχω φορέσει παπούτσια με γούνινη επένδυση». Του ήταν πολύ δύσκολο να πει κάτι αληθινό ή ειλικρινές. Έμοιαζε με κάποιον που επιδίωκε πραγματικά, αλλά όταν συνέβαινε κάτι που απαιτούσε να πληρώσει ένα τίμημα, κρυβόταν. Ήταν ύπουλος και δόλιος. Τέτοιος άνθρωπος ήταν. Κάποιοι μπορεί να ρωτήσουν: «Γιατί, λοιπόν, διάλεξες έναν τέτοιο άνθρωπο;» Δεν τον διάλεξα· καθορίστηκε από τις συνθήκες εκείνης της περιόδου. Τότε, ήταν δύσκολο να βρω ακόμη και κάποιον σαν αυτόν, κι εκείνος τουλάχιστον είχε γρήγορες αντιδράσεις· πατούσε «εγγραφή» όποτε άρχιζα να μιλάω. Με ακολουθούσε παντού, ηχογραφώντας και απομαγνητοφωνώντας τα κηρύγματα· έκανε πραγματικό έργο. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφερόταν παρουσία Μου και τα πράγματα που έκανε στην εκκλησία ήταν σαν να προέρχονταν από δύο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους. Παρουσία Μου, ήταν υπάκουος, είχε καλή συμπεριφορά και ήταν επιμελής, ευσυνείδητος και υπεύθυνος. Ήταν, όμως, έτσι όταν έκανε το καθήκον του στην εκκλησία; Εφόσον ήταν έτσι όταν ερχόταν σ’ επαφή με τον Άνωθεν, ήταν έτσι και όταν βρισκόταν ανάμεσα στους εκλεκτούς του Θεού; Θα τολμούσες να δώσεις μια σίγουρη απάντηση σ’ αυτό; Όχι, δεν θα τολμούσες. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσες να ξέρεις ποια ήταν η πραγματική του κατάσταση; Για να μπορέσεις, θα έπρεπε να έρθεις σ’ επαφή μαζί του. Αν αλληλεπιδρούσες μαζί του για λίγο καιρό, θα αναδύονταν τα πάντα στη φύση-ουσία του. Αγαπούσε ιδιαίτερα τη θέση και ήταν πολύ ματαιόδοξος· όποτε ήταν με οποιονδήποτε, του άρεσε πραγματικά να μιλάει για το κεφάλαιό του και να επιδεικνύει τα πράγματα που μπορούσε να κάνει, όσα είχε κάνει, πόσο είχε υποφέρει και πόσο σπουδαίος ήταν. Συμπεριφερόταν και μιλούσε έτσι πολύ συχνά, και ήταν εντελώς διαφορετικός άνθρωπος σε σχέση με όταν ήμουν Εγώ μπροστά. Επιπλέον, όλοι όσοι βρίσκονταν γύρω του ένιωθαν ότι περιορίζονταν και εκφοβίζονταν και δεν τολμούσαν να πουν τίποτε γι’ αυτό. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα εδώ; Πήρε αυτό το λίγο έργο που έκανε, αυτό το μικρό καθήκον που εκτελούσε, και το αντιμετώπισε σαν κεφάλαιο για να επιδεικνύεται όπου πήγαινε. Σε ποιον βαθμό το επιδείκνυε; Όλοι τον θαύμαζαν, τον λάτρευαν και τον ζήλευαν. Στο τέλος, είπαν: «Αυτός ο άνδρας υπέφερε πολύ για χάρη του Θεού. Δείτε μόνο την πίστη του και την αγάπη που έχει για τον Θεό! Εμείς δεν μπορούμε να τον φτάσουμε ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι. Είμαστε τόσο κατώτεροι από εκείνον!» Πάντοτε τον ανέφεραν οι άλλοι, και όσοι δεν μπορούσαν να συναντήσουν Εμένα πίστευαν ότι ήταν το ίδιο να συναντήσουν εκείνον. Σ’ αυτό το επίπεδο έφτασε τελικά η επιρροή που είχε στις γνώσεις, τις σκέψεις και το μυαλό των ανθρώπων. Για να φτάσει σ’ αυτό το σημείο, πιθανότατα θα είπε και θα έκανε αρκετά πράγματα, έτσι δεν είναι; Σίγουρα δεν περιορίστηκε μόνο σε λίγα λόγια για ν’ αναφέρει τι καθήκοντα είχε κάνει. Σίγουρα αναφέρθηκε σ’ αυτά τα πράγματα εκτενώς· επιπλέον, είχε τα δικά του κίνητρα και τους δικούς του στόχους, είπε κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να δελεάσουν και να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, να τους κάνουν να τον λατρεύουν, και στο τέλος πέτυχε τον σκοπό του. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτόν τον άνθρωπο; Το γεγονός ότι έκανε το καθήκον του στο πλευρό Μου ήταν καλό για εκείνον, είτε για να μάθει πώς να φέρεται είτε για ν’ αποκτήσει την αλήθεια. Ήταν μια ευκαιρία να οδηγηθεί νωρίς στην τελείωση. Δυστυχώς, δεν εκτίμησε αυτήν την ευκαιρία. Δεν κατάλαβε πόσο πολύτιμη και ζωτική ήταν αυτή η ευκαιρία, ούτε ότι ήταν ένα μονοπάτι, ένα θεμέλιο και μια πηγή για ν’ αποκτήσει την αλήθεια και να γνωρίσει τον Θεό. Αντιθέτως, χρησιμοποίησε αυτήν την ευκαιρία για να πετύχει τον δικό του σκοπό, δηλαδή να ξεχωρίσει από τα πλήθη και να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό προμήνυε μπελάδες· βάδιζε στο λάθος μονοπάτι. Πείτε Μου, αφού διέδιδε τόσο αλόγιστα πόσο είχε υποφέρει, πώς τον καθοδηγούσε, πώς του φερόταν και πόσο τον εμπιστευόταν ο Θεός, ήταν σε θέση ν’ αναγνωρίσει ότι υπήρχε προσωπική πρόθεση μέσα σ’ αυτό; (Ναι.) Θα πρέπει να ήταν σε θέση. Δεν ήταν αδύνατο να το αναγνωρίσει αυτό. Μπορούσε να το αναγνωρίσει. Γιατί, λοιπόν, δεν μπόρεσε να χαλιναγωγήσει τις κακές πράξεις του; Επειδή δεν αγαπούσε την αλήθεια· του άρεσε μόνο η επιρροή και η θέση. Όταν κάποιος που αγαπάει πραγματικά την αλήθεια αποκαλύπτει διαφθορά, όταν καταθέτει μαρτυρία για το πόσο υπέφερε, τότε κατακρίνει και κατηγορεί τον εαυτό του. Νιώθει ότι ήταν ελεεινό να το κάνει αυτό, ότι αντιστέκεται στον Θεό και ότι δεν πρέπει να το ξανακάνει. Όποτε θέλει να το ξανακάνει στο μέλλον, μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό του και να σταματήσει να κάνει τέτοια πράγματα. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό. Όμως, τέτοιες στιγμές, ακόμα κι αν τους επιπλήττει η συνείδησή τους, οι αντίχριστοι δεν μπορούν να ελέγξουν τη φιλοδοξία και την επιθυμία τους, και ακόμη κι αν κλαδευτούν, δεν αποδέχονται την αλήθεια. Γιατί διογκώνεται και επεκτείνεται ανεπανόρθωτα η φύση τους; (Επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια.) Από τη φύση τους, δεν αγαπούν την αλήθεια. Τότε, τι αγαπούν; (Αγαπούν τη θέση.) Τι θα τους αποφέρει η θέση; Θα κάνει τους ανθρώπους να τους λατρεύουν, να τους εκτιμούν και να τους ζηλεύουν. Τελικά, ο σκοπός τους είναι ν’ απολαμβάνουν την ίδια θέση και την ίδια αντιμετώπιση με τον Θεό, καθώς και την τιμή, την ευτυχία και τη χαρά που τους αποφέρει αυτή η θέση. Τώρα που ακούσατε όλα όσα μόλις είπα, δεν νιώθετε αηδιασμένοι; (Ναι.) Υπήρχε και κάτι άλλο που έκανε αυτός ο άνθρωπος, το οποίο ήταν πιο αηδιαστικό. Αργότερα, αρρώστησε και επέστρεψε στη γενέτειρά του, με αποτέλεσμα να νιώθει ακόμα περισσότερο ότι άξιζε ν’ απολαμβάνει τα οφέλη της θέσης. Πώς νομίζετε ότι συμπεριφερόταν όσο τον έλεγχε αυτή η σκέψη; Απαιτούσε από τους ανθρώπους να του προσφέρουν ακόμη περισσότερα, να του φέρονται ακόμη καλύτερα, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γιατί το απαιτούσε αυτό; Δεν θεωρούσε ότι είναι υπερβολικό ή παράλογο; Θεωρούσε ότι το άξιζε. Σκεφτόταν: «Έχω υποφέρει πολύ για χάρη του θεού και για χάρη των αδελφών μου. Το δικαιούμαι· αρρώστησα επειδή υπέφερα πολύ, οπότε οι αδελφοί και οι αδελφές μου πρέπει να με υπηρετούν». Όσο ήταν άρρωστος, δεν σήκωσε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι· απλώς έμενε ξαπλωμένος στο κρεβάτι όλη μέρα και περίμενε από τους άλλους να τον φροντίζουν και να τον ταΐζουν. Αφού είχε μείνει ξαπλωμένος εκεί για αρκετό καιρό, άρχισε να βαριέται, οπότε ανάγκαζε τους άλλους να φέρνουν φαγητό και ποτό και να βγαίνουν έξω μαζί του για να μη νιώθει τόση βαρεμάρα. Αυτό είναι πολύ αηδιαστικό, έτσι δεν είναι; Αν ήταν πραγματικά τόσο άρρωστος, δεν θα ήταν τόσο μεγάλο ζήτημα· αν δεν ήταν τόσο άρρωστος, τότε σίγουρα η συμπεριφορά του δεν είχε καθόλου λογική, έτσι δεν είναι;

Κάποιοι άνθρωποι φαίνονται αρκετά ενθουσιώδεις στην πίστη τους στον Θεό. Τους αρέσει πολύ να φροντίζουν και να μεριμνούν για τις υποθέσεις της εκκλησίας, και πάντα προπορεύονται. Κι ωστόσο, απροσδόκητα, μόλις γίνονται επικεφαλής, απογοητεύουν τους πάντες. Δεν εστιάζουν στην επίλυση των πρακτικών προβλημάτων του εκλεκτού λαού του Θεού. Αντιθέτως, κάνουν το παν για να ενεργούν για τη δική τους φήμη και θέση. Τους αρέσει να επιδεικνύονται για να τους εκτιμούν οι άλλοι και πάντα αναφέρουν πώς δαπάνησαν τον εαυτό τους και υπέφεραν για τον Θεό, χωρίς, όμως, να καταβάλλουν προσπάθειες για να επιδιώξουν την αλήθεια και τη ζωή-είσοδό τους. Δεν προσδοκούν αυτό οι άλλοι από εκείνους. Παρόλο που είναι απασχολημένοι με το έργο τους, που επιδεικνύονται σε κάθε περίσταση, που κηρύττουν κάποια λόγια και δόγματα, που κερδίζουν την εκτίμηση και τη λατρεία κάποιων ανθρώπων, που παραπλανούν τις καρδιές των ανθρώπων και παγιώνουν τη θέση τους, τι βγαίνει από αυτό στο τέλος; Είτε αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μικρές χάρες για να δωροδοκήσουν τους άλλους, είτε επιδεικνύουν τα χαρίσματα και τις ικανότητές τους, είτε χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους κι έτσι να τους κάνουν να έχουν καλή γνώμη γι’ αυτούς, όποια μέθοδο κι αν χρησιμοποιούν για να πάρουν με το μέρος τους τις καρδιές των ανθρώπων και να καταλάβουν μια θέση σ’ αυτές, τι έχουν χάσει; Έχουν χάσει την ευκαιρία ν’ αποκτήσουν την αλήθεια όσο κάνουν τα καθήκοντα ενός επικεφαλής. Ταυτόχρονα, λόγω των διάφορων εκδηλώσεών τους, έχουν επίσης συσσωρεύσει κακές πράξεις που θα επιφέρουν την τελική τους έκβαση. Είτε χρησιμοποιούν μικρές χάρες για να δωροδοκήσουν και να παγιδεύσουν τους ανθρώπους, είτε επιδεικνύονται, είτε χρησιμοποιούν προσωπεία για να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, και όσα οφέλη και όση ικανοποίηση κι αν φαίνεται εξωτερικά ότι λαμβάνουν από αυτό, εξετάζοντας τώρα το ζήτημα, είναι σωστό αυτό το μονοπάτι; Είναι το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας; Είναι ένα μονοπάτι που μπορεί να οδηγήσει στη σωτηρία κάποιου; Σίγουρα δεν είναι. Όσο έξυπνες κι αν είναι αυτές οι μέθοδοι κι αυτά τα κόλπα, δεν μπορούν να εξαπατήσουν τον Θεό και στο τέλος ο Θεός τα καταδικάζει και τ’ αποστρέφεται όλα αυτά, επειδή πίσω από τέτοιες συμπεριφορές κρύβεται η φιλοδοξία του ανθρώπου και μια στάση και ουσία ανταγωνισμού απέναντι στον Θεό. Μέσα του, ο Θεός δεν θ’ αναγνώριζε σε καμία περίπτωση αυτούς τους ανθρώπους ως ανθρώπους που κάνουν το καθήκον τους και αντιθέτως θα τους όριζε ως κακοποιούς. Ποια είναι η ετυμηγορία του Θεού όταν αντιμετωπίζει κακοποιούς; «Φύγετε απ’ εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». Όταν ο Θεός λέει «Φύγετε απ’ εμού», πού θέλει να πάνε αυτοί οι άνθρωποι; Τους παραδίδει στον Σατανά, στα μέρη όπου κατοικούν ορδές σατανάδων. Ποια είναι η τελική συνέπεια για εκείνους; Βασανίζονται μέχρι θανάτου από κακά πνεύματα, δηλαδή τους καταβροχθίζει ο Σατανάς. Ο Θεός δεν θέλει αυτούς τους ανθρώπους, κι αυτό σημαίνει ότι δεν θα τους σώσει, δεν είναι αμνοί του Θεού, πόσο μάλλον ακόλουθοί Του, οπότε δεν συγκαταλέγονται σ’ εκείνους που θα σώσει. Έτσι ορίζει ο Θεός αυτούς τους ανθρώπους. Ποια ακριβώς είναι, λοιπόν, η φύση της προσπάθειας κάποιου να πάρει με το μέρος του τις καρδιές των άλλων; Είναι το να βαδίζει στο μονοπάτι ενός αντίχριστου· είναι η συμπεριφορά και η ουσία ενός αντίχριστου. Ακόμη πιο σοβαρό είναι ότι είναι η ουσία του ανταγωνισμού απέναντι στον Θεό για τον εκλεκτό λαό Του· τέτοιοι άνθρωποι είναι εχθροί του Θεού. Έτσι ορίζονται και κατηγοριοποιούνται οι αντίχριστοι, κι αυτό είναι απολύτως ακριβές.

22 Ιανουαρίου 2019