Εκθέτοντας τη διαφθορά της ανθρωπότητας 2

Καθημερινά λόγια του Θεού
Εκθέτοντας τη διαφθορά της ανθρωπότητας 2

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 336

Λες ότι αναγνωρίζεις τον ενσαρκωμένο Θεό και ότι αναγνωρίζεις τον Λόγο που ενσαρκώνεται, κι όμως κάνεις κάποια πράγματα πίσω από την πλάτη Του, πράγματα που αντιβαίνουν σε όσα ζητάει Αυτός, και στην καρδιά σου δεν έχεις φόβο Θεού. Έτσι αναγνωρίζεις τον Θεό; Αναγνωρίζεις όσα λέει Εκείνος, αλλά δεν κάνεις πράξη όσα μπορείς να κάνεις ούτε συμμορφώνεσαι με την οδό Του. Έτσι αναγνωρίζεις τον Θεό; Και παρόλο που Τον αναγνωρίζεις, η στάση σου είναι εξ ολοκλήρου επιφυλακτική απέναντί Του, και ποτέ δεν δείχνει σεβασμό. Αν έχεις δει και έχεις αναγνωρίσει το έργο Του και γνωρίζεις ότι είναι ο Θεός, αλλά παραμένεις αδιάφορος και εντελώς αμετάβλητος, τότε είσαι το είδος του ατόμου που δεν έχει κατακτηθεί ακόμα. Όσοι έχουν κατακτηθεί, πρέπει να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους και, παρόλο που δεν είναι σε θέση να εισέλθουν σε υψηλότερες αλήθειες, κι αυτές οι αλήθειες μπορεί να είναι πέραν των δυνατοτήτων τους, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι μέσα τους να το κατορθώσουν. Επειδή ακριβώς υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορούν να αποδεχτούν υπάρχουν και όρια και περιορισμοί σε αυτά που είναι σε θέση να κάνουν πράξη. Όμως, πρέπει τουλάχιστον να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους και, αν μπορέσεις να το κατορθώσεις αυτό, αυτό το αποτέλεσμα θα οφείλεται στο έργο της κατάκτησης. Ας υποθέσουμε ότι λες: «Δεδομένου ότι Εκείνος μπορεί να εκφέρει τόσo πολλά λόγια που δεν μπορεί ο άνθρωπος, αν δεν είναι Αυτός ο Θεός, τότε ποιος είναι;» Αυτός ο τρόπος σκέψης δεν σημαίνει ότι αναγνωρίζεις τον Θεό. Αν αναγνωρίζεις τον Θεό, θα πρέπει να το δείχνεις μέσα από τις πραγματικές ενέργειές σου. Αν είσαι επικεφαλής μιας εκκλησίας, αλλά δεν μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη, αν λαχταράς το χρήμα και τον πλούτο και τσεπώνεις πάντα το ταμείο της εκκλησίας για δική σου χρήση, έτσι αναγνωρίζεις ότι υπάρχει Θεός; Ο Θεός είναι παντοδύναμος και είναι αξιοσέβαστος. Πώς μπορείς να μη φοβάσαι, αν αναγνωρίζεις πραγματικά ότι υπάρχει Θεός; Αν είσαι ικανός να κάνεις τόσο ελεεινές πράξεις, έτσι όντως Τον αναγνωρίζεις; Πιστεύεις πράγματι στον Θεό; Εσύ πιστεύεις σ’ έναν αόριστο Θεό· γι’ αυτό δεν φοβάσαι! Όλοι όσοι αναγνωρίζουν και γνωρίζουν τον Θεό πραγματικά έχουν τον φόβο Του και φοβούνται να κάνουν οτιδήποτε Του αντιτίθεται ή αντιβαίνει στη συνείδησή τους. Φοβούνται ιδιαίτερα να κάνουν οτιδήποτε γνωρίζουν ότι αντιβαίνει στο θέλημα του Θεού. Μόνο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνώριση της ύπαρξης του Θεού. Τι θα πρέπει να κάνεις όταν οι γονείς σου προσπαθούν να σε εμποδίσουν να πιστεύεις στον Θεό; Πώς θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό όταν ο άντρας σου, ο οποίος δεν πιστεύει, σου φέρεται καλά; Και πώς θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό όταν οι αδελφοί και οι αδελφές σου σε αποστρέφονται; Αν Τον αναγνωρίζεις, τότε θα ενεργείς δεόντως και θα βιώνεις την πραγματικότητα σ’ αυτά τα ζητήματα. Αν αδυνατείς να ενεργείς με συγκεκριμένο τρόπο και μόνο λες ότι αναγνωρίζεις την ύπαρξη του Θεού, τότε είσαι απλώς ένας φαφλατάς! Λες ότι πιστεύεις σ’ Εκείνον και ότι Τον αναγνωρίζεις, αλλά με ποιον τρόπο Τον αναγνωρίζεις; Με ποιον τρόπο πιστεύεις σ’ Εκείνον; Έχεις φόβο Θεού; Τον σέβεσαι; Τον αγαπάς βαθιά μέσα σου; Όταν είσαι δυστυχισμένος και δεν έχεις κανέναν να στηριχθείς, νιώθεις το κάλλος του Θεού, αλλά κατόπιν το ξεχνάς παντελώς. Αυτό δεν είναι αγάπη για τον Θεό ούτε πίστη στον Θεό! Τι είναι αυτό που επιθυμεί ο Θεός, εν τέλει, να επιτύχει ο άνθρωπος; Όλες οι καταστάσεις που ανέφερα, όπως το να εντυπωσιάζεσαι πολύ από τη δική σου σπουδαιότητα, να νιώθεις ότι μπορείς να μαθαίνεις και να κατανοείς νέα πράγματα γρήγορα, να ελέγχεις τους άλλους, να κοιτάς αφ’ υψηλού τους άλλους, να κρίνεις τους ανθρώπους βάσει της εμφάνισής τους, να εκφοβίζεις απονήρευτους ανθρώπους, να εποφθαλμιάς τα χρήματα της εκκλησίας και ούτω καθεξής —μόνο όταν έχεις απαλλαγεί εν μέρει από όλες αυτές τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις θα εκδηλωθεί η κατάκτησή σου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (4)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 337

Έχω εργαστεί και μιλήσει κατ’ αυτόν τον τρόπο ανάμεσά σας, έχω ξοδέψει τόση ενέργεια και προσπάθεια, ωστόσο πότε ακούσατε όσα σας λέω ευθέως; Πού έχετε υποκλιθεί σ’ Εμένα, τον Παντοδύναμο; Γιατί Μού συμπεριφέρεστε έτσι; Γιατί ό,τι λέτε και κάνετε προκαλεί τον θυμό Μου; Γιατί είναι οι καρδιές σας τόσο σκληρές; Σας έχω χτυπήσει ποτέ με θανατικό; Γιατί δεν κάνετε τίποτα άλλο από το να Με γεμίζετε θλίψη και ανησυχία; Περιμένετε την ημέρα της οργής Μου, του Ιεχωβά, να πέσει επάνω σας; Περιμένετε από Εμένα να εξαπολύσω την οργή Μου που προκαλείται από την ανυπακοή σας; Όλα όσα κάνω δεν είναι για εσάς; Ωστόσο, πάντοτε συμπεριφερόσασταν σ’ Εμένα, τον Ιεχωβά, με τον εξής τρόπο: Κλέβατε τις θυσίες Μου, παίρνατε τις προσφορές από τον βωμό Μου στο σπίτι σας, στη φωλιά του λύκου, για να ταΐσετε τα λυκόπουλα και τα λυκόπουλα των λυκόπουλων. Οι άνθρωποι μάχονται ο ένας με τον άλλον, αντιμετωπίζοντας ο ένας τον άλλον με θυμωμένες ματιές και ξίφη και δόρατα, ρίχνοντας τα λόγια Μου, του Παντοδύναμου, στο αποχωρητήριο για να γίνουν ακάθαρτα όπως τα περιττώματα. Πού είναι η ακεραιότητά σας; Η ανθρώπινη φύση σας έχει γίνει τερατώδης! Οι καρδιές σας εδώ και καιρό έχουν μετατραπεί σε πέτρα. Δεν γνωρίζετε ότι όταν φτάσει η ημέρα της οργής Μου θα είναι όταν σας κρίνω για το κακό που διαπράξατε εναντίον Μου, του Παντοδύναμου, σήμερα; Νομίζετε ότι παίζοντας μαζί Μου κατ’ αυτόν τον τρόπο, ρίχνοντας τα λόγια Μου στον βούρκο και μην ακούγοντάς τα —πιστεύετε ότι φερόμενοι έτσι πίσω από την πλάτη Μου μπορείτε να ξεφύγετε από την οργισμένη ματιά Μου; Δεν γνωρίζετε ότι σας έχουν ήδη δει τα μάτια Μου, του Ιεχωβά, όταν κλέβατε τις θυσίες Μου και εποφθαλμιούσατε τα υπάρχοντά Μου; Δεν γνωρίζετε ότι όταν κλέβατε τις θυσίες Μου, ήταν μπροστά στον βωμό στον οποίο προσφέρονται οι θυσίες; Πώς μπορούσατε να πιστεύετε ότι είστε τόσο έξυπνοι ώστε να Με εξαπατήσετε μ’ αυτόν τον τρόπο; Πώς θα μπορούσε η οργή Μου να περάσει πάνω από τις αποτρόπαιες αμαρτίες σας; Πώς θα μπορούσε η μαινόμενη οργή Μου να παραβλέψει τις σατανικές πράξεις σας; Το κακό που διαπράττετε σήμερα δεν σας αφήνει διέξοδο αλλά συσσωρεύει παίδευση για εσάς για αύριο. Προκαλεί την παίδευσή Μου, του Παντοδύναμου, προς εσάς. Πώς μπορούν οι κακές σας πράξεις και τα μοχθηρά σας λόγια να ξεφύγουν από την παίδευσή Μου; Πώς μπορούν οι προσευχές σας να φτάσουν στα αυτιά Μου; Πώς θα μπορούσα να ανοίξω δρόμο για την αδικία σας; Πώς θα μπορούσα να ξεχάσω τις κακές σας πράξεις καθώς Με αψηφάτε; Πώς μπορώ να μην κόψω τις γλώσσες σας που είναι τόσο δηλητηριώδεις όσο ενός φιδιού; Δεν Με επικαλείστε για χάρη της δικαιοσύνης σας, αλλά αντίθετα, συσσωρεύετε την οργή Μου ως αποτέλεσμα της αδικίας σας. Πώς θα μπορούσα να σας συγχωρήσω; Στα μάτια Μου, του Παντοδύναμου, τα λόγια και οι πράξεις σας είναι ακάθαρτα. Τα μάτια Μου, του Παντοδύναμου, βλέπουν την αδικία σας ως αδιάκοπη παίδευση. Πώς θα μπορούσε η δίκαιη παίδευσή Μου και η κρίση Μου να φύγουν από εσάς; Επειδή το κάνετε αυτό σ’ Εμένα, γεμίζοντάς Με με θλίψη και οργή, πώς θα μπορούσα να σας αφήσω να ξεφύγετε από τα χέρια Μου και να ξεφύγετε από την ημέρα που Εγώ, ο Ιεχωβά, θα σας παιδεύσω και θα σας καταραστώ; Δεν γνωρίζετε ότι όλα τα μοχθηρά σας λόγια και οι ομιλίες σας έχουν ήδη φτάσει στα αυτιά Μου; Δεν γνωρίζετε ότι η αδικία σας έχει ήδη λερώσει τα άγια άμφια της δικαιοσύνης Μου; Δεν γνωρίζετε ότι η ανυπακοή σας έχει ήδη προκαλέσει τον ορμητικό θυμό Μου; Δεν γνωρίζετε ότι εδώ και καιρό Με έχετε αφήσει να βράζω από θυμό και έχετε δοκιμάσει την υπομονή Μου; Δεν γνωρίζετε ότι έχετε ήδη κουρελιάσει τη σάρκα Μου; Έχω αντέξει έως τώρα, τόσο που δεν μπορώ να κρατήσω άλλο τον θυμό Μου, δεν είμαι τόσο ανεκτικός απέναντί σας πλέον. Δεν γνωρίζετε ότι οι κακές σας πράξεις έχουν ήδη φτάσει στα μάτια Μου και οι κραυγές Μου έχουν ήδη φτάσει στα αυτιά του Πατέρα Μου; Πώς θα μπορούσε να σας επιτρέψει να Μου συμπεριφέρεστε έτσι; Μήπως κάποιο από τα έργα που κάνω σ’ εσάς δεν είναι για χάρη σας; Ωστόσο, ποιος από εσάς έχει αγαπήσει πιο πολύ το έργο το δικό Μου, του Ιεχωβά; Θα μπορούσα να είμαι άπιστος στο θέλημα του Πατέρα Μου, γιατί είμαι αδύναμος και λόγω της αγωνίας που έχω περάσει; Δεν κατανοείτε την καρδιά Μου; Σας μιλώ όπως μίλησε ο Ιεχωβά. Μήπως δεν έχω εγκαταλείψει τόσα πολλά για εσάς; Παρόλο που είμαι πρόθυμος να περάσω όλη αυτήν την ταλαιπωρία για χάρη του έργου του Πατέρα Μου, πώς μπορείτε να ελευθερωθείτε από την παίδευση που φέρνω σ’ εσάς ως αποτέλεσμα των δεινών Μου; Δεν έχετε απολαύσει τόσα πολλά από Εμένα; Σήμερα, έχω σταλεί σ’ εσάς από τον Πατέρα Μου. Δεν γνωρίζετε ότι απολαμβάνετε πολύ περισσότερα από τα γενναιόδωρα λόγια Μου; Δεν γνωρίζετε ότι η ζωή Μου ανταλλάχθηκε με τη ζωή σας και με τα πράγματα που απολαμβάνετε; Δεν γνωρίζετε ότι ο Πατέρας Μου χρησιμοποίησε τη ζωή Μου για να πολεμήσει τον Σατανά, κι επίσης σάς έδωσε τη ζωή Μου, κάνοντάς σας να λάβετε τα εκατονταπλάσια και επιτρέποντάς σας να αποφύγετε τόσους πολλούς πειρασμούς; Δεν γνωρίζετε ότι μόνο διαμέσου του έργου Μου απαλλαχθήκατε από πολλούς πειρασμούς και από πολλές σκληρές παιδεύσεις; Δεν γνωρίζετε ότι μόνο εξαιτίας Μου ο Πατέρας Μου σας επιτρέπει να περνάτε καλά έως σήμερα; Πώς θα μπορούσατε να παραμένετε τόσο σκληροί και ανυποχώρητοι σήμερα, λες κι έχουν αναπτυχθεί κάλοι στην καρδιά σας; Πώς θα μπορούσε το κακό που διαπράττετε σήμερα να ξεφύγει την ημέρα της οργής που θα ακολουθήσει της αναχώρησής Μου από τη γη; Πώς θα μπορούσα να επιτρέψω σε όσους είναι τόσο σκληροί και ανυποχώρητοι να ξεφύγουν από τον θυμό του Ιεχωβά;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Κανείς που αποτελείται από σάρκα δεν μπορεί να ξεφύγει από την ημέρα της οργής» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 338

Αναλογιστείτε το παρελθόν: Πότε η ματιά Μου ήταν θυμωμένη και η φωνή Μου αυστηρή προς εσάς; Πότε έχω διυλίσει τον κώνωπα μαζί σας; Πότε σας επέπληξα παράλογα; Πότε σας επέπληξα κατά πρόσωπο; Μήπως δεν είναι για χάρη του έργου Μου που ζητώ απ’ τον Πατέρα Μου να σας φυλάξει από κάθε πειρασμό; Γιατί Μου συμπεριφέρεστε έτσι; Έχω χρησιμοποιήσει ποτέ την εξουσία Μου για να τσακίσω τη σάρκα σας; Γιατί Με ξεπληρώνετε έτσι; Αφού αμφιταλαντευτήκατε απέναντί Μου, δεν κρατήσατε μια σταθερή στάση· προσπαθείτε να Με καλοπιάσετε, Μου αποκρύπτετε πράγματα, και τα στόματά σας είναι γεμάτα από το σάλιο των ασεβών. Νομίζετε ότι οι γλώσσες σας μπορούν να εξαπατήσουν το Πνεύμα Μου; Νομίζετε ότι οι γλώσσες σας μπορούν να διαφύγουν της οργής Μου; Πιστεύετε ότι οι γλώσσες σας μπορούν να κρίνουν τις πράξεις Μου, του Ιεχωβά, όπως επιθυμούν; Είμαι Εγώ ο Θεός τον οποίο ο άνθρωπος κρίνει; Μπορώ να επιτρέψω σε ένα μικρό σκουλήκι να Με βλασφημήσει έτσι; Πώς μπορώ να συμπεριλάβω τέτοιους υιούς ανυπακοής στις αιώνιες ευλογίες Μου; Τα λόγια και οι πράξεις σας έχουν εδώ και καιρό εκτεθεί και σας καταδίκασαν. Όταν άπλωσα τους ουρανούς και δημιούργησα το καθετί, δεν επέτρεψα σε κανένα πλάσμα να συμμετέχει όπως το ευχαριστεί, ούτε επέτρεψα σε κανένα πλάσμα να διακόψει το έργο Μου και τη διαχείρισή Μου όπως επιθυμούσε. Δεν ανεχόμουν κανέναν άνθρωπο ή αντικείμενο. Πώς θα μπορούσα να σώσω όσους είναι σκληροί και απάνθρωποι προς Εμένα; Πώς θα μπορούσα να συγχωρήσω όσους επαναστατούν ενάντια στα λόγια Μου; Πώς θα μπορούσα να σώσω όσους είναι ανυπάκουοι προς Εμένα; Μήπως δεν είναι η μοίρα των ανθρώπων στα χέρια μου, του Παντοδύναμου; Πώς μπορώ να θεωρήσω την αδικία και την ανυπακοή σου άγια; Πώς μπορούν οι αμαρτίες σου να βεβηλώνουν την αγιότητά Μου; Δεν βεβηλώνομαι από την ανηθικότητα των άδικων ούτε απολαμβάνω τις προσφορές των άδικων. Αν ήσουν αφοσιωμένος σ’ Εμένα, τον Ιεχωβά, θα μπορούσες να πάρεις για τον εαυτό σου τις θυσίες στον βωμό Μου; Θα χρησιμοποιούσες τη δηλητηριώδη γλώσσα σου για να βλασφημήσεις το άγιο όνομά Μου; Θα επαναστατούσες εναντίον των λόγων Μου κατ’ αυτόν τον τρόπο; Θα μεταχειριζόσουν τη δόξα Μου και το άγιο όνομά Μου ως εργαλείο με το οποίο θα υπηρετούσες τον Σατανά, τον κακόβουλο; Η ζωή Μου παρέχεται προς απόλαυση των αγίων. Πώς θα μπορούσα να σου επιτρέψω να παίξεις με τη ζωή Μου όπως επιθυμείς και να τη χρησιμοποιείτε ως εργαλείο διαμάχης μεταξύ σας; Σχετικά με τη στάση σας απέναντί Μου, πώς μπορείτε να είστε τόσο άκαρδοι και να στερείστε της οδού του καλού; Δεν γνωρίζετε ότι έχω ήδη γράψει τις κακές σας πράξεις στα λόγια αυτά της ζωής; Πώς μπορείτε να ξεφύγετε την ημέρα της οργής όταν θα παιδεύσω την Αίγυπτο; Πώς θα μπορούσα να σας επιτρέψω να Μου εναντιώνεστε και να Με αψηφάτε με τέτοιο τρόπο ξανά και ξανά; Σας το λέω απλά, όταν έρθει η ημέρα, η παίδευσή σας θα είναι πιο αφόρητη και από εκείνη της Αιγύπτου! Πώς μπορείτε να ξεφύγετε την ημέρα της οργής Μου; Σας το λέω αληθινά: Η αντοχή Μου ετοιμάστηκε για τις κακές σας πράξεις και υπάρχει για την παίδευσή σας την ημέρα εκείνη. Μήπως δεν είστε εκείνοι που θα υποφέρουν τη μανιασμένη κρίση όταν έχω φτάσει στο τέλος της αντοχής Μου; Δεν είναι το καθετί στα δικά Μου χέρια, του Παντοδύναμου; Πώς μπορώ να σας επιτρέψω να Με παρακούτε έτσι, κάτω από τους ουρανούς; Οι ζωές σας θα είναι πολύ δύσκολες, γιατί έχετε γνωρίσει τον Μεσσία, για τον οποίο λεγόταν ότι θα έρθει, ωστόσο δεν ήρθε ποτέ. Δεν είστε εχθροί Του; Ο Ιησούς ήταν φίλος σας, ωστόσο εσείς είστε εχθροί του Μεσσία. Δεν γνωρίζετε ότι παρόλο που είστε φίλοι με τον Ιησού, οι κακές σας πράξεις έχουν γεμίσει τα δοχεία όσων είναι απεχθείς; Παρόλο που είστε πολύ κοντά στον Ιεχωβά, δεν γνωρίζετε ότι τα μοχθηρά σας λόγια έχουν φτάσει στα αυτιά του Ιεχωβά και προκάλεσαν την οργή Του; Πώς μπορεί να είναι κοντά σου και πώς μπορεί να μην κάψει τα δοχεία σου που είναι γεμάτα με κακές πράξεις; Πώς μπορεί να μην είναι εχθρός σου;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 339

Τώρα κοιτάζω την αχαλίνωτη σάρκα σου που θα Με καλόπιανε, και σου δίνω μόνο μια μικρή προειδοποίηση, παρόλο που δεν θα σε «εξυπηρετήσω» με παίδευση. Οφείλεις να ξέρεις τι ρόλο παίζεις στο έργο Μου και τότε θα είμαι ικανοποιημένος. Όσον αφορά θέματα εκτός αυτού, αν Μου αντιστέκεσαι ή ξοδεύεις τα χρήματά Μου ή τρως τις δικές Μου θυσίες, του Ιεχωβά, ή αν εσείς, τα σκουλήκια, δαγκώνετε ο ένας τον άλλον ή αν, εσείς που μοιάζετε με σκυλιά, συγκρούεστε ή κακοποιείτε ο ένας τον άλλον —δεν Με νοιάζει τίποτα από αυτά. Πρέπει μόνο να μάθετε τι είδους πράγματα είστε και τότε θα είμαι ικανοποιημένος. Πέρα από όλα αυτά, αν θέλετε να τραβήξετε όπλα ο ένας εναντίον του άλλου ή να πολεμήσετε ο ένας τον άλλον με τα λόγια, κανένα πρόβλημα· δεν έχω καμία επιθυμία να ανακατευτώ σε αυτά τα πράγματα και δεν εμπλέκομαι ούτε στο ελάχιστο στα ανθρώπινα ζητήματα. Δεν είναι ότι δεν νοιάζομαι για τις συγκρούσεις μεταξύ σας· απλώς δεν είμαι ένας από εσάς, οπότε δεν συμμετέχω σε ζητήματα που έχετε μεταξύ σας. Εγώ ο ίδιος δεν είμαι δημιουργημένο ον και δεν ανήκω σε αυτόν τον κόσμο, οπότε αποστρέφομαι την πολύβουη ζωή των ανθρώπων και τις μπερδεμένες, απρεπείς σχέσεις μεταξύ τους. Αποστρέφομαι ιδιαιτέρως τα θορυβώδη πλήθη. Ωστόσο, γνωρίζω πολύ καλά τις ακαθαρσίες στην καρδιά κάθε δημιουργήματος, και πριν σας δημιουργήσω, ήδη γνώριζα την αδικία που υπήρχε βαθιά στην ανθρώπινη καρδιά και γνώριζα όλον τον δόλο και την ατιμία μέσα της. Επομένως, αν και δεν υπάρχουν καθόλου ίχνη όταν οι άνθρωποι κάνουν αδικίες, Εγώ εξακολουθώ να γνωρίζω ότι η αδικία που θρέφει η καρδιά σας ξεπερνά τον πλούτο όλων όσα δημιούργησα. Ο καθένας σας έχει ανέβει στην κορυφή του πλήθους· έχετε ανέλθει, ώστε να γίνετε οι πρόγονοι των μαζών. Είστε εντελώς δεσποτικοί και τρέχετε σε κατάσταση αμόκ ανάμεσα σε όλα τα σκουλήκια ψάχνοντας ένα ήρεμο μέρος και προσπαθώντας να κατασπαράξετε τα σκουλήκια που είναι μικρότερα από εσάς. Είστε κακόβουλοι και μοχθηροί μέσα σας, ξεπερνώντας ακόμα κι εκείνα τα φαντάσματα που έχουν βυθιστεί στον πυθμένα της θάλασσας. Ζείτε στον πάτο της κοπριάς, ενοχλώντας τα σκουλήκια από πάνω μέχρι κάτω, ώστε να μη βρίσκουν ησυχία, μαλώνετε ο ένας με τον άλλον για λίγο κι έπειτα ηρεμείτε. Δεν γνωρίζετε τη θέση σας, κι όμως ακόμα πολεμάτε ο ένας τον άλλον στην κοπριά. Τι θα κερδίσετε από αυτήν την πάλη; Αν όντως Με σεβόσαστε μέσα σας, πώς θα μπορούσατε να πολεμάτε ο ένας τον άλλον πίσω από την πλάτη Μου; Όσο υψηλό και αν είναι το κύρος σου, δεν παραμένεις ένα μικρό βρομερό σκουλήκι στην κοπριά; Θα μπορέσεις ποτέ να βγάλεις φτερά και να γίνεις περιστέρι στον ουρανό; Εσείς, μικρά βρομερά σκουλήκια, κλέβετε προσφορές από τον δικό Μου βωμό, του Ιεχωβά· κάνοντάς το αυτό, μπορείτε να σώσετε την κατεστραμμένη, καταρρακωμένη φήμη σας και να γίνετε ο εκλεκτός λαός του Ισραήλ; Είστε ξεδιάντροποι φουκαράδες! Αυτές τις θυσίες στον βωμό Μου τις πρόσφεραν οι άνθρωποι για να εκφράσουν όσοι Με σέβονται τα καλοπροαίρετα συναισθήματά τους. Προορίζονται για να τεθούν υπό τον έλεγχό Μου και προς χρήση Μου, άρα πώς είναι δυνατόν να Μου κλέβεις τα μικρά τρυγόνια που Μου έχουν δώσει οι άνθρωποι; Δεν φοβάσαι ότι θα γίνεις Ιούδας; Δεν φοβάσαι ότι η γη σου μπορεί να γίνει αγρός αίματος; Ξεδιάντροπε! Νομίζεις ότι τα τρυγόνια τα οποία προσέφεραν οι άνθρωποι είναι για να ταΐσουν την κοιλιά σου, σκουλήκι; Ό,τι σου έδωσα, σ’ το έδωσα με χαρά και προθυμία· ό,τι δεν σου έδωσα, είναι στη διάθεσή Μου. Δεν επιτρέπεται να κλέβεις έτσι απλά τις προσφορές Μου. Εκείνος που εργάζεται είμαι Εγώ, ο Ιεχωβά —ο Κύριος της δημιουργίας— και οι άνθρωποι προσφέρουν θυσίες για Μένα. Πιστεύεις ότι αυτές αποτελούν αποζημίωση για το τρέξιμό σου δεξιά κι αριστερά; Στ’ αλήθεια, είσαι ξεδιάντροπος! Για ποιον τρέχεις δεξιά κι αριστερά; Για τον εαυτό σου δεν το κάνεις; Γιατί κλέβεις τις θυσίες Μου; Γιατί κλέβεις χρήματα από το δικό Μου πορτοφόλι; Δεν είσαι γιος του Ιούδα του Ισκαριώτη; Τις θυσίες που προορίζονται για Μένα, τον Ιεχωβά, πρέπει να τις απολαμβάνουν οι ιερείς. Είσαι ιερέας; Τολμάς αυτάρεσκα να τρως τις θυσίες Μου και τις αποθέτεις μάλιστα και στο τραπέζι· δεν αξίζεις δεκάρα! Ανάξιε φουκαρά! Το πυρ Μου, το πυρ του Ιεχωβά, θα σε κατακάψει!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Όταν τα φύλλα που πέφτουν επιστρέψουν στις ρίζες τους, θα μετανιώσεις για όλο το κακό που έχεις κάνει» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 340

Η πίστη σας είναι πανέμορφη· λέτε πως είστε πρόθυμοι να δαπανήσετε ολόκληρη τη ζωή σας για λογαριασμό του έργου Μου και ότι είστε πρόθυμοι να θυσιάσετε τη ζωή σας γι’ αυτό, μα οι διαθέσεις σας δεν έχουν αλλάξει πολύ. Απλώς μιλάτε αλαζονικά, παρά το γεγονός ότι η πραγματική σας συμπεριφορά είναι πανάθλια. Λες και η γλώσσα και τα χείλη των ανθρώπων είναι στους ουρανούς, αλλά τα πόδια τους βρίσκονται κάτω στη γη, κι ως εκ τούτου, τα λόγια και οι πράξεις, καθώς και η φήμη τους βρίσκονται ακόμη σε τραγική κατάσταση. Η φήμη σας έχει καταστραφεί, η συμπεριφορά σας είναι έκφυλη, ο τρόπος ομιλίας σας είναι ποταπός, και η ζωή σας είναι άθλια· μάλιστα, ολόκληρη η ανθρώπινη φύση σας έχει βουλιάξει στην αθλιότητα. Είστε στενόμυαλοι προς τους άλλους και κάνετε παζάρια για το παραμικρό. Τσακώνεστε για τη φήμη και το κύρος σας σε σημείο, μάλιστα, που είστε διατεθειμένοι να κατέλθετε στην κόλαση και στη λίμνη του πυρός. Τα τρέχοντα λόγια και οι πράξεις σας Μου αρκούν για να αποφασίσω πως είστε αμαρτωλοί. Η στάση σας προς το έργο Μου, Μου αρκεί για να αποφασίσω πως είστε άδικοι, και ολόκληρη η διάθεσή σας Μου αρκεί για να επισημάνω πως είστε βρόμικες ψυχές γεμάτες βδελύγματα. Οι εκδηλώσεις σας και όσα αποκαλύπτετε αρκούν για να πω πως είστε άνθρωποι που έχετε χορτάσει με το αίμα των ακάθαρτων πνευμάτων. Όταν αναφέρεται η είσοδος στη βασιλεία, δεν αποκαλύπτετε τα αισθήματά σας. Πιστεύετε ότι το πώς είστε τώρα αρκεί για να διαβείτε την πύλη της βασιλείας Μου των ουρανών; Πιστεύετε πως μπορείτε να εισέλθετε στην ιερή γη του έργου και λόγου Μου, χωρίς τα δικά σας λόγια και πράξεις να υποβληθούν πρώτα στις δοκιμασίες Μου; Ποιος μπορεί να Με ξεγελάσει; Πώς θα μπορούσαν οι άθλιες, ποταπές συμπεριφορές και συζητήσεις σας να ξεφύγουν από το βλέμμα Μου; Έχω αποφασίσει ότι η ζωή σας είναι μια ζωή που πίνει το αίμα και τρώει τη σάρκα εκείνων των ακάθαρτων πνευμάτων, επειδή τα μιμείστε ενώπιόν Μου καθημερινά. Η συμπεριφορά σας είναι ιδιαίτερα άσχημη ενώπιόν Μου, άρα πώς θα μπορούσα να μη σας θεωρώ αηδιαστικούς; Τα λόγια σας περιέχουν τις ακαθαρσίες των ακάθαρτων πνευμάτων: Καλοπιάνετε, αποκρύπτετε και κολακεύετε ακριβώς όπως αυτοί που επιδίδονται στη μαγεία και όπως αυτοί που είναι ύπουλοι και πίνουν το αίμα των αδίκων. Όλες οι ανθρώπινες εκφράσεις είναι άκρως άδικες, άρα πώς γίνεται όλοι οι άνθρωποι να τοποθετηθούν στην ιερή γη, όπου βρίσκονται οι δίκαιοι; Νομίζεις πως αυτή σου η άθλια συμπεριφορά μπορεί να σε κάνει να ξεχωρίσεις ως άγιος σε σύγκριση με τους αδίκους; Η γλώσσα σου που μοιάζει με δηλητηριώδους φιδιού θα καταστρέψει τελικά τη σάρκα σου που σπέρνει τον όλεθρο και δημιουργεί βδελύγματα, και αυτά σου τα χέρια που είναι καλυμμένα με το αίμα ακάθαρτων πνευμάτων, επίσης θα παρασύρουν τελικά την ψυχή σου στην κόλαση. Γιατί, άραγε, δεν αρπάζεις αυτήν την ευκαιρία να καθάρεις τα χέρια σου που είναι καλυμμένα με βρόμα; Και γιατί δεν εκμεταλλεύεσαι αυτήν την ευκαιρία να κόψεις αυτή σου τη γλώσσα που λέει άδικα λόγια; Μήπως γιατί είσαι διατεθειμένος να υποφέρεις στις φλόγες της κόλασης για χάρη των δύο σου χεριών, της γλώσσας και των χειλιών σου; Επαγρυπνώ παρακολουθώντας τις καρδιές όλων με τα δυο Μου μάτια, επειδή πολύ καιρό πριν δημιουργήσω τους ανθρώπους, είχα κρατήσει γερά τις καρδιές τους μες στα δυο Μου χέρια. Πολύ καιρό πριν είχα κοιτάξει μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, άρα πώς θα μπορούσαν οι σκέψεις τους να ξεφύγουν από το βλέμμα Μου; Και πώς θα μπορούσαν να προλάβουν να ξεφύγουν και να μην καούν από το Πνεύμα Μου;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο χαρακτήρας όλων σας είναι τόσο ποταπός!» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 341

Τα χείλη σου είναι πιο καλοσυνάτα κι από περιστέρια, αλλά η καρδιά σου είναι πιο δόλια κι από τον όφι τον αρχαίο. Τα χείλη σου μάλιστα είναι τόσο όμορφα όσο μιας Λιβανέζας, μα η καρδιά σου δεν είναι πιο καλοσυνάτη από τη δική της, και σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ομορφιά των Χαναναίων. Η καρδιά σου είναι τόσο ύπουλη! Αυτό που απεχθάνομαι είναι μόνο τα χείλη των αδίκων και οι καρδιές τους, και οι απαιτήσεις Μου από τους ανθρώπους δεν είναι καθόλου υψηλότερες από τις προσδοκίες Μου από τους αγίους· απλώς νιώθω απέχθεια για τις κακές πράξεις των αδίκων, κι ελπίζω να είναι σε θέση να απαλλαχθούν από την ακαθαρσία τους και να ξεφύγουν από την τρέχουσα δύσκολη θέση τους, ώστε να μπορέσουν να ξεχωρίσουν από εκείνους τους αδίκους και να ζήσουν με τους δίκαιους και να είναι άγιοι μαζί τους. Βρίσκεστε στις ίδιες συνθήκες μ’ Εμένα, κι όμως είστε καλυμμένοι με βρόμα· δεν έχετε μέσα σας ούτε την παραμικρή αρχική ομοιότητα των ανθρώπων που δημιουργήθηκαν στις απαρχές. Επιπλέον, επειδή καθημερινά μιμείστε την ομοιότητα εκείνων των ακάθαρτων πνευμάτων και κάνετε ό,τι κάνουν και λέτε ό,τι λένε εκείνα, κάθε μέλος σας —ακόμη και η γλώσσα και τα χείλη σας— μουσκεύουν στο ακάθαρτο νερό τους, σε σημείο που καλύπτεστε ολόκληροι με αυτούς τους λεκέδες και δεν υπάρχει ούτε ένα μέλος σας που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το έργο Μου. Είναι τόσο θλιβερό! Ζείτε σε έναν τέτοιο κόσμο αλόγων και βοοειδών, κι όμως δεν νιώθετε ανησυχία· είστε γεμάτοι χαρά και ζείτε ελεύθερα και άνετα. Κολυμπάτε μέσα σ’ αυτό το μολυσμένο νερό, κι όμως, στην πραγματικότητα, δεν συνειδητοποιείτε πως έχετε περιέλθει σε τόσο δύσκολη θέση. Καθημερινά, έρχεσαι σε επαφή με ακάθαρτα πνεύματα κι αλληλεπιδράς με «περιττώματα». Η ζωή σου είναι πολύ χυδαία, κι όμως δεν γνωρίζεις στην ουσία πως σε καμία περίπτωση δεν υπάρχεις στον ανθρώπινο κόσμο και πως δεν έχεις τον έλεγχο του εαυτού σου. Δεν γνωρίζεις πως η ζωή σου ποδοπατήθηκε εδώ και καιρό από εκείνα τα ακάθαρτα πνεύματα, ή πως ο χαρακτήρας σου κηλιδώθηκε εδώ και καιρό από το μολυσμένο νερό; Νομίζεις πως ζεις σε έναν επίγειο παράδεισο, και πως βρίσκεσαι εν μέσω ευτυχίας; Δεν γνωρίζεις πως έχεις ζήσει μια ζωή δίπλα σε ακάθαρτα πνεύματα, και πως έχεις συνυπάρξει με όλα όσα αυτά ετοίμασαν για σένα; Πώς θα μπορούσε ο τρόπος που ζεις να έχει κάποιο νόημα; Πώς θα μπορούσε η ζωή σου να έχει κάποια αξία; Τρέχεις από δω κι από κει για τους γονείς σου, τους γονείς ακάθαρτων πνευμάτων, κι όμως, στην πραγματικότητα, δεν έχεις ιδέα πως αυτοί που σε παγιδεύουν είναι εκείνοι οι γονείς με το ακάθαρτο πνεύμα που σε γέννησαν και σε ανέθρεψαν. Επιπλέον, δεν γνωρίζεις πως αυτοί, ουσιαστικά, σου έδωσαν όλη σου τη βρόμα· το μόνο που γνωρίζεις είναι πως μπορούν να σου προσφέρουν «απολαύσεις», δεν σε παιδεύουν ούτε σε κρίνουν, και κυρίως δεν σε καταριούνται. Δεν έχουν ξεσπάσει ποτέ σ’ εσένα με οργή, μα σου συμπεριφέρονται με στοργή και καλοσύνη. Τα λόγια τους τρέφουν την καρδιά σου και σε σαγηνεύουν, έτσι ώστε να αποπροσανατολιστείς και, χωρίς να το καταλάβεις, σε απορροφούν και είσαι πρόθυμος να τους υπηρετήσεις, να γίνεις η διέξοδος και ο υπηρέτης τους. Δεν έχεις κανένα απολύτως παράπονο, μα είσαι πρόθυμος να δουλεύεις για αυτούς σαν σκύλος, σαν άλογο· εξαπατάσαι από αυτούς. Για τον λόγο αυτόν, δεν έχεις καμία απολύτως αντίδραση στο έργο που κάνω. Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι θες συνεχώς να ξεγλιστράς κρυφά από τα χέρια Μου και δεν προκαλεί έκπληξη το ότι θες διαρκώς να χρησιμοποιείς γλυκά λόγια για να αποσπάσεις την εύνοιά Μου με δόλιο τρόπο. Αποδεικνύεται πως τελικά είχες ήδη άλλα σχέδια, άλλα πλάνα. Μπορείς να δεις ένα μικρό μέρος των πράξεων Μου ως Παντοδύναμος, μα δεν γνωρίζεις το παραμικρό για την κρίση και την παίδευσή Μου. Δεν έχεις ιδέα πότε ξεκίνησε η παίδευσή Μου· γνωρίζεις μόνο πώς να Με εξαπατάς —κι όμως δεν γνωρίζεις πως δεν θα ανεχτώ καμία παράβαση από τον άνθρωπο. Εφόσον έχεις ήδη αποφασίσει να Με υπηρετήσεις, δεν θα σε αφήσω να φύγεις. Είμαι ένας Θεός που μισεί το κακό, και είμαι ένας Θεός που ζηλεύει τον άνθρωπο. Εφόσον εναπόθεσες ήδη τα λόγια σου πάνω στον βωμό Μου, δεν θα ανεχθώ να το σκάσεις μπροστά στα ίδια Μου τα μάτια, ούτε θα ανεχτώ να υπηρετείς δύο αφέντες. Νόμιζες πως θα μπορούσες να έχεις κι άλλη αγάπη αφού εναπόθεσες τα λόγια σου πάνω στον βωμό Μου και μπροστά στα μάτια Μου; Πώς θα μπορούσα να επιτρέψω στους ανθρώπους να Με γελοιοποιήσουν έτσι; Νόμιζες πως θα μπορούσε η γλώσσα σου να δίνει υποσχέσεις και να παίρνει όρκους σ’ Εμένα ανέμελα; Πώς θα μπορούσες να ορκιστείς στον δικό Μου θρόνο, τον θρόνο του Υψίστου; Νόμιζες πως οι όρκοι σου είχαν ήδη λήξει; Θα σας πω το εξής: Ακόμη κι αν η σάρκα σας πεθάνει, οι όρκοι σας δεν μπορούν να λήξουν. Στο τέλος, θα σας καταδικάσω βάσει των όρκων σας. Εντούτοις, πιστεύετε πως μπορείτε να Με χειρίζεστε, βάζοντας τα λόγια σας ενώπιόν Μου, και πως οι καρδιές σας μπορούν να υπηρετούν ακάθαρτα και μοχθηρά πνεύματα. Πώς θα μπορούσε η οργή Μου να ανεχθεί αυτούς τους ανθρώπους που είναι σαν σκυλιά και σαν γουρούνια και Με εξαπατούν; Πρέπει να εκτελέσω τα διοικητικά διατάγματά Μου και να αρπάξω από τα χέρια των ακάθαρτων πνευμάτων όλους αυτούς τους κολλημένους «ευσεβείς» που πιστεύουν σ’ Εμένα, έτσι ώστε να μπορούν να Με «εξυπηρετούν» με πειθαρχημένο τρόπο, να είναι τα βόδια Μου, τα άλογά Μου και να υπόκεινται στην ενορχήστρωση της σφαγής Μου. Θα σε κάνω να ενισχύσεις την παλιά σου αποφασιστικότητα και να Με υπηρετήσεις και πάλι. Δεν θα ανεχτώ κανένα δημιούργημα που Με εξαπατά. Νόμιζες πως θα μπορούσες απλώς να προβάλεις απαιτήσεις και να ψεύδεσαι αναίσχυντα ενώπιόν Μου; Νόμιζες πως δεν είχα ακούσει ούτε είχα δει τα λόγια και τις πράξεις σου; Πώς θα μπορούσαν τα λόγια και οι πράξεις σου να μην είναι στο οπτικό Μου πεδίο; Πώς θα μπορούσα ποτέ να επιτρέψω στους ανθρώπους να Με εξαπατήσουν με αυτόν τον τρόπο;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο χαρακτήρας όλων σας είναι τόσο ποταπός!» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 342

Έχω βρεθεί ανάμεσά σας, συσχετίστηκα μαζί σας για πολλές ανοίξεις και φθινόπωρα· έχω ζήσει ανάμεσά σας για πολύ καιρό, και έχω ζήσει μαζί σας. Πόση από την άθλια συμπεριφορά σας έχει περάσει απαρατήρητη μπροστά ακριβώς από τα μάτια Μου; Αυτά τα εγκάρδια λόγια σας αντηχούν διαρκώς στα αυτιά Μου· πόσα εκατομμύρια φιλοδοξίες σας έχουν εναποτεθεί στον βωμό Μου —τόσες που δεν μπορούν καν να μετρηθούν. Εντούτοις, όσον αφορά την αφοσίωσή σας και όσα δαπανάτε, δεν δίνετε ούτε το ελάχιστο. Δεν εναποθέτετε ούτε μία σταγονίτσα ειλικρίνειας πάνω στον βωμό Μου. Πού είναι οι καρποί της πίστης σας σ’ Εμένα; Έχετε λάβει απεριόριστη χάρη από Μένα κι έχετε δει απεριόριστα μυστήρια από τον ουρανό· σας έχω μάλιστα δείξει τις φλόγες του ουρανού, μα δεν αντέχω να σας κάψω. Παρ’ όλ’ αυτά, πόσα Μου έχετε δώσει ως αντάλλαγμα; Πόσα είστε πρόθυμοι να Μου δώσετε; Κρατώντας το φαγητό που σου έδωσα, γυρνάς και το προσφέρεις σ’ Εμένα, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να πεις πως ήταν κάτι που έλαβες ως αντάλλαγμα για τον ιδρώτα της δικής σου σκληρής δουλειάς και πως Μου προσφέρεις όλα τα υπάρχοντά σου. Πώς γίνεται να μη γνωρίζεις πως όλες οι «συνεισφορές» σου σ’ Εμένα είναι απλώς πράγματα που έχουν κλαπεί από τον βωμό Μου; Άραγε, τώρα που τα προσφέρεις σ’ Εμένα, δεν Με εξαπατάς; Πώς γίνεται να μη γνωρίζεις πως αυτό που απολαμβάνω σήμερα είναι όλες οι προσφορές στον βωμό Μου, και όχι αυτό που έχεις κερδίσει για τη σκληρή δουλειά σου και στη συνέχεια το πρόσφερες σ’ Εμένα; Τολμάτε πράγματι να Με εξαπατάτε με αυτόν τον τρόπο, άρα πώς μπορώ να σας συγχωρήσω; Πώς μπορείτε να προσδοκάτε από Μένα να το ανεχτώ αυτό κι άλλο; Σας έχω δώσει τα πάντα. Σας έχω φανερώσει τα πάντα, έχω φροντίσει για τις ανάγκες σας, και έχω ανοίξει τα μάτια σας, κι όμως Με εξαπατάτε με αυτόν τον τρόπο, αγνοώντας τη συνείδησή σας. Σας έχω παραχωρήσει τα πάντα ανιδιοτελώς, έτσι ώστε παρόλο που υποφέρετε, εξακολουθείτε να έχετε κερδίσει από Μένα όλα όσα έχω φέρει από τον ουρανό. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν έχετε καμία απολύτως αφοσίωση, κι ακόμη κι αν κάνετε μια μικρή συνεισφορά, κατόπιν προσπαθείτε να «τακτοποιήσετε τις οφειλές» σας προς Εμένα. Δεν ισοδυναμεί η συνεισφορά σου με το μηδέν; Αυτό που Μου έχεις δώσει δεν είναι παρά ένας μόνο κόκκος άμμου, ενώ αυτό που Μου έχεις ζητήσει είναι ένας τόνος χρυσού. Δεν είσαι άραγε παράλογος; Εργάζομαι ανάμεσά σας. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως ίχνος του δέκα τοις εκατό που θα έπρεπε να μου προσφερθεί, πόσο μάλλον κάποιες επιπλέον θυσίες. Επίσης, αυτό το δέκα τοις εκατό που συνεισφέρουν όσοι είναι ευσεβείς, το αρπάζουν οι μοχθηροί. Δεν διασκορπίζεστε όλοι μακριά Μου; Δεν είστε όλοι ανταγωνιστικοί προς Εμένα; Δεν διαλύετε όλοι τον βωμό Μου; Πώς θα μπορούσαν τα μάτια Μου να βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους ως θησαυρό; Δεν είναι τα γουρούνια και τα σκυλιά που αποστρέφομαι; Πώς θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τις αμαρτίες σας θησαυρό; Για ποιον γίνεται στην ουσία το έργο Μου; Θα μπορούσε να αποσκοπεί απλώς και μόνο στο να σας πατάξω όλους για να αποκαλύψω την εξουσία Μου; Δεν κρέμονται οι ζωές όλων σας από μία και μόνο λέξη Μου; Γιατί άραγε χρησιμοποιώ μόνο λόγια για να σας διδάξω και δεν έχω μετατρέψει τα λόγια σε πράξεις ώστε να σας πατάξω όσο το δυνατόν συντομότερα; Αποσκοπούν τα λόγια και το έργο Μου απλώς στο να πατάξω την ανθρωπότητα; Είμαι ένας Θεός που αδιακρίτως σκοτώνει τους αθώους; Αυτήν τη στιγμή, πόσοι από σας έρχεστε ενώπιόν Μου με όλο σας το είναι για να αναζητήσετε το σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής; Μόνο τα σώματά σας βρίσκονται ενώπιόν Μου· οι καρδιές σας έχουν ξεφύγει και είναι πολύ, πάρα πολύ μακριά από Μένα. Επειδή δεν γνωρίζετε ποιο είναι πραγματικά το έργο Μου, υπάρχουν αρκετοί από σας που επιθυμούν να αποχωρήσουν από Μένα και να απομακρυνθούν από Μένα, έχοντας αντ’ αυτού την ελπίδα να ζήσουν σ’ έναν παράδεισο, στον οποίο δεν υπάρχει ούτε παίδευση ούτε κρίση. Αυτό δεν εύχονται οι άνθρωποι ενδόμυχα; Σίγουρα δεν προσπαθώ να σε εξαναγκάσω. Όποιο μονοπάτι κι αν πάρεις είναι δική σου επιλογή. Το σημερινό μονοπάτι συνοδεύεται από κρίση και κατάρες, μα θα πρέπει όλοι να γνωρίζετε πως αυτά που σας έχω παραχωρήσει —είτε πρόκειται για κρίση είτε για παίδευση— είναι τα καλύτερα δώρα που μπορώ να σας παρέχω, και είναι όλα τους πράγματα που χρειάζεστε επειγόντως.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο χαρακτήρας όλων σας είναι τόσο ποταπός!» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 343

Έχω επιτελέσει τεράστιο όγκο έργου στη γη και έχω βαδίσει ανάμεσα στην ανθρωπότητα για τόσο πολλά χρόνια, κι όμως οι άνθρωποι σπανίως έχουν γνώση της εικόνας Μου και της διάθεσής Μου, και λίγοι μπορούν να εξηγήσουν εκτενώς το έργο που επιτελώ. Οι άνθρωποι υστερούν σε πάρα πολλά, δεν έχουν ποτέ κατανόηση του τι κάνω και οι καρδιές τους είναι πάντα σε επιφυλακή, θαρρείς και τρέμουν ότι θα τους βάλω σε μια άλλη κατάσταση και στη συνέχεια δεν θα τους δώσω άλλη σημασία. Έτσι, η στάση των ανθρώπων απέναντί Μου είναι πάντα χλιαρή και συνοδεύεται από μεγάλο βαθμό επιφυλακτικότητας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν έρθει στο παρόν χωρίς να κατανοούν το έργο που κάνω και, συγκεκριμένα, τους μπερδεύουν τα λόγια που τους λέω. Κρατούν τα λόγια Μου στα χέρια τους, χωρίς να γνωρίζουν αν θα πρέπει να δεσμευτούν να έχουν ακλόνητη πίστη σε αυτά ή αν θα πρέπει να επιλέξουν την αναποφασιστικότητα και να τα ξεχάσουν. Δεν γνωρίζουν αν θα πρέπει να τα κάνουν πράξη ή αν θα πρέπει να περιμένουν και να δουν, αν θα πρέπει να παραμερίσουν το καθετί και να ακολουθήσουν με γενναιότητα ή να συνεχίσουν να διατηρούν τη φιλία τους με τον κόσμο όπως και πριν. Ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων είναι πολύ περίπλοκος κι εκείνοι είναι πολύ πονηροί. Επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν τα λόγια Μου ξεκάθαρα και πλήρως, πολλοί από αυτούς δυσκολεύονται να τα κάνουν πράξη και δυσκολεύονται να εναποθέσουν την καρδιά τους ενώπιόν Μου. Κατανοώ βαθύτατα τις δυσκολίες σας. Πολλές αδυναμίες είναι αναπόφευκτες όταν ζει κανείς στη σάρκα και πολλοί αντικειμενικοί παράγοντες σάς δημιουργούν δυσκολίες. Τρέφετε την οικογένειά σας, περνάτε τις ημέρες σας δουλεύοντας σκληρά, και οι μήνες και τα χρόνια περνούν μες στις κακουχίες. Η ζωή στη σάρκα έχει πολλές δυσκολίες —δεν το αρνούμαι αυτό και, φυσικά, οι απαιτήσεις Μου από εσάς διατυπώνονται σύμφωνα με τις δυσκολίες σας. Οι απαιτήσεις στο έργο που επιτελώ βασίζονται όλες τους στο πραγματικό σας ανάστημα. Ίσως, στο παρελθόν, οι απαιτήσεις που είχαν οι άνθρωποι από εσάς στο έργο τους να ήταν αναμεμειγμένες με στοιχεία υπερβολής, αλλά θα πρέπει να ξέρετε ότι Εγώ δεν είχα ποτέ υπερβολικές απαιτήσεις από εσάς σε ό,τι λέω και κάνω. Όλες οι απαιτήσεις βασίζονται στη φύση, τη σάρκα και τις ανάγκες του ανθρώπου. Θα πρέπει να γνωρίζετε, και μπορώ να σας το πω ξεκάθαρα, ότι δεν αντιτίθεμαι σε ορισμένους λογικούς τρόπους σκέψης που έχουν οι άνθρωποι και δεν αντιτίθεμαι στην έμφυτη φύση της ανθρωπότητας. Το γεγονός ότι οι άνθρωποι αμφιβάλλουν μέχρι τώρα για τα λόγια Μου και ότι λιγότεροι κι από τους μισούς πιστεύουν στα λόγια Μου οφείλεται απλώς στο ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ποια είναι πραγματικά τα πρότυπα που τους έχω θέσει, ούτε κατανοούν το αρχικό νόημα των λόγων Μου. Οι υπόλοιποι είναι άπιστοι, κι ακόμη περισσότεροι είναι εκείνοι που τους αρέσει να Με ακούν να «λέω ιστορίες». Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί που απολαμβάνουν το θέαμα. Σας προειδοποιώ: Πολλά από τα λόγια Μου έχουν ήδη ανοιχτεί σε αυτούς που πιστεύουν σ’ Εμένα, κι εκείνοι που απολαμβάνουν την όμορφη θέα της βασιλείας αλλά είναι κλειδωμένοι έξω από την πύλη της, έχουν ήδη εξαλειφθεί από Μένα. Δεν είστε απλώς ζιζάνια, τα οποία απεχθάνομαι και απορρίπτω; Πώς θα μπορούσατε να Με βλέπετε να φεύγω και, στη συνέχεια, να υποδέχεστε με χαρά την επιστροφή Μου; Σας το λέω, μόλις ο λαός της Νινευή άκουσε τα οργισμένα λόγια του Ιεχωβά, μετανόησε αμέσως εν σάκκω και σποδώ. Ο λόγος για τον οποίο ήταν γεμάτος φόβο και τρόμο και, συνεπώς, μετανόησε εν σάκκω και σποδώ ήταν επειδή πίστεψε στα λόγια Του. Όσο για τους σημερινούς ανθρώπους, παρόλο που κι εσείς πιστεύετε στα λόγια Μου και, ακόμα περισσότερο, πιστεύετε ότι ο Ιεχωβά έχει έρθει και πάλι ανάμεσά σας σήμερα, η στάση σας δεν είναι παρά ασεβής, θαρρείς και παρακολουθείτε απλώς τον Ιησού που γεννήθηκε στην Ιουδαία πριν από χιλιάδες χρόνια κι έχει τώρα κατεβεί ανάμεσά σας. Καταλαβαίνω βαθύτατα τη δολιότητα που υπάρχει μέσα στην καρδιά σας· οι περισσότεροι από εσάς Με ακολουθείτε από περιέργεια και έχετε έρθει να Με αναζητήσετε εξαιτίας της κενότητας. Όταν γκρεμίζεται η τρίτη σας επιθυμία —η επιθυμία σας για μια ειρηνική κι ευτυχισμένη ζωή— τότε χάνεται και η περιέργειά σας. Η δολιότητα που υπάρχει μέσα στην καρδιά του καθενός σας εκτίθεται μέσα από τα λόγια και τις πράξεις σας. Για να μιλήσω ειλικρινά, είστε απλώς περίεργοι για Μένα, αλλά δεν Με φοβάστε· δεν προσέχετε τη γλώσσα σας, πόσο μάλλον δε, ασκείτε αυτοσυγκράτηση στη συμπεριφορά σας. Τότε, τι είδους πίστη έχετε στην πραγματικότητα; Είναι αληθινή; Απλώς χρησιμοποιείτε τα λόγια Μου για να διώξετε τις ανησυχίες σας και να μειώσετε την πλήξη σας, για να γεμίσεις τους εναπομένοντες άδειους χώρους στη ζωή σου. Ποιος ανάμεσά σας έχει κάνει πράξη τα λόγια Μου; Ποιος έχει αληθινή πίστη; Φωνάζετε συνεχώς ότι ο Θεός είναι ένας Θεός που βλέπει βαθιά μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά πώς είναι συμβατός μ’ Εμένα ο Θεός για τον οποίο φωνάζετε μέσα στις καρδιές σας; Εφόσον φωνάζετε έτσι, τότε γιατί ενεργείτε αλλιώς; Μήπως αυτή είναι η αγάπη με την οποία θέλετε να Με ξεπληρώσετε; Η αφοσίωση στα χείλη σας δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη, αλλά πού είναι οι θυσίες σας και οι καλές σας πράξεις; Αν δεν έφταναν τα λόγια σας στα αυτιά Μου, πώς θα μπορούσα να σας μισώ τόσο πολύ; Αν πιστεύατε πραγματικά σ’ Εμένα, πώς θα μπορούσατε να περιέλθετε σε μια τέτοια κατάσταση δυστυχίας; Η έκφραση στο πρόσωπό σας είναι θλιμμένη, θαρρείς και βρίσκεστε στον Άδη και περνάτε από δίκη. Δεν έχετε ούτε ίχνος ζωτικότητας και μιλάτε αδύναμα για την εσωτερική σας φωνή· είστε, μάλιστα, γεμάτοι παράπονα και κατάρες. Πάει καιρός που χάσατε την πίστη σας σε αυτό που κάνω, κι έχει εξαφανιστεί ακόμη και η αρχική σας πίστη, επομένως πώς είναι ποτέ δυνατόν να ακολουθήσετε μέχρι τέλους; Εφόσον ισχύει αυτό, τότε πώς μπορείτε να σωθείτε;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Λόγια για τους νέους αλλά και τους μεγαλύτερους» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 344

Παρόλο που το έργο Μου είναι πολύ χρήσιμο για εσάς, τα λόγια Μου πάνε πάντα χαμένα πάνω σας και πέφτουν στο κενό μέσα σας. Είναι δύσκολο να βρεθούν αντικείμενα για να τελειωθούν από Μένα, και σήμερα έχω σχεδόν χάσει κάθε ελπίδα σε εσάς. Έχω ψάξει ανάμεσά σας για αρκετά χρόνια, αλλά είναι δύσκολο να βρω κάποιον που μπορεί να γίνει ο έμπιστός Μου. Νιώθω σαν να μην έχω εμπιστοσύνη να συνεχίσω να εργάζομαι μέσα σας και να μην έχω αγάπη για να συνεχίσω να σας αγαπώ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πάει καιρός που Με έχουν αηδιάσει τα «κατορθώματά σας», έτσι μηδαμινά και αξιολύπητα όπως είναι· είναι θαρρείς και ποτέ δεν μίλησα ανάμεσά σας και ποτέ δεν εργάστηκα μέσα σας. Τα κατορθώματά σας είναι πολύ εμετικά. Πάντα επιφέρετε καταστροφή και ντροπή στον εαυτό σας, και δεν έχετε σχεδόν καμία αξία. Με δυσκολία μπορώ να βρω την ομοιότητα ενός ανθρώπου μέσα σας ή να μυρίσω το ίχνος ενός ανθρώπου. Πού είναι το φρέσκο άρωμά σας; Πού είναι το τίμημα που έχετε πληρώσει επί σειρά ετών και πού είναι τα αποτελέσματα; Δεν βρήκατε ποτέ κανένα; Το έργο Μου έχει τώρα μια νέα αρχή, ένα νέο ξεκίνημα. Πρόκειται να εκτελέσω μεγάλα σχέδια και θέλω να επιτελέσω ακόμη μεγαλύτερο έργο, όμως εσείς εξακολουθείτε να κυλιέστε στη λάσπη όπως και πριν, ζώντας μέσα στα βρόμικα ύδατα του παρελθόντος και, στην ουσία, δεν έχετε καταφέρει να απελευθερωθείτε από την αρχική δύσκολη κατάστασή σας. Ως εκ τούτου, εξακολουθείτε να μην έχετε κερδίσει τίποτα από τα λόγια Μου. Εξακολουθείτε να μην έχετε απελευθερωθεί από τον αρχικό σας τόπο της λάσπης και του βρόμικου νερού, και απλώς γνωρίζετε τα λόγια Μου, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχετε εισέλθει στη σφαίρα της ελευθερίας των λόγων Μου, κι έτσι τα λόγια Μου δεν έχουν ανοιχτεί ποτέ σε εσάς· είναι σαν ένα βιβλίο προφητειών που είναι σφραγισμένο επί χιλιάδες χρόνια. Σας εμφανίζομαι στη ζωή σας, όμως ποτέ δεν το αντιλαμβάνεστε. Ούτε καν Με αναγνωρίζετε. Σχεδόν τα μισά από τα λόγια που λέω είναι κρίσεις για εσάς, και δεν επιτυγχάνουν παρά το ήμισυ του αποτελέσματος που θα έπρεπε να επιτύχουν, το οποίο είναι να ενσταλαχτεί βαθύς φόβος μέσα σας. Το εναπομένον ήμισυ αποτελείται από λόγια για να σας διδάξω για τη ζωή και το πώς να συμπεριφέρεστε. Φαίνεται, ωστόσο, ότι κατά τη γνώμη σας αυτά τα λόγια δεν υπάρχουν καν ή είναι σαν να ακούτε τα λόγια παιδιών, λόγια στα οποία πάντα δίνετε ένα συγκαλυμμένο χαμόγελο, αλλά ποτέ δεν προβαίνετε σε κάποια ενέργεια σχετικά με αυτά. Ποτέ σας δεν νοιαστήκατε γι’ αυτά τα πράγματα· πάντα παρατηρούσατε τις πράξεις Μου κυρίως από περιέργεια, με αποτέλεσμα να έχετε πέσει τώρα στο σκοτάδι και να μην μπορείτε να δείτε το φως, κι έτσι να κλαίτε αξιολύπητα στα σκοτεινά. Αυτό που θέλω είναι η υπακοή σας, η άνευ όρων υπακοή σας, και, ακόμη περισσότερο, απαιτώ να είστε απόλυτα βέβαιοι για όλα όσα λέω. Δεν θα πρέπει να υιοθετείτε μια στάση αμέλειας και, ιδίως, δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζετε επιλεκτικά τα όσα λέω, ούτε να είστε αδιάφοροι προς τα λόγια Μου και το έργο Μου, όπως συνηθίζετε. Το έργο Μου γίνεται ανάμεσά σας και έχω παραχωρήσει πάρα πολλά από τα λόγια Μου σ’ εσάς, αλλά αν εσείς Μου συμπεριφέρεστε κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν μπορώ παρά να χαρίσω στις οικογένειες των Εθνικών αυτά που μήτε έχετε κερδίσει μήτε έχετε κάνει πράξη. Ποιον ανάμεσα σε όλα τα δημιουργήματα δεν κρατώ Εγώ στα χέρια Μου; Οι περισσότεροι ανάμεσά σας βρίσκεστε σε «ώριμη ηλικία» και δεν έχετε την ενέργεια να δεχτείτε το είδος του έργου που έχω. Είστε σαν ένα πουλί Χαν Χάο,^[α] απλώς τα κουτσοκαταφέρνετε, και δεν έχετε αντιμετωπίσει ποτέ τα λόγια Μου με σοβαρότητα. Οι νέοι άνθρωποι είναι εξαιρετικά ματαιόδοξοι και άπληστοι, και ενδιαφέρονται ακόμη λιγότερο για το έργο Μου. Δεν ενδιαφέρονται καθόλου να απολαύσουν τις λιχουδιές του συμποσίου Μου· μοιάζουν με ένα μικρό πουλί που έχει βγει από το κλουβί για να τολμήσει να πετάξει πέρα στον ορίζοντα. Πώς μπορούν αυτού του είδους οι νέοι και οι μεγαλύτεροι να είναι χρήσιμοι σ’ Εμένα;

Υποσημειώσεις:

α. Η ιστορία του πουλιού Χαν Χάο είναι πολύ παρόμοια με τον μύθο του Αισώπου για τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα. Το πουλί Χαν Χάο προτιμά να κοιμάται, αντί να χτίζει τη φωλιά του όταν ο καιρός είναι ζεστός, παρά τις επαναλαμβανόμενες προειδοποιήσεις από τη γειτόνισσά του, την καρακάξα. Όταν φτάνει ο χειμώνας, το πουλί πεθαίνει από το κρύο.

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 345

Παρόλο που εσείς οι νέοι είστε όλοι σαν νεαρά λιοντάρια, σπανίως έχετε την αληθινή οδό μες στην καρδιά σας. Η νιότη σας δεν σημαίνει ότι δικαιούστε περισσότερο από το έργο Μου· αντιθέτως, πάντα προκαλείτε την αηδία Μου για εσάς. Παρόλο που είστε νέοι, είτε έχετε έλλειψη ζωτικότητας είτε έλλειψη φιλοδοξίας, και ποτέ δεν δεσμεύεστε σχετικά με το μέλλον σας· είναι σαν να είστε αδιάφοροι και κατηφείς. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι η ζωτικότητα, τα ιδανικά και η στάση που θα έπρεπε να υπάρχουν στους νέους είναι παντελώς απόντα σ’ εσάς· εσείς, αυτό το είδος νεαρού ατόμου, δεν έχετε άποψη και δεν έχετε την ικανότητα να διακρίνετε μεταξύ σωστού και λάθους, καλού και κακού, ομορφιάς και ασχήμιας. Είναι αδύνατο να βρει κανείς κάποια στοιχεία σας που να είναι φρέσκα. Είστε σχεδόν εξ ολοκλήρου παλιομοδίτικοι, κι εσείς, αυτό το είδος νεαρού ατόμου, έχετε μάθει επίσης να ακολουθείτε το πλήθος, να είστε παράλογοι. Δεν μπορείτε ποτέ να διακρίνετε καθαρά το σωστό από το λάθος, δεν μπορείτε να διακρίνετε μεταξύ αληθινού και ψευδούς, δεν αγωνίζεστε ποτέ για την αριστεία, ούτε μπορείτε να καταλάβετε τι είναι σωστό και τι είναι λάθος, τι είναι αλήθεια και τι είναι υποκρισία. Σε εσάς υπάρχει πιο βαριά και πιο έντονη δυσοσμία θρησκείας απ’ ό,τι υπάρχει στους ηλικιωμένους. Είστε, μάλιστα, αλαζονικοί και παράλογοι, είστε ανταγωνιστικοί, και η αδυναμία σας στην επιθετικότητα είναι πολύ έντονη —πώς θα μπορούσε αυτό το είδος νέου ατόμου να κατέχει την αλήθεια; Πώς είναι δυνατόν κάποιος που δεν μπορεί να πάρει θέση να μείνει σταθερός στη μαρτυρία του; Πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει την ικανότητα να διακρίνει μεταξύ σωστού και λάθους να αποκαλείται νεαρό άτομο; Πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει τη ζωτικότητα, το σθένος, τη φρεσκάδα, την ηρεμία και τη σταθερότητα ενός νεαρού ανθρώπου να ονομάζεται ακόλουθός Μου; Πώς μπορεί κάποιος που δεν έχει καμία αλήθεια, καμία αίσθηση δικαιοσύνης, αλλά που αρέσκεται να παίζει και να πολεμά, να αξίζει να είναι μάρτυράς Μου; Τα μάτια που είναι γεμάτα δόλο και προκατάληψη προς τους άλλους δεν αποτελούν πράγματα που θα έπρεπε να έχουν οι νέοι, και οι νέοι δεν πρέπει να εκτελούν καταστροφικές, απεχθείς πράξεις. Δεν πρέπει να μην έχουν ιδανικά, φιλοδοξίες και την ενθουσιώδη επιθυμία να βελτιώσουν τον εαυτό τους· δεν πρέπει να αποθαρρύνονται με τις προοπτικές τους, ούτε πρέπει να χάνουν την ελπίδα τους στη ζωή ή την εμπιστοσύνη τους στο μέλλον· θα πρέπει να έχουν την επιμονή να συνεχίζουν στην οδό της αλήθειας που έχουν τώρα επιλέξει —να κάνουν πραγματικότητα την επιθυμία τους να δαπανήσουν όλη τους τη ζωή για Μένα. Δεν θα πρέπει να μην έχουν την αλήθεια, ούτε θα πρέπει να υποθάλπουν την υποκρισία και την αδικία —θα πρέπει να παραμένουν σταθεροί στη σωστή στάση. Δεν θα πρέπει απλώς να περιφέρονται άσκοπα, αλλά να έχουν το πνεύμα να τολμούν να κάνουν θυσίες και να αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Οι νέοι θα πρέπει να έχουν τη γενναιότητα να μην υποκύπτουν στην καταπίεση των δυνάμεων του σκότους και να μεταμορφώνουν τη σημασία της ύπαρξής τους. Οι νέοι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παραδίνονται στις αντιξοότητες, αλλά θα πρέπει να είναι ανοιχτοί και ειλικρινείς, με ένα πνεύμα συγχώρεσης για τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Φυσικά, αυτές είναι οι απαιτήσεις που έχω από όλους, καθώς και η συμβουλή Μου σε όλους. Ακόμη περισσότερο, όμως, είναι τα καθησυχαστικά λόγια Μου για όλους τους νέους. Θα πρέπει να ασκείστε σύμφωνα με τα λόγια Μου. Οι νέοι, ιδίως, δεν θα πρέπει να μην έχουν την αποφασιστικότητα να ασκούν τη διάκριση σε θέματα και να αναζητούν τη δικαιοσύνη και την αλήθεια. Θα πρέπει να επιδιώκετε καθετί όμορφο και καλό, και θα πρέπει να αποκτάτε την πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων. Θα πρέπει να είστε υπεύθυνοι απέναντι στη ζωή σας και να μην την παίρνετε αψήφιστα. Οι άνθρωποι έρχονται στη γη και είναι σπάνιο να Με συναντήσουν, και είναι επίσης σπάνιο να έχουν την ευκαιρία να αναζητήσουν και να κερδίσουν την αλήθεια. Γιατί δεν εκτιμάτε αυτό το όμορφο διάστημα ως το σωστό μονοπάτι να επιδιώκετε σε αυτήν τη ζωή; Και γιατί είστε πάντα τόσο απαξιωτικοί προς την αλήθεια και τη δικαιοσύνη; Γιατί πάντα ποδοπατιέστε και καταστρέφεστε γι’ αυτήν την αδικία και την ακαθαρσία που παίζει με τους ανθρώπους; Και γιατί ενεργείτε όπως εκείνοι οι ηλικιωμένοι που ασχολούνται με αυτό που κάνουν οι άδικοι; Γιατί μιμείστε τους παλιούς τρόπους των παλιών πραγμάτων; Οι ζωές σας θα πρέπει να είναι γεμάτες δικαιοσύνη, αλήθεια και αγιοσύνη· οι ζωές σας δεν θα έπρεπε να είναι τόσο εξαχρειωμένες σε τόσο νεαρή ηλικία, κάνοντάς σας να πέσετε στον Άδη. Δεν νομίζετε ότι αυτό θα ήταν τρομερή ατυχία; Δεν νομίζετε ότι αυτό θα ήταν τρομερά άδικο;

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 346

Αν τόσο έργο και τόσα πολλά λόγια δεν είχαν καμία επίπτωση σ’ εσένα, τότε όταν έρθει η ώρα να εξαπλωθεί το έργο του Θεού, δεν θα είσαι σε θέση να εκπληρώσεις το καθήκον σου και θα ντροπιαστείς και θα ταπεινωθείς. Εκείνη τη στιγμή, θα αισθανθείς ότι οφείλεις τόσα πολλά στον Θεό, ότι η γνώση σου για τον Θεό είναι τόσο επιφανειακή. Αν δεν επιδιώξεις τη γνώση του Θεού σήμερα, ενώ επιτελεί το έργο Του, τότε αργότερα θα είναι πολύ αργά. Στο τέλος, δεν θα έχεις καμία γνώση για να μιλήσεις —θα μείνεις κενός, χωρίς τίποτα. Τι θα χρησιμοποιήσεις για να δώσεις λογαριασμό στον Θεό; Έχεις το θράσος να κοιτάξεις τον Θεό; Πρέπει να εργαστείς σκληρά ως προς την επιδίωξη σου τώρα, έτσι ώστε, τελικά, όπως και ο Πέτρος, να γνωρίζεις πόσο ευεργετική είναι η παίδευση και η κρίση του Θεού για τον άνθρωπο και ότι, χωρίς την παίδευση και την κρίση Του, ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί και μπορεί να βυθιστεί βαθύτερα σε αυτή τη βρόμικη γη, όλο και πιο βαθιά μέσα στην κοπριά. Οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, έχουν δολοπλοκήσει ο ένας ενάντια στον άλλο και έχουν κακομεταχειριστεί ο ένας στον άλλο, έχουν χάσει τον σεβασμό τους για τον Θεό και η ανυπακοή τους είναι πολύ μεγάλη, οι αντιλήψεις τους είναι πάρα πολλές και όλοι ανήκουν στον Σατανά. Χωρίς την παίδευση και την κρίση του Θεού, η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου δεν θα μπορούσε να καθαρθεί και δεν θα μπορούσε ο άνθρωπος να σωθεί. Αυτό που εκφράζεται από το έργο του ενσαρκωμένου Θεού στη σάρκα είναι ακριβώς αυτό που εκφράζεται από το Πνεύμα και το έργο που κάνει Εκείνος, είναι σύμφωνα με αυτό που γίνεται από το Πνεύμα. Σήμερα, αν δεν γνωρίζετε αυτό το έργο, τότε είστε τόσο ανόητοι και έχετε χάσει τόσα πολλά! Εάν δεν έχετε κερδίσει τη σωτηρία του Θεού, τότε η πίστη σας είναι θρησκευτική πίστη και είστε Χριστιανοί που είναι μόνο της θρησκείας. Επειδή παραμένετε προσκολλημένοι στο νεκρό δόγμα, έχετε χάσει το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος. Άλλοι, που επιδιώκουν την αγάπη για τον Θεό, είναι σε θέση να αποκτήσουν την αλήθεια και τη ζωή, ενώ η πίστη σας είναι ανίκανη να κερδίσει την έγκριση του Θεού. Αντ’ αυτού, έχεις γίνει αμαρτωλός, κάποιος που διαπράττει καταστροφικές και μισητές πράξεις, έχεις γίνει το αντικείμενο των αστείων του Σατανά και είσαι αιχμάλωτος του Σατανά. Ο άνθρωπος δεν πρέπει απλώς να πιστεύει στον Θεό, αλλά να Τον αγαπά, να Τον αναζητά και να Τον λατρεύει. Αν δεν Τον αναζητάς σήμερα, τότε θα έρθει η μέρα που θα πεις: «Εκείνο τον καιρό, γιατί δεν ακολουθούσα σωστά τον Θεό, δεν Τον ικανοποιούσα ορθά, δεν επεδίωκα αλλαγές στη διάθεση της ζωής μου; Πόσο μετανιώνω που δεν μπόρεσα να υποταχθώ στον Θεό εκείνη την εποχή και δεν επεδίωξα τη γνώση του λόγου του Θεού. Ο Θεός είπε τόσα πολλά τότε. Πώς μπόρεσα να μην τον ακολουθήσω; Ήμουν τόσο ηλίθιος!» Θα μισήσεις τον εαυτό σου ως ένα σημείο. Σήμερα, δεν πιστεύεις τα λόγια που λέω και δεν τα προσέχεις. Όταν έρθει η μέρα για να εξαπλωθεί αυτό το έργο και δεις το σύνολό του, θα το μετανιώσεις και εκείνη την στιγμή θα μείνεις με το στόμα ανοιχτό. Υπάρχουν ευλογίες, όμως δεν ξέρεις να τις απολαμβάνεις και υπάρχει και η αλήθεια, αλλά δεν την επιδιώκεις. Δεν επισύρεις την περιφρόνηση, λοιπόν, στον εαυτό σου; Σήμερα, αν και το επόμενο βήμα του έργου του Θεού δεν έχει αρχίσει ακόμα, δεν υπάρχει τίποτα εξαιρετικό ως προς τις απαιτήσεις που υπάρχουν για σένα και για το τι απαιτείται να βιώσεις. Υπάρχει τόσο έργο και τόσες πολλές αλήθειες. Δεν αξίζουν να τις γνωρίσεις; Δεν έχουν τη δυνατότητα η παίδευση και η κρίση του Θεού να ξυπνήσουν το πνεύμα σου; Δεν έχουν τη δυνατότητα η παίδευση και η κρίση του Θεού να σε κάνουν να μισήσεις τον εαυτό σου; Είσαι ικανοποιημένος με το να ζεις κάτω από την επιρροή του Σατανά, με ειρήνη και χαρά, και λίγη σαρκική παρηγοριά; Δεν είσαι ο κατώτερος από όλους τους ανθρώπους; Κανείς δεν είναι πιο ανόητος από εκείνους που έχουν δει τη σωτηρία, αλλά δεν επιδιώκουν να την κερδίσουν· αυτοί είναι άνθρωποι που πέφτουν με τα μούτρα στη σάρκα και απολαμβάνουν τον Σατανά. Ελπίζεις ότι η πίστη σου στον Θεό δεν θα προκαλέσει καμία πρόκληση ή δοκιμασία ούτε την παραμικρή δυσκολία. Πάντα επιδιώκεις εκείνα τα πράγματα που είναι άχρηστα και δεν αποδίδεις αξία στη ζωή, αλλά βάζεις τις δικές σου εξωφρενικές σκέψεις πάνω από την αλήθεια. Είσαι τόσο άχρηστος! Ζεις σαν χοίρος —ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ εσένα και τους χοίρους και τα σκυλιά; Δεν είναι όλοι εκείνοι που δεν ακολουθούν την αλήθεια ενώ αγαπούν την σάρκα σαν θηρία; Δεν είναι όλοι αυτοί οι νεκροί χωρίς πνεύμα σαν όρθια πτώματα; Πόσα λόγια έχουν ειπωθεί ανάμεσά σας; Έχει γίνει μόνο λίγο έργο ανάμεσά σας; Πόσα σας έδωσα; Και γιατί δεν τα κέρδισες; Τι παράπονο έχεις; Μήπως δεν έχεις κερδίσει τίποτα επειδή είσαι πολύ ερωτευμένος με τη σάρκα; Και μήπως αυτό συμβαίνει επειδή οι σκέψεις σου είναι υπερβολικές; Δεν είναι επειδή είσαι πολύ ηλίθιος; Εάν δεν είσαι σε θέση να κερδίσεις αυτές τις ευλογίες, μπορείς να κατηγορήσεις τον Θεό που δεν σε έσωσε; Αυτό που επιδιώκεις είναι να είσαι σε θέση να κερδίσεις την ειρήνη αφού πιστέψεις στον Θεό —για να είναι τα παιδιά σου απαλλαγμένα από ασθένειες, για να έχει ο σύζυγός σου μια καλή δουλειά, για να βρει ο γιος σου μια καλή σύζυγο, για να βρει η κόρη σου έναν αξιοπρεπή σύζυγο, για να οργώνουν τα βοοειδή και τα άλογά σου καλά τη γη, για μια χρονιά καλού καιρού για τις καλλιέργειές σου. Αυτό επιδιώκεις. Η επιδίωξή σου είναι μόνο να ζεις με άνεση, για να μην συμβούν ατυχήματα στην οικογένειά σου, για να σε προσπεράσουν οι άνεμοι, για να μην αγγίξουν τα χαλίκια το πρόσωπό σου, για να μην πλημμυρίσει η σοδειά της οικογένειάς σου, για να μην επηρεαστείς από οποιαδήποτε καταστροφή, για να ζήσεις στην αγκαλιά του Θεού, να ζήσεις σε μια άνετη φωλιά. Ένας δειλός όπως εσύ, ο οποίος πάντα επιδιώκει τα σαρκικά, έχει καρδιά, έχει πνεύμα; Δεν είσαι απλώς ένα θηρίο; Σου δίνω την αληθινή οδό, χωρίς να ζητήσω τίποτα σε αντάλλαγμα, όμως δεν την επιδιώκεις. Είσαι ένας από εκείνους που πιστεύουν στον Θεό; Σου παρέχω την πραγματική ανθρώπινη ζωή, όμως δεν την επιδιώκεις. Είσαι λοιπόν διαφορετικός από έναν χοίρο ή έναν σκύλο; Οι χοίροι δεν επιδιώκουν τη ζωή του ανθρώπου, δεν επιδιώκουν να εξαγνίζονται και δεν καταλαβαίνουν τι είναι η ζωή. Κάθε μέρα, μετά το φαγητό τους, απλώς κοιμούνται. Σου έδωσα την αληθινή οδό, όμως δεν την έχεις κερδίσει: Είσαι με άδεια χέρια. Είσαι πρόθυμος να συνεχίσεις με αυτή τη ζωή, τη ζωή ενός χοίρου; Τι σημασία έχει να μένουν ζωντανοί αυτοί οι άνθρωποι; Η ζωή σου είναι αξιοπεριφρόνητη και ποταπή, ζεις μέσα στη βρομιά και στην ανηθικότητα, και δεν έχεις κανέναν στόχο. Η ζωή σου δεν είναι η πλέον ποταπή; Έχεις το θράσος να κοιτάξεις τον Θεό; Εάν συνεχίζεις να έχεις τέτοιες εμπειρίες, θα αποκτήσεις τίποτα; Η αληθινή οδός σού έχει δοθεί, αλλά κατά πόσο μπορείς να την κερδίσεις τελικά εξαρτάται από την προσωπική σου επιδίωξη.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 347

Η σάρκα σας, οι υπερβολικές επιθυμίες σας, η απληστία σας και η λαγνεία σας είναι πολύ βαθιά ριζωμένες μέσα σας. Αυτά τα πράγματα ελέγχουν διαρκώς την καρδιά σας, ώστε να είστε ανήμποροι να αποτινάξετε τον ζυγό αυτών των φεουδαρχικών κι εκφυλισμένων σκέψεων. Δεν επιθυμείτε να αλλάξετε την παρούσα κατάστασή σας, ούτε να ξεφύγετε από την επιρροή του σκότους. Είστε απλώς δέσμιοι αυτών των πραγμάτων. Ακόμα κι αν γνωρίζετε ότι μια τέτοια ζωή είναι πολύ οδυνηρή και ένας τέτοιος κόσμος είναι πολύ σκοτεινός, και πάλι, κανένας απολύτως από εσάς δεν έχει το θάρρος να αλλάξει μια τέτοια ζωή. Επιθυμείτε μόνο να ξεφύγετε από αυτή την πραγματικότητα, να απελευθερώσετε την ψυχή σας από το καθαρτήριο και να ζήσετε σ’ ένα γαλήνιο, ευτυχισμένο και παραδεισένιο περιβάλλον. Δεν είστε πρόθυμοι να υπομείνετε κακουχίες, προκειμένου να αλλάξετε την τωρινή ζωή σας. Ούτε είστε πρόθυμοι να αναζητήσετε, μέσα σ’ αυτήν την κρίση και την παίδευση, τη ζωή μέσα στην οποία θα έπρεπε να εισέλθετε. Αντιθέτως, κάνετε εντελώς εξωπραγματικά όνειρα σχετικά μ’ αυτόν τον όμορφο κόσμο πέρα απ’ τη σάρκα. Η ζωή που επιθυμείτε είναι αυτή που μπορείτε να αποκτήσετε εύκολα, χωρίς να υποφέρετε. Αυτό είναι εντελώς ουτοπικό! Διότι αυτό που ελπίζετε, δεν είναι να βιώνετε μια ουσιαστική εν σαρκί ζωή και να αποκτήσετε την αλήθεια κατά τη διάρκεια της ζωής σας, δηλαδή να ζείτε για την αλήθεια και να υπερασπίζεστε τη δικαιοσύνη. Αυτό δεν είναι ό,τι θα θεωρούσατε ως λαμπερή, εκθαμβωτική ζωή. Νιώθετε ότι αυτό δεν θα ήταν μια εντυπωσιακή ή ουσιαστική ζωή. Στα μάτια σας, το να ζείτε μια τέτοια ζωή θα φαινόταν σαν αδικία! Ακόμα κι αν δέχεστε αυτή την παίδευση σήμερα, εντούτοις, αυτό που επιδιώκετε, δεν είναι να αποκτήσετε την αλήθεια ή να ζήσετε την αλήθεια στο παρόν, αλλά μάλλον να μπορέσετε αργότερα να εισέλθετε σε μια ευτυχισμένη ζωή πέρα απ’ τη σάρκα. Δεν αναζητείτε την αλήθεια, ούτε υπερασπίζεστε την αλήθεια, και σίγουρα δεν υπάρχετε για την αλήθεια. Δεν επιδιώκετε την είσοδο σήμερα, αλλά, αντιθέτως, σκέφτεστε διαρκώς «μια μέρα», ατενίζοντας τον γαλανό ουρανό, χύνοντας πικρά δάκρυα και περιμένοντας να μεταφερθείτε μια μέρα στον παράδεισο. Δεν γνωρίζετε ότι η σκέψη σας αυτή ήδη δεν συνάδει με την πραγματικότητα; Εξακολουθείτε να σκέφτεστε ότι ο Σωτήρας με την απεριόριστη καλοσύνη και συμπόνια, χωρίς αμφιβολία, θα έρθει μια μέρα να σε πάρει μαζί Του, εσένα που έχεις υπομείνει κακουχίες και ταλαιπωρίες σ’ αυτόν τον κόσμο, και, χωρίς αμφιβολία, θα εκδικηθεί για σένα που έχεις θυματοποιηθεί και καταπιεστεί. Δεν είσαι γεμάτος αμαρτία; Είσαι ο μοναδικός που έχει υποφέρει σ’ αυτόν τον κόσμο; Έχεις πέσει μόνος σου στη σφαίρα επιρροής του Σατανά κι έχεις υποφέρει —όντως εξακολουθεί να έχει ανάγκη ο Θεός να πάρει εκδίκηση για σένα; Αυτοί που αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις του Θεού, δεν είναι όλοι εχθροί του Θεού; Αυτοί που δεν πιστεύουν στον ενσαρκωμένο Θεό, δεν είναι οι αντίχριστοι; Τι βαρύτητα έχουν οι καλές σου πράξεις; Μπορούν να πάρουν τη θέση μιας καρδιάς που λατρεύει τον Θεό; Δεν μπορείς να λάβεις την ευλογία του Θεού απλώς κάνοντας κάποιες καλές πράξεις. Κι ο Θεός δεν θα πάρει εκδίκηση για τις αδικίες εναντίον σου, μόνο και μόνο επειδή έχεις θυματοποιηθεί και καταπιεστεί. Όσοι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν γνωρίζουν ακόμα τον Θεό, όμως κάνουν καλές πράξεις, όλοι αυτοί επίσης δεν παιδεύονται; Απλώς πιστεύεις στον Θεό, απλώς θέλεις τον Θεό να επανορθώσει και να εκδικηθεί τις αδικίες εναντίον σου και θέλεις τον Θεό να σου δώσει μια διαφυγή από τη δυστυχία σου. Αλλά αρνείσαι να δώσεις προσοχή στην αλήθεια. Ούτε διψάς να βιώνεις την αλήθεια. Ακόμα περισσότερο, δεν είσαι σε θέση να ξεφύγεις απ’ αυτή τη σκληρή, άδεια ζωή. Αντιθέτως, ενώ ζεις την εν σαρκί ζωή σου και την αμαρτωλή ζωή σου, κοιτάς με αδημονία προς τον Θεό για να δικαιώσει τα παράπονά σου και να διαλύσει την ομίχλη της ύπαρξής σου. Πώς είναι αυτό δυνατό; Αν κατέχεις την αλήθεια, μπορείς ν’ ακολουθήσεις τον Θεό. Αν επιβιώνεις, μπορείς να φανερώνεις τον λόγο του Θεού. Αν έχεις τη ζωή, μπορείς να απολαύσεις την ευλογία του Θεού. Αυτοί που κατέχουν την αλήθεια, μπορούν να απολαύσουν την ευλογία του Θεού. Ο Θεός εξασφαλίζει αποκατάσταση γι’ αυτούς που Τον αγαπούν με όλη τους την καρδιά και, επιπλέον, υπομένουν κακουχίες και ταλαιπωρίες· όχι γι’ αυτούς που αγαπούν μόνο τον εαυτό τους κι έχουν πέσει θύμα στις απάτες του Σατανά. Πώς μπορεί να υπάρχει καλοσύνη σ’ αυτούς που δεν αγαπούν την αλήθεια; Πώς μπορεί να υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτούς που αγαπούν μόνο την σάρκα; Η δικαιοσύνη και η καλοσύνη δεν είναι όλες σε συνάρτηση με την αλήθεια; Δεν προορίζονται γι’ αυτούς που αγαπούν με όλη τους την καρδιά τον Θεό; Αυτοί που δεν αγαπούν την αλήθεια και οι οποίοι είναι μόνο σαθρά πτώματα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν υποθάλπουν το κακό; Αυτοί που αδυνατούν να βιώσουν την αλήθεια, δεν είναι όλοι τους εχθροί της αλήθειας; Και τι συμβαίνει μ’ εσάς;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Μόνο όσοι οδηγηθούν στην τελείωση μπορούν να ζήσουν μια ουσιαστική ζωή» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 348

Η διαχείριση του ανθρώπου είναι το έργο Μου, και το να κατακτηθεί από Εμένα είναι ακόμη περισσότερο κάτι που ορίστηκε όταν δημιούργησα τον κόσμο. Οι άνθρωποι ίσως δεν γνωρίζουν ότι θα τους κατακτήσω πλήρως τις έσχατες ημέρες και ίσως δεν αντιλαμβάνονται ότι απόδειξη της νίκης Μου επί του Σατανά είναι ότι θα κατακτήσω τους επαναστάτες ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος. Όταν, όμως, ο εχθρός Μου άνοιξε μάχη μαζί Μου, είχα ήδη πει ότι θα ήμουν ο κατακτητής εκείνων, τους οποίους πήρε αιχμαλώτους ο Σατανάς και τους έκανε τέκνα του και πιστούς σκλάβους του για να φρουρούν το ενδιαίτημά του. Το αρχικό νόημα του κατακτώ είναι νικώ, υποβάλλω σε ταπείνωση. Διατυπωμένο στη γλώσσα των Ισραηλιτών, σημαίνει υπερισχύω, συντρίβω και καθιστώ κάποιον ανίσχυρο για περαιτέρω αντίσταση εναντίον Μου. Σήμερα όμως, όπως χρησιμοποιείται ανάμεσα σ’ εσάς, άνθρωποι, το νόημά του είναι κατακτώ. Εσείς πρέπει να γνωρίζετε ότι πρόθεσή Μου είναι να εξαλείψω ολοσχερώς και να κατατροπώσω τον πονηρό στο ανθρώπινο γένος, έτσι ώστε να μην επαναστατεί πλέον εναντίον Μου και, ακόμη λιγότερο, να έχει τη δύναμη να διακόπτει ή να αναστατώνει το έργο Μου. Έτσι, σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο, έχει φτάσει να σημαίνει κατάκτηση. Όποιες κι αν είναι οι συνδηλώσεις του όρου, το έργο Μου είναι να νικήσω το ανθρώπινο γένος. Διότι, ενώ είναι αλήθεια ότι το ανθρώπινο γένος υπόκειται στη διαχείρισή Μου, για να το πω ακριβέστερα, το ανθρώπινο γένος δεν είναι άλλος από τον εχθρό Μου. Το ανθρώπινο γένος είναι ο πονηρός που Μου εναντιώνεται και Με παρακούει. Το ανθρώπινο γένος δεν είναι άλλος από τη γέννα του πονηρού που έχω καταραστεί. Το ανθρώπινο γένος δεν είναι άλλος από τους απογόνους του αρχαγγέλου που Με πρόδωσε. Το ανθρώπινο γένος δεν είναι άλλος από την κληρονομιά του διαβόλου ο οποίος, όταν τον απέρριψα προ αμνημονεύτων χρόνων, έγινε από τότε ο αδιάλλακτος πολέμιός Μου. Πάνω από το ανθρώπινο γένος, ο ουρανός χαμηλώνει, σκοτεινιασμένος και ζοφερός, χωρίς την παραμικρή ακτίνα φωτός, και ο ανθρώπινος κόσμος βυθίζεται σε πισσώδες έρεβος, τόσο που όποιος ζει εκεί, δεν μπορεί να δει ούτε το τεντωμένο του χέρι μπροστά στο πρόσωπό του ούτε τον ήλιο όταν σηκώνει το κεφάλι του. Ο δρόμος κάτω από τα πόδια του, λασπωμένος και γεμάτος λακκούβες, ελίσσεται βασανιστικά· όλος ο τόπος είναι γεμάτος πτώματα. Οι σκοτεινές του άκρες είναι γεμάτες με υπολείμματα νεκρών και στις κρύες και σκιερές γωνίες κατοικούν πλήθη δαιμόνων. Και παντού μες στον κόσμο των ανθρώπων ορδές δαιμόνων πηγαίνουν κι έρχονται. Η γέννα κάθε είδους θηρίου, καλυμμένη με βρομιά, βρίσκεται πιασμένη σε ατέρμονη σύγκρουση, της οποίας ο ήχος εμπνέει τρόμο στην καρδιά. Σε τέτοιους καιρούς, σ’ έναν τέτοιον κόσμο, σ’ έναν τέτοιο «επίγειο παράδεισο», πού να στραφεί κάποιος για να γυρέψει ευτυχία στη ζωή; Πού να στραφεί για να βρει τον προορισμό της ζωής του; Το ανθρώπινο γένος, συντετριμμένο κάτω από το πόδι του Σατανά προ αμνημονεύτων χρόνων, ενεργεί εξαρχής έχοντας υιοθετήσει την εικόνα του Σατανά, και ακόμη περισσότερο, την ενσάρκωση του Σατανά, λειτουργώντας σαν σημάδι που γίνεται μάρτυρας του Σατανά, ηχηρός και απροκάλυπτος. Πώς μπορεί ένα τέτοιο ανθρώπινο γένος, ένας τέτοιος σωρός εκφυλισμένου αποβράσματος και τέτοιος γόνος αυτής της διαφθαρμένης ανθρώπινης οικογένειας να γίνει μάρτυρας του Θεού; Από πού θα προέλθει η δόξα Μου; Πού μπορεί ν’ αρχίσει κανείς να μιλάει για τη μαρτυρία Μου; Γιατί ο εχθρός που, έχοντας διαφθείρει το ανθρώπινο γένος, ορθώνεται εναντίον Μου, έχει ήδη κερδίσει το ανθρώπινο γένος —το ανθρώπινο γένος που δημιούργησα προ αμνημονεύτων χρόνων και που πλημμύρισε από τη δόξα Μου και τη δική Μου ζωή— και το κηλίδωσε. Έχει διαρπάξει τη δόξα Μου, και όλο αυτό με το οποίο διαπότισε τον άνθρωπο είναι δηλητήριο καρυκευμένο βαριά με την ασχήμια του Σατανά, και χυμός από τον καρπό του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού. Στην αρχή, δημιούργησα το ανθρώπινο γένος, δηλαδή, δημιούργησα τον πρόγονο του ανθρώπου, τον Αδάμ. Προικίστηκε με μορφή και εικόνα, ξεχειλίζοντας από ευρωστία, ξεχειλίζοντας από ζωτικότητα, και ήταν, επιπλέον, συντροφιά με τη δόξα Μου. Ήταν η ένδοξη ημέρα που δημιούργησα τον άνθρωπο. Μετά από αυτό, δημιουργήθηκε η Εύα από το σώμα του Αδάμ, κι ήταν και αυτή ο πρόγονος του ανθρώπου, και με τον τρόπο αυτόν οι άνθρωποι που δημιούργησα πλημμύρισαν από την ανάσα Μου και πλημμύρισαν με τη δόξα Μου. Ο Αδάμ γεννήθηκε αρχικά από το χέρι Μου και ήταν η αναπαράσταση της εικόνας Μου. Έτσι, το αρχικό νόημα του «Αδάμ» ήταν ένα ον δημιουργημένο από Μένα, διαποτισμένο με τη ζωτική Μου ενέργεια, διαποτισμένο με τη δόξα Μου, έχοντας μορφή και εικόνα, έχοντας πνεύμα και πνοή. Ήταν το μόνο δημιουργημένο ον που κατείχε πνεύμα, που ήταν ικανό να Με αναπαριστά, να φέρει την εικόνα Μου και να δέχεται την πνοή Μου. Στην αρχή, η Εύα ήταν ο δεύτερος άνθρωπος προικισμένος με πνοή, του οποίου τη δημιουργία είχα ορίσει, έτσι το αρχικό νόημα της «Εύας» ήταν ένα ον δημιουργημένο που θα διαιώνιζε τη δόξα Μου, πλημμυρισμένο από τη ζωτικότητά Μου και, επιπλέον, προικισμένο με τη δόξα Μου. Η Εύα προήλθε από τον Αδάμ, έτσι και αυτή έφερε την εικόνα Μου, διότι ήταν ο δεύτερος άνθρωπος που δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα Μου. Το αρχικό νόημα της «Εύας» ήταν ένας ζων άνθρωπος, με πνεύμα, σάρκα και οστά, η δεύτερη μαρτυρία Μου και η δεύτερη εικόνα Μου ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος. Αυτοί ήταν οι πρόγονοι της ανθρωπότητας, ο αγνός και πολύτιμος θησαυρός του ανθρώπου και, από την πρώτη στιγμή, ζωντανά όντα προικισμένα με πνεύμα. Όμως, ο πονηρός κυρίευσε τη γέννα των προγόνων της ανθρωπότητας και τους ποδοπάτησε και τους αιχμαλώτισε, βυθίζοντας τον ανθρώπινο κόσμο σε απόλυτο σκοτάδι, και κάνοντας τη γέννα αυτή να μην πιστεύει πλέον στην ύπαρξή Μου. Ακόμη πιο απαίσιο είναι ότι, ενόσω ο πονηρός κυριεύει τους ανθρώπους και τους ποδοπατάει στη γη, αντιμάχεται άγρια τη δόξα Μου, τη μαρτυρία Μου, τη ζωτικότητα με την οποία τους προίκισα, την πνοή της ζωής που τους εμφύσησα, όλη Μου τη δόξα στον κόσμο των ανθρώπων και όλο το αίμα της καρδιάς που ξόδεψα για το ανθρώπινο γένος. Το ανθρώπινο γένος δεν είναι πλέον στο φως, κι έχει χάσει όλα όσα του παραχώρησα, απορρίπτοντας τη δόξα την οποία Εγώ παραχώρησα. Πώς μπορούν αυτοί να αναγνωρίσουν ότι είμαι ο Κύριος όλων των δημιουργημένων πλασμάτων; Πώς μπορούν να συνεχίσουν να πιστεύουν στην ύπαρξή Μου στους ουρανούς; Πώς μπορούν να ανακαλύψουν τις εκδηλώσεις της δόξας Μου στη γη; Πώς μπορούν αυτοί οι εγγονοί και οι εγγονές να δουν τον Θεό που οι πρόγονοί τους λάτρευαν ως τον Κύριο που τους δημιούργησε; Αυτοί οι αξιοθρήνητοι εγγονοί και εγγονές έχουν γενναιόδωρα «προσφέρει» στον πονηρό τη δόξα, την εικόνα, καθώς και τη μαρτυρία που παραχώρησα στον Αδάμ και στην Εύα, καθώς και τη ζωή που παραχώρησα στο ανθρώπινο γένος, από την οποία εξαρτάται για να υπάρχει και, χωρίς να ενοχληθούν στο ελάχιστο από την παρουσία του πονηρού, του έδωσαν όλη Μου τη δόξα. Δεν είναι αυτή η προέλευση της ονομασίας «απόβρασμα»; Πώς μπορεί ένα τέτοιο ανθρώπινο γένος, τέτοιοι φαύλοι δαίμονες, τέτοια κινούμενα πτώματα, τέτοιες φιγούρες του Σατανά και τέτοιοι εχθροί Μου να κατέχονται από τη δόξα Μου; Θα πάρω πίσω τη δόξα Μου, θα πάρω πίσω τη μαρτυρία Μου που υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους, και όλα όσα κάποτε Μου ανήκαν και τα οποία έδωσα στους ανθρώπους προ αμνημονεύτων χρόνων —θα κατακτήσω πλήρως το ανθρώπινο γένος. Ωστόσο, εσύ θα πρέπει να γνωρίζεις, οι άνθρωποι που δημιούργησα ήταν άγιοι άνθρωποι οι οποίοι έφεραν την εικόνα Μου και τη δόξα Μου. Δεν ανήκαν στον Σατανά, ούτε συντρίβονταν από το πόδι του, αλλά ήταν καθαρά μια δική Μου εκδήλωση, απαλλαγμένοι και από το παραμικρό ίχνος του δηλητηρίου του Σατανά. Έτσι, γνωστοποίησα στην ανθρωπότητα ότι θέλω μόνο εκείνο το οποίο έχει δημιουργηθεί από το χέρι Mου, τους αγίους που αγαπώ και δεν ανήκουν σε καμία άλλη οντότητα. Ακόμη, θ’ αγαλλιάσω με αυτούς και θα τους θεωρήσω ως τη δόξα Μου. Ωστόσο, εκείνο που θέλω δεν είναι το ανθρώπινο γένος που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, που ανήκει στον Σατανά σήμερα και που δεν είναι πλέον η αρχική Μου δημιουργία. Επειδή σκοπεύω να πάρω πίσω τη δόξα Μου η οποία υπάρχει στον ανθρώπινο κόσμο, θα καταγάγω συντριπτική νίκη στα επιζώντα υπολείμματα του ανθρώπινου γένους, ως απόδειξη της δόξας Μου στην κατατρόπωση του Σατανά. Χρειάζομαι μόνο τη μαρτυρία Μου ως αποκρυστάλλωση του εαυτού Μου, ως αντικείμενο της απόλαυσής Μου. Αυτό είναι το θέλημά Μου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Τι σημαίνει να είσαι αληθινός άνθρωπος» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 349

Το ανθρώπινο γένος αναπτύχθηκε μεσ’ από δεκάδες χιλιάδες χρόνια ιστορίας για να φτάσει εκεί που βρίσκεται σήμερα. Ωστόσο, το ανθρώπινο γένος της αρχικής Μου δημιουργίας έχει προ πολλού βυθιστεί στον εκφυλισμό. Έχουν ήδη πάψει να είναι αυτό που θέλω, κι έτσι η ανθρωπότητα, όπως εμφανίζεται στα μάτια Μου, δεν αξίζει πλέον το όνομα του ανθρώπινου γένους. Είναι, μάλλον, το απόβρασμα του ανθρώπινου γένους που έχει αιχμαλωτίσει ο Σατανάς, τα σαπισμένα κινούμενα πτώματα, τα οποία ο Σατανάς έχει ενδυθεί και μέσα στα οποία ζει. Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ούτε κατ’ ελάχιστον την ύπαρξή Μου, ούτε καλωσορίζουν τον ερχομό Μου. Το ανθρώπινο γένος ανταποκρίνεται μόνο με βαρυγκώμια στα αιτήματά Μου, ενδίδοντας περιστασιακά σε αυτά, και δεν συμμερίζεται ειλικρινά τις χαρές και τις λύπες της ζωής μαζί Μου. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι με θεωρούν ανεξιχνίαστο, με βαρυγκώμια προσποιούνται πως Μου χαμογελούν, υιοθετώντας τη συμπεριφορά του κόλακα προς κείνον που έχει την εξουσία. Και αυτό επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν το έργο Μου, και ακόμα λιγότερο το θέλημά Μου στο παρόν. Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας: Όταν θα έλθει η ημέρα, ο πόνος οποιουδήποτε Με λατρεύει θα είναι πολύ πιο υποφερτός από τον δικό σας. Ο βαθμός της πίστης σας σ’ Εμένα δεν ξεπερνά, στην πραγματικότητα, εκείνον του Ιώβ —ακόμα και η πίστη των Ιουδαίων Φαρισαίων ξεπερνά τη δική σας— οπότε, όταν θα έρθει η ημέρα της φωτιάς, ο πόνος σας θα είναι πολύ πιο βαρύς από εκείνον των Φαρισαίων όταν δέχθηκαν την επίπληξη του Ιησού, από εκείνον των 250 φυλάρχων που εναντιώθηκαν στον Μωυσή, και από εκείνον των Σοδόμων κάτω από τις πύρινες φλόγες της καταστροφής τους. Όταν ο Μωυσής χτύπησε τον βράχο και ανάβλυσε το νερό που παραχώρησε ο Ιεχωβάς, αυτό έγινε λόγω της πίστης του. Όταν ο Δαβίδ έπαιξε τη λύρα για να δοξάσει Εμένα, τον Ιεχωβά —με την καρδιά του γεμάτη χαρά— αυτό έγινε λόγω της πίστης του. Όταν ο Ιώβ έχασε τα ζώα του που γέμιζαν τα βουνά, καθώς και ανείπωτες ποσότητες πλούτου, και το κορμί του γέμισε με οδυνηρές πληγές, αυτό έγινε λόγω της πίστης του. Όταν μπόρεσε να ακούσει τη δική Μου φωνή, του Ιεχωβά, και να δει τη δική Μου δόξα, του Ιεχωβά, αυτό έγινε λόγω της πίστης του. Το γεγονός ότι ο Πέτρος μπόρεσε να ακολουθήσει τον Ιησού Χριστό οφειλόταν στην πίστη του. Το γεγονός ότι μπόρεσε να καρφωθεί στον σταυρό για χάρη Μου και να καταθέσει ένδοξη μαρτυρία οφειλόταν, επίσης, στην πίστη του. Όταν ο Ιωάννης είδε την ένδοξη εικόνα του Υιού του ανθρώπου, αυτό έγινε λόγω της πίστης του. Όταν είδε το όραμα των εσχάτων ημερών, αυτό έγινε ακόμη περισσότερο λόγω της πίστης του. Ο λόγος για τον οποίο τα λεγόμενα πλήθη των εθνών των Εθνικών έχουν λάβει την αποκάλυψή Μου και έχουν φτάσει στο σημείο να μάθουν ότι έχω επιστρέψει στη σάρκα για να επιτελέσω το έργο Μου ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι επίσης λόγω της πίστης τους. Όλοι εκείνοι που έχουν πληγεί από τα σκληρά λόγια Μου, κι όμως έχουν παρηγορηθεί από αυτά και έχουν σωθεί, δεν το έχουν καταφέρει λόγω της πίστης τους; Εκείνοι που πιστεύουν σ’ Εμένα, αλλά οι οποίοι, παρόλα αυτά, πλήττονται από τη δυστυχία, δεν έχουν επίσης απορριφθεί από τον κόσμο; Εκείνοι που ζουν έξω από τον λόγο Μου, αποφεύγοντας την οδύνη της δοκιμασίας, δεν παρασύρονται όλοι μέσα στον κόσμο; Είναι όπως τα φθινοπωρινά φύλλα που στροβιλίζονται εδώ κι εκεί, μην έχοντας τόπο να αναπαυθούν και, ακόμη λιγότερο, χωρίς την παρηγοριά των δικών Μου λόγων. Παρόλο που το παίδεμα και το ραφινάρισμά Μου δεν τους ακολουθούν, δεν είναι αυτοί ζητιάνοι που περιφέρονται από μέρος σε μέρος, περιπλανώμενοι στους δρόμους έξω από τη βασιλεία των ουρανών; Είναι ο κόσμος, πραγματικά, τόπος της ανάπαυσής σου; Μπορείς, πραγματικά, αποφεύγοντάς το παίδεμά Μου, να πετύχεις και το ελάχιστο χαμόγελο ικανοποίησης από τον κόσμο; Μπορείς, αλήθεια, να χρησιμοποιήσεις την φευγαλέα σου απόλαυση για να καλύψεις την ανεξάλειπτη κενότητα στην καρδιά σου; Μπορείς να τους ξεγελάσεις όλους στην οικογένειά σου, αλλά δεν μπορείς να ξεγελάσεις Εμένα. Επειδή η πίστη σου είναι τόσο πενιχρή, είσαι ακόμη αδύναμος μέχρι σήμερα να βρεις οποιαδήποτε από τις χαρές που έχει η ζωή να προσφέρει. Σε συμβουλεύω: καλύτερα να ξοδέψεις ειλικρινά τη μισή από τη ζωή σου για χάρη Μου, παρά ολόκληρη τη ζωή σου στη μετριότητα και στην υπηρεσία της σάρκας, υποφέροντας όλα τα βάσανα που ένας άνθρωπος δύσκολα μπορεί ν’ αντέξει. Ποιον σκοπό υπηρετεί το να θεωρείς τον εαυτό σου τόσο πολύτιμο και να ξεφεύγεις από την παίδεμά Μου; Ποιον σκοπό υπηρετεί το να κρύβεσαι από το στιγμιαίο Μου παίδεμα μόνο για να δρέψεις μια αιωνιότητα ταπείνωσης, μια αιωνιότητα παιδεμού; Στην πραγματικότητα, δεν μεταστρέφω κανέναν στο θέλημά Μου. Αν ένας άνθρωπος είναι αληθινά πρόθυμος να υποταχθεί σε όλα τα σχέδιά Μου, δεν θα του φερθώ άσχημα. Όμως, απαιτώ όλοι οι άνθρωποι να πιστεύουν σ’ Εμένα, όπως ο Ιώβ πίστευε σ’ Εμένα, τον Ιεχωβά. Αν η πίστη σας είναι ανώτερη από του Θωμά, τότε η πίστη σας θα κερδίσει την επιδοκιμασία Μου, στην αφοσίωσή σας θα βρείτε τη μακαριότητά Μου, και οπωσδήποτε θα βρείτε τη δόξα Μου στις ημέρες σας. Ωστόσο, οι άνθρωποι, εκείνοι που πιστεύουν στον κόσμο και πιστεύουν στον διάβολο, έχουν σκληρύνει τις καρδιές τους, όπως ακριβώς οι μάζες στην πόλη των Σοδόμων, με κόκκους άμμου που παρασέρνει ο άνεμος στα μάτια τους και προσφορές από τον διάβολο στο στόμα τους, των οποίων ο συσκοτισμένος νους διακατέχεται προ πολλού από τον πονηρό που έχει σφετεριστεί τον κόσμο. Οι σκέψεις τους έχουν εξ ολοκλήρου σχεδόν αιχμαλωτιστεί από τον διάβολο των αρχαίων ημερών. Και η πίστη του ανθρώπινου γένους έχει εξανεμιστεί και δεν είναι ούτε καν σε θέση ν’ αντιληφθούν το έργο Μου. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι μια άτονη προσπάθεια να ανταπεξέλθουν ή να αναλύσουν πολύ πρόχειρα, επειδή έχουν προ πολλού κυριευθεί από το δηλητήριο του σατανά.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Τι σημαίνει να είσαι αληθινός άνθρωπος» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 350

Θα κατακτήσω το ανθρώπινο γένος, επειδή οι άνθρωποι δημιουργήθηκαν κάποτε από Εμένα κι έχουν, επιπλέον, απολαύσει όλα τα πλουσιοπάροχα αγαθά της δημιουργίας Μου. Αλλά οι άνθρωποι Με αρνήθηκαν επίσης, και οι καρδιές τους είναι χωρίς Εμένα, και Με βλέπουν σαν βάρος στην ύπαρξή τους, μέχρι του σημείου μάλιστα που, παρότι αληθινά Με έχουν αντικρύσει, οι άνθρωποι εξακολουθούν να Με αρνούνται, και βασανίζουν το μυαλό τους σκεπτόμενοι κάθε δυνατό τρόπο για να Με καταβάλουν. Οι άνθρωποι δεν Με αφήνουν να τους μεταχειριστώ σοβαρά και να τους θέσω αυστηρές απαιτήσεις, ούτε Μου επιτρέπουν να κρίνω ή να παιδέψω τη φαυλότητά τους. Καθόλου δεν το βρίσκουν αυτό ενδιαφέρον, αλλ’ απεναντίας ενοχλούνται. Έτσι, έργο Μου είναι να πάρω το ανθρώπινο γένος, που τρώει, πίνει και διασκεδάζει μέσα σ’ Εμένα κι ωστόσο Με αγνοεί, και να τους υποτάξω. Θα αφοπλίσω την ανθρωπότητα, και τότε, παίρνοντας τους αγγέλους Μου, παίρνοντας τη δόξα Μου, θα επιστρέψω στον τόπο της κατοικίας Μου. Διότι αυτό που έχουν κάνει οι άνθρωποι έχει ραγίσει ανεπανόρθωτα την καρδιά Μου και θρυμματίσει το έργο Μου προ αμνημονεύτων χρόνων. Σκοπεύω να ανακτήσω τη δόξα που ο πονηρός έχει αφαιρέσει πριν μακάρια αποχωρήσω, επιτρέποντας στο ανθρώπινο γένος να συνεχίσει να ζει τη ζωή του, να συνεχίσει «να ζει και να εργάζεται με ειρήνη και ικανοποίηση», να συνεχίσει «να καλλιεργεί τους αγρούς του» και δεν θα παρέμβω άλλο στις ζωές τους. Αλλά τώρα σκοπεύω να ανακτήσω πλήρως τη δόξα Μου από τα χέρια του πονηρού και να πάρω πίσω όλη τη δόξα που κληροδότησα στον άνθρωπο κατά τη δημιουργία του κόσμου, και ποτέ πάλι να μην την παραχωρήσω στο ανθρώπινο γένος πάνω στη γη. Διότι οι άνθρωποι, όχι μόνο απέτυχαν να διατηρήσουν τη δόξα Μου, αλλά και την αντάλλαξαν με την εικόνα του Σατανά. Οι άνθρωποι δεν θεωρούν πολύτιμο τον ερχομό Μου, ούτε εκτιμούν την ημέρα της δόξας Μου. Δεν δέχονται ελαφριά τη καρδία το παίδεμά Μου, και ακόμη λιγότερο είναι πρόθυμοι να Μου επιστρέψουν τη δόξα Μου. Ούτε είναι πρόθυμοι ν’ αποδιώξουν το δηλητήριο του πονηρού. Η ανθρωπότητα εξακολουθεί σταθερά να Με εξαπατά με τον ίδιο παλιό τρόπο, φορώντας λαμπερά χαμόγελα και πρόσχαρα πρόσωπα με τον ίδιο παλιό τρόπο. Αγνοούν τα βάθη του ζόφου που θα κυριεύσει το ανθρώπινο γένος όταν η δόξα Μου τους εγκαταλείψει, και ιδίως αγνοούν ότι όταν έρθει η ημέρα Μου σε όλο το ανθρώπινο γένος, θα αντιμετωπίσουν ακόμη σκληρότερους καιρούς απ’ ό,τι οι άνθρωποι στον καιρό του Νώε. Γιατί δεν ξέρουν πόσο σκοτεινό έγινε το Ισραήλ όταν η δόξα Μου αποσύρθηκε απ’ αυτό, γιατί ο άνθρωπος την αυγή ξεχνά πόσο δύσκολο ήταν να περάσει τη θεοσκότεινη νύχτα. Όταν ο ήλιος κρυφτεί και πάλι και το σκοτάδι κυριεύσει τον άνθρωπο, θα αρχίσει πάλι τον θρήνο και θα τρίζει τα δόντια του στη σκοτεινιά. Έχετε ξεχάσει, όταν η δόξα Μου αποσύρθηκε από το Ισραήλ, πόσο δύσκολο ήταν για τον λαό του να περάσει τις ημέρες της οδύνης; Τώρα είναι η στιγμή που βλέπετε τη δόξα Μου, κι είναι επίσης η στιγμή που μοιράζεστε την ημέρα της δόξας Μου. Ο άνθρωπος θα αρχίσει τον θρήνο μέσα στη σκοτεινιά όταν η δόξα Μου εγκαταλείψει τη ρυπαρή γη. Τώρα είναι η ημέρα της δόξας όπου επιτελώ το έργο Μου, και είναι επίσης η ημέρα που απαλλάσσω το ανθρώπινο γένος από την οδύνη, γιατί δεν θα μοιραστώ τους καιρούς των βασάνων και της δοκιμασίας μαζί τους. Θέλω μόνο να κατακτήσω απόλυτα το ανθρώπινο γένος και να συντρίψω απόλυτα το κακό μέσα στο ανθρώπινο γένος.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Τι σημαίνει να είσαι αληθινός άνθρωπος» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 351

Ζήτησα από πολλούς πάνω στη γη να γίνουν ακόλουθοί Μου. Ανάμεσα σε όλους αυτούς τους ακόλουθους, υπάρχουν εκείνοι που υπηρετούν ως ιερείς, εκείνοι που ηγούνται, εκείνοι που είναι οι υιοί, εκείνοι που απαρτίζουν τον λαό κι εκείνοι που προσφέρουν υπηρεσία. Τους χωρίζω σ’ αυτές τις διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με την πίστη που δείχνουν σ’ Εμένα. Όταν όλοι οι άνθρωποι θα έχουν ταξινομηθεί κατά το είδος τους, δηλαδή, όταν η φύση του κάθε είδους ανθρώπου θα έχει αποκαλυφθεί, τότε θα προσμετρήσω κάθε άνθρωπο στο σωστό είδος και θα τοποθετήσω το κάθε είδος στην αρμόζουσα θέση, ώστε να πραγματώσω τον σκοπό Μου της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους. Κατόπιν, ζητάω από τις ομάδες εκείνων που θέλω να σώσω να επιστρέψουν στον οίκο Μου και, εν συνεχεία, επιτρέπω σε όλους αυτούς τους ανθρώπους να αποδεχθούν το έργο Μου τις έσχατες ημέρες. Την ίδια στιγμή, ταξινομώ τον άνθρωπο σύμφωνα με το είδος του, και ύστερα ανταμείβω ή τιμωρώ τον καθένα βάσει των πράξεων του. Τέτοια είναι τα βήματα που συγκροτούν το έργο Μου.

Τώρα ζω επάνω στη γη, ζω ανάμεσα στους ανθρώπους. Όλοι οι άνθρωποι δοκιμάζουν το έργο Μου και προσέχουν τις ομιλίες Μου, και μαζί με αυτό παραχωρώ όλες τις αλήθειες σε καθέναν από τους ακόλουθούς Μου, ώστε να μπορούν να λάβουν ζωή από Μένα και με τον τρόπο αυτόν να εξασφαλίσουν ένα μονοπάτι στο οποίο να μπορούν να βαδίσουν. Γιατί Εγώ είμαι ο Θεός, ο Ζωοδότης. Κατά τη διάρκεια των πολλών ετών του έργου Μου, ο άνθρωπος έχει λάβει πολλά και έχει εγκαταλείψει πολλά, ωστόσο ακόμα λέω ότι ο άνθρωπος δεν πιστεύει αληθινά σε Εμένα. Και αυτό επειδή οι άνθρωποι απλώς αναγνωρίζουν πως είμαι ο Θεός με τα χείλη τους, ενώ διαφωνούν με την αλήθεια που εκφράζω και, ακόμα λιγότερο, εφαρμόζουν την αλήθεια που ζητώ από αυτούς. Πράγμα που σημαίνει ότι ο άνθρωπος αναγνωρίζει μόνο την ύπαρξη του Θεού, όχι όμως και την ύπαρξη της αλήθειας· ο άνθρωπος αναγνωρίζει μόνο την ύπαρξη του Θεού, όχι όμως και την ύπαρξη της ζωής· ο άνθρωπος αναγνωρίζει μόνο το όνομα του Θεού, όχι όμως και την ουσία Του. Εξαιτίας του ζήλου του, ο άνθρωπος Μου έχει γίνει αποκρουστικός. Γιατί ο άνθρωπος απλώς χρησιμοποιεί λέξεις που χαϊδεύουν τα αυτιά, προκειμένου να Με εξαπατήσει, και κανένας δεν Με λατρεύει ειλικρινά με την καρδιά του. Η λαλιά σας περιέχει τον πειρασμό του φιδιού· επιπλέον, είναι στο έπακρον αλαζονική, μια αληθινή διακήρυξη του αρχαγγέλου. Και το χειρότερο, οι πράξεις σας είναι καταρρακωμένα και κουρελιασμένα σε επονείδιστο βαθμό· οι άμετρες επιθυμίες σας και οι φθονερές σας προθέσεις αποτελούν προσβολή για τ’ αυτιά. Έχετε γίνει σκόροι στον οίκο Μου, αντικείμενα που πρέπει ν’ αποβληθούν με αποστροφή. Γιατί κανένας από εσάς δεν είναι εραστής της αλήθειας, αντιθέτως διψάτε για ευλογίες, για άνοδο στους ουρανούς, για να δείτε το μεγαλειώδες όραμα του Χριστού να ασκεί την εξουσία Του επί γης. Έχετε όμως ποτέ σκεφτεί πώς κάποιος από εσάς, τους τόσο βαθιά διεφθαρμένους που δεν έχουν καμία απολύτως ιδέα τι είναι ο Θεός, θα μπορούσε να είναι άξιος ν’ ακολουθεί τον Θεό; Πώς θα μπορούσατε να ανέλθετε στους ουρανούς; Πώς θα μπορούσατε να είστε άξιοι ν’ αντικρύσετε το μεγαλείο, που είναι άνευ προηγουμένου στη λαμπρότητά του; Τα στόματά σας είναι γεμάτα με λόγια απάτης και ανηθικότητας, προδοσίας και έπαρσης. Ποτέ δεν έχετε εκφέρει λόγια ειλικρίνειας σε Εμένα, ούτε άγια λόγια, ούτε λόγια υποταγής σε Εμένα καθώς βιώνετε τον λόγο Μου. Πώς είναι, τελικά, η πίστη σας; Οι καρδιές σας είναι γεμάτες με επιθυμίες και πλούτη, τα μυαλά σας με υλικά πράγματα. Κάθε μέρα υπολογίζετε πώς θα πάρετε κάτι από Εμένα, πόσα πλούτη και πόσα υλικά πράγματα έχετε κερδίσει από Εμένα. Κάθε μέρα περιμένετε να λάβετε όλο και περισσότερες ευλογίες, ώστε να μπορείτε να απολαύσετε, ακόμη περισσότερο και ακόμη καλύτερα, τα πράγματα που μπορεί κάποιος ν’ απολαύσει. Δεν είμαι Εγώ, ούτε η αλήθεια που πηγάζει από Εμένα, αυτά που σκέφτεστε συνεχώς, αλλά αντιθέτως είναι ο (η) σύζυγός σας, οι γιοι, οι θυγατέρες, ή το τι θα φάτε και τι θα φορέσετε, και πώς η απόλαυσή σας θα γίνει μεγαλύτερη και καλύτερη. Ακόμη και όταν γεμίζετε μέχρι σκασμού τα στομάχια σας, μήπως δεν είσαστε απλώς κάτι ελαχίστως περισσότερο από ένα πτώμα; Ακόμη και όταν, εξωτερικά, στολίζεστε με τόσο όμορφα ενδύματα, δεν παραμένετε ένας ζωντανός νεκρός, ο οποίος στερείται ζωής; Μοχθείτε χάριν του στομαχιού σας μέχρι τη στιγμή που ασπρίζουν τα μαλλιά σας, αλλά κανένας σας δεν θυσιάζει ούτε μια τρίχα για το έργο Μου. Είσαστε σε συνεχή κίνηση, εξαντλώντας το σώμα σας και καταρρακώνοντας το μυαλό σας, χάριν της σάρκας σας και χάριν των γιων και των θυγατέρων σας, αλλά κανένας από εσάς δεν δείχνει την παραμικρή ανησυχία ή ενδιαφέρον για το θέλημά Μου. Τι είναι αυτό που ελπίζετε πια να κερδίσετε από Εμένα;

Όταν επιτελώ το έργο Μου, ποτέ δεν βιάζομαι. Με οποιονδήποτε τρόπο κι αν Με ακολουθεί ο άνθρωπος, επιτελώ το έργο Μου σύμφωνα με κάθε βήμα, σύμφωνα με το σχέδιό Μου. Γι’ αυτό και, παρόλο που μπορεί να επαναστατείτε εναντίον Μου τόσο, δεν σταματάω το έργο Μου και συνεχίζω να λέω τα λόγια που θέλω να πω. Καλώ στον οίκο Μου όλους εκείνους που έχω προορίσει για να τους κάνω ακροατές των λόγων Μου, και ύστερα τοποθετώ όλους όσους Με υπακούουν και διψούν για τον λόγο Μου ενώπιον του θρόνου Μου. Εκείνοι που γυρνάνε την πλάτη στον λόγο Μου, εκείνοι που αρνούνται να υπακούσουν και να υποταχθούν σε Εμένα κι εκείνοι που απροκάλυπτα Με αψηφούν, θα ριχτούν όλοι σε μια μεριά και θα περιμένουν την τελική τους τιμωρία. Όλοι οι άνθρωποι ζουν μέσα στη διαφθορά και είναι υποχείρια του κακού, έτσι δεν είναι πολλοί ανάμεσα στους ακόλουθούς Μου που να διψούν αληθινά για την αλήθεια. Πράγμα που σημαίνει ότι οι περισσότεροι δεν Με λατρεύουν με ειλικρινή καρδιά ή με την αλήθεια, αλλά περισσότερο προσπαθούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη Μου μέσα από τη διαφθορά, την επανάσταση και παραπλανητικά μέτρα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο λέω: Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί. Όλοι όσους έχω καλέσει είναι βαθιά διεφθαρμένοι και ζουν όλοι στην ίδια εποχή, εκείνοι όμως, τους οποίους έχω διαλέξει, είναι μόνο η ομάδα που πιστεύει και αναγνωρίζει την αλήθεια, και που κάνει πράξη την αλήθεια. Οι άνθρωποι αυτοί είναι μόνο μια μικρή μερίδα του συνόλου, και από τους κύκλους αυτών των ανθρώπων θα λάβω περισσότερη δόξα. Με μέτρο αυτά τα λόγια, γνωρίζετε εάν είστε ανάμεσα στους εκλεκτούς; Πώς θα είναι το τέλος σας;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 352

Έχω ήδη πει ότι εκείνοι που Με ακολουθούν είναι πολλοί αλλά εκείνοι που Με αγαπούν με ειλικρινή καρδιά είναι λίγοι. Ίσως κάποιοι να πουν: «Θα πλήρωνα τόσο μεγάλο τίμημα εάν δεν Σε αγαπούσα; Θα Σε ακολουθούσα ως εδώ, αν δεν Σε αγαπούσα;» Αναμφίβολα, έχεις πολλούς λόγους, και η αγάπη σου, αναμφίβολα, είναι πολύ μεγάλη, αλλά ποια είναι η ουσία της αγάπης σου για Εμένα; Η «αγάπη», όπως αποκαλείται, αναφέρεται σ’ ένα συναίσθημα που είναι αγνό και αψεγάδιαστο, για το οποίο χρησιμοποιείς την καρδιά σου για να αγαπάς, να νιώθεις και να νοιάζεσαι για τους άλλους. Στην αγάπη δεν υπάρχουν προϋποθέσεις, δεν υπάρχουν φραγμοί, ούτε κι απόσταση. Στην αγάπη δεν υπάρχει καχυποψία, ούτε δόλος, ούτε πονηρία. Στην αγάπη δεν υπάρχει κανένα εμπόριο και τίποτε το ακάθαρτο. Αν αγαπάς, τότε δεν εξαπατάς, δεν παραπονιέσαι, δεν προδίδεις, δεν επαναστατείς, δεν απαιτείς, ούτε ζητάς να κερδίσεις κάτι ή να κερδίσεις μια ορισμένη ποσότητα. Αν αγαπάς, τότε πρόθυμα θα κάνεις θυσίες, θα υπομένεις κακουχίες και θα είσαι σε αρμονία με Εμένα. Θ’ απαρνηθείς όλα όσα έχεις για χάρη Μου, θ’ απαρνηθείς την οικογένειά σου, το μέλλον σου, τη νιότη σου και τον γάμο σου. Αλλιώς η αγάπη σου δεν θα είναι καθόλου αγάπη, αλλά περισσότερο απάτη και προδοσία! Τι είδους αγάπη είναι η δική σου; Είναι αληθινή αγάπη; Ή μήπως ψεύτικη; Πόσα έχεις απαρνηθεί; Πόσα έχεις προσφέρει; Πόση αγάπη έχω λάβει από σένα; Γνωρίζεις; Οι καρδιές σας είναι γεμάτες κακία, προδοσία κι εξαπάτηση. Και εφόσον είναι έτσι, πόσα ακάθαρτα στοιχεία εμπεριέχει η αγάπη σας; Νομίζετε ότι έχετε ήδη απαρνηθεί αρκετά για Εμένα· νομίζετε ότι η αγάπη σας για Εμένα είναι ήδη αρκετή. Τότε, όμως, γιατί τα λόγια και οι πράξεις σας ενέχουν πάντοτε παρακοή και εξαπάτηση; Με ακολουθείτε, όμως δεν αναγνωρίζετε τον λόγο Μου. Θεωρείται αυτό αγάπη; Με ακολουθείτε, ωστόσο Με παραμερίζετε. Θεωρείται αυτό αγάπη; Με ακολουθείτε, ωστόσο δυσπιστείτε απέναντι Μου. Θεωρείται αυτό αγάπη; Με ακολουθείτε, όμως δεν μπορείτε ν’ αποδεχθείτε την ύπαρξή Μου. Θεωρείται αυτό αγάπη; Με ακολουθείτε, όμως δεν μου συμπεριφέρεστε όπως αρμόζει σε αυτό που είμαι και κάνετε όλα τα πράγματα δύσκολα για Εμένα με κάθε ευκαιρία. Θεωρείται αυτό αγάπη; Με ακολουθείτε, όμως προσπαθείτε να Με κοροϊδέψετε και να Με εξαπατήσετε σε κάθε ζήτημα. Θεωρείται αυτό αγάπη; Με υπηρετείτε, αλλά δεν Με σέβεστε. Θεωρείται αυτό αγάπη; Μου εναντιώνεστε απ’ όλες τις πλευρές και στο κάθε τι. Θεωρείται αυτό αγάπη; Έχετε θυσιάσει πολλά, είναι αλήθεια, όμως ποτέ δεν έχετε πράξει αυτό που απαιτώ από σας. Θεωρείται αυτό αγάπη; Ένας προσεκτικός απολογισμός δείχνει ότι δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος αγάπης για Εμένα μέσα σας. Μετά από τόσα χρόνια έργου και τα τόσα λόγια που σας έχω παρέχει, πόσα έχετε πραγματικά αποκτήσει; Δεν αξίζει αυτό μια προσεκτική ανασκόπηση; Σας προειδοποιώ: Εκείνοι τους οποίους καλώ σε Εμένα δεν είναι αυτοί που ποτέ δεν έχουν διαφθαρεί· εκείνοι τους οποίους διαλέγω είναι μάλλον αυτοί που πραγματικά Με αγαπούν. Γι’ αυτό εσείς οφείλετε να επαγρυπνείτε με τα λόγια και τις πράξεις σας, και να εξετάζετε τις προθέσεις και τις σκέψεις σας ώστε να μην ξεπερνούν το όριο. Σε αυτήν την περίοδο των έσχατων ημερών, βάλτε τα δυνατά σας να προσφέρετε την αγάπη σας ενώπιόν Μου, αλλιώς η οργή Μου δεν θα σας εγκαταλείψει ποτέ!

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πολλοί μεν οι κλητοί, λίγοι δε οι εκλεκτοί» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 353

Κάθε μέρα ανεξαιρέτως, Αυτός παρατηρεί τις πράξεις και τις σκέψεις του καθενός, και την ίδια στιγμή προετοιμάζει το ίδιο τους το αύριο. Είναι το μονοπάτι που πρέπει να βαδίσουν όλοι οι ζωντανοί και το οποίο έχω προορίσει για όλους. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό κι εξαιρέσεις δεν γίνονται για κανέναν. Τα λόγια που έχω πει είναι αναρίθμητα και, επιπλέον, τα έργα που έχω επιτελέσει είναι πολυάριθμα. Κάθε μέρα, παρατηρώ πώς ο κάθε άνθρωπος φέρνει φυσικά εις πέρας όλα όσα έχει να κάνει σε συμφωνία με την έμφυτη φύση του και τα όσα της συμβαίνουν. Εν αγνοία τους, πολλοί έχουν ήδη ριχτεί στον «σωστό δρόμο» που όρισα για να ξεκαθαρίσουν τα διάφορα είδη ανθρώπων. Τα τοποθέτησα ήδη αυτά σε διαφορετικά περιβάλλοντα, και από τη θέση του ο καθένας εκφράζει τα έμφυτα γνωρίσματά του. Δεν υπάρχει κανένας να τους δεσμεύει, κανείς να τους δελεάζει. Είναι ελεύθεροι στην ολότητά τους και αυτό το οποίο εκφράζουν έρχεται φυσικά. Μόνο ένα πράγμα τους περιορίζει, και αυτό είναι τα λόγια Μου. Ως εκ τούτου, κάποιοι άνθρωποι διαβάζουν απρόθυμα τα λόγια Μου, δεν τα κάνουν ποτέ πράξη, κι αυτό το κάνουν μόνο και μόνο για να αποφύγουν τον θάνατο. Από την άλλη, κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν δύσκολο να αντέξουν τις ημέρες τους δίχως τα λόγια Μου να τους καθοδηγούν και να τους τροφοδοτούν, κι έτσι ανά πάσα στιγμή κρατάνε φυσικά τα λόγια Μου. Με το πέρασμα του χρόνου, ανακαλύπτουν το μυστικό της ανθρώπινης ζωής, τον προορισμό του ανθρώπινου γένους και την αξία τού να είναι κανείς άνθρωπος. Έτσι, απλά, είναι το ανθρώπινο γένος μπροστά στον λόγο Μου, και απλώς αφήνω τα πράγματα να ακολουθούν την πορεία τους. Δεν κάνω τίποτα που να εξαναγκάζει τον άνθρωπο να ζήσει με τον λόγο Μου ως θεμέλιο της ύπαρξής του. Κι έτσι, εκείνοι οι οποίοι δεν είχαν ποτέ συνείδηση ή αξία στην ύπαρξή τους, βλέπουν αμέριμνα πώς κυλάνε τα πράγματα και, εν συνεχεία, με τόλμη απορρίπτουν τα λόγια Μου και πράττουν όπως επιθυμούν. Αρχίζει να τους κουράζει η αλήθεια και όλα όσα προέρχονται από Μένα. Ακόμα, τους κουράζει να διαμένουν στον οίκο Μου. Οι άνθρωποι αυτοί καταλύουν προσωρινά στον οίκο Μου χάριν του προορισμού τους και προκειμένου ν’ αποφύγουν την τιμωρία, έστω κι αν παρέχουν υπηρεσία. Όμως οι προθέσεις τους ποτέ δεν αλλάζουν, ούτε οι πράξεις τους. Αυτό ενισχύει ακόμη περισσότερο την επιθυμία τους για ευλογίες, την επιθυμία τους να εισέλθουν μία και μόνο φορά στη βασιλεία όπου μπορούν να παραμείνουν αιωνίως, ακόμη και να εισέλθουν στον αιώνιο παράδεισο. Όσο περισσότερο λαχταρούν να έρθει η ημέρα Μου μια ώρα αρχύτερα, τόσο περισσότερο νιώθουν ότι η αλήθεια έχει γίνει εμπόδιο, ένα πρόσκομμα στον δρόμο τους. Με δυσκολία μπορούν να περιμένουν την ώρα που θα πατήσουν πόδι στη βασιλεία για ν’ απολαύσουν παντοτινά τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών, χωρίς να χρειάζεται να επιδιώκουν την αλήθεια ή να αποδέχονται την κρίση και το παίδεμα και, πάνω απ’ όλα, χωρίς να χρειάζεται να καταλύουν με δουλοπρέπεια στον οίκο Μου και να πράττουν όπως Εγώ προστάζω. Οι άνθρωποι αυτοί δεν εισέρχονται στον οίκο Μου για να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους να αναζητήσουν την αλήθεια, ούτε για να συνεργαστούν στη διαχείρισή Μου. Επιδιώκουν απλώς να συμπεριληφθούν σε όσους δεν θα αφανιστούν στην επόμενη εποχή. Γι’ αυτό και οι καρδιές τους δεν έχουν ποτέ γνωρίσει τι είναι η αλήθεια ή πώς να δεχθούν την αλήθεια. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ποτέ κάνει πράξη την αλήθεια, ούτε έχουν συνειδητοποιήσει το βάθος της διαφθοράς τους και, παρ’ όλα αυτά, έχουν καταλύσει μόνιμα στον οίκο Μου ως «υπηρέτες». Περιμένουν «υπομονετικά» την έλευση της ημέρας Μου και, ενώ παραδέρνουν από τον τρόπο του έργου Μου, παραμένουν ακούραστοι. Όσο μεγάλη κι αν είναι η προσπάθειά τους, όμως, και όποιο κι αν είναι το τίμημα που καταβάλλουν, κανείς δεν τους έχει δει ποτέ να υποφέρουν για την αλήθεια ή να προσφέρουν οτιδήποτε για χάρη μου. Μέσα στην καρδιά τους, ανυπομονούν να δουν την ημέρα που θα βάλω τέλος στην παλαιά εποχή, κι επιπλέον, με αδημονία επιθυμούν να μάθουν πόσο μεγάλη είναι η δύναμη και η εξουσία Μου. Εκείνο που ποτέ δεν έσπευσαν να κάνουν είναι να αλλάξουν οι ίδιοι και να επιδιώξουν την αλήθεια. Αγαπούν εκείνο το οποίο Με κουράζει και τους κουράζει εκείνο που Εγώ αγαπώ. Ποθούν αυτό το οποίο Εγώ μισώ, αλλά φοβούνται να χάσουν αυτό που Εγώ αποστρέφομαι. Ζουν σε αυτόν τον μοχθηρό κόσμο, αλλά ποτέ δεν τον μίσησαν και φοβούνται βαθιά ότι θα τον αφανίσω. Οι επιδιώξεις τους είναι αντικρουόμενες: τους αρέσει ο κόσμος αυτός που Εγώ αποστρέφομαι, αλλά την ίδια στιγμή λαχταρούν να τον αφανίσω άμεσα ώστε να γλυτώσουν αυτοί τα δεινά του αφανισμού και να μεταμορφωθούν σε κυρίους της επόμενης εποχής προτού παρεκκλίνουν από την αληθινή οδό. Και αυτό επειδή δεν αγαπούν την αλήθεια και τους κουράζουν όλα όσα προέρχονται από Μένα. Ίσως γίνουν «υπάκουοι άνθρωποι» για ένα μικρό διάστημα προκειμένου να μη στερηθούν τις ευλογίες, αλλά η διψασμένη για ευλογίες νοοτροπία τους και ο φόβος του αφανισμού και της καταδίκης στην πύρινη λίμνη που τους διακατέχει δεν θα μπορέσουν ποτέ να κρυφτούν. Καθώς η ημέρα Μου ζυγώνει, η επιθυμία τους γίνεται σταθερά όλο και πιο έντονη. Και όσο μεγαλύτερη η καταστροφή, τόσο περισσότερο νιώθουν αβοήθητοι, μην ξέροντας από πού ν’ αρχίσουν ώστε να Με κάνουν να ευφρανθώ και να μη χάσουν τις ευλογίες που από καιρό επιθυμούσαν. Μόλις το χέρι Μου αρχίσει το έργο του, οι άνθρωποι αυτοί είναι πρόθυμοι ν’ αναλάβουν δράση για να υπηρετήσουν ως εμπροσθοφυλακή. Σκέφτονται μόνο να ορμήσουν στην πρώτη γραμμή των στρατευμάτων, φοβούμενοι βαθιά μήπως δεν τους δω. Πράττουν και λένε εκείνο που πιστεύουν πως είναι σωστό, χωρίς να γνωρίζουν ποτέ ότι οι πράξεις και οι ενέργειές τους δεν είχαν ποτέ την παραμικρή σχέση με την αλήθεια, και απλώς διαταράσσουν και επεμβαίνουν στο σχέδιό Μου. Παρ’ όλο που μπορεί να κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια και να είναι ειλικρινείς στη θέληση και την πρόθεσή τους να αντέξουν στις δοκιμασίες, τίποτε από όσα κάνουν δεν έχει να κάνει με Μένα, γιατί ποτέ δεν διαπίστωσα οι πράξεις τους να πηγάζουν από καλές προθέσεις, πόσω μάλλον να τοποθετούν οτιδήποτε στον βωμό Μου. Τέτοιες είναι οι πράξεις τους ενώπιόν Μου όλα αυτά τα χρόνια.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πρέπει να σκέφτεστε τις πράξεις σας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 354

Αρχικά ήθελα να σας χορηγήσω περισσότερες αλήθειες, αλλά καθώς η στάση σας απέναντι στην αλήθεια είναι υπερβολικά ψυχρή και αδιάφορη, αναγκάζομαι να παραιτηθώ. Δεν θέλω να πάνε χαμένες οι προσπάθειές Μου, ούτε θέλω να βλέπω τους ανθρώπους να τηρούν τα λόγια Μου, κι όμως να κάνουν ό,τι Μου αντιστέκεται, ό,τι Με κατηγορεί και ό,τι Με βλασφημεί σε κάθε περίπτωση. Λόγω των στάσεων και της ανθρώπινης φύσης σας, σας χορηγώ μονάχα ένα μικρό, αλλά πολύ σημαντικό για σας, μέρος του λόγου Μου, το οποίο χρησιμεύει ως δοκιμαστικό έργο Μου για το ανθρώπινο γένος. Μόνο τώρα βεβαιώνομαι πραγματικά πως οι αποφάσεις και το σχέδιό Μου ταιριάζουν στις ανάγκες σας και, επιπλέον, ότι η στάση Μου απέναντι στο ανθρώπινο είδος είναι η σωστή. Η συμπεριφορά σας απέναντί Μου εδώ και πολλά χρόνια Μού έχει δώσει μια απάντηση άνευ προηγουμένου. Και το ερώτημα σε αυτήν την απάντηση είναι: «Ποια είναι η στάση του ανθρώπου απέναντι στην αλήθεια και τον αληθινό Θεό;» Οι προσπάθειες που έχω αφιερώσει στον άνθρωπο αποδεικνύουν την ουσία της αγάπης Μου για αυτόν, ενώ η κάθε ενέργεια του ανθρώπου απέναντί Μου αποδεικνύει την ουσία της αποστροφής του για την αλήθεια και της εναντίωσής του σε Μένα. Φροντίζω ανά πάσα στιγμή για όλους εκείνους οι οποίοι Με ακολουθούν, όμως ποτέ αυτοί οι οποίοι Με ακολουθούν δεν είναι ικανοί να δεχθούν τον λόγο Μου· δεν είναι καν ικανοί ν’ αποδεχθούν τις προτάσεις Μου. Αυτό είναι που Με λυπεί πάνω απ’ όλα. Κανένας δεν ήταν ποτέ ικανός να Με καταλάβει, κι επιπλέον, κανένας δεν ήταν ποτέ ικανός να Με αποδεχθεί, ακόμη και αν η στάση Μου είναι ειλικρινής και τα λόγια Μου ήπια. Όλοι προσπαθούν να διεκπεραιώσουν το έργο που τους εμπιστεύτηκα σύμφωνα με τις δικές τους ιδέες· δεν αναζητούν τις προθέσεις Μου, πόσω μάλλον Με ρωτούν τι ζητώ από εκείνους. Εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι Με υπηρετούν πιστά, ενώ στην πραγματικότητα αποστατούν εναντίον Μου. Πολλοί πιστεύουν πως οι αλήθειες οι οποίες είναι γι’ αυτούς απαράδεκτες ή τις οποίες δεν μπορούν να κάνουν πράξη δεν είναι αλήθειες. Για τέτοιους ανθρώπους, οι αλήθειες Μου γίνονται αντικείμενο άρνησης και παραμερισμού. Την ίδια στιγμή, με αναγνωρίζουν στα λόγια ως Θεό, με αντιμετωπίζουν όμως και σαν παρείσακτο που δεν είναι η αλήθεια, η οδός ή η ζωή. Κανείς δεν γνωρίζει αυτήν την αλήθεια: τα λόγια Μου είναι η αιωνίως αναλλοίωτη αλήθεια. Είμαι η παροχή της ζωής για τον άνθρωπο και ο μοναδικός οδηγός του ανθρώπινου γένους. Η αξία και το νόημα των λόγων Μου δεν καθορίζονται από το κατά πόσον αναγνωρίζονται ή γίνονται αποδεκτά από το ανθρώπινο γένος, αλλά από την ουσία των ίδιων των λόγων. Ακόμη και αν ούτε ένας άνθρωπος σε αυτήν τη γη δεν μπορεί να δεχθεί τα λόγια Μου, η αξία των λόγων Μου και η βοήθειά τους προς το ανθρώπινο γένος είναι ανεκτίμητα για οποιονδήποτε άνθρωπο. Γι’ αυτό, όταν έρχομαι αντιμέτωπος με τους πολλούς που αποστατούν, αντικρούουν ή περιφρονούν εντελώς τα λόγια Μου, η στάση Μου είναι μόνο αυτή: ας γίνουν ο χρόνος και τα γεγονότα μάρτυρές Μου και ας δείξουν ότι τα λόγια Μου είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Ας δείξουν ότι όλα όσα έχω πει είναι σωστά, ότι είναι εκείνα με τα οποία θα πρέπει να εξοπλιστεί ο άνθρωπος και, επιπλέον, εκείνα που θα πρέπει να αποδεχθεί. Θα επιτρέψω σε όλους όσοι Με ακολουθούν να γνωρίσουν τούτο το γεγονός: όσοι δεν μπορούν να αποδεχθούν πλήρως τα λόγια Μου, όσοι δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια Μου, όσοι δεν μπορούν να βρουν έναν σκοπό στα λόγια Μου, αλλά και όσοι δεν μπορούν να δεχθούν τη σωτηρία εξαιτίας των λόγων Μου, είναι εκείνοι που έχουν καταδικαστεί από τα λόγια Μου και, επιπλέον, έχουν απωλέσει τη σωτηρία Μου, και η ράβδος Μου ποτέ δεν θα λείψει από πάνω τους.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Πρέπει να σκέφτεστε τις πράξεις σας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 355

Από τότε που ο άνθρωπος είχε τις κοινωνικές επιστήμες, ο νους του ήταν κατειλημμένος από την επιστήμη και την γνώση. Η επιστήμη κι η γνώση έγιναν εργαλεία για την διακυβέρνηση της ανθρωπότητας, και δεν υπήρχε επαρκής χώρος στον άνθρωπο να λατρέψει τον Θεό, αλλά ούτε κι ευνοϊκές συνθήκες για την λατρεία του Θεού. Η θέση του Θεού βυθίστηκε ακόμα πιο κάτω στην καρδιά του ανθρώπου. Ένας κόσμος στην καρδιά του ανθρώπου χωρίς καμιά θέση για τον Θεό είναι σκοτεινός, κενός, χωρίς ελπίδα. Κι έτσι προέκυψαν τόσοι πολλοί κοινωνικοί επιστήμονες, ιστορικοί και πολιτικοί που εκφράζουν θεωρίες κοινωνικής επιστήμης, την θεωρία της ανθρώπινης εξέλιξης, κι άλλες θεωρίες που έρχονται σε σύγκρουση με την αλήθεια ότι ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, για να γεμίζουν την καρδιά και τον νου του ανθρώπου. Με αυτόν τον τρόπο, αυτοί που πιστεύουν ότι όλα τα δημιούργησε ο Θεός, όλο και λιγοστεύουν, κι αυτοί που πιστεύουν στην θεωρία της εξέλιξης, όλο και αυξάνονται. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τις καταγραφές του έργου του Θεού και των λόγων Του κατά την διάρκεια της ιστορικής εποχής της Παλαιάς Διαθήκης ως μύθους και θρύλους. Στην καρδιά τους, οι άνθρωποι γίνονται αδιάφοροι ως προς την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο του Θεού, στην αρχή ότι ο Θεός υπάρχει και κυριαρχεί έναντι όλων. Η επιβίωση της ανθρωπότητας κι η μοίρα των χωρών και των εθνών δεν είναι πια σημαντική γι’ αυτούς. Ο άνθρωπος ζει σε έναν κενό κόσμο, στον οποίο απασχολείται μόνο με την βρώση, την πόση και το κυνήγι της ευχαρίστησης… Λίγοι άνθρωποι αναλαμβάνουν να αναζητήσουν πού κάνει ο Θεός το έργο Του σήμερα, ή να αναζητήσουν το πώς προΐσταται και διευθετεί τον προορισμό του ανθρώπου. Και με αυτόν τον τρόπο, εν αγνοία του ανθρώπου, ο ανθρώπινος πολιτισμός είναι όλο και λιγότερο ικανός να προχωρήσει σύμφωνα με τις επιθυμίες του ανθρώπου, και υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι, οι οποίοι, ζώντας σ’ ένα τέτοιο κόσμο, νιώθουν λιγότερο χαρούμενοι από ανθρώπους που έχουν φύγει. Ακόμη και άτομα σε χώρες που κάποτε ήταν πολύ πολιτισμένες, εκφράζουν τέτοιου είδους παράπονα. Διότι χωρίς την καθοδήγηση του Θεού, ανεξάρτητα από το πόσο οι κυβερνώντες και οι κοινωνιολόγοι στύβουν το μυαλό τους για να διατηρήσουν τον ανθρώπινο πολιτισμό, δεν έχει κανένα νόημα. Κανένας δεν μπορεί να γεμίσει το κενό στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί κανένας δεν μπορεί να είναι η ζωή του ανθρώπου, και καμία κοινωνική θεωρία δεν μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο από το κενό από το οποίο πλήττεται. Η επιστήμη, η γνώση, η ελευθερία, η δημοκρατία, η διασκέδαση, η άνεση, όλα αυτά δεν είναι παρά μόνο προσωρινή ανακούφιση. Ακόμη και με αυτά τα πράγματα, ο άνθρωπος αναπόφευκτα θα αμαρτήσει και θα παραπονιέται για τις αδικίες της κοινωνίας. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να περιορίσουν την πείνα και την επιθυμία του ανθρώπου για εξερεύνηση. Γιατί ο άνθρωπος φτιάχτηκε από τον Θεό, και οι ανούσιες θυσίες και εξερευνήσεις του ανθρώπου δεν μπορούν παρά να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη δυστυχία. Ο άνθρωπος θα ζει σε μια συνεχή κατάσταση φόβου, δεν θα ξέρει πώς να αντιμετωπίζει το μέλλον της ανθρωπότητας ή πώς να αντιμετωπίζει το μονοπάτι μπροστά του. Ο άνθρωπος θα καταλήξει ακόμα να φοβάται την επιστήμη και τη γνώση, και να φοβάται ακόμη περισσότερο το αίσθημα κενού μέσα του. Σε αυτόν τον κόσμο, ανεξάρτητα από το αν ζεις σε μια ελεύθερη χώρα ή σε μία χώρα χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, είσαι εντελώς ανίκανος να ξεφύγεις από την μοίρα της ανθρωπότητας. Είτε είσαι ο κυβερνών ή ο κυβερνώμενος, είσαι απολύτως ανίκανος να ξεφύγεις από την επιθυμία να εξερευνήσεις την μοίρα, τα μυστήρια, και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Είσαι ακόμη λιγότερο ικανός να ξεφύγεις από την χαοτική αίσθηση του κενού. Τέτοιου είδους φαινόμενα, που είναι κοινά σε όλη την ανθρωπότητα, ονομάζονται κοινωνικά φαινόμενα από τους κοινωνιολόγους, αλλά ακόμη δεν εμφανίστηκε κανένας σπουδαίος άνθρωπος να λύσει τέτοιου είδους προβλήματα. Ο άνθρωπος, εξάλλου, δεν είναι παρά άνθρωπος. Η θέση κι η ζωή του Θεού δεν μπορούν να αντικατασταθούν από οποιονδήποτε άνθρωπο. Η ανθρωπότητα δεν απαιτεί απλώς μια δίκαιη κοινωνία, στην οποία όλοι είναι καλοταϊσμένοι, ίσοι και ελεύθεροι, αλλά τη σωτηρία του Θεού και την δική Του παροχή ζωής σε αυτούς. Μόνο όταν ο άνθρωπος λάβει την σωτηρία του Θεού και την δική Του παροχή ζωής σε αυτούς, μπορούν οι ανάγκες, ο πόθος για εξερεύνηση και το πνευματικό κενό του ανθρώπου να λυθούν. Αν ο λαός μιας χώρας ή ενός έθνους είναι ανίκανος να λάβει τη σωτηρία και την φροντίδα του Θεού, τότε μια χώρα ή ένα έθνος τέτοιου είδους θα περπατάει στον δρόμο προς την καταστροφή, προς το σκότος και θα εξολοθρευτεί από τον Θεό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο Θεός προΐσταται της μοίρας όλης της ανθρωπότητας» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 356

Υπάρχει ένα τεράστιο μυστικό στην καρδιά σου, το οποίο ουδέποτε γνώριζες, διότι ζεις σε έναν κόσμο δίχως φως. Η καρδιά και το πνεύμα σου έχουν διαρπαχθεί από τον πονηρό. Τα μάτια σου έχουν καλυφθεί από το σκοτάδι, κι εσύ δεν μπορείς να δεις μήτε τον ήλιο στον ουρανό μήτε εκείνο το λαμπρό αστέρι της νυκτός. Τα αυτιά σου έχουν βουλώσει από λόγια απατηλά, κι εσύ δεν ακούς μήτε τη βροντώδη φωνή του Ιεχωβά μήτε τον ήχο των υδάτων που ρέουν από τον θρόνο. Έχεις χάσει όλα όσα δικαιωματικά σου ανήκουν, όλα όσα σου έδωσε ο Παντοδύναμος. Έχεις εισέλθει σε μια απέραντη θάλασσα βασάνων, δίχως δυνατότητα διάσωσης, δίχως ελπίδα επιβίωσης, και το μόνο που κάνεις είναι να παλεύεις και να τρέχεις δεξιά κι αριστερά… Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, ήσουν καταδικασμένος να πλήττεσαι από τον πονηρό, μακριά από τις ευλογίες του Παντοδύναμου, μακριά από τις παροχές του Παντοδύναμου, βαδίζοντας σε έναν δρόμο δίχως επιστροφή. Ένα εκατομμύριο εκκλήσεις μόλις και μετά βίας μπορούν να διεγείρουν την καρδιά και το πνεύμα σου. Κοιμάσαι βαθιά στην αγκαλιά του πονηρού, ο οποίος σε έχει παρασύρει σε ένα απέραντο βασίλειο, δίχως κατεύθυνση ή οδικές πινακίδες. Από εκεί και πέρα, έχασες την αρχική αθωότητα και αγνότητά σου, και άρχισες να αποφεύγεις τη φροντίδα του Παντοδύναμου. Μέσα στην καρδιά σου, ο πονηρός σε κατευθύνει σε κάθε ζήτημα κι έχει γίνει η ζωή σου. Δεν τον φοβάσαι, δεν τον αποφεύγεις ούτε τον αμφισβητείς πια· αντιθέτως, στην καρδιά σου τού συμπεριφέρεσαι σαν να ήταν Θεός. Άρχισες να τον τιμάς, να τον λατρεύεις, και οι δυο σας έχετε γίνει αχώριστοι σαν το σώμα με τη σκιά, αφοσιωμένοι ο ένας στον άλλον στη ζωή και στον θάνατο. Δεν έχεις ιδέα από πού προήλθες, γιατί γεννήθηκες ή γιατί θα πεθάνεις. Βλέπεις τον Παντοδύναμο σαν ξένο· δεν γνωρίζεις την προέλευσή Του, πόσο μάλλον όλα όσα έχει κάνει Εκείνος για σένα. Όλα όσα προέρχονται από Εκείνον έχουν γίνει μισητά σ’ εσένα· μήτε τα εκτιμάς μήτε γνωρίζεις την αξία τους. Από τη μέρα που έλαβες τις παροχές του Παντοδύναμου, βαδίζεις δίπλα στον πονηρό. Έχεις υπομείνει χιλιάδες χρόνια καταιγίδων και θυελλών με τον πονηρό, και συμπαρατάσσεσαι μ’ εκείνον ενάντια στον Θεό που ήταν η πηγή της ζωής σου. Δεν γνωρίζεις τίποτα για μετάνοια, πόσο μάλλον ότι έχεις φτάσει στα πρόθυρα του χαμού. Έχεις ξεχάσει ότι ο πονηρός σε έχει πλανέψει και σε έχει πλήξει· έχεις ξεχάσει την προέλευσή σου. Έτσι, μέχρι και σήμερα, ο πονηρός σε πλήττει σε κάθε βήμα της διαδρομής. Η καρδιά και το πνεύμα σου είναι μουδιασμένα και παρηκμασμένα. Έχεις σταματήσει να διαμαρτύρεσαι για τις στενοχώριες του κόσμου του ανθρώπου· δεν πιστεύεις πια ότι ο κόσμος είναι άδικος. Νοιάζεσαι δε, ακόμα λιγότερο για το αν υπάρχει ο Παντοδύναμος. Αυτό συμβαίνει επειδή προ πολλού έκρινες ότι ο πονηρός είναι ο πραγματικός πατέρας σου και δεν μπορείς να βρίσκεσαι μακριά του. Αυτό είναι το μυστικό μέσα στην καρδιά σου.

Καθώς χαράζει η αυγή, ένα πρωινό αστέρι αρχίζει να λάμπει στην Ανατολή. Πρόκειται για ένα αστέρι που ποτέ πριν δεν βρισκόταν εκεί, και το οποίο φωτίζει τον ήρεμο, έναστρο ουρανό, ανάβοντας εκ νέου το φως που είχε σβήσει στις καρδιές των ανθρώπων. Χάρη σ’ αυτό το φως, το οποίο φωτίζει εξίσου εσένα και τους άλλους, οι άνθρωποι δεν νιώθουν πια μοναξιά. Όμως μόνο εσύ εξακολουθείς να κοιμάσαι βαθιά μέσα στη σκοτεινή νύχτα. Δεν ακούς κανέναν ήχο και δεν βλέπεις κανένα φως· αγνοείς την έλευση ενός νέου ουρανού και μιας νέας γης, μιας νέας εποχής, επειδή ο πατέρας σου σού λέει: «Παιδί μου, μη σηκώνεσαι, είναι νωρίς ακόμα. Έχει κρύο, οπότε μη βγεις έξω μην τυχόν σου διατρυπήσουν τα μάτια το ξίφος και το δόρυ». Εμπιστεύεσαι μονάχα τις νουθεσίες του πατέρα σου, διότι πιστεύεις πως μόνο ο πατέρας σου έχει δίκιο, καθώς είναι μεγαλύτερος από εσένα και σε αγαπάει πολύ. Αυτές οι νουθεσίες και αυτή η αγάπη σε κάνουν να μην πιστεύεις πια στον θρύλο που λέει ότι υπάρχει φως στον κόσμο· δεν σε αφήνουν να νοιάζεσαι για το αν εξακολουθεί να υπάρχει αλήθεια σ’ αυτόν τον κόσμο. Δεν τολμάς πια να ελπίζεις στη διάσωση από τον Παντοδύναμο. Είσαι ικανοποιημένος με την υπάρχουσα κατάσταση, δεν προσδοκάς πια την έλευση του φωτός, δεν αναμένεις πια τον ερχομό του Παντοδύναμου, όπως λέει ο θρύλος. Κατά τη γνώμη σου, όλα όσα είναι όμορφα δεν μπορούν να επανέλθουν στη ζωή, δεν μπορούν να υφίστανται. Στα μάτια σου, το αύριο της ανθρωπότητας, το μέλλον της ανθρωπότητας, απλώς εξαφανίζονται, ισοπεδώνονται. Γραπώνεσαι απ’ τα ρούχα του πατέρα σου με όλη σου τη δύναμη, ευχαριστημένος που μοιράζεσαι τις κακουχίες, τρομοκρατημένος μη χάσεις τον συνοδοιπόρο σου και τον δρόμο του μακρινού ταξιδιού σου. Ο απέραντος και συγκεχυμένος κόσμος των ανθρώπων έχει καταστήσει πολλούς από εσάς ακλόνητους και απτόητους να εκπληρώσετε τους διαφορετικούς ρόλους αυτού του κόσμου. Έχει δημιουργήσει πολλούς «πολεμιστές» που δεν φοβούνται τον θάνατο. Επιπλέον, έχει φτιάξει φουρνιές και φουρνιές μουδιασμένων και παράλυτων ανθρωπίνων όντων, που έχουν άγνοια του σκοπού της ύπαρξής τους. Το βλέμμα του Παντοδύναμου επιθεωρεί άπαντα τα μέλη της βαθιά πληγείσας ανθρώπινης φυλής. Αυτό που Εκείνος ακούει είναι ο θρήνος εκείνων που υποφέρουν, αυτό που βλέπει είναι η αδιαντροπιά εκείνων που έχουν πληγεί, κι αυτό που αισθάνεται είναι η ανημποριά και ο τρόμος μιας ανθρώπινης φυλής που έχει χάσει τη χάρη της σωτηρίας. Η ανθρωπότητα απορρίπτει τη φροντίδα Του, επιλέγοντας να βαδίσει στο δικό της μονοπάτι, και προσπαθεί να αποφύγει τον εξονυχιστικό έλεγχο της ματιάς Του, προτιμώντας να γευτεί, συντροφιά με τον εχθρό, την πικρότητα της βαθιάς θάλασσας μέχρι την τελευταία σταγόνα. Οι άνθρωποι δεν ακούν πια τον στεναγμό του Παντοδύναμου· τα χέρια του Παντοδύναμου δεν είναι πια πρόθυμα να χαϊδέψουν αυτήν την τραγική ανθρωπότητα. Ξανά και ξανά, Εκείνος επανακτά και, ξανά και ξανά, Εκείνος χάνει και πάλι, κι έτσι επαναλαμβάνεται το έργο που κάνει. Από εκείνη τη στιγμή, αρχίζει να κουράζεται, να νιώθει αποκαμωμένος, κι έτσι διακόπτει το διεξαγόμενο έργο και σταματά να βαδίζει ανάμεσα στην ανθρωπότητα… Οι άνθρωποι αγνοούν παντελώς αυτές τις αλλαγές, αγνοούν το πηγαινέλα, τη θλίψη και τη μελαγχολία του Παντοδύναμου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο στεναγμός του Παντοδύναμου» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 357

Αν και η διαχείριση του Θεού έχει βαθύ νόημα, δεν είναι πέρα από την κατανόηση του ανθρώπου. Αυτό συμβαίνει επειδή όλο το έργο του Θεού συνδέεται με τη διαχείριση και το έργο Του για να σώσει την ανθρωπότητα και αφορά τη ζωή, τη διαβίωση και τον προορισμό της. Το έργο που κάνει ο Θεός μεταξύ των ανθρώπων και πάνω τους είναι, μπορεί να ειπωθεί, πολύ πρακτικό και ουσιαστικό. Μπορεί να το δει και να το βιώσει ο άνθρωπος, και κάθε άλλο παρά αφηρημένο είναι. Εάν ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να δεχτεί όλο το έργο που κάνει ο Θεός, τότε ποια είναι η σημασία του έργου Του; Και πώς μπορεί αυτού του είδους η διαχείριση να οδηγήσει στη σωτηρία του ανθρώπου; Πολλοί από όσους ακολουθούν τον Θεό ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα κερδίσουν ευλογίες ή θα αποτρέψουν την καταστροφή. Μόλις γίνεται μνεία για το έργο και τη διαχείριση του Θεού, σιωπούν και χάνουν κάθε ενδιαφέρον. Νομίζουν ότι η κατανόηση τέτοιων κουραστικών ζητημάτων δεν θα βοηθήσει τη ζωή τους να αναπτυχθεί, ούτε θα προσφέρει κάποιο όφελος. Κατά συνέπεια, μολονότι έχουν ακούσει για τη διαχείριση του Θεού, δεν της δίνουν και πολλή προσοχή. Δεν τη βλέπουν ως κάτι πολύτιμο που πρέπει να γίνει αποδεκτό, και πολύ περισσότερο δεν τη λαμβάνουν ως μέρος της ζωής τους. Οι άνθρωποι αυτού του είδους έχουν έναν μόνο απλό στόχο ακολουθώντας τον Θεό, και αυτός είναι να λαμβάνουν ευλογίες. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπαίνουν στον κόπο να προσέξουν οτιδήποτε άλλο δεν αφορά άμεσα αυτόν τον στόχο. Δεν υπάρχει για αυτούς κανένας πιο θεμιτός στόχος από το να πιστεύουν στον Θεό για να λαμβάνουν ευλογίες —αυτή είναι η αξία της πίστης τους. Εάν κάτι δεν συμβάλλει σε αυτόν τον στόχο, παραμένουν εντελώς ασυγκίνητοι. Αυτό ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό σήμερα. Ο στόχος και η πρόθεσή τους φαίνονται θεμιτά επειδή, πιστεύοντας στον Θεό, δαπανούν επίσης για τον Θεό, αφιερώνονται σε Αυτόν και εκτελούν το καθήκον τους. Εγκαταλείπουν τα νιάτα τους, απαρνούνται την οικογένεια και τη σταδιοδρομία τους, περνούν και χρόνια ακόμη μακριά από το σπίτι τους απασχολημένοι. Για χάρη του απώτερου στόχου τους, αλλάζουν τα ενδιαφέροντά τους, τη στάση τους για τη ζωή, ακόμη και την κατεύθυνση που αναζητούν· κι όμως δεν μπορούν να αλλάξουν τον στόχο της πίστης τους στον Θεό. Τρέχουν παντού για τη διαχείριση των δικών τους ιδανικών· ανεξάρτητα από το πόσο μακρύς είναι ο δρόμος και από το πόσες δυσκολίες και εμπόδια υπάρχουν στην πορεία, παραμένουν ανυποχώρητοι και δεν φοβούνται τον θάνατο. Ποια δύναμη τούς αναγκάζει να συνεχίζουν να αφιερώνονται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Μήπως η συνείδησή τους; Ο σπουδαίος και ευγενής χαρακτήρας τους; Η αποφασιστικότητά τους να πολεμήσουν τις δυνάμεις του κακού μέχρι τέλους; Η πίστη τους να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό χωρίς να ζητούν ανταμοιβή; Η αφοσίωσή τους, όντας πρόθυμοι να εγκαταλείψουν τα πάντα για να επιτύχουν το θέλημα του Θεού; Ή μήπως το πνεύμα αφοσίωσής τους, ώστε να απαρνούνται διαρκώς τις υπερβολικές προσωπικές απαιτήσεις; Να εξακολουθεί να δίνει τόσο πολλά κάποιος που δεν έχει καταλάβει ποτέ το έργο της διαχείρισης του Θεού, αυτό κι αν είναι θαύμα! Προς το παρόν, ας μη συζητήσουμε το πόσα έχουν προσφέρει αυτά τα άτομα. Η συμπεριφορά τους, ωστόσο, αξίζει κατά πολύ την ανάλυσή μας. Εκτός από τα οφέλη που συνδέονται τόσο στενά με αυτούς, θα μπορούσαν να υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους άνθρωποι που δεν καταλαβαίνουν ποτέ τον Θεό, θα πρόσφεραν τόσο πολλά για Εκείνον; Ως προς αυτό, ανακαλύπτουμε ένα άγνωστο ως τώρα πρόβλημα: Η σχέση του ανθρώπου με τον Θεό είναι απλά και μόνο σχέση συμφέροντος. Είναι σχέση μεταξύ κάποιου που δέχεται και κάποιου που δωρίζει ευλογίες. Για να το πούμε απλά, είναι παρόμοια με τη σχέση μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη. Ο εργαζόμενος δουλεύει μόνο για να λαμβάνει τις ανταμοιβές που παρέχει ο εργοδότης. Δεν υπάρχει στοργή σε μια τέτοια σχέση, μόνο συναλλαγή. Δεν αγαπάει ούτε αγαπιέται κανείς, υπάρχει μόνο φιλανθρωπία και έλεος. Δεν υπάρχει κατανόηση, μόνο καταπιεσμένη αγανάκτηση και εξαπάτηση. Δεν υπάρχει οικειότητα, μόνο ένα αδιαπέραστο χάσμα. Τώρα που τα πράγματα έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, ποιος μπορεί να αντιστρέψει μια τέτοια πορεία; Και πόσοι άνθρωποι είναι ικανοί να καταλάβουν πραγματικά πόσο φρικτή πραγματικά έχει γίνει αυτή η σχέση; Πιστεύω ότι όταν οι άνθρωποι πλέουν στην αγαλλίαση τού να ευλογούνται, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί πόσο εξευτελιστική και απεχθής είναι μια τέτοια σχέση με τον Θεό.

Το πλέον λυπηρό όσον αφορά την πίστη της ανθρωπότητας στον Θεό είναι ότι ο άνθρωπος επιτελεί τη δική του διαχείριση εν μέσω του έργου του Θεού, κι όμως δεν δίνει καμία σημασία στη διαχείριση του Θεού. Η μεγαλύτερη αποτυχία του ανθρώπου έγκειται στο ότι ο άνθρωπος κατασκευάζει τον δικό του ιδανικό προορισμό και σχεδιάζει πώς να λάβει τη μεγαλύτερη ευλογία και τον καλύτερο προορισμό, ταυτόχρονα με την προσπάθειά του να υποτάσσεται στον Θεό και να Τον λατρεύει. Ακόμη και αν κάποιος κατανοεί πόσο αξιολύπητος, απαίσιος και θλιβερός είναι, πόσοι μπορούν πρόθυμα να εγκαταλείψουν τα ιδανικά και τις ελπίδες τους; Και ποιοι μπορούν να σταματήσουν τα βήματά τους και να μη σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους; Ο Θεός χρειάζεται όσους θα συνεργαστούν στενά μαζί Του για να ολοκληρώσει τη διαχείρισή Του. Χρειάζεται όσους θα υποταχθούν σε Αυτόν, αφιερώνοντας ολόκληρο το μυαλό και το σώμα τους στο έργο της διαχείρισής Του. Δεν χρειάζεται ανθρώπους που απλώνουν τo χέρι ικετεύοντάς Τον κάθε μέρα, πόσω μάλλον όσους δίνουν λίγα και στη συνέχεια περιμένουν να ανταμειφθούν. Ο Θεός σιχαίνεται εκείνους που συνεισφέρουν πενιχρά και στη συνέχεια αναπαύονται στις δάφνες τους. Μισεί εκείνους τους ψυχρούς ανθρώπους που φθονούν το έργο της διαχείρισής Του και θέλουν μόνο να μιλούν για το πώς θα πάνε στον παράδεισο και θα κερδίσουν ευλογίες. Ακόμη μεγαλύτερη αποστροφή τρέφει για όσους εκμεταλλεύονται την ευκαιρία που παρουσιάζεται από το έργο, το οποίο κάνει για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Αυτό συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι ετούτοι δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για το τι θέλει να επιτύχει και να αποκτήσει ο Θεός μέσω του έργου της διαχείρισής Του. Ενδιαφέρονται μόνο για το πώς μπορούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία που παρέχει το έργο του Θεού για να κερδίσουν ευλογίες. Δεν ενδιαφέρονται για την καρδιά του Θεού, όντας πλήρως απασχολημένοι με τις δικές τους προοπτικές και τη δική τους μοίρα. Όσοι φθονούν το έργο διαχείρισης του Θεού και δεν έχουν το παραμικρό ενδιαφέρον για το πώς ο Θεός σώζει την ανθρωπότητα και για το θέλημά Του, κάνουν μόνο ό,τι ευχαριστεί τους ίδιους κατά τρόπο αποστασιοποιημένο από το έργο διαχείρισης του Θεού. Τη συμπεριφορά τους ούτε τη θυμάται ούτε την εγκρίνει ο Θεός —και πολύ περισσότερο δεν τη βλέπει με θετικό μάτι.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο μέσα από τη διαχείριση του Θεού» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 358

Πολύ σύντομα, το έργο Μου θα τελειώσει, και τα πολλά χρόνια που έχουμε περάσει μαζί έχουν γίνει αβάσταχτη ανάμνηση. Έχω επαναλάβει αδιάκοπα τα λόγια Μου και δεν έχω σταματήσει να ξετυλίγω το νέο έργο Μου. Φυσικά, οι συμβουλές Μου είναι ένα απαραίτητο στοιχείο σε κάθε κομμάτι του έργου που επιτελώ. Χωρίς τις συμβουλές Μου, θα παραστρατούσατε όλοι και θα ήσασταν, μάλιστα, τελείως στα χαμένα. Το έργο Μου τώρα κοντεύει να τελειώσει και βρίσκεται στο τελικό του στάδιο. Εξακολουθώ να επιθυμώ να κάνω το έργο της παροχής συμβουλών, δηλαδή να σας δώσω συμβουλές για να τις ακούσετε. Το μόνο που ελπίζω είναι να μην αφήσετε να πάνε στράφι οι μεγάλες προσπάθειες που έχω καταβάλει και, ακόμη περισσότερο, να μπορέσετε να καταλάβετε την προσεκτική μέριμνα που έχω λάβει και να αντιμετωπίσετε τα λόγια Μου ως το θεμέλιο της συμπεριφοράς σας ως ανθρώπινα όντα. Είτε είναι το είδος των λόγων που είστε πρόθυμοι να ακούσετε είτε όχι, είτε είναι λόγια που αποδέχεστε ευχαρίστως είτε τα δέχεστε μονάχα με δυσφορία, πρέπει να τα αντιμετωπίζετε με σοβαρότητα. Ειδάλλως, η χαλαρή και αδιάφορη διάθεση και συμπεριφορά σας θα Με αναστατώσουν πολύ και, μάλιστα, θα Μου προξενήσουν αηδία. Ελπίζω ολόψυχα ότι όλοι σας μπορείτε να διαβάσετε επανειλημμένα τα λόγια Μου —χιλιάδες φορές— και μάλιστα να φτάσετε στο σημείο να τα αποστηθίσετε. Μόνο έτσι θα είστε σε θέση να μη διαψεύσετε τις προσδοκίες που έχω από εσάς. Ωστόσο, κανείς από εσάς δεν ζει έτσι τώρα. Αντιθέτως, είστε όλοι βυθισμένοι σε μια άσωτη ζωή, σε μια ζωή φαγητού και ποτού μέχρι σκασμού, και κανείς σας δεν χρησιμοποιεί τα λόγια Μου για να εμπλουτίσει την καρδιά και την ψυχή του. Γι’ αυτόν τον λόγο, έχω καταλήξει σε ένα συμπέρασμα αναφορικά με το αληθινό πρόσωπο της ανθρωπότητας: Ο άνθρωπος μπορεί να με προδώσει ανά πάσα στιγμή και κανένας δεν μπορεί να είναι απόλυτα πιστός στα λόγια Μου.

«Ο άνθρωπος έχει διαφθαρεί από τον Σατανά τόσο πολύ, που δεν έχει πια την εμφάνιση ανθρώπου». Η πλειονότητα των ανθρώπων αναγνωρίζει πλέον αυτήν τη φράση ως έναν βαθμό. Το λέω αυτό διότι η «αναγνώριση» στην οποία αναφέρομαι είναι απλώς ένα είδος επιφανειακής αναγνώρισης και όχι αληθινή γνώση. Καθώς κανείς από εσάς δεν μπορεί να αξιολογήσει με ακρίβεια τον εαυτό του ούτε να τον αναλύσει εξονυχιστικά, παραμένετε αβέβαιοι για τα λόγια Μου. Αυτήν τη φορά, όμως, χρησιμοποιώ γεγονότα για να εξηγήσω ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα που υπάρχει μέσα σας. Το πρόβλημα αυτό είναι η προδοσία. Όλοι σας γνωρίζετε τη λέξη «προδοσία», καθώς οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν κάνει κάποια πράξη προδοσίας εις βάρος κάποιου άλλου, όπως ο σύζυγος που προδίδει τη σύζυγό του, η σύζυγος που προδίδει τον σύζυγό της, ο γιος που προδίδει τον πατέρα του, η κόρη που προδίδει τη μητέρα της, ο σκλάβος που προδίδει τον κύριό του, φίλοι που προδίδουν ο ένας τον άλλον, συγγενείς που προδίδουν ο ένας τον άλλον, πωλητές που προδίδουν αγοραστές και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα παραδείγματα περιέχουν την ουσία της προδοσίας. Εν συντομία, η προδοσία είναι ένα είδος συμπεριφοράς όπου κάποιος αθετεί μια υπόσχεση, παραβιάζει ηθικές αρχές ή ενεργεί αντίθετα με την ανθρώπινη ηθική, επιδεικνύοντας απώλεια της ανθρώπινης φύσης. Σε γενικές γραμμές, ως ένα ανθρώπινο ον που έχει γεννηθεί σε αυτόν τον κόσμο, θα έχεις κάνει κάτι που συνιστά προδοσία εις βάρος της αλήθειας, ανεξάρτητα από το αν θυμάσαι να κάνεις ποτέ κάτι για να προδώσεις κάποιον άλλο ή από το αν έχεις προδώσει τους άλλους πολλές φορές στο παρελθόν. Εφόσον είσαι ικανός να προδώσεις τους γονείς ή τους φίλους σου, τότε είσαι ικανός να προδώσεις τους άλλους και, επιπλέον, είσαι ικανός να προδώσεις κι Εμένα και να κάνεις πράγματα που σιχαίνομαι. Με άλλα λόγια, η προδοσία δεν είναι απλώς μια επιφανειακά ανήθικη συμπεριφορά, αλλά κάτι που αντιβαίνει στην αλήθεια. Αυτή ακριβώς είναι η πηγή της αντίστασης και της ανυπακοής της ανθρωπότητας σε Εμένα. Γι’ αυτό το έχω συνοψίσει στην παρακάτω δήλωση: Η προδοσία είναι στη φύση του ανθρώπου, και αυτή η φύση είναι ο μεγάλος εχθρός της συμφωνίας κάθε ανθρώπου με Εμένα.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 359

Η συμπεριφορά κατά την οποία κάποιος δεν μπορεί να Με υπακούσει πλήρως συνιστά προδοσία. Η συμπεριφορά κατά την οποία κάποιος δεν μπορεί να είναι πιστός σε Εμένα συνιστά προδοσία. Το να με εξαπατά κανείς και να χρησιμοποιεί ψέματα για να Με ξεγελάσει συνιστά προδοσία. Το να τρέφει κανείς πολλές αντιλήψεις και να τις διαδίδει δεξιά και αριστερά συνιστά προδοσία. Το να μην μπορεί κανείς να στηρίξει τις μαρτυρίες και τα συμφέροντά Μου συνιστά προδοσία. Το να χαμογελάει κανείς ψεύτικα όταν βρίσκεται μακριά από Εμένα μέσα στην καρδιά του συνιστά προδοσία. Όλα αυτά συνιστούν πράξεις προδοσίας για τις οποίες ήσασταν ανέκαθεν ικανοί και είναι κάτι το συνηθισμένο ανάμεσά σας. Ενδεχομένως κανείς από εσάς να μη σκέφτεται ότι αυτό αποτελεί πρόβλημα, αλλά Εγώ δεν το βλέπω έτσι. Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω την προδοσία κάποιου εις βάρος Μου ως ασήμαντο ζήτημα και σίγουρα δεν μπορώ να την αγνοήσω. Τώρα, όταν εργάζομαι ανάμεσά σας, εσείς συμπεριφέρεστε έτσι —αν έρθει η μέρα που δεν θα υπάρχει κανείς να σας προσέχει, δεν θα είστε σαν ληστές που έχουν αυτοανακηρυχθεί βασιλιάδες; Όταν συμβεί αυτό και προκαλέσετε κάποια καταστροφή, ποιος θα είναι εκεί για να καθαρίσει το χάλι σας; Νομίζετε ότι κάποιες πράξεις προδοσίας είναι απλώς περιστασιακά περιστατικά και όχι η μόνιμη συμπεριφορά σας, και ότι δεν σας αξίζει να συζητιέστε με τέτοια αυστηρότητα, με τρόπο που πληγώνει την υπερηφάνεια σας. Αν στ’ αλήθεια το πιστεύετε αυτό, τότε δεν έχετε σύνεση. Το να το σκέφτεται κανείς αυτό σημαίνει πως είναι δείγμα και αρχέτυπο παρακοής. Η φύση του ανθρώπου είναι η ζωή του· είναι μια αρχή στην οποία βασίζεται για να επιζήσει και δεν μπορεί να την αλλάξει. Το ίδιο είναι και η φύση της προδοσίας —αν μπορείς να κάνεις κάτι που θα προδώσει έναν συγγενή ή φίλο, αυτό αποδεικνύει ότι αποτελεί μέρος της ζωής σου και μια φύση με την οποία γεννήθηκες. Αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Για παράδειγμα, εάν κάποιος απολαμβάνει να κλέβει πράγματα από τους άλλους, τότε αυτή η «ευχαρίστηση που απορρέει από την κλοπή» είναι μέρος της ζωής του, παρόλο που κάποιες φορές μπορεί να κλέβει και κάποιες άλλες όχι. Ανεξάρτητα από το αν κλέβει ή όχι, αυτό δεν μπορεί να αποδείξει ότι το γεγονός ότι κλέβει είναι μόνο ένα είδος συμπεριφοράς. Αντιθέτως, αποδεικνύει ότι η κλοπή είναι μέρος της ζωής του, δηλαδή η φύση του. Κάποιοι θα ρωτήσουν: Εφόσον είναι στη φύση του, τότε γιατί όταν βλέπει ωραία αντικείμενα, ενίοτε δεν τα κλέβει; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Οι λόγοι για τους οποίους δεν κλέβει είναι πολλοί. Μπορεί να μην κλέψει κάτι επειδή είναι πολύ μεγάλο για να μπορέσει να το κλέψει ενώ τον παρακολουθούν στενά ή επειδή δεν υπάρχει η κατάλληλη στιγμή να δράσει ή επειδή το αντικείμενο είναι πολύ ακριβό και φυλάσσεται πολύ καλά ή ίσως το αντικείμενο να μην τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα ή να μην έχει κάποια χρησιμότητα για εκείνον και ούτω καθεξής. Όλοι αυτοί οι λόγοι είναι πιθανοί. Αλλά όπως και να ’χει, είτε κλέψει κάτι είτε όχι, δεν αποδεικνύεται ότι η σκέψη αυτή είναι μόνο στιγμιαία και φευγαλέα. Αντιθέτως, είναι μέρος της φύσης του που είναι δύσκολο να αλλάξει προς το καλύτερο. Ένας τέτοιος άνθρωπος δεν είναι ικανοποιημένος με το να κλέψει μόνο μια φορά· η σκέψη να ιδιοποιηθεί τα υπάρχοντα των άλλων προκύπτει κάθε φορά που βλέπει κάτι ωραίο ή παρουσιάζεται η κατάλληλη περίσταση. Γι αυτό λέω ότι η προέλευση αυτής της σκέψης δεν προκύπτει μόνο περιστασιακά, μα είναι στη φύση αυτού του ανθρώπου.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 360

Οποιοσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιήσει τα λόγια και τις πράξεις του για να απεικονίσει το αληθινό του πρόσωπο. Αυτό το αληθινό πρόσωπο είναι, βεβαίως, η φύση του. Αν είσαι κάποιος που μιλά με περιστροφές, τότε έχεις μια φύση που χαρακτηρίζεται από περιστροφές. Αν η φύση σου είναι πονηρή, τότε ενεργείς ύπουλα και είναι πολύ εύκολο να ξεγελάσεις τους άλλους. Αν η φύση σου είναι μοχθηρή, τα λόγια σου μπορεί να είναι ευχάριστα στο άκουσμα, αλλά οι πράξεις σου δεν μπορούν να κρύψουν τα μοχθηρά τεχνάσματά σου. Αν η φύση σου είναι τεμπέλικη, τότε ό,τι λες αποσκοπεί στο να αποφύγεις την ευθύνη για την επιπολαιότητα και την τεμπελιά σου, και οι πράξεις σου θα είναι αργές και επιπόλαιες, και θα αποκρύπτουν καλά την αλήθεια. Αν η φύση σου είναι συμπονετική, τότε τα λόγια σου θα είναι λογικά και οι πράξεις σου θα συνάδουν πολύ με την αλήθεια. Αν η φύση σου είναι πιστή, τότε τα λόγια σου είναι σίγουρα ειλικρινή και ο τρόπος με τον οποίο ενεργείς είναι προσγειωμένος, απαλλαγμένος από οτιδήποτε μπορεί να ανησυχήσει τον κύριό σου. Αν η φύση σου είναι λάγνα ή φιλάργυρη, τότε η καρδιά σου θα είναι συχνά γεμάτη από αυτά τα πράγματα και άθελά σου θα διαπράττεις ανάρμοστες, ανήθικες πράξεις, τις οποίες δύσκολα θα ξεχνούν οι άνθρωποι και οι οποίες θα τους προκαλούν αηδία. Ακριβώς όπως έχω πει, αν η προδοσία είναι στη φύση σου, τότε είναι δύσκολο να απελευθερωθείς από αυτήν. Μην πιθανολογείς ότι αν δεν έχεις αδικήσει τους άλλους, τότε η προδοσία δεν είναι στη φύση σου. Αν σκέφτεσαι έτσι, τότε είσαι πραγματικά αηδιαστικός. Όλα τα λόγια Μου, κάθε φορά που μιλώ, απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο σε έναν άνθρωπο ή σε ένα είδος ανθρώπου. Το γεγονός ότι απλώς δεν Με έχεις προδώσει σε κάποιο ζήτημα, δεν αποδεικνύει ότι δεν μπορείς να Με προδώσεις σε ένα άλλο. Όταν αναζητούν την αλήθεια, κάποιοι άνθρωποι χάνουν την εμπιστοσύνη τους όταν αντιμετωπίζουν αναποδιές στον γάμο τους. Κάποιοι αμελούν την υποχρέωσή τους να Μου είναι πιστοί όταν διαλύεται η οικογένειά τους. Κάποιοι Με εγκαταλείπουν για να κυνηγήσουν μια στιγμή χαράς και ενθουσιασμού. Κάποιοι θα προτιμούσαν να πέσουν σε ένα σκοτεινό φαράγγι παρά να ζήσουν στο φως και να αποκτήσουν την απόλαυση του έργου του Αγίου Πνεύματος. Μερικοί άνθρωποι αγνοούν τις συμβουλές των φίλων προκειμένου να ικανοποιήσουν τη λαχτάρα τους για πλούτο, και ακόμα και τώρα δεν μπορούν να αναγνωρίσουν το λάθος τους και να αλλάξουν πορεία. Κάποιοι ζουν μόνο προσωρινά υπό το όνομά Μου για να αποκτήσουν την προστασία Μου, ενώ άλλοι Μου αφιερώνουν μόνο λίγα και κατόπιν εξαναγκασμού, διότι προσκολλώνται στη ζωή και φοβούνται τον θάνατο. Δεν είναι αυτές και άλλες ανήθικες και, επιπλέον αναξιοπρεπείς πράξεις, μονάχα συμπεριφορές με τις οποίες οι άνθρωποι Με προδίδουν από καιρό βαθιά μέσα στην καρδιά τους; Φυσικά, γνωρίζω ότι η προδοσία των ανθρώπων δεν είναι προμελετημένη· η προδοσία τους είναι μια φυσική αποκάλυψη της φύσης τους. Κανείς δεν θέλει να Με προδώσει και κανείς δεν είναι ευτυχής όταν έχει κάνει κάτι που Με προδίδει. Αντιθέτως, τρέμει από φόβο, σωστά; Επομένως, σκέπτεστε πώς να επανορθώσετε γι’ αυτές τις προδοσίες και πώς να αλλάξετε την υπάρχουσα κατάσταση;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (1)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 361

Η φύση του ανθρώπου είναι πολύ διαφορετική από την ουσία Μου, διότι η διεφθαρμένη φύση του ανθρώπου προέρχεται εξ ολοκλήρου από τον Σατανά· η φύση του ανθρώπου έχει υποστεί κατεργασία και έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος ζει υπό την επήρεια του κακού και της ασχήμιας του Σατανά. Ο άνθρωπος δεν μεγαλώνει σε έναν κόσμο αλήθειας ούτε σε ένα άγιο περιβάλλον, πόσο μάλλον δε, ζει στο φως. Επομένως, κανείς δεν έχει τη δυνατότητα να κατέχει την αλήθεια στη φύση του από τη στιγμή της γέννησης, πόσο μάλλον δε, μπορεί κανείς να γεννηθεί με μια θεοσεβή, υπάκουη στον Θεό ουσία. Αντιθέτως, οι άνθρωποι κατέχουν μια φύση που αντιστέκεται στον Θεό, παρακούει τον Θεό και δεν αγαπά την αλήθεια. Αυτή η φύση είναι το πρόβλημα για το οποίο θέλω να συζητήσουμε —η προδοσία. Η προδοσία είναι η πηγή της αντίστασης κάθε ατόμου προς τον Θεό. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που υπάρχει μόνο στον άνθρωπο και όχι σ’ Εμένα. Κάποιοι θα ρωτήσουν: Δεδομένου ότι όλοι οι άνθρωποι ζουν στον κόσμο, όπως ακριβώς και ο Χριστός, τότε γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν μια φύση που προδίδει τον Θεό, αλλά ο Χριστός δεν έχει τέτοια φύση; Αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να σας εξηγηθεί με σαφήνεια.

Η βάση της ύπαρξης της ανθρωπότητας είναι η επαναλαμβανόμενη μετενσάρκωση της ψυχής. Με άλλα λόγια, κάθε άτομο αποκτά μια ανθρώπινη ζωή στη σάρκα όταν μετενσαρκώνεται η ψυχή του. Μετά τη γέννηση του σώματος ενός ατόμου, αυτή η ζωή συνεχίζεται έως ότου η σάρκα φτάσει, τελικά, στα όριά της, δηλαδή μέχρι την τελική στιγμή, κατά την οποία η ψυχή αφήνει το περίβλημά της. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά, με την ψυχή του ατόμου να έρχεται και να φεύγει ξανά και ξανά, διατηρώντας, με αυτόν τον τρόπο, την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Η ζωή της σάρκας είναι, επίσης, η ζωή της ψυχής του ανθρώπου, και η ψυχή του ανθρώπου υποστηρίζει την ύπαρξη της σάρκας του. Δηλαδή, η ζωή κάθε ατόμου προέρχεται από την ψυχή του, και η ζωή δεν είναι έμφυτη στη σάρκα. Επομένως, η φύση του ανθρώπου προέρχεται από την ψυχή, όχι από τη σάρκα. Μόνο η ψυχή κάθε ατόμου γνωρίζει με ποιον τρόπο έχει βιώσει τους πειρασμούς, τις συμφορές και τη διαφθορά του Σατανά. Τα πράγματα αυτά είναι άγνωστα στη σάρκα του ανθρώπου. Κατά συνέπεια, η ανθρωπότητα γίνεται ακούσια όλο και πιο σκοτεινή, όλο και πιο βρόμικη και όλο και πιο κακή, ενώ η απόσταση ανάμεσα στον άνθρωπο και σ’ Εμένα μεγαλώνει όλο και περισσότερο και η ζωή γίνεται όλο και πιο σκοτεινή για την ανθρωπότητα. Ο Σατανάς κρατά τις ψυχές των ανθρώπων στη λαβή του, συνεπώς, είναι φυσικό ότι η σάρκα του ανθρώπου έχει καταληφθεί κι αυτή από τον Σατανά. Πώς είναι δυνατόν μια τέτοια σάρκα και μια τέτοια ανθρωπότητα να μην αντιστέκονται στον Θεό; Πώς θα μπορούσαν να είναι εγγενώς συμβατές με Αυτόν; Ο λόγος για τον οποίο ρίχνω τον Σατανά στον αέρα είναι επειδή Με πρόδωσε. Πώς θα μπορούσαν, λοιπόν, οι άνθρωποι να απαλλαχθούν από την ανάμειξή τους; Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η προδοσία είναι στην ανθρώπινη φύση. Ευελπιστώ ότι μόλις κατανοήσετε αυτόν τον συλλογισμό, θα έχετε, επίσης, πίστη στην ουσία του Χριστού. Η σάρκα που ενδύεται το Πνεύμα του Θεού είναι η ίδια η σάρκα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι υπέρτατο· Αυτός είναι παντοδύναμος, άγιος και δίκαιος. Παρομοίως, η σάρκα Του είναι κι αυτή υπέρτατη, παντοδύναμη, άγια και δίκαιη. Μια τέτοια σάρκα μπορεί να κάνει μόνο πράγματα δίκαια και ωφέλιμα για την ανθρωπότητα, πράγματα άγια, ένδοξα και ισχυρά· Εκείνος δεν δύναται να κάνει κάτι που παραβιάζει την αλήθεια, που παραβιάζει την ηθική και τη δικαιοσύνη, πόσο μάλλον δε, δύναται να πράξει οτιδήποτε που θα πρόδιδε το Πνεύμα του Θεού. Το Πνεύμα του Θεού είναι άγιο, κι έτσι η σάρκα Του δεν διαφθείρεται από τον Σατανά· η σάρκα Του έχει διαφορετική ουσία από τη σάρκα του ανθρώπου. Διότι εκείνος που διαφθείρεται από τον Σατανά είναι ο άνθρωπος, όχι ο Θεός· ο Σατανάς δε θα μπορούσε ποτέ να διαφθείρει τη σάρκα του Θεού. Συνεπώς, παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος και ο Χριστός κατοικούν στον ίδιο χώρο, μόνο ο άνθρωπος έχει κυριευτεί, χρησιμοποιείται κι έχει παγιδευτεί από τον Σατανά. Αντιθέτως, ο Χριστός παραμένει αιωνίως απρόσβλητος από τη διαφθορά του Σατανά, γιατί ο Σατανάς δεν θα είναι ποτέ ικανός να ανυψωθεί στον υψηλότερο τόπο και δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πλησιάσει τον Θεό. Σήμερα, θα πρέπει όλοι σας να κατανοήσετε ότι η μόνη προδοσία εις βάρος Μου προέρχεται από την ανθρωπότητα, καθώς είναι διεφθαρμένη από τον Σατανά. Η προδοσία δεν θα αποτελέσει ποτέ ζήτημα που να αφορά ούτε στο ελάχιστο τον Χριστό.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 362

Όλες οι ψυχές που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά βρίσκονται υποδουλωμένες στη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Μόνο αυτοί που πιστεύουν στον Χριστό έχουν διαχωριστεί, έχουν διασωθεί από το στρατόπεδο του Σατανά και έχουν μεταφερθεί στη σημερινή βασιλεία. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζουν πλέον υπό την επιρροή του Σατανά. Ακόμα κι έτσι, η φύση του ανθρώπου εξακολουθεί να είναι ριζωμένη στη σάρκα του ανθρώπου, το οποίο σημαίνει ότι παρόλο που η ψυχή σας έχει σωθεί, η φύση σας παραμένει όπως ήταν, και η πιθανότητα να Με προδώσετε παραμένει στο εκατό τοις εκατό. Αυτός είναι ο λόγος που το έργο Μου διαρκεί τόσο καιρό, επειδή η φύση σας είναι υπερβολικά αδιάλλακτη. Τώρα, όλοι σας υπομένετε κακουχίες στο μέγιστο των δυνατοτήτων σας καθώς εκπληρώνετε τα καθήκοντά σας, ωστόσο, ο καθένας σας είναι ικανός να Με προδώσει και να επιστρέψει στη σφαίρα επιρροής του Σατανά, στο στρατόπεδό του, καθώς και να επιστρέψει στην παλιά του ζωή —αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Εκείνη την ώρα, θα σας είναι αδύνατο να παρουσιάσετε ένα ίχνος ανθρώπινης φύσης ή ανθρώπινης ομοιότητας, όπως κάνετε τώρα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, θα καταστραφείτε και, επιπλέον, θα καταδικαστείτε αιώνια, θα τιμωρηθείτε αυστηρά, και δεν θα μετενσαρκωθείτε ξανά. Αυτό είναι το πρόβλημα που βρίσκεται μπροστά σας. Σας το υπενθυμίζω με αυτόν τον τρόπο, έτσι ώστε, πρώτον, το έργο Μου να μην αποβεί μάταιο και, δεύτερον, ώστε να μπορέσετε όλοι σας να ζήσετε σε μέρες με φως. Στην πραγματικότητα, το κύριο πρόβλημα δεν είναι το κατά πόσο το έργο Μου αποβεί μάταιο. Το σημαντικό είναι να είστε σε θέση να ζήσετε μια ευτυχισμένη ζωή και να έχετε ένα θαυμάσιο μέλλον. Το έργο Μου είναι το έργο της σωτηρίας των ψυχών των ανθρώπων. Αν η ψυχή σου πέσει στα χέρια του Σατανά, τότε το σώμα σου δεν θα ζήσει εν ειρήνη. Εάν προστατεύω το σώμα σου, τότε και η ψυχή σου θα βρίσκεται σίγουρα υπό τη φροντίδα Μου. Εάν πραγματικά σε αποστρέφομαι, τότε το σώμα και η ψυχή σου θα πέσουν αμέσως στα χέρια του Σατανά. Μπορείς να φανταστείς την κατάστασή σου τότε; Αν μια μέρα τα λόγια Μου περάσουν απαρατήρητα από εσάς, τότε είτε θα σας παραδώσω όλους στον Σατανά, ο οποίος θα σας υποβάλει σε ανυπόφορα βασανιστήρια έως ότου κατευναστεί τελείως η οργή Μου, είτε θα τιμωρήσω Εγώ ο ίδιος εσάς τους αδιόρθωτους ανθρώπους, γιατί οι καρδιές σας που Με προδίδουν δεν θα έχουν αλλάξει ποτέ.

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 363

Θα πρέπει τώρα όλοι σας να εξετάσετε προσεκτικά τους εαυτούς σας όσο πιο γρήγορα μπορείτε, ώστε να δείτε πόση προδοσία εις βάρος Μου παραμένει μέσα σας. Περιμένω με ανυπομονησία την απάντησή σας. Μην είστε επιπόλαιοι όταν Με αντιμετωπίζετε. Δεν παίζω ποτέ παιχνίδια με τους ανθρώπους. Αν πω πως θα κάνω κάτι, τότε θα το κάνω σίγουρα. Ελπίζω όλοι σας να γίνετε άνθρωποι που παίρνουν τα λόγια Μου στα σοβαρά και δεν τα θεωρούν επιστημονική φαντασία. Αυτό που θέλω από εσάς είναι χειροπιαστές πράξεις, όχι τις φαντασιοκοπίες σας. Στη συνέχεια, πρέπει να απαντήσετε στις ερωτήσεις Μου, οι οποίες είναι οι εξής: 1. Εάν είσαι πραγματικά πάροχος υπηρεσιών, τότε μπορείς να Μου παρέχεις υπηρεσίες πιστά, χωρίς ίχνος χαλαρότητας ή αρνητισμού; 2. Εάν διαπιστώσεις ότι δεν σε εκτίμησα ποτέ, θα εξακολουθείς να είσαι σε θέση να παραμείνεις και να Μου παράσχεις δια βίου υπηρεσία; 3. Εάν εξακολουθώ να είμαι πολύ ψυχρός απέναντί σου παρά το γεγονός ότι έχεις δαπανήσει μεγάλη προσπάθεια, θα είσαι σε θέση να συνεχίσεις να εργάζεσαι για Μένα στην αφάνεια; 4. Εάν, αφού έχεις δαπανήσει κάποια πράγματα για Μένα, Εγώ δεν ικανοποιήσω τις ασήμαντες απαιτήσεις σου, θα αποκαρδιωθείς και θα απογοητευτείς από Μένα ή, μάλιστα, θα εξαγριωθείς και θα ξεστομίσεις ύβρεις; 5. Εάν ήσουν πάντα πολύ αφοσιωμένος και έτρεφες μεγάλη αγάπη για Μένα, κι όμως υπομείνεις το βάσανο μιας ασθένειας, της φτώχειας και της εγκατάλειψης από τους φίλους και τους συγγενείς σου, ή αν υπομείνεις οποιεσδήποτε άλλες κακοτυχίες στη ζωή, θα εξακολουθήσεις να είσαι αφοσιωμένος σ’ Εμένα και να Με αγαπάς; 6. Εάν τίποτα απ’ ό,τι έχεις φανταστεί στην καρδιά σου δεν ταιριάζει με ό,τι έχω κάνει, πώς θα βαδίσεις στο μελλοντικό σου μονοπάτι; 7. Εάν δεν λάβεις τίποτα από όσα ήλπιζες να λάβεις, τότε μπορείς να συνεχίσεις να Με ακολουθείς; 8. Αν ποτέ σου δεν έχεις κατανοήσει τον σκοπό και τη σημασία του έργου Μου, τότε μπορείς να είσαι ένα υπάκουο άτομο που δεν κρίνει αυθαίρετα και δεν βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα; 9. Μπορείς να εκτιμήσεις σαν θησαυρό όλα τα λόγια που έχω πει και όλο το έργο που έχω κάνει ενόσω βρίσκομαι μαζί με την ανθρωπότητα; 10. Είσαι σε θέση να είσαι πιστός ακόλουθός Μου, πρόθυμος να υπομείνεις μια ζωή βασάνων για Μένα, παρόλο που δεν λαμβάνεις τίποτα; 11. Είσαι σε θέση να εγκαταλείψεις τη σκέψη, τον σχεδιασμό και την προετοιμασία για το μελλοντικό μονοπάτι επιβίωσής σου για χάρη Μου; Αυτές οι ερωτήσεις αντιπροσωπεύουν τις τελικές απαιτήσεις Μου από εσάς και ελπίζω όλοι σας να μπορείτε να Μου δώσετε απαντήσεις. Αν έχεις εκπληρώσει ένα ή δύο από τα πράγματα που τίθενται σε αυτές τις ερωτήσεις, τότε πρέπει να συνεχίσεις τις προσπάθειες. Αν δεν μπορείς να επιτύχεις ούτε μία από αυτές τις απαιτήσεις, τότε σίγουρα είσαι ο τύπος του ανθρώπου που θα ριχτεί στην κόλαση. Δεν χρειάζεται να πω τίποτε παραπάνω σε τέτοιους ανθρώπους, διότι σίγουρα δεν είναι άνθρωποι που μπορούν να είναι σε αρμονία μ’ Εμένα. Πώς θα μπορούσα να κρατήσω στον οίκο Μου κάποιον που θα μπορούσε να Με προδώσει υπό οποιαδήποτε περίσταση; Όσο για εκείνους που και πάλι θα μπορούσαν να Με προδώσουν στην πλειονότητα των περιστάσεων, θα παρατηρήσω την απόδοσή τους προτού προβώ σε άλλες διευθετήσεις. Ωστόσο, δεν θα ξεχάσω ποτέ όλους όσοι, ανεξαρτήτως συνθηκών, είναι ικανοί να Με προδώσουν· θα τους θυμάμαι στην καρδιά Μου και θα περιμένω την ευκαιρία να ανταποδώσω τις μοχθηρές πράξεις τους. Οι απαιτήσεις που έχω θέσει είναι όλες προβλήματα τα οποία πρέπει να εξετάσετε μέσα σας. Ελπίζω να μπορέσετε όλοι σας να τα λάβετε σοβαρά υπόψη και να μη Με αντιμετωπίσετε επιπόλαια. Στο εγγύς μέλλον, θα ελέγξω τις απαντήσεις που Μου δώσατε σε αντιπαραβολή με τις απαιτήσεις Μου. Τότε, δεν θα απαιτήσω τίποτε περισσότερο από εσάς και δεν θα σας προσφέρω επιπλέον ειλικρινή νουθεσία. Αντ’ αυτού, θα ασκήσω την εξουσία Μου. Εκείνοι που θα πρέπει να διατηρηθούν θα διατηρηθούν, εκείνοι που θα πρέπει να ανταμειφθούν θα ανταμειφθούν, εκείνοι που θα πρέπει να παραδοθούν στον Σατανά θα παραδοθούν στον Σατανά, εκείνοι που θα πρέπει να τιμωρηθούν αυστηρά θα τιμωρηθούν αυστηρά και εκείνοι που θα πρέπει να χαθούν θα καταστραφούν. Συνεπώς, δεν θα υπάρχει πλέον κανένας να Με ενοχλεί επί των ημερών Μου. Πιστεύεις στα λόγια Μου; Πιστεύεις στην τιμωρία; Πιστεύεις ότι θα τιμωρήσω όλους εκείνους τους μοχθηρούς που Με εξαπατούν και Με προδίδουν; Ελπίζεις εκείνη η ημέρα να έρθει νωρίτερα ή να έρθει αργότερα; Είσαι κάποιος που τρέμει την τιμωρία ή κάποιος που θα Μου αντιστεκόταν παρόλο που έπρεπε να υποστεί τιμωρία; Όταν φτάσει εκείνη η ημέρα, μπορείς να φανταστείς εάν θα ζεις μες στις επευφημίες και στα γέλια ή αν θα οδύρεσαι και θα τρίζεις τα δόντια σου; Τι είδους τέλος ελπίζεις ότι θα έχεις; Έχεις σκεφτεί ποτέ σου σοβαρά αν πιστεύεις σ’ Εμένα εκατό τοις εκατό ή αν Με αμφισβητείς εκατό τοις εκατό; Έχεις αναλογιστεί ποτέ προσεκτικά τι είδους συνέπειες και τι αποτελέσματα θα σου φέρουν οι ενέργειες κι η συμπεριφορά σου; Ελπίζεις πραγματικά ότι όλα τα λόγια Μου θα εκπληρωθούν διαδοχικά ή τρέμεις ότι τα λόγια Μου θα εκπληρωθούν διαδοχικά; Αν ελπίζεις πως θα φύγω σύντομα προκειμένου να εκπληρώσω τα λόγια Μου, τότε πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζεις τα δικά σου λόγια και τις πράξεις σου; Αν δεν ελπίζεις ότι θα φύγω και δεν ελπίζεις ότι όλα τα λόγια Μου θα εκπληρωθούν αμέσως, τότε ποιος ο λόγος να πιστεύεις σ’ Εμένα; Γνωρίζεις στ’ αλήθεια γιατί Με ακολουθείς; Αν ο λόγος είναι να διευρύνεις απλώς τους ορίζοντές σου, τότε δεν χρειάζεται να προβληματίζεσαι έτσι. Αν το κάνεις για να ευλογηθείς και ν’ αποφύγεις την επερχόμενη καταστροφή, τότε γιατί δεν ανησυχείς για τη συμπεριφορά σου; Γιατί δεν διερωτάσαι αν μπορείς να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις Μου; Γιατί δεν διερωτάσαι, επίσης, αν έχεις τα προσόντα να λάβεις τις μελλοντικές ευλογίες;

Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: η προδοσία (2)» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 364

Όλοι οι άνθρωποί Μου, οι οποίοι Με υπηρετούν, θα πρέπει να αναλογιστούν το παρελθόν: Ήταν η αγάπη σας για Εμένα σπιλωμένη από την ανηθικότητα; Ήταν η αφοσίωσή σας σ’ Εμένα αγνή και ολόψυχη; Ήταν η γνώση σας για Εμένα αληθινή; Πόσο χώρο καταλάμβανα στην καρδιά σας; Τη γέμιζα εξ ολοκλήρου; Πόσα κατάφεραν τα λόγια Μου μέσα σας; Μη Με περνάτε για ανόητο! Αυτά τα πράγματα Μού είναι απολύτως ξεκάθαρα! Σήμερα, καθώς εκφέρεται ο λόγος της σωτηρίας Μου, έχει αυξηθεί κάπως η αγάπη σας για Εμένα; Έχει εξαγνιστεί κάποιο μέρος της αφοσίωσής σας σ’ Εμένα; Έχει γίνει η γνώση σας για Εμένα πιο βαθιά; Οι αίνοι του παρελθόντος έχουν αποτελέσει ένα συμπαγές θεμέλιο για τη σημερινή σας γνώση; Πόσο από το μέσα σας καταλαμβάνεται από το Πνεύμα Μου; Πόσο χώρο πιάνει η εικόνα Μου μέσα σας; Σας έχουν χτυπήσει οι ομιλίες Μου στην αχίλλειο πτέρνα σας; Νιώθετε πραγματικά ότι δεν έχετε πού να κρύψετε την ντροπή σας; Πιστεύετε πραγματικά ότι δεν έχετε τα προσόντα να είστε οι άνθρωποί Μου; Αν έχετε πλήρη άγνοια για τα παραπάνω ερωτήματα, τότε αυτό δείχνει ότι ψαρεύεις σε θολά νερά, ότι είσαι εδώ απλώς και μόνο για να είστε αρκετοί σε αριθμό, και στον χρόνο που έχω Εγώ προκαθορίσει, είναι σίγουρο ότι θα εξαλειφτείς και θα ριχτείς στο πηγάδι της αβύσσου για δεύτερη φορά. Αυτή είναι η προειδοποίηση που σας δίνω, κι οποίος την πάρει αψήφιστα θα γίνει αποδέκτης της κρίσεώς Μου και, στον καθορισμένο χρόνο, θα δεχθεί το χτύπημα της συμφοράς. Δεν είναι έτσι; Πρέπει ακόμα να παρέχω παραδείγματα για να το διευκρινίσω; Πρέπει να μιλάω πιο απλά, ώστε να παράσχω ένα υπόδειγμα για εσάς; Από τον καιρό της δημιουργίας μέχρι σήμερα, πολλοί παράκουσαν τα λόγια Μου, με συνέπεια να εκδιωχθούν και να εξαλειφθούν από τη ροή της ανάκτησής Μου· τελικά, τα σώματά τους χάνονται και τα πνεύματά τους ρίχνονται στον Άδη, ενώ ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να υπόκεινται οδυνηρή τιμωρία. Πολλοί ακολούθησαν τα λόγια Μου, αλλά αντιτάχθηκαν στη διαφώτιση και τη φώτισή Μου, με συνέπεια να τους παραγκωνίσω και να βρεθούν υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και να ανήκουν σε εκείνους που Μου αντιτίθενται. (Σήμερα, όλοι εκείνοι που ευθέως Μου αντιτίθενται, υπακούν μόνο επιφανειακά στα λόγια Μου και παρακούν την ουσία των λόγων Μου.) Έχουν υπάρξει επίσης πολλοί, οι οποίοι έχουν ακούσει απλώς τα λόγια που έλεγα εχθές, που έχουν μείνει προσκολλημένοι στα «σκουπίδια» του παρελθόντος και δεν εκτιμούν την «παραγωγή» του σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι, όχι μόνο είναι αιχμάλωτοι του Σατανά, αλλά έχουν καταστεί αιώνιοι αμαρτωλοί και έχουν γίνει εχθροί Μου, και Μου αντιτίθενται ευθέως. Τέτοιου είδους άνθρωποι αποτελούν αντικείμενο της κρίσεώς Μου κατά την αποκορύφωση του μένους Μου, και μέχρι σήμερα εξακολουθούν να είναι τυφλοί, εξακολουθούν να βρίσκονται στα σκοτεινά μπουντρούμια (που σημαίνει ότι τέτοιου είδους άνθρωποι είναι σαπισμένα, αδρανοποιημένα πτώματα, τα οποία ελέγχει ο Σατανάς· επειδή τα μάτια τους έχουν καλυφθεί από Εμένα, λέω ότι είναι τυφλοί). Θα ήταν καλό να σας δώσω ένα παράδειγμα, ως σημείο αναφοράς, ώστε να μπορέσετε να διδαχθείτε από αυτό:

Όταν γίνεται αναφορά στον Παύλο, σκέφτεστε την ιστορία του και κάποιες από τις ιστορίες σχετικά με αυτόν, οι οποίες είναι ανακριβείς και δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Από μικρή ηλικία, είχε διδαχθεί από τους γονείς του και είχε λάβει τη ζωή Μου, και σύμφωνα με αυτό που είχα προκαθορίσει, απέκτησε το επίπεδο που απαιτώ από κάποιον να έχει. Στην ηλικία των 19 ετών, διάβασε διάφορα βιβλία σχετικά με τη ζωή. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε λεπτομέρειες σχετικά με το πώς, λόγω του επιπέδου του και λόγω της διαφώτισης και της φώτισής Μου, δεν μπορούσε απλώς να μιλήσει με κάποια οξυδέρκεια για τα πνευματικά θέματα, αλλά ήταν επίσης ικανός να αντιληφθεί τις προθέσεις Μου. Φυσικά, αυτό δεν εξαιρεί τον συνδυασμό εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων. Ωστόσο, η μία ατέλειά του ήταν ότι, λόγω του ταλέντου του, φερόταν συχνά επιπόλαια και καυχιόταν. Ως αποτέλεσμα, λόγω της ανυπακοής του, μέρος της οποίας εξέφραζε ευθέως στον αρχάγγελο, όταν Εγώ ενσαρκώθηκα την πρώτη φορά, εκείνος κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να Με αψηφήσει. Ήταν από εκείνους που δεν γνωρίζουν τα λόγια Μου, και το μέρος που καταλάμβανα στην καρδιά του είχε ήδη εξαφανιστεί. Τέτοιου είδους άνθρωποι αντιτίθενται ευθέως στη θεϊκή Μου φύση, με αποτέλεσμα να δέχονται τα χτυπήματά Μου και μόνο να υποκλίνονται και να εξομολογούν τις αμαρτίες τους μέχρι την τελευταία στιγμή. Γι’ αυτόν τον λόγο, αφότου χρησιμοποίησα τα δυνατά του σημεία —δηλαδή αφότου είχε εργαστεί για Εμένα για κάποιο χρονικό διάστημα— για άλλη μια φορά υπέπεσε στους παλιούς του τρόπους και, παρόλο που δεν παράκουε ευθέως τα λόγια Μου, παράκουε την εσωτερική καθοδήγηση και διαφώτισή Μου, με αποτέλεσμα ό,τι είχε κάνει στο παρελθόν να αποβεί ανώφελο. Με άλλα λόγια, το στέμμα της δόξας, για το οποίο μιλούσε, είχε γίνει κενό περιεχομένου, ένα προϊόν της φαντασίας του, γι’ αυτό, ακόμα και μέχρι σήμερα, υπόκειται στην κρίση Μου τυλιγμένος στα δεσμά Μου.

Από το παραπάνω παράδειγμα μπορεί να γίνει εμφανές ότι όποιος Μου αντιτίθεται (που αντιτίθεται όχι μόνο στον ενσαρκωμένο εαυτό Μου, αλλά, πάνω απ’ όλα, στα λόγια και στο Πνεύμα Μου, δηλαδή στη θεϊκή Μου φύση) γίνεται αποδέκτης της κρίσης Μου στη σάρκα του. Όταν το Πνεύμα Μου σε εγκαταλείπει, εσύ πέφτεις κατακόρυφα, κατεβαίνεις απευθείας στον Άδη. Παρόλο που το σαρκικό σου σώμα βρίσκεται επάνω στη γη, είσαι σαν κάποιον που υποφέρει από ψυχική ασθένεια: έχεις χάσει τα λογικά σου και αμέσως νιώθεις σαν να είσαι ένα πτώμα, σε σημείο που Με ικετεύεις να εξολοθρεύσω άμεσα τη σάρκα σου, χωρίς καθυστέρηση. Οι περισσότεροι από εσάς που σας έχει καταλάβει το πνεύμα, έχετε μια βαθιά εκτίμηση γι’ αυτές τις περιστάσεις, οπότε δεν χρειάζεται να αναφερθώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες. Κατά το παρελθόν, όταν εργαζόμουν υπό κανονική ανθρώπινη φύση, οι περισσότεροι άνθρωποι είχαν ήδη αναμετρηθεί με το μένος και τη μεγαλοπρέπειά Μου και γνώριζαν ήδη λίγα σχετικά με τη σοφία και τη διάθεσή Μου. Σήμερα, μιλάω και ενεργώ απευθείας υπό τη θεϊκή Μου φύση και υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θα δουν το μένος και την κρίση Μου ιδίοις όμμασι. Επιπλέον, το κύριο έργο του δεύτερου μέρους της εποχής της κρίσεως είναι να κάνω όλους τους ανθρώπους Μου να γνωρίσουν απευθείας τις πράξεις Μου ως ενσαρκωμένος και να σας κάνω όλους να αντικρίσετε απευθείας τη διάθεσή Μου. Ωστόσο, επειδή είμαι ενσαρκωμένος, νοιάζομαι για τις αδυναμίες σας. Ελπίδα Μου είναι να μην αντιμετωπίζετε το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα σας ως παιχνίδια, αφιερώνοντάς τα αμέριμνα στον Σατανά. Είναι καλύτερο να εκτιμάτε όλα όσα έχετε και να μην τα αντιμετωπίζετε ως παιχνίδι, γιατί αυτά τα πράγματα σχετίζονται με τη μοίρα σας. Έχετε πραγματικά την ικανότητα να καταλάβετε το πραγματικό νόημα των λόγων Μου; Είστε πραγματικά ικανοί να νοιαστείτε για τα αληθινά συναισθήματά Μου;

Είστε πρόθυμοι να απολαύσετε τις επί της γης ευλογίες Μου, ευλογίες που μοιάζουν με αυτές επάνω στον ουρανό; Είστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσετε την κατανόηση για Εμένα, την απόλαυση από τα λόγια Μου και τη γνώση για Εμένα ως τα πιο πολύτιμα και γεμάτα νόημα πράγματα στη ζωή σας; Είστε πραγματικά ικανοί να Μου υποταχθείτε πλήρως, χωρίς να σκέφτεστε τις δικές σας προοπτικές; Είστε πραγματικά ικανοί να αφήσετε τον εαυτό σας να θανατωθεί από Εμένα και να οδηγηθεί από Εμένα σαν πρόβατο; Υπάρχει κανείς ανάμεσά σας που να είναι ικανός να πετύχει τέτοια πράγματα; Μήπως όλοι όσοι γίνονται δεκτοί από Εμένα και λαμβάνουν τις υποσχέσεις Μου, είναι αυτοί που κερδίζουν τις ευλογίες Μου; Καταλάβατε τίποτα από αυτά τα λόγια; Αν σας δοκιμάσω, μπορείτε πραγματικά να θέσετε τον εαυτό σας υπό το έλεός Μου και, εν μέσω αυτών των δοκιμασιών, να αναζητήσετε τις προθέσεις Μου και να αντιληφθείτε την καρδιά Μου; Δεν επιθυμώ από εσένα να έχεις την ικανότητα να λες πολλά συγκινητικά λόγια, ούτε να αφηγείσαι πολλές συγκλονιστικές ιστορίες. Αντιθέτως, αυτό που σου ζητώ είναι να μπορείς να γίνεις ένας καλός μάρτυρας για Εμένα και να μπορείς να εισέλθεις πλήρως και βαθέως στην πραγματικότητα. Αν δεν μιλούσα ευθέως, θα μπορούσες να εγκαταλείψεις τα πάντα γύρω σου και να αφήσεις τον εαυτό σου να χρησιμοποιηθεί από Εμένα; Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα που απαιτώ; Ποιος είναι ικανός να συλλάβει το νόημα των λόγων Μου; Ωστόσο, σας ζητάω να μη σας βαραίνουν πλέον αμφιβολίες, να είστε προνοητικοί κατά την είσοδό σας και να αντιλαμβάνεστε την ουσία των λόγων Μου. Αυτό θα σας αποτρέψει από κάθε παρανόηση των λόγων Μου, θα έχετε ξεκάθαρο το νόημά Μου και, συνεπώς, δεν θα παραβιάζετε τα διοικητικά διατάγματά Μου. Ελπίζω να αντιληφθείτε τις προθέσεις Μου για εσάς στα λόγια Μου. Να μη σκέφτεστε πλέον τις δικές σας προοπτικές και να ενεργείτε σαν να είστε αποφασισμένοι ενώπιόν Μου να υποβληθείτε στις ενορχηστρώσεις του Θεού στα πάντα. Όλοι όσοι βρίσκονται εντός του οίκου Μου θα πρέπει να κάνουν όσα περισσότερα μπορούν· πρέπει να προσφέρεις τον καλύτερο εαυτό σου σ’ αυτήν την τελευταία ενότητα του έργου Μου στη γη. Είσαι σίγουρα πρόθυμος να κάνεις αυτού του είδους τα πράγματα πράξη;

από το «Κεφάλαιο 4» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 365

Στη γη, κάθε λογής κακά πνεύματα παραμονεύουν διαρκώς για να βρουν ένα μέρος να αναπαυτούν, και ψάχνουν αδιάκοπα για ανθρώπινα πτώματα προς βορά. Λαέ Μου! Πρέπει να παραμείνεις υπό τη φροντίδα και την προστασία Μου. Μην είσαι ποτέ έκλυτος! Μη συμπεριφέρεσαι ποτέ απερίσκεπτα! Θα πρέπει να προσφέρεις την αφοσίωσή σου στον οίκο Μου, και μόνο με την αφοσίωση μπορείς να εξαπολύσεις αντεπίθεση ενάντια στα κόλπα του διαβόλου. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να συμπεριφερθείς όπως στο παρελθόν, κάνοντας άλλα μπροστά Μου κι άλλα πίσω από την πλάτη Μου· αν φέρεσαι έτσι, τότε είσαι ήδη πέραν κάθε λύτρωσης. Δεν έχω εκφράσει υπεραρκετά λόγια σαν κι αυτά; Ακριβώς επειδή η παλαιά φύση του ανθρώπου είναι αδιόρθωτη πρέπει να απευθύνω επανειλημμένες υπενθυμίσεις στους ανθρώπους. Μη βαριέστε! Όλα όσα λέω είναι για χάρη της εξασφάλισης της μοίρας σας! Αυτό που χρειάζεται ο Σατανάς είναι ακριβώς ένας φαύλος και ρυπαρός τόπος· όσο πιο πολύ απέχετε από τη λύτρωση και όσο πιο έκλυτοι είστε, αρνούμενοι να συγκρατηθείτε, τόσο περισσότερο τα ακάθαρτα αυτά πνεύματα θα επωφελούνται κάθε ευκαιρίας να διεισδύσουν μέσα σας. Αν έχετε φτάσει σε αυτό το σημείο, τότε η αφοσίωσή σας δεν θα είναι παρά ανούσια φλυαρία, χωρίς κανένα απολύτως έρεισμα στην πραγματικότητα, και τα ακάθαρτα πνεύματα θα καταβροχθίσουν την αποφασιστικότητά σας και θα τη μετατρέψουν σε ανυπακοή και σατανικές ραδιουργίες που θα χρησιμοποιηθούν για να διαταραχθεί το έργο Μου. Από εκείνο το σημείο, θα μπορούσα να σας πατάξω ανά πάσα στιγμή. Κανείς δεν κατανοεί τη σοβαρότητα αυτής της κατάστασης· όλοι οι άνθρωποι απλώς αγνοούν αυτά που ακούν, και δεν είναι ούτε στο ελάχιστο προσεκτικοί. Δεν θυμάμαι τι γινόταν στο παρελθόν· εξακολουθείς όντως να περιμένεις από Μένα να είμαι επιεικής απέναντί σου, «ξεχνώντας» για άλλη μια φορά; Παρόλο που οι άνθρωποι Μού έχουν εναντιωθεί, Εγώ δεν θα τους κρατήσω κακία, διότι το ανάστημά τους είναι υπερβολικά μικρό, οπότε δεν έχω υπερβολικά υψηλές προσδοκίες από εκείνους. Το μόνο που απαιτώ είναι να μην είναι έκλυτοι και να είναι εγκρατείς. Σίγουρα δεν είναι πέραν των δυνατοτήτων σας να ανταποκριθείτε σε αυτήν τη μοναδική προϋπόθεση, σωστά; Οι περισσότεροι άνθρωποι περιμένουν να τους αποκαλύψω ακόμη περισσότερα μυστήρια για να τα απολαύσουν με τα μάτια τους. Ωστόσο, ακόμα κι αν καταλάβαινες τελικά όλα τα μυστήρια των ουρανών, τι ακριβώς θα μπορούσες να κάνεις με αυτήν τη γνώση; Θα αυξανόταν η αγάπη σου για Μένα; Θα πυροδοτείτο η αγάπη σου για Μένα; Δεν υποτιμώ τους ανθρώπους, ούτε καταλήγω σε ετυμηγορία γι’ αυτούς ελαφρά τη καρδία. Εάν αυτές δεν ήταν οι πραγματικές συνθήκες των ανθρώπων, ποτέ δεν θα τους έστεφα τόσο απερίσκεπτα με τις ετικέτες αυτές. Αναλογιστείτε το παρελθόν: Πόσες φορές σας έχω συκοφαντήσει; Πόσες φορές σας έχω υποτιμήσει; Πόσες φορές σας έχω κοιτάξει χωρίς να λάβω καθόλου υπόψη Μου τις πραγματικές σας περιστάσεις; Πόσες φορές δεν κατάφεραν οι ομιλίες Μου να σας κερδίσουν ολόψυχα; Πόσες φορές έχω μιλήσει χωρίς να αγγίξω μια χορδή βαθιά μέσα σας; Ποιος από εσάς έχει διαβάσει τα λόγια Μου χωρίς φόβο και τρόμο, τρομοκρατημένος ότι θα σας πετάξω στο πηγάδι της αβύσσου; Ποιος δεν υπομένει τις δοκιμασίες μέσα από τα λόγια Μου; Μέσα στις ομιλίες Μου υπάρχει εξουσία, αλλά αυτό δεν αποσκοπεί στην επιβολή κρίσης στους ανθρώπους· αντίθετα, έχοντας επίγνωση των πραγματικών περιστάσεών τους, συνεχώς εκδηλώνω σ’ αυτούς το νόημα που ενυπάρχει στα λόγια Μου. Στην πραγματικότητα, υπάρχει κανείς που να είναι ικανός να αναγνωρίσει την παντοδυναμία Μου στα λόγια Μου; Υπάρχει κανείς που να μπορεί να λάβει τον καθαρότερο χρυσό από τον οποίο είναι φτιαγμένα τα λόγια Μου; Μα πόσα λόγια έχω εκφέρει; Τα έχει διαφυλάξει κανείς ποτέ σαν θησαυρό;

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 10» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 366

Κάθε μέρα στέκομαι πάνω από το σύμπαν και παρατηρώ, και κρύβομαι ταπεινά στον τόπο κατοικίας Μου, βιώνοντας την ανθρώπινη ζωή και μελετώντας προσεκτικά την κάθε πράξη της ανθρωπότητας. Κανείς δεν έχει προσφέρει ποτέ πραγματικά τον εαυτό του σ’ Εμένα· κανείς δεν έχει επιδιώξει ποτέ την αλήθεια. Κανείς δεν έχει υπάρξει ποτέ ευσυνείδητος απέναντί Μου ούτε έχει πάρει ποτέ αποφάσεις ενώπιόν Μου και έπειτα έχει παραμείνει πιστός στο καθήκον του. Κανείς δεν Μου έχει επιτρέψει ποτέ να κατοικήσω μέσα του ούτε Με έχει εκτιμήσει όπως οι άνθρωποι εκτιμούν τη ζωή τους. Κανείς δεν έχει δει ποτέ, στην πρακτική πραγματικότητα, όλα όσα είναι η θεϊκή Μου φύση· κανείς δεν έχει υπάρξει ποτέ πρόθυμος να έρθει σε επαφή με τον ίδιο τον πρακτικό Θεό. Όταν τα ύδατα καταπίνουν τους ανθρώπους ολόκληρους, Εγώ τους σώζω από εκείνα τα λιμνάζοντα ύδατα και τους δίνω την ευκαιρία να ζήσουν μια νέα ζωή. Όταν οι άνθρωποι χάνουν την εμπιστοσύνη τους να ζήσουν, Εγώ τους ανασύρω από το χείλος του θανάτου, δίνοντάς τους το θάρρος να συνεχίσουν ώστε να μπορούν να Με χρησιμοποιούν ως το θεμέλιο της ύπαρξής τους. Όταν οι άνθρωποι Με παρακούν, τους κάνω να Με γνωρίσουν μέσα από την ανυπακοή τους. Υπό το φως της παλαιάς φύσης της ανθρωπότητας και υπό το φως του ελέους Μου, αντί να θανατώσω τους ανθρώπους, τους επιτρέπω να μετανοήσουν και να κάνουν μια νέα αρχή. Όταν υποφέρουν από λιμό, παρόλο που τους απομένει μονάχα μια ανάσα, τους αποσπώ από τον θάνατο, εμποδίζοντάς τους να πέσουν θύματα των τεχνασμάτων του Σατανά. Τόσο πολλές φορές έχουν δει οι άνθρωποι τη χείρα Μου, τόσο πολλές φορές έχουν δει την καλοσυνάτη όψη Μου και το χαμογελαστό πρόσωπό Μου, και τόσο πολλές φορές έχουν δει τη μεγαλοπρέπεια και την οργή Μου. Παρόλο που οι άνθρωποι δεν Με έχουν γνωρίσει ποτέ, δεν χρησιμοποιώ τις αδυναμίες τους ως ευκαιρία για να γίνω σκόπιμα προκλητικός. Η βίωση των κακουχιών της ανθρωπότητας Μού έδωσε τη δυνατότητα να συμμερίζομαι την αδυναμία του ανθρώπου. Οι διάφοροι βαθμοί παίδευσης που επιβάλλω συνιστούν μονάχα απάντηση στην ανυπακοή και την αχαριστία των ανθρώπων.

Κρύβομαι όταν οι άνθρωποι είναι απασχολημένοι και αποκαλύπτομαι στον ελεύθερό τους χρόνο. Οι άνθρωποι φαντάζονται ότι είμαι παντογνώστης· Με θεωρούν τον Θεό τον ίδιο που ανταποκρίνεται σε όλες τις δεήσεις. Οι περισσότεροι, επομένως, έρχονται ενώπιόν Μου μόνο για να επιζητήσουν τη βοήθεια του Θεού, όχι λόγω κάποιας επιθυμίας τους να Με γνωρίσουν. Όταν οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται από μια ασθένεια, κάνουν επειγόντως έκκληση ζητώντας τη βοήθειά Μου. Σε καιρούς αντιξοοτήτων, Μου εκμυστηρεύονται τις δυσκολίες τους με όλο τους το σθένος για να καταφέρουν να αποβάλουν καλύτερα τον πόνο τους. Ωστόσο, ούτε ένα ανθρώπινο ον δεν μπόρεσε να αγαπήσει κι Εμένα ενόσω βρισκόταν σε μια κατάσταση άνεσης· ούτε ένας άνθρωπος δεν προσπάθησε να έρθει σε επαφή μαζί Μου σε καιρούς γαλήνης και ευτυχίας, ώστε να μπορέσω να συμμετάσχω στη χαρά του. Όταν η μικρή τους οικογένεια είναι ευτυχισμένη και υγιής, πάει καιρός που οι άνθρωποι Με έχουν παραμερίσει ή Μου έχουν κλείσει την πόρτα, απαγορεύοντάς Μου την είσοδο, ούτως ώστε να μπορέσουν να απολαύσουν την ευλογημένη ευτυχία της οικογένειάς τους. Ο άνθρωπος είναι υπερβολικά στενόμυαλος· είναι τόσο στενόμυαλος που δεν χωράει ούτε έναν Θεό τόσο στοργικό, ελεήμονα και προσιτό όπως Εγώ. Τόσο πολλές φορές απορρίφθηκα από τους ανθρώπους τις ώρες που γελούσαν χαρούμενα· τόσο πολλές φορές οι άνθρωποι, όταν σκόνταφταν, στηρίζονταν πάνω Μου σαν να ήμουν δεκανίκι· τόσο πολλές φορές οι άνθρωποι που νοσούσαν Με ανάγκασαν να παίξω τον ρόλο του γιατρού. Πόσο σκληροί είναι οι άνθρωποι! Είναι άκρως παράλογοι και ανήθικοι. Μέσα τους δεν διακρίνονται ούτε τα συναισθήματα που υποτίθεται ότι διαθέτουν οι άνθρωποι· στερούνται, σχεδόν εξ ολοκλήρου, κάθε ίχνους ανθρωπότητας. Αναλογιστείτε το παρελθόν και συγκρίνετέ το με το παρόν: Λαμβάνουν χώρα οποιεσδήποτε αλλαγές μέσα σας; Έχετε απαλλαγεί από κάποια πράγματα του παρελθόντος σας; Ή αυτό το παρελθόν δεν έχει αντικατασταθεί ακόμα;

Έχω διασχίσει οροσειρές και κοιλάδες ποταμών, βιώνοντας τα σκαμπανεβάσματα του κόσμου των ανθρώπων. Έχω περιπλανηθεί ανάμεσά τους κι έχω ζήσει ανάμεσά τους για πολλά χρόνια, όμως απ’ ό,τι φαίνεται η διάθεση της ανθρωπότητας έχει αλλάξει ελάχιστα. Είναι θαρρείς και η παλαιά φύση των ανθρώπων έχει ριζώσει και βλαστήσει μέσα τους. Δεν είναι ποτέ σε θέση να αλλάξουν εκείνη την παλαιά φύση· απλώς τη βελτιώνουν κάπως επί της αρχικής της βάσης. Όπως λένε οι άνθρωποι, η ουσία έχει μείνει απαράλλακτη, όμως η μορφή έχει αλλάξει πολύ. Φαίνεται πως όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν να Με εξαπατήσουν και να Με θαμπώσουν, μήπως και Με ξεγελάσουν και κερδίσουν την εκτίμησή Μου. Μήτε θαυμάζω μήτε δίνω προσοχή στα κόλπα των ανθρώπων. Αντί να γίνομαι έξω φρενών, υιοθετώ μια στάση κατά την οποία κοιτάζω αλλά δεν βλέπω. Σκοπεύω να δώσω στην ανθρωπότητα ορισμένο περιθώριο και, στη συνέχεια, να αντιμετωπίσω όλους τους ανθρώπους μαζί. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι είναι ανάξιοι αχρείοι που δεν αγαπούν τον εαυτό τους και δεν εκτιμούν καθόλου τον εαυτό τους, τότε για ποιον λόγο θα είχαν καν την ανάγκη να τους δείξω έλεος και αγάπη για ακόμη μία φορά; Όλοι οι άνθρωποι ανεξαιρέτως δεν γνωρίζουν ούτε τον εαυτό τους ούτε την αξία τους. Θα πρέπει να ανέβουν σε ζυγαριά για να ζυγιστούν. Οι άνθρωποι δεν Μου δίνουν σημασία, επομένως ούτε κι Εγώ τους παίρνω στα σοβαρά. Δεν Μου δίνουν προσοχή, επομένως ούτε κι Εγώ χρειάζεται να εργάζομαι πιο σκληρά πάνω τους. Δεν πρόκειται για τα καλύτερα στοιχεία και των δύο κόσμων; Αυτά δεν περιγράφουν εσάς, τον λαό Μου; Ποιος ανάμεσά σας έχει πάρει αποφάσεις ενώπιόν Μου και δεν τις έχει αναιρέσει στη συνέχεια; Ποιος έχει πάρει μακροπρόθεσμες αποφάσεις ενώπιόν Μου αντί να προσηλώνεται συχνά σε κάτι; Οι άνθρωποι παίρνουν πάντοτε αποφάσεις ενώπιόν Μου σε εύκολες στιγμές, και κατόπιν τις παραγράφουν όλες σε αντίξοους καιρούς· αργότερα, ξαναπαίρνουν την ίδια απόφαση και τη θέτουν ενώπιόν Μου. Είμαι άραγε τόσο ανάξιος σεβασμού που θα δεχόμουν δίχως σκέψη τη σαβούρα που έχει μαζέψει η ανθρωπότητα από τον σωρό των σκουπιδιών; Λίγοι άνθρωποι μένουν πιστοί στις αποφάσεις τους, λίγοι είναι αγνοί και λίγοι προσφέρουν ό,τι πιο πολύτιμο έχουν ως θυσία σ’ Εμένα. Δεν είστε όλοι σας ίδιοι; Αν δεν είστε σε θέση να τηρήσετε τα καθήκοντά σας ως μέλη του λαού Μου στη βασιλεία, τότε θα λάβετε την απέχθεια και την απόρριψή Μου!

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 14» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 367

Όλοι οι άνθρωποι είναι πλάσματα που στερούνται αυτογνωσίας και δεν είναι σε θέση να γνωρίσουν τον εαυτό τους. Ωστόσο, γνωρίζουν όλους τους άλλους σαν την παλάμη του χεριού τους, θαρρείς και όλα όσα έχουν κάνει και πει οι άλλοι έχουν «επιθεωρηθεί» πρώτα από τους ίδιους, ακριβώς μπροστά τους, κι έχουν λάβει την έγκρισή τους προτού λάβουν χώρα. Ως εκ τούτου, είναι θαρρείς κι έχουν πάρει, μάλιστα, τα πλήρη μέτρα όλων των άλλων, έως την ψυχολογική τους κατάσταση. Έτσι είναι όλα τα ανθρώπινα όντα. Παρόλο που σήμερα έχουν εισέλθει στην Εποχή της Βασιλείας, η φύση τους παραμένει αμετάβλητη. Ενώπιόν Μου, εξακολουθούν να κάνουν ό,τι κάνω κι Εγώ, αλλά πίσω από την πλάτη Μου αρχίζουν να σκαρώνουν τη δική τους ξεχωριστή «δουλειά». Στη συνέχεια, ωστόσο, όταν έρχονται και πάλι ενώπιόν Μου είναι σαν εντελώς διαφορετικά άτομα, φαινομενικά ήρεμοι και ατρόμητοι, με συγκροτημένη όψη και σταθερό σφυγμό. Αυτό ακριβώς δεν κάνει τους ανθρώπους τόσο αξιοκαταφρόνητους; Τόσο πολλοί άνθρωποι έχουν δύο τελείως διαφορετικά πρόσωπα —έχουν ένα πρόσωπο όταν βρίσκονται ενώπιόν Μου και ένα άλλο όταν κινούνται πίσω από την πλάτη Μου. Τόσο πολλοί απ’ αυτούς συμπεριφέρονται σαν νεογέννητα αρνάκια όταν βρίσκονται ενώπιόν Μου, αλλά πίσω από την πλάτη Μου μετατρέπονται σε άγριες τίγρεις και αργότερα συμπεριφέρονται σαν πουλάκια που φτερουγίζουν χαρούμενα στους λόφους. Τόσο πολλοί δείχνουν ότι έχουν σκοπό και αποφασιστικότητα ενώπιόν Μου. Τόσο πολλοί έρχονται ενώπιόν Μου αναζητώντας τα λόγια Μου με δίψα και λαχτάρα, αλλά, πίσω από την πλάτη Μου, τα βαριούνται και τα αποκηρύσσουν, λες και οι ομιλίες Μου είναι βάρος. Τόσο πολλές φορές, βλέποντας την ανθρώπινη φυλή να διαφθείρεται από τον εχθρό Μου, έχω σταματήσει να εναποθέτω τις ελπίδες Μου στους ανθρώπους. Τόσο πολλές φορές, βλέποντάς τους να έρχονται ενώπιόν Μου ζητώντας συγχώρηση με δάκρυα στα μάτια, Εγώ, λόγω της έλλειψης αυτοσεβασμού τους και του γεγονότος ότι είναι πεισματικά αδιόρθωτοι, έχω κλείσει, μολαταύτα, θυμωμένος τα μάτια Μου στις ενέργειές τους, ακόμα κι όταν η καρδιά τους είναι γνήσια και οι προθέσεις τους ειλικρινείς. Τόσο πολλές φορές έχω δει ανθρώπους που έχουν αρκετή σιγουριά ώστε να συνεργαστούν μαζί Μου, οι οποίοι, όταν βρίσκονται ενώπιόν Μου, φαίνεται πως βρίσκονται στην αγκαλιά Μου, απολαμβάνοντας τη ζεστασιά της. Έχοντας δει, τόσο πολλές φορές, την αθωότητα, τη ζωντάνια και τη χαριτωμένη όψη του εκλεκτού λαού Μου, πώς θα μπορούσα να μην αντλώ μεγάλη ευχαρίστηση από αυτά τα πράγματα; Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να απολαμβάνουν τις προορισμένες γι’ αυτούς ευλογίες μες στα χέρια Μου, διότι δεν κατανοούν τι νοείται ακριβώς τόσο ως «ευλογίες» όσο και ως «βάσανα». Για τον λόγο αυτό, οι άνθρωποι είναι κάθε άλλο παρά ειλικρινείς στην αναζήτησή τους για Μένα. Εάν δεν υπήρχε αύριο, τότε ποιοι από εσάς που στέκεστε ενώπιόν Μου θα ήσασταν αγνοί σαν το απάτητο χιόνι και άσπιλοι σαν τον νεφρίτη; Μήπως η αγάπη σας για Μένα είναι κάτι που μπορεί να ανταλλαχθεί με ένα γευστικότατο γεύμα, με σικάτα ρούχα ή μ’ ένα υψηλό αξίωμα που συνοδεύεται από ελκυστικές απολαβές; Μπορεί να ανταλλαχθεί με την αγάπη που νιώθουν οι άλλοι για σένα; Θα μπορούσε πράγματι η υποβολή σε δοκιμασίες να ωθήσει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν την αγάπη τους για Μένα; Άραγε τα βάσανα και τα δεινά θα γίνουν η αιτία να διαμαρτυρηθούν εκείνοι για τις διευθετήσεις Μου; Κανένας δεν έχει εκτιμήσει ποτέ πραγματικά την κοφτερή ρομφαία που βρίσκεται στο στόμα Μου: Γνωρίζουν μόνο την επιφανειακή της σημασία, χωρίς να αντιλαμβάνονται πραγματικά αυτό που περιλαμβάνει. Εάν τα ανθρώπινα όντα ήταν πραγματικά σε θέση να δουν πόσο κοφτερή είναι η ρομφαία Μου, θα έφευγαν τρέχοντας σαν τα ποντίκια για την τρύπα τους. Λόγω της απάθειάς τους, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από το αληθινό νόημα των λόγων Μου, κι έτσι δεν έχουν καμία ένδειξη ως προς το πόσο δριμείες είναι οι ομιλίες Μου, ούτε από το πόσα στοιχεία της φύσης τους αποκαλύπτουν ακριβώς και από το πόση από τη διαφθορά τους έχει κριθεί μέσα από τα λόγια αυτά. Για τον λόγο αυτό, ως αποτέλεσμα των ατελών ιδεών που έχουν σχηματίσει σχετικά με τα όσα λέω, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν υιοθετήσει μια χλιαρή στάση.

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 15» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 368

Ανά τους αιώνες, πολλοί αναχώρησαν από αυτόν τον κόσμο γεμάτοι απογοήτευση και απροθυμία, ενώ πολλοί έχουν έρθει σ’ αυτόν γεμάτοι ελπίδα και πίστη. Διευθέτησα τον ερχομό πολλών ανθρώπων, και έδιωξα και πολλούς. Αμέτρητοι άνθρωποι πέρασαν από τα χέρια Μου. Πολλά πνεύματα ρίχτηκαν στον Άδη, πολλοί έζησαν μέσα στη σάρκα και πολλοί πέθαναν και ξαναγεννήθηκαν στη γη. Παρόλα αυτά, κανένας από αυτούς δεν είχε την ευκαιρία να απολαύσει τις ευλογίες της βασιλείας σήμερα. Έδωσα τόσα πολλά στον άνθρωπο, όμως αυτός κέρδισε τόσα λίγα, επειδή η επέλαση των δυνάμεων του Σατανά τον κατέστησε ανίκανο να απολαύσει όλα Μου τα πλούτη. Είχε μόνο την καλή τύχη να τα κοιτάξει, αλλά ποτέ του δεν μπόρεσε να τα απολαύσει πλήρως. Ο άνθρωπος δεν ανακάλυψε ποτέ το θησαυροφυλάκιο που είχε μέσα του για να λάβει τα πλούτη του ουρανού, κι έτσι έχασε τις ευλογίες που του έδωσα. Δεν είναι το πνεύμα του ανθρώπου αυτό το χάρισμα που τον συνδέει με το δικό Μου Πνεύμα; Γιατί ο άνθρωπος δεν Με συνέδεσε ποτέ με το πνεύμα του; Γιατί Με πλησιάζει με τη σάρκα, αλλά είναι ανίκανος να το κάνει με το πνεύμα; Είναι η πραγματική Μου όψη αυτή της σάρκας; Γιατί ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την ουσία Μου; Έχει υπάρξει ποτέ πραγματικά οποιοδήποτε ίχνος από Εμένα στο πνεύμα του ανθρώπου; Έχω εξαφανιστεί πλήρως από το πνεύμα του ανθρώπου; Αν ο άνθρωπος δεν εισέλθει στη σφαίρα του πνευματικού κόσμου, πώς θα μπορέσει να αντιληφθεί τις προθέσεις Μου; Υπάρχει αυτό το στοιχείο στα μάτια των ανθρώπων που θα μπορούσε να διαπεράσει απευθείας τη σφαίρα του πνευματικού κόσμου; Υπήρξαν πολλές φορές που κάλεσα τον άνθρωπο μέσω του Πνεύματός Μου, όμως ο άνθρωπος αντιδρά σαν να τον έχω μαχαιρώσει, Με παρατηρεί από απόσταση, τρέμοντας ότι θα τον οδηγήσω σε κάποιον άλλον κόσμο. Υπήρξαν πολλές φορές που διερεύνησα το πνεύμα του ανθρώπου, όμως αυτός παραμένει εντελώς επιλήσμων, τρέμει το φυλλοκάρδι του μήπως μπω στο σπίτι του και αδράξω την ευκαιρία για να του πάρω όλα του τα υπάρχοντα. Επομένως, με κλείνει απ’ έξω και δεν Με αφήνει να κοιτάζω τίποτα άλλο, παρά μια κρύα, ερμητικά κλειστή πόρτα. Υπήρξαν πολλές φορές που ο άνθρωπος έπεσε και εγώ τον έσωσα, ωστόσο, μόλις αφυπνίζεται, αμέσως Με εγκαταλείπει και, χωρίς καν να τον αγγίξει η αγάπη Μου, Μου ρίχνει ένα βλέμμα γεμάτο επιφυλακτικότητα· ποτέ δεν ζέστανα την καρδιά του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι ένα απαθές, ψυχρόαιμο ζώο. Παρόλο που έχει νιώσει τη θέρμη του εναγκαλισμού Μου, ποτέ δεν συγκινήθηκε βαθιά από αυτόν. Ο άνθρωπος είναι σαν ένας άγριος που ζει στα βουνά. Ποτέ δεν εκτίμησε την αγάπη Μου για την ανθρωπότητα. Είναι απρόθυμος να Με προσεγγίσει· προτιμά να ζει στα βουνά, όπου έρχεται αντιμέτωπος με την απειλή των άγριων θηρίων. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να είναι απρόθυμος να βρει καταφύγιο σ’ Εμένα. Δεν υποχρεώνω κανέναν άνθρωπο: Απλώς πραγματοποιώ το έργο Μου. Θα έρθει η ημέρα που ο άνθρωπος θα κολυμπά δίπλα Μου εν μέσω του απέραντου ωκεανού, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει όλα τα πλούτη επί της γης και να μην κινδυνεύει μήπως τον καταπιεί η θάλασσα.

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 20» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 369

Πολλοί άνθρωποι επιθυμούν να Με αγαπήσουν αληθινά, αλλά επειδή οι καρδιές τους δεν τους ανήκουν, δεν μπορούν να ελέγχουν τον εαυτό τους. Πολλοί άνθρωποι Με αγαπούν αληθινά μέσα από τις δοκιμασίες που τους υποβάλλω, παρόλα αυτά όμως δεν είναι ικανοί να καταλάβουν ότι πραγματικά Εγώ υπάρχω και απλώς Με αγαπούν στο κενό, και όχι για την πραγματική Μου ύπαρξη. Πολλοί άνθρωποι, αφού έχουν εναποθέσει την καρδιά τους μπροστά Μου, δεν προσέχουν και όταν ο Σατανάς βρει την ευκαιρία τους την αρπάζει και μετά Με εγκαταλείπουν. Πολλοί άνθρωποι πράγματι Με αγαπάνε όταν παρέχω τον λόγο Μου, αλλά δεν τον φυλάνε στο πνεύμα τους, ενώ αντίθετα τον χρησιμοποιούν αδιάφορα σαν να ήταν κοινόχρηστη περιουσία και τον πετάνε πίσω από κει που ήρθε όποτε τους βολεύει. Ο άνθρωπος Με αναζητά μέσα από τον πόνο του και στρέφει το βλέμμα του σ’ Εμένα ενώ δοκιμάζεται. Σε περιόδους ειρήνης Με απολαμβάνει, όταν είναι σε κίνδυνο Με απαρνείται, όταν είναι απασχολημένος Με ξεχνά, και όταν κάθεται άπραγος κάνει ότι ασχολείται μαζί Μου —παρόλα αυτά, κανένας δεν Με έχει αγαπήσει ποτέ σε όλη του τη ζωή. Θέλω ο άνθρωπος να είναι σοβαρός μπροστά Μου: Δεν ζητώ να Μου δώσει τίποτα, παρά μόνο όλοι οι άνθρωποι να Με πάρουν στα σοβαρά, δηλαδή αντί να Με καλοπιάνουν, να Με αφήσουν να επαναφέρω την ειλικρίνεια στον άνθρωπο. Η διαφώτισή Μου, η φώτισή Μου και το κόστος των προσπαθειών Μου διαπερνούν όλους τους ανθρώπους, όμως το ίδιο συμβαίνει και με το πραγματικό γεγονός της κάθε πράξης του ανθρώπου που διαπερνά όλους τους ανθρώπους, όπως τους διαπερνά το γεγονός ότι Με εξαπατούν. Είναι σαν τα στοιχεία της εξαπάτησης να υπάρχουν στον άνθρωπο από την κοιλιά της μητέρας του, σαν να είχε αυτή την ειδική δεξιότητα εξαπάτησης από γεννησιμιού του. Επιπλέον, ποτέ δεν άφησε να τον πάρουν χαμπάρι, κανένας δεν είδε πού έχουν τις ρίζες τους αυτές οι δόλιες δεξιότητες. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο άνθρωπος χωρίς να το καταλαβαίνει ζει μέσα στη δολιότητα και είναι σαν να συγχωρεί τον εαυτό του, σαν να είναι οργανωμένο αυτό από τον Θεό και όχι επειδή είναι η εκούσια εξαπάτησή του προς το πρόσωπό Μου. Αυτή δεν είναι ακριβώς η πηγή της εξαπάτησης του ανθρώπου προς το πρόσωπό Μου; Αυτή δεν είναι η πονηρή του δολοπλοκία; Δεν έχω ζαλιστεί ποτέ από τις κολακείες και τις κομπίνες του ανθρώπου, διότι έχω καταλάβει την ουσία του εδώ και πολύ καιρό. Ποιος ξέρει πόση βρoμιά έχει στο αίμα του, πόσο από το δηλητήριο του Σατανά κυλάει στις φλέβες του; Ο άνθρωπος το συνηθίζει όλο και περισσότερο κάθε μέρα που περνά, με τέτοιον τρόπο που γίνεται αναίσθητος στις δοκιμασίες του Σατανά κι έτσι δεν ενδιαφέρεται να βρει την «τέχνη της υγιούς ύπαρξης».

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 21» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 370

Ο άνθρωπος ζει μέσα στο φως, όμως αγνοεί την πολυτιμότητα του φωτός. Δεν έχει ιδέα για την ουσία του φωτός και την πηγή του φωτός και, επιπλέον, σε ποιον ανήκει. Όταν παρέχω το φως στους ανθρώπους, αμέσως εξετάζω τις συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτούς: λόγω του φωτός, όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν, αναπτύσσονται και έχουν βγει από το σκοτάδι. Κοιτάζω σε κάθε γωνιά του σύμπαντος και βλέπω τα βουνά να περιβάλλονται από ομίχλη, τα νερά παγωμένα από το κρύο και ότι, λόγω της έλευσης του φωτός, οι άνθρωποι κοιτάζουν προς την Ανατολή, μήπως και ανακαλύψουν κάτι πιο πολύτιμο. Ωστόσο, παραμένουν ανίκανοι να διακρίνουν μια ξεκάθαρη κατεύθυνση μέσα στην καταχνιά. Καθώς όλος ο κόσμος είναι σκεπασμένος από ομίχλη, όταν κοιτάω μέσα από τα σύννεφα, η ύπαρξή Μου δεν μπορεί ποτέ να ανακαλυφθεί από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος αναζητά κάτι στη γη, μοιάζει να ψάχνει για τροφή, φαίνεται πως προτίθεται να περιμένει την άφιξή Μου. Ωστόσο, δεν γνωρίζει την ημέρα Μου και μπορεί μόνο να κοιτάζει συχνά προς την αχτίδα φωτός από την Ανατολή. Από όλους τους ανθρώπους, αναζητώ εκείνους που πραγματικά επιθυμούν ότι και η δική Μου καρδιά. Βαδίζω ανάμεσα στους ανθρώπους και ζω ανάμεσά τους, όμως οι άνθρωποι είναι σώοι και ασφαλείς στη γη, οπότε δεν υπάρχει κανένας που να επιθυμεί πραγματικά ό,τι και η δική Μου καρδιά. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να φροντίσουν για το θέλημά Μου, δεν μπορούν να δουν τις ενέργειές Μου και δεν μπορούν να ζήσουν μέσα στο φως και να φωτιστούν από αυτό. Παρόλο που ο άνθρωπος εκτιμά πάντοτε τα λόγια Μου, δεν είναι ικανός να διακρίνει τις μηχανορραφίες του Σατανά. Επειδή το ανάστημα του ανθρώπου είναι πολύ μικρό, δεν μπορεί να κάνει αυτό που επιθυμεί η καρδιά του. Ο άνθρωπος ποτέ του δεν Με αγάπησε ειλικρινά. Όταν τον επαινώ, εκείνος νιώθει ανάξιος, αλλά αυτό δεν τον κάνει να προσπαθήσει να Με ικανοποιήσει. Κρατάει απλώς την «θέση» που του έχω δώσει και τη μελετάει προσεκτικά. Απαθής στην ομορφιά Μου, επιμένει να παραφουσκώνει τον εαυτό του με τις ευλογίες της θέσης του. Δεν είναι αυτή η ανεπάρκεια του ανθρώπου; Όταν τα βουνά κινούνται, μπορούν να κάνουν αναστροφή για χάρη της θέσης σου; Όταν τα νερά κυλάνε, θα μπορούσαν να σταματήσουν ενώπιον της θέσης του ανθρώπου; Θα μπορούσαν οι ουρανοί και η γη να αντιστραφούν από την θέση του ανθρώπου; Κάποτε ήμουν ελεήμων απέναντι στους ανθρώπους, ξανά και ξανά. Ωστόσο, κανένας τους δεν το απόλαυσε ή το εκτίμησε και απλώς το άκουγαν σαν μια ιστορία ή το διάβαζαν σαν μυθιστόρημα. Πραγματικά τα λόγια Μου δεν αγγίζουν την καρδιά του ανθρώπου; Οι ομιλίες Μου δεν έχουν καμία επίδραση; Μήπως δεν πιστεύει κανείς στην ύπαρξή Μου; Ο άνθρωπος δεν αγαπά τον εαυτό του. Αντιθέτως, ενώνει τις δυνάμεις του με τον Σατανά για να Μου επιτεθεί και χρησιμοποιεί τον Σατανά ως «περιουσιακό στοιχείο» με το οποίο Με υπηρετεί. Θα διεισδύσω σε όλες τις μηχανορραφίες του Σατανά και θα σταματήσω τους ανθρώπους στη γη από το να δέχονται τις απάτες του Σατανά, ώστε να μη Μου αντιτίθενται, λόγω της ύπαρξης του Σατανά.

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 22» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 371

Στα μάτια Μου, ο άνθρωπος είναι ο κυβερνήτης των πάντων. Του έδωσα αρκετή εξουσία, επιτρέποντάς του να διαχειριστεί τα πάντα στη γη —το γρασίδι πάνω στα βουνά, τα ζώα στα δάση και τα ψάρια στο νερό. Ωστόσο, αντί αυτό να τον κάνει ευτυχισμένο, τον γεμίζει άγχος. Ολόκληρη η ζωή του είναι γεμάτη αγωνία, και άσκοπο τρέξιμο και κενές διασκεδάσεις, και σε ολόκληρη τη ζωή του δεν υπάρχουν καινοτομίες και νέα δημιουργία. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτήν την κενή ζωή, κανείς δεν έχει ανακαλύψει ποτέ μια ζωή γεμάτη νόημα και κανείς δεν έχει βιώσει την πραγματική ζωή. Παρόλο που όλοι οι σημερινοί άνθρωποι ζουν υπό το λαμπρό φως Μου, δεν ξέρουν τίποτα για τη ζωή στον ουρανό. Αν δεν είμαι σπλαχνικός προς τον άνθρωπο και δεν σώσω την ανθρωπότητα, τότε όλοι οι άνθρωποι έχουν έρθει μάταια, η ζωή τους στη γη δεν έχει νόημα και θα αναχωρήσουν μάταια, χωρίς να είναι περήφανοι για τίποτα. Όλοι οι άνθρωποι κάθε θρησκεύματος, κοινωνικής σφαίρας, έθνους και δόγματος γνωρίζουν το κενό στη γη και όλοι Με αναζητούν και αναμένουν την επιστροφή Μου —όμως ποιος είναι ικανός να Με γνωρίσει όταν φτάσω; Έκανα όλα τα πράγματα, δημιούργησα την ανθρωπότητα και σήμερα κατήλθα ανάμεσα στους ανθρώπους. Ο άνθρωπος, όμως, Μου αντεπιτίθεται και Με εκδικείται. Δεν ωφελεί καθόλου τον άνθρωπο το έργο που επιτελώ σ’ εκείνον; Είμαι όντως ανίκανος να ικανοποιήσω τον άνθρωπο; Γιατί ο άνθρωπος Με απορρίπτει; Γιατί ο άνθρωπος είναι τόσο ψυχρός και αδιάφορος απέναντί Μου; Γιατί η γη καλύπτεται από πτώματα; Όντως αυτή την κατάσταση στον κόσμο δημιούργησα για χάρη του ανθρώπου; Γιατί, άραγε, έχω δώσει στον άνθρωπο ασύγκριτα πλούτη, όμως σε αντάλλαγμα Μου προσφέρει δύο άδεια χέρια; Γιατί δεν Με αγαπά αληθινά ο άνθρωπος; Γιατί δεν έρχεται ποτέ ενώπιόν Μου; Έχουν πάει όλα τα λόγια Μου στον βρόντο; Έχουν εξαφανιστεί τα λόγια Μου όπως η θερμότητα από το νερό; Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι πρόθυμος να συνεργαστεί μαζί Μου; Είναι η έλευση της ημέρας Μου όντως η στιγμή που θα πεθάνουν οι άνθρωποι; Μπορώ πράγματι να καταστρέψω τους ανθρώπους τη στιγμή που διαμορφώνεται η βασιλεία Μου; Γιατί, κατά τη διάρκεια του συνολικού σχεδίου διαχείρισής Μου, κανείς δεν έχει καταλάβει ποτέ τις προθέσεις Μου; Γιατί, αντί να αγαπά τις ομιλίες που εκφράζει το στόμα Μου, ο άνθρωπος τις αποστρέφεται και τις απορρίπτει; Δεν καταδικάζω κανέναν, αλλά απλώς κάνω όλους τους ανθρώπους να ηρεμήσουν και να υλοποιήσουν το έργο της αυτοκριτικής.

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 25» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 372

Οι άνθρωποι βίωσαν την εγκαρδιότητά Μου, Με υπηρέτησαν με ειλικρίνεια και ήταν πραγματικά υπάκουοι σε Εμένα, κάνοντας τα πάντα για Εμένα υπό την παρουσία Μου. Ωστόσο αυτό είναι ανέφικτο από τους ανθρώπους σήμερα· το μόνο που κάνουν είναι να θρηνούν πνευματικά, θαρρείς και τους έχει αρπάξει κάποιος πεινασμένος λύκος, και μπορούν μόνο να Με κοιτούν ανήμποροι, κραυγάζοντας ασταμάτητα προς Εμένα. Στο τέλος, όμως, είναι ανίκανοι να ξεφύγουν από τη δυσχερή κατάστασή τους. Θυμάμαι πώς οι άνθρωποι στο παρελθόν έδιναν υποσχέσεις υπό την παρουσία Μου, ορκιζόμενοι στον ουρανό και στη γη, υπό την παρουσία Μου, να μου ξεπληρώσουν την καλοσύνη Μου με τη στοργή τους. Έκλαιγαν γοερά ενώπιόν Μου και ο ήχος του κλάματός τους ήταν σπαραχτικός και δυσβάσταχτος. Έχω συχνά συνδράμει τους ανθρώπους, ανάλογα με τη δύναμη της αποφασιστικότητάς τους. Αμέτρητες φορές ήρθαν οι άνθρωποι ενώπιόν Μου για να Μου υποταχθούν με έναν αξιολάτρευτο τρόπο που είναι δύσκολο να ξεχάσω. Αμέτρητες φορές Με αγάπησαν με ακλόνητη αφοσίωση και τα ειλικρινή αισθήματά τους ήταν θαυμάσια. Σε αμέτρητες περιστάσεις Με αγάπησαν τόσο, που έφτασαν στο σημείο να θυσιάσουν τη ζωή τους, Με αγάπησαν περισσότερο από τον ίδιο τους τον εαυτό, κι Εγώ, βλέποντας την ειλικρίνειά τους, δέχθηκα την αγάπη τους. Σε αμέτρητες περιστάσεις Μου πρόσφεραν τον εαυτό τους υπό την παρουσία Μου, για χάρη Μου, αδιαφορώντας για τον θάνατο κι Εγώ απάλυνα τις έγνοιες από το μέτωπό τους και αναλογίστηκα προσεκτικά τις εκφράσεις τους. Υπήρξαν αμέτρητες φορές που τους αγάπησα σαν τον πιο πολύτιμο θησαυρό Μου και υπήρξαν αμέτρητες φορές που τους μίσησα σαν τον χειρότερο εχθρό Μου. Μολαταύτα, ο άνθρωπος εξακολουθεί να μην μπορεί να συλλάβει τι βρίσκεται μέσα στο μυαλό Μου. Όταν οι άνθρωποι είναι θλιμμένοι, έρχομαι για να τους παρηγορήσω, και όταν είναι αδύναμοι, έρχομαι για να τους βοηθήσω. Όταν έχουν χαθεί, τους δείχνω τον δρόμο. Όταν κλαίνε, τους σκουπίζω τα δάκρυα. Ωστόσο, όταν είμαι Εγώ θλιμμένος, ποιος μπορεί να Με παρηγορήσει με την καρδιά του; Όταν ανησυχώ θανάσιμα, ποιος νοιάζεται για τα αισθήματά Μου; Όταν είμαι λυπημένος, ποιος μπορεί να γιατρέψει τις πληγές στην καρδιά Μου; Όταν χρειάζομαι κάποιον, ποιος θα προσφερόταν πρόθυμα να ενεργήσει από κοινού μαζί Μου; Μήπως η προηγούμενη συμπεριφορά που είχαν οι άνθρωποι απέναντί Μου, έχει πλέον χαθεί για πάντα; Γιατί δεν έχει μείνει τίποτα πλέον στη μνήμη τους; Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να τα έχουν ξεχάσει όλα αυτά; Αυτό δεν συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον εχθρό τους;

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 27» του «Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Καθημερινά λόγια του Θεού Απόσπασμα 373

Ο Θεός δημιούργησε το ανθρώπινο είδος, αλλά όταν έρχεται στον ανθρώπινο κόσμο, οι άνθρωποι επιζητούν να Του αντισταθούν και να Τον διώξουν από την περιοχή τους, θαρρείς και είναι απλώς κάποιο ορφανό που περιφέρεται στον κόσμο ή κάποιος άνθρωπος κόσμου ο οποίος δεν έχει πατρίδα. Κανείς δεν αισθάνεται συναισθηματικά δεμένος με τον Θεό, κανείς δεν Τον αγαπάει αληθινά και κανείς δεν έχει καλωσορίσει ποτέ τον ερχομό Του. Αντιθέτως, όταν βλέπουν τον ερχομό του Θεού, τα χαρούμενα πρόσωπά τους συννεφιάζουν μεμιάς, θαρρείς και πλησιάζει μια ξαφνική καταιγίδα, θαρρείς και ο Θεός θα πάρει την ευτυχία της οικογένειάς τους και θαρρείς και ο Θεός δεν έχει ευλογήσει ποτέ τους ανθρώπους, αλλά, αντιθέτως, τους έχει φέρει μόνο δυστυχία. Συνεπώς, στο μυαλό των ανθρώπων, ο Θεός δεν είναι ευλογία, αλλά Αυτός που διαρκώς τους καταριέται. Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι δεν Του δίνουν σημασία και δεν Τον καλωσορίζουν· είναι πάντα ψυχροί απέναντί Του, και αυτό ίσχυε ανέκαθεν. Επειδή οι άνθρωποι καλλιεργούν αυτά τα πράγματα στην καρδιά τους, ο Θεός λέει ότι οι άνθρωποι είναι παράλογοι και ανήθικοι, και ότι μέσα τους δεν διακρίνονται ούτε τα συναισθήματα που υποτίθεται ότι διαθέτουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για τα συναισθήματα του Θεού και, αντ’ αυτού, χρησιμοποιούν υποτιθέμενη «δικαιοσύνη» για να αντιμετωπίσουν τον Θεό. Είναι έτσι εδώ και πολλά χρόνια, και αυτός είναι ο λόγος που ο Θεός έχει πει ότι η διάθεσή τους δεν έχει αλλάξει. Αυτό δείχνει ότι δεν έχουν περισσότερη ουσία από μια χούφτα πούπουλα. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι οι άνθρωποι είναι άχρηστα αποβράσματα, διότι δεν εκτιμούν τον εαυτό τους σαν θησαυρό. Εφόσον δεν αγαπούν ούτε τον εαυτό τους και, αντ’ αυτού, ποδοπατούν τον εαυτό τους, δεν καταδεικνύει αυτό ότι είναι άχρηστοι; Η ανθρωπότητα είναι σαν μια ανήθικη γυναίκα που παίζει παιχνίδια με τον εαυτό της και δίνεται πρόθυμα σε άλλους για να την ατιμάσουν. Ακόμη κι έτσι, οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται πόσο κατώτεροι είναι. Ευαρεστούνται να εργάζονται για άλλους ή να μιλάνε με άλλους, θέτοντας τους εαυτούς τους υπό τον έλεγχο των άλλων· αυτή ακριβώς δεν είναι η ακαθαρσία της ανθρωπότητας; Παρόλο που δεν έχω βιώσει μια ζωή ανάμεσα στους ανθρώπους και δεν έχω βιώσει πραγματικά την ανθρώπινη ζωή, έχω κατανοήσει σαφέστατα κάθε κίνηση, κάθε ενέργεια, κάθε λέξη και κάθε πράξη των ανθρώπων. Μπορώ μάλιστα να εκθέσω τη βαθύτατη ντροπή των ανθρώπων, σε βαθμό που να μην τολμούν πια να αποκαλύπτουν τις σκευωρίες τους ούτε να τολμούν να ενδίδουν πια στη λαγνεία τους. Σαν σαλιγκάρια που οπισθοχωρούν στα κελύφη τους, δεν τολμούν πλέον να εκθέτουν τη δική τους άσχημη κατάσταση. Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον εαυτό τους, το μεγαλύτερο ελάττωμά τους είναι η προθυμία τους να επιδεικνύουν τα κάλλη τους ενώπιον των άλλων, προβάλλοντας την άσχημη όψη τους· αυτό είναι κάτι που ο Θεός απεχθάνεται στον μέγιστο βαθμό. Αυτό συμβαίνει επειδή οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι φυσιολογικές, και υπάρχει έλλειψη κανονικών διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, πόσο μάλλον δε, κανονικών σχέσεων μεταξύ εκείνων και του Θεού. Ο Θεός έχει πει τόσο πολλά και, πράττοντάς το αυτό, ο κύριος στόχος Του είναι να καταλάβει μια θέση στην καρδιά των ανθρώπων ώστε εκείνοι να ξεφορτωθούν όλα τα είδωλα που κατοικούν μέσα σ’ αυτήν. Έπειτα, ο Θεός μπορεί να ασκεί εξουσία σε όλη την ανθρωπότητα και να επιτύχει τον σκοπό της ύπαρξής Του επί γης.

Απόσπασμα από το «Κεφάλαιο 14» του «Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»

Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού

Ρυθμίσεις

Συμπαγή χρώματα

Θέματα

Γραμματοσειρά

Μέγεθος γραμματοσειράς

Διάστημα γραμμής

Διάστημα γραμμής

Πλάτος σελίδας

Περιεχόμενα

Αναζήτηση