Ⅰ

Παλιά δεν έφερνα αντίρρηση σε τίποτα, επιδίωκα τις φιλοσοφίες ζωής του Σατανά,

εκτιμούσα τη γαλήνη και την ανοχή πάνω απ’ όλα και δεν διαφωνούσα ποτέ με κανέναν.

Όταν έκανα κάτι ή όταν αλληλεπιδρούσα με άλλους, προστάτευα τη ματαιοδοξία, την αυτοεκτίμηση και το κύρος μου.

Έκλεινα τα μάτια μου στην αλήθεια και δεν έλεγα αυτά που έβλεπα τόσο καθαρά.

Αν κάτι δεν με αφορούσε, τότε εγκατέλειπα τις αρχές μου και έκανα τα στραβά μάτια.

Προστάτευα τον εαυτό μου, πρόδιδα τη συνείδησή μου, ώστε να μη δυσαρεστήσω κανέναν.

Παραιτούμουν στις δυσχέρειες, ζούσα μια άτιμη ζωή και έχασα την ανθρώπινη φύση μου.

Χωρίς ήθος ή αξιοπρέπεια, ήμουν ανάξιος να αποκαλούμαι άνθρωπος.

Ⅱ

Βιώνοντας την κρίση των λόγων του Θεού, αφυπνίστηκα μονομιάς.

Κατανοώντας την αλήθεια, είδα καθαρά την αλήθεια της αχρειότητας και της διαφθοράς της ανθρωπότητας.

Έπεσα ενώπιον του Θεού και ένιωσα τόση μεταμέλεια στην καρδιά μου.

Μίσησα τον εγωισμό και την κακία μου, και μίσησα τον εαυτό μου που είχα χάσει την ακεραιότητα και την αξιοπρέπειά μου.

Αυτός ο άνθρωπος που έλεγε «ναι» σε όλα είχε, επιτέλους, αποκαλυφθεί: πλήγωσα άλλους, έβλαψα τον εαυτό μου και ο Θεός με μίσησε.

Επιτήδειος, δόλιος, υποκριτικός, δεν μπορώ να ξεφύγω από την κρίση του Θεού.

Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, τα ύψιστα αποφθέγματα στη ζωή.

Οι ειλικρινείς άνθρωποι υπακούν στον Θεό, δρουν με ευθύτητα και με ανοικτή καρδιά.

Κάνουν πράξη την αλήθεια και λαμβάνουν την έγκριση του Θεού, ζώντας μέσα στο φως.

Είμαι αποφασισμένος να γίνω ένας ειλικρινής άνθρωπος, να ζω σύμφωνα με τα λόγια του Θεού,

να αποτινάξω την ατιμία και τη δολιότητά μου και να σέβομαι τον Θεό και να αποφεύγω το κακό.

Θα εκτελώ πιστά το καθήκον μου και θα βιώνω την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου για να δοξάσω τον Θεό.