Ⅰ

Ο ένας αιώνιος, αληθινός Θεός,

Τα λόγια Του είπε, ζωντάνεψε την πλάση.

Μίλησε και έγινε, διέταξε, στερεώθηκε.

Σ’ ανθρώπους μετατράπηκε το χώμα.

Αυτός τα πλάσματά Του έθρεψε,

ζωή γέμισε τη γη, τον ουρανό

Ⅱ

Αυτός θέσπισε νόμους, θαύματα έκανε.

Τους ανθρώπους οδήγησε, τους φρόντισε.

Μα στην κακία αφέθηκαν οι άνθρωποι,

διεφθαρμένοι, ακάθαρτοι, δεν βλέπονταν.

Ταπεινός στη σάρκα, Αυτός τους συγχώρησε,

αξιοπρέπεια απαρνήθηκε, αδικία υπέστη.

Μετά από τριάντα έτη δύσκολης ζωής,

στον σταυρό υπέφερε Αυτός κι έφυγε σιωπηλά.

Το πολύτιμο αίμα Του έχυσε ως θυσία,

λυτρώνοντας τον άνθρωπο, αφήνοντας αγάπη αληθινή.

Ⅲ

Αστραπή έλαμψε απ’ την Ανατολή,

ένα σύννεφο λευκό κατέβηκε στη Σινίμ.

Δικαιοσύνη γεμάτος, επέστρεψε στη γη,

είναι ο Παντοδύναμος ενσαρκωμένος Θεός.

Αρχίζοντας μια νέα εποχή, νέο έργο φέρνοντας,

την αλήθεια εκφράζει, τον άνθρωπο να σώσει κρίνοντας.

Ⅳ

Γεμάτη ανυπακοή η ανθρωπότητα

Ο Θεός αποστροφή και μεγάλη λύπη νιώθει.

Κλαίει με δάκρυα από αίμα, δείχνει υπομονή.

Ποιος θα μπορούσε να παρηγορήσει την καρδιά Του;

Οργισμένος μα ελεήμων, Αυτός παρέχει.

Περιμένει, εργάζεται και δίνει την καρδιά Του.

Πόσες φορές τα λουλούδια έχουν ανθίσει και πεθάνει;

Και πάλι οι χήνες Νότια πετούν και επιστρέφουν.

Η αθώα σάρκα Του ταπεινωμένη,

η καρδιά Του πληγωμένη ανεπανόρθωτα.

Μόνος υποφέρει, δίχως μέρος γι' ανάπαυση.

μέρα-νύχτα εργάζεται, δίχως να νοιάζεται για ύπνο ή φαγητό.

Με την καρδιά Του, δάκρυα από αίμα χύνει,

μα τ’ αληθινά Του λόγια στη χλεύη υποπίπτουν.

Το έργο συνεχίζει, κρυμμένος ταπεινά.

Μια ομάδα, τελικά, ανθρώπων την κερδίζει

που είναι στην καρδιά και στο πνεύμα σαν κι Αυτόν.

Το έργο συνεχίζει, κρυμμένος ταπεινά.

Μια ομάδα, τελικά, ανθρώπων την κερδίζει

που είναι στην καρδιά και στο πνεύμα σαν κι Αυτόν.

Δικαιοσύνη, παντοδυναμία στη σάρκα φανερώνονται,

είναι Αυτός ο Παντοδύναμος Θεός!