Ⅰ

Πίστευα στον Κύριο για χρόνια, ζώντας στα θρησκευτικά δόγματα, αντιλήψεις και φαντασίες.

Πώς να κάνω πράξη και να βιώσω τον λόγο του Κυρίου δεν ήξερα, ούτε τι σήμαινε η υπακοή στον Κύριο.

Ζούσα μόνο με τις δικές μου αντιλήψεις και φαντασίες, νόμιζα πως την αλήθεια καταλάβαινα.

Πάντα η καρδιά μου ευλογίες λαχταρούσε, τον εαυτό μου ξόδευα για τον Θεό, κάνοντας μαζί Του συμφωνίες.

Τόσα πολλά λαχταρούσα, δόλιος ήμουν και κακός, την αλήθεια δεν αγαπούσα.

Δεν είχα το θάρρος τις σκοτεινές επιρροές να διώξω, το άσχημο πρόσωπό μου είχε αποκαλυφθεί.

Αν ο ενσαρκωμένος Θεός την αλήθεια δεν εξέφραζε και δεν μας έσωζε,

πώς οι άνθρωποι, τόσο διεφθαρμένοι, τέτοια σωτηρία θα λάμβαναν; Πώς θα λαμβάναμε τέτοια σωτηρία;

Ⅱ

Ο Θεός ήταν που με οδήγησε, σε κάθε βήμα του δρόμου ως σήμερα.

Μόνο χάρη στην άφιξη της κρίσης και της παίδευσής Του, έχω καταφέρει να μεταμορφωθώ σ’ αυτό που είμαι σήμερα.

Είναι ο λόγος Του που ξυπνά την καρδιά μου, τώρα μισώ τη σατανική μου φύση.

Με θάρρος και αποφασιστικότητα μπορώ την αλήθεια να κάνω πράξη, είμαι πρόθυμος πλήρως τη σάρκα ν’ απαρνηθώ.

Σήμερα, τη δίκαιη διάθεση του Θεού έχω βιώσει, τη σωτηρία Του έχω λάβει, Αυτός με εξαγνίζει.

Αφού ένας διεφθαρμένος όσο εγώ εξυψώθηκε, πώς την αγάπη του Θεού να μην ευγνωμονώ;

Στην τελική εποχή, μπορούμε να σωθούμε, να επιζήσουμε, να δούμε τη μέρα που δόξα κερδίζει ο Θεός,

να λάβουμε τη σπουδαία υπόσχεσή Του και ν’ απολαύσουμε τις ευλογίες της ουράνιας βασιλείας.

Αυτή είν’ η αγάπη του Θεού που επέρχεται σ’ εμάς.

Ας ευχαριστήσουμε κι ας δοξάσουμε τον Παντοδύναμο Θεό -μόνο η αγάπη του Θεού είν' η πιο αγνή.