Ⅰ

Χιλιάδες χρόνια πέρασαν,

κι ο άνθρωπος απολαμβάνει το φως, τον αέρα, τα δώρα του Θεού.

Την πνοή του Θεού εισπνέει και εκπνέει ακόμα ο άνθρωπος.

Τα δημιουργήματα του Θεού ο άνθρωπος απολαμβάνει,

τα ψάρια, τα πουλιά, τα λουλούδια και τα έντομα.

Ο άνθρωπος απολαμβάνει όλα όσα έχει δώσει κι έχει προσφέρει ο Θεός.

Η μέρα κι η νύχτα διαδέχονται η μία την άλλη.

Εναλλάσσονται οι τέσσερις εποχές.

Στον ουρανό πετούν,

οι χήνες, φεύγουν τον χειμώνα, την άνοιξη ξαναγυρνούν.

Στα ποτάμια, στις λίμνες, τα ψάρια ποτέ δεν εγκαταλείπουν το υδάτινο σπίτι τους.

Ⅱ

Τις μέρες του καλοκαιριού,

τζιτζίκια τραγουδούν διαρκώς τη χαρά τους δυνατά.

Τις μέρες του φθινοπώρου,

τα τριζόνια λένε το δικό τους τραγούδι στου ανέμου τον ρυθμό.

Οι χήνες φτιάχνουν σμήνη,

ενώ οι αετοί πετούν μόνοι.

Τα λιοντάρια κυνηγούν,

ενώ τα ελάφια μένουν στο χορτάρι και στα λουλούδια…

Κάθε πλάσμα αυτού του κόσμου

έρχεται και φεύγει διαρκώς,

χιλιάδες αλλαγές κάθε στιγμή.

Αυτό που δεν αλλάζει ποτέ είναι τα ένστικτα

και της επιβίωσης οι νόμοι.

Όλα ζουν και τρέφονται με την πρόνοια του Θεού.

Τα ένστικτά τους κανείς δεν μπορεί ν’ αλλάξει,

κανείς δε μπορεί να σπάσει τους νόμους της επιβίωσής τους.

Κανείς δε μπορεί να σπάσει τους νόμους της επιβίωσής τους.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Α΄