Ⅰ

Ανοίγεις διάπλατα την αγκαλιά Σου

να χαϊδέψεις την ανθρωπότητα μέσα στη γκρίνια της,

την λικνίζεις στα χέρια Σου με δύναμη και φροντίδα

και τα μάτια Σου ακτινοβολούν ευθυμία!

Η αγάπη και το έλεος Σου μας κρατούν στιβαρά

και εμφανίζεται το ένδοξο πρόσωπο Σου.

Σε αυτόν τον κόσμο, που είναι διεφθαρμένος,

τώρα οι ακτίνες φωτός Σου είναι εδώ.

Και ο κόσμος πεθαίνει, ξεπεσμένος, κακός

και κραυγάζει να έρθει ξανά ο Σωτήρας.

Φέρνεις ελπίδα στην ανθρωπότητα

και ένα τέλος σε δύο χιλιετίες αναμονής!

Ⅱ

Ανοίγεις διάπλατα την αγκαλιά Σου

να χαϊδέψεις την ανθρωπότητα μέσα στη γκρίνια της,

την λικνίζεις στα χέρια Σου με δύναμη και φροντίδα

και τα μάτια Σου ακτινοβολούν ευθυμία!

Και ο κόσμος πεθαίνει, ξεπεσμένος, κακός

και κραυγάζει να έρθει ξανά ο Σωτήρας.

Και ο κόσμος πεθαίνει, ξεπεσμένος, κακός

και κραυγάζει να έρθει ξανά ο Σωτήρας.

Φέρνεις ελπίδα στην ανθρωπότητα

και ένα τέλος σε δύο χιλιετίες αναμονής! Αναμονής!

Ⅲ

Να έρθουν, όλα τα έθνη, να έρθουν στο φως Σου,

ελεύθερα από την υποδούλωση του κακού.

Από το σκοτάδι ελεύθεροι πια,

ελεύθεροι ν’ αναφωνήσουμε " Το άγιο Σου όνομα ας δοξάζεται στην αιωνιότητα!"

Να έρθουν, όλα τα έθνη, να έρθουν στο φως Σου,

ελεύθερα από την υποδούλωση του κακού.

Από το σκοτάδι ελεύθεροι πια,

ελεύθεροι ν’ αναφωνήσουμε " Το άγιο Σου όνομα ας δοξάζεται στην αιωνιότητα!"

(Ελάτε, όλα τα έθνη.)

Και ο κόσμος πεθαίνει (Ελάτε, όλα τα έθνη, ελάτε στο φως Σου,)

και κραυγάζει προς τον Σωτήρα μας, να μας σώσει.

ελεύθεροι ν’ αναφωνήσουμε " Το άγιο Σου όνομα ας δοξάζεται στην αιωνιότητα!"