302 Οι οδοί του Θεού είναι ακατάληπτες
Ⅰ
Βλέπουμε το μεγαλείο Σου στον ουρανό να υψώνεται.
Μ' ευλάβεια προσερχόμαστε ενώπιόν Σου.
Το θέλημά Σου, τον θυμό Σου, ποιός νιώθει;
Το μεγαλείο Σου ποιός ποθεί να υποδεχθεί;
Μας κρατάς με χέρια στοργικά,
νιώθουμε στοργή σαν της μητέρας,
μα η οργή Σου φοβερή.
Ω, Είσ' η μητέρα που λατρεύουμε,
πατέρας αξιαγάπητος και σεβαστός
Κι ας δειλιάζει η καρδιά, μακριά Σου δεν φεύγουμε.
Είσαι κοντά μας, μεσ' στις καρδιές μας,
τόσο κοντά.
Το νιώθουμε πώς ακατάληπτος Είσαι.
Ω, και Σε τιμούμε μόνο από μακριά.
Ω, και Σε τιμούμε μόνο από μακριά.
Ⅱ
Νιώθουμε αγάπη στις καρδιές μας μαζί με φόβο,
τα λόγια φτωχά.
Τα αισθήματά μας πώς να εκφραστούν;
Με χέρια αδειανά μπροστά Σου θα σταθούμε,
ικετεύοντάς Σε, σαν μικρά παιδιά.
Όλες τις ανάγκες μας, φροντίζεις.
Οι καρδιές μας με χαρά Σε δοξολογούν.
Ω, Συ των πάντων χορηγός, τίποτα δεν ζητάς, δεν παραπονιέσαι.
Δίχως να Σε βλέπουμε όλα είν’ από Σένα.
Ω, τόσο ακάθαρτη η δική μας η ψυχή
κι όμως το είναι μας έχεις κερδίσει.
Ω, μάτια σαρκικά γεγονότα πώς να δουν,
ω, που Εσύ τελειοποίησες από καιρό;
Ⅲ
Από παλιά, την πλάση όλη,
τα πάντα επέβλεπες.
Σιωπή πέφτει, κανείς δεν τολμά να συγκριθεί μαζί Σου.
Για πάντα ο λόγος Σου θα ρέει ατέρμονα.
Κανείς δε γνωρίζει τον πλούτο Σου.
Ποιός τολμά να υμνήσει την ομορφιά Σου με λέξεις απλές;
Και ποιός τολμά να ψάλλει την πραότητά Σου;
Ω, τη μια στιγμή Είσαι μακριά, την άλλη Είσαι δίπλα μας,
μακριά, πάλι κοντά, μακριά, κοντά.
Ω, κανείς τα ίχνη Σου δεν είδε ή τη σκιά Σου.
Μνήμη χαράς, αυτό μένει για μας.
Ω πόσο γλυκιά, η γεύση που μέσα μας άφησε.
Ω, γλυκιά η γεύση της παρουσίας Σου.
Ⅳ
Αιώνια όπως γη κι ουρανός,
τα έργα Σου ποιος μπορεί να μετρήσει;
Τα μάτια βλέπουν μόνο μια σκιά,
στη διάθεσή Σου είμαστε.
Όντα ταπεινά,
με το μεγαλείο Σου πώς να συγκριθούν;
Ω, πόσο μας εξευγενίζεις, πλήρης ελέους.
Βλέπουμε στο έλεος Σου τη δικαιοσύνη Σου, ω,
ω, δικαιοσύνη υπάρχει στη μεγαλοσύνη Σου,
μέσ' στην αγάπη Σου, στις πράξεις Σου.
Ω, ποιός τις πράξεις Σου μπορεί κι απαριθμεί;
Ω, να τις μετρήσει όλες ποιος μπορεί;
Ω, ποιός τις πράξεις Σου μπορεί κι απαριθμεί;
Ω, να τις μετρήσει όλες ποιος μπορεί;