1 Από σημασιολογική άποψη, μπορεί κανείς να ερμηνεύσει το ρήμα «λυπάμαι» με διάφορους τρόπους: πρώτον, αγαπώ και προστατεύω, νοιώθω τρυφερότητα για κάτι· δεύτερον, αγαπώ στοργικά· τέλος, είμαι τόσο απρόθυμος όσο και ανίκανος να αντέξω να βλάψω το αντικείμενο της αγάπης και στοργής μου. Εν ολίγοις, υπονοεί τρυφερή στοργή και αγάπη, καθώς και απροθυμία να εγκαταλειφθεί κάποιος ή κάτι· σημαίνει το έλεος και την ανεκτικότητα του Θεού προς τον άνθρωπο. Αν και ο Θεός χρησιμοποίησε μια λέξη που λέγεται συνεχώς μεταξύ των ανθρώπων, η χρήση της ξεγυμνώνει τη φωνή της καρδιάς του Θεού και τη στάση Του απέναντι στην ανθρωπότητα.

2 Ενώ η πόλη της Νινευή ήταν γεμάτη με ανθρώπους εξίσου διεφθαρμένους, κακούς και βίαιους με αυτούς των Σοδόμων, η μετάνοιά τους ώθησε τον Θεό να αλλάξει γνώμη και να αποφασίσει να μην τους καταστρέψει. Επειδή η αντίδρασή τους στα λόγια και τις εντολές του Θεού επέδειξε μια στάση που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτή των πολιτών των Σοδόμων, και λόγω της έντιμης υποταγής τους στον Θεό και της έντιμης μετάνοιας για τις αμαρτίες τους, καθώς και της πραγματικής και ειλικρινούς από κάθε άποψη συμπεριφοράς τους, ο Θεός, για άλλη μια φορά, έδειξε το ειλικρινές έλεός Του και τους το παραχώρησε.

3 Κανείς δεν μπορεί να αντιγράψει την ανταμοιβή και το έλεος του Θεού για την ανθρωπότητα· κανείς άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να διαθέτει το έλεος ή την ανεκτικότητα του Θεού, ούτε και τα ειλικρινή αισθήματά Του προς το ανθρώπινο γένος. Μόνο ο Δημιουργός νοιώθει οίκτο γι' αυτήν την ανθρωπότητα. Μόνο ο Δημιουργός δείχνει τρυφερότητα και στοργή στην ανθρωπότητα αυτή. Μόνο ο Δημιουργός διατηρεί μια αληθινή, αδιάρρηκτη στοργή για αυτήν την ανθρωπότητα. Ομοίως, μόνο ο Δημιουργός μπορεί να παραχωρεί έλεος σ' αυτή την ανθρωπότητα και να αγαπά όλη τη δημιουργία Του.

Διασκευασμένο από το κεφάλαιο «Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός Β'» στο βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»