1

Ω, Θεέ μου! Ενσαρκώθηκες, ταπεινός και κρυμμένος, εκφράζοντας την αλήθεια για να σώσεις την ανθρωπότητα.

Κι όμως η ανθρωπότητα δεν Σε γνωρίζει, και μάλιστα Σου αντιτίθεται και Σε κρίνει, πληγώνοντας βαθιά την καρδιά Σου.

Ω, Θεέ μου! Για ποιον κλαις; Ποιος μπορεί να νιώσει τη θλίψη Σου;

Ω, Θεέ μου! Για ποιον θρηνείς; Ποιος μπορεί να καταλάβει την καρδιά Σου;

Μόνο Εσύ αντέχεις τα χτυπήματα της ανθρωπότητας, κι όμως δεν σταματάς να μας σώζεις, κρυμμένος και άγνωστος.

Η επαναστατικότητά μας ραγίζει την καρδιά Σου, η απάθειά μας Σε πληγώνει.

Ω, γιατί πιστεύουμε σ’ Εσένα αλλά Σου αντιτιθέμεθα και Σε απορρίπτουμε;

Ω, γιατί Σε ακολουθούμε μα δεν Σε αγαπάμε, θέλοντας μόνο να αρπάξουμε τη χάρη Σου;

Μόνο μέσω της κρίσης αφυπνιστήκαμε, πραγματικά είμαστε τυφλοί και δεν Σε γνωρίζουμε.

Η καλή μας τύχη να απολαύσουμε την κρίση Σου είναι πραγματικά η σπουδαία σωτηρία Σου.

2

Ω, Θεέ μου! Η κρίση και η παίδευση των λόγων Σου έχει στόχο μόνο να μας εξαγνίσει.

Κι όμως δεν κατανοούμε το θέλημά Σου, το παρεξηγούμε και Σε κατηγορούμε.

Ω, Θεέ μου! Για ποιον πασχίζεις; Για ποιον θυσιάζεις ύπνο και τροφή;

Ω, Θεέ μου! Για ποιον ανησυχείς; Σε ποιον μιλάς τόσο υπομονετικά;

Μας έβλαψε και μας ποδοπάτησε ο Σατανάς, το βλέπεις αυτό με τα μάτια Σου και το παίρνεις κατάκαρδα.

Μας σώζεις με λόγια κρίσης και παίδευσης.

Ω, δεν είμαστε παρά κόκκοι άμμου, πώς είμαστε άξιοι της αγάπης και της ανησυχίας Σου;

Ω, είμαστε βρoμεροί σαν την κοπριά, πώς είμαστε άξιοι τέτοιας ανύψωσης και αγάπης από Εσένα;

Απεχθανόμαστε τη βαθιά διαφθορά μας, δεν μπορούμε να δούμε το κάλλος και την καλοσύνη Σου.

Τώρα μπορούμε να αποκτήσουμε εξαγνισμό και σωτηρία από Σένα, θα Σε αγαπάμε πάντα και θα Σου είμαστε πιστοί.