Ⅰ

Τι πράγμα ζητάς, ενώ ταπεινώνεσαι τόσο;

Για ποιον μοχθείς κι ανησυχείς;

Σπεύδεις εδώ κι εκεί για το θέλημα του Θεού,

μόνο αυτό σκέφτεσαι.

Λες την αλήθεια για να σώσεις τον άνθρωπο

κι αντέχεις σιωπηλά την απόρριψη και τη συκοφαντία.

Ναι, ας εξυμνείται η αγάπη Σου παντοτινά, παντοτινά.

Ναι, ας εξυμνείται η αγάπη Σου παντοτινά, παντοτινά.

Ⅱ

Ταπεινά, κρυφά, με λόγια και έργα,

ποτέ δεν επιδεικνύεσαι.

Παράδειγμα στους ανθρώπους, υποφέρεις δίπλα τους,

πονάς χωρίς παράπονο ή δεύτερη σκέψη.

Χαρίζεις στους ανθρώπους την οδό της αιώνιας ζωής.

Με λόγια και έργα δείχνεις αγάπη.

Ναι, ας εξυμνείται η αγάπη Σου παντοτινά, παντοτινά.

Ναι, ας εξυμνείται η αγάπη Σου παντοτινά, παντοτινά.

Ⅲ

Για να εξαγνίσεις, να σώσεις τον άνθρωπο, έχεις πληρώσει Εσύ κάθε τίμημα.

Για τη ζωή του ανησυχείς.

Επίπονες είν’ οι προσπάθειές Σου, και δίνεις τα πάντα,

αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα.

Ταπείνωση έχεις υποφέρει, εγκαταλελειμμένος από την εποχή.

Υπομένεις, για να σώσεις τον άνθρωπο.

Ναι, ας εξυμνείται η αγάπη Σου παντοτινά, παντοτινά.

Ναι, ας εξυμνείται η αγάπη Σου παντοτινά, παντοτινά.

Ⅳ

Ο άνθρωπος αλαζονικός κι ανυπότακτος, Σε πληγώνει.

Υπομονετικά κι ανεκτικά, κάνεις τα πάντα να σώσεις τον άνθρωπο.

Χωρίς να ‘χεις πού την κεφαλή κλίναι, νοιάζεσαι για τον άνθρωπο.

Ο λόγος Σου ποτίζει, θρέφει τους ανθρώπους,

προτρέποντάς τους ξανά και ξανά,

για να κερδίσουν τη ζωή κι έναν καλό προορισμό.

Ναι, ας εξυμνείται η αγάπη Σου παντοτινά, παντοτινά.

Ναι, ας εξυμνείται η αγάπη Σου παντοτινά, παντοτινά.