Ⅰ

Σαν δέχεται κάποιος ό,τι δίνει ο Θεός,

έχει για τον άνθρωπο ένα πρότυπο,

για το αν οι πράξεις του είναι καλές (καλές) ή κακές (ή κακές),

αν υπακούεται ή ικανοποιείται το θέλημά Του,

αν οι πράξεις του είναι αποδεκτές.

Ο Θεός κοιτά στων ατόμων την καρδιά για να βρει την υπακοή τους,

τη θέληση μέσα στην καρδιά τους να ικανοποιήσουν τον Θεό, ααα.

Ⅱ

Νοιάζεται για του ατόμου την καρδιά,

όχι για επιφανειακές πράξεις.

Κανέναν δεν ευλογεί απλώς από τις πράξεις του.

Έτσι παρανοούν οι άνθρωποι τον Θεό!

Ο Θεός κοιτά στων ατόμων την καρδιά για να βρει την υπακοή τους,

τη θέληση μέσα στην καρδιά τους να ικανοποιήσουν τον Θεό,

στην καρδιά.

Ⅲ

Δεν κοιτά το αποτέλεσμα,

μα Τον νοιάζει του ανθρώπου η καρδιά,

η στάση του κατά την εξέλιξη των πραγμάτων, ναι!

Ο Θεός κοιτά στων ατόμων την καρδιά για να βρει την υπακοή τους,

τη θέληση μέσα στην καρδιά τους να ικανοποιήσουν τον Θεό,

στην καρδιά, στην καρδιά.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄