1 Το πρότυπο με το οποίο ο άνθρωπος κρίνει τον άνθρωπο βασίζεται στη συμπεριφορά του. Αυτός του οποίου η συμπεριφορά είναι καλή είναι ένας δίκαιος άνθρωπος και αυτός, του οποίου η συμπεριφορά είναι αποτρόπαια είναι κακός. Το πρότυπο, με το οποίο ο Θεός κρίνει τον άνθρωπο βασίζεται στο αν η ουσία του υπακούει σε Αυτόν· κάποιος που υπακούει στον Θεό είναι ένας δίκαιος άνθρωπος, και κάποιος που δεν υπακούει στον Θεό είναι εχθρός και κακός, ανεξάρτητα από το αν η συμπεριφορά του ατόμου είναι καλή ή κακή, κι ανεξάρτητα από το αν ο λόγος αυτού του ατόμου είναι σωστός ή λανθασμένος. Μερικοί άνθρωποι επιθυμούν να κάνουν καλές πράξεις, ώστε να αποκτήσουν έναν καλό προορισμό στο μέλλον, και μερικοί άνθρωποι επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τον καλό λόγο για να αγοράσουν έναν καλό προορισμό. Οι άνθρωποι πιστεύουν ψευδώς ότι ο Θεός καθορίζει την έκβαση του ανθρώπου σύμφωνα με τη συμπεριφορά ή την ομιλία του και, γι’ αυτό, πολλοί άνθρωποι θα επιδιώξουν να το χρησιμοποιήσουν για να κερδίσουν προσωρινή χάρη μέσω της εξαπάτησης.

2 Οι άνθρωποι που αργότερα θα επιβιώσουν ώς την ανάπαυση, θα έχουν όλοι υπομείνει την ημέρα της δοκιμασίας και θα έχουν επίσης γίνει μάρτυρες του Θεού· όλοι θα είναι άνθρωποι που έχουν κάνει το καθήκον τους και σκοπεύουν να υπακούσουν στον Θεό. Όσοι απλώς επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν την ευκαιρία να υπηρετήσουν για να αποφύγουν να κάνουν πράξη την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να παραμείνουν. Ο Θεός έχει τα κατάλληλα πρότυπα για την κατάταξη των αποτελεσμάτων όλων των ανθρώπων. Δεν παίρνει απλώς αυτές τις αποφάσεις σύμφωνα με τα λόγια και τη συμπεριφορά κάποιου, ούτε σύμφωνα με τη συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια μιας μόνο χρονικής περιόδου. Δεν θα είναι επιεικής προς όλη την κακή συμπεριφορά ενός ατόμου εξαιτίας της παρελθούσης υπηρεσίας του για τον Θεό, ούτε θα του χαριστεί στον θάνατο εξαιτίας μιας μοναδικής δαπάνης για τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να αποφύγει την τιμωρία για την κακία του και κανείς δεν μπορεί να καλύψει την κακή συμπεριφορά του, ώστε να αποφύγει το μαρτύριο της καταστροφής.

3 Εάν οι άνθρωποι είναι πιστοί στον Θεό όταν βλέπουν τις ευλογίες, αλλά χάνουν την πίστη τους όταν δεν μπορούν να τις δουν, και τελικά ακόμα δεν μπορούν να γίνουν μάρτυρες του Θεού και ακόμα αδυνατούν να κάνουν το καθήκον τους όπως έπρεπε, αυτοί οι άνθρωποι που κάποτε πιστά παρείχαν υπηρεσία στον Θεό θα καταστραφούν. Εν ολίγοις, οι κακοί άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν στην αιωνιότητα, ούτε μπορούν να εισέλθουν στην ανάπαυση· μόνο οι δίκαιοι είναι οι κύριοι της ανάπαυσης. Αφότου η ανθρωπότητα εισέλθει στη σωστή κατεύθυνση, οι άνθρωποι θα έχουν φυσιολογική ανθρώπινη ζωή. Όλοι θα κάνουν το δικό τους αντίστοιχο καθήκον και θα είναι απόλυτα πιστοί στον Θεό. Θα αποβάλλουν εντελώς την ανυπακοή τους και τη διεφθαρμένη διάθεσή τους και θα ζήσουν για τον Θεό και εξαιτίας του Θεού. Θα στερούνται ανυπακοής και αντίστασης. Θα είναι σε θέση να υπακούν πλήρως τον Θεό. Αυτή είναι η ζωή του Θεού και του ανθρώπου και η ζωή της βασιλείας, και είναι η ζωή της ανάπαυσης.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί