Ⅰ

Απ' την αρχή μέχρι σήμερα,

μόνο η ανθρωπότητα είχε τρόπο

να μιλά στον Θεό, να μιλά με τον Θεό.

Απ' όλα τα έμβια πλάσματα,

μόνο η ανθρωπότητα μπορεί

να μιλά στον Θεό, να μιλά με τον Θεό.

Απ’ την διαχείρισή Του, ο Θεός περιμένει

μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά,

να την καθαίρει και να την οπλίσει

για να ευχαριστεί τον Θεό,

για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό.

Ⅱ

Με αυτιά που ακούν και μάτια που βλέπουν,

ιδέες και γλώσσα, βούληση ελεύθερη,

μπορεί ν' ακούσει τον Θεό, να περπατά με τον Θεό.

Το θέλημά Του ως καθήκον ν' αποδεχτεί.

Ο Θεός θέλει τον άνθρωπο,

ως ομοϊδεάτη κι έμπιστό Του, που μαζί Του θα βαδίζει.

Απ’ την διαχείρισή Του, ο Θεός περιμένει

μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά,

να την καθαίρει και να την οπλίσει

για να ευχαριστεί τον Θεό,

για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό.

Ⅲ

Τον άνθρωπο θα έκανε αγαπητό, ν’ αποφεύγει το κακό και να Τον σέβεται.

Αυτό το ένα πράγμα περιμένει ανέκαθεν.

Απ’ την διαχείρισή Του, ο Θεός περιμένει

μια προσφορά, του ανθρώπου την καρδιά,

να την καθαίρει και να την οπλίσει

για να ευχαριστεί τον Θεό,

για να τον κάνει αγαπητό στον Θεό.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄