Ⅰ

Τον διεφθαρμένο άνθρωπο να σώσει απ' την επιρροή του Σατανά δεν μπορεί

άμεσα το Πνεύμα του Θεού,

μα μόνο η σάρκα που το Πνεύμα ενδύεται

με του Θεού την ενσάρκωση.

Η σάρκα αυτή είναι άνθρωπος, με κανονική ανθρώπινη φύση,

κι είν’ Θεός με πλήρη θεϊκή φύση.

Διαφέρει Αυτός από το Πνεύμα, μα Αυτός που σώζει τον άνθρωπο

είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, είναι Πνεύμα και σάρκα.

Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός

μπορεί να ’ναι ο έμπιστος του ανθρώπου, ο ποιμένας, η βοήθειά του,

κι αυτή η αναγκαιότητα της ενσάρκωσης,

στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός

μπορεί να ’ναι ο έμπιστος του ανθρώπου, ο ποιμένας, η βοήθειά του,

κι αυτή η αναγκαιότητα της ενσάρκωσης,

στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Ⅱ

Στα τρία στάδια του έργου του Θεού,

το ένα στάδιο έγιν’ άμεσα απ’ το Πνεύμα,

τα δύο άλλα γίνονται απ’ τον ενσαρκωμένο Θεό.

Το έργο του νόμου που έγινε απ’ το Πνεύμα

δεν συνεπαγόταν καμία αλλαγή

της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου,

σχέση δεν είχε με τη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό.

Το έργο της σάρκας του Θεού στην Εποχή της Χάριτος, της Βασιλείας,

περιλαμβάνει τη διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου,

τη γνώση για τον Θεό,

κι αυτό είναι σημαντικό και καίριο μέρος

του έργου που έχει κάνει ο Θεός για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός

μπορεί να ’ναι ο έμπιστος του ανθρώπου, ο ποιμένας, η βοήθειά του,

κι αυτή η αναγκαιότητα της ενσάρκωσης,

στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός

μπορεί να ’ναι ο έμπιστος του ανθρώπου, ο ποιμένας, η βοήθειά του,

κι αυτή η αναγκαιότητα της ενσάρκωσης,

στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Ⅲ

Ο διεφθαρμένος άνθρωπος έχει πιο πολύ ανάγκη τον ενσαρκωμένο Θεό,

σωτηρία να του παρέχει, το άμεσο έργο Του,

να ποιμαίνει, να στηρίζει, να ποτίζει, να θρέφει, να κρίνει, να τον παιδεύει,

και να του δίνει πιο πολλή χάρη, λύτρωση πιο μεγάλη.

Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός

μπορεί να ’ναι ο έμπιστος του ανθρώπου, ο ποιμένας, η βοήθειά του,

κι αυτή η αναγκαιότητα της ενσάρκωσης,

στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός

μπορεί να ’ναι ο έμπιστος του ανθρώπου, ο ποιμένας, η βοήθειά του,

κι αυτή η αναγκαιότητα της ενσάρκωσης,

στο παρελθόν όσο και σήμερα.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Αυτό που χρειάζεται περισσότερο η διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι η σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού