Ⅰ

Όταν η ανθρωπότητα ήταν ακάθαρτη, ανυπάκουη ως έναν βαθμό,

ο Θεός έπρεπε να την καταστρέψει, ως αρχή.

Απεχθανόταν τους ανθρώπους, για την εναντίωσή τους.

Μα, σαν τους κατέστρεψε,

το έλεός Του στην καρδιά Του παρέμεινε.

Ⅱ

Λυπόταν τον άνθρωπο, ήθελε να εξιλεωθεί.

Μα οι άνθρωποι δεν υπάκουαν, αρνούνταν τη σωτηρία Του.

Παρά το κάλεσμά Του, τη βοήθεια Αυτού,

ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να Τον εκτιμήσει.

Ⅲ

Ο Θεός με ανοχή τον περίμενε να μεταστραφεί.

Έφτασε στα όριά Του πριν κάνει αυτό που έπρεπε.

Απ’ τη σύλληψη του σχεδίου Του, μέχρι να το κάνει πράξη,

είχε χρόνο ο άνθρωπος να μεταστραφεί:

H τελευταία ευκαιρία του,

η τελευταία ευκαιρία του, η τελευταία ευκαιρία από τον Θεό.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Α΄