Ⅰ

Σαν τον άνθρωπο έπλασε ο Θεός,

πνεύματα έδωσε σ’ αυτόν,

κι είπε Αυτόν πάντα να καλεί

για να ‘ναι με το Πνεύμα Του μαζί,

κι η “ουράνια εκπομπή”

για να ληφθεί στη γη.

Απ’ τις κραυγές των ανθρώπων,

ο Θεός δίνει αυτό που ζητούν.

Στην αρχή μέσα τους δε “μένει”,

μα τους βοηθάει με τις κραυγές τους.

Απ’ τη δύναμη που έχουν μέσα τους,

σκληραίνουν κι ο Σατανάς δεν τους εμπαίζει όπως θέλει.

Ⅱ

Αν δεν είναι στου ανθρώπου το πνεύμα,

η θέση Του μένει αδειανή,

κι ο Σατανάς Τού παίρνει τη θέση.

Μα αν Τον ζητήσουν με την καρδιά,

ο Σατανάς φοβάται και τρέπεται σε φυγή.

Απ’ τις κραυγές των ανθρώπων,

ο Θεός δίνει αυτό που ζητούν.

Στην αρχή μέσα τους δε “μένει”,

μα τους βοηθάει με τις κραυγές τους.

Απ’ τη δύναμη που έχουν μέσα τους,

σκληραίνουν κι ο Σατανάς δεν τους εμπαίζει όπως θέλει.

Ⅲ

Σ' όποιον είναι με του Θεού το Πνεύμα,

ο Σατανάς δεν παρεμβαίνει.

Χωρίς τις παρεμβολές του,

ζούν οι άνθρωποι κανονικά,

και το έργο Του μπορεί ο Θεός

να κάνει χωρίς εμπόδια.

Κι έτσι, λοιπόν, ό,τι θέλει ο Θεός

θα γίνει με την ανθρωπότητα.

Απ’ τις κραυγές των ανθρώπων,

ο Θεός δίνει αυτό που ζητούν.

Στην αρχή μέσα τους δε “μένει”,

μα τους βοηθάει με τις κραυγές τους.

Απ’ τη δύναμη που έχουν μέσα τους,

σκληραίνουν κι ο Σατανάς δεν τους εμπαίζει όπως θέλει,

όπως θέλει.

Διασκευασμένο από το «Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ερμηνείες των μυστηρίων των λόγων του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 17