Όταν πήγαινα σχολείο, κάποιοι συμμαθητές μου ήταν πολύ ειλικρινείς. Όταν έβλεπαν ότι οι άλλοι έκαναν λάθος, τους το έλεγαν, έτσι πρόσβαλλαν συχνά τους άλλους και εξοστρακίζονταν. Σκέφτηκα: «Μήπως είναι λίγο χαζοί; Όπως λένε τα ρητά, “Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους”, και “Ποτέ μη χτυπάς κάτω από τη ζώνη”. Βλέπε τα πάντα, αλλά μην τα θίγεις όλα, κι έτσι μπορείς να ενταχθείς στο πλήθος. Αν είσαι πολύ ευθύς, ακόμα κι αν δεν έχεις κακές προθέσεις, θα αντιδράσουν άσχημα και θα σε απορρίψουν. Πώς να κάνεις φίλους έτσι;» Γι’ αυτό δεν επεσήμαινα ποτέ ευθέως τα προβλήματα των άλλων. Όλοι οι συμμαθητές μου με συμπαθούσαν και ήταν φίλοι μου, έλεγαν ότι ήταν εύκολο να συνεννοηθούν μαζί μου και ότι ήμουν καλή, και πίστευα πως είχα καλή ανθρώπινη φύση. Μόλις πίστεψα στον Θεό, φερόμουν έτσι και με τους αδελφούς. Δεν υποδείκνυα τα προβλήματα των άλλων που παρατηρούσα. Πίστευα πως αν ήμουν πολύ άμεση, οι άνθρωποι θα ένιωθαν άβολα, θα νόμιζαν ότι τους στοχοποιούσα και ότι ήθελα να εκθέσω τα ελαττώματά τους, και αυτό θα κατέστρεφε τη σχέση μας. Μόλις βίωσα μια αποκάλυψη και διάβασα τον λόγο του Θεού, είδα ότι ο τρόπος μου ήταν ενάντια στην αλήθεια και τον Θεό.

Ήταν το 2015, συνεργαζόμουν με τη Λέσλι στο έργο των βίντεο. Πίστευε περισσότερο καιρό από μένα και ήταν και μεγαλύτερη σε ηλικία. Ήμασταν ευγενικές μεταξύ μας, τα πηγαίναμε αρκετά καλά και δεν είχαμε σχεδόν καμία σύγκρουση. Αργότερα, εκλέχθηκα επόπτρια. Μια φορά, οι άλλοι ανέφεραν ότι η Λέσλι ήταν επιπόλαιη, δόλια και πονηρή, και ότι καθυστερούσε το έργο. Θεώρησα το πρόβλημά της αρκετά σοβαρό, έτσι μίλησα με τους συνεργάτες μου για την ανάγκη να επισημάνουμε και να εκθέσουμε τα προβλήματά της, για να προβληματιστεί, να γνωρίσει τον εαυτό της, να μετανοήσει και ν’ αλλάξει. Οι συνεργάτες μου ρώτησαν ποιος θα ’πρεπε να συναναστραφεί μαζί της. Δεν είπα τίποτα, μη θέλοντας να ρισκάρω για να λύσω το πρόβλημα. Σκέφτηκα: «Αν της επισημάνω τα προβλήματά της θα νομίζει ότι τη στοχοποιώ; Μετά, πώς γίνεται να τα πάμε καλά;» Όμως, όλοι μου πρότειναν να συναναστραφώ με τη Λέσλι. Ήθελα να το σκάσω, αλλά αν δεν της έδειχνα τα προβλήματά της, το έργο θα συνέχιζε να επηρεάζεται. Έτσι, έπρεπε να σφίξω τα δόντια μου και να πάω. Πήρα λίγο χρόνο για να προετοιμαστώ ψυχολογικά, ενθαρρύνοντας τον εαυτό μου να επισημάνω τα προβλήματά της. Έκανα πρόβα στο μυαλό μου τι θα της έλεγα, απ’ την αρχή ως το τέλος. Μα όταν την είδα, ένιωσα μπερδεμένη. Ένιωθα να πνίγομαι και δεν μου έβγαιναν οι λέξεις. Έτσι τη ρώτησα με ευγενικό τόνο: «Η κατάστασή σου ήταν καλή τελευταία; Είχες δυσκολίες; Γιατί αργείς τόσο πολύ να φτιάξεις βίντεο;» Η Λέσλι απάντησε ότι ανησυχούσε επειδή ο γιος της δεν πήγαινε σχολείο, οπότε καθυστερούσε το έργο της. Σκέφτηκα: «Λέει ότι έχει δυσκολίες. Αν την εκθέσω ότι είναι επιπόλαιη, ύπουλη και πονηρή, θα σκεφτεί ότι είμαι πολύ σκληρή και ότι την έχω στοχοποιήσει; Αν πληγεί η σχέση μας, θα είναι πιο άβολα τα πράγματα μεταξύ μας». Έτσι, δεν της επισήμανα τα προβλήματά της. Απλώς της είπα κάποια λόγια παρηγοριάς και μίλησα σύντομα για την κατάσταση του καθήκοντός της.

Εφόσον δεν είχε πραγματική αυτογνωσία, συνέχισε να είναι επιπόλαιη στο καθήκον της, και υπήρχαν πολλά προβλήματα στα βίντεό της. Συνειδητοποίησα ότι τα προβλήματά της ήταν αρκετά σοβαρά και αν δεν άλλαζε, θα έπρεπε να αποδεσμευθεί. Αργότερα, συναναστράφηκα και πάλι μαζί της. Αυτή τη φορά είπα ότι θα επισήμαινα τα προβλήματά της. Μα μόλις κάθισα, πάλι δεν έβγαιναν τα λόγια. Σκεφτόμουν συνέχεια πώς να της το πω χωρίς να νιώσει άβολα αλλά και με τρόπο που να δει τα προβλήματά της, χωρίς να νομίζει ότι τη στοχοποιούσα ή να αναπτύξει προκατάληψη για μένα. Τη ρώτησα διακριτικά: «Γιατί είσαι πάντα επιπόλαιη στο καθήκον σου;» Η Λέσλι μού είπε τότε ότι κάποιες φορές ενέδιδε στη σαρκική προτίμηση να διαβάσει μυθιστορήματα και παραμελούσε τα καθήκοντά της. Αναστατώθηκε τόσο, που ξέσπασε σε δάκρυα. Σκέφτηκα: «Περνάει τόσο δύσκολα. Αν της πω ότι είναι ύπουλη και πονηρή, θα το αντέξει; Καλύτερα να μην πω τίποτα. Έτσι κι αλλιώς, παραδέχτηκε το πρόβλημά της και τώρα θα βελτιωθεί». Οπότε, εξέφρασα κατανόηση για την κατάστασή της και την ενθάρρυνα να κάνει μεγαλύτερη προσπάθεια στο καθήκον της. Μετά απ’ αυτό, παρέμεινε αμετανόητη, η πρόχειρη προσέγγισή της γινόταν όλο και χειρότερη, και κατέληξε να αποδεσμευτεί. Δεν έκανα αυτοκριτική, και το θέμα ξεχάστηκε.

Διάβασα κάποια λόγια του Θεού που μου έδωσαν κάποια κατανόηση της κατάστασής μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Η συμπεριφορά των ανθρώπων και ο τρόπος με τον οποίο φέρονται στους άλλους πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού. Αυτή είναι η βασικότερη αρχή για την ανθρώπινη συμπεριφορά. Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια εάν δεν κατανοούν τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς; Το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια δεν είναι να λέει κούφια λόγια και να φωνάζει συνθήματα. Ό,τι κι αν συναντήσει κανείς στη ζωή, εφόσον αυτό περιλαμβάνει τις αρχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τις οπτικές για τα γεγονότα ή το θέμα της εκτέλεσης του καθηκόντός του, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια επιλογή και πρέπει να αναζητήσει την αλήθεια, να αναζητήσει μια βάση και μια αρχή στα λόγια του Θεού, και στη συνέχεια να βρει ένα μονοπάτι άσκησης· αυτοί που μπορούν να ασκηθούν με αυτόν τον τρόπο, είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Το να μπορεί κανείς να επιδιώκει την αλήθεια με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το πόσο μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζει, σημαίνει ότι βαδίζει στο μονοπάτι του Πέτρου, στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Για παράδειγμα: Ποια αρχή πρέπει να ακολουθείται κατά την αλληλεπίδραση με τους άλλους; Ίσως η αρχική σου άποψη να είναι ότι η αρμονία είναι θησαυρός και η ανοχή είναι ευφυία, ότι πρέπει να διατηρείς την ειρήνη, να αποφεύγεις να κάνεις τους άλλους να χάσουν την υπόληψή τους και να μην προσβάλλεις κανέναν, επιτυγχάνοντας έτσι καλές σχέσεις με τους άλλους. Περιοριζόμενος από αυτή την άποψη, θα σιωπάς όταν βλέπεις τους άλλους να διαπράττουν παραπτώματα ή να παραβιάζουν τις αρχές. Αντί να προσβάλεις κάποιον, θα προτιμήσεις να υποστεί απώλειες το έργο της εκκλησίας. Θα επιδιώκεις να διατηρείς την αρμονία με όλους, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Θα λες μόνο πράγματα που είναι ευχάριστα για τους άλλους —σκεπτόμενος μόνο την προστασία των συναισθημάτων τους και τη διαφύλαξη της υπόληψής τους. Ακόμα κι αν διαπιστώσεις ότι κάποιος έχει προβλήματα, θα δείξεις ανοχή —μπορεί πίσω από την πλάτη του να μιλήσεις, αλλά μπροστά του θα διατηρήσεις την ειρήνη και θα διαφυλάξεις τη σχέση σας. Τι γνώμη έχεις για μια τέτοια συμπεριφορά; Δεν είναι συμπεριφορά ενός ατόμου που θέλει να ευχαριστεί τους πάντες; Δεν είναι κάπως πονηρό αυτό; Παραβιάζει τις αρχές της συμπεριφοράς. Δεν είναι, λοιπόν, άθλιο το να ενεργείς κατ’ αυτόν τον τρόπο; Εκείνοι που ενεργούν έτσι δεν είναι καλοί άνθρωποι ούτε είναι ευγενείς. Όσο κι αν έχεις υποφέρει και όσο τίμημα κι αν έχεις πληρώσει, αν συμπεριφέρεσαι χωρίς αρχές, τότε έχεις αποτύχει και δεν θα λάβεις έγκριση ενώπιον του Θεού ούτε Αυτός θα σε μνημονεύσει ή θα ευαρεστηθεί από σένα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). Ο λόγος του Θεού μού ξεκαθάρισε πως ό,τι κι αν συμβεί στη ζωή μου, εφόσον αφορά αρχές συμπεριφοράς ή τις οπτικές για τα πράγματα, πρέπει πάντα να αναζητώ τις αρχές της αλήθειας. Μέχρι τότε, δεν τολμούσα να επισημάνω τα προβλήματα των αδελφών, και πίστευα ότι αυτό δεν ήταν καθόλου κακό. Πίστευα ότι εφόσον τα πηγαίναμε καλά και δεν τσακωνόμασταν, όλα ήταν καλά. Διάβασα ότι ο Θεός λέει: «Όσο κι αν έχεις υποφέρει και όσο τίμημα κι αν έχεις πληρώσει, αν συμπεριφέρεσαι χωρίς αρχές, τότε έχεις αποτύχει και δεν θα λάβεις έγκριση ενώπιον του Θεού ούτε Αυτός θα σε μνημονεύσει ή θα ευαρεστηθεί από σένα». Αυτά τα λόγια με άγγιξαν πολύ. Μπορεί να φαινόταν ότι δεν έκανα τίποτα κακό, αλλά πάντα φοβόμουν μήπως προσβάλω τους ανθρώπους και ποτέ δεν έλεγα ειλικρινά τα προβλήματά τους. Ακόμα κι αν έβλεπα ένα πρόβλημα και θύμωνα μέσα μου, τους χαμογελούσα, κι έτσι προβλήματα που θα ’πρεπε να έχουν λυθεί, δεν λύνονταν και το έργο υφίστατο απώλειες. Ο Θεός λέει ότι αυτά τα άτομα είναι πονηρά και δόλια, και χωρίς αρχές στη συμπεριφορά τους. Σκέφτηκα πώς είχα χειριστεί το περιστατικό με τη Λέσλι. Είχα πλήρη επίγνωση ότι ήταν δόλια και πονηρή, και επηρέαζε άσχημα την πρόοδο, αλλά φοβόμουν μήπως, αν μιλούσα ευθέως, τη στεναχωρούσα. Ίσως με θεωρούσε πολύ σκληρή και ανέπτυσσε προκατάληψη απέναντί μου. Φοβόμουν ότι θα το απέρριπτε και θα μου κράταγε μούτρα, και τότε τα πράγματα θα γίνονταν άβολα μεταξύ μας. Για να προστατεύσω τη σχέση μας, φοβόμουν να την εκθέσω ή να την αντιμετωπίσω. Έβλεπα το πρόβλημα της επιπολαιότητάς της να χειροτερεύει και ήμουν θυμωμένη, αλλά στη συναναστροφή μαζί της, φοβόμουν μη θυμώσει, οπότε δεν τόλμησα να αναφέρω ή να εκθέσω το πρόβλημά της. Είπα απλώς μερικά ακίνδυνα πράγματα γύρω από το θέμα, και μάλιστα την παρηγόρησα, παρά το τι ένιωθα. Ως επόπτρια, το ότι δεν εξέθεσα ούτε έλυσα τα προβλήματα που είδα σήμαινε ότι ήμουν ανεύθυνη και εξαιρετικά αμελής. Τελικά είδα ότι όλο αυτό το διάστημα έκανα το «καλό παιδί» απέναντι στους άλλους, νομίζοντας ότι αν ήμουν διακριτική και είχα κατανόηση, ήμουν καλός άνθρωπος. Μόνο όταν αποκαλύφθηκαν τα γεγονότα άλλαξα το πώς έβλεπα τον εαυτό μου. Παρατήρησα το πρόβλημα της Λέσλι, μα δεν το επισήμανα και δεν τη βοήθησα. Έτσι, δεν είδε την ουσία ή τις συνέπειες του προβλήματός της, η ζωή της υπέφερε, και το έργο της εκκλησίας καθυστέρησε. Ήμουν τόσο εγωίστρια, δόλια και απατηλή. Δεν είχα καλή ανθρώπινη φύση.

Αργότερα, σε μια συνάθροιση, διάβασα την ανάλυση του λόγου του Θεού για το «Ποτέ μη χτυπάς κάτω από τη ζώνη» και το «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους». Τότε κατάλαβα πως δεν επεσήμαινα τα προβλήματα των άλλων επειδή είχα επηρεαστεί απ’ αυτές τις ιδέες. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Υπάρχει ένα αξίωμα στις φιλοσοφίες για τη ζωή που λέει: “Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους”. Αυτό σημαίνει ότι για να διατηρήσει κανείς μια φιλική σχέση, πρέπει να μένει σιωπηλός όσον αφορά τα προβλήματα του φίλου του, ακόμη κι αν τα βλέπει ξεκάθαρα —θα πρέπει να ακολουθεί πιστά τις αρχές τού να μη χτυπά τους ανθρώπους στο πρόσωπο ούτε να εκθέτει τα ελαττώματά τους. Πρέπει να εξαπατά ο ένας τον άλλον, να κρύβεται ο ένας απ’ τον άλλον, να εμπλέκονται σε δολοπλοκίες ο ένας με τον άλλον και, μολονότι ο καθένας γνωρίζει με απόλυτη σαφήνεια τι είδους άτομο είναι ο άλλος, δεν το λέει ξεκάθαρα, αλλά χρησιμοποιεί πονηρές μεθόδους για να διατηρήσει τη φιλική τους σχέση. Γιατί να θέλει κανείς να διατηρήσει τέτοιου είδους σχέσεις; Διότι δεν θέλει να κάνει εχθρούς σ’ αυτήν την κοινωνία, μέσα στην ομάδα του, κάτι που θα σήμαινε ότι θα εξέθετε συχνά τον εαυτό του σε επικίνδυνες καταστάσεις. Γνωρίζοντας ότι κάποιος θα γίνει εχθρός σου και θα σε βλάψει αφότου εκθέσεις τα ελαττώματά του ή τον πληγώσεις, και μη θέλοντας να βρεθείς σε μια τέτοια κατάσταση, χρησιμοποιείς το αξίωμα των φιλοσοφιών για τη ζωή που έχει ως εξής: “Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους”. Υπό το πρίσμα αυτό, εάν δύο άτομα έχουν μια τέτοια σχέση, λογίζονται αληθινοί φίλοι; (Όχι.) Δεν είναι αληθινοί φίλοι, ούτε βέβαια έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Άρα, τι είδους σχέση είναι αυτή, ακριβώς; Δεν είναι μια βασική κοινωνική σχέση; (Είναι.) Σε τέτοιες κοινωνικές σχέσεις, οι άνθρωποι δεν μπορούν να προσφέρουν τα συναισθήματά τους, ούτε να κάνουν συζητήσεις επί της ουσίας, ούτε να μιλήσουν για οτιδήποτε επιθυμούν. Δεν μπορούν να πουν δυνατά αυτό που έχουν στην καρδιά τους ή τα προβλήματα που διαπιστώνουν στον άλλον, ή λόγια που θα ωφελούσαν τον άλλον. Αντίθετα, διαλέγουν ωραία πράγματα να πουν, για να διατηρήσουν την εύνοια του άλλου. Δεν τολμούν να πουν την αλήθεια ή να υποστηρίξουν τις αρχές, για να μην προκαλέσουν στους άλλους εχθρική διάθεση απέναντί τους. Όταν κανείς δεν αποτελεί απειλή για ένα άτομο, δεν ζει το άτομο αυτό με σχετική ηρεμία και γαλήνη; Αυτός δεν είναι ο στόχος των ανθρώπων που προωθούν το ρητό: “Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους”; (Ναι.) Πρόκειται, σαφώς, για έναν πονηρό και παραπλανητικό τρόπο ύπαρξης, με στοιχεία αμυντικού πνεύματος, στόχος του οποίου είναι η αυτοσυντήρηση. Όσοι ζουν έτσι δεν έχουν έμπιστους ανθρώπους ούτε στενούς φίλους με τους οποίους να μπορούν να πουν οτιδήποτε θέλουν. Τηρούν αμυντική στάση μεταξύ τους, είναι υπολογιστές και παίζουν παιχνίδια, παίρνοντας ο καθένας ό,τι χρειάζεται από τη σχέση. Δεν είναι έτσι; Στη βάση του, στόχος του ρητού “Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους” είναι να αποφεύγει κανείς να προσβάλλει τους άλλους και να δημιουργεί εχθρούς, καθώς και να προστατεύει τον εαυτό του με το να μην προκαλεί κακό σε κανέναν. Είναι μια τεχνική και μια μέθοδος που υιοθετεί κανείς για να μην πληγωθεί. Αν εξετάσουμε αυτές τις πολλές πτυχές της ουσίας της, είναι όντως ευγενής η απαίτηση της ηθικής διαγωγής των ανθρώπων “Αν χτυπάς τους άλλους, μην τους χτυπάς στο πρόσωπο· αν εκθέτεις τους άλλους, μην εκθέτεις τα ελαττώματά τους”; Είναι θετική; (Όχι.) Τότε, τι διδάσκει στους ανθρώπους; Ότι δεν πρέπει να προσβάλλεις ή να πληγώνεις κανέναν, αλλιώς, είσαι αυτός που θα καταλήξει να πληγωθεί· και επίσης, ότι δεν θα πρέπει να εμπιστεύεσαι κανέναν. Αν πληγώσεις κάποιον από τους καλούς σου φίλους, η φιλία θα αρχίσει σιγά-σιγά να αλλάζει: Από καλός, στενός φίλος σου θα γίνει ένας ξένος ή ένας εχθρός. Ποια προβλήματα μπορεί να επιλύσει το να διδάσκονται οι άνθρωποι να ενεργούν κατ’ αυτόν τον τρόπο; Ακόμη και αν, ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν κάνεις εχθρούς, και μάλιστα μειώσεις αυτούς που έχεις, θα κάνει αυτό τους ανθρώπους να σε θαυμάζουν και να σε εγκρίνουν και να σε κρατούν πάντα για φίλο; Επιτυγχάνεται έτσι πλήρως το πρότυπο της ηθικής διαγωγής; Στην καλύτερη περίπτωση, δεν είναι παρά μια φιλοσοφία για τη ζωή» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (8)]. Όταν ο Θεός ανέλυσε τον αντίκτυπο του «Ποτέ μη χτυπάς κάτω από τη ζώνη» και του «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους», ένιωσα σαν να ήταν ακριβώς μπροστά μου και να με εκθέτει. Ζώντας με αυτές τις φιλοσοφίες, τα λόγια και οι πράξεις μου ήταν μόνο για να με προστατεύουν. Με όποιον κι αν βρισκόμουν, ακολουθούσα την αρχή να μην ανταγωνίζομαι ούτε να προσβάλλω κανέναν. Όπως όταν ήμουν στο σχολείο, έβλεπα να περιθωριοποιούνται όσοι τα έλεγαν ωμά, και πίστευα ότι για να τα πας καλά με τους άλλους, δεν πρέπει να λες τι νιώθεις και ούτε να αναφέρεις τα προβλήματα κάποιου προσβάλλοντάς τον. Έτσι, οι άνθρωποι θα σε συμπαθήσουν και θα ταιριάξεις εύκολα. Ακόμη και αφότου πίστεψα, διατήρησα αυτή τη μέθοδο με τους αδελφούς και τις αδελφές. Για να μη γίνω αντιπαθής ούτε να πληγώσω συναισθήματα, όποτε θα μπορούσε να προσβληθεί κάποιος με την έκθεση, έκανα πίσω, ή το ανέφερα σε έναν συνεργάτη για να το χειριστεί. Κάποιες φορές, όταν έπρεπε συναναστραφώ, έλεγα απλώς κάποια ασήμαντα πράγματα που ταίριαζαν, κι έτσι πολλά προβλήματα δεν επιλύονταν εγκαίρως. Έπαιρνα κοσμικές φιλοσοφίες όπως «Άλλος ένας φίλος σημαίνει άλλο ένα μονοπάτι», και «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους» ως τα κριτήρια για τη συμπεριφορά μου. Ποτέ δεν έλεγα σε κανέναν τι σκεφτόμουν πραγματικά, και γινόμουν όλο και πιο ψευδής και δόλια. Σκεφτόμουν ότι αν είχα καλές σχέσεις και τα πήγαινα καλά με όλους, θα με συμπαθούσαν, και τότε θα κέρδιζα εύκολα την αποδοχή τους. Αν μια μέρα έλεγα ή έκανα κάτι ενάντια στις αρχές, θα με άφηναν να ξεφύγω και θα μου επέτρεπαν να σώσω τα προσχήματα. Είδα ότι δεν είχα αρχές στις αλληλεπιδράσεις μου. Ήθελα απλώς να τους έχω όλους χαρούμενους και χαμογελαστούς, και κανείς να μην εκθέτει τις ελλείψεις κανενός, για να μη χάσω την υπόληψή μου και να διατηρήσω το κύρος και την εικόνα μου. Προσπαθούσα να κερδίσω και να χρησιμοποιήσω τους ανθρώπους. Μπορεί να φαινόμουν ευχάριστη, φιλική και συμπονετική, αλλά πίσω απ’ όλα αυτά, επιδίωκα τους δικούς μου σκοπούς. Ήμουν αληθινά μοχθηρή! Όσον αφορά το θέμα της Λέσλι, μου ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν ύπουλη και πονηρή, αλλά για να μην την ανταγωνιστώ, δεν εξέθεσα τα προβλήματά της, επηρεάζοντας την πρόοδο του έργου. Όχι μόνο την έβλαπτα έτσι, αλλά καθυστερούσα και το έργο της εκκλησίας. Ο Θεός πάντοτε συναναστρέφεται ότι πρέπει να βλέπουμε ανθρώπους και πράγματα, και να ενεργούμε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Μα εγώ στην καθημερινή ζωή, ζούσα με σατανικές φιλοσοφίες, πάντα περιορισμένη στα λόγια και τις πράξεις μου. Δεν μπορούσα να συναναστρέφομαι ή να βοηθάω τους άλλους κανονικά, πόσο μάλλον να εκπληρώσω τις ευθύνες της επικεφαλής. Δεν σκεφτόμουν πώς να μιλάω διαπαιδαγωγώντας τους άλλους ή πώς να προστατεύσω το έργο της εκκλησίας. Έβλεπα το έργο να βλάπτεται και παρίστανα το καλό παιδί παρά τα όσα ένιωθα. Θυσίαζα τα συμφέροντα της εκκλησίας για χάρη των δικών μου. Ήμουν τόσο ψευδής και δεν είχα ανθρώπινη φύση! Αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός θα με μισούσε και θα με απεχθανόταν, και οι άλλοι θα με απέρριπταν. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, Βλέπω το έργο της εκκλησίας να πλήττεται, μα παριστάνω το καλό παιδί. Δεν προστατεύω τα συμφέροντα της εκκλησίας και αυτό Σε αηδιάζει. Θέλω να μετανοήσω. Καθοδήγησέ με να λύσω το πρόβλημά μου και να γίνω άτομο με αίσθημα δικαίου που προστατεύει το έργο».

Έπειτα, διάβασα περισσότερα λόγια του Θεού. «Όταν προκύπτει κάτι, ζεις με βάση μια φιλοσοφία ζωής και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια. Φοβάσαι διαρκώς μήπως προσβάλεις τους άλλους, τον Θεό όμως δεν φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις, και θυσιάζεις ακόμη και τα συμφέροντα του οίκου Του για να προστατεύσεις τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Θα έχεις προστατεύσει αρκετά καλά τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, όμως θα έχεις προσβάλει τον Θεό και θα σε απεχθάνεται και θα σε απορρίψει και θα είναι θυμωμένος μαζί σου. Ποιο είναι καλύτερο, συγκρινόμενα μεταξύ τους; Εάν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις, τότε είσαι εντελώς μπερδεμένος. Αποδεικνύεται ότι δεν έχεις την παραμικρή κατανόηση της αλήθειας. Αν συνεχίσεις έτσι χωρίς ν’ αφυπνιστείς ποτέ, ο κίνδυνος είναι όντως μεγάλος και στο τέλος δεν θα μπορείς να κατακτήσεις την αλήθεια. Εσύ θα έχεις υποστεί απώλεια. Εάν δεν αναζητήσεις την αλήθεια σ’ αυτό το ζήτημα και αποτύχεις, θα μπορείς ν’ αναζητάς την αλήθεια στο μέλλον; Αν και πάλι δεν μπορείς, δεν θα είναι πλέον θέμα απώλειας —τελικά θ’ αποκλειστείς. Εάν έχεις τα κίνητρα και την προοπτική ενός “καλού ατόμου”, τότε, σε όλα τα θέματα, θα είσαι ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια και να τηρείς τις αρχές, και πάντα θα αποτυγχάνεις και θα πέφτεις κάτω. Εάν δεν αφυπνιστείς και δεν αναζητήσεις ποτέ την αλήθεια, τότε είσαι μη πιστός και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και τη ζωή. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να επικαλείσαι τον Θεό με την προσευχή, εκλιπαρώντας για σωτηρία και ζητώντας Του να σου δώσει περισσότερη πίστη και δύναμη ώστε να σου δοθεί η δυνατότητα να συμμορφωθείς με τις αρχές, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, να μην υποχωρήσεις, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αποτρέψεις να συμβεί οποιοδήποτε κακό στο έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να απαρνηθείς τα ίδια τα συμφέροντά σου, τη φήμη και την οπτική γωνία του “καλού ατόμου”, και αν κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Εάν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, διατηρώντας τις σχέσεις σου με τους άλλους και μην κάνοντας ποτέ πράξη την αλήθεια, μην τολμώντας να τηρείς τις αρχές, θα είσαι τότε σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια σε άλλα θέματα; Δεν θα έχεις πίστη ούτε δύναμη. Εάν δεν είσαι ποτέ σε θέση να αναζητήσεις ή να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε, θα σου επιτρέψει μια τέτοια πίστη στον Θεό να αποκτήσεις την αλήθεια; (Όχι.) Κι αν δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς. Αν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, χωρίς ψήγμα από την πραγματικότητα της αλήθειας, τότε δεν μπορείς ποτέ να σωθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ο λόγος του Θεού μού κατέστησε σαφές ότι οι αρχές μου ήταν πάντα να διατηρώ σχέσεις και να μην κάνω ποτέ εχθρούς, αντί να κάνω πράξη τον λόγο του Θεού. Όταν έβλεπα κάτι που δεν συμφωνούσε με την αλήθεια, το επέτρεπα, για να προστατεύσω τις σχέσεις μου με τους άλλους και να ζω σε μια κατάσταση ασφάλειας. Είδα ότι ακολουθούσα το μονοπάτι του μέτρου, ήμουν εντελώς απερίσκεπτη. Ο Θεός μάς ζητά να μιλάμε και να δρούμε σύμφωνα με τον λόγο Του, να αγαπάμε ό,τι αγαπάει, να μισούμε ό,τι μισεί και να ξεχωρίζουμε το καλό απ’ το κακό, να διακρίνουμε κάθε είδους άνθρωπο και να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τις αρχές. Μόνο αυτή η άσκηση συνάδει με το θέλημα του Θεού. Όμως, αν και έβλεπα τη Λέσλι να καθυστερεί το έργο, δεν την επέκρινα ούτε την εξέθεσα. Την παρηγόρησα όταν την είδα να κλαίει και παρίστανα το καλό παιδί, παρά το τι ένιωθα. Προστάτευα τη σχέση μας και έπαιρνα το μέρος του Σατανά κάνοντάς της το χατίρι. Ήμουν τόσο ανόητη. Παλαιότερα, δεν πίστευα ότι αυτή η συμπεριφορά ήταν πρόβλημα. Μόνο όταν αποκαλύφθηκαν τα γεγονότα είδα ότι το να ζεις με αυτές τις φιλοσοφίες δεν ήταν ο σωστός δρόμος. Ήμουν επόπτρια, μα φοβόμουν μήπως προσβάλλω τους ανθρώπους και δεν είχα αίσθημα δικαίου. Δεν έλεγα τα ζητήματα που διαπίστωνα ούτε συναναστρεφόμουν για να τα λύσω, με αποτέλεσμα αυτά να εμφανίζονται ξανά και ξανά. Αυτό δεν ήταν αληθινό έργο· ήταν αντίσταση στον Θεό.

Αργότερα, βρήκα στον λόγο του Θεού μονοπάτι άσκησης: «Εάν θέλεις να δημιουργήσεις μια κανονική σχέση με τον Θεό, τότε η καρδιά σου πρέπει να στραφεί προς Αυτόν· έχοντας αυτό ως βάση, θα έχεις τότε κανονικές σχέσεις και με τους άλλους ανθρώπους. Αν δεν έχεις κανονική σχέση με τον Θεό, τότε ό,τι κι αν κάνεις για να διατηρήσεις τις σχέσεις σου με τους άλλους ανθρώπους, όσο σκληρά κι αν εργάζεσαι ή όση ενέργεια κι αν αφιερώνεις σ’ αυτό, όλα θα ανήκουν σε μια ανθρώπινη φιλοσοφία για τη ζωή. Θα προστατεύεις τη θέση σου μεταξύ των ανθρώπων και θα κερδίζεις τον έπαινό τους μέσω ανθρώπινων οπτικών και ανθρώπινων φιλοσοφιών, αντί να δημιουργείς κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Εάν δεν εστιάζεις στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, και αντ’ αυτού διατηρείς μια κανονική σχέση με τον Θεό, αν είσαι πρόθυμος να δώσεις την καρδιά σου στον Θεό και να μάθεις να Τον υπακούς, τότε, οι διαπροσωπικές σου σχέσεις θα γίνουν με φυσικό τρόπο κανονικές. Οι σχέσεις αυτές τότε δεν θα οικοδομούνται πάνω στη σάρκα, αλλά πάνω στα θεμέλια της αγάπης του Θεού. Δεν θα έχεις σχεδόν καθόλου σαρκικές αλληλεπιδράσεις με άλλους ανθρώπους, αλλά σε πνευματικό επίπεδο, θα υπάρχει συναναστροφή και αμοιβαία αγάπη, παρηγοριά και παροχή μεταξύ σας. Όλα αυτά γίνονται βάσει μιας επιθυμίας να ικανοποιήσεις τον Θεό —αυτές οι σχέσεις δεν διατηρούνται μέσω ανθρώπινων φιλοσοφιών για τη ζωή, αλλά διαμορφώνονται φυσικά όταν κουβαλά κανείς ένα φορτίο για τον Θεό. Δεν απαιτούν επίπλαστη, ανθρώπινη προσπάθεια από σένα, πρέπει μόνο να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές του λόγου του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η δημιουργία μιας κανονικής σχέσης με τον Θεό είναι πολύ σημαντική). Ο λόγος του Θεού μού κατέστησε σαφές ότι οι κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις δεν διατηρούνται με κοσμικές φιλοσοφίες. Στήνονται στα θεμέλια της άσκησης του λόγου Του. Πρέπει να κάνουμε πράξη την αλήθεια, να ενεργούμε σύμφωνα με τις αρχές, να προστατεύουμε το έργο, και να φέρουμε φορτίο για τις ζωές των αδελφών μας. Μόνο έτσι θα έχουμε κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις. Θυμήθηκα τις βιωματικές μαρτυρίες κάποιων αδελφών. Όταν έβλεπαν προβλήματα σε άλλους, τα επεσήμαιναν και τους βοηθούσαν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Αν και οι άνθρωποι μερικές φορές έχαναν την υπόληψή τους, αν επιδίωκαν την αλήθεια, μπορούσαν με αυτήν τη συναναστροφή και την κριτική να δουν τις ελλείψεις τους, να γνωρίσουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να αλλάξουν τις λανθασμένες καταστάσεις τους, να σημειώσουν πρόοδο, και να έχουν καλύτερα αποτελέσματα στα καθήκοντά τους. Αυτό είναι αληθινή αγάπη και βοήθεια. Μα για όσους δεν επιδιώκουν την αλήθεια, η κριτική και η αντιμετώπιση τους ξεγυμνώνει. Έχουν κουραστεί από την αλήθεια, και όταν κλαδεύονται και αντιμετωπίζονται, ψάχνουν δικαιολογίες και δεν αποδέχονται. Αυτοί δεν είναι αληθινοί αδελφοί και πρέπει να απορρίπτονται και να εξοστρακίζονται. Συνειδητοποιώντας αυτό, ένιωσα ακόμη περισσότερο ότι μόνο ο λόγος του Θεού είναι κριτήριο για τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας, ότι πρέπει να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος συμπεριφοράς και δείχνει κανονική ανθρώπινη φύση.

Αργότερα, διαπίστωσα ότι μια αδελφή ήταν αλαζονική, αυτάρεσκη και δεν δεχόταν υποδείξεις. Έκανε ό,τι ήθελε και καθυστερούσε το έργο. Έπρεπε να της επισημάνω τα προβλήματά της, για να προβληματιστεί και να γνωρίσει τον εαυτό της, αλλά ανησυχούσα λίγο. Τι θα γινόταν αν δεν το δεχόταν; Θα αποκτούσε προκατάληψη εναντίον μου και θα έλεγε ότι τη στοχοποιούσα; Θυμήθηκα τα προηγούμενα και αυτό που είχα διαβάσει στον λόγο του Θεού, και κάτι ξύπνησε μέσα μου. Αν αγνοούσα το έργο της εκκλησίας για να προστατεύσω τη σχέση μας, θα προσέβαλλα τον Θεό. Αυτή τη φορά, ο Θεός παρατηρούσε τη στάση μου για να δει αν είχα μετανοήσει και αλλάξει. Δεν μπορούσα να φερθώ όπως πριν. Θυμήθηκα ότι ο λόγος του Θεού λέει: «Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να επικαλείσαι τον Θεό με την προσευχή, εκλιπαρώντας για σωτηρία και ζητώντας Του να σου δώσει περισσότερη πίστη και δύναμη ώστε να σου δοθεί η δυνατότητα να συμμορφωθείς με τις αρχές, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με τις αρχές, να μην υποχωρήσεις, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αποτρέψεις να συμβεί οποιοδήποτε κακό στο έργο του οίκου του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Ένιωσα τον Θεό να με ενθαρρύνει να κάνω αυτό το βήμα. Προσευχήθηκα στον Θεό να μου δώσει πίστη και δύναμη ώστε να κάνω πράξη την αλήθεια, να θέσω το έργο σε προτεραιότητα, και να πάψω να φοβάμαι να προσβάλλω τους ανθρώπους. Αφού προσευχήθηκα, αναζήτησα εκείνη την αδελφή. Μαζί με την αποκάλυψη του προβλήματός της με βάση τη συμπεριφορά της, επισήμανα και ότι ήταν αλαζονική και δεν δεχόταν υποδείξεις, ότι αυτό σήμαινε ότι είχε κουραστεί από την αλήθεια και ότι είχε σατανική διάθεση. Είπα ότι αν συνέχιζε να παρεμποδίζει το έργο χωρίς να μετανοεί ή να αλλάζει, θα αποδεσμευόταν. Αφού είπα όλα αυτά, δεν ένιωσα όπως παλιά, φόβο δηλαδή ότι θα με μισούσαν. Αντίθετα, ένιωσα πιο χαλαρή και γαλήνια. Πάντα ζούσα με σατανικές φιλοσοφίες συμπεριφοράς, φοβόμουν μήπως προσβάλλω τους ανθρώπους, μήπως έρθουν συγκρούσεις. Πάντα έπαιρνα υπόψη μου την υπόληψη των άλλων και προστάτευα τις σχέσεις, χάνοντας ευκαιρίες να κάνω πράξη την αλήθεια. Τώρα, όταν πρέπει να επισημάνω προβλήματα, ακόμα φοβάμαι λίγο, αλλά μπορώ να προσεύχομαι στον Θεό, και να διορθώσω τις προθέσεις και απόψεις μου για να ασκηθώ σύμφωνα με τις αρχές. Αυτή η εμπειρία μού επέτρεψε να διορθώσω τις λανθασμένες απόψεις μου. Ευχαριστώ πραγματικά τον Θεό!