Από την Απρίλη, Νότια Κορέα

Τον Μάιο του 2020, αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες. Διάβαζα συχνά τον λόγο του Θεού, συμμετείχα ενεργά στην εκκλησιαστική ζωή και εκτελούσα όσα καθήκοντα μπορούσα. Αργότερα, εκλέχτηκα επικεφαλής της εκκλησίας. Μια φορά, η εκκλησία μας έπρεπε επειγόντως να εκπαιδεύσει δύο διακόνους του ευαγγελίου. Είχα μια λίστα με όλους όσοι είχαν τα προσόντα και είδα πως το επίπεδο του αδελφού Κέβιν ήταν σχετικά καλό, δεν δούλευε πολλές ώρες, συναναστρεφόταν ενεργά σε συναθροίσεις και κατανοούσε τις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου, έτσι φαινόταν κατάλληλος για τη θέση. Αλλά και η αδελφή Ζανέλ ήταν ενεργή και αρκετά αποδοτική στα καθήκοντά της. Συγκριτικά με τους άλλους, αυτοί οι δύο φαίνονταν κατάλληλοι για το καθήκον, και ο επικεφαλής μου συμφώνησε με το σκεπτικό μου. Έτσι, έκανα και τους δύο διακόνους του ευαγγελίου. Λίγο αργότερα, κατανόησαν τις ευθύνες ενός διακόνου του ευαγγελίου και εξοικειώθηκαν με αυτές, έτσι τους επέτρεψα να αρχίσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους ανεξάρτητοι και εστίασα όλη την ενέργειά μου στο έργο του ποτίσματος. Μετά από λίγες εβδομάδες, ανακάλυψα πως κάποιοι που είχαν μόλις δεχτεί το ευαγγέλιο, έφυγαν από την ομάδα συνάθροισης, και κάποιοι που διέδιδαν το ευαγγέλιο είχαν δυσκολίες και δεν ήξεραν πώς να τις λύσουν. Όταν είδα αυτά τα προβλήματα στο ευαγγελικό έργο, αναρωτήθηκα: «Οι διάκονοι του ευαγγελίου κάνουν πρακτικό έργο;» Πήγα να ερευνήσω κάποιες λεπτομέρειες του έργου και είδα πως οι διάκονοι του ευαγγελίου συντόνιζαν μόνο, αλλά δεν έκαναν το έργο οι ίδιοι. Στις συναθροίσεις, δεν επέλυαν πρακτικά προβλήματα, απλώς προέτρεπαν τους άλλους αδελφούς και τις αδελφές να κάνουν το καθήκον τους. Μόλις έμαθα την κατάσταση, απογοητεύτηκα πολύ. Ως εκκλησιαστικοί διάκονοι, δεν ήταν αμέλεια να μην επιλύουν πρακτικά προβλήματα; Έμαθα επίσης πως ο αδελφός Κέβιν δεν έκανε σωστή δουλειά και μερικές φορές, πήγαινε να παίξει παιχνίδια, ενώ η αδελφή Ζανέλ είχε γίνει τεμπέλα και ανεύθυνη στα καθήκοντά της αυτό το διάστημα. Ήθελα να συναναστραφώ μαζί τους και να τους επισημάνω τα προβλήματα στα καθήκοντά τους, αναλογιζόμενη όμως πως τα πηγαίναμε καλά, δεν ήθελα να χαλάσω τη σχέση μας. Ήλπιζα οι αδελφοί και οι αδελφές μου να με θεωρούσαν καλό άτομο, με κατανόηση και ευαισθησία. Αν τους επισήμαινα τα προβλήματά τους ευθέως, θα κατέστρεφα την καλή μου φήμη. Τι θα σκέφτονταν οι δύο διάκονοι για μένα; Δεν θα έλεγαν πως δεν έβλεπα τις προσπάθειές τους, παρά μόνο τα ελαττώματά τους, και πως δεν ήμουν στοργική; Επίσης, αν τους επισήμαινα τα προβλήματά τους, και δεν τα αποδέχονταν και γίνονταν παθητικοί, οι αδελφοί και οι αδελφές μου δεν θα με θωρούσαν ανίκανη για το έργο της επικεφαλής; Μια κακή επικεφαλής; Αν ο επικεφαλής μου ρωτούσε γι’ αυτό, ίσως αντιμετωπιζόμουν. Με αυτό λοιπόν το σκεπτικό, δεν τους επισήμανα τα προβλήματά τους. Ενίοτε, σκεφτόμουν πως εφόσον ήμουν υπεύθυνη για το έργο της εκκλησίας, ήταν ευθύνη μου να επισημάνω τα προβλήματά τους, ώστε να προβληματιστούν. Αλλά και πάλι, δεν μπόρεσα να μιλήσω. Αντιθέτως, τους έστειλα κάποια ενθαρρυντικά και παρηγορητικά λόγια του Θεού και τους μίλησα ήπια για το πώς εκτελείται σωστά ένα καθήκον και πώς να συνεργάζονται αρμονικά με τους άλλους. Δεν επισήμανα τα προβλήματά στα καθήκοντά τους. Μετά, ένιωθα πολύ ένοχη. Ένιωθα ανέντιμη και δόλια.

Ένα βράδυ, δεν μπορούσα να κοιμηθώ, καθώς σκεφτόμουν πως το αναποτελεσματικό ευαγγελικό έργο με αφορούσε άμεσα. Έβλεπα πως δύο διάκονοι του ευαγγελίου ήταν ανεύθυνοι στα καθήκοντά τους, δεν επέλυαν τα προβλήματα των αδελφών κατά το κήρυγμα του ευαγγελίου, με αποτέλεσμα οι αδελφοί και οι αδελφές να νιώθουν πολύ πιεσμένοι και κάποιοι νεοφώτιστοι να φύγουν από την ομάδα συνάθροισης, όμως δεν τους επισήμανα τα προβλήματά τους. Ένιωθα μέσα μου πολλές ενοχές, όμως δεν ήξερα τι να κάνω, έτσι προσευχήθηκα με ειλικρίνεια στον Θεό: «Θεέ μου, νιώθω υπεύθυνη που δεν μπορώ να ηγηθώ σωστά των αδελφών. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με να επιλύσω αυτό το πρόβλημα». Μετά την προσευχή, είδα ένα βίντεο βιωματικής μαρτυρίας, το οποίο περιείχε κάποια λόγια του Θεού που με ενέπνευσαν πολύ. Τα λόγια του Θεού λένε: «Η συνείδηση και η λογική θα πρέπει αμφότερα να αποτελούν τα συστατικά της ανθρώπινης φύσης ενός ατόμου. Είναι και τα δύο άκρως θεμελιώδη και άκρως σημαντικά. Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που στερείται συνείδησης και δεν διαθέτει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, είναι κάποιος που στερείται ανθρώπινης φύσης, κάποιος με εξαιρετικά κακή ανθρώπινη φύση. Μπαίνοντας σε περισσότερες λεπτομέρειες, ποιες εκδηλώσεις χαμένης ανθρώπινης φύσης παρουσιάζει αυτό το άτομο; Δοκιμάστε να αναλύσετε ποια χαρακτηριστικά απαντώνται σε αυτούς τους ανθρώπους και ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις παρουσιάζουν αυτοί. (Είναι εγωιστές και μοχθηροί). Οι εγωιστές και μοχθηροί άνθρωποι είναι επιπόλαιοι στις ενέργειές τους και αποστασιοποιούνται από οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Δεν αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε και ενδιαφέρονται καθόλου για το θέλημα του Θεού. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη μαρτυρίας για τον Θεό ή εκτέλεσης του καθήκοντός τους, και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. […] Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν. Επίσης, δεν αναφέρουν στους ανωτέρους τους τα προβλήματα που ανακαλύπτουν. Όταν βλέπουν ανθρώπους να παρεμβαίνουν και να προκαλούν διαταραχή, κάνουν τα στραβά μάτια. Όταν βλέπουν μοχθηρούς ανθρώπους να διαπράττουν κακό, δεν προσπαθούν να τους σταματήσουν. Δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε για το ποιο είναι το καθήκον και η ευθύνη τους. Όταν τέτοιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, δεν κάνουν κανένα πραγματικό έργο· είναι οσφυοκάμπτες που είναι άπληστοι για τις ανέσεις· μιλούν και ενεργούν μόνο για χάρη της δικής τους ματαιοδοξίας, της υπόληψής τους, της κοινωνικής τους θέση και των συμφερόντων τους, και σίγουρα θα αφιερώσουν τον χρόνο και την προσπάθειά τους σε οτιδήποτε τους ωφελεί» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Διάβασα δύο φορές τα λόγια του Θεού και λυπήθηκα πολύ. Νόμιζα πως είχα καλή ανθρώπινη φύση, πως βοηθούσα υπομονετικά τους αδελφούς και τις αδελφές, και πως ενδιαφερόμουν για τους διακόνους του ευαγγελίου. Όταν ενεργούσα, λάμβανα πάντα υπόψη τα συναισθήματα των άλλων και δεν ήθελα να τους πληγώνω. Νόμιζα πως λάμβανα υπόψη το θέλημα του Θεού και πως ήμουν καλό άτομο. Όταν όμως είδα την ανευθυνότητα των δύο διακόνων απέναντι στο έργο της εκκλησίας, δεν επισήμανα τα προβλήματά τους προκειμένου να αντιληφθούν πως ήταν ανεύθυνοι στα καθήκοντά τους. Αντιθέτως, τους καλόπιανα, επειδή φοβόμουν πως αν τους επισήμαινα τα προβλήματά τους, θα χαλούσε η σχέση μας. Ανησυχούσα επίσης πως ο επικεφαλής μου θα με επέπληττε αν τους έκανα αρνητικούς, και πως οι αδελφοί και οι αδελφές μου θα με έβλεπαν με μισό μάτι, έτσι επέλεξα να προστατέψω τη σχέση μας, καθώς και την εικόνα και το κύρος μου, και τους έστειλα μόνο παρηγορητικά και ενθαρρυντικά λόγια του Θεού για να τους συναναστραφώ. Ως αποτέλεσμα, δεν αναγνώρισαν τα προβλήματά τους, δεν μετανόησαν και δεν άλλαξαν εγκαίρως. Για χάρη της εικόνας και των προσωπικών μου συμφερόντων, αδιαφόρησα για το έργο της εκκλησίας. Έτσι δεν λάμβανα καθόλου υπόψη το θέλημα του Θεού και δεν ήμουν καλό άτομο. Στην πραγματικότητα, όσοι έχουν καλή ανθρώπινη φύση είναι έντιμοι, κάνουν πράξη την αλήθεια και προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, τολμούν να συναναστραφούν και να εκθέσουν τους άλλους για να τους βοηθήσουν να αλλάξουν και φέρονται στους αδελφούς και τις αδελφές τους με ειλικρινή καρδιά. Εγώ όμως τι έκανα; Όταν είδα τα προβλήματα με τους διακόνους, δεν είπα τίποτα και προτίμησα να αφήσω να θιχτούν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού για να διαφυλάξω τα δικά μου. Η ανθρώπινη φύση μου ήταν τόσο κακή!

Αργότερα, διάβασα ένα χωρίο των λόγων του Θεού και κατανόησα κάπως τον εαυτό μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Μερικοί επικεφαλής της εκκλησίας βλέποντας τους αδελφούς ή τις αδελφές τους να εκτελούν το καθήκον τους απρόσεκτα και χωρίς ενθουσιασμό, δεν τους επιπλήττουν, αν και θα έπρεπε. Όταν βλέπουν κάτι που είναι σαφώς επιβλαβές προς τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κάνουν τα στραβά μάτια και δεν το ερευνούν, ώστε να μην προκαλέσουν την ελάχιστη δυνατή προσβολή στους άλλους. Στην πραγματικότητα, δεν δείχνουν πραγματικά ενδιαφέρον για τις αδυναμίες των ανθρώπων· αντίθετα, η πρόθεσή τους είναι να κερδίσουν τους ανθρώπους, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά: “Αν το συνεχίσω αυτό και δεν προσβάλλω κανέναν, θα πιστέψουν ότι είμαι καλός επικεφαλής. Θα έχουν καλή γνώμη και μεγάλη εκτίμηση για μένα. Θα με αναγνωρίσουν και θα με συμπαθήσουν”. Όση βλάβη κι αν προκαλείται στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και όσο κι αν εμποδίζεται ο εκλεκτός λαός του Θεού στην είσοδό τους στη ζωή ή όσο κι αν αναστατώνεται η εκκλησιαστική ζωή, αυτού του είδους οι επικεφαλής εμμένουν στη σατανική φιλοσοφία τους και δεν προσβάλλουν κανέναν. Δεν υπάρχει ποτέ κανένα αίσθημα αυτοκριτικής στις καρδιές τους. Βλέποντας κάποιον να προκαλεί διαταραχή και ενοχλήσεις, το πολύ-πολύ, μπορεί να κάνουν μια απλή αναφορά σε αυτό το ζήτημα επί τη ευκαιρία, και έπειτα να τελειώνουν μ’ αυτό. Δεν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ούτε επισημαίνουν την ουσία του προβλήματος σε αυτό το άτομο, πολύ λιγότερο δε αναλύουν την κατάστασή του. Ποτέ δεν επικοινωνούν σχετικά με το ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Οι ψευδείς επικεφαλής δεν εκθέτουν ούτε αναλύουν ποτέ τι είδους λάθη κάνουν οι άνθρωποι συχνά ή τι είδους διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν οι άνθρωποι συχνά. Δεν επιλύουν κανένα πραγματικό πρόβλημα, αλλά αντίθετα ανέχονται πάντα την ανάρμοστη συμπεριφορά και τα ξεσπάσματα διαφθοράς των ανθρώπων, και παραμένουν αδιάφοροι ανεξάρτητα από το πόσο αρνητικοί ή αδύναμοι είναι οι άνθρωποι, κηρύττοντας απλώς λίγη θεωρία ή λίγο δόγμα, προβαίνοντας σε μερικές επιφανειακές προτροπές, προσπαθώντας να αποφύγουν τη σύγκρουση. Ως αποτέλεσμα, οι εκλεκτοί του Θεού δεν προβληματίζονται και δεν προσπαθούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, δεν καταφέρνουν να βρουν λύση στα ξεσπάσματα διαφόρων ειδών διαφθοράς και ζουν εν μέσω λέξεων, φράσεων, αντιλήψεων και φαντασιώσεων, χωρίς καμία είσοδο στη ζωή. Πιστεύουν, μάλιστα, μέσα τους το εξής: “Ο επικεφαλής μας έχει μεγαλύτερη κατανόηση για τις αδυναμίες μας απ’ ό,τι ο Θεός. Το ανάστημά μας μπορεί να είναι πολύ μικρό για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Θεού, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι να εκπληρώνουμε τις απαιτήσεις του επικεφαλής μας· ακολουθώντας τον επικεφαλής μας, ακολουθούμε τον Θεό. Αν έρθει μια ημέρα κατά την οποία ο Άνωθεν θα αντικαταστήσει τον επικεφαλής μας, τότε θα κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί· για να κρατήσουμε τον επικεφαλής μας και να αποτρέψουμε την αντικατάστασή του από τον Άνωθεν, θα διαπραγματευτούμε με τον Άνωθεν και θα τον αναγκάσουμε να συμφωνήσει με τα αιτήματά μας. Με αυτόν τον τρόπο θα κάνουμε το σωστό για τον επικεφαλής μας”. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοιες σκέψεις στην καρδιά τους, όταν έχουν μια τέτοια σχέση με τον επικεφαλής και αισθάνονται στην καρδιά τους εξάρτηση, θαυμασμό και σεβασμό προς τον επικεφαλής τους, τότε θα έχουν όλο και μεγαλύτερη πίστη σε αυτόν τον επικεφαλής, τα λόγια του επικεφαλής είναι αυτά που θέλουν να ακούν και σταματούν να αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Ένας τέτοιος επικεφαλής έχει σχεδόν πάρει τη θέση του Θεού στην καρδιά των ανθρώπων. Αν ένας επικεφαλής είναι πρόθυμος να διατηρήσει μια τέτοια σχέση με τον εκλεκτό λαό του Θεού, αν αντλεί ένα αίσθημα απόλαυσης από αυτό στην καρδιά του και πιστεύει ότι οι εκλεκτοί του Θεού οφείλουν να του φέρονται έτσι, τότε δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ αυτού και του Παύλου, και έχει ήδη διαβεί το μονοπάτι των αντίχριστων. […] Οι αντίχριστοι δεν κάνουν πραγματικό έργο, δεν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια και δεν επιλύουν προβλήματα, δεν καθοδηγούν τους ανθρώπους στο να τρώνε και να πίνουν τα λόγια του Θεού ούτε στο να εισέρχονται στην πραγματικότητα της αλήθειας. Εργάζονται μόνο για την κοινωνική θέση και τη φήμη, νοιάζονται μόνο για την εδραίωσή τους, την προστασία της θέσης που κατέχουν στις καρδιές των ανθρώπων και το να κάνουν τους πάντες να τους λατρεύουν, να τους σέβονται και να τους ακολουθούν· αυτοί είναι οι στόχοι που θέλουν να επιτύχουν. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι αντίχριστοι προσπαθούν να κερδίσουν τους ανθρώπους και να ελέγξουν τους εκλεκτούς του Θεού. Δεν είναι πονηρός ένας τέτοιος τρόπος εργασίας; Είναι αποκρουστικός!» («Προσπαθούν να πάρουν τους ανθρώπους με το μέρος τους» στο βιβλίο «Εκθέτοντας τους αντίχριστους»). Μετά την ανάγνωση του χωρίου των λόγων του Θεού, έγινα κατακόκκινη από ντροπή. Ο λόγος του Θεού αποκάλυπτε με ακρίβεια την κατάστασή μου. Έβλεπα ξεκάθαρα πως οι δύο διάκονοι δεν έπαιρναν στα σοβαρά το έργο τους και το πρόβλημα ήταν σοβαρό. Μέσα από λόγια του Θεού που κρίνουν και αποκαλύπτουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις, έπρεπε να τους συναναστραφώ, ώστε να μάθουν τα προβλήματά τους και να αλλάξουν στάση απέναντι στο καθήκον τους. Αυτό θα τους είχε εμποδίσει να επηρεάζουν το έργο της εκκλησίας. Όμως, για να διατηρήσω τη σχέση μας και για να έχουν καλή εντύπωση για μένα, δεν εξέθεσα την ουσία των προβλημάτων τους κι απλώς τους ενθάρρυνα με παρηγορητικά λόγια του Θεού. Νόμιζα πως έτσι θα με θεωρούσαν καλή επικεφαλής και θα είχαν καλή γνώμη για μένα, θα με επιδοκίμαζαν και θα με συμπαθούσαν. Ήμουν πολύ εγωίστρια και αχρεία! Επειδή δεν επισήμανα και δεν εξέθεσα τα προβλήματα των δύο διακόνων εγκαίρως, οι νεοφώτιστοι δεν διόρθωναν τις αντιλήψεις τους εγκαίρως και άλλοι που είχαν μόλις αποδεχτεί το ευαγγέλιο, έφυγαν απ’ την ομάδα συνάθροισης. Κατάλαβα πως ήταν δικό μου κατόρθωμα. Καθήκον ενός επικεφαλής είναι να επιβλέπει και να παρακολουθεί το έργο των διακόνων της εκκλησίας και της ομάδας συνάθροισης, και να επιλύει προβλήματα εγκαίρως. Πρέπει να ξέρουμε την κατάσταση των αδελφών μας, κι όταν κάποιος κάνει κάτι που παραβιάζει τις αρχές ή επηρεάζει το έργο της εκκλησίας, πρέπει να τον συναναστρεφόμαστε με στοργή και να τον βοηθούμε. Αν δεν αλλάξει κάτι με τη συναναστροφή μας, πρέπει να τον κλαδέψουμε, να το αντιμετωπίσουμε ή να τον απομακρύνουμε. Έτσι μόνο προστατεύεται το έργο του οίκου του Θεού. Όμως, ως επικεφαλής εκκλησίας, δεν ήμουν μόνο ανεύθυνη, αλλά και ενήργησα ως υπηρέτης του Σατανά και διατάραξα το έργο του οίκου του Θεού. Ήταν ντροπιαστικό! Ήταν εξευτελιστικό και λυπηρό να βλέπω τα πράγματα να εξελίσσονται έτσι. Τα προβλήματα αυτά οφείλονταν στο ότι δεν ενήργησα ως επικεφαλής. Αν είχα συναναστραφεί και εκθέσει τα προβλήματά τους, δεν θα είχα προκαλέσει τόση ζημιά στο έργο της εκκλησίας. Ήμουν μια ψευδοεπικεφαλής που δεν έπαιρνε στα σοβαρά το έργο της. Δεν βοήθησα τους αδελφούς και τις αδελφές να κατανοήσουν την αλήθεια και δεν τους έφερα ενώπιον του Θεού. Ήθελα πάντα να με επιδοκιμάζουν και να με υπερασπίζονται, ώστε να έχουν μια καλή εικόνα για μένα και να έχω κύρος στην καρδιά τους. Βάδιζα στο μονοπάτι του αντίχριστου της αντίστασης στον Θεό. Χωρίς την κρίση του λόγου του Θεού, δεν ξέρω τι κακό θα μπορούσα να κάνω. Μόλις το παραδέχτηκα, μετάνιωσα για τις πράξεις μου, έτσι προσευχήθηκα με ειλικρίνεια στον Θεό: «Θεέ μου, δεν αντιλήφθηκα πως ο εγωισμός μου θα έκανε τέτοια ζημιά στο έργο της εκκλησίας και θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή των αδελφών μου. Είμαι ανάξια μιας τόσο σημαντικής αποστολής. Θεέ μου, θέλω να μετανοήσω. Ελπίζω να φέρω πίσω τους αδελφούς και τις αδελφές που μόλις αποδέχτηκαν το ευαγγέλιο. Σε παρακαλώ, καθοδήγησέ με να κάνω αυτοκριτική, ώστε να μην ξανακάνω τα ίδια λάθη». Μετά την προσευχή, η κατάστασή μου βελτιώθηκε λίγο, όμως ένιωθα πολύ ένοχη. Ένιωθα σαν αμαρτωλή, πως όλα όσα κάνω αντιπροσωπεύουν τον Σατανά, πως άνθρωποι όπως εγώ δεν μπορούν να σωθούν και πως δεν υπήρχε ελπίδα για μένα.

Τότε, μια αδελφή έστειλε στην ομάδα συνομιλίας κάποια λόγια του Θεού. Ο λόγος του Θεού λέει: «Οι πολλές εμπειρίες αποτυχίας και αδυναμίας σου, οι στιγμές αρνητικότητάς σου, μπορεί να ειπωθεί πως είναι όλα δοκιμασίες του Θεού. Αυτό συμβαίνει γιατί τα πάντα προέρχονται από τον Θεό και όλα τα πράγματα και τα συμβάντα βρίσκονται στα χέρια Του. Είτε αποτύχεις είτε είσαι αδύναμος και παραπατήσεις, τα πάντα εξαρτώνται από τον Θεό και βρίσκονται υπό τον έλεγχό Του. Από την πλευρά του Θεού, αυτό αποτελεί δοκιμασία για εσένα και αν δεν μπορέσεις να το αναγνωρίσεις, θα γίνει πειρασμός. Υπάρχουν δύο ειδών καταστάσεις που θα πρέπει να αναγνωρίζουν οι άνθρωποι: Η μία προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα και η άλλη προέρχεται πιθανώς από τον Σατανά. Στη μία κατάσταση, το Άγιο Πνεύμα σε φωτίζει και σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις τον εαυτό σου, να αισθανθείς απέχθεια και τύψεις για τον εαυτό σου και να μπορείς να νιώσεις γνήσια αγάπη για τον Θεό, να βάλεις σκοπό να Τον ικανοποιήσεις. Στην άλλη κατάσταση, γνωρίζεις τον εαυτό σου, αλλά είσαι αρνητικός και αδύναμος. Θα μπορούσε να ειπωθεί πως αυτή η κατάσταση είναι ο εξευγενισμός του Θεού, καθώς και ο πειρασμός του Σατανά. Αν αναγνωρίζεις πως αυτή είναι η σωτηρία σου από τον Θεό και αν νιώθεις πως πλέον Του είσαι εξαιρετικά υπόχρεος, και αν εφεξής προσπαθείς να Του το ανταποδώσεις και δεν πέφτεις πια σε τέτοια αχρειότητα, αν καταβάλλεις προσπάθεια να τρως και να πίνεις τον λόγο Του, και αν πάντοτε θεωρείς πως έχεις ελλείψεις, κι η καρδιά σου είναι γεμάτη λαχτάρα, τότε αυτή είναι δοκιμασία από τον Θεό. Όταν θα τελειώσει ο πόνος και θα προχωράς και πάλι προς τα εμπρός, ο Θεός θα εξακολουθεί να σε οδηγεί, να σε φωτίζει, να σε διαφωτίζει και να σε τρέφει. Ωστόσο, αν δεν την αναγνωρίζεις και είσαι αρνητικός, αν παραδίνεσαι απλώς στην απελπισία, αν σκέφτεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, τότε ο πειρασμός του Σατανά θα έχει πέσει πάνω σου» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι πρόκειται να οδηγηθούν στην τελείωση πρέπει να υποβληθούν σε εξευγενισμό). Μόλις διάβασα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, παρηγορήθηκα κι επίσης, είχα αυτοπεποίθηση να προχωρήσω. Πριν, όταν διάβαζα τα σκληρά λόγια του Θεού, όπου ο Θεός φανέρωνε τη διαφθορά μου, ήταν επώδυνο και άβολο, και ένιωθα πως είχα καταδικαστεί και δεν είχα ελπίδες να σωθώ, έτσι ήμουν αρνητική και αδύναμη. Όμως, όταν διάβασα αυτό το χωρίο των λόγων του Θεού, κατάλαβα το θέλημά Του. Αν οι άνθρωποι δεν υπερασπίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού στα καθήκοντά τους και εκτίθενται και αντιμετωπίζονται, είναι φυσικό να νιώθουν αρνητικοί και αδύναμοι. Όμως, αν αναζητούσα την αλήθεια στην αποτυχία μου και έκανα αυτοκριτική, θα είχα την ευκαιρία να πάρω ένα μάθημα. Αν γινόμουν αρνητική, υποχωρούσα ή παραιτούμουν, θα έπεφτα στην παγίδα του Σατανά και θα υπέκυπτα στον πειρασμό. Κατάλαβα πως πίσω από την κρίση του Θεού και τη φανέρωση των διεφθαρμένων διαθέσεων, βρισκόταν η αγάπη του Θεού. Ο Θεός θέλει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, να μάθουμε από τις αποτυχίες μας και να μην ελεγχόμαστε από σατανικές διαθέσεις. Αυτό είναι κάτι καλό, μια ευκαιρία να ωριμάσουμε. Όταν το παραδέχτηκα, δεν ένιωθα πια αρνητική ούτε παρανοούσα τον Θεό. Έπρεπε να κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τον λόγο και τις αρχές του Θεού. Δεν θα ακολουθούσα πια τα σαρκικά μου συναισθήματα ούτε θα προστάτευα τη φήμη και το κύρος μου.

Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού: «Οφείλετε να γνωρίζετε ότι ο Θεός συμπαθεί αυτούς που είναι ειλικρινείς. Στην ουσία, ο Θεός είναι πιστός, επομένως τα λόγια Του είναι πάντοτε άξια εμπιστοσύνης. Οι πράξεις Του, επιπλέον, είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες και γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του. Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, όντας αυθεντικός με τον Θεό στο καθετί, όντας ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, μην κρύβοντας τα γεγονότα, μην προσπαθώντας να εξαπατήσεις όσους είναι επάνω ή από κάτω και μην κάνοντας πράγματα απλώς για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να είσαι αγνός στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή κοινωνική θέση. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινήσεις σκεπτόμενος το αν υπήρξες αγνός ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια αυτά του Θεού με βοήθησαν. Από τον λόγο του Θεού, κατάλαβα πως ο Θεός μισεί τους δόλιους και αγαπά τους έντιμους. Οι έντιμοι προστατεύουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και την είσοδο των αδελφών στη ζωή. Όταν οι επικεφαλής είναι έντιμοι, το έργο της εκκλησίας ποτέ δεν καθυστερεί. Έπρεπε να δώσω προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αντιμετωπίσω τα προβλήματα των δύο διακόνων με εντιμότητα. Έπρεπε να συναναστραφώ και να εκθέσω τις ενέργειές τους, για να αντιληφθούν τη σοβαρότητα των προβλημάτων τους, να μετανοήσουν αληθινά και να ενεργούν και πάλι με υπευθυνότητα. Αν μετά τη συναναστροφή μου δεν άλλαζαν, έπρεπε να τους απομακρύνω για να προστατέψω το έργο της εκκλησίας.

Αργότερα, βρήκα κάποια λόγια του Θεού και συναναστράφηκα πρώτα τον αδελφό Κέβιν, για να μάθει πως αυτές οι κοινωνικές τάσεις είναι πειρασμοί του Σατανά, και πως θα έπρεπε να εγκαταλείψει τις σαρκικές του προδιαθέσεις. Έπειτα, συναναστράφηκα την αδελφή Ζανέλ, της επισήμανα την έλλειψη φορτίου στα καθήκοντά της και της είπα να λαμβάνει υπόψη το θέλημα του Θεού. Προς έκπληξή μου, μετά τη συναναστροφή μου, ήταν κι οι δύο πρόθυμοι να αλλάξουν στάση απέναντι στο καθήκον τους και να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους. Αργότερα, ο αδελφός Κέβιν έδειξε κάποια αλλαγή, έτσι, όταν έμπαινε ξανά σε πειρασμό, απαρνιόνταν συνειδητά τη σάρκα του, ενώ η αδελφή Ζανέλ ήταν πιο δραστήρια στο καθήκον της. Όταν είδα αυτό το αποτέλεσμα, κατηγόρησα τον εαυτό μου που δεν επισήμανα τα προβλήματά τους νωρίτερα. Είδα επίσης πως όσοι αποδέχονται την αλήθεια δεν είναι αρνητικοί όταν εκτίθενται ή δέχονται συμβουλές. Αποκτούν αυτογνωσία απ’ αυτό, μετανοούν ειλικρινά και συνεργάζονται καλύτερα με τον Θεό. Είμαι πολύ χαρούμενη που είχα αυτήν την εμπειρία. Η εμπειρία της κρίσης και της αποκάλυψης του λόγου του Θεού με έκανε να κατανοήσω κάπως τη διαφθορά μου. Βίωσα επίσης πως τα λόγια που εκφράζει ο Παντοδύναμος Θεός είναι η αλήθεια και μπορούν να αλλάξουν και να σώσουν τους ανθρώπους. Δόξα τω Παντοδύναμω Θεώ!