Από την Λιου Γι, Κίνα

Πριν αρχίσω να πιστεύω, πρόσεχα πάντα να μην προσβάλλω τους άλλους και να μπορώ να τα πηγαίνω καλά με όλους. Όποτε έβλεπα κάποιον να περνά μια δύσκολη φάση, τον βοηθούσα, για να νιώθω πως είχα καλή ανθρώπινη φύση και πως ήμουν καλός άνθρωπος. Μόνον όταν βίωσα την κρίση των λόγων του Θεού κατάλαβα πως απλώς προστάτευα τις σχέσεις μου με τους άλλους και δεν είχα κανένα αίσθημα δικαιοσύνης. Τις κρίσιμες στιγμές, δεν μπορούσα ποτέ να προασπιστώ τις αρχές της αλήθειας και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Κατάλαβα πως ο Θεός με απεχθανόταν που ήθελα να ευχαριστώ τους ανθρώπους εγωιστικά και δόλια. Γεμάτη τύψεις και απέχθεια για τον εαυτό μου, άρχισα να εστιάζω στο να κάνω πράξη την αλήθεια και να αλλάζω.

Στο παρελθόν, όταν ήμουν επικεφαλής της ομάδας ποτίσματος της εκκλησίας, συνεργαζόμουν με την αδελφή Λι. Λίγο αργότερα, παρατήρησα πως δεν επωμιζόταν κανένα βάρος και δεν ήταν φιλόπονη στο καθήκον της. Ποτέ δεν βοηθούσε τους αδελφούς και τις αδελφές να επιλύνουν τα προβλήματά τους και μερικές φορές μάλιστα, μπέρδευε τις ώρες των συναθροίσεων. Ήθελα να της επιστήσω την προσοχή σ’ αυτά τα πράγματα, έπειτα όμως, σκεφτόμουν πως δεν έκανε το καθήκον εκείνο για πολύ καιρό, κι έτσι, αν έλεγα κάτι, ίσως νόμιζε πως ήμουν πολύ απαιτητική και αυστηρή. Είχε πολύ καλή εντύπωση για μένα, επομένως, μήπως άλλαζε γνώμη αν της ανέφερα αυτά τα πράγματα; Εκείνο το βράδυ, αποφάσισα να συναναστραφώ μαζί της κατ’ ιδίαν, ώστε να μη διασυρθεί. Κατά τη συναναστροφή μας, δεν επικοινώνησα την αλήθεια για να επιλύσω τα προβλήματά της, αλλά την συμβούλεψα διακριτικά: «Τελευταία, δεν είσαι πολύ αποτελεσματική στο καθήκον σου. Έχεις προβληματιστεί πάνω σ’ αυτό; Αν βιώνεις μια άσχημη κατάσταση, την οποία δεν φροντίζεις να επιλύσεις, τότε όχι μόνο δεν θα κάνεις καλά το καθήκον σου, αλλά μπορεί και να βλάψει την είσοδό σου στη ζωή». Στην πραγματικότητα, γνώριζα πως ήταν ανεύθυνη και απρόσεκτη στο καθήκον της και πως θα έπρεπε να συναναστραφώ σχετικά με την αλήθεια, για να αναλύσω τη φύση του προβλήματος, να την αντιμετωπίσω και να την εκθέσω, ώστε να μπορέσει να κατανοήσει τα θέματα που είχε. Όμως, αν ήμουν πολύ αυστηρή και δεν το δεχόταν, ανησυχούσα πως αυτό θα κατέστρεφε τη σχέση μας και ίσως με μισούσε. Έτσι, συναναστράφηκα μαζί της υπομονετικά.

Αργότερα, είδα πως η αδελφή Λι ήταν πολύ ανταγωνιστική στο καθήκον της και προσπαθούσε πάντα να ξεπεράσει τους άλλους. Γινόταν αρνητική όταν δεν μπορούσε να κερδίσει τον θαυμασμό των ανθρώπων. Αρκετές φορές, συναναστράφηκα μαζί της κατ’ ιδίαν και φαινόταν να το παίρνει πολύ καλά, όμως ποτέ δεν άλλαζε κάτι. Σκέφτηκα να αναφέρω την κατάσταση στους επικεφαλής, όμως φοβόμουν πως έτσι θα την μαχαίρωνα πισώπλατα. Αν την πρόσβαλλα, πώς θα μπορούσαμε να τα πηγαίνουμε καλά μετά; Όλον αυτόν τον καιρό, γνωριζόμασταν καλά, κι όπως λένε: «η οικειότητα αποφέρει οφέλη». Είπα να συνεχίσω να προσπαθώ να τη βοηθήσω κι αν συνέχιζε έτσι, θα είχα και πάλι χρόνο να μιλήσω στους επικεφαλής.

Η απόδοση της αδελφής Λι στο καθήκον της συνέχιζε να μειώνεται και ήταν ανίκανη να επιλύνει τα προβλήματα των νεοφύτων. Σε μια συνάθροιση, καθώς προσπαθούσε να επιλύσει τα προβλήματά τους, η συναναστροφή της ήταν λανθασμένη. Τη διορθώσαμε μαζί, όμως αργότερα, όταν αντιμετώπιζε παρόμοια προβλήματα, συναναστρεφόταν με τον ίδιο λανθασμένο τρόπο. Όχι μόνο δεν κατάφερνε να επιλύσει τα προβλήματα των νέων πιστών, αλλά και τους αποπροσανατόλιζε. Όταν το ανακάλυψα, πραγματικά κατηγορούσα τον εαυτό μου και ήθελα να εκθέσω την αδελφή Λι για τον τρόπο που προκαλούσε διαταραχή, όμως μόλις την έβλεπα, η γλώσσα μου δενόταν κόμπος. Το προσπερνούσα, λέγοντας απλώς πως η συναναστροφή της ήταν λανθασμένη. Ήμουν ασαφής και υπεξέφευγα, καθώς φοβόμουν πως θα την αναστάτωνα και θα σκεφτόταν άσχημα για μένα αν ήμουν σκληρή μαζί της. Ως αποτέλεσμα, δεν κατανοούσε τον εαυτό της. Είδα πως η κατανόησή της δεν ήταν καλή και δεν ήταν κατάλληλη για το καθήκον του ποτίσματος. Έτσι, βάσει αρχής, έπρεπε να αντικατασταθεί κι εγώ έπρεπε να την αναφέρω στους επικεφαλής. Όμως άλλαξα γνώμη, καθώς φοβόμουν πως θα την προσέβαλλα και μετά από μια μακροχρόνια συνεργασία, θα γινόμασταν από φίλες εχθροί. Τελικά, δεν προασπίστηκα τις αρχές της αλήθειας και καθυστέρησα να την αναφέρω στους επικεφαλής. Ως αποτέλεσμα, βρέθηκα σε μια απαίσια κατάσταση, καθώς δεν έκανα πράξη την αλήθεια και έκλεινα τα μάτια στα προβλήματα στο έργο μου. Συνήθισα τη συμπεριφορά της αδελφής Λι και ήμουν ικανοποιημένη εφόσον τα πηγαίναμε καλά επιφανειακά. Δεν σκεφτόμουν την προάσπιση του έργου του οίκου του Θεού και δεν έλεγα στους επικεφαλής τι πραγματικά συνέβαινε.

Ώσπου μια μέρα, η αδελφή Λι ανακάλυψε πως την παρακολουθούσαν πληροφοριοδότες του ΚΚΚ. Αν συνέχιζε να κάνει το καθήκον της, θα μπορούσε να μπλέξει τους άλλους αδελφούς και αδελφές. Όταν άκουσα τα νέα, η καρδιά μου πήγε να σπάσει. Καθώς κατανοούσα τη σοβαρότητα του θέματος, τελικά ενημέρωσα τους επικεφαλής για την κατάστασή της. Οι επικεφαλής ήταν πολύ σκληροί μαζί μου στην απαντητική τους επιστολή: «Η αδελφή Λι είναι ανεύθυνη στο καθήκον της και η κατανόησή της είναι λανθασμένη. Εδώ και καιρό, προκαλεί διαταραχή, όμως για μεγάλο διάστημα, δεν το ανέφερες. Αναζητούσες απλώς τη χρυσή τομή και ήθελες να ευχαριστείς τους ανθρώπους. Αυτό παρακώλυσε και προκάλεσε ζημιά στο έργο του οίκου του Θεού. Στ’ αλήθεια, πρέπει να προβληματιστείς και να γνωρίσεις τον εαυτό σου». Επισύναψαν, επίσης, ένα απόσπασμα από την ομιλία του άνωθεν: «Όσοι θέλουν να ευχαριστούν τους ανθρώπους, δεν έχουν διάκριση. Γνωρίζουν καλά τις αρχές της αλήθειας, αλλά δεν τις προασπίζονται. Σε θέματα, μάλιστα, που αφορούν τα προσωπικά τους συμφέροντα, απορρίπτουν τις αρχές της αλήθειας και διαφυλάσσουν μόνο το προσωπικό τους κέρδος. Όταν αυτοί που θέλουν να ευχαριστούν τους ανθρώπους βλέπουν κάποιον μοχθηρό άνθρωπο να κάνει κακές πράξεις, γνωρίζουν πως αυτές οι πράξεις διαταράσσουν το έργο του οίκου του Θεού και προκαλούν αναστάτωση στη ζωή της εκκλησίας, όμως δεν λένε λέξη, επειδή φοβούνται μην τους προσβάλλουν. Δεν τους εκθέτουν ούτε του αναφέρουν. Δεν έχουν απολύτως κανένα αίσθημα δικαιοσύνης ή ευθύνης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι κατάλληλοι να εκτελούν κάποιο καθήκον στην εκκλησία. Είναι εντελώς άχρηστοι. Αυτοί που θέλουν να ευχαριστούν τους ανθρώπους φαίνονται ειλικρινείς και οι άλλοι νομίζουν πως είναι καλοί άνθρωποι με καλή ανθρώπινη φύση. Κάποιοι επικεφαλής και εργάτες, μάλιστα, τους καλλιεργούν. Αυτό είναι εντελώς ανόητο. Ποτέ μην προσπαθείτε να καλλιεργείτε αυτούς που θέλουν να ευχαριστούν τους ανθρώπους, καθώς δεν μπορούν να πετύχουν τίποτα. Ουσιαστικά, δεν αγαπούν την αλήθεια ούτε την αποδέχονται, πόσο μάλλον να την κάνουν πράξη. Γι’ αυτό, ο Θεός μισεί περισσότερο από καθετί αυτούς που θέλουν να ευχαριστούν τους ανθρώπους. Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν μετανοήσουν ειλικρινά, θα εξαλειφθούν» (Ρυθμίσεις Εργασίας). Το αυστηρό κλάδεμα και η αντιμετώπισή μου από τους επικεφαλής με αναστάτωσαν. Ειδικά όταν διάβασα τη φράση «αυτοί που θέλουν να ευχαριστούν τους ανθρώπους». Δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου: Πώς μπορούσα να είμαι κάποια που θέλει να ευχαριστεί τους ανθρώπους; Ο Θεός απεχθάνεται αυτούς τους ανθρώπους. Είναι άχρηστοι και θα εξαλειφθούν. Ήμουν απίστευτα αναστατωμένη και δεν άντεχα να παραδεχτώ πως ήμουν τέτοιος άνθρωπος, παρόλο που είχα όντως συμπεριφερθεί όπως κάποιος που θέλει να ευχαριστεί τους ανθρώπους. Γεμάτη δάκρυα, προσευχήθηκα: «Θεέ μου, διατάραξα το έργο του οίκου του Θεού επειδή δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Έπραξα το κακό και οι επικεφαλής είχαν δίκιο να με αντιμετωπίσουν. Όμως, εξακολουθώ να μην έχω βαθιά κατανόηση του εαυτού μου. Σε παρακαλώ, διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με να γνωρίσω τον εαυτό μου».

Μετά την προσευχή, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Ορισμένοι άνθρωποι καυχιούνται συνέχεια ότι κατέχουν καλή ανθρώπινη φύση, ισχυριζόμενοι ότι δεν έχουν διαπράξει ποτέ κανένα κακό, δεν έχουν κλέψει ποτέ τα υπάρχοντα άλλων ανθρώπων και ποτέ δεν έχουν επιθυμήσει πράγματα άλλων ανθρώπων. Φτάνουν μέχρι και στο σημείο να αφήνουν τους άλλους να επωφεληθούν εις βάρος τους όταν υπάρχει διαμάχη περί συμφερόντων, προτιμώντας να υποστούν απώλεια, και δεν λένε τίποτα κακό για κανέναν ώστε οι υπόλοιποι να τους θεωρούν καλούς ανθρώπους. Ωστόσο, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, είναι ύπουλοι και ξέρουν να ελίσσονται, μηχανορραφώντας διαρκώς για το συμφέρον τους. Ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποτέ δεν αντιμετωπίζουν ως επείγοντα τα πράγματα που ο Θεός αντιμετωπίζει ως επείγοντα ούτε σκέφτονται όπως σκέφτεται ο Θεός, και ποτέ δεν μπορούν να παραμερίσουν τα συμφέροντά τους, ώστε να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ποτέ δεν εγκαταλείπουν τα δικά τους συμφέροντα. Ακόμα κι όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να διαπράττουν το κακό, δεν τους εκθέτουν· δεν έχουν καθόλου αρχές. Αυτό δεν είναι παράδειγμα καλής ανθρώπινης φύσης. Μη δίνεις προσοχή σε αυτά που λέει ένα τέτοιο άτομο· πρέπει να βλέπεις τι βιώνει, τι αποκαλύπτει, και ποια στάση διατηρεί ενόσω εκτελεί τα καθήκοντά του, καθώς και ποια είναι η εσωτερική του κατάσταση και τι αγαπά. Αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά την αφοσίωσή του στον Θεό, αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά τα συμφέροντα του Θεού ή αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και περιουσία ξεπερνά το ενδιαφέρον που δείχνει για τον Θεό, τότε δεν είναι άτομο με ανθρώπινη φύση» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). «Πολλοί πιστεύουν πως το να είναι κανείς καλός άνθρωπος είναι ουσιαστικά εύκολο και απλώς απαιτεί να μιλά κανείς λιγότερο και να κάνει περισσότερα, να έχει καλή καρδιά και να μην έχει καμιά κακή πρόθεση. Πιστεύουν ότι αυτό θα διασφαλίζει την ευημερία τους όπου κι αν πηγαίνουν, ότι θα τους συμπαθούν οι άλλοι και ότι αρκεί να είναι κανείς έτσι. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο που δεν θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια· είναι ικανοποιημένοι μόνο και μόνο με το να είναι καλοί άνθρωποι. Νομίζουν ότι το να επιδιώκουν την αλήθεια και να υπηρετούν τον Θεό είναι υπερβολικά περίπλοκο· απαιτεί την κατανόηση πολλών αληθειών, νομίζουν, και ποιος μπορεί να το κατορθώσει αυτό; Απλώς θέλουν να ακολουθήσουν έναν ευκολότερο δρόμο —να είναι καλοί άνθρωποι και να εκτελούν τα καθήκοντά τους— και νομίζουν ότι αυτό αρκεί. Είναι βάσιμη αυτή η άποψη; Είναι στ’ αλήθεια τόσο απλό το να είναι κανείς καλός άνθρωπος; Θα βρείτε πολλούς καλούς ανθρώπους στην κοινωνία που μιλούν με πολύ ευγενικό τρόπο, και παρόλο που εξωτερικά φαίνονται ότι δεν έχουν κάνει μεγάλο κακό, βαθιά μέσα τους είναι δόλιοι και ύπουλοι. Συγκεκριμένα, είναι σε θέση να βλέπουν “προς τα πού φυσάει ο άνεμος” και είναι γοητευτικοί και έμπειροι όσον αφορά την ευγλωττία τους. Κατά την άποψή Μου, ένας τέτοιος “καλός άνθρωπος” είναι ψεύτικος, ένας υποκριτής· ένας τέτοιος άνθρωπος απλώς προσποιείται ότι είναι καλός. Όλοι αυτοί που επιμένουν στη μέση οδό, είναι οι πιο μοχθηροί. Προσπαθούν να μην προσβάλλουν κανέναν, ευχαριστούν τους ανθρώπους, συμφωνούν με τα πράγματα και κανείς δεν μπορεί να τους καταλάβει. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ζωντανός Σατανάς!» («Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορείτε να απαλλαχτείτε από τα δεσμά μιας διεφθαρμένης διάθεσης» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα πάντα στα λόγια του Θεού έπεσαν μέσα και πείστηκα εντελώς. Κατάλαβα πως ήμουν κάποια που θέλει να ευχαριστεί τους ανθρώπους, ένα «καλό παιδί» πέρα για πέρα. Ήμουν πολύ προσεκτική στη συνεργασία μου με την αδελφή Λι, προκειμένου να προστατεύσω τη σχέση μας. Όταν είδα πως δεν επωμιζόταν κανένα φορτίο και πάντα έκανε λάθη, πως πάντα ήταν ανταγωνιστική για να αποκτήσει όνομα και κέρδος και πως επηρέαζε το έργο του οίκου του Θεού, έπρεπε να συναναστραφώ μαζί της και να της το επισημάνω αμέσως. Όμως, επειδή φοβόμουν μην την προσβάλλω, απλώς προσπέρασα το πρόβλημα. Δεν τη βοηθούσα έτσι, ούτε της έδειχνα την αγάπη μου. Της έκανα κακό. Ήξερα πως η κατανόησή της ήταν λανθασμένη και πως δεν ήταν κατάλληλη να κάνει το καθήκον του ποτίσματος, όμως δεν ήθελα να την προσβάλλω, κάνοντάς την να σκεφτεί άσχημα για μένα, κι έτσι καθυστέρησα να την αναφέρω στους επικεφαλής. Κράτησα στο καθήκον του ποτίσματος ένα ανεύθυνο άτομο με διαστρεβλωμένη κατανόηση, που παρακώλυε το έργο του οίκου του Θεού. Είχα γίνει τσιράκι του Σατανά, διαταράσσοντας σοβαρά το έργο του οίκου του Θεού. Στην πίστη μου, εγκατέλειπα επιφανειακά την οικογένειά μου και την καριέρα μου, εργαζόμουν μέρα-νύχτα και πλήρωνα κάποιο τίμημα, όμως όταν ανέκυπταν προβλήματα, σκεφτόμουν απλώς τα δικά μου συμφέροντα κι όχι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Πίστευα στον Θεό, όμως δεν ήμουν σε σύμπνοια μαζί Του. Πώς μπορούσα να αποκαλούμαι πιστή; Δεν άξιζα να ζω ενώπιον του Θεού! Στη σκέψη αυτή, ένιωθα δυστυχισμένη και είχα τύψεις που πρόδωσα τις αρχές της αλήθειας και έθιξα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.

Αργότερα, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους μέσα από την εκπαίδευση και την επιρροή των εθνικών κυβερνήσεων και των διασήμων και σπουδαίων. Τα διαβολικά λόγια τους έχουν γίνει η ζωή-φύση του ανθρώπου και το “ο σώζων εαυτόν σωθήτω” είναι ένα γνωστό σατανικό ρητό που έχει ενσταλαχθεί σε όλους, και το οποίο έχει γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν και άλλα λόγια φιλοσοφιών για τη ζωή που είναι έτσι. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τον παραδοσιακό πολιτισμό κάθε έθνους για να εκπαιδεύσει, να εξαπατήσει και να διαφθείρει τους ανθρώπους, σπρώχνοντας την ανθρωπότητα να πέσει και να βυθιστεί μέσα σε μια απέραντη άβυσσο καταστροφής, και τελικά, ο Θεός καταστρέφει τους ανθρώπους, επειδή υπηρετούν τον Σατανά και αντιστέκονται στον Θεό. Φανταστείτε ότι κάνετε την ακόλουθη ερώτηση σε κάποιον που δραστηριοποιείται στην κοινωνία για δεκαετίες: “Δεδομένου ότι έχεις ζήσει στον κόσμο για τόσο πολύν καιρό και έχεις επιτύχει τόσο πολλά, ποια είναι τα κύρια διάσημα αποφθέγματα βάσει των οποίων ζεις;” Ενδεχομένως να πει: “Το πιο σημαντικό είναι: ‘Οι αξιωματούχοι κάνουν τη ζωή δύσκολη σε όσους δίνουν δώρα, και όσοι δεν χρησιμοποιούν την κολακεία, δεν καταφέρνουν ποτέ τίποτα’”. Αυτά τα λόγια δεν είναι αντιπροσωπευτικά της φύσης εκείνου του ατόμου; Η αθέμιτη χρήση κάθε δυνατού μέσου για την απόκτηση θέσης έχει γίνει η φύση του, και το να είναι αξιωματούχος τού δίνει ζωή. Υπάρχουν πολλά ακόμα σατανικά δηλητήρια στη ζωή των ανθρώπων, στη διαγωγή και στη συμπεριφορά τους· δεν κατέχουν σχεδόν την παραμικρή αλήθεια. Για παράδειγμα, οι φιλοσοφίες τους για τη ζωή, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και τα αξιώματά τους είναι όλα γεμάτα με τα δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά. Συνεπώς, όλα τα πράγματα που ρέουν μέσα στα οστά και στο αίμα των ανθρώπων είναι όλα τους πράγματα του Σατανά. Όλοι αυτοί οι αξιωματούχοι, όσοι κατέχουν εξουσία και όσοι είναι επιτυχημένοι, ακολουθούν τα δικά τους μονοπάτια και έχουν τα δικά τους μυστικά επιτυχίας. Τέτοια μυστικά δεν αντιπροσωπεύουν τέλεια τη φύση τους; Έχουν επιτελέσει τόσο μεγάλα πράγματα στον κόσμο, και κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τις μηχανορραφίες και τις ίντριγκες που κρύβονται πίσω τους. Αυτό δείχνει πόσο ύπουλη και δηλητηριώδης είναι η φύση τους. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Το δηλητήριο του Σατανά κυλά μέσα στο αίμα κάθε ανθρώπου, και είναι εμφανές ότι η φύση του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη, κακή και αντιδραστική, γεμάτη από τις φιλοσοφίες του Σατανά και βουτηγμένη σε αυτές, είναι, στο σύνολό της, μια φύση που προδίδει τον Θεό. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αντιστέκονται και εναντιώνονται στον Θεό» («Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν πως, θέλοντας να ευχαριστώ τους ανθρώπους, είχα παραπλανηθεί και ήμουν υπό των έλεγχο φιλοσοφιών του Σατανά, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Άλλος ένας φίλος σημαίνει άλλο ένα μονοπάτι», «η οικειότητα αποφέρει οφέλη», «Καλύτερα να μη λες τίποτα, παρά να επισημαίνεις προβλήματα», «όχι χτυπήματα κάτω από τη μέση», Αυτές οι σατανικές φιλοσοφίες είχαν ριζώσει βαθιά μέσα μου, ζούσα σύμφωνα με αυτές και γινόμουν όλο και πιο εγωίστρια και πονηρή. Πριν πιστέψω στον Θεό, δεν έκανα ποτέ κάτι που να δυσαρεστήσει κάποιον. Όταν εμπορευόμουν, έλεγα πάντα ό,τι ήθελαν να ακούσουν οι άλλοι και ένιωθα το να ακολουθώ αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες ήταν ένας έξυπνος τρόπος ζωής. Πως ένας τέτοιος τρόπος συμπεριφοράς ήταν δείγμα ικανότητας, και μάλιστα καυχιόμουν. Όταν άρχισα να πιστεύω, δεν έκανα πράξη την αλήθεια, αλλά συνέχιζα να ζω σύμφωνα με αυτά τα δηλητήρια του Σατανά. Είδα πως η αδελφή Λι επιδείκνυε διαφθορά στο καθήκον της, αλλά δεν της το επισήμανα σε συναναστροφή, πόσο μάλλον να διορθώσω τη διαφθορά της, απλώς της το ανέφερα αδιάφορα, καθώς φοβόμουν τρομερά μη βλάψω τη σχέση μας. Όταν την είδα να διαταράσσει το έργο του οίκου του Θεού, δεν το ανέφερα στους επικεφαλής μας, καθώς σκέφτηκα πως κάτι τέτοιο θα αποτελούσε μαχαιριά πισώπλατα. Πόσο παράλογη ήμουν! Η αναφορά ενός προβλήματος αποτελεί προάσπιση του έργου του οίκου του Θεού. Είναι σωστό και πρέπον. Θα επέτρεπε, μάλιστα, στην εκκλησία να αναθέσει στην αδελφή Λι ένα καθήκον σύμφωνα με το επίπεδο και το ανάστημά της. Αυτό θα ήταν ωφέλιμο τόσο για την αδελφή Λι όσο και για την εκκλησία. Όμως, εγώ θεωρούσα πως ήταν κάτι κακό. Κατάλαβα πόσο μεγάλη ζημιά κάνουν αυτά τα σατανικά δηλητήρια στον άνθρωπο. Με είχαν εξαπατήσει και διαφθείρει σε τέτοιο βαθμό, που η αντίληψή μου για τα πράγματα είχε διαστρεβλωθεί και δεν μπορούσα να ξεχωρίσω το σωστό από το λάθος. Ήμουν εγωίστρια και μοχθηρή και επιζητούσα μόνο το κέρδος. Δεν υπήρχε αρχή και θέση στις πράξεις μου. Δεν είχα κανένα αίσθημα δικαιοσύνης και δεν βίωνα ούτε στο ελάχιστο την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου. Όταν το συνειδητοποίησα, ένιωθα γεμάτη αηδία και αποστροφή γι’ αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες και τις ιδέες μου περί ευχαρίστησης των ανθρώπων. Μίσησα πραγματικά τον τρόπο που συμπεριφερόμουν και δεν ήθελα να είμαι πια έτσι. Δεν ήθελα πια να με ξεγελά και να με βλάπτει ο Σατανάς. Ένιωσα επίσης πόσο ανεκτίμητο είναι να κάνω πράξη την αλήθεια, κι έτσι άρχισα να επιζητώ την αλήθεια για επιλύσω το πρόβλημα του να είμαι κάποια που θέλει να ευχαριστεί τους ανθρώπους.

Κατά την αναζήτησή μου, διάβασα το εξής στα λόγια του Θεού: «Πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο που να ορίζει “το να έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση”. Αυτό δεν αφορά τη διατήρηση μετριοπαθούς στάσης, τη μη προσκόλληση στις αρχές, την προσπάθεια να μην δυσαρεστείς τους άλλους, το να καλοπιάνεις τους πάντες όπου πας, το να είσαι γλυκομίλητος και επιδέξιος με τον καθένα που συναντάς, και το να κάνεις τους πάντες να αισθάνονται καλά. Αυτό δεν είναι το πρότυπο. Ποιο είναι λοιπόν το πρότυπο; Συμπεριλαμβάνει το να συμπεριφέρεται κανείς προς τον Θεό, τους άλλους ανθρώπους και τα γεγονότα με αληθινή καρδιά, όντας σε θέση να αναλάβει τις ευθύνες του, και να το κάνει αυτό εμφανές σε όλους, ώστε να το δουν και να το νιώσουν. Επιπλέον, ο Θεός ερευνά τις καρδιές των ανθρώπων και τους γνωρίζει, τον καθένα τους ξεχωριστά» («Πρόσφερε την αληθινή καρδιά σου στον Θεό, και θα μπορέσεις να αποκτήσεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). «Είναι κάποιος δουλοπρεπής από τη φύση του πραγματικά καλό άτομο; Τι είδος ατόμου θεωρείται από τον Θεό ότι είναι πραγματικά καλός άνθρωπος που έχει την αλήθεια; Πρώτον και κύριον, πρέπει κανείς να κατανοεί το θέλημα του Θεού και την αλήθεια. Δεύτερον, πρέπει να έχει την ικανότητα να κάνει πράξη την αλήθεια, με βάση την κατανόησή του γι’ αυτήν. […] Δηλαδή, τη στιγμή που αυτό το άτομο ανακαλύπτει ότι έχει πρόβλημα, είναι σε θέση να προσέλθει ενώπιον του Θεού για να το επιλύσει και είναι σε θέση να διατηρήσει μια κανονική σχέση μαζί Του. Ένα τέτοιο άτομο μπορεί να είναι αδύναμο και διεφθαρμένο, καθώς και επαναστατικό, και μπορεί να αποκαλύπτει κάθε είδους διεφθαρμένες διαθέσεις, όπως η αλαζονεία, η αυταρέσκεια, η ατιμία και η δολιότητα. Ωστόσο, μόλις έχει προχωρήσει σε αυτοστοχασμό και έχει λάβει γνώση αυτών των πραγμάτων, μπορεί να τα επιλύσει έγκαιρα και να αναστρέψει τα πράγματα. Αυτός είναι κάποιος που αγαπά την αλήθεια και που κάνει πράξη την αλήθεια· ένας τέτοιος άνθρωπος, στα μάτια του Θεού, είναι καλός άνθρωπος» («Μόνον όταν βάζεις την καρδιά, τον νου και την ψυχή σου στην εκπλήρωση του καθήκοντός σου θα έχεις μια ανθρώπινη ομοιότητα» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Έπειτα, θυμήθηκα ένα άλλο χωρίο από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Στην εκκλησία, να παραμένετε ακλόνητοι στη μαρτυρία σας για Μένα, να υποστηρίζετε την αλήθεια· το σωστό είναι σωστό και το λάθος είναι λάθος. Μη συγχέετε το μαύρο με το άσπρο. Θα βρεθείτε σε πόλεμο με τον Σατανά και πρέπει να τον συντρίψετε ολοσχερώς, ώστε να μην εγερθεί ποτέ ξανά. Πρέπει να δώσετε όλα όσα έχετε προκειμένου να προστατέψετε τη μαρτυρία Μου. Αυτός θα είναι ο στόχος των ενεργειών σας —μην το ξεχνάτε αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 41). Μέσα από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως ένας πραγματικά καλός άνθρωπος δεν διασφαλίζει την ειρήνη και δεν αποφεύγει να προσβάλλει κάποιον. Είναι ειλικρινής, έντιμος και μπορεί να ξεχωρίσει σαφώς την αγάπη από το μίσος. Προασπίζεται τις αρχές της αλήθειας, δεν φοβάται να προσβάλλει τους άλλους και προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Μόνο ένα τέτοιο άτομο έχει αίσθημα δικαιοσύνης και δέχεται τον έπαινο του Θεού. Μόνο ένα τέτοιο άτομο έχει αίσθημα δικαιοσύνης και μπορεί να κερδίσει τον έπαινο του Θεού Μόλις κατανόησα τις απαιτήσεις του Θεού, είπα μια προσευχή και αποφάσισα πως θα έκανα πράξη την αλήθεια και θα προστάτευα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αποχαιρέτησα τον παλιό μου εαυτό που ήθελε να ευχαριστεί τους ανθρώπους και έγινα άλλος άνθρωπος.

Όταν οι επικεφαλής εξέτασαν το ζήτημα, επιβεβαίωσαν πως η αδελφή Λι έπρεπε να απομακρυνθεί από το καθήκον της και μου ζήτησαν να πάω να συναναστραφώ μαζί της. Σκέφτηκα: «Γιατί εγώ; Αν μάθει πως εγώ είμαι αυτή που είπε στους επικεφαλής για εκείνη και πως αυτός είναι ο λόγος που αντικαθίσταται, σίγουρα θα με μισήσει κι αυτό θα καταστρέψει τη σχέση μας». Στη σκέψη αυτή, θυμήθηκα πως είχα βλάψει το έργο του οίκου του Θεού επειδή απέτυχα να κάνω πράξη την αλήθεια και γνώριζα πως έπρεπε να σταματήσω να είμαι κάποια που θέλει να ευχαριστεί τους ανθρώπους. Με το να κάνει να συναναστραφώ με την αδελφή Λι, ο Θεός με δοκίμαζε, για να δει αν μπορούσα να κάνω πράξη την αλήθεια και να ενεργώ βάσει αρχής. Καθ’ οδόν, προσευχόμουν συνεχώς στον Θεό, ζητώντας την καθοδήγησή Του. Ήξερα πως αν δεν εξηγούσα σαφώς στην αδελφή Λι τα ζητήματα και δεν τα κατανοούσε, όχι μόνο δεν θα τη βοηθούσα καθόλου, αλλά και θα της έκανα κακό. Στη σκέψη αυτή, αποφάσισα πως δεν θα γινόμουν ποτέ ξανά κάποια που θέλει να ευχαριστεί τους ανθρώπους. Κι έτσι, συναναστράφηκα με την αδελφή Λι και ανέλυσα τη φύση και τις συνέπειες της ανευθυνότητάς της στο καθήκον της. Αποκάλυψα πως η όλη συμπεριφορά της είχε διαταράξει το έργο του οίκου του Θεού. Όταν τα άκουσε όλα αυτά, ήταν πρόθυμη να υποταχτεί και να κάνει αυτοκριτική. Μόλις έκανα πράξη την αλήθεια, ένιωθα πολύ καλύτερα και γαλήνια.

Μετά απ’ αυτό, ο Θεός δημιούργησε μια άλλη κατάσταση για να με δοκιμάσει. Μετά από λίγο καιρό γνωριμίας με μια νεαρότερη αδελφή, κατάλαβα πως είχε αλαζονική διάθεση και ήταν απρόθυμη να αποδεχτεί τις υποδείξεις των άλλων, γεγονός που τους έκανε να νιώθουν περιορισμένοι εξαιτίας της. Εγώ και η αδελφή Λιου, με την οποία συνεργαζόμουν, πήγαμε να συναναστραφούμε μαζί της και να εκθέσουμε τον τρόπο που συμπεριφερόταν, όμως εκείνη δεν το παραδεχόταν. Προέβαλλε, μάλιστα, τα επιχειρήματά της και κατέβασε μούτρα. Εξαιτίας αυτού, ένιωθα κάπως συγκρατημένη καθώς σκεφτόμουν πως θα είχε κακή γνώμη για μένα. Πώς θα μπορούσα να την αντιμετωπίσω μετά απ’ αυτό; Τότε, κάτι συνέβη και έπρεπε να φύγουμε. Καθώς επέστρεφα, σκεφτόμουν πως αυτή η νεαρότερη αδελφή ήταν κάπως ισχυρογνώμων και δεν αποδεχόταν την αλήθεια. Χωρίς σωστή συναναστροφή, η σχέση μας θα φθειρόταν. Σκέφτηκα την επόμενη φορά, να βάλω τη συνεργάτιδά μου να συναναστραφεί μαζί της. Δύο μέρες αργότερα, την ξαναείδα και ήταν πολύ φιλική απέναντί μου. Κατάλαβα πως την τελευταία φορά δεν είχαμε διευθετήσει το πρόβλημά της, κι επομένως, χρειαζόταν να συναναστραφώ και πάλι μαζί της, κι αν εξακολουθούσε να αρνείται να αποδεχτεί την αλήθεια, θα έπρεπε να την αντιμετωπίσω. Όμως, όταν μου έφερε μια καρέκλα και με ρώτησε για την υγεία μου, ένιωθα σαν να είχα φερμουάρ στο στόμα. Ήθελα να πω κάτι, αλλά δεν μπορούσα καν να ανοίξω το στόμα μου. Εκείνη τη στιγμή, ένιωθα πως αν συναναστρεφόμουν ανοιχτά, η σχέση μας θα καταστρεφόταν κι εκείνη η φιλική ατμόσφαιρα θα χαλούσε. Αν είχε την ίδια στάση με πριν και δεν αποδεχόταν την αλήθεια, θα βρισκόμουν σε πολύ δύσκολη θέση. Σκέφτηκα πως μπορούσα να επιλέξω με σύνεση τα λόγια μου και να αποφύγω να είμαι σκληρή. Τότε, κατάλαβα πως προσπαθούσα και πάλι να γίνω κάποια που ευχαριστεί τους ανθρώπους και να προστατεύσω τις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Προσευχήθηκα ευθύς στον Θεό και Του ζήτησα να μου δώσει δύναμη. Μετά την προσευχή, θυμήθηκα το εξής χωρίο από τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού: «Δεν αναζητάς την αλήθεια, πόσο μάλλον δε, κάνεις πράξη την αλήθεια. Απλώς συνεχίζεις να προσεύχεσαι, ενισχύοντας την αποφασιστικότητά σου, παίρνοντας αποφάσεις και δίνοντας όρκους. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Παραμένεις δουλοπρεπής: “Δεν θα προκαλέσω κανέναν, ούτε θα προσβάλω κανέναν. Αν κάποιο ζήτημα δεν με αφορά, τότε θα διατηρήσω τις αποστάσεις μου· δεν θα λέω τίποτα για πράγματα που δεν έχουν σχέση μ’ εμένα, κι αυτό ισχύει δίχως καμία εξαίρεση. Αν κάτι είναι επιζήμιο για τα δικά μου συμφέροντα, για την υπερηφάνεια ή την αυτοεκτίμησή μου, εγώ και πάλι δεν θα του δώσω καμία προσοχή και θα προσεγγίσω τα πάντα προσεκτικά· δεν πρέπει να ενεργώ απερίσκεπτα. Το καρφί που προεξέχει το χτυπάει πρώτο το σφυρί, και δεν είμαι τόσο ανόητος!” Ελέγχεσαι απόλυτα από τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις της μοχθηρίας, της πανουργίας, της σκληρότητας και της απέχθειας για την αλήθεια. Σε καταπονούν, κι έχει γίνει δυσκολότερο να τα αντέξεις, ακόμη περισσότερο κι από τη χρυσή στεφάνη που φορούσε ο Βασιλιάς Πίθηκος. Το να ζεις υπό τον έλεγχο μιας διεφθαρμένης διάθεσης είναι πολύ κουραστικό και οδυνηρό! Τι λέτε γι’ αυτό: Αν δεν επιδιώξετε την αλήθεια, είναι εύκολο να απαλλαχθείτε από τη διαφθορά σας; Μπορεί να επιλυθεί αυτό το πρόβλημα; Σας λέω, αν δεν επιδιώκετε την αλήθεια και είστε μπερδεμένοι στην πίστη σας, όσα χρόνια κηρυγμάτων κι αν ακούτε, θα είναι άχρηστο, και αν επιμένετε έτσι μέχρι το τέλος, τότε στην καλύτερη θα είστε θρησκευτικός απατεώνας και Φαρισαίος, και αυτό θα είναι το τέλος. Αν είστε ακόμα χειρότεροι από αυτό, τότε μπορεί να έρθει ένα γεγονός κατά το οποίο θα υποπέσετε σε πειρασμό, και θα χάσετε το καθήκον σας και θα προδώσετε τον Θεό. Θα έχεις εκπέσει. Θα είσαι πάντοτε στο χείλος του γκρεμού! Αυτή τη στιγμή, τίποτε δεν είναι πιο σημαντικό από την επιδίωξη της αλήθειας. Είναι άχρηστο να επιδιώκεις οτιδήποτε άλλο» («Μόνο όσοι κάνουν την αλήθεια πράξη έχουν φόβο Θεού στην καρδιά τους» στο βιβλίο «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών»). Τα λόγια του Θεού αποκάλυψαν την αλήθεια πως ήμουν κάποια που ήθελε να ευχαριστεί τους ανθρώπους. Όταν είδα τη νεαρή αδελφή να είναι κάπως ισχυρογνώμων και να μην αποδέχεται την αλήθεια, δεν ήθελα να ρίξω λάδι στη φωτιά ή να φάω τα μούτρα μου. Ήθελα απλώς να αποφύγω το πρόβλημα. Ήθελα, μάλιστα, κάποιος άλλος να συζητήσει μαζί της, προκειμένου να προστατεύσω τη σχέση μου μαζί της. Εξακολουθούσα να είμαι κάποια που ήθελε να ευχαριστεί τους ανθρώπους! Θυμήθηκα πως στο παρελθόν είχα βλάψει το έργο του οίκου του Θεού, επειδή δεν είχα κάνει πράξη την αλήθεια. Τότε, είχα χάσει την ευκαιρία μου να κάνω πράξη την αλήθεια, κι αυτή τη φορά, ήξερα πως δεν έπρεπε να κάνω κάτι για το οποίο θα ένιωθα τύψεις. Πριν το καταλάβω, ένιωσα γεμάτη δύναμη: Το σημαντικότερο ήταν να κάνω πράξη την αλήθεια και δεν έπρεπε να φανώ και πάλι ανεπαρκής. Επιστράτευσα όλο μου το κουράγιο και συναναστράφηκα με την αδελφή, εκθέτοντας όσα έκανε και τη φύση των πράξεών της. Μόλις με άκουσε, το αποδέχτηκε και ήταν πρόθυμη να μετανοήσει. Στον δρόμο για το σπίτι, ένιωθα απίστευτη χαρά μέσα μου. Ήμουν επιτέλους ικανή να κάνω πράξη κάποια αλήθεια και ένιωθα γαλήνη και αγαλλίαση στην ψυχή μου. Ένιωθα πως αυτός ήταν ο ορθός τρόπος ζωής, πως είχα ανθρώπινη ομοιότητα.

Όταν σκέφτηκα όλα αυτά τα μικρά πράγματα που έκανε σ’ εμένα ο Θεός, κατάλαβα πως η κρίση του Θεού ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν για να αλλάξει η διεφθαρμένη μου διάθεση. Χωρίς αυτές τις καταστάσεις που δημιούργησε ο Θεός για να με εκθέσει ή την κρίση και τις αποκαλύψεις των λόγων Του, δεν θα μάθαινα ποτέ τι είδους άνθρωπος ήμουν πραγματικά ούτε τη θλιβερή αλήθεια πως ζούσα σύμφωνα με τα δηλητήρια του Σατανά. Η ικανότητά μου να κάνω πράξη κάποια αλήθεια και να βιώνω κάποια ανθρώπινη ομοιότητα σήμερα, οφείλονται στην κρίση και την παίδευση του Θεού. Είμαι πολύ ευγνώμων στον Θεό για τη σωτηρία Του!