Τον Αύγουστο του ’21, εκλέχθηκα διακόνισσα ποτίσματος. Τότε, και πότιζα τους νεοφώτιστους και διέδιδα το ευαγγέλιο. Δεν είχα εμπειρία στο ευαγγέλιο κι άρα ούτε σπουδαία αποτελέσματα στο ευαγγελικό έργο. Η επικεφαλής κανόνισε να παρακολουθούμε το ευαγγελικό έργο με την αδελφή Τζανίν. Η αδελφή Τζανίν κατάλαβε γρήγορα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε ο καθένας, συνάθροισε τους αδελφούς για συναναστροφή και σύνοψη, και μοιράστηκε επιτυχημένες εμπειρίες και προσεγγίσεις. Σταδιακά, έγιναν πιο ενθουσιώδεις στο ευαγγελικό τους έργο κι έμαθαν καλά κάποιες αρχές του έργου. Σύντομα, πάνω από 20 άτομα στο χωριό αποδέχθηκαν το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, κι όλο και περισσότεροι το αποδέχονταν και σε άλλα μέρη. Ιδρύσαμε μια νέα εκκλησία. Σκέφτηκα: Η Τζανίν πίστευε τόσο καιρό, είχε σπουδαίο επίπεδο κι ήταν ικανή στο έργο της. Από όταν ήρθε, το ευαγγελικό έργο είχε βελτιωθεί πολύ. Τη θαύμαζα πολύ. Ένιωθα ότι ήταν ικανή εργάτρια, ότι επιδίωκε την αλήθεια. Είχε καλή εντύπωση για μένα. Έλεγε μπροστά σε όλους ότι ήμουν υπεύθυνη, ότι επωμιζόμουν φορτίο, πόσο καλό ήταν το επίπεδό μου και πόσο ικανή ήμουν. Πραγματικά εξεπλάγην όταν το είπε αυτό. Αποδείχθηκε ότι με εκτιμούσε πολύ, και μάλλον είχα υψηλή θέση στην καρδιά της. Χάρηκα πολύ. Ύστερα, εκλέχθηκα επικεφαλής, κι η Τζανίν παρέμενε συνεργάτιδά μου στο καθήκον.

Τον Ιούνιο του 2022, εγώ έγινα ιεροκήρυκας, η Τζανίν επικεφαλής, και ανέλαβα το έργο της. Μα για κάποιο λόγο το έργο της Τζανίν στο ευαγγέλιο δεν βελτιωνόταν καθόλου. Δεν καλλιεργούσε νεοφώτιστους, δεν συναθροιζόταν με τους ευαγγελικούς εργάτες, και δεν συναναστρεφόταν ούτε επέλυε τις καταστάσεις ή τις δυσκολίες τους. Ανησύχησα όταν είδα τα προβλήματα και της έστειλα ένα μήνυμα για να μάθω για το έργο της, μα παρόλο που το διάβασε, δεν απάντησε. Σκέφτηκα: «Είσαι επικεφαλής, πώς είσαι τόσο ανεύθυνη για το έργο της εκκλησίας;» Ήμουν έξαλλη. Ήθελα στ’ αλήθεια να εκθέσω τα θέματά της, και να την αντιμετωπίσω που ήταν τόσο ανεύθυνη και δεν έφερε φορτίο στο καθήκον της. Μα σκέφτηκα πόσο καλή συνεργασία είχαμε στο παρελθόν. Και η καλή εντύπωση που είχε για μένα; Που έλεγε πως ήμουν καλή επικεφαλής; Αν την εξέθετα, θα άλλαζε η εντύπωσή της για μένα; Ίσως ήταν καλύτερο να σωπάσω για χάρη της σχέσης μας. Στη σκέψη αυτή, δεν μίλησα τελικά. Απλώς της έστειλα τις ευθύνες επικεφαλής και εργατών και την ενημέρωσα για το εύρος των ευθυνών της και το έργο που ’πρεπε να κάνει για να έχει μια αίσθηση φορτίου. Ένιωσα ότι της είχα ξεκαθαρίσει τα πράγματα, ότι ήξερε τι να κάνει, κι ότι το ευαγγελικό της έργο θα βελτιωνόταν. Μα λίγο καιρό μετά, ακόμη δεν έφερε φορτίο και το έργο της δεν είχε αποτέλεσμα. Αναστατώθηκα πολύ. Δεν ήταν έτσι πριν, γιατί ήταν έτσι τώρα; Ήθελα να την κλαδέψω, να την αντιμετωπίσω. Μα μετά σκέφτηκα: «Συχνά εκθείαζε πόσο φορτίο έχω για το έργο της εκκλησίας και πόσο υπομονετική και συμπονετική είμαι. Αν εκθέσω το πρόβλημά της, η καλή της γνώμη για μένα θα χαθεί». Στη σκέψη αυτή, την παρηγόρησα απλώς με τα λόγια μου και την ενθάρρυνα να πηγαίνει σε συναθροίσεις και να παρακολουθεί το έργο. Όταν το άκουσε αυτό, είπε ότι έπρεπε να διορθώσει τη στάση της στο καθήκον κι εξέφρασε ότι ήθελε να το κάνει καλά στο μέλλον. Πανευτυχής, σκέφτηκα: «Σίγουρα θα κάνει καλά το καθήκον της τώρα. Θα ηγείται των εργατών και τα αποτελέσματά τους θα βελτιωθούν». Λίγο καιρό μετά, η συνεργάτιδά μου είπε: «Η Τζανίν δεν παρακολουθεί το έργο, δεν καλλιεργεί άτομα. Είναι επικεφαλής μόνο κατ’ όνομα, δεν κάνει αληθινό έργο. Είναι ψευδοεπικεφαλής. Προτείνω ν’ απομακρυνθεί και να επιλέξουμε άλλον. Έτσι, το έργο της εκκλησίας θα ανακάμψει». Μια άλλη αδελφή μού επισήμανε πως έπρεπε να απομακρυνθεί γιατί δεν έκανε αληθινό έργο κι είχε καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας. Μα πίστευα ακόμα ότι η Τζανίν ήταν ικανή και είχε καλό επίπεδο, ότι αν άλλαζε την κατάστασή της, το ευαγγελικό έργο θα βελτιωνόταν. Ανέβαλα την απομάκρυνσή της. Ύστερα, η απόδοση της Τζανίν μειώθηκε κι άλλο κι οι άλλοι ανέφεραν ότι ήταν ακριβώς όπως και πριν, έλεγε ωραία λόγια, αλλά δεν έκανε τίποτα. Τα σχόλια των αδελφών γι’ αυτήν με στεναχώρησαν πολύ. Δεν μπορούσα να τη δω καθαρά. Προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να τη διακρίνω.

Διάβασα τον λόγο του Θεού: «Πώς μπορεί να κρίνει κανείς το αν ένας επικεφαλής φέρνει εις πέρας τις ευθύνες του, αν είναι ψευδής επικεφαλής; Στο πιο βασικό επίπεδο, πρέπει να κοιτάζει το αν είναι ικανός να κάνει αληθινό έργο, το αν έχει αυτήν την ιδιότητα. Έπειτα, θα πρέπει να κοιτάζει το αν κάνει στ’ αλήθεια αυτό το αληθινό έργο. Αγνοήστε τι λέει και τι είδους κατανόηση της αλήθειας έχει· μην εστιάζετε στο αν έχει επίπεδο, ταλέντο ή χαρίσματα στο επιφανειακό έργο που κάνει, ή αν κάνει αυτό το έργο καλά ή όχι —αυτά τα πράγματα δεν είναι σημαντικά. Εκείνο που έχει σημασία είναι αν είναι σε θέση να εκτελεί σωστά το πιο θεμελιώδες έργο της εκκλησίας, αν μπορεί να επιλύει προβλήματα χρησιμοποιώντας την αλήθεια, αν μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους στην πραγματικότητα της αλήθειας. Αυτό είναι το πιο θεμελιώδες και ουσιαστικό έργο. Αν δεν είναι ικανός να κάνει αυτού του είδους το πραγματικό έργο, τότε, όσο καλό κι αν είναι το επίπεδό του, όσο ταλαντούχος κι αν είναι, όσο πολύ κι αν μπορεί να υπομείνει τις δυσχέρειες και να πληρώσει ένα τίμημα, εξακολουθεί να είναι ψευδής επικεφαλής. Κάποιοι λένε: “Ξέχνα το ότι δεν κάνει αληθινό έργο. Έχει καλό επίπεδο και είναι ικανός. Εκπαίδευσέ τον για λίγο και είναι βέβαιο ότι θα μπορέσει να κάνει αληθινό έργο. Εξάλλου, δεν έχει κάνει τίποτα κακό, καμία κακή πράξη ούτε έχει προκαλέσει κάποια διαταραχή ή αναστατώσεις —πώς μπορείς να πεις ότι είναι ψευδής επικεφαλής;” Πώς μπορούμε να το εξηγήσουμε αυτό; Όσο ταλαντούχος κι αν είσαι, ό,τι επίπεδο κι αν έχεις ή όσο μορφωμένος κι αν είσαι, αυτό που έχει σημασία είναι το αν κάνεις αληθινό έργο και αν φέρνεις εις πέρας τις ευθύνες ενός επικεφαλής ή εργάτη. Κατά τη διάρκεια της θητείας σου ως επικεφαλής, συμμετείχες σε κάθε συγκεκριμένο σχέδιο μέσα στο πεδίο ευθύνης σου; Πόσα από τα προβλήματα που προέκυψαν στο έργο σου έλυσες αποτελεσματικά; Πόσοι άνθρωποι κατάφεραν να κατανοήσουν τις αρχές της αλήθειας λόγω του έργου σου, της ηγεσίας σου και της καθοδήγησής σου; Πόσο από το έργο της εκκλησίας προωθήθηκε και προχώρησε; Αυτά τα αποτελέσματα είναι που μετράνε. Δεν έχει σημασία πόσα συνθήματα μπορείς να απαγγείλεις, πόσα λόγια και φράσεις δόγματος έχεις μάθει άριστα, πόσες ώρες δαπανάς δουλεύοντας κάθε μέρα και πόσο εξουθενωμένος είσαι. Δεν έχει σημασία πόσο μακριά έχεις ταξιδέψει, πόσες εκκλησίες έχεις επισκεφθεί, πόσα ρίσκα έχεις πάρει, πόσα έχεις υποφέρει —τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι πόσο αποτελεσματικό ήταν το έργο στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων σου, εάν έχει επιτύχει κάποια αποτελέσματα, πόσες από τις ρυθμίσεις και τους στόχους του οίκου του Θεού έχεις εφαρμόσει κι επιτύχει, πόσο καλά εφαρμόστηκαν και πόσο καλά τους παρακολούθησες κατόπιν. Αυτό που έχει σημασία είναι πόσα ζητήματα στο έργο σχετικά με αβλεψίες, παρεκκλίσεις ή παραβιάσεις αρχών επέλυσες, διόρθωσες ή επανόρθωσες, καθώς και στην επίλυση πόσων προβλημάτων που σχετίζονται με το προσωπικό, τη διοίκηση ή διάφορες εξειδικευμένες εργασίες βοήθησες, και εάν το έπραξες αυτό σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Αυτά είναι απλώς κάποια από τα πρότυπα βάσει των οποίων αξιολογείται εάν ένας επικεφαλής ή εργάτης εκπληρώνει τις ευθύνες του» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Δεν κρίνεις αν ένας επικεφαλής είναι ικανός ή ψευδοεπικεφαλής ακούγοντας αν μιλάει καλά, ή εξετάζοντας το επίπεδο, τις ικανότητες ή τις καλές του πράξεις. Κυρίως πρέπει να ελέγξεις αν κάνει αληθινό έργο, αν είναι υπεύθυνος, κι αν κάνει το καθήκον ενός επικεφαλής. Η Τζανίν είχε επίπεδο κι ήταν ικανή εργάτρια, μα έλεγε απλώς ωραία πράγματα και δεν δρούσε ούτε έκανε σωστή δουλειά. Δεν έκανε το έργο που οφείλει ένας επικεφαλής. Δεν φαινόταν να κάνει κάτι κακό ή μοχθηρό, μα ως επικεφαλής, απλώς έστελνε μηνύματα και φώναζε συνθήματα. Δεν διερευνούσε ούτε παρακολουθούσε το έργο της εκκλησίας. Δεν καλλιεργούσε τους νεοφώτιστους που ξεκινούσαν στο καθήκον. Αν είχε κανείς θέμα στο ευαγγελικό έργο, δεν συναναστρεφόταν ούτε το έλυνε, και συχνά παραμελούσε το καθήκον. Την προειδοποίησα πολλάκις τότε να διορθώσει τη στάση της στο καθήκον, μα ενώ συμφωνούσε να αλλάξει, απλώς συνέχιζε όπως και πριν και δεν την έβρισκα πουθενά. Το ευαγγελικό έργο σταμάτησε και οι εργασίες δεν είχαν αποτελέσματα. Δεν έκανε αυτοκριτική κι αγνοούσε τους αδελφούς με δικαιολογίες, όπως. Ήταν εμφανές από τη στάση της στο καθήκον της και τις συμπεριφορές της πως, κατά τον Θεό, ήταν ψευδοεπικεφαλής που δεν έκανε αληθινό έργο κι έπρεπε να απομακρυνθεί. Μα δεν διέκρινα πράγματα και ανθρώπους βάσει του λόγου του Θεού. Έβλεπα μόνο το μυαλό, το επίπεδο και τις ικανότητες της Τζανίν, μα δεν εξέτασα τι έργο έκανε πραγματικά ή τι είδους αποτελέσματα είχε. Είχα ακόμα ελπίδες για αυτήν, ότι θα βελτίωνε το έργο της εκκλησίας όπως πριν, έτσι της έδινα κι άλλες ευκαιρίες. Τι ανίδεη ανόητη που ήμουν! Η συνεργάτιδά μου μου είχε πει για την Τζανίν κι είχε προτείνει να απομακρυνθεί μα εγώ επέμενα, θέλοντας να της δώσω ευκαιρίες και να τη στηρίξω κι άλλο, έτσι δεν την απομάκρυνα αμέσως, επηρεάζοντας το έργο της εκκλησίας. Δεν επόπτευα ορθώς στο καθήκον μου, επηρεάζοντας το έργο της εκκλησίας. Κι αυτή δεν ήταν συμπεριφορά ψευδοεπικεφαλής; Προσευχήθηκα στον Θεό να με καθοδηγήσει να δω τη διαφθορά μου.

Διάβασα τον λόγο του Θεού. «Μερικοί επικεφαλής της εκκλησίας βλέποντας τους αδελφούς ή τις αδελφές τους να εκτελούν το καθήκον τους απρόσεκτα και χωρίς ενθουσιασμό, δεν τους επιπλήττουν, αν και θα έπρεπε. Όταν βλέπουν κάτι που είναι σαφώς επιβλαβές προς τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, κάνουν τα στραβά μάτια και δεν το ερευνούν, ώστε να μην προκαλέσουν την παραμικρή προσβολή στους άλλους. Στην πραγματικότητα, δεν δείχνουν πραγματικά ενδιαφέρον για τις αδυναμίες των ανθρώπων· αντίθετα, η πρόθεσή τους είναι να κερδίσουν τους ανθρώπους, κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά: “Αν το συνεχίσω αυτό και δεν προσβάλω κανέναν, θα πιστέψουν ότι είμαι καλός επικεφαλής. Θα έχουν καλή γνώμη και μεγάλη εκτίμηση για μένα. Θα με αναγνωρίσουν και θα με συμπαθήσουν”. Όση βλάβη κι αν προκαλείται στα συμφέροντα του οίκου του Θεού και όσο κι αν εμποδίζεται ο εκλεκτός λαός του Θεού στην είσοδό τους στη ζωή ή όσο κι αν αναστατώνεται η εκκλησιαστική ζωή, αυτού του είδους οι επικεφαλής εμμένουν στη σατανική φιλοσοφία τους και δεν προσβάλλουν κανέναν. Δεν υπάρχει ποτέ κανένα αίσθημα αυτοκριτικής στις καρδιές τους. Βλέποντας κάποιον να προκαλεί διαταραχή και ενοχλήσεις, το πολύ-πολύ, μπορεί να κάνουν μια απλή αναφορά σε αυτό το ζήτημα επί τη ευκαιρία, και έπειτα να τελειώνουν μ’ αυτό. Δεν συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια ούτε επισημαίνουν την ουσία του προβλήματος σε αυτό το άτομο, πολύ λιγότερο δε αναλύουν την κατάστασή του. Ποτέ δεν επικοινωνούν σχετικά με το ποιο είναι το θέλημα του Θεού. Οι ψευδείς επικεφαλής δεν εκθέτουν ούτε αναλύουν ποτέ τι είδους λάθη κάνουν οι άνθρωποι συχνά ή τι είδους διεφθαρμένες διαθέσεις αποκαλύπτουν οι άνθρωποι συχνά. Δεν επιλύουν κανένα πραγματικό πρόβλημα, αλλά αντίθετα ανέχονται πάντα την ανάρμοστη συμπεριφορά και τα ξεσπάσματα διαφθοράς των ανθρώπων, και παραμένουν αδιάφοροι ανεξάρτητα από το πόσο αρνητικοί ή αδύναμοι είναι οι άνθρωποι, κηρύττοντας απλώς λίγη θεωρία ή κάποια λόγια δόγματος, προβαίνοντας σε μερικές επιφανειακές προτροπές, προσπαθώντας να αποφύγουν τη σύγκρουση. Ως αποτέλεσμα, οι εκλεκτοί του Θεού δεν προβληματίζονται και δεν προσπαθούν να γνωρίσουν τον εαυτό τους, δεν καταφέρνουν να βρουν λύση στα ξεσπάσματα διαφόρων ειδών διαφθοράς και ζουν εν μέσω λέξεων, φράσεων, αντιλήψεων και φαντασιώσεων, χωρίς καμία είσοδο στη ζωή. Πιστεύουν, μάλιστα, μέσα τους το εξής: “Ο επικεφαλής μας έχει μεγαλύτερη κατανόηση για τις αδυναμίες μας απ’ ό,τι ο Θεός. Το ανάστημά μας μπορεί να είναι πολύ μικρό για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του Θεού, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι να εκπληρώνουμε τις απαιτήσεις του επικεφαλής μας· υπακούοντας τον επικεφαλής μας, υπακούμε τον Θεό. Αν έρθει μια ημέρα κατά την οποία ο Άνωθεν θα αντικαταστήσει τον επικεφαλής μας, τότε θα κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί· για να κρατήσουμε τον επικεφαλής μας και να αποτρέψουμε την αντικατάστασή του από τον Άνωθεν, θα διαπραγματευτούμε με τον Άνωθεν και θα τον αναγκάσουμε να συμφωνήσει με τα αιτήματά μας. Με αυτόν τον τρόπο θα κάνουμε το σωστό για τον επικεφαλής μας”. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοιες σκέψεις στην καρδιά τους, όταν έχουν μια τέτοια σχέση με τον επικεφαλής και αισθάνονται στην καρδιά τους εξάρτηση, θαυμασμό και σεβασμό προς τον επικεφαλής τους, τότε θα έχουν όλο και μεγαλύτερη πίστη σε αυτόν τον επικεφαλής, τα λόγια του επικεφαλής είναι αυτά που θέλουν να ακούν και σταματούν να αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού. Ένας τέτοιος επικεφαλής έχει σχεδόν πάρει τη θέση του Θεού στην καρδιά των ανθρώπων. Αν ένας επικεφαλής είναι πρόθυμος να διατηρήσει μια τέτοια σχέση με τον εκλεκτό λαό του Θεού, αν αντλεί ένα αίσθημα απόλαυσης από αυτό στην καρδιά του και πιστεύει ότι οι εκλεκτοί του Θεού οφείλουν να του φέρονται έτσι, τότε δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ αυτού και του Παύλου, και έχει ήδη διαβεί το μονοπάτι των αντίχριστων» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο πρώτο). Ο λόγος Του αποκάλυψε τις ποταπές προθέσεις μου. Έβλεπα ότι η Τζανίν δεν έκανε αληθινό έργο, μα δεν εξέθεσα το πρόβλημά της, ούτε την απομάκρυνα αμέσως. Απλώς της έδωσα ευκαιρίες να μετανοήσει. Όχι όμως επειδή νοιαζόμουν για την αδυναμία της ή επειδή ήθελα να τη βοηθήσω. Ήθελα να συνεχίσει να πιστεύει πως είμαι καλή επικεφαλής και να κερδίσω την εκτίμηση των άλλων. Είχαμε συνεργαστεί προηγουμένως και είχε πάντα καλή εντύπωση για μένα. Συχνά εκθείαζε σε όλους πόσο υπεύθυνη ήμουν για το έργο της εκκλησίας και πόσο καλή επικεφαλής. Αν εξέθετα κι έδειχνα τα προβλήματά της και την αντιμετώπιζα, ίσως χαλούσε η σχέση μας και χανόταν η καλή της εντύπωση για μένα. Για να προστατέψω την εντύπωση αυτή, δεν εξέθεσα τα προβλήματά της, δεν την αντιμετώπισα, ούτε ανέλυσα τις πράξεις της, κάτι που θα την έκανε να αντιληφθεί τα προβλήματά της και να τα διορθώσει αμέσως. Απλώς την παρηγόρησα και τη συμβούλεψα να πηγαίνει πιο πολύ σε συναθροίσεις και να παρακολουθεί το έργο, θίγοντας το θέμα επιφανειακά. Η συνεργάτιδά μου μου ζήτησε πολλάκις ν απομακρύνω τη Τζανίν βάσει αρχών, αλλά ανησυχούσα ότι αυτό θα την πρόσβαλλε και ότι δεν θα είχε πλέον καλή εντύπωση για μένα, έτσι καθυστέρησα να το κάνω. Ο Θεός αποκαλύπτει ότι οι αντίχριστοι εργάζονται και μιλούν για το κύρος τους, ότι όταν βλέπουν άλλους να παραβιάζουν τις αρχές, δεν τους κρίνουν ούτε τους αντιμετωπίζουν Στόχος τους είναι μια θέση στην καρδιά των άλλων, η εκτίμησή τους και το να τους φέρουν μπροστά τους. Για να προστατεύσω την εικόνα μου, αγνόησα το εκκλησιαστικό έργο, κι όταν βρήκα μια ψευδοεπικεφαλής που δεν έκανε αληθινό έργο, δεν την αντικατέστησα, για να έχω μια θέση στην καρδιά των άλλων και να πιστεύουν ότι είμαι συμπονετική, υπομονετική και καλή επικεφαλής. Δεν βοηθούσα ούτε εκπαίδευα τους αδελφούς μου κάνοντας το καθήκον μου έτσι, κι έτσι δεν θα κατανοούσαν την αλήθεια ούτε θα έρχονταν ενώπιον του Θεού. Θα τους έφερνα μπροστά μου. Θα τους έκανα να με θαυμάζουν και να με λατρεύουν. Δρώντας έτσι παραπλανούσα ανθρώπους και τους κέρδιζα, βαδίζοντας στο μονοπάτι του αντίχριστου. Σκέφτηκα τους αντίχριστους που αποβλήθηκαν απ’ την εκκλησία κι εκτέθηκαν ένας-ένας. Αν συνέχιζα κι εγώ χωρίς να μετανοήσω ή να αλλάξω, θα με απέβαλλαν και θα με απέκλεισαν. Τότε, προσευχήθηκα στον Θεό, να με καθοδηγήσει ν’ αναλογιστώ τη ρίζα των αποτυχιών μου.

Διάβασα ένα χωρίο του λόγου του Θεού. «Όταν προκύπτει κάτι, ζεις με βάση μια φιλοσοφία ζωής και δεν κάνεις πράξη την αλήθεια. Φοβάσαι διαρκώς μήπως προσβάλεις τους άλλους, τον Θεό όμως δεν φοβάσαι μήπως Τον προσβάλεις, και θυσιάζεις ακόμη και τα συμφέροντα του οίκου Του για να προστατεύσεις τις διαπροσωπικές σου σχέσεις. Ποιες είναι οι συνέπειες μιας τέτοιας συμπεριφοράς; Θα έχεις προστατεύσει αρκετά καλά τις διαπροσωπικές σου σχέσεις, όμως θα έχεις προσβάλει τον Θεό και θα σε απεχθάνεται και θα σε απορρίψει και θα είναι θυμωμένος μαζί σου. Ποιο είναι καλύτερο, συγκρινόμενα μεταξύ τους; Εάν δεν μπορείς να ξεχωρίσεις, τότε είσαι εντελώς μπερδεμένος. Αποδεικνύεται ότι δεν έχεις την παραμικρή κατανόηση της αλήθειας. Αν συνεχίσεις έτσι χωρίς ν’ αφυπνιστείς ποτέ, ο κίνδυνος είναι όντως μεγάλος και στο τέλος δεν θα μπορείς να κατακτήσεις την αλήθεια. Εσύ θα έχεις υποστεί απώλεια. Εάν δεν αναζητήσεις την αλήθεια σ’ αυτό το ζήτημα και αποτύχεις, θα μπορείς ν’ αναζητάς την αλήθεια στο μέλλον; Αν και πάλι δεν μπορείς, δεν θα είναι πλέον θέμα απώλειας —τελικά θ’ αποκλειστείς. Εάν έχεις τα κίνητρα και την προοπτική ενός “καλού ατόμου”, τότε, σε όλα τα θέματα, θα είσαι ανίκανος να κάνεις πράξη την αλήθεια και να τηρείς τις αρχές, και πάντα θα αποτυγχάνεις και θα πέφτεις κάτω. Εάν δεν αφυπνιστείς και δεν αναζητήσεις ποτέ την αλήθεια, τότε είσαι μη πιστός και δεν θα κερδίσεις ποτέ την αλήθεια και τη ζωή. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να επικαλείσαι τον Θεό με την προσευχή, εκλιπαρώντας για σωτηρία και ζητώντας Του να σου δώσει περισσότερη πίστη και δύναμη ώστε να σου δοθεί η δυνατότητα να συμμορφωθείς με την αρχή, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με την αρχή, να μην υποχωρήσεις, να προστατεύσεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να αποτρέψεις να συμβεί οποιοδήποτε κακό στο έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να απαρνηθείς τα ίδια τα συμφέροντά σου, τη φήμη και την οπτική γωνία του “καλού ατόμου”, και αν κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας. Εάν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, διατηρώντας τις σχέσεις σου με τους άλλους και μην κάνοντας ποτέ πράξη την αλήθεια, μην τολμώντας να τηρείς τις αρχές, θα είσαι τότε σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια σε άλλα θέματα; Δεν θα έχεις πίστη ούτε δύναμη. Εάν δεν είσαι ποτέ σε θέση να αναζητήσεις ή να αποδεχτείς την αλήθεια, τότε, θα σου επιτρέψει μια τέτοια πίστη στον Θεό να αποκτήσεις την αλήθεια; (Όχι.) Κι αν δεν μπορείς ν’ αποκτήσεις την αλήθεια, μπορείς να σωθείς; Δεν μπορείς. Αν ζεις διαρκώς σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σατανά, χωρίς ψήγμα από την πραγματικότητα της αλήθειας, τότε δεν μπορείς ποτέ να σωθείς. Θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο για σένα ότι η απόκτηση της αλήθειας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία. Πώς, λοιπόν, μπορείς να αποκτήσεις την αλήθεια; Εάν είσαι σε θέση να κάνεις πράξη την αλήθεια, εάν μπορείς να ζεις σύμφωνα με την αλήθεια κι η αλήθεια γίνει η βάση της ζωής σου, τότε θα κερδίσεις την αλήθεια και θα έχεις ζωή, κι έτσι θα είσαι μεταξύ αυτών που σώζονται» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Απ’ τον λόγο του Θεού είδα ότι προστάτευα το κύρος, την εικόνα και τις σχέσεις μου, κι αγνοούσα το έργο της εκκλησίας επειδή είχα επηρεαστεί πολύ από ανθρωπάρεσκες κοσμικές φιλοσοφίες. Με είχαν επηρεάσει σατανικές, κοσμικές ιδέες όπως: «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους» και «Να ’χεις καλή σχέση μ’ όσους δεν μπορείς να αποφύγεις». Νόμιζα ότι για να σε συμπαθούν και να σε θαυμάζουν, έπρεπε να είσαι ευγενικός και να μην ξεσπάς ποτέ στους ανθρώπους, ότι όταν βλέπεις τα προβλήματα των άλλων, δεν πειράζει να τα προσπερνάς, ότι δεν πρέπει να είσαι πολύ αυστηρός ή να προσβάλλεις κανέναν, και έτσι, όλοι θα σε συμπαθούν. Ζούσα με αυτές τις ανθρωπάρεσκες ιδέες κι όταν είδα τη Τζανίν να μην κάνει αληθινό έργο, δεν την εξέθεσα ούτε την απομάκρυνα. Προστάτευα το κύρος και την εικόνα μου, μα αφού δεν εξέθεσα τα προβλήματά της και δεν την απομάκρυνα αμέσως, το ευαγγελικό έργο καθυστέρησε. Έβαλα τη φήμη, το κύρος και τη σχέση μου πάνω απ’ το καθήκον. Για να προστατέψω το κύρος μου, δεν προστάτεψα το έργο της εκκλησίας. Ήμουν πολύ εγωίστρια και ποταπή. Ζώντας βάσει ανθρωπάρεσκων ιδεών γινόμουν όλο και πιο ύπουλη, δόλια και χωρίς ανθρώπινη φύση. Τα λόγια του Θεού λένε: «Όλοι αυτοί που επιμένουν στη μέση οδό, είναι οι πιο μοχθηροί. Προσπαθούν να μην προσβάλλουν κανέναν, ευχαριστούν τους ανθρώπους, συμφωνούν με τα πράγματα και κανείς δεν μπορεί να τους καταλάβει. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ζωντανός Σατανάς!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορεί κανείς να απαλλαχτεί από τα δεσμά μιας διεφθαρμένης διάθεσης). Ο Θεός σιχαίνεται τους ανθρωπάρεσκους. Δεν θα αποκτήσεις την αλήθεια, δεν θα σωθείς βασιζόμενη σε ανθρωπάρεσκες ιδέες. Αυτή η διαπίστωση με τρόμαξε αρκετά. Είχα κάνει παράβαση ενώπιον του Θεού κι αν δεν διόρθωνα την κατάσταση, αν δεν μετανοούσα, ο Θεός θα μ’ εγκατέλειπε και θα με απέκλειε. Ο λόγος του Θεού μού υπέδειξε κι ένα μονοπάτι άσκησης: όταν θέλω να προστατέψω τ’ όνομα και το κύρος μου, πρέπει να προσεύχομαι να μου δώσει δύναμη, κι έπειτα να ενεργώ βάσει αρχών και να κάνω το καθήκον μου με ειλικρινή καρδιά. Αυτό δεν ωφελεί μόνο την είσοδο των αδελφών στη ζωή, μα και το έργο της εκκλησίας. Προσευχήθηκα στον Θεό να ασκώ την αλήθεια, να ενεργώ βάσει αρχών, να προστατεύω τα συμφέροντα της εκκλησίας.

Διάβασα τον λόγο του Θεού. «Να είναι ενημερωμένοι για τις συνθήκες των επιβλεπόντων διαφόρων εργασιών και του προσωπικού που είναι αρμόδιο για διάφορες σημαντικές δουλειές, και να τους ανακατανέμουν ή να τους αντικαθιστούν άμεσα εφόσον απαιτείται, προκειμένου να αποτρέψουν ή να περιορίσουν τις απώλειες που προκαλούνται από την απασχόληση ακατάλληλων ανθρώπων και να εγγυηθούν την αποτελεσματικότητα και την ομαλή πρόοδο του έργου» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). «Μέρος των υποχρεώσεων των επικεφαλής και των εργατών είναι να γνωρίζουν τι συμβαίνει με τους αρμόδιους διαφόρων έργων και τους υπεύθυνους για το σημαντικό έργο. Ποια είναι, λοιπόν, αυτά τα στελέχη του προσωπικού; Τα βασικότερα είναι οι επικεφαλής της εκκλησίας, και ακολουθούν οι επόπτες ομάδων και οι επικεφαλής ομάδων. Όσον αφορά τους αρμόδιους διαφόρων έργων και τους υπεύθυνους για το σημαντικό έργο, δεν είναι κρίσιμης και μεγάλης σημασίας να κατανοούμε και να εξακριβώνουμε κατά πόσον κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας, έχουν αρχές στις πράξεις τους και μπορούν να κάνουν καλά το έργο της εκκλησίας; Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες αποκτήσουν ακριβή κατανόηση της κατάστασης των κύριων εποπτών που είναι υπεύθυνοι για τα διάφορα έργα και κάνουν τις κατάλληλες προσαρμογές στο προσωπικό, είναι σαν να φρουρούν κάθε πρόγραμμα εργασίας. Είναι ισοδύναμο με την εκπλήρωση των ευθυνών και του καθήκοντός τους. Εάν το προσωπικό αυτό δεν είναι σωστά τοποθετημένο και προκύψει κάποιο πρόβλημα, το έργο της εκκλησίας θα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό. Εάν το προσωπικό αυτό έχει καλή ανθρώπινη φύση, θεμέλια στην πίστη, είναι υπεύθυνο στον χειρισμό θεμάτων και μπορεί ν’ αναζητά την αλήθεια για να επιλύει προβλήματα, τότε τοποθετώντας τους ως υπεύθυνους έργου γλιτώνουμε πολλά προβλήματα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι το έργο μπορεί να προχωρήσει ομαλά. Εάν όμως οι επόπτες των ομάδων δεν είναι φερέγγυοι, έχουν κακή ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά και δεν κάνουν πράξη την αλήθεια —και επιπλέον, ενδέχεται να προκαλούν αναστάτωση— τότε αυτό θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στο έργο για το οποίο είναι υπεύθυνοι και στην είσοδο στη ζωή των αδελφών που καθοδηγούν. Φυσικά, ο αντίκτυπος αυτός μπορεί να είναι μικρός ή μεγάλος. Εάν οι επόπτες είναι απλώς μη σοβαροί ή παραμελούν τα καθήκοντά τους, αυτό μπορεί να προκαλέσει καθυστερήσεις στο έργο· η πρόοδος θα είναι κάπως πιο αργή και το έργο κάπως λιγότερο αποτελεσματικό. Εάν είναι αντίχριστοι, ωστόσο, το πρόβλημα είναι σοβαρό: Δεν είναι το πρόβλημα ότι το έργο θα είναι κάπως αναποτελεσματικό και μη αποδοτικό —θα αναστατώσουν και θα βλάψουν όλο το έργο για το οποίο είναι υπεύθυνοι. Επομένως, η ενημέρωση για την κατάσταση των αρμοδίων διαφόρων έργων και των υπεύθυνων για το σημαντικό έργο, καθώς και οι έγκαιρες προσαρμογές και απομακρύνσεις όταν διαπιστώνεται ότι κάποιος δεν κάνει πρακτικό έργο, δεν είναι υποχρέωση που μπορούν να αποφεύγουν οι επικεφαλής και οι εργάτες —είναι πολύ σοβαρό, πολύ σημαντικό έργο. Εάν οι επικεφαλής και οι εργάτες μπορούν να παραμένουν ενημερωμένοι για την προσωπικότητα των αρμοδίων διαφόρων έργων και των υπεύθυνων για το σημαντικό έργο, για τη στάση τους απέναντι στο καθήκον τους και στην αλήθεια, καθώς και για τις καταστάσεις και τις εκδηλώσεις τους σε κάθε περίοδο και σε κάθε στάδιο, κι αν μπορούν να προσαρμόζουν ή να χειρίζονται πάραυτα αυτούς τους ανθρώπους ανάλογα με τις περιστάσεις, τότε το έργο μπορεί να προχωρά σταθερά. Αντίθετα, εάν οι άνθρωποι αυτοί βγουν εκτός ελέγχου και δεν κάνουν αληθινό έργο στις εκκλησίες, και οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν το εντοπίσουν έγκαιρα αυτό και δεν κάνουν προσαρμογές, αλλά περιμένουν μέχρι να εμφανιστούν κάθε είδους σοβαρά προβλήματα, τα οποία προκαλούν σημαντικές απώλειες στο έργο του οίκου του Θεού, προτού προσπαθήσουν, επιπόλαια, να τα χειριστούν, να κάνουν προσαρμογές και να διορθώσουν και να επαναφέρουν εκεί που πρέπει την κατάσταση, τότε οι εν λόγω επικεφαλής και εργάτες είναι χαραμοφάηδες. Είναι σίγουρα ψευδείς επικεφαλής που πρέπει να αντικατασταθούν και να αποκλειστούν» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Από τον λόγο του Θεού είδα ότι ο επικεφαλής οφείλει να διερευνά αμέσως την κατάσταση του επόπτη και άλλων σημαντικών εργατών κάθε έργου και να απομακρύνει ή να μεταθέτει αμέσως οποιονδήποτε ακατάλληλο για να διασφαλιστεί η επιτυχής ανάπτυξη των έργων. Αν δει ότι ένας επόπτης, επικεφαλής ή εργάτης δεν κάνει αληθινό έργο, επηρεάζοντας το εκκλησιαστικό έργο, πρέπει να συναναστραφεί αμέσως μαζί του, κι αν δεν αλλάξει και δεν αξίζει καν ως πάροχος υπηρεσιών, πρέπει να μετατεθεί ή να απομακρυνθεί αμέσως. Αυτό ωφελεί το έργο της εκκλησίας. Να κρατάς μόνο τους κατάλληλους για χρήση, να βοηθάς και να συναναστρέφεσαι όσους το ’χουν ανάγκη, να αντιμετωπίζεις όσους πρέπει και να καλλιεργείς όσους επιδιώκουν την αλήθεια. Η Τζανίν ήταν εξαρχής επιπόλαιη, χωρίς φορτίο κι ευθύνη στο καθήκον της. Οι επικεφαλής είχαν συναναστραφεί μαζί της πολλάκις, μα δεν άλλαξε. Αυτό επηρέαζε πολύ το έργο της εκκλησίας. Ήταν όντως μια ψευδοεπικεφαλής χωρίς αληθινό έργο κι έπρεπε να απομακρυνθεί αμέσως, και να καλλιεργηθεί κάποιος υπεύθυνος με καλή ανθρώπινη φύση. Αυτό θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας και την εξέλιξη του ευαγγελικού έργου. Στη σκέψη αυτή, η καρδιά μου καθάρισε και φωτίστηκε, κι υποσχέθηκα στον Θεό: «Όταν αντιμετωπίσω ξανά τέτοιο πρόβλημα, θα ασκηθώ βάσει αρχών και θα εκπληρώσω τις ευθύνες μου». Του ζήτησα να με καθοδηγήσει στην άσκηση της αλήθειας.

Μετά έθιξα όλα τα προβλήματά της στη Τζανίν, εκθέτοντάς την ως ψευδοεπικεφαλής χωρίς αληθινό έργο. Είδα ότι ήταν έξαλλη και δεν τόλμησε να πει τίποτε. Σκέφτηκα: «Αν εκθέσω κι άλλα προβλήματα, η σχέση μας θα φτάσει σε αδιέξοδο κι η καλή εντύπωση που έχει για μένα θα καταστραφεί». Τότε κατάλαβα ότι κάνω πάλι τα ίδια λάθη και προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου, θέλω να ασκώ την αλήθεια, να κάνω το καθήκον μου, να συναναστρέφομαι όπως πρέπει, να μη νοιάζομαι για την εικόνα μου. Δως μου δύναμη να ξεπεράσω τους περιορισμούς της διεφθαρμένης μου διάθεσης». Έπειτα, συναναστράφηκα κι άλλο με την Τζανίν, θίγοντας ένα-ένα τα προβλήματά της, κι εκθέτοντας την έλλειψη αληθινού έργου Αν και δυσαρεστήθηκε εκείνη τη στιγμή, στο τέλος είπε πως χωρίς την έκθεση και την κριτική μου, δεν θα ’χε δει τα θέματά της. Παραδέχτηκε το βάθος της διαφθοράς της κι είπε ότι ήθελε να αλλάξει, κι ότι θα το δεχόταν όπως κι αν τη χειριζόταν η εκκλησία. Όταν την άκουσα, ευχαρίστησα τον Θεό. Ασκούμενη βάσει των λόγων Του, οι σχέσεις μου δεν κατέρρευσαν όπως περίμενα, κι ένιωσα τεράστια γαλήνη και άνεση. Μετά την απομάκρυνσή της, ένας αδελφό έγινε επόπτης του ευαγγελικού έργου. Ανέλαβε το καθήκον του κι οδήγησε τους άλλους στη διάδοση του ευαγγελίου. Σύντομα, το ευαγγελικό έργο βελτιώθηκε.

Με αυτήν την εμπειρία κατάλαβα ότι αν βασίζεσαι σε μια σατανική διάθεση στο καθήκον, δεν βλάπτεις μόνο εσένα, μα και το έργο της εκκλησίας. Μόνο αν εργάζεσαι βάσει του λόγου του Θεού και των αρχών της αλήθειας, ακολουθείς το θέλημά Του.