Όταν ήμουν μικρή, όλοι έλεγαν πως ήμουν λογική και φρόνιμη· εν ολίγοις, καλό παιδί. Σπάνια θύμωνα με κάποιον και δεν προκαλούσα μπελάδες. Αφού έγινα πιστή, ήμουν επίσης αρκετά φιλική με τους αδελφούς και τις αδελφές. Έδειχνα υπομονή, ανοχή και στοργή. Κάποτε, όταν έδειχνα σε κάποια ηλικιωμένα μέλη πώς να χρησιμοποιούν υπολογιστές, τους δίδασκα με υπομονή ξανά και ξανά. Παρόλο που μερικές φορές αργούσαν να μάθουν κι εκνευριζόμουν λίγο, πάσχιζα να μη φανώ ανυπόμονη, από φόβο μην έλεγαν ότι στερούμουν στοργικής καλοσύνης. Συνεπώς, οι αδελφοί έλεγαν συχνά ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση κι η επικεφαλής μ’ έβαλε να ποτίζω νεοφώτιστους, λέγοντας ότι μόνο οι καλοί και υπομονετικοί κάνουν καλά αυτό το καθήκον. Ένιωσα ικανοποίηση όταν τ’ άκουσα αυτό, κι ήμουν ακόμη πιο βέβαιη πως η φιλικότητα ήταν σημάδι καλής ανθρώπινης φύσης.

Η αδελφή Λι Μινγκ κι εγώ συνεργαζόμασταν ως επικεφαλής στην εκκλησία. Αφού δουλέψαμε μαζί για λίγο καιρό, είδα ότι η Λι Μινγκ ήθελε να ενεργεί με τον δικό της τρόπο κι ήταν λίγο οξύθυμη. Αν τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως ήθελε, συχνά θύμωνε. Δεν ήταν διαφανής στη δουλειά της και συχνά ήταν παραπλανητική. Δεν ενεργούσε βάσει αρχών και δεν προστάτευε το έργο της εκκλησίας. Για ένα διάστημα, επικοινωνούσε με αδελφούς και αδελφές με το κινητό της. Ήξερα ότι έτσι ίσως να τους παρακολουθούσε η αστυνομία κι η εκκλησία να είχε μπελάδες, και σκέφτηκα πολλές φορές να τη σταματήσω, μα με το που πήγαινα να μιλήσω, έκανα πίσω. Ένιωθα πως αν της επισήμαινα το πρόβλημα άμεσα, ίσως σκεφτόταν ότι, αν και φερόμουν σαν καλός άνθρωπος προς τα έξω, ήμουν άσπλαχνη στα λόγια και τις πράξεις μου, και δύσκολη στη συνεργασία. Αφού το ξανασκέφτηκα, είπα να συμβιβαστώ και να τη ρωτήσω απλώς αν χρησιμοποιούσε ή όχι το κινητό της. Όταν εκείνη δεν το παραδέχτηκε, ενώ είπε ψέματα, δεν την εξέθεσα ούτε τη σταμάτησα, από φόβο μήπως οδηγηθούμε σε ρήξη και πέσω στα μάτια της. Παρατήρησα ότι τα προβλήματα της Λι Μινγκ γίνονταν όλο και πιο σοβαρά. Μια φορά, μερικοί αδελφοί μού είπαν ότι ο σύζυγός της μιλούσε πάντα για δόγμα για να επιδεικνύεται στις συναθροίσεις, δεν έλυνε πρακτικά θέματα, κι έλεγε σε όλους πόσο πολλά είχε υπομείνει και θυσιάσει στο καθήκον για να τον θαυμάζουν οι άλλοι. Κατόπιν έρευνας, διαπιστώθηκε ότι ήταν ακατάλληλος για επικεφαλής κι έπρεπε ν’ απομακρυνθεί. Όταν το είπα στη Λι Μινγκ, εκνευρίστηκε πολύ και είπε πως η αξιολόγηση των αδελφών ήταν ψευδής και άδικη προς τον σύζυγό της. Ρώτησε μάλιστα γιατί δεν ερευνήσαμε αυτούς που ανέφεραν το θέμα, κι ερευνήσαμε μόνο τον σύζυγό της. Σοκαρίστηκα —δεν φανταζόμουν ότι η Λι Μινγκ θα είχε τόσο κακή στάση. Για να ηρεμήσω τα πράγματα, της είπα: «Γαλήνεψε την καρδιά σου κι αναζήτησε το θέλημα του Θεού. Μην κυριεύεσαι απ’ τα αισθήματά σου». Αλλά δεν με άκουσε καθόλου και δεν το έβαζε κάτω. Λόγω της παρεμπόδισης της Λι Μινγκ, το πρόβλημα του συζύγου της έμεινε άλυτο. Μετά απ’ αυτό, η Λι Μινγκ επέπληξε τους αδελφούς σε μια συνάθροιση κι έκανε και μια αδελφή να κλάψει. Το πρόβλημα της Λι Μινγκ γινόταν πολύ σοβαρό. Οι άλλοι αξιολόγησαν αντικειμενικά τον σύζυγό της, αναφέροντας μόνο γεγονότα, αλλά επειδή αυτό απειλούσε τα συμφέροντά της, θύμωσε και τους επιτέθηκε. Είχε κακή ανθρώπινη φύση! Ήθελα ν’ αναφέρω το πρόβλημα στην ανώτερη επικεφαλής, μα μετά σκέφτηκα: «Δεν θα ήταν απλώς κάρφωμα και πισώπλατη μαχαιριά; Επίσης, η επικεφαλής σίγουρα θα την καλέσει για συναναστροφή —αν μάθει ότι εγώ ήμουν αυτή που την ανέφερε, τι θα σκεφτεί για μένα; Δεν θα πει ότι τη δυσφημούσα πισώπλατα και ότι έχω κακή ανθρώπινη φύση;» Στη σκέψη αυτή, απέφυγα να την αναφέρω, αλλά ένιωθα να πνίγομαι, να ταλανίζομαι, λες και με ανταγωνιζόταν ένας νταής.

Έπειτα, αφού την ανέφεραν κι άλλοι, η Λι Μινγκ απομακρύνθηκε απ’ τη θέση. Ύστερα, η ανώτερη επικεφαλής με εξέθεσε, λέγοντας: «Αν και επιφανειακά φαίνεται ότι τα πηγαίνεις καλά με όλους, δεν έχεις αληθινή αφοσίωση στον Θεό. Γιατί δεν εξέθεσες, δεν σταμάτησες τη Λι Μινγκ όταν είδες το πρόβλημα; Πώς μπόρεσες να μην αναφέρεις κάτι τόσο κρίσιμο; Θέλεις να προστατεύσεις το έργο της εκκλησίας;» Η αντιμετώπισή μου απ’ την επικεφαλής με αφύπνισε κι άρχισα να προσεύχομαι στον Θεό. Βρήκα ένα χωρίο των λόγων του Θεού που λέει: «Πρέπει να υπάρχει κάποιο πρότυπο που να ορίζει “το να έχει κανείς καλή ανθρώπινη φύση”. Αυτό δεν αφορά το να παίρνεις την οδό της μετριοπάθειας, να μην εμμένεις στις αρχές, να προσπαθείς να μην προσβάλεις τους άλλους, το να καλοπιάνεις τους πάντες όπου πας, το να είσαι γλυκομίλητος και επιδέξιος με τον καθένα που συναντάς, και το να κάνεις τους πάντες να μιλούν με καλά λόγια για σένα. Αυτό δεν είναι το πρότυπο. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο; Είναι το να μπορεί κανείς να υποτάσσεται στον Θεό και στην αλήθεια. Είναι το να προσεγγίζει κανείς το καθήκον του και όλων των ειδών τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα με αρχές και αίσθημα ευθύνης. Αυτό είναι πασιφανές· όλοι το αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα μέσα τους. Επιπλέον, ο Θεός ερευνά τις καρδιές των ανθρώπων και γνωρίζει την κατάστασή τους, τον καθένα τους ξεχωριστά· όποιος κι αν είναι, κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει τον Θεό. Ορισμένοι άνθρωποι καυχιούνται συνέχεια ότι κατέχουν καλή ανθρώπινη φύση, ότι ποτέ δεν μιλούν άσχημα για τους άλλους, ποτέ δεν βλάπτουν τα συμφέροντα κανενός άλλου, και ισχυρίζονται ότι ποτέ δεν έχουν επιθυμήσει την περιουσία άλλων ανθρώπων. Όταν υπάρχει διαμάχη για τα συμφέροντα, προτιμούν ακόμη και να υποστούν απώλειες παρά να εκμεταλλευτούν τους άλλους, και όλοι οι άλλοι πιστεύουν ότι είναι καλοί άνθρωποι. Ωστόσο, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού, είναι ύπουλοι και ξέρουν να ελίσσονται, μηχανορραφώντας διαρκώς για το συμφέρον τους. Ποτέ δεν σκέφτονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, ποτέ δεν αντιμετωπίζουν ως επείγοντα τα πράγματα που ο Θεός αντιμετωπίζει ως επείγοντα ούτε σκέφτονται όπως σκέφτεται ο Θεός, και ποτέ δεν μπορούν να παραμερίσουν τα συμφέροντά τους, ώστε να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ποτέ δεν εγκαταλείπουν τα δικά τους συμφέροντα. Ακόμα κι όταν βλέπουν κακούς ανθρώπους να διαπράττουν το κακό, δεν τους εκθέτουν· δεν έχουν καθόλου αρχές. Τι είδος ανθρώπινης φύσης είναι αυτό; Δεν είναι καλή ανθρώπινη φύση. Μη δίνεις προσοχή σε αυτά που λέει ένα τέτοιο άτομο· πρέπει να βλέπεις τι βιώνει, τι αποκαλύπτει, και ποια στάση διατηρεί ενόσω εκτελεί τα καθήκοντά του, καθώς και ποια είναι η εσωτερική του κατάσταση και τι αγαπά. Αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και το κέρδος ξεπερνά την αφοσίωσή του στον Θεό, αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και το κέρδος ξεπερνά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή αν η αγάπη του για τη δική του φήμη και το κέρδος ξεπερνά το ενδιαφέρον που δείχνει για τον Θεό, τότε ένα τέτοιο άτομο διακατέχεται από ανθρώπινη φύση; Δεν είναι έτσι κάποιος με ανθρώπινη φύση» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι η ανθρώπινη φύση κάποιου δεν κρίνεται βάσει εξωτερικών χαρακτηριστικών, όπως αν είναι πράος, αν μιλάει πίσω από την πλάτη των άλλων ή αν μπορεί να συνυπάρξει μαζί τους αρμονικά, αλλά από τη στάση του προς τον Θεό και την αλήθεια, απ’ το αν είναι υπεύθυνος στο καθήκον του, αν μένει στο πλευρό του Θεού κι ενεργεί βάσει της αλήθειας και των αρχών όταν έχει θέματα. Θεωρούσα την ανθρώπινη φύση μου αρκετά καλή. Εξωτερικά, ήμουν ευγενική με καλό χαρακτήρα, μα όταν είδα τη Λι Μινγκ να επικοινωνεί με τους αδελφούς απ’ το κινητό της, κάτι που απειλούσε την ασφάλεια της εκκλησίας, φοβόμουν ότι αν την εξέθετα άμεσα ίσως χαλούσε η σχέση μας, και της έκανα απλώς μια διακριτική υπενθύμιση. Όταν δεν παραδέχτηκε τη συμπεριφορά της, δεν την εξέθεσα. Σκέφτηκα μέσα μου: «Αν κάτι πάει στραβά, δεν μπορεί να πει ότι δεν της το υπενθύμισα». Δρώντας έτσι, δεν επηρεαζόταν η εικόνα μου και θ’ απαλλασσόμουν απ’ την ευθύνη αν κάτι πήγαινε στραβά. Σκεφτόμουν μόνο τα συμφέροντά μου και το κύρος μου, δεν έδινα σημασία στο έργο της εκκλησίας ή στην ασφάλεια των αδελφών. Ήμουν τόσο ύπουλη κι εγωίστρια! Όταν είδα πως η Λι Μινγκ αντέδρασε συναισθηματικά και ξέσπασε για το θέμα του συζύγου της, έπρεπε να το αναφέρω αμέσως στην ανώτερη επικεφαλής, μα φοβήθηκα ότι θα νόμιζε πως την προδίδω πισώπλατα και σιώπησα. Αυτό επηρέαζε αρνητικά το έργο της εκκλησίας, κι έβλαπτε τους αδελφούς και τις αδελφές. Διέθετα ανθρώπινη φύση; Σκεπτόμενη τις πράξεις μου μέσω των λόγων κρίσης κι έκθεσης του Θεού, ένιωσα ενοχές. Πίστευα ότι είχα καλή ανθρώπινη φύση, μα μέσω της αποκάλυψης των λόγων του Θεού και της έκθεσής μου, η αυτοαντίληψή μου άλλαξε εντελώς. Εξωτερικά, ήμουν ευγενική, μα πίσω απ’ την ευγένεια έκρυβα μια ποταπή πρόθεση. Νοιαζόμουν μόνο για το συμφέρον μου, δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας. Πάσχιζα να ικανοποιώ τους πάντες με ψεύτικη ευγένεια. Ήμουν ένα ψευδώς ευσεβές και ύπουλο άτομο. Έπειτα, δεν τολμούσα να ισχυριστώ πως έχω καλή ανθρώπινη φύση.

Αργότερα, βρήκα ένα άλλο χωρίο των λόγων του Θεού. «Η ουσία που διέπει την “καλή” συμπεριφορά, όπως το να είναι κανείς προσιτός και φιλικός, μπορεί να περιγραφεί με μία λέξη: προσποίηση. Η εν λόγω “καλή” συμπεριφορά δεν πηγάζει από τα λόγια του Θεού ούτε απορρέει από την άσκηση της αλήθειας ή τη δράση σύμφωνα με τις αρχές. Από τι προέρχεται; Προέρχεται από τα κίνητρα και τις μεθοδεύσεις των ανθρώπων, από την προσποίηση, την υποκρισία, τη δολιότητά τους. Όταν οι άνθρωποι προσκολλώνται σε αυτές τις “καλές” συμπεριφορές, στόχος είναι να αποκτήσουν τα πράγματα που θέλουν, αλλιώς δεν θα σκοτίζονταν ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο ούτε θα ζούσαν αντίθετα προς τις επιθυμίες τους. Τι σημαίνει να ζουν αντίθετα προς τις επιθυμίες τους; Σημαίνει ότι η πραγματική τους φύση δεν είναι τόσο καλοπροαίρετη, άδολη, ήπια, ευγενική και ενάρετη όσο φαντάζονται οι άνθρωποι. Δεν ζουν με βάση τη συνείδηση και τη σύνεση· αντίθετα, ζουν για να επιτύχουν έναν συγκεκριμένο στόχο ή αίτημα. Ποια είναι η αληθινή φύση του ανθρώπου; Είναι χαοτική και αδαής. Χωρίς τους νόμους και τις εντολές που δόθηκαν από τον Θεό, οι άνθρωποι δεν θα είχαν ιδέα του τι είναι αμαρτία. Έτσι δεν ήταν η ανθρωπότητα κάποτε; Μόνον όταν ο Θεός εξέδωσε τους νόμους και τις εντολές απέκτησαν οι άνθρωποι κάποια ιδέα για την αμαρτία. Αλλά και πάλι δεν είχαν καμία ιδέα για το σωστό και το λάθος ή για τα θετικά και τα αρνητικά πράγματα. Και πώς, υπό αυτές τις συνθήκες, θα μπορούσαν να γνωρίζουν τις σωστές αρχές ομιλίας και δράσης; Να γνωρίζουν ποιοι τρόποι δράσης, ποιες καλές συμπεριφορές πρέπει να απαντώνται στην κανονική ανθρώπινη φύση; Να γνωρίζουν τι παράγει την πραγματικά καλή συμπεριφορά, ποια οδό πρέπει να ακολουθήσουν για να βιώσουν την ανθρώπινη ομοιότητα; Δεν θα μπορούσαν. Λόγω της σατανικής φύσης των ανθρώπων, λόγω των ενστίκτων τους, θα μπορούσαν μόνο να προσποιούνται και να υποκρίνονται ότι ζουν κόσμια και με αξιοπρέπεια —γεγονός το οποίο οδήγησε σε δολιότητες όπως το να είσαι εκλεπτυσμένος και συνετός, ήπιος στους τρόπους, ευγενικός, να σέβεσαι τους ηλικιωμένους και να φροντίζεις τους νέους, αλλά και να είσαι φιλικός και προσιτός· έτσι προέκυψαν αυτά τα τεχνάσματα και οι τεχνικές εξαπάτησης. Και άπαξ και εμφανίστηκαν, οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν επιλεκτικά σε μία ή δύο από αυτές τις δολιότητες. Κάποιοι επέλεξαν να είναι φιλικοί και προσιτοί, άλλοι επέλεξαν να είναι εκλεπτυσμένοι, συνετοί και ήπιοι στους τρόπους, άλλοι επέλεξαν να είναι ευγενικοί, να σέβονται τους ηλικιωμένους και να νοιάζονται τους νέους, κάποιοι επέλεξαν να είναι όλα αυτά τα πράγματα. Εγώ, πάλι, ορίζω τους ανθρώπους με τις εν λόγω “καλές” συμπεριφορές με έναν όρο. Ποιος είναι αυτός ο όρος; “Λείες πέτρες”. Τι είναι οι λείες πέτρες; Είναι εκείνες οι πέτρες στην άκρη του ποταμού που έχουν τριφτεί και λειανθεί από τις τυχόν αιχμηρές άκρες από το νερό που κυλά τόσα χρόνια. Και μολονότι μπορεί να μην πονάνε όταν τις πατάς, όσοι δεν προσέχουν μπορεί να γλιστρήσουν σ’ αυτές. Ως προς την εμφάνιση και το σχήμα, οι πέτρες αυτές είναι πολύ όμορφες, άπαξ όμως και τις πάρεις σπίτι, είναι μάλλον άχρηστες. Δεν σου πάει να τις πετάξεις, αλλά δεν έχει και νόημα να τις κρατήσεις· αυτό είναι η “λεία πέτρα”. Για Μένα, τα άτομα με αυτές τις φαινομενικά καλές συμπεριφορές είναι άτονα. Προσποιούνται ότι είναι καλοί εξωτερικά, όμως δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, λένε ωραία πράγματα, όμως δεν κάνουν τίποτα αληθινό. Δεν είναι παρά λείες πέτρες. Εάν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια και τις θεμελιώδεις αρχές, θα σου μιλήσουν για το να είναι κανείς ήπιος κι ευγενικός. Εάν τους μιλήσεις για τη διάκριση των αντίχριστων, θα σου μιλήσουν για τον σεβασμό προς τους ηλικιωμένους και τη φροντίδα για τους νέους και για το να είναι κανείς εξευγενισμένος και συνετός. Αν τους πεις ότι πρέπει να υπάρχουν αρχές στη συμπεριφορά κάποιου, ότι πρέπει ν’ αναζητά τις θεμελιώδεις αρχές στο καθήκον του και να μην ενεργεί πεισματικά, ποια θα είναι η στάση τους; Θα πουν: “Το να ενεργείς σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας είναι άλλο ζήτημα. Εγώ θέλω απλώς να είμαι εξευγενισμένος και συνετός, και οι άλλοι να εγκρίνουν τις πράξεις μου. Εφόσον σέβομαι τους ηλικιωμένους και νοιάζομαι για τους νέους κι έχω την έγκριση των άλλων, αυτό αρκεί”. Νοιάζονται μόνο για την καλή συμπεριφορά, δεν εστιάζουν στην αλήθεια» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Μέσω των λόγων Του, κατάλαβα ότι το να είσαι φιλικός και προσιτός, κάτι που η παραδοσιακή κουλτούρα θεωρεί καλό, είναι στην ουσία προσποίηση. Όσοι φέρονται έτσι, απλώς φορούν ένα προσωπείο για να κερδίσουν τον θαυμασμό και τον σεβασμό των άλλων, εξαπατώντας τους. Είναι όλα συνωμοσία και δόλος· ενεργώντας έτσι, είσαι απατεώνας. Κατάλαβα και ότι παρέμενα τόσο εγωίστρια και ύπουλη επειδή, αν και προσπαθούσα τόσα χρόνια να είμαι καλή, υπήρχαν μοχθηρές προθέσεις πίσω από όλα αυτά. Ήθελα να κάνω καλή εντύπωση στους άλλους, για να με σέβονται και να μ’ επαινούν. Από μικρή, είχα εκπαιδευτεί απ’ την παραδοσιακή κουλτούρα να εκτιμώ την καλή συμπεριφορά. Πίστευα ότι με την καλή συμπεριφορά θα κέρδιζα τον έπαινο των γύρω μου. Αφού έγινα πιστή, συνέχισα να προσπαθώ να είμαι φιλική και προσιτή και να διατηρώ μια καλή εικόνα και θέση ανάμεσα στους αδελφούς, ειδικά όταν ήμουν συνεργάτιδα της Λι Μινγκ. Είδα ότι χρησιμοποιούσε συχνά το κινητό, παραβιάζοντας τις αρχές, θέτοντάς μας σε κίνδυνο κι αγνοώντας τα συμφέροντα της εκκλησίας, άρα θα έπρεπε να την είχα σταματήσει, μα φοβόμουν ότι θα είχε κακή γνώμη για μένα και το άφησα να περάσει. Είδα καθαρά ότι η Λι Μινγκ προστάτευε τον σύζυγό της και καταπίεζε μάλιστα τους αδελφούς, κι ότι αυτό δεν ήταν μια απλή περίπτωση διαφθοράς. Είχε κακή ανθρώπινη φύση, δεν έκανε για επικεφαλής, και θα έπρεπε να είχε αναφερθεί αμέσως. Μα εγώ επέλεξα να σωπάσω για να προστατεύσω τη θέση και την εικόνα μου. Για να το πετύχω, δάγκωσα το χέρι που με τάιζε. Δεν προστάτεψα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Τότε κατάλαβα πολύ καλά πως προσπαθώντας να είμαι φιλική και προσιτή, όχι μόνο δεν άλλαξα τη διεφθαρμένη μου διάθεση, μα ουσιαστικά γινόμουν όλο και πιο ύπουλη. Στόχευα στην καλή συμπεριφορά αντί ν’ ασκώ την αλήθεια, έδειχνα ψεύτικη εικόνα για να κρύψω τις ποταπές προθέσεις μου κι όλοι να πιστεύουν ότι είχα την πραγματικότητα της αλήθειας, ότι ήμουν καλή, ξεγελώντας τους για να μ’ εμπιστεύονται, να με σέβονται, να μ’ εγκρίνουν. Ήμουν στον δρόμο των ψευδώς ευσεβών Φαρισαίων· αντιστεκόμουν στον Θεό. Αν συνέχιζα έτσι, ο Θεός θα με καταδίκαζε και θα με απέκλειε.

Έπειτα, διάβασα άλλα δυο χωρία των λόγων του Θεού. «Και ποια είναι η συνέπεια όταν οι άνθρωποι σκέφτονται πάντα το προσωπικό τους συμφέρον, όταν προσπαθούν πάντα να προστατεύσουν την υπερηφάνεια και τη ματαιοδοξία τους, όταν προδίδουν μια διεφθαρμένη διάθεση αλλά δεν αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν; Δεν έχουν είσοδο στη ζωή, στερούνται αληθινών εμπειριών και μαρτυριών. Και αυτό είναι επικίνδυνο, έτσι δεν είναι; Αν δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια, εάν δεν έχεις εμπειρίες και μαρτυρία, τότε εν ευθέτω χρόνω θα εκτεθείς και θα αποκλειστείς. Τι χρησιμότητα έχουν οι άνθρωποι χωρίς εμπειρίες και μαρτυρία στον οίκο του Θεού; Είναι βέβαιο ότι θα κάνουν ανεπαρκώς το οποιοδήποτε καθήκον· δεν μπορούν να κάνουν τίποτα σωστά. Δεν είναι απλώς σκουπίδια; Αν οι άνθρωποι δεν κάνουν ποτέ πράξη την αλήθεια μετά από χρόνια πίστης στον Θεό, είναι μη πιστοί, είναι μοχθηροί. Αν δεν κάνεις ποτέ πράξη την αλήθεια, αν οι παραβάσεις σου γίνονται όλο και περισσότερες, τότε το τέλος σου είναι προδιαγεγραμμένο. Είναι ξεκάθαρο ότι όλες οι παραβάσεις σου, το λανθασμένο μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις και η άρνησή σου να μετανοήσεις —όλα αυτά συνθέτουν ένα πλήθος κακών πράξεων· και έτσι το τέλος σου είναι ότι θα πας στην κόλαση, θα τιμωρηθείς. Νομίζετε ότι αυτό είναι ασήμαντο θέμα; Αν δεν έχεις τιμωρηθεί, δεν θα έχεις καμία αίσθηση του πόσο τρομακτικό είναι αυτό. Όταν έρθει η μέρα και αντιμετωπίσεις πραγματικά τη συμφορά και βρεθείς αντιμέτωπος με τον θάνατο, θα είναι πολύ αργά να το μετανιώσεις. Αν, στην πίστη σου στον Θεό, δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, αν πιστεύεις στον Θεό για χρόνια αλλά δεν έχεις αλλάξει καθόλου, η τελική συνέπεια είναι ότι θα αποκλειστείς, θα εγκαταλειφθείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). «Μόνο όταν οι άνθρωποι ενεργούν και φέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού έχουν αληθινό θεμέλιο. Αν δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και επικεντρώνονται μόνο στο να προσποιούνται ότι συμπεριφέρονται καλά, μπορούν ως αποτέλεσμα να γίνουν καλοί άνθρωποι; Με τίποτα. Η καλή συμπεριφορά δεν μπορεί να αλλάξει την ουσία των ανθρώπων. Μόνο η αλήθεια και τα λόγια του Θεού μπορούν να αλλάξουν τις διαθέσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, και να γίνουν η ζωή τους. […] Ποια θα πρέπει να είναι η βάση της ομιλίας και των πράξεων των ανθρώπων; Τα λόγια του Θεού. Ποιες είναι λοιπόν οι απαιτήσεις και τα πρότυπα που έχει ο Θεός για την ομιλία και τις πράξεις των ανθρώπων; (Να είναι εποικοδομητικά για τους ανθρώπους.) Σωστά. Το βασικότερο είναι ότι πρέπει να λες την αλήθεια, να μιλάς με ειλικρίνεια και να ωφελείς τους άλλους. Η ομιλία πρέπει κατ’ ελάχιστον να είναι εποικοδομητική για τους ανθρώπους και όχι να τους ξεγελά, να τους παραπλανά, να τους κοροϊδεύει, να τους σατιρίζει, να τους προσβάλλει, να τους ειρωνεύεται, να τους περιορίζει, να εκθέτει τις αδυναμίες τους ή να τους πληγώνει. Αυτή είναι η έκφραση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι αρετή της ανθρώπινης φύσης. […] Επίσης, σε ορισμένες ειδικές περιπτώσεις, καθίσταται απαραίτητο να εκθέσουμε άμεσα τα λάθη των άλλων και να τους αντιμετωπίσουμε και να τους κλαδέψουμε, ώστε να γνωρίσουν την αλήθεια και να επιθυμήσουν τη μετάνοια. Μόνο τότε επιτυγχάνεται το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αυτός ο τρόπος άσκησης είναι μεγάλο όφελος για τους ανθρώπους. Είναι πραγματική βοήθεια για αυτούς και είναι εποικοδομητικό για αυτούς, έτσι δεν είναι;» [«Ο Λόγος», τόμ. 6: «Σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας», Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (3)]. Τα λόγια Του με θορύβησαν. Αν κάποιος επιλέγει να υποστηρίζει τα συμφέροντά του σε κάθε κατάσταση και δεν ασκεί την αλήθεια, θα συσσωρεύει όλο και περισσότερες παραβάσεις, και τελικά θα εκτεθεί πλήρως και θα αποκλειστεί απ’ τον Θεό. Ακόμη κι όταν είδα ν’ απειλείται η ασφάλεια των αδελφών, να επηρεάζεται το έργο της εκκλησίας, δεν τήρησα τις αρχές, δεν προστάτεψα το έργο αυτό, μα πάσχιζα να είμαι αυτό που λέμε καλός άνθρωπος. Ακόμη κι αν κέρδιζα τον σεβασμό των άλλων, στα μάτια του Θεού ήμουν κακοποιός και τελικά θα με σιχαινόταν και θα με τιμωρούσε. Τρομοκρατήθηκα όταν κατάλαβα τις συνέπειες κι ήθελα να διορθώσω την άστοχη επιδίωξή μου. Τα λόγια του Θεού μού έδειξαν το ορθό μονοπάτι άσκησης. Μόνο ενεργώντας και μιλώντας βάσει των λόγων του Θεού ωφελούμε τους άλλους. Δεν έχει σημασία πώς μιλάμε, αν μιλάμε με δυνατή ή απαλή φωνή ή πόσο διακριτικοί είμαστε στα λόγια μας. Πιο πολλή σημασία έχει είναι να μιλάμε με τρόπο που διαπαιδαγωγεί τους αδελφούς. Αν πρόκειται για κάποιον σωστό, που δέχεται την αλήθεια, θα πρέπει να τον βοηθάμε με αγάπη. Αν δεν κατανοεί την αλήθεια και βλάπτει το έργο, ας τον συναναστραφούμε για να τον καθοδηγήσουμε, να τον στηρίξουμε. Αν μετά τη συναναστροφή, δεν υπάρξει βελτίωση, ας τον αντιμετωπίσουμε κι ας τον κλαδέψουμε, εκθέτοντας το πρόβλημα. Ακόμη κι αν μοιάζει σκληρό ή σαν ν’ αγνοούμε τα αισθήματά του, αυτός ο τρόπος μπορεί πράγματι να τον ωφελήσει. Τους αντίχριστους ή κακοποιούς που διαταράσσουν το έργο της εκκλησίας, πρέπει να τους εκθέτουμε ή να τους αναφέρουμε στους ανωτέρους μας, για να στηρίξουμε το έργο της εκκλησίας και να προστατεύσουμε τους αδελφούς απ’ την αναστάτωση και την απάτη. Μόνο έτσι ασκούμε πράγματι την αλήθεια, δείχνοντας αληθινή ανθρώπινη φύση και καλοσύνη. Διόρθωσα και μια λάθος άποψή μου. Νόμιζα ότι η αναφορά κάποιου για παραβίαση αρχών ήταν κάρφωμα ή πισώπλατη μαχαιριά. Ήταν μια λάθος άποψη. Βασικά προστατεύει το έργο της εκκλησίας κι είναι καλή πράξη. Όταν άρα είδα ότι η Λι Μινγκ είχε σοβαρό πρόβλημα που περιόριζε και ζημίωνε τους αδελφούς και τις αδελφές, αυτό ήταν ένα θέμα αρχών που αφορούσε το έργο της εκκλησίας και θα έπρεπε να το αναφέρω αμέσως στην ανώτερη ηγεσία ή να αναφέρω την ίδια. Αυτό δεν θα ήταν πισώπλατη μαχαιριά, μα προστασία του έργου της εκκλησίας. Αφού το κατάλαβα, πολλές ανησυχίες μου εξαφανίστηκαν κι ένιωσα πιο άνετα.

Έπειτα, κάποιος ανέφερε ότι ένας αδελφός τεμπέλιαζε διαρκώς κι απέφευγε κάθε δυσκολία, κι αφού κάποιοι το επισήμαναν και τον αντιμετώπισαν αρκετές φορές, και πάλι δεν το δεχόταν. Βάσει αρχών, αποφασίσαμε να απαλλαχθεί απ’ το καθήκον και ν’ αναλύσουμε με σαφήνεια τα θέματά του, για να κάνει αυτοκριτική. Τότε, εγώ σκέφτηκα: «Η ανάλυση προβλημάτων μπορεί να ’ναι προσβλητική. Ίσως αφήσω τον συνεργάτη μου να τον συναναστραφεί και μείνω εκτός. Αλλιώς μπορεί να του κάνω κακή εντύπωση». Μα τότε, κατάλαβα ξαφνικά ότι πάσχιζα πάλι να προστατεύσω την εικόνα μου. Θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Για όλους όσοι εκπληρώνουν το καθήκον τους, όσο βαθιά ή ρηχή κι αν είναι η κατανόησή τους για την αλήθεια, ο πιο απλός τρόπος άσκησης με τον οποίο μπορούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι να σκέφτονται στα πάντα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές επιθυμίες, τις ατομικές προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση. Βάλε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα —αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Ο λόγος Του μού ’δειξε ένα μονοπάτι άσκησης. Ενόψει προβλημάτων, πρέπει να παραμερίζουμε τις επιθυμίες και τη φήμη, να βάζουμε πρώτα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Αυτός είναι ο μόνος ευθύς τρόπος δράσης και θα επαινεθεί απ’ τον Θεό. Κατανοώντας τις απαιτήσεις του Θεού, βρήκα κίνητρο κι ανέλυσα τη συμπεριφορά του αδελφού βάσει των λόγων του Θεού. Αισθάνθηκα πολύ άνετα αφού ασκήθηκα έτσι. Μόνο με την άσκηση της αλήθειας επιτυγχάνουμε αληθινή γαλήνη κι ευτυχία.

Μετά απ’ αυτήν την εμπειρία, ευγνωμονούσα τον Θεό. Ο λόγος του Θεού με βοήθησε να δω το παράλογο της έμφασης της παραδοσιακής κουλτούρας στο να είσαι φιλικός και τι ζημιά προκαλεί στους ανθρώπους. Μου επέτρεψε επίσης να βιώσω το αίσθημα ελευθερίας που πηγάζει απ’ την αποδέσμευση απ’ την παραδοσιακή κουλτούρα. Δόξα τω Θεώ για τη σωτηρία Του!