Από τη Λι Φέι, Ισπανία

Όσον αφορά στους ανθρωπάρεσκους, τους θεωρούσα σπουδαίους προτού πιστέψω στον Θεό. Είχαν ευγενή διάθεση, δεν γίνονταν ποτέ δύστροποι με κανέναν, όλοι τους συμπαθούσαν και δεν πρόσβαλλαν ποτέ κανέναν. Τέτοιος άνθρωπος φιλοδοξούσα να γίνω. Κι αυτό γιατί από μικρή, κατακλυζόμουν από την παιδεία και την κοινωνία με φράσεις όπως «Η αρμονία είναι θησαυρός, η ανεκτικότητα είναι αρετή», «Βλέπε και μη μιλάς», «Μείνε σιωπηλός και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή» και «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους». Υιοθέτησα αυτές τις ιδέες σαν να ήταν προσωπικές κι έπρεπε να τις εφαρμόζω. Είτε ήταν συγγενείς και φίλοι είτε απλώς γνωστοί, δεν πρόσβαλλα κανέναν και πάντα πήγαινα με τα νερά των άλλων. Όλοι με παίνευαν που ήμουν καλή με τον κόσμο και καλόβολη. Πίστευα επίσης πως για να επιβιώσεις σ’ αυτή τη σκοτεινή, μοχθηρή κοινωνία πρέπει να έχεις καλές σχέσεις με τους γύρω σου, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να εδραιώσεις τη θέση σου. Μόνο αργότερα, αφού αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού τις έσχατες ημέρες, βίωσα την κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού και κατάλαβα λίγη από την αλήθεια, είδα τελικά πως αυτές οι αρχές επιβίωσης είναι σατανικές φιλοσοφίες, σατανικά δηλητήρια και όχι αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Είδα, ότι ζώντας έτσι, γινόμουν όλο και πιο ανέντιμη, δόλια, εγωίστρια και αχρεία, ότι δεν είχα σωστή ανθρώπινη ομοιότητα. Άρχισα να αποστρέφομαι τον εαυτό μου και μετανόησα προς τον Θεό.

Το 2018 εκλέχτηκα επικεφαλής της περιφέρειας. Στην αρχή, δεν ήξερα πολλά για όλο το έργο της εκκλησίας. Η συνεργάτιδά μου, η αδελφή Λιου, εκτελούσε αυτό το καθήκον πάνω από έναν χρόνο και κατανοούσε τις διάφορες πτυχές του έργου της εκκλησίας, οπότε τη ρωτούσα για όποια προβλήματα ή δυσκολίες είχα, και με βοηθούσε πολύ. Αργότερα, άκουσα την αδελφή Λιου ν’ αναφέρει πολλές φορές ότι η επικεφαλής μιας εκκλησίας για την οποία ήταν υπεύθυνη η ίδια, η αδελφή Ζανγκ, εκτελούσε τα καθήκοντά της μηχανικά για κάποιο διάστημα, δεν έκανε πρακτικό έργο, αράδιαζε κοινοτοπίες και δόγματα στις συναντήσεις, ήταν αλαζονική, αυτάρεσκη και αρνιόταν να δεχτεί τις προτάσεις των άλλων. Σκέφτηκα τότε ότι όλα αυτά μπορεί να είναι εκδηλώσεις μιας ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνει πρακτικό έργο και αφού η αδελφή Λιου το γνώριζε, γιατί δεν έκανε αλλαγές και δεν αντικαθιστούσε την αδελφή Ζανγκ; Ήθελα να της πω κάτι, αλλά σκέφτηκα πως εγώ μόλις είχα αρχίσει να εκτελώ αυτό το καθήκον και δεν γνώριζα καλά την αδελφή Ζανγκ. Αν έλεγα κάτι ευθέως, η αδελφή Λιου μπορεί να μου καταλόγιζε ότι είμαι απερίσκεπτη και δεν φερόμουν στους άλλους με αγάπη. Με αυτό κατά νου, μοιράστηκα τις σκέψεις μου με την αδελφή Λιου εμμέσως, αλλά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία και μου ζήτησε να βοηθήσω την αδελφή Ζανγκ από θέση αγάπης. Σκεφτόμουν, «Η αδελφή Λιου γνωρίζει τις αρχές για την αντικατάσταση των επικεφαλής, οπότε αν το θίξω ξανά, θα νομίζει ότι λέω πως δεν κάνει πρακτικό έργο. Και οπωσδήποτε θα σκεφτεί πως προκαλώ πολλά προβλήματα και δεν είμαι εύκολος άνθρωπος. Αν αυτό μας φέρει σε σύγκρουση, πώς θα εκτελούμε τα καθήκοντά μας ως συνάδελφοι στο μέλλον;» Σ’ εκείνο το σημείο, αποφάσισα να μην πω τίποτα παραπάνω.

Συναναστράφηκα με την αδελφή Ζανγκ πολλές φορές, για να εκθέσω και να αναλύσω τα θέματά της. Όχι μόνο αρνιόταν να το δεχτεί, αλλά λογόφερνε μαζί μου. Σύντομα, κάποιοι αδελφοί και κάποιες αδελφές άρχισαν να αναφέρουν ότι η αδελφή Ζανγκ δεν έκανε πρακτικό έργο. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι το πρόβλημα της αδελφής Ζανγκ ήταν σοβαρό, και πως αν δεν το αντιμετωπίζαμε έγκαιρα, θα καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας και την είσοδο στη ζωή των αδελφών μας. Έτσι λοιπόν, έθιξα ξανά το θέμα της αντικατάστασης της αδελφής Ζανγκ στην αδελφή Λιου. Όμως, η αδελφή Λιου είπε: «Οι αναφορές αυτές έχουν παραδοθεί στους ανώτερούς μας. Ας περιμένουμε να το διαλευκάνουν πριν την αντικαταστήσουμε». Σκεφτόμουν, «Μέσα από τις αναφορές και εξετάζοντας την κατάσταση, εδώ και καιρό η αδελφή Ζανγκ δεν κάνει πρακτικό έργο, ασκεί μηχανικά τα καθήκοντά της και μιλά με κοινοτοπίες και δόγματα. Ξέρουμε ήδη ότι είναι ψευδοεπικεφαλής, οπότε σύμφωνα με τις αρχές, πρέπει ν’ αποπεμφθεί άμεσα». «Είμαστε επικεφαλής περιφέρειας, μία ψευδοεπικεφαλής έχει εμφανιστεί, και αντί να το αντιμετωπίσουμε, το μετακυλίουμε στους ανώτερούς μας. Δεν χρονοτριβούμε έτσι και της επιτρέπουμε να συνεχίζει να βλάπτει τους αδελφούς και τις αδελφές μας; Αυτό είναι σύμπραξη με τον Σατανά και εναντίωση στον Θεό!» Ήθελα να ξαναμιλήσω γι’ αυτό με την αδελφή Λιου, αλλά σκέφτηκα πως την τελευταία φορά που το είχα αναφέρει, δεν ήθελε ν’ αντικαταστήσει την αδελφή Ζανγκ και μου είχε πει να της φερθώ με αγάπη. Έβλεπα ότι τα πήγαιναν πολύ καλά, οπότε αν έθιγα ξανά το ζήτημα της αντικατάστασής της, ίσως η αδελφή Λιου να έλεγε πως ήμουν πολύ αλαζονική. Ως νέα στην δουλειά, θα νόμιζε ότι ήθελα να δειχθώ. Αποφάσισα να μην πω τίποτα. Τουλάχιστον, οι ανώτεροί μας ερευνούσαν και εξέταζαν τα γεγονότα. Λίγες μέρες ακόμα δεν θα πείραζαν. Κι έτσι, συγκράτησα τα λόγια που είχα στην άκρη της γλώσσας μου. Λίγες μέρες αφού οι ανώτεροί μας ερεύνησαν το θέμα, μας αντιμετώπισαν που δεν χειριστήκαμε αμέσως μία ψευδοεπικεφαλής, λέγοντας ότι διαταράζαμε και αναστατώναμε το έργο της εκκλησίας και καθυστερούσαμε την είσοδο στη ζωή των αδελφών μας. Είπαν πως ενεργούσαμε ως συνεργοί του Σατανά και βλάπταμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Μόλις το άκουσα αυτό, ένιωσα πολύ άσχημα, συνειδητοποίησα πως δεν είχα κάνει πράξη την αλήθεια που γνώριζα καλά και πως δεν είχα τηρήσει αρχές. Είχα πραγματικά προφυλάξει μία ψευδοεπικεφαλής. Την κάλυπτα. Έτσι, δεν έχασα χρόνο και την αντικατέστησα. Ύστερα όμως, μετάνιωσα λίγο και ένιωσα μια μικρή δυσαρέσκεια, και δεν άρπαξα την ευκαιρία να αναστοχαστώ περαιτέρω. Αργότερα διαπίστωσα ότι η αδελφή Λιου μιλούσε πάντα με κοινοτοπίες και δόγματα στις συγκεντρώσεις και ότι δεν μπορούσε να λύσει προβλήματα των αδελφών. Όταν επεσήμανα μερικά από τα προβλήματα, αρνήθηκε να τα δεχτεί και προσπάθησε να λογομαχήσει μαζί μου. Κανένα επίτευγμα δεν υπήρχε στο έργο για το οποίο ήταν υπεύθυνη, και όταν οι ανώτεροί μας την κλάδευαν και την αντιμετώπιζαν, αρνιόταν να το δεχτεί. Έγινε αρνητική και αμελής στη δουλειά της, βαλτωμένη μέσα σε παράπονα και παρεξηγήσεις. Εκείνη την περίοδο, ήθελα να εκθέσω την κατάστασή της, αλλά συνειδητοποιούσα πως ως συνάδελφός της, ήμουν κι εγώ υπεύθυνη αν δεν κάναμε καλά τη δουλειά μας, και αν ανέλυα τα προβλήματά της, θα έλεγε πως δεν έδειχνα κατανόηση, οπότε δεν τολμούσα. Απεναντίας, προσπάθησα να την παρηγορήσω και να την εμψυχώσω να μην είναι αρνητική. Όμως μετά από αυτό, συνειδητοποίησα ότι η αδελφή Λιου δεν είχε αλλάξει διόλου. Δεν είχε καθόλου αυτογνωσία! Αν αυτό συνεχιζόταν, θα καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας και θα έβλαπτε τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Συνειδητοποίησα πως έπρεπε να τα αναφέρω αυτά στους ανώτερούς μας το συντομότερο δυνατόν. Η εκκλησία έτυχε να διεξαγάγει δημοσκόπηση, και οι ανώτεροί μας μου ζήτησαν να γράψω μια αξιολόγηση για την αδελφή Λιου. Ετοιμαζόμουν να τη γράψω, αλλά θυμήθηκα πως οι περισσότεροι αδελφοί και οι περισσότερες αδελφές αδυνατούσαν να τη διακρίνουν και την υποστήριζαν πραγματικά. Έτσι, αν ρισκάριζα ν’ αναφέρω τα προβλήματα της αδελφής Λιου, θα έλεγαν ότι σκευωρούσα και ότι ήθελα να φύγει, ώστε να κάνω εγώ κουμάντο στα πάντα. Πέρα από αυτό, ήμασταν συνάδελφοί στα καθήκοντά μας, και είχε κάνει πολλά για να με βοηθήσει. Αν πραγματικά την αντικαθιστούσαν, δεν θα με μισούσε; Δεν ήξερα τι να κάνω και τελικά αποφάσισα να μη σταθώ στις λεπτομέρειες ότι δεν έκανε πρακτικό έργο και δεν αποδεχόταν την αλήθεια. Ωστόσο, αφού υπέβαλα την αξιολόγηση, δεν μπορούσα να ησυχάσω μέσα μου. Ήξερα ότι απέκρυπτα τα γεγονότα και εξαπατούσα τον Θεό και αισθανόμουν ακόμα περισσότερο πνευματικό σκότος. Μονίμως μισοκοιμόμουν όταν διάβαζα τα λόγια του Θεού και δεν αποκτούσα φώτιση ή διαφώτιση από τη συναναστροφή σε συναθροίσεις. Αδυνατούσα να εντοπίσω τα προβλήματα που είχαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου. Σερνόμουν κάθε μέρα, δεν είχα καθόλου ενέργεια κι ένιωθα ότι ο Θεός με είχε εγκαταλείψει.

Οι ανώτεροί μας εξέτασαν αργότερα την κατάσταση και η αδελφή Λιου αντικαταστάθηκε ως ψευδοεπικεφαλής που δεν εκτελούσε πρακτικό έργο. Ένιωθα μεγάλη ντροπή και κατηγορούσα τον εαυτό μου, ιδίως όταν σκεφτόμουν τα λόγια του Θεού: «Θα βρείτε πολλούς καλούς ανθρώπους στην κοινωνία που μιλούν με πολύ ευγενικό τρόπο, και παρόλο που εξωτερικά φαίνονται ότι δεν έχουν κάνει μεγάλο κακό, βαθιά μέσα τους είναι δόλιοι και ύπουλοι. Συγκεκριμένα, είναι σε θέση να βλέπουν “προς τα πού φυσάει ο άνεμος” και είναι γοητευτικοί και έμπειροι όσον αφορά την ευγλωττία τους. Κατά την άποψή Μου, ένας τέτοιος “καλός άνθρωπος” είναι ψεύτικος, ένας υποκριτής· ένας τέτοιος άνθρωπος απλώς προσποιείται ότι είναι καλός. Όλοι αυτοί που επιμένουν στη μέση οδό, είναι οι πιο μοχθηροί. Προσπαθούν να μην προσβάλλουν κανέναν, ευχαριστούν τους ανθρώπους, συμφωνούν με τα πράγματα και κανείς δεν μπορεί να τους καταλάβει. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ζωντανός Σατανάς!» («Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορείτε να απαλλαχτείτε από τα δεσμά μιας διεφθαρμένης διάθεσης» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού αποκαλύπτουν ότι οι ανθρωπάρεσκοι είναι οι πιο υποχθόνιοι και πονηροί, ότι είναι ζωντανοί Σατανάδες. Συνειδητοποίησα ότι αυτό ήμουν. Είχα καταλάβει ότι η αδελφή Λιου ήταν ψευδοεπικεφαλής, αλλά προκειμένου να προστατέψω τη σχέση μου μαζί της και τον εαυτό μου, επέλεξα να προσβάλω τον Θεό και δεν έκανα πράξη την αλήθεια. Είχα συγκαλύψει για άλλη μια φορά μια ψευδοεπικεφαλής, είχα προσβάλει τη διάθεση του Θεού και είχα διαπράξει παράβαση. Ένιωθα πως ήμουν ξοφλημένη, πως ο Θεός δεν θα έσωζε κάποια σαν εμένα. Έζησα μέσα στην κατήφεια και τον αρνητισμό για μερικές μέρες. Έχασα κάθε ενδιαφέρον να κάνω οτιδήποτε. Όμως αργότερα, θυμήθηκα τα λόγια του Θεού: «Όσα λάθη κι αν έχετε κάνει, όσο κι αν έχετε ξεστρατίσει ή όσο κι αν έχετε υποπέσει σε παραβάσεις, μην αφήνετε αυτό το παρελθόν σας να σας γίνει τροχοπέδη ή πρόσθετο βάρος που θα πρέπει να κουβαλάτε μαζί σας στην αναζήτηση της κατανόησης του Θεού: Συνεχίστε να βαδίζετε προς τα εμπρός. Ανεξαρτήτως από το πότε θα συμβεί, η καρδιά του Θεού, που είναι η σωτηρία του ανθρώπου, δεν αλλάζει ποτέ: Αυτό είναι το πιο πολύτιμο κομμάτι της ουσίας του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Ο ίδιος ο Θεός, ο μοναδικός ΣΤ΄). Συλλογίστηκα αυτά τα λόγια του Κυρίου ξανά και ξανά, κι αισθάνθηκα πως κάθε λέξη και φράση μού έδιναν έλεος κι ελπίδα. Μολονότι η αθλιότητά μου είχε προσβάλει τη διάθεση του Θεού, ο Θεός χρησιμοποιούσε ακόμα τα λόγια Του για να με παρηγορήσει, να μ’ ενθαρρύνει και να μου πει να συνεχίσω να προχωράω. Ένιωσα απέραντα ευγνώμων και είπα στον εαυτό μου ότι δεν μπορούσα πια να είμαι αρνητική. Όποτε αποτύγχανα, έπρεπε να βρίσκω τρόπο να σηκώνομαι. Έπρεπε να έχω την ικανότητα να στοχάζομαι, να κατανοώ τα προβλήματά μου και ν’ αναζητώ την αλήθεια για να τα λύνω.

Αργότερα διάβασα άλλο ένα απόσπασμα από τα λόγια του Θεού: «Όλοι σας λέτε ότι ενδιαφέρεστε για το φορτίο του Θεού και ότι θα υπερασπιστείτε τη μαρτυρία της εκκλησίας, όμως ποιος ανάμεσά σας έχει ενδιαφερθεί αληθινά για το φορτίο του Θεού; Διερωτήσου το εξής: Είσαι κάποιος που έχει δείξει ενδιαφέρον για το φορτίο Του; Μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη για Εκείνον; Μπορείς να ορθώσεις το ανάστημά σου και να μιλήσεις για Μένα; Μπορείς να κάνεις ακλόνητα πράξη την αλήθεια; Είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να αγωνιστείς ενάντια σε όλες τις πράξεις του Σατανά; Θα μπορούσες να παραμερίσεις τα συναισθήματά σου και να εκθέσεις τον Σατανά για χάρη της αλήθειας Μου; Μπορείς να επιτρέψεις να εκπληρωθούν μέσα σου οι προθέσεις Μου; Έχεις προσφέρει την καρδιά σου την πιο κρίσιμη στιγμή; Είσαι κάποιος που κάνει το θέλημά Μου; Θέσε στον εαυτό σου αυτά τα ερωτήματα, και να τα σκέφτεσαι συχνά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 13). Αφού διάβασα τα λόγια του Θεού, ένιωσα έναν οξύ πόνο να διαπερνά την καρδιά μου. Είδα ότι δεν ήμουν παρά μια πανούργα, επιτήδεια ανθρωπάρεσκη. Όταν αντιμετώπιζα ένα ζήτημα, έκανα ό,τι μπορούσα για να προστατευτώ και δεν στάθμιζα το συμφέρον του οίκου του Θεού ούτε είχα αίσθηση υπευθυνότητας ή βάρους στα καθήκοντά μου. Έπρεπε να το είχα χειριστεί αμέσως όταν εμφανίστηκαν ψευδοεπικεφαλής, αλλά εγώ, για να προστατευτώ και από φόβο μην προσβάλω την αδελφή Λιου, δίστασα να κάνω πράξη την αλήθεια, να εκθέσω και ν’ αναφέρω την κατάσταση. Απέκρυψα εσκεμμένα την αλήθεια και τη συγκάλυψα για να την προστατέψω. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξει αντίκτυπος σε κάθε πτυχή του έργου της εκκλησίας και να στερηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές μου μια σωστή εκκλησιαστική ζωή. Σκεφτόμουν ότι ο Θεός μού εμπιστεύτηκε ένα τόσο σημαντικό καθήκον, αλλά όταν εμφανίστηκαν ψευδοεπικεφαλής στην εκκλησία, πρόδωσα τις αρχές της αλήθειας για να προστατέψω τα συμφέροντά μου, αφού επανειλημμένως συντάχθηκα με τον Σατανά και τους συγκάλυψα. Γνώριζα καλά ότι αυτό θα έπληττε το έργο της εκκλησίας, αλλά δεν έκανα πράξη την αλήθεια ούτε στήριξα τη δικαιοσύνη. Όποτε πρόσβαλλα κάποιον, εγκατέλειπα τις αρχές της αλήθειας. Ενεργούσα εγωιστικά, για το συμφέρον μου. Με αυτή τη στάση, δεν παρεμπόδιζα και διατάραζα το έργο του οίκου του Θεού και δεν ενεργούσα ως συνεργός του Σατανά; Δεν τολμούσα να κάνω πράξη την αλήθεια ή να τηρώ αρχές. Δεν ήμουν καθόλου δίκαιη. Ήμουν εγώ κατάλληλη για επικεφαλής εκκλησίας; Ήμουν εγωίστρια, αχρεία, πανούργα, δόλια και ποταπή! Με ενοχλούσε όταν σκεφτόμουν ότι τα λόγια του Θεού έλεγαν πως ο Θεός αποστρέφεται και σιχαίνεται τους ανθρωπάρεσκους και δεν τους σώζει, και τα κηρύγματα λένε ξανά και ξανά ότι ο οίκος του Θεού αρνείται αποφασιστικά να δεχτεί ανθρωπάρεσκους ως επικεφαλής, διότι έχουν μοχθηρές καρδιές και μόνο να βλάψουν μπορούν τον οίκο του Θεού και τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Προστατεύοντας και συγκαλύπτοντας ψευδοεπικεφαλής, είχα ήδη προσβάλει τον Θεό, είχα προσβάλει τη διάθεσή Του, οπότε πήγα ενώπιον του Θεού και προσευχήθηκα σ’ Αυτόν: «Θεέ μου, έχω επανειλημμένα παραβεί το θέλημά Σου. Γνώριζα σαφώς την αλήθεια, αλλά δεν την έκανα πράξη και έβλαπτα το έργο της εκκλησίας έτσι. Πρόθυμα θα δεχτώ τις κατάρες και την τιμωρία Σου. Όπως και αν με χειριστείς στο μέλλον, είμαι πρόθυμη να Σε υπακούσω και να μετανοήσω».

Μετά την προσευχή, άρχισα ν’ αναρωτιέμαι γιατί προσπαθούσα να ευχαριστώ τους ανθρώπους και δεν έκανα πράξη την αλήθεια όταν μου συνέβαιναν διάφορα. Τι ήταν αυτό που με έλεγχε; Αργότερα διάβασα ένα απόσπασμα των λόγων του Θεού: «Ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους μέσα από την εκπαίδευση και την επιρροή των εθνικών κυβερνήσεων και των διασήμων και σπουδαίων. Τα ψέματα και οι ανοησίες τους έχουν γίνει η ζωή και η φύση του ανθρώπου. Το “ο σώζων εαυτόν σωθήτω” είναι ένα γνωστό σατανικό ρητό που έχει ενσταλαχθεί σε όλους, και το οποίο έχει γίνει η ζωή του ανθρώπου. Υπάρχουν και άλλα λόγια φιλοσοφιών για τη ζωή που είναι έτσι. Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τον περίτεχνο παραδοσιακό πολιτισμό κάθε έθνους για να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους, σπρώχνοντας την ανθρωπότητα να πέσει και να βυθιστεί μέσα σε μια απέραντη άβυσσο καταστροφής, και τελικά, ο Θεός καταστρέφει τους ανθρώπους, επειδή υπηρετούν τον Σατανά και αντιστέκονται στον Θεό. […] Υπάρχουν πολλά ακόμα σατανικά δηλητήρια στη ζωή των ανθρώπων, στη διαγωγή και στη συμπεριφορά τους· δεν κατέχουν σχεδόν την παραμικρή αλήθεια. Για παράδειγμα, οι φιλοσοφίες τους για τη ζωή, ο τρόπος με τον οποίο ενεργούν και τα αξιώματά τους είναι όλα γεμάτα με τα δηλητήρια του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, και όλα αυτά προέρχονται από τον Σατανά. Συνεπώς, όλα τα πράγματα που ρέουν μέσα στα οστά και στο αίμα των ανθρώπων είναι όλα τους πράγματα του Σατανά. Όλοι αυτοί οι αξιωματούχοι, όσοι κατέχουν εξουσία και όσοι είναι επιτυχημένοι, ακολουθούν τα δικά τους μονοπάτια και έχουν τα δικά τους μυστικά επιτυχίας. Τέτοια μυστικά δεν αντιπροσωπεύουν τέλεια τη φύση τους; Έχουν επιτελέσει τόσο μεγάλα πράγματα στον κόσμο, και κανείς δεν μπορεί να διακρίνει τις μηχανορραφίες και τις ίντριγκες που κρύβονται πίσω τους. Αυτό δείχνει πόσο ύπουλη και δηλητηριώδης είναι η φύση τους. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί πολύ βαθιά από τον Σατανά. Το δηλητήριο του Σατανά κυλά μέσα στο αίμα κάθε ανθρώπου, και είναι εμφανές ότι η φύση του ανθρώπου είναι διεφθαρμένη, κακή και αντιδραστική, γεμάτη από τις φιλοσοφίες του Σατανά και βουτηγμένη σε αυτές, είναι, στο σύνολό της, μια φύση που προδίδει τον Θεό. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι αντιστέκονται και εναντιώνονται στον Θεό» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να γνωρίσουμε τη φύση του ανθρώπου). Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, βρήκα γιατί ενεργούσα ως ανθρωπάρεσκη, Ήταν επειδή από μικρή είχα εκπαιδευτεί από το ΚΚΚ και είχα κατακλυστεί από κάθε λογής εγκόσμιες φιλοσοφίες, λογικές και κανόνες, όπως «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Οι άνθρωποι δεν είναι άγιοι· πώς μπορούν να μη σφάλλουν;» «Βλέπε και μη μιλάς», «Μείνε σιωπηλός και επιδίωξε μόνο να ξεφύγεις από τη μομφή», και «Για να έχεις φίλους, μη μιλάς για τα ελαττώματά τους». Αυτά τα πράγματα ήταν φυτεμένα βαθιά στην καρδιά μου και ζούσα σύμφωνα μ’ αυτά. Γινόμουν διαρκώς πιο αλαζονική, εγωίστρια, ποταπή, υποχθόνια και δόλια. Έτσι πορευόμουν στη ζωή. Για να έχω καλές σχέσεις με τους ανθρώπους, παρατηρούσα κάθε λέξη και έκφραση των άλλων και χειριζόμουν με το μαλακό όλες τις σχέσεις μου. Ήμουν ανθρωπάρεσκη, βάδιζα στον δρόμο της μετριότητας, δεν προσέβαλα κανέναν, δεν τολμούσα να πω την αλήθεια ή να στηρίξω τη δικαιοσύνη και ζούσα δίχως ίχνος αξιοπρέπειας. Όταν εμφανίστηκαν ψευδοεπικεφαλής στην εκκλησία, από φόβο μην προσβάλω την αδελφή Λιου, εγκατέλειψα τις αρχές μου, επέλεξα να γίνω δειλή και τους επέτρεψα να βλάψουν τους αδελφούς και τις αδελφές μου και να εμποδίσουν το έργο του οίκου του Θεού. Μπορούσα να αυτοαποκαλούμαι καλός άνθρωπος; Η καρδιά μου ήταν μαύρη, ήμουν «καλός τύπος», μία ποταπή σκλάβα του Σατανά. Στερούμουν κάθε έννοια θάρρους ή δικαιοσύνης. Αν είχα αναλύσει και βοηθήσει νωρίτερα την αδελφή Λιου, ίσως να μην είχε κάνει τόσες παραβάσεις, το έργο του Θεού και η είσοδος της ζωής των αδελφών μου ίσως να μην είχαν παρεμποδιστεί και ίσως να μην είχα προσβάλει τη διάθεση του Θεού. Τότε λοιπόν, είδα ότι με το να εφαρμόζω αυτές τις σατανικές κοσμικές φιλοσοφίες και να είμαι ανθρωπάρεσκη μπορούσα μόνο να βλάψω τους ανθρώπους ή να τους καταστρέψω και το ίδιο να κάνω στον εαυτό μου. Από όσα αποκάλυψαν τα γεγονότα, είδα εντέλει ότι αυτές οι σατανικές κοσμικές φιλοσοφίες, λογικές και κανόνες, εξαπατούν και διαφθείρουν τους ανθρώπους. Είναι σε πλήρη αντιδιαστολή με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Όταν ζούμε σύμφωνα με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, όσο καλοσυνάτοι ή ευγενείς και ευχάριστοι κι αν δείχνουμε, παραμένουμε υποχθόνιοι, δόλιοι, ποταποί και αξιολύπητοι. Αν δεν κάνουμε πράξη την αλήθεια, δεν μετανοήσουμε και δεν αλλάξουμε, θα εγκαταλειφθούμε και εξαλειφθούμε από τον Θεό.

Αργότερα διάβασα τα λόγια του Θεού: «Ο Θεός έχει την ουσία της πίστης και, επομένως, ο λόγος Του είναι πάντοτε άξιος εμπιστοσύνης. Επιπλέον, οι πράξεις Του είναι αλάνθαστες και αδιαμφισβήτητες. Γι’ αυτό στον Θεό αρέσουν όσοι είναι απόλυτα ειλικρινείς μαζί Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). «Το ότι ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να είναι ειλικρινείς, αποδεικνύει ότι απεχθάνεται πραγματικά όσους είναι δόλιοι και ότι δεν συμπαθεί τους δόλιους ανθρώπους. Το γεγονός ότι ο Θεός δεν συμπαθεί τους δόλιους ανθρώπους, σημαίνει ότι δεν Του αρέσουν οι πράξεις, η διάθεση και τα κίνητρά τους· δηλαδή, δεν Του αρέσει ο τρόπος που ενεργούν. Επομένως, αν θέλουμε να ευχαριστήσουμε τον Θεό, πρέπει πρώτα να αλλάξουμε τις πράξεις μας και τον τρόπο με τον οποίο υπάρχουμε» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής). «Όταν αποκτήσεις πίστη, όταν έρχεσαι ενώπιον του Θεού, μα εξακολουθείς να ζεις με τον παλιό τρόπο ζωής, είναι τότε η πίστη σου στον Θεό ουσιαστική; Έχει αξία; Οι στόχοι και οι αρχές της ζωής σου, καθώς επίσης και ο τρόπος ζωής σου δεν έχουν αλλάξει, και το μόνο που σε κατατάσσει σε υψηλότερη θέση από τους άπιστους είναι ότι αναγνωρίζεις τον Θεό. Δείχνεις ότι ακολουθείς τον Θεό, μα η διάθεση της ζωής σου εξακολουθεί να μην έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο. Στο τέλος, δεν θα σωθείς. Με αυτά τα δεδομένα, αυτή δεν είναι μονάχα μια κενή πίστη και μια κενή χαρά;» («Μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια μπορείτε να απαλλαχτείτε από τα δεσμά μιας διεφθαρμένης διάθεσης» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Αφού διάβασα τον λόγο του Θεού, είδα ότι ο Θεός είναι κατ’ ουσίαν πιστός. Ο Θεός αγαπά τους έντιμους ανθρώπους και μισεί τους δόλιους. Όταν ζούσα με αυτές τις σατανικές φιλοσοφίες, οι απόψεις μου για διάφορα και ο τρόπος που συμπεριφερόμουν δεν άλλαζε καθόλου. Ήμουν σαν τους άπιστους. Όσα χρόνια κι αν πίστευα με αυτόν τον τρόπο στον Θεό, δεν θ’ αποκτούσα ποτέ την αλήθεια ή πλήρη σωτηρία. Μόνο όσοι κάνουν πράξη την αλήθεια, είναι έντιμοι άνθρωποι, και δεν έχουν δόλο στην καρδιά, όσοι τηρούν τις αρχές της αλήθειας και έχουν αίσθηση της δικαιοσύνης και όσοι στέκουν στο πλευρό του Θεού στα πάντα και λαμβάνουν υπόψη το θέλημα του Θεού είναι αυτοί που αγαπά ο Θεός και θα σωθούν πλήρως από Αυτόν! Αφού κατάλαβα τι περιμένει ο Θεός, προσευχήθηκα σ’ Αυτόν και πήρα όρκο να μετανοήσω, να κάνω πράξη την αλήθεια και να γίνω έντιμος άνθρωπος.

Λίγους μήνες αργότερα, διαπίστωσα ότι ο νέος συνάδελφός μου, ο αδελφός Λι, μιλούσε με κοινοτοπίες και δόγματα, και έκανε επίδειξη στις συναθροίσεις. Συναναστράφηκα πολλές φορές μαζί του, αλλά δεν έβλεπα καμιά βελτίωση, οπότε το είπα στους ανώτερούς μας. Όμως τότε, μου ζήτησαν να αναλύσω και να εκθέσω τις συμπεριφορές του, και άρχισα να δειλιάζω, να δένεται η γλώσσα μου, επειδή ο αδελφός Λι εκτελούσε τα καθήκοντά του εκεί περισσότερο καιρό από οποιονδήποτε. Θεωρούνταν κάτι σαν πρεσβύτερος και με είχε βοηθήσει στη δουλειά μου στο παρελθόν. Αν εξέθετα την κατάστασή του, τι γνώμη θα σχημάτιζε για εμένα; Θα ένιωθε προσβεβλημένος; Τότε, διάβασα το εξής απόσπασμα των λόγων του Θεού: «Αν έχεις τα κίνητρα και την αντίληψη ενός “καλού ατόμου”, πάντα θα πέφτεις και θα αποτυγχάνεις σε τέτοια ζητήματα. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις σε αυτές τις καταστάσεις; Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με τέτοια πράγματα, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό. Να Του ζητάς να σου δώσει δύναμη και να σου δώσει τη δυνατότητα να συμμορφωθείς με την αρχή, να κάνεις αυτό που πρέπει, να χειριστείς τα πράγματα σύμφωνα με την αρχή, να μην υποχωρήσεις, και να αποτρέψεις να συμβεί οποιοδήποτε κακό στο έργο του οίκου του Θεού. Αν είσαι σε θέση να απαρνηθείς τα ίδια τα συμφέροντά σου, τη φήμη και την οπτική γωνία του “καλού ατόμου”, και αν κάνεις αυτό που πρέπει ειλικρινά και με όλη σου την καρδιά, τότε θα έχεις νικήσει τον Σατανά και θα έχεις αποκτήσει τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας» («Μόνο όταν γνωρίζεις τον εαυτό σου μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Η ανάγνωση αυτού του αποσπάσματος του λόγου του Θεού μού έδωσε εσωτερική διαύγεια και είδα ότι αυτό μου είχε συμβεί, επειδή ο Θεός με δοκίμαζε και μου έδινε μια ευκαιρία να μετανοήσω. Ο Θεός ήθελε να δει πώς θα το χειριζόμουν. Δεν μπορούσα να επιτρέψω στον εαυτό μου να προστατέψει τις σχέσεις μου με άλλους, όπως έκανα πριν. Έπρεπε να βάζω πρώτο το έργο της εκκλησίας, να κάνω πράξη την αλήθεια και να στηρίξω τη δικαιοσύνη. Αν ο αδελφός Λι ήταν άνθρωπος που επιδίωκε την αλήθεια, θα χρησιμοποιούσε τη συναναστροφή και την ανάλυση για να στοχάζεται και να κατανοεί τον εαυτό του, κάτι που θα βοηθούσε την είσοδό του στη ζωή κι έτσι θα απέφευγε να κάνει άλλες παραβάσεις. Κι έτσι, πήγα να δω τον αδελφό Λι, εξέθεσα και ανέλυσα τις στάσεις και τις συμπεριφορές του μία μία χρησιμοποιώντας τα λόγια του Θεού. Αυτό που με εξέπληξε ήταν πως όχι μόνο δεν με αποπήρε, αλλά μάλιστα είπε με μεταμέλεια, «Αν δεν με είχες εκθέσει και αναλύσει μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα είχα αναγνωρίσει ποτέ τα προβλήματά μoυ. Πρέπει πραγματικά να στοχαστώ και να αποκτήσω είσοδο». Στο άκουσμα αυτών των λέξεων από τον αδελφό Λι, συγκινήθηκα πολύ. Είχα την έγνοια ότι αν τον εξέθετα, θα με απόπαιρνε, αλλά αυτό ήταν μόνο στη φαντασία μου. Εκείνη τη στιγμή, βίωσα πραγματικά ότι η άσκηση της αλήθειας και η εντιμότητα φέρνει ηρεμία και πνευματική γαλήνη και μας φέρνει όλο και πιο κοντά στον Θεό. Βίωσα γνήσια, επίσης, ότι για να προστατεύουμε το έργο του οίκου του Θεού πρέπει να κάνουμε πράξη την αλήθεια και να χειριζόμαστε καταστάσεις βάσει αρχών. Έτσι μόνο βοηθάμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας. Μέσα από την κρίση του Θεού και την παίδευση, κάποιες από τις λανθασμένες ιδέες μου άλλαξαν και η υποχθόνια και πανούργα σατανική διάθεσή μου άλλαξε λίγο. Τώρα, όταν βλέπω αδελφούς και αδελφές να εκδηλώνουν διαφθορά ή όταν ο χειρισμός καταστάσεων προδίδει τις αρχές της αλήθειας, πλέον δεν τους καλύπτω, δεν τους προστατεύω ούτε προσπαθώ να προφυλάσσω τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Μπορώ συνειδητά να κάνω πράξη την αλήθεια, να βοηθώ, να επισημαίνω και να εκθέτω πράγματα. Μολονότι μερικές φορές εξακολουθώ να φοβάμαι μην προσβάλω τους άλλους, μπορώ να προσεύχομαι στον Θεό, ν’ απαρνιέμαι εαυτόν, να ασκούμαι σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας και να μη ζω πια με σατανικές φιλοσοφίες. Με τέτοιου είδους άσκηση, αισθάνομαι πολύ μεγαλύτερη γαλήνη και σταθερότητα. Το ότι κατάφερα αυτές τις αλλαγές και απέκτησα όλα αυτά ήταν εξ ολοκλήρου αποτέλεσμα της κρίσης και της παίδευσης των λόγων του Θεού. Δόξα Σοι ο Θεός!