269 Η προσευχή του Πέτρου κατά τη σταύρωσή Του
1 Ω Θεέ! Η στιγμή Σου ήρθε τώρα, έφτασε η ώρα που ετοίμασες για μένα. Πρέπει να σταυρωθώ για Σένα, πρέπει να γίνω μάρτυρας για Σένα και ελπίζω ότι η αγάπη μου μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις Σου και ότι μπορεί να γίνει αγνότερη. Σήμερα, το να μπορέσω να πεθάνω για Σένα και να καρφωθώ στον σταυρό για Σένα, είναι παρήγορο και καθησυχαστικό για μένα, γιατί τίποτα δεν είναι πιο ευχάριστο για μένα παρά το να μπορώ να σταυρωθώ για Σένα και να ικανοποιήσω τις επιθυμίες Σου και να είμαι ικανός να παραδοθώ σε Σένα, να προσφέρω τη ζωή μου σ’ Εσένα.
2 Ω, Θεέ! Είσαι τόσο αξιαγάπητος! Εάν ήθελες να μου επιτρέψεις να ζήσω, θα ήμουν ακόμα πιο πρόθυμος να Σε αγαπώ. Όσο είμαι ζωντανός, θα Σε αγαπώ. Θέλω να Σε αγαπώ ακόμη πιο βαθιά. Με κρίνεις και με παιδεύεις και με δοκιμάζεις, γιατί δεν είμαι δίκαιος, γιατί αμάρτησα. Και η δίκαιη διάθεσή Σου γίνεται πιο εμφανής σ’ εμένα. Αυτό είναι ευλογία για μένα, γιατί μπορώ να Σε αγαπώ πιο βαθιά και είμαι πρόθυμος να Σ’ αγαπώ με αυτόν τον τρόπο ακόμα κι αν δεν με αγαπάς. Είμαι πρόθυμος να δω τη δίκαιη διάθεσή Σου, γιατί αυτό με κάνει ακόμη πιο ικανό να ζήσω μια ζωή με νόημα.
3 Αισθάνομαι ότι η ζωή μου τώρα είναι πιο σημαντική, γιατί σταυρώνομαι για χάρη Σου και έχει απόλυτο νόημα το να πεθάνω για Σένα. Ακόμα όμως δεν αισθάνομαι ικανοποιημένος, επειδή ξέρω πολύ λίγα για Σένα, ξέρω ότι δεν μπορώ να εκπληρώσω πλήρως τις επιθυμίες Σου και Σου έχω ξεπληρώσει πολύ λίγα. Στη ζωή μου, δεν έχω καταφέρει να επιστρέψω το όλον μου σ’ Εσένα· ακόμη απέχω από κάτι τέτοιο. Καθώς θυμάμαι αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι τόσο υποχρεωμένος σ’ Εσένα, και δεν έχω παρά αυτή τη στιγμή για να αντισταθμίσω όλα τα λάθη μου και όλη την αγάπη που δεν Σου έχω ξεπληρώσει.