1 Ω Θεέ! Η σάρκα μου είναι ανυπάκουη, και Εσύ με παιδεύεις και με κρίνεις. Χαίρομαι για την παίδευση και την κρίση Σου και, ακόμα κι αν Εσύ δεν με θέλεις, στην κρίση Σου βλέπω την άγια και δίκαιη διάθεσή Σου. Όταν με κρίνεις, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν τη δίκαιη διάθεσή Σου στην κρίση Σου, νιώθω ικανοποιημένος.

2 Αν μπορεί να εκφράσει τη διάθεσή Σου και να επιτρέψει να γίνει ορατή η δίκαιη διάθεσή Σου σε όλα τα πλάσματα, αν μπορεί να κάνει την αγάπη μου για Σένα πιο αγνή, ώστε να μπορέσω να αποκτήσω την ομοιότητα εκείνου που είναι δίκαιος, τότε η κρίση Σου είναι καλή, γιατί τέτοιο είναι το φιλεύσπλαχνο θέλημά Σου.

3 Ξέρω ότι υπάρχουν ακόμα πολλά μέσα μου που επαναστατούν και ότι δεν είμαι ακόμα κατάλληλος να έρθω ενώπιόν Σου. Εύχομαι να με κρίνεις ακόμα περισσότερο, είτε μέσα από ένα εχθρικό περιβάλλον είτε μέσα από μεγάλα δεινά· ό,τι κι αν Εσύ κάνεις, για μένα είναι πολύτιμο. Η αγάπη Σου είναι τόσο βαθιά και είμαι πρόθυμος να βρεθώ στο έλεός Σου χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία.