Πέρυσι, επόπτευα το έργο ποτίσματος και το ευαγγελικό έργο της εκκλησίας. Επειδή μόλις είχα ξεκινήσει, δεν ήξερα πολλές λεπτομέρειες του έργου, έτσι βασιζόμουν κυρίως στους επικεφαλής ομάδων. Πίστευα ότι ήταν ικανοί σ’ αυτούς τους τομείς και καλύτεροι από εμένα, οπότε έπρεπε να μάθω από αυτούς, ειδικά την αδελφή Λίλι, η οποία είχε καλό επίπεδο και ήταν ταλαντούχα. Πάντα προήδρευε των συζητήσεων του έργου στις συναθροίσεις και το ευαγγελικό έργο της ομάδας της ήταν πιο αποτελεσματικό από άλλων. Έτσι, την εκτιμούσα πολύ και την εμπιστευόμουν. Συνήθως είχα μόνο απλή κατανόηση του έργου της και ποτέ δεν εντρυφούσα στις λεπτομέρειες. Είχα απόλυτη εμπιστοσύνη σ’ αυτήν. Οι αδελφοί και οι αδελφές μου μου υπενθύμιζαν να αφιερώνω λίγο χρόνο κάθε εβδομάδα για να ελέγχω το έργο της Λίλι· αν και συμφωνούσα, σκεφτόμουν: «Μπορεί να είναι ξεροκέφαλη κάποιες φορές, αλλά τα καταφέρνει καλά σε κάθε πτυχή του έργου και είναι η πιο ταλαντούχα σ’ αυτόν τον τομέα, οπότε μάλλον δεν θα έχει μεγάλα προβλήματα. Αν ρωτάω συνέχεια για τη δουλειά της, θα φανεί σαν να μην την εμπιστεύομαι». Έτσι δεν πήρα τις προτάσεις τους στα σοβαρά. Μια μέρα, δύο αδελφές μού είπαν ότι η Λίλι δεν έκανε πρακτικό έργο. Είπαν ότι συχνά δεν παρακολουθούσε τη δουλειά της ομάδας ούτε συναναστρεφόταν για να επιλύσει τα ζητήματα των αδελφών, και όταν περιστασιακά την ήλεγχε, αυτό δεν ήταν πολύ χρήσιμο, έτσι το ευαγγελικό έργο της ομάδας γινόταν λιγότερο αποτελεσματικό. Σοκαρίστηκα όταν το άκουσα αυτό. Πώς γίνεται η Λίλι να μην έκανε πρακτικό έργο; Μου είχε πει ότι παρακολουθούσε το έργο της ομάδας, και όποτε ρωτούσα, έλεγε ότι δεν υπήρχαν προβλήματα. Γιατί οι άλλοι έλεγαν ότι δεν παρακολουθούσε το έργο τους; Αλλά μετά σκέφτηκα: «Η ομάδα της Λίλι τα πηγαίνει καλά συνολικά· ίσως οι αδελφές να μην ξέρουν τα πάντα. Ας μη βασιστώ μόνο στα λόγια τους. Επιπλέον, έχουν και οι ίδιες κάποια προβλήματα. Ακόμα κι αν η Λίλι έχει ζητήματα στο καθήκον της, είναι φυσιολογικό. Κανείς δεν είναι τέλειος!» Οπότε, δεν σκέφτηκα πολύ τα παράπονά τους και απλώς υπενθύμισα γρήγορα στη Λίλι ιδιαιτέρως να εστιάσει στο εξής στην παρακολούθηση του έργου της ομάδας· μέχρι εκεί ασχολήθηκα. Προς έκπληξή μου, σύντομα προέκυψαν σημαντικά ζητήματα στο έργο της.

Μια μέρα, μια επικεφαλής είπε ότι είχε γίνει ξανά αναφορά για τη Λίλι επειδή δεν έκανε πρακτικό έργο. Δεν παρακολουθούσε το ευαγγελικό έργο, ακόμη και όταν αυτό δεν πήγαινε καλά, και δεν απαντούσε άμεσα στην ομάδα της όταν είχαν προβλήματα στη διάδοση του ευαγγελίου. Επίσης, ποτέ δεν ολοκλήρωνε τα πράγματα όταν έκανε δουλειά —έθετε σχέδια στις συναθροίσεις, αλλά μετά δεν τα ακολουθούσε, οπότε δεν γίνονταν και επηρεάζονταν τα αποτελέσματα της διάδοσης του ευαγγελίου. Όταν το άκουσα, σοκαρίστηκα ξανά. Ήξερα ότι η Λίλι είχε κάποια θέματα στο καθήκον της, μα δεν ήξερα ότι ήταν τόσο σοβαρά. Είχε καλό επίπεδο και ήταν δραστήρια στο καθήκον της, πώς γινόταν να μην κάνει πρακτικό έργο; Δεν μπορούσα να το πιστέψω με τίποτα. Συναναστράφηκε μαζί της η επικεφαλής και επεσήμανε τα προβλήματά της. Σκέφτηκα ότι θα έκανε αυτοκριτική και θα έπαιρνε ένα μάθημα, αλλά προς έκπληξή μου, δεν έκανε αυτοκριτική και δεν είχε την παραμικρή στάση αποδοχής και υποταγής. Απλώς είπε ότι δεν άξιζε για επικεφαλής ομάδας και προσφέρθηκε να παραιτηθεί. Όχι μόνο δεν έκανε πρακτικό έργο, αλλά δεν δεχόταν και την αντιμετώπιση. Τελικά, με βάση τις αρχές, κρίθηκε ακατάλληλη ως επικεφαλής ομάδας και μετατέθηκε. Έπειτα, ένιωσα απαίσια. Πώς δεν πρόσεξα ότι μια επικεφαλής ομάδας δεν έκανε πρακτικό έργο; Προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού και είπα: «Θεέ μου, ήμουν τόσο τυφλή. Διαφώτισέ με και καθοδήγησέ με για να βρω τον λόγο της αποτυχίας μου».

Σε μια πνευματική άσκηση, είδα αυτά τα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι ψευδείς επικεφαλής δεν διερευνούν τους επόπτες που δεν κάνουν πραγματικό έργο ή που αμελούν τις ευθύνες τους. Νομίζουν ότι πρέπει απλώς να επιλέξουν έναν επόπτη και όλα θα πάνε καλά· στη συνέχεια, ο επόπτης θα χειριστεί όλα τα εργασιακά ζητήματα, και το μόνο που χρειάζεται να κάνουν είναι να οργανώνουν κάθε τόσο μια συνέλευση, χωρίς να χρειάζεται να παρακολουθούν το έργο ή να ρωτούν πώς πάει· μπορούν να μείνουν αμέτοχοι. Αν κάποιος αναφέρει κάποιο πρόβλημα ενός επόπτη, ο ψευδής επικεφαλής θα πει: “Είναι απλώς ένα μικρό πρόβλημα, όλα εντάξει. Μπορείτε να το χειριστείτε μόνοι σας. Μη με ρωτάτε”. Το άτομο που αναφέρει το πρόβλημα λέει: “Αυτός ο επόπτης είναι τεμπέλης και λαίμαργος. Δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να τρώει και να διασκεδάζει, και είναι αργόσχολος. Δεν θέλει να υποστεί έστω και λίγη ταλαιπωρία στο καθήκον του, και πάντα βρίσκει τρόπους να εξαπατά και να σκαρφίζεται δικαιολογίες για να αποφεύγει το έργο και τις ευθύνες του. Είναι ακατάλληλος για να είναι επόπτης”. Ο ψευδής επικεφαλής θα απαντήσει: “Ήταν μια χαρά όταν επιλέχθηκε ως επόπτης. Αυτό που λες δεν είναι αλήθεια, ή ακόμα κι αν είναι, είναι απλώς μια προσωρινή εκδήλωση”. Ο ψευδής επικεφαλής δεν προσπαθεί να μάθει περισσότερα για την κατάσταση του επόπτη, απλώς κρίνει και προσδιορίζει το θέμα με βάση τις προηγούμενες εντυπώσεις του για το άτομο. Όποιος κι αν αναφέρει πρόβλημα του επόπτη, ο ψευδής επικεφαλής το αγνοεί. Ο επόπτης έχει ξεπεράσει τα όριά του, δεν είναι αρκετά ικανός για να ολοκληρώσει το έργο του και είναι ήδη κοντά στο να τα κάνει όλα μαντάρα —αλλά ο ψευδής επικεφαλής δεν νοιάζεται. Είναι ήδη αρκετά κακό το γεγονός ότι όταν κάποιος αναφέρει τα προβλήματα του επόπτη, εκείνος κάνει τα στραβά μάτια. Αλλά ποιο είναι το πιο κατάπτυστο απ’ όλα; Όταν οι άνθρωποι του λένε για πραγματικά σοβαρά ζητήματα του επόπτη, εκείνος δεν προσπαθεί να τα λύσει, και μάλιστα βρίσκει κάθε λογής δικαιολογίες: “Ξέρω αυτόν τον επόπτη, πιστεύει πραγματικά στον Θεό, δεν θα είχε ποτέ κανένα πρόβλημα. Ακόμη και αν είχε, ο Θεός θα τον προστάτευε και θα τον πειθαρχούσε. Αν κάνει λάθη, αυτό είναι μεταξύ του ίδιου και του Θεού —δεν χρειάζεται να μας απασχολεί”. Έτσι λειτουργούν οι ψευδείς επικεφαλής: σύμφωνα με τις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Προσποιούνται ότι κατανοούν την αλήθεια και ότι έχουν πίστη —με αποτέλεσμα να κάνουν άνω-κάτω το εκκλησιαστικό έργο ή ακόμη και να το αδρανοποιούν, ενώ παράλληλα προσποιούνται άγνοια. Δεν είναι απλώς χαρτογιακάδες; Οι ψευδείς επικεφαλής είναι ανίκανοι να κάνουν αληθινό έργο και δεν προσεγγίζουν το έργο των επικεφαλής ομάδων και των εποπτών με καμία σοβαρότητα. Η άποψή τους για τους ανθρώπους βασίζεται μόνο στις δικές τους εντυπώσεις και φαντασιοκοπίες. Βλέποντας κάποιον να αποδίδει καλά για ένα διάστημα, πιστεύουν ότι αυτό το άτομο θα είναι για πάντα καλό, ότι δεν θα αλλάξει· δεν πιστεύουν κανέναν που λέει ότι υπάρχει πρόβλημα με αυτό το άτομο, ενώ όταν κάποιος επισημαίνει κάτι σχετικά με αυτό το άτομο, το αγνοούν. […] Οι ψευδείς επικεφαλής έχουν, επίσης, ένα σημαντικό ελάττωμα: Σπεύδουν να εμπιστευτούν τους ανθρώπους με βάση τις δικές τους φαντασιοκοπίες. Και αυτό οφείλεται στο ότι δεν κατανοούν την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Πώς αποκαλύπτει ο λόγος του Θεού την ουσία της διεφθαρμένης ανθρωπότητας; Γιατί θα πρέπει να εμπιστεύονται τους ανθρώπους, όταν δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός; Αντί να κρίνει τους ανθρώπους με βάση τα φαινόμενα, ο Θεός παρακολουθεί διαρκώς την καρδιά τους —γιατί, λοιπόν, να είναι τόσο χαλαροί οι ψευδείς επικεφαλής όταν κρίνουν τους άλλους και τους εμπιστεύονται; Οι ψευδείς επικεφαλής είναι πολύ επηρμένοι, έτσι δεν είναι; Αυτό που σκέφτονται είναι το εξής: “Δεν έκανα λάθος όταν εντόπισα αυτό το άτομο. Τίποτα δεν θα μπορούσε να πάει στραβά· σίγουρα δεν είναι κάποιος που χαζολογάει, που αρέσκεται να διασκεδάζει και μισεί τη σκληρή δουλειά. Είναι απολύτως αξιόπιστος και φερέγγυος. Δεν πρόκειται να αλλάξει· αν άλλαζε, αυτό θα σήμαινε ότι έκανα λάθος γι’ αυτόν, έτσι δεν είναι;” Τι είδους λογική είναι αυτή; Είσαι κάποιου είδους ειδικός; Έχεις όραση με ακτίνες Χ; Είναι αυτή η ειδική σου ικανότητα; Θα μπορούσες να ζεις με αυτόν τον άνθρωπο για ένα ή δύο χρόνια, αλλά θα ήσουν σε θέση να διακρίνεις ποιος είναι πραγματικά χωρίς ένα κατάλληλο περιβάλλον που θα αποκάλυπτε εντελώς τη φύση και ουσία του; Αν δεν τον εξέθετε ο Θεός, θα μπορούσες να ζήσεις πλάι-πλάι μαζί του για τρία ή ακόμη και πέντε χρόνια, και πάλι θα δυσκολευόσουν να δεις ακριβώς τι είδους φύση και ουσία έχει. Και πόσο περισσότερο ισχύει αυτό όταν σπάνια τον βλέπεις, σπάνια βρίσκεσαι μαζί του; Τον εμπιστεύεσαι αμέριμνος με βάση μια φευγαλέα εντύπωση ή τη θετική εκτίμηση κάποιου άλλου γι’ αυτόν, και τολμάς να εμπιστεύεσαι το έργο της εκκλησίας σε τέτοιους ανθρώπους. Σε αυτό, δεν είσαι εξαιρετικά τυφλός; Δεν είσαι παρορμητικός; Και όταν εργάζονται με τέτοιον τρόπο, δεν είναι οι ψευδείς επικεφαλής εξαιρετικά ανεύθυνοι;» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Από τα λόγια του Θεού είδα ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, και πριν αποκτήσουν την αλήθεια και αλλάξουν τις διαθέσεις τους, είναι όλοι αναξιόπιστοι· κανένας δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης. Οι ψευδοεπικεφαλής δεν κατανοούν την αλήθεια, δεν διακρίνουν την ουσία των ανθρώπων, και εμπιστεύονται εύκολα τους άλλους, μην παρακολουθώντας το έργο τους για μεγάλες περιόδους. Είναι πολύ αλαζόνες και ανεύθυνοι. Κι εγώ συμπεριφερόμουν έτσι. Ο κύριος λόγος που δεν επέβλεπα ούτε έλεγχα το έργο της Λίλι ήταν ότι την εμπιστευόμουν πολύ. Είδα ότι είχε καλό επίπεδο και ήταν έμπειρη και αποτελεσματική στη διάδοση του ευαγγελίου, έτσι την εμπιστεύτηκα απόλυτα και την εκτίμησα πολύ, χωρίς να επιβλέπω τη δουλειά της. Όταν οι άλλοι μού ανέφεραν τα προβλήματά της, δεν έδωσα σημασία, και μάλιστα πίστευα ότι αυτοί ήταν που είχαν προβλήματα. Έτσι, προέκυψαν σημαντικά ζητήματα στο έργο χωρίς να το καταλάβω. Δεν έβλεπα ανθρώπους και πράγματα μέσ’ απ’ τα λόγια του Θεού, μα απ’ τα δικά μου μάτια, λες και ήμουν ειδικός με τεράστιες γνώσεις. Ήμουν τόσο επηρμένη. Κανείς διεφθαρμένος άνθρωπος δεν είναι άξιος εμπιστοσύνης, κανείς δεν ξέρει τι θα κάνει ο ίδιος ανά πάσα στιγμή. Αν κάποιος έχει προσωρινή επιτυχία και κάνει κάποιο πρακτικό έργο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι απόλυτα αξιόπιστος. Οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, άρα μπορεί στο καθήκον τους να παραβιάζουν τις αρχές, μπορεί να χαλαρώσουν και να είναι επιπόλαιοι, βλάπτοντας το έργο. Επιπλέον, γνώριζα λίγο τη Λίλι και δεν την καταλάβαινα πραγματικά, μα την είχα εμπιστευτεί τόσο πολύ, νομίζοντας ότι ήταν καλή σε όλα και δεν χρειαζόταν επίβλεψη για να δουλέψει καλά. Πόσο αλαζόνας και τυφλή ήμουν! Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό ότι η Λίλι ήταν τόσο εγωίστρια. Ήταν επικεφαλής ομάδας, μα την ένοιαζε μόνο να προσηλυτίζει περισσότερους ανθρώπους· αδιαφορούσε για το έργο της ομάδας της. Όταν οι άλλοι είχαν προβλήματα, δεν συναναστρεφόταν για να τα λύσει. Δεν έκανε τη δουλειά που απαιτείται από έναν επικεφαλής ομάδας. Πάντα πίστευα ότι ήταν ταλαντούχα εργάτρια με καλό επίπεδο, ικανή να κάνει πρακτικό έργο, έτσι την είχα σε μεγάλη εκτίμηση. Τότε ήταν που κατάλαβα ότι αυτό δεν ίσχυε. Ήταν εγωίστρια εκ φύσεως, νοιαζόταν μόνο για τη δική της δουλειά, και δεν προστάτευε τα συμφέροντα της εκκλησίας. Ήταν κατάλληλη μόνο για να διαδίδει το ευαγγέλιο μόνη της, όχι για επικεφαλής ομάδας. Επειδή την εμπιστευόμουν τυφλά, δεν έλεγχα τη δουλειά της, και δεν κατάλαβα αμέσως τις αποκλίσεις και τις αβλεψίες της. Έτσι, καθυστέρησε το ευαγγελικό έργο. Ως επόπτρια, αυτό ήταν ασυγχώρητο. Όσο σκεφτόμουν, τόσο γέμιζα ενοχές, οπότε προσευχήθηκα στον Θεό, θέλοντας να κάνω αυτοκριτική και να αλλάξω την κατάσταση και τις απόψεις μου.

Αργότερα, είδα αυτά τα λόγια του Θεού: «Είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν τη φράση “Μην αμφισβητείς αυτούς που απασχολείς και μην απασχολείς αυτούς που αμφισβητείς” ως αλήθεια, και εξαπατώνται και δεσμεύονται από αυτήν. Ενοχλούνται και επηρεάζονται από αυτήν όταν επιλέγουν ή διορίζουν ανθρώπους, και μάλιστα την αφήνουν να υπαγορεύει τις πράξεις τους. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επικεφαλής και εργάτες έχουν πάντα δυσκολίες και αμφιβολίες κάθε φορά που ελέγχουν το έργο της εκκλησίας και προάγουν και διορίζουν ανθρώπους. Τελικά, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παρηγορηθούν με τα λόγια “Μην αμφισβητείς αυτούς που απασχολείς και μην απασχολείς αυτούς που αμφισβητείς”. Κάθε φορά που επιθεωρούν ή ρωτούν για το έργο, σκέφτονται: “‘Μην αμφισβητείς αυτούς που απασχολείς και μην απασχολείς αυτούς που αμφισβητείς’. Θα πρέπει να εμπιστεύομαι τους αδελφούς και τις αδελφές μου, και εξάλλου το Άγιο Πνεύμα παρατηρεί τους ανθρώπους, οπότε δεν θα πρέπει πάντα να αμφιβάλλω και να ελέγχω τους άλλους”. Έχουν επηρεαστεί από αυτήν τη φράση, έτσι δεν είναι; Ποιες είναι οι συνέπειες που επιφέρει η επιρροή αυτής της φράσης; Πρώτα απ’ όλα, εάν κάποιος προσυπογράφει αυτήν την ιδέα τού να “Μην αμφισβητείς αυτούς που απασχολείς και μην απασχολείς αυτούς που αμφισβητείς”, θα επιθεωρεί και θα καθοδηγεί την εργασία των άλλων; Είναι σε θέση να επιβλέπει και να παρακολουθεί τη δουλειά τους; Εάν το άτομο αυτό εμπιστεύεται όλους όσους χρησιμοποιεί και ποτέ δεν τους επιθεωρεί ούτε τους καθοδηγεί στην εργασία τους, κάνει το καθήκον του πιστά; Μπορεί να εκτελεί το έργο της εκκλησίας κατά τρόπο ικανό, να επιτελεί αυτό που του έχει εμπιστευτεί ο Θεός; Είναι πιστός σε αυτό που του έχει εμπιστευτεί ο Θεός; Δεύτερον, δεν είναι απλώς ότι δεν τηρείτε τον λόγο του Θεού και τα καθήκοντά σας· είναι ότι θεωρείτε τα τεχνάσματα του Σατανά και τη φιλοσοφία του για τη ζωή ως την αλήθεια, και τα ακολουθείτε και τα κάνετε πράξη. Υπακούς στον Σατανά και ζεις σύμφωνα με τη σατανική φιλοσοφία, έτσι δεν είναι; Αυτό σημαίνει ότι δεν είσαι άτομο που υπακούει στον Θεό, πόσο μάλλον άτομο που τηρεί τα λόγια Του. Είσαι κουφιοκέφαλος. Βάζοντας στην άκρη τα λόγια του Θεού και, αντίθετα, κάνοντας πράξη μια σατανική φράση σαν την αλήθεια, προδίδεις την αλήθεια και τον Θεό! Όταν εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, κι όμως ενεργείς με βάση τη σατανική λογική και φιλοσοφία για τη ζωή, τι είδους άτομο είσαι; Άτομο που επαναστατεί ενάντια στον Θεό, άτομο που Τον ντροπιάζει σοβαρά. Ποια είναι η ουσία αυτής της πράξης; Να καταδικάζεις ανοιχτά τον Θεό και να αρνείσαι ανοιχτά την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η ουσία της; Εκτός του ότι δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού, επιτρέπεις στις πλάνες και τις σατανικές φιλοσοφίες του Σατανά για τη ζωή να κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα μέσα στην εκκλησία. Με τον τρόπο αυτό, γίνεσαι συνεργός του Σατανά και βοηθάς τις ενέργειές του στην εκκλησία. Η ουσία του προβλήματος αυτού είναι σοβαρή, έτσι δεν είναι;» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο). Από τα λόγια Του, είδα ότι η φράση «μην αμφισβητείς όσους απασχολείς» δεν είναι θετική ούτε η αλήθεια. Είναι η φιλοσοφία του Σατανά. Εμπιστευόμουν τη Λίλι και δεν επέβλεπα το έργο της κυρίως επειδή ζούσα με αυτήν τη φιλοσοφία και την εμπιστευόμουν πολύ. Και όταν ήθελα να την ελέγξω, φοβόμουν ότι αν ήμουν πολύ σχολαστική, θα νόμιζε πως δεν την εμπιστευόμουν. Εξάλλου, έκανε αυτό το καθήκον για πολύ καιρό και είχε μεγάλη εμπειρία, ήταν σε πολλά καλύτερη από μένα και είχε ικανοποιητικά αποτελέσματά. Τι προβλήματα θα μπορούσε να έχει ένα άτομο σαν κι αυτήν; Πίστευα πως δεν χρειαζόταν να εξετάζω ασήμαντα ζητήματα, ότι αν της ανέθετα δουλειά, έπρεπε να την εμπιστευτώ και δεν θα είχε προβλήματα. Επειδή με κυρίευε αυτή η σατανική φιλοσοφία για τη ζωή, ποτέ δεν επέβλεψα ούτε εξέτασα το έργο της. Ακόμα και όταν οι άνθρωποι ανέφεραν προβλήματά της, δεν τους πίστευα ούτε το ερευνούσα περαιτέρω. Έτσι, ζημιώθηκε το ευαγγελικό έργο, είχα προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη. Ο Θεός απαιτεί οι επικεφαλής και οι εργάτες να επιβλέπουμε και να παρακολουθούμε το έργο για να βρίσκουμε και να επιλύουμε γρήγορα τα προβλήματα. Αυτό είναι ωφέλιμο για τα καθήκοντα των ανθρώπων και για το έργο. Μα εγώ ζούσα με τη σατανική φιλοσοφία του «Μην αμφισβητείς όσους απασχολείς» και δεν έλεγχα τους ανθρώπους αφότου τους ανέθετα έργο, δεν τους καθοδηγούσα, δεν τους βοηθούσα. Ήμουν επιπόλαιη στο καθήκον μου και δεν έκανα πρακτικό έργο. Είχα συμπεριφορά ενός ψευδοεπικεφαλής. Διατήρησα στο προσωπικό κάποια που δεν έκανε πρακτικό έργο. Αυτό όχι μόνο δεν βοηθούσε το έργο της εκκλησίας, αλλά το διατάρασσε σοβαρά. Έπραττα το κακό! Μόνο τότε είδα ότι η σατανική άποψη «μην αμφισβητείς όσους απασχολείς» ήταν εξαιρετικά επιβλαβής. Αν ζούμε με αυτήν την ιδέα, πιθανό να καθυστερήσουμε το έργο. Όσο σκεφτόμουν, τόσες τύψεις ένιωθα, οπότε προσευχήθηκα: «Δεν θέλω πια να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους και το καθήκον μου με τη φιλοσοφία του Σατανά. Θέλω να εκπληρώσω το καθήκον μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Δεν θέλω να κάνω τίποτα άλλο που θα μετανιώσω».

Αργότερα, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού και βρήκα μονοπάτι άσκησης. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Πιστεύετε ότι η φράση “Μην αμφισβητείς αυτούς που απασχολείς και μην απασχολείς αυτούς που αμφισβητείς” είναι σωστή; Είναι αυτή η φράση η αλήθεια; Γιατί να χρησιμοποιήσει κάποιος αυτήν τη φράση στο έργο του οίκου του Θεού και στην εκπλήρωση του καθήκοντός του; Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; Αυτά είναι ξεκάθαρα λόγια των άπιστων, λόγια που προέρχονται από τον Σατανά —γιατί λοιπόν τα αντιμετωπίζουν ως την αλήθεια; Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν αν έχουν δίκιο ή άδικο; Αυτά είναι ολοφάνερα τα λόγια του ανθρώπου, τα λόγια της διεφθαρμένης ανθρωπότητας, απλούστατα δεν είναι η αλήθεια, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια του Θεού και δεν θα έπρεπε να χρησιμεύουν ως κριτήριο για τις πράξεις, τη συμπεριφορά και τη λατρεία των ανθρώπων προς τον Θεό. Πώς πρέπει λοιπόν να προσεγγίζεται αυτή η φράση; Αν είσαι πραγματικά ικανός να διαφοροποιηθείς, τι είδους κριτήριο θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις στη θέση του για να χρησιμεύσει ως αρχή για την άσκησή σου; Το κριτήριο θα πρέπει να είναι “να εκτελείς το καθήκον σου με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου”. Το να ενεργείς με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιορίζεσαι από κανέναν· σημαίνει πως η καρδιά και ο νους σου είναι ένα, και τίποτε άλλο. Αυτή είναι η ευθύνη σου και το καθήκον σου, και θα πρέπει να το εκτελείς καλά, όπως ορίζεται από τον Ουρανό και αναγνωρίζεται από τη γη. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Να τα διαχειρίζεσαι όπως πρέπει· αν απαιτείται κλάδεμα και αντιμετώπιση, ας γίνει, και αν απαιτείται απόλυση, ας γίνει. Να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτή δεν είναι η θεμελιώδης αρχή; Αυτό δεν είναι το ακριβώς αντίθετο της φράσης “Μην αμφισβητείς αυτούς που απασχολείς και μην απασχολείς αυτούς που αμφισβητείς”; Τι σημαίνει να μην αμφισβητείς τους ανθρώπους που απασχολείς και να μην απασχολείς τους ανθρώπους που αμφισβητείς; Σημαίνει ότι αν έχεις προσλάβει ένα άτομο, δεν θα πρέπει να το αμφισβητείς. Αν έχεις προσλάβει ένα άτομο, θα πρέπει να αφήσεις τα ηνία, να μην το επιβλέπεις και να το αφήσεις να κάνει ό,τι θέλει· και αν το αμφισβητείς, τότε δεν θα πρέπει να το προσλάβεις. Αυτό δεν σημαίνει; Είναι τρομερά λάθος. Η ανθρωπότητα έχει διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά. Κάθε άνθρωπος έχει σατανική διάθεση, και είναι ικανός να επαναστατήσει εναντίον του Θεού και να αντισταθεί στον Θεό. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι κανένας δεν είναι αξιόπιστος. Ακόμη και αν κάποιος ορκιστεί μέχρι τα πέρατα της γης, αυτό δεν ωφελεί, επειδή οι άνθρωποι περιορίζονται από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και δεν μπορούν να ελέγξουν τις πράξεις τους. Πρέπει να δεχτούν την κρίση και την παίδευση του Θεού προτού μπορέσουν να επιλύσουν το πρόβλημα της διεφθαρμένης διάθεσής τους και να επιλύσουν διεξοδικά το πρόβλημα της αντίστασής τους και της προδοσίας τους προς τον Θεό —να επιλύσουν τη ρίζα των αμαρτιών των ανθρώπων. Όλοι όσοι δεν έχουν περάσει από την κρίση και τον εξαγνισμό του Θεού και δεν έχουν επιτύχει τη σωτηρία δεν είναι αξιόπιστοι. Δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Επομένως, όταν απασχολείς κάποιον, πρέπει να τον επιβλέπεις, να τον κατευθύνεις, να τον κλαδεύεις και να τον αντιμετωπίζεις, και να συναναστρέφεσαι συχνά πάνω στην αλήθεια. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα είσαι σε θέση να διαπιστώσεις με σαφήνεια αν μπορεί να συνεχίσει να απασχολείται. Αν υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να δεχτούν την αλήθεια, που δέχονται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, που είναι ικανοί να εκτελούν πιστά το καθήκον τους και που έχουν συνεχή πρόοδο στη ζωή τους, τότε μόνο αυτοί οι άνθρωποι μπορούν πραγματικά να απασχοληθούν» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο). Στα λόγια του Θεού βρήκα ένα μονοπάτι άσκησης. Ζητά να κάνουμε τα καθήκοντά μας με όλη μας την καρδιά. Για όλο το έργο υπό την εποπτεία μου, είτε γνωρίζω ένα άτομο είτε όχι, ό,τι κι αν πιστεύω γι’ αυτό, πρέπει να κάνω το καθήκον μου με βάση τις αρχές του Θεού για τους επικεφαλής και τους εργάτες, και να κάνω όσα αναμένονται από μένα, επιβλέποντας το έργο όλων, κατανοώντας το σε βάθος, βρίσκοντας τα προβλήματα και λύνοντάς τα αμέσως, αντιμετωπίζοντας και κλαδεύοντας όσους έχουν σοβαρά προβλήματα. Αυτές είναι οι αρχές του καθήκοντός μου και μόνο έτσι θα κάνω καλά το καθήκον μου. Αφού το συνειδητοποίησα, ένιωσα πως καταλάβαινα καλύτερα, και είχα μονοπάτι προς τα εμπρός στο καθήκον.

Έπειτα, η εκκλησία ανέθεσε στη Λίλι να ποτίζει τους νεοφώτιστους, κι εκείνη το έκανε με χαρά. Σκέφτηκα μέσα μου: «Μπορεί να μάθει απ’ την απόλυσή της και τώρα να κάνει καλά το καθήκον της». Αλλά λίγο μετά, πολλοί από τους νεοφώτιστους που πότιζε δεν συναθροίζονταν τακτικά. Μου φάνηκε περίεργο, οπότε της ζήτησα λεπτομέρειες σχετικά με τον λόγο που συνέβαινε. Δυστυχώς, είπε απλώς κάποιες δικαιολογίες ότι δεν είχε χρόνο να τους παρακολουθήσει. Αναστατώθηκα πολύ όταν το άκουσα. Νόμιζα ότι μετά την απόλυση, θα έκανε αυτοκριτική και θα έκανε πρακτικό έργο, αλλά αποδείχθηκε ότι έκανα λάθος. Δεν γινόταν πια να βλέπω τους ανθρώπους με βάση τις αντιλήψεις μου. Ως επόπτρια, έπρεπε να επιβλέπω, να ελέγχω και να κατευθύνω το έργο, και να εκπληρώσω τις ευθύνες μου. Τότε, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού: «Το να ενεργείς με όλη σου την καρδιά, και με όλη σου την ψυχή, και με όλο σου τον νου σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιορίζεσαι από κανέναν· σημαίνει πως η καρδιά και ο νους σου είναι ένα, και τίποτε άλλο. Αυτή είναι η ευθύνη σου και το καθήκον σου, και θα πρέπει να το εκτελείς καλά, όπως ορίζεται από τον Ουρανό και αναγνωρίζεται από τη γη. Όποια προβλήματα κι αν αντιμετωπίζεις, θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Να τα διαχειρίζεσαι όπως πρέπει· αν απαιτείται κλάδεμα και αντιμετώπιση, ας γίνει, και αν απαιτείται απόλυση, ας γίνει. Να ενεργείς με βάση τα λόγια του Θεού και την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα πρώτο). Σωστά. Έπρεπε να κάνω το καθήκον μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού. Κατόπιν, επισήμανα και εξέθεσα στη Λίλι όλα τα προβλήματά της, και συναναστράφηκα μαζί της, αναλύοντας την απρόσεκτη στάση της και τις επικίνδυνες συνέπειές της. Μόνο τότε συνειδητοποίησε τελικά τα προβλήματά της. Αργότερα, έλεγχα περιοδικά το έργο της Λίλι και αν έβλεπα κάποιο πρόβλημα, συναναστρεφόμουν μαζί της. Κατόπιν, είχε καλύτερα αποτελέσματα στο πότισμα νεοφώτιστων. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη μ’ αυτό και κατάλαβα πως το να βλέπεις τα πράγματα και να ενεργείς σύμφωνα με τα λόγια του Θεού φέρνει καλύτερα αποτελέσματα. Ένιωσα επίσης πολύ πιο άνετα και γαλήνια.