Πριν λίγα χρόνια, άρχισα να κηρύττω το ευαγγέλιο. Αποφάσισα πως θα βασιζόμουν στον Θεό για να κάνω καλά το καθήκον μου. Έτσι, καθημερινά διάβαζα τα λόγια του Θεού, εφοδιαζόμουν με την αλήθεια και μάθαινα αρχές. Αν δεν καταλάβαινα κάτι, ρωτούσα γι’ αυτό τους άλλους. Σύντομα, ήμουν αυτόνομη και ευγνώμων στον Θεό. Εκείνη την περίοδο, ήμουν εξαιρετικά ενθουσιώδης και τα αποτελέσματα βελτιώνονταν. Έπειτα, εκλέχτηκα επικεφαλής ομάδας. Ήμουν πολύ χαρούμενη και σκεφτόμουν: «Πρέπει να πληρώνω κι άλλο τίμημα, να προσπαθώ διπλά και να πασχίζω να αποδεχτούν κι άλλοι το έργο του Θεού τις έσχατες ημέρες. Μόνο έτσι θα είμαι υπεύθυνη, αποτελεσματική και θα επιδιώκω την αλήθεια. Έτσι, οι άλλοι θα με αποδέχονται και θα με θαυμάζουν».

Εκείνους τους μήνες, με το που ξυπνούσα, ριχνόμουν στο καθήκον. Κάποιες φορές, ξεχνούσα και να φάω κι αμελούσα την πνευματική άσκηση και τον λόγο του Θεού. Θεωρούσα ότι έπαιρναν πολύ χρόνο από το καθήκον μου, πως επηρέαζαν την απόδοσή μου. Σε συναθροίσεις, ενώ οι άλλοι διάβαζαν τα λόγια του Θεού και μιλούσαν για τις εμπειρίες τους, εγώ σκεφτόμουν το καθήκον μου. Δεν ηρεμούσα για να αναλογιστώ τον λόγο του Θεού ούτε άκουγα τις εμπειρίες και την κατανόηση των άλλων. Σταδιακά, δεν αντιλαμβανόμουν πια τις διεφθαρμένες διαθέσεις που φανέρωνα. Έγινα ακόμα πιο αλαζόνας και δεν συνεργαζόμουν καλά με τους άλλους. Όταν η συνεργάτιδά μου δεν έκανε καλά το έργο της, την περιφρονούσα. Ενώ εκείνη διέδιδε το ευαγγέλιο για δύο χρόνια, εγώ ως αρχάρια ήμουν καλύτερη. Αν έμενα λίγο ακόμα, θα την ξεπερνούσα. Ενίοτε, όταν θεωρούσα πως είχα δίκιο, ακολουθούσα τις ιδέες μου και δεν το συζητούσα με εκείνη ούτε την ενημέρωνα. Όταν με ρωτούσε για την πρόοδο του εποπτικού μου έργου, ούτε τότε της έλεγα. Σκεφτόμουν πως όταν οι επικεφαλής ρωτούσαν για το έργο μας, εκείνη θα τους μιλούσε για την πρόοδό του και θα μου έκλεβε τα εύσημα. Είπα ακόμα μπροστά στους επικεφαλής πως ήταν ανεύθυνη στο καθήκον. Όταν έμαθαν την κατάστασή μου, μου είπαν πώς να συνεργάζομαι αρμονικά, πως δεν συζητούσα με άλλους, πως περιφρονούσα τη συνεργάτιδά μου και πως εστίαζα στις ελλείψεις τους, κι αυτό ήταν ένδειξη αλαζονείας. Όμως δεν είχα αυτογνωσία. Θεωρούσα πως δεν συνεργαζόμασταν καλά, επειδή ήταν ανεύθυνη, έτσι την περιφρονούσα. Οι επικεφαλής είδαν πως δεν διδασκόμουν όταν μου συνέβαιναν διάφορα και με αντιμετώπισαν για την αλαζονεία και τον παραλογισμό μου. Είπαν πως θα επηρεαζόταν το καθήκον μου κι έπρεπε να κάνω αυτοκριτική. Τότε ένιωσα πολύ θιγμένη, διότι κάθε μέρα εκτελούσα το καθήκον μου ως αργά, υπέφερα, πλήρωνα τίμημα και ήμουν αποδοτική. Τι κι αν είχα διεφθαρμένη διάθεση; Γιατί αντιμετωπίστηκα ενώ ήμουν αποδοτική; Ήμουν πολύ θλιμμένη, έτσι προσήλθα στον Θεό και προσευχήθηκα για να κατανοήσω το θέλημά Του.

Στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα τα εξής λόγια Του: «Πώς θα πρέπει να αξιολογείτε το αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια; Το κύριο πράγμα που πρέπει να εξετάζετε είναι το τι αποκαλύπτει και εκδηλώνει κατά τη συνηθισμένη εκτέλεση των καθηκόντων του και τις συνηθισμένες πράξεις του του. Απ’ αυτό, μπορείτε να διαπιστώσετε τη διάθεση ενός ανθρώπου. Από τη διάθεσή του, μπορείτε να διαπιστώσετε αν έχει επιτύχει κάποια αλλαγή ή έχει κερδίσει κάπως τη ζωή-είσοδο. Εάν κάποιος, όταν ενεργεί, δεν αποκαλύπτει τίποτε άλλο, παρά μόνο διεφθαρμένες διαθέσεις και δεν έχει καμία απολύτως από τις αλήθεια-πραγματικότητες, τότε σίγουρα δεν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Έχουν ζωή-είσοδο όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Όχι, και βέβαια δεν έχουν καθόλου. Όλα αυτά που κάνουν καθημερινά, το ότι τρέχουν πέρα-δώθε, το ότι δαπανούν και υποφέρουν, το τίμημα που πληρώνουν, ό,τι κι αν κάνουν, απλώς δουλεύουν· είναι απλοί δουλευτές. Όσα χρόνια κι αν πιστεύει κάποιος στον Θεό, αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι αν αγαπά την αλήθεια. Το τι αγαπά και επιδιώκει κάποιος φαίνεται από το τι του αρέσει να κάνει περισσότερο. Εάν τα περισσότερα απ’ όσα πράττει ένα άτομο συμμορφώνονται πράγματι με τις αλήθεια-αρχές και τις απαιτήσεις του Θεού, τότε πρόκειται για άνθρωπο που αγαπά και επιδιώκει την αλήθεια. Εάν μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια και όλα αυτά που κάνει κάθε μέρα είναι στο πλαίσιο της εκτέλεσης του καθήκοντός του, τότε έχει ζωή-είσοδο και διαθέτει τις αλήθεια-πραγματικότητες. Οι ενέργειές του μπορεί να είναι ακατάλληλες σε ορισμένα ζητήματα, ή μπορεί να μην αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τις αλήθεια-αρχές ή απ’ αυτήν την άποψη να έχει πεισματικές προκαταλήψεις, ή μπορεί μερικές φορές να είναι αλαζόνας και αυτάρεσκος, να επιμένει στις δικές του συμπεριφορές και να μην αποδέχεται την αλήθεια· εάν όμως αργότερα μπορέσει να μετανοήσει και να κάνει πράξη την αλήθεια, αυτό αποδεικνύει αναμφίβολα ότι έχει ζωή-είσοδο και ότι επιδιώκει την αλήθεια. Εάν αυτό που αποκαλύπτει κάποιος όταν εκτελεί το καθήκον του δεν είναι παρά διεφθαρμένες διαθέσεις, ένα στόμα γεμάτο ψέματα, υπερηφάνεια, ροπή προς την καλοπέραση, υπερβολική υπεροψία, αν αποκαλύπτει ότι είναι αυτεξούσιος και κάνει ό,τι του αρέσει, και ούτω καθεξής, και αν, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό και όσα κηρύγματα κι αν έχει ακούσει, δεν υπάρχει τελικά η παραμικρή αλλαγή σ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, τότε σίγουρα δεν είναι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στον Θεό πολλά χρόνια, που δεν εξωτερικά μοιάζουν κακοποιοί και μάλιστα έχουν και κάποιες καλές συμπεριφορές. Πιστεύουν στον Θεό με αρκετό πάθος, όμως οι ζωή-διάθεσή τους δεν αλλάζει καθόλου και δεν έχουν ούτε καν λίγη βιωματική μαρτυρία να μοιραστούν. Δεν είναι αξιολύπητοι οι άνθρωποι αυτοί; Μετά από τόσα χρόνια πίστης στον Θεό, δεν έχουν καν την παραμικρή βιωματική μαρτυρία. Πρόκειται σαφώς για απλούς δουλευτές. Είναι πραγματικά αξιολύπητοι!» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μόνο στην άσκηση της αλήθειας υπάρχει είσοδος στη ζωή). Κατά τον Θεό, όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, δεν έχουν είσοδο στη ζωή. Φανερώνουν μόνο διεφθαρμένες διαθέσεις. Αν και προσπαθούν, υποφέρουν και πληρώνουν τίμημα, απλώς παρέχουν υπηρεσία. Όσα χρόνια κι αν πιστεύουν, δεν θα αλλάξουν. Είναι πάροχοι υπηρεσιών. Όταν διάβασα πως αυτοί είναι πάροχοι υπηρεσιών, λυπήθηκα πολύ. Έκλαιγα ακατάπαυστα. Ήμουν αυτό το είδος ατόμου που αποκάλυπτε ο Θεός. Υπέφερα και πλήρωνα κάποιο τίμημα, μα δεν επιδίωκα την αλήθεια ούτε αλλαγή των διαθέσεών μου. Θεωρούσα χάσιμο χρόνου την ανάγνωση του λόγου του Θεού και την πνευματική άσκηση. Στις συναθροίσεις με τους αδελφούς, δεν ηρεμούσα για να αναλογιστώ τον λόγο του Θεού ούτε άκουγα τις σχετικές εμπειρίες και κατανοήσεις των άλλων. Όταν έδειξα αλαζονική διάθεση, δεν αναζήτησα την αλήθεια για να διορθωθώ. Εστίαζα στη συνεργάτιδά μου και στις ελλείψεις της και δεν είχα αυτογνωσία. Όταν μου επισήμαναν τα προβλήματά μου, διαφώνησα και αμύνθηκα. Θεωρούσα μάλιστα πως εφόσον ήμουν αποδοτική, δεν έπρεπε να με αντιμετωπίσουν για τη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Βάσει των πράξεών μου, δεν επιδίωκα την αλήθεια. Δεν διδασκόμουν όταν μου συνέβαιναν διάφορα ούτε αναζητούσα την αλήθεια για να διορθωθώ. Ακόμα κι αν ήμουν αποδοτική, στα μάτια του Θεού, απλώς κατέβαλλα προσπάθεια και παρείχα υπηρεσία. Παλιά, νόμιζα πως όσοι πληρώνουν υψηλό τίμημα και είναι αποδοτικοί, επιδιώκουν την αλήθεια, κι ο Θεός τούς εγκρίνει. Μα ήταν απλώς ευσεβής πόθος μου. Ο Θεός κρίνει αν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια όχι βάσει των εξωτερικών προσπαθειών και δαπανών, αλλά απ’ το αν αλλάζει η διάθεση της ζωής του, απ’ το αν ζει σύμφωνα με τον λόγο του Θεού κι ενεργεί βάσει των αρχών της αλήθειας. Αν οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου παραμένουν, συμπεριφέρομαι στους άλλους με αλαζονική διάθεση, και στο καθήκον μου επιδιώκω φήμη και κύρος, ο Θεός δεν θα επιδοκιμάσει τις πράξεις μου. Όταν το αντιλήφθηκα, έφαγα και ήπια λόγια του Θεού για το πώς να διορθώσω την αλαζονεία μου, να συνεργάζομαι και να ξεφύγω απ’ τη φήμη και το κύρος. Στον λόγο του Θεού, είδα πως η διάθεσή μου ήταν πολύ αλαζονική. Συγκρίνοντας τα δυνατά μου σημεία με τις αδυναμίες των άλλων, με θεωρούσα καλύτερή τους και τους περιφρονούσα. Μη λέγοντας στη συνεργάτιδά μου για την πρόοδο του έργου και μιλώντας για τις ελλείψεις της μπροστά στους επικεφαλής, την ανταγωνιζόμουν για φήμη και κύρος. Μόλις το αντιλήφθηκα, ανοίχτηκα στη συνεργάτιδά μου για τη διαφθορά μου. Σταδιακά, καταφέραμε να συνεργαζόμαστε αρμονικά και το έργο μας προχωρούσε ομαλά. Επίσης κατάλαβα πως η αποδοτικότητα του έργου μας οφειλόταν στην καθοδήγηση του Θεού. Δεν έπρεπε να την αποδίδω σ’ εμένα από φιλοδοξία και επιθυμία, μα να δοξάζω τον Θεό. Μετά απ’ αυτήν την εμπειρία, Του ήμουν ευγνώμων. Χωρίς την αντιμετώπιση των επικεφαλής, δεν θα είχα κάνει αυτοκριτική και δεν θα είχα αντιληφθεί τις σοβαρές συνέπειες της επιδίωξης φήμης και κύρους αντί της εισόδου στη ζωή. Αν συνέχιζα έτσι, θα γινόμουν πιο αλαζονική. Έκτοτε, εστίαζα συνειδητά στην είσοδο στη ζωή, κατέγραφα όσα φανέρωνα και σκεφτόμουν καθημερινά στο καθήκον μου και διάβαζα τα λόγια του Θεού. Ασκούμενη έτσι για λίγο καιρό, ένιωθα πως ερχόμουν πιο κοντά στον Θεό, αποκόμιζα καθημερινά κάτι απ’ το καθήκον μου κι ένιωθα γεμάτη.

Αργότερα, εκλέχτηκα επικεφαλής. Είχα πολλές ελλείψεις, ρηχή κατανόηση και λίγες πραγματικότητες της αλήθειας, έτσι φοβόμουν πως δεν θα επέλυα προβλήματα των άλλων και θα αργούσαν να εισέλθουν στη ζωή. Προσευχόμουν συχνά στον Θεό για τα προβλήματα και τις δυσκολίες μου, αναζητούσα την αλήθεια και γνώριζα τη διαφθορά μου κι έβρισκα στον λόγο του Θεού τις σχετικές αρχές. Εκείνη την περίοδο, αποκόμιζα πολλά στο καθήκον μου. Μα αργότερα έμαθα πως επικεφαλής και εργάτες είχαν αντιμετωπιστεί για ανευθυνότητα και καθυστέρηση του έργου. Επίσης, απομακρύνονταν συνεργάτες μου, επειδή δεν έκαναν πρακτικό έργο, κι ενημερώνονταν όλοι για τον λόγο για τον οποίο απομακρύνθηκαν. Ανησυχούσα πολύ πως μια μέρα, αν δεν έκανα καλά τη δουλειά μου, θα με απομάκρυναν και θα με εξέθεταν, έτσι θα μάθαιναν όλοι τι είδους άτομο ήμουν. Πολύ ντροπιαστικό! Πώς θα αντίκριζα ξανά τους αδελφούς μου; Θα ντροπιαζόμουν με την αποκάλυψη και την απομάκρυνση. Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα πως ως επικεφαλής, τα μάτια των αδελφών είναι πάντα πάνω σου, και οι συνεργάτες σε παρακολουθούν. Μόνο αν είσαι αποδοτικός στο καθήκον σου θα παραμείνεις επικεφαλής και θα έχεις στήριξη και αποδοχή. Αλλιώς, είναι θέμα χρόνου να αποκαλυφθείς και να αντικατασταθείς. Έτσι, εργαζόμουν πιο σκληρά. Μόλις ξυπνούσα, μιλούσα στους αδελφούς για τη δουλειά τους. Έβλεπα την πρόοδό τους, ερευνούσα προβλήματα ή αποκλίσεις σε κάθε τομέα, πού υπήρχε αργή πρόοδος, πώς να επιλύω προβλήματα, κλπ. Σταδιακά, ο λόγος του Θεού, η προσέγγισή Του, οι σημειώσεις κι ο στοχασμός πάνω στις διεφθαρμένες διαθέσεις μου ήρθαν σε δεύτερη μοίρα. Μερικές φορές, αντιλαμβανόμουν κάποιες διεφθαρμένες διαθέσεις μου και πως έπρεπε να διαβάσω τον λόγο του Θεού και να κάνω αυτοκριτική, όμως επειδή η ανάγνωση κι η περισυλλογή θα έπαιρναν χρόνο, παρηγορούμουν στη σκέψη: «Οι βαθιά ριζωμένες διαθέσεις δεν διορθώνονται σε λίγες μέρες. Παίρνει χρόνο. Αν τις αφήσω έτσι για την ώρα, δεν θα επηρεαστεί το καθήκον μου. Αυτή τη στιγμή, το πιο σημαντικό είναι τα αποτελέσματα στο καθήκον μου. Όταν έχω χρόνο, θα επιλύσω το πρόβλημά μου. Η διεφθαρμένη μου διάθεση δεν επείγει». Έτσι, δούλευα πολύ καθημερινά, και δεν έπαιρνα στα σοβαρά την απαίτηση του οίκου του Θεού να γράφουμε άρθρα μαρτυρίας. Δεν το θεωρούσα σημαντικό. Η καλή κι αποτελεσματική δουλειά μου ήταν από μόνη της μαρτυρία. Εκτός αυτού, έκανα το καθήκον μου και δεν είχα χρόνο για άρθρα. Κάποιες φορές, καταλάβαινα την εσφαλμένη κατάστασή μου, πως δεν έπρεπε να δουλεύω συνεχώς και να μην επιδιώκω την αλήθεια και την είσοδο στη ζωή. Αν δούλευα τόσο πολύ, αλλά δεν αποκτούσα την αλήθεια και είσοδο στη ζωή, δεν θα ήταν κρίμα; Έπειτα, είχα μια έκρηξη ενέργειας. Ασκούμουν πνευματικά για λίγο και με τον λόγο του Θεού, διόρθωνα τη διαφθορά μου. Όμως μετά από λίγο καιρό, όταν δύο συνεργάτες μου απομακρύνθηκαν επειδή δεν έκαναν πρακτικό έργο και ποθούσαν ανέσεις, ήμουν και πάλι σε αναμμένα κάρβουνα. Έδινα το 120% στη δουλειά. Όποτε έβλεπα αποκλίσεις ή παραλείψεις στο καθήκον μου, εργαζόμουν ακατάπαυστα. Έτσι, αν οι ανώτεροί μου με ρωτούσαν για εργασίες, θα απαντούσα εγκαίρως και θα έβλεπαν πως έκανα πρακτικό έργο.

Επειδή είχα ριχτεί στη δουλειά και δεν εξέταζα ούτε διόρθωνα τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου, η αλαζονεία μου αυξανόταν, δεν αναζητούσα την αλήθεια κι έκανα τα πάντα σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες. Ο επόπτης στην παραγωγή βίντεο όπου ήμουν υπεύθυνη συχνά χασομερούσε και ενεργούσε αυθαίρετα, έτσι οι ανώτεροί μου ζήτησαν να το απομακρύνω βάσει αρχών. Όμως θεωρούσα πως είχε χαρίσματα και επίπεδο, και πως η αντικατάστασή του θα επηρέαζε την πρόοδο του έργου, έτσι για πολύ καιρό δεν τον απομάκρυνα. Ως αποτέλεσμα, το βίντεο που έφτιαχναν τροποποιούνταν συνεχώς, καθυστερώντας το έργο. Τελικά, οι ανώτεροί μου τον απομάκρυναν άμεσα απ’ το καθήκον του. Όταν είδα πως η αλαζονεία και η αυθαιρεσία μου επηρέαζαν άμεσα το έργο της εκκλησίας, απέκτησα λίγη επίγνωση. Γιατί ήμουν αλαζόνας κι έκανα τα δικά μου σε ένα τόσο μείζων ζήτημα; Γιατί δεν προσευχήθηκα και δεν αναζήτησα τις αρχές; Τότε αναλογίστηκα την κατάστασή μου. Καθημερινά ήμουν τόσο απασχολημένη, που δεν πλησίαζα τον Θεό. Δεν ήθελα και αμελούσα να διαβάζω τον λόγο του Θεού. Φανέρωνα διαφθορά, μα δεν αναζητούσα την αλήθεια, έτσι όταν έπρεπε να χειριστώ προβλήματα, δεν προσευχόμουν στον Θεό και βασιζόμουν μόνο στη δική μου κρίση για να τα επιλύω.

Βρισκόμενη στην ίδια κατάσταση, στενοχωρήθηκα, αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Μια μέρα, διάβασα στον λόγο του Θεού: «Η μεγαλύτερη σοφία είναι να προστρέχει κανείς στον Θεό και να βασίζεσαι σ’ Αυτόν για τα πάντα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πίστη στον Θεό πρέπει να ξεκινά από τη διάκριση των κακών τάσεων του κόσμου). Πράγματι. Θα προσευχόμουν και θα βασιζόμουν στον Θεό, για να με οδηγήσει στην αυτογνωσία. Έτσι, έφερνα ενώπιόν Του συχνά σε προσευχή τις δυσκολίες μου. Επίσης, αναλογιζόμουν συνεχώς γιατί δεν είχε επιλυθεί το πρόβλημα αυτό. Στην πνευματική μου άσκηση, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Στο πλαίσιο του έργου σήμερα, οι άνθρωποι θα εξακολουθούν να κάνουν πράγματα του ίδιου τύπου όπως παρουσιάζονται στα λόγια “το ιερό είναι μεγαλύτερο από τον Θεό”. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι βλέπουν την εκτέλεση των καθηκόντων τους ως τη δουλειά τους· θεωρούν το να γίνεις μάρτυρας για τον Θεό και να πολεμήσεις τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα ως πολιτικά κινήματα για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για τη δημοκρατία και την ελευθερία· μετατρέπουν το καθήκον τους να αξιοποιήσουν τις δεξιότητές τους σε καριέρα, αλλά αντιμετωπίζουν τον σεβασμό στον Θεό και την αποφυγή του κακού ως τίποτα περισσότερο από μια θρησκευτική διδαχή προς τήρηση, και ούτω καθεξής. Αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι ουσιαστικά το ίδιο όπως “το ιερό είναι μεγαλύτερο από τον Θεό”; Η διαφορά είναι ότι, πριν δύο χιλιάδες χρόνια, οι άνθρωποι εκτελούσαν τις προσωπικές τους δραστηριότητες μέσα στο φυσικό ιερό, ενώ σήμερα, οι άνθρωποι εκτελούν τις προσωπικές τους δραστηριότητες σε άυλα ιερά. Οι άνθρωποι εκείνοι που εκτιμούν τους κανόνες θεωρούν τους κανόνες μεγαλύτερους από τον Θεό· οι άνθρωποι εκείνοι που αγαπούν το κύρος θεωρούν το κύρος μεγαλύτερο από τον Θεό· εκείνοι που αγαπούν την καριέρα τους θεωρούν τις καριέρες μεγαλύτερες από τον Θεό και ούτω καθεξής. Όλες οι εκφράσεις τους Με οδηγούν να πω: “Οι άνθρωποι, μέσα από τα λόγια τους, δοξάζουν τον Θεό ως τον μεγαλύτερο, ωστόσο, στα μάτια τους, τα πάντα είναι μεγαλύτερα από τον Θεό”. Αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι, ενόσω βρίσκονται στο μονοπάτι απ’ το οποίο ακολουθούν τον Θεό, μόλις βρουν την ευκαιρία να επιδείξουν τα δικά τους ταλέντα ή να ασκήσουν τις δικές τους δραστηριότητες ή να επιτύχουν στις δικές τους καριέρες, απομακρύνονται από τον Θεό και ρίχνονται στη λατρεμένη καριέρα τους. Όσο γι’ αυτό που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός και τις προθέσεις Του, τα πράγματα αυτά έχουν απορριφθεί εδώ και καιρό» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Γ΄). Απ’ τον λόγο Του κατάλαβα πως ο λόγος για τον οποίο δούλευα τόσο ήταν γιατί επιδίωκα φήμη και κύρος. Όταν επικεφαλής και εργάτες απομακρύνθηκαν λόγω μη πρακτικού έργου, φοβήθηκα πως θα είχα το ίδιο τέλος και δεν ήθελα να αποτύχω. Σκέφτηκα ότι αφού δεν έκαναν πρακτικό έργο, θα έκανα εγώ πιο πολλή δουλειά. Έτσι, δεν θα με απομάκρυναν, θα διατηρούσα τη θέση της επικεφαλής, δεν θα με εξέθεταν ούτε θα με εξέταζαν, και δεν θα ντροπιαζόμουν. Τα πιο σημαντικά ήταν η υπόληψη και το κύρος μου, έτσι δούλευα με περισσότερο ζήλο στο καθήκον μου. Αν οι άλλοι έβλεπαν πως παρακολουθούσα το έργο κι επέλυα προβλήματα, και πως ως επικεφαλής έκανα πρακτικό έργο, θα με στήριζαν και θα με αποδέχονταν, και θα είχα μια θέση στην εκκλησία. Επιδιώκοντας ανεξέλεγκτα φήμη και κύρος, ξέχασα τις απαιτήσεις του Θεού. Ο Θεός απαιτεί να επιδιώκουμε την αλήθεια και την είσοδο στη ζωή, μα δεν το πήρα στα σοβαρά. Κολλούσα σ’ ότι θεωρούσα σωστό, όπως «Οι διαθέσεις είναι βαθιά ριζωμένες», «Οι διεφθαρμένες διαθέσεις μου δεν επείγουν», «Λίγη διαφθορά δεν πειράζει· τα αποτελέσματα είναι πιο σημαντικά» και «Έχω πολύ δουλειά τώρα, δεν έχω χρόνο. Θα επιδιώξω την αλήθεια όταν θα έχω χρόνο». Με αυτές τις δικαιολογίες, δεν επιδίωκα είσοδο στη ζωή και εργαζόμουν για να αποκτήσω υπόληψη και κύρος. Για να έχω υπόληψη και κύρος, έκανα τα δικά μου με πρόσχημα το καθήκον και κοίταζα μόνο να δουλεύω και να αποδίδω περισσότερο. Με αυτόν τον τρόπο, προστάτευα το κύρος και τα συμφέροντά μου και ικανοποιούσα τις φιλοδοξίες μου. Ήμουν πολύ αισχρή!

Αργότερα, διάβασα κι άλλα λόγια του Θεού κι αντιλήφθηκα τις εσφαλμένες απόψεις μου για την επιδίωξη. Ο Θεός λέει: «Αφού δοκίμασε το έργο του Αγίου Πνεύματος για τόσα χρόνια, οι αλλαγές στον Παύλο ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Εξακολουθούσε να παραμένει σχεδόν στη φυσική του κατάσταση και να είναι ο Παύλος του παρελθόντος. Έχοντας απλώς υπομείνει τη δυσκολία πολλών χρόνων έργου είχε μάθει πώς να “εργάζεται” και είχε μάθει την αντοχή, αλλά η παλιά του φύση —η άκρως ανταγωνιστική και μισθοφορική φύση του— παρέμενε ακόμα. Έχοντας εργαστεί για τόσα χρόνια, δεν γνώριζε τη διεφθαρμένη του διάθεση, ούτε είχε απαλλαγεί από αυτήν και ήταν ακόμα σαφώς ορατή στο έργο του. Σε αυτόν υπήρχε απλώς περισσότερη εμπειρία έργου, αλλά αυτή η μικρή εμπειρία από μόνη της ήταν ανίκανη να τον αλλάξει και δεν μπορούσε να αλλάξει τις απόψεις του για την ύπαρξη ή τη σημασία της επιδίωξής του. […] Το κατά πόσο ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί δεν εξαρτάται από το πόσο έργο κάνει ή πόσα αφιερώνει, αλλά καθορίζεται από το αν γνωρίζει ή όχι το έργο του Αγίου Πνεύματος, από το εάν μπορεί να κάνει την αλήθεια πράξη και αν οι απόψεις του προς την επιδίωξη είναι σύμφωνες με την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος). «Εάν έκανες πολλή δουλειά και άλλοι κέρδισαν από τις διδασκαλίες σου, αλλά εσύ ο ίδιος δεν άλλαξες και δεν έχεις καμία μαρτυρία ή κάποια πραγματική εμπειρία, έτσι ώστε στο τέλος της ζωής σου κανένα από αυτά που έχεις κάνει να μη γίνεται μάρτυρας, τότε είσαι κάποιος που έχει αλλάξει; Είσαι κάποιος που ακολουθεί την αλήθεια; Κάποια στιγμή, το Άγιο Πνεύμα σε χρησιμοποίησε, αλλά όταν το έκανε, χρησιμοποίησε το κομμάτι σου που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για έργο και όχι εκείνο που δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Εάν επιδίωκες να αλλάξεις, τότε θα μπορούσες να οδηγηθείς σταδιακά στην τελείωση κατά τη διάρκεια της διαδικασίας χρήσης. Ωστόσο, το Άγιο Πνεύμα δεν αποδέχεται καμία ευθύνη για το αν τελικά θα αποκτηθείς ή όχι, και αυτό εξαρτάται από τον τρόπο της επιδίωξής σου. Εάν δεν υπάρχουν αλλαγές στην προσωπική σου διάθεση, τότε αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η άποψή σου για την αναζήτηση είναι λάθος. Αν δεν σου δοθεί καμία ανταμοιβή, τότε αυτό είναι μόνο δικό σου πρόβλημα και συμβαίνει επειδή εσύ ο ίδιος δεν έχεις κάνει την αλήθεια πράξη και δεν μπορείς να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Και έτσι, τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από τις προσωπικές σου εμπειρίες και τίποτα δεν είναι πιο κρίσιμο από την προσωπική σου είσοδο! Μερικοί άνθρωποι θα καταλήξουν να πουν: “Έχω κάνει τόσο έργο για Σένα, και παρότι ίσως να μην είχα καθόλου αξιόλογα επιτεύγματα, εξακολουθώ να είμαι επιμελής στις προσπάθειές μου. Δεν μπορείς να με αφήσεις να εισέλθω στον Παράδεισο και να γευτώ τον καρπό της ζωής;” Πρέπει να ξέρεις τι είδους ανθρώπους επιθυμώ· όσοι δεν είναι αγνοί δεν επιτρέπεται να εισέλθουν στη βασιλεία, όσοι είναι ακάθαρτοι δεν επιτρέπεται να σπιλώσουν το ιερό έδαφος. Παρόλο που μπορεί να έχεις κάνει πολύ έργο και να έχεις εργαστεί εδώ και πολλά χρόνια, αν τελικά είσαι θλιβερά βρόμικος, τότε ο νόμος του Ουρανού δεν θα ανεχτεί την επιθυμία σου να εισέλθεις στη βασιλεία Μου! Από την ίδρυση του κόσμου μέχρι σήμερα, δεν έχω προσφέρει ποτέ εύκολη πρόσβαση στη βασιλεία Μου σε όσους προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοιά Μου. Αυτός είναι ένας ουράνιος κανόνας και κανείς δεν μπορεί να τον παραβιάσει! Πρέπει να αναζητήσεις τη ζωή. Σήμερα, αυτοί που θα οδηγηθούν στην τελείωση είναι το ίδιο είδος με τον Πέτρο: Είναι αυτοί που επιδιώκουν τις αλλαγές στη δική τους διάθεση και είναι πρόθυμοι να γίνουν μάρτυρες για τον Θεό και να εκπληρώσουν το καθήκον τους ως δημιουργήματα. Μόνο τέτοιοι άνθρωποι θα οδηγηθούν στην τελείωση. Εάν αποβλέπεις μόνο στις ανταμοιβές και δεν προσπαθείς να αλλάξεις τη δική σου διάθεση ζωής, τότε όλες οι προσπάθειές σου θα είναι μάταιες —αυτή είναι μια αναλλοίωτη αλήθεια!» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος). «Από τη διαφορά στις υποστάσεις του Πέτρου και του Παύλου πρέπει να καταλάβεις ότι όλοι εκείνοι που δεν επιδιώκουν τη ζωή εργάζονται μάταια! Πιστεύεις στον Θεό και Τον ακολουθείς, και έτσι πρέπει να έχεις μια καρδιά που αγαπά τον Θεό. Πρέπει να παραμερίσεις τη διεφθαρμένη σου διάθεση, πρέπει να προσπαθήσεις να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού και πρέπει να εκπληρώσεις το καθήκον ενός δημιουργήματος. Δεδομένου ότι πιστεύεις και ακολουθείς τον Θεό, θα πρέπει να προσφέρεις τα πάντα σε Αυτόν, να μην έχεις προσωπικές επιλογές ή απαιτήσεις και να καταφέρεις να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Εφόσον δημιουργήθηκες, θα πρέπει να υποταχθείς στον Κύριο που σε δημιούργησε, γιατί εσύ είσαι εγγενώς χωρίς κυριαρχία πάνω στον εαυτό σου και δεν έχεις την ικανότητα να ελέγχεις το δικό σου πεπρωμένο. Αφού είσαι άνθρωπος που πιστεύει στον Θεό, πρέπει να αναζητάς την αγιοσύνη και την αλλαγή. Εφόσον είσαι δημιούργημα, οφείλεις να είσαι πιστός στο καθήκον σου και να διατηρείς τη θέση σου, και πρέπει να μην υπερβαίνεις το καθήκον σου. Αυτό δεν πρέπει να σε περιορίζει, ούτε να σε καταπνίγει μέσω της διδασκαλίας, αλλά είναι, αντιθέτως, το μονοπάτι μέσω του οποίου μπορείς να εκπληρώσεις το καθήκον σου, και μπορεί να επιτευχθεί —και θα πρέπει να επιτευχθεί— από όλους εκείνους που πράττουν το δίκαιο» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η επιτυχία ή η αποτυχία εξαρτάται από το μονοπάτι που βαδίζει ο άνθρωπος). Μόλις τα διάβασα, κατάλαβα την εσφαλμένη άποψή μου για την επιδίωξη. Το αν ο Θεός εγκρίνει κάποιον δεν εξαρτάται απ’ το πόσο αυτός δουλεύει ή πόσο υψηλό κύρος έχει. Εξαρτάται απ’ το αν επιδιώκει την αλήθεια κι αλλάζει τη διάθεση της ζωής του. Αν δουλεύεις μόνο για υπόληψη και κύρος, έστω κι αν τα ’χεις για λίγο, χωρίς μαρτυρία εμπειρίας ζωής, δεν θα μείνεις στον οίκο του Θεού. Θα εξαλειφθείς. Όπως ο Παύλος. Χρόνια ταξίδευε και δαπανούσε, υπέφερε, κήρυττε και κέρδιζε πολλούς, όμως εργαζόταν για φήμη, κύρος, ανταμοιβές και στεφάνια. Δεν επιδίωκε την αλήθεια, η διάθεσή του δεν άλλαξε, μιλούσε για τα δεινά και τη φυλάκισή του για να εξυψώνει τον εαυτό του, και καυχιόταν με επιστολές στις εκκλησίες για τη λίγη διαφώτιση που κέρδιζε. Ήταν πολύ ανταγωνιστικός και δεν υποτασσόταν σε κανέναν απόστολο. Μαρτυρούσε πως ήταν ανώτερός τους κι έχασε κάθε λογική λόγω αλαζονείας. Δεν επιδίωκε να αλλάξει τη διάθεση της ζωής του και δεν καταλάβαινε πως η φύση του αντιστεκόταν στον Θεό. Θεωρούσε το έργο του μέσο συναλλαγής με τον Θεό. Γινόταν όλο και πιο αλαζόνας και μαρτυρούσε πως ζούσε ως Χριστός. Βάδιζε στο μονοπάτι της αντίστασης στον Θεό. Τελικά, προσέβαλε τη διάθεση του Θεού και τιμωρείται αιώνια στην κόλαση. Επιδίωκα φήμη και κύρος κι όχι αλλαγή διάθεσης της ζωής. Δεν βάδιζα στο μονοπάτι του Παύλου; Όταν είδα τους συνεργάτες μου να απομακρύνονται, φοβήθηκα πως θα απομακρυνόμουν κι εγώ, και για να κρατήσω υπόληψη και κύρος, δούλευα πιο πολύ. Όταν το έργο μου είχε αποτελέσματα, νόμιζα πως τα κατάφερνα, η διάθεσή μου γινόταν πιο αλαζονική και δεν αναζητούσα την αλήθεια ή τις αρχές. Οι ανώτεροί μου ζήτησαν να απομακρύνω τον επόπτη βάσει αρχών, όμως επειδή θεωρούσα πως μπορούσε να συνεισφέρει κι άλλα, δεν ήθελα. Ως αποτέλεσμα, κράτησα αυτό το ακατάλληλο άτομο, το βίντεο τροποποιούνταν συνεχώς, η πρόοδός μας καθυστέρησε και το έργο της εκκλησίας ζημιώθηκε. Είδα πως η αλαζονεία μου και η εμμονή μου στις απόψεις μου σχετίζονταν με την επιδίωξή μου για φήμη και κύρος κι όχι για είσοδο στη ζωή. Έτσι, δεν είχα θέση για τον Θεό στην καδιά μου. Δεν αναζητούσα την αλήθεια. Βασιζόμουν μόνο στον εαυτό μου. Παλιά, θεωρούσα πως αν έκανα πιο πολύ έργο, δεν θα απομακρυνόμουν. Όμως κατάλαβα πως αν εστίαζα μόνο στη δουλειά, στη φήμη και το κύρος μου, και δεν διόρθωνα τη διαφθορά μου, θα αντιστεκόμουν αλαζονικά στον Θεό. Έτσι, Εκείνος θα με αποκάλυπτε και θα με εξάλειφε όπως τον Παύλο. Ο Θεός φέρεται σε όλους δίκαια και αμερόληπτα. Στη βασιλεία του Θεού θα εισέλθουν όσοι επιδιώκουν κι ασκούν την αλήθεια κι αλλάζουν διάθεση ζωής. Αν πιστεύεις για χρόνια, αλλά δεν αλλάζεις τη διάθεση της ζωής, δεν γνωρίζεις καθόλου τον Θεό, δεν αποκτάς βιωματική μαρτυρία και παρέχεις μόνο υπηρεσία, δεν θα εισέλθεις στη βασιλεία του Θεού. Αυτό καθορίζεται απ’ τη δικαιοσύνη Του. Θυμάμαι πως όταν εστίαζα μόνο στη δουλειά για υπόληψη και κύρος, έβρισκα προφάσεις για να μην επιδιώκω την αλήθεια, όπως «Οι βαθιά ριζωμένες διαθέσεις δεν διορθώνονται εν μία νυκτί» και «Λίγη διαφθορά δεν πειράζει· τα αποτελέσματα είναι πιο σημαντικά». Οι λόγοι αυτοί δεν συμφωνούσαν με την αλήθεια. Οι βαθιά ριζωμένες διεφθαρμένες διαθέσεις δεν αλλάζουν μεμιάς, αλλά πρέπει να ξεθαφτούν λίγο λίγο, να εξεταστούν βάσει του λόγου του Θεού και να βρεθεί σ’ αυτόν μονοπάτι άσκησης. Μόνο εμπειρικά αποκτάται η αλήθεια και διορθώνεται η διαφθορά. Αν η διαφθορά δεν διορθωθεί, ανά πάσα στιγμή μπορεί να διαταράξουμε το έργο της εκκλησίας. Φυσικά θα επηρεαστεί το καθήκον. Λόγω της αλαζονείας και της επιτέλεσης του καθήκοντός μου βάσει των ιδεών μου, δεν απομάκρυνα τον επόπτη που δεν έκανε πραγματικό έργο, κι έβλαψα το έργο. Επίσης, έφερνα ως δικαιολογία το καθήκον μου για να μη διαβάζω τα λόγια του Θεού και να μην κάνω αυτοκριτική, μα η δικαιολογία αυτή δεν ευσταθούσε. Μέσα από το καθήκον μας βιώνουμε με καλύτερο τρόπο το έργο του Θεού. Η είσοδος στη ζωή ξεκινά με την τέλεση καθήκοντος. Πρέπει να φέρνεις ενώπιον του Θεού τις καταστάσεις που φανερώνεις στο καθήκον σου και τις ιδέες που έχεις, να αναζητάς την αλήθεια και να διδάσκεσαι. Εστίαζα μόνο στη δουλειά κι επιδίωκα φήμη και κύρος κι όχι την είσοδο στη ζωή. Ήμουν τυφλή κι αδαής! Έτσι, έδωσα όρκο στον Θεό πως δεν θα δούλευα πια για φήμη και κύρος και θα επιδίωκα την αλήθεια και την είσοδο στη ζωή.

Αργότερα, σε κάποια λόγια του Θεού, βρήκα μονοπάτια άσκησης. «Όσον αφορά την πίστη σας στον Θεό, εκτός από το να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας, το βασικό είναι να κατανοήσετε την αλήθεια, να εισέλθετε στην αλήθεια-πραγματικότητα και να καταβάλετε περισσότερη προσπάθεια για τη ζωή-είσοδο. Ό,τι κι αν συμβαίνει, υπάρχουν διδάγματα που μπορείτε να αντλήσετε, οπότε μην το αφήνετε ελαφρά τη καρδία να σας προσπερνά. Θα πρέπει να συναναστρέφεστε μεταξύ σας ως προς αυτό, και τότε θα σας διαφωτίσει και θα σας φωτίσει το Άγιο Πνεύμα και θα μπορέσετε να κατανοήσετε την αλήθεια. Μέσω της συναναστροφής, θα έχεις ένα μονοπάτι άσκησης και θα γνωρίζεις πώς να βιώσεις το έργο του Θεού και, χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, κάποια από τα προβλήματά σου θα επιλυθούν, θα υπάρχουν όλο και λιγότερα πράγματα που δεν θα μπορείς να δεις καθαρά και θα κατανοείς όλο και μεγαλύτερο μέρος της αλήθειας. Με αυτόν τον τρόπο, θα μεγαλώσει το ανάστημά σου χωρίς να το συνειδητοποιήσεις. Πρέπει να αναλάβεις την πρωτοβουλία να πασχίσεις για την αλήθεια και να το κάνεις με την καρδιά σου. […] Όσοι μιλούν με κενά λόγια και δόγματα, και παπαγαλίζουν διαρκώς συνθήματα, λένε βαρύγδουπα πράγματα, ακολουθούν κανονισμούς και δεν επικεντρώνονται ποτέ στην άσκηση της αλήθειας, δεν κερδίζουν τίποτα, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν. Ποιοι είναι αυτοί που κερδίζουν κάτι; Όσοι εκτελούν το καθήκον τους με ειλικρίνεια και είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια, όσοι αντιμετωπίζουν αυτό που τους έχει εμπιστευτεί ο Θεός ως αποστολή τους, όσοι περνούν με χαρά όλη τους τη ζωή δαπανώντας για τον Θεό και δεν μηχανορραφούν για χάρη τους, όσων τα πόδια είναι γερά στο έδαφος και υπακούουν στις ενορχηστρώσεις του Θεού. Αυτοί είναι σε θέση να κατανοήσουν τις αλήθεια-αρχές ενώ εκτελούν το καθήκον τους και προσπαθούν σκληρά να κάνουν τα πάντα σωστά, κάτι που τους δίνει την ευκαιρία να επιτύχουν μαρτυρία για τον Θεό και να ικανοποιήσουν τις προθέσεις Του. Όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους, προσεύχονται στον Θεό και προσπαθούν να κατανοήσουν τις προθέσεις Του, είναι σε θέση να υπακούουν στις ενορχηστρώσεις και τις ρυθμίσεις που προέρχονται από τον Θεό και, σε ό,τι κάνουν, αναζητούν και κάνουν πράξη την αλήθεια. Δεν παπαγαλίζουν συνθήματα ούτε λένε πράγματα βαρύγδουπα, αλλά επικεντρώνονται μόνο στο να κάνουν πράγματα χωρίς να αιθεροβατούν και στο να ακολουθούν σχολαστικά τις αρχές. Ό,τι κάνουν το κάνουν με την καρδιά τους, και μαθαίνουν να εκτιμούν τα πάντα με όλη την καρδιά τους και, σε πολλά ζητήματα, είναι σε θέση να κάνουν πράξη την αλήθεια και στη συνέχεια αποκτούν γνώση και κατανόηση και μπορούν να αντλήσουν διδάγματα και να κερδίσουν πραγματικά κάτι. Και όταν έχουν εσφαλμένες σκέψεις ή λανθασμένες καταστάσεις, προσεύχονται στον Θεό και αναζητούν την αλήθεια για να τις διορθώσουν. Μέσα στην καρδιά τους κατανοούν τις όποιες αλήθειες έχουν μάθει και είναι σε θέση να μιλήσουν για τη βιωματική μαρτυρία τους. Οι άνθρωποι αυτοί κερδίζουν τελικά την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του). Στα λόγια Του, βρήκα μονοπάτι για την επιδίωξη της αλήθειας. Πρέπει με προσευχή, περισυλλογή και αναζήτηση της αλήθειας να φτάνουμε στην αυτογνωσία. Σε κάθε ζήτημα, να είμαστε ειλικρινείς και να διδασκόμαστε. Ο οίκος του Θεού ζητούσε από επικεφαλής και εργάτες να γράφουμε άρθρα, για να βελτιωθούμε σε επίπεδο και να εξοπλιστούμε την αλήθεια. Αλλιώς δεν μπορεί να μας χρησιμοποιήσει ο Θεός. Παρά το κύρος μας, θα εξαλειφθούμε. Κατάλαβα καλύτερα το θέλημα του Θεού. Ο οίκος του Θεού απαιτεί να επιδιώκουμε την αλήθεια και είσοδο στη ζωή. Οι επικεφαλής που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, θα εξαλειφθούν. Παλιά, απλώς δούλευα πολύ και δεν εστίαζα στην είσοδο στη ζωή. Για χρόνια, δεν είχα γράψει ούτε ένα άρθρο μαρτυρίας. Είχα πράγματι συναντήσει πολλά εμπόδια, αποτυχίες και αποκλίσεις στο καθήκον μου, είχα πολλές διεφθαρμένες διαθέσεις κι είχα κλαδευτεί κι αντιμετωπιστεί. Αν ήθελα να επιδιώξω την αλήθεια και είσοδο στη ζωή, έπρεπε να γράψω άρθρα. Επέλεξα πρώτα το κλάδεμα και την αντιμετώπιση που μου άφησαν τη μεγαλύτερη εντύπωση, κι αναλογιζόμουν τον λόγο για τον οποίο κλαδεύτηκα κι αντιμετωπίστηκα. Όταν έτρωγα, έπλενα και πριν κοιμηθώ, σκεφτόμουν το παρασκήνιο όσων είχαν συμβεί τότε, τι διεφθαρμένες διαθέσεις φανέρωσα, ποια λόγια του Θεού έφαγα και ήπια, ποια μονοπάτια άσκησης βρήκα σ’ αυτά, ποιες εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις αντιλήφθηκα. Όσο το σκεφτόμουν, η εμπειρία μου γινόταν πιο σαφής, καθώς και τα μαθήματα που έπρεπε να πάρω απ’ το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, κι απ’ τον λόγο του Θεού, κατανόησα περισσότερο τις διεφθαρμένες διαθέσεις μου. Επιπλέον, γράφοντας άρθρα, ηρεμούσα ενώπιον του Θεού και σκεφτόμουν την κατάστασή μου, και μέσω του λόγου Του, έκανα αυτοκριτική, κι όλα αυτά βοήθησαν στην είσοδό μου στη ζωή. Ήμουν πολύ αδαής. Θεωρούσα την είσοδο στη ζωή και τη συγγραφή άρθρων χάσιμο χρόνου, πως θα επηρέαζαν την απόδοσή μου. Τώρα βλέπω πως δεν την επηρεάζουν. Συχνά σκέφτομαι την κατάστασή μου και κάνω αυτοκριτική μέσα απ’ τα λόγια του Θεού, κι έτσι βλέπω το πρόβλημά μου πιο καθαρά. Παλιά, δούλευα για την υπόληψη και το κύρος μου κι ανησυχούσα συχνά μην τα χάσω. Φοβόμουν πως αν έκανα λάθη, θα έκανα κακή εντύπωση στους επικεφαλής. Αν υπήρχαν αποκλίσεις και λάθη στο καθήκον μου, όταν μού τα επισήμαιναν ή με κλάδευαν και με αντιμετώπιζαν, παραδεχόμουν πως το έκαναν για το καλό μου, για να με βοηθήσουν, μα ένιωθα σφίξιμο στην καρδιά και υποπτευόμουν πως οι επικεφαλής θα θεωρούσαν πως δεν είχα επίπεδο και ικανότητες πως δεν έκανα τίποτα χρήσιμο, ή ότι θα ανακάλυπταν πάρα πολλά προβλήματα και τελικά θα έχανα το καθήκον μου. Ένιωθα πάντα πως έφερα βαρύ φορτίο. Όταν εστίασα στην είσοδο στη ζωή και μάθαινα απ’ τα περιβάλλοντά μου, όποτε οι επικεφαλής έβρισκαν προβλήματα στο καθήκον μου και με συναναστρέφονταν, δεν στενοχωριόμουν πια όπως παλιά και δεν ανησυχούσα πάντα για το πώς με έβλεπαν. Ένιωθα τύψεις για τα λάθη που έκανα, αναλογιζόμουν τον λόγο για τον οποίο είχα αποκλίνει και ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις ή απόψεις ευθύνονταν, κι όταν τα κατανοούσα, αναζητούσα απαντήσεις στα λόγια του Θεού κι άλλαζα τα πράγματα. Με την άσκηση αυτή, το καθήκον μου δεν με κούραζε όπως πριν.

Γεύτηκα τη γλύκα της εστίασης στην είσοδο στη ζωή, έτσι προσευχήθηκα στον Θεό πως θα έκανα αυτοκριτική βάσει του λόγου Του και θα επιδίωκα την αλήθεια. Αν λόγω δουλειάς δεν έχω χρόνο να διαβάσω τον λόγο του Θεού το πρωί, στα γεύματα ή πριν πάω για ύπνο, αναλογίζομαι την πρόσφατη κατάστασή μου, τη διαφθορά μου και ποια λόγια του Θεού πρέπει να διαβάσω για να κάνω αυτοκριτική. Μόλις τα σκεφτώ, διαβάζω τα σχετικά λόγια του Θεού όταν βρω χρόνο. Δεν σκέφτομαι όπως παλιά, πως για την ώρα δεν πειράζει που έχω διεφθαρμένες διαθέσεις· θα τις διορθώσω όταν βρω χρόνο. Τώρα που πέρασε λίγος καιρός, έχω γίνει πιο ευαίσθητη στις σκέψεις που εκφράζω, συνεχίζω να βλέπω κάποιες αποκλίσεις στο καθήκον μου και βρίσκω μονοπάτια άσκησης στον λόγο του Θεού. Νιώθω πως η επιδίωξη της αλήθειας είναι σημαντική στην πίστη μου. Η εκτέλεση του καθήκοντός μου με προσγειωμένο τρόπο, η αναζήτηση της αλήθειας και η δράση βάσει αρχών στα πάντα είναι υψίστης σημασίας.