Από την Τινγκ Σιανγκ, πόλη Τένγκζου, επαρχία Σάντονκ

Σε μια συνάντηση εκκλησιαστικών επικεφαλής που παρακολούθησα κάποτε, μια νεοεκλεγείσα επικεφαλής είπε: «Δεν έχω αρκετό ανάστημα. Αισθάνομαι ότι δεν είμαι κατάλληλη για να εκπληρώσω αυτό το καθήκον. Αισθάνομαι πιεσμένη από τόσα πολλά πράγματα, σε βαθμό που δεν καταφέρνω να κοιμηθώ εδώ και αρκετές ημέρες και νύκτες στη σειρά...» Την εποχή εκείνη κουβαλούσα διάφορα φορτία αναζητώντας τον Θεό, έτσι επικοινώνησα μαζί της: «Όλο το έργο εκτελείται από τον Θεό, ο άνθρωπος απλά συνεργάζεται λίγο. Εάν αισθανόμαστε φόρτο, το να ερχόμαστε συχνότερα ενώπιον του Θεού και να βασιζόμαστε στον Θεό σίγουρα θα μας κάνει να δούμε την παντοδυναμία και τη σοφία του Θεού. Το να αισθανόμαστε φόρτο από το έργο μας είναι καλό. Εάν όμως ο φόρτος γίνει αγωνία, τότε αυτό θα αποτελέσει εμπόδιο και θα οδηγήσει σε αρνητική στάση, ή και σε παρανόηση έναντι του Θεού». Υπό την καθοδήγηση του Θεού, ένιωσα ότι τα λεγόμενά μου παρείχαν ιδιαίτερη φώτιση. Η αδελφή αναγνώρισε επίσης ότι βρισκόταν σε μια κατάσταση κατά την οποία ο Θεός δεν είχε θέση στην καρδιά της και ότι ενεργούσε αυτόνομα, αντί να βασίζεται στον Θεό, και έτσι βρήκε το μονοπάτι προς την είσοδο. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη εκείνη την εποχή, επειδή σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να επιλύσω το πρόβλημα της αδελφής, αποδεικνύοντας ότι κατείχα την πραγματικότητα αυτής της πτυχής της αλήθειας.

Δύο μήνες αργότερα, η εκκλησία με μετέφερε να συγκεντρώσω κάποια έγγραφα. Όταν ασχολήθηκα για πρώτη φορά με αυτό το έργο, επειδή δεν κατανοούσα τη σχετική αρχή, έπεσα, παρά τη θέλησή μου, σε μια κατάσταση αρνητικότητας και σύγκρουσης όταν βρέθηκα αντιμέτωπη με τα έγγραφα που έπρεπε να συγκεντρωθούν. Δεν καταλάβαινα τίποτα, έπρεπε ωστόσο όχι μόνο να εκπληρώσω αυτό το καθήκον, αλλά και ήμουν επιφορτισμένη με τον εντοπισμό των ανεπαρκειών στα έγγραφα. Μου ζητούσαν πάρα πολλά! Απλώς ένιωθα μεγάλη πίεση και δεν μπορούσα να ηρεμήσω, ούτε και ήξερα πώς να στηριχτώ στον Θεό. Ήμουν τόσο αγχωμένη που δεν μπορούσα να κοιμηθώ για τρεις διαδοχικές ημέρες και νύκτες. Ήμουν πολύ μπερδεμένη απέναντι στην κατάστασή μου. Όταν βοήθησα εκείνη τη νέα επικεφαλής της εκκλησίας να επιλύσει το πρόβλημά της, ένιωθα ότι κατανοούσα πλήρως αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Πώς γίνεται όμως όταν αντιμετωπίζω ένα τέτοιο πρόβλημα τώρα, να μην ξέρω πώς να χειριστώ μια τέτοια εμπειρία; Ήλθα ενώπιον του Θεού φέρνοντας μαζί μου τη σύγχυση και την αμηχανία μου.

Αργότερα, είδα τον λόγο του Θεού στο «Έργο και είσοδος (2)»: «Όταν ο άνθρωπος εργάζεται και μιλάει, ή όταν προσεύχεται με πνευματική προσήλωση, η αλήθεια θα λάμψει ξαφνικά μπροστά του. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που βλέπει είναι μόνο η διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος (φυσικά, αυτό έχει να κάνει και με τη συνεργασία του ανθρώπου), και όχι το αληθινό ανάστημα του ανθρώπου. Μετά από μια περίοδο εμπειριών, κατά την οποία ο άνθρωπος αντιμετωπίζει πολυάριθμες πραγματικές δυσκολίες, το αληθινό ανάστημα του ανθρώπου γίνεται εμφανές υπό τέτοιες συνθήκες. […] Μόνο μετά από πολλούς κύκλους τέτοιων εμπειριών, θα καταλάβουν πολλοί απ’ αυτούς που βίωσαν την αφύπνιση του πνεύματός τους ότι δεν ήταν η δική τους πραγματικότητα αυτή στο παρελθόν, αλλά μια στιγμιαία διαφώτιση από το Άγιο Πνεύμα, και το μόνο που έκανε ο άνθρωπος ήταν να λάβει τη φώτιση. Όταν το Άγιο Πνεύμα διαφωτίζει τον άνθρωπο για να κατανοήσει αυτός την αλήθεια, αυτό γίνεται συχνά με σαφή και ευκρινή τρόπο, χωρίς συγκεκριμένο πλαίσιο. Αυτό σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα δεν ενσωματώνει τις δυσκολίες του ανθρώπου σ’ αυτήν την αποκάλυψη, παρά μόνον αποκαλύπτει άμεσα την αλήθεια. Όταν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει δυσκολίες με την είσοδό του, τότε ενσωματώνει τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και αυτό γίνεται η πραγματική εμπειρία του» (από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Καθώς διαλογιζόμουν επάνω σε αυτό το χωρίο, κατάλαβα: Η αλήθεια που κατανόησα όταν βοήθησα την αδελφή να επιλύσει το πρόβλημά της είχε έλθει από τη φώτιση του Θεού. Εξαιτίας της συνεργασίας μου εκείνον τον καιρό δέχθηκα τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Δεν ήταν όμως το πραγματικό μου ανάστημα, ούτε και αποδείκνυε ότι είχα δεχθεί αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Το Άγιο Πνεύμα με διαφώτισε να κατανοήσω την αλήθεια εκείνη τη στιγμή γιατί ήταν απαραίτητο για το έργο μου, και μέσω της συνεργασίας μου με βοήθησε να επιλύσω τα προβλήματα και τις δυσκολίες στο έργο μου. Προτού όμως αποκτήσω πραγματική εμπειρία ως προς το θέμα αυτό, το ανάστημά μου εξακολουθούσε να είναι πολύ μικρό. Συνεπώς, όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες κατά την είσοδο, μόνο με την ενσωμάτωση της διαφώτισης του Αγίου Πνεύματος μπορεί η αλήθεια να γίνει ζωή μου.

Υπό τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του λόγου του Θεού, ένιωσα εσωτερική ηρεμία ώστε να στραφώ και να στηριχθώ στον Θεό, και με προσεκτική σύγκριση και εξέταση των αρχών που αφορούν τη συγκέντρωση εγγράφων, έλαβα εν αγνοία μου τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, κάτι το οποίο μου έδωσε τη δυνατότητα να ξεδιαλύνω σταδιακά τα προβλήματα στα έγγραφα και να αποκτήσω πολύ μεγαλύτερη διαύγεια στη σκέψη μου καθώς τροποποιούσα τα έγγραφα. Κατάφερα επίσης να απαλλαγώ σταδιακά από την αρνητικότητα και την παρανόησή μου.

Δόξα τω Θεώ. Με αυτήν την εμπειρία μπόρεσα να δω καθαρά το πραγματικό μου ανάστημα, αντιστρέφοντας τις αποκλίσεις στην κατανόησή μου. Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι η κατανόησή μου της αλήθειας χάρη στη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος δεν σήμαινε ότι κατείχα την πραγματικότητα αυτής της πτυχής της αλήθειας. Από τώρα και στο εξής, είμαι προθυμότερη να ζωντανεύω τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος για να κάνω πράξη και να εισέρχομαι, έτσι ώστε οι αλήθειες αυτές να μπορέσουν αληθινά να καταστούν η πραγματικότητα της ζωής μου.