Από τη Μιάο Ξιάο, επαρχία Σανντόνγκ

Στο παρελθόν, πάντα πίστευα ότι τα λόγια του Θεού «μια μαριονέτα και ένας προδότης που προσπαθεί να δραπετεύσει μακριά από τον μεγάλο λευκό θρόνο» αναφέρονταν σε εκείνους που αποδέχονται το έργο του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, αλλά στη συνέχεια κάνουν πίσω· για εμένα, όλοι τους ήταν άνθρωποι απρόθυμοι να υπομείνουν την οδύνη της κρίσης και του παιδέματος. Ως εκ τούτου, όποτε έβλεπα αδελφούς και αδελφές να κάνουν πίσω για οποιονδήποτε λόγο, η καρδιά μου γέμιζε με περιφρόνηση για αυτούς, και σκεπτόμουν: «Άλλο ένα ανδρείκελο και προδότης το σκάει από τον μεγάλο λευκό θρόνο, και θα λάβει την τιμωρία του Θεού!» Κάθε φορά που συνέβαινε αυτό, αισθανόμουν ότι εγώ συμπεριφερόμουν σωστά αποδεχόμενη την κρίση του Θεού και δεν απείχα πολύ από τη σωτηρία Του.

Μια μέρα, την ώρα που ασκούσα πνευματική λατρεία, είδα στο κείμενο τα ακόλουθα λόγια του Θεού «Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια»: «[…] διότι η ουσία αυτού του έργου είναι στην πραγματικότητα το έργο του ανοίγματος της αλήθειας, της οδού και της ζωής του Θεού σε όλους όσοι πιστεύουν σ’ Εκείνον. Αυτό το έργο είναι το έργο της κρίσης που επιτελεί ο Θεός. Εάν δεν δίνεις την πρέπουσα σημασία σε αυτές τις αλήθειες και συνεχώς σκέφτεσαι να τις αποφύγεις ή προσπαθείς να βρεις έναν νέο τρόπο να ξεφύγεις από αυτές, τότε λέω πως είσαι ένας αμαρτωλός που έχει διαπράξει βαριά αδικήματα. Εάν έχεις πίστη στον Θεό, όμως δεν αναζητάς την αλήθεια ή το θέλημά Του, ούτε αγαπάς την οδό που σε φέρνει πιο κοντά σ’ Εκείνον, τότε λέω πως είσαι κάποιος που προσπαθεί να ξεφύγει από την κρίση, και πως είσαι μια μαριονέτα και ένας προδότης που προσπαθεί να δραπετεύσει μακριά από τον μεγάλο λευκό θρόνο. Ο Θεός δεν θα χαριστεί σε κανέναν από αυτούς τους επαναστάτες που διαφεύγουν από το βλέμμα Του. Τέτοιοι άνθρωποι θα λάβουν ακόμα πιο αυστηρή τιμωρία. Εκείνοι που έρχονται ενώπιον του Θεού ώστε να κριθούν, και επιπλέον έχουν εξαγνιστεί, θα ζήσουν για πάντα στη βασιλεία Του» (από το βιβλίο «Ο Λόγος Ενσαρκώνεται»). Αφού μελέτησα τα λόγια, τελικά συνειδητοποίησα τα εξής: Φαίνεται ότι τα λόγια για τα ανδρείκελα και τους προδότες που το σκάνε από τον μεγάλο λευκό θρόνο, δεν αναφέρονται μόνο σε όσους έχουν αποδεχθεί το έργο του Θεού των εσχάτων ημερών, αλλά αργότερα κάνουν πίσω. Τα λόγια αυτά αφορούν κυρίως σε εκείνους που ακολουθούν τον Θεό, αλλά δεν αγαπούν την αλήθεια και μπουχτίζουν από αυτήν‧ αναφέρονται σε εκείνους που όταν αντιμετωπίζουν ζητήματα, δεν επικεντρώνονται στην αναζήτηση της αλήθειας μέσα στα λόγια του Θεού και στην εξάσκησή της. Όλοι όσοι πίστευαν στον Θεό για χρόνια, αλλά συνέχισαν να ζουν έξω από τα λόγια Του και δεν αποδέχονται ποτέ την κρίση, το παίδεμα, την αντιμετώπιση ή το κλάδεμά Του, είναι ανδρείκελα που το σκάνε από τον μεγάλο λευκό θρόνο.

Υπό τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, άρχισα να συλλογίζομαι: Τώρα, ο Θεός εκφράζει τα λόγια Του για να κρίνει τον άνθρωπο, και εξαγνίζει τα σατανικά δηλητήρια μέσα στους ανθρώπους, μέσα από δοκιμασίες και εξευγενισμό. Όμως, κάθε φορά που το παίδεμα, η κρίση, οι δοκιμασίες και ο εξευγενισμός του Θεού πέφτουν πάνω μου, δεν είμαι πρόθυμη να υποταχθώ στις ενορχηστρώσεις και διευθετήσεις του Θεού, να αναζητήσω την αλήθεια, να κάνω τον απολογισμό μου και να διδαχθώ από τα μαθήματα. Αντιθέτως, προσπαθώ πάντα να ξεφύγω, ελπίζοντας ότι ο Θεός θα απομακρύνει γρήγορα αυτές τις καταστάσεις. Τούτο δεν είναι αποφυγή της αλήθειας και απόρριψη της κρίσης και του παιδέματος του Θεού; Όποτε οι άνθρωποι ή τα πράγματα που φέρνει ο Θεός, δεν ταιριάζουν με τις προσωπικές μου αντιλήψεις ή μου προκαλούν κάποια ελάχιστη σαρκική ταλαιπωρία, εγώ περιέρχομαι σε αρνητική κατάσταση. Ακόμα κι αν οι συναναστροφές των αδελφών δύνανται να ξεκαθαρίσουν τις παρεξηγήσεις μου για τον Θεό και να επιλύσουν τα προβλήματά μου, εγώ συνεχίζω να αντιστέκομαι και αρνούμαι να ακούσω. Αυτό δεν είναι η μη επιζήτηση της αλήθειας και η μη άσκηση της αγάπης με τρόπο που φέρνει κάποιον πιο κοντά στον Θεό, για το οποίο μιλάνε τα λόγια του Θεού; Όταν με αντιμετωπίζουν και με κλαδεύουν για την προχειρότητα με την οποία εκτελώ το καθήκον μου, πάντα ψάχνω δικαιολογίες για να δικαιολογηθώ και να αποφύγω την ευθύνη μου. Αυτή δεν είναι μια ουσία που αρνείται να αποδεχτεί την αλήθεια; Συχνά προστατεύω τα σαρκικά μου συμφέροντα και ενδίδω σε αμαρτωλές απολαύσεις. Όταν διάβαζα τα λόγια του Θεού, εκείνην την ώρα μισούσα κάπως τον εαυτό μου και, μέσα στην καρδιά μου, ένοιωθα αισθήματα αυτο-κατηγορίας. Μετά από αυτό, συνέχιζα να ενεργώ με τον δικό μου τρόπο και απλά κακομάθαινα εαυτόν. Τούτο δεν αποτελεί αποδοχή της κρίσης, αλλά όχι και αναζήτηση του εξαγνισμού; Τώρα που το αναλογίζομαι, δεν μπορώ παρά να αισθάνομαι φόβο και να τρέμω, σκεπτόμενη τις ίδιες μου τις εκφράσεις. Παρ’ όλο που δεν είχα εγκαταλείψει την εκκλησία και συνέχιζα να διαβάζω τα λόγια του Θεού και να εκτελώ το καθήκον μου ως συνήθως, όποτε συναντούσα κάποιο θέμα, πάντα αρνιόμουν να αποδεχτώ την αλήθεια και απέφευγα την κρίση του Θεού‧ ποτέ δεν είχα βιώσει τα λόγια του Θεού ούτε τα είχα κάνει πράξη. Εγώ δεν είμαι το ανδρείκελο και ο προδότης που το σκάει από την έδρα της κρίσης του Θεού; Κι όμως, είχα πιστέψει ότι απείχα ελάχιστα από το να λάβω τη σωτηρία του Θεού. Καταλαβαίνω ότι η κατανόησή μου ως προς τον λόγο του Θεού ήταν υπερβολικά μονόπλευρη και ρηχή, και ότι η γνώση μου για το έργο του Θεού ήταν υπερβολικά ελλιπής. Τώρα, μόνο όσοι αποδέχονται υπάκουα το παίδεμα και την κρίση του Θεού, και των οποίων οι διαθέσεις έχουν επιτύχει αλλαγή, θα λαμβάνουν αληθινά τη σωτηρία του Θεού. Αντίθετα, εγώ ζούσα μέσα στις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιώσεις, χωρίς να λαχταρώ την αλήθεια, χωρίς να αναλαμβάνω την ευθύνη της ίδιας μου της ζωής και χωρίς να έχω κανένα αίσθημα κινδύνου ή επείγοντος. Αν συνέχιζα έτσι, δεν θα ήμουν ακριβώς το αντικείμενο της τιμωρίας του Θεού;

Χρωστώ ευγνωμοσύνη στη διαφώτιση των λόγων του Θεού που με αφύπνισε από τις ίδιες τις αντιλήψεις και τις φαντασιώσεις μου, συνειδητοποιώντας ότι δεν ήμουν κάποια που ήταν πρόθυμη να αποδεχτεί το παίδεμα και την κρίση του Θεού. Με έκανε επίσης να δω ότι βρίσκομαι στο χείλος του κινδύνου. Από εδώ και στο εξής, θα δώσω ολοκληρωτικά την καρδιά μου στον Θεό, θα υποταχθώ στο παίδεμα και την κρίση Του, και θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να επιδιώξω την αλήθεια και την αλλαγή της διάθεσης, προκειμένου να μπορέσω σύντομα να εξαγνιστώ και να καταστώ ολοκληρωμένη από τον Θεό.