Όταν ήμουν ως επικεφαλής εκκλησίας, η Γουάνγκ Χουά επέβλεπε το έργο μου. Της άρεσε να μιλά για το πώς διαχειριζόταν το έργο της εκκλησίας. Δεν ήταν μόνο υπεύθυνη για το έργο της εκκλησίας της, αλλά επιτηρούσε και το έργο άλλων εκκλησιών, και οι ανώτεροι επικεφαλής την επαινούσαν για τη σοφία, το καλό επίπεδο και τις δεξιότητές της. Έλεγε πως ήταν επιτυχημένη στο έργο της, επειδή εστίαζε κυρίως στην προσωπική της είσοδο στη ζωή. Έλεγε επίσης πως της άρεσε να γράφει εκθέσεις και είχε ωραίο γραπτό λόγο, έτσι η αλληλογραφία της με τους επικεφαλής σπανίως χρειαζόταν διορθώσεις, και επικοινωνούσε με σαφήνεια πάνω σε περίπλοκα ζητήματα. Έλεγε πως ο Θεός την είχε ευλογήσει με αυτές τις δεξιότητες, και τώρα τις χρησιμοποιούσε. Όταν μου το είπε αυτό, ζήλεψα, και θαύμασα το καλό της επίπεδο, τις ικανότητες και την επιδίωξή της για την αλήθεια.

Όμως μετά από δύο μήνες συνεργασίας μαζί της, παρατήρησα πως έμενε στο σπίτι αντί να συμμετέχει σε συναθροίσεις. Τη ρώτησα: «Γιατί δεν έρχεσαι στις συναθροίσεις;» Είπε: «Διαβάζω τα λόγια του Θεού και εφοδιάζομαι με την αλήθεια, ώστε να συναναστρέφομαι πάνω στα λόγια του Θεού με τους άλλους». Σκέφτηκα: «Τώρα είναι ο καιρός να διαδώσουμε το ευαγγέλιο, και το ευαγγελικό έργο είναι το βασικό σου καθήκον. Όμως, το μόνο που κάνεις είναι να μένεις στο σπίτι. Δεν αποτυγχάνεις να κάνεις πρακτικό έργο και απολαμβάνεις το κύρος σου;» Έπειτα όμως σκέφτηκα: «Έχει πολύ καλό επίπεδο και είναι επικεφαλής για πολύ καιρό. Ακόμα κι οι ανώτεροι επικεφαλής λένε πως έχει καλό επίπεδο και ικανότητες. Ακόμα κι αν απολαμβάνει τα προνόμια του κύρους της, ποιος νοιάζεται; Όλοι έχουμε διαφθορά και είναι εντελώς φυσιολογικό να την εκδηλώνουμε. Οπότε, ξέχνα το». Έτσι, το παρέβλεψα και συνέχισα τη ζωή μου. Εκείνη την περίοδο, μαζί με κάποιους συνεργάτες συναναστρεφόμασταν κάθε ομάδα πάνω στο ευαγγελικό έργο. Όσο συναναστρεφόμουν, γινόμουν πιο διαυγής. Αποκτούσα διαύγεια πάνω στις αρχές της διάδοσης του ευαγγελίου και ένα μονοπάτι άσκησης. Είπαμε στη Γουάνγκ Χουά για τα αποτελέσματα που είχαμε πετύχει, όμως εκείνη δεν εντυπωσιάστηκε και είπε με ένα προσποιητό χαμόγελο: «Αυτά θα έπρεπε να τα εκτελούν όσοι διαδίδουν το ευαγγέλιο. Το έργο αυτό είναι παιχνιδάκι. Στις συναθροίσεις, πρέπει να εστιάζετε στη συναναστροφή πάνω στην αναζήτηση της αλήθειας και την είσοδο στη ζωή. Έτσι η επιτυχία θα είναι ένα φυσικό επακόλουθο». Όμως τότε, δεν είχα αρκετή διάκριση σχετικά μ’ εκείνη, και μόλις την άκουσα, δεν τόλμησα να εμμείνω στη δική μου άποψη. Ήμουν σαστισμένη και ένιωθα διχασμένη, μην ξέροντας πώς να προχωρήσω. Αν δεν έκανα όπως έλεγε, και κάτι πήγαινε στραβά, επηρεάζοντας το ευαγγελικό έργο, οι αδελφοί και οι αδελφές θα έλεγαν πως εγώ έφταιγα. Η διατάραξη του ευαγγελικού έργου είναι ένα είδος κακής πράξης. Στην καλύτερη περίπτωση, θα με αντικαθιστούσαν. Στη χειρότερη, θα με απέβαλλαν. Σκέφτηκα: «Ξέχνα το και κάνε ό,τι λέει!»

Την επόμενη μέρα, σε μια συνάθροιση, όταν οι άλλοι ανέφεραν κάποια πρακτικά ζητήματα που αντιμετώπιζαν κατά τη διάδοση του ευαγγελίου, δεν ανέλυσα τα ζητήματα ούτε βρήκα τρόπους να τα επιλύσουν σύμφωνα με τις καταστάσεις που αντιμετώπιζαν. Αντιθέτως, απέφυγα αυτά τα ζητήματα και τα προβλήματα και τους ρώτησα τι είχαν μάθει από μόνοι τους μέσα απ’ αυτά τα ζητήματα. Επίσης, είπα πως μόνο αν εστιάζουμε στην είσοδο στη ζωή θα έχουμε αποτελέσματα στα καθήκοντά μας. Όταν το άκουσαν, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και έδειχναν απογοητευμένοι. Δεν είπαν λέξη. Οι συναθροίσεις συνεχίστηκαν έτσι. Αυτός ο τρόπος συναναστροφής με κούρασε. Η συναναστροφή μου ήταν βαρετή, δεν έλεγα πολλά και δεν είχα κατεύθυνση ως διοργανώτρια. Ένιωθα πολύ άσχημα, και οι συναθροίσεις μας στερούνταν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι συνεργάτες μου ένιωθαν το ίδιο. Αργότερα, αναζητήσαμε τη Γουάνγκ Χουά για να τη συναναστραφούμε. Αναφέραμε πως αυτός ο τρόπος εργασίας ήταν κάπως προβληματικός. Όμως η Γουάνγκ Χουά επέμενε πως είχε δίκιο, πως αν εστιάζαμε στην είσοδο στη ζωή, το ευαγγελικό έργο θα ήταν αποτελεσματικό. Είπε επίσης πως δεν είχαμε εμπειρία και διορατικότητα, πως εστιάζαμε στο έργο μας και δεν αναζητούσαμε την αλήθεια. Μόλις το είπε αυτό, εγώ και πάλι δεν είχα ιδέα πώς να προχωρήσω. Σκέφτηκα: «Έχει καλό επίπεδο, ηγείται πολλών εργασιών και οι ανώτεροι επικεφαλής τη συμπαθούν, άρα πρέπει να κάνω ό,τι λέει! Εξάλλου, έχω χαμηλό επίπεδο και δεν έχω εμπειρία. Είμαι κατώτερή της από κάθε άποψη». Τελικά, συνέχισα ν’ ακολουθώ τις εντολές της.

Εκείνη την περίοδο, οι άλλες εκκλησίες διπλασίαζαν τα αποτελέσματά τους στη διάδοση του ευαγγελίου. Όμως η δική μας εκκλησία είχε τη χειρότερη απόδοση. Ένιωθα φριχτά και δεν ήξερα τι να κάνω. Κάναμε μια συνάθροιση με τους συνεργάτες, κι όταν οι επικεφαλής των άλλων εκκλησιών άκουσαν τον λόγο που η εκκλησία μας δεν είχε πετύχει καλά αποτελέσματα, επέκριναν τη Γουάνγκ Χουά που απολάμβανε το κύρος της και δεν έκανε πρακτικό έργο. Δεν τη δέχτηκε. Έκλαιγε και δικαιολογούνταν, λέγοντας πως δεν ευθυνόταν μόνο εκείνη για τα άσχημα αποτελέσματα, αλλά και οι άλλοι συνεργάτες. Τη συναναστραφήκαμε για να κάνει αυτοκριτική, όμως δεν το έκανε και συνέχιζε να κλαίει και να κάνει φασαρία, και διατάραξε εντελώς τη συνάθροιση. Βλέποντας αυτήν την εξέλιξη, σκέφτηκα: «Πρωτοστατούσαμε στο ευαγγελικό έργο βάσει των ρυθμίσεων του έργου, όμως εκείνη μας σταμάτησε κι έλεγε να εστιάζουμε στην είσοδο στη ζωή. Αυτό δεν είπε; Αμελούσε την επίλυση των πρακτικών ζητημάτων, και ισχυριζόταν πως έπρεπε να εστιάζουμε μόνο στην είσοδο στη ζωή. Αυτό δεν έκανε; Τα πράγματα είναι απλά: όχι μόνο δεν παραδέχτηκε όσα είχε κάνει, αλλά προσπάθησε να ρίξει το φταίξιμο αλλού. Δεν αποτυγχάνει να αποδεχτεί την αλήθεια;» Σχεδίαζα να μιλήσω στους ανώτερους επικεφαλής για τη συμπεριφορά της, ώστε να κρίνουν τα ζητήματά της. Έπειτα όμως σκέφτηκα πως ίσως να ήταν σε πολύ κακή κατάσταση και θεώρησε πως οι υποδείξεις μας έθιγαν την αξιοπρέπειά της, και τότε αντέδρασε υπερβολικά. Αν είχε απλώς περιέλθει σε μια κακή κατάσταση και την ανέφερα στους ανώτερους επικεφαλής, δεν θα νόμιζαν πως στερούμουν την αλήθεια, δεν είχα διάκριση και δεν αντιμετώπιζα τους άλλους δίκαια; Κι αν το μάθαινε η Γουάνγκ Χουά, δεν θα νόμιζε πως έκανα τα πράγματα πιο δύσκολα για εκείνη; Δεν θα με απομόνωνε και θα μου έκανε τη ζωή δύσκολη; Μήπως με αντικαθιστούσε εξαιτίας αυτού; Θεώρησα πως έπρεπε να μιλήσω πρώτα σ’ εκείνη. Αν μετά από συναναστροφή, αποκτούσα διάκριση, θα την ανέφερα.

Τη δεύτερη μέρα της συνάθροισης, άκουσα τη Γουάνγκ Χουά να κατακρίνει τη συνεργάτιδα μιας αδελφής μπροστά της, προκαλώντας αντιπαράθεση μεταξύ τους. Της υπενθύμισα: «Μεταξύ τους υπάρχει ήδη κάποιες παρεξηγήσεις. Μια τέτοια συναναστροφή ρίχνει απλώς λάδι στη φωτιά. Πώς θα συνεργαστούν μετά απ’ αυτό;» Δεν το παραδέχτηκε και αμύνθηκε: «Όσα είπα ήταν αλήθεια. Είμαι ειλικρινής, λέω τα πράγματα με το όνομά τους κι όπως ακριβώς τα σκέφτομαι». Εγώ απάντησα: «Δεν ισχύει αυτό. Οι χαρακτηρισμοί σου για την αδελφή δεν ήταν αληθινοί και αντικειμενικοί. Απλώς την κατέκρινες. Δεν σκέφτηκες πως αυτά που είπες ίσως βλάψουν την αδελφή ούτε τις συνέπειες που μπορεί να έχουν στο έργο της εκκλησίας. Το μόνο που κατάφερες είναι να επιδεινώσεις τη σχέση τους και να μη μπορούν να συνεργαστούν. Έτσι σπέρνεις τη διχόνοια». Προς έκπληξή μου, εκείνη απάντησε: «Δεν είμαι σαν κάποιους που δεν λένε ό,τι σκέφτονται, που πάντα τα μασάνε, δεν είναι ειλικρινείς στο έργο τους, αλλά πονηροί». Πετούσε υπονοούμενα για άλλα άτομα. Είχε σοβαρά προβλήματα. Εκείνη τη στιγμή, δεν ήθελα να την αναφέρω, έπειτα όμως σκέφτηκα: «Το μόνο που έκανα ήταν να της κάνω κάποιες υποδείξεις και μου επιτέθηκε. Αν μάθαινε πως την έχω αναφέρει, δεν θα θύμωνε και θα ζητούσε εκδίκηση; Με είχε ήδη αποκαλέσει ύπουλη και πονηρή. Τι θα συμβεί αν συνεχίσει να με καταδικάζει, να με κατηγορεί πως είμαι πονηρή και με αντικαταστήσει; Η αστυνομία ακόμα με καταδιώκει, άρα δεν μπορώ να γυρίσω σπίτι. Αν με αντικαταστήσει και δεν μπορώ να γυρίσω σπίτι για συναθροίσεις, πού θα πάω;» Εκείνο το βράδυ, ένιωθα πολύ άσχημα. Με βασάνιζαν οι σκέψεις και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Τελικά, δεν την ανέφερα. Το επόμενο πρωί, χτύπησα το κεφάλι μου στον στύλο της κουκέτας τόσο δυνατά που ζαλίστηκα, και για πολλές μέρες είχα δύο εξογκώματα που δεν έφευγαν. Αναρωτήθηκα: «Μήπως με πειθαρχεί ο Θεός;» Όμως τότε, οι σκέψεις μου ήταν μπερδεμένες και δεν μπορούσα να κάνω αυτοκριτική. Για μέρες, ήμουν σαν ζωντανή νεκρή. Ένιωθα πως είχα χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Προς έκπληξή μου, αμέσως μετά τη συνάθροιση των συνεργατών, οι ανώτεροι επικεφαλής έστειλαν κάποιους αδελφούς και αδελφές να ερευνήσουν την κατάσταση της Γουάνγκ Χουά, κι έτσι, αποφάσισα να τους τα πω όλα. Οι αδελφοί και οι αδελφές με αντιμετώπισαν αρκετά αυστηρά: «Ήξερες πολύ καλά πως υπήρχε ένα πρόβλημα, γιατί λοιπόν δεν το ανέφερες; Ακόμα κι αν δεν έβλεπες την ουσία του, μπορούσες τουλάχιστον να αναφέρεις ό,τι είχες δει και τη συγκεκριμένη συμπεριφορά της στους ανώτερους επικεφαλής. Ήξερες πως έπρεπε να αναφέρεις τα προβλήματά της, όμως για να προστατευτείς, αγνόησες την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, δεν έκανες πράξη την αλήθεια, και δεν προστάτεψες τα συμφέροντα της εκκλησίας. Είσαι πολύ εγωίστρια!» Μετά απ’ αυτήν την αντιμετώπιση και το κλάδεμα, ένιωθα πολύ μετανιωμένη και ντρεπόμουν πολύ. Προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεέ μου! Ξέρω πως δεν προστάτεψα τα συμφέροντα της εκκλησίας, όμως δεν ξέρω σε τι έκανα λάθος. Καθοδήγησέ με να μάθω τον εαυτό μου. Είμαι πρόθυμη να μετανοήσω».

Αργότερα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού. «Στο έργο τους, οι επικεφαλής και οι εργάτες της εκκλησίας πρέπει να προσέξουν δύο αρχές: Η μία είναι να επιτελούν το έργο τους σε απόλυτη συμφωνία με τις αρχές που ορίζουν οι ρυθμίσεις εργασίας, μην παραβιάζοντας ποτέ αυτές τις αρχές και μην στηρίζοντας το έργο τους σε οποιεσδήποτε δικές τους φαντασιώσεις ή ιδέες. Σε ό,τι κάνουν, οφείλουν να ενδιαφέρονται για το έργο της εκκλησίας και να θέτουν πάντα τα συμφέροντά της σε πρώτη μοίρα. Άλλο ένα πράγμα, και αυτό είναι το πιο βασικό, είναι ότι σε ό,τι κι αν κάνουν πρέπει να επικεντρώνονται στο να ακολουθούν την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και να κάνουν τα πάντα τηρώντας αυστηρά τα λόγια του Θεού. Αν εξακολουθούν να είναι ικανοί να εναντιώνονται στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος ή εάν ακολουθούν πεισματικά τις δικές τους ιδέες και πράττουν σύμφωνα με τη δική τους φαντασία, τότε οι πράξεις τους θα αποτελέσουν πολύ σοβαρή αντίσταση κατά του Θεού. Αν γυρίζουν συχνά την πλάτη τους στη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, αυτό θα σε οδηγήσει μόνο σε αδιέξοδο. Εάν απολέσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε δεν θα είναι σε θέση να εργαστούν· και ακόμα και αν καταφέρουν κάπως να εργαστούν, δεν θα πετύχουν τίποτα» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Συλλογιζόμενη τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως ο Θεός απαιτεί από τους επικεφαλής και τους εργάτες να ενεργούν βάσει των ρυθμίσεων του έργου και να τηρούν τις αρχές του οίκου του Θεού. Αν κάνουν τα δικά τους, ενάντια στις αρχές και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, εμμένοντας πεισματικά στις δικές τους ιδέες, αυτό αποτελεί αντίσταση στον Θεό. Τότε κατάλαβα γιατί είχα χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Θυμήθηκα πως είχα δει τη Γουάνγκ Χουά να μην πηγαίνει στην εκκλησία και να μην εκτελεί το ευαγγελικό μας έργο, και ήξερα πως αυτό ήταν ενάντια στις ρυθμίσεις του έργου. Όταν έκανα ό,τι είπε, έχασα το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν είχα αποτελέσματα. Όμως, καθώς πίστευα πως είχε καλό επίπεδο και ήταν άξια, εναντιώθηκα μαζί της στις ρυθμίσεις του έργου, κι ως αποτέλεσμα, το ευαγγελικό έργο δέχτηκε πλήγμα. Είδα πως η Γουάνγκ Χουά δεν έκανε αυτοκριτική όσες φορές κι αν είχε άδικο, πως στρεφόταν εναντίον και επιτιθόταν στους άλλους και δεν αποδεχόταν την αλήθεια. Όμως από φόβο μη με αντικαταστήσει, δεν ανέφερα το πρόβλημά της και δεν άλλαξα τη στάση μου παρά την πειθαρχία του Θεού. Πήγα ενάντια στην καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος και συνέχισα να αντιστέκομαι στον Θεό. Πώς να μην αποστρέψει ο Θεός το πρόσωπό Του από μένα; Δεν διαφωτιζόμουν από την ανάγνωση των λόγων του Θεού και έλεγα λίγα στις συναθροίσεις. Δεν έβρισκα ένα μονοπάτι στα καθήκοντά μου και βυθιζόμουν στο σκοτάδι. Κι όπως λένε τα λόγια του Θεού, είχα φτάσει σε αδιέξοδο. Δεν ήμουν αντιμέτωπη με τη δίκαιη διάθεση του Θεού;

Αργότερα, κατά την περισυλλογή μου, πέτυχα το εξής χωρίο: «Όταν προκύπτει κάποιο μπέρδεμα, σας βασανίζουν δυσκολίες; Αυτό σημαίνει ότι σας βασανίζουν δυσκολίες και βρίσκεστε αντιμέτωποι με μια επιλογή. Και αν δεν μπορείτε να δείτε ποια είναι η πηγή αυτού του προβλήματος, δεν θα υπάρχει τρόπος να το λύσετε. Όταν προκύπτουν τέτοιες καταστάσεις, οι επικεφαλής και οι εργάτες θα πρέπει να κάνουν απολογισμό της συνολικής κατάστασης, και των απόψεων και των στάσεων της πλειοψηφίας των ανθρώπων, στη συνέχεια να το αναφέρουν αυτό στον Άνωθεν και να αναζητήσουν μια απάντηση, προκειμένου να επιλύσουν γρήγορα το πρόβλημα. Μήπως αντιμετωπίζετε συχνά μπερδέματα; (Ναι.) Το να έρχεται κανείς συχνά αντιμέτωπος με κάποιο μπέρδεμα αποτελεί πρόβλημα. Αν συμβαίνει κάτι και δεν ξέρεις ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να το χειριστείς, και κάποιος προτείνει μια λύση που σου ακούγεται λογική, ενώ στη συνέχεια κάποιος άλλος προτείνει μια άλλη λύση που θεωρείς επίσης λογική, και δεν μπορείς να δεις ποια λύση είναι καταλληλότερη —αν οι απόψεις όλων ποικίλλουν και κανείς δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί ποια είναι η ρίζα και η ουσία του προβλήματος— τότε θα συμβούν αστοχίες στην επίλυση του προβλήματος. Επομένως, για να λυθεί το πρόβλημα, είναι πολύ κρίσιμο, πολύ σημαντικό, να φτάσουμε στην αιτία και στην ουσία. Αν οι επικεφαλής και οι εργάτες δεν μπορούν να διακρίνουν τη διαφορά, αν δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν την ουσία του προβλήματος, αν δεν δύνανται να σχηματίσουν το σωστό συμπέρασμα, τότε θα πρέπει να το αναφέρουν αμέσως στον Άνωθεν και να αναζητήσουν μια απάντηση· αυτό είναι άκρως απαραίτητο, δεν κάνουμε την τρίχα τριχιά. Εάν δεν καταστεί δυνατό να επιλυθεί το πρόβλημα, τότε θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες, οι οποίες θα επηρεάσουν το έργο της εκκλησίας —αυτό πρέπει να σας γίνει σαφές» («Ο Λόγος», τόμ. 4: «Υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως όταν έχουμε προβλήματα στα καθήκοντά μας, όπως συγκρούσεις μεταξύ συνεργατών που δεν ξέρουμε πώς να επιλύσουμε, ή όταν βλέπουμε προβλήματα σε άτομα με σημαντικό ρόλο, αλλά όχι τόσο καθαρά ώστε να τα επιλύσουμε, οδηγώντας μας σε σύγχυση, πρέπει να τα αναφέρουμε στους ανώτερους επικεφαλής και να αναζητούμε λύση. Με την αναφορά προβλημάτων δεν παρενοχλούμε άτομα ούτε κάνουμε την τρίχα τριχιά. Σκοπός είναι να τα βοηθήσουμε να επιλύσουν τα προβλήματά τους και να εμποδίσουμε καθυστερήσεις στο έργο και στην είσοδό τους στη ζωή. Όσο για μένα, όσα προβλήματα ή δυσκολίες κι αν υπήρχαν, προτιμούσα να καθυστερήσω το έργο και να βλάψω την είσοδο των άλλων στη ζωή, παρά να αναφέρω τα προβλήματα αν αυτό απειλούσε τα συμφέροντά μου ή τις μελλοντικές μου προοπτικές. Η Γουάνγκ Χουά πήγαινε ενάντια στις ρυθμίσεις του έργου, δεν επέβλεπε το ευαγγελικό έργο. Αν και δεν κατανοούσα πλήρως το ζήτημα, ένιωθα πως κάτι δεν πήγαινε καλά, πως παρεκτρεπόταν κι έπρεπε να την αναφέρω στους επικεφαλής, όμως ανησυχούσα πως αν δεν την άκουγα, θα έφερα ευθύνη, κι έτσι, έκανα ό,τι έλεγε. Όταν η Γουάνγκ Χουά έκανε μεγάλη φασαρία μετά το κλάδεμα και την αντιμετώπισή της, αν και δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν απλώς σε κακή κατάσταση ή αν απέρριπτε την αλήθεια στην ουσία της, θα μπορούσα να κάνω μια έγκαιρη αναφορά, ώστε να στείλουν οι ανώτεροι επικεφαλής κάποιον να ερευνήσει, και να μην καθυστερήσει το έργο της εκκλησίας. Όμως αν την ανέφερα άδικα, ίσως οι επικεφαλής θα έλεγαν πως δεν είχα διάκριση, και φοβόμουν πως η Γουάνγκ Χουά θα με καταπίεζε, έτσι συνέχισα να αναβάλλω την αναφορά του προβλήματός της. Αν ήμουν υπεύθυνη και προστάτευα το έργο της εκκλησίας, ανεξάρτητα απ’ το αν κατανοούσα ή όχι την αλήθεια, δεν θα περιοριζόμουν από τίποτα και θα έβρισκα έναν τρόπο να διαφυλάξω τα συμφέροντα της εκκλησίας. Όμως εγώ, προκειμένου να προστατευτώ, παρέμενα παθητική και δικαιολογούμουν λέγοντας πως θα την ανέφερα όταν είχα διάκριση. Όμως αν περίμενα να αποκτήσω διάκριση, δεν θα ήταν πολύ αργά; Δεν θα είχε επηρεαστεί ακόμα περισσότερο το ευαγγελικό έργο; Τότε αντιλήφθηκα πως όταν είμαστε χαμένοι και μπερδεμένοι, πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια. Είναι πολύ σημαντικό να διαφυλάττουμε το έργο της εκκλησίας.

Για να προστατευτώ, συνέχισα να αναβάλλω την αναφορά των προβλημάτων της Γουάνγκ Χουά, κι αυτό προκάλεσε σοβαρή ζημιά στο ευαγγελικό έργο. Είχα μετανιώσει τρομερά. Αργότερα, διάβασα πώς ο Θεός εξέθετε τους αντίχριστους: «Πώς εκδηλώνεται ο εγωισμός και η κακία των αντίχριστων; Σε οτιδήποτε ωφελεί την κοινωνική θέση ή τη φήμη τους, καταβάλλουν προσπάθεια να κάνουν ή να πουν ό,τι είναι απαραίτητο και υπομένουν πρόθυμα κάθε ταλαιπωρία. Αλλά όταν πρόκειται για έργο που οργανώνεται από τον οίκο του Θεού ή για έργο που ωφελεί την ανάπτυξη της ζωής του εκλεκτού λαού του Θεού, το αγνοούν εντελώς. Ακόμα και όταν οι κακοποιοί διαταράσσουν, παρεμβαίνουν και διαπράττουν κάθε είδους κακό, επηρεάζοντας έτσι σοβαρά το έργο της εκκλησίας, παραμένουν απαθείς και αδιάφοροι, λες και δεν τους αφορά. Και αν κάποιος ανακαλύψει και αναφέρει τις μοχθηρές πράξεις ενός κακοποιού, λένε ότι δεν είδαν τίποτα και προσποιούνται άγνοια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο: Συνοψίζοντας τον χαρακτήρα των αντίχριστων και την ουσία της διάθεσής τους (Μέρος πρώτο)). «Κάποιοι άνθρωποι δεν κατανοούν πολλές αλήθειες. Δεν κατανοούν τις θεμελιώδεις αρχές σε τίποτα απ’ όσα κάνουν, και όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, δεν γνωρίζουν τον κατάλληλο τρόπο να τα χειριστούν. Πώς θα πρέπει να ασκούνται οι άνθρωποι σε αυτήν την κατάσταση; Το χαμηλότερο κριτήριο είναι να ενεργούν σύμφωνα με τη συνείδησή τους —αυτό είναι το βασικό όριο. Πώς θα πρέπει να ενεργείς σύμφωνα με τη συνείδηση; Να ενεργείς με ειλικρίνεια και να είσαι αντάξιος της καλοσύνης του Θεού, του ότι ο Θεός σού έδωσε αυτή τη ζωή και αυτής της θεόσταλτης ευκαιρίας να επιτύχεις τη σωτηρία. Είναι αυτό ενέργεια σύμφωνα με τη συνείδηση; Μόλις ανταποκριθείς σε αυτό το ελάχιστο κριτήριο, θα έχεις αποκτήσει προστασία και δεν θα διαπράττεις σοβαρά σφάλματα. Τότε, δεν θα κάνεις τόσο εύκολα πράγματα που παρακούν τον Θεό ούτε θα αποφεύγεις τις ευθύνες σου, ούτε θα είσαι τόσο επιρρεπής στο να ενεργείς επιπόλαια. Επίσης, δεν θα είσαι τόσο επιρρεπής στο να μηχανορραφείς με σκοπό την κοινωνική θέση, τη φήμη, την περιουσία και το μέλλον σου. Αυτός είναι ο ρόλος που παίζει η συνείδηση. Η συνείδηση και η λογική θα πρέπει αμφότερα να αποτελούν τα συστατικά της ανθρώπινης φύσης ενός ατόμου. Είναι και τα δύο άκρως θεμελιώδη και άκρως σημαντικά. Τι είδους άνθρωπος είναι εκείνος που στερείται συνείδησης και δεν διαθέτει τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Σε γενικές γραμμές, είναι κάποιος που στερείται ανθρώπινης φύσης, κάποιος με εξαιρετικά κακή ανθρώπινη φύση. Μπαίνοντας σε περισσότερες λεπτομέρειες, ποιες εκδηλώσεις χαμένης ανθρώπινης φύσης παρουσιάζει αυτό το άτομο; Δοκιμάστε να αναλύσετε ποια χαρακτηριστικά απαντώνται σε αυτούς τους ανθρώπους και ποιες συγκεκριμένες εκδηλώσεις παρουσιάζουν αυτοί. (Είναι εγωιστές και μοχθηροί.) Οι εγωιστές και μοχθηροί άνθρωποι είναι επιπόλαιοι στις ενέργειές τους και αποστασιοποιούνται από οτιδήποτε δεν τους αφορά προσωπικά. Δεν αναλογίζονται τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε και ενδιαφέρονται καθόλου για το θέλημα του Θεού. Δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη μαρτυρίας για τον Θεό ή εκτέλεσης του καθήκοντός τους, και δεν έχουν κανένα αίσθημα ευθύνης. […] Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δεν αναλαμβάνουν καμία ευθύνη, ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν. Επίσης, δεν αναφέρουν στους ανωτέρους τους τα προβλήματα που ανακαλύπτουν. Όταν βλέπουν ανθρώπους να παρεμβαίνουν και να προκαλούν διαταραχή, κάνουν τα στραβά μάτια. Όταν βλέπουν μοχθηρούς ανθρώπους να διαπράττουν κακό, δεν προσπαθούν να τους σταματήσουν. Δεν ενδιαφέρονται ούτε στο ελάχιστο για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ούτε για το ποιο είναι το καθήκον και η ευθύνη τους. Όταν τέτοιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, δεν κάνουν κανένα πραγματικό έργο· είναι οσφυοκάμπτες που είναι άπληστοι για τις ανέσεις· μιλούν και ενεργούν μόνο για χάρη της δικής τους ματαιοδοξίας, της υπόληψής τους, της κοινωνικής τους θέση και των συμφερόντων τους, και σίγουρα θα αφιερώσουν τον χρόνο και την προσπάθειά τους σε οτιδήποτε τους ωφελεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Προσφέροντας κανείς την καρδιά του στον Θεό, μπορεί να αποκτήσει την αλήθεια). Μέσα απ’ τα λόγια του Θεού, κατάλαβα πως στα καθήκοντά μας, υπάρχουν ζητήματα που δεν κατανοούμε και δεν ξέρουμε πώς να επιλύσουμε, όμως όσοι έχουν ανθρώπινη φύση, προστατεύουν τα συμφέροντα της εκκλησίας κατά συνείδηση. Όσοι δεν έχουν συνείδηση και λογική, σκέφτονται μόνο την αξιοπρέπεια, το κύρος και τα συμφέροντά τους. Δεν αναφέρουν ζητήματα που παρατηρούν και είναι απίστευτα εγωιστές. Έτσι ακριβώς ήμουν. Ανέβαλλα να αναφέρω τη διαταραχή του έργου από τη Γουάνγκ Χουά, προκειμένου να διατηρήσω το κύρος, τη φήμη και τις μελλοντικές μου προοπτικές. Νόμοι του Σατανά, όπως «Προστάτεψε το εαυτό σου και απόφυγε τη μομφή» και «Καλύτερα να μη λες τίποτα, παρά να επισημαίνεις προβλήματα» οδηγούσαν τη ζωή μου. Φοβόμουν πως αν ανέφερα τη Γουάνγκ Χουά, θα με καταπίεζε και θα με αντικαθιστούσε, έτσι προέβαλλα ορθολογικές δικαιολογίες όπως: «Όλοι είναι διεφθαρμένοι» ή «Ίσως είναι απλώς σε κακή κατάσταση» και «Θα το αναφέρω μόλις έχω διάκριση». Αυτές οι δικαιολογίες ίσως φαίνονται σωστές, όμως εγώ προσπαθούσα μόνο να προστατευτώ και να αποφύγω την ευθύνη. Ενδιαφερόμουν μόνο για τη φήμη και τις μελλοντικές προοπτικές μου και δεν σκεφτόμουν το έργο της εκκλησίας. Στερούμουν ανθρώπινης φύσης και ήμουν εγωίστρια. Στην πραγματικότητα, δάγκωνα το χέρι που με τάιζε. Έχασα το έργο του Αγίου Πνεύματος και ο Θεός με παίδευσε. Αυτή ήταν η δικαιοσύνη Του.

Αργότερα, αναλογίστηκα τον λόγο που συνέχιζα να αναβάλλω την αναφορά των προβλημάτων της. Ένας άλλος λόγος ήταν πως δεν είχα διάκριση σχετικά μ’ εκείνη. Μέσα απ’ την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, απέκτησα διάκριση και κατανόηση σχετικά με τη συμπεριφορά της. Ο Θεός λέει: «Η μέθοδος με την οποία εξυψώνουν και μαρτυρούν περί του εαυτού τους είναι να επιδεικνύουν τον εαυτό τους και να μειώνουν τους άλλους. Επίσης, καλύπτουν και καμουφλάρουν τον εαυτό τους, κρύβοντας τις αδυναμίες, τα ελαττώματα και τις ελλείψεις τους από τους ανθρώπους, ώστε εκείνοι να βλέπουν μόνο την ευφυία τους. Δεν τολμούν καν να πουν στους άλλους ανθρώπους πότε νιώθουν αρνητικοί· τους λείπει το θάρρος να ανοιχτούν και να συναναστραφούν μαζί τους, και όταν κάνουν κάτι λάθος, βάζουν τα δυνατά τους για να το συγκαλύψουν και να το κουκουλώσουν. Ποτέ δεν αναφέρουν τη βλάβη που έχουν προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας ενώ έκαναν το καθήκον τους. Όταν έχουν την παραμικρή συμβολή ή κάποια μικρή επιτυχία, ωστόσο, δεν χάνουν χρόνο να το επιδείξουν. Ανυπομονούν να γνωστοποιήσουν σε όλο τον κόσμο πόσο ικανοί είναι, πόσο υψηλό είναι το επίπεδό τους, πόσο εξαιρετικοί είναι και πόσο καλύτεροι από τους κανονικούς ανθρώπους. Δεν είναι αυτός ένας τρόπος εξύψωσης και μαρτυρίας περί του εαυτού τους; Είναι η εξύψωση και η μαρτυρία περί του εαυτού κάτι που κάνει κάποιος με συνείδηση και λογική; Δεν είναι. Έτσι, όταν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό, ποια διάθεση αποκαλύπτεται συνήθως; Η αλαζονεία είναι μια από τις κύριες διαθέσεις που αποκαλύπτονται και ακολουθεί η δολιότητα, η οποία αφορά το να κάνει κανείς ό,τι είναι δυνατόν για να κάνει τους άλλους ανθρώπους να τον έχουν σε υψηλή εκτίμηση. Οι ιστορίες τους είναι εντελώς αδιαμφισβήτητες· τα λόγια τους ξεκάθαρα περιέχουν κίνητρα και μηχανορραφίες, μα εκείνοι θέλουν να κρύβουν το γεγονός ότι κάνουν επίδειξη. Το αποτέλεσμα αυτών που λένε είναι ότι αναγκάζουν τους ανθρώπους να νιώθουν ότι αυτοί είναι καλύτεροι από τους άλλους, ότι κανείς δεν τους φτάνει, ότι όλοι οι άλλοι είναι κατώτεροί τους. Και δεν επιτυγχάνεται αυτό το αποτέλεσμα με ύπουλα μέσα; Ποια διάθεση κρύβεται πίσω από αυτά τα μέσα; Υπάρχουν καθόλου στοιχεία κακίας; Είναι ένα είδος κακής διάθεσης. Μπορεί να δει κανείς ότι αυτά τα μέσα που επιστρατεύουν τα κατευθύνει μια δόλια διάθεση —γιατί, λοιπόν, λέω ότι είναι κακή; Πώς συνδέεται αυτό με την κακία; Τι νομίζετε; Μπορούν να είναι ανοιχτοί ως προς τους στόχους τους κατά την εξύψωση και τη μαρτυρία περί του εαυτού τους; Δεν μπορούν. Υπάρχει όμως πάντοτε μια επιθυμία στα βάθη της καρδιάς τους, και ό,τι λένε και κάνουν είναι προς όφελος αυτής της επιθυμίας, κι οι στόχοι και τα κίνητρα των όσων λένε και κάνουν μένουν επτασφράγιστα μυστικά. Για παράδειγμα, θα χρησιμοποιήσουν παραπλάνηση ή κάποιες ύποπτες τακτικές για να επιτύχουν αυτούς τους στόχους. Δεν είναι αυτή η μυστικοπάθεια πανούργα από τη φύση της; Και γίνεται αυτή η πανουργία να μην αποκαλεστεί κακή; Ναι, μπορεί πράγματι να αποκαλεστεί κακή, και είναι βαθύτερη από τη δολιότητα. Χρησιμοποιούν έναν συγκεκριμένο τρόπο ή μέθοδο για να επιτύχουν τους στόχους τους. Αυτή η διάθεση αποτελεί δολιότητα. Ωστόσο, συχνά τους κυβερνούν η ξεδιάντροπη φιλοδοξία και η επιθυμία στα βάθη της καρδιάς τους να έχουν διαρκώς ανθρώπους να τους ακολουθούν, να τους θαυμάζουν και να τους λατρεύουν, με αποτέλεσμα να εξυμνούν τον εαυτό τους και να μαρτυρούν περί αυτού παντού και να πράττουν έτσι αδίστακτα και ασύστολα. Τι είναι αυτή η διάθεση; Ισούται με την κακία» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο τέταρτο: Εξυμνούν τον εαυτό τους και μαρτυρούν περί του εαυτού τους). Μέσα απ’ τα λόγια του Θεού, είδα πως οι αντίχριστοι έχουν αλαζονική διάθεση. Χρησιμοποιούν κάθε μέθοδο για να εξυψωθούν, κάνοντας τους άλλους σταδιακά και χωρίς να το καταλάβουν, να τους θαυμάζουν περισσότερο απ’ όλους, πετυχαίνοντας τον στόχο τους να ελέγχουν τους άλλους. Μέσα απ’ τα λόγια του Θεού, απέκτησα διάκριση σχετικά με τις μεθόδους και προθέσεις της Γουάνγκ Χουά. Θυμήθηκα πως κατά την επαφή μας, συχνά καυχιόταν για το πώς διαχειριζόταν το έργο, πώς την επαινούσαν οι ανώτεροι επικεφαλής, και άφηνε να εννοηθεί πως έδινε μεγάλη σημασία στην είσοδο στη ζωή, και αναζητούσε την αλήθεια. Της άρεσε επίσης να επιδεικνύει τα ταλέντα της, ισχυριζόταν πως στα γράμματά της υπήρχε ροή στον λόγο της και σπανίως χρειάζονταν διόρθωση, κι έκανε τους άλλους να νιώθουν κατώτεροί της και ανάξιοι. Χρησιμοποιούσε κάθε μέθοδο για να περηφανευτεί, όμως ποτέ δεν εξέθετε τη διαφθορά της. Έλεγε μάλιστα ψέματα για γεγονότα σχετικά με τον εαυτό της, προσπαθούσε πολύ να αμυνθεί, ώστε να μη δει κανείς τις αδυναμίες και τις ύπουλες προθέσεις της. Οι επικεφαλής την είχαν αντιμετωπίσει πολλές φορές που δεν επέλεγε άτομα σύμφωνα με τις αρχές, και που ενεργούσε απερίσκεπτα, όμως ποτέ δεν το ανέφερε. Μιλούσε μόνο για το πώς την επαινούσαν οι ανώτεροι επικεφαλής κι έδειχνε στους άλλους μόνο τις πιο εύσχημες πτυχές του εαυτού της. Συχνά έμενε στο σπίτι αντί να πηγαίνει στην εκκλησία και ισχυριζόταν πως εφοδιαζόταν με την αλήθεια, για να μπορεί να επιλύει καλύτερα τα προβλήματα των άλλων, ενώ στην πραγματικότητα, απλώς απολάμβανε το κύρος της. Ήταν σαφές πως δεν έκανε πρακτικό έργο ούτε επέλυε προβλήματα στο ευαγγελικό έργο, αλλά διέδιδε την πλάνη πως όταν κάποιοι επέλυαν προβλήματα στο ευαγγελικό έργο κατά τις συναθροίσεις, εστίαζαν στο έργο κι όχι στην είσοδο στη ζωή. Επίσης επιτιθόταν και πρόσβαλλε τους άλλους, χαρακτηρίζοντας το πρακτικό έργο τους ως παιχνιδάκι. Έσπερνε τη διχόνοια, κατέστρεφε τις σχέσεις των άλλων, τους υπονόμευε, κι ωστόσο ισχυριζόταν πως ήταν ειλικρινής και πάντα μιλούσε ντόμπρα… Όλες οι ενέργειες της Γουάνγκ Χουά ήταν μοχθηρές και πονηρές. Αν ο Θεός δεν την εξέθετε, θα ξεγελούσε εύκολα τους άλλους να τη θαυμάζουν. Μόλις το αντιλήφθηκα, ήρθα στα λογικά μου και απέκτησα κάποια διάκριση σχετικά με την αντίχριστη ουσία της.

Στην περισυλλογή μου, κατάλαβα πως ένας άλλος λόγος που δεν είχα διάκριση σχετικά μ’ εκείνη ήταν επειδή δεν ξεχώριζα μια εκδήλωση διαφθοράς από μια διεφθαρμένη φύση. Αργότερα, βρήκα κάποια λόγια του Θεού: «Όλοι όσοι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Μερικοί δεν έχουν τίποτα παραπάνω από διεφθαρμένη διάθεση, ενώ άλλοι διαφέρουν: Όχι μόνο έχουν διεφθαρμένη, σατανική διάθεση, αλλά και η φύση τους είναι άκρως κακόβουλη. Τα λόγια και οι ενέργειές τους δεν αποκαλύπτουν μόνο τη διεφθαρμένη, σατανική διάθεσή τους· αυτοί οι άνθρωποι είναι, επίσης, ο αληθινός Σατανάς ο διάβολος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Προειδοποίηση σε όσους δεν κάνουν πράξη την αλήθεια). «Πώς ορίζει ο Θεός τους αντίχριστους; Μισούν την αλήθεια και είναι εχθρικοί προς τον Θεό. Είναι οι εχθροί του Θεού! Το να είσαι εχθρικός προς την αλήθεια, να μισείς τον Θεό, να μισείς όλα τα θετικά –αυτό δεν είναι η στιγμιαία αδυναμία και άγνοια των απλών ανθρώπων ούτε μια παροδική περίπτωση λανθασμένης σκέψης, ή λανθασμένων απόψεων ή παράλογης κατανόησης που δεν συμβιβάζονται με την αλήθεια. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Είναι οι αντίχριστοι, οι εχθροί του Θεού, και ρόλος τους είναι το μίσος για όλα τα θετικά, το μίσος για όλες τις αλήθειες, το μίσος προς τον Θεό και η εχθρότητα προς Εκείνον. Και πώς βλέπει ο Θεός έναν τέτοιο ρόλο; Δεν θα υπάρξει σωτηρία από τον Θεό! Αυτοί οι άνθρωποι περιφρονούν την αλήθεια, μισούν την αλήθεια —κάτι που είναι η φύση ενός αντίχριστου. Το καταλαβαίνετε αυτό; Αυτό που εκτίθεται εδώ είναι το κακό, η κακοβουλία και το ότι έχουν σιχαθεί την αλήθεια, αυτές είναι οι σοβαρότερες σατανικές διαθέσεις από όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις —πράγματα που αποτελούν χαρακτηριστικά του Σατανά και έχουν την περισσότερη ουσία του· δεν είναι οι διεφθαρμένες διαθέσεις που αποκαλύπτει η συνηθισμένη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Οι αντίχριστοι είναι μια δύναμη εχθρική προς τον Θεό, είναι ικανοί να διαταράξουν και να προσπαθήσουν να ελέγξουν την εκκλησία, και μπορούν κάλλιστα να υπονομεύσουν και να διακόψουν το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Αυτά δεν γίνονται από απλούς ανθρώπους με διεφθαρμένη διάθεση, μόνο οι αντίχριστοι τα κάνουν αυτά. Δεν πρέπει να το αντιμετωπίζετε αυτό επιπόλαια» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο έκτο: Συμπεριφέρονται με δόλιους τρόπους, είναι αυθαίρετοι και δικτατορικοί, δεν συναναστρέφονται ποτέ με τους άλλους και αναγκάζουν τους άλλους να τους υπακούσουν). Απ’ τα λόγια του Θεού κατάλαβα πως οι διεφθαρμένοι από τον Σατανά έχουν διεφθαρμένη διάθεση, όμως κάποιοι έχουν ανθρώπινη φύση, συνείδηση και λογική και αποδέχονται την αλήθεια. Όταν κάνουν λάθη στο καθήκον τους και εκθέτονται και διορθώνονται, αν και μπορεί να νιώθουν ντροπή και αντίσταση και να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, όταν στη συνέχεια κάνουν αυτοκριτική, σιχαίνονται τη διεφθαρμένη φύση και τις προβληματικές μεθόδους τους, αντιλαμβάνονται πως παρακώλυαν το έργο της εκκλησίας, μετανιώνουν, μετανοούν και μεταμορφώνονται. Όμως κάποιοι δεν έχουν μόνο διεφθαρμένη διάθεση, αλλά και μοχθηρή φύση, δεν αποδέχονται την αλήθεια και τη σιχαίνονται. Όσο κακό κι αν κάνουν, κι όση ζημιά κι αν προκαλούν στο έργο της εκκλησίας, δεν υποφέρουν στο ελάχιστο και δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική. Δεν νιώθουν καθόλου ενοχές. Όσο κι αν αντιμετωπίζονται, ποτέ δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους και δεν αποδέχονται τα γεγονότα. Σιχαίνονται τον τρόπο που τους αντιμετωπίζει, τους κλαδεύει και τους παιδεύει ο Θεός. Βάσει της στάσης τους απέναντι στην αλήθεια και τα θετικά πράγματα, είναι ξεκάθαρα εχθρικοί απέναντι στον Θεό και ορκισμένοι εχθροί Του. Θυμήθηκα τη Γουάνγκ Χουά, πως δεν έκανε πρακτικό έργο, ήταν ισχυρογνώμων και αλαζονική και παρακώλυε το ευαγγελικό έργο. Όταν την εξέθεσαν, όχι μόνο δεν το αποδέχτηκε, αλλά έριξε αλλού το φταίξιμο, προέβαλε αβάσιμα επιχειρήματα και διατάραξε όλη τη συνάθροιση. Όταν την προειδοποίησα πως έκρινε τους άλλους και έσπερνε τη διχόνοια ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές, δεν το αποδέχτηκε, στράφηκε εναντίον μου και με καταδίκασε. Μιλούσε πάντα για εστίαση στην είσοδο στη ζωή, δίνοντας την εντύπωση πως αναζητούσε την αλήθεια, αλλά στην πραγματικότητα, απεχθανόταν και αντιτασσόταν στις ρυθμίσεις του έργου του οίκου του Θεού και στο θέλημά Του. Μετά την έκθεση και την αντιμετώπισή της, δεν υποτάχτηκε, αλλά ένιωσε προσβολή και αποστροφή. Όσα λάθη κι αν έκανε, κι όση ζημιά κι αν προκαλούσε στο έργο της εκκλησίας, ποτέ δεν το παραδεχόταν, δεν ένιωθε καθόλου τύψεις και στερούνταν εντελώς συνείδησης. Σκεφτόταν μόνο τον εαυτό της, κι αν έλεγες κάτι που απειλούσε το κύρος της, θύμωνε και σου επιτιθόταν. Ποτέ δεν αποδεχόταν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, και αντιμετώπιζε όσους της έκαναν υποδείξεις ως ορκισμένους εχθρούς της. Επιτιθόταν σε όποιον προσπαθούσε να την εκθέσει. Δεδομένου ότι μισούσε πραγματικά την αλήθεια, σιχαινόταν όσους έκαναν πράξη την αλήθεια, και μισούσε όσους την εξέθεταν, δεν έκανε τον Θεό εχθρό της; Όπως λένε τα λόγια του Θεού: «Αυτό δεν είναι η στιγμιαία αδυναμία και άγνοια των απλών ανθρώπων ούτε μια παροδική περίπτωση λανθασμένης σκέψης, ή λανθασμένων απόψεων ή παράλογης κατανόησης που δεν συμβιβάζονται με την αλήθεια. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Είναι οι αντίχριστοι, οι εχθροί του Θεού, και ρόλος τους είναι το μίσος για όλα τα θετικά, το μίσος για όλες τις αλήθειες, το μίσος προς τον Θεό και η εχθρότητα προς Εκείνον». Ακόμα κι όταν αντικαταστάθηκε, η Γουάνγκ Χουά δεν κάμφθηκε και δεν αναγνώρισε τις κακές πράξεις της. Είπε μάλιστα: «Ενεργώ ενώπιον του Θεού και δεν με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι». Δεν μετάνιωνε ούτε έκανε αυτοκριτική. Η φύση της ήταν μοχθηρή και μισούσε την αλήθεια. Δεν ενεργούσε όπως ένας κλασικός αντίχριστος; Τέτοιοι άνθρωποι μόνο διαταραχή και αναστάτωση προκαλούν στο έργο της εκκλησίας.

Αργότερα, η πλειονότητα των αδελφών ψήφισε την αποβολή της Γουάνγκ Χουά. Μετά την αντικατάστασή της, εκτελούσαμε το ευαγγελικό μας έργο βάσει των ρυθμίσεων του έργου και σύντομα, είχαμε εμφανώς καλύτερα αποτελέσματα. Τότε, ένιωθα ακόμη πιο υπόχρεη και σιχαινόμουν τον εαυτό μου που ήμουν τόσο εγωίστρια και δεν προστάτεψα το έργο της εκκλησίας, επιτρέποντας σε μια αντίχριστη να κάνει κακό, να διαταράξει το ευαγγελικό έργο. Ορίστηκα στον εαυτό μου πως, όποτε στο μέλλον παρατηρούσα κάποια διαταραχή, θα έκανα πράξη την αλήθεια και θα προστάτευα το έργο της εκκλησίας. Όσο υψηλό κύρος κι αν είχαν, όσο έργο κι αν είχαν κάνει κι όσο καλά κι αν μιλούσαν για δόγματα, αν διατάρασσαν το έργο της εκκλησίας, θα ενέμενα στις αρχές της αλήθειας. Ακόμα κι αν οι άλλοι με αποκαλούσαν αλαζονική ή με καταδίκαζαν ως αντίχριστη, θα διαφύλασσα το έργο της εκκλησίας. Ακόμα κι αν δεν το καταλάβαινα, θα ανέφερα τι είχα δει στους ανώτερους επικεφαλής. Προσευχήθηκα στον Θεό πως αν δεν διαφύλασσα το έργο της εκκλησίας, ήμουν πρόθυμη να με πειθαρχήσει.

Λίγους μήνες αργότερα, κάποιοι ανέφεραν πως η επικεφαλής Λι Να από μια άλλη εκκλησία δεν έκανε πρακτικό έργο, δεν αντικαθιστούσε ψευδοεπικεφαλής και ψευδοεργάτες και μάλιστα χρησιμοποιούσε κακοποιούς. Αυτοί δεν εργάζονταν σύμφωνα με τις αρχές και οι προσφορές του Θεού ζημιώθηκαν. Η Λι Να ήταν αλαζονική και επιρρεπής στην επίδειξη, και οι άλλοι αδελφοί και αδελφές τη θαύμαζαν. Οι συνεργάτες της είχαν επισημάνει τα προβλήματά της, αλλά δεν άκουγε. Επίσης, έκρινε τους ανώτερους επικεφαλής, κι αυτό οδήγησε τους συνεργάτες της να προκαταληφθούν εναντίον τους. Όσους οι ανώτεροι επικεφαλής έβαζαν να εκτελέσουν το έργο, τους εξοστράκιζε. Όχι μόνο δεν συνεργαζόταν, αλλά και υπονόμευε το έργο, λέγοντας πως τα άτομα που έστειλαν οι επικεφαλής δεν επέλυαν προβλήματα, που σήμαινε πως το έργο δεν ολοκληρωνόταν. Μόλις το άκουσα, κατάλαβα πως το άτομο αυτό πρέπει να ήταν αντίχριστο, κι έτσι μίλησα στους συνεργάτες για να την αντικαταστήσουν. Όμως μόλις έμαθα πως η Λι Να ήταν η μικρή κόρη της συνεργάτιδάς μου, δίστασα. Αν αντικαθιστούσα τη Λι Να, τι θα σκεφτόταν για μένα η συνεργάτιδά μου; Δεν θα έλεγε πως είχα βάλει στο μάτι τη Λι Να; Μέσα μου αμφιταλαντευόμουν, ένιωθα διχασμένη και δεν ήξερα τι να κάνω. Τότε αντιλήφθηκα πως κάτι δεν πήγαινε καλά με την κατάστασή μου, πως προστάτευα ξανά τα συμφέροντά μου. Θυμήθηκα την τελευταία φορά που κοιτούσα να προστατευτώ και δεν εξέθεσα την αντίχριστη εγκαίρως, βλάπτοντας σοβαρά το έργο της εκκλησίας —μια ανεπανόρθωτη παράβαση. Δεν έπρεπε να προστατέψω ξανά τα συμφέροντά μου, αλλά να κάνω πράξη την αλήθεια και να προστατέψω το έργο της εκκλησίας. Ό,τι κι αν σκέφτονταν οι άλλοι, έπρεπε να εκπληρώσω το θέλημα του Θεού. Έτσι, μαζί με τους συνεργάτες μου αποπέμψαμε τη Λι Να βάσει αρχής. Έρευνες αργότερα αποκάλυψαν πως η Λι Να εξύψωνε συνεχώς τον εαυτό της για να παγιδέψει τους άλλους, να ελέγχει την εκκλησία και να την καταστήσει βασίλειό της. Ήταν μια αντίχριστη. Η πλειονότητα των ατόμων στην εκκλησία ψήφισαν να αποβληθεί. Βίωσα πως όταν απαρνούμουν τη σάρκα μου και ενεργούσα βάσει αρχής ένιωθα γαλήνη, ικανοποίηση και χαρά. Επίσης, αντιλήφθηκα πως μόνο κάνοντας πράξη την αλήθεια ντροπιάζουμε τον Σατανά. Ο Θεός με καθοδήγησε.