Από τον Ζουανμπιάν, πόλη Σαγκάη

Αν και πίστευα στον Θεό και Τον ακολουθούσα για πολλά χρόνια, δεν είχα κάνει σχεδόν καμία πρόοδο ως προς την είσοδό μου στη ζωή, και ένοιωθα πολύ ανήσυχος. Ειδικά όταν άκουσα τον αδελφό άνωθεν να μιλά με αδελφούς και αδελφές σε ηχογραφημένα κηρύγματα, αισθάνθηκα να γεμίζω από άγχος, ακούγοντάς τον να λέει το εξής: «Τώρα πιστεύετε στον Θεό και έχετε γευτεί τη γλυκύτητα της επιδίωξης της αλήθειας. Έχετε αρχίσει να εισέρχεστε στον σωστό δρόμο και είστε γεμάτοι πίστη στην επιδίωξή σας για σωτηρία». Σκέφτηκα: «Αυτοί οι άνθρωποι δεν πίστευαν στον Θεό για πολύ καιρό, κι όμως έχουν ήδη εισέλθει στον σωστό δρόμο και είναι τόσο γεμάτοι πίστη ως προς το ότι πρόκειται να σωθούν. Και να ’μαι κι εγώ, που πιστεύω στον Θεό μέχρι τώρα και εξακολουθώ να μην έχω αποκτήσει την αλήθεια και η διάθεσή μου στη ζωή δεν έχει υποστεί καμία απολύτως αλλαγή. Αφήνοντας κατά μέρος την επίτευξη της σωτηρίας, δεν έχω αρχίσει καν να εισέρχομαι στον σωστό δρόμο!» Σκέφτηκα ότι ο αδελφός άνωθεν συναναστράφηκε ότι η αλήθεια μπορεί να επιλύσει κάθε διαφθορά του ανθρώπου, αλλά εγώ δεν το είχα βιώσει ποτέ αυτό. Αισθανόμουν, μάλιστα, ότι η αλήθεια μπορούσε να επιλύσει τις διαφθορές των άλλων ανθρώπων, αλλά όχι τη δική μου, και όσο περισσότερο σκεφτόμουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, τόσο πιο αποκαρδιωμένος ένοιωθα και αισθανόμουν ότι η επιδίωξη αλλαγής στη διάθεσή μου ήταν απλά υπερβολικά δύσκολη, και έτσι απώλεσα την πίστη στην επιδίωξή μου για την αλήθεια και τη σωτηρία. Αν και είχα επίγνωση του ότι η δική μου κατάσταση δεν ήταν σωστή, δεν υπήρχε τρόπος να ξεφύγω, οπότε το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν να καλέσω τον Θεό για βοήθεια.

Μια μέρα, είδα τα εξής λόγια του Θεού: «Η ανάπτυξη στη ζωή του ανθρώπου και οι αλλαγές στη διάθεσή του επιτυγχάνονται όλα με την είσοδο στην πραγματικότητα και, επιπλέον, με την είσοδο σε λεπτομερείς εμπειρίες» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η διαφορά μεταξύ της διακονίας του ενσαρκωμένου Θεού και του καθήκοντος του ανθρώπου) «Αν επικεντρώνεσαι μόνο στη γνώση για τις θεωρίες και ζεις μόνο ανάμεσα σε θρησκευτικές τελετές χωρίς να μπαίνεις βαθιά μέσα στην πραγματικότητα, χωρίς να εισέρχεσαι στην πραγματική ζωή, τότε δεν θα εισέλθεις ποτέ στην πραγματικότητα, δεν θα γνωρίσεις ποτέ τον εαυτό σου, την αλήθεια ή τον Θεό, και θα είσαι πάντοτε τυφλός και αδαής» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μιλώντας για την εκκλησιαστική ζωή και την πραγματική ζωή). Μόνο μέσα από τη διαφώτιση των λόγων του Θεού συνειδητοποίησα ότι η διάθεσή μου δεν είχε υποστεί μεγάλη αλλαγή, παρά τα πολλά χρόνια που πίστευα σε Αυτόν, και ότι τούτο οφειλόταν κυρίως στο ότι όταν διάβαζα τα λόγια του Θεού, επικεντρωνόμουν μόνο στην κατανόηση του κυριολεκτικού, θεωρητικού νοήματος, και είχα μόνο μια ορθολογική κατανόηση. Δεν επικεντρωνόμουν στο να κάνω την αλήθεια πράξη ή να εισέλθω στην πραγματικότητα, ούτε στο να βιώσω τα λόγια του Θεού μέσω πρακτικής εμπειρίας. Αναλογιζόμενος τα χρόνια της πίστης μου στον Θεό, ασχέτως της οπτικής της αλήθειας, πάντοτε σταματούσα σε μια κυριολεκτική κατανόηση, και ποτέ δεν επιζήτησα να αποκτήσω βαθύτερη κατανόηση της ουσίας της αλήθειας, κι ακόμα λιγότερο σκόπευα να την κάνω πράξη και να εισέλθω σε αυτήν. Αντ’ αυτού, πίστευα ότι αρκούσε να έχω απλά μια θεωρητική γνώση και κατανόηση. Για παράδειγμα, στην πραγματική ζωή πάντα αγωνιζόμουν για φήμη και κέρδος, πάντα ήθελα να κάνω τους άλλους να με ακούν. Αφού παρουσίασα διαφθορές, απλά συλλογίστηκα για λίγο και προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού, αναγνωρίζοντας την ίδια μου τη διαφθορά και ξέροντας ότι αποτελούσε έκφραση μιας αλαζονικής και αυτάρεσκης φύσης, και τίποτα περισσότερο. Δεν αναζήτησα τις σχετικές αλήθειες για να επιλύσω το πρόβλημα. Το αποτέλεσμα ήταν ότι, ανεξάρτητα από το πόσες φορές «ένοιωσα τύψεις ή εξομολογήθηκα τις αμαρτίες μου» ενώπιον του Θεού, συνέχισα να μην αλλάζω. Μέσα σε κάθε περιβάλλον που διευθετούσε ο Θεός, μέσω της προσευχής και της αναζήτησης κατέληξα να μάθω ότι ο Θεός τα χρησιμοποιούσε προκειμένου να αντιμετωπίσει τη διαφθορά μου. Αφού κατέληξα σε αυτήν την κατανόηση, απλά αναγνώρισα ότι όλες οι δοκιμασίες και εξευγενισμοί του Θεού, κάθε αντιμετώπιση και κλάδεμα που διενεργούσε πάνω μου ο Θεός, ήταν η σωτηρία και η αγάπη Του, ότι η καρδιά του Θεού είναι πάντα καλή, τελεία και παύλα. Αλλά στη συνέχεια, δεν έδωσα καθόλου προσοχή στο να κάνω την αλήθεια πράξη ή στο να επιλύσω την ίδια μου τη διαφθορά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι, παρ’ όλο που πέρασα κάποιες δυσκολίες, δεν είχα υποστεί καμία αλλαγή. Επιπροσθέτως, κάθε φορά που τελείωνα την ακρόαση των κηρυγμάτων, ένοιωθα ότι ήταν πράγματι ό,τι χρειαζόμουν για την είσοδό μου στη ζωή, και ότι μου είχαν επιτρέψει να καταλάβω την αλήθεια που δεν είχα κατανοήσει προηγουμένως. Αλλά το μόνο που έκανα, ήταν να αποθηκεύω απλώς το περιεχόμενο των κηρυγμάτων στο μυαλό μου, και ποτέ δεν το εφάρμοσα στην πραγματική ζωή, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα, η λίγη κατανόηση που είχα αποκτήσει, να χάνεται μετά από λίγο.

Τα γεγονότα με παρουσίαζαν ως κάποιον που απλά δεν επιδίωκε την αλήθεια. Πίστευα για πολλά χρόνια στον Θεό, αλλά ποτέ δεν κατέβαλα καμία προσπάθεια για να κάνω την αλήθεια πράξη ή να εισέλθω στην πραγματικότητα, σε βαθμό που, ως εκείνη τη στιγμή, δεν είχα ακόμα αποκτήσει την αλήθεια, ούτε η διάθεσή μου είχε υποστεί κάποια αλλαγή. Επρόκειτο εξ ολοκλήρου για την αποκάλυψη της δίκαιης διάθεσης του Θεού, όπως έχει πει κι ο Θεός: «Πρέπει να αφιερώσεις προσπάθεια στην υλοποίηση των λόγων του Θεού έτσι ώστε να πραγματοποιηθούν στην πρακτική εφαρμογή. Αν έχεις μόνο δογματική γνώση, τότε η πίστη σου στον Θεό θα ισοδυναμεί με το τίποτα. Επίσης, μόνο όταν εφαρμόσεις και πραγματοποιήσεις τον λόγο Του μπορεί η πίστη σου να θεωρηθεί ολοκληρωμένη και σε αρμονία με το θέλημα του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οφείλεις να ζεις για την αλήθεια αφού πιστεύεις στον Θεό). Ο Θεός είναι δίκαιος. Ο Θεός δεν έχει μεταχειριστεί ποτέ και κανέναν άδικα, και ποτέ δεν έχει προσφέρει στον άνθρωπο άσκοπα, και, πολύ λιγότερο, δεν έχει προσφέρει στον άνθρωπο άνευ όρων. Δεν κάνω την αλήθεια πράξη, δεν έχω καταβάλει καμιά προσπάθεια να βιώσω τα λόγια Του, με αποτέλεσμα, σήμερα να θερίζω ό,τι έσπειρα. Εκείνη τη στιγμή, δεν μπορούσα παρά να αισθάνομαι πολύ έντονες τύψεις, μετανιώνοντας πικρά που, αν και πίστευα για χρόνια στον Θεό, σήμερα συνέχιζα να μην έχω να δείξω τίποτε για την πίστη μου και πραγματικά δεν είχα φανεί άξιος της σωτηρίας Του. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήθελα να συνεχίσω να υποβαθμίζομαι έτσι, αλλά, αντιθέτως, επιθυμούσα να ξεκινήσω από την αρχή, να καταβάλω προσπάθειες ως προς το να κάνω την αλήθεια πράξη και να εφαρμόσω τα λόγια του Θεού στον εαυτό μου.

Εν συνεχεία, άρχισα να εκπαιδεύομαι στο να κάνω την αλήθεια πράξη και στην είσοδο στην πραγματικότητα. Όταν αποκάλυψα τη διαφθορά του ανταγωνισμού με τους άλλους για το κύρος στην εργασία μου, δεν ήμουν πλέον αυτός που ήμουν πριν, τότε που απλώς προσευχόμουν και εξομολογούμουν στον Θεό, και τίποτα περισσότερο. Αντιθέτως, έψαξα για να διαβάσω τα σχετικά λόγια του Θεού και αποδέχτηκα την κρίση και το παίδεμα των λόγων του Θεού. Από τα λόγια Του, συνειδητοποίησα ότι η επιδίωξή μου για φήμη, κέρδος και κύρος ήταν η σατανική μου διάθεση στην εργασία. Στην αρχή, επειδή ο αρχάγγελος ανταγωνίστηκε με τον Θεό για τη θέση Του, εξοβελίστηκε στον αέρα. Αυτό συνέβη και στην ανθρωπότητα, μετά τη διαφθορά της από τον Σατανά˙ οι άνθρωποι θέλουν να είναι ηγέτες σε κάθε ομάδα και να κάνουν τους άλλους να τους ακούν. Ειδικότερα, το ΚΚΚ, ο βασιλιάς των διαβόλων, κινεί γη και ουρανό, με τη μάταιη ελπίδα να κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο. Οι άνθρωποι, ως δημιουργημένα όντα, αδυνατούν να καθίσουν ήσυχοι και πάντα θέλουν να γίνουν εξαιρετικοί και σπουδαίοι, να είναι ίσοι με τον Θεό — αυτό είναι πραγματικά πάρα πολύ κακό. Αφού το συνειδητοποίησα αυτό, αυθόρμητα ξεπήδησαν μέσα μου αποστροφή και απέχθεια για την ίδια μου τη φύση. Στη συνέχεια, εξόπλισα τον εαυτό μου με την αλήθεια για την εξύψωση του Θεού, για να γίνω μάρτυράς Του και εκπαιδεύτηκα για την είσοδο στην πραγματική ζωή. Μέσα από την εξάσκηση αυτή, είδα ακόμα πιο ξεκάθαρα την ασχήμια και το αξιοκαταφρόνητο του εαυτού μου που, από ψηλά, έδινε «μαθήματα» στους ανθρώπους. Σιχάθηκα και αναθεμάτισα ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου, και πήρα την απόφαση να απαρνηθώ τη σάρκα και να κάνω την αλήθεια πράξη, προκειμένου να ικανοποιήσω τον Θεό. Αφού εκπαιδεύτηκα κατ’ αυτόν τρόπο για λίγο, ανακάλυψα ότι οι εκφράσεις της αλαζονικής μου διάθεσης μειώθηκαν κατά πολύ.

Στις κανονικές διαπροσωπικές σχέσεις, στο παρελθόν ήξερα ότι έπρεπε να κάνω πράξη την ανεκτικότητα, την υπομονή, να χρησιμοποιώ σύνεση, να έχω αρχές και να είμαι ειλικρινής. Αλλά, στην πραγματικότητα, ποτέ δεν εισήλθα σε αυτές τις πέντε πτυχές. Τώρα, όποτε απόπαιρνα τους άλλους εξαιτίας των διεφθαρμένων εκφράσεών τους, προσευχόμουν στον Θεό και έκανα πράξη σύμφωνα με αυτές τις πέντε πτυχές. Υπό την καθοδήγηση του Θεού, συνειδητοποίησα ότι οι αδελφοί και οι αδερφές μου βρίσκονται τώρα στη διαδικασία αναζήτησης αλλαγής, οπότε οι εκφράσεις διαφθοράς είναι αναπόφευκτες, και ότι ίσως ο τάδε δεν αντιλαμβάνεται τη διαφθορά που παρουσιάζει ή ίσως κυριαρχείται ακούσια από την ίδια του τη φύση και δεν ενεργεί επίτηδες έτσι απέναντί μου. Ακριβώς όπως τότε που η συνήθως αλαζονική και επηρμένη διάθεσή μου ήταν απεχθής για τους άλλους, όμως εγώ ο ίδιος συνέχιζα να μην το αντιλαμβάνομαι, μέχρι να κατανοήσω πραγματικά την αλήθεια και να καταφέρω να γνωρίσω τον εαυτό μου. Όλα αυτά είναι βλάβες που προξενεί ο Σατανάς στον άνθρωπο. Τον Σατανά θα πρέπει να μισώ, και όχι να διαμορφώνω απόψεις για τους αδελφούς και τις αδελφές μου. Μερικές φορές, οι αδελφοί και οι αδελφές μου εξαναγκάζονται από τις διεφθαρμένες τους διαθέσεις στις πράξεις τους προς εμένα, αλλά παραμένουν αδελφοί και αδελφές — είναι ειλικρινείς πιστοί του Θεού και όχι κακοί άνθρωποι ή αντίχριστοι. Άρα θα πρέπει να μιμούμαι αυτό που είναι ο Θεός και με όποιον τρόπο ο Θεός συγχωρεί εμένα, έτσι θα πρέπει κι εγώ να συγχωρώ τους άλλους ανθρώπους και θα πρέπει να μεταχειρίζομαι τους ανθρώπους με την καρδιά και την αγάπη του Θεού. Όταν σκέφτηκα κατ’ αυτόν τον τρόπο, η πίκρα και η μνησικακία που διατηρούσα μέσα μου, χάθηκαν μεμιάς και αντικαταστάθηκαν από μίσος για τον Σατανά και συμπόνοια και συγχώρεση για τους αδελφούς και τις αδελφές μου˙ ήθελα, μάλιστα, να βρω κατάλληλες ευκαιρίες για να τους βοηθήσω. Όταν προσπάθησα οικειοθελώς να τους βοηθήσω, διαπίστωσα ότι η σχέση μου μαζί τους έγινε πολύ πιο φιλική και πήρα μια γεύση από την ευτυχία που νοιώθει κάποιος βοηθώντας τους άλλους.

Όταν έκανα πράξη στην πραγματική ζωή την εφαρμογή των λόγων του Θεού που είχα κατανοήσει, όχι μόνο κέρδισα κάποια πρακτική εμπειρία και είσοδο σε διάφορες πτυχές της αλήθειας, αλλά και ήμουν ικανός να εκπληρώνω το καθήκον μου και να χειρίζομαι τα ζητήματα με κάποιες αρχές σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, κατάφερα επίσης να αποκτήσω κάποια αληθινή γνώση των διαφόρων καταστάσεων που κατέχω εξαιτίας της διαφθοράς μου από τον Σατανά, το πώς η σατανική φύση μπορεί να δεσμεύσει κάποιον, και μέχρι ποιον βαθμό έχει διαφθείρει τους ανθρώπους ο Σατανάς. Ένοιωθα την ηγεσία και την καθοδήγηση του Θεού και γεύθηκα τη σιγουριά, τη γαλήνη και τη χαρά που η πράξη της αλήθειας είχε δώσει στην καρδιά μου. Αισθανόμουν τη ζωή μου εμπλουτισμένη, ότι η κάθε μέρα επεφύλασσε και ένα μάθημα που έπρεπε να διδαχθούμε, νοιώθοντας ότι η επιδίωξη της αλήθειας ήταν πολύ σημαντική, ότι η αλήθεια μπορούσε, πράγματι, να σώσει και να αλλάξει τους ανθρώπους!

Μόλις απέκτησα αυτή τη μικρή προσωπική εμπειρία και κατανόηση, ένοιωσα ότι ο δικός μου δρόμος της πίστης στον Θεό πήρε μια στροφή προς το καλύτερο, ότι ποτέ ξανά δεν επρόκειτο να αισθανθώ ότι η σωτηρία ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου. Πιστεύω ότι, όσο εργάζομαι μαζί με τον Θεό, συνεχώς εξοπλίζομαι με την αλήθεια και κάνω την αλήθεια πράξη και εισέρχομαι σε αυτήν, σίγουρα θα επιτύχω μια αλλαγή στη διεφθαρμένη διάθεσή μου. Πιστεύω ότι το έργο του Θεού είναι ικανό να σώσει τον άνθρωπο και τα λόγια του Θεού είναι ικανά να τον αλλάξουν: Έχω αυτή την πίστη, επειδή το έχω ήδη δοκιμάσει. Από σήμερα και εφεξής, θέλω να επιδιώξω την αλήθεια με τα πόδια μου να πατούν γερά στο έδαφος, και να φέρω τα λόγια του Θεού στην πραγματική ζωή για να τα κάνω πράξη και να εισέλθω σε αυτά, ώστε σύντομα να επιτύχω μια αλλαγή στη διάθεσή μου, και να βιώσω τον τρόπο ενός αληθινού ανθρώπου, προκειμένου να γίνω μάρτυρας του έργου του Θεού που θα με σώσει, να γίνω μάρτυρας της δύναμης του Θεού να σώσει τον άνθρωπο, και να γίνω μάρτυρας των υπέροχων πράξεων του Θεού!