Τον Μάρτιο ανέλαβα το έργο των βίντεο της εκκλησίας. Δεν καταλάβαινα πλήρως πολλές από τις αρχές επειδή ήμουν νέος σε αυτό το καθήκον, έτσι ήμουν κάθε μέρα νευρικός, καθώς φοβόμουν μην παραβλέψω κάποια σημαντική εργασία και καθυστερήσω το έργο. Πάντα προσευχόμουν και βασιζόμουν στον Θεό για το καθήκον μου και όποτε έβρισκα κάποιο πρόβλημα στο έργο, το συζητούσα και το επέλυα άμεσα με τους αδελφούς και τις αδελφές. Αφού δουλέψαμε σκληρά για λίγο καιρό, γίναμε πιο παραγωγικοί και μπορέσαμε να διαφοροποιήσουμε τα βίντεό μας. Οι άλλοι αδελφοί και οι αδελφές είπαν πως η παραγωγή βίντεο γινόταν πιο ποιοτική και αποτελεσματική. Χάρηκα πολύ όταν το άκουσα αυτό. Αν και δεν έκανα αυτό το έργο για καιρό, είχαμε καλά αποτελέσματα, οπότε υπέθεσα πως εφόσον συνεχίζαμε έτσι κάθε μέρα, θα ήταν εντάξει. Αλλά, σταδιακά, άλλαξα στάση απέναντι στο καθήκον. Δεν είχα την ίδια αίσθηση του επείγοντος όπως πριν και προτού το καταλάβω, βρέθηκα σε μια κατάσταση εφησυχασμού. Μετά από λίγο καιρό, η συνεργάτιδα μου είδε ότι ο ρυθμός της παραγωγής μας έπεφτε και τα βίντεό μας δεν ήταν δημιουργικά, και ήρθε να συζητήσουμε και να βρούμε λύσεις στα προβλήματα. Σκέφτηκα ότι έκανε μεγάλο θέμα για το τίποτα, την αγνόησα και αδιαφόρησα τελείως. Παρέμεινα πιο εφησυχασμένος από ποτέ, κι εργαζόμουν με μισή καρδιά.

Αργότερα, όταν η επικεφαλής διερεύνησε τη δουλειά μας, είδε ότι η παραγωγή των βίντεό μας δεν ήταν τόσο ποιοτική και αποτελεσματική τελευταία, έτσι συναναστράφηκε μαζί μας. Μας ρώτησε, «Δεν σας ενδιαφέρει η παραγωγικότητά σας; Πού είναι η αφοσίωσή σας; Φοβάστε μην εξαντληθείτε με λίγη παραπάνω δουλειά. Γιατί δεν κάνετε κάτι περισσότερο; Σέρνετε τα πόδια σας, είστε νωθροί και απείθαρχοι. Σκέφτεστε το θέλημα του Θεού; Το να κάνετε το καθήκον σας έτσι είναι παροχή υπηρεσίας και αν δεν είστε αφοσιωμένοι στην υπηρεσία σας, μπορεί τελικά να αποκλειστείτε». Με ξάφνιασαν οι επικρίσεις της, ένιωσα αδικημένος. Πράγματι, τα βίντεό μας δεν ήταν τόσο αποτελεσματικά τελευταία, όμως ήταν πολύ καλύτερα από πριν. Είπε ότι δεν ήμασταν αφοσιωμένοι; Ότι παρείχαμε απλώς υπηρεσία; Δεν χρονοτριβούσαμε ούτε τεμπελιάζαμε σκόπιμα. Ταυτόχρονα, γνώριζα ότι αυτό το κλάδεμα γινόταν με την άδεια του Θεού, οπότε ήξερα ότι έπρεπε να το προσεγγίσω με υπακοή και αναζήτηση, παρόλο που δεν αναγνώριζα το πρόβλημά μου. Προσευχήθηκα στον Θεό, «Θεέ μου, σήμερα επικρίθηκα από την επικεφαλής, αλλά ακόμα δεν ξέρω πού έκανα λάθος. Καθοδήγησέ με να κάνω αυτοκριτική, να αποκτήσω αυτογνωσία, ώστε να γνωρίσω το θέλημά Σου και να πάρω ένα μάθημα». Κατόπιν, συνειδητοποίησα ότι παρά τις όποιες αντικειμενικές δικαιολογίες μου, η παραγωγή των βίντεό μας είχε όντως επιβραδυνθεί και έλειπε η δημιουργικότητα. Η επικεφαλής δεν επέκρινε την εξωτερική μας συμπεριφορά, μιλούσε για τις λανθασμένες καταστάσεις μας και τη στάση μας προς το καθήκον, οπότε έπρεπε να εξετάσω καλά την κατάστασή μου.

Στη συνέχεια, διάβασα κάτι στα λόγια του Θεού. «Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό εκτελούν τα καθήκοντά τους πρόθυμα, χωρίς να υπολογίζουν τα δικά τους κέρδη και τις ζημίες. Ανεξάρτητα από το αν είσαι άτομο που επιδιώκει την αλήθεια, πρέπει πάντα να βασίζεσαι στη συνείδηση και τη λογική σου και να εργάζεσαι πραγματικά σκληρά κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Τι σημαίνει να εργάζεσαι πραγματικά σκληρά; Εάν ικανοποιείσαι απλώς με το να καταβάλλεις κάποια συμβολική προσπάθεια και να υπομένεις λίγες σωματικές ταλαιπωρίες, δεν παίρνεις όμως καθόλου στα σοβαρά το καθήκον σου, ούτε αναζητάς τις αρχές της αλήθειας, τότε δεν είσαι τίποτε άλλο παρά απρόσεκτος και επιπόλαιος —δεν καταβάλλεις πραγματική προσπάθεια. Αυτό που είναι κομβικής σημασίας για να καταβάλλεις προσπάθεια, είναι να το κάνεις με την καρδιά σου, να φοβάσαι μέσα σου τον Θεό, να λαμβάνεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού, να φοβάσαι μήπως παρακούσεις και πληγώσεις τον Θεό και να υπομένεις οποιαδήποτε δυσκολία προκειμένου να εκτελέσεις καλά το καθήκον σου και να ικανοποιήσεις τον Θεό: εάν έχεις καρδιά που αγαπά τον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορείς να εκτελείς το καθήκον σου σωστά. Εάν δεν υπάρχει φόβος Θεού στην καρδιά σου, δεν θα έχεις κανένα βάρος όταν εκτελείς το καθήκον σου, δεν θα έχεις κανένα ενδιαφέρον γι’ αυτό και, αναπόφευκτα, θα είσαι απρόσεκτος και επιπόλαιος και θα το εκτελείς μηχανικά χωρίς να έχεις κανένα πραγματικό αποτέλεσμα —κάτι το οποίο δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος. Εάν έχεις πραγματικά αίσθηση του βάρους και αισθάνεσαι ότι η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι προσωπική σου ευθύνη, κι ότι εάν δεν το κάνεις, δεν είσαι κατάλληλος να ζεις και είσαι θηρίο, ότι μόνο εάν εκτελείς το καθήκον σου σωστά είσαι άξιος να αποκαλείσαι άνθρωπος και μπορείς να αντιμετωπίσεις τη συνείδησή σου —αν έχεις αυτήν την αίσθηση του βάρους όταν εκτελείς το καθήκον σου— τότε θα μπορείς να κάνεις τα πάντα επιμελώς και να αναζητάς την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τις αρχές, κι έτσι θα μπορείς να κάνεις σωστά το καθήκον σου και να ικανοποιείς τον Θεό. Εάν είσαι άξιος της αποστολής που σου έχει δώσει ο Θεός και όλων όσων έχει θυσιάσει για σένα και των προσδοκιών Του από σένα, τότε αυτό σημαίνει ότι προσπαθείς πραγματικά σκληρά. Τώρα καταλαβαίνεις; Αν απλώς εκτελείς το καθήκον σου τυπικά και δεν επιδιώκεις να πετύχεις αποτελέσματα, είσαι υποκριτής, λύκος με ενδυμασία προβάτου. Μπορεί να κοροϊδεύεις τους ανθρώπους, μα δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τον Θεό. Αν δεν υπάρχει πραγματικό τίμημα ούτε αφοσίωση κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε αυτό δεν ανταποκρίνεται στα απαιτούμενα πρότυπα. Αν δεν αφιερώνεσαι πλήρως στην πίστη σου στον Θεό και την απόδοσή σου κατά την εκτέλεση του καθήκοντος· αν διαρκώς ενεργείς τυπικά και μηχανικά στις πράξεις σου, σαν άπιστος που εργάζεται για το αφεντικό του· αν καταβάλλεις απλώς συμβολική προσπάθεια, δεν χρησιμοποιείς το μυαλό σου, ίσα-ίσα αντεπεξέρχεσαι στις ανάγκες της κάθε ημέρας, μην αναφέροντας τα προβλήματα όταν τα βλέπεις, χωρίς να μπαίνεις στον κόπο να σηκώσεις το παραμικρό σκουπιδάκι από το πάτωμα και απορρίπτοντας αδιακρίτως όσα δεν είναι προς το δικό σου όφελος —τότε, αυτό δεν είναι πρόβλημα; Πώς θα μπορούσε ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι μέλος του οίκου του Θεού; Τέτοιοι άνθρωποι είναι άπιστοι, δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού. Κανέναν από αυτούς δεν αναγνωρίζει ο Θεός. Σχετικά με το αν είσαι αληθινός και αν έχεις αφοσιωθεί όταν εκτελείς το καθήκον σου, ο Θεός κρατά λογαριασμό, και το γνωρίζεις κι εσύ πολύ καλά. Έχετε λοιπόν ποτέ αφοσιωθεί αληθινά στην εκτέλεση του καθήκοντός σας; Την έχετε λάβει σοβαρά υπόψη; Την έχετε αντιμετωπίσει ως ευθύνη σας, ως υποχρέωσή σας; Έχετε ποτέ αναλάβει την ευθύνη; Πρέπει να αναλογιστείτε σωστά και να γνωρίσετε αυτά τα θέματα, πράγμα που θα σας διευκολύνει να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που υπάρχουν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας και θα είναι ωφέλιμο για την είσοδό σας στη ζωή. Αν είστε πάντα ανεύθυνοι όταν εκτελείτε το καθήκον σας και δεν αναφέρετε τα προβλήματα στους επικεφαλής και τους εργάτες όταν τα ανακαλύπτετε, ούτε αναζητάτε την αλήθεια για να τα επιλύσετε μόνοι σας, σκεπτόμενοι πάντα ότι “όσο λιγότερα προβλήματα, τόσο το καλύτερο”, ζώντας πάντα σύμφωνα με κοσμικές φιλοσοφίες, όντας πάντα απρόσεκτοι και επιπόλαιοι όταν εκτελείτε το καθήκον σας, χωρίς ποτέ να έχετε καμία αφοσίωση και χωρίς να αποδέχεστε καθόλου την αλήθεια όταν κλαδεύεστε και αντιμετωπίζεστε —αν εκτελείτε το καθήκον σας με αυτόν τον τρόπο, τότε βρίσκεστε σε κίνδυνο· είστε πάροχοι υπηρεσιών. Οι πάροχοι υπηρεσιών δεν είναι μέλη του οίκου του Θεού, αλλά υπάλληλοι, μισθωτοί εργάτες. Όταν τελειώσει το έργο, θα αποκλειστούν και φυσικά θα βυθιστούν στην καταστροφή. […] Είναι γεγονός ότι ο Θεός επιθυμεί μέσα Του να σας μεταχειρίζεται ως μέλη της οικογένειάς Του, όμως εσείς δεν αποδέχεστε την αλήθεια και είστε πάντα απρόσεκτοι, επιπόλαιοι και ανεύθυνοι στην εκτέλεση των καθηκόντων σας. Δεν μετανοείτε, όπως κι αν δέχεστε συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια. Εσείς είστε αυτοί που έχετε θέσει τον εαυτό σας εκτός του οίκου του Θεού. Ο Θεός επιθυμεί να σας σώσει και να σας μετατρέψει σε μέλη της οικογένειάς Του, αλλά εσείς δεν το δέχεστε. Είστε, λοιπόν, έξω από τον οίκο Του· είστε άπιστοι. Όποιος δεν δέχεται το παραμικρό μέρος της αλήθειας μπορεί μόνο να τύχει της ίδιας μεταχείρισης μ’ έναν άπιστο. Εσείς είστε αυτοί που έχετε ορίσει το αποτέλεσμα και τη θέση σας. Τα έχετε ορίσει έξω από τον οίκο του Θεού. Ποιος άλλος φταίει, εκτός από εσάς;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Για να εκτελέσει κανείς καλά το καθήκον του, πρέπει τουλάχιστον να έχει συνείδηση και λογική). Ένιωσα ντροπή αφού διάβασα τα λόγια του Θεού. Ο Θεός λέει ότι το να βιώνουμε πρόθυμα λίγο σωματικό πόνο, δεν μετράει ως αφοσίωση στο καθήκον μας. Το βασικό είναι να φέρουμε γνήσιο φορτίο και να έχουμε αίσθηση ευθύνης προς το καθήκον, να αντιμετωπίζουμε το καθετί που κάνουμε ως μέρος της δικής μας ευθύνης, δίνοντας για αυτό τα πάντα, έτσι ώστε να έχουμε καλά αποτελέσματα. Κάποιος που φέρει αληθινό φορτίο δεν χρειάζεται κάποιον να τον σπρώχνει, γιατί έχει εσωτερικό κίνητρο. Κάθε μέρα, τελειώνοντας τις εργασίες του, σκέφτεται τι δεν έχει κάνει σωστά και τι θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερα. Έτσι υπολογίζουμε το θέλημα του Θεού και αξίζουμε να θεωρούμαστε μέρος του οίκου Του. Αλλά οι πάροχοι υπηρεσιών δεν κάνουν το καθήκον τους ολόψυχα. Αρκούνται σε επιπόλαιες προσπάθειες, μα δεν φέρουν φορτίο στην καρδιά τους. Ποτέ δεν σκέφτονται πώς να κάνουν καλά το καθήκον τους και δεν νιώθουν ανησυχία ή την αίσθηση του επείγοντος όταν εμφανίζονται προβλήματα. Λένε ότι κάνουν ένα καθήκον, αλλά δεν σκέφτονται καθόλου το θέλημα του Θεού. Είναι σαν τους άπιστους που εργάζονται και καταβάλλουν προσπάθεια για να πάρουν έναν μισθό. Τέτοιος άνθρωπος δεν εκτελεί πραγματικά ένα καθήκον· παρέχει υπηρεσία. Δεν θα τον επιδοκιμάσει ο Θεός. Η συμπεριφορά και η στάση μου προς το καθήκον έδειχναν ότι ήμουν όπως ένας πάροχος υπηρεσιών. Από τότε που βελτιώσαμε την παραγωγή των βίντεο, ήμουν κολλημένος σε μια κατάσταση εφησυχασμού. Σκέφτηκα ότι ήμασταν απασχολημένοι, έτσι κι αλλιώς, οπότε, όσο συνεχίζαμε με τον ίδιο τρόπο και δεν κάναμε μεγάλα λάθη, αυτή η εκτέλεση καθήκοντος ήταν αρκετή. Έτσι, όταν είδα ότι τα βίντεό μας δεν ήταν πολύ δημιουργικά και είχαν την ίδια παλιά μορφή, δεν ανησύχησα καθόλου. Φαινόταν να αφιερώνω όλο τον χρόνο μου στο καθήκον, αλλά δεν έφερα αληθινό φορτίο στην καρδιά μου. Σκέφτηκα ότι αφού ήμασταν λίγο πιο αποτελεσματικοί από πριν, αυτό μετρούσε ως πρόοδος και ως επιτυχία στο καθήκον μας. Άρχισα να νιώθω ικανοποιημένος με τον εαυτό μου, ρουτίνιασα. Δεν σκέφτηκα αν μπορούσαμε να κάνουμε πιο πολλά ή να βελτιώσουμε τα αποτελέσματά μας, καθώς και να αυξήσουμε την πρόοδο και την αποδοτικότητά μας. Επίσης, δεν σκεφτόμουν κατά πόσον ακολουθούσα τις αρχές στο καθήκον μου, ή ποιες παραλείψεις ή λάθη υπήρξαν. Έτσι όπως έκανα το καθήκον μου, στην ουσία παρείχα υπηρεσία. Διάβασα στα λόγια του Θεού πως όταν δεν κάνουμε ολόψυχα το καθήκον μας, εργαζόμαστε επιπόλαια κι εξαπατούμε τον Θεό. Κοιτάζοντας όλη τη δική μου συμπεριφορά, είδα ότι εξαπατούσα τον Θεό και ότι μου έλειπε η ανθρώπινη φύση. Μόνο αφού αντιμετωπίστηκα είδα ότι το να είμαι τόσο αμελής κι ανεύθυνος στο καθήκον, το να το αντιμετωπίζω σαν πάροχος υπηρεσιών, μα να θέλω και την έγκριση του Θεού ήταν άκρως παράλογο! Προσεγγίζοντας έτσι το καθήκον μου, καθυστερούσε το έργο της εκκλησίας, κι εγώ δεν σημείωνα καμία πρόοδο. Αν αυτό συνεχιζόταν για πολύ, σίγουρα θα με απέκλειαν. Αυτές οι σκέψεις, μου έφεραν μεγάλη στενοχώρια, έτσι προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού, έτοιμος να μετανοήσω, να αλλάξω το λανθασμένο σκεπτικό μου και να κάνω καλή δουλειά. Καθώς στοχαζόμουν, βρήκα κι άλλο λόγο για αυτήν την αποτυχία. Ήμουν πολύ ισχυρογνώμων. Με καθοδηγούσε το δικό μου θέλημα στο καθήκον μου, αντί να αναζητώ τις σωστές αρχές. Διάβασα στα λόγια του Θεού: «Το καθήκον δεν αποτελεί δική σου προσωπική υπόθεση, δεν το κάνεις για σένα, δεν είναι η δουλειά σου, δεν διαχειρίζεσαι τη δική σου προσωπική επιχείρηση. Στον οίκο του Θεού, ό,τι κι αν κάνεις, δεν εργάζεσαι πάνω στο δικό σου εγχείρημα· πρόκειται για το έργο του οίκου του Θεού, πρόκειται για το έργο του Θεού. Πρέπει διαρκώς να έχεις αυτήν τη γνώση στο μυαλό σου και να λες: “Αυτή δεν είναι δική μου υπόθεση· κάνω το καθήκον μου και εκπληρώνω την υποχρέωσή μου. Κάνω το έργο της εκκλησίας. Είναι μια εργασία που μου εμπιστεύτηκε ο Θεός και την κάνω για Εκείνον. Είναι το καθήκον μου, δεν είναι δική μου προσωπική υπόθεση”. Αυτό είναι το πρώτο που θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Εάν αντιμετωπίζεις ένα καθήκον ως δική σου προσωπική υπόθεση και δεν αναζητάς τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας όταν ενεργείς και το εκτελείς σύμφωνα με τα δικά σου κίνητρα, απόψεις και ατζέντα, τότε πιθανότατα θα κάνεις λάθη» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Ποια είναι η επαρκής εκτέλεση του καθήκοντος;). Στα λόγια του Θεού είδα ότι η εκτέλεση του καθήκοντος δεν είναι προσωπικό ζήτημα, αλλά αποστολή από τον Θεό. Το καθήκον πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και τις αρχές της αλήθειας. Μόνο τότε συνάδει με το θέλημα του Θεού. Αν αντιμετωπίζεις το καθήκον σαν προσωπικό ζήτημα, κάνοντας ό,τι θέλεις, χωρίς να αναζητάς καθόλου το θέλημα του Θεού ή τις αρχές της αλήθειας, τότε, δεν κάνεις πραγματικά το καθήκον σου. Όσο σκληρά κι αν φαίνεται ότι δουλεύεις, όσο κι αν υποφέρεις και θυσιάζεσαι, ο Θεός δεν θα το επιδοκιμάσει. Συνειδητοποίησα ότι έτσι ακριβώς έκανα το καθήκον μου. Έδειχνα πολυάσχολος, αλλά πάντα ενεργούσα όπως ήθελα, σύμφωνα με τις δικές μου προτιμήσεις. Δεν ακολουθούσα αυστηρά τις αρχές. Ο οίκος του Θεού μάς είπε ξανά και ξανά ότι η παραγωγή των βίντεο πρέπει να είναι συνάμα αποτελεσματική και ποιοτική. Αρχικά, είχα συμφωνήσει, μα όταν προέκυψαν προβλήματα, παρέβλεψα αυτές τις αρχές και έκανα τα πράγματα όπως εγώ ήθελα. Αγνόησα την αδελφή που είπε ότι η παραγωγή είχε επιβραδυνθεί και χρησιμοποιούσαμε τον ίδιο τετριμμένο μορφότυπο. Ακόμη και όταν με αντιμετώπισαν, δεν θεωρούσα ότι έφταιγα. Ένιωθα αδικημένος. Ήμουν απαθής και άκαμπτος, δεν είχα καθόλου αυτογνωσία. Ήμουν ικανοποιημένος και μόνο που ήξερα τι απαιτεί ο οίκος του Θεού θεωρητικά, αλλά όταν το έκανα πράξη, πήγα ενάντια στις αρχές και ενήργησα με τον δικό μου τρόπο, εμποδίζοντας τελικά το έργο των βίντεο. Τότε συνειδητοποίησα ότι είχα σοβαρό πρόβλημα. Η επικεφαλής με επέκρινε για να υποστηριχθεί το έργο της εκκλησίας και να ληφθεί υπόψη το θέλημα του Θεού. Μου άξιζε αυτή η επίκριση. Ήταν επειδή έπαιρνα ελαφρά το καθήκον μου, κάνοντας ό,τι ήθελα και παραβαίνοντας αρχές. Η επικεφαλής το έκανε για να δω τα λάθη μου και να κάνω στο εξής το καθήκον μου σύμφωνα με τις αρχές. Όταν το διαπίστωσα, κατάλαβα ότι η αντιμετώπισή μου ήταν η αγάπη και η προστασία του Θεού.

Έπειτα, ανακάλυψα ένα μονοπάτι άσκησης στα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Σήμερα, υπάρχουν εκείνοι που έχουν αρχίσει να είναι επιμελείς στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, έχουν αρχίσει να σκέφτονται πώς να εκτελούν σωστά το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, προκειμένου να ικανοποιήσουν την καρδιά του Θεού. Δεν είναι αρνητικοί και οκνηροί, δεν περιμένουν παθητικά να τους δώσει εντολές ο Άνωθεν, αλλά αναλαμβάνουν κάποια πρωτοβουλία. Κρίνοντας από την εκτέλεση του καθήκοντός σας, είστε λίγο πιο αποτελεσματικοί από ό,τι πριν, και παρόλο που δεν πληρούνται ακόμα οι προδιαγραφές, έχει υπάρξει μια μικρή ανάπτυξη —αυτό είναι καλό. Αλλά δεν πρέπει να ικανοποιείστε με την υφιστάμενη κατάσταση, πρέπει να συνεχίσετε να αναζητάτε, να συνεχίσετε να αναπτύσσεστε —μόνο τότε θα εκτελέσετε το καθήκον σας καλύτερα και θα φτάσετε σε αποδεκτό επίπεδο. Αλλά όταν κάποιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους, ποτέ δεν επιστρατεύουν όλες τις δυνάμεις τους και δεν τα δίνουν όλα, καταβάλλουν μόνο το 50-60% της προσπάθειάς τους, και απλώς τα καταφέρνουν μέχρι να τελειώσει αυτό που κάνουν. Ποτέ δεν μπορούν να διατηρήσουν μια κατάσταση κανονικότητας: Όταν δεν υπάρχει κανείς να τους παρακολουθεί ή να τους προσφέρει υποστήριξη, χαλαρώνουν και αποθαρρύνονται· όταν υπάρχει κάποιος να συναναστραφεί την αλήθεια μαζί τους, ζωηρεύουν, αλλά αν για κάποιο διάστημα δεν τους συναναστραφεί κάποιος σχετικά με την αλήθεια, γίνονται αδιάφοροι. Ποιο είναι το πρόβλημα όταν εναλλάσσονται συνεχώς έτσι; Έτσι είναι οι άνθρωποι όταν δεν έχουν κερδίσει την αλήθεια, όλοι ζουν με το πάθος —ένα πάθος που είναι απίστευτα δύσκολο να διατηρηθεί: Πρέπει να έχουν κάποιον να τους κηρύττει και να συναναστρέφεται μαζί τους κάθε μέρα· μόλις δεν υπάρχει κανείς να τους ποτίσει και να τους παράσχει, και κανείς να τους στηρίξει, η καρδιά τους παγώνει ξανά, χαλαρώνουν και πάλι. Και όταν η καρδιά τους χαλαρώνει, γίνονται λιγότερο αποτελεσματικοί στο καθήκον τους· αν εργαστούν πιο σκληρά, η αποτελεσματικότητα αυξάνεται, η εκτέλεση του καθήκοντός τους γίνεται πιο παραγωγική και κερδίζουν περισσότερα. […] Στην πραγματικότητα, όλα όσα ζητά ο Θεός από τους ανθρώπους είναι εφικτά· εφόσον ενεργοποιήσετε τη συνείδησή σας και είστε σε θέση να ακολουθήσετε τη συνείδησή σας κατά την εκτέλεση του καθήκοντός σας, τότε θα είναι εύκολο να αποδεχτείτε την αλήθεια —και αν μπορέσετε να αποδεχτείτε την αλήθεια, μπορείτε να εκτελέσετε επαρκώς το καθήκον σας. Πρέπει να σκέφτεστε έτσι: “Πιστεύοντας στον Θεό όλα αυτά τα χρόνια, τρώγοντας και πίνοντας τα λόγια του Θεού όλα αυτά τα χρόνια, κέρδισα πάρα πολλά και ο Θεός μού έδωσε μεγάλες χάρες και ευλογίες. Ζω στα χέρια του Θεού, ζω υπό την εξουσία του Θεού, υπό το κράτος Του, και Εκείνος μου έδωσε αυτή την ανάσα, οπότε πρέπει να βάλω το μυαλό μου να δουλέψει και να προσπαθώ να εκτελέσω το καθήκον μου με όλη μου τη δύναμη —αυτό είναι το κλειδί”. Οι άνθρωποι πρέπει να έχουν θέληση· μόνο όσοι έχουν θέληση μπορούν πραγματικά να πασχίσουν για την αλήθεια, και μόνο όταν κατανοήσουν την αλήθεια μπορούν να εκτελέσουν σωστά το καθήκον τους, να ικανοποιήσουν τον Θεό και να ντροπιάσουν τον Σατανά. Εάν έχεις αυτό το είδος ειλικρίνειας και δεν σχεδιάζεις για το δικό σου καλό, αλλά μόνο για να κερδίσεις την αλήθεια και να εκτελέσεις σωστά το καθήκον σου, τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα γίνει κανονική και θα παραμείνει σταθερή καθ’ όλη τη διάρκεια· όποιες και αν είναι οι περιστάσεις που αντιμετωπίζεις, θα είσαι σε θέση να επιμείνεις στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Όποιος ή ό,τι κι αν έρθει να σε παραπλανήσει ή να σε αναστατώσει, είτε η ψυχοσύνθεσή σου είναι καλή είτε κακή, θα εξακολουθήσεις να είσαι σε θέση να εκτελείς κανονικά το καθήκον σου. Με αυτόν τον τρόπο, ο Θεός θα μείνει ήσυχος για σένα, και το Άγιο Πνεύμα θα είναι σε θέση να σε διαφωτίσει στην κατανόηση των θεμελιωδών αρχών της αλήθειας και να σε καθοδηγήσει στην είσοδο στην πραγματικότητα της αλήθειας, και ως αποτέλεσμα, η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα είναι βέβαιο ότι θα ανταποκρίνεται στα πρότυπα. Εφόσον δαπανάς ειλικρινά για τον Θεό, κάνεις το καθήκον σου με προσγειωμένο τρόπο και δεν ενεργείς πονηρά ούτε παίζεις κόλπα, θα περάσεις την επιθεώρηση του Θεού. Ο Θεός παρατηρεί το μυαλό, τις σκέψεις και τα κίνητρα των ανθρώπων. Αν η καρδιά σου λαχταράει την αλήθεια και αν μπορείς να αναζητήσεις την αλήθεια, ο Θεός θα σε διαφωτίσει και θα σε φωτίσει. Σε οποιοδήποτε ζήτημα, ο Θεός θα σε διαφωτίσει όσο εσύ αναζητάς την αλήθεια. Θα κάνει την καρδιά σου ν’ ανοίξει στο φως και θα σου επιτρέψει ένα μονοπάτι άσκησης και τότε η εκτέλεση του καθήκοντός σου θα αποφέρει καρπούς. Η διαφώτιση του Θεού είναι η χάρη και η ευλογία Του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Στην πίστη στον Θεό, το πιο σημαντικό είναι να κάνει κανείς πράξη και να βιώνει τα λόγια Του). Από τα λόγια του Θεού έμαθα ότι, στο καθήκον, πρέπει αν μη τι άλλο να βασιζόμαστε στη συνείδησή μας και, αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα, να αναζητούμε ενεργά το θέλημα του Θεού και τις αρχές, κάνοντας το παν για να ακολουθούμε τις απαιτήσεις των λόγων Του ώστε να αποκτήσουμε την καθοδήγησή Του και να έχουμε καλά αποτελέσματα στο καθήκον. Επέβλεπα το έργο των βίντεο με τη χάρη του Θεού. Έπρεπε να είχα βάλει τα δυνατά μου για το καθήκον για να σημειώνονταν πρόοδος και καλά αποτελέσματα. Κακώς υπήρξα τεμπέλης στο έργο, καθώς και τόσο απρόσεκτος. Όταν το κατάλαβα αυτό, προσευχήθηκα στον Θεό, «Θεέ μου, στο καθήκον ακολουθώ απλώς μια καθορισμένη ρουτίνα και δεν προσπαθώ να προοδεύσω. Καθοδήγησέ με ώστε, ανεξαρτήτως των δυσκολιών, να κάνω ό,τι μπορώ στο καθήκον μου. Αν καθυστερήσω ξανά την πρόοδο, παρακαλώ να με πειθαρχήσεις». Στη συνέχεια, συζητήσαμε με τους άλλους για το πώς είχαμε καθυστερήσει και δεν είχαμε αποδώσει καλά στο καθήκον, και καταλήξαμε σε ένα σχέδιο για κάθε ένα από τα βίντεο. Προσπαθήσαμε επίσης να βρούμε καλά μελετημένες ιδέες για την παραγωγή. Με τη συνεργασία όλων, η παραγωγή των βίντεό μας έγινε αισθητά πιο επιτυχημένη από πριν και διαφοροποιήσαμε το στυλ μας. Ήμουν ευγνώμων στον Θεό για αυτό το αποτέλεσμα. Πέρα από τη χαρά, ένιωσα ενοχές και αυτομομφή για την πρότερη στάση μου προς το καθήκον μου. Μόνο τότε συνειδητοποίησα πόσο σοβαρή ήταν η προηγούμενη επιπολαιότητα μου στο καθήκον μου. Δεν βιαζόμουν, χασομερούσα, απλώς προσπαθούσα να βγάλω τη μέρα, μα πίστευα ότι ήμουν αφοσιωμένος. Δεν είχα καθόλου αυτογνωσία. Αν δεν είχα αντιμετωπιστεί για αυτό τότε και συνέχιζα να κάνω το καθήκον μου με ανέμελη στάση εφησυχασμού, ποιος ξέρει πόσο θα είχα καθυστερήσει το έργο μας. Ένιωσα μέσα από την καρδιά μου ότι η επικεφαλής με επέκρινε πάνω στην ώρα. Σε μια συνάθροιση, διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού: «Η στάση του Νώε απέναντι στην εντολή του Δημιουργού ήταν η υπακοή. Ενδιαφέρθηκε γι’ αυτήν και δεν υπήρχε αντίσταση στην καρδιά του ούτε αδιαφορία. Αντιθέτως, προσπάθησε επιμελώς να κατανοήσει το θέλημα του Δημιουργού, καθώς κατέγραφε κάθε λεπτομέρεια. Όταν κατανόησε το επείγον θέλημα του Θεού, αποφάσισε να επιταχύνει τον ρυθμό, να ολοκληρώσει αυτό που του είχε εμπιστευτεί ο Θεός το ταχύτερο δυνατόν. Τι σήμαινε “το ταχύτερο δυνατόν”; Σήμαινε να ολοκληρώσει, σε όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο, μια εργασία που προηγουμένως θα χρειαζόταν ένα μήνα, ολοκληρώνοντάς την ίσως τρεις ή πέντε ημέρες νωρίτερα από το χρονοδιάγραμμα, χωρίς να χρονοτριβεί καθόλου ή να αναβάλλει το παραμικρό, μα προχωρώντας το όλο έργο όσο καλύτερα μπορούσε. Φυσικά, κατά την εκτέλεση κάθε δουλειάς, προσπαθούσε με κάθε τρόπο να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες και τα λάθη και να μην κάνει καμία εργασία που θα έπρεπε να επαναληφθεί· επίσης, ολοκλήρωνε κάθε εργασία και διαδικασία εντός του χρονοδιαγράμματος και την έκανε καλά, εγγυώμενος την ποιότητά της. Αυτή ήταν μια πραγματική εκδήλωση του να μη χρονοτριβεί κανείς. Ποια ήταν, λοιπόν, η προϋπόθεση για να μπορέσει να μη χρονοτριβεί; (Είχε ακούσει την εντολή του Θεού.) Ναι, αυτή ήταν η προϋπόθεση και το πλαίσιο για το επίτευγμά του. Γιατί, όμως, ήταν ικανός ο Νώε να μη χρονοτριβεί; Ορισμένοι λένε ότι ο Νώε διέθετε αληθινή υπακοή. Τι διέθετε, λοιπόν, που του επέτρεψε να επιτύχει μια τέτοια αληθινή υπακοή; (Νοιαζόταν για το θέλημα του Θεού.) Σωστά! Αυτό σημαίνει να έχεις καρδιά! Οι άνθρωποι με καρδιά είναι ικανοί να νοιάζονται για το θέλημα του Θεού· όσοι δεν έχουν καρδιά είναι άδεια κελύφη, παλιάτσοι, δεν ξέρουν να νοιάζονται για το θέλημα του Θεού: “Δεν με νοιάζει πόσο επείγον είναι αυτό για τον Θεό, θα κάνω ό,τι θέλω —εν πάση περιπτώσει, δεν είμαι αργόσχολος ή τεμπέλης”. Αυτού του είδους η στάση, αυτού του είδους η αρνητικότητα, η παντελής έλλειψη ενεργητικότητας —δεν πρόκειται για κάποιον που νοιάζεται για το θέλημα του Θεού, ούτε καταλαβαίνει πώς να νοιάζεται για το θέλημα του Θεού. Σε αυτήν την περίπτωση, διαθέτει αληθινή πίστη; Σίγουρα όχι. Ο Νώε νοιαζόταν για το θέλημα του Θεού, είχε αληθινή πίστη και έτσι ήταν σε θέση να ολοκληρώσει την αποστολή από τον Θεό. Κι έτσι, δεν αρκεί απλώς να αποδεχτείς την αποστολή από τον Θεό και να είσαι πρόθυμος να καταβάλεις κάποια προσπάθεια. Πρέπει επίσης να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού, να δίνεις όλο σου το είναι και να είσαι αφοσιωμένος —και αυτό απαιτεί από τους ανθρώπους να έχουν συνείδηση και σύνεση· είναι αυτό που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι και αυτό που είχε ο Νώε» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τρίτο: Πώς ο Νώε και ο Αβραάμ άκουσαν τα λόγια του Θεού και Τον υπάκουσαν (Μέρος δεύτερο)]. Κι εγώ συγκινήθηκα όταν διάβασα αυτά τα λόγια του Θεού. Ο Νώε άκουσε τον Θεό, κατάλαβε το θέλημά Του και δεν αμέλησε διόλου την αποστολή από τον Θεό. Είδα ότι ο Νώε ήθελε να λάβει υπόψη του το θέλημα του Θεού. Όταν ο Θεός τον διέταξε να κατασκευάσει την κιβωτό, ένιωσε πόσο επείγον ήταν το θέλημά Του, και έσπευσε για αυτό που ο Θεός θεωρούσε πιο επείγον. Για κάθε εργασία, έκανε το παν για να αποφύγει την καθυστέρηση, φροντίζοντας να κάνει ό,τι μπορούσε για να προχωρήσει. Και σε ό,τι έκανε, προσπαθούσε να ελαχιστοποιήσει τα λάθη και τις απώλειες. Η στάση του προς το καθήκον έδειχνε πως υπολόγιζε το θέλημα του Θεού. Η εμπειρία του Νώε πραγματικά με παρακίνησε. Με βοήθησε να καταλάβω το θέλημα του Θεού και να βρω ένα μονοπάτι άσκησης. Έπρεπε, σαν τον Νώε, να υπολογίσω το φορτίο του Θεού, να κάνω μια λίστα με τις λεπτομέρειες του έργου, να τις οργανώσω κατάλληλα και να κάνω το παν για να ολοκληρώσω καλά κάθε εργασία. Όταν αντιμετώπιζα δυσκολίες στο έργο μου, είχα την πίστη να τις ξεπεράσω και να μην κολλήσω σε αυτές, με την πεποίθηση ότι με τον Θεό, τίποτα δεν είναι αδύνατο. Έτσι προσευχήθηκα και επικαλέστηκα τον Θεό, για να μου δώσει μεγαλύτερο φορτίο και να κάνω καλά το καθήκον μου. Μετά από αυτό, συχνά συνοψίζαμε τη δουλειά μας, διορθώναμε γρήγορα τυχόν λάθη ή παραλείψεις, και συνεργαζόμασταν στο καθήκον. Έτσι, η αποδοτικότητά μας βελτιώθηκε.

Μια φορά, χρειάστηκε να εργαστούμε σε ένα έργο το οποίο δεν γνωρίζαμε καθόλου και ήταν ανάγκη να το κάνουμε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Ήμουν λίγο νευρικός. Δεν ήξερα αν θα τα καταφέρναμε αυτή τη φορά. Δεν είπα τίποτα, αλλά μέσα μου ένιωσα έναν φόβο. Κατάλαβα ότι πάλι σκεφτόμουν το σαρκικό μου συμφέρον, οπότε, προσευχήθηκα: «Θεέ μου, το έργο μου παλιά ήταν πολύ επιπόλαιο. Δεν ήμουν αφοσιωμένος και καθυστερούσα την πρόοδο του έργου. Τώρα που το έργο απαιτεί να υποφέρω και να πληρώσω τίμημα, δεν γίνεται να σκέφτομαι πάλι τη δική μου βολή. Δώσε μου την αποφασιστικότητα να υποφέρω και να κάνω καλά το έργο». Έπειτα, ένιωσα αρκετά πιο ήρεμος. Θα άλλαζα τη στάση μου και θα έκανα καλά το καθήκον μου. Στη συνέχεια, έμαθα τις απαραίτητες δεξιότητες για την παραγωγή βίντεο, συζητήσαμε για την εργασία και τηρήσαμε το προβλεπόμενο χρονοδιάγραμμα παραγωγής. Τελικά, τελειώσαμε το βίντεο. Τώρα που σκέφτομαι αυτές τις εμπειρίες, είδα ότι πολύ συχνά ήμουν επιπόλαιος και πονηρός στο καθήκον μου. Υπέφερα λίγο στο καθήκον μου τότε, αλλά ήμουν ήσυχος και ένιωθα υπέροχα. Στη συνάθροισή μας στο τέλος του μήνα όλοι συναναστράφηκαν τις πρόσφατες εμπειρίες τους και τι κέρδισαν. Όλοι ένιωσαν πραγματικά ότι χωρίς την αντιμετώπιση και χωρίς την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, δεν θα είχαμε δει τα λάθη και τη διαφθορά μας και δεν θα είχαμε κάνει πρόοδο, όσον καιρό και αν εργαζόμασταν. Μας ωφελεί απίστευτα στα καθήκοντά μας και στην είσοδό μας στη ζωή.