Από τον Γκανσιάνγκ, ΗΠΑ

Το 2007 ήρθα στη Σιγκαπούρη μόνος μου για να δουλέψω για να βγάλω τα προς τα ζην. Το κλίμα της Σιγκαπούρης είναι πολύ ζεστό καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, οπότε κάθε μέρα έχυνα κουβάδες ιδρώτα τις ώρες της εργασίας μου. Ήταν τόσο δυσάρεστο, ώστε υπέφερα απίστευτα πολύ και, επιπλέον, ήταν μια ανοίκεια ζωή χωρίς καθόλου συγγενείς ή φίλους, γι’ αυτό και πίστευα ότι ήταν πληκτικά και κουραστικά. Μια μέρα τον Αύγουστο, πηγαίνοντας από την εργασία μου στο σπίτι, έλαβα ένα ευαγγελικό φυλλάδιο που έλεγε τα εξής: «Ο δε Θεός πάσης χάριτος, όστις εκάλεσεν ημάς εις την αιώνιον αυτού δόξαν διά του Χριστού Ιησού, αφού πάθητε ολίγον, αυτός να σας τελειοποιήση, στηρίξη, ενισχύση, θεμελιώση» (Α΄ Πέτρου 5:10). Διαβάζοντας τα λόγια αυτά, ένοιωσα μια ζεστασιά στην καρδιά μου. Μετά από αυτό, ακολούθησα έναν αδελφό στην εκκλησία. Η ενθουσιώδης υποδοχή από τους αδελφούς και τις αδελφές, που ρωτούσαν για την υγεία μου, με έκανε να αισθανθώ τη ζεστασιά της οικογένειάς μου, που δεν είχα νιώσει για πολύ καιρό. Ξαφνικά, τα μάτια μου πλημμύρισαν καυτά δάκρυα, και είχα μια αίσθηση σαν να είχα γυρίσει σπίτι μου. Από τότε, κάθε Κυριακή η εκκλησία έγινε ο τόπος όπου έπρεπε να βρίσκομαι.

Τον Δεκέμβριο βαπτίστηκα, και εισήλθα επίσημα στο μονοπάτι της πίστης στον Κύριο. Μια φορά, στην εκκλησία, άκουσα τον ιεροκήρυκα να διαβάζει από το κατά Ματθαίον, κεφάλαιο 18, στίχοι 21-22: «Τότε προσελθών προς αυτόν ο Πέτρος, είπε· Κύριε, ποσάκις αν αμαρτήση εις εμέ ο αδελφός μου και θέλω συγχωρήσει αυτόν; έως επτάκις; Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς· Δεν σοι λέγω έως επτάκις, αλλ’ έως εβδομηκοντάκις επτά». Αφού άκουσα αυτό, σκέφτηκα το εξής: «Πώς γίνεται η συγχώρεση και η υπομονή του Κυρίου Ιησού να είναι τόσο μεγάλες; Η συγχώρησή Του για τους ανθρώπους είναι εβδομήντα επτά φορές μεγάλη. Αν οι άνθρωποι μπορούσαν στ’ αλήθεια να το πράξουν αυτό, τότε μεταξύ τους δεν θα υπήρχαν διαμάχες, μόνο αγάπη και ζεστασιά!» Τα λόγια του Κυρίου με είχαν συγκινήσει πολύ, και αποφάσισα να ενεργώ σύμφωνα με τις διδαχές Του.

Δύο ή τρία χρόνια αργότερα, το αφεντικό μου με διόρισε υπεύθυνο διαχείρισης σε ένα εργοτάξιο, έτσι αφιέρωσα όλη μου την ενέργεια στη δουλειά και, σταδιακά, έπαψα να παραβρίσκομαι στις συναθροίσεις. Στη συνέχεια, ένας φίλος μού γνώρισε κάποιον διευθυντή, τον κύριο Λι, και μαζί του ίδρυσα μια κατασκευαστική εταιρεία. Ήμουν πολύ ευτυχής, και αποφάσισα να καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια. Εκείνη την εποχή, με είχε απορροφήσει εντελώς η δίνη των χρημάτων, και είχα σταματήσει να πηγαίνω στις συναθροίσεις της εκκλησίας. Προκειμένου να γίνει σωστά το έργο και να μπορέσω εγώ να κερδίσω τον έπαινο των άλλων για την ικανότητά μου, οι απαιτήσεις μου από τους εργαζόμενους καθίσταντο ολοένα και πιο αυστηρές. Αν έβλεπα ότι έκαναν κάτι με λάθος τρόπο ή όχι σύμφωνα με τις απαιτήσεις μου, τους επέπληττα, και ο επικεφαλής της ομάδας συχνά ξεσπούσε σε κλάματα εξαιτίας της κακομεταχείρισής μου. Οι εργάτες φοβούνταν κάθε φορά που με έβλεπαν, και έφτασαν ακόμα και να κρύβονται από μένα. Ακόμη και παλιοί, καλοί φίλοι αδιαφορούσαν για μένα και δεν ήθελαν πλέον να μου εκμυστηρεύονται. Όταν είδα αυτή την κατάσταση, ένιωσα συντετριμμένος! Ο Κύριος Ιησούς μάς διδάσκει να συγχωρούμε αλλήλους εβδομήντα επτά φορές και να αγαπάμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας. Ωστόσο, εγώ δεν το είχα κάνει πράξη ούτε στο ελάχιστο, δεν το είχα πράξει ούτε μία φορά. Ήμουν εγώ, λοιπόν, Χριστιανός; Ήξερα ότι είχα αμαρτήσει, και συχνά προσευχόμουν στον Κύριο, ομολογώντας τις αμαρτίες μου και μετανοώντας. Πήρα την απόφαση να αλλάξω τον εαυτό μου. Αλλά όποτε παρουσιαζόταν κάτι, αμάρτανα, καθώς ήταν πέρα από τις δυνάμεις μου. Ήμουν πολύ αγχωμένος.

Τον Αύγουστο του 2015, επειδή η εταιρία δεν πήγαινε καλά, αναστείλαμε τις επιχειρηματικές μας λειτουργίες και γύρισα σπίτι μου. Επειδή ένιωθα καταπιεσμένος και θλιμμένος, όλη μέρα έπινα και έπαιζα χαρτιά. Όταν η γυναίκα μου μού έλεγε να σταματήσω να πίνω, την κακομεταχειριζόμουν φρικτά, λέγοντας: «Είναι δικά μου χρήματα, εγώ τα κέρδισα και θα τα ξοδέψω όπως θέλω εγώ…» Η σύζυγός μου δεν μπορούσε να μου κάνει τίποτα, παρά καθόταν παράμερα και έκλαιγε. Κάθε φορά που έδινα φωνή στον θυμό μου, ένιωθα τύψεις και μισούσα τον εαυτό μου, αλλά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Μέχρι τότε, είχα απολέσει εντελώς κάθε Χριστιανική ευπρέπεια. Ως προς τη συμπεριφορά μου και το πώς φερόμουν, ήμουν ίδιος με τους απίστους.

Ενώ ήμουν ανήμπορος και υπέφερα, πήγα ξανά στην εκκλησία για συνάθροιση. Εκείνην την περίοδο, προσευχόμουν συνεχώς στον Κύριο Ιησού: «Θεέ μου! Έκανα πάρα πολλά πράγματα, που δεν ήθελα να κάνω και είπα πολλά, που πλήγωσαν τους ανθρώπους. Ζούσα συχνά μέσα στην αμαρτία και επαναστάτησα εναντίον Σου. Κάθε φορά που αμαρτάνω, έχω τύψεις και μισώ ιδιαιτέρως τον εαυτό μου, αλλά μου είναι αδύνατον να δείξω αυτοσυγκράτηση! Το βράδυ εξομολογούμαι τις αμαρτίες μου, αλλά την ημέρα επιστρέφω πάλι στα παλιά και αμαρτάνω ξανά. Θεέ μου! Σε ικετεύω, σώσε με, τι πρέπει να κάνω για να είμαι ικανός να ξεφύγω από την αμαρτία;»

Την Πρωτοχρονιά του 2016, πάτησα στο αμερικανικό έδαφος, έχοντας έρθει να βγάλω τα προς το ζην στη Νέα Υόρκη. Στον ελεύθερο χρόνο μου, πήγαινα στις συναθροίσεις της εκκλησίας. Επίσης, ήμουν μέλος σε μια ομάδα μαρτυρίας, διαβάζοντας τη Βίβλο και προσευχόμενος μαζί με τους αδελφούς και τις αδελφές. Εκεί, γνώρισα μια αδελφή ονόματι Τσίνγκλιαν. Μια μέρα, η Αδελφή Τσίνγκλιαν μου τηλεφώνησε, λέγοντας ότι υπήρχαν κάποια καλά νέα που ήθελε να μου πει. Εγώ είπα: «Ποια είναι τα καλά νέα;» Εκείνη είπε: «Έχει έρθει μια ιεραπόστολος. Θέλεις να την ακούσεις;» Εγώ είπα: «Ωραία! Πού θα λάβει χώρα η ομιλία;» Τότε, μου κανόνισε μια ώρα για να πάω στο σπίτι της.

Την ημέρα που είχαμε κανονίσει, πήγα στο σπίτι της Αδελφής Τσίνγκλιαν. Αρκετοί αδελφοί και αδελφές ήταν εκεί και, αφού χαιρετηθήκαμε, αλληλοσυστηθήκαμε και αρχίσαμε να συζητάμε τη Βίβλο. Άκουσα την Αδελφή Ζάο να δίνει μια πολύ διαφωτιστική συναναστροφή και αισθάνθηκα ότι ωφελήθηκα πολύ. Στη συνέχεια, είπα στην Αδελφή Ζάο για το γεγονός ότι συνέχιζα να αμαρτάνω και να εξομολογούμαι, καθώς και για την οδύνη που μου προκαλούσε η αδυναμία μου να απαλλαγώ από την αμαρτία, και ζήτησα τη βοήθειά της. Στη συνέχεια, έδωσε μια συναναστροφή, λέγοντας ότι, ακόμα και αφού έχουμε αρχίσει να πιστεύουμε στον Κύριο, εξακολουθούμε συχνά να διαπράττουμε αμαρτίες, και ότι το να διάγουμε μια ζωή, όπου περιστρεφόμαστε γύρω από έναν κύκλο διάπραξης αμαρτιών κατά τη διάρκεια της ημέρας και εξομολόγησης το βράδυ, χωρίς ποτέ να είμαστε ικανοί να απαλλαγούμε από αυτόν, δεν ήταν πρόβλημα που έπληττε μόνο εμένα, αλλά και όλους όσοι πιστεύουν στον Κύριο. Στη συνέχεια, η Αδελφή Ζάο μας επέτρεψε να παρακολουθήσουμε ένα βίντεο με μερικές απαγγελίες των λόγων του Θεού. Τα λόγια αυτά ειπώθηκαν στο βίντεο: «Η διάθεση του ανθρώπου πρέπει να μεταβληθεί ξεκινώντας από τη γνώση της υπόστασής του και μέσω αλλαγών στη σκέψη, τη φύση και τις διανοητικές του προοπτικές μέσα από θεμελιώδεις αλλαγές. Μονάχα έτσι θα επιτευχθούν πραγματικές αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου. Η διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου πηγάζει από το ότι ο Σατανάς έχει ποδοπατήσει και δηλητηριάσει την ύπαρξή του, από την ανήκουστη βλάβη που έχει προξενήσει ο Σατανάς στη σκέψη του, στην ηθική του, στην αντίληψη και τη λογική του. Ακριβώς επειδή αυτά τα βασικά πράγματα του ανθρώπου τα έχει διαφθείρει ο Σατανάς και είναι τελείως διαφορετικά από το πώς ήταν όταν ο Θεός τα δημιούργησε αρχικά, εναντιώνεται ο άνθρωπος στον Θεό και δεν καταλαβαίνει την αλήθεια. Έτσι, οι αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου θα πρέπει να ξεκινήσουν με αλλαγή στη σκέψη, τη λογική και την αντίληψη του, οι οποίες θα αλλάξουν τη γνώση του για τον Θεό και τη γνώση του για την αλήθεια» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το να έχετε μια αμετάβλητη διάθεση σημαίνει πως είστε εχθρικοί προς τον Θεό).

Ακούγοντας τα λόγια αυτά, συγκινήθηκα πολύ και σκεπτόμουν: «Για μένα δεν λένε; Πάντα αντιμετωπίζω με περιφρόνηση τους άλλους, προσπαθώντας να τους διδάξω το τάδε ή να τους αναθεματίσω για το δείνα, χωρίς καμία ηθική ή λογική, και έχασα την ευπρέπεια των αγίων». Όλα αυτά τα λόγια με διαπέρασαν ως τον πυρήνα του είναι μου. Ποτέ ξανά δεν είχα διαβάσει λόγια όπως αυτά, ούτε είχα ακούσει κανέναν ιεροκήρυκα να μιλά έτσι. Όλον αυτόν τον καιρό, ήμουν συντετριμμένος επειδή διέπραττα συχνά αμαρτίες, αλλά δεν είχα καταφέρει ποτέ να ξεφύγω από την εξουσία της αμαρτίας. Τα λόγια αυτά μου έδειξαν το μονοπάτι για να αφήσω πίσω την αμαρτία, και απόρησα: Αυτά τα λόγια ήταν τόσο σωστά, ποιος, όμως, τα είχε γράψει;

Η Αδελφή Ζάο μου είπε ότι αυτός ήταν ο Λόγος του Θεού και ότι ο Κύριος Ιησούς είχε ήδη επιστρέψει ενσαρκωθείς, επιτελώντας το έργο της κρίσης και της κάθαρσης των ανθρώπων μέσα από τον λόγο Του κατά τις έσχατες ημέρες. Όταν άκουσα αυτά τα νέα, δεν μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου. Ποιος από τους πιστούς στον Κύριο δεν αναμένει την επιστροφή Του; Τώρα, απροσδόκητα, άκουγα τα νέα για την επιστροφή του Κυρίου. Ήμουν τόσο ενθουσιασμένος που ήμουν σαν χαμένος: Αλήθεια είχε επιστρέψει ο Κύριος; Έπρεπε να κάνω την αδερφή να συναναστραφεί μαζί μου γρήγορα πάνω σε αυτό. Η Αδελφή Ζάο είπε: «Ο Κύριος Ιησούς έχει αληθινά επιστρέψει, και είναι ο Παντοδύναμος Θεός —ο ενσαρκωθείς Χριστός κατά τις έσχατες ημέρες. Έχει εκφράσει την αλήθεια ως προς την κάθαρση και τη σωτηρία των ανθρώπων, και έχει αρχίσει να επιτελεί το έργο της κρίσης, αρχής γενομένης από τον οίκο του Θεού. Θα μας σώσει απόλυτα από τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, εμάς, που είμαστε δεσμευμένοι από τη σατανική μας φύση και ζούμε στην αμαρτία από την οποία αδυνατούμε να ξεφύγουμε, και τελικά θα σωθούμε και θα αποκτηθούμε από τον Θεό. Κατά την Εποχή της Χάριτος, ο Κύριος Ιησούς επιτέλεσε μόνο το έργο της λύτρωσης, μας λύτρωσε από την αμαρτία και συγχώρησε τις αμαρτίες μας, ώστε να μην καταδικαστούμε υπό του νόμου. Αν και ο Κύριος συγχώρησε τις αμαρτίες μας, δεν είχε δώσει χάρη στη σατανική μας φύση ούτε στη σατανική μας διάθεση. Η αλαζονεία, η πανουργία, ο εγωισμός, η απληστία, η κακεντρέχεια και άλλες διεφθαρμένες διαθέσεις εξακολουθούν να υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο. Αυτά είναι πράγματα που φτάνουν βαθύτερα και είναι πιο επίμονα από την αμαρτία. Ακριβώς επειδή αυτές οι σατανικές διαθέσεις και η σατανική φύση δεν έχουν επιλυθεί, εξακολουθούμε να διαπράττουμε αμαρτίες παρά τη θέλησή μας και, μάλιστα, διαπράττουμε αμαρτίες, σοβαρότερες ακόμη και από την παραβίαση του νόμου. Όσο για τους Φαρισαίους τότε, ο λόγος για τον οποίο αντιστάθηκαν στον Κύριο και Τον καταδίκασαν, φτάνοντας μέχρι το σημείο να Τον σταυρώσουν, δεν ήταν το γεγονός ότι δεν είχε επιλυθεί η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου; Στην πραγματικότητα, όλοι έχουμε βαθιά κατανόηση αυτού, επειδή κι εμείς οι ίδιοι βρισκόμαστε υπό την εξουσία των εν λόγω διεφθαρμένων διαθέσεων. Έτσι, λέμε συχνά ψέματα, ενεργούμε δολίως, είμαστε αλαζονικοί και επηρμένοι, και επιπλήττουμε τους άλλους με συγκαταβατική στάση. Γνωρίζουμε ξεκάθαρα ότι ο Κύριος ζητά να συγχωρούμε αλλήλους και να αγαπάμε τον πλησίον μας σαν τον εαυτό μας, κι όμως, δεν το κάνουμε πράξη. Οι άνθρωποι μεταξύ τους σκευωρούν ο ένας εναντίον του άλλου, αγωνίζονται για φήμη και κέρδος, ανίκανοι να συμβιώσουν αρμονικά. Όταν αρρωσταίνουμε, ή μπροστά σε φυσικές καταστροφές ή ανθρωπογενείς δυστυχίες, κατηγορούμε πάντα τον Θεό, ακόμη και Τον αρνούμαστε, Τον προδίδουμε. Από τα γεγονότα αυτά, είμαστε ικανοί να κατανοήσουμε ότι, αν δεν διαλύσουμε τη σατανική μας φύση και διάθεση, τότε δεν θα καταστούμε ποτέ ικανοί να απαλλαγούμε από τον φαύλο κύκλο της αμαρτίας και της εξομολόγησης, της εξομολόγησης και της αμαρτίας. Επομένως, προκειμένου να σώσει απόλυτα τον άνθρωπο από την αμαρτία, ο Θεός είναι απαραίτητο να επιτελέσει ένα στάδιο του έργου Του ως προς την κρίση και την κάθαρση, ώστε να διαλύσει την αμαρτωλή μας φύση. Μόνο με αυτόν τον τρόπο είμαστε ικανοί να επιτύχουμε κάθαρση και να σωθούμε από τον Θεό, και να αποκτηθούμε από Εκείνον. Αφού διαβάσουμε μερικές ενότητες από τον λόγο του Παντοδύναμου Θεού, η κατανόηση θα έρθει φυσικά».

Η Αδελφή Ζάο άνοιξε το βιβλίο του λόγου του Θεού και άρχισε να διαβάζει: «Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). «Παρόλο που ο Ιησούς έκανε μεγάλο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους, ολοκλήρωσε μόνο τη λύτρωση όλης της ανθρωπότητας και έγινε η προσφορά περί αμαρτίας του ανθρώπου, αλλά δεν απάλλαξε τον άνθρωπο από όλη τη διεφθαρμένη διάθεσή του. Για να σωθεί ολοκληρωτικά ο άνθρωπος από την επιρροή του Σατανά, δεν αρκούσε μόνο να σηκώσει ο Ιησούς στους ώμους Του τις αμαρτίες του ανθρώπου ως η προσφορά περί αμαρτίας, αλλά έπρεπε, επίσης, ο Θεός να επιτελέσει ακόμα μεγαλύτερο έργο για να απαλλάξει πλήρως τον άνθρωπο από τη διάθεσή του, η οποία έχει διαφθαρεί από τον Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Πρόλογος). «Οι αμαρτίες του ανθρώπου συγχωρέθηκαν, κι αυτό οφείλεται στο έργο της σταύρωσης του Θεού, αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να ζει μέσα στη διεφθαρμένη σατανική διάθεση του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί πλήρως από τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του, ώστε η αμαρτωλή του φύση να αποβληθεί ολοκληρωτικά και να μην αναπτυχθεί ποτέ ξανά, καθιστώντας, έτσι, δυνατή τη μεταμόρφωση της διάθεσης του ανθρώπου. Αυτό θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να κατανοεί το μονοπάτι της ανάπτυξης στη ζωή, να κατανοεί την οδό της ζωής, καθώς και τον τρόπο να αλλάξει τη διάθεσή του. Επιπλέον, θα προϋπέθετε ο άνθρωπος να ενεργεί σύμφωνα με αυτό το μονοπάτι, έτσι ώστε η διάθεσή του να μπορεί σταδιακά να αλλάξει κι εκείνος να μπορεί να ζήσει υπό τη λάμψη του φωτός, ώστε όλα όσα κάνει να είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ώστε να μπορέσει να αποβάλει τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του και ώστε να απελευθερωθεί από την επιρροή του σκότους του Σατανά, κι έτσι να αναδυθεί τελείως από την αμαρτία. Τότε μόνο θα λάβει ο άνθρωπος πλήρη σωτηρία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μυστήριο της ενσάρκωσης (4)). Η Αδελφή Ζάο είπε κατά τη συναναστροφή: «Μετά την ανάγνωση των λόγων του Θεού, κατανοούμε πλέον γιατί είμαστε συνεχώς δεσμευμένοι από τη σατανική μας φύση και ανίκανοι να απαλλαγούμε από την αμαρτία, έτσι δεν είναι; Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Θεός επιτέλεσε μόνο το έργο της λύτρωσης, αυτό δεν ήταν το έργο των εσχάτων ημερών της κρίσης, της κάθαρσης και της απόλυτης σωτηρίας των ανθρώπων. Έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο πολύ εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας και μετανοούμε, και κατανικούμε τον εαυτό μας, ή νηστεύουμε και προσευχόμαστε, δεν θα είμαστε ικανοί να επιτύχουμε μια αναμάρτητη κατάσταση. Τούτο σημαίνει ότι, αν θέλουμε να ελευθερωθούμε από τη δουλεία και την εξουσία της αμαρτωλής φύσης μας, πάλι δεν αρκεί μόνο η βίωση του έργου της λύτρωσης του Κυρίου Ιησού. Πρέπει να αποδεχθούμε το έργο της κρίσης που επιτελεί ο επιστρέψας Κύριος Ιησούς. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι, μέσα από την επιτέλεση του έργου της κρίσης Του των εσχάτων ημερών, ο Θεός εκφράζει πολλές πτυχές της αλήθειας, προκειμένου να κρίνει και να εκθέσει τη σατανική φύση του ανθρώπου, που αντιστέκεται στον Θεό και Τον προδίδει. Καθιστά σαφή στον άνθρωπο τη δίκαιη, αγία και δυσανεκτική προς την ύβρι διάθεση του Θεού, οδηγώντας τον άνθρωπο να δει καθαρά μέσα από την κρίση και το παίδεμα των λόγων του Θεού την αλήθεια της προσωπικής του βαθιάς διαφθοράς από τον Σατανά, να γνωρίσει πραγματικά τη δίκαιη διάθεση του Θεού που δεν ανέχεται την ανθρώπινη ύβρι, να φανερώσει μια καρδιά που έχει φόβο Θεού και, ως αποτέλεσμα αυτού, να αλλάξει και να καθάρει τη σατανική διάθεση του ανθρώπου και να σώσει τον άνθρωπο από την επιρροή του Σατανά. Μέσα από τη μεγαλοπρεπή, οργισμένη κρίση και το παίδεμα του Θεού, βλέπουμε τον Θεό σαν να ερχόμαστε κατά πρόσωπο, βλέπουμε το μέγα φως που έρχεται από τους ουρανούς. Σαν δίκοπο σπαθί, ο λόγος του Θεού διαπερνά τις καρδιές μας, αποκαλύπτει τη σατανική μας φύση που αντιστέκεται στον Θεό και Τον προδίδει και ακόμη και τις διεφθαρμένες διαθέσεις μας στις βαθύτερες εσοχές της καρδιάς μας, τις οποίες εμείς δεν έχουμε κανέναν τρόπο να ανακαλύψουμε, ωθώντας μας να δούμε ότι η ουσία της φύσης μας είναι γεμάτη από τόσο σατανικές διαθέσεις, όπως η αλαζονεία, η έπαρση, ο εγωισμός, η χυδαιότητα, η ατιμία και η δολιότητα, ώστε δεν μοιάζουμε ούτε στο ελάχιστο με ανθρώπους και είμαστε η απόλυτη ενσάρκωση του Σατανά. Μόνο τότε γονατίζουμε ενώπιον του Θεού, και αρχίζουμε να μισούμε τον εαυτό μας και να τον αναθεματίζουμε. Ταυτόχρονα, επίσης αισθανόμαστε βαθιά ότι ο λόγος του Θεού είναι η αλήθεια, είναι όλη η αποκάλυψη της διάθεσης του Θεού και τι σημαίνει η ζωή του Θεού. Βλέπουμε ότι η δίκαιη διάθεση του Θεού δεν ανέχεται την ύβρι, και ότι η ουσία της αγιοσύνης του Θεού δεν ανέχεται ψεγάδια. Το αποτέλεσμα είναι ότι γεννιέται μια καρδιά που έχει φόβο Θεού, και αρχίζουμε να αναζητάμε την αλήθεια με όλη μας τη δύναμη και να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού. Μετά τη βαθμιαία κατανόησή μας για την αλήθεια, γνωρίζουμε ολοένα και περισσότερο τη σατανική φύση και διάθεσή μας, διακρίνοντάς τες με όλο και μεγαλύτερη ευκολία. Επίσης, γνωρίζουμε ολοένα και περισσότερο τον Θεό. Η διεφθαρμένη διάθεση μέσα μας σταδιακά καθαίρεται, κι εμείς ελευθερωνόμαστε από τα δεσμά της αμαρτίας, και ζούμε ενώπιον του Θεού μέσα σε αληθινή απελευθέρωση και ελευθερία. Αυτό ακριβώς είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται μέσα από το έργο της κρίσης του Θεού για τους ανθρώπους κατά τις έσχατες ημέρες. Επομένως, γίνεται φανερό ότι το έργο της “λύτρωσης” κατά την Εποχή της Χάριτος και το έργο της “άρσης της αμαρτίας” κατά τις έσχατες ημέρες είναι δύο διαφορετικά στάδια έργου. Η “λύτρωση” ήταν απλώς η ανάληψη από τον Κύριο Ιησού των αμαρτιών των ανθρώπου αντ’ αυτού, επιτρέποντάς του να ξεφύγει από την τιμωρία που έπρεπε να υποστεί για τις αμαρτίες του. Τούτο, παρ’ όλ’ αυτά, δεν καταδείκνυε ότι ο άνθρωπος ήταν αναμάρτητος, και, πολύ λιγότερο, ότι δεν επρόκειτο ποτέ ξανά να διαπράξει αμαρτία ή ότι είχε απόλυτα εξαγνιστεί. Ενώ “άρση της αμαρτίας” είναι η απόλυτη έκθεση της αμαρτωλής φύσης του ανθρώπου, που επιτρέπει στον άνθρωπο να ζει χωρίς να στηρίζεται πλέον στη διεφθαρμένη φύση του, να επιτύχει μια αλλαγή στη διάθεση ζωής του και να καταστεί απόλυτα εξαγνισμένος. Ως εκ τούτου, μόνο με την αποδοχή του έργου της κρίσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες μπορούν οι διεφθαρμένες μας διαθέσεις να διαλυθούν απόλυτα, κι εμείς μπορούμε να απαλλαγούμε από την επιρροή του Σατανά και να σωθούμε, να οδηγηθούμε στη βασιλεία του Θεού και να επιτύχουμε τις υποσχέσεις και τις ευλογίες Του».

Ακούγοντας τον λόγο του Θεού και όσα συναναστράφηκαν οι αδελφές, ένιωσα ότι ανταποκρίνονταν πολύ στην αλήθεια και ήταν πολύ πρακτικά. Αναλογίστηκα τη δική μου πίστη στον Κύριο κατά τη διάρκεια αυτών των πολλών ετών: Όχι μόνο έλεγα συχνά ψέματα και εξαπατούσα, αλλά ήμουν επίσης αλαζονικός και χωρίς φραγμούς, αγενής και παράλογος, και ισχυρογνώμων. Οι εργαζόμενοι στη μονάδα εργασίας μου με φοβούνταν και απομακρύνονταν από μένα, ενώ ακόμα και στο σπίτι μου, η γυναίκα μου και η κόρη μου με φοβούνταν κι εκείνες κάπως. Κανείς δεν ήθελε να μου ανοίξει την καρδιά του, και δεν μπορούσα να βρω ούτε έναν στενό φίλο για να του εκμυστηρεύομαι. Ήταν οδυνηρό. Διάβαζα συχνά τη Βίβλο και προσευχόμουν, ομολογούσα τις αμαρτίες μου στον Κύριο, έφτανα ακόμη και να περιφρονώ τον εαυτό μου, αλλά μετά άρχιζα και πάλι να αμαρτάνω, δεν μπορούσα με τίποτε να αλλάξω τον εαυτό μου. Ένας άνθρωπος όπως εγώ, ο οποίος αμαρτάνει συχνά και αντιστέκεται στον Κύριο, έχει μεγάλη ανάγκη τη σωτηρία του Θεού! Τώρα ο Κύριος Ιησούς έχει ήδη επιστρέψει ως Παντοδύναμος Θεός ενσαρκωμένος. Σήμερα μπορώ να έχω την καλή τύχη να ακούω τη φωνή του Θεού και να γνωρίζω ότι ο Κύριος Ιησούς έχει έρθει ξανά, για να φέρει την αλήθεια και να αναλάβει το έργο της κρίσης, της κάθαρσης και της σωτηρίας του ανθρώπου —στ’ αλήθεια είμαι εξαιρετικά τυχερός! Η αδελφή είδε ότι ήμουν γεμάτος λαχτάρα, και μου έδωσε ένα αντίγραφο του βιβλίου του λόγου του Θεού «Το πρόβατα του Θεού ακούν τη φωνή του Θεού». Ευτυχής, πήρα το βιβλίο και αποφάσισα να συνεχίζω να πιστεύω με ειλικρίνεια στον Παντοδύναμο Θεό!

Αφού αποδέχτηκα το έργο του Παντοδύναμου Θεού κατά τις έσχατες ημέρες, διάβασα πολλά από τα λόγια του Θεού. Σχετικά με τα τρία στάδια του έργου του Θεού, το μυστήριο της ενσάρκωσης, το νόημα του ονόματος του Θεού και την εκ των έσω ιστορία της Βίβλου, καθώς και το πώς φτιάχνονται οι νικητές, πώς πραγματοποιείται η βασιλεία του Χριστού, πώς διαφοροποιείται το τελικό αποτέλεσμα και ο προορισμός κάθε κατηγορίας του ανθρώπου, βαθμιαίως κατανόησα λίγο αυτές και άλλες πτυχές της αλήθειας. Επίσης, η πίστη μου στον Θεό ήταν καλύτερη.

Αρχικά, όταν διάβασα τα λόγια του Θεού, που έκριναν αυστηρά και αποκάλυπταν τον άνθρωπο, αισθάνθηκα άσχημα και άβολα. Είχα μερικές αντιλήψεις στο μυαλό μου, και ένιωσα ότι τα λόγια του Θεού ήταν υπερβολικά αυστηρά. Δεν μπορούσε να είναι λίγο πιο ήπιος; Αν ο Θεός τον κρίνει κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε ο άνθρωπος δεν είναι καταδικασμένος; Πώς μπορεί να σωθεί; Αργότερα, στον λόγο του Θεού, διάβασα τα εξής: «Τις έσχατες ημέρες, ο Χριστός χρησιμοποιεί μια ποικιλία από αλήθειες για να διδάξει τον άνθρωπο, να εκθέσει την ουσία του ανθρώπου και να αναλύσει τα λόγια και τις πράξεις του. Αυτά τα λόγια εμπεριέχουν διάφορες αλήθειες, όπως το καθήκον του ανθρώπου, πώς θα πρέπει να υπακούει τον Θεό, πώς θα πρέπει να είναι πιστός σ’ Εκείνον, πώς οφείλει να βιώνει την κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και τη σοφία και τη διάθεση του Θεού, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά τα λόγια απευθύνονται στην ουσία του ανθρώπου και στη διεφθαρμένη διάθεσή του. Συγκεκριμένα, αυτά τα λόγια που εκθέτουν το πώς ο άνθρωπος αποστρέφεται τον Θεό, λέγονται σε σχέση με το πώς ο άνθρωπος αποτελεί ενσάρκωση του Σατανά και μια εχθρική δύναμη απέναντι στον Θεό. Αναλαμβάνοντας το έργο της κρίσης Του, ο Θεός δεν καθιστά απλώς σαφή τη φύση του ανθρώπου με λίγα μόνο λόγια· εκθέτει, αντιμετωπίζει και κλαδεύει μακροπρόθεσμα. Αυτές οι μέθοδοι έκθεσης, αντιμετώπισης και κλαδέματος δεν μπορούν να αντικατασταθούν με συνηθισμένα λόγια, αλλά με την αλήθεια, την οποία ο άνθρωπος δεν κατέχει καθόλου. Μονάχα τέτοιου είδους μέθοδοι θεωρούνται ως κρίση· μόνο μέσω μιας τέτοιας κρίσης μπορεί ο άνθρωπος να υποταχθεί και να πειστεί πλήρως να είναι υποταγμένος στον Θεό και, επιπλέον, να αποκτήσει αληθινή γνώση του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Χριστός επιτελεί το έργο της κρίσης με την αλήθεια). «Πώς επιτυγχάνεται η τελείωση του ανθρώπου από τον Θεό; Μέσα από τη δίκαιη διάθεσή Του. Η διάθεση του Θεού αποτελείται κυρίως από τη δικαιοσύνη, την οργή, τη μεγαλοπρέπεια, την κρίση και την κατάρα, και η τελείωση του ανθρώπου από Εκείνον γίνεται πρωτίστως μέσω της κρίσης. Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν και ερωτούν γιατί ο Θεός μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τελείωση μόνο μέσω της κρίσης και της κατάρας. Λένε: “Αν ο Θεός καταριόταν τον άνθρωπο, δεν θα πέθαινε ο άνθρωπος; Αν ο Θεός έκρινε τον άνθρωπο, αυτός δεν θα καταδικαζόταν; Τότε, πώς μπορεί ακόμα να οδηγηθεί στην τελείωση;” Αυτά είναι λόγια ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το έργο του Θεού. Αυτό που καταριέται ο Θεός είναι η ανυπακοή του ανθρώπου, κι αυτό που κρίνει είναι οι αμαρτίες του ανθρώπου. Παρόλο που μιλά σκληρά και χωρίς την παραμικρή ευαισθησία, αποκαλύπτει όλα όσα έχει μέσα του ο άνθρωπος, και μέσα από τις αυστηρές αυτές λέξεις, αποκαλύπτει αυτό που είναι στοιχειώδες μέσα στον άνθρωπο, ενώ μέσα από μια τέτοια κρίση, δίνει στον άνθρωπο μια βαθιά γνώση της ουσίας της σάρκας και, έτσι, ο άνθρωπος παραδίνεται στην υπακοή ενώπιον του Θεού. Η σάρκα του ανθρώπου είναι αμαρτωλή, είναι του Σατανά, είναι ανυπάκουη και το αντικείμενο του παιδέματος του Θεού —και έτσι, για να μπορέσει ο άνθρωπος να γνωρίσει τον εαυτό του, τα λόγια της κρίσης του Θεού πρέπει να τον πλήξουν και πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε είδους ραφινάρισμα. Μόνο τότε μπορεί το έργο του Θεού να έχει αποτέλεσμα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Την ομορφιά του Θεού μπορείς να τη γνωρίσεις μόνο βιώνοντας επίπονες δοκιμασίες). Από τα λόγια του Θεού, κατανόησα ότι ο Θεός επιτελεί το έργο της κρίσης Του κατά τις έσχατες ημέρες μέσω της έκφρασης της αλήθειας και ότι κρίνει αυστηρά, εκθέτει και καταδικάζει τις διεφθαρμένες διαθέσεις του ανθρώπου, τη σατανική φύση και τις φαύλες πράξεις του ως προς την αντίσταση στον Θεό. Το πράττει, για να μας ωθήσει να δούμε ξεκάθαρα την αλήθεια της ίδιας μας της διαφθοράς, να κατανοήσουμε ενδελεχώς την ουσία των διεφθαρμένων διαθέσεών μας και να γνωρίσουμε τη ίδια μας τη σατανική φύση και την πηγή της διαφθοράς μας, διότι μόνον έτσι θα μπορέσουμε να μισήσουμε τον εαυτό μας και να απαρνηθούμε τη σάρκα μας. Ταυτόχρονα, ακριβώς επειδή ο Θεός, μέσα από την κρίση και το παίδεμά Του, δείχνει τη δίκαιη, μεγαλοπρεπή και οργισμένη διάθεσή Του, εμείς είμαστε ικανοί να δούμε τη δικαιοσύνη και αγιοσύνη Του και να κατανοήσουμε ξεκάθαρα τη δική μας ρυπαρότητα, ασχήμια και φαυλότητα. Επίσης, ο Θεός το πράττει, έτσι ώστε να γνωρίσουμε την ίδια μας τη σατανική φύση και την αλήθεια της διαφθοράς μας. Αν ο Θεός δεν έκρινε τόσο αυστηρά τον άνθρωπο, αν δεν εξέθετε τη διαφθορά του ανθρώπου χτυπώντας ακριβώς στην καρδιά του ζητήματος και δεν αποκάλυπτε τη δίκαιη και μεγαλοπρεπή διάθεσή Του, τότε εμείς οι άνθρωποι, που μας έχει διαφθείρει τόσο βαθιά ο Σατανάς, θα ήμαστε ανίκανοι να κάνουμε τον απολογισμό μας ή να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας, και θα ήμασταν ανάξιοι να γνωρίσουμε την αλήθεια της ίδιας μας της διαφθοράς ή της σατανικής μας φύσης. Αν συνέβαινε αυτό, τότε πώς θα απαλλασσόμασταν από την αμαρτωλή μας φύση και θα εξαγνιζόμασταν; Από τα αποτελέσματα που πέτυχαν τα αυστηρά λόγια του Θεού, μπορούμε να κατανοήσουμε ότι μέσα τους κρύβονται η αληθινή αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο και οι επίπονες προσπάθειες που καταβάλλει προκειμένου να σώσει τον άνθρωπο! Όσο περισσότερο διαβάζω τα λόγια του Θεού, τόσο περισσότερο αισθάνομαι ότι το έργο της κρίσης Του είναι πολύ σπουδαίο! Το έργο του Θεού είναι τόσο πρακτικό! Μόνο η αυστηρή κρίση του Θεού μπορεί να εξαγνίσει, να αλλάξει και να σώσει τον άνθρωπο. Το έργο της κρίσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες είναι πραγματικά αυτό που χρειαζόμαστε!

Επειδή η φύση μου ήταν αλαζονική και επηρμένη, καθώς και τρομερά αυτάρεσκη, όποτε μιλούσα στους άλλους, συνήθως τους επέπληττα με συγκαταβατικό τρόπο, ενεργούσα πάντα με τον δικό μου τρόπο, πάντοτε μου άρεσε να κάνω τους άλλους να με ακούν και έκανα επίδειξη μπροστά στους άλλους ανθρώπους. Πολλές φορές στις συναθροίσεις, έδινα συναναστροφές για το πώς είχα αντιμετωπίσει διάφορα προβλήματα στη μονάδα εργασίας μου, πώς είχα επιπλήξει το ανυπάκουο προσωπικό και τους είχα υποτάξει, και για το ότι η γυναίκα και η κόρη μου στο σπίτι με υπάκουαν πάντα σε όλα. Ειδικά όταν συναναστρεφόμουν πάνω σε λόγια του Θεού, συχνά έλεγα πράγματα όπως «εγώ πιστεύω ότι το συγκεκριμένο εδάφιο από τα λόγια του Θεού σημαίνει αυτό» και «ορίστε τι σκέφτομαι εγώ». Ένας αδελφός είδε ότι, χωρίς να το αντιλαμβάνομαι, συνεχώς εξέφραζα μια αλαζονική και αυτάρεσκη διάθεση και μου το υπέδειξε σε μια συνάθροιση, λέγοντας ότι το να μιλώ και να ενεργώ κατ’ αυτόν τον τρόπο αποτελούσε έκφραση αλαζονείας, αυταρέσκειας, και παραλογισμού. Στο παρελθόν, αν κάποιος με είχε εκθέσει κατ’ αυτόν τον τρόπο, και μπροστά σε τόσο πολλούς ανθρώπους, σίγουρα θα υπερασπιζόμουν τον εαυτό μου και δεν θα αργούσα να τον διαψεύσω. Όμως εκείνη την εποχή, επέλεξα να σιωπήσω χωρίς να υπερασπιστώ και να δικαιολογήσω τον εαυτό μου, επειδή αναλογίστηκα τα λόγια των «Κηρύγματα και Συναναστροφή για την Είσοδο στη Ζωή»: «Αν πάντα λέτε “εγώ πιστεύω”, σε οποιοδήποτε θέμα συναντάτε, τότε καλύτερα να εγκαταλείψετε τις απόψεις σας. Σας προτρέπω να εγκαταλείψετε τις απόψεις σας και να αναζητήσετε την αλήθεια. Δείτε τι λένε τα λόγια του Θεού. Η “άποψή” σας δεν είναι η αλήθεια! […] Είστε υπέρ το δέον αλαζονικοί και αυτάρεσκοι! Σας είναι αδύνατον να εγκαταλείψετε και να αρνηθείτε τις δικές σας αντιλήψεις και αυταπάτες, ακόμα και ενώπιον της αλήθειας. Ούτε στο ελάχιστο δεν θέλετε να υπακούσετε στον Θεό! Ποιος από εκείνους που αναζητούν αληθινά την αλήθεια και έχουν στ’ αλήθεια μια καρδιά που σέβεται τον Θεό, εξακολουθεί να λέει “εγώ πιστεύω”; Αυτή η φράση έχει ήδη εξαλειφθεί. Είναι η αποκάλυψη της σατανικής διάθεσης». Τα λόγια αυτά της συναναστροφής μού θύμισαν ότι, κανονικά, όποτε ερχόμουν αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, είχα πάντα στα χείλη μου λόγια όπως «εγώ νομίζω», «εγώ υποστηρίζω», «εγώ πιστεύω», ξεκινώντας πάντοτε από τη λέξη «εγώ», μ’ εμένα να έχω πάντα την τελευταία λέξη σχετικά με τα πάντα. Πίστευα ότι μπορούσα να διακρίνω την αλήθεια και να αντιμετωπίζω τα προβλήματα. Πάντα έκανα τους άλλους να ενεργούν όπως έλεγα εγώ, και να με υπακούν. Η πάντα τόσο μεγάλη εκτίμηση προς εμένα τον ίδιο, δεν σήμαινε ακριβώς ότι αποκάλυπτα μια αλαζονική διάθεση; Αυτά που μου είπε ο αδελφός, επισημαίνοντας τη διάθεσή μου, ήταν όλα αλήθεια, και έπρεπε να τα αποδεχτώ. Όσα πίστευα ότι πήγαζαν από τις δικές μου αντιλήψεις και φαντασιώσεις, προέρχονταν από τον Σατανά και, σίγουρα, δεν ήταν η αλήθεια. Σκέφτηκα ότι, ανεξάρτητα από το αν βρισκόμουν στο σπίτι ή στη μονάδα εργασίας, ανάμεσα στους συναδέλφους μου, εγώ πάντα φερόμουν ως το νούμερο ένα. Αν κάποιος με παράκουε, ή έκανε κάτι που δεν ευθυγραμμιζόταν με τις απόψεις μου, νευρίαζα και τον κατσάδιαζα. Το γεγονός ότι ήμουν ικανός να αποκαλύψω αυτά τα πράγματα, εξηγεί ότι δεν υπήρχε χώρος για τον Θεό στην καρδιά μου, ότι δεν τιμούσα τον Θεό ως μέγα, αλλά, αντίθετα, ότι τιμούσα τον εαυτό μου ως μέγα. Ήμουν συχνά ικανός να λέω τέτοια πράγματα και να φέρομαι με τον συγκεκριμένο τρόπο, και τούτο αποδεικνύει πόσο υπέρμετρα αλαζονική ήταν η διάθεσή μου!

Αργότερα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Εάν κατέχεις πραγματικά την αλήθεια μέσα σου, το μονοπάτι που βαδίζεις θα είναι εκ φύσεως το σωστό μονοπάτι. Χωρίς την αλήθεια, είναι εύκολο να πράξεις το κακό, και θα το κάνεις άθελά σου. Για παράδειγμα, αν υπήρχαν μέσα σου η αλαζονεία και η έπαρση, θα σου ήταν αδύνατον να αποφύγεις να αψηφήσεις τον Θεό· θα ένιωθες αναγκασμένος να Τον αψηφήσεις. Δεν θα το έκανες σκόπιμα, θα το έκανες υπό την κυριαρχία της αλαζονικής και υπεροπτικής φύσης σου. Η αλαζονεία και η έπαρσή σου θα σε ανάγκαζαν να κοιτάζεις τον Θεό αφ’ υψηλού και να Τον βλέπεις ως ανάξιο· θα σε έκαναν να εξυμνείς τον εαυτό σου, να επιδεικνύεσαι μονίμως και, εν τέλει, να καθίσεις στη θέση του Θεού και να γίνεις μάρτυρας για τον εαυτό σου. Στο τέλος, θα μετέτρεπες τις δικές σου ιδέες, το σκεπτικό και τις αντιλήψεις σου σε αλήθειες που θα έπρεπε να λατρεύονται. Δες πόσο κακό γίνεται από τους ανθρώπους όταν αυτοί κυριαρχούνται από την αλαζονική και υπεροπτική τους φύση! Για να επιλύσουν τις κακές τους πράξεις, πρέπει πρώτα να επιλύσουν το πρόβλημα της φύσης τους. Χωρίς αλλαγή στη διάθεσή τους, δεν θα ήταν δυνατόν να βρεθεί ουσιαστική λύση σε αυτό το πρόβλημα» («Μόνο αναζητώντας την αλήθεια, μπορεί να επιτύχει κανείς αλλαγή στη διάθεσή του» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Όλα όσα είπε ο Θεός είναι η αλήθεια, και με έπεισαν απόλυτα. Σκέφτηκα ότι συνήθιζα να επιπλήττω συγκαταβατικά τους άλλους στον χώρο εργασίας, όταν ήμουν μαζί με τους συναδέλφους μου, αλλά και στο σπίτι. Όλα αυτά τα έπραττα ευρισκόμενος υπό την κυριαρχία της σατανικής, αλαζονικής μου φύσης, και δεν τα είχε προκαλέσει ο θυμός μου ή το γεγονός ότι ήμουν ευερέθιστος ή ότι δεν είχα αυτοσυγκράτηση. Επειδή πίστευα ότι είχα επίπεδο, ταλέντα και μπορούσα να βγάζω χρήματα, πίστευα ότι είμαι καλύτερος από τους άλλους, αντιμετώπιζα όλους τους άλλους περιφρονητικά, νόμιζα ότι ήμουν καλύτερός τους και πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου ανώτερο. Αυτές οι σκέψεις τροφοδοτούσαν την αλαζονεία μου και έγιναν ο κώδικας της ζωής μου. Είχα βρει την πηγή της αμαρτίας μου και είχα κατανοήσει τον κίνδυνο του τι θα συνέβαινε αν η σατανική και διεφθαρμένη διάθεσή μου παρέμενε αδιάλυτη. Γι’ αυτό και ενσυνείδητα έψαξα και διάβασα πολλά από τα λόγια του Θεού σχετικά με την κρίση Του και την αποκάλυψη της αλαζονικής φύσης του ανθρώπου και, βάσει των λόγων αυτών, έκανα τον απολογισμό μου. Μέσα από τα λόγια κρίσεως και αποκάλυψης του Θεού, και τις επικοινωνίες των αδελφών στις συναθροίσεις, άρχισα να έχω μια επιφανειακή κατανόηση της ίδιας μου της αλαζονικής φύσης. Κατάλαβα ότι, στην πραγματικότητα, δεν ήμουν καλύτερος από κανέναν, και ότι η ικανότητα και τα πλούτη μού είχαν δοθεί όλα από τον Θεό, οπότε δεν είχα τίποτα για να καυχιέμαι. Αν ο Θεός δεν μου είχε χαρίσει σύνεση και εξυπνάδα, αν δεν με είχε ευλογήσει, τι θα μπορούσα να κάνω στηριζόμενος μονάχα στις δικές μου δυνάμεις; Υπάρχουν τόσοι πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι στον κόσμο· γιατί αυτοί μοχθούν και σπεύδουν σε όλη τους τη ζωή και καταλήγουν με άδεια χέρια; Μέσα στα λόγια του Θεού βρήκα επίσης το μονοπάτι για τη διάλυση της αλαζονικής φύσης μου, το οποίο ήταν να αποδέχομαι περισσότερο κλάδεμα και αντιμετώπιση από τους αδελφούς και τις αδελφές, να αποδέχομαι περισσότερη κρίση, παίδεμα, δοκιμασίες και το ραφινάρισμα του Θεού, να κάνω τον απολογισμό μου υπό το φως των λόγων του Θεού, να επιτύχω αληθινή αυτογνωσία και μίσος για εμένα τον ίδιο, να μην ενεργώ πλέον σύμφωνα με τη σατανική μου διάθεση, αλλά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού. Αργότερα βίωσα πολλά περιστατικά κρίσης, παιδέματος, κλαδέματος και αντιμετώπισης, και έζησα πολλές αναποδιές και αποτυχίες, και η γνώση μου ως προς τη σατανική φύση και τη διεφθαρμένη ουσία μου βαθμιαία έγινε βαθύτερη, ενώ απέκτησα και μια επιφανειακή αντίληψη για το μεγαλείο, τη δικαιοσύνη και την αγιοσύνη του Θεού. Όσο περισσότερο γνώριζα τη δικαιοσύνη και την αγιοσύνη του Θεού, τόσο περισσότερο κατανοούσα τη δική μου ρυπαρότητα, κατωτερότητα, ασημαντότητα και αθλιότητα. Τα πράγματα, τα οποία θεωρούσα σημαντικά πριν ή για τα οποία είχα καυχηθεί, τώρα ένιωθα ότι ήταν ανάξια αναφοράς και, χωρίς να το καταλάβω, η αλαζονική μου διάθεση άρχισε να αλλάζει. Ανεξάρτητα από το αν οι αδελφοί και αδελφές ή οι συνάδελφοί μου ή η οικογένειά μου έλεγαν κάτι σωστό, εγώ το αποδεχόμουν και δεν μιλούσα πια συγκαταβατικά, ενεργούσα με ταπεινοφροσύνη και δεν έπραττα τα πάντα με τον δικό μου τρόπο. Κάθε φορά που προέκυπτε κάποιο ζήτημα, το συζητούσα με τους άλλους, και ενεργούσα σύμφωνα με την πρόταση του ατόμου που είχε δίκιο. Σιγά-σιγά, η σχέση μου με τους ανθρώπους γύρω μου άρχισε να ομαλοποιείται. Ένοιωθα ειρήνη και χαρά στην καρδιά μου, και πίστευα ότι ζούσα λίγο περισσότερο σαν πραγματικός άνθρωπος.

Μετά από συνεχή ανάγνωση του λόγου του Θεού και βιώνοντας τη ζωή της εκκλησίας, ένιωθα ολοένα και περισσότερο ότι ήταν αληθινά καλό που ήμουν ικανός να αποδεχτώ το έργο της κρίσης του Θεού κατά τις έσχατες ημέρες. Κατανόησα ξεκάθαρα ότι απλώς δεν υπήρχε περίπτωση η διεφθαρμένη μου διάθεση να επιλυθεί από μένα και μόνο. Μόνο μέσω της κρίσης και του παιδέματος του λόγου του Θεού, σταδιακά άλλαξα και οδηγήθηκα στην κάθαρση. Μέσα στην Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού, είδα πολλούς αδελφούς και αδελφές να εργάζονται σκληρά, αναζητώντας την αλήθεια και αποδεχόμενοι την κρίση και το παίδεμα των λόγων του Παντοδύναμου Θεού. Κάθε φορά που κάποιος αποκαλύπτει κάποια διαφθορά, όλοι το επισημαίνουν μεταξύ τους και βοηθά ο ένας τον άλλον. Όλοι κάνουμε τον απολογισμό του εαυτού μας και τον μαθαίνουμε υπό το φως των λόγων του Θεού, αναζητάμε την αλήθεια για να διαλύσουμε τη διαφθορά μας, όλοι εξασκούμαστε στο να είμαστε ειλικρινείς άνθρωποι, εξαγνισμένοι και ανοιχτοί, αποδεχόμαστε και υποτασσόμαστε σε όποια συναναστροφή είναι σύμφωνη με την αλήθεια και η διεφθαρμένη διάθεσή μας αλλάζει ολοένα και περισσότερο· τα λόγια του Παντοδύναμου Θεού μπορούν πράγματι να εξαγνίσουν και να αλλάξουν τους ανθρώπους. Ο Θεός ενσαρκωμένος έχει έρθει ανάμεσά μας, εκφέρει ο ίδιος προσωπικά τα λόγια Του προκειμένου να μας κρίνει και να μας εξαγνίσει, και μας καθοδηγεί να αποβάλουμε την αμαρτία και να σωθούμε —είμαστε πάρα πολύ τυχεροί! Καθώς σκεφτόμουν όλους τους ανθρώπους που πιστεύουν ειλικρινά στον Κύριο και περιμένουν ανυπόμονα την επιστροφή Του, που λαχταρούν να αποβάλουν τους δεσμούς της αμαρτίας και να καθαρθούν, κι όμως ζουν μέσα στην οδύνη χωρίς μονοπάτι να ακολουθήσουν, είπα μια προσευχή στον Θεό και πήρα μια απόφαση: «Επιθυμώ να κηρύξω το ευαγγέλιο της βασιλείας Σου σε ακόμη περισσότερους ανθρώπους, ώστε να μπορέσουν να γίνουν σαν εμένα, και να μπορέσουν να ακολουθήσουν τα βήματά Σου και να εισέλθουν στο μονοπάτι της κάθαρσης και της επίτευξης της σωτηρίας!»