Από την Τσενγκ Μινγκτζί, επαρχία Σαανσί

Είμαι άνθρωπος εξωστρεφής και ειλικρινής. Μιλώ με τους ανθρώπους με πολύ ξεκάθαρο τρόπο· ό,τι θέλω να πω, το λέω —δεν είμαι ο τύπος που υπεκφεύγει. Στις αλληλεπιδράσεις μου με τους άλλους, τείνω να τα λέω σταράτα. Με εξαπατούν συχνά ή καθίσταμαι γελοία, επειδή χαρίζω την εμπιστοσύνη μου υπερβολικά εύκολα. Τούτο μου προκαλεί συχνά μεγάλη οδύνη. Αφότου πίστεψα στον Θεό, διάβασα στα λόγια Του ότι ο Θεός αγαπά αυτούς που είναι απλοί και ειλικρινείς. Σκεφτόμουν μέσα μου: Ο Θεός θέλει ειλικρινείς ανθρώπους· στο παρελθόν, όταν ήμουν έξω στον κόσμο, η αφέλειά μου με έβαζε σε μειονεκτική θέση και με καθιστούσε ευάλωτη στον εκφοβισμό των άλλων, αλλά τώρα, στην εκκλησία, δεν χρειάζεται πλέον να ανησυχώ για το αν είμαι υπερβολικά απονήρευτη. Από τότε, ένοιωθα ιδιαιτέρως παρήγορα διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, που έλεγαν ότι μόνο οι ειλικρινείς θα λάβουν τη σωτηρία Του. Θεωρούσα εαυτόν ειλικρινές άτομο και ότι η επίτευξη της σωτηρίας του Θεού δεν θα αποτελούσε ζήτημα. Βλέποντας πόσο αγχώθηκαν οι αδελφοί και οι αδελφές μου όταν άρχισαν να αναγνωρίζουν τη δόλια φύση τους, αλλά ήταν ανίκανοι να την αλλάξουν και αδυνατούσαν να είναι σε συμφωνία με το θέλημα του Θεού, ένοιωσα ακόμα πιο ανακουφισμένη που, ούσα έμφυτα ειλικρινής, δεν ήμουν υποχρεωμένη να τα περάσω όλα αυτά. Μια μέρα, όμως, μετά από τη διαφώτιση των λόγων του Θεού, συνειδητοποίησα τελικά ότι δεν ήμουν ειλικρινής άνθρωπος.

Μια μέρα, διάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Οι άνθρωποι που είναι έντιμοι διακατέχονται από την αλήθεια, δεν είναι αξιολύπητοι, άθλιοι, ανόητοι, ή απλοϊκοί. […] Έτσι, μην τοποθετήσεις αυτό το στέμμα στο κεφάλι σου, πιστεύοντας πως είσαι έντιμος επειδή υποφέρεις στην κοινωνία, δέχεσαι διακρίσεις σε βάρος σου και πέφτεις θύμα καταπίεσης ή εξαπάτησης από όλους όσους συναντάς. Αυτό είναι εντελώς λάθος. […] Το να είναι κανείς έντιμος δεν είναι όπως φαντάζονται οι άνθρωποι: Οι άνθρωποι δεν είναι έντιμοι απλώς και μόνο επειδή είναι ειλικρινείς και ακέραιοι. Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί εκ φύσεως να είναι πολύ ευθείς στον τρόπο που μιλάνε, αλλά η ευθύτητα δεν σημαίνει ότι δεν διαθέτουν δόλο. Δόλο αποτελούν τα κίνητρα των ανθρώπων και η διάθεσή τους. Όταν οι άνθρωποι ζουν σ’ αυτόν τον κόσμο, όταν ζουν υπό την επιρροή της διαφθοράς του Σατανά, τους είναι αδύνατον να είναι ειλικρινείς· μπορούν μονάχα να γίνονται όλο και πιο δόλιοι» (από «Η πιο θεμελιώδης πράξη του να είναι κανείς ειλικρινής» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού χαρακτήριζαν τέλεια την κατάστασή μου. Πάντα σκεπτόμουν: Μιλώ ειλικρινά, δεν εμπλέκομαι σε μηχανορραφίες ούτε παίζω παιχνίδια, συχνά, στον κόσμο, με εξαπατούν και με εκφοβίζουν, οπότε κανένα μέρος μου δεν είναι δόλιο. Ως αποτέλεσμα αυτού, δεν έλεγξα ποτέ τον εαυτό μου ως προς τα λόγια του Θεού που αποκαλύπτουν τη δολιότητα του ανθρώπου, αλλά αντίθετα έστεφα τον εαυτό μου ως την πεμπτουσία της ειλικρίνειας. Νόμιζα ότι όλα τα λόγια του Θεού μιλούσαν για τους άλλους ανθρώπους και ότι εγώ ήμουν κάπως διαφορετική, ότι είχα γεννηθεί με αυτήν την έμφυτη ειλικρίνεια. Αλλά φαίνεται ότι επρόκειτο μόνο για δική μου αντίληψη και φαντασία και δεν ευθυγραμμιζόταν καθόλου με την αλήθεια. Τότε μου ήρθε στο μυαλό ένα άλλο εδάφιο των λόγων του Θεού: «Ειλικρίνεια σημαίνει να δίνεις την καρδιά σου στον Θεό, ποτέ να μην Τον κοροϊδεύεις σε τίποτα, να είσαι ανοιχτός με Εκείνον στο καθετί, ποτέ να μην αποκρύπτεις την αλήθεια, ποτέ να μην κάνεις εκείνο που εξαπατά όσους είναι επάνω και παραπλανά τους από κάτω, και ποτέ να μην κάνεις εκείνο που θα κερδίσεις απλώς την εύνοια του Θεού. Εν ολίγοις, το να είσαι ειλικρινής σημαίνει να απέχεις από την ακαθαρσία στις πράξεις και στα λόγια σου, και να μην εξαπατάς ούτε τον Θεό ούτε τον άνθρωπο. […] Αν τα λόγια σου είναι γεμάτα δικαιολογίες και αιτιολογίες χωρίς αξία, τότε Εγώ λέω ότι είσαι άνθρωπος εντελώς απρόθυμος να κάνει την αλήθεια πράξη. Αν έχεις πολλές εκμυστηρεύσεις που είσαι απρόθυμος να μοιραστείς και αν είσαι εντελώς απρόθυμος να αποκαλύψεις τα μυστικά σου – δηλαδή, τις δυσκολίες σου – μπροστά σε άλλους, ώστε να αναζητήσεις την οδό του φωτός, τότε Εγώ λέω ότι είσαι άνθρωπος που δεν θα λάβει εύκολα σωτηρία και δεν θα αναδυθεί εύκολα απ’ το σκοτάδι. Αν η αναζήτηση της οδού της αλήθειας σε ευχαριστεί πολύ, τότε είσαι άνθρωπος που κατοικεί πάντα στο φως. Αν είσαι πολύ χαρούμενος που παρέχεις υπηρεσία στον οίκο του Θεού, δουλεύοντας μεθοδικά και ευσυνείδητα στην αφάνεια, πάντοτε δίνοντας και ποτέ παίρνοντας, τότε Εγώ λέω ότι είσαι ένας πιστός άγιος, γιατί δεν αναζητάς καμία ανταμοιβή και είσαι απλώς ένας ειλικρινής άνθρωπος. Αν είσαι πρόθυμος να είσαι ειλικρινής, αν είσαι πρόθυμος να ξοδέψεις τα πάντα σου, αν είσαι ικανός να θυσιάσεις τη ζωή σου για τον Θεό και να καταθέσεις μαρτυρία, αν είσαι ειλικρινής σε σημείο που το μόνο που ξέρεις είναι να ικανοποιείς τον Θεό και όχι να σκέφτεσαι τον εαυτό σου ή να παίρνεις για τον εαυτό σου, τότε λέω ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι εκείνοι που τρέφονται στο φως και που θα ζήσουν για πάντα στη βασιλεία» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι τρεις νουθεσίες). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να αντιληφθώ περισσότερο ότι, με το «ειλικρίνεια», ο Θεός εννοεί πραγματικά κάποιον που δίνει την καρδιά του στον Θεό, που είναι ακλόνητα πιστός σε Αυτόν, που δεν τρέφει καμία δολιότητα ή εξαπάτηση στην καρδιά του, κάποιον που κατέχει την αλήθεια και την ανθρώπινη φύση. Ο ειλικρινής άνθρωπος δεν λειτουργεί διεκπεραιωτικά ούτε εξαπατά, όταν εκτελεί το καθήκον του· δεν προκαλεί ανησυχία στους άλλους και ο Θεός μπορεί να τον εμπιστευτεί. Ο ειλικρινής απογυμνώνει εαυτόν ενώπιον του Θεού ως προς τα πάντα, και είναι επίσης πρόθυμος να μοιραστεί τα προσωπικά του και τις σκοτούρες του με τους αδελφούς και τις αδελφές του. Δεν προσπαθεί να εξαπατήσει τον Θεό, ούτε και εξαπατά τους άλλους ανθρώπους. Οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν διαστρεβλώνουν τα πράγματα· λένε τα σύκα, σύκα, και τη σκάφη, σκάφη. Οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν σκέφτονται τις προσωπικές τους προοπτικές ή τα μελλοντικά τους σχέδια· ξοδεύουν με όλη τους την καρδιά εαυτόν για τον Θεό και ζουν μόνο για να Τον ικανοποιούν. Όσο για εμένα, δεν είχα κατανοήσει καθόλου το τι σημαίνει να είσαι ειλικρινής άνθρωπος. Στην κοσμική μου κρίση για τα πράγματα, ο «ειλικρινής άνθρωπος» του Θεού ήταν αυτός στον οποίο, στον λαϊκό κόσμο, αναφερόμαστε ως «απονήρευτο άνθρωπο». Δεν ήξερα ότι ο «ειλικρινής άνθρωπος» του Θεού και ο δικός μου «ειλικρινής άνθρωπος» έχουν ελάχιστα κοινά. Πόσο αδαής και παράλογη υπήρξα!

Μετά από προσεκτική σκέψη, ο Σατανάς έχει διαφθείρει τον άνθρωπο επί χιλιάδες χρόνια: Όλοι μας μεγαλώνουμε σε ένα περιβάλλον διαποτισμένο από το δηλητήριο και τη διαφθορά του Σατανά. Η γλώσσα και η διαγωγή μας, ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στην κοινωνία, όλα υπόκεινται στις κοσμικές φιλοσοφίες και τους νόμους επιβίωσης του Σατανά. «Σκέψου πριν μιλήσεις και τότε μίλα με επιφύλαξη», «Ο σώζων εαυτόν σωθήτω», «Τα λες μια έτσι μια αλλιώς»: Αυτές οι πλέον διάσημες φράσεις του Σατανά βρίσκονται κιόλας ριζωμένες στο συλλογικό ασυνείδητο του ανθρώπου. Αποτελούν βασικό στοιχείο της ζωής μας, οδηγώντας μας στον δόλο και την πονηρία. Δεδομένου ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα πλήττεται από τον δόλο και την πονηρία, τι με έκανε να νομίζω ότι εγώ είχα, κατά κάποιον τρόπο, ανοσία ή ότι ήμουν έμφυτα ειλικρινής; Μιλώ ξεκάθαρα και χωρίς υπεκφυγές, επειδή είμαι ειλικρινής και ευθύς άνθρωπος. Οι άλλοι με εξαπατούν συχνά, επειδή είμαι αδαής και κάπως βραδύνους, τούτο όμως δεν σημαίνει ότι είμαι πραγματικά ειλικρινές άτομο. Αναλογιζόμενη το παρελθόν, πόσες φορές δεν παρουσίασα ψευδή εικόνα του εαυτού μου και είπα ψέματα προκειμένου να διατηρήσω τη φήμη και την κοινωνική θέση μου; Πόσες φορές δεν βούλιαξα στο άγχος για τις μελλοντικές προοπτικές μου, αντί να πιστεύω στον Θεό με αγνή και ειλικρινή καρδιά; Φοβόμουν ότι, εγκαταλείποντας τα πάντα για τον Θεό, θα έμενα με άδεια χέρια, γι’ αυτό και μονίμως ήθελα μια υπόσχεση από τον Θεό, μια εγγύηση ότι, μια μέρα, θα εισερχόμουν στη βασιλεία Του. Μόνο έτσι θα ήμουν ικανή να επιδιώξω την αλήθεια με όλη μου την καρδιά, χωρίς ανησυχίες. Ακόμη και όταν έκανα θυσίες και ξόδευα εαυτόν, το έπραττα ως αντάλλαγμα για έναν καλό προορισμό. Πόσες φορές δεν ήμουν ανίκανη να είμαι πιστή στον Θεό, γκρινιάζοντας συνεχώς για τις προσωπικές μου απώλειες και τα κέρδη κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων μου και ανησυχώντας για τη δική μου φήμη και κοινωνική θέση; Και πόσες φορές δεν έλαβα και αναίρεσα αποφάσεις ενώπιον του Θεού, προφέροντας βαρύγδουπα αλλά κενά λόγια προκειμένου να αποκτήσω την εύνοιά Του; Πόσες φορές δεν απέφυγα να ανοιχτώ στους αδελφούς και τις αδελφές μου και να μοιραστώ μαζί τους τα προσωπικά μου προβλήματα και υποθέσεις, από φόβο μη με περιφρονήσουν; Πόσες φορές είπα μόνο όσα πίστευα ότι θα με ωφελούσαν προσωπικά, ούσα επιφυλακτική και καχύποπτη απέναντι στους άλλους; Όσο περισσότερο έκανα τον απολογισμό μου, τόσο περισσότερο κατανοούσα ότι οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις μου ήταν γεμάτα πανουργία και δόλο και ότι ζούσα κάθε στιγμή σε συμφωνία με μια απατηλή φύση. Δεν είμαι ούτε κατά διάνοια ειλικρινής άνθρωπος.

Δόξα τω Θεώ που με διαφώτισε, που μου έδειξε ότι οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν είναι απλώς οι ευθείς και απονήρευτοι, αλλά μάλλον εκείνοι που κατέχουν την αλήθεια και την ανθρώπινη φύση. Και δόξα τω Θεώ που μου έδειξε ότι δεν είμαι ειλικρινής σύμφωνα με τον ορισμό του Θεού, αλλά ένα άτομο που έχει πληγεί από μια δόλια φύση, ένα δόλιο άτομο που έχει αποκαλύψει ο Θεός. Στη συνέχεια, προσευχήθηκα στον Θεό: «Θεούλη μου, δεν είμαι πλέον πρόθυμη να βασίζομαι στη δόλια φύση μου στη ζωή· θα εργαστώ για να καταστώ ειλικρινής άνθρωπος. Σου ζητώ να με αποκαλύψεις και να μου επιτρέψεις να κατανοήσω βαθύτερα την ίδια μου την απατηλή φύση, ώστε να περιφρονήσω εαυτόν, να αρνηθώ τη σάρκα μου και να καταστώ σύντομα ειλικρινής άνθρωπος που κατέχει την αλήθεια και την ανθρώπινη φύση, βιώνοντας την ομοιότητα ενός αληθινού ανθρώπου για να Σε ικανοποιήσω».