Ο λόγος του Θεού λέει: «Πρόθεση του Θεού, όταν αποκαλύπτει τους ανθρώπους, δεν είναι να τους εξοντώσει, αλλά να τους ωθήσει να ωριμάσουν» (από «Μόνο κάνοντας πράξη τα λόγια του Θεού μπορεί να υπάρξουν αλλαγές στη διάθεση» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Στο παρελθόν, επειδή παρεξηγούσα την πρόθεση του Θεού να εκθέτει τους ανθρώπους, όποτε έκανα λάθη κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός μου ή συναντούσα κάποια δυσκολία ή αντιμετώπιζα κάποια αποτυχία ή αναποδιά, βυθιζόμουν σε μια κατάσταση αρνητικότητας και παρανόησης: επαναπαυόμουν παθητικά στο έργο μου, δεν αναζητούσα το θέλημα του Θεού και δεν επιδιδόμουν σε αυτοστοχασμό ώστε να γνωρίσω τον εαυτό μου. Αυτό με έκανε να χάσω πολλές ευκαιρίες να αποκτήσω την αλήθεια. Χάρη στο περιβάλλον που είχε διευθετήσει ο Θεός, καθώς και στη διαφώτιση και την καθοδήγηση των λόγων Του, αργότερα αντιλήφθηκα τις παρεκκλίσεις στην εμπειρία μου και συνειδητοποίησα ότι ο Θεός δεν εκθέτει τους ανθρώπους για να μας εξαλείψει, αλλά για να δώσει στη ζωή μας τη δυνατότητα να αναπτυχθεί. Αφού κατανόησα το θέλημα του Θεού, δεν ήμουν πια αρνητική ούτε παρεξηγούσα τον Θεό και βρήκα ένα μονοπάτι το οποίο να κάνω πράξη και να αποκτήσω πρόσβαση στην αλήθεια.

Στην εκκλησία, το καθήκον που εκπληρώνω είναι η οργάνωση εγγράφων. Για κάποιο διάστημα, χάρη στην καθοδήγηση του Θεού, είχα επιτύχει κάποια αποτελέσματα στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Αφού επιμελήθηκα και συγκέντρωσα ευαγγελικό υλικό για να το ελέγξουν οι αδελφοί και αδελφές μου, εκείνοι δεν βρήκαν κανένα πρόβλημα, ωστόσο στο ευαγγελικό υλικό που είχαν συγκεντρώσει οι ίδιοι, όχι μόνο βρήκα κάποια προβλήματα, αλλά μπόρεσα, μάλιστα, να τους τα διορθώσω και να τους τα διευθετήσω. Οι αδελφές και οι αδελφοί μου δεν ήταν σε καλή κατάσταση, όμως εγώ είχα καταφέρει να φέρω τη δική μου εμπειρία για να τους δώσω μαρτυρία και να επικοινωνήσω μαζί τους με βάση τον λόγο του Θεού, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να εξέλθουν από τη λανθασμένη κατάστασή τους. Μόλις το συνειδητοποίησα αυτό, ένιωσα πανευτυχής. Ένιωσα ότι είχα κάνει πολύ καλή δουλειά όσον αφορά την εκπλήρωση του καθήκοντός μου, κι ότι είχα πραγματικά σημειώσει κάποια πρόοδο. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ωστόσο, στο ευαγγελικό υλικό που έχω συγκεντρώσει τις τελευταίες ημέρες, συνεχώς ανακύπτουν προβλήματα. Μια μέρα, μια αδελφή μού είπε το εξής: «Στο παρελθόν, οι προτάσεις που έγραφες στο ευαγγελικό υλικό σου ήταν πάντα πιο εξευγενισμένες. Πώς και υπάρχουν τόσα λάθη σ’ αυτό το έγγραφο;» Ως άνθρωπος που ήταν πάντα αρκετά επιδέξιος στο να επιμελείται προτάσεις, δυσκολεύτηκα λιγάκι να το δεχτώ αυτό. Σκέφτηκα μέσα μου: «Έχω εργαστεί πολύ σκληρά πάνω στην επιμέλεια αυτού του ευαγγελικού υλικού, οπότε πώς γίνεται να εξακολουθούν να υπάρχουν προβλήματα με τις προτάσεις του;» Βλέποντας τις διορθώσεις που είχε κάνει αυτή η αδελφή στο έγγραφο, ένιωσα αρκετά δυστυχής. Ωστόσο, δεν είχα αναζητήσει το θέλημα του Θεού˙ απλώς είχα κάνει ακόμη έναν γρήγορο έλεγχο σ’ αυτό το ευαγγελικό υλικό και είχα τελειώσει. Την επόμενη μέρα, ενώ έλεγχε ένα άλλο κείμενο από το ευαγγελικό υλικό, το οποίο είχα επιμεληθεί, η ίδια αδελφή είπε απροσδόκητα ότι ο συλλογισμός μου στην επιμέλειά μου ήταν ασαφής και ότι δεν είχα καταφέρει να στηρίξω το συνολικό επιχείρημα. Είπε, μάλιστα, ότι και ο υπεύθυνος είχε δει αυτό το υλικό και ότι συμμεριζόταν την άποψή της. Στο άκουσμα αυτού, η καρδιά μου άρχισε να σφυροκοπά. Μέσα μου σκέφτηκα: «Πώς έγινε αυτό; Πώς γίνεται να απέτυχα να στηρίξω σαφή συλλογισμό στις προτάσεις μου ή να απέτυχα να μεταφέρω το γενικό νόημα του περιεχομένου του; Τώρα, δεν πιστεύει μόνο αυτή η αδελφή ότι το έργο μου δεν είναι ικανοποιητικό, αλλά το ίδιο σκέφτεται και ο υπεύθυνος. Αυτό δεν αποδεικνύει ότι όντως υπάρχει ένα σοβαρό ελάττωμα στον ειρμό των σκέψεων σε ολόκληρο το έγγραφο; Άραγε τώρα που δεν μπόρεσα να εντοπίσω τόσο καταφανή προβλήματα, έχω χάσει το έργο του Αγίου Πνεύματος; Μήπως υπάρχει πρόβλημα με το επίπεδό μου ως άνθρωπος; Μήπως δεν είμαι ικανή να εκπληρώνω αυτό το καθήκον;…» Όσο περισσότερο το σκεφτόμουν, τόσο πιο αδύναμη ένιωθα˙ είχα παρεξηγήσει τελείως τον Θεό και ένιωθα ότι ο Θεός δεν εργαζόταν πια πάνω μου και ότι με είχε περιφρονήσει. Την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, έβλεπα τις αδελφές μου να συζητούν και να γελούν μαζί, μα εγώ δεν μπορούσα να ευθυμήσω.

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, έφερα στη μνήμη μου μια από τις ομιλίες του Θεού: «Όταν οι άνθρωποι δεν κατανοούν ή δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, συχνά ζουν μέσα στη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Ζουν ανάμεσα σε διάφορες σατανικές παγίδες, πονοκεφαλιάζοντας για χάρη του μέλλοντος, του κύρους, της θέσης τους και άλλων ιδιοτελειών. Αλλά αν εφαρμόσεις τη στάση αυτή στο καθήκον σου, στην αναζήτηση και επιδίωξη της αλήθειας, τότε θα κερδίσεις την αλήθεια» (από «Πώς να λύσει κάποιος το πρόβλημα της προχειρότητας και της επιπολαιότητας κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Ο λόγος του Θεού με ξύπνησε απότομα. Ηρέμησα και άρχισα να ξανασκέφτομαι τα πράγματα. Στα έγγραφα που επιμελούμουν τις τελευταίες ημέρες, ανέκυπτε το ένα πρόβλημα μετά το άλλο, όμως εγώ, ακόμη και αντιμέτωπη με μια τέτοια αποκάλυψη, δεν είχα αναζητήσει διόλου το θέλημα του Θεού. Επίσης, δεν προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε οδηγήσει στην εμφάνιση αυτών των προβλημάτων κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός μου, το αν είχαν εμφανιστεί επειδή υπήρχαν προβλήματα στη διάθεση και την πρόθεσή μου ή επειδή δεν είχα αποκτήσει δεξιοτεχνία στο έργο μου και δεν είχα κατανοήσει πολύ καλά ορισμένες αρχές, ούτε προσπαθούσα να καταλάβω πώς θα μπορούσα να αποτρέψω την εμφάνιση τέτοιων λαθών στο μέλλον, ώστε να μπορέσω να επιτύχω καλύτερα αποτελέσματα στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Δεν είχα λάβει καθόλου υπόψη αυτά τα πρακτικά ζητήματα˙ αντιθέτως, το μόνο που έκανα ήταν να αναρωτιέμαι πώς με βλέπουν οι άλλοι και το κατά πόσο ο Θεός ήθελε να με εκθέσει και να με απορρίψει. Είχα περάσει όλο μου τον χρόνο συλλογιζόμενη αυτές τις διεστραμμένες οδούς, δίχως να σκέφτομαι καθόλου το σωστό μονοπάτι και, ως αποτέλεσμα αυτού, όσο περισσότερο το είχα συλλογιστεί, τόσο πιο αρνητική και μελαγχολική είχα γίνει, και είχα χάσει το ενδιαφέρον μου για την εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Μόνο τότε είδα τις αποκλίσεις στην εμπειρία μου. Αφού με εξέθεσε ο Θεός, δεν επικεντρώθηκα στο να αναζητήσω την αλήθεια και να επιλύσω τα προβλήματά μου, αλλά, αντιθέτως, σκέφτηκα τη φήμη και τη θέση μου, καθώς και το μέλλον και τη μοίρα μου. Με είχε γελοιοποιήσει ο Σατανάς, γεγονός που με είχε οδηγήσει στο να πιστεύω επί χρόνια στον Θεό, δίχως ποτέ να κερδίζω είσοδο στη ζωή. Δεν μπορούσα να συνεχίσω να είμαι τόσο αποκαρδιωμένη. Έπρεπε να αναζητήσω το θέλημα του Θεού σε αυτού του είδους το περιβάλλον, να επιδοθώ σε αυτοστοχασμό ώστε να γνωρίσω τον εαυτό μου, καθώς και να εισέλθω στην πραγματικότητα του λόγου του Θεού.

Ήλθα ενώπιον του Θεού για να αναλογιστώ τον εαυτό μου: Γιατί δεν ήμουν ποτέ σε θέση να δεχθώ τα γεγονότα που αποκαλύπτονταν; Γιατί, κάθε φορά που ανέκυπτε ένα πρόβλημα κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός μου, εγώ υπέφερα τόσο πολύ; Ποιος ήταν ακριβώς ο λόγος γι’ αυτό; Διαμέσου προσευχής και αναζήτησης, θυμήθηκα τα εξής λόγια του Θεού: «Μέσα στη διεφθαρμένη διάθεση της ανθρωπότητας υπάρχει ένα πρακτικό ζήτημα, για το οποίο δεν είστε ενήμεροι· πρόκειται για ένα πρόβλημα εξαιρετικής σοβαρότητας, που είναι κοινό στην ανθρώπινη φύση του κάθε ατόμου. Είναι το πλέον αδύνατο σημείο της ανθρώπινης φύσης, καθώς και ένα στοιχείο της ουσίας της ανθρώπινης φύσης το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκαλυφθεί και να αλλάξει. Οι ίδιοι οι άνθρωποι αποτελούν δημιουργήματα. Μπορούν τα δημιουργήματα να επιτύχουν παντοδυναμία; Μπορούν να επιτύχουν τελείωση και τελειότητα; Μπορούν να επιτύχουν ικανότητα σε όλα, να φτάσουν να κατανοούν και να εκπληρώνουν τα πάντα; Όχι, δεν μπορούν, έτσι δεν είναι; Ωστόσο, μέσα στους ανθρώπους υπάρχει μια αδυναμία. Αμέσως μόλις διδαχθούν μια δεξιότητα ή ένα επάγγελμα, οι άνθρωποι αισθάνονται ικανοί, ότι είναι άνθρωποι με θέση και αξία και ότι είναι, τρόπον τινά, επαγγελματίες. Ανεξάρτητα από το πόσο ικανοί είναι, όταν ξεχωρίσουν λόγω εμφανούς ταλέντου, επιθυμούν να προωθήσουν τον εαυτό τους, υποδυόμενοι τις σημαντικές προσωπικότητες, και να δίνουν την εντύπωση ότι είναι τέλειοι, άψογοι και αψεγάδιαστοι· θέλουν να γίνουν σπουδαίοι, ισχυροί, πλήρως ικανοί και παντοδύναμοι στα μάτια των άλλων. […] Όσον αφορά στην αδυναμία, τα κουσούρια, την άγνοια, την ανοησία ή την έλλειψη κατανόησης της κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα σκεπάζουν, τα κάνουν πακέτο, μην αφήνοντας τους άλλους να τα δουν, και στη συνέχεια συνεχίζουν να υποδύονται. Τέτοιοι άνθρωποι πετούν πάντα στα σύννεφα, έτσι δεν είναι; Διαρκώς ονειρεύονται, σωστά; Δεν ξέρουν ποιοι είναι ούτε πώς να βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν έχουν ενεργήσει ούτε μια φορά σαν πρακτικά ανθρώπινα όντα. Αν οι άνθρωποι επιλέξουν αυτό το μονοπάτι ως προς τη συμπεριφορά τους – πάντα αιθεροβατώντας αντί να έχουν τα πόδια τους στο έδαφος, πάντα θέλοντας να πετάξουν – τότε είναι βέβαιο ότι θα συναντήσουν προβλήματα. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, αν το πράξεις, τότε, ανεξάρτητα από το ότι πιστεύεις στον Θεό, δεν πρόκειται να κατανοήσεις την αλήθεια ούτε θα είσαι ικανός να την αποκτήσεις, διότι αυτή η πορεία που επιλέγεις στη ζωή δεν είναι σωστή, και το σημείο εκκίνησής σου είναι εσφαλμένο. Πρέπει να μάθεις να περπατάς στο έδαφος και να περπατάς σταθερά, κάνοντας ένα βήμα τη φορά. Αν μπορείς να περπατήσεις, περπάτα· μην προσπαθείς να μάθεις να τρέχεις. Αν μπορείς να κάνεις ένα βήμα τη φορά, μην προσπαθείς να κάνεις δύο βήματα τη φορά. Πρέπει να είσαι άνθρωπος με τα πόδια του σταθερά στο έδαφος. Μην προσπαθείς να είσαι υπεράνθρωπος, σπουδαίος ή υψηλόφρων.

Τα ανθρώπινα όντα, τα οποία είναι κυριευμένα από τη σατανική διάθεσή τους, τρέφουν κάποιες φιλοδοξίες και επιθυμίες μέσα τους, οι οποίες κρύβονται μέσα στην ανθρώπινη φύση τους. Δηλαδή, οι άνθρωποι δεν θέλουν ποτέ να παραμένουν στο έδαφος· συνεχώς θέλουν να ανέβουν ψηλά στον αέρα. Και για ποιον αποτελεί ο αέρας ένα μέρος για να μείνει; Αυτό είναι ένα μέρος για τον Σατανά, όχι για τους ανθρώπους. Όταν δημιουργούσε τους ανθρώπους, ο Θεός τούς έβαλε στο έδαφος ώστε η καθημερινή ζωή σου να είναι εντελώς κανονική και ο τρόπος ζωής σου πειθαρχημένος, ούτως ώστε να μπορέσεις να αποκτήσεις γενικές γνώσεις για το πώς να είσαι ένα ανθρώπινο ον και να μάθεις πώς να ζεις τη ζωή σου και πώς να λατρεύεις τον Θεό. Ο Θεός δεν σου έδωσε φτερά, δεν σου επέτρεψε να παραμένεις στον αέρα. Τα πουλιά έχουν φτερά, ενώ εκείνοι που περιπλανώνται στον αέρα είναι ο Σατανάς, τα κακά πνεύματα και οι σιχαμεροί δαίμονες. Αυτοί δεν είναι ανθρώπινα όντα! Αν οι άνθρωποι συνεχίσουν να έχουν τέτοιες φιλοδοξίες, θέλοντας διαρκώς να γίνουν εξαιρετικοί και ανώτεροι, διαφορετικοί από τους άλλους και ιδιαίτεροι, τότε υπάρχει πρόβλημα! Κατ’ αρχάς, η πηγή του σκεπτικού σου είναι εσφαλμένη. “Έκτακτος και ανώτερος” – τι σκεπτικό είναι αυτό; “Να υπερέχεις των άλλων”, “αγνόησε κάθε σύγκριση”, “τέλειος και αψεγάδιαστος”, “απαράμιλλος”, “σφυρηλατώντας έναν δρόμο μοναδικό” – αυτές οι φράσεις είναι καλές ή κακές όταν χρησιμοποιούνται στους στόχους των επιδιώξεων των ανθρώπων; “Εξέχων”, “εξαίρετος”, “ιδιαίτερο ταλέντο”, “ισχυρή παρουσία”, “γοητευτική προσωπικότητα”, “ακαταμάχητος”, “διακεκριμένος και σπουδαίος”, “είδωλο” — είναι αυτοί στόχοι τους οποίους θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι κατά τη συμπεριφορά τους; Υπάρχει έστω και μία λέξη σε όλη την αλήθεια που σου λέει να είσαι τέτοιος άνθρωπος; (Όχι.)» (από «Οι πέντε καταστάσεις που έχουν οι άνθρωποι πριν εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). «Υπό κανονικές συνθήκες, κανείς δεν είναι καλός σε όλα, κανείς δεν είναι πολυτεχνίτης. Όσο αναπτυγμένος κι αν είναι ο εγκέφαλός σου, όσο εκτεταμένες οι γνώσεις σου, πάντα θα υπάρχουν πράγματα που δεν καταλαβαίνεις ή αγνοείς, επαγγέλματα ή δεξιότητες που δεν ξέρεις· σε κάθε κλάδο εργασίας ή σε κάθε δουλειά, πάντα θα υπάρχουν κενά στις προσωπικές σου γνώσεις, τα οποία δεν γνωρίζεις, πάντα θα υπάρχουν πράγματα για τα οποία είσαι ανίκανος ή σε ξεπερνούν» (από «Μόνο κάνοντας πράξη τα λόγια του Θεού μπορεί να υπάρξουν αλλαγές στη διάθεση» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Μόνο αφότου στοχάστηκα τα λόγια του Θεού και τα συνέκρινα με την κατάστασή μου, διαπίστωσα ότι ποτέ μου δεν είχα μπορέσει να αποδεχθώ την έκθεσή μου από Εκείνον. Κι ο λόγος γι’ αυτό ήταν γιατί κυριαρχούμουν από την αλαζονική, σατανική μου φύση˙ πάντα επιζητούσα να είμαι ένας τέλειος, άψογος, υψηλόφρων, γενναίος άνθρωπος. Όπου κι αν πήγαινα ή όπου κι αν εκπλήρωνα το καθήκον μου, ήθελα πάντα να γίνομαι το πιο εξαίρετο, πρώτης τάξεως άτομο. Θεωρούσα ότι έπρεπε να είμαι τέτοιο άτομο προκειμένου να είμαι επιτυχημένη και ότι, σε διαφορετική περίπτωση, θα ήμουν άχρηστη και αποτυχημένη. Επομένως, κάθε φορά που ανέκυπτε κάποιο πρόβλημα κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός μου, δεν το αντιμετώπιζα με ψυχραιμία, δεν δεχόμουν αυτού του είδους την έκθεση από τον Θεό και δεν παραδεχόμουν τα ελαττώματά μου. Αντιθέτως, έμενα εμβρόντητη και θεωρούσα ότι δεν έπρεπε να είχα κάνει κανένα λάθος, αναρωτιόμουν πώς είχε συμβεί, σε σημείο που ζούσα, μάλιστα, σε μια κατάσταση αρνητικότητας και παρανόησης, ανίκανη να φερθώ σωστά στον εαυτό μου. Πραγματικά δεν γνώριζα τον εαυτό μου πολύ καλά και είχα πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου! Ο λόγος του Θεού μού κατέστησε σαφές ότι πάντα επιζητούσα να είμαι ένας τέλειος, άψογος, υψηλόφρων άνθρωπος˙ αυτό απέρρεε εξ ολοκλήρου από τη φιλοδοξία και τις επιθυμίες του Σατανά. O Σατανάς με σκανδάλιζε και με διέφθειρε, όταν στην πραγματικότητα ήμουν απλώς ένα αντικείμενο της δημιουργίας, παντοτινά ανήμπορο να φτάσει στην τελείωση. Ο Θεός δεν έχει απαιτήσει ποτέ να είμαστε υψηλόφρονες ή τέλειοι˙ θέλει να είμαστε προσγειωμένοι, να σημειώνουμε σταθερή πρόοδο και να συμπεριφερόμαστε με απόλυτη τιμιότητα. Χρησιμοποιώντας ως θεμέλιο όποιου είδους επίπεδο και ανάστημα έχω, θα πρέπει να θέσω σε εφαρμογή τον ρόλο μου, να μάθω να υποτάσσομαι στο έργο του Θεού και να κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να εκπληρώνω το καθήκον μου˙ μόνο τότε θα έχω τον ορθολογισμό που αρμόζει σε ένα αντικείμενο της δημιουργίας. Κανείς δεν είναι τέλειος˙ όλοι οι συνηθισμένοι άνθρωποι έχουν τα ελαττώματά τους και συνήθειες με τις οποίες δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Το ότι είχαν προκύψει παρεκκλίσεις ή προβλήματα στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου ήταν αρκετά φυσιολογικό και, με την έκθεσή μου, μάλιστα, είχα ανακαλύψει τα ελαττώματά μου. Μόνο με τη συνεχή βελτίωση και αντιστάθμιση αυτών των ελαττωμάτων θα ήμουν σε θέση να προοδεύω όλο και περισσότερο και να τα πηγαίνω ολοένα καλύτερα στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Αν δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω τα προβλήματα και τα ελαττώματά μου ορθά και δεν αναζητούσα την αλήθεια ώστε να τα επιλύσω, τότε πώς θα σημείωνα πρόοδο; Μόνο τότε συνειδητοποίησα πόσο κυριαρχούμουν από τις επιθυμίες και τη φιλοδοξία μου. Είχα γίνει τόσο αυθάδης που δεν είχα καθόλου αυτογνωσία˙ η αναζήτησή μου να γίνω τέλειος άνθρωπος ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με το θέλημα του Θεού και, ως εκ τούτου, δεν υπήρχε δυνατότητα να κερδίσω τις ευλογίες και την καθοδήγησή Του.

Ξαναδιάβασα τα εξής λόγια του Θεού: «Πρόθεση του Θεού, όταν αποκαλύπτει τους ανθρώπους, δεν είναι να τους εξοντώσει, αλλά να τους ωθήσει να ωριμάσουν. Επιπλέον, μερικές φορές νομίζεις ότι αποκαλύπτεσαι, αλλά, στην πραγματικότητα, κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Συχνά, λόγω του ότι το επίπεδο των ανθρώπων είναι χαμηλό και δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, πάνω στο οποίο προστίθεται και το ότι έχουν αλαζονική διάθεση, τους αρέσει να κάνουν φιγούρα, έχουν επαναστατική διάθεση, είναι ασυνείδητοι, απρόσεκτοι και αδιάφοροι, επιτελούν το έργο τους ανεπαρκώς και δεν εκτελούν σωστά το καθήκον τους. Από την άλλη, μερικές φορές ξεχνάς τις αρχές που σου έχουν φανερωθεί, οι οποίες μπαίνουν από το ένα σου αυτί και βγαίνουν από το άλλο. Κάνεις ό,τι σου αρέσει, ενεργώντας προτού συναναστραφείς περισσότερο με τους άλλους και συμπεριφέρεσαι έξω από νόμους και κανόνες. Αυτό που κάνεις δεν έχει κανένα αποτέλεσμα και αντιβαίνει την αρχή. Ως προς αυτό, θα πρέπει να πειθαρχηθείς – αλλά θα μπορούσε να ειπωθεί ότι έχεις εξαλειφθεί; Αυτό πρέπει να το προσεγγίσεις σωστά. Ποιος είναι ο σωστός τρόπος προσέγγισης; Σε θέματα όπου δεν κατανοείς την αλήθεια, πρέπει να αναζητήσεις. Δεν είναι μια απλή αναζήτηση κατανόησης δόγματος, και τίποτα περισσότερο. Πρέπει να καταλάβεις το θέλημα του Θεού και να κατανοήσεις την αρχή πίσω από το πώς η οικογένεια του Θεού επιτελεί κάποιο έργο. Ποια είναι η αρχή; Η αρχή δεν αποτελεί δόγμα. Έχει διάφορα κριτήρια, κι εσύ πρέπει να αναζητήσεις ποια είναι η ετυμηγορία σχετικά με τις ρυθμίσεις εργασίας για τέτοια θέματα, τι εντολές έχει δώσει ο άνωθεν σε σχέση με την εκτέλεση τέτοιου έργου, τι λένε τα λόγια του Θεού για την εκτέλεση ενός τέτοιου καθήκοντος και πώς να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Ποια είναι τα κριτήρια για να ικανοποιήσει κάποιος το θέλημα του Θεού; Να ενεργήσει σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας. Η γενική κατεύθυνση είναι να δώσει προτεραιότητα στα συμφέροντα και το έργο της οικογένειας του Θεού. Σε πιο στενό πλαίσιο, από κάθε πλευρά, δεν πρέπει να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα ούτε να υπάρξει προσβολή στο πρόσωπο του Θεού. Οι ανησυχίες τους θα υποχωρήσουν σταδιακά, αν οι άνθρωποι κατακτήσουν τις αρχές αυτές; Και η παρερμηνεία τους θα υποχωρήσει κι αυτή; Από τη στιγμή που θα αφήσεις στην άκρη τις παρερμηνείες σου και δεν θα έχεις παράλογες ιδέες για τον Θεό, τα αρνητικά πράγματα θα πάψουν σιγά-σιγά να κατέχουν κυρίαρχη θέση μέσα σου και θα προσεγγίζεις τέτοια θέματα με τον σωστό τρόπο. Επομένως, η αναζήτηση της αλήθειας και της κατανόησης του θελήματος του Θεού είναι σημαντική» (από «Μόνο κάνοντας πράξη τα λόγια του Θεού μπορεί να υπάρξουν αλλαγές στη διάθεση» στο βιβλίο «Αρχεία των Συνομιλιών του Χριστού»). Τα λόγια του Θεού με έκαναν να κατανοήσω ότι η έκθεσή μου από Εκείνον δεν είχε ως στόχο να με απορρίψει, αλλά να μου δώσει τη δυνατότητα να ανακαλύψω τα ελαττώματα στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου και να μάθω ποια κομμάτια της διεφθαρμένης διάθεσής μου εξακολουθούσαν να με εμποδίζουν από το να εκπληρώσω το καθήκον μου, έτσι ώστε να μπορέσω να επιλύσω αυτά τα προβλήματα εγκαίρως, να είμαι σε θέση να σημειώνω όλο και καλύτερα αποτελέσματα στο έργο μου και να μεταμορφώσω τη διάθεση της ζωής μου το συντομότερο δυνατόν. Αφού κατανόησα το θέλημα του Θεού, ηρέμησα και αναζήτησα τον λόγο πίσω από τα προβλήματα που είχαν ανακύψει και στις δύο πρόσφατες επιμέλειες του ευαγγελικού υλικού που είχα κάνει. Όταν το σκέφτηκα πολύ προσεκτικά, συνειδητοποίησα ότι όποτε είχα δει κάποια βελτίωση στο πώς οργάνωνα τα έγγραφα, είχα βυθιστεί στον αυτοθαυμασμό και την αυταρέσκεια. Δεν αγωνιζόμουν πια για πρόοδο και, στις επακόλουθες διεκπεραιώσεις εγγράφων, υπήρξα τόσο απρόσεκτη και έκανα απλώς τα τυπικά. Όσον αφορά τις λεπτομέρειες της αλήθειας που περιλαμβάνονται στο υλικό, δεν είχα αναζητήσει τις αρχές στις οποίες στηρίζονταν, παρόλο που δεν τις καταλάβαινα˙ είχα απλώς μια χοντρική ιδέα του τι σήμαιναν και συνέχιζα στην κατάσταση σύγχυσής μου. Ως εκ τούτου, ήταν άξιο απορίας ότι είχαν προκύψει προβλήματα στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου; Καθώς το συλλογιζόμουν, συνειδητοποίησα ότι αν αναζητούσα την αλήθεια για να διορθώσω τη διαφθορά μου και δαπανούσα περισσότερη προσπάθεια στην επιμελή ολοκλήρωση των εργασιών μου, τότε αυτά τα προβλήματα θα μπορούσαν πραγματικά να είχαν αποφευχθεί. Εκθέτοντας τα γεγονότα, ο Θεός μού είχε δώσει τη δυνατότητα να αναγνωρίσω τη διεφθαρμένη διάθεση και τη στάση που είχα κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός μου, ώστε να μπορέσω να αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω αυτά τα προβλήματα. Αυτή επακριβώς δεν ήταν η αγάπη του Θεού για μένα; Αυτή η συνειδητοποίηση μού φώτισε την καρδιά: Αναγνώρισα ότι θα πρέπει να σταματήσω να παρεξηγώ τον Θεό και ότι πρέπει να βιαστώ και να διορθώσω την κατάστασή μου για να αφιερώσω την καρδιά μου στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου. Μετά απ’ αυτό, συναντήθηκα με τον υπεύθυνο για να ερευνήσουμε περαιτέρω τη συλλογιστική σε εκείνο το ευαγγελικό υλικό και, με βάση τις αρχές, να καθορίσουμε προς ποια κατεύθυνση θα έπρεπε να κινηθεί η επιμέλειά του. Προς έκπληξή μου, την επόμενη ημέρα κι ενώ το εξέταζα ξανά, είχαν προστεθεί μερικά δυνατά σημεία και, όταν τελείωσα με την επιμέλειά του, ένιωθα πολύ περισσότερη σιγουριά και ηρεμία.

Αυτή η εμπειρία με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι αν υπάρχουν παρεκκλίσεις ή προβλήματα στην εκπλήρωση του καθήκοντός μου, το να με εκθέτει ο Θεός δεν πρέπει να με τρομάζει ούτε να με φοβίζει. Το τρομακτικό είναι το αν, κατά την έκθεσή μου, δεν αναζητήσω την αλήθεια για να επιλύσω τα προβλήματά μου και, στη συνέχεια, βυθιστώ σε μια κατάσταση αρνητικότητας ενώ συνεχώς οριοθετώ τον εαυτό μου, χάνοντας έτσι πολλές ευκαιρίες για να αποκτήσω την αλήθεια και καθυστερώντας την πρόοδό μου στη ζωή. Από εδώ και στο εξής, όποιες αναποδιές ή αποτυχίες κι αν αντιμετωπίσω, επιθυμώ να αναζητώ πάντα την αλήθεια ενώπιον του Θεού, να επιδίδομαι σε αυτοστοχασμό για να γνωρίζω τον εαυτό μου, να χρησιμοποιώ τον λόγο του Θεού για να διορθώνω τη διεφθαρμένη διάθεσή μου και να αναζητώ ένα μονοπάτι εισόδου στην αλήθεια. Μόνο αν ασκούμαι κατ’ αυτόν τον τρόπο θα είμαι σε θέση να σημειώνω ολοένα περισσότερη πρόοδο στη ζωή και να εκπληρώνω το καθήκον μου ολοένα πιο επιδέξια.