Από τη Γιφάν, επαρχία Χενάν

Στο παρελθόν, συχνά έκρινα τους ανθρώπους από την εμφάνισή τους, έχοντας σε ιδιαίτερη εκτίμηση τους γοητευτικούς, πολυμαθείς και ευφραδείς. Πίστευα ότι τέτοιοι άνθρωποι ήταν λογικοί, καλοί στην κατανόηση των άλλων και, γενικά, καλοί και ευγενικοί. Μόνο πρόσφατα, όπως αποκάλυψε η πραγματικότητα, κατάφερα να διορθώσω αυτόν τον παράλογο τρόπο σκέψης.

Μια νύχτα, κατά το σούρουπο, έχοντας μόλις επιστρέψει στην οικογένεια υποδοχής μου, είδα να κάθεται στο δωμάτιο ένας νεαρός άντρας με κοστούμι και δερμάτινα παπούτσια. Φορούσε ένα εκλεπτυσμένο ζευγάρι γυαλιά που τόνιζαν τους καλλιεργημένους και λόγιους τρόπους του. Η οικοδέσποινά μου ήταν μια ηλικιωμένη αδελφή, που με πληροφόρησε ότι ο νέος ήταν γιος της και ότι δούλευε επί του παρόντος ως αξιωματούχος στην τοπική αυτοδιοίκηση μιας μεγάλης πόλης. Ήταν πολύ καλοντυμένος, πολύ καλλιεργημένος ως προς τον τρόπο ομιλίας και συμπεριφοράς, φημολογείτο ότι ήταν απόφοιτος κολλεγίου και είχε μια αξιοπρεπή δουλειά στην τοπική αυτοδιοίκηση. Επειδή εγώ είχα υποχρεωθεί να εγκαταλείψω νωρίς το σχολείο, εξαιτίας της κακής οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς μου, όλα αυτά με έκαναν να νοιώσω απίστευτη ζήλια. Ήταν στ’ αλήθεια η πρώτη φορά που έβλεπα κάποιον με τέτοια γοητεία και πολυμάθεια. Σκέφτηκα: «Κάποιος τόσο καλλιεργημένος και με τόσο μεγάλο κύρος και καλλιέργεια θα είναι ασφαλώς καλός άνθρωπος, προσηνής, φιλάνθρωπος και ορθολογικός». Σκεπτόμενη αυτά, άρχισα να προσπαθώ να συζητήσω μαζί του ζητήματα της πίστης, αλλά η αντίδρασή του ήταν εντελώς αντίθετη από τις προσδοκίες μου. Έντονα διαμαρτυρόμενος, πετάχτηκε όρθιος και, χτυπώντας τη γροθιά του στο τραπέζι, ούρλιαξε: «Έξω από εδώ! Αν δεν φύγεις αυτή τη στιγμή, θα καλέσω την αστυνομία!» Κι έβγαλε αμέσως το κινητό του και άρχισε να πληκτρολογεί το 100. Εγώ ήμουν εντελώς αποσβολωμένη και δεν ήξερα τι να κάνω. Ήταν σχεδόν 10 μ.μ., πού θα πήγαινα τέτοια ώρα; Εκείνη τη στιγμή παρενέβη η ηλικιωμένη αδελφή και προσπάθησε να ηρεμήσει τον γιο της, λέγοντας: «Είναι ήδη αργά, ας φύγει αύριο.» Μόλις αυτός κατάλαβε ότι θα περνούσα τη νύχτα εκεί, έγινε έξαλλος και άρχισε κυριολεκτικά να με σπρώχνει και να με σκουντάει με δύναμη για να βγω έξω, φωνάζοντας: «Η κυβέρνηση του ΚΚΚ είναι μια αθεϊστική κυβέρνηση που δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να πιστεύουν στον Θεό. Πώς μπορώ εγώ, ένα στέλεχος της κυβέρνησης και δικαιούχος των δημόσιων πόρων, να επιτρέψω σε έναν ιεραπόστολο να μείνει στο σπίτι μου; Έξω από εδώ, τώρα!» Λέγοντας αυτά, σήκωσε έξαλλος το ποδήλατό μου και, πετώντας το πάνω μου, έσπρωξε δυνατά εμένα και το ποδήλατο έξω από την πόρτα. Η ηλικιωμένη αδελφή με ακολούθησε, με την πρόθεση να με πάει στο σπίτι άλλης οικογένειας υποδοχής, αλλά ο γιος της δεν το επέτρεψε, τραβώντας την πίσω στο σπίτι και κλειδώνοντας την πόρτα. Της άκουσα να φωνάζει: «Πού περιμένεις να πάει ένα κορίτσι αργά τη νύχτα ολομόναχο;» «Ας πάει όπου θέλει. Αφού την προστατεύει ο Θεός της, δεν έχει τίποτα να φοβάται, έτσι δεν είναι;» Φώναξε αυτός, τραβώντας τη μέσα.

Κοιτώντας με κενό βλέμμα τα αστέρια του νυχτερινού ουρανού που τρεμόπαιζαν και τα αυτοκίνητα που περνούσαν μουγκρίζοντας στον αυτοκινητόδρομο, ένοιωθα λυπημένη και η καρδιά μου ήταν βαριά: «Δεν πειράζει αν δεν θέλεις να μένω στο σπίτι σου, αλλά δεν υπάρχει λόγος να εμποδίζεις την ηλικιωμένη αδελφή να με πάει σε άλλη οικογένεια υποδοχής. Πώς μπόρεσες να είσαι τόσο απάνθρωπος, τόσο λυσσασμένος! Ούτε οι ζητιάνοι δεν πρέπει να τυγχάνουν τέτοιας μεταχείρισης! Δεν έχω ιδέα πού βρίσκεται κάποια άλλη οικογένεια υποδοχής και είμαι ολομόναχη, χωρίς να έχω πού να πάω μες στη μαύρη νύχτα. Τι πρέπει να κάνω;» Με αυτές τις σκέψεις να κουδουνίζουν στο κεφάλι μου, δάκρυα ανέβηκαν στα μάτια μου. Εκείνη τη στιγμή, η καλή εντύπωση που είχα για τη γοητεία, τη γνώση και την καλλιέργεια του γιου της ηλικιωμένης αδελφής, απαλείφθηκε. Μόνο τότε αναλογίστηκα ένα κήρυγμα: «Πώς είναι δυνατόν να αποκαλούμε αυτούς που αντιστέκονται στον Θεό ή Τον διώκουν, αληθινά καλούς ανθρώπους; Από τότε που ο άνθρωπος διεφθάρη από τον Σατανά, έγινε ειδικός στο να μεταμφιέζεται και να κρύβεται πίσω από φιλοσοφίες της ζωής. Εξωτερικά, μοιάζει με άνθρωπο, αλλά όταν κάποιος αρχίζει να καταθέτει μαρτυρία υπέρ του Θεού, η δαιμονική του φύση αποκαλύπτεται. Πολλοί δεν το συνειδητοποιούν, γι’ αυτό και τυφλώνονται συχνά και ξεγελιούνται από τις κοινοτοπίες και τις αβρότητες των άλλων. Τα λόγια και το έργο του Θεού αποκαλύπτουν τον άνθρωπο με τον καλύτερο τρόπο. Εκείνοι που δεν έχουν την αλήθεια, είναι απλώς υποκριτές. Εκείνοι που κατανοούν την αλήθεια, βλέπουν ξεκάθαρα ως προς το συγκεκριμένο θέμα. Όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια, αποτυγχάνουν να δουν ξεκάθαρα οτιδήποτε και, ως εκ τούτου, οι απόψεις τους είναι παράλογες» (από τη Συναναστροφή εκ του Άνωθεν). Αυτά τα λόγια με έκαναν να έρθω στα συγκαλά μου. Πράγματι, η συναναστροφή ήταν απολύτως σωστή: Οι διεφθαρμένοι είναι, όλοι τους, καλοί στην προσποίηση, αλλά επειδή απλώς μοιάζουν καλλιεργημένοι και ευγενικοί εξωτερικά, τούτο δεν σημαίνει ότι είναι και ουσιαστικά καλοί. Μόνο εκείνοι που αγαπούν την αλήθεια και μπορούν να αποδέχονται την αλήθεια είναι καλοί, αγαθοί άνθρωποι. Αν κάποιος φαίνεται καλός εξωτερικά, αλλά δεν αναγνωρίζει τον Θεό ή δεν αποδέχεται τις αλήθειες που εκφράζει ο Θεός —και, επιπλέον, είναι ικανός για εναντίωση, δυσαρέσκεια και μίσος— τότε δεν είναι δυνατόν να αποκαλείται καλός. Όμως, εγώ χρησιμοποιούσα τη δική μου φαντασίωση και λαϊκή κοσμοθεωρία για να κρίνω τους ανθρώπους. Πάντα πίστευα ότι όσοι διέθεταν γνώση, κύρος και καλλιέργεια ήταν όλοι φιλάνθρωποι, ορθολογικοί και με κατανόηση προς τους άλλους. Η άποψή μου δεν θα μπορούσε να ήταν πιο παράλογη! Δεν ήξερα ότι, εξωτερικά, κάποιοι ίσως φαίνονται καλλιεργημένοι και γοητευτικοί, αλλά, μέσα τους, σιχαίνονται και μισούν την αλήθεια, και τη στιγμή που κάποιος αναφέρει τον Θεό ή την πίστη στον Θεό, ένα ασυγκράτητο μένος εκτοξεύεται από αυτούς λες και είναι εχθροί, και, μάλιστα, ακολουθούν το ΚΚΚ, αψηφώντας τον Θεό και διώκοντας τον εκλεκτό Του λαό. Ο κυβερνητικός αξιωματούχος που γνώρισα, αποτελούσε το τέλειο παράδειγμα. Επιφανειακά, είχε γοητεία, ευφράδεια και καλλιέργεια, αλλά μόλις αναφέρθηκα σε θέματα πίστης, τρελάθηκε τελείως. Καταδίκασε, εκδίωξε και απείλησε ανθρώπους που πίστευαν στον Θεό, αποκαλύπτοντας ολοκληρωτικά τη σατανική, εχθρική προς τον Θεό φύση του. Εν όψει των γεγονότων αυτών, συνειδητοποίησα ότι δεν πρέπει να αξιολογώ τους ανθρώπους μόνο από ό,τι βλέπω εξωτερικά‧ το βασικό είναι να εξετάζω τη στάση τους απέναντι στον Θεό και στην αλήθεια. Αν δεν αγαπούν και δεν αποδέχονται την αλήθεια, τότε όσο σπουδαίες κι αν είναι οι ειδικές γνώσεις τους ή η κοινωνική τους θέση, όσο εντυπωσιακοί κι αν φαίνονται εξωτερικά, όσο καλλιεργημένοι κι αν είναι, εξακολουθούν να μην είναι αληθινά καλοί.

Μέσα από την εμπειρία αυτή, καταλαβαίνω ότι δεν έκρινα τους ανθρώπους από την ουσία τους, αλλά από την εμφάνισή τους‧ τέτοια στάση ήταν εξαιρετικά παράλογη. Αυτή η εμπειρία αποκάλυψε επίσης ότι τόσα χρόνια ακολουθούσα τον Θεό, χωρίς να έχω κατανοήσει την αλήθεια· η προοπτική μου για τα πράγματα δεν έχει διέλθει αληθινή μεταβολή και δεν ξέρω να διακρίνω τους ανθρώπους, δεν κατανοώ απόλυτα τα πράγματα και το ανάστημά μου είναι οικτρά ανώριμο. Στο μέλλον, θα καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια να επιδιώκω την αλήθεια, να μάθω να βλέπω ανθρώπους και πράγματα σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, και να διορθώσω όλες τις παράλογες απόψεις μέσα μου και να επιζητήσω να είμαι σε αρμονία με τον Θεό.