Από τον Σιαοντόνγκ, επαρχία Σιτσουάν

Ο Θεός είπε: «Το κινεζικό έθνος, που διαφθείρεται εδώ και χιλιάδες χρόνια συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο έως σήμερα. Διάφοροι “ιοί” συνεχίζουν να επεκτείνονται, και εξαπλώνονται παντού σαν την πανούκλα. Αρκεί να κοιτάξουμε απλώς τις σχέσεις των ανθρώπων για να δούμε πόσους “ιούς” έχουν οι άνθρωποι. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για τον Θεό να αναπτύξει το έργο Του σε μια τέτοια περιοχή, ερμητικά κλειστή, που έχει προσβληθεί από “ιούς”. Η προσωπικότητα των ανθρώπων, οι συνήθειες, ο τρόπος με τον οποίο κάνουν διάφορα πράγματα, όλα όσα εκφράζουν στη ζωή τους και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις, είναι όλα απίστευτα διαλυμένα» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Το μονοπάτι… (6)). Η αποκάλυψη των λόγων του Θεού με ώθησε να δω ότι η διαφθορά του Σατανά κάνει όλες τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων αφύσικες, επειδή όλες τους βασίζονται στη φιλοσοφία του Σατανά για τη ζωή, χωρίς να περιέχουν ούτε ψήγμα αλήθειας. Χωρίς τη σωτηρία του Θεού, τα μάτια μου θα εξακολουθούσαν να είναι κλειστά κι εγώ θα ήμουν ακόμα παγιδευμένος από τα συναισθήματα, αλλά η βίωση του έργου του Θεού με έκανε να κατανοήσω την ουσία του τι σημαίνει «αλληλοβοήθεια» και μου έδειξε την αλήθεια της φιλίας, της αγάπης και της οικογενειακής στοργής. Κατάλαβα ότι μόνο τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, ότι μόνο αν ζούμε σύμφωνα με τα λόγια Του μπορούμε να ξεφύγουμε από την επιρροή του Σατανά και ότι μόνο αν κάποιος συμπεριφέρεται σύμφωνα με την αλήθεια μπορεί να βιώσει μια ουσιαστική ζωή.

Οι γονείς μου ήταν και οι δύο χριστιανοί και, τον καιρό εκείνο, η πίστη μας στον Ιησού μάς έφερε μεγάλη χάρι. Ειδικά στη δουλειά, ο Θεός μάς ευλόγησε με πολλά, ως προς τις υλικές ανέσεις. Οι περισσότεροι από τους συγγενείς μου δεν ήταν τόσο ευκατάστατοι όσο η οικογένειά μας, και οι γονείς μου τους φρόντιζαν καλά, τόσο οικονομικά όσο και υλικά. Οι συγγενείς μου έτρεφαν μεγάλο σεβασμό για τους γονείς μου και, φυσικά, με έβλεπαν με τον ίδιο τρόπο. Αυτό ήταν το ευνοϊκό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγάλωσα. Πίστευα πως οι φίλοι και οι συγγενείς μου ήταν υπέροχοι και πως οτιδήποτε κι αν χρειαζόταν η οικογένειά μας, εκείνοι θα ήταν πρόθυμοι να βοηθήσουν.

Το 1998, όλη μου η οικογένεια αποδέχτηκε το έργο του Παντοδύναμου Θεού και, επειδή επρόκειτο για δύσκολο πεδίο, σταματήσαμε την οικογενειακή μας επιχείρηση. Εκείνη την εποχή, δεν κατανοούσα την αλήθεια, έτσι η καρδιά μου εξακολουθούσε να ποθεί αυτόν τον κόσμο. Περνούσα τις μέρες μου τρώγοντας, πίνοντας και γλεντοκοπώντας με τους στενούς φίλους και συγγενείς μου και, επειδή ξόδευα γενναιόδωρα, αποκτούσα όλο και περισσότερους φίλους, και όλο και περισσότερες συγκεντρώσεις συμμαθητών, πάρτι, γενέθλια και γάμοι συμμαθητών και φίλων και άλλες εκδηλώσεις ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθούν χωρίς να με καλέσουν, διότι ήμουν πάρα πολύ «σημαντικός». Πέραν τούτου, κάθε Κυριακή έπρεπε να πηγαίνω να παίρνω, καθώς και να ξεπροβοδίζω την κοπέλα μου, και συχνά βγαίναμε μαζί. Εκείνη την εποχή, παρόλο που δεν έλειψα ποτέ από καμία από τις τρεις εβδομαδιαίες συναθροίσεις μου στην εκκλησία, συνέχιζα να μην έχω απολύτως καμία κατανόηση των λόγων του Θεού, η καρδιά μου ακόμα περιπλανιόταν στον έξω κόσμο και η πίστη μου στον Θεό έμοιαζε με ζυγό από κανόνες. Αλλά ο Θεός χρησιμοποίησε διάφορες καταστάσεις για να με κάνει να καταλάβω την αλήθεια. Μου έδειξε ότι οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν βασίζονται σε τίποτε άλλο παρά στο αμοιβαίο συμφέρον και ότι δεν υπάρχει αληθινό αίσθημα ή αγάπη μέσα τους.

Μετά την παύση της επιχείρησης, οι γονείς μου επισκεύασαν το σπίτι μας και έπρεπε να πληρώνουν δίδακτρα για την αδερφή μου κι εμένα, με αποτέλεσμα, έπειτα από λίγα χρόνια, οι αποταμιεύσεις της οικογένειάς μας σχεδόν να τελειώσουν. Ακριβώς όπως λέει και η παροιμία: «Ο παραπόταμος ξεραίνεται όταν ο ποταμός ξεμένει από νερό». Καθώς το εισόδημά μου εξαρτάτο από εκείνους, υπήρξε μείωση και των δικών μου δαπανών. Απέφευγα γάμους και συγκεντρώσεις, μεγάλες ή μικρές, όποτε μπορούσα, οπότε ο κύκλος φίλων μου άρχισε να συρρικνώνεται και η θέση μου στα μάτια τους χαμήλωνε όλο και περισσότερο. Όσο οι περιουσίες των φτωχότερων φίλων και συγγενών μου αυξάνονταν, έκαναν κι εκείνοι λιγότερη παρέα μαζί μας. Αυτή η περίοδος με εξευγένισε, διότι ένοιωθα ότι οι άλλοι δεν με είχαν σε καμία υπόληψη. Ιδιαίτερα η κοπέλα μου, η οποία γινόταν όλο και πιο απόμακρη αφού δεν ξόδευα τόσο γενναιόδωρα όσο στο παρελθόν, και τελικά με εγκατέλειψε για κάποιον άλλον το 2001. Όταν το έμαθα, δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν το έδειχνα προς τα έξω, αλλά η γνώση ήταν σαν μαχαίρι στην καρδιά μου. Εγώ της ήμουν πιστός, οι προσπάθειές μου για εκείνη ήταν ειλικρινείς, γιατί, λοιπόν, με αντάμειψε με την προδοσία της; Έτσι τελείωσε η πενταετής σχέση μας. Δεν ήξερα πώς να την ξεχάσω, οπότε το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να θάψω τον πόνο βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Μετά από αυτό, απεχθανόμουν να μου αναφέρουν οι άλλοι το περιστατικό. Αδυνατούσα να καταλάβω πώς γινόταν να συμβεί κάτι τέτοιο σ’ εμένα. Τότε, μια μέρα, είδα το εξής χωρίο από τον λόγο του Θεού: «Οι περισσότεροι άνθρωποι ζούνε υπό την αχρεία σφαίρα επιρροής του Σατανά και γίνονται αντικείμενα της χλεύης του. Τους κοροϊδεύει με τον έναν και με τον άλλον τρόπο, σε σημείο που να γίνονται ζωντανοί-νεκροί, υπομένοντας κάθε μεταστροφή, κάθε κακουχία στον κόσμο των ανθρώπων. Και αφού παίξει μαζί τους, ο Σατανάς βάζει ένα τέλος στο πεπρωμένο τους. Έτσι, οι άνθρωποι περνάνε όλη τους τη ζωή μέσα στη θολούρα και τη σύγχυση, ανήμποροι να απολαύσουν έστω και για μία φορά όλα τα ωραία πράγματα που έχει προετοιμάσει γι’ αυτούς ο Θεός. Αντιθέτως, καταστρέφονται από τον Σατανά και γίνονται κουρέλια. Σήμερα είναι τόσο εξασθενισμένοι και ράθυμοι που απλώς δεν έχουν καμία διάθεση να προσέξουν το έργο του Θεού» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (1)). Η αποκάλυψη μέσα από τα λόγια του Θεού αποτελεί αληθινή απεικόνιση της ανθρώπινης ζωής. Αναλογίστηκα ότι περνούσα τις μέρες μου μαραζωμένος από έρωτα, ζώντας σε έναν φανταστικό κόσμο «ρομαντικής αγάπης». Ήμουν παγιδευμένος, χωρίς δυνατότητα διαφυγής, και δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι αυτά τα πράγματα ήταν κόλπα του Σατανά για να ξεγελά τους ανθρώπους, τεχνάσματα σχεδιασμένα για να τους παγιδεύουν και να τους κάνουν να ζουν χωρίς στόχους και χωρίς διάθεση να δώσουν προσοχή στο έργο του Θεού. Αν και αποκαλούσα τον εαυτό μου πιστό του Θεού, περνούσα τις μέρες μου ανησυχώντας και μοχθώντας για τη φιλία και την αγάπη, κι αν δεν είχαν αλλάξει για εμένα οι συνθήκες, θα συνέχιζα να πιστεύω στους «όρκους αιώνιας αγάπης» και τους «πιστούς φίλους», και δεν θα είχα ξεφύγει ποτέ. Εξαιτίας του χωρισμού με την κοπέλα μου, διέκοψα κάθε σχέση με τους συμμαθητές μου· μακριά από ένα τόσο θορυβώδες περιβάλλον, μπορούσα να γαληνέψω την καρδιά μου και να αφιερωθώ στην πίστη μου στον Θεό. Στις συναθροίσεις, μέσα από συναναστροφές με τους αδελφούς και τις αδελφές μου πάνω στα λόγια του Θεού, έφτασα να κατανοήσω μέρος της αλήθειας και απέκτησα κάποια διείσδυση στην αγάπη και τη φιλία, συνειδητοποιώντας ότι μόνο μέσα από την επιδίωξη και την κατανόηση της αλήθειας μπορούν να αλλάξουν οι απόψεις κάποιου, και ποτέ δεν πρόκειται να τον ξεγελάσει ο Σατανάς. Σιγά-σιγά, η πληγωμένη μου καρδιά άρχισε να επουλώνεται. Και αφού δεν ήμουν πλέον χαμένος ούτε ζούσα μέσα στον πόνο μου, ένοιωσα τη χαρά που είχα ξεχάσει εδώ και καιρό. Επειδή δεν υπήρχαν διακοπές από τον έξω κόσμο, ήμουν ικανός να ηρεμήσω το μυαλό μου και να επικεντρωθώ στις συναθροίσεις. Το ενδιαφέρον μου για την πίστη στον Θεό μεγάλωνε ολοένα, και από τότε άρχισα να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου.

Όταν οι συγγενείς μου έμαθαν ότι πιστεύω στον Θεό, άρχισαν να με ενοχλούν ασταμάτητα. Σκέπτονταν ότι δεν είχα καμιά δουλειά να πιστεύω στον Θεό σε τόσο νεαρή ηλικία. Η αδελφή της μητέρας μου συχνά μου ζητούσε χάρες, η αδελφή του πατέρα μου μού ζητούσε να συνεργαστώ μαζί της, ακόμα και η θετή μου μητέρα με έσπρωχνε να παντρευτώ, λέγοντας ότι θα φρόντιζε εκείνη το παιδί μετά τη γέννησή του (καθώς δεν είχε δικό της γιο) και η γιαγιά μου έκλαιγε, λέγοντας: «Δεν έχω καμία απολύτως αντίρρηση να πιστεύουν οι γονείς σου στον Θεό, καθώς εργάστηκαν τη μισή τους ζωή και έδωσαν τα πάντα για να σου στρώσουν τον δρόμο, οπότε ήρθε η ώρα να τους αφήσουμε να ξεκουραστούν. Εσύ πρέπει να επικεντρωθείς στο να φτιάξεις οικογένεια και να ξεκινήσεις σταδιοδρομία». Συνέχισε περιγράφοντας το πώς ο πατέρας μου μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια, πώς ξεκίνησε από το τίποτα, πόσο υπέφερε, πόσο σκληρά εργάστηκε, και είπε ότι το περιβάλλον μου ήταν εξαιρετικό και ότι δεν είχα ιδανικά. Η ξαφνική «ανησυχία» τους για εμένα ήταν πολύ κολακευτική. Ήμουν μπερδεμένος, γιατί φαινόταν πως όσα έλεγαν όλοι τους ήταν σωστά, όλοι ήθελαν το καλύτερο για εμένα και, αφού ήταν οι στενότεροι συγγενείς μου, φυσικά και δεν θα με έβλαπταν. Ζούσα μέσα σε εξευγενισμό και, παρόλο που ήξερα ότι η μάχη ήταν πνευματική, δεν είχα άλλη δύναμη να πολεμήσω. Σε κάποια συνάθροιση, ένας επικεφαλής μού έδειξε το εξής εδάφιο από τον λόγο του Θεού: «Επί χιλιάδες χρόνια, οι Κινέζοι ζούνε σαν σκλάβοι, κι αυτό έχει περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τις σκέψεις, τις ιδέες, τη ζωή, τη γλώσσα, τη συμπεριφορά και τις ενέργειές τους που έχουν στερηθεί κάθε ίχνος ελευθερίας. Τα πολλές χιλιάδες χρόνια ιστορίας έχουν πάρει σφριγηλούς ανθρώπους με πνεύμα, και τους έχουν φθείρει σε σημείο που να μοιάζουν με πτώματα κενά πνεύματος. Πολλοί είναι εκείνοι που ζούνε υπό το χασαπομάχαιρο του Σατανά […] Εξωτερικά, τα ανθρώπινα όντα δείχνουν να είναι ανώτερα “ζώα”. Στην πραγματικότητα, ζουν και διαμένουν με σιχαμερούς δαίμονες. Χωρίς κανέναν να τους φροντίζει, οι άνθρωποι ζουν μέσα στην ενέδρα του Σατανά, πιασμένοι στα δίχτυα του, χωρίς κανέναν τρόπο διαφυγής. Αντί να λένε ότι μαζεύονται με τους αγαπημένους τους σε αναπαυτικά σπίτια, ότι ζούνε ευτυχισμένες και γεμάτες ζωές, θα πρέπει να λένε ότι τα ανθρώπινα όντα ζούνε στον Άδη, έχουν να κάνουν με δαίμονες και σχετίζονται με διαβόλους» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (5)). Μέσα από την αποκάλυψη του λόγου του Θεού και τη συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, συνειδητοποίησα ότι, ενώ εξωτερικά φαίνεται να είναι οι συγγενείς μου και τα λόγια τους βρίσκονται σε συμφωνία με τις ανάγκες της σάρκας μου, οι σκέψεις, οι αντιλήψεις, η ζωή, η γλώσσα, η συμπεριφορά και οι πράξεις τους είναι βεβιασμένες εξαιτίας της διαφθοράς του Σατανά. Όλοι τους είναι άπιστοι, όλες οι απόψεις τους και όλα όσα συζητούν απορρέουν από τον Σατανά, και το μόνο που επιδιώκουν είναι οι κακές επιθυμίες της σάρκας, καμία από τις οποίες δεν βρίσκεται σε συμφωνία με την αλήθεια. Αν τους ακούσω, θα πέσω στις μηχανορραφίες του Σατανά. Δεν διαθέτω καθόλου αλήθεια ούτε ευθυκρισία, και η περαιτέρω επαφή μαζί τους θα με καταστήσει μονάχα πιο αχρείο. Δεν έχω τίποτε να κερδίσω, θα με οδηγήσουν μονάχα στον όλεθρο. Εκείνον τον καιρό, είχα κάποια κατανόηση των λόγων του Θεού: «Όλοι όσοι δεν πιστεύουν, μαζί με εκείνους που δεν κάνουν πράξη την αλήθεια, είναι δαίμονες!» αλλά ακόμα δεν τα αντιλαμβανόμουν απόλυτα. Αργότερα, ο Θεός κανόνισε περιστάσεις που μου έδειξαν την πραγματική ουσία των οικογενειακών δεσμών.

Η οικογένειά μας υπήρξε ανέκαθεν οικογένεια υποδοχής και, μια μέρα του 2005, εξαιτίας της αναφοράς ενός παλιανθρώπου, οι γονείς μου και αρκετοί αδελφοί και αδελφές συνελήφθησαν από την αστυνομία του ΚΚΚ. Η όμαιμη αδελφή μου ευτυχώς γλίτωσε από σχεδόν βέβαιο πνιγμό καθώς το έσκαγε, διαφεύγοντας ζωντανή μόνο επειδή την προστάτεψε ο Θεός. Οι γονείς μου, καθώς και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές στο πατρικό μου, τέθηκαν υπό κράτηση, τους επιβλήθηκε πρόστιμο και βασανίστηκαν – όλοι τους βγήκαν έξω με τραύματα. Όταν έμαθα τα νέα, μου ήταν αδύνατον να ελέγξω τα συναισθήματά μου. Δεν είχα το κουράγιο να εκπληρώσω τα καθήκοντά μου. Σκεπτόμουν: «Τούτες τις ώρες, πρέπει οπωσδήποτε να πάω σπίτι. Οι γονείς μου με ανέθρεψαν και, τώρα που κινδυνεύουν, ακόμα κι αν δεν μπορώ να κάνω τίποτα, πρέπει τουλάχιστον να είμαι εκεί για να ελέγχω πώς τα πάνε και να τους παρηγορώ». Έτσι, πήρα το τρένο για την πατρίδα και πήγα κατευθείαν στο σπίτι της αδελφής του πατέρα μου (που πιστεύει επίσης στον Θεό) για να δω τους γονείς μου. Όταν είδα ότι οι πληγές τους δεν είχαν επουλωθεί, ένοιωσα φρικτά και ξέσπασα σε δάκρυα. Αισθανόμουν ότι οι γονείς μου είχαν ταπεινωθεί. Τότε οι γονείς μου μού είπαν: Κατά τη διάρκεια της διαφυγής από την αστυνομία, η όμαιμη αδελφή μου έπεσε στο ποτάμι (αυτό συνέβη τον Δεκέμβριο, αφού είχε σκοτεινιάσει). Το νερό τής έφτανε ως τον λαιμό και τα ρεύματα του ποταμού ήταν ισχυρά, άγρια φυτά βρέθηκαν πιασμένα στο μπατζάκι της, τα παπούτσια της κόλλησαν στη λάσπη και δεν γνώριζε κολύμπι, γι’ αυτό και ήταν απόλυτο μυστήριο το πώς έφτασε απέναντι. Ο Θεός πρέπει να την προστάτευσε με θαυμαστό τρόπο, διαφορετικά τα αποτελέσματα θα ήταν πάρα πολύ τρομερά για να τα συλλογιστούμε (μερικές μέρες πριν, το βαθύ νερό και τα ισχυρά ρεύματα είχαν πάρει τη ζωή ενός 40χρονου άντρα). Αργότερα, η όμαιμη αδελφή μου κρύφτηκε στο σπίτι μιας μεγαλύτερης σε ηλικία αδερφής, η οποία της έδωσε μια αλλαξιά ρούχα, ενώ έκλαιγε στεγνώνοντας τα βρεγμένα ρούχα της πάνω από τη φωτιά και, κατά τα άλλα, τη φρόντισε πολύ καλά. Λίγες μέρες αργότερα, έμαθε ότι το σπίτι της μεγαλύτερης σε ηλικίας αδελφής δεν ήταν πλέον ασφαλές, οπότε η όμαιμη αδελφή μου πήγε να κρυφτεί στο σπίτι της αδελφής της μητέρας μου. Κάποια στιγμή μέσα στη μέρα, βγήκε έξω για να παραδώσει στην εκκλησία μας μια επιστολή που ενημέρωνε τον επικεφαλής μας για την κατάσταση της οικογένειάς μου, αλλά όταν επέστρεψε, η νεότερη κόρη της αδελφής της μητέρας μου της είπε: «Δε μου λες, ξαδέλφη, γιατί γύρισες; Εγώ νόμιζα ότι είχες φύγει. Μαζέψαμε κιόλας το κρεβάτι». Η αδελφή μου συνειδητοποίησε ότι η αδελφή της μητέρας μου φοβόταν μήπως μπλέξει και δεν ήθελε να την αφήσει να μείνει εκεί, έτσι εκείνη, κλαίγοντας, έφυγε από το σπίτι τους και, καθώς δεν είχε πουθενά αλλού να πάει, γύρισε στο πατρικό μας κινδυνεύοντας να συλληφθεί. Μετά την αποφυλάκισή τους και μαθαίνοντας για τον παρ’ ολίγον πνιγμό της αδελφής μου και την αποπομπή της από την αδελφή της μητέρας μου, οι γονείς μου θύμωσαν πολύ, αλλά η αδελφή της μητέρας μου, με τόνο που έδειχνε ότι ήταν πεπεισμένη πως είχε δίκιο, απάντησε: «Ακριβώς, φοβόμαστε μην μπλέξουμε. Εσείς φταίτε που σας συνέλαβαν. Είχατε μια υπέροχη ζωή, κι εσείς πήγατε και την καταστρέψατε, και τώρα παρά λίγο να γίνετε αιτία να πεθάνει κάποιος!» Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι οι πιο στενοί συγγενείς μου, οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι στο παρελθόν, σε μια εποχή που το ΚΚΚ συνέλαβε την οικογένειά μου και κινδύνευε η ζωή τους, σε μια εποχή που, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι αναγκαία η παρηγοριά, εκείνοι θα ξεστόμιζαν πραγματικά τέτοια απάνθρωπα λόγια ή θα έκαναν τόσο σκληρά πράγματα. Η γνώση ότι μπορούσαν να πράξουν κάτι τέτοιο μού προκάλεσε μεγάλη λύπη. Κανείς από τους ανθρώπους που βοηθήσαμε πολύ κατά το παρελθόν δεν ήρθε να δει τι κάνουμε ή να μας δώσει κουράγιο. Εκείνοι που είχαν τις καλύτερες σχέσεις μαζί μας, όχι μόνο δεν μιλούσαν στους γονείς μου όποτε τους συναντούσαν στον δρόμο, αλλά άλλαζαν και πεζοδρόμιο. Κάποιοι που μας έγνεφαν και μας χαιρετούσαν, τώρα μας γύριζαν την πλάτη και μας κουτσομπόλευαν. Μόνο οι αδελφοί και οι αδελφές μας έρχονταν τα βράδια να μας επισκεφτούν και να συναναστραφούν μαζί μας. Ποτέ δεν πίστευα ότι η οικογένειά μας θα μπορούσε να περιέλθει σε τόσο άθλια κατάσταση. Ήμουν και πάλι παγιδευμένος στον πόνο, με σκέψεις προδοσίας του Θεού να σχηματίζονται στην καρδιά μου. Αργότερα, αφού δέχτηκα μια αποκάλυψη από τον Θεό, βίωσα εκείνα για τα οποία είχαν συναναστραφεί μαζί μου οι αδελφοί και οι αδελφές μου: «Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων βασίζονται αποκλειστικά στο αμοιβαίο συμφέρον, η αλληλοβοήθεια ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους στηρίζεται μόνο σε ένα θεμέλιο αμοιβαίας χρησιμοποίησης». Αναλογίστηκα επίσης τα λόγια των γονιών μου για το τι κέρδισαν από την εμπειρία της σύλληψής τους. Για παράδειγμα: Όταν οι αστυνομικοί χρησιμοποίησαν ένα μαστίγιο από δέρμα για να χτυπήσουν τον πατέρα μου, εκείνος είπε ότι ο πόνος δεν ήταν πολύ μεγάλος και ότι, καθώς τον χτυπούσαν, η ζώνη έσπασε σε τρία κομμάτια. Η αδελφή μου είπε ότι, κατά τη διάρκεια της εμπειρίας της, δεν ένοιωσε καθόλου φόβο και, παρόλο που ήταν Δεκέμβριος, είπε ότι δεν αισθάνθηκε καθόλου την παγωνιά του νερού. Ο Θεός τής έδωσε επιπλέον δύναμη και εμπιστοσύνη. Στην πραγματικότητα, η σύλληψη από το ΚΚΚ έκανε την πίστη τους πιο σταθερή. Τους έκανε δυνατότερους. Ο πατέρας μου είπε ότι, στο παρελθόν, δεν είχε πιστέψει τα λόγια του Θεού σχετικά με τον τρόπο που ο Θεός αποκαλύπτει το κακό του ΚΚΚ και το μίσος του για την αλήθεια, και είπε επίσης ότι ήταν θαυμαστής του βασιλιά των διαβόλων, αλλά το συμβάν αυτό του έδειξε ότι το ΚΚΚ ήταν απλώς μια συμμορία από κακοποιούς, ληστές που πήραν από το σπίτι μας οτιδήποτε είχε αξία και που προτιμούσαν να συλλαμβάνουν νομοταγείς πιστούς στον Θεό παρά δολοφόνους και εμπρηστές. Ντράπηκα όταν κατάλαβα πως όλοι ζούμε υπό την ηγεσία του Θεού, πως ό,τι βιώνουμε αποτελεί μέρος της κυριαρχίας και των ρυθμίσεών Του, πως κανένας άνθρωπος δεν έχει τη δύναμη να βοηθήσει τον άλλον, πως η οικογενειακή στοργή απλώς θα μας οδηγήσει μακριά από τον Θεό και πως τα πράγματα στα οποία μπορούν να αλληλοβοηθούνται οι άνθρωποι βρίσκονται σε συμφωνία μόνο με τη σάρκα και όχι με την αλήθεια. Σκέψεις, όπως «δεν θέλω να υποφέρει η σάρκα των γονιών μου», όχι μόνο δεν είναι επωφελείς για τη ζωή τους, αλλά δεν είναι επωφελείς ούτε και για τη σωτηρία τους. Μόνο ο Θεός ξέρει τις ανάγκες του ανθρώπου, και ο Θεός αγαπά τον άνθρωπο περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Είδα ένα χωρίο από τον λόγο του Θεού, που έλεγε: «Απ’ όταν Εκείνος δημιούργησε τον κόσμο, ο Θεός έχει κάνει πολύ δουλειά σε σχέση με τη ζωτικότητα της ζωής, έχει κάνει πολύ δουλειά που δίνει ζωή στον άνθρωπο, και έχει πληρώσει ακριβά για να αποκτήσει ζωή ο άνθρωπος, διότι ο ίδιος ο Θεός είναι η αιώνια ζωή, και ο ίδιος ο Θεός αποτελεί την οδό μέσα από την οποία μπορεί να αναστηθεί ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν είναι ποτέ απών από την καρδιά του ανθρώπου και πάντα ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Εκείνος είναι η κινητήρια δύναμη στη ζωή του ανθρώπου, το θεμέλιο της ύπαρξης του ανθρώπου και μια ισχυρή παρακαταθήκη για την ύπαρξη του ανθρώπου μετά τη γέννησή του. Εκείνος είναι η αιτία που ο άνθρωπος ξαναγεννιέται, και τον κάνει ικανό να ζει ακλόνητα τον κάθε του ρόλο. Χάρη στην ισχύ Του και στην ακατάσβεστη ζωτική Του δύναμη, ο άνθρωπος έχει κατορθώσει να επιβιώνει από γενιά σε γενιά, στην πορεία της οποίας η δύναμη της ζωής του Θεού είναι ο στυλοβάτης της ύπαρξης του ανθρώπου, και για την οποία ο Θεός έχει πληρώσει ένα τίμημα που δεν έχει ποτέ πληρώσει κανένας συνηθισμένος άνθρωπος. Η ζωτική δύναμη του Θεού υπερνικά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Επιπλέον, ξεπερνά οποιαδήποτε άλλη δύναμη. Η ζωή Του είναι αιώνια, η δύναμή Του είναι εκπληκτική, και η ζωτική Του δύναμη δεν είναι εύκολο να ξεπεραστεί από οποιοδήποτε δημιουργημένο ον ή εχθρική δύναμη. Η ζωτική δύναμη του Θεού υφίσταται και εκπέμπει την εκπληκτική της λάμψη, ανεξαρτήτως χρόνου ή χώρου. Η ζωή του Θεού παραμένει αιωνίως αμετάβλητη, παρόλες τις αναταραχές σε ουρανό και γη. Όλα τα πράγματα κάποτε πεθαίνουν, αλλά η ζωή του Θεού παραμένει, γιατί ο Θεός είναι η πηγή ύπαρξης των πάντων και η ρίζα της ύπαρξής τους. Η ζωή του ανθρώπου προέρχεται από τον Θεό, η ύπαρξη του ουρανού οφείλεται στον Θεό και η ύπαρξη της γης πηγάζει από τη δύναμη της ζωής του Θεού. Κανένα αντικείμενο που έχει ζωτικότητα δεν μπορεί να υπερβεί την υπέρτατη κυριαρχία του Θεού, και κανένα έμβιο ον δεν μπορεί να ξεφύγει από τη σφαίρα εξουσίας του Θεού. Έτσι λοιπόν, ανεξάρτητα από το ποιος είναι ο καθένας, όλοι πρέπει να υποτάσσονται στο κράτος του Θεού, όλοι πρέπει να ζουν υπό τις εντολές του Θεού, και δεν μπορεί κανείς να ξεφύγει από τον έλεγχό Του» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Μόνο ο Χριστός των εσχάτων ημερών μπορεί να δώσει στον άνθρωπο την οδό για την αιώνια ζωή). Μέσα από τα λόγια του Θεού και την πραγματικότητα, είδα την εξαιρετικότητα και το μεγαλείο της δύναμης της ζωής Του, ότι Εκείνος ζει πάντα ανάμεσα στους ανθρώπους, καθοδηγώντας συνεχώς την ανθρωπότητα και εκδηλώνοντας τη δύναμή Του, και ότι κάθε άνθρωπος ζει μέσα σε διευθετήσεις που έχει σχεδιάσει ο Θεός. Αντικρίζοντας τον λόγο του Θεού, κατανόησα το πόσο λίγος ήμουν εγώ και πόσο ασήμαντοι οι συναισθηματικοί δεσμοί. Τι θα μπορούσα να έχω κάνει για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε η οικογένειά μου; Ο Θεός δεν ήταν Εκείνος που τους προστάτεψε, ενδιαφέρθηκε για αυτούς και τους οδήγησε μέσα από την κρίση; Μπορεί η αγάπη του ανθρώπου για έναν άλλο άνθρωπο να είναι μεγαλύτερη από την αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο; Ταυτόχρονα, τα λόγια του Θεού με έκριναν: «Ποιος από εσάς μπορεί πραγματικά να δαπανήσει εξ ολοκλήρου για Μένα και να προσφέρει ό,τι έχει και δεν έχει για Μένα; Είστε όλοι με μισή καρδιά, οι σκέψεις σας πηγαίνουν εδώ κι εκεί, σκέφτεστε το σπίτι σας, τον έξω κόσμο, το φαγητό και τα ρούχα. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεσαι ενώπιόν Μου και κάνεις πράγματα για Μένα, βαθιά μέσα σου εξακολουθείς να σκέφτεσαι τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου και τους γονείς σου πίσω στο σπίτι. Είναι όλα αυτά ιδιοκτησία σου; Γιατί δεν τα παραδίδεις στα χέρια Μου; Δεν πιστεύεις αρκετά σ’ Εμένα; Ή μήπως φοβάσαι ότι θα κάνω ακατάλληλες διευθετήσεις για σένα; Γιατί σου λείπει πάντοτε το σπίτι σου; Και σου λείπουν άλλοι άνθρωποι! Έχω κάποια θέση στην καρδιά σου; Και εξακολουθείς να λες ότι Με αφήνεις να είμαι κραταιός μέσα σου και να καταλαμβάνω όλο σου το είναι. Αυτά είναι όλα δόλια ψέματα! Πόσοι από εσάς είστε ολόψυχα με την εκκλησία; Και πόσοι από εσάς δεν σκέφτεστε τον εαυτό σας, αλλά είστε με τη βασιλεία του σήμερα; Να το σκεφτείτε πολύ καλά αυτό» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ομιλίες του Χριστού στην αρχή, Κεφάλαιο 59). Κατάλαβα ότι, μέσα μου, εξακολουθούσα να ενδιαφέρομαι για την οικογένειά μου: επειδή δεν είχα αληθινή πίστη στον Θεό, συνέχιζα να αδυνατώ να τους εμπιστευτώ ολοκληρωτικά στα χέρια Του· είδα ότι δεν ζούσα μέσα στην αλήθεια και, παρ’ όλο που εκτελούσα τα καθήκοντά μου στον οίκο του Θεού, συχνά ανησυχούσα για την οικογένειά μου και δεν άφηνα τον Θεό να καταλάβει την καρδιά μου. Δεν μπορούσα να σέβομαι τον Θεό πάνω από όλους τους άλλους και να εκτελώ πιστά τα καθήκοντά μου. Ο Σατανάς με είχε ξεγελάσει και πλήξει. Αν δεν μου συνέβαιναν αυτά τα «ατυχή» γεγονότα, ποτέ δεν θα είχα δει ξεκάθαρα τα πράγματα. Όπως ακριβώς λέει και αυτός ο ύμνος του λόγου του Θεού: «Όσον αφορά την κατάσταση της ζωής του ανθρώπου, ο άνθρωπος ακόμα δεν έχει βρει την αληθινή ζωή, δεν έχει καταλάβει ακόμα την αδικία, την απελπισία και τις δυστυχείς συνθήκες του κόσμου – κι έτσι, αν δεν ήταν η έλευση της καταστροφής, οι περισσότεροι άνθρωποι ακόμα θα ασπάζονταν τη Μητέρα Φύση, και ακόμα θα μαγνητίζονταν από τη γεύση της “ζωής”. Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα του κόσμου; Αυτή δεν είναι η φωνή της σωτηρίας με την οποία ο Θεός μιλά στον άνθρωπο; Γιατί, ανάμεσα στους ανθρώπους, κανείς ποτέ δεν έχει αγαπήσει πραγματικά τον Θεό; Γιατί ο άνθρωπος αγαπά τον Θεό μόνο μέσα στην παίδευση και στις δοκιμασίες, και κανείς δεν αγαπά τον Θεό υπό την προστασία Του;» (από «Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τη σωτηρία του Θεού» στο βιβλίο «Ακολουθήστε τον Αμνό και τραγουδήστε νέα τραγούδια»). Αν δεν ήταν αυτά που μου αποκάλυψαν εκείνες οι περιστάσεις, ποτέ δεν θα είχα κατανοήσει πραγματικά τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και θα βρισκόμουν ακόμα υπό την εξουσία των οικογενειακών δεσμών, της αγάπης και της φιλίας, παγιδευμένος, δίχως δυνατότητα διαφυγής, στην επιδίωξη αυτών των πραγμάτων, εξαπατημένος και βασανισμένος εξαιτίας τους, ευτυχής μέσα στην άγνοιά μου· πέραν τούτου, ποτέ δεν θα είχα λάβει την αλήθεια, ποτέ δεν θα έπαιρνα το σωστό μονοπάτι στη ζωή, ενώ η σωτηρία του Θεού ήταν εκείνη που μου επέτρεψε να μη δοκιμάσω ποτέ ξανά τη γεύση της «ζωής». Όταν τα κατανόησα όλα αυτά, αποφάσισα να πιστεύω ολόψυχα στον Θεό και να επιδιώκω την αλήθεια, προκειμένου να ξεπληρώσω την αγάπη Του για μένα.

Εκτελώ τα καθήκοντά μου στην οικογένεια του Θεού αρκετά χρόνια τώρα, και στην οικογένεια του Θεού έχω βιώσει την αγάπη Του. Όπου κι αν εκτελώ τα καθήκοντά μου, ο Θεός βρίσκεται πάντα εκεί για να με φροντίζει. Τα πηγαίνω καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου, σαν να ήμασταν οικογένεια, δεν χρησιμοποιούμε ο ένας τον άλλον και δεν υπάρχει ανταλλαγή παροχών. Οι αδελφοί και οι αδελφές μου είναι τόσο ειλικρινείς, που ακόμη και αν η διαφθορά του ενός γίνει ορατή στον άλλον κατά περιόδους, με το να ανοίγουμε την καρδιά μας και να επικοινωνούμε ως προς την κατανόηση του εαυτού μας, δεν υπάρχει πικρία ή επιφυλακτικότητα. Βοηθάμε ο ένας τον άλλον και προσφέρουμε ο ένας στον άλλον αγάπη, όλοι θεωρούνται ίσοι και κανείς δεν αντιμετωπίζεται διαφορετικά επειδή είναι φτωχός ή πλούσιος. Έχω προβλήματα υγείας και αρρωσταίνω συχνά, αλλά οι αδελφοί και οι αδελφές μου είναι πολύ αλληλέγγυοι και με φροντίζουν πολύ καλά, γεγονός που με έκανε να βιώσω ότι ακόμα και χωρίς δεσμούς αίματος μεταξύ μας, οι αδελφοί και οι αδελφές μου μπορεί να είναι ακόμα πιο στενοί κι από τους συγγενείς. Τα πηγαίνω καλά με τους αδελφούς και τις αδελφές μου και, με την καθοδήγηση του Θεού, όλοι επιδιώκουμε την αλήθεια και προσπαθούμε να εκτελούμε τα καθήκοντά μας.

Επίσης, οι εμπειρίες μου καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των ετών με βοήθησαν να φτάσω σταδιακά να κατανοώ το θέλημα του Θεού, καθώς και να αντιληφθώ ότι το έργο που έκανε ο Θεός πάνω μου είναι το έργο της σωτηρίας και της αγάπης, τα λόγια που εκφράζει ο Θεός είναι η αλήθεια, ακόμα δε περισσότερο, είναι τα λόγια που σώζουν τη ζωή μας. Οι αλήθειες αυτές έχουν γίνει για εμένα η καλύτερη φροντίδα και προστασία του Θεού. Αν αποχωρούσα από αυτά τα λόγια ή δεν έβλεπα τα πράγματα από τη βάση που παρέχουν, θα κατέστρεφα τον εαυτό μου. Ήμουν βαθιά διεφθαρμένος από τον Σατανά και ανίκανος να αντιληφθώ άμεσα το νόημα των λόγων του Θεού, οπότε ο Θεός κανόνισε πολλές διαφορετικές συνθήκες, ανθρώπους, θέματα και πράγματα, σχεδιασμένα για τις ανάγκες μου, για να με ωφελήσουν και να με οδηγήσουν στην τελείωση, για να με βοηθήσουν να κατανοήσω τα λόγια Του. Μέσα από τις κακουχίες και τις δοκιμασίες μου, κατέληξα ακουσίως να καταλάβω ότι τα λόγια που εξέφρασε ο Θεός είναι όλα αλήθεια, ότι είναι πράγματα που η ανθρωπότητα έχει ανάγκη. Όχι μόνο μπορούν να δώσουν ζωή στον άνθρωπο και να του επιτρέψουν να βιώσει τη ζωή ενός κανονικού ανθρώπου, αλλά επισημαίνουν κιόλας το σωστό μονοπάτι στη ζωή, επειδή ο Θεός είναι η αλήθεια, η οδός και η ζωή. Τα λόγια του Θεού με έχουν φέρει μέχρι τη σημερινή μέρα. Είμαι πρόθυμος να κρατήσω τα λόγια του ως σύνθημά μου, πινακίδα για να προχωρήσω μπροστά και οδηγό για το πώς να ενεργώ. Παρ’ όλο που υπάρχουν πολλά κομμάτια της αλήθειας που μου είναι ακατανόητα, με τη συνεχή επιδίωξη της αλήθειας και την εκπλήρωση των καθηκόντων μου, ο Θεός θα μου δώσει διαφώτιση και φώτιση ώστε να καταλάβω τα λόγια Του. Υπάρχει ακόμα μεγάλη διαφθορά μέσα μου που πρέπει να εξαγνιστεί και πρέπει να βιώσω πολύ περισσότερο έργο του Θεού, καθώς και την κρίση και το παίδεμά Του, και τις δυσκολίες και τους εξευγενισμούς που τα συνοδεύουν. Θα προσπαθήσω σκληρά να επιδιώκω την αλήθεια. Όποια βάσανα ή κακουχίες κι αν με πλήξουν στο μέλλον, εγώ θα ακολουθήσω τον Θεό ως το τέλος!