Όπως ξέρετε, ήμουν υπεύθυνος για κάποιες ομαδικές συναθροίσεις. Πίστευα ότι μου ταίριαζε αυτό το καθήκον, και οι αδελφοί πάντα ζητούσαν τη βοήθειά μου όταν είχαν προβλήματα. Κάποιοι μάλιστα έλεγαν ότι κατανοούσα καλά τα ζητήματα και η συναναστροφή μου ήταν ξεκάθαρη, οπότε ήταν πολύ πρόθυμοι να ακούσουν τη συναναστροφή μου. Ένιωθα υπέροχα που με σέβονταν και με επαινούσαν, και απολάμβανα αυτό το συναίσθημα, γι’ αυτό και δεν ήθελα να φύγω. Την πρώτη φορά που με επισκέφτηκες, σοκαρίστηκα λίγο. Νόμιζα ότι το να έργο των κειμένων απαιτούσε καλό επίπεδο, κατανόηση της αλήθειας, και καλές δεξιότητες γραφής. Είχα μέτριο επίπεδο και δεν ήμουν εξοικειωμένος με αυτό το έργο, έτσι αμφέβαλλα για το πώς θα τα πήγαινα. Αν δεν τα πήγαινα καλά και με μετέθεταν, τι θα σκέφτονταν οι άλλοι; Αυτό δεν θα έδειχνε πόσο ατάλαντος ήμουν; Πίστευα πως θα έπρεπε να παραμείνω στο έργο που έκανα. Σ’ εκείνες τις ομάδες, είχα σχετικά καλά αποτελέσματα, σπάνια αντιμετωπιζόμουν ή κλαδευόμουν, και οι αδελφοί και οι αδελφές με σέβονταν και με ενέκριναν. Έτσι, δεν ήθελα να ασχοληθώ με τα κείμενα και προσπαθούσα να το αποφύγω. Ήθελα απλώς την άνεση και τη σταθερότητα του τότε καθήκοντός μου. Προς έκπληξή μου, επέστρεψες μόλις δέκα μέρες μετά για να μου πεις ότι το έργο των κειμένων ήταν υποστελεχωμένο και για να με συναναστραφείς να προσέχω το θέλημα του Θεού και να μην εφησυχάζω. Μου ζήτησε να προσευχηθώ ζητώντας καθοδήγηση και να μην αφήσω την ευκαιρία. Ήξερα ότι είχες δίκιο, αλλά δεν μπορούσα να δεχτώ αυτό που έλεγες. Πίστευα ότι είχα μέτριο επίπεδο και δεν είχα καλές δεξιότητες γραφής, άρα σίγουρα θα ήμουν ο πιο αδύναμος κρίκος. Αν δεν τα πήγαινα ακόμα καλά μετά από λίγη εκπαίδευση, και με επανατοποθετούσαν, θα ήταν πολύ ντροπιαστικό. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ καλύτερα να συνέχιζα το ίδιο έργο.

Λίγο καιρό μετά, μίλησα σε έναν αδελφό για την κατάστασή μου. Αφού με άκουσε, δεν μάσησε τα λόγια του: «Δεν είσαι όλο υπεκφυγές στον τρόπο που χειρίζεσαι τα πράγματα;» Ήταν γροθιά στο στομάχι να τον ακούω να λέει πως υπεκφεύγω. Σκέφτηκα: «Δεν προσπαθώ να χαλαρώσω ούτε κάνω απλώς τα τυπικά. Αλήθεια δεν έχω καλό επίπεδο και δεν είμαι καλός στο γράψιμο. Πώς μπορείς να λες ότι είμαι όλο υπεκφυγές;» Δεν είπα τίποτα, αλλά στο μυαλό μου υπερασπιζόμουν τον εαυτό μου και δεν δεχόμουν την κριτική. Όμως, ήξερα ότι κάτι θα μπορούσα να μάθω από την υπενθύμιση του αδελφού. Έτσι, έψαξα για σχετικά εδάφια στα λόγια του Θεού. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιο είδος ατόμου τολμά ν’ αναλάβει την ευθύνη; Ποιο είδος ανθρώπου έχει το θάρρος να σηκώσει ένα βαρύ φορτίο; Κάποιος που πρωτοστατεί και βγαίνει με γενναιότητα μπροστά την κρίσιμη στιγμή στο έργο του οίκου του Θεού, που δεν φοβάται να φέρει κάποια βαριά ευθύνη και να υπομείνει μεγάλες δυσκολίες όταν βλέπει το πλέον σημαντικό και κρίσιμο έργο. Αυτός είναι αφοσιωμένος στον Θεό, ένας καλός στρατιώτης του Χριστού. Είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι φοβούνται ν’ αναλάβουν ευθύνες στο καθήκον τους το κάνουν επειδή δεν κατανοούν την αλήθεια; Όχι· το πρόβλημα έγκειται στην ανθρώπινη φύση τους. Δεν έχουν κανένα αίσθημα δικαιοσύνης ή ευθύνης. Είναι εγωιστές και μοχθηροί άνθρωποι, που δεν πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό. Δεν αποδέχονται στο ελάχιστο την αλήθεια, και γι’ αυτούς τους λόγους, δεν μπορούν να σωθούν. Οι πιστοί στον Θεό πρέπει να πληρώσουν μεγάλο τίμημα για να κερδίσουν την αλήθεια και θα συναντήσουν πολλά εμπόδια για να την κάνουν πράξη. Θα χρειαστεί να απαρνηθούν πράγματα, να εγκαταλείψουν τα σαρκικά τους συμφέροντα και να υπομείνουν κάποια βάσανα. Μόνο τότε θα μπορέσουν να κάνουν πράξη την αλήθεια. Άρα, μπορεί κάποιος που φοβάται να αναλάβει ευθύνες να κάνει πράξη την αλήθεια; Σίγουρα δεν μπορεί να το κάνει, πόσο μάλλον να κερδίσει την αλήθεια. Φοβάται να κάνει πράξη την αλήθεια, να υποστεί κάποια ζημιά στα συμφέροντά του· φοβάται μήπως ταπεινωθεί, φοβάται την απαξίωση και την κρίση. Δεν τολμά να κάνει πράξη την αλήθεια, επομένως δεν μπορεί και να την αποκτήσει και, όσα χρόνια κι αν πιστεύει στον Θεό, δεν μπορεί να επιτύχει τη σωτηρία Του. Όσοι μπορούν να εκτελέσουν ένα καθήκον στον οίκο του Θεού πρέπει να είναι άνθρωποι φορτίο των οποίων είναι το έργο της εκκλησίας, άνθρωποι που αναλαμβάνουν ευθύνες, που στηρίζουν τις αρχές της αλήθειας, που υποφέρουν και πληρώνουν το τίμημα. Αν υπολείπεται κανείς σε αυτούς τους τομείς, είναι ανίκανος να εκτελέσει ένα καθήκον και δεν διαθέτει τις προϋποθέσεις για την εκτέλεση του καθήκοντος. […] Αν προστατεύεις τον εαυτό σου όποτε σου συμβαίνει κάτι και αφήνεις μια έξοδο διαφυγής για τον εαυτό σου, μια πίσω πόρτα, κάνεις πράξη την αλήθεια; Δεν κάνεις πράξη την αλήθεια —είναι ύπουλο αυτό. Εκτελείς το καθήκον σου στον οίκο του Θεού τώρα. Ποια είναι η πρώτη αρχή εκτέλεσης ενός καθήκοντος; Είναι καταρχάς ότι πρέπει να εκτελείς το καθήκον εκείνο με όλη σου την καρδιά, χωρίς να φείδεσαι προσπαθειών, ώστε να προστατεύεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Αυτή είναι η θεμελιώδης αρχή της αλήθειας, μια αλήθεια που θα πρέπει να κάνεις πράξη. Το να προστατεύεις τον εαυτό σου αφήνοντας μια έξοδο διαφυγής, μια πίσω πόρτα, είναι η αρχή της πρακτικής που ακολουθούν οι άπιστοι, και η πιο υψηλή φιλοσοφία τους. Το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του πρώτο στα πάντα και το να θέτει τα συμφέροντά του πάνω από όλα, το να μην σκέφτεται τους άλλους, το να μην έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και τα συμφέροντα των άλλων, σκεπτόμενος πρώτα τα δικά του συμφέροντα και έπειτα σκεπτόμενος μια έξοδο διαφυγής —όλα αυτά ακριβώς δεν είναι ένας άπιστος; Έτσι ακριβώς είναι ένας άπιστος. Ένα τέτοιου είδους άτομο δεν είναι κατάλληλο να εκτελέσει καθήκον» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο όγδοο (Μέρος πρώτο)]. Από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι όσοι πιστεύουν αληθινά και έχουν καλή ανθρώπινη φύση είναι υπεύθυνοι στο καθήκον και προστατεύουν το έργο. Όσο πιο κρίσιμο είναι ένα έργο, τόσο περισσότερο ανταποκρίνονται. Μπορούν να αναλάβουν βαριά φορτία και να προσέξουν το θέλημα του Θεού. Είναι οι στυλοβάτες της εκκλησίας και κερδίζουν την εύνοια του Θεού. Όσο για όσους χαλαρώνουν στα καθήκοντά τους —και δεν θέλουν την παραμικρή δυσκολία ή την οποιαδήποτε ευθύνη, και δειλιάζουν μπροστά στην πρώτη δυσκολία, σκέφτονται μόνο το συμφέρον τους και δεν προστατεύουν το έργο της εκκλησίας —τέτοιοι άνθρωποι είναι άπιστοι στα μάτια του Θεού. Δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού και Αυτός δεν θα τους σώσει. Αναλογιζόμενος τις πράξεις μου υπό το πρίσμα των λόγων του Θεού, είδα ότι αν και φαινομενικά έκανα τη δουλειά μου και ασχολούμουν καθημερινά με το καθήκον μου, σκεφτόμουν μόνο τη δική μου φήμη και θέση. Η καρδιά μου δεν ήταν στραμμένη προς τον Θεό, δεν πρόσεχα το θέλημά Του. Ήθελα να κάνω την εύκολη δουλειά στην οποία ήμουν καλός, επειδή χωρίς πολλές προσπάθειες, είχα αξιοπρεπή αποτελέσματα και ικανοποιούταν η ανάγκη μου για κύρος και φήμη. Δεν ήξερα καλά το έργο κειμένων και δεν είχα τόσο ταλέντο εκεί, άρα μπορεί να μην είχα καλά αποτελέσματα. Αν δεν έκανα καλά το καθήκον μου και με αντιμετώπιζαν, με κλάδευαν και με περιφρονούσαν, αυτό θα ήταν πολύ ντροπιαστικό. Έτσι, για να διατηρήσω τη φήμη και το κύρος, απέρριπτα συνεχώς τις προσφορές, με δικαιολογίες όπως ότι είχα κακό επίπεδο και ότι δεν γνώριζα ως προφάσεις για να αρνηθώ το καθήκον. Εξωτερικά, φαινόταν να προβάλλω ένα πειστικό και λογικό επιχείρημα, αλλά μέσα μου ήμουν απίστευτα εγωιστής και ποταπός. Επέλεγα να κάνω ένα καθήκον αντί για ένα άλλο όχι λόγω των αναγκών του έργου ή της υποταγής μου στις ρυθμίσεις του Θεού. Αντίθετα, αυτό είχε να κάνει με τα δικά μου συμφέροντα και την επιθυμία μου για το κύρος και τη φήμη. Ό,τι έκανα και σκεφτόμουν ήταν όλα υπολογισμένα για να ωφελήσουν τη φήμη και το κύρος μου. Δεν είχα ειλικρινή στάση προς το καθήκον μου, και ήμουν «όλο υπεκφυγές», όπως είχε πει ο αδελφός μου. Θα έπρεπε να προσφέρω τις υπηρεσίες μου όπου έχει ανάγκη η εκκλησία, με αποδοχή και υποταγή, χωρίς διαφωνίες ή απαιτήσεις. Αυτός είναι ο ορθολογισμός που πρέπει να έχουν όλοι. Μα εγώ, όχι μόνο δεν υποτάχθηκα όταν μου ζητήθηκε να κάνω ένα καθήκον, μα ήμουν μικροπρεπής, υπολογίζοντας πώς θα με έβλαπτε ή θα με ωφελούσε. Δεν είχα το παραμικρό αίσθημα ευθύνης. Ο Θεός λέει ότι τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι για καθήκον, δεν ανήκουν στον οίκο του Θεού, και δεν θα σωθούν.

Μετά από αυτό, είδα κάποια ακόμα λόγια του Θεού: «Όσοι ασκούν την αλήθεια δέχονται τη σχολαστική εξέταση του Θεού στις πράξεις τους. Όταν δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, η καρδιά σου μπαίνει στον ίσιο δρόμο. Αν συνεχώς κάνεις πράγματα μόνο για να το δουν οι άλλοι και θέλεις πάντα να κερδίζεις τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων, και από την άλλη δεν δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση του Θεού, τότε είναι ακόμα ο Θεός στην καρδιά σου; Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν έχουν σεβασμό προς τον Θεό. Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή το δικό σου κύρος. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου. Θα πρέπει να νοιάζεσαι για το θέλημα του Θεού και να ξεκινάς σκεπτόμενος το αν υπήρξες ακάθαρτος ή όχι κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός σου, αν υπήρξες πιστός, αν έχεις εκπληρώσει τις ευθύνες σου, αν έχεις δώσει τα πάντα, καθώς και αν έχεις σκεφτεί ολόψυχα ή όχι το καθήκον σου και το έργο της εκκλησίας. Πρέπει να τα λαμβάνεις υπόψη αυτά τα πράγματα. Αν τα σκέφτεσαι συχνά και τα κατανοήσεις, θα σου είναι πιο εύκολο να εκτελείς σωστά το καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Από τα λόγια του Θεού, συνειδητοποίησα ότι αν μπορούμε να έχουμε τη σωστή πρόθεση στο καθήκον μας, να δεχτούμε την εξέταση του Θεού, να δίνουμε προτεραιότητα στο έργο της εκκλησίας και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνεργαστούμε, αυτό θα συμφωνεί με το θέλημα του Θεού. Ένιωσα ότι τότε που μου είχε ζητηθεί να κάνω έργο κειμένων, ο Θεός με εξέταζε εξονυχιστικά για να δει τι είδους στάση είχα —θα συνεργαζόμουν ενεργά ή θα το απέφευγα; Δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι αν είχα το κατάλληλο επίπεδο για τη δουλειά ή πόσο καλά θα μπορούσα να το κάνω. Έπρεπε να είχα διορθώσει την κατάστασή μου και να είχα ξεκαθαρίσει τη στάση μου, υποτασσόμενος και κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούσα. Αυτός ήταν ο ορθολογισμός που θα έπρεπε να είχα ως δημιουργημένο ον. Αν, μετά από λίγη εκπαίδευση, δεν μπορούσα να το κάνω και με μετέθεταν, θα έπρεπε να έχω τη σωστή στάση και να υποταχθώ στις ρυθμίσεις της εκκλησίας. Αργότερα, λοιπόν, σου είπα ότι θα ασχολούμουν με τα κείμενα. Έπειτα, ένιωσα πολύ πιο άνετα. Μα ακόμα πίστευα ότι είχα πολύ επιφανειακή κατανόηση εαυτού, έτσι συνέχισα να προσεύχομαι στον Θεό να με διαφωτίσει και να με οδηγήσει στην αυτογνωσία.

Λίγο μετά, διάβασα αυτό το χωρίο. «Η λατρεία των αντίχριστων για το κύρος και το γόητρό τους ξεπερνά αυτήν των κανονικών ανθρώπων και είναι κάτι που εμπεριέχεται στη διάθεση και στην ουσία τους· δεν είναι κάποιο προσωρινό ενδιαφέρον ούτε η παροδική συνέπεια του περιβάλλοντός τους —είναι κάτι που βρίσκεται μέσα στη ζωή τους, στα κόκαλά τους, άρα είναι η ουσία τους. Αυτό σημαίνει ότι σε ό,τι κάνει ένας αντίχριστος, το πρώτο πράγμα που τον ενδιαφέρει είναι το δικό του κύρος και γόητρο, τίποτε άλλο. Για έναν αντίχριστο, το κύρος και το γόητρο είναι η ζωή του και ο ισόβιος στόχος του. Σε ό,τι κάνει, το πρώτο πράγμα που σκέφτεται είναι το εξής: “Τι θα συμβεί στο κύρος μου; Στο γόητρό μου; Αν το κάνω αυτό, θα κερδίσω γόητρο; Θα εξυψώσει αυτό τη θέση μου στο μυαλό των ανθρώπων;” Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που σκέφτονται, πράγμα που αποτελεί επαρκή απόδειξη ότι έχουν τη διάθεση και την ουσία των αντίχριστων· αλλιώς δεν θα σκέφτονταν αυτά τα προβλήματα. Μπορεί να πει κανείς πως για έναν αντίχριστο, το κύρος και το γόητρο δεν αποτελούν κάποια επιπλέον απαίτηση, πόσο μάλλον κάτι εξωγενές χωρίς το οποίο θα άντεχαν. Αποτελούν μέρος της φύσης των αντίχριστων, βρίσκονται στα κόκαλά τους, στο αίμα τους, τα έχουν έμφυτα. Οι αντίχριστοι δεν αδιαφορούν για το αν κατέχουν κύρος και γόητρο· δεν είναι αυτή η στάση τους. Τότε, ποια είναι η στάση τους; Το κύρος και το γόητρο είναι στενά συνδεδεμένα με την καθημερινότητά τους, με την καθημερινή κατάστασή τους, με αυτά για τα οποία πασχίζουν σε καθημερινή βάση. Και έτσι για τους αντίχριστους, το κύρος και το γόητρο είναι η ζωή τους. Όπως κι αν ζουν, σε όποιο περιβάλλον κι αν ζουν, ό,τι έργο κι αν κάνουν, για ό,τι κι αν πασχίζουν, όποιος κι αν είναι ο στόχος τους, όποια κι αν είναι η κατεύθυνση της ζωής τους, όλα περιστρέφονται γύρω από την απόκτηση καλής φήμης και υψηλής θέσης. Κι αυτός ο στόχος δεν αλλάζει· δεν μπορούν ποτέ να παραβλέψουν τέτοια πράγματα. Αυτό είναι το αληθινό πρόσωπο των αντίχριστων και η ουσία τους. Θα μπορούσες να τους τοποθετήσεις σ’ ένα αρχέγονο δάσος βαθιά μέσα στα βουνά, και πάλι δεν θα άφηναν στην άκρη την επιδίωξη του κύρους και του γοήτρου. Μπορείς να τους τοποθετήσεις μέσα σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων και το μόνο που μπορούν να σκεφτούν εξακολουθεί να είναι το κύρος και το γόητρο. Μολονότι και οι αντίχριστοι πιστεύουν στον Θεό, βλέπουν την επιδίωξη του κύρους και του γοήτρου ως ισοδύναμα με την πίστη στον Θεό και της δίνουν την ίδια βαρύτητα. Δηλαδή, καθώς βαδίζουν στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό, επιδιώκουν επίσης το δικό τους κύρος και γόητρο. Μπορεί να ειπωθεί ότι στην καρδιά τους οι αντίχριστοι θεωρούν ότι η πίστη στον Θεό και η επιδίωξη της αλήθειας είναι η επιδίωξη του κύρους και του γοήτρου· η επιδίωξη του κύρους και του γοήτρου είναι επίσης η επιδίωξη της αλήθειας, και το να κερδίσει κανείς κάποιο κύρος και γόητρο σημαίνει να κερδίσει την αλήθεια και τη ζωή. Αν νιώθουν ότι δεν έχουν γόητρο ή κύρος, ότι κανείς δεν τους θαυμάζει, δεν τους σέβεται ούτε τους ακολουθεί, τότε απογοητεύονται πολύ, πιστεύουν ότι δεν υπάρχει λόγος ούτε αξία να πιστεύουν στον Θεό, και λένε στον εαυτό τους: “Η πίστη στον Θεό είναι αποτυχία; Είναι απέλπιδα η προσπάθεια;” Συχνά συλλογίζονται τέτοια πράγματα μέσα τους, σκέφτονται πώς μπορούν να βρουν μια θέση στον οίκο του Θεού, πώς θα αποκτήσουν μια καλή φήμη στην εκκλησία, ώστε οι άνθρωποι να τους ακούνε όταν μιλάνε, και να τους υποστηρίζουν όταν ενεργούν, και να τους ακολουθούν όπου πάνε· έτσι ώστε να έχουν φωνή εντός της εκκλησίας, φήμη, έτσι ώστε να απολαμβάνουν οφέλη, και να έχουν κύρος —σε αυτά τα πράγματα εστιάζουν. Αυτά επιδιώκουν τέτοιοι άνθρωποι. Γιατί σκέφτονται πάντοτε τέτοια πράγματα; Αφού διαβάσουν τα λόγια του Θεού, αφού ακούσουν κηρύγματα, όντως δεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά, όντως δεν μπορούν να τα διακρίνουν όλα αυτά; Όντως τα λόγια του Θεού και η αλήθεια δεν είναι σε θέση να αλλάξουν τις αντιλήψεις, τις ιδέες και τις γνώμες τους; Επ’ ουδενί δεν ισχύει αυτό. Το πρόβλημα ξεκινά απ’ αυτούς κι οφείλεται εξ ολοκλήρου στο ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, επειδή, μέσα τους, βαριούνται την αλήθεια και, ως εκ τούτου, είναι παντελώς μη δεκτικοί στην αλήθεια —κάτι το οποίο καθορίζεται από τη φύση και την ουσία τους» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος τρίτο)]. Ο Θεός φανερώνει πως οι αντίχριστοι αγαπούν τη φήμη και το κύρος. Επιδιώκουν μόνο τη φήμη και το κύρος. Αυτός είναι ο στόχος τους στη ζωή. Μόλις χάσουν τον σεβασμό και τη λατρεία των άλλων, όταν χάσουν τη θέση τους στην καρδιά των ανθρώπων, παύουν να έχουν κίνητρο να εργαστούν και θεωρούν ακόμα και ότι η ζωή δεν έχει νόημα. Θεωρούν τη φήμη και το κύρος εξίσου σημαντικά με την ίδια τη ζωή. Αυτή είναι η φύση ενός αντίχριστου. Συνειδητοποίησα ότι αναζητούσα ακριβώς το ίδιο με έναν αντίχριστο. Όπου κι αν βρισκόμουν, με όποιον κι αν ήμουν, έδινα προτεραιότητα στη φήμη και το κύρος μου, και με ενδιέφερε περισσότερο να κερδίσω τον σεβασμό και τον έπαινο. Αν ένα καθήκον μού επέτρεπε να εντυπωσιάσω και να κερδίσω σεβασμό, ήμουν πρόθυμος να το εκπληρώσω. Αλλά αν δεν ενίσχυε τη φήμη και το κύρος μου, όσο σημαντική κι αν ήταν η δουλειά, δεν ήθελα να την κάνω, και έβρισκα δικαιολογία να την αποφύγω, όπως τότε που μου ζήτησες να δουλέψω στα κείμενα. Ήξερα ότι η δουλειά ήταν σημαντική και ότι υπήρχε ανάγκη προσωπικού, μα πίστευα ότι είχα μέτριο επίπεδο και ότι δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω, και ίσως και να ντροπιαζόμουν αν είχα κακά αποτελέσματα. Ενώ επέβλεπα μερικές ομαδικές συναθροίσεις, αν και δεν είχα τόσο υψηλή θέση και δεν εργαζόμουν σε κάτι τόσο σημαντικό όσο τα κείμενα, είχα σχετικά καλά αποτελέσματα στο καθήκον μου. Όχι μόνο με εκτιμούσαν οι επικεφαλής, αλλά με σέβονταν και οι αδελφοί και οι αδελφές, γεγονός που τόνωσε την αυτοπεποίθησή μου. Αφού ζύγισα τα υπέρ και τα κατά, ήθελα να παραμείνω σε αυτό το λιγότερο σημαντικό καθήκον, και όχι να κάνω κειμενικό έργο. Με είχαν δέσμιο και με περιόριζαν οι ιδέες με τις οποίες μου είχε κάνει πλύση εγκεφάλου ο Σατανάς, όπως «Ο άνθρωπος έχει ανάγκη την υπόληψή του, όπως το δέντρο τον φλοιό του», «Σημασία έχει η υστεροφημία του ανθρώπου» και «Καλύτερα να είσαι πρώτος στο χωριό». Αυτές οι σατανικές τοξίνες είχαν ήδη ριζώσει στην καρδιά μου. Ζούσα σύμφωνα με αυτές τις τοξίνες και έδινα προτεραιότητα στη φήμη και το κύρος. Για να κερδίσω σεβασμό και να ικανοποιήσω τον εγωισμό μου, απέρριψα ένα καθήκον και δικαιολόγησα τον εαυτό μου. Ήμουν τόσο ανυπάκουος! Εκείνη τη στιγμή ένιωσα μεγάλες ενοχές και αναστάτωση. Δεν εκτελούσα πράγματι καθήκον. Απλώς το είχα ως βιτρίνα για να εργαστώ για το κύρος και τη φήμη μου. Βάδιζα στο μονοπάτι ενός αντίχριστου. Αφού το συνειδητοποίησα, τρόμαξα λίγο. Αν ζούσα με αυτές τις απόψεις απέναντι στην επιδίωξη και δεν προσπαθούσα να τις διορθώσω, τελικά ο Θεός θα με σιχαινόταν.

Αργότερα, διάβασα κάποια ακόμη λόγια του Θεού που με επηρέασαν πολύ. Ο Θεός λέει: «Από την αρχή μέχρι σήμερα, μόνο ο άνθρωπος ήταν σε θέση να συνομιλεί με τον Θεό. Τουτέστιν, μεταξύ όλων των έμβιων όντων και πλασμάτων του Θεού, μόνο ο άνθρωπος είναι σε θέση να συνομιλεί με τον Θεό. Ο άνθρωπος διαθέτει αυτιά που του επιτρέπουν να ακούει, και μάτια που του επιτρέπουν να βλέπει. Διαθέτει ομιλία, και τις δικές του ιδέες, και ελεύθερη βούληση. Κατέχει όλα όσα απαιτούνται για να ακούει τον Θεό να μιλάει, και να κατανοεί το θέλημα του Θεού, και να δέχεται την αποστολή από τον Θεό, οπότε ο Θεός μεταβιβάζει όλες τις επιθυμίες Του στον άνθρωπο, θέλοντας να κάνει τον άνθρωπο σύντροφο, ο οποίος να είναι σε σύμπνοια μαζί Του και να μπορεί να πορευτεί μαζί Του. Από τότε που ξεκίνησε τη διαχείρισή Του, ο Θεός περίμενε τον άνθρωπο να Του χαρίσει την καρδιά του, να επιτρέψει στον Θεό να την εξαγνίσει και να την εξοπλίσει, να τον κάνει ευάρεστο και αγαπητό στον Θεό, να τον κάνει να έχει φόβο Θεού και να αποφεύγει το κακό. Ο Θεός πάντα προσδοκούσε με χαρά και περίμενε αυτό το αποτέλεσμα» («Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Το έργο του Θεού, η διάθεση του Θεού και ο ίδιος ο Θεός Β΄). Ο Θεός δημιούργησε τόσο, τόσο πολλά έμβια όντα, αλλά από όλα τα δημιουργημένα όντα, συνομιλεί μόνο με την ανθρωπότητα και έχει απαιτήσεις και ελπίδες μόνο απ’ τον άνθρωπο. Θέλει να δημιουργήσει μια ομάδα ανθρώπων που είναι ένα με το θέλημά Του, που προσέχουν το θέλημά Του και φέρουν φορτίο γι’ Αυτόν. Αυτό θέλει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Σκέφτηκα πώς, έχοντας πιστέψει στον Θεό για αρκετά χρόνια, απολαμβάνοντας τόσο πότισμα των λόγων του Θεού, καθώς και τις ευκαιρίες καλλιέργειας και εκπαίδευσης της εκκλησίας, είχα κατανοήσει κάποιες αλήθειες, και είχα αναπτυχθεί επαγγελματικά, αλλά και στην είσοδο στη ζωή. Όλα αυτά λόγω της χάρης του Θεού. Μα τι στάση είχα απέναντι στον Θεό και στο έργο της εκκλησίας; Δεν έδειχνα να με νοιάζει ιδιαίτερα το έργο ή το να αναλάβω οποιαδήποτε ευθύνη, και μάλιστα απέρριψα το καθήκον μου για να κρατήσω τη φήμη και τη θέση μου. Εξωτερικά, ασκούσα την πίστη μου και έκανα το καθήκον μου, μα μέσα μου δεν είχα αγάπη για τον Θεό και δεν πρόσεχα το θέλημά Του. Ανταπέδωσα τη χάρη του Θεού με ανυπακοή και εξαπάτηση. Μπροστά στις ελπίδες και τις απαιτήσεις του Θεού, ένιωσα ντροπή και τύψεις. Ένιωσα ότι ήμουν υπερβολικά ανυπάκουος και ότι δεν είχα συνείδηση ή λογική, έτσι προσευχήθηκα να διορθώσω την κατάστασή μου, μη θέλοντας να ζω πια τόσο εγωιστικά και ποταπά. Ήμουν έτοιμος να προσέξω το θέλημα του Θεού και να προσπαθήσω να βελτιωθώ.

Κατόπιν αυτοκριτικής, παρατήρησα άλλο ένα πρόβλημα που είχα. Εκτός από τη διεφθαρμένη διάθεση, ένας άλλος λόγος που απέρριπτα το καθήκον ήταν μια συγκεκριμένη ιδέα που είχα: ότι το καλό επίπεδο και οι ειδικές δεξιότητες ήταν το πιο σημαντικό στην εκτέλεση του καθήκοντος, έτσι όταν η εκκλησία μού έδινε μια δουλειά και πίστευα ότι δεν είχα τέτοιο ταλέντο ή ότι το επίπεδό μου δεν ήταν αρκετό, δεν προσπαθούσα καν, και την απέρριπτα επικαλούμενος κακό επίπεδο και έλλειψη δεξιοτήτων. Μα ήταν σωστή αυτή η ιδέα; Ποια ήταν η πρόθεση του Θεού; Βρήκα κάποια λόγια του Θεού που με βοήθησαν να καταλάβω την πρόθεσή Του σχετικά με αυτό. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Ποιες είναι οι εκφάνσεις ενός ειλικρινούς ατόμου; Καταρχάς, το να μην έχει καμία αμφιβολία όσον αφορά τα λόγια του Θεού, αυτή είναι έκφανση ενός ειλικρινούς ατόμου. Όπως είναι και το να αναζητά και να κάνει πράξη την αλήθεια σε όλα τα θέματα, αυτή είναι η σημαντικότερη έκφανση ενός ειλικρινούς ατόμου, και η κρισιμότερη. Λες ότι είσαι ειλικρινής, αλλά πάντα απωθείς τα λόγια του Θεού στο πίσω μέρος του μυαλού σου και κάνεις ό,τι θέλεις. Είναι αυτό έκφανση ενός ειλικρινούς ατόμου; Λες: “Αν και το επίπεδό μου είναι χαμηλό, έχω ειλικρινή καρδιά”. Όταν, όμως, σου ανατεθεί ένα καθήκον, φοβάσαι ότι θα υποφέρεις και θα φέρεις την ευθύνη αν δεν το κάνεις καλά, κι έτσι ψάχνεις δικαιολογίες για να το αποφύγεις το καθήκον αυτό ή προτείνεις να το κάνει κάποιος άλλος. Είναι αυτό έκφανση ενός ειλικρινούς ανθρώπου; Προφανώς όχι. Πώς, λοιπόν, πρέπει να συμπεριφέρεται ένα ειλικρινές άτομο; Πρέπει να υποτάσσεται στις διευθετήσεις του Θεού, να αφοσιώνεται στο καθήκον που υποτίθεται ότι εκτελεί και να βάζει τα δυνατά του ώστε να ικανοποιεί το θέλημα του Θεού. Αυτό εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Ένας είναι να αποδέχεσαι το καθήκον σου με ειλικρινή καρδιά, να μη σκέφτεσαι τα σαρκικά σου συμφέροντα, να μην το κάνεις με μισή καρδιά ούτε να μηχανορραφείς για δικό σου όφελος. Αυτό είναι έκφανση ειλικρίνειας. Ένας άλλος είναι να εκτελείς το καθήκον σου καλά με όλη σου την καρδιά και όλη σου τη δύναμη, κάνοντας τα πράγματα σωστά και βάζοντας την καρδιά και την αγάπη σου στο καθήκον σου για να ικανοποιείς τον Θεό. Αυτές είναι οι εκφάνσεις που θα πρέπει να έχει ένα ειλικρινές άτομο ενώ εκτελεί το καθήκον του» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Από τα λόγια του Θεού κατάλαβα ότι ο Θεός αγαπάει τους ειλικρινείς. Θέλει όλοι να αντιμετωπίζουμε Αυτόν και το καθήκον μας με ειλικρινή καρδιά και ειλικρινή στάση. Θέλει στο καθήκον μας να σκεφτόμαστε να ικανοποιούμε Αυτόν, όχι το συμφέρον μας. Ένας ειλικρινής πρέπει να προσπαθεί να κάνει το καλύτερο στο καθήκον του, με την καρδιά του. Δεν έχει σημασία αν έχει ιδιαίτερο ταλέντο ή όχι για τη δουλειά αυτή ούτε και το πόσα μπορεί πραγματικά να πετύχει. Διαφορετικά καθήκοντα στην εκκλησία απαιτούν διαφορετικά επίπεδα και επαγγελματικές δεξιότητες. Όσοι έχουν καλό επίπεδο και δεξιότητες θα τα μάθουν γρηγορότερα και θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα, ενώ όσοι έχουν χαμηλότερο επίπεδο και μέτριες δεξιότητες δεν θα έχουν τόσο καλά αποτελέσματα. Έτσι είναι τα πράγματα. Μα το επίπεδο και οι δεξιότητες δεν καθορίζουν μόνα τους αν κάποιος μπορεί να κάνει καλά το καθήκον του. Η στάση κάποιου απέναντι στο καθήκον του, το αίσθημα ευθύνης του, και η ικανότητά του να αναζητά την αλήθεια και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές είναι οι πιο κρίσιμοι παράγοντες για το καθήκον. Κάποιοι φαίνονται να είναι έξυπνοι και να έχουν καλό επίπεδο, αλλά έχουν κακή ανθρώπινη φύση, χαλαρώνουν και απλώς κάνουν τα βασικά στο καθήκον τους. Ανεξαρτήτως επιπέδου, κάνουν πιο πολύ κακό παρά καλό. Αυτοί οι άνθρωποι θα αποκλειστούν. Είναι και κάποιοι αδελφοί και αδελφές που έχουν μέτριο επίπεδο και ικανότητες, αλλά έχουν σωστές προθέσεις. Είναι επιμελείς και υπεύθυνοι, αναζητούν την αλήθεια και μπορούν να υποστούν δυσκολίες και να κάνουν θυσίες. Αυτοί βελτιώνονται πάντα στα καθήκοντά τους. Μερικές φορές όταν οι άνθρωποι δεν έχουν καλό επίπεδο, η προσευχή για τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος βοηθά να αναπληρώσουν τις ανεπάρκειές τους. Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να έχουν καλά αποτελέσματα. Στο παρελθόν, όταν δεν καταλάβαινα την αλήθεια, είχα ως δικαιολογία το χαμηλό επίπεδό μου για να αρνηθώ τα καθήκοντά μου και να γλιτώσω. Πίστευα μάλιστα ότι ήμουν αρκετά λογικός όταν το έκανα αυτό. Ως αποτέλεσμα, υποτιμούσα τον εαυτό μου, θεωρώντας ότι δεν θα τα κατάφερνα και δεν προσπαθούσα καν, προσπερνώντας αυτές τις προσφορές. Τότε είδα ότι αυτή η ιδέα ήταν λανθασμένη και θα με κρατούσε πίσω στο καθήκον μου. Διαβάζοντας τα λόγια του Θεού, απέκτησα καλύτερη κατανόηση και βρήκα μονοπάτι άσκησης. Έπειτα, προσευχήθηκα στον Θεό και ήθελα να υποταχθώ και να κάνω καλά το καθήκον μου.

Τώρα, όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες, ακόμα αισθάνομαι ανεπαρκής και φοβάμαι να ντροπιαστώ, αλλά τουλάχιστον δεν χρησιμοποιώ το κακό επίπεδο ως δικαιολογία όπως πριν. Για παράδειγμα, πρόσφατα, ενώ συζητούσα ένα θέμα με αδελφούς, δεν μπορούσα να εκφράσω την άποψή μου και επέστρεψαν οι παλιοί μου τρόποι. Σκέφτηκα: «Έχω χαμηλό επίπεδο. Ας σωπάσω και ας ακούσω απλώς τους άλλους». Μα κατάλαβα ότι αυτή ήταν μια ανάρμοστη κατάσταση, έτσι προσευχήθηκα συνειδητά στο Θεό, ζητώντας Του να κατευθύνει την προσοχή μου μακριά από τη φήμη και το κύρος για να μπορώ να κάνω το καθήκον μου χωρίς περιορισμούς. Τότε, σκέφτηκα τα λόγια του Θεού που λένε: «Μην κάνεις μονίμως πράγματα για το δικό σου καλό και μη σκέφτεσαι μονίμως τα δικά σου συμφέροντα· μην αναλογίζεσαι τα συμφέροντα του ανθρώπου και μη σκέφτεσαι τη δική σου υπερηφάνεια, φήμη ή το δικό σου κύρος. Πρέπει πρωτίστως να σκέφτεσαι τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να τα κάνεις προτεραιότητά σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού μού έδωσαν δύναμη. Έπρεπε να δώσω προτεραιότητα στα συμφέροντα της εκκλησίας. Να μη με νοιάζει η φήμη μου και το τι σκέφτονται για μένα αποφεύγοντας τα καθήκοντά μου, και να σκέφτομαι πώς να έχω καλύτερα αποτελέσματα στο καθήκον μου. Αυτό έπρεπε να κάνω. Έτσι, γαλήνεψα την καρδιά μου και άρχισα να σκέφτομαι αυτό το ερώτημα. Σιγά σιγά, οι σκέψεις μου ξεκαθάρισαν. Αργότερα, με χρήσιμες συμβουλές από τους άλλους, το θέμα επιλύθηκε τελικά.

Το έργο των κειμένων είναι πιο απαιτητικό από το προηγούμενο, και ίσως πιο αγχωτικό, αλλά νομίζω ότι αν προσπαθήσω, θα τα καταφέρω. Επίσης, με την εκπαίδευση, τον προβληματισμό και την αναζήτηση, έμαθα περισσότερες λεπτομέρειες της αλήθειας και των αρχών της άσκησης. Έχω μάθει πολλά μέσα από όλα αυτά. Δόξα τω Θεώ!