Εδώ κι έναν χρόνο, ο Θεός συναναστρέφεται για τις αλήθειες διάκρισης ψευδοεπικεφαλής. Στις συναντήσεις, συναναστρεφόμουν για την κατανόηση και τη γνώση μου, μα στην ουσία δεν διέκρινα τους ψευδοεπικεφαλής. Στην παραμικρή εκδήλωση ενός επικεφαλής που δεν έκανε πρακτικό έργο, τον χαρακτήριζα και τον καταδίκαζα τυφλά ως ψευδοεπικεφαλής. Άρα, όχι μόνο δεν προστάτευα το έργο της εκκλησίας, σχεδόν προκαλούσα και διατάραξη του έργου. Μέσω όσων αποκάλυψαν τα γεγονότα, διδάχθηκα απ’ τις αποτυχίες μου κι απέκτησα κάποια διάκριση για τους ψευδοεπικεφαλής.

Έκανα διοικητικό έργο στην εκκλησία. Ήμουν υπεύθυνος για τη διαχείριση κάποιων αντικειμένων. Ασκώντας το καθήκον μου, είδα ότι οι αδελφοί αντιμετώπιζαν τα αντικείμενα ανάρμοστα. Αυτό έκανε τη διαχείριση δύσκολη. Ανέφερα αυτά τα θέματα στην επικεφαλής, την αδελφή Μέγκαν. Της υπενθύμισα επίσης να τα θέσει και στους άλλους, να συναναστραφεί γι’ αυτά στις συναντήσεις. Μόλις το κατάλαβε, συμφώνησε με αυτό. Ύστερα, περίμενα να έρθει η Μέγκαν στη συνάντηση, μα ενώ περίμενα κάμποσο, δεν την είδα ποτέ στις συναντήσεις και δεν το παρακολούθησε ποτέ, έτσι εστίασα την προσοχή μου στην επικεφαλής. Σκέφτηκα: «Έχει περάσει πολύς καιρός. Γιατί δεν έχει παρακολουθήσει αυτό το έργο; Της έχω πει για το πρόβλημα κάμποσες φορές, αλλά δεν έχει επιλυθεί. Ο Θεός έχει συναναστραφεί πάνω στην αλήθεια για τη διάκριση των ψευδοεπικεφαλής. Αν δεν παρακολουθείς και δεν επιλύεις προβλήματα, είσαι ψευδοεπικεφαλής, και πρέπει να το αναφέρω στους ανωτέρους σου. Έτσι, οι ανώτεροι επικεφαλής σου θα δουν πως έχω αίσθημα δικαιοσύνης. Ίσως με εκτιμήσουν κιόλας!» Εκείνη τη στιγμή, απλά το σκέφτηκα. Αργότερα, το συμβόλαιο μίσθωσης της αποθήκης όπου φυλούσαμε τα βιβλία του λόγου του Θεού έληγε, άρα τα βιβλία έπρεπε να μεταφερθούν αλλού. Επειδή υπήρχαν πολλά βιβλία και κάθε κουτί ήταν βαρύ, δυσκολευόμουν να τα μετακινήσω μόνος και μου πήρε πολύ χρόνο. Ανησύχησα λίγο, έτσι ζήτησα απ’ την επικεφαλής να βρει άτομα να βοηθήσουν. Η επικεφαλής όλο έλεγε ότι έψαχνε άτομα, αλλά για πολύ καιρό δεν ερχόταν κανείς. Τελικά, ήρθαν δύο αδελφοί, με βοήθησαν σε μια διαδρομή κι έφυγαν βιαστικά. Αυτή η κατάσταση με απογοήτευσε πολύ. Σκέφτηκα: «Γιατί δεν έβρισκε η επικεφαλής άλλα άτομα; Γιατί δεν παρακολουθεί αυτό το έργο; Γιατί δεν έρχεται εδώ να δει πόση δουλειά έχω;» Όσο το σκεφτόμουν, τόσο θύμωνα και δεν ήθελα πλέον να της αναφέρω τα προβλήματα, γιατί μου φαινόταν άσκοπο. Τότε, δεν ήθελα να δω την επικεφαλής, κι όταν την έβλεπα, δεν ήθελα να της μιλήσω. Σκεφτόμουν: «Αν δεν θες να βρεις άτομα, μην παιδεύεσαι. Θα τελειώσω μόνος. Σε κάθε περίπτωση, θυμάμαι όσα κάνεις. Όταν έρθει η ώρα, θα το αναφέρω στους ανωτέρους σου». Σκέφτηκα ένα χωρίο του λόγου του Θεού για τη διάκριση ψευδοεπικεφαλής. «Οι ψευδείς επικεφαλής αγνοούν επίσης τα προβλήματα που προκύπτουν στο έργο της εκκλησίας. Ποτέ δεν πηγαίνουν στον χώρο εργασίας για να κατανοήσουν ή να παρακολουθήσουν την εργασία, ή για ν’ αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει, ώστε να μπορούν να εντοπίζουν αμέσως τα ζητήματα, να επιλύουν προβλήματα και να αποτρέπουν την εμφάνιση αποκλίσεων και παραβλέψεων. Όσον αφορά τις δυσκολίες στο έργο της εκκλησίας, οι ψευδείς επικεφαλής απλώς ξεστομίζουν επιπόλαια κάποιο ασήμαντο δόγμα ή παπαγαλίζουν μερικά συνθήματα» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Σκέφτηκα: «Η συμπεριφορά της επικεφαλής είναι όπως λέει ο λόγος Του. Αν δεν ερευνά ούτε επιλύει τα προβλήματα στο έργο μου, δεν είναι ψευδοεπικεφαλής;» Κι εγώ το σκέφτηκα αυτό τότε. Είδα το πρόβλημα και δεν επικοινώνησα μαζί της ούτε ζήτησα επιβεβαίωση απ’ όσους κατανοούσαν την αλήθεια, άρα δεν έπρεπε να την πω ακόμα ψευδοεπικεφαλής. Σκέφτηκα: «Μήπως ν’ αναζητήσω κι άλλες σχετικές αρχές της αλήθειας, και να το συζητήσω με αδελφούς που κατανοούν την αλήθεια πριν καταλήξω;» Μα η συμπεριφορά της ήταν ίδια μ’ αυτή στον λόγο του Θεού, άρα τι άλλο να ’λεγα; Δεν ήμουν σίγουρος αν είχα δίκιο και δεν ήθελα να την κατηγορήσω άδικα, έτσι πάλευα να αποφασίσω. Στο μυαλό μου όλο γύριζε το ότι η επικεφαλής δεν έλυνε το πρόβλημά μου. Κάπως έτσι, δεν αναζήτησα άλλο την αλήθεια, δεν εξέτασα το υπόβαθρο του λόγου του Θεού και δεν τον κατανόησα με ακρίβεια. Κατηγόρησα τη Μέγκαν βάσει μιας γραμμής, μιας συμπεριφοράς, και πίστεψα ότι ήταν ψευδοεπικεφαλής.

Έπειτα, άκουσα αδελφές που έκαναν άλλο διοικητικό έργο να λένε ότι η Μέγκαν δεν παρακολουθούσε πολύ το έργο τους και άρα αυτό συχνά καθυστερούσε. Όταν το άκουσα, σιγουρεύτηκα κι άλλο: «Η Μέγκαν δεν κάνει πρακτικό έργο και δεν ελέγχει ούτε ερευνά το έργο. Αυτό δεν φανερώνει πως είναι ψευδοεπικεφαλής; Πρόσφατα, συναναστραφήκαμε για τη διάκριση ψευδοεπικεφαλής. Δεν το πιστεύω ότι βρήκα μία. Πρέπει να έχω αίσθημα δικαιοσύνης, να στηρίξω το έργο της εκκλησίας και να την εκθέσω». Μα όταν ήθελα να αναφέρω τα προβλήματα στους ανωτέρους της, ένιωθα άβολα. Ακόμα δεν τα είχα συζητήσει μαζί της, και δεν τα είχα αναζητήσει ούτε συζητήσει μ’ όσους κατανοούσαν την αλήθεια, άρα δεν ήταν αυτό τυφλό κι αυθαίρετο; Μα τότε άκουσα ότι οι ανώτεροι της Μέγκαν ήρθαν να της μιλήσουν, ρωτώντας και τους επικεφαλής ομάδων πώς έκανε το καθήκον της. Όταν το άκουσα, δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Αναπάντεχα, οι ανώτεροί της γνώριζαν ήδη ότι υπήρχε θέμα με τη Μέγκαν, άρα ήταν σχεδόν βέβαιο πως ήταν ψευδοεπικεφαλής. Σκέφτηκα: «Πρέπει να αναφέρω αμέσως τα θέματά της στους ανωτέρους. Δεν χρειάζεται ν’ αναζητήσω άλλο. Αλλιώς, αφού οι ανώτεροί της ολοκληρώσουν την έρευνα και απολυθεί, και συζητήσουν για το ποιος τη διέκρινε, ποιος βρήκε τα προβλήματά της και ποιος την ανέφερε με αίσθημα δικαίου, δεν θα αναφέρουν το όνομά μου, και τότε πώς θα αποδείξω ότι είχα διάκριση; Δεν θα περιμένω άλλο». Έκλεισα πρόθυμα ραντεβού με τον ανώτερο της Μέγκαν, τον αδελφό Σον, και του ανέφερα τα προβλήματά της: «Η Μέγκαν, ως επικεφαλής, δεν παρακολουθεί το έργο μου και δεν μαθαίνει για τα προβλήματα που είχα σ’ αυτό. Κάθε φορά που της λέω για ένα πρόβλημα, δεν το λύνει». Του έδειξα και κάποια λόγια του Θεού για τη διάκριση ψευδοεπικεφαλής. Είπα ότι οι συμπεριφορές τους στον λόγο του Θεού είναι ίδιες με τις δικές της, και ότι πίστευα ότι ήταν ψευδοεπικεφαλής. Όταν τελείωσα, εκείνος είπε: «Το έχουμε ήδη διερευνήσει κι η Μέγκαν έχει κάποια προβλήματα. Δεν έχει παρακολουθήσει σωστά κάποιο έργο και είναι αμελής στο καθήκον της. Θέλει κλάδεμα, αντιμετώπιση και βοήθεια για να κάνει αυτοκριτική και να μάθει. Αλλά μάθαμε ότι τους τελευταίους μήνες, η Μέγκαν επέβλεπε κυρίως το έργο ποτίσματος, γιατί πρόσφατα ήρθαν στην εκκλησία πολλοί νεοφώτιστοι. Κάποιοι θρησκευτικοί πάστορες προκαλούν σοβαρή αναστάτωση. Οι νεοφώτιστοι θέλουν άμεσα πότισμα για να ριζώσουν στην αληθινή οδό. Είναι το πιο σημαντικό και το πιο κρίσιμο έργο τώρα. Η Μέγκαν έχει βάλει όλη της την ενέργεια σ’ αυτό. Το διοικητικό έργο δεν είναι εξίσου επείγον. Εφόσον δεν προκαλεί καθυστέρηση, δεν πειράζει αν αργεί λίγο να παρακολουθεί τα πράγματα. Αφού όλο το έργο προέκυψε ταυτόχρονα, κι έχουμε κι έλλειψη προσωπικού, πρέπει να θέσει προτεραιότητες, άρα να αφήσει για λίγο το διοικητικό έργο. Γι’ αυτό, λοιπόν, η Μέγκαν δεν παρακολουθεί εγκαίρως το έργο σου, μα αποφάσισε να ασκηθεί έτσι αφού πρώτα το συζήτησε με τους συνεργάτες της. Παλιά ήταν υπεύθυνη για μία μόνο δουλειά. Είναι νέα επικεφαλής, και δυσκολεύεται να είναι υπεύθυνη για τόσες δουλειές. Δεν μπορεί να τα παρακολουθεί όλα και χρειάζεται τη βοήθεια και την επικοινωνία μας». Τότε, ο Σον έστειλε τις σχετικές αρχές. Μόνο τότε κατάλαβα ότι συχνά το έργο πρέπει να ιεραρχείται. Τότε, προηγούνταν το έργο του ποτίσματος. Μπορούσαν να κάνουν άλλο έργο μόνο αν δεν επηρεαζόταν το πότισμα. Αν επηρεαζόταν, δεν θα θυσιάζαμε κάτι σημαντικό για κάτι ασήμαντο; Αν και η Μέγκαν δεν παρακολουθούσε κάποιες εργασίες, έβαζε προτεραιότητες, έκανε πρακτικό έργο. Δεν είχα προσπαθήσει να καταλάβω γιατί δεν ήλεγχε το έργο μου ή γιατί δεν έλυσε τα προβλήματα που έθεσα. Ήμουν προκατειλημμένος, εστίασα την προσοχή μου πάνω της, πίστευα ότι δεν έκανε πρακτικό έργο και τη χαρακτήρισα ως ψευδοεπικεφαλής. Δεν ήμουν πολύ αυθαίρετος; Τότε, λοιπόν, με ρώτησε ο Σον: «Αν απολύαμε τη Μέγκαν τώρα, θα μπορούσε να βρει αμέσως αντικαταστάτη η εκκλησία; Θα συνεχιζόταν το έργο;» Το σκέφτηκα και θεώρησα ότι η Μέγκαν παρέμενε κατάλληλη ως επικεφαλής. Μετά την κουβέντα μας, ένιωθα λυπημένος. Πίστευα ότι είχα αίσθημα δικαιοσύνης και βρήκα ακόμη και σχετικά μέρη του λόγου του Θεού. Νόμιζα ότι ανέφερα τη Μέγκαν αφού αναζήτησα την αλήθεια. Αποδείχθηκε ότι δεν καταλάβαινα την αλήθεια και είχα διακρίνει λάθος. Πού ήταν το λάθος μου;

Διάβασα ένα χωρίο του λόγου του Θεού. «Ο χαρακτηρισμός κάποιου ως ψευδούς επικεφαλής ή ψευδούς εργάτη πρέπει να βασίζεται σε επαρκή στοιχεία. Δεν πρέπει να βασίζεται σε κάνα-δυο περιστατικά ή παραβάσεις, και πολύ λιγότερο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βάση γι’ αυτό η προσωρινή διαφθορά. Τα μόνα ακριβή πρότυπα βάσει των οποίων μπορείτε να χαρακτηρίσετε κάποιον είναι αν μπορεί να κάνει πρακτικό έργο και να χρησιμοποιήσει την αλήθεια για να επιλύσει προβλήματα, καθώς και αν είναι σωστό άτομο, αν είναι κάποιος που αγαπά την αλήθεια και μπορεί να υπακούει τον Θεό κι αν κατέχει το έργο και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Μόνο με βάση αυτούς τους παράγοντες μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί ορθά ψευδής επικεφαλής ή ψευδής εργάτης. Οι παράγοντες αυτοί είναι τα πρότυπα κι οι αρχές για την αξιολόγηση και τον προσδιορισμό τού αν κάποιος είναι ψευδής επικεφαλής ή ψευδής εργάτης» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Απ’ τον λόγο Του, κατάλαβα πως για τη διάκριση ενός ψευδοεπικεφαλής, πρέπει κυρίως να εξετάζουμε αν μπορεί να κάνει πρακτικό έργο κι αν δέχεται την αλήθεια. Δεν ήταν όπως φανταζόμουν, ότι οι επικεφαλής οφείλουν να λύνουν κάθε πρόβλημα στο καθήκον μου, κι αν το κάνουν, είναι αληθινοί, μα αν όχι, είναι ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνουν πρακτικό έργο. Αυτή η άποψη είναι λάθος, αντιβαίνει στην αλήθεια. Για να φανεί αν ένας επικεφαλής είναι ψευδής, αυτό που έχει σημασία είναι αν επιβλέπει, κατανοεί κι αντιλαμβάνεται αμέσως την πρόοδο και την κατάσταση κάθε εργασίας στο πεδίο των ευθυνών του, αν μπορεί να εντοπίσει και να ερευνήσει αμέσως τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις αποκλίσεις των αδελφών στο καθήκον τους, κι αν συνεργάζεται μαζί τους προς αναζήτηση των αρχών της αλήθειας για να επιλυθούν. Βάσει αυτών, θα κρίνουμε αν ένας επικεφαλής κάνει πρακτικό έργο. Εξαρτάται κι από το αν αποδέχεται την αλήθεια και είναι το σωστό άτομο. Αν οι επικεφαλής δεν κατανοούν κάτι, ας αναζητήσουν απ’ τους ανώτερους. Όταν τους κάνουν προτάσεις ή επισημαίνουν τις ελλείψεις τους, πρέπει να υπακούν, να αναζητούν την αλήθεια και να κάνουν αυτοκριτική. Όταν βιώνουν το κλάδεμα, την αντιμετώπιση και τις αποτυχίες, πρέπει να παίρνουν μαθήματα και να αλλάζουν μετά. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να δεχτούν την αλήθεια. Αν ένας επικεφαλής είναι υπεύθυνος για πολλές εργασίες, δεν χρειάζεται να τις κάνει μόνος. Ο ρόλος του είναι κυρίως να ελέγχει κάθε εργασία, για να προχωρά κανονικά το έργο της εκκλησίας. Όποιος το κάνει είναι ικανός επικεφαλής. Οι ψευδοεπικεφαλής όλο φαίνονται απασχολημένοι, μα κάνουν μόνο επιφανειακό ή ασήμαντο έργο. Ποτέ δεν κάνουν εγκαίρως το πιο σημαντικό έργο, τρέχουν και απασχολούνται στα τυφλά, και είναι αναποτελεσματικοί. Επειδή δεν κατανοούν τις αρχές της αλήθειας, δεν βρίσκουν ούτε διακρίνουν τα θέματα στο έργο τους, και δεν ξέρουν να κάνουν σχέδια ή ρυθμίσεις. Μιλούν μόνο για γράμματα και δόγματα ή για κενά λόγια, κι αυτό δεν δίνει μονοπάτια άσκησης ούτε επιλύει τα προβλήματα που έχουν οι αδελφοί στα καθήκοντά τους. Δεν αναζητούν την αλήθεια όταν έχουν θέματα, δεν δέχονται καθοδήγηση και βοήθεια, και στο τέλος, πολλές εργασίες δεν προχωρούν ομαλά ή βαλτώνουν. Πρόκειται για παράλειψη καθήκοντος και για ψευδοεπικεφαλής. Είδα από τον λόγο του Θεού ότι το να διακρίνουμε έναν ψευδοεπικεφαλής απαιτεί εξέταση πολλαπλών πτυχών και διεξοδική διερεύνηση. Αν δούμε μόνο την προσωρινή συμπεριφορά ή διαφθορά κάποιου, αγνοώντας το υπόβαθρο, την αιτία και το αν μετανοεί και αλλάζει, και τον χαρακτηρίσουμε αυθαίρετα, είναι πανεύκολο να τον κατηγορήσουμε άδικα. Όλοι έχουν διαφθορά και ελλείψεις, αλλά εφόσον έχουν αυτογνωσία, μετανοούν και αλλάζουν, η εκκλησία θα τους δώσει ευκαιρίες να ασκηθούν. Συγκρίνοντας τον λόγο του Θεού με τη δράση της Μέγκαν, είδα ότι παρακολουθούσε τις πιο σημαντικές εργασίες, και όταν είχε προβλήματα, τα συζητούσε με άλλους για να τα λύσει. Συνολικά, έκανε όντως κάποιο πρακτικό έργο και είχε αποτελέσματα στο καθήκον της. Απλώς όλο το έργο προέκυψε την ίδια στιγμή και δεν είχε βρει ακόμη ισορροπία, έτσι κάποια πράγματα της ξέφυγαν. Ήταν μια έλλειψη στο καθήκον της. Χρειαζόταν υπενθυμίσεις και βοήθεια. Μόλις τα κατάλαβα αυτά, είδα ότι δεν κατανοούσα τις αρχές της αλήθειας και δεν φερόμουν δίκαια στους άλλους. Είδα πως η επικεφαλής μου είχε θέματα, μα δεν επικοινώνησα, δεν εξέτασα κάθε πτυχή, και τη χαρακτήρισα τυφλά ως ψευδοεπικεφαλής. Δεν είχα φόβο Θεού στην καρδιά μου.

Είδα ένα χωρίο του λόγου του Θεού. «Όταν κάποιος επιλέγεται ως επικεφαλής από τους αδελφούς και τις αδελφές ή προάγεται από τον οίκο του Θεού για να κάνει ένα συγκεκριμένο έργο ή να εκτελέσει ένα συγκεκριμένο καθήκον, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει ξεχωριστή θέση ή ταυτότητα, ή ότι οι αλήθειες που κατανοεί είναι βαθύτερες και πιο πολυάριθμες από εκείνες των άλλων ανθρώπων —πόσο μάλλον ότι αυτό το άτομο είναι σε θέση να υποταχθεί στον Θεό και ότι δεν θα Τον προδώσει. Φυσικά, δεν σημαίνει ούτε ότι γνωρίζει τον Θεό και είναι κάποιος που έχει φόβο Θεού. Στην πραγματικότητα, δεν έχει επιτύχει τίποτε από αυτά· η προαγωγή και η καλλιέργεια είναι απλώς προαγωγή και καλλιέργεια με την πιο απλή έννοια και δεν ισοδυναμούν με τον προορισμό και την επικύρωση εκ μέρους του Θεού. Η προαγωγή και η καλλιέργειά του σημαίνουν απλώς ότι έχει προαχθεί και αναμένει την καλλιέργεια. Και το τελικό αποτέλεσμα αυτής της καλλιέργειας εξαρτάται από το αν αυτό το άτομο επιδιώκει την αλήθεια και από το αν είναι ικανό να επιλέξει το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Έτσι, όταν κάποιος από την εκκλησία προάγεται και καλλιεργείται για να γίνει επικεφαλής, απλώς προάγεται και καλλιεργείται με την πιο απλή έννοια· δεν σημαίνει ότι είναι ήδη ένας επικεφαλής με τα κατάλληλα προσόντα ή ένας ικανός επικεφαλής που είναι ήδη σε θέση να αναλάβει το έργο του επικεφαλής και μπορεί να κάνει αληθινό έργο —δεν είναι έτσι. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βλέπουν καθαρά αυτά τα πράγματα και θαυμάζουν αυτούς που προάγονται στηριζόμενοι στις φαντασιώσεις τους, αλλά αυτό είναι λάθος. Ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια μπορεί να πιστεύουν, κατέχουν στ’ αλήθεια την πραγματικότητα της αλήθειας όσοι προάγονται; Όχι απαραίτητα. Είναι σε θέση να υλοποιήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Όχι απαραίτητα. Κατέχουν αίσθημα ευθύνης; Διακατέχονται από αφοσίωση; Είναι σε θέση να υποταχθούν στον Θεό; Όταν αντιμετωπίζουν ένα ζήτημα, είναι σε θέση να αναζητήσουν την αλήθεια; Όλα αυτά είναι άγνωστα. Έχουν οι άνθρωποι αυτοί μια καρδιά που έχει φόβο Θεού; Και πόσο μεγάλος είναι ο φόβος τους για τον Θεό; Μπορούν να ακολουθούν τη δική τους θέληση όταν κάνουν πράγματα; Είναι σε θέση να αναζητήσουν τον Θεό; Κατά τη διάρκεια εκτέλεσης του έργου των επικεφαλής, προσέρχονται συχνά και τακτικά ενώπιον του Θεού για να αναζητήσουν το θέλημα του Θεού; Είναι ικανοί να καθοδηγήσουν τους ανθρώπους στην είσοδο στην πραγματικότητα της αλήθειας; Είναι σίγουρα ανίκανοι για τέτοια πράγματα αμέσως. Δεν έχουν λάβει εκπαίδευση και έχουν πολύ μικρή εμπειρία, οπότε είναι ανίκανοι για αυτά τα πράγματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η προαγωγή και η καλλιέργεια κάποιου δεν σημαίνει ότι εκείνος ήδη καταλαβαίνει την αλήθεια ούτε ότι ήδη μπορεί να εκτελέσει το καθήκον του ικανοποιητικά. Άρα, ποιος είναι ο στόχος και η σημασία του να προαχθεί και να καλλιεργηθεί κανείς; Ο στόχος είναι ένας τέτοιος άνθρωπος, ως άτομο, να προαχθεί για να εκπαιδευτεί, να δεχτεί ειδικό πότισμα και οδηγίες, να καταστεί ικανός να κατανοήσει τις θεμελιώδεις αρχές της αλήθειας, και τις αρχές που διέπουν διάφορα πράγματα που κάνει κανείς, καθώς και τις αρχές, τα μέσα και τις μεθόδους επίλυσης διαφόρων προβλημάτων, όπως επίσης και, όταν συναντά διαφόρων ειδών περιβάλλοντα και ανθρώπους, πώς να τα χειριστεί και να τα αντιμετωπίσει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, και με τρόπο που προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Μήπως δείχνει αυτό ότι το ταλαντούχο άτομο που προωθείται και καλλιεργείται από τον οίκο του Θεού έχει την επαρκή ικανότητα να αναλάβει το έργο του και να εκτελέσει το καθήκον του καλά κατά τη διάρκεια της περιόδου προαγωγής και καλλιέργειας ή πριν την προαγωγή και την καλλιέργεια; Φυσικά όχι. Επομένως, είναι αναπόφευκτο, κατά την περίοδο της καλλιέργειας, αυτοί οι άνθρωποι να βιώσουν αντιμετώπιση, κλάδεμα, κρίση και παίδεμα, έκθεση, ακόμα και αντικατάσταση· είναι φυσιολογικό, και αυτό σημαίνει εκπαίδευση και καλλιέργεια» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Από τον λόγο Του, κατάλαβα ότι αν επιλεγεί κανείς ως επικεφαλής ή εργάτης, δεν σημαίνει ότι κατανοεί την αλήθεια, ότι είναι απόλυτα ικανός για το έργο. Ούτε σημαίνει ότι κατανοεί τα πάντα κι ότι μπορεί να κάνει τέλεια κάθε εργασία. Όσοι προάγονται έχουν απλώς επίπεδο και ικανότητα εργασίας, και δέχονται κι επιδιώκουν την αλήθεια, άρα η εκκλησία τούς δίνει την ευκαιρία να καλλιεργηθούν, να εκπαιδευτούν. Βρίσκοντας κι επιλύοντας διαρκώς προβλήματα στο έργο τους, αποκτούν κάποια αλήθεια και μαθαίνουν να δρουν με αρχές. Μα την περίοδο αυτή, οι επικεφαλής κι οι εργάτες είναι σε στάδιο εξάσκησης, άρα είναι αναπόφευκτες οι αποκλίσεις και οι ελλείψεις στο έργο τους, και πρέπει να χειριζόμαστε το θέμα σωστά. Στα προβλήματά μας, χρειάζεται αναζήτηση, συναναστροφή κι επίλυση με τους επικεφαλής. Μόνο έτσι είναι αποτελεσματικό το έργο. Απαιτώντας πολλά απ’ τους επικεφαλής και τους εργάτες, βάζοντάς τους να λύσουν κάθε πρόβλημα, ορίζοντάς τους ως ψευδοεπικεφαλής όταν αργούν να λύσουν προβλήματα, δεν τους φερόμαστε βάσει των αρχών και του θελήματος του Θεού. Με τον λόγο του Θεού, είδα ότι δεν τους φερόμουν βάσει των αρχών της αλήθειας, μα βάσει των αντιλήψεων, της φαντασίας μου. Οι απαιτήσεις μου απ’ αυτούς ήταν πολύ υψηλές. Επειδή η επικεφαλής δεν παρακολουθούσε σωστά το καθήκον μου, και δεν έλυνε γρήγορα τα προβλήματα και τις δυσκολίες μου, την όρισα ως ψευδοεπικεφαλής. Δεν κοίταξα το υπόβαθρο ή τη συνολική πρόοδο του έργου της, και δεν εξέτασα αν αποδεχόταν την αλήθεια ή αν διόρθωνε τα πράγματα. Απλώς την καταδίκασα τυφλά ως ψευδοεπικεφαλής βάσει των μονομερών πληροφοριών που έβλεπα. Δεν ήταν αίσθημα δικαιοσύνης, ήταν αναστάτωση, παραβίαση των αρχών της αλήθειας. Δεν κατανοούσα την αλήθεια ούτε φερόμουν στους επικεφαλής και τους εργάτες με αρχές, και το πιο σοβαρό; Δεν είχα φόβο Θεού στην καρδιά μου. Το παραμικρό πρόβλημα της επικεφαλής μου, το έκανα μεγάλο θέμα, την καταδίκαζα απερίσκεπτα, και αρπαζόμουν από κάθε θέμα. Δεν της φερόμουν βάσει της φύσης και ουσίας της ούτε βάσει γεγονότων. Φερόμουν όπως καταπιέζουν οι ψευδοεπικεφαλής κι οι αντίχριστοι τους εκλεκτούς του Θεού. Στη σκέψη αυτή, με κατέλαβε ξαφνικά φόβος. Κατάλαβα ότι η φύση του προβλήματος ήταν σοβαρή. Αν ο Σον δεν γνώριζε ήδη την κατάσταση, με άκουγε κι απέλυε τη Μέγκαν, θα είχε επηρεαστεί το έργο της εκκλησίας, οπότε δεν θα έκανα κακό; Αυτό θα ήταν μεγάλη παράβαση! Αν μου συνέβαινε ξανά κάτι τέτοιο, δεν έπρεπε να αξιολογήσω τους άλλους βάσει της φαντασίας μου. Έπρεπε να αναζητώ τις αρχές της αλήθειας, να είμαι δίκαιος βάσει των απαιτήσεων του Θεού, και να ενεργώ σύμφωνα με τις αρχές.

Έπειτα, ήρθε να με βρει η Μέγκαν, και μου είπε για την πρόσφατη κατάσταση και τα θέματά της. Είπε ότι ήθελε να αλλάξει κι έμαθε για τα προβλήματα και τις δυσκολίες στο έργο μου, και οργάνωσε έγγραφα μαζί μου για συναναστροφή με τους αδελφούς σε κάθε ομάδα. Κατάλαβα πως ήταν κάποια που δέχεται την αλήθεια. Αν κι υπήρχαν λάθη στο έργο της και τομείς που δεν παρακολουθούσε, μόλις μάθαινε για κάποιο πρόβλημα, μπορούσε άμεσα να το διορθώσει. Στην ουσία, δεν ήταν ψευδοεπικεφαλής που δεν έκανε πρακτικό έργο.

Στην αρχή, νόμιζα ότι κατανοούσα κάπως το θέμα, ότι δεν κατανοούσα την αλήθεια και δεν διέκρινα τους ψευδοεπικεφαλής, κι αυτό με οδήγησε να κάνω αυτό το λάθος. Μα σε μια συνάντηση, άκουσα τους αδελφούς μου να λένε ότι κάποιες φορές τα λάθη δεν συνιστούν απλώς έλλειψη διάκρισης ή κατανόησης της αλήθειας. Πρέπει επίσης να εξετάσουμε αν τα λάθη οφείλονται σε νοθεία από κίνητρα ή διεφθαρμένες διαθέσεις. Διάβασα ένα χωρίο του λόγου του Θεού: «Να μη θεωρείς τις παραβάσεις σου ως απλά λάθη ενός ανώριμου ή ανόητου ανθρώπου· να μη χρησιμοποιείς τη δικαιολογία ότι δεν έκανες πράξη την αλήθεια γιατί το μικρό ανάστημά σου το κατέστησε αδύνατο να γίνει. Επιπλέον, να μη θεωρείς απλώς τις παραβάσεις που διέπραξες ως πράξεις κάποιου που δεν ήξερε καλύτερα. Αν είσαι καλός στο να συγχωρείς τον εαυτό σου και να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου με γενναιοδωρία, τότε λέω πως είσαι ένας δειλός που ποτέ δεν θα κερδίσει την αλήθεια ούτε θα πάψουν ποτέ να σε στοιχειώνουν οι παραβάσεις σου· θα σε εμποδίσουν να εκπληρώσεις ποτέ τις απαιτήσεις της αληθείας και θα σε αναγκάσουν να παραμείνεις για πάντα ένας πιστός σύντροφος του Σατανά» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Οι παραβάσεις θα οδηγήσουν τον άνθρωπο στην κόλαση). Από τον λόγο Του, κατάλαβα πως, δεν πρέπει να αφήνουμε τα διάφορα περιβάλλοντα να μας προσπερνούν. Πρέπει ν’ αναζητάμε την αλήθεια, να γνωρίζουμε τις διεφθαρμένες μας διαθέσεις. Μόνο τότε θα έχουμε αληθινή αλλαγή κι εξέλιξη στη ζωή. Αν πάντα βλέπουμε τις παραβάσεις μας ως προσωρινά λάθη, ασήμαντα, αν λέμε πως θα προσέξουμε πιο πολύ την επόμενη φορά, και πάντα συγχωρούμε τις παραβάσεις μας, δεν θα καταλάβουμε ποτέ τα προβλήματά μας, δεν θα αποκτήσουμε την αλήθεια, και τελικά, καθώς οι παραβάσεις αυξάνονται και δεν έχουμε ίχνος αλλαγής, ο Θεός θα μας αποστραφεί και θα μας αποκλείσει. Με την αποκάλυψη του λόγου του Θεού, άρχισα να στοχάζομαι ποιες σκέψεις είχα ακριβώς όταν βρέθηκα σ’ αυτό το περιβάλλον και ποια νοθεία από κίνητρα ή διεφθαρμένες διαθέσεις φανέρωσα. Με τον στοχασμό είδα πως, βλέποντας τα θέματα της επικεφαλής, δεν ήμουν σίγουρος αν έκρινα σωστά κι ήθελα να διαβάσω κι άλλα λόγια του Θεού. Μα ακούγοντας ότι η Μέγκαν δεν παρακολουθούσε το διοικητικό έργο κι άλλων, κι ότι οι ανώτεροί της εξέταζαν την απόδοση της Μέγκαν, πίστεψα ότι ήταν σίγουρα ψευδοεπικεφαλής, κι έπρεπε να τ’ αναφέρω άμεσα στους ανωτέρους της για να δουν οι αδελφοί μου ότι είχα αίσθημα δικαιοσύνης και διάκρισης. Έτσι, χωρίς να κατανοώ τις αρχές της αλήθειας ή να συνεχίσω να αναζητώ, και χωρίς να γνωρίζω το υπόβαθρο ή τις αιτίες, χαρακτήρισα τυφλά τη Μέγκαν ως ψευδοεπικεφαλής βάσει μιας μικρής πληροφορίας. Πίστευα κι ότι έβλεπα τα πράγματα με ακρίβεια, ότι δεν θα υπήρχαν προβλήματα. Μα κατάλαβα πως ήμουν απερίσκεπτος, πως είχα λάθος προθέσεις. Σκέφτηκα: «Γιατί ανέφερα την επικεφαλής χωρίς να κατανοώ τις αρχές της αλήθειας; Ποια είναι η πηγή του προβλήματος;»

Διάβασα στον λόγο του Θεού: «Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ακολουθούν τις δικές τους ιδέες σε ό,τι κι αν κάνουν, που εξετάζουν τα πράγματα με πολύ απλοϊκούς όρους και δεν αναζητούν την αλήθεια. Υπάρχει μια παντελής απουσία αρχών, και ουδόλως σκέφτονται στην καρδιά τους πώς να ενεργήσουν σύμφωνα με αυτό που ζητά ο Θεός, ή με τρόπο που να ικανοποιεί τον Θεό, και ξέρουν μόνο να ακολουθούν πεισματικά το δικό τους θέλημα. Ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά τέτοιων ανθρώπων. Μερικοί άνθρωποι λένε: “Προσεύχομαι στον Θεό μόνον όταν αντιμετωπίζω δυσκολίες, και πάλι, όμως, δεν αισθάνομαι ότι έχει κανένα αποτέλεσμα —έτσι, γενικά, όταν μου συμβαίνουν πλέον πράγματα, δεν προσεύχομαι στον Θεό, γιατί η προσευχή στον Θεό δεν ωφελεί”. Ο Θεός είναι παντελώς απών από την καρδιά τέτοιων ανθρώπων. Δεν αναζητούν την αλήθεια ό,τι κι αν κάνουν, ακολουθούν μόνο τις δικές τους ιδέες. Υπάρχουν λοιπόν αρχές στις ενέργειές τους; Σίγουρα όχι. Βλέπουν τα πάντα υπό απλούς όρους. Ακόμη και όταν κάποιοι συναναστρέφονται σχετικά με τις αρχές της αλήθειας μαζί τους, δεν είναι σε θέση να τις αποδεχτούν επειδή δεν υπήρχαν ποτέ αρχές στις πράξεις τους, ο Θεός δεν έχει θέση στην καρδιά τους και δεν υπάρχει κανένας άλλος στην καρδιά τους εκτός από τον εαυτό τους. Νομίζουν ότι οι προθέσεις τους είναι καλές, ότι δεν διαπράττουν κακό, ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι παραβιάζουν την αλήθεια, πιστεύουν ότι το να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους προθέσεις θα πρέπει να θεωρείται άσκηση της αλήθειας, ότι το να ενεργούν έτσι σημαίνει υπακοή στον Θεό. Στην πραγματικότητα, δεν αναζητούν αληθινά τον Θεό, ούτε προσεύχονται σε Εκείνον ως προς αυτό το θέμα, αλλά ενεργούν βάσει παρόρμησης, σύμφωνα με τις δικές τους γεμάτες ζήλο προθέσεις, δεν εκτελούν το καθήκον τους όπως ζητά ο Θεός, δεν έχουν καρδιά που υπακούει στον Θεό, απουσιάζουν από αυτήν την επιθυμία. Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος στην άσκηση των ανθρώπων. Εάν πιστεύεις στον Θεό, αλλά δεν είναι στην καρδιά σου, δεν προσπαθείς να Τον εξαπατήσεις; Και τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει μια τέτοια πίστη στον Θεό; Τι μπορείς άραγε να κερδίσεις; Και ποιο είναι το νόημα μιας τέτοιας πίστης στον Θεό;» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Απ’ την αποκάλυψη των λόγων Του, είδα πως όταν γινόταν κάτι, σπάνια αναζητούσα την αλήθεια κι ασκούμουν βάσει των αρχών της. Θεωρούσα αλήθεια τις δικές μου σκέψεις κι ακολουθούσα τις δικές μου ιδέες. Στην καρδιά μου, δεν είχα φόβο Θεού και θέση γι’ Αυτόν. Όσοι έχουν φόβο Θεού, όταν συμβαίνει κάτι, αναζητούν πρώτα τις αρχές της αλήθειας και τι λέει ο λόγος του Θεού γι’ αυτό, και βλέπουν ανθρώπους και πράγματα βάσει του λόγου Του και της αλήθειας. Αδυνατώντας να διακρίνω τους ψευδοεπικεφαλής, έπρεπε ν’ αναζητήσω την αλήθεια, να κατανοήσω τους ψευδοεπικεφαλής, τις εκδηλώσεις τους, πώς να τους προσδιορίζω, κι άλλες τέτοιες αρχές της αλήθειας. Μα δεν το έκανα. Έκρινα αυθαίρετα βάσει των σκέψεων και της φαντασίας μου. Τη θεωρούσα ψευδοεπικεφαλής γιατί δεν παρακολουθούσε το έργο και δεν έλυνε προβλήματα. Παρόλο που διάβαζα τον λόγο του Θεού, δεν τον καταλάβαινα. Όταν είδα στον λόγο Του μια αναφορά σε ψευδοεπικεφαλής που μου φάνηκε σχετική, κατέληξα στο ότι ήταν ψευδοεπικεφαλής, και νόμιζα πως έβλεπα τα πράγματα σωστά. Στην ουσία, παρερμήνευα τα πράγματα κι εφάρμοζα τυφλά κανόνες. Καθ’ όλη τη διαδικασία αυτή, ένιωθα άβολα. Ήθελα ν’ αναζητήσω κι άλλο, να επικοινωνήσω μαζί της πριν την αναφέρω, μα για μένα η συμπεριφορά της Μέγκαν ήταν προφανής, και ταίριαζε με τον λόγο του Θεού. Γιατί να καθόμουν ν’ αναζητήσω κι άλλο; Δεν προσευχήθηκα ούτε αναζήτησα άλλο, έδρασα βάσει των ιδεών μου. Έδρασα βάσει της αλαζονικής μου διάθεσης, φέρθηκα απερίσκεπτα. Ενεργούσα με βάση τις δικές μου ιδέες και σκέψεις ενώ παραμέριζα την αλήθεια. Αν συνέχιζα έτσι, αργά ή γρήγορα θα διέπραττα κακό. Ήταν πολύ επικίνδυνο! Ταυτόχρονα, είδα ότι είχα κακή ανθρώπινη φύση. Δεν σκεφτόμουν το θέλημα του Θεού, δεν προστάτευα τα συμφέροντα της εκκλησίας. Κάποιος με ανθρώπινη φύση και λογική πρέπει να προσφέρει έγκαιρα βοήθεια κι υπενθυμίσεις όταν βλέπει παραλείψεις, ή να αναζητά την αλήθεια με τον επικεφαλής και να λύνει το πρόβλημα. Μα όταν είδα θέματα στο έργο της επικεφαλής, δεν τα έθεσα για αναζήτηση και συναναστροφή. Αντίθετα, τα έκρυψα, και τα ανέφερα στον ανώτερό της επικεφαλής, ώστε εκείνος να πιστέψει ότι είχα διάκριση. Αντί να τα πω αυτά ανοιχτά στη Μέγκαν, τη μαχαίρωσα πισώπλατα, και χρησιμοποίησα την αναφορά ως επίδειξη. Είδα ότι ήμουν ποταπός. Όταν το κατάλαβα, ράγισε η καρδιά μου. Δεν φανταζόμουν ότι ήμουν τέτοιο άτομο. Σαφώς δεν κατανοούσα την αλήθεια, δεν διέκρινα ψευδοεπικεφαλής, και ήμουν τόσο αλαζόνας και παράλογος. Ήμουν ικανοποιημένος με τον εαυτό μου όταν την ανέφερα, θεωρώντας ότι κανείς άλλος δεν την είχε διακρίνει ως ψευδοεπικεφαλής και ότι καταλάβαινα καλύτερα τις αρχές της αλήθειας. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, δεν καταλάβαινα τίποτα. Καταλάβαινα μόνο γράμματα και δόγματα, μα εφάρμοζα τυφλά κανόνες. Δεν καταλάβαινα τις αρχές της αλήθειας, μα την ανέφερα χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες. Δεν σκέφτηκα αν μια λανθασμένη αναφορά θα επηρέαζε το έργο της εκκλησίας ή τη Μέγκαν. Δεν ανέφερα τα προβλήματά της σκεπτόμενος το θέλημα του Θεού ούτε για να φυλάξω τα συμφέροντα της εκκλησίας, μα για να κάνω επίδειξη. Την ανέφερα αυθαίρετα, χωρίς αρχές. Δεν αναστάτωσα έτσι το κανονικό έργο της εκκλησίας; Δεν συγκέντρωνα καλές πράξεις, έκανα κακό!

Διάβασα τον λόγο του Θεού κι έμαθα τις αρχές για τη μεταχείριση επικεφαλής και εργατών. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν μεγάλες προσδοκίες ή μη ρεαλιστικές απαιτήσεις από εκείνους που προάγονται και καλλιεργούνται· αυτό θα ήταν παράλογο και άδικο προς αυτούς. Μπορείτε να παρακολουθείτε το έργο τους και αν ανακαλύψετε προβλήματα ή πράγματα που παραβιάζουν τις αρχές κατά τη διάρκεια του έργου τους, μπορείτε να θέσετε το θέμα και να αναζητήσετε την αλήθεια για την επίλυση αυτών των ζητημάτων. Αυτό που δεν θα πρέπει να κάνετε είναι να τους κρίνετε, να τους καταδικάζετε, να τους επιτίθεστε ή να τους αποκλείετε, διότι βρίσκονται στην περίοδο της καλλιέργειας και δεν θα πρέπει να τους βλέπετε ως ανθρώπους που έχουν τελειωθεί, πόσο μάλλον ως τέλειους ανθρώπους ή ως ανθρώπους που κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Είναι σαν κι εσάς: Αυτή είναι η στιγμή της εκπαίδευσής τους. […] Ποιος είναι, λοιπόν, ο πιο λογικός τρόπος δράσης απέναντί τους; Το να τους βλέπει κανείς ως συνηθισμένους ανθρώπους και, όταν υπάρχει πρόβλημα που πρέπει να αναζητηθεί, να συναναστρέφεται μαζί τους και να μαθαίνει ο ένας από τα δυνατά σημεία του άλλου, και να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Επιπλέον, είναι ευθύνη του καθενός να παρακολουθεί το αν οι επικεφαλής και οι εργάτες κάνουν αληθινό έργο, εάν χρησιμοποιούν την αλήθεια για να επιλύουν προβλήματα· αυτά είναι τα πρότυπα και οι αρχές για να μετρά κανείς εάν ένας επικεφαλής ή ένας εργάτης ανταποκρίνεται δεόντως. Εάν είναι σε θέση να αντιμετωπίζουν και να επιλύουν γενικά προβλήματα, τότε είναι ικανοί. Εάν όμως δεν μπορούν καν να χειριστούν και να διορθώσουν συνηθισμένα προβλήματα, δεν είναι ικανοί να είναι επικεφαλής ή εργάτεςκαι πρέπει να αποδεσμευτούν γρήγορα. Επιλέξτε κάποιον άλλον και μην καθυστερείτε το έργο του οίκου του Θεού. Το να καθυστερείς το έργο του οίκου του Θεού ισοδυναμεί με το να βλάπτεις τον εαυτό σου και τους άλλους· δεν είναι καλό για κανέναν» («Ο Λόγος», τόμ. 5: «Οι υποχρεώσεις των επικεφαλής και των εργατών»). Διαβάζοντας τον λόγο Του, είδα πώς να φέρομαι σε επικεφαλής κι εργάτες. Οι επικεφαλής δεν κατανοούν πλήρως την αλήθεια, δεν είναι τέλειοι, δεν κατανοούν όλο το έργο ούτε ξέρουν πώς να το κάνουν καλά. Βρίσκονται σε περίοδο εξάσκησης και μπορεί να παρουσιάσουν διαφθορά κι απόκλιση. Πρέπει να είμαστε δίκαιοι, να μην απαιτούμε πολλά απ’ τους άλλους, να μην τους ζητάμε παράλογα να κάνουν τα πάντα τέλεια και να μην έχουν αποκλίσεις ή παραλείψεις. Πρέπει να έχουμε κατανόηση, ανοχή και συνεργασία για το έργο της εκκλησίας. Έτσι, θα σκεφτόμαστε το θέλημα του Θεού, και θα φερόμαστε στους επικεφαλής και τους εργάτες βάσει αρχών. Κι οφείλουμε να παρακολουθούμε το έργο των επικεφαλής, να δεχόμαστε και να υπακούμε όταν οι πράξεις τους συνάδουν με την αλήθεια, μα όταν αυτές δεν συμμορφώνονται με τις αρχές της αλήθειας, πρέπει να συναναστρεφόμαστε για το θέμα και να τους βοηθάμε έγκαιρα, για να αντιληφθούν τις αποκλίσεις στο καθήκον και να τις διορθώσουν άμεσα. Αυτό ωφελεί την είσοδό τους στη ζωή και το έργο της εκκλησίας. Αν κάποιος οριστεί ως ψευδοεπικεφαλής που δεν κάνει πρακτικό έργο βάσει των αρχών της αλήθειας, τότε πρέπει να εκτεθεί και να αναφερθεί. Όταν το κατάλαβα, η καρδιά μου φωτίστηκε και ήξερα πώς να φέρομαι πλέον σε επικεφαλής και εργάτες.

Παρόλο που η αναφορά μου αυτήν τη φορά ήταν λάθος, κατανόησα κάποιες αρχές της αλήθειας για τη διάκριση των ψευδοεπικεφαλής, έμαθα πώς να φέρομαι σε επικεφαλής κι εργάτες, κατανόησα κάπως τη διεφθαρμένη μου διάθεση, και πήρα κάποια μαθήματα. Δόξα σοι ο Θεός!