Πέρσι, επειδή οι εκκλησίες μας αυξάνονταν πάρα πολύ, η επικεφαλής αποφάσισε να αλλάξει πόστα σ’ εμένα και άλλες συνεργάτιδες. Στην αρχή δεν το σκέφτηκα και πολύ, αλλά όταν έμαθα περισσότερα για το τι συνέβαινε, είδα ότι οι εκκλησίες που θα αναλάμβανα ήταν πιο προβληματικές. Τα πιο πολλά μέλη δεν είχαν καλές βάσεις στην πίστη τους, και δεν είχαν ακόμη επιλεγεί όλοι οι επικεφαλής και οι διάκονοι. Οι εκκλησίες που ανέλαβε η αδελφή Λίλι πήγαιναν καλύτερα απ’ τις δικές μου. Εκείνοι οι νέοι πιστοί είχαν αρκετά καλές βάσεις και καλό επίπεδο, και οι επικεφαλής και οι διάκονοί τους ήταν πολύ υπεύθυνοι. Δεν μπορούσα να μην τη ζηλέψω. Αναρωτιόμουν γιατί εκείνη είχε τις καλύτερες εκκλησίες, ενώ οι δικές μου είχαν τόσα προβλήματα. Θα χρειαζόταν τεράστια προσπάθεια! Αν δεν μπορούσα να τα οργανώσω, τι θα σκεφτόταν η επικεφαλής για μένα; Θα έλεγε ότι ήμουν ανίκανη και ότι δεν μπορούσα να κάνω τίποτα; Μπορεί να μη με εκτιμούσε ιδιαίτερα. Η σκέψη αυτή με δυσαρεστούσε πάρα πολύ. Στις συναθροίσεις αυτών των εκκλησιών, έβλεπα ότι υπήρχαν πάντα πολλά προβλήματα που απαιτούσαν πολύ χρόνο. Όλες οι εκκλησίες είχαν όλα αυτά τα ζητήματα. Δεν κοιμόμουν πολύ και πραγματικά πάσχιζα. Σκεφτόμουν ότι κάτι που στη Λίλι θα έπαιρνε μια ώρα, εμένα μου έπαιρνε δύο ή τρεις. Είχα περιορισμένο επίπεδο και ικανότητες, μα οι εκκλησίες είχαν πολλά προβλήματα. Δεν προόδευα σημαντικά παρά τον πολύ χρόνο και την προσπάθεια, κι έτσι όταν η επικεφαλής συνέκρινε τα αποτελέσματά μου με της Λίλι, σίγουρα θα θεωρούσε ότι είμαι μέτρια, ότι δεν τα πήγαινα καλά και ότι δεν έφτανα τη Λίλι. Ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση τότε και όποτε είχα ένα ζήτημα ένιωθα αναστατωμένη και αδικημένη. Ήμουν κουρασμένη σωματικά, αλλά και συναισθηματικά. Έτσι, προσευχήθηκα και αναζήτησα ενώπιον του Θεού: «Θεέ μου, Εσύ επέτρεψες τη διανομή αυτού του έργου και πρέπει να υποταχθώ στις ρυθμίσεις Σου, μα εξακολουθώ να είμαι διστακτική. Διαφώτισέ με να καταλάβω το θέλημά Σου και τη δική μου διαφθορά».

Διάβασα μερικά εδάφια των λόγων του Θεού, και ένα περιέγραφε ακριβώς την κατάστασή μου. Ο Θεός λέει: «Αυτό δεν έγινε για να σου κάνουν τα πράγματα δύσκολα, το φορτίο που σου δόθηκε είναι ακριβώς το κατάλληλο για σένα: Αυτό είναι το καθήκον σου, γι’ αυτό μην προσπαθήσεις να διαλέξεις ή να αρνηθείς ή να ξεφύγεις από αυτό. Γιατί το θεωρείς δύσκολο; Στην πραγματικότητα, αν το κάνεις με την καρδιά σου, θα είσαι απόλυτα ικανός να το καταφέρεις. Το ότι το θεωρείς δύσκολο και νομίζεις πως σου φέρονται άδικα, πως σε δυσκολεύουν επίτηδες, είναι η έκφανση μιας διεφθαρμένης διάθεσης, είναι άρνηση να κάνεις το καθήκον σου, και δείχνει ότι δεν δέχεσαι από τον Θεό· δεν κάνεις έτσι πράξη την αλήθεια. Όταν είσαι επιλεκτικός στο καθήκον σου, κάνοντας αυτό που είναι άνετο και εύκολο, αυτό που σε κάνει να φαίνεσαι καλός, τότε αυτό είναι η διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Αν είσαι ανίκανος να αποδεχτείς το καθήκον σου και να υποταχθείς, αυτό αποδεικνύει ότι είσαι ακόμα επαναστατικός απέναντι στον Θεό, ότι αντιστέκεσαι, απορρίπτεις, αποφεύγεις —πράγμα που αποτελεί διεφθαρμένη διάθεση. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις όταν γνωρίζεις ότι αυτή είναι μια διεφθαρμένη διάθεση; Όταν θεωρείς ότι το έργο που ανατέθηκε σε κάποιον άλλον θα είναι πολύ εύκολο να ολοκληρωθεί, ενώ αυτό που ανατέθηκε σ’ εσένα θα σε κρατήσει απασχολημένο για πολύ καιρό και θα απαιτήσει να ξοδέψεις πολύ χρόνο για να κάνεις έρευνα, αυτό σε δυσαρεστεί. Είναι σωστό να νιώθεις δυσαρεστημένος; Σίγουρα όχι. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να κάνεις όταν διαισθάνεσαι ότι αυτό είναι λάθος; Αν μέσα σου αντιδράσεις και σκεφτείς: “Κάθε φορά που κατανέμονται δουλειές, αναλαμβάνω τις πιο δύσκολες, βρόμικες και κουραστικές. Οι άλλοι άνθρωποι παίρνουν πάντα τις ωραίες, εύκολες δουλειές που θα τους επιτρέψουν να φανούν. Με περνάνε για κορόιδο; Αυτό δεν είναι δίκαιο!” Είναι λάθος να σκέφτεσαι έτσι. Ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι κάποια απόκλιση ή παραλογισμός κατά τον καταμερισμό των καθηκόντων, τι βλέπει ο Θεός; Παρατηρεί τις καρδιές των ανθρώπων και εξετάζει αν υπάρχει υπακοή στην καρδιά τους, αν είναι σε θέση να σηκώσουν ένα βαρύ φορτίο για τον Θεό και αν αγαπούν τον Θεό. Με βάση τις απαιτήσεις του Θεού, οι δικαιολογίες σου δεν στέκουν, η εκτέλεση του καθήκοντός σου δεν είναι ικανοποιητική και δεν κατέχεις την πραγματικότητα της αλήθειας. Δεν έχεις υπακοή και ενδέχεται να παραπονεθείς όταν κάνεις οποιαδήποτε εργασία είναι κουραστική ή βρόμικη. Πού έγκειται το πρόβλημα; Πρώτα απ’ όλα, η νοοτροπία σου είναι λανθασμένη. Σε τι αφορά αυτή η λανθασμένη νοοτροπία; Στο ότι έχεις λανθασμένη στάση απέναντι στο καθήκον σου. Σκέφτεσαι μόνο τη δική σου υπερηφάνεια και τα συμφέροντά σου, δεν έχεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού και σου λείπει η οποιαδήποτε υπακοή —και αυτή δεν είναι η σωστή στάση που πρέπει να έχεις απέναντι στο καθήκον σου» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Διαβάζοντας αυτό, αναλογίστηκα τι είχα φανερώσει τις τελευταίες ημέρες. Επειδή τα μέλη των εκκλησιών που είχα αναλάβει δεν είχαν καλές βάσεις και λίγοι μπορούσαν να αναλάβουν καθήκον, ένιωσα πολύ διστακτική. Δεν είχαν επιλεγεί όλοι οι επικεφαλής και οι διάκονοι, και η διαχείριση των έργων ήταν δύσκολη, οπότε όχι μόνο έπρεπε να ξοδέψω χρόνο και ενέργεια για να τα χειριστώ, αλλά μπορεί και να μην πήγαιναν καλά, και τότε δεν θα φαινόμουν καλή. Ήθελα να διαχειρίζομαι εκκλησίες που ήδη πήγαιναν καλά, για να μην ανησυχώ και να μπορώ να έχω αποτελέσματα πιο εύκολα, ώστε οι άλλοι να έχουν καλύτερη γνώμη για μένα. Πίστευα ότι αυτός ο καταμερισμός του έργου δεν ήταν δίκαιος για μένα, ότι η Λίλι είχε το εύκολο έργο που θα την έδειχνε καλή, κι εγώ το δύσκολο και κουραστικό. Δεν θα ξεχώριζα. Έτσι, αντιστεκόμουν και δεν ήθελα να το αποδεχτώ. Μα μέσα από τα λόγια του Θεού, κατάλαβα ότι σκεπτόμουν να απορρίψω αυτό το καθήκον· ήμουν επιλεκτική και δεν ήθελα να κάνω κάτι που δεν θα μου έφερνε δόξα. Δεν ήμουν καθόλου υπάκουη. Πάντα πίστευα ότι ήμουν ευσυνείδητη και υπεύθυνη στο καθήκον μου· ποτέ δεν περίμενα να εκτεθώ μ’ αυτόν τον τρόπο. Είχα λανθασμένα κίνητρα και προοπτικές στο καθήκον μου. Αντί να προσπαθώ να ικανοποιήσω τον Θεό, ήθελα να κερδίσω τον θαυμασμό και τον έπαινο. Πώς θα κέρδιζα την έγκριση του Θεού με αυτές τις προθέσεις στο καθήκον μου;

Βρήκα ένα απόσπασμα από τον Θεό. «Εάν επιθυμείς να είσαι αφοσιωμένος σε ό,τι κάνεις για να ανταποκρίνεσαι στο θέλημα του Θεού, τότε δεν μπορείς απλά να εκτελείς ένα καθήκον· πρέπει να αποδεχτείς οποιαδήποτε αποστολή σού αναθέσει ο Θεός. Το αν ανταποκρίνεται ή όχι στις προτιμήσεις σου ή στα ενδιαφέροντά σου, ή είναι κάτι που δεν απολαμβάνεις ή δεν έχεις κάνει ποτέ πριν, ή είναι κάτι δύσκολο, πρέπει και πάλι να την αποδεχτείς και να υποταχθείς. Όχι μόνο πρέπει να την αποδεχτείς, αλλά πρέπει να συνεργαστείς ενεργά, να ενημερωθείς γι’ αυτήν και να τη βιώσεις, και να επιτύχεις είσοδο σ’ αυτήν. Ακόμη και αν υποφέρεις δυσχέρειες, κι αν ταπεινωθείς και περιθωριοποιηθείς, πρέπει και πάλι να συνεχίσεις με αφοσίωση. Μόνο αν είσαι σε θέση να ασκηθείς με αυτόν τον τρόπο, θα επιτύχεις αφοσίωση και θα ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού στα πάντα. Πρέπει να τη θεωρείς ως καθήκον που πρέπει να εκπληρώσεις, όχι ως προσωπική υπόθεση. Πώς οφείλουν οι άνθρωποι να κατανοούν τα καθήκοντά τους; Ως κάτι που ο Δημιουργός —ο Θεός— τούς δίνει να κάνουν· έτσι προκύπτουν τα καθήκοντα των ανθρώπων. Η αποστολή που σου δίνει ο Θεός είναι το καθήκον σου, και είναι καθορισμένο από τον Ουρανό και αναγνωρισμένο από τη γη να εκτελείς το καθήκον σου όπως σου ζητάει ο Θεός. Εάν μπορέσεις να δεις ότι λαμβάνεις την αποστολή από τον Θεό, ότι πρόκειται για την αγάπη και τις ευλογίες του Θεού που έρχονται πάνω σου, τότε θα είσαι σε θέση να αποδεχτείς το καθήκον σου με μια καρδιά που αγαπάει τον Θεό, να λαμβάνεις υπόψη σου το θέλημα του Θεού ενώ εκτελείς το καθήκον σου, καθώς και να ξεπεράσεις όλες τις δυσκολίες για να ικανοποιήσεις τον Θεό. Εκείνοι που πραγματικά δαπανούν για τον Θεό δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν την αποστολή από τον Θεό, δεν θα μπορούσαν ποτέ να αρνηθούν κανένα καθήκον. Όποιο καθήκον κι αν σου εμπιστεύεται ο Θεός, όποιες δυσκολίες κι αν αυτό συνεπάγεται, δεν πρέπει να το αρνείσαι, αλλά να το αποδέχεσαι. Αυτό είναι το μονοπάτι άσκησης, δηλαδή να κάνεις πράξη την αλήθεια και να ανταποκρίνεσαι στην αφοσίωσή σου στα πάντα, προκειμένου να ικανοποιήσεις τον Θεό. Πού βρίσκεται το καίριο σημείο εδώ; Είναι η φράση “στα πάντα”. “Τα πάντα” δεν σημαίνει απαραιτήτως τα πράγματα που σου αρέσουν ή αυτά στα οποία είσαι καλός, πολύ δε λιγότερο τα πράγματα με τα οποία είσαι εξοικειωμένος. Κάποιες φορές δεν είσαι καλός σε κάτι, κάποιες φορές χρειάζεται να μάθεις, κάποιες φορές θα αντιμετωπίσεις δυσκολίες και κάποιες φορές θα πρέπει να υποφέρεις. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το ποια είναι η εργασία, εφόσον ανατεθεί ως αποστολή από τον Θεό, πρέπει να τη δεχτείς από Αυτόν, να λάβεις αυτό το καθήκον και να το εκτελέσεις σωστά, ώστε να ανταποκριθείς στην αφοσίωσή σου και να ικανοποιήσεις το θέλημα του Θεού. Αυτό είναι το μονοπάτι που πρέπει να κάνεις πράξη. Ό,τι κι αν σου συμβαίνει, πρέπει πάντα να αναζητάς την αλήθεια, και μόλις βεβαιωθείς για το είδος της άσκησης που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, θα πρέπει να την κάνεις πράξη. Μόνο ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο κάνεις πράξη την αλήθεια και μόνο τότε μπορείς να εισέλθεις στην πραγματικότητα της αλήθειας» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Μέρος τρίτο). Το καθήκον έρχεται απ’ τον Θεό, είναι η αποστολή απ’ Αυτόν, και είναι δική μας ευθύνη. Όσο δύσκολο κι αν είναι, όσο λίγη δόξα κι αν συνεπάγεται, είναι υποχρέωση που πρέπει να αποδεχτούμε. Αυτή τη στάση πρέπει να έχουμε, και είναι η σωστή λογική ενός δημιουργήματος ενώπιον του Θεού. Οι εκκλησίες που διηύθυνα δεν ήταν αυτό που ήθελα, δεν θα ικανοποιούνταν η επιθυμία μου για κύρος, αλλά αυτό είχε επιτρέψει ο Θεός. Έπρεπε να το αποδεχτώ και να πάψω να προσεγγίζω το καθήκον μου από λάθος οπτική. Προσευχήθηκα ενώπιον του Θεού, για να υποταχθώ στις ρυθμίσεις Του, να κάνω ό,τι μπορούσα στο καθήκον μου, να ποτίζω σωστά τους νέους πιστούς, και να τους βοηθήσω να εδραιωθούν σύντομα στην αληθινή οδό. Τότε, βελτιώθηκε λίγο η στάση μου απέναντι στο καθήκον και δεν ήμουν τόσο αναστατωμένη.

Λίγο καιρό μετά, ιδρύονταν όλο και περισσότερες εκκλησίες, έτσι η επικεφαλής μοίρασε και πάλι τις αρμοδιότητές μας. Απ’ όλες τις εκκλησίες μου, η μόνη που τα πήγαινε λίγο καλύτερα και η μοναδική αδελφή που τα πήγαινε καλά στο πότισμα ανατέθηκαν σε άλλους αδελφούς και αδελφές. Αυτό με αναστάτωσε και με δυσαρέστησε. Πίστευα ότι καταλάβαιναν την κατάστασή μου, ότι είχα αναλάβει τις εκκλησίες με τα πιο πολλά προβλήματα και είχα ήδη δουλέψει πολύ σκληρά. Δεν βρήκα εύκολα εκείνη την αδελφή ποτίστρια που τα πήγαινε καλά, μα μου την έπαιρναν· πώς θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε στο έργο μου; Αν δεν έφερνα εύκολα καλά αποτελέσματα, τι θα πίστευαν για μένα; Ότι ήμουν ανίκανη και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Αυτό θα ήταν τόσο ντροπιαστικό! Πώς θα εμφανιζόμουν στις συναντήσεις των συνεργατιδών μου; Όλη αυτή η σκέψη στο μυαλό μου με έκανε να δακρύσω. Ήμουν και πάλι ανικανοποίητη και ανυπάκουη. Προσευχήθηκα αμέσως και άρχισα να κάνω αυτοκριτική. Έπειτα, διάβασα κάποια τα λόγια του Θεού. «Ανεξάρτητα από το τι έργο αναλαμβάνει, το είδος του ανθρώπου που είναι αντίχριστος δεν σκέφτεται ποτέ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Εξετάζει μόνο αν θα επηρεαστούν τα δικά του συμφέροντα, σκέφτεται μόνο τη λίγη δουλειά που έχει μπροστά του και η οποία τον ωφελεί. Γι’ αυτόν, το πρωταρχικό έργο της εκκλησίας είναι απλώς κάτι που κάνει στον ελεύθερό του χρόνο. Δεν το παίρνει καθόλου στα σοβαρά. Απλώς καταβάλλει μια επιφανειακή προσπάθεια, κάνει μόνο αυτό που του αρέσει και εργάζεται μόνο για τη διατήρηση της δικής του θέσης και δύναμης. Στα μάτια του, οποιοδήποτε έργο οργανώνεται από τον οίκο του Θεού, το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου και η είσοδος στη ζωή του εκλεκτού λαού του Θεού δεν είναι σημαντικά. […] Ανεξάρτητα από το καθήκον που εκτελούν οι αντίχριστοι, το μόνο που σκέφτονται είναι εάν θα βελτιώσει το προφίλ τους. Εφόσον ενισχύει τη φήμη τους, στύβουν το μυαλό τους να βρουν έναν τρόπο να μάθουν πώς να το κάνουν, να το πραγματοποιήσουν. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι αν θα τους κάνει να ξεχωρίσουν. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν ή τι σκέφτονται, ενδιαφέρονται μόνο για τη δόξα και το κύρος. Όποιο καθήκον κι αν εκτελούν, ανταγωνίζονται μόνο για το ποιος είναι σε υψηλότερη ή χαμηλότερη θέση, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει, ποιος έχει τη μεγαλύτερη φήμη. Τους ενδιαφέρει μόνο πόσοι τους θαυμάζουν, πόσοι τους υπακούν και πόσους ακόλουθους έχουν. Ποτέ δεν συναναστρέφονται την αλήθεια ούτε επιλύουν πραγματικά προβλήματα. Ποτέ δεν εξετάζουν πώς να πράττουν σύμφωνα με τις αρχές όταν εκτελούν το καθήκον τους, εάν είναι πιστοί, εάν έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους, εάν παρεκκλίνουν ή εάν υπάρχουν προβλήματα, ούτε αναλογίζονται τι ζητά ο Θεός και ποιο είναι το θέλημά Του. Δεν δίνουν την παραμικρή σημασία σε όλα αυτά τα πράγματα. Βάζουν μόνο κάτω το κεφάλι και πράττουν για χάρη του κύρους και του γοήτρου, για να ικανοποιήσουν τις δικές τους φιλοδοξίες και τα θέλω. Αυτή είναι εκδήλωση εγωισμού και κακίας, έτσι δεν είναι; Εκθέτει πλήρως το πώς η καρδιά τους βρίθει με τις δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Οτιδήποτε κάνουν διέπεται από τις φιλοδοξίες και τα θέλω τους. Ό,τι κι αν κάνουν, κίνητρο και αφετηρία είναι οι δικές τους φιλοδοξίες, επιθυμίες και παράλογες απαιτήσεις. Αυτή είναι η αρχετυπική εκδήλωση του εγωισμού και της κακίας» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Παράρτημα τέταρτο (Μέρος πρώτο)]. Ο Θεός λέει πόσο εγωιστές και άθλιοι είναι οι αντίχριστοι, ότι έχουν φιλοδοξίες και επιθυμίες στο καθήκον τους και πως προστατεύουν πάντα το συμφέρον τους. Όποιο καθήκον κι αν κάνουν, δεν σκέφτονται το θέλημα του Θεού, πώς να κάνουν καλά το καθήκον τους ή πώς να μην υποφέρει το έργο. Σκέφτονται μόνο το όνομα και το κύρος, δεν υπολογίζουν την εκκλησία. Όσο για τη συμπεριφορά μου, καθώς οι εκκλησίες που φρόντιζα είχαν πολλά προβλήματα, το πρώτο πράγμα στο μυαλό μου δεν ήταν πώς να τις υποστηρίξω στηριζόμενη στον Θεό, μα ο φόβος μου μήπως δεν τα πάω καλά και οι άλλοι με υποτιμήσουν, πράγμα που θα ήταν ντροπή. Δεν ήμουν ευχαριστημένη με την κατανομή του έργου και μάλιστα χαλάρωνα στο καθήκον μου. Όταν έμαθα ότι μια αρκετά ικανή αδελφή που δούλευε για μένα επρόκειτο να μετατεθεί, η πρώτη μου αντίδραση ήταν ότι έχανα μια καλή εργάτρια, οπότε θα μειώνονταν τα επιτεύγματά μου στο έργο και η επικεφαλής θα πίστευε ότι ήμουν ανίκανη και δεν έκανα καλά το έργο της εκκλησίας. Κατάλαβα ότι το μόνο που σκεφτόμουν στο καθήκον μου ήταν η φήμη και τα συμφέροντά μου, το πώς να τα καταφέρω χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, και το να δώσω μια καλή παράσταση και να κερδίζω τον θαυμασμό. Δεν έβλεπα τη μεγάλη εικόνα για το έργο της εκκλησίας. Ήμουν τόσο εγωίστρια, και αυτό είναι διάθεση αντίχριστου. Όσο το σκέφτομαι, ήξερα πως το ότι μου ανατέθηκαν οι πιο δύσκολες εκκλησίες ήταν θέλημα Θεού. Αυτές οι εκκλησίες με νεοφώτιστους που δεν είχαν καθιερωθεί ακόμη απαιτούσαν στήριξη στον Θεό και περισσότερη αναζήτηση της αλήθειας για την επίλυση των δυσκολιών. Έπρεπε και να πληρώσω μεγαλύτερο τίμημα για να τους υποστηρίξω, ώστε να μάθουν την αλήθεια και να αποκτήσουν θεμέλια στην αληθινή οδό. Ήταν καλή εκπαίδευση για μένα. Όσο πιο δύσκολα γίνονταν τα πράγματα, τόσο αναγκαζόμουν να αναζητώ την αλήθεια και να βρίσκω λύσεις, οπότε τελικά έτσι θα μάθαινα πολλές αλήθειες. Ήταν καλό για την είσοδό μου στη ζωή. Τότε κατάλαβα ότι αυτό το καθήκον δεν ήταν προσπάθεια να με δυσκολέψει κάποιος, μα είχε την έγκριση του Θεού και θα με ωφελούσε. Έπρεπε να το αποδεχτώ, να υποταχθώ και να το κάνω με την καρδιά μου. Αυτή η συνειδητοποίηση με βοήθησε να αλλάξω στάση και δεν ένιωθα πια τόσο άσχημα.

Κατόπιν, διάβασα και άλλα λόγια του Θεού που με βοήθησαν να καταλάβω καλύτερα το πρόβλημά μου. Ο Παντοδύναμος Θεός λέει: «Εάν κάποιος λέει ότι αγαπά την αλήθεια και την επιδιώκει, αλλά στην ουσία ο στόχος που επιδιώκει είναι να διακρίνεται, να επιδεικνύεται, να κάνει τους ανθρώπους να τον εκτιμούν και να επιτυγχάνει τα δικά του συμφέροντα, η δε εκπλήρωση του καθήκοντός του δεν αφορά το να υπακούει ή να ικανοποιεί τον Θεό αλλά, αντιθέτως, το να αποκτά κύρος και θέση, τότε η επιδίωξή του είναι αθέμιτη. Σε αυτήν την περίπτωση, όσον αφορά το έργο της εκκλησίας, οι ενέργειές του αποτελούν εμπόδιο ή βοηθούν στην προώθηση του; Σαφώς αποτελούν εμπόδιο, δεν το προωθούν. Κάποιοι άνθρωποι διατείνονται μεγαλόστομα ότι κάνουν το έργο της εκκλησίας, αλλά επιδιώκουν το προσωπικό τους κύρος και τη δική τους θέση, διοικούν τη δική τους επιχείρηση, δημιουργούν τη δική τους ομαδούλα, το δικό τους μικρό βασίλειο —τέτοιου είδους άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους; Όλο το έργο που κάνουν ουσιαστικά διαταράσσει, αναστατώνει και παραβλάπτει το έργο της εκκλησίας. Ποια είναι η συνέπεια του να επιδιώκουν θέση και κύρος; Καταρχάς, αυτό επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι εκλεκτοί του Θεού τρώνε και πίνουν τον λόγο του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, παρεμποδίζει την είσοδό τους στη ζωή, τους εμποδίζει να εισέλθουν στον σωστό δρόμο της πίστης στον Θεό και τους οδηγεί σε λάθος μονοπάτι —γεγονός το οποίο βλάπτει τους εκλεκτούς και τους φέρνει στην καταστροφή. Και τι προκαλεί τελικά στο έργο της εκκλησίας; Αναστάτωση, βλάβες και διακοπή. Αυτή είναι η συνέπεια που επιφέρει η επιδίωξη της φήμης και της θέσης από τους ανθρώπους. Όταν εκτελούν το καθήκον τους κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι βαδίζουν στον δρόμο ενός αντίχριστου; Όταν ο Θεός ζητά από τους ανθρώπους να παραμερίσουν τη θέση και το κύρος, δεν είναι ότι τους στερεί το δικαίωμα επιλογής· αντιθέτως, αυτό συμβαίνει επειδή, ενώ επιδιώκουν το κύρος και τη θέση, διαταράσσουν και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας και την είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, και μπορούν ακόμη και να επηρεάζουν το εάν οι άλλοι τρώνε και πίνουν τα λόγια του Θεού και κατανοούν την αλήθεια, και, συνεπώς, το εάν θα επιτύχουν τη σωτηρία του Θεού. Αυτό είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν το δικό τους κύρος και τη δική τους θέση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξουν την αλήθεια και ότι δεν θα εκτελέσουν πιστά το καθήκον τους. Θα μιλούν και θα ενεργούν μόνο για χάρη του κύρους και της θέσης, και όλο το έργο που κάνουν, χωρίς την παραμικρή εξαίρεση, είναι για χάρη αυτών των πραγμάτων. Το να συμπεριφέρεται και να ενεργεί κανείς με τέτοιο τρόπο σημαίνει, χωρίς αμφιβολία, ότι βαδίζει στο μονοπάτι των αντίχριστων· αποτελεί διαταραχή και αναστάτωση του έργου του Θεού, και όλες οι διάφορες συνέπειές του εμποδίζουν τη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την ελεύθερη ροή του θελήματος του Θεού μέσα στην εκκλησία. Έτσι, μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν εκείνοι που επιδιώκουν το κύρος και τη θέση είναι το μονοπάτι της αντίστασης ενάντια στον Θεό. Είναι η σκόπιμη αντίσταση εναντίον Του, η αρνητική στάση απέναντί Του —είναι η συνεργασία με τον Σατανά για την αντίσταση στον Θεό και την εναντίωση σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η φύση της επιδίωξης της θέσης και του κύρους. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που επιδιώκουν τα δικά τους συμφέροντα είναι ότι οι στόχοι που επιδιώκουν είναι στόχοι του Σατανά —είναι στόχοι πονηροί και άδικοι. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν προσωπικά συμφέροντα όπως το κύρος και η θέση, γίνονται άθελά τους εργαλείο του Σατανά, γίνονται δίαυλος για τον Σατανά και, επιπλέον, ενσάρκωσή του. Διαδραματίζουν αρνητικό ρόλο στην εκκλησία, ενώ έναντι του έργου της εκκλησίας και της κανονικής εκκλησιαστικής ζωής, καθώς και της κανονικής επιδίωξης του εκλεκτού λαού του Θεού, το αποτέλεσμα που έχουν είναι να ενοχλούν και να παραβλάπτουν· έχουν δυσμενή και αρνητική επίδραση. Όταν κάποιος επιδιώκει την αλήθεια, είναι σε θέση να λαμβάνει υπόψη του το θέλημα του Θεού και να υπολογίζει το φορτίο του Θεού. Όταν εκτελεί το καθήκον του, υποστηρίζει το έργο της εκκλησίας από κάθε άποψη. Είναι σε θέση να εξυψώνει τον Θεό και να καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό, φέρνει όφελος στους αδελφούς και τις αδελφές, τους στηρίζει και παρέχει γι’ αυτούς, και ο Θεός κερδίζει δόξα και μαρτυρία, η οποία φέρνει ντροπή στον Σατανά. Ως αποτέλεσμα της επιδίωξής του, ο Θεός κερδίζει ένα πλάσμα πραγματικά ικανό να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό, ικανό να λατρεύει τον Θεό. Ως αποτέλεσμα της επιδίωξής του, επίσης, εκτελείται το θέλημα του Θεού και μπορεί να προχωρήσει το έργο του Θεού. Στα μάτια του Θεού, μια τέτοια επιδίωξη είναι θετική, είναι ορθή. Μια τέτοια επιδίωξη έχει τεράστιο όφελος για τους εκλεκτούς του Θεού, καθώς επίσης είναι απολύτως επωφελής για το έργο της εκκλησίας, βοηθάει στην πρόοδο των πραγμάτων και ο Θεός την επαινεί» [«Ο Λόγος», τόμ. 4: «Εκθέτοντας τους αντίχριστους», Σημείο ένατο (Μέρος πρώτο)]. Απέκτησα καλύτερη κατανόηση για την επιδίωξη του συμφέροντος. Όταν κάποιος το κάνει αυτό, ενεργεί για λογαριασμό του Σατανά, και γίνεται εργαλείο διατάραξης του έργου. Παλιά πίστευα ότι μόνο αν κάνεις εμφανώς κακά πράγματα, παρεμποδίζοντας ξεκάθαρα το έργο και την εκκλησιαστική ζωή ενεργείς ως τσιράκι του Σατανά. Αλλά τότε είδα ότι αν επιδιώκουμε προσωπικά συμφέροντα και αδιαφορούμε για αυτά της εκκλησίας, θα έχουμε αρνητικό αντίκτυπο στο έργο και θα διαταράσσουμε. Σκέφτηκα τι είχα δείξει στο καθήκον μου· αν και φαινόταν ότι δεν ήμουν ποτέ αδρανής, ότι θα άντεχα λίγη σκληρή δουλειά και λίγο ξενύχτι, και παρόλο που δεν έκανα κάτι που διαταράσσει εμφανώς, δεν είχα τα σωστά κίνητρα στο καθήκον. Δεν ήταν για να ικανοποιήσω τον Θεό, αλλά ήταν για να ξεχωρίσω και να κερδίσω τον θαυμασμό. Όταν δεν μου άρεσε η κατανομή του έργου, δυσαρεστήθηκα πολύ και δεν ήθελα να το κάνω. Δεν μπορούσα να υποταχθώ και να σκεφτώ πώς να κάνω καλά το καθήκον, ή πώς να υποστηρίξω άμεσα τους αδελφούς και τις αδελφές. Χωρίς να το καταλάβω, είχα εμποδίσει το έργο ποτίσματος. Η αλήθεια ήταν ότι είχα μεγαλύτερη εμπειρία απ’ τις συνεργάτιδές μου. Κάποιες αδελφές ήταν καινούργιες στη δουλειά και δεν ήταν εξοικειωμένες με το έργο, έτσι αναθέτοντας τους τις καλύτερες εκκλησίες και ποτιστές ωφελούταν το έργο μας συνολικά. Μα εγώ ήμουν εγωίστρια, θέλοντας να κρατήσω τις καλύτερες εκκλησίες και ποτιστές. Μα αν οι νεότερες συνεργάτιδες αναλάμβαναν τις εκκλησίες με τα περισσότερα προβλήματα, το έργο θα είχε υποφέρει και δεν θα ήταν αποτελεσματικό, πράγμα πολύ κακό για την εκκλησία. Οι εκκλησίες μου είχαν περισσότερα προβλήματα, αλλά αυτό ήταν καλή εκπαίδευση για μένα. Θα κατέβαλλα λίγο περισσότερη προσπάθεια και θα έκανα κάποια απ’ αυτά τα πράγματα, βελτιώνοντας τη συνολική μας αποτελεσματικότητα. Αυτή δεν ήταν η καλύτερη ρύθμιση; Τότε, συνειδητοποίησα πως αυτό το καθήκον φανέρωσε το εγωιστικό, απαίσιο, και παράλογο σκεπτικό μου. Είδα ότι αν είχα ιδιοτελή συμφέροντα στο καθήκον μου, αυτό μόνο κακό θα μπορούσε να κάνει στο έργο. Στο παρελθόν, κυνηγούσα μόνο το όνομα, το κύρος και το συμφέρον στο καθήκον μου, και είχα διαπράξει παραβάσεις. Αν δεν άλλαζα και συνέχιζα να προστατεύω τα συμφέροντά μου, ήξερα ότι θα έβλαπτα ξανά το έργο της εκκλησίας, και ο Θεός θα με εγκατέλειπε. Αυτή η σκέψη με τρόμαζε. Προσήλθα στον Θεό για προσευχή και μετάνοια. Είπα: «Θεέ μου, στο καθήκον μου προστάτευα μόνο τα συμφέροντά μου χωρίς να σκεφτώ το έργο της εκκλησίας ή το θέλημά Σου. Με τέτοια ανθρώπινη φύση, δεν είμαι άξια για καθήκον. Θέλω να μετανοήσω πραγματικά».

Έπειτα, διάβασα κάποια λόγια του Θεού που μου έδωσαν μονοπάτι εισόδου. «Για όλους όσοι εκπληρώνουν το καθήκον τους, όσο βαθιά ή ρηχή κι αν είναι η κατανόησή τους για την αλήθεια, ο πιο απλός τρόπος άσκησης με τον οποίο μπορούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας είναι να σκέφτονται στα πάντα τα συμφέροντα του οίκου του Θεού και να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές επιθυμίες, τις ατομικές προθέσεις και κίνητρα, την περηφάνια και τη θέση. Βάλε τα συμφέροντα του οίκου του Θεού πάνω απ’ όλα —αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να κάνει κανείς. Εάν ένα άτομο που εκτελεί το καθήκον του δεν μπορεί να το κάνει ούτε αυτό, τότε πώς μπορεί να ειπωθεί ότι εκτελεί το καθήκον του; Αυτό δεν είναι εκτέλεση καθήκοντος. Θα πρέπει πρώτα να λάβεις υπόψη τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, να μεριμνήσεις για το θέλημά Του και να λάβεις υπόψη το έργο της εκκλησίας, και να θέσεις αυτά τα θέματα σε πρώτη προτεραιότητα· μόνο κατόπιν αυτού μπορείς να σκεφτείς τη σταθερότητα του κύρους σου ή τον τρόπο που σε βλέπουν οι άλλοι. Δεν νιώθετε άραγε ότι γίνεται λίγο πιο εύκολο όταν το διαχωρίζετε σε αυτά τα στάδια και κάνετε ορισμένους συμβιβασμούς; Εάν ασκηθείς έτσι για λίγο, θα καταφέρεις να νιώσεις ότι δεν είναι δύσκολο να ικανοποιήσεις τον Θεό. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις αρμοδιότητές σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου, να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, αλλά και τις ίδιες σου τις προθέσεις και τα κίνητρα, να υπολογίζεις το θέλημα του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα αισθανθείς ότι είναι ωραία να συμπεριφέρεσαι έτσι. Να ζεις απλά και ειλικρινά, χωρίς να είσαι ποταπός ή άχρηστος άνθρωπος, και να ζεις δίκαια και έντιμα, αντί να είσαι απεχθής και κακός. Θα νιώσεις ότι έτσι πρέπει να ζει και να ενεργεί κάποιος. Η επιθυμία μέσα σου για ικανοποίηση των προσωπικών σου συμφερόντων σταδιακά θα ελαττωθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση). Τα λόγια του Θεού με δίδαξαν ότι πρέπει να προηγείται στα πάντα ο οίκος του Θεού, όχι το προσωπικό μου όφελος. Η φήμη και το κύρος είναι προσωρινά και η επιδίωξη αυτών δεν έχει νόημα. Μόνο αν δεν ζεις μες στη διαφθορά, ασκείς την αλήθεια και κάνεις το θέλημα του Θεού θα λάβεις την έγκριση του Θεού. Η κατανόηση αυτή ήταν διαφωτιστική για μένα. Όπως κι αν ήταν κατανεμημένο το έργο, δεν γινόταν να συνεχίσω να προστατεύω το συμφέρον και τη θέση μου· έπρεπε να κάνω καλά το καθήκον μου. Ακόμα κι αν δεν είχα σπουδαία αποτελέσματα, έπρεπε να ζω ενώπιον του Θεού και να δέχομαι τον έλεγχό Του. Ό,τι κι αν σκέφτονταν οι άλλοι για μένα, μόνο κάνοντας το καθήκον με την καρδιά μου και υπεύθυνα θα έκανα το θέλημα του Θεού.

Για τις επόμενες μέρες, εστίασα στο καθήκον μου, χωρίς να σκέφτομαι το συμφέρον. Κάνοντας αυτό, ένιωσα ότι δεν με έλεγχε τόσο η διαφθορά μου. Συζητώντας για το έργο με μια αδελφή λίγες μέρες μετά, είπε ότι τα Αγγλικά της δεν ήταν τόσο καλά, και όταν έλεγχε μια εκκλησία νεοφώτιστων, χρειαζόταν διερμηνέα. Είχε δυσκολίες και δεν πετύχαινε πολλά στο καθήκον της. Όταν το είπε αυτό, σκέφτηκα ότι τα αγγλικά μου ήταν εντάξει, οπότε μπορούσα να την αλλάξω, και να παρακολουθώ εγώ το έργο αυτής της εκκλησίας. Μα τότε σκέφτηκα ότι αυτή η εκκλησία είχε πολλά προβλήματα, οπότε αυτή η δουλειά θα απαιτούσε μεγάλη προσπάθεια και ίσως να μην υπήρχε μεγάλη πρόοδος. Φοβόμουν μην επηρεαστεί η γνώμη των άλλων για μένα, οπότε δεν ήθελα να αλλάξω μαζί της. Αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι σκεφτόμουν πάλι μόνο το δικό μου όφελος, προστατεύοντας το κύρος μου, έτσι προσευχήθηκα γρήγορα ενώπιον του Θεού, έτοιμη να απαρνηθώ τον εαυτό μου και να ασκήσω την αλήθεια. Τότε, συνειδητοποίησα ότι ήταν μια δοκιμασία για μένα, ήταν μια ευκαιρία να κάνω πράξη την αλήθεια. Δεν μπορούσα πια να ζω στη διαφθορά, προστατεύοντας τα συμφέροντά μου. Αν η αλλαγή αυτή θα ωφελούσε το έργο της εκκλησίας, έπρεπε να το κάνω. Έτσι, σκέφτηκα λίγο τις ευθύνες των άλλων συνεργατιδών μας και θεώρησα καλύτερο το να αλλάξω μ’ εκείνη την αδελφή. Το μοιράστηκα με την επικεφαλής και συμφώνησαν και αυτή και οι άλλες συνεργάτιδες. Ένιωσα πολύ άνετα αφού κάναμε τις αλλαγές, και το εκτίμησα με τρόπο που δεν μπορώ να περιγράψω. Επιτέλους ασκούσα την αλήθεια και ήμουν αληθινός άνθρωπος. Ακριβώς όπως λέει ο Θεός: «Θα πρέπει να μπορείς να εκπληρώνεις τις αρμοδιότητές σου, να εκτελείς τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά σου, να παραμερίζεις τις εγωιστικές σου επιθυμίες, αλλά και τις ίδιες σου τις προθέσεις και τα κίνητρα, να υπολογίζεις το θέλημα του Θεού και να δίνεις προτεραιότητα στα συμφέροντα του οίκου του Θεού, στο έργο της εκκλησίας και στο καθήκον που θα πρέπει να εκτελέσεις. Αφού το βιώσεις αυτό για λίγο, θα αισθανθείς ότι είναι ωραία να συμπεριφέρεσαι έτσι. Να ζεις απλά και ειλικρινά, χωρίς να είσαι ποταπός ή άχρηστος άνθρωπος, και να ζεις δίκαια και έντιμα, αντί να είσαι απεχθής και κακός. Θα νιώσεις ότι έτσι πρέπει να ζει και να ενεργεί κάποιος. Η επιθυμία μέσα σου για ικανοποίηση των προσωπικών σου συμφερόντων σταδιακά θα ελαττωθεί» («Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η ελευθερία και η απελευθέρωση κερδίζονται μόνο αποβάλλοντας τη διεφθαρμένη διάθεση).

Κατόπιν, σταμάτησα να είμαι αρνητική για τις εκκλησίες που ήμουν υπεύθυνη, αλλά έκανα το παν για να φροντίζω το έργο όλων. Όταν κάποιοι ποτιστές ανέφεραν δυσκολίες στο έργο τους, συναναστρεφόμουν τα λόγια του Θεού για να διορθώσω τις λανθασμένες οπτικές τους, και αναζητούσα την αλήθεια μαζί τους για να λυθούν τα προβλήματα. Όταν κάποιοι νεοφώτιστοι είχαν προβλήματα και δεν συναθροίζονταν, σταμάτησα να τους κατηγορώ ότι είναι δύσκολοι, και έκανα αληθινές συζητήσεις με τους αδελφούς για να κατανοήσω τις δυσκολίες τους, και συναναστρεφόμουν μαζί τους τα λόγια του Θεού. Όσο για το ότι δεν υπήρχαν αρκετοί επικεφαλής και διάκονοι, εργάστηκα για την εκπαίδευση ταλέντων. Συναναστράφηκα με αδελφούς και αδελφές με καλύτερο επίπεδο, πιο κατάλληλους γι’ αυτούς τους ρόλους, για τη σημασία και τις αρχές της εκτέλεσης καθήκοντος, και εργάστηκα για αρκετό χρόνο δίπλα τους. Όταν έβλεπα κάποια αρκετά περίπλοκα έργα στις εκκλησίες που κανείς δεν τα έλεγχε, έκανα την προσπάθεια να τα αναλάβω. Στην αρχή δεν ήξερα αν μπορούσα να το κάνω καλά, αλλά ήμουν σίγουρη ότι δεν μπορούσα να απομακρύνομαι πια από αυτά ούτε να σκέφτομαι εγωιστικά το μικρό μου βασίλειο του έργου, μα έπρεπε να σκεφτώ το θέλημα του Θεού και να υποστηρίξω το έργο. Μετά από λίγο υπήρξε πρόοδος στο έργο μου, όλοι οι επικεφαλής και οι διάκονοι είχαν επιλεγεί στις εκκλησίες μου. Σε κάποιες, υπήρχαν διπλάσιοι άνθρωποι που αναλάμβαναν καθήκον, και κάποιοι νεοφώτιστοι μπορούσαν να κάνουν μια δουλειά μόνοι τους. Σε κάποιες που δεν τα πήγαιναν πολύ καλά πριν, κάθε μέρος του έργου τους είχε βελτίωση. Έβλεπα σ’ αυτό τα έργα του Θεού. Επίσης, βίωσα πραγματικά ότι ο Θεός θέλει την καρδιά και την υπακοή μας, οπότε αν σκεφτόμαστε το θέλημά Του και το έργο του οίκου του Θεού, και όχι τα συμφέροντά μας, θα κερδίσουμε την καθοδήγηση και τις ευλογίες Του. Η κατανόηση αυτή ενίσχυσε την πίστη μου στον Θεό. Δόξα τω Θεώ!