Από τη Μέι Τζιά, πόλη Τζινάν, επαρχία Σαντόνγκ

Η εκκλησία προέβη πρόσφατα σε μια διευθέτηση του έργου, απαιτώντας από τους επικεφαλής των εκκλησιών σε όλες τις βαθμίδες να ορίσουν έναν συνεργάτη (έναν συνεργάτη για να εργαστεί μαζί τους). Έπειτα από την επιστροφή της διοίκησης της εκκλησίας πίσω στην αρχική της μορφή, καθιερώθηκε συνεργασία σε κάθε επίπεδο επικεφαλής στον οίκο του Θεού. Τότε νόμισα πως αυτή ήταν μια καλή διευθέτηση. Ήμουν χαμηλού επιπέδου και είχα πολλή δουλειά· χρειαζόμουν πραγματικά μια συνεργάτιδα για να με βοηθήσει να ολοκληρώσω όλους τους διαφορετικούς τύπους έργου στην εκκλησία.

Έτσι, εγώ και η αδελφή που έγινε συνεργάτιδά μου ξεκινήσαμε να διεκπεραιώνουμε από κοινού το ποιμενικό έργο στην εκκλησία. Ωστόσο, σταδιακά είδα πως δεν έκανε όλα τα πράγματα σύμφωνα με τη δική μου θέληση, και η αντίσταση ξεκίνησε μέσα στην καρδιά μου: Παρόλο που είμαι λίγο περισσότερο απασχολημένη όταν εργάζομαι μόνη μου, δεν πειράζει, και οι διευθετήσεις για μια συνεργάτιδα ήταν πραγματικά μπελάς. Αν την αφήσω να κάνει κάποιο έργο και το αποτέλεσμα δεν είναι ιδανικό, τότε καλύτερα να το κάνω μόνη μου. Αν δεν την αφήσω να κάνει το έργο, λοιπόν, είναι συνεργάτιδά μου… Οπότε, όλο και περισσότερη αντίσταση αναδύθηκε στην καρδιά μου, ώσπου κάποια φορά πραγματικά δεν μπορούσα να συγκρατηθώ άλλο και έχασα την ψυχραιμία μου μαζί της: «Πώς μπορείς να είσαι τόσο ηλίθια; Έχεις υπάρξει επικεφαλής για πολλά χρόνια, πώς μπορείς ακόμη να μην εκτελείς καλό έργο; Γιατί δεν μπορείς ποτέ να καταλάβεις ή να ανταποκριθείς; …» Όταν τελείωσα, ένιωσα απαίσια, πραγματικά ένοχη. Αναλογίστηκα: Είναι η κατάστασή μου λανθασμένη; Έτσι, παρουσιάστηκα ενώπιον του Θεού αναζητώντας και είδα τα λόγια του Θεού που έλεγαν: «Σήμερα η απαίτηση από εσάς να συνεργάζεστε με αρμονία είναι παρόμοια με τις απαιτήσεις που είχε ο Ιεχωβά από τους Ισραηλίτες προκειμένου να Τον υπηρετούν. Διαφορετικά, η υπηρεσία σας θα φτάσει στο τέλος της. Επειδή είστε άνθρωποι που υπηρετείτε τον Θεό απευθείας, τουλάχιστον πρέπει να μπορείτε να είστε αφοσιωμένοι και υπάκουοι στην υπηρεσία σας και πρέπει να μπορείτε να μάθετε τα μαθήματα πρακτικά. […] Δεν μελετάτε ούτε εισέρχεστε στα πρακτικά μαθήματα και μιλάτε ακόμη για υπηρεσία προς τον Θεό! […] Αν εσείς οι άνθρωποι που συντονίζεστε για να εργαστείτε στις εκκλησίες δεν μάθετε ο ένας από τον άλλον κι αν δεν επικοινωνείτε, αντισταθμίζοντας τα ελαττώματα ο ένας του άλλου, από πού θα πάρετε τα μαθήματα; Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με κάτι, θα πρέπει να συναναστρέφεστε ο ένας με τον άλλο ώστε να ωφεληθεί η ζωή σας» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Υπηρετείστε όπως οι Ισραηλίτες). Τότε είδα αυτό σε ένα κήρυγμα: «Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που είναι ανίκανοι να συνεργαστούν με οποιονδήποτε άλλον στην εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Κανείς δεν μπορεί να τους πλησιάσει· αυτό αποκαλύπτει την αλαζονεία και την έπαρσή τους, πως δεν έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση και λογική, δεν γνωρίζουν τους εαυτούς τους και κοιτάζουν τους άλλους αφ’ υψηλού. Δεν είναι αυτό αξιολύπητο; Η διάθεση αυτού του τύπου ανθρώπου δεν αλλάζει καθόλου, και δεν είναι εύκολο να ειπωθεί αν μπορούν να σωθούν από τον Θεό. Οι άνθρωποι που αληθινά γνωρίζουν τον εαυτό τους μπορούν να φέρονται στους άλλους ανθρώπους με σωστό τρόπο, χωρίς να είναι πολύ επικριτικοί. Μπορούν επίσης υπομονετικά να βοηθούν και να στηρίζουν τους άλλους, να κάνουν τους ανθρώπους να νιώθουν πως είναι σημαντικοί και αγαπητοί· μπορούν να έχουν σωστές σχέσεις με τους άλλους. Είναι άνθρωποι με ανθρώπινη φύση, και μόνο όσοι διαθέτουν ανθρώπινη φύση έχουν αφοσίωση στον Θεό, μπορούν να ζουν αρμονικά με τους άλλους και εκπληρώνουν με επάρκεια τα καθήκοντά τους» (από τη Συναναστροφή εκ του Άνωθεν). Από εκείνα τα λόγια του Θεού και από αυτά τα λόγια στο κήρυγμα, εξέτασα προσεκτικά τον εαυτό μου και είδα πως δεν είχα κατανοήσει το θέλημα του Θεού στην καθιέρωση συνεργατών στον οίκο του Θεού για όλα τα επίπεδα επικεφαλής. Ακόμη περισσότερο, δεν έκανα πράξη ούτε εισήλθα στην αλήθεια της αρμονικής συνεργασίας. Ένας λόγος για την καθιέρωση συνεργατών στον οίκο του Θεού ως προς εμάς είναι πως το επίπεδό μας είναι πάρα πολύ χαμηλό και πως η κατανόησή μας σχετικά με όλες τις πλευρές της αλήθειας είναι πάρα πολύ περιορισμένη. Δεν μπορούμε να αναλάβουμε όλο το έργο της εκκλησίας μόνοι μας. Με τη βοήθεια ενός συνεργάτη θα μπορούμε να ολοκληρώσουμε καλύτερα το έργο της εκκλησίας. Ένας άλλος λόγος είναι ότι επειδή η φύση μας είναι τόσο αλαζονική, με μια θέση που θέλουμε να έχουμε εξουσία και τον τελευταίο λόγο στα πράγματα. Με την επίβλεψη και τον έλεγχο ενός συνεργάτη, αυτού του είδους η αυταρχική, χωρίς διακρίσεις, απρόσεκτη υπηρεσία που θα μπορούσε να βλάψει το έργο της εκκλησίας μπορεί να αποφευχθεί. Επιπλέον, μπορούμε να ασκηθούμε καλύτερα στο να εισέλθουμε στην αλήθεια της κανονικής ανθρώπινης φύσης, έτσι ώστε να μπορούμε να έχουμε αμοιβαία συναναστροφή με τους συνεργάτες και να μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο. Αυτό είναι εξαιρετικά ευεργετικό και για το έργο της εκκλησίας και για τη δική μας προσωπική είσοδο στη ζωή. Αυτό με έκανε να δω πως η αρμονική συνεργασία στην υπηρεσία μας είναι τόσο σημαντική για το έργο της εκκλησίας και για τη δική μας προσωπική είσοδο στη ζωή! Όμως δεν είχα αναζητήσει καθόλου το θέλημα του Θεού ως προς αυτό. Δεν είχα δώσει προσοχή στο ποια πρακτικά μαθήματα θα μπορούσα μάθω μέσω αυτής της συνεργασίας. Απλώς εργαζόμουν απρόθυμα μαζί της εξαιτίας της διευθέτησης της εκκλησίας και, μόλις αυτή η αδελφή δεν χειρίστηκε καλά μερικά πράγματα, την κατσάδιασα και έχασα την ψυχραιμία μου. Ένιωθα συνεχώς πως δεν ήταν τόσο ικανή όσο εγώ, και δεν είδα τα δυνατά σημεία της και τα πλεονεκτήματά της. Έφθασα ακόμη και να αντισταθώ στη διευθέτηση της εκκλησίας. Ήμουν πραγματικά πάρα πολύ αλαζονική, δεν ήξερα καθόλου τον εαυτό μου και δεν είχα ούτε στο ελάχιστο κανονική ανθρώπινη φύση ή λογική και, ακόμη περισσότερο, δεν είχα με κανέναν τρόπο μια καρδιά με σεβασμό για τον Θεό και δεν ήμουν άξια να παρέχω υπηρεσία ενώπιον του Θεού.

Ω, Θεέ! Η αποκάλυψή Σου με έκανε να αναγνωρίσω την ανικανότητά μου να συνεργάζομαι αρμονικά, την αλαζονεία μου και την αξιολύπητη πλευρά μου στην υπηρεσία προς Εσένα. Από αυτή τη μέρα και στο εξής, είμαι πρόθυμη να διατηρήσω μια καρδιά με σεβασμό για Σένα, να μην υποστηρίζω πλέον τον εαυτό μου και να εστιάσω στα συμφέροντα της εκκλησίας σε όλα τα θέματα. Στη συνεργασία για την παροχή υπηρεσίας θα στηρίζω τους άλλους και θα μαθαίνω από άλλους. Θα εστιάσω στη δική μου είσοδο στην αλήθεια και θα προσπαθήσω να γίνω σύντομα ένα άτομο με αλήθεια και ανθρώπινη φύση, κατάλληλο για να το χρησιμοποιήσεις Εσύ.