Από τη Γιαγκ Ρέι, πόλη Γιούσαϊ, επαρχία Σάνζι

Στην καρδιά μου, πάντα πίστευα ότι ο πατέρας μου είναι ένας καλός άνθρωπος. Όμως μια μέρα, άκουσα ξαφνικά ότι ο πατέρας μου αποβλήθηκε από την εκκλησία. Εξεπλάγην πάρα πολύ τότε και δεν μπορούσα να το εξηγήσω. Για μένα, ο πατέρας μου ήταν ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Παρότι θυμώνει εύκολα, φρόντιζε πολύ εμένα και τις αδελφές μου και ποτέ δεν μας χτύπησε ούτε μας μάλωσε. Παρά τις δυσκολίες της οικογένειας, ποτέ δεν μας άφησε να νιώσουμε αγανακτισμένες, όσο και αν έπρεπε να υποφέρει εκείνος. Αφότου ολόκληρη η οικογένεια αποδέχτηκε το έργο του Θεού, ο πατέρας μου ήταν πολύ πρόθυμος στο να εκπληρώνει τα καθήκοντά του και συχνά μας προέτρεπε να εκπληρώνουμε κι εμείς τα δικά μας καθήκοντα όπως πρέπει. Παρότι ο πατέρας μου ήταν μερικές φορές λίγο αλαζονικός, όταν είχε κάποιο καθήκον να εκπληρώσει, ό,τι κι αν συνέβαινε, όσο δύσκολο κι αν ήταν, έβρισκε τον τρόπο να το εκπληρώσει. Πώς μπορεί ένας τόσο καλός άνθρωπος να αποβληθεί; Αν αυτός δεν μπορεί να είναι άξιος σωτηρίας, τότε ποιος μπορεί να είναι; Aυτή η κατάσταση προκάλεσε μέσα μου δυσανασχέτηση και σύγκρουση, επειδή ένιωσα ότι η εκκλησία δεν ήταν δίκαιη προς τον πατέρα μου. Παρότι δεν το είπα, δυσκολεύτηκα να ηρεμήσω και βασανίστηκα.

Πριν από λίγες μέρες διάβασα τα παρακάτω από τον λόγο του Θεού: «Μπορεί όλα τα χρόνια της πίστης σου στον Θεό, να μην έχεις καταραστεί κανέναν ούτε και να έχεις διαπράξει κάτι κακό, ωστόσο στη συσχέτισή σου με τον Χριστό δεν μπορείς να λες την αλήθεια, να ενεργείς ειλικρινά ή να υπακούς στον λόγο του Χριστού· τότε λέω ότι είσαι ο πιο μοχθηρός και κακός άνθρωπος στον κόσμο. Μπορεί να είσαι ιδιαίτερα εγκάρδιος και πιστός στους συγγενείς, τους φίλους, τη σύζυγο (ή τον σύζυγό σου), τους γιους και τις κόρες σου και τους γονείς σου και ποτέ δεν επωφελείσαι από τους άλλους, όμως αν δεν μπορείς να είσαι σε σύμπνοια και συμφιλιωμένος με τον Χριστό, τότε ακόμη κι αν δαπανήσεις όλο σου το είναι για να ανακουφίσεις τους γείτονές σου ή έχεις φροντίσει καλά τον πατέρα, τη μητέρα και τα μέλη του νοικοκυριού σου, λέω ότι εξακολουθείς να είσαι κακός και επιπλέον γεμάτος πονηρά κόλπα. Μη νομίζεις ότι είσαι συμβατός με τον Χριστό απλά και μόνο επειδή τα πηγαίνεις καλά με τους άλλους ή κάνεις κάποιες καλές πράξεις. Πιστεύεις ότι η φιλανθρωπική σου πρόθεση μπορεί να υφαρπάξει μια ευλογία από τον Ουρανό; Πιστεύεις ότι κάποιες καλές πράξεις που κάνεις μπορούν να υποκαταστήσουν την υπακοή σου;» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Όσοι είναι ασύμβατοι με τον Χριστό, είναι σίγουρα πολέμιοι του Θεού). Αφότου αναλογίστηκα τον λόγο του Θεού, σιγά-σιγά κατάλαβα: για να δεις αν ένας άνθρωπος είναι δίκαιος ή μοχθηρός, δεν πρέπει να κοιτάς αν η εξωτερική του συμπεριφορά είναι καλή ή κακή ή πώς είναι η σχέση του με τους άλλους ανθρώπους. Πρέπει να κοιτάς αντιθέτως τη σχέση του με τον Θεό και κατά πόσο αυτός δείχνει αληθινή υπακοή και σεβασμό για τον Θεό κι αν συμβαδίζει με τον Θεό. Κάποιος μπορεί να έχει μια καλή σχέση με τους άλλους, συχνά να βοηθά τους άλλους και να τους συμπεριφέρεται με αγάπη, όμως αν δεν μπορεί να συμβαδίζει με τον Θεό, αν δεν επιδιώκει την αλήθεια στην πίστη του, αν νοθεύει το καθήκον του με τα δικά του προσωπικά κίνητρα, κι αν κρίνει και αντιστέκεται στον Θεό όταν το έργο Του δεν είναι σύμφωνο με τις αντιλήψεις του, τότε αυτό το άτομο είναι υποκριτής. Είναι πανούργο, διπρόσωπο, κακό άτομο. Με αυτήν την κατανόηση, ξεκίνησα να ανακαλώ στη μνήμη μου κάποια πράγματα που είχε εκφράσει ο πατέρας μου: Στο προηγούμενο δόγμα που ήταν ο πατέρας μου, ήταν επικεφαλής. Αφότου αποδέχθηκε αυτό το στάδιο του έργου του Θεού, οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία δεν τον εξέλεξαν ως επικεφαλής λόγω του αλαζονικού του χαρακτήρα. Παρότι έδειχνε υπάκουος εξωτερικά και έκανε ό,τι του έλεγαν, το κρυφό του κίνητρο ήταν να μπορέσει μια μέρα να καθίσει ξανά στον «θρόνο» του επικεφαλής. Αργότερα, όταν αυτό που ήθελε δεν πραγματοποιήθηκε, έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο και πάντοτε στην εκκλησία συμπεριφερόταν με πολύ αλαζονικό τρόπο, ποτέ δεν άκουγε κανέναν και πάντοτε ανάγκαζε τους ανθρώπους να τον ακούν, όπως και να είχε το πράγμα. Εάν έβλεπε έναν εργάτη που δεν του άρεσε, τον έκρινε, τον υποτιμούσε και τον υπονόμευε… Δεν είναι αυτή η συμπεριφορά του μοχθηρού; Όπως είπε ο Θεός: «Το πρότυπο με το οποίο ο άνθρωπος κρίνει τον άνθρωπο βασίζεται στη συμπεριφορά του. Αυτός του οποίου η συμπεριφορά είναι καλή είναι ένας δίκαιος άνθρωπος και αυτός, του οποίου η συμπεριφορά είναι αποτρόπαια είναι κακός. Το πρότυπο, με το οποίο ο Θεός κρίνει τον άνθρωπο βασίζεται στο αν η ουσία του υπακούει σε Αυτόν· κάποιος που υπακούει στον Θεό είναι ένας δίκαιος άνθρωπος, και κάποιος που δεν υπακούει στον Θεό είναι εχθρός και κακός, ανεξάρτητα από το αν η συμπεριφορά του ατόμου είναι καλή ή κακή, κι ανεξάρτητα από το αν ο λόγος αυτού του ατόμου είναι σωστός ή λανθασμένος» («Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Ο Θεός και ο άνθρωπος θα εισέλθουν στην ανάπαυση μαζί). Σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, η συμπεριφορά του πατέρα ήταν να μην υπακούει στην ενορχήστρωση και την ρύθμιση του Θεού, καθώς και να προξενεί διαταραχές στην εκκλησία. Μια τέτοια ουσία αντιστέκεται στον Θεό και ανήκει σε ένα κακό άνθρωπο. Παρόλα αυτά βασιζόμουν στην εξωτερική του συμπεριφορά, όπως το ενδιαφέρον που έδειχνε για μένα και τη φροντίδα του, την εκπλήρωση των καθηκόντων του, για να κρίνω ότι είναι ένας καλός άνθρωπος, πιστεύοντας ότι η εκκλησία δεν θα έπρεπε να τον είχε αποβάλει. Ωστόσο, τα καλά που έκανε εξωτερικά δεν ισοδυναμούν με υπακοή στον Θεό, και επιπλέον δεν μπορούν να εκληφθούν σαν δικαιοσύνη. Μόνο εκείνοι που πραγματικά υπακούουν στην ενορχήστρωση του Θεού και ευχαρίστως δέχονται το παίδεμα και την κρίση του Θεού και αποζητούν αλλαγή διάθεσης μπορούν να αποκτήσουν τη σωτηρία. Για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει σήμερα ο πατέρας μου δεν φταίει κανένας άλλος παρά μόνο ο ίδιος. Εκείνος τη δημιούργησε από την ώρα που δεν αναζητούσε την αλήθεια και δεν φταίει γι’ αυτό κανένας άλλος. Επιπλέον, αυτό ήταν μία εκδήλωση της δίκαιης διάθεσης του Θεού.

Ω Θεέ μου! Σ’ ευχαριστώ που χρησιμοποίησες αυτό το περιβάλλον και μου έδειξες αυτήν την πλευρά της αλήθειας για ν’ αλλάξω την άποψή μου, και που με έκανες να μπορώ να δω την αγιοσύνη Σου και το ότι η δίκαιη και μεγαλοπρεπής Σου διάθεση δεν πρέπει να υβριστεί από κανέναν. Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι δεν μπορώ να διακρίνω ή να αντιληφθώ τα πράγματα χωρίς την αλήθεια. Από δω και πέρα, ό,τι και να μου συμβεί, δεν θα κρίνω πλέον έναν άνθρωπο με βάση την εξωτερική του εμφάνιση. Πρέπει να πορευτώ με την πλευρά της αλήθειας και να δεχτώ όλα όσα Εσύ κάνεις. Ακόμα και αν δεν μπορώ να αντιληφθώ τα πράγματα που Εσύ κάνεις, θα πιστέψω πως ό,τι κάνεις Εσύ είναι σωστό. Δεν θα αναλύω και δεν θα εξετάζω πλέον τα πράγματα από την πλευρά του ανθρώπου. Θα πάω από την πλευρά της αλήθειας, συνεχώς υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου να καταθέτω μαρτυρία για Σένα.